1000 Stars - and Other Delightful Poems - Icelandic and English

Guðrún Kristín Magnúsdóttir

1000 stjörnur og fleira ljúft 1000 Stars and Other Delightful Poems

1000, stjörnur og fleira ljúft -- (+ smá leitt)

(þúsund)

A 1000 Stars – And Other Delightful Poems ( + a little bit sad) Efnisyfirlit: (efnis-yfir-lit) Register: (Note that only the first word is capitalized in a title in Icelandic) * 1000 stjörnur (1000 : þúsund) * A 1000 stars * Lágnættið lyftir upp bjartri vornóttinni * The Pale Night Gently Welcomes The Light Night of Spring * Guð kyssir hann á nefbroddinn * God Gives Him a Gentle Kiss on The Tip of His Nose * Áhyggjurnar þrífast ekki nema.... * Worries Do Not Thrive – Unless… * Í meinum * Forbidden Love

* Bláklædda álfkonan * The Elf-Lady Wearing a Blue Dress * Koli (ekki ljúft) * The Plaice – (a sad poem) * Drullumall - sjálfsögð kurteisi * The Making of Mud-Cakes – and Some Appropriate Manners * Aldan skolar glitrandi geislum að landi * The Wave Brings Glowing Sun-Rays to the Shore * Hrímþokan byrgir mér sýn * Ice-Cold Fog of Rime Hazes my Vision * Máninn lætur sér hvergi bregða * The Moon Is Not Upset By the Birth of a Pale-Green Winter-Sunrise * Á dúnmjúkum kodda úr gullskýi * On a Soft Pillow Made of a Golden Cloud * Korktappi í stórsjó * Like a Bottle-Cork in the High Seas * Svörðurinn klæðist gulum laufum * The Ground Has a Mantle of Golden Leaves

* Vindurinn gnauðaði við gluggann minn * The Wind Whistled and Moaned on My Window * Aldan er frjáls * The Ocean-Wave is Free – A Lonely Sea-gull Soars * Fljúgðu, Hófvarpnir * Fly, Hófvarpnir (note: Hóf-varpnir is the name of the mythical horse owned by dís Gná; Hófvarpnir runs over land and seas) * Verðmæti gaukað að mér * She Gave Me Something Valuable * Grámi regnskýjanna * The Grey Mantle of Rain-Clouds * Afmælisviðtal; pínupils * Anniversary Interview – Mini-Skirts * Þúsund pínulítil kóngulóarbörn (ekki ljúft) * A Thousand Tiny Spider-Babies (sad poem) * Strákarnir í útivinnunni * Summer-Workers

* Örðugleikar bráðna einsog snjóskaflar * Difficulties Thaw Like Snow * 1. apríl trítlaði vorið (1. : fyrsta) * On April 1st Spring Tip-toed In

* Aumingja kellingin * Pitiful Little Old Woman * Kýrþula (kýr-þula) * Þula (poem) In Memory of Beloved Cows * Kátínan * The Joy * Bónda minn hálfan, árans bjálfann * One Half of My Husband, That Impossible Man

Hljóðahver ljóðakver

hljóða-hver means: a sounding hot-spring ljóða-kver means: a little booklet of poems

1000 stjörnur eftir Bjarna Þór Einarsson og ömmu

Barnið sem átti að fara að sofa, horfði útum gluggann - og sagði: -Amma sjáðu stjörnurnar!

A 1000 stars (1000 : þúsund)

by Bjarni Þór (the little boy) and his grandmother

The child that was supposed to be going to sleep, looked out of the window and said: -Gramma, look at the stars!

Amma leit útum gluggann, útí haustnóttina, sá regnið og skýin sem voru bleik yfir borginni. Það var svo lágskýjað.

-Ég sé engar stjörnur, vinur Það er rigning og alskýjað.

Farðu nú að sofa, elsku barn.

-Jú, amma. Þarna í trénu.

Lauflausar svartar greinar trjánna voru votar, og í þeim öllum hengu regndropar. Þeir glitruðu einsog kristall, því birtan frá ljósastaurunum á bak við þá gerði úr þeim þúsund stjörnur handa barninu sem var að fara að sofa.

Barnið horfði á dropana falla, einn og einn -- eins og silfurtár í kyrrðinni, tár, sem urðu svo stór, að þau urðu að detta tindrandi ofan í frerasvörð.

-Amma. Tréð grætur stjörnum.

Barnið brosti.

Barnið horfði á stjörnurnar sínar þar til svefninn sigraði augnalokin - og regndropar héldu áfram að vera regndropar.

--.*.--

Grandmother looked out of the window, into the autumn night (haust-nótt) - saw the rain and the clouds that were pink in color over the city. The clouds were not high in the sky at all. (lág-skýjað) -I do not see any stars, my little friend.

It is raining, and the sky is all-covered with clouds (al-skýjað).

Now go to sleep, my beloved child.

-But yes, grandma. There, in the tree.

The leave-less (lauf-lausar), black branches of the trees were wet, and in each one of them rain-drops (regn-dropar) were as if hanging there.

They glittered like crystal, because the light from the lampposts behind them (ljósa-staurar) made a thousand stars out of them for the child that was about to fall asleep.

The child watched the drops fall, one by one – like tears made of silver (silfur-tár) in the calmness of night, tears, that became so big, that they had to fall glittering, into the cold dark soil (frera-svörður).

-Grandma. The tree sheds tears made of stars.

The child smiled.

The child watched his stars until sleep conquered the eye-lids (augna-lok) - and raindrops simply became raindrops. (héldu áfram að vera : kept on being)

Helgi Lágnættið lyftir upp bjartri vornóttinni.

Göngum laust á grasinu, því blómin heyra svo vel á óttunni. Ég verða að hvísla þér ljóðið svo ég veki þau ekki, vinur. Þau eiga nóttina eins og barnið á móðurina.

26.5.1965, nóttin sem sonur minn Helgi fæddist

The pale night gently welcomes the light night of spring.

Let us tread lightly on the grass, as the flowers have a delicate hearing at this time of night.

I have to whisper this poem into thy ear, my little friend, as not to wake them up.

Theirs is the night just as the baby owns the mother.

lรกg-nรฆtti vor-nรณtt รณtta is the time between 3 AM and 6 AM.

composed the night my son Helgi was born -- * --

Áhyggjurnar þrífast ekki Áhyggjurnar þrífast ekki nema þú hugsir vel um þær, ræktir þær af kostgæfni, vökvir þær, talir við þær.

Annars kemur kyrkingur í áhyggjurnar. Þær veslast upp og deyja.

Og þyrnarnir á þeim verða ekki að almennilegum broddum nema þú hugsir vel um þær, kvölds og morgna, finnir nærveru þeirra á daginn, vaknir upp á nóttunni og gefir þeim brjóst (úr leikritinu: „Ég er hættur! Farinn! Ég er ekki með í svona asnalegu leikriti“, verðlaunaleikriti eftir Guðrúnu Kristínu Magnúsdóttur; einnig í „Óðsmálum“ (1996; ISBN 9979 60 165 5)) -- * --

note: + viðskeyti (við-skeyti) suffix - samsett (sam-sett) orð, compound (á-hyggjur) Worries do not thrive Unless they are taken good care of by thee (kost-gæfni) and thou must attend to them with diligence water them talk to them. (kyrk+ingur) Otherwise they become scrubby.

They pine away and die. (al-menni+legur) Their thorns do not become real spikes unless thou takest good care of them morning and evening, (nær-vera) and thou must feel their presence all day long thou must wake up in the middle of night and breast-feed them.

-- * -From an awarded play by Guðrún on stage in Reykjavik City Theater: “I quit ! I‘m Gone !

I Do Not Play Any Role In Such a Stupid Play.”

Also in the book Óðsmál 1996

Í meinum Fingur mínir ortu ljóð við hörund hans, ljóð sem aðeins tilfinning hans mátti nema. Þau voru óður til fegurðar hans.

Orð voru of gróf til að tjá, eyru of mannleg til að nema ósagðar hugsanir spilaðar af fingrum fram.

Fingur mínir yrkja ljóð við hörund hans, lokuð augu mín gæla við bros hans, en aðeins í huganum.

-- Sumir gera allt í felum. -Á hverjum nýjum degi leikur hugur minn við vanga hans og strýkur gegnum hár hans.

-- Gott á húsfreyjan á Melum. -Orð eru of gróf til að tjá, jafnvel hugsun of höndlanleg.

Svo tær, svo næm, svo sár, svo fíngeð er þrá sem hoppar af kæti. Í eldinum brenni ég brúðarskóna.

-- Sumir gera allt í felum.—

--.*.--

Forbidden Love My fingers touched his skin, the touch became poems poems that only his feeling could hear. (til-finning) They were an ode to his beautiful appearance.

Words were too coarse to convey, ears to human to hear (/register) Untold thoughts, played by the fingers without any real thinking behind them. (ó-sagt, ó-sagðar; spila af fingrum fram : improvise) My fingers compose a poem by touching his skin my closed eyes caress his smile but only in my imagination.

-- Some do things only secretly.-Every new day my thoughts caress his cheek, and play with his hair -- Lucky is the wife that lives with him now— (hús-freyja; Melar is the name of a farm (that is where her beloved one lives)) Words are too coarse to tell, (höndlan-leg) even a thought is to concrete.

So pure, so delicate, so hurtful, so subtle, is the (fín-gerð) desire which takes flight from sheer joy. (brúðar-skór) In the fire I burn my bridal shoes -- Some do all things only secretly.— -- *.--

Ekkert var eðlilegra.....

Þegar ég var 2ja ára sá ég huldukonu eða álfkonu.

Við vorum á fjölskylduferðalagi á Kvoslæk í fögru sumarveðri. Brakandi heyþurrki.

Tilill á íslensku: aðeins fyrsta orð með hástaf Title in English : all (major) words capitalized

Nothing Seemed to Be More Natural.....

When I was a 2 year old toddler I saw an elf-woman, or a hidden-people woman.

We were on a family-tour in Kvoslækur (--a farm in Hlíðarendi, Fljótshlíð--) on a beautiful summer-day, The best weather for hay-making. eðli+legt tveggja ára huldu-kona álf-kona fjöl-skyldu-ferða-lag Kvos-lækur “brook in the dell” Fljótshlíð (Fljóts-hlíð)“River’s Slope/Hillside” note: river is bigger than a brook, fljót is bigger than a river sumar-veður hey-þurrkur

Fólkið var að rabba við bóndann.

Allt í einu spurði ég: -Af hverju er konan í bláa kjólinum að sópa grasið?

Fólkið leit í áttina að klettinum sem ég benti á, en sá aðeins klettinn og grasbalann fyrir framan hann.

Bóndinn útskýrði fyrir mér að hún ætti heima í klettinum og væri að rifja heyið sitt: -Þessi bali er aldrei sleginn því hún á hann.

Fólkinu fannst gaman að ég skyldi sjá konuna í bláa kjólnum, og engum þótti neitt athugavert við útskýringar bóndans. Ekkert var sjálfsagðara en að konan í bláa kjólnum væri að heyja við klettinn sinn, og ekkert eðlilegra en að barnið sæi hana.

--.*.--

My family-members and the farmer were chatting.

All of a sudden I asked: -Why is the woman in a blue dress sweeping the grass with her broom?

People looked in the direction to which I was pointing, but only saw the cliff and the grasscovered piece of land in front of it.

The farmer explained to methat she lived in the cliff and she were making hay /drying her hay using a rake: -This lawn is never touched by us because it is hers.

My family was pleased by my seeing the woman wearing a blue dress, and no-one saw anything oddabout the farmer´s explanations.

Nothing seemed more naturalthan that the lady in bluewere making hay there by her cliff, and nothing more natural than that the child would see her. ___ gras-bali (a piece of land where grass grows) út-skýrði at-huga-vert út-skýringar sjálf sagðara (comparison) from sjálfsagt (literally speaks for itself) eðli+legt -- * --

KOLI Þangið bærist þegar fellur að með öldunni sem rís og hnígur, rís og hnígur.

Er það ný og ný alda eða er það alltaf sama aldan? Ég spyr hafið, en það ansar aðeins með bláma sínum.

Steinarnir undir þanginu stækka og minnka er aldan fellur að og frá eins og brjóst á konu í baði, konu sem andar ekki með maganum því hún er orðin gjafvaxta fyrir löngu. Þangið sem vex á höfði hennar fellur vott í baðvatnið og blandast sjampúinu er aldan fellur að og kaldir votir steinarnir minna á brjóst konu í baði.

PLAICE The seaweed swings as the tide comes in along with the wave that rises and falls, rises and falls.

Is it a new and new wave or is it always the same wave?

I ask the ocean but it only answers with its blueness.

The stones on which the weed grows grow and shrink as the wave comes in and goes out like the breasts of a woman in the bathtub a woman who does not breathe with her stomach as she is nubile long ago. (gjaf-vaxta (sexually mature)) The seaweed that grows on her head falls into the wet bath-water. (baรฐ-vatn) and mixes with the shampoo as the wave comes in - and the cold, wet stonesremind of the breasts of a woman having a bath.

.

Fjórir litlir strákpollar hlaupa niður á hálan bryggjusporð með niðurbrytjaðan síldarlíkama og þrjár fíberglas-veiðistengur.

Nokkur ung kolalok eru í eltingaleik kringum bryggjustólpa í sjónum.

Strákarnir kætast er kolinn bítur á, en ég heyri neyðaróp hans er hann neytir allra sinna krafta til að finna aftur frelsið sem guð gaf greyinu í vöggugjöf. Vagga hans votir kaldir steinar.

-Þið buðuð mér, æpir hann, -gómsætan bita. Þorparar, svikarar.

Sumir deyja á öngli, sumir á krossi. Sumir svíkja.

Strákarnir kætast enn meir er þunnur fiskur hangir í lausu lofti með beittan krók gegnum munn sinn, of lítinn til að tala -- og of matarlítill sjálfur til að sjóðast í köttinn sem malar sig í svefn til fóta í hjónarúminu. Augu kolans gráta: -Hví svikuð þið mig? Þið buðuð mér gómsætan bita, en í honum .........

Four little boys run down to the slippery dock (strák-pollar, bryggju-sporður (far end of a pier)) carrying a cut-up herring (niður-brytjaður, síldar-líkami (body of a herring)) and three fishing rods made of glass fiber. (veiði-stöng /-stengur) A few young plaices play around a quay-pole in the sea (kola-lok, eltinga-leikur, bryggju-stólpi) The boys become happy when the plaice takes the hook, but I hear its cry of anguish (neyðar-óp) as it takes to all the power it has to regain the freedom that god gave the poor thing at birth. (vöggu-gjöf (cradle-gift)) Its cradle: wet, cold stones.

-You offered me, it shouts, -a delicious bite. (góm-sætur) Villains! Traitors! Some die on an angle, some on a cross. Some betray.

The boys become even more joyful when the thin fish hangs in thin air with the sharp angle in his mouth that is too small to talk - the fish itself too meagre to be cooked as cat-food for the cat that purrs itself to sleep in the twin-bed (matar-lítill, hjóna-rúm (couples‘ bed)) The plaice‘s eyes cry: -Why did you deceive me?

Blaðaljósmyndari á gangi við höfnina raðar upp montnum smástrákunum með einn magran kola sem engist í dauða teygjum kvalafulls köfnunardauða, og með þrjár fíberglassveiðistengur og niðurbrytjaðan síldarlíkama.

Hún mamma sagði honum að vera góður við dýrin og hún sagði honum líka að fiskur væri góður.

Formaður dýraverndunarfélagsins skoðar blaðið á morgun og sér æskuna að leik.

Mamma verður kát að sjá mynd af Palla sínum og Sigga sínum í blaðinu á morgun.

Og kolinn sem er of matarlítill fyrir köttinn (-- þar að að auki veiddur í höfninni og fær því ekki að komast í neinn sómakæran pott --) fer í öskutunnuna með blaðinu í gær.

(blaða-ljós-mynd+ari) A photographer from a journal was passing by at the harbor. He has the proud boys pose for a (smá-strákar) photo holding that (one) thin plaice that sufferes the grasp for his last breath (dauða-teygjur (death rattle/cramp)) that horror of painstaking suffocation (kvala-fullur; köfn+unar-dauði) and holding three fishing rods made of glass-fiber, and a cut-up herring. (niður-brytjaður síldar-líkami) Mom will be glad to see a pictureof her Palli and her Siggi (boys´ nick names, from Páll and Sigurður) in the daily paper tomorrow.

Mom told him to be kind to animals,and she also told him that fish is good.

The chairman of the society for the prevention of cruelty to animals (for-maður; dýra-vernd+unar-fé-lag) reads the daily tomorrow and sees some young boys having fun.

And the plaice that is too meagre for the cat (--besides that it is caught in the harbor so it is not to be cooked (sóma-kær) in any pot with self-esteem--) (ösku-tunna) is thrown into the dustbin along with the daily from yesterday.

Svangur svartbakur, sem hefur enga greind til að plata kola á öngul, svífur yfir þanginu. Öldurnar, eða er það alltaf sama aldan, gera þangivaxna steinana stóra og litla, stóra og litla, en hafið brosir með bláma sínum og færir steinana í kaf.

Hrúðurkarlarnir eru eins og margar margar geirvörtur og sjampúið freyðir yfir brjóstin.

Mér er orðið kalt á nefinu. Ég sýg upp í nefið og geng framhjá klóakinu upp í bæinn þar sem húsin stara hvert á annað, en ekki lengur á bláma hafsins.

--.*.--

A hungry seagull (svart-bakur (great black-backed gull) that does not possess the intelligence to trick a plaice to take a hook, soars over the seaweed.

The waves, or is it always the same wave, make the sea-weed covered stones (þangi vaxinn; þangi is tækisfall (tækis-fall) / instrumental case) large and small, large and small, but the ocean smiles with its blueness and immerses the stones. (hrúður-karlar) The barnacles look as many, many nipples (geir-vörtur) and the shampoo foams over the breasts.

My nose is getting cold.

I sniff up the mucus in my nose, pass by the sewage, walk into town where the houses stare one at the other, not any more onto the blueness of the ocean.

-- * --

Drullumall, skapandi leikur

Sjálfsögð kurteisi Þegar ég var lítil kunnu börn að leika sér án þess að fyrir þau væri allt skipulagt, leiktæki og íþróttir alls staðar eins og nú. Við vorum ekki mötuð, og lærðum að skapa leiki sjálf úti í náttúrunni. Lækur og mold voru okkar tækifæri til endalausrar frjórrar starfsemi.

Making Mud-Cakes – creative playing Of Course We Use Manners Drullu-mall sjálf-sögð When I was a little girl,nkids knew how to play without everything being pre-arranged, like these appliances on playgrounds, and these sports being everywhere as now is the case.

We were not told how to play (verb mata to feed, we were not fed on ideas) we learned how to be creative ourselves in nature.

A brook and the soil were our opportunities for endless creative activity. skipu-leggja leik-tæki í-þróttir tæki-færi enda-laus starf+semi

Ég átti bú í sveitinni og drullumallaði mikið handa stráknum á bænum, jafnaldra mínum, því hann var bóndinn og eltist við rollur um brekkuna fyrir ofan búið. Ég átti sossum líka reiðskjóta, frúargæðing, sem var lærleggur úr stórgrip með löngu bandi fyrir beizli. Þegar ég fann hrúgu af lambaspörðum gat ég notað þau fyrir rúsínur.

Drullukökurnar, skreyttar brennisóleyjablöðum og snarrótarpunti, þornuðu í sólinni, á dósalokum og flötum steinum.

I had an imaginary farm in the country-side and I made mud-cakes in my kitchen meant for the boy on the farm (the real farm).

He was about the same age as I was.

I baked for him, as he was the farmer, and he chased sheep in the slope right around our farm. drullu-malla (make mud-cakes) jafn-aldri, jafn-aldrar (same age) Actually, I also owned a pony, a horse fit for a woman. It was a big bone from a big animal, to which I attached a long line used as a bridle. reið-skjóti (saddle horse) frúar-gæð+ingur lær-leggur stór-gripur beit+sli (becomes beizli (old way of spelling)) When I found a heap of droppings from a lamb, I could use them as raisins in my cakes. (lamba-spörð) The mud-cakes, decorated with buttercup leaves and tufted hair grass we left to dry in the sun, on jar-lids and flat stones. drullu-kökur brenni-sóleyja-blöð snar-rótar-puntur dósa-lok

Þegar „bóndinn“ svo kom heim í búið, þreyttur og svangur eftir smalamennsku, bar ég á borð nýbakaðar kökurnar. Hann var mjög kurteis og át þær í alvöru!!! Ég starði á hann orðlaus: -Borðarðu þær alvöru!!??? íHann saup á kaffinu úr skörðóttum hankalausum bollanum, kaffinu sem var dökk mómold hrærð út í vatni úr læknum.

Maður á að kunna að meta það sem gert er fyrir mann, ekki satt?

ca 1946

I and Mummi (the “farmer”) --.*.--

When the “farmer” returned home, tired and hungry after chasing sheep, I served the newlybaked cakes.

He was very polite and ate them - really !! smala-mennska (the act of gathering sheep) ný-bakaðar kökur borðar-þú al-vara (the naked truth), í alvöru: really I watched him, stared at him – speech-less: -Do you eat them, actually eat them!!??? orð-laus He sipped the coffee from the old, a bit broken cup having no handle, the coffee - that was just dark, peaty soil stirred up in water from the brook. skörð-óttur hanka-laus mó-mold We have to appreciate what is done for us.

Right?

--.*.--

Aldan skolar glitrandi geislum að landi.

Fölur vetrardagur er aðeins morgunn og kvöld á fjallatoppum í suðri.

Regnblaut þök hosanna eru úr silfri í vetrarsólskininu.

Dansa ekki álfarnir á nýjársnótt, mamma?

Yfir hugarvelli þeysa bláir villtir hestar, jóreykur þyrlast yfir fölgrænan vetrarhiminn, og svartbakurinn hlær eins og maður.

-Það dansa ekki álfar í blokkum, litli vinur.

Bláir klettar hlæja.

Kvöldið hellir myrkri yfir hafið.

Vindurinn er þreyttur og hvílist.

Syfjað hafsaugað er að lokast.

Eirð hinna ófæddu ríkir, þar til vindurinn hefur endurnærst af svefninum.

Húmið er eins og smyrsl á huga minn.

Dögg blómanna höfugt tár.

Svalur haustvindur segir mér sögur af dánum sumarblómum.

July 1968

The wave washes sparkling rays towards the coast. A pale winter day (vetrar-dagur) is but a morning and an evening on the mountain-tops (fjalla-toppar) on the southern sky.

Roofs of the houses, wet from rain (regn-blaut) are as if made of silver in the winter-sunshine (vetrar-sól-skin (sun is low on the southern sky during winter)) -Do the elves not dance on new-year´s eve, ma?

Blue, wild horses run along the fields of thoughts (hugar-vellir (imaginary fields)) the dust from their running (jó-reykur) whirls over the palegreen winter-sky, (föl-grænn vetrar-himinn) and the sea-gull (svart-bakur) laughs like a human.

-Elves do not, my little friend, dance in tall apartment-houses made of concrete.

Blue cliffs laugh. The evening pours darkness over the ocean. The wind is tired and takes a rest.

The sleepy, endless width of the ocean (hafs-auga “ocean-eye”/horizon,) is about to close.

The serenity of the un-born is the only there is, (ó-fæddur (not (yet) born) until the wind has regained its strength (endur-nærast) from the deep rest of its sleep.

The dusk is like a soothing balm for my thoughts. (hugur (mind), hugsanir (thoughts)) The dew on the flowers is like a heavy tear.

A cool autumn-wind (haust-vindur) tells me stories of summer-flowers (sumar-blóm) that now have withered away.

órímuð þula

júlí 1968

Hrímþokan byrgir mér sýn. Ég sé ekki fjöllin og fer vill vega.

Hrímþokan er eins og draumsjór og ég sé í henni kynjamyndir er ég geng og geng.

-- Þarna er hrímfoli bleikur „Ó berðu mig áfram svo ég sjái meira og meira!”

(a þula (long poem), ó-rímuð, not rhymed) The icy fog prevents me from seing. (hrím-þoka (ice-cold rime-fog)) I see not the mountains I lose my path (að fara villur vega – villur is an adj.: lost) The icy fog is like an ocean of dreams (draum-sjór) in which I see imaginary things (kynja-myndir) as I walk and walk on.

-- Here there is an icy young pony, pink in color „Oh carry me – so that I can see more and more!“ (hrím-foli : young stallion made of rime)

-- Þarna leikur huldudrengur sér að kristalskornum; þegar þau hrynja úr greipum hans eru þau eins og hverful von sem fýkur með blænum yfir blómin. Ég sé skip hlaðið óskum sem rætast og þúsund augu sem bíða; ég sé bláa kletta sem hlæja að vindinum, og fræregn sem þyrlast yfir kalda steina.

Nú rofar til og ljósið seitlar niður einsog titrandi hörpustrengir; Ég sé djúpa gjána fyrir fótum mér og held mér í mjúka lokka ljóssins er ég fell -- niður, niður í ljúfu lokkandi táli.

--.*.--

-- There, an elf-boy plays with crystal-dust; (kristals-korn) when it drops from his palmit is like a flickering hope that the soft wind carries along as it sweeps over the flowers.

I see a ship loaded with wishes that come true, and a thousand eyes that wait; I see blue cliffs that laugh at the wind, (fræ-regn) and a rain of seeds whirling over cold stones.

Now, the fog gets thinner, and light is gently dripping down to me looking like vibrating strings of a harp; (hörpu-strengir) I see the deep, deep creek just in front of my feet and grasp onto the soft hair-curls of the light as I fall – down, down, in a delightful, luring deception.

-- * --

Vetur 1968-‘69

Máninn lætur sér hvergi bregða þótt fölgrænn morgunn fæðist handan fjalla.

Vetrardjásn jarðar tindrar rétt einsog stjörnuhiminn endurspeglist.

Lífið bíður - eins og fóstur und tindrandi vetrardjásni í móður jörð.

Svartur malbikaður gangstígurinn er hrímaður, ég treð hann í austurátt mót morgunhimninum, hann breytist í þúsundstjörnuhimin,

The moon is not disturbed when a pale-green morning is born (föl-grænn) behind mountains.

The gems of earth´s winter sparkle (vetrar-djásn) just as if the starry sky (stjörnu-himinn) is mirrored here. (endur-speglast) Life awaitis – like an embryo – beneath the sparkling winter-gems in Mother Earth.

The black asphalt walk-way is icy all over. (mal-bik gang-stígur) I tread along, heading east (austur-átt) towards the morning sky (morgun-himinn) and the asphalt-path becomes a thousand-star sky (þúsund-stjörnu-himinn)

því geislar sólarinnar skella á hríminu svo það tindrar og merlar, þiðnar í dropa sem endurkasta geislunum í hvítu og þúsund litum í augu mér en sólin er eiginlega of löt til að rísa þar sem hún hvílir einsog syfjað skólabarn sem nennir ekki að róta sér á dúnmjúkum kodda úr gullskýi. Æ, hve vel ég skil hana að nenna ekki að vekja daginn þegar hún getur haft það svona gott.

--.*.--

because the sun-rays hit the icey rime making it twinkle and sparkle, as it thaws into drops that display the rays, reflect them back (endur-kasta) in white and a thousand colors right into my eyes but the sun is, actually, to lazy to rise where she slumbers --like a sleepy school-child who does not want to wake up-on the soft pillow made of a golden cloud.

Just how well I understand her being to lazy to wake-up the day when she can take life so easy !

-- * --

Ég er húsfreyjan á Staðleysuströnd í Krummavíkurhreppi.

Raunar hreppstjóri þar í frístundum.

Hér er útræði gott. Ég geri út á hugsanir.

Einsemdin góð í beitu. Þögnin og kyrrðin eru góðir bátar.

Mikill afli í Staðleysustrandardjúpi þegar illa viðrar. Það er gott að vera korktappi í stórsjó. Þótt æsist veður, magnist undiralda, eigi sekkur korktappi.

Gott að vera korktappi.

Gaman í stórsjó.

--.*.--

I am the lady of the house on No-Where-Coast, in Far-a-Way-Inlet-Shire. (hús-freyja stað-leysu-strönd krumma-víkur-hreppur) Actually, I am a spare time sheriff there. (hrepp-stjóri; frí-stundir) The fishing grounds here are good.

My fishery and catch is thoughts.

Being alone is the best of bait.

The silence and the serenity are the best of boats. (út-ræði; ein-semd) When the weather is bad, there is a spell of good fishing on No-Where-Coast´s deepest seas.

(Stað-leysu-strandar-djúp) It is a kind of nice to be a bottle-cork in high seas.

If weather gets worse, and the undercurrent becomes heavier, not ever sinks a bottle-cork.

Good to be a bottle-cork.

Fun to soar the heavy seas. (kork-tappi; stór-sjór; undir-alda) -- * --

Svörðurinn klæðist gulum laufum sem rigndi yfir mig í skóginum.

Svartar greinar trjánna eru naktar.

Ræturnar geyma lífið til vors en þá gægjast sprotar útí lífið á ný til að minna okkur á að ekkert getur dáið því ekkert fæddist í raun annað en hugsun okkar.

--.*.--

The dark soil takes on a mantle of yellow leaves that rained on me in the wood.

The black branches of the trees are naked.

The roots guard life till spring but then, sprouts peep into life again to remind us of that that nothing can ever die as nothing really was ever born other than our thought.

1968 -- * --

Sumardraumur Vindurinn gnauðaði við gluggann minn allan veturinn.

Höndin var loppin er ég bræddi frostrós og sá úti snæljós.

En inni átti ég góða glóð sem sýndist svo stór í myrkrinu. Það var sumardraumurinn minn.

Vindurinn gnauðaði við gluggann minn allan veturinn.

Glóðin mín var svo hlý og björt á vetrarnóttum, á dimmum vetrarnóttum. Í sumar skal hún verða að stóru báli sem við eigum ein er við hlaupum á þúfunum!

(sumar-draumur) Summer-dream The gale sounded heavily on my window all winter.

My hand got cold when I thawed frost on my window-pane (frost-rós, rose-pattern made of ice) and outside, I spotted a snow-ligh (snæ-ljós, a winter-phenomenon).

But inside I owned my good embers which, in the dark, looked so big.

It was my summer-dream (al-eiga); and the tender bliss we together shall find.

Thou wilt be happy again.

The gale sounded heavily on my window all winter.

My embers were so warm and bright during winter-nights. (vetrar-nætur, vetur-nætur) during dark winter-nights.

Next summer they will become a big big fire that we own together, only we the two of us when we run and jump on the tussocks. (þúfa, þúfur)

Eigum við ekki í sumar, vinur minn, að gang’uppá hamarinn? Þá verða, sem forðum, mosaþúfur mjúkar og háir hnúkar aleigan okkar; og ljúfa sælu finnum við saman. Þú verður aftur glaður.

Og sólin hækkaði, grá tún horfð’uppí ljósið.

En glóðin mín varð í birtunni hvítgrá aska.

Sumarósk, ég bið að þú rætist.

Sá sem þráir grætist.

Snjóa leysir brátt og sér í fölan völlinn. Þá hlaupum við upp í fjöllin.

Shall we not, my friend, next summer, walk up to the top of the high cliff? (ganga upp á) Then will be, as used to be (forðum : in old times) the soft tussocks of moss (mosa-þúfur) and the tall mountain-peaks -- all we own and together we find the sweet bliss.

Again thou becomes happy.

And (in spring, after equinox in the North) the sun started to rise higher on the sky, the grayish fields looked up unto the light. (horfðu upp í) But my glowing embers became, in the light, only some white or grayish ashes Summer-wish, I pray that thou comest true.

The one who desires gets easily brought to tears.

Soon, snow will thaw away and we can anew see the pale field.

Then we shall run towards the mountains. .

Bíddu, vinur minn, farð’ekki á undan mér, ég vil með þér.

Við sem hlupum um hæðir svo létt á frjálsum sprett, þú mátt ekki ganga einn og angraður um blómlautir bláar.

Við eigum þær bæði saman.

Allt er nú grænt, sól skín í heiði.

Hví sækir mig leiði?

Hví er dögg á ungra blóma barmi mér sem tár á hvarmi? Því sumardraumurinn var orðinn aska, rödd þín höst og fjallaþeyrinn fjarri Á ég að þora að skara í öskunni minni?

Bara einu sinni?

Ef til vill gæti ég vakað við óskina mína enn um sinn því húmið er eins og smyrsl á huga minn.

Vindurinn segir mér sögur af dánum sumarblómum. .

--.*.--

Wait, my friend, do not leave me behind, I want to come with thee.

We, who together, used to run over hills so lightly, as in the freedom of running, thou shouldest not walk alone and in sorrow along the blue slopes filled with flowers. (blóm-laut) We own them together, both of us.

Now, the ground is all green, sun shines brightly.

Why am I haunted by sorrow?

Why does the dew on the young flowers look to me as a tear in the eye?

Because the dream of summer had become ashes, (sumar-draumur) thy voice hostile and harsh, and the soft breeze of mountain-tops far away. (fjalla-þeyr) Should I dare stir up my ashes?

Just make one little try?

Perhaps I could stay awake holding my wish for a little while longer because the dusk is like a soothing balm for my mind.

The wind tells me stories about summer-flowers that have died. (sumar-blóm) -- * --

Þungbúið dimmblátt kvöld um haust.

Aleinn svartbakur talar á mannamáli.

Aldan er frjáls og hvíslar leyndarmáli að þanginu sem vex fast á grjóti.

Hún segir það sama aftur og aftur, ár eftir ár, öld eftir öld, þar sem aleinn svartbakur talar á mannamáli.

Fljúgðu, Hófvarpnir, fljúgðu, renn loft og lög.

Ef þeir ná þér gera þeir úr þér hrossabjúgu.

--.*.--

A cloudy dark-blue night in autumn.

A sea-gull, flying alone, speaks the language of man.

The wave is free, and it whispers innermost secrets to the sea-weed which grows its roots onto stones.

The wave tells the same stories again and again, year after year, century after century, where the sea-gull, flying alone, speaks the language of man. (þung-búið dimm-blátt svart-bakur manna-mál leyndar-mál) hrossa-bjúgu) Fly, Hófvarpnir, fly, fly in the air and over the seas.

If they catch thee, they‘ll make of thee some horse-meat-sausages.

--Hóf-varpnir, is the horse of dís Gná, who is one of the two dísir of goddess Frigg.

Her other dís is Fulla.

Gná gnæfir yfir (high above), Fulla is fullness -- * --

Verðmæti gaukað að mér Kandísmolar í krumpuðum pappír undir kodda gamallar konu. Það skrjáfar í bréfi. Ég bíð.

Hún rær í gráðið meðan sætur molinn rennur í munni mér, litlum dreng sem var sendur í sveit.

Við sögðum aldrei neitt en ég settist oft hjá henni á rúmið.

Og tveim áratugum síðar kem ég á þennan bæ. Ég veit ekki einu sinni hvort fólkið þekkir mig lengur eða hvort við eigum nokkuð vantalað.

En ég kem samt.

Hún situr enn á rúminu sínu gamla konan.

Hún hefur minnkarð, ég hef stækkað.

-O, blessaður drengurinn. Ég sezt hjá henni á rúmið en ég segi ekki neitt.

Hörð kleina í krumpuðum pappír undir kodda. Það skrjáfar í bréfi.

Stungið í lófa mér. Verðmæti sem hún átti.

-O, blessaður drengurinn. (úr Óðsmálum 1996 (ISBN 9979 60 165 5))

(verð-mæti) Valuables Secretly Given to Me (kandís-molar) Some candy-sugar wrapped up in a wretched piece of paper under a pillow in an old lady´s bed. I can hear the rattling of the paper. I just wait.

She, soothingly and gently, (að róa í gráðið) rocks her body to and fro where she sits on her bed while the sweet little piece of candy melts on my tongue,-- melts in the mouth of a little boy who was sent to stay on this farm in the country-side.

We never uttered a word but I so often sat on her bed beside her. (einn ára-tugur, tveir ára-tugir) Two decades later I visit this farm (as I was passing by, anyway).

I doubt (/I do not even know) if the people here will recognize me or if we would have anything in common or to talk about. (að eiga eitthvað van-talað) But yet I come.

Still, she sits on her bed, the old woman (as she always used to). She has grown smaller, I have grown bigger. -Oh, my blessed boy.

I sit down beside her on her bedbut I do not utter a word.

A dried-out kleina (kind of a twisted dough-nut) Something put into my palm secretly.

Something valuable that she owned.

-Oh, my blessed boy.

-- * --

Grámi regnskýjanna verður hlý hula yfir þreyttan huga lát sál þína breiða oná sig um stund því nú er óveðurskvöld regnið kælir steikjandi reiði mina svo hún segir : psssst - og gufar upp regnið kyrrir huga hins langþreytta manns svo jafnvel grámi regnskýja er hlýja handa hrjáðum mönnum ef þeir bara vilja þiggja hana lát huga þinn hlaupa mót rokinu þá fýkur angistin burt lát huga þinn lensa undan rokinu og treystu treystu

The grayness of the rain-clouds (regn-ský) becomes a warm mantel (as if put) over my tired mood. (hugur: mind; skap: mood) Let thy soul be covered-up for a while as this evening the weather is very bad. (ó-veðurs-kvöld) The rain cools down my torrid anger so that it says pssssst - and evaporates.

The rain soothes the mind of a man who has been tired for too long. (lang-þreyttur) So, even the grayness of the rain-clouds is warmth for the wretched men if they only want to accept it.

Allow thy mind to run against the strong winds as then the anguish gets blown away.

Allow thy mind to be blown by the wind, and just trust trust.

-- * --

Afmælisviðtal – pínupils -Og hvað var það nú, Guðmundur, þegar þú lítur yfir farinn veg í heila öld, lítur um öxl yfir langa ævi, sem þér finnst, svona þegar þú horfir til baka, sem þú manst, svona eitthvað sérstakt, sem þú hafðir hvað mest gaman af að sjá á langri ævi, svona eitthvað sem þér dettur í hug nú?

-Tja, svarar hið hruma afmælisbarn blaðakonu, -tja, þegar loks var hætt að spara og allir höfðu nóg, þá var knepað við efni í pilsin.

Birthday-Interview – Mini-Skirts . (af-mælis-við-tal pínu-pils) -And what would it have been, Guðmundur, (guð-mundur) when thou lookst back over the road trodden (löng ævi : long life-span), for a whole century, look back over a long life-span that thou wouldest feel or see on looking back that you would remember something, something special (sér-stakt) that was for thee the most fun and most agreeable to see in thy long life just something that springs to mind now?

-Oh, well, the old feeble man --who‘s birthday is today-(af-mælis-barn) answers the lady-journalist, (blaða-kona / blaða-maður) -Oh, well, when, at last, nobody had to use everything sparingly and everyone had enough of everything then they began to use sparingly the material when making women’s skirts.

En þegar ekkert var til að borða og enginn átti neitt voru fætur stúlknanna huldir í vaðmáli á vaðmál ofan svo aðeins sá í grannan ökla í dökkum sokk.

En þegar allsnægtirnar loks hvolfdust yfir var gaman að sjá ungar keikar stúlkur skálma frammúr manni, stafkarlinum á rölti, í skærrauðum þunnum sokkum og í Mínupilsum í öllum regnbogans litum.

--.*.--

úr Óðsmálum 1996 (ISBN 9979 60 165 5)

But, when nothing was for us to eat and nobody had anything then the girls legs were covered in the home-spun clothes (vað-mál) layer upon layers of them so the only to see were neat ankles wearing dark stocking. when, at last, abundance of everything (alls-nægtir) came in showers, it was fun to see young, vivacious girls striding briskly past me (in the street) (fram úr), --when I had become and old man, using a stick when walking--, (staf-karl) wearing bright-red, sheer stockings (skær-rauður) and Minney-skirts in all colors of the rainbow. (regn-bogi ) --.*.--

1000 pínulítil köngulóarbörn Ég var alltaf í sveit á sumrin. Þegar ég var 7 ára fann ég blágresisbrekku hjá stórum steinum, undir litlum kletti. Þar var að finna marga marga fjögurrablaðasmára. Ég var eins og lítill engill í litlu himnaríki og átti ótal fallegar óskir.

Einn morguninn sá ég að stór og bústin könguló hafði búið til stóran glitrandi vef milli stóru steinanna, og hún átti 1000 pínulítil köngulóarbörn sem léku sér í vefnum hennar. Mamman var í miðjum vefnum, stolt og full ábyrgðartilfinningar.

kónguló, könguló köngurló, kongvefja, klungurvofa, köngurvófa, gönguvofa og göngurófa.

Upprunaleg (upp-runa-leg : original) mynd orðsins er talin vera köngurváfa.

þúsund

1000 tiny spider-offsprings köngulóar-börn

I always dwelled on a farm in the country-side during summer (when I was a kid). (sjö ára) When I was seven years old, I found a slope covered with blue flowers (blá-gresis-brekka; blá-gresi (geranium or wood-cranesbill)) where there were big stones, under a little cliff.

There I found lots of four-leaved clover. (fjögurra-blaða-smári) I was like a little angel in a little Heaven (himna-ríki) and I had countless, beautiful wishes. (fal-legur) One morning, I saw that a big and chubby spider had made a big, sparkling web between the big stones, and she had a thousand tiny spider-children (1000 : þúsund pínu-lítill köngu-lóar-börn) who were playing in her web.

The mother was in the middle of the web, proud, and full of responsibility. (á-byrgðar-til-finn+ing)

Hve náttúran er fögur! Ég var hugfangin og tíminn stóð kyrr. Í hrifningum minni hljóp ég og sagði stráknum á bænum, jafnaldra mínum, frá þessum dýrmæta fundi og sjaldséða undri, og fór með hann á staðinn þar sem gaf að líta 1000 (þúsund) lítil kóngulóarbörn að leika sér í glitrandi vef mömmu sinnar.

Strákurinn tætti niður allan vefinn og traðkaði á köngulóarbörnunum og mömmunni. Ég æpti: Nei!!! Ekki!!! Ekki!!! Ég þreif í strákinn og reyndi að bjarga kóngulóarbörnunum.

Það eru 60 (sextíu) ár síðan og ég er enn sár, reið og sakbitin. Hví sýndi ég honum!?? Ég veit að grey svínin kunna ekki að meta perlur því þau eru bara dýr, en hví eru sumir sem fæðast menn blindar skepnur?

--.*.--

How beautiful Nature is! (hug-fangin) I was mesmerized, and time stood still.

In my joy and ecstasy, I ran to the boy on the farm, (jafn-aldri) same age and I was, and told him about this precious discovery (dýr-mætur) (sjald-séður) and this wonder, not often seen, and took him to the place where 1000 little spider-kids could be seen, playing, in their mothers‘ glittering web.

The farm-boy tore down the whole web shredding it to bits, then trod on the spider-children, and the mother.

I shouted: No !!! Don‘t !! Don´t !! I grabbed the boy and tried to save the spider-kids, Since this happened some 60 years have passed.

I am still bitter, angry, and feeling guilty. (sak-bitin) Why did I show him !??

I know that little pigs cannot evaluate pearls because they are only animals.

But why are some, even though born as men, blind beasts?

-- * --

Sumar Strákarnir í útivinnunni eru svo fallegir í sólinni brúnir, óhreinir, berir að ofan.

Strákurinn á valtaranum er ber að ofan með ljósan lubba ekki loðinn á bringunni og er að hugsa um það sem hann er að gera.

En þegar rigningin kemur og rokið fara þeir í appelsínugula vatnsgalla og verða bara kallirnir í bæjarvinnunni.

September.

Skyldi strákurinn á valtaranum vera farinn í skóla?

--.*.--

(úr Óðsmálum 1996 (ISBN 9979 60 165 5))

Summer The boys that work on the roads (úti-vinna) are so healthy-looking /beautiful (fal+legir) in the sunshine, tanned, dirty, stripped to the waist.

The one on the steam roller wearing only his jeans (ber að ofan: naked from the waist up) his untidy hair so blond, his chest has no hair no it.

He is concentrating on his work.

But when it starts raining, and the strong winds blow, they put on their orange overalls (appel-sínu-gulir) and are now just a road gang. (bæjar-vinnan) September.

I wonder if the boy who used to work on the steam roller has gone back to school.

-- * --

feb 1990 Þessir örðugleikar eru einsog snjóskaflar á útmánuðum, þeir tálma.

Fætur manns vaða. Orka til spillis. Örðugleikar gera manni erfitt um gang. Manni miðar skammt. Ég veit ekki hvort undir er gil eða gjá full af harðfenni, eða aðeins áfreri undir skafrenningi, enda gæti maður í einhverju sporinu sokkið upp í klof.

Jafnvel í gegnum hem.

En þegar vorið kemur bráðna allir þessi erfiðleikar. Þá man ég ekki einu sinni hvar snjórinn lá í vetur.

These difficulties are like heaps of snow in early spring - they are a hank. (örðug-leikar; snjó-skaflar; út-mánuðir) Our feet wade. Waste of energy.

Difficulties make walking difficult.

I do not know if under my foot there is a fissure, or a gorge full of frozen snow, or just some frozen crust under wind-blown snow, so - one could, all of a sudden in one step, sink down, the whole leg, --to the crotch--, into the snow.

Even through thin ice. (harð-fenni, á-freri, skaf-renningur, eitt-hvert (þágufall/dativ: ein-hverju)) But when spring comes all these difficulties thaw away.

Then I do not even remember where the snow lay during winter. (erfið-leikar)

Við gengum að vísu hægar í sköflunum, en þeir urðu okkur ekki hættulegir. Við vissum allan tímann að í vor yrðu þeir gleymdir. Við munum aðeins að birtan ef fögur í ljósaskiptum hrímaðs morguns.

Við skulum ekki eyða of mikilli orku í snjóstorminn, vinur minn. Hann er ekki raunverulegur. Aðeins ímyndaður. Við fundum æðruleysið, sem er þarna inni frá náttúrunnar hendi, en við vorum búin að gleyma í öllum hávaðanum.

Sorgarklúbbar, einstæðingaklúbbar, geðlæknaviðtöl, skemmtanir og meiri og meiri vinna til að drekkja í áhyggjunum, veldur því að við dekrum við áhyggjurnar og örðugleikana og týnum æðruleysinu sem bræðir skaflana í vor.

Náttúran sjálf að verki.

--.*.--

Well, we walked more slowly in the snow-heaps, but they braught no danger.We knew all the time that in spring they would be forgotten.

We only remember that the luminosity is beautiful in the twilight of a icy morning. (ljósa-skipti note the difference between the verbs _muna_ and _munu_) We shall not waste too much energy on the snow-storm, my friend. It is not real. Just imagined. We found the equanimity, which is to be found inside naturally but we only had forgotten due to that perpetual noise. (snjó-stormur, raun-veru+legur, í-myndaður, æðru-leysi, há-vaði) Sorrow-clubs (meetings to discuss sorrows), lonely-peoples‘ clubs, talk to the psychiatrist, amusements, and more and more work for drowning in the worries, only results in more concern about the worries and the difficulties, and we lose the equanimity that thaws the snow in spring.

Nature‘s own way of doing it. (sorgar-klúbbar, ein-stæð+inga-klúbbar, geð-lækna-við-töl, á-hyggjur, örð+ug-leikar (plural word), æðru-leysi.)

-- * --

úr Óðsmálum 1996 (ISBN 9979 60 165 5) - Óðs-mál Ort til motorhjóls sem snjóað hefur á í nótt:

Fyrsta apríl trítlaði vorið inn um opinn suðurglugga.

En það var fyrsti apríl.

--.*.--

A poem composed to a motor-bike which got covered by snow last night: First of April spring tip-toed in through an open window facing South.

But it was the first of April.

(suður-gluggi á húsi)

--*--

úr Óðsmálum 1996 (ISBN 9979 60 165 5): Óðs-mál

Aumingja kellingin fór með blómið sitt til blómalæknisins.

Hann leit á blöðin sem voru að gulna.

Hann klippti allt þetta gula af.

Aumingja kellingin sá að allt þetta gula var horfið.

Hún borgaði blómalækninum.

Og kötturinn hennar dinglaði skottinu og hún hélt að hann væri í vondu skapi.

Hún fór með hann til skottalæknisins því hann er með fínt próf úr háskólanum.

Hann skoðaði skottið og sá að það dinglaði.

Hann klippti það af og kötturinn dinglaði ekki skottinu.

Og kellingarauminginn borgaði lækninum.

--.*.--

A poor old woman took her plant to the plant doctor. (blóma-læknir (there is no such thing)) He looked at the leaves that were getting rather yellow on the edges.

He cut of all the yellow bits. The poor old woman saw there wasn´t any yellow any more (kelling should be kerling; horfið - hverfa : disappear, vanish) She paid the plant doctor.

And her cat flicked his tail so she thought he might be unhappy (í vondu skapi : bad-tempered) She took it to the tail doctor (tail-doctor, there is no such thing)) as he holds a fine degree from a university.

He looked at the tail and saw clearly that it flicked. He cut it off, and the cat no longer flicked his tail.

And the poor woman paid the doctor. (kerlingar-aum+ingi) What is funny in Icelandic: skottulæknir (skottu-læknir) means a pseudodoctor, not really a trustworthy doctor at all; a charlatan, quack, but skottalæknir (skotta-læknir) does not exist.

-- * --

Ekki eru aðeins horfnir góðhestar einnar stöku verðir, heldur fékk hún Skjalda gamla, sem nú er öll, heila þulu þar sem tregaðar eru gömlu handmjaltirnar, þegar mjaltakonur fóru margar í fjósið og sungu við mjaltirnar:

Not only do favorite ponies get a poem when they have passed away, (horfnir góð-hestar) but also old Skjalda (the cow), who now is dead, gets a whole þula (a long poem), where the old ways of milking are mourned. In olden times, many milking-girls sang beautifully (hand-mjaltir, mjalta-konur) while milking the cows in the cow-shed.

(Names given to cows are usually based on their color; Skjalda has a “shield“ on her sides.)

Kýrþula Langelst á landinu skal vera hún Skjalda allra kúa sem í fjósi búa.

Svo gömul er greyið skal ég þér segja að enginn lengur man hennar burð.

Kát var hún kálfur kvik sem kvíga en bágræk er blessuð beljan núna, fætur vilja fúna.

Oft bar hún blessuð skepnan hún Skjalda mjólkaði aldrei mikið en dugði þó dropinn hollur sopinn.

Kýrþula

(cow-poem/þula (a long poem))

Far the oldest in this country for sure is Skjalda of all cows who in a cow-shed live. (lang-elst, gömul eldri elst, gamall eldri elstur; fjós originally fé-hús) So old she is, the poor little thing, I tell thee, that no-one remembers her birth any longer.

She was a merry little calf vivacious as young cow but now, the blessed old cow cannot walk fast - legs sometimes get worn-out. (kvíga has not yet had a calf belja is not a nice word for a cow; bág-rækur, not fast when urged on; að reka kýrnar) By her many a calf was borne her, the blessed animal, Skjalda.

She never gave much milk but the drop was enough a wholesome sip.

Þakka þér þjórsdóttir þótt þú sparkir hlýjan kvið við vanga minn er ég tutlaði spenann þinn.

Mig dreymir enn um mjaltaskemil á skítugum bási mjólkurbunur í fötubotni froðu og spenvolga mjólk; alvöru fjósalykt jórturhljóðið másið og moðið kisu að lepja lögg úr beyglaðri dollu og kýraugun falleg.

Kýraugun eru svo falleg.

--.*.--

Thank thee, daughter of bull (þjórs-dóttir; þjór heiti for a bull) even if thou kickest, thy warm bellyclose to my cheek when I milked thy teats.

I still dream about the little foot-stole we sat on when milking (mjalta-skemill; in a dirty stall - the sound of milking, foam, and warm milk; (mjólkur-buna a flow of milk; fötu-botn; spen-volg at body temperature) real cow-shed smell the sound of rumination the sound of breathing, and smell of old hay, the cat lapping up little milk it got in an old banged-up tin-can, and the beautiful eyes of the cows (fjósa-lykt; jórtur-hljóð; kýr-augu fal+leg) The eyes of cows are so beautiful.

-- * --

Kátínan Þegar ég var barn var alltaf svo bjart, og kátínan sagði við mig: -og fallegt á litinn!

Snjórinn haustlaufið sjórinn og þök húsanna!

Og ég hlakkaði til alls

Svo komu dagar, komu svo dimmir dagar. Ég sá ekki fyrir drunga þeirra. Ég breyttist í blint myrkur.

Brita sólarinnar var myrk einsog þrúgandi nótt -- nótt sem ekki veitir þreyttum ró.

Dimmir tilgangslausir dagar.

Mirth (Merriment) When I was a kid everything was so bright, and the mirth said to me: -and everything is so beautifully colorful. (fal+legt) The snow the autumn-leaves (haust-lauf) the ocean and the roofs of the houses.

And I was looking forward to everything.

Then days came, then dark cays came.

Their heaviness blurred my vision.

(I saw not due to their gloom) I turned into a blind darkness.

The brightness of the sun was dark and musky like a languorous, repressive night -- a night that yields no peace to the tired ones – Dark, futile days. (til-gangs-laust)

Þar til allt í einu núna að haustlaufið er úr gulli og kopar, í kátínu opna ég augu mín á ný mót sólu.

Blaut þök húsanna eru úr silfri, mennirnir eru góðir, nýfallinn snjórinn í fjallshlíðinni er bjartari en nokkur hugsun, léttari en blái himinninn, svo hann gæti vel svifið aftur upp til skýja þótt hann hafi sest á fjallið í nótt.

Og sjórinn er aftur orðinn að milljón milljón perlum.

Yndislegt er lífið, þegar hugurinn er tær.

--.*.--

Until, all of a sudden now, the autumn leaves are of gold and copper (haust-lauf-ið) full of mirth I open my eyes anew towards the sun.

The wet roofs of the houses are made of silver, all men are good, the fresh snow in the mountain-slope (ný-fallinn; fjalls-hlíð) is brighter in color than any thought, lighter than the blue sky, so that it could just as well soar up to the clouds again even if it did sit down on the mountain last night.

And the ocean has anew become a million, million pearls.

Beautiful is life when mind is pure. (yndis+legt)

-- * --

Bónda minn hálfan, árans bjálfann!!

“One Half of My Husband, that My Impossible Man of mine!!” þula þjóðleg og skemmtileg þula (the long sort of a poem) ethnic and entertaining

„Veistu eigi”, mælir sú þrýstna, „að eg á sök á að á gengust eiðar?”

-Knowest thou not, says the chubby one, -that I am to blame for his breaking of oaths?

Söguljóð þetta, Bónda minn hálfan, árans bjálfann!, er byggt á sannindum frá grúskara á hjeraðsskjalasafni við sunnlenzka jökulá; This epic (poem / þula), “One Half of My Husband, that My Impossible Man of mine!” is based on real happenings gotten from a man who reads lots of old papers working at a library of archives for a certain district situated by one of the huge glacial river in the Southern Iceland (grúskari (nerd) who likes to investigate thoroughly in a certain field of matter); héraðs-skjala-safn; je = é; jökul-á glacial river) höfundur kvæðis og stemmu er Guðrún Kristín Magnúsdóttir author of þula and stemma (stemma is the tune that goes with it) is Guðrún Kristín Magnúsdóttir

Góður kvæðamaður gæti lengt áherzlutóna stemmunnar; t.d. (--sjá fyrstu vísuna--)

A good performer/reciter/chanter can lengthen the accented notes/tones of the stemma (tune) for example (--as in this 1st vísa (stanza)--) 1.vo (vísuorð)): búið höf-ðu bú-úi sí-ín....... (fyrsta vísu-orð = first line of the vísa) og 5.vo: leng‘i blí-ðu.... (and fimmta vísuorð = the 5th line of the vísa) smeygt inn þögn á undan 7.vo.: -- (smáþögn, svo) ...langa ævi add a little pause/stop before sjöunda vísuorð /7th vo) smá-þögn : a little stop of no sound og lengt ómstríða endanótuna mjök; 8.vo.: við vinnu og vá-á-á-á-n and the performed can lengthen the dissonant end-note a lot í áttunda vísuorði

Bónda minn hálfan One Half of my Husband

bóndi actually means: a farmer - búandi but is also used as husband (hús-bóndi) Búið höf-ðu búi sín bóndi og hans dyggva kván, leng‘í blíð-u og í stríðu ---- langa æfi við vinnu og ván----. have worked on their farm the farmer and his dutiful and faithful wife, for a long time (lengi í) trough good times and bad times -- a long life working and hoping-Búið stendur bökkum á ár, breiða fljótsins Ísa-ár. Ógurlig sú´r á að líta -- þeg‘r hún jökum ryður grá.

The farm stands on the banks of a river, the wide river (fljót is bigger than a river as river is bigger than a brook (lækur)) Ísa-á (Ice-river).

Terrible it looks (sú er – she is) to watch -- when it great ice-floes (þegar hún - when she) carries, gray in color. (verb ryðja) Börn og buru bæði saman gátu hjónakornin gör; vaxin váru úr grasi öll saman; -- voru hjú þar þó mörg og snör.

The good couple had children together; but they were grown-up now, all of them -- many efficient workers were on the farm, though Ógurlig er áin ísa er hún ryður jökum stór´m, ,

flaumur frýsar stynur þungan, -- ferlegt fljót í jötunmóð.

Terrible is the river of ice when it carries big floes (jökum stórum (dative)) the current makes frizzy sounds moans heavily -- the monstrous river in a thumping mood.

Bóndi, ei ungur, og hans kona bæði enn í sínum rann´ saman búa svo sem von er -- um kvenskörung og hennar mann.

The farmer, not young any more, and his wife both two of them still in their own house life together as we could expect -- of an efficient woman (kven-skörungur) and her man.

Beljar fljótið barmafullt af jökum ljótum, ísilagt, hættuligt er grænkólgandi, -- hamförum fer, viðsjálvert.

Flows on fiercely the river filled to the river-sides (barma-fullt) of ugly floes, coated with ice, (ísi-lagt) dangerous is (hættu-ligt /-legt) looking as green heavy waves (græn-kólgandi) -- in frenzies rushes forth, elusive. ham-farir (calamities, disaster) við-sjál-vert /við-sjáll) Bóndinn samt á ísinn leggur, fótfrár er ´ann sem gemlingur, því fagurt fljóð er handan faumsins:

-- Guðrún griðka, hringaná.

Yet, the farmer goes on the ice foot-sure he is (fót-frár er hann) like a young ram, because a beautiful girl is on the other side of the fierce flood: -- Guðrún, a working maid (Guð-rún, grið-kona), the girl. (hringa-ná) Ein sitr eptir bóndans kván þeygi glýjuð, þungur sefi, ótti grípur, hnuggin og hnípin, -- „ó, bóndi minn”, og nagandi efi.

Alone is left the wife of the farmer not happy (þeygi = þó eigi, yet not) heavy mood, taken over by worries, sad and sorrowful,

-- “oh, my husband!” and this gnawing doubt.

Morgin næsta aptur snýr bóndi heim í föðurrann; ekki leyndu augu því að -- sprund á tálar dregið hafði hann.

The next morning returns the farmer home to his patrimony (/house of his forefathers í föður-rann (accusative)); not did keep as a secret his eyes, the fact that -- he had seduced a girl.

Beljar fljótið ógurlega, ólgar blóð í bónda mjök, næstu nótt á á ísinn flýgur; -- á því frygð ber alla sök.

Terribly forcefully the river swells and rushes forth

(ógur-legur) the blood in the veins of the farmer swells awfully; the following night he hurries onto the ice; -- his lust is to blame.

Bóndans kon´er situr ein brott sjer skund´á ísinn hann; angri nöguð, áhyggjumeini, -- sinn ektamak´og eiginmann.

The farmer´s wife who (kona er = kona sem) alone there sits sees him rush towards the ice; (sér hann skunda á ísinn) overtaken (“gnawn”) by sorrow (and) by the wound of worries -- (sees) her husband (go). (ekta-maki = eigin-maður) Bíður Guðrún, ung og kát á, bökkum Ís´ár,

friðils síns; faðmast þau og gera margt er -- eyrarúnu einni er ætlað.

Guðrún awaits, young and merry, on the banks of Ísaá (Ísa-ár gen.case) her lover; they hug each other and do many things that -- only is meant for the girl. (eyra-rún - a girl who is very close) Kaldan vermir bónda skauti drósin, hón er hlý og mjúk.

Hverfur þó bóndi enn á brautu, -- eftir að hann ásta naut.

The cold one she warms by her laps/ on her laps (skauti is tæki sfall/instrumentalis case of skaut)

the girl, she is warm and soft. (hón er = hún er) -Yet, the farmer goes away -- after he enjoyed (her) love (verb njóta) Kemur heim um morgin enn bóndi glýjaður, hughrifinn.

Bóndans kon´ í gaupnir sjer lítur, -- ráð að finna bíræfin: Returns home in the morning, still, dazzled, the husband, intoxicated (hug-hrifinn).

Husband´s wife (kona í gaupnir sér lítur) drops her head -- some solution/means to find impudent: (bí-ræfin) Um nótt hon fer seiðskrat´ að finna

biðr´um mátt tilað láta linna; „hugarangur, því bóndi minn mæti -- í fljótið horfið ógnliga gæti.”

In the middle of night she goes to see a sorcerer (að finna (hitta) seið-skrata) asks for power (biður um) to let up / to stop; „I am worried, because (hugar-angur : worries) my respected husband could be caught / perish into the awful river“. (ógn-legt, fljótið ógn-lega) Sendir nú seiðskrati á sjálfan djáknann sem forðum ísa á Myrká reið; sendir nú seiðskrati sjálfan djáknann -- yfir Ísaá erinda mikilla.

Now, the sorcerer sends to the deacon himself who long ago the ice on the river Myrká rode; (see legend: djákninn á Myrká) sends now the sorcerer the deacon himself -- to cross Ísaá (ísa-á (acc.) the ice-river) for a great errand.

Ríð´r nú djákninn draugs í líki, Grani vanur ísum og dýki; skeiðar gradd´ á jökum þunnum -- ber yfir flauminn knapann dauða.

Now the deacon rides (ríður nú) in his draugur-shape /-guise, (draugur is not really the same as ghost) Grani used to (Grani name of the deacon‘s pony) ice and bogs; the stallion ambling (graddi = graðfoli)

on thin ice-floes -- carries over the torrent the dead rider.

Bíður Guðrún fljóts á bökkum, telr þar þyrja sinn friðil fríðan.

Stígr á bak að baki djákna, -- glýjuð og frökk; og hefst nú förin.

Guðrún awaits on the banks of the river, thinks there to be soaring her handsome lover.

Mounts the horse behind the deacon, -- dazzled and prudent and now the journey begins. Ógurlig er Ísaáin, þekkir Garún ei framgenginn náinn, Grani skeiðar á jökum, áfjáður, -- hefur hann slíkt gert opt opt áður.

Terrible is the Ice-river (ísa-áin) Garún*) (/Guðrún) recognized not the deceased cadaver, Grani ambling on the ice-floes, eager, -- such he has done many times before. ________ *) a draugur cannot say Guð Bíður húsfreyja vökul við glugga, sjer hon ríðandi koma skugga, tvennt er á baki mars ins stinna; -- nú stíg´r af baki in unga kvinna.

The housewife awaits awake and watching by the window, she sees approaching on horse-back a shadow, two have mounted the sturdy pony; -- now dismounts (stígur nú af baki) the young woman.

Gengur á hlað út bóndans kona, laun færir djákna maklig, að vonum; tek´r hon á móti fljóði fríðu -- er fláræði olli og hug´rvíli stríðu: The farmer‘s wife comes out of the, house, gives to the deacon as expected, good awards; she greets (tekur á móti) the pretty girl -- the one who was the cause of deceit and treachery, the terrible worries: (að valda hugar-víli) „Velkomin sjertu, in vonda mærin, sem tælir í hættu ástmög minn kær´n.

Gakk nú í bæ og bú með oss, -- þá mun svaðilför´m bægt á brott.”

„Be welcome, thou evil girl thou who hast seduced into danger my beloved husband (ást-mögur kær/ acc ástmög kæran) Now come inside and live with us, -- then these dangerous journeys will be avoided.“ „Veistu eigi”, mælir sú þrýstna, „að eg á sök á að á gengust eiðar?” „Veit ek vel”, svarar húsfreyjan fróma, -- „og von´eg að ríði ei Ísaá optar, „Knowest thou not“ the chubby one says, „that it is my fault that thou warst betrayed?“ „Well I know“, replies the honest house-wife,

-- and I hope that rides not (vona ég að karl minn ríði ekki oftar) Ísaá ever again... karl minn görr; og heldur vil eg deila með þjer, eiga hann hálfan, en taki´ann frá mjer, frá mjer allan, -- áin stríð Ísa, --- árans bjálfann! my handsome man, and rather I will share with thee, owning only one half of him, than would take him from me the whole of him -- the forceful river of ice, Ísaá, --- him, my blasted fool!

-- * --