Amma Lína
Kristólína Guðjónsdóttir, skipsþerna ljósm Ólafur Magnússon Konur til sjós voru ekki margar. Sjómennskan var jú karlastarf. Amma hét Kristólína Guðjónsdóttir, í höfuðið á hjónunum Kristófer og Ólínu. Fjölskyldan fluttist úr Stóru-Mörk á mölina. Fyrst til Hafnarfjarðar, svo 1911 til Reykjavíkur. Það var að vísu alltaf nógur matur í sveitinni, en ekki var það nú svo hjá aðfluttum í Reykjavík. Langafi vildi flytja, því bóndinn átti tvö elstu börn langömmu, þótt þau væru kennd langafa. Svona var nú bara húsbóndarétturinn í denn tíð á hinu kristilega Íslandi. Guðjón langafi og Kristín langamma fengu ekki að giftast því þau voru systkinabörn. Það hefði þurft konungsbréf til, en fyrir slíku voru ekki til peningar. Það var í raun ekki til matur, né heldur föt til skiptanna. Langafi og langamma bjuggu í köldu þröngu kjallaraherbergi við Frakkastíginn með allan barnahópinn sinn, og síðar barnabörn í viðbót. Það var kakkað í rúmin, og börnin héldu hita hvert á öðru. Mórinn úr Kringlumýrinni var ekki alltaf vel þurr, svo illa logaði og lítið hitnaði. Fátæklingar í Reykjavík áttu ekki kol. Við skulum ekki gleyma að þessi þrautseiga æðrulausa kynslóð, nú horfin ströndum, byggði upp þjóðfélagið.