KEIK 86. Het Sint-Maartenpaviljoen van Stevoort

Het Sint-Maartenpaviljoen van Stevoort

INLEIDING

In Stevoort, op de hoek van het Solidariteitsplein aan de Herk, staat sinds eind 2018 het Sint-Maartenpaviljoen.

Het werd gebouwd om het mooie glasraam van het voormalige gemeentehuis opnieuw een waardige plaats te geven in Stevoort.

Aanleg van de Hasseltse Dreef, de rechtstreekse verbinding met Hasselt

Het Belang van Limburg plaatste op 13 juli 1970 een uitvoerig verslag over de inhuldiging van het gemeentehuis

Het glasraam op de tussenverdieping in het gemeentehuis

Gemeentehuis vanaf 1970

Gemeentehuis tot 1970

Het glasraam zoals het te zien was aan de buitenkant van het gemeentehuis

EEN NIEUW GEMEENTEHUIS VOOR STEVOORT

Begin jaren zestig van vorige eeuw werd de verbinding met Hasselt via Runkst, de Hasseltse Dreef, aangelegd. Aan deze verbindingsweg plande men het nieuwe gemeentehuis. Het oude gemeentehuis op de hoek van de Kolmenstraat en de Oppenstraat was aan vervanging toe.

Burgemeester Justin ’s Heeren en zijn schepencollege wensten een mooi en functioneel gebouw. Ze stelden Isidore Lavigne (1902-1972) uit Hasselt als architect aan. In 1967 startte men met de bouw. Op vrijdag 10 juli 1970 vierde het dorp de feestelijke opening van het gemeentehuis in aanwezigheid van gouverneur Roppe en minister Bertrand.

Naar verluidt was de burgemeester bevriend met kunstenaar Amand(us) Van Rompaey. De schilder-glazenier kreeg de opdracht een glasraam te ontwerpen voor de hal van gemeentehuis. Aan de architect vroeg men om voldoende ruimte in de muur te voorzien voor het grote kunstwerk. De architect en Amand kregen door een nauwe samenwerking en het nodige vakmanschap het werk voor mekaar. Het geheel werd uiteindelijk geplaatst als vijf glasramen. Elk deel bestond uit zes vlakken van 95 cm x 54 cm hoogte. Ieder deel had dus een hoogte van 3,24 m.

Als thema voor het glasraam werd Sint-Maarten gekozen, de schutsheilige van Stevoort. Het glasraam werd geplaatst boven de brede trap naar de verdieping, zodat iedere bezoeker het kon bewonderen. Amand ontwierp het in 1969. In de raadzaal kreeg het schilderij ‘Week-end’ van kunstenaar Leon Pringels een ereplaats (olieverf op doek, 139 x 159 cm). De gemeente kocht dit in 1950 aan. Momenteel bevindt het werk zich in het depot van de Hasseltse musea.

Glasraam detail

Amand Van Rompaey

Kunstenaar Amand Van Rompaey werd geboren in Zonhoven in 1928. Hij studeerde aan de Academie in Hasselt en aan het Sint-Lucasinstituut in Schaarbeek. In het atelier van Roger Daniels (Sint-Truiden 1924-Hasselt 2015) in Sint-Truiden volgde hij een glazenieropleiding.

Vanaf de jaren 1950 beoefende hij naast het schilderen ook de glazenierkunst, waar zijn voorkeur naar uitging. Hij was ook leraar aan de Stedelijke Academie en aan het Provinciaal Hoger Instituut voor Kunstonderwijs in Hasselt.

Amand Van Rompaey ondernam verscheidene studiereizen. Individuele tentoonstellingen en groepstentoonstellingen in binnen- en buitenland maakten hem bekend tot ver buiten de grenzen. Hij was stichtend lid van de kunstgroep Helikon en lid van kunstkring Pro Arte.

Amand verhuisde in 1962 naar Stevoort. Zijn gezin was het tweede dat zich in Sterrebos vestigde.

Achter zijn woning had hij een atelier waar hij zijn kleinere werken creëerde, zijn grotere werken werden in de academie of in de kunstschool gemaakt.

Hij exposeerde in Stevoort tijdens een openluchttentoonstelling in 1964 met o.a. Martin van Wordragen en Robert Vandereycken.

Hij is tot aan zijn dood in Sterrebos gebleven, al verbleef zijn vrouw reeds twee jaar in een rusthuis in Hasselt voor zij overleed. Hij was niet weg te krijgen van zijn huis, van zijn Sterrebos in zijn Stevoort.

In 2022 overleed hij op 93-jarige leeftijd.

Het verhaal van Sint-Maarten

Martinus of Maarten werd in 316 geboren in Hongarije als zoon van een Romeins officier. Op jonge leeftijd werd hij soldaat en als 15-jarige trok hij naar Frankrijk. Op een dag zag hij bij de stadspoort van Amiens een bedelaar liggen. Men mocht de stad niet betreden zonder mantel, dus sneed Martinus zijn mantel in tweeën en schonk de halfnaakte bedelaar de helft. Martinus kon immers enkel zijn eigen helft weggeven, de andere helft was namelijk eigendom van Rome.

Volgens de legende stond de arme man symbool voor Christus, die ‘s nachts aan Martinus zou zijn verschenen. Hierna verliet Martinus het leger en bekeerde zich tot het christendom. Hij verrichtte op heel wat plaatsen bekeringswerk en stichtte kloosters.

In 371 werd hij tegen zijn wil tot bisschop van Tours gekozen en 26 jaar later, in 397 overleed hij daar ook. Op 11 november werd hij begraven in de basiliek van Tours en daarom wordt zijn feest ook ieder jaar op die datum gevierd. De heilige Martinus van Tours was na zijn dood immens populair en talloze kerken werden aan hem gewijd, zoals ook hier onze Sint-Martinuskerk van Stevoort.

Het gemeentezegel van Stevoort

Leon Pringels

Leon Albert Henri Pringels werd geboren in 1901 in Schaarbeek. Vanaf 1933 schilderde hij ieder jaar maandenlang in Midden-Limburg. Hij verbleef in Terlamen-Bolderberg, Lummen, Schulen, Spalbeek en Stevoort. Vanaf 1960 verbleef hij in het ‘Molenhuis’ in Spalbeek en vanaf 1974 tot aan zijn overlijden in Stevoort in de Alkenstraat 72. Leon Pringels overleed in 1992 in Oudergem.

Op het infobord bij het paviljoen kan men het verhaal van Sint-Maarten en het verhaal van het glasraam lezen.

Leon Pringels, Week-End, 1950. Collectie Het Stadsmus Hasselt, inventarisnummer SMU.1979.0044.00

HET NIEUWE GEMEENTEHUIS VOOR EN NA DE FUSIE

In de zijvleugel van het gemeentehuis was er ruimte voor de Vrije Openbare Boekerij Sint-Martinus Stevoort. De consultaties van het Nationaal Werk voor Kinderwelzijn, het latere Kind en Gezin (ondertussen opgegaan in het agentschap Opgroeien), vonden plaats in dit gebouw.

In 1977 ontstond Groot-Hasselt door de gemeentefusie van deelgemeenten Kermt, Kuringen, Sint-LambrechtsHerk, Stevoort en Wimmertingen. Stevoort had vanaf dan geen gemeentehuis meer nodig. Gedurende een aantal jaren konden de Stevoortenaren wel nog in hun oude gemeentehuis terecht voor eenvoudige administratieve handelingen. De wijkagent en het postkantoor kregen ook een plaatsje in het gebouw.

Door het bibliotheekdecreet van 1978 maakte de bibliotheek van Stevoort deel uit van de zeven deelbibliotheken van de Stad Hasselt. Na ongeveer 30 jaar traden er verzakkingsproblemen op in het bibliotheekgebouw; er ontstond een scheur tussen de twee vleugels. Herstellen bleek onmogelijk, de kleine vleugel moest afgebroken worden. Eerst werd de bibliotheek verhuisd. Vanaf maart 2006 tot juli 2014 konden de gebruikers van de bibliotheek voor hun leesvoer terecht in het gemeentehuis. Op 20 juli 2014, de laatste openingsdag, telde de bibliotheek 650 leden.

Sluiting van de bibliotheek

Werken in de Hasseltse Dreef en aanleg van het Solidariteitsplein

De gietvorm van het standbeeld van Pater Raskin

HET GEMEENTEHUIS VAN STEVOORT VERDWIJNT

Niets is eeuwig, ook het gemeentehuis van Stevoort niet. De stedelijke diensten verhuisden stilaan allemaal naar Hasselt-centrum, het gebouw raakte versleten.

In 2010-2011 veranderde het centrum van Stevoort: een stuk van de Hasseltse Dreef en de parking van het gemeentehuis werden heringericht. De Stevoortenaren kozen “Solidariteitsplein” als nieuwe naam voor het gemeenteplein.

Op 30 september 2014 keurde de gemeenteraad van Hasselt het voorstel goed om het oude gemeentehuis van Stevoort openbaar te verkopen. Er waren wel een aantal voorwaarden aan verbonden. Het openbare onderzoek voor de afbraak van het voormalige gemeentehuis en de bouw van het nieuwe project startte een jaar later op 7 september 2015 en liep tot 6 oktober 2015.

In januari 2016 werden al twee kunstwerken verwijderd uit het gemeentehuis. De antieken archiefkist met de drie sleutels kreeg een ereplaats in het portaal van de kerk. De gietvorm van het standbeeld van pater Jozef Raskin stond sedert 27 september 2008 bij het glasraam en hield er de wacht. Het was een geschenk van de familie Raskin. In Stevoort was er geen mooie plaats meer voor, dus werd het beeld teruggebracht naar Aarschot waar het nu te bewonderen is in het Sint-Rochusmemoriaal.

Onmiddellijk na de kermis van half september 2016 startten de slopingswerken aan het gemeentehuis. Ondertussen waren de plannen voor een nieuwe bestemming voor de site van het oude gemeentehuis rond. Men koos architect Jo Berben van het architectenbureau a2o om het project te realiseren. Het nieuwe gebouw kreeg de naam Steinvert, de geschiedkundige naam van Stevoort. Het zou een geheel worden van 20 assistentiewoningen, vijf appartementen, een kinderdagverblijf en een ondergrondse parkeergarage.

a2o architectenbureau

Het Belgische a2o is een architectenbureau gespecialiseerd in architectuur, stedenbouw, interieur en ruimtelijke transformaties. Het team bestaat uit een 50-tal ontwerpers. Het bureau is gestart in Hasselt, maar opende een bijkantoor in Brussel toen het aantal opdrachten daar groeide.

Belangrijkste realisaties in Hasselt:

1997-2004 Vlaams administratief centrum (VAC) Hendrik van Veldekegebouw, Hasselt

2005-2012 Renovatie cultuurcentrum CCHA, Hasselt

2005-2014 Clarenhof, Herbestemming Clarissenklooster tot woonzorgcentrum, Hasselt

2006-2012 Renovatie en uitbreiding Virga-Jesse-College, Hasselt

2016-2019 Kunstschool PXL-MAD school of arts, Hasselt

Bij de Stevoortenaren bleef de wens bestaan het glasraam van Sint-Maarten te integreren in het nieuwe gebouw. Het was vooral Peter Liefsoens die hierover met de architect onderhandelde. Integratie bleek echter niet mogelijk te zijn door de omvang van het kunstwerk, dus werd er gezocht naar een nieuwe bestemming.

Vooraleer het oude gemeentehuis tegen de vlakte ging, werden eerst de delen van het glasraam voorzichtig verwijderd en verpakt. De medewerkers van de stadsschrijnwerkerij overlegden met de groep Stevoortenaren over het veilig verwijderen en verpakken van de delen van het glasraam. De kostbare pakketten kregen tijdelijk een veilig onderkomen in de Centrale Werkplaatsen aan de Hellebeemden in Hasselt.

De afbraak van het gemeentehuis

De ingepakte glasramen in de Centrale Werkplaatsen van de stad

STEVOORT WIL SINT-MAARTEN TERUG

Terwijl het nieuwe gebouw groeide, bleef in Stevoort de wens bestaan het glasraam in ere te herstellen. Begin 2018 begon de feitelijke vereniging Stevoort Solidair, aangevuld met een groep Stevoortenaren, te brainstormen over een nieuwe bestemming, bij voorkeur in het centrum van Stevoort. Het Solidariteitsplein werd met stip als locatie aangeduid. Architect Jo Berben zocht mee naar een oplossing. Eerst werd gedacht aan het verwerken van de glasramen in de vorm van vlaggen. Doch stilaan ontstond de idee van een metalen paviljoen. Het kon een ontmoetingspunt worden en het zou het Solidariteitsplein een eigen karakter geven. Het paviljoen kon een verbinding vormen tussen het oude zelfstandige Stevoort en het nieuwe Stevoort, deelgemeente van Hasselt.

Koken kost geld, het financiële plaatje was een andere moeilijke kant van het verhaal. In het kostenplaatje moest er rekening gehouden worden met het restaureren van de glaspanelen, de metalen ramen en de betonnen sokkel. De lokale middenstand werd aangesproken om de prijs

Felicien Penders

De glasramen hadden een grondige renovatie nodig. Felicien Penders uit Lanaken kreeg de opdracht de glasramen te herstellen en voor te bereiden voor de plaatsing. De onderdelen zonder de kaders werden overgebracht naar zijn atelier. Gebroken en gebarsten stukken moesten vervangen worden, het lood moest vernieuwd worden. De glazen elementen dienden te worden voorzien van kaders en geplaatst te worden tussen dubbel gelaagd veiligheidsglas. Dit veiligheidsglas was noodzakelijk om glasbreuk te voorkomen. Het moest ontspiegeld glas zijn zodat er geen lichtreflectie zou optreden. Enkel op die manier kon het gewenste effect bereikt worden. En hierin is Felicien Penders schitterend geslaagd!

te kunnen drukken. Diverse adviezen en prijsvoorstellen werden opgevraagd. Voor de veiligheid en om glasbreuk te voorkomen was het wel belangrijk dat de glazen elementen geplaatst zouden worden tussen dubbel gelaagd veiligheids- en ontspiegeld glas. Jammer genoeg verhoogde dit de prijs aanzienlijk; het renoveren en beschermen van de glasramen kostte ruim € 15 000. Men rekende op een totale kostprijs voor het paviljoen van € 30 000.

De volgende stap bestond uit het verzamelen van de nodige financiële middelen. Bij Provincie Limburg kon men terecht voor een toelage van 60%, Stad Hasselt was bereid € 2 500 bij te dragen naast administratieve, logistieke en materiële hulp, Stevoort Solidair wilde maximum € 2 500 bijdragen, als de nodige middelen niet gevonden konden worden. Het resterende bedrag - € 7 000 – moest elders gevonden worden. Men ging op zoek naar diverse sponsoren. De groep was ervan overtuigd dat veel mensen van Stevoort bereid zouden zijn bij te dragen aan dit mooie project.

In het atelier van Felicien Penders

STEVOORTENAREN KRIJGEN INFORMATIE

Ondertussen werd het tijd om de Stevoortse bevolking op de hoogte te brengen van de plannen en Stevoort warm te maken voor het paviljoen.

Verscheidene verenigingen werden gecontacteerd, diverse gelegenheden werden gebruikt. Persartikeltjes en berichtjes voor de website van Stevoort, voor facebook, voor het parochieblad werden ontworpen en gepland. Er werd een groot spandoek gemaakt. De jaarlijkse avondmarkt in september zou gebruikt worden als eerste kennismakingsmoment. Men besloot kleine ‘glasraampjes’ in kunststof te koop aan te bieden. De publiciteitscampagne onder de titel ‘Sint-Maarten komt terug… naar Stevoort’ kon losbarsten. In alle Stevoortse brievenbussen werd een brief gestopt met de vraag een reproductie van het glasraam aan te kopen voor € 50. Tegelijkertijd werd de datum van de inhuldiging, zondag 11 november 2018, aangekondigd.

De leerlingen van de Basisschool werden betrokken bij het verhaal. Op woensdag 19 september 2018 kregen de kinderen van alle klassen het verhaal van Sint-Maarten, het verhaal van het oude gemeentehuis met het glasraam en de plannen voor de inhuldiging van het paviljoen te horen. Speciaal voor hen werd een Sint-Maartenviering op poten gezet. De kinderen werden uitgenodigd lampions te maken en mee te brengen naar de inhuldiging. Ieder kind met een lampion zou een gratis pannenkoek krijgen.

Voor de jaarmarkt van 23 september 2018 werd een eenvoudig spel ontworpen om kinderen aan te trekken. Deelnemen kostte enkele euro’s. Iedere deelnemer kreeg een meetlatje met het zegel van Stevoort als aandenken.

De weergoden werkten echter niet mee. Door een aangekondigde storm moest de avondmarkt afgeblazen worden: het publiciteitsmoment kon dus niet doorgaan. Tijdens de Werelddagen in oktober echter werd het spel gebruikt en kon men glasraampjes kopen in zaal Steborg.

Ook de volwassenen zouden aan hun trekken komen tijdens de inhuldiging. Eén van de groepsleden ontdekte een Sint-Maartenbier, blond en bruin, en aangepaste glazen. De plaatselijke drankenhandel zorgde dat er voldoende glazen en gekoeld bier voorradig waren.

Het spandoek en eronder de brief aan de Stevoortenaren

Om een beeld te geven van het toekomstige paviljoen, werden houten kaders geplaatst op de gekozen locatie.

De latjes en erboven de uitnodiging voor de kinderen

van het glasraam

Miniatuur

DE MONTAGE VAN

HET PAVILJOEN EN DE PLAATSING VAN DE GLASRAMEN

Begin november 2018 werd het paviljoen geplaatst. Na de nodige grondwerken begon men op maandag 5 november met de sokkel. Op woensdag 7 november startte de montage van het metalen geraamte. Op 9 november was het geheel klaar. Felicien Penders had knap werk verricht, de glasramen waren terug even mooi als bij hun creatie door Amand Van Rompaey. Nadat de glasramen in het geraamte bevestigd waren, werd het bouwwerk in afwachting van de onthulling zorgvuldig afgedekt. Pas bij de onthulling zou het aan het publiek getoond worden.

Amand Van Rompaey kijkt tevreden naar het werk

ZONDAG 11 NOVEMBER 2018: SINT-MAARTEN IS TERUG

In de vroege namiddag was het Solidariteitsplein klaar voor de inhuldiging van het paviljoen. Het standje voor de pannenkoeken en voor het Sint-Maartenbier stond klaar, vrijwilligers popelden om bezoekers te bedienen.

Omstreeks 16 uur stond een mooie groep geïnteresseerden klaar. Iedereen diende te verzamelen achter Steinvert, dus achter de locatie van het oude gemeentehuis. Daar werden ze verwelkomd door een echte Sint-Maarten te paard. Met aangestoken lampions en in een grote stoet stapten de aanwezigen naar het paviljoen. De lampions werden opgehangen en vormden zo een feestelijke versiering van de omgeving. In het bijzijn van schepenen Mondelaers en Vandeput, een aantal genodigden en van ere-genodigde kunstenaar Amand Van Rompaey volgden er enkele speeches. Dan was het tijd voor de onthulling. De zwarte afdekdoeken werden met enkele touwtrekken verwijderd. De aanwezigen genoten van het geslaagde meesterwerk.

Naar goede Stevoortse gewoonte werd er die avond nog heel wat nagepraat bij een hapje en een drankje.

Enige tijd later werd er verlichting geplaatst aan het paviljoen. Dit had behoorlijk wat voeten in de aarde, doch het eindresultaat mag er zijn.

De aankondiging van de feestelijkheden op 11 november 2018

Heel wat Stevoortenaren toonden interesse

Een lampion levert een pannenkoek op

De genodigden kijken toe

onthulling

bij de

Aankomst van Sint-Maarten te paard

EN NU…

Stevoort houdt het paviljoen in ere. Toen men in april 2021 een boom plantte net voor het glasraam, kwam er onmiddellijk protest. Op 26 april 2021 werd de boom verplaatst naar de achterkant van het paviljoen.

Ondertussen is het paviljoen met het glasraam een vaste waarde geworden in Stevoort. Het blijft de blikvanger op het Solidariteitsplein, vooral ’s avonds geeft het verlichte paviljoen een extra cachet aan het plein.

De kleuren van het glasraam komen ook aan bod in het logo van de Stevoortse wijkkrant, de Stevertenier. In het eerste nummer van de wijkkrant werd een artikel over het paviljoen geplaatst en ook de eerste cover was aan het glasraam gewijd.

Jaarlijks verzamelen de vier Stevoortse kleuren voor aanvang van de vierkamp bij het paviljoen.

De eerste uitgave van de wijkkrant ‘Stevertenier’ stond in het teken van het glasraam

Stevoort Verbonden Solidair Vreugdevol

Midden: aankondiging van de Pinksterfeesten

Midden rechts: Pinksterfeesten op 27 en 28 mei 2023 … de vier kleuren zetten zich in beweging!

REFERENTIES

Bronnen

Amand Van Rompaey (°1928), glasraam ‘Sint-Maarten, patroonheilige van Stevoort’, afkomstig uit het vroegere gemeentehuis van Stevoort, 1970, glas-in-lood. www.erfgoedplus.be/details/71022A51.priref.8717 Stevoort ... warm aanbevolen (2002)

• Amand Van Rompaey, p. 48

• Leon Pringels, p. 48

• Vrije Openbare Boekerij Sint-Martinus Stevoort – Stedelijke bibliotheek Stevoort, p. 52

Website www.hasel.be

• Van Rompaey, Amand (1928-2022)

• Oud gemeentehuis Stevoort (Hasseltse Dreef)

• Pringels, Leon (1901-1992)

Martin van Wordragen. www.kunstbus.nl/kunst/martin+van+wordragen.html

Karel Cleeren, ‘Week-end’. Pringels aan Stevoort. 1950, nr. 5 in de reeks KIK – Kunst in de Kijker van Het Stadsmus Hasselt. Steinvert te Stevoort. begralim.be/assistentiewoningen-steinvert/ a2o architecten. nl.wikipedia.org/wiki/A2o_architecten en www.a2o.be

De eerste Stevertenier: issuu.com/stadhasselt/docs/leespdf_stevoort_2021_zomer

Archieven van kranten

Het Belang van Limburg, Het Nieuwsblad, Het Laatste Nieuws.

Interviews en gesprekken met personen

Kinderen van Amand Van Rompaey, Peter Liefsoens, Gerda Vandevoort, diverse Stevoortenaren.

Tekst

Josepha Raymaekers, Mia Bonneux, Zygmund Krzywania.

Foto’s

Stevoort Solidair, Stad Hasselt, Zygmund Krzywania.

Glasraam-Team

Bart, Flory, Frank, Freddy, Josepha, Marcel, Michel, Peter, René, Wim, Zygmund.

Ieder jaar voor de Pinksterfeesten krijgt het Paviljoen een grondige poetsbeurt

Juni 2023 – keik nr. 86

Tekst: Josepha Raymaekers, Mia Bonneux, Zygmund Krzywania

Foto’s: Stevoort Solidair, Stad Hasselt, Zygmund Krzywania

Copyright: Het Stadsmus

Guido Gezellestraat 2, B-3500 Hasselt

Tel.: 011/23 98 90 - E-mail: hetstadsmus@hasselt.be

Overzicht Kunst en Erfgoed in de Kijker:

2005: 1. De archeologische vondsten van Herkenrode in Het Stadsmus.

2006: 2. Jos. Damiens wandschilderingen voor het gouvernement te Hasselt (1908-1910); 3. De Kiosk en het muziekleven in Hasselt in de 19e eeuw; 4. De kapel van Spalbeek, 5. De handboog: van verdedigingswapen tot Olympische discipline; 6. Menukaarten.

2007: 7. Stad in groei. Hasselt in de 19e eeuw; 8. De oorsprong van onze kapellen; 9. Een Hasselts bedevaartvaantje uit de 17e eeuw; 10. Processievaandel van de Hasseltse Broederschap van het Heilig Sacrament.

2008: 11. Ets ‘Het Offer’, Jan Toorop (1858-1928); 12. Vaas in lusterglazuur, Manufacture de Céramiques Décoratives de Hasselt (1895-1954); 13. 2 zilveren kandelaars, resultaten van een onderzoek; 14. Handschrift van de Roode Roos 18de-19de eeuw; 15. Spaanse toreadors, Romeinse ruïnes en kamelen aan de oevers van de Zwarte Zee. De exotische reizen van een Hasseltse burger tijdens de Belle Epoque.

2009: 16. Thomas Morren schildert de familie Van Elsrack.; 17. Een zeldzame skeletklok van Joannes Michael Gaspard Geraets (1791-1859); 18. Geen KEIK verschenen!; 19. Archeologische opgravingen van het bonnefantenklooster in Hasselt; 20. Pierre Cox (1915-1974) en het hellenisme.

2010: 21. 1910: tsaar Ferdinand van Bulgarije vliegt boven Kiewit; 22. De zuidkant van de Grote Markt; 23. De Virga Jesse in Het Stadsmus: iconografie & cultusrelicten; 24. De Heecrabbers, kroniek van een kunstkring; 25. De collectie van Pasquasy, devotie– en doodsprentjes; 26. De kunst van het monumentale bouwen en het achteloos vernielen.

2011: 27. Medailles, De Koloniale Dagen, 1952; 28. Hasselt aan zee. Een eeuw marineschilderkunst; 29. Tot hier en terug. Burentwisten tussen Hasselt en Zonhoven; 30. Hasselt in de middeleeuwen.

2012: 31. Alaaf! De heropleving van de carnavalstraditie in Hasselt met speciale aandacht voor de jaren 1950; 32. Dame met lorgnet, Godfried Guffens (1823-1901); 33. Waterhuishouding in Hasselt; 34. Campendeck; 35. Dialoog met de ruimte.

2013: 36. De bonnefantenkerk en de graflegging; 37. De uurwerkstad Hasselt; 38. Royal Nord in Hasselt; 39. De Hasseltse septemberkermis in 1896; 40. Muziek! Het College van Sint-Cecilia van Hasselt 1670-ca. 1830.

2014: 41. Hasseltse bands 1945-2000; 42. Een tinnen bord uit het Hasseltse Augustijnenklooster; 43. 50 jaar Luminé Image Art; 44. Hedwig Pauwels; 45. Franz Anton Brändl (1720-1782).

2015: 46. Vuurpeloton in Hasselt; 47. Gedenkmonument (1856) voor de oud-strijders van Napoleon; 48. Fotostudio Blanckart… Kijken naar het vogeltje!; 49. Sportieve Hasseltse nostalgie. 1913-1964: Het openluchtzwembad aan de Willekensmolenstraat; 50. De abdissenportretten van Herkenrode.

2016: 51. Limburgs glas, in het licht van de recente aanwinsten; 52. Vergeten Hasselts gebak; 53. Nie zievere. Spe.le! Drie Hasseltse voetbalclubs vertellen hun verhaal; 54. Plezier & verdriet. Oorlogsgedenkenissen tijdens de kermisfeesten van de jaren 1920; 55. Proper gewassen! Wasserij De Lelie.

2017: 56. Tegelpaneel Irissen, afkomstig van het voormalig Hotel Léopold II te Blankenberge; 57. Zilversmid François Morren, meester met de drie sterren; 58. Het nieuwe blazoen van De Roode Roos; 59. Het archeologisch onderzoek aan het nieuwe stadhuis; 60. Het Hasseltse erfgoed door de lens van de Duitse bezetter (1917-1918).

2018: 61. Maria Pijpelinckx (Kuringen? 1538 - Antwerpen 1608), meer dan alleen maar de moeder van Pieter Paul Rubens; 62. The Hasselt Bridge. Waarom de kanaalbrug instortte in 1938; 63. Vijf Hasseltse burgemeesters in brons gegoten; 64. Het geheim achter het schilderij van de Heilige Odilia door Godfried Guffens; 65. Stef Vanstiphout (1931-1995), een eigenzinnig illustrator.

2019: 66. De graven van Loon en de Europese literatuur; 67. Limburg in koloniaal en/of Congolees perspectief; 68. Het Hasseltse Begijnhof verbindt. Over co-creatie, participatie en erfgoed; 69. 1944. Directe nasleep van de bevrijding van Hasselt; 70. De Komeetlijn.

2020: 71. Maison fondée en... Historische panden en hun uithangborden; 72. De Poncelet vaas, exponent van een uitgekiende reclamestrategie; 73. Het verhaal achter de gevel van het RTT-gebouw in de Paardsdemerstraat.

2021: 74. Het huis In ’t Claverblat en zijn plek in de gebouwde geschiedenis van Hasselt; 75. De vlag van de Hoveniersgilde van Hasselt, een venster op een boeiende geschiedenis; 76. Jeannot Peeters (1909 - 1996), een verloren gewaande Hasseltse vrouwelijke kunstenaar?; 77. Veertig jaar Vrienden van het Stadsmuseum; 78. Frans (Placidus) Tempels, Hasseltse patermissionaris in Congo en schrijver van de Bantoe-filosofie.

2022: 79. Mater Salvatoris Hasselt, de eerste Limburgse verpleegsterschool; 80. De Hasseltse Garde Civique; 81. Voorstudie Overhandiging vrijheidskeure door Godfried Guffens; 82. Lucien Nolens (1879-1954) Zoektocht naar een vergeten kunstenaar; 83. Dr. Jozef Bollen, burgemeester van Hasselt 1937-1940 en 1944-1963. 2023: Het Ulrix-manuscript. Een modellenboek voor blank glas in lood uit de 17de eeuw; 85. Jules Van Caenegem, de inspirator van het Albertkanaal.

Sinds 1991 geven kenners in Het Stadsmus lezingen over een collectiestuk van het museum, kunst of over opmerkelijk Hasselts erfgoed. Bij elke lezing geeft het museum een brochure uit. De reeks startte als ‘Kunst in de Kijker’; sinds 2005 heet de reeks ‘Kunst en Erfgoed in de Kijker’.

Alle publicaties zijn te koop aan de museumbalie zolang de voorraad strekt.

Online zijn de publicaties gratis raadpleegbaar op de website www.issuu.com/hetstadsmus