heerenveen
GROOTHEERENVEEN.NL
11
‘KOP VAN JUT’ ARIE NAUTA
VAN DE KERMIS TOT DE WERELDZEEËN
Als kleinzoon van een circusdirecteur zit het reizen Arie uit Haskerdijken in het bloed. Met zijn kermisattractie “De Kop van Jut” en zijn suikerspinnenkraam reist hij kermissen, festivals en feesten af. Maar niet alleen het land, ook de zee ontkomt niet aan Arie zijn ‘voetsporen’. In 1948 kwam Arie Nauta in Heerenveen ter wereld. Vader was kleermaker; moeder groeide op in het familiecircus en was artieste. Het circus, Circus Friso, ging ten tijde van de oorlog noodgedwongen uit elkaar. Begin jaren ’50 verspreidden de familieleden zich met tenten en attracties gemaakt van de restanten van het circus over de kermissen. Het was een armoedige periode. De vier kinderen uit het gezin Nauta moesten de ooms en tantes op de kermissen helpen. Arie ging met ‘ome Herman’ de kermis op en een oudere broer kwam bij een tante in de kost. Wanneer Arie in de vakanties langs kwam, kreeg hij altijd nieuwe kleren van tante. Dat weet hij nog goed, “Dan was ik de mooiste van de buurt”.
zeewaardig, stabiel zeiljacht met een mooie lijn en spitse kont. Na enig speurwerk vond Arie zo’n zelfde type te koop. Dat het schip in Canada lag leek hem niet zo’n probleem. Hij had alleen wel hulp nodig om het jacht op te halen, waarop hij zijn zwager belde en vroeg of hij ‘even’ mee kon een boot ophalen. “Geen probleem” zei zijn zwager, “waar moet deze vandaan komen?” “Oh, uit Canada” antwoordde Arie en zo geschiedde. Zes weken later en met 8000 kilometer op ‘de teller’ meerden de twee weer in Nederland aan.
DE WERELD ROND Arie’s droom om de wereld nog eens rond te zeilen kon met de aankoop van dit schip verwezenlijkt worden. Vorig jaar vertrokken Arie en zijn vriendin voor een reis van bijna negen maanden de wereld rond. Van de Canarische eilanden, naar Zuid-Amerika en weer terug, 22000 kilometers gleden onder de romp van het schip voorbij. Gepassioneerd vertelt Arie over de reis en de avonturen.
KOP VAN JUT Op de markt van Heerenveen stond een “de Kop van Jut”. Toen de eigenaar kwam te overlijden, werd Arie door de marktmeester benaderd om diens plaats in te nemen. Een eigen kermisonderneming leek Arie wel wat. Hij nam de attractie over en reist inmiddels al 35 jaar rond met de ’Kop van Jut’. Niet alleen Nederland maar ook het buitenland vormt het toneel voor Nauta’s “Kop van Jut’. Hij stond onder meer op het Roskilde festival in Denemarken en op feesten in Duitsland. De dagen op zulke festivals zijn lang; ze beginnen al vroeg en eindigen pas diep in de nacht. “Dat werd op een gegeven moment wat te zwaar voor mij alleen, maar ik vond het hartstikke leuk” vertelt Nauta.
Zo kwamen zij op de terugweg zo’n 500 mijl (een paar dagen varen) voor de Engelse kust zonder brandstof te zitten. Een groot Frans koopvaardijschip voer in de buurt. Na een oproep wilde de kapitein de twee wel van brandstof voorzien. Midden in de nacht op de oceaan kwam het gigantische schip tot stilstand en bracht het via een touw een jerrycan brandstof naar het relatief kleine bootje, dat als een muis naast een olifant lag. En voordat Arie goed en wel ‘bedankt’ kon zeggen, was het schip alweer aan de horizon verdwenen. De kapitein wilde niet eens een financiële vergoeding, want elkaar even helpen, dat doe je op het water.
Hij staat nu vooral in Nederland, wat ook nog genoeg avontuur biedt. “Laatst stond ik nog met de “Kop van Jut” op een boot en zijn we de hele dag door Friesland gevaren”. Naast de Kop van Jut heeft hij ook een suikerspinnenkraam. “Het is wel of-/of-, maar die afwisseling maakt het leuk. Kinderen zijn een heel ander publiek. Bij de kop van Jut is het vaak wat ruiger volk, maar voor de kleinste spierbundeltjes heb ik ook een hamertje” lacht Arie.
VRIJE LEVEN Dat reizen zijn lust en zijn leven is blijkt niet alleen uit zijn broodwinning op de vaste wal. In zijn jeugd ontlook de liefde
voor het water. Tijdens een knutselavond voor de jeugd in het wijkgebouw in Heerenveen, bouwde Arie onder begeleiding van Piet Visser, meubelmaker uit de Knipe, een kano. Spelenderwijs bracht hij veel tijd door op het water. En die liefde bleef bestaan, want inmiddels heeft Arie al vele zeilreizen
op zijn naam staan. In 2005 ontmoette hij zijn vriendin. Zij was geen zeiler, maar draaide daar de hand niet voor om. Samen maakten zij veel korte zeilreizen. Op één van die reizen viel hun oog op een Spitsgatter, een prachtig
Het vrije leven op de boot deed hen goed. Bij terugkomst was er ook direct heimwee. “Hier thuis leef je altijd met een planning en aan boord leef je echt in het moment. Dat is heel bevrijdend. Geen zorgen voor de dag van morgen, want morgen komt vanzelf!.” Over zijn zeilreizen geeft hij met enige regelmaat lezingen bij verenigingen. En de toekomst? “IJs en weder dienende!” antwoordt Arie.