ASOCIACIÓN PARROQUIAL DE CARRACEDO PUBLICACIÓN Nº III PREZO: A VONTADE SEGUNDO SEMESTRE DO ANO 2015
CARRACEDO FALA ASOCIACIÓN Novidades nas reparacións dos cemiterios Contas da Asociación Parroquial PROTAGONISTAS Lucha e Luis, propietarios do bar Esperón
PARROQUIA Chulas, filloas e callos! Novidades das asociacións e da parroquia BIBLIOTECA O mellor para os nosos lectores!
EXTRA Nacementos e defuncións do ano 2015 BENVIDO 2016! Unhas palabras da Asociación cunha carta aberta aos veciños de Carracedo
“Cando Ricardo estaba revirichando o bigote era porque estaba argallando algo” Algunha vez te preguntaches por que na nosa parroquia algunhas familias se coñecen polos seus alcumes ou sobrenomes? Pouco a pouco e nesta sección tentaremos darche resposta a un costume trasmitido de xeración en xeración. A nosa primeira parada é nas Cortiñas, concretamente na casa de "Lola a de Ricardo", pero… quen era Ricardo?. "Era o meu abuelo materno”, cóntanos Lola. "Naceu no 1896 e morreu no 1976. El era da casa de Barros do Gorgullón, casou con miña abuela e veu para aquí. Antes era así, casaban na parroquia, non iban á casa de Dios co-
ma agora (refírese a moi lonxe). Os seus irmáns tamén quedaron aquí, Severino na Pedreira, Clara no Gorgullón... Tío Constante quedou solteiro na casa, Dolores casou e tamén na casa, que é a abuela de Carmen de Barros, e Serafín tamén veu para aquí, para Cortiñas, que era o pai de Amalia”. O certo é que o tal Ricardo é recordado por todos coma unha persoa moi alegre e bromista. “Eu quedaba con el de pequena metras meus pais iban traballar fóra, de moi pequena, que cando fun algo máis grandiña xa iba eu, que antes traballábase moito, que non é coma agora. El contábame moitos contos, sempre andaba
aos contos” recorda Lola. Un dos rasgos característicos de Ricardo era o seu gran bigote, “cando estaba revirichado o bigote, era que estaba argallando algo, había que ter coidado” cóntanos un veciño. Lola tamén recorda unha broma “non sei que veciño tiña unha
galiña con piollos, que antes era normal, e dille meu abuelo: bótalle gas e pásaa polo lume (porque antes había gas para as lámpadas), e claro, o veciño fíxoo e prendeulle lume nas plumas da galiña que escapou por toda a casa. A quen se lle conte....”
De esquerda a dereita, na casa durante unha festa: Manuel de Amelia, Maximino de Ricardo, Sr. Manuel de Magariños, María de Ricardo, RICARDO, Eduardo de Divina, Carme das Cernadas, Lola de Ricardo e José de Divina.