Κωδικός 033518
Κ. Ταχ. Σάμου 8
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Γ΄ • ΕΤΟΣ 23ο • ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2018 • ΑΡΙΘΜ. 213
Νά πολιτευόμαστε ζώντας μέσα στή χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ «Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό...Καὶ Ἰησοῦς προέκοπτε σοφίᾳ καὶ ἡλικίᾳ καὶ χάριτι παρὰ Θεῷ καὶ ἀνθρώποις.» (Λουκ. β΄ 40, 52) Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Μ
έ τήν ἀνατολή τοῦ νέου ἔτους 2018, τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς μεταφέρει στά παιδικά χρόνια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ τρόπο γλαφυρό μᾶς διηγεῖται τά γεγονότα, ἐπαναλαμβάνοντας δύο φορές μέσα σέ λίγους στίχους, τήν διακεκριμένη πρόοδο καί προκοπή τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων. Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβαση τῆς ἐνανθρωπήσεώς του ἦταν τό μικρό παιδί, πού μεγάλωνε καί δυνάμωνε σύν τῷ χρόνῳ, σύμφωνα μέ τά δεδομένα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. Ἡ ἀνθρώπινη φύση Του, ἐπειδή εἶναι ἑνωμένη μέ τήν θεία φύση Του, διακρινόταν ἀπό σοφία καί φανέρωνε εὐκρινῶς πάνω του τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ὅσο περνούσαν τά χρόνια καί μεγάλωνε ὁ Ἰησοῦς
Χριστός τόσο περισσότερο προέκοπτε καί προόδευε στήν σοφία, τήν σωματική ἀνάπτυξη καί τήν χάρη μπροστά στόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Στό ξεκίνημα τοῦ νέου ἔτους, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ μεγάλη Μητέρα ὅλων μας, μᾶς προτρέπει μέσα ἀπό τόν εὐαγγελικό λόγο νά ἀκολουθήσουμε τό τρόπο τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Σήμερα νά δοξάσουμε τόν Θεό γιά τήν εἴσοδό μας στόν νέο ἐνιαυτό τῆς χρηστότητός Του καί νά Τόν εὐχαριστήσουμε γιά τήν μακροθυμία Του, πού ἐγκαινιάζει γιά χάρη μας τό νέο ἔτος. Σήμερα ἀφοῦ προσευχηθοῦμε πάλιν καί πολλάκις γιά τά αἰτήματά μας, προσδιορίζοντας ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του τά σχέδιά του γιά τό μέλλον καί ἀφοῦ, παρά τίς δυσοίωνες προβλέψεις, ἐμεῖς λόγῳ τῆς Ὀρθόδοξης προοπτικῆς τῆς ζωῆς μας, ἐπιβάλλεται καί σήμερα νά ἀτενίζουμε μέ αἰσιοδοξία στό μέλλον καί νά ἀνανεώσουμε τήν
2 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ἐλπίδα μας γιά τήν πραγμάτωση τῶν ὀνείρων μας, ἔχοντας τά μάτια μας προσηλωμένα στόν Θεάνθρωπο Κύριό μας ( Ἑβρ. ιβ΄ 2). Τότε νά ἀκούσουμε καί τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία μᾶς παρακαλεῖ νά πολιτευόμαστε, ὄχι ἁπλά ζητώντας τήν χάρη καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ζώντας μέσα στή χάρη καί τό ἔλεός Του, γιά νά ζοῦμε ἀληθινά, ἀφοῦ «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται», καθώς κηρύττει στούς αἰῶνες ὁ ἄμβωνας τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός εἶναι ἐκκεντρισμένος στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί γι’ αὐτό δέν πρέπει νά εἶναι στάσιμος. Ἡ προκοπή του πρέπει νά εἶναι ἐμφανής στή ζωή του. Ἡ ἀναβάθμιση καί ἡ πρόοδος ἔρχονται ὡς συνέχεια τῆς κοινωνίας μέ τόν Χριστό. Ἡ ἕνωσή του μέ τόν Χριστό, ἐπαληθεύεται μέ τήν συχνή θεία Κοινωνία καί τοῦ δίνει τήν δυνατότητα νά φανερώνεται στή ζωή του, ὄχι μόνον ἡ σωματική καί νοητική αὔξηση, ἀλλά καί ἡ κατά Χριστόν πρόοδος καί προκοπή. Εἶναι γεγονός, πώς ἰδιαιτέρως τά τελευταῖα χρόνια, οἱ ἄνθρωποι ἔμαθαν νά προοδεύουν μόνο σέ μάθηση καί ἡλικία. Δηλαδή ἔμαθαν νά ἀσχολοῦνται μονομερῶς μέ συλλογή πληροφοριῶν, σπουδάζοντας μέν τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά ἀγνοώντας τή Σοφία τοῦ Θεοῦ. Ἀσχολοῦνται μονομερῶς μέ τήν αὔξηση καί τήν ὑγεία τοῦ σώματος, ἀδιαφορώντας γιά τήν πρόοδο καί τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς. Εἶναι δεῖγμα τοῦ ὑλιστικοῦ φρονήματος τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἐπιθυμεῖ πρόσωπα ἐλεύθερα καί μορφωμένα κατά Χριστόν, ἀλλά ἀνθρώπους ὑπόδουλους στά πάθη τους καί τίς ὑλικές ἐπιθυμίες. Μιά ὑποδούλωση, πού ὁ σύγχρονος πολιτισμένος ἄνθρωπος μάλιστα, θεωρεῖ ὡς τήν κατ ἐξοχήν ἐλευθερία. Λείπει στίς μέρες μας τό ὀρθόδοξο ἦθος, πού ὡς τρόπο ζωῆς ἀναπολοῦμε μέ νοσταλγία στίς γενιές, πού ἀπέρχονται σιγά-σιγά ἀπό τή σκηνή τοῦ παρόντος κόσμου. Γενιές ἀνθρώπων, πού μπορεῖ νά μήν εἶχαν ὅλοι τους σπουδάσει τήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά ἦταν ὅλοι τους μορφωμένοι. Ἰδίως κάποιοι, πού πολλά γράμματα δέν γνώριζαν, ἀλλά εἶχαν διαπαιδαγωγηθεῖ «ἐν
παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. στ΄ 4) Καί γι’ αὐτό εἶχαν ἦθος, εὐγένεια, ἀρχοντιά, καλούς τρόπους, εὐρυχωρία στήν καρδιά τους καί μιά ὄμορφη καί παράλληλα στιβαρή ἀντίληψη γιά τη ζωή, φανερώνοντας ἔτσι, πώς ἦταν μορφωμένοι, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, «κατά τό μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ» ( Ἐφεσ. δ΄ 7). Ἀγαπητά μου παιδιά, Σήμερα στήν πρώτη ἡμέρα τῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἔτους, στό ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς, ἄς προσευχηθοῦμε γι᾿ αὐτή τήν κατά Χριστόν μόρφωση καί προκοπή. Δέν εἶναι δύσκολο νά ζοῦμε, ὅπως θέλει ὁ Θεός, ἀρκεῖ νά τό θέλουμε. Ὁ προαιώνιος ἐχθρός μας μέ τούς τρόπους καί τά μέσα πού διαθέτει, μπορεῖ νά μᾶς δυσκολεύει, ἀλλά ὁ Χριστός εἶναι Παντοκράτωρ καί Παντοδύναμος. Εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός, Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. Κι ἐμεῖς ἔχουμε τήν χάρη ἀπό Ἐκεῖνον νά ζοῦμε καί νά ὑπάρχουμε ὡς μέλη τοῦ Σώματός Του, δηλαδή τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς ὁποίας ζοῦμε τήν Θεανθρώπινη παρουσία Του. Βιώνουμε τόν Χριστό, παρόντα καί μένοντα στήν ζωή μας, ὡς ἰσχυρή καί ζωντανή πραγματικότητα στήν καρδιά μας καί ὄχι ὡς ἰδέα στό μυαλό μας. Κι ὅταν ἔχουμε τόν Χριστό στή ζωή μας τότε ἔχουμε τά πάντα. Γιατί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας (Κολ. γ΄ 4), ἡ ὡραιότητα καί ἡ αἰώνια προοπτική μας. Διά τῶν πρεσβειῶν τοῦ σήμερα ἑορταζομένου Μ.Βασιλείου, ὁ ὁποῖος μᾶς προτρέπει ὅτι «πάντων τῶν ὄντων τήν πρός Θεόν προκρίνας συμβίωσιν» (ὕμνος ἑορτῆς), σᾶς εὔχομαι εὐλογημένη καί εἰρηνική τήν νέα χρονιά μέ ὑγεία, εὐτυχία καί προοδο πνευματική καί ὑλική στή ζωή σας. Καλή κι εὐλογημένη χρονιά! Ὁ Ἐπίσκοπός σας † Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
3
Μόνος ἀσφαλής ὁδηγός μας ὁ ἐπιφανείς Ἰησοῦς Χριστός Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τ
ό Βάπτισμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν Ἰορδάνη σηματοδοτεῖ τήν ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ ἔργου Του πάνω στή γῆ γιά τήν σωτηρία μας. Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ὑποδεικνύει τόν ἐρχόμενο πρός τό Βάπτισμα Θεάνθρωπο Κύριο λέγοντας: «Ἴδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» ( Ἰω. α΄ 29), ἐννοώντας ἐπακριβῶς τήν λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας. Μέ τήν εἴσοδο μάλιστα τοῦ Κυρίου μας στόν ποταμό Ἰορδάνη, ἁγιάσθηκαν τά ὕδατα καί διώχθηκαν τά δαιμόνια, πού φώλιαζαν μέσα σ’ αὐτά, ὅπως θά ἀκούσουμε καί στήν εὐχή τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μέ τό Βάπτισμά Του ξεκινᾶ δυναμικά τήν κατατρόπωση τοῦ Διαβόλου, πού θά συνεχισθεῖ μέ τήν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπιση τῶν τριῶν πειρασμῶν στήν ἔρημο, ἀμέσως μετά τό Βάπτισμα καί θά κορυφωθεῖ μέ τήν σταυρική Του θυσία καί τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασή Του. Σήμερα, καθώς λιτανεύουμε τόν Τίμιο Σταυρό πρός τήν ἐξέδρα τοῦ Ἁγιασμοῦ, ἀπεικονίζουμε συμβολικά τήν πορεία τοῦ Χριστοῦ πρός τόν Ἰορδάνη ποταμό καί μέ τήν κατάδυ-
ση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στό Ἁγιασμένο νερό, ἐνθυμούμαστε λειτουργικῶς τό Βάπτισμα τοῦ Κυρίου μας στόν Ἰορδάνη καί τήν νικηφόρα προέλασή Του κατά τοῦ διαβόλου. Ὁ Τίμιος Σταυρός ταυτίζεται μέ τόν Χριστό καί ἀποτελεῖ τό ἱερότερο κειμήλιο τῆς πίστεως καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἡ ἀναφορά καί τό σύμβολο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ δέν ἀπολείπει ἀπό καμία ἱερά Ἀκολουθία, οὔτε ἀπό τήν πιό μικρή προσευχή μας. Ἡ συνήθειά μας νά σφραγίζουμε τό σῶμα μας μέ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί νά φέρουμε ἐπί τοῦ στήθους μας τόν Τίμιο Σταυρό, ἀποτελεῖ τήν πρώτη καί μεγάλη ὁμολογία τῆς πίστεώς μας στόν Χριστό, ὡς Σωτήρα καί Λυτρωτῆ καί τήν περιφρούρησή μας ἀπό τίς μεθοδεῖες τοῦ διαβόλου καί τούς πειρασμούς. Γιά τόν λόγο αὐτό πάντοτε ἀμέσως μετά τό Βάπτισμά μας περικοσμοῦμε τούς ἑαυτούς μας μέ τόν Τίμιο Σταυρό, ὥστε νά φέρουμε πάντοτε ἐπάνω μας τήν ἀήτητη καί ἀκατάλυτη Χάρη Του. Καί καλό εἶναι, ὁ Τίμιος Σταυρός νά εἶναι τό κόσμημά μας ἐφ’ ὅρου ζωῆς. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας στό πέρασμα τῶν αἰώνων στέκεται μέ μεγάλη εὐλάβεια στή σημερινή ἡμέρα τῶν Θεοφανείων. Τοῦτο γιά ἐμᾶς τούς Νησιῶτες ἔχει ἰδιαίτερη σημασία,
4 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
μιά πού περιβαλλόμαστε ἀπό τά θαλάσσια νερά, τά ὁποῖα και αὐτά ἁγιάζονται σήμερα, μαζί μέ ὁλόκληρη τήν φύση, τό δῶρο τοῦ Θεοῦ καί τήν κοινή κληρονομιά ὅλων μας, πού δέν πρέπει νά διαταραχθεῖ. Μέ τήν κατάδυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς θυμίζει τήν εὐκαιρία νά βυθίσουμε στά ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου τόν παλαιό ἄνθρωπο «σύν τοῖς παθήμασιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλ. ε΄ 24) καί νά ἐξέλθουμε καινούργιοι, ἀναγεννημένοι καί καθαροί, ἀποκτώντας διά τῆς μετανοίας «πνεῦμα σοφίας, πνεῦμα συνέσεως, πνεῦμα φόβου Θεοῦ, τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ» (ὕμνος ἑορτῆς). Καθώς λιτανεύουμε τόν Τίμιο Σταυρό μέσα στίς πόλεις καί τά χωριά μας, κηρύσσουμε, πώς ὁ Χριστός εἶναι ὁ Σωτήρας καί Λυτρωτής μας. Καθώς ὁ Τίμιος Σταυρός εἰσέρχεται στή ζωή καί τό σπιτικό ἐκείνου, πού ἐπιθυμεῖ νά ἁγιασθεῖ ἀπό τόν Χριστό, ὄχι ἐθιμικά, ἀλλά οὐσιαστικά, παρέχουμε τήν εὐλογία καί τόν Ἁγιασμό τοῦ Χριστοῦ, τήν ζωντανή παρουσία δηλαδή του Κυρίου μας, γιά νά ἔχει ὁ πιστός Χριστιανός τήν δύναμη καί τήν χάρη τοῦ Κυρίου του, στήν πάλη μέ τόν πονηρό καί ἔτσι νά νικήσει. Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Τά τελευταῖα χρόνια, πολλά πράγματα στή ζωή μας ἄλλαξαν. Ἡ σχέση μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του δέν εἶναι πλέον δυστυχῶς στίς προτεραιότητες τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων. Ἄλλα πράγματα μονοπωλοῦν τό ἐνδιαφέρον τῆς σύγχρονης ζωῆς, πολλά ἀπό τά ὁποῖα ἀποτελοῦν εὐθεία ἐπίθεση τοῦ διαβόλου ἐναντίον
μας. Τό φρόνημά μας ἐκκοσμικεύθηκε, ἡ πίστη μας καθυβρίζεται, τά ὅσια καί τά ἱερά τοῦ Ἔθνους μας μαζί μέ τίς ζείδωρες παραδόσεις μας περιθωριοποιοῦνται. Ἀντ’ αὐτῶν κυριαρχεῖ ἔντονα ὁ ὑλισμός, σέ ἕνα κόσμο, πού μοιάζει πνευματικά ἀδιάφορος καί γι’ αὐτό καί ἀδύναμος νά ἀντισταθεῖ. Βέβαια, ἐποχές καί ἤθη μπορεῖ νά ἄλλαξαν, ἀλλά δέν ἄλλαξε ὁ πόλεμος τοῦ διαβόλου ἐναντίον μας, ὁρατός ἤ ἀόρατος. Γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ μεγάλη Μητέρα μας, ἐπιμένει σήμερα νά λιτανεύει τόν Τίμιο Σταυρό, πού ἐμφαίνει τή Ζωή, τή Θυσία καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, τήν νίκη Του δηλαδή ἐναντίον τοῦ διαβόλου. Ἄς δοξάσουμε τόν Κύριό μας διότι εἴμαστε βαπτισμένοι, φωτισμένοι, χαριτωμένοι καί υἱοθετημένοι στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Του. Ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτά τά μεγάλα δῶρα τῆς Χάριτος τοῦ Κυρίου μας. Ἀς ἀγωνιζόμαστε ἐν τέλει, γιά τήν διατήρηση αὐτῆς τῆς πραγματικῆς υἱοθεσίας καί ἄς μήν ξεχνᾶμε, ὅτι «πάντα ἰσχύομεν ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι ἡμᾶς Χριστῷ» (Φιλ. δ΄13). Μόνο μέ τόν Ἁγιασμό, τή δύναμη καί τήν χάρη τοῦ Χριστοῦ μποροῦμε νά νικήσουμε τόν διάβολο καί τίς μεθοδεῖες του. Ὁ Ἐπιφανείς Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀσφαλής ὁδηγός στή ζωή μας. Χρόνια πολλά κι εὐλογημένα! Μέ πατρική ἀγάπη τοῦ ἐπιφανέντος Χριστοῦ
† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΥΣΕΒΙΟΣ
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
5
Οἱ Τρεῖς Ἅγιοι τοῦ πόνου καί τῆς ἐλπίδας
Ε
ἶναι βαθειά πεποίθηση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ὅτι κάθε ἐποχή ἔχει τούς δικούς της Ἁγίους καί ὅτι δέν ὑπάρχει ἐποχή χωρίς Ἁγίους. Ὁ Ἅγιος τῆς κάθε ἐποχῆς εἶναι ἡ ζωντανή ἀπόδειξη καί κατάδειξη τῆς Χάριτος τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀγάπης τοῦ Πατρός καί τῆς κοινωνίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐν τόπῳ καί χρόνῳ, ἀνάμεσά μας. Ὅταν ἕνας Ἅγιος φεύγει ἀπό τόν κόσμο αὐτό γιά τήν οὐράνια κατοικία του, ἀφήνει στήν γενιά πού τόν γνώρισε τό προνόμιο τοῦ Ἰωάννου τοῦ Εὐαγγελιστοῦ. Νά μπορεῖ ἡ γενιά αὐτή νά ἀναφωνεῖ τό «ὅν ἀκηκόαμεν, ὅν ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὅν ἐθεασάμεθα, καί αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν» (Α΄ Ἰω. 1, 2). Αὐτή ἦταν ἡ δική μας γενιά πού γνώρισε τούς τρεῖς Γέροντες Ἰάκωβο, Πορφύριο καί
Παΐσιο, ἐπισήμως κατεταγμένους πιά στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Οἱ περισσότεροι ἀπό ἐμᾶς ἤμασταν μαθητές δημοτικοῦ, γυμνασίου, λυκείου καί φοιτητές ὅταν τούς ἐπισκεφθήκαμε γιά νά πάρουμε τήν εὐχή τους. Λίγα κατανοούσαμε ἀπό τούς λόγους καί τήν προσωπικότητά τους. Πηγαίναμε σέ αὐτούς εἴτε μέ τήν οἰκογενειακή προτροπή εἴτε ἐξ αἰτίας τῆς φήμης πού εἶχαν ἀποκτήσει οἱ Ἅγιοι μέσα στήν Ἐκκλησία, τόν λαό τοῦ Θεοῦ. Πηγαίναμε κι ἐμεῖς συνήθως ἐπειδή πήγαιναν καί ὅλοι οἱ ἄλλοι. Ὁρισμένες, λίγες φορές βρήκαμε τήν εὐκαιρία νά ἐκμυστηρευθοῦμε σέ κάποιον ἀπό τούς τρεῖς Ἁγίους τούς ἐφηβικούς λογισμούς μας καί λάβαμε πνευματική ἀνάπαυση καί πολύτιμες συμβουλές, τίς ὁποῖες συνήθως
6 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ δέν κατορθ ώναμε νά ἀκολουθήσουμε. Φυλάχθηκαν ὅμως στόν νοῦ καί τήν καρδιά μας ὡς πολύτιμη παρακαταθήκη καί «ἐμφανίστηκαν» μπροστά μας ὅταν οἱ δυσκολίες τῆς ζωῆς τό ἀπαίτησαν. Περισσότερο παίρναμε ἕνα μερίδιο τῆς Χάρης τίς λίγες στιγμές πού βρεθήκαμε δίπλα τους. Χάρη καί χαρά ἀνεξήγητη. Ὁ χρόνος σταματοῦσε. Ἡ βιοτική μέριμνα ἔμπαινε ἀβίαστα στό περιθώριο. Οἱ λογισμοί καί οἱ σκέψεις γιά τό ἄτομό μας ὑποχωροῦσαν. Τά προβλήματά μας ἐκείνη τήν ὥρα δέν μᾶς ἀπασχολοῦσαν. Ὑπῆρχε μία αἴσθηση αἰωνιότητας. Ὅτι αὐτό πού ζούσαμε ἐκεῖ θά συνέχιζε γιά πάντα. Ὅταν ὅμως ἀποχωρούσαμε ἡ αἴσθηση αὐτή ὑποχωροῦσε καί σέ μικρό χρονικό διάστημα προσγειωνόμασταν ἄλλες φορές ὁμαλότερα κι ἄλλες ὄχι τόσο στήν σκληρή πραγματικότητα τῆς ρουτίνας μας. Τήν ρουτίνα ὄχι μόνο τήν δική μας ἀλλά καί ὅλων τῶν ὑπολοίπων συνανθρώπων μας τῶν ἐγγύς καί τῶν μακράν. Εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι γιά τούς ὁποίους ἀκοῦμε κάθε μέρα καί ἐκεῖνοι οἱ πιό κοντινοί. Αὐτούς τούς τελευταίους τούς ἀκοῦμε, τούς βλέπουμε καί τούς ψηλαφοῦμε σέ σημεῖο πού νά τούς συνηθίζουμε, νά τούς βαριόμαστε, νά μᾶς εἶναι ἐνοχλητικοί, νά τούς θεωροῦμε ἐμπόδια ἤ ἀκόμη καί νά τούς μισοῦμε. Καί ὅλα αὐτά χωρίς νά ἔχουμε ἐξ ἀρχῆς κάποια κακή πρόθεση, τοὐναντίον μπαίνουμε ὅλοι στόν ἀγώνα τῆς ζωῆς μέ τίς καλύτερες προθέσεις καί μέ τήν ἐπιθυμία τῆς προόδου καί τῆς παραγωγικότητας. Ὁ χρόνος ὡστόσο καί ἡ πραγματικότητα μᾶς διαψεύδουν. Δέν παίρνουμε αὐτό πού θέλουμε ἤ αὐτό πού πιστέψαμε ὅτι μᾶς ἀξίζει. Ἀπογοητευόμαστε ἀπό τούς ἄλλους. Ἰδιαιτέρως ἀπό αὐτούς πού τούς ἔχουμε πολύ ψηλά στήν ἐκτίμησή μας. Δέν μᾶς παρέχουν τήν αἴσθηση καί τήν ἀνάπαυση πού
ἀποζητοῦμε καί πού ὅσο περνοῦν τά χρόνια τήν ἔχουμε περισσότερη ἀνάγκη. Ἡ ἀνάμνηση τῆς προσωπικῆς ἐπαφῆς μας μέ τούς Ἁγίους, τούς τρεῖς Ἁγίους της γενιᾶς μας, Πορφύριο, Παΐσιο καί Ἰάκωβο καθίσταται ἀπόμακρη γιά τήν κατάστασή μας. Αὐτό πολλές φορές μᾶς στενοχωρεῖ, ἐνίοτε καί μᾶς σκανδαλίζει. Γιατί αὐτοί οἱ Ἅγιοι νά μήν εἶναι συνεχῶς μαζί μας; Γιατί νά μήν μᾶς στέλνουν, ἔστω καί γιά λίγο, ἕνα μικρό κύμα Χάριτος ἀπό αὐτό πού παίρναμε ὅταν στήν νεότητά μας τούς προσεγγίζαμε; Γιατί μᾶς ἐγκαταλείπουν νά τά βγάλουμε μόνοι πέρα σέ μία πραγματικότητα πού γίνεται ὁλοένα πιό σκληρή, στερημένοι ἀπό κάθε αἴσθηση τῆς δικῆς τους μακαριότητας; Ἀναφέραμε στήν ἀρχή ὅτι κάθε ἐποχή καί γενιά ἔχει τούς δικούς της Ἁγίους. Εἶναι οἱ δικοί της Ἅγιοι ὄχι μόνο γιατί ἔζησαν στόν συγκεκριμένο χρόνο καί χῶρο, ἀλλά γιατί σέ αὐτούς φανερώθηκε ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά τήν συγκεκριμένη γενιά. Ἡ δική μας γενιά ἦταν ἡ γενιά τῆς εὐμάρειας πού ἀκολούθησε τόν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τήν ἐμφύλια σύγκρουση καί τίς πολιτικές περιπέτειες τῆς πατρίδας μας. Ἡ προηγούμενη γενιά προσπαθοῦσε νά κλείσει πληγές γιά νά ὀρθοποδήσει. Ἡ δικιά μας προσπαθοῦσε νά ἀποκοπεῖ ἀπό τό παρελθόν καί νά ἀπολαύσει μέ ἄκρα αἰσιοδοξία ἕνα παρόν, χωρίς νά ἀναλογίζεται ἰδιαίτερα τό μέλλον. Ἀναπόφευκτα τό τότε μέλλον ἔγινε παρόν. Καί τήν εὐμάρεια καί τήν ἀσυλλόγιστη αἰσιοδοξία τήν διαδέχθηκαν ἡ γενικευμένη κρίση καί ἡ ἀπαισιοδοξία. Ἡ γενιά μας δέν ἦταν μεγαλωμένη νά ἀντέχει καί νά ἀντιμετωπίζει τόν πόνο καί τήν δυσκολία. Ἦταν μία γενιά γιά τά εὔκολα. Γι’ αὐτό καί τούς Ἁγίους της τούς εἶδε καί τούς αἰσθάνθηκε ἔτσι. Οἱ Ἅγιοι τῆς Χάριτος, τ ῆ ς Ἀν άπ αυ σ η ς , τῆς Χαρᾶς. Εὔκολα
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
7
μᾶς τά μετέδωσαν αὐτά ὅταν ἤμασταν δίπλα τους. Ποτέ ὅμως δέν ἀναρωτηθήκαμε πῶς τά ἀπέκτησαν. Διαβάζαμε στά Γεροντικά καί στά ἀσκητικά βιβλία τό «Δῶς αἷμα, λάβε Πνεῦμα», ἀλλά ποτέ δέν τό ζήσαμε στό «πετσί» μας. Τελικά ὅμως οἱ τρεῖς μεγάλοι Ἅγιοί μας δέν μᾶς ἐγκατέλειψαν. Ἐπέστρεψαν μετά ἀπό λίγα χρόνια μέ τήν πράξη ἁγιοκατάταξης τῆς Ἐκκλησίας μας. Κατανόησε ἡ Ἐκκλησία, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ στό ὁποῖο εἴμαστε ὅλοι μέλη, ὅτι τά μέλη της, αὐτά τῆς παρούσας γενιᾶς, νοσοῦν βαρέως. Πάσχουν ἀπό τήν νόσο τῆς πρόσκαιρης καί δοτῆς εὐμάρειας καί τῆς εὐκολίας καί εἶναι ἀνίσχυρα νά ἀντιμετωπίσουν τόν πειρασμό τῆς κρίσης. Ἐπαναφέρει ἡ Ἁγία Ἐκκλησία τούς Ἁγίους μας στό προσκήνιο τιμώντας τόν βίο τους, ἀλλά πρό πάντων τήν τελευτή τους. Μελετώντας τούς Ἁγίους κάθε ἐποχῆς βλέπουμε ὅτι συγκεντρώνουν κάποια κοινά, ὁμοειδῆ τρόπον τινά, χαρακτηριστικά. Οἱ Ἅγιοι τῶν Ἀποστολικῶν χρόνων, οἱ Μάρτυρες τῆς Πρώτης Ἐκκλησίας, οἱ Ἀσκητές τῆς Ἐρήμου, οἱ Μεγάλοι Πατέρες τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐμπειρίας τοῦ Ἀκτίστου Φωτός, οἱ Ἁγιορεῖτες Ἅγιοι, οἱ Νεομάρτυρες καί πολλές ἄλλες ὁμάδες Ἁγίων κάθε ἐποχῆς πού δέν εἶναι δυνατόν νά τούς ἀναφέρουμε ἐδῶ ὅλους. Στούς τρεῖς Ἁγίους της δικιᾶς μας γενιᾶς βλέπουμε δύο κοινά χαρακτηριστικά, ὄχι τά μόνα, ἀλλά αὐτά πού ἀπαντοῦν
στά ἀδιέξοδα τῆς ἐποχῆς μας: τόν Πόνο καί τήν Ἐλπίδα. Καί οἱ τρεῖς κοινώνησαν τόν Πόνο τῶν ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων τῆς γενιᾶς μας: τόν πόνο τῆς ἀσθένειας, τῆς ἐγκατάλειψης, τῆς ἀνέχειας. Εἰδικά ἐκεῖνον τῆς ἀρρώστιας, τοῦ πλέον ὁρατοῦ σημείου τῆς φθορᾶς καί τῆς θνητότητας. Αὐτό πού ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος μέ ὅλα τά μέσα προσπαθεῖ νά ἀποφύγει καί νά ἐξορκίσει. Κανείς ἀπό τούς τρεῖς Ἁγίους δέν τόν ἀπέφυγε. Καί οἱ τρεῖς εἶχαν ἀπό μία ἱκανή «συλλογή» ἀσθενειῶν τήν ὁποίαν ὑπέμειναν οἱ ἴδιοι, τούς ἄλλους ὅμως τούς ἐθεράπευσαν. Καί ἐνῶ οἱ ἴδιοι πέθαναν μέσα σέ πόνους φρικτούς, σύμφωνα μέ τίς μαρτυρίες αὐτῶν πού ἦταν δίπλα τους, ἄφησαν στήν γενιά τήν δικιά μας, τῆς πάλαι ποτέ εὐμάρειας καί τῆς τωρινῆς κρίσης, τήν Ἐλπίδα μέσα ἀπό τήν ζωντανή παρουσία τους στήν Ἐκκλησία, ὅτι κάποια στιγμή θά νιώσουμε δίπλα τους πάλι ἐκείνη τήν ἀνεξήγητη Χάρη καί Χαρά. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή τους! Νικ. Κόιος («Πεμπτουσία»)
Κωδικός 3518
«ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ», ΔΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ: Ἱερά Μητρόπολις Σάμου καί Ἰκαρίας ΕΚΔΟΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ: Μητροπολίτης Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΛΗΣ: Εὐάγγελος Π. Λέκκος, θεολόγος, νομικός ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: τηλ. 210.34.76.090 Ἡ «Μεταμόρφωσις» διανέμεται καί ἀποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ. Γίνονται δεκτές προαιρετικές εἰσφορές στή διεύθυνση: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΑΜΟΥ ΚΑΙ ΙΚΑΡΙΑΣ, γιά τό περιοδικό, 831 00 ΣΑΜΟΣ Τηλ. 22730-87640, Fax 22730-87646
8 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ †ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ πεφιλημένα τέκνα, Χάριτι Θεοῦ ἠξιώθημεν νὰ φθάσωμεν καὶ πάλιν εἰς τὴν μεγάλην ἑορτὴν τῆς κατὰ σάρκα Γεννήσεως τοῦ Θείου Λόγου, τοῦ ἐλθόντος εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ μᾶς χαρίσῃ τὸ «εὖ εἶναι», τὴν ἀπαλλαγὴν ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, ἀπὸ τὴν δουλείαν εἰς τὰ ἔργα τοῦ νόμου καὶ ἀπὸ τὸν θάνατον, νὰ μᾶς δωρήσῃ δὲ τὴν κατ᾿ ἀλήθειαν ζωὴν καὶ τὴν χαρὰν τὴν μεγάλην, ἣν «οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾿ ἡμῶν». Ὑποδεχόμεθα τὸν «παντέλειον Θεόν», τὸν ὁποῖον «ἀγάπη κεκόμικεν εἰς τὴν γῆν», ὁ ὁποῖος καθίσταται ἡμῖν «καὶ ἡμῶν αὐτῶν συγγενέστερος». Ὁ κενωθεὶς Θεὸς Λόγος συγκαταβαίνει εἰς τὸ πλανηθὲν πλάσμα αὐτοῦ «συγκατάβασιν ἄφραστόν τε καὶ ἀκατάληπτον». Ὁ «ἀχώρητος παντὶ» χωρεῖται ἐν τῇ γαστρὶ τῆς Παρθένου, ὁ μέγας ὑπάρχει ἐν σμικροῖς. Τὸ μέγα τοῦτο κεφάλαιον τῆς πίστεώς μας, τὸ πῶς ὁ ὑπερούσιος Θεὸς «ὑπὲρ ἄνθρωπον γέγονεν ἄνθρωπος», παραμένει «ἀνέκφαντον» μυστήριον. «Τὸ μέγα τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως μυστήριον, ἀεὶ μένει μυστήριον». Αὐτὸ τὸ ξένον καὶ παράδοξον γεγονὸς «τὸ ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ ἀπὸ τῶν γενεῶν», εἶναι τὸ θεμέλιον τῆς κατὰ χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία∙ οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς». Αὐτὴ εἶναι ἡ ὑψίστη σωτηριώδης ἀλήθεια διὰ τὸν ἄνθρωπον. Ἀνήκομεν εἰς τὸν Χριστόν. Τὰ πάντα εἶναι ἡνωμένα ἐν Χριστῷ. Ἐν Χριστῷ ἀναπλάθεται ἡ φθαρεῖσα φύσις μας, ἀποκαθίσταται τὸ κατ᾿ εἰκόνα καὶ ἀνοίγεται εἰς πάντας τοὺς ἀνθρώπους ἡ ὁδὸς τοῦ καθ᾿ ὁμοίωσιν. Διὰ τῆς προσλήψεως ὑπὸ τοῦ Θείου Λόγου τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, διὰ τοῦ κοινοῦ θείου προορισμοῦ καὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας θεμελιοῦται ἡ ἑνότης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Δὲν σώζεται ὅμως μόνον ἡ ἀνθρω-
πότης, ἀλλὰ σύμπασα ἡ κτῖσις. Ὡς ἡ πτῶσις τῶν πρωτοπλάστων συμπαρασύρει ὅλην τὴν πλᾶσιν, οὕτω καὶ ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀφορᾷ εἰς ὁλόκληρον τὴν δημιουργίαν. «Ἐλευθέρα μὲν ἡ κτῖσις γνωρίζεται, υἱοὶ δὲ φωτὸς οἱ πρὶν ἐσκοτισμένοι». Ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς καλεῖ νὰ ἑορτάσωμεν τὴν ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν ὡς τὴν «κοινὴν ἑορτὴν πάσης τῆς κτίσεως», ὡς «τὰ σωτήρια τοῦ κόσμου, τήν γενέθλιον ἡμέραν τῆς ἀνθρωπότητος». Τὸ «Χριστὸς γεννᾶται» ἀκούεται, δυστυχῶς, καὶ πάλιν εἰς ἕνα κόσμον πλήρη βιαιοτήτων, ἐπικινδύνων ἀνταγωνισμῶν, κοινωνικῆς ἀνισότητος καὶ καταπατήσεως τῶν θεμελιωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων. Τὸ 2018 συμπληροῦνται ἑβδομήκοντα ἔτη ἀπὸ τὴν Οἰκουμενικὴν Διακήρυξιν τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία, μετὰ ἀπὸ τὰς φοβερὰς ἐμπειρίας καὶ καταστροφὰς τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀνέδειξε τὰ κοινὰ ὑψηλὰ ἰδανικά, τὰ ὁποῖα ὀφείλουν νὰ σέβωνται ἀπαρεγκλίτως ὅλοι οἱ λαοὶ καὶ τὰ κράτη. Ὅμως, ἡ ἀθέτησις τῆς Διακηρύξεως αὐτῆς συνεχίζεται, ποικίλαι δὲ καταχρήσεις καὶ σκόπιμοι παρερμηνεῖαι τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου ὑποσκάπτουν τὸν σεβασμὸν καὶ τὴν πραγμάτωσίν των. Συνεχίζομεν νὰ μὴ διδασκώμεθα ἀπὸ τὴν ἱστορίαν ἢ νὰ μὴ θέλωμεν νὰ διδαχθῶμεν. Οὔτε αἱ τραγικαὶ ἐμπειρίαι βίας καὶ ἡ καταρράκωσις τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, οὔτε ἡ διακήρυξις ὑψηλῶν ἰδανικῶν, ἀπέτρεψε τὴν συνέχισιν τῆς βίας καὶ τῶν πολέμων, τὴν ἀποθέωσιν τῆς ἰσχύος καὶ τὴν ἐκμετάλλευσιν τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον. Οὔτε, βεβαίως, ἡ ἰσχὺς τῶν τεχνικῶν μέσων καὶ αἱ ἐκπληκτικαὶ κατακτήσεις τῆς ἐπιστήμης, οὔτε ἡ οἰκονομικὴ πρόοδος, ἔφερον κοινωνικὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν πολυπόθητον εἰρήνην. Τοὐναντίον, εἰς τὴν ἐποχήν μας ὁ εὐδαιμονισμὸς τῶν κατεχόντων αὐξάνεται καὶ ἡ παγκοσμιοποίησις καταστρέφει τοὺς ὅρους τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς καὶ εἰρήνης. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀδύνατον νὰ ἀγνοήσῃ αὐτὰς τὰς ἀπειλὰς κατὰ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. «Οὐδὲν γὰρ
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ὅσον ἄνθρωπος ἱερόν, ᾧ καὶ φύσεως ἐκοινώνησεν ὁ Θεός». Ἀγωνιζόμεθα διὰ τὸν ἄνθρωπον, διὰ τὴν προστασίαν τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δικαιοσύνης, ἐν ἐπιγνώσει ὅτι «ἡ ὄντως εἰρήνη παρὰ Θεοῦ», ὅτι τὸ ὑπέρλογον μυστήριον τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ τῆς κατὰ χάριν θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθειαν περὶ τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ θείου προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ζῶμεν ἐν Ἐκκλησίᾳ τὴν ἐλευθερίαν, ἐκ Χριστοῦ, ἐν Χριστῷ καὶ εἰς Χριστόν. Εἰς τὸν πυρῆνα αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας ἀνήκει ἡ ἀγάπη, ἥτις «οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς», ἡ ἀγάπη «ἐκ καθαρᾶς καρδίας». Ἐνῶ ὁ αὐτόνομος, ὁ αὐτογνώμων καὶ αὐτάρκης, ὁ αὐτοθεούμενος καὶ αὐτομακαριζόμενος ἄνθρωπος περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του καὶ τὴν ἀτομικήν του αὐτάρεσκον εὐδαιμονίαν καὶ βλέπει τὸν συνάνθρωπον ὡς περιορισμὸν τῆς ἐλευθερίας του, ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία ἔχει κατεύθυνσιν πρὸς τὸν ἀδελφόν, κινεῖται πρὸς τὸν πλησίον, ἀληθεύει ἐν ἀγάπῃ. Τὸ μέλημα τοῦ πιστοῦ δὲν εἶναι ἡ διεκδίκησις δικαιωμάτων, ἀλλὰ τὸ «ποιεῖν τε καὶ πράττειν τὰ δικαιώματα Χριστοῦ», ἐν ταπεινώσει καὶ εὐχαριστίᾳ. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, τῆς ἐλευθερίας ὡς ἀγάπης καὶ τῆς ἀγάπης ὡς ἐλευθερίας, εἶναι ὁ θεμέλιος λίθος καί ἡ ἐγγύησις διὰ τὸ μέλλον τῆς ἀνθρωπότητος. Στηριζόμενοι ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐνθέου ἤθους δυνάμεθα νά ἀντιμετωπίσωμεν τὰς μεγάλας προκλήσεις τοῦ παρόντος, αἱ ὁποῖαι ἀπειλοῦν ὄχι μόνον τὸ εὖ ζῆν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ ζῆν τῆς ἀνθρωπότητος. Τὴν ἀλήθειαν τοῦ «Θεανθρώπου» ὡς ἀπάντησιν εἰς τὸν σύγχρονον «ἀνθρωποθεὸν» καὶ πρὸς ἀνάδειξιν τοῦ αἰωνίου προορισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἐξῇρε καὶ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (Κρήτη, 2016): «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἔναντι τοῦ συγχρόνου “ἀνθρωποθεοῦ”, προβάλλει τόν “Θεάνθρωπον»” ὡς ἔσχατον μέτρον τῶν πάντων: “Οὐκ ἄνθρωπον ἀποθεωθέντα λέγομεν, ἀλλὰ Θεὸν ἐνανθρωπήσαντα”. Ἀναδεικνύει δὲ τὴν σωτηριώδη ἀλήθειαν τοῦ Θεανθρώπου καὶ τὸ Σῶμα Του, τὴν Ἐκκλησίαν, ὡς τόπον καὶ τρόπον τῆς ἐν ἐλευθερίᾳ ζωῆς, ὡς “ἀληθεύειν ἐν ἀγάπῃ” καὶ ὡς μετοχήν, ἤδη ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς τὴν ζωὴν τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ». Ἡ Σάρκωσις τοῦ Θεοῦ Λόγου εἶναι ἡ βεβαίωσις καὶ ἡ βεβαιότης ὅτι τὴν ἱστορίαν, ὡς πορείαν πρός τὴν Βασιλείαν τῶν Ἐσχάτων, κατευθύνει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Βεβαίως, ἡ πορεία τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὴν Βασιλείαν, ἡ ὁποία δὲν συντελεῖται μακρὰν ἤ ἀνεξαρτήτως τῆς ἱστορικῆς πραγματικότητος, τῶν ἀντιφάσεων καὶ τῶν περιπετειῶν αὐτῆς, ποτὲ δὲν ὑπῆρξεν ἄνευ δυσκολιῶν. Ἐν μέσῳ αὐτῶν ἡ
9
Ἐκκλησία μαρτυρεῖ περὶ τῆς ἀληθείας καὶ ἐπιτελεῖ τὸ ἁγιαστικόν, ποιμαντικὸν καὶ μεταμορφωτικὸν ἔργον αὐτῆς. «Ἡ γὰρ ἀλήθειά ἐστι τῆς Ἐκκλησίας καὶ στῦλος καὶ ἑδραίωμα...Στῦλός ἐστι τῆς οἰκουμένης ἡ Ἐκκλησία...καὶ μυστήριόν ἐστι, καὶ μέγα, καὶ εὐσεβείας μυστήριον». Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, Ἂς συνεορτάσωμεν, εὐδοκίᾳ τοῦ σκηνώσαντος ἐν ἡμῖν Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἐν ἀγαλλιάσει καὶ χαρᾷ πεπληρωμένῃ, τὰς ἑορτὰς τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Εὐχόμεθα ἐκ Φαναρίου, ὅπως ὁ σαρκωθεὶς καὶ συγκαταβὰς τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων Κύριος καὶ Σωτὴρ ἡμῶν, χαρίζηται εἰς ὅλους κατὰ τὸν νέον ἐνιαυτὸν τῆς χρηστότητος Αὐτοῦ, ὑγιείαν κατ᾿ ἄμφω, εἰρήνην καὶ τὴν πρὸς ἀλλήλους ἀγάπην, διαφυλάττῃ δὲ καλῶς τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν καὶ εὐλογῇ τὰ ἔργα διακονίας αὐτῆς, ἵνα δοξάζηται τὸ ὑπεράγιον καὶ ὑπερύμνητον ὄνομα Αὐτοῦ. Χριστούγεννα βιζ΄ ΄ † Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
10 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
Περί τοῦ Κοινωνικοῦ Παντοπωλείου
Ὁ
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Εὐσέ βιος ἐρωτηθείς σχετικῶς μέ τήν πρωτοβουλία δημιουργίας Κοινωνικοῦ Παντοπωλείου ὑπό τοῦ Δή μου Σάμου ἀνέφερε τά ἐξῆς: Τό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σάμου καί Ἰκαρίας «Ἡ ΑΓΑΠΗ», ὅπως καί ἡ ὀνομασία του φανερώνει, δημιουργήθηκε ἐντός τοῦ 2011 με σκοπό νά δώσει ὑπόσταση καί δομή στήν ἔμπρακτη χριστιανική ἀγάπη. Γιά ἕξι συναπτά χρόνια ὀργανώνει τήν φιλανθρωπική δραστηριότητα τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας καί μεθοδεύει κατάλληλα καί ἀποτελεσματικά τήν διάθεση τῶν πιστῶν Χριστιανῶν μας, φορέων καί ἰδιωτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νά συμπαρασταθοῦν στίς ἐμπερίστατες λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσης οἰκογένειες καί γενικῶς σέ κάθε ἕνα ἀδελφό μας, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀνάγκη ἀπό τροφή καί ἔνδυση, παραλλήλως πρός τήν ὅλη φιλανθρωπική δραστηριότητα, τήν ὁποία πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας ἐνεργεῖ, ὡς ἔμπρακτη ἀγάπη πρός τόν ἐνδεῆ συνάνθρωπό μας. Τό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο μας εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Τράπεζας Ἀγάπης, πού παλαιότερα προσέφερε καθημερινῶς φαγητό σέ ἀπόρους, καί ὡς πρός τούς οἰκονομικούς του πόρους στηρίζεται ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἀπό τό Ταμεῖον τῆς Διακονίας Ἀγάπης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας καί ἀπό τίς προσφορές σέ εἶδος τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν μας, τοπικῶν Φορέων καί Συλλόγων. Ἐπί τῇ βάσει ὀνομαστικῶν καταστάσεων ἀναλόγως μέ τήν οἰκονομική δυσπραγία ἑκάστης οἰκογενείας, ὁπως αὐτή διαπιστοῦται ἀπό φορολογικές δηλώσεις εἰσοδήματος καί ἄλλα δημόσια ἔγγραφα, τό Κοινωνικό μας Παντοπωλεῖο προσέφερε, μέχρι τέλους τοῦ 2017, τά ἀπαραίτητα τρόφιμα καί ἄλλα εἴδη πρώτης ἀνάγκης, ὥστε νά ἀνακουφίσει τόν ταλαιπωρημένο ἀπό τήν οἰκονομική κρίση Ἀδελφό, ἀλλά καί νά τοῦ δώσει μιά ἀκόμη ἀφορμή νά ἀσχοληθεῖ περισσότερο μέ τήν πνευματική του συγκρότηση, καθώς τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας δέν εἶναι νά παρέχει ὑλικά ἀγαθά, κι ἄν τό κάνει αὐτό εἶναι γιά
νά καλύψει τό κενό, τήν ἀνυπαρξία δηλαδή ἄλλης κοινωνικῆς μέριμνας ἤ φροντίδας τῶν ἐμπερίστατων συνανθρώπων μας. Εἰρήσθω δέ ἐν παρόδῳ ὅτι προσφέρεται ἔκτακτη ὑλική βοήθεια καί σέ δεκάδες ἄλλους ἐνδεεῖς Ἀδελφούς, χωρίς νά εἶναι ἐγγεγραμμένοι στίς προαναφερθεῖσες ὀνομαστικές καταστάσεις. Ὑπογραμμίζουμε γιά νά γίνει κατανοητό ἀπό ὅλους, ὅτι: Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀδιαφορεῖ γιά τίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἐνδιαφέρεται πρῶτα γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Δίδει πρῶτον τόν οὐράνιον ἄρτον καί κατόπιν, ἀναλόγως τῶν δυνάμεών της, καί τόν ἐπιούσιον ἄρτον, πολλαπλασιάζοντάς τον κατά το παράδειγμα του Κυρίου, ἀλλά μένοντας προσηλωμένη στήν ἐντολή Του: ἐργάζεσθε μή τήν βρῶσιν την ἀπολλυμένην, ἀλλά τήν βρῶσιν τήν μένουσαν εἰς ζωήν αἰώνιον, ἥν ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὑμῖν δώσει (Ἰω. στ΄ 27). Ἀφ’ ἧς στιγμῆς λοιπόν ὁ ἀξιότιμος κ. Δήμαρχος Σάμου ἀνέλαβε μιά τέτοια θεάρεστη πρωτοβουλία, ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία δέν ἔχει παρά νά ἐκφράσει ἐγκάρδιες τίς εὐχές της καί τήν διπλή της χαρά. Καί τοῦτο διότι τό πρό ἐξαετίας ἐγχείρημά της νά δημιουργήσει τό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο «Η ΑΓΑΠΗ» βρίσκει πλέον μιμητήν καί συνεχιστήν τόν ἴδιον τόν πρῶτο πολίτην τῆς Σάμου, ἀλλά καί διότι ὁλοέν καί περισσότεροι, ἐγκολπούμενοι τήν φιλάνθρωπη ἐντολή τοῦ Κυρίου μας γιά τήν ἔμπρακτη ἀγάπη, εὑρίσκονται συνοδοιπόροι καί συγκυρηναῖοι στήν ἄρση τοῦ σταυροῦ τῆς ἐνεργουμένης φιλανθρωπίας. Πρός διευκόλυνσιν δέ τοῦ ἔργου τους, θά ἐγχειρίσουμε στό Δῆμο Σάμου τίς καταστάσεις τῶν ἐγγεγραμμένων οἰκογενειῶν, ὥστε νά συνεχισθεῖ ἀπρόσκοπτα ἡ στήριξη τῶν ἐμπερίστατων Ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι ὑπολογίζονται περί τίς 520 οἰκογένειες, κατά τήν μετάβασή τους ἀπό τήν μέριμνα τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας στήν φροντίδα πλέον τῆς Δημοτικῆς Ἀρχῆς Σάμου. Βεβαίως, ἄς μή νομισθεῖ ὅτι ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία, θά σταματήσει τό ἔργον τῆς φιλανθρωπίας της. Ἐκτός τοῦ ὅτι τό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο ἀποτελεῖ μία μόνο ἔκφραση φιλανθρωπίας ἀπό τίς πολλές, τίς ὁποῖες ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία προάγει (Ἰματιοθήκη, Κοινωνικό Φαρμακεῖο καί Ἰατρεῖο, πληρωμές ἐνοικίων, λογαριασμῶν, εἰσιτηρίων κ.ἄ.). Ἐμεῖς θά συνεχίσουμε νά στηρίζουμε τούς ἐμπερίστατους συνανθρώπους μας, ὅπως πάντα, καί στήν Ἰκαρία καί τούς Φούρνους.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
11
Οἱ φιλανθρωπικές δομές τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας Ἡ
Ἐκκλησία δέν εἶναι κοινωνικός φιλανθρωπικός ὀργανισμός γιά νά συμπληρώνει τήν ἀνυπαρξία τῆς κοινωνικῆς μέριμνας τοῦ Κράτους, πού τά τελευταῖα χρόνια εἶναι ἐμφανέστερη ἀπό ἄλλες ἐποχές. Ἡ Ἐκκλησία θέτει σέ προτεραιότητα τήν πνευματική της ἀποστολή γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, στά πλαίσια τῆς ὁποίας οὐδέποτε ἀδιαφορεῖ γιά τίς ὑλικές ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά ἐπειδή στηρίζει τούς ἐμπερίστατους, ὥστε ἐκεῖνοι ἀπρόσκοπτα νά ἀγωνίζωνται στήν πνευματική τους ζωή, μένοντας προσηλωμένη στήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ: «ἐργάζεσθε μή τήν βρῶσιν τήν ἀπολλυμένην, ἀλλά τήν βρῶσιν τήν μένουσαν εἰς ζωήν αἰώνιον, ἥν ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὑμῖν δώσει» (Ἰω. 6,27). Στήν Τοπική μας Ἐκκλησία, ἰδίως τίς τελευταῖες δεκαετίες σημειώνεται σημαντική διακονία ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο. Τό Κοινωνικό Παντοπωλεῖο «Η ΑΓΑΠΗ», ἤδη ἀπό τό 2011 στηρίζει ἐμπερίστατες λόγῳ οἰκονομικῆς κρίσης οἰκογένειες ἤ μεμονωμένα ἄτομα, παρέχοντας μηνιαίως στά ἐγρεγραμμένα μέλη του τά ἀναγκαῖα τρόφιμα καί ἐκτάκτως ὅ,τι ἡ ἀγάπη τῶν ἀνθρώπων προσφέρῃ ἰδίως κατά τίς ἑορτές τῶν Χριστουγέννων καί τοῦ Πάσχα. Κατόπιν πρωτοβουλίας μάλιστα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου ἡ Ἕνωση Ἑλλήνων Ἐφοπλιστῶν στηρίζει δυναμικά τίς ἐμπερίστατες λόγῳ οἰκονομικῆς κρίσης οἰκογένειες, ἰδίως τρίτεκνες καί πολύτεκνες, μέ προσφορά ἀπαραιτήτων εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης. Ἀξίζει νά σημειώσουμε πώς τήν ἔναρξη τοῦ Κοινωνικοῦ Παντοπωλείου τό 2011 ἀκολούθησε ἡ λειτουργία τῆς Ἱματιοθήκης καί ἀργότερα τοῦ Κοινωνικοῦ Φροντιστηρίου, μέ τήν ἐθελοντική προσφορά Καθηγητῶν, πού συμπληρώνουν τήν γνώση τῶν ἐγκύκλιων σπουδῶν τῶν μαθητῶν καί λυτρώνουν τήν οἰκογένεια ἀπό ἕνα ἐπιπλέον δυσβάσταχτο ἔξοδο. Ἐνῶ σημαντική ἄν καί ἀθόρυβη εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Κοινωνικοῦ Φαρμακείου καί τοῦ Κοινωνικοῦ Ἰατρείου, μιά σχετικῶς ἀθόρυβη δράση τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας γιά τήν ἰατρική περίθαλψη τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν. Ἀπό τήν μία μεριά ὑπάρχουν καί εἶναι πρός τιμήν τους ἰατροί καί φαρμακοποιοί, οἱ ὁποῖοι ἐμφορούμενοι ἀπό αἰσθήματα βαθείας ἀλληλεγγύης πρός τόν συνάνθρωπο καί σεβασμοῦ πρός τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας προσφέρουν δωρεάν τήν ὑπηρεσία τους καί διακονοῦν τήν ὑγεία τῶν ἀσθενῶν ἀδελφῶν, ὅταν αὐτό ζητηθεῖ. Ἀπό τήν ἄλλη, δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι, πού ἀνά τακτά χρονικά διαστήματα ἐμπιστεύονται φάρμακα στήν Μητρόπολη γιά διανομή στούς ἔχοντες ἀνάγκη ἤ πληρώνουν κατόπιν συνεννοήσεως τήν φαρμακευτική περίθαλψη τῶν ἐνδεῶν. Ὅσοι ἔχουν ἐπισκεφθεῖ ἔστω καί μία φορά τά Γρα-
φεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως θά ἔχουν γίνει αὐτόπτες καί αὐτήκοοι μάρτυρες μιᾶς ἀκόμη ἔκφρασης φιλανθρωπίας. Καθημερινῶς δίδονται χρήματα ἀνερχόμενα κατ’ ἔτος σέ ὕψος ἄνω τῶν 50.000 εὐρώ καί τά ὁποῖα προορίζονται γιά νά πληρωθοῦν ἐνοίκια, λογαριασμοί νεροῦ, ἠλεκτρισμοῦ, φάρμακα, νοσήλεια, ἰατρικά μηχανήματα, ναῦλα καί ἀεροπορικά εἰσιτήρια γιά ἔκτακτες ἀνάγκες ὑγείας, ἰατρικές ἐξετάσεις, διαμονές σέ ξενοδοχεῖα τῶν ἀπόρων συνοδῶν περιστατικῶν ἀπό ἀπομακρυσμένα χωριά ἤ ἀπό τά νησιά τῶν Φούρνων καί τῆς Ἰκαρίας, τοῦ Ἀγαθονησίου καί τῆς Πάτμου. Ἀνάμεσα σέ αὐτά νά προσθέσουμε τά ἐπιδόματα σέ ἀπόρους καί ἀνέργους νέους καί σέ φοιτητές ἀκόμη καί μέ μικρές ὑποτροφίες. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι μέ πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας ἕνα μικρό μέρος τοῦ μισθοῦ ὅλων τῶν Κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Σάμου, Ἰκαρίας καί Φούρνων συγκεντρώνεται σέ ἕνα ταμεῖο λεγόμενο ἀλληλοβοηθείας γιά ἔκτακτες ἀνάγκες ἀδελφῶν. Ἡ Τοπική μας Ἐκκλησία διατηρώντας πολύτιμες ἰσορροπίες, βοηθεῖ στήν περίθαλψη πολλῶν προσφύγων-μεταναστῶν, χωρίς διάκριση. Κανείς δέν ἐξαιρεῖται ἀπό τήν φιλανθρωπική μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία βεβαίως δέν εἶναι, ὅπως τονίσαμε, Ἵδρυμα Κοινωνικῆς Προνοίας, ὅμως ὡς σῶμα Χριστοῦ ἔχει καί αὐτή τήν ἰδιότητα, φωτισμένη ὅμως ἀπό τήν διαρκή παρουσία τοῦ Χριστοῦ μέσα στό ἱστορικό γίγνεσθαι τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καθώς ταυτίζεται μέ τόν ἐλάχιστο ἀδελφό μας! (Βλ. Ματθ. 25,40). Τό φιλανθρωπικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἀκραιφνῶς πνευματικό, σωτηριολογικό, λυτρωτικό. Ὄχι μόνο γι᾿ αὐτούς πού δέχονται τήν φιλανθρωπία, ἀλλά καί γι’ αὐτούς πού τήν ἀσκοῦν. Ἡ φιλανθρωπία κόβει τόν ἐγωισμό μας καί μᾶς ταπεινώνει. Βοηθεῖ τό ἔργο τῆς Ἱεραποστολῆς τῆς Ἐκκλησίας γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν καί γι’ αὐτό δέν εἶναι δυνατόν νά κλεισθεῖ μέσα σέ στοιχεῖα καί σέ ἀριθμούς. Τά προαναφερθέντα πραγματικά στοιχεῖα δίδουν σέ κάθε καλόπιστον καί καλοπροαίρετον μία ὁλοκληρωμένη εἰκόνα ὁρισμένων δομῶν φιλανθρωπίας, ὡς ἀπάντησιν σέ ὅσους ἀμφισβητοῦν ἤ διατρεβλώνουν καί ταυτόχρονα ἀπευθύνουν τήν πρόσκληση «ἔρχου καί ἴδε» ( Ἰω. α΄ 47). Καί μετά «ἐργάζεσθαι καί φυλάσσειν» (Γεν. Β΄ 15). Παράλληλα ἀποδεικνύουν τήν πλούσια παρουσία τῆς Ἐκκλησίας εἰς τάς ἀναγκαίας χρείας καί ἐμφαίνουν τήν φιλανθρωπική διακονία καί κοινωνική δραστηριότητα τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας σήμερα, ἡ ὁποία γίνεται πάντοτε «μέ πνεῦμα δυνάμεως καί ἀγάπης καί σωφρονισμοῦ» (Β΄ Τιμ. α΄ 7).
12 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
Ἐγκύκλιος Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σάμου καί Ἰκαρίας κ.κ. Εὐσεβίου διά τόν ἑορτασμόν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Μ
έ θλίψη καί ἔντονο προβληματισμό πληροφορηθήκαμε τήν ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, Ἔρευνας καί Θρησκευμάτων νά θεσπίσει τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς «ἀργία», ἡ ὁποία ὅμως δέν θά περιέχει οὔτε ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν, ἀλλά οὔτε καί τήν πραγματοποίηση, ἔστω κάποιας, τιμητικῆς ἐκδήλωσης μέ ἀναφορά στή ζωή καί τό ἔργο τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καί τῆς Παιδείας μας. Καί διερωτώμεθα; Ποιά εἶναι ἄραγε ἡ σκοπιμότητα μιᾶς τέτοιας ἀπόφασης; Σέ τί ὠφελεῖ ἡ θέσπιση μιᾶς «ἀργίας» μέ θρησκευτική ἀφορμή, ὅταν αὐτή δέν γίνεται γιά νά διευκολυνθεῖ ὁ ἐκκλησιασμός διδασκόντων καί διδασκομένων ἤ ἡ συμμετοχή τους σέ μιά ἐκδήλωση πνευματικοῦ περιεχομένου, γιά τόν ρόλο πού διαδραμάτισαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες στήν παιδεία καί τόν πολιτισμό τοῦ Ἔθνους μας; Ἤ ἀκόμη σέ τί θά ἔβλαπτε ὁ ἐκκλησιασμός καί ἡ συμπροσευχή ὅλων, ἀφ’ ἧς στιγμῆς μάλιστα ἔχει ὁρισθεῖ νά ἀναπέμπεται καί εἰδική δέηση γιά τόν θεῖο φωτισμό καί τήν ἄνωθεν ἐνίσχυση τῶν Μαθητῶν, τῶν Καθηγητῶν τους, τῶν Γονέων καί Κηδεμόνων τους καί ὅλων ὅσων συντελοῦν στήν πνευματική συγκρότηση τῶν Νεοελλήνων; Εἰλικρινά λυπούμαστε, διότι ἀδυνατοῦμε νά ἑρμηνεύσουμε μιά τέτοια ἀπόφαση καί νά κατανοήσουμε ἀκόμη τά κίνητρά της! Μᾶς στενοχωρεῖ δέ ἡ θλιβερή διαπίστωση, ὅτι μετά ἀπό τήν ἀλλοίωση τοῦ ὀρθοδόξου χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, πού, παρά τίς ἀντιδράσεις μας, ἐπέφερε στά Σχολεῖα μας τό Ὑπουργεῖο Παιδείας μέ τά νέα βιβλία τῶν Θρη-
σκευτικῶν, τώρα ἐπιχειρεῖ ἐκ νέου νά ἀποκόψει τούς νέους μας ἀπό τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία, ἐπισημοποιώντας τόν ἤδη κατά τά τελευταῖα χρόνια ἀποδυναμωμένο σύνδεσμο τῶν Σχολείων μέ τήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας κατ΄ἀρχήν ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ τό μόλις περυσινό προεδρικό διάταγμα 79/2017, πού ἀναφέρει, ὅτι «ἡ εορτή των Τριῶν Ἱεραρχῶν περιλαμβάνεται στίς ἡμέρες, πού πραγματοποιοῦνται ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στά σχολεῖα καί κατά τήν κρίση τους ἐκκλησιασμός». Ὅμως πέρα ἀπό τήν πνευματική βλάβη, πού προκαλεῖται καί εἶναι ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς σημασίας, ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ Ἀξιοτίμου κ. Ὑπουργοῦ Παιδείας, ἀποτελεῖ καί κατάφωρη παραβίαση τοῦ Συντάγματος τῆς Πατρίδος μας, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο, στό ἄρθρο 16 παράγραφος 2, ὡς σκοπός τῆς Παιδείας στήν Ἑλλάδα ἀναφέρεται ρητά μεταξύ ἄλλων ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης, σέ συνδυασμό μάλιστα καί μέ τό 201 Προεδρικό Διάταγμα τοῦ 1998 (παρ. 8 τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Π.Δ. 201/1998, ΦΕΚ 161 Α΄/13-7-1998), «περί ἐκκλησιασμοῦ μαθητῶν», ὅπου ὁ ἐκκλησιασμός ἀναφέρεται ὡς ἀναφαίρετο δικαίωμά τους. Γιά τήν ἱστορία ἐπιθυμοῦμε νά ἀναφέρουμε, ὅτι ὁ κοινός ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου θεσπίσθηκε ἤδη στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν 11ο αἰώνα. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας τιμώντας ἀπό κοινοῦ τίς μεγάλες καί ἐξέχουσες φυσιογνωμίες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πού λάμπρυναν μέ τό πνευματικό τους ἀνάστημα τό στερέωμα τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς Παιδείας, ἀναδεικνύει τόν θαυμαστό καί ἀπαράμιλλο συνδυασμό τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
καί πολιτισμοῦ μέ τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη καί ζωή. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ὑπῆρξαν ἡ ἁπτή ἀπόδειξη τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος, ὅταν ζήτησαν νά τόν συναντήσουν οἱ Ἕλληνες, εἶπε: «Νῦν ἐδοξάσθη ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου» ( Ἰω. ιγ΄ 31). Ἔκτοτε, ἀκόμη καί μέσα στά ζοφερά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἐθεωρεῖτο ὡς ἡ γιορτή τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας. Αὐτός ὁ συλλογισμός ἀποδεικνύεται εὐχερῶς, ἄν σκεφθοῦμε, ὅτι τόσο στή Σάμο καί κυρίως στήν Ἰκαρία, στή διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας χτίσθηκαν Ἐνοριακοί Ναοί πρός τιμήν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, μεμονωμένα ἤ ἀπό κοινοῦ. Ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ο Χρυσόστομος στό Καρλόβασι, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στό ὁμώνυμο χωριό τῆς Ἰκαρίας καί στό Μαυρικάτο Ἰκαρίας, ἤ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος Γλαρέδου Ἰκαρίας καί ἀνάμεσά τους ὁ πρῶτος Ἐνοριακό Ναός στόν Ξυλοσύρτη Ἰκαρίας πρός τιμήν καί τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἕνας ἐκ τῶν ἀρχαιοτέρων Ναῶν τῆς Μητροπολιτικῆς μας περιφερείας. Σύμφωνα λοιπόν μέ αὐτή τήν μεγάλη ἀλήθεια καί τήν πραγματική τιμή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπό μέρους τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, ἡ Σύγκλητος τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐπαλήθευσε τόν ἑορτασμό καί μέ ἀπόφασή της το 1841 θέσπισε, νά θεωρεῖται ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στίς 30 Ἰανουαρίου ὡς ἡ ἑορτή τῶν ἑλληνικῶν Γραμμάτων, ἀπόφαση τήν ὁποία περιέβαλε μέ σχετική Νομοθεσία καί ἡ Πολιτεία ἀργότερα. Ἐπαναλαμβάνουμε, ὅτι τό σκεπτικό τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων, παράλληλα πρός τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἑδράζεται στό γεγονός ὅτι οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, μέ τόν τρόπο του ὁ καθένας, συνέζευξαν ἄριστα τήν Ἑλληνική μόρφωση καί παιδεία μέ τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πίστη καί ζωή. Ἡ ἀξία καί ἡ σπουδαιότητα τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ὡς Ἐφόρων καί Προστατῶν τῶν Ἑλληνικῶν Γραμμάτων καί κατ’ ἐπέκτασιν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ἑλλήνων μαθητῶν καί διδασκάλων, κάθε ἐκπαιδευτικῆς βαθμίδος, ἐμφαίνεται καί ἀπό ἕνα ἀπόσπασμα τοῦ λόγου τοῦ καθηγητοῦ καί συγγραφέως τῆς Ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τοῦ ἔτους 1881 στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν,
13
ὅπου ὑπογραμμίζει: «Ὁ νεώτερος Ἑλληνισμός ταυτίσας τήν ἑορτήν τῶν Γραμμάτων μετά τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ἀπέδειξε πόσο εὐκρινῆ εἶχε τήν συνείδησιν τοῦ χαρακτῆρος, δι’οὗ ἠθέλησε νά περιβάλῃ τήν ἐθνικήν ἡμῶν ἐκπαίδευσιν, καθ’ ὅτι παιδεία καί πίστις, πίστις καί παιδεία, ὑπῆρξαν οἱ δύο πόλοι περί οὕς ἔδει νά στρέφεται ἡ πνευματική καί ἐθνική ἡμῶν διάπλασις». Ἀγαπητοί μου, Γιά τούς λόγους αὐτούς καί πολλούς ἀκόμη, πού δέν χωροῦν σέ μία ἐγκύκλια ἀνακοίνωση, παρακαλοῦμε καί προτρέπουμε τούς Μαθητές, τούς Γονεῖς καί Κηδεμόνες τους, ἀλλά καί τούς Ἐκπαιδευτικούς ὅλων τῶν Βαθμίδων νά ἀξιοποιήσουν τήν «ἀργία», πού θέσπισε γιά χάρη τους ὁ Ὑπουργός Παιδείας μέ ἐκκλησιασμό στούς κατά τόπους Ἱερούς Ναούς, ὥστε νά προσευχηθοῦμε ὅλοι ζητώντας τήν χάρη καί τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ, μέ τίς πρεσβεῖες τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καί νά ἀκούσουμε καί ἕνα λόγο γιά τό λαμπρό βίο, τήν ξακουστή πολιτεία καί τήν ἀδιαμφισβήτητη προσφορά τους στόν ἑλληνορθόδοξο Πολιτισμό μας καί μάλιστα φέτος διά τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 5565/2705/21-12-2017 Ἐγκυκλίου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Σέ ὅλους τούς Ἱερούς Ναούς μας, ἰδίως ὅπου ὑπάρχουν σχολικά συγκροτήματα, θά τελεσθεῖ πανηγυρική θεία Λειτουργία, στό τέλος τῆς ὁποίας θά γίνει, ὅπως κάθε χρόνο καί εἰδική προσευχή γιά τόν ἄνωθεν φωτισμό τῶν διδασκόντων καί διδασκομένων στά Σχολεῖα τῶν ἀκριτικῶν μας Νησιῶν. Ὁ τιμητικός ἑορτασμός τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἀπό μέρους ὅλων καί ἰδίως τῶν Μαθητῶν δέν εἶναι μόνο ἐποφειλομένη τιμή γιά τήν ἐπίτευξη τῆς ἀπό αἰώνων ἁρμονικῆς συνύπαρξης Ἑλληνισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί χρέος ἱερό πρός τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα μας, ὡς Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων καί πρός ἐπίτευξιν συγκροτημένης καί ἄρτιας ἐγκυκλοπαιδείας. Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί εὐχῶν Ὁ Μητροπολίτης † Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος
14 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ
«Eἰς ἔργον διακονίας... ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ: Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν κ.κ. Εὐσέβιος κατά τό μήνα Ἰανουάριο: • Λειτούργησε ἤ χοροστάτησε καί, κατά περίπτωση, κήρυξε τό λόγο τοῦ Θεοῦ στούς ἱερούς ναούς: Ἱερᾶς Μονῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μαραθοκάμπου (Ὄρθρος καί θεία Λειτουργία), καί Ἁγίου Νικολάου Βαθέος (πανηγυρικός Ἑσπερινός καί εὐλογία ἁγιοβασιλόπιτας τῶν πιστῶν (31.12)· Ἁγίου Νικολάου Βαθέος καί ἐπίσημη Δοξολογία γιά τό νέον ἔτος (1.1)· Ἱερᾶς Μονῆς Ζωοδ. Πηγῆς (καί Ἀκολουθία Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, 5.1)· Κοιμ. Θεοτόκου Ἄνω Βαθέος – Ἀκολουθία Μεγάλου Ἁγιασμοῦ - Λιτάνευση πρός τόν Λιμένα – Τελετή Ἁγιασμοῦ τῶν Ὑδάτων (6.1)· Γεννήσεως Χριστοῦ Παγώνδα (7.1)· Ἱεροῦ Χρυσοστόμου (14.1)· Γενεσίου Θεοτόκου Χρυσοπηγῆς (21.1)· Ἱδρύματος ἱεροῦ Χρυσοστόμου Παγκρατίου (26, 27.1)· Παμμ. Ταξιαρχῶν Σχολῶν ΕΛ.ΑΣ. (28.1)· Εὐαγγελιστρίας Τήνου (30.1). • Τέλεσε τήν ἐξόδιο Ἀκολουθία τῆς Μαρουδιῶς, πρεσβυτέρας, συζύγου τοῦ π. Ἰωάννου Γιουτλάκη, ἐφημερίου Μεσογείων Σάμου καί τῆς Ὄλγας Τζαναβάρα (στά Ἀθίκια Κορινθίας), μητέρας τῆς ἀφιερωμένης στόν Κύριο καί τή διακονία τῆς ἀγάπης, διευθύντριας τοῦ Ἱδρύματος «ὁ ἱερός Χρυσόστομος» Παγκρατίου κ. Ντίνας Τζαναβάρα. • Εὐλόγησε καί ἔκοψε τίς Ἁγιοβασιλόπιτες: Τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τῆς Ἀντιπεριφερείας, τοῦ Δήμου Σάμου, τῆς 79 ΑΔΤΕ, τῶν Συλλόγων Μικρασιατῶν, Καρλοβασιτῶν, Πυθαγορείου, Πλατανιωτῶν, Μαραθοκαμπιτῶν, Ἀττικῆς, τῆς Διεθνοῦς Ἑνώσεως Ἀστυνομικῶν, τῆς Ἀδελφότητος Σαμίων Ἀττικῆς, τῆς Ἐθνικῆς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς, τῆς Ἐκκλ. Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας Οἰκονομικῶν (ΕΚΥΟ) καί τοῦ Συνδέσμου Ἀγάπης «ὁ ἱερός Χρυσόστομος» τοῦ Παγκρατίου. • Τίμησε μέ τήν παρουσία του τό ἐπίσημο γεῦμα πού παρέθεσε ἡ 79 ΑΔΤΕ στούς ἀρχηγούς ΓΕΕΘΑ καί ΓΕΣ.
τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» ΑΚΡΙΤΙΚΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ Μέ ἱεροπρέπεια καί λαμπρότητα γιόρτασαν τά ἀκριτικά Νησιά τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας, τῶν Φούρνων καί τῆς Θύμαινας τά Ἅγια Θεοφάνια, ἔχοντας ὡς ἐπίκεντρο τήν πόλη τοῦ Βαθέος. Μετά τήν πανηγυρική θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Ἄνω Βαθέος καί τήν
τέλεση τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, ἱερουργοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ.κ. Εὐσεβίου, σχηματίσθηκε λιτανευτική πομπή καί μέ τή συνοδεία τῆς Φιλαρμονικῆς «Βάθυλλος» καί τῆς Στρατιωτικῆς Φιλαρμονικῆς τῆς 79 ΑΔΤΕ, κατευθύνθηκε στό λιμάνι Βαθέος, ὅπου ἀπό τῆς ἐξέδρας ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εὐσέβιος ἁγιάζοντας τά ὕδατα ἔριξε στή θάλασσα τόν Tίμιο Σταυρό. Γεμάτοι πίστη καί ἐνθουσιασμό δέκα νέοι καταδύθηκαν καί ἀνέσυραν τόν Tίμιο Σταυρό καί ὅλοι τους ἔλαβαν ὡς εὐλογία ἐπιστήθιο σταυρό καί σχετικό ἔγγραφο ἔπαινο. Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε ὁ Ἐπιφανής Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ μόνος ἀσφαλής ὁδηγός στή ζωή μας, νά ὁδηγεῖ μέ τή χάρη καί τόν φωτισμό Του ὅλους μας στή πορεία τῆς ζωῆς, ἐπ’ ἀγαθῷ τῶν ἀκριτικῶν Νησιῶν καί τῆς Πατρίδος μας. Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ἡ μνήμη τοῦ λαοφιλοῦς ἁγίου Νικολάου, ἐπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας, γιορτάστηκε μέ ἰδιαίτερη
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ εὐλάβεια καί λαμπρότητα στά ἀκριτικά νησιά τῆς Σάμου, τῆς Ἰκαρίας καί τῶν Φούρνων ἀφοῦ τυγχάνει προστάτης, πολιοῦχος καί ἔφορος αὐτῶν. Παρά τό ψύχος τοῦ χειμώ-
να καί τίς δυσμενεῖς καιρικές συνθῆκες οἱ ἀκρίτες μας τίμησαν τήν μνήμη τοῦ ἁγίου προσερχόμενοι στούς ἑορτάζοντας, τριάκοντα καί πλέον ἱερούς ναούς ἀφιερωμένους στόν Ἅγιο τῶν Θαλασσῶν. Ὁ Σεβασμιώτατος τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς χοροστάτησε καί ὁμίλησε ἐπίκαιρα στόν πανηγυρίζοντα ἱερό ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου στόν Ὅρμο Καρλοβάσου. Τό πρωί τῆς κυριωνύμου ἡμέρας ἱερούργησε στόν ἑορτάζοντα Μητροπολιτικό ἱερό ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου τῆς πόλεως Σάμου ὁμιλώντας καταλλήλως. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας προεξῆρχε τῆς λιτανεύσεως τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου στήν παραλιακή λεωφόρο τῆς πόλεως μέ τήν συμμετοχή τῶν ἀρχῶν καί πλήθους πιστῶν. ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΩΤΕΥΣΑΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΥΣΑΝ Μέσα στό ἑορταστικό κλίμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων καί σέ πεῖσμα τῶν καιρῶν καί τῶν προκαταλήψεων, γιά ἀκόμη μιά χρονιά ἔγινε ἡ καθιερωμένη ἐκδήλωση μέ ἀπονομή βραβείων καί ἐπαίνων στούς πρωτεύσαντες καί ἀριστεύσαντες μαθητές Γυμνασίου-Λυκείου γιά τό ἔτος 2016 καί τούς εἰσαχθέντες εἰς τά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα φοιτητές καί φοιτήτριες. Ἑκατοντάδες κόσμου κατέκλυσαν τίς αἴθουσες τοῦ Δήμου Σάμου σέ Καρλόβα-
15 σι καί Βαθύ ἀντιστοίχως. Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εὐσέβιος ἀπευθύνθηκε στά παιδιά μέ λόγους πατρικούς, παρακινώντας τα γιά εὐγενή ἅμιλλα καί προσπάθεια, πάντα νά ἀριστεύουν καί νά πρωτεύουν παραμένοντας πάντοτε ταπεινοί, ὥστε νά λαμβάνουν τήν χάρη τοῦ Κυρίου μας. Ταυτόχρονα τόνισε τήν σπουδαιότητα τῆς ἐπιβράβευσης τῶν ἀγώνων τῆς ὑγιοῦς ἀριστείας, κάμνοντας μιά ἱστορική ἀναδρομή σ’ αὐτή τήν ἀρετή. Στή συνέχεια ἡ νεανική χορωδία τῶν Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Ὅρμου Καρλοβάσου ἔψαλε κάλαντα καί χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Ἔπαινοι καί βραβεῖα ἀπενεμήθησαν ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας σέ ἀριστούχους μαθητές Γυμνασίων-Λυκείων καί σέ νέους ἀριστούχους φοιτητές μαζί μέ δῶρα καί εὐλογίες. ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΩΝ Μέ ἐπιτυχία πραγματοποιήθηκαν χριστουγεννιάτικες ἑόρτιες ἐκδηλώσεις τῶν κατηχητικῶν σχολείων καί ἐνοριακῶν συντροφιῶν στίς ἐνορίες τοῦ Βαθιοῦ, τοῦ Καρλοβάσου, τοῦ Ὅρμου Μαραθοκάμπου καί τῆς Ἀμπέλου. Ἀκούσθηκαν ἐπικαιροι ὕμνοι, τραγούδια, μονόλογοι, ποιήματα καί θεατρικά δρώμενα. Ὁ Σεβασμιώτατος παρηκολούθησε τίς ἐκδηλώσεις, ὁμίλησε ἐπίκαιρα καί συνεχάρη ὅλους τούς συντελεστές καί προσέφερε ἀναμνηστικά δῶρα, κεράσματα καί κυρίως εὐχές.
16 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ Η ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Ἡ καθιερωμένη κοπή τῆς Ἁγιοβασιλόπιτας τῆς Ἱ.Μητροπόλεως πραγματοποιήθηκε τήν Τρίτη 2 Ἰανουαρίου καί ὥρα 6 μ.μ. στόν ἱερό καθεδρικό ναό τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος Σάμου, ἀπό τόν Σεβ. Μητροπολίτη μας κ.κ. Εὐσέβιο, παρουσίᾳ πλήθους χριστιανῶν. Στή διάρκεια τῆς ἐκδήλωσης ἀναγνώσθηκε καί ὁ Ἀπολογισμός τοῦ ἐπιτελεσθέντος κατά τό 2017 ἔργου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως σέ ὅλους τούς τομεῖς, ἐνῶ ἡ Χορωδία τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς ἀπέδωσε ἐπίκαιρους ὕμνους καί κάλαντα ὑπό τή διεύθυνση τοῦ κ. Γεωργίου Ἀγγελινάρα.
κοῦ Γηροκο μείου. Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας εὐχαρίστησε ὅλους ὅσους στηρίζουν τό Ἵδρυμα, μέ κάθε ἠθική καί ὑλική βοήθεια. Τό Ἐκκλησιαστικό Γηροκομεῖο ἱδρύθηκε τό 1975. Σήμερα φιλοξενεῖ 37 γέροντες καί γερόντισσες πού βρίσκουν παρηγοριά, συμπαράσταση, ἀμέριστη φροντίδα, ἰατροφαρμακευτική περίθαλψη καί κυρίως πνευματική στήριξη. Λειτουργεῖ μέ ἄδεια παρά τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας καί Κοινωνικῆς Πρόνοιας. Διοικεῖται ἀπό ἑπταμελές συμβούλιο καί ἀπασχολεῖ 10 ἐργαζομένους. Παρά τίς οἰκονομικές δυσκολίες, συνεχίζει τή λειτουργία του προσφέροντας ὑψηλῆς ποιότητας ὑπηρεσίες.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΚΛ. ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ Πραγματοποιήθηκε ἡ κοπή τῆς Ἁγιοβασιλόπιττας στό Ἐκκλησιαστικό Γηροκομεῖο Καρλοβάσου «Εὐγηρίας Πρόνοια». Παρέστησαν ὁ Βουλευτής Σάμου, ὁ Ταξίαρχος Διοικητής τῆς 79 ΑΔΤΕ, ἡ Πρόεδρος τοῦ ΔΟΠΟΝΑ, συγγενεῖς τῶν τροφίμων καί φίλοι του Ἐκκλησιαστι-
ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Σάμου, Ἰκαρίας καί Κορσεῶν προσκαλεῖ ὅλους τούς Σαμίους, Ἰκαρίους καί Φουρνιῶτες Ἀθηνῶν καί Πειραιᾶ στήν Ἱερά Ἀκολουθία τῶν Δ΄ Χαιρετισμῶν τῆς Θεοτόκου, πού θά τελεσθεῖ τήν Παρασκευή 16 Μαρτίου καί ὥρα 7 μ.μ. στό Παρεκκλήσιο τῶν Ἁγίων Μεθοδίου καί Κυρίλλου, κάτωθεν τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος Πειραιῶς. Στήν Ἀκολουθία θά χοροστατήσει καί θά ὁμιλήσει ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εὐσέβιος. Θά συμμετάσχουν Σάμιοι Κληρικοί καί θά ψάλουν Σάμιοι ἱεροψάλτες. Ἡ παρουσία ὅλων τῶν συμπατριωτῶν μας στήν λατρευτική αὐτή ἐκδήλωση θά μᾶς χαροποιήσει.