Vaage. Den vesle piansiten. Omsl.qxp 04.07.17 14.39 Side 1
Om Sorg og song (2016)
L a r s A m u n d Vaage (f. 1952) debuterte i 1979 med romanen Øvelse kald vinter og gav ut si første novellesamling, Kyr, i 1983. Sidan har han gitt ut mange bøker i fleire sjangrar, og for bøkene sine har han vunne ei lang rekke prisar, mellom anna Aschehougprisen, Kritikerprisen, Doblougprisen, Gyldendalprisen og Brageprisen. Den vesle pianisten er Vaages nittande bok for vaksne.
I dei åtte novellene i Den vesle pianisten finst gutungar, ungdomar og vaksne menn som leitar etter eit eige språk, borte frå heimen og bygda, i skrifta eller musikken. Dei lengtar etter ord som kan forløysa noko i dei, ord som kan forbinda dei til andre menneske, ord som kanskje ikkje finst. Reiser dei ut, er dei framande; vender dei heim, er det ikkje nokon heim å finna. Lars Amund Vaage opnar opp eit stort rom for karakterane sine. I ein både stringent og sølvklår, rytmisk og lyttande prosa skriv han om ambivalensen i menneskelege relasjonar, om sorga over språkløysa og om det plutselege svevet i ein vellukka komposisjon.
l a r s a m u n d vaag e Den vesle pianisten
Nokre få gonger i livet drøymde Sigurd at han kunne spela piano. Spela kunne han i vaken tilstand også, og betre enn mange andre, det var ikkje det, men i draumen vart spelet hans forløyst. Tonane trilla ut av han, fall, rasa, eller dei song i han, slik at han gløymde kven han var, eller tykte han blei ein annan. Det han skapte med hendene på klaviaturet, var ikkje berre vakkert, i draumen, det var også sant. Utan at han trong streva for det, opna han seg, innover i seg sjølv og ut mot verda, og endå om han ikkje hadde tenkt eller planlagt noko, sa tonane hans det gode og rette om livet og menneska. Tonane som han sjølv spela, lyste inn i han, knytte opp dei vonde knutane hans i rasande fart, bar med seg ei uforklarleg glede og løfta han inn i ein tilstand han ikkje visste han kunne nå.
Lars Amund Vaage
«tusen takk for boka! Den er verkeleg fantastisk, gjennomlysande, gjennomransakande, intelligent og interessant. Eg har aldri før opplevd at ei bok talar så direkte til meg … Eg vil presse dei grensene du har sett, og gjere det rommet du har opna endå større. Måtte din klokskap og sensitivitet smitte!» O L AU G N ILSS E N, VAGA N T 1/2016
Om Den raude staden (2014) «Vaage har utvilsomt en evne til å ‹sjå det grandiost grå›, og omskape den private tristessen til stor diktekunst som løfter oss alle» CATHRINE ST RØM, KLASSEKAMPEN «denne diktsamlinga vert blant dei få eg kjem til å ta fram att. Og atter ta fram. Ofte» KNUT ØDEGÅRD, VÅ RT LAND
Om Syngja (2012) «en lysende roman full av ømhet, tragedie og skjebnesvangre scener … en forfatter som sikter rett mot flammene og samtidig fremkaller en tilsvarende åpenhet hos leseren. Takknemlighet er den sterkeste følelsen jeg sitter igjen med etter å ha lest Syngja» IN GU N N Ø KL A N D, A FT E N P O ST E N
den vesle pianist e n forfattarportrett: hans jørgen brun omslagsillustrasjon & design: egil haraldsen & ellen lindeberg | exil design
forlaget oktober 2017 isbn 978-82-495-1800-5
«Som kritiker kjemper jeg stadig med språket, og noen ganger er kampene hardere enn andre. I noen få tilfeller er det nærmest umulig å finne ord som yter rettferdighet til den kompleksiteten, det viddet og den språkprakten et verk består av. Sorg og song er et av de verkene» MARI REINHOLT AAS, VÅ RT LAND
forlaget oktober
noveller | forlaget oktober
«Lars Amund Vaage har skrevet en ualminnelig vakker, sår og kjærlig bok om å få en datter som skal vokse opp som språkløs autist. I sin ærlighet og språklige presisjon handler den også om selve livet og vår felles skjørhet. Boka styrker prisen. Og den bør leses» ANDREAS WIESE, DAGBLADET (etter tildelingen av Brageprisen 2012)