Ο Λόγιος και τα
ΦΑ ΝΤ ΑΣ ΜΑ ΤΑ του Κιμμέριου, μέλους Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ
όμως, δίνει το ερέθισμα που χρειάζεται η φαντασία του αναγνώστη για να ενεργοποιηθεί, να συμπληρώσει τα κενά και να σχηματίσει τις δικές της σκοτεινές και υποβλητικές εικόνες. Χωρίς εκτενείς περιγραφές, χωρίς διάθεση φτηνού εντυπωσιασμού, χωρίς κόπο, ο James πετυχαίνει να προκαλέσει ανησυχία και τρόμο και γι’ αυτό είναι ένας από τους αριστοτέχνες του είδους.
Οι ιστορίες φαντασμάτων του M. R. James κυκλοφόρησαν σε τέσσερις συλλογές: Ghost Stories of an Antiquary (1904), Για όσους αρέσκονται στην ανάγνωση ιστοριών More Ghost Stories of an Antiquary (1911), A Thin Ghost (1919) υπερφυσικού τρόμου, το όνομα του Montague Rho- και A Warning to the Curious (1925). Το 1931 κυκλοφόρησε το des James (1862-1936) δεν μπορεί παρά να αποτελεί Τhe Collected Ghost Stories of M. R. James που συγκέντρωνε αντικείμενο θαυμασμού. Πράγματι, ο Άγγλος συγγραφέας τα περιεχόμενα των τεσσάρων παραπάνω συλλογών και και οι μικρές ιστορίες φαντασμάτων (ghost stories) που μερικά επιπλέον διηγήματα. Στα ελληνικά κυκλοφορεί η μας χάρισε, κατέχουν εξέχουσα θέση στο χώρο της πρώτη συλλογή με τον τίτλο Ιστορίες φαντασμάτων ενός Φανταστικής Λογοτεχνίας. Μάλιστα η περίπτωση του M. αρχαιοδίφη από τις εκδόσεις Ars Nocturna. R. James είναι ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα αφού παρά τη φήμη που απολαμβάνουν σήμερα οι ιστορίες του και την Αν και -στα πλαίσια αυτού του άρθρου- σκοπός μας επιρροή που έχουν ασκήσει, η συγγραφή τους αποτελούσε δεν είναι η ανάλυση αλλά μια σύντομη παρουσίαση δευτερεύουσα ενασχόληση του. Και αυτό, διότι στην του έργου του, έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε πως εποχή του ο James ήταν αναγνωρισμένος ακαδημαϊκός, ο James έγραφε για πάρα πολύ τρομακτικά πράγματα αρχαιοδίφης και μελετητής της μεσαιωνικής ιστορίας και χωρίς υστερίες και μελοδραματισμούς, με ένα ανάλαφρο γραμματείας. Διετέλεσε κοσμήτορας στα πανεπιστήμια ύφος που παραπέμπει σε φιλική συζήτηση. Σχετικά με του Eton και του Cambridge και τα ερευνητικά του τη φύση των φαντασμάτων, πίστευε πως οι υπερφυσικές ενδιαφέροντα αφορούσαν θέματα όπως τα μεσαιωνικά οντότητες πρέπει απαραιτήτως να είναι εχθρικές απέναντι χειρόγραφα, τα Βιβλικά απόκρυφα και η εκκλησιαστική στον άνθρωπο ενώ άφηνε πολλά σημεία στις ιστορίες του ιστορία, με μεγάλο αριθμό σχετικών επιστημονικών χωρίς εξήγηση, μεγιστοποιώντας με τον τρόπο αυτόν δημοσιεύσεων. Ήταν χαρακτηριστική περίπτωση λόγιου την αβεβαιότητα του αναγνώστη. Επιπλέον φρόντιζε οι που ένιωθε περισσότερο άνετα από οπουδήποτε αλλού ιστορίες του να διανθίζονται με ένα διακριτικό χιούμορ μέσα σε μια βιβλιοθήκη μελετώντας παλιά χειρόγραφα.Δεν ενώ πολύ συχνά έκανε χρήση σε αυτές των ακαδημαϊκών ήταν όμως απομονωμένος από το περιβάλλον του αλλά του γνώσεων. Ο ίδιος ο H. P. Lovecraft ήταν θαυμαστής επρόκειτο για έναν ευχάριστο άνθρωπο, που απολάμβανε του έργου του James για τον οποίο έγραψε πως είναι τις συζητήσεις και τα ταξίδια. Τις ιστορίες φαντασμάτων «προικισμένος με σχεδόν διαβολική δύναμη να προκαλεί τις έγραφε περισσότερο για την ψυχαγωγία των φίλων φρίκη, ξεκινώντας από το κέντρο της πεζής καθημερινής του, στους οποίους συνήθιζε να τις διαβάζει στις γιορτές ζωής και προχωρώντας με σιγανά βήματα». των Χριστουγέννων, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο υπό το Τι θα συναντήσει όμως ο αναγνώστης μέσα στις φως ενός μοναδικού κεριού. Ωστόσο, το γεγονός πως ο σελίδες των βιβλίων του Άγγλου συγγραφέα; Διαβάζοντας στόχος των ιστοριών του ήταν ψυχαγωγικός δεν μειώνει τις ιστορίες φαντασμάτων του James, διακρίνεται ένα σε καμία περίπτωση την αξία και τη σημασία τους. βασικό μοτίβο που συναντάται σε πολλές από αυτές. O όρος «ιστορίες φαντασμάτων» μπορεί να ακούγεται Υπάρχει ένας ανυποψίαστος ήρωας που συνήθως είναι ξεπερασμένος αλλά μην τον αφήσετε να λόγιος ή αρχαιοδίφης (όπως ήταν και ο σας ξεγελάσει. Δεν έχουμε να κάνουμε με ίδιος ο James) ενώ η δράση εξελίσσεται κοινότοπα διηγήματα όπου σαβανωμένες σε ένα εξοχικό μέρος, σε μια μορφές σέρνουν τις αλυσίδες τους αρχαία εκκλησία ή σε σε σκοτεινούς διαδρόμους. Ο James μια παλιά πόλη. Ο προχώρησε το ghost story πολύ πιο ήρωας ανακαλύπτει μακριά, δίνοντας σημασία στον υπαινιγμό κάποιο αρχαίο και την υπονόμευση της καθημερινής αντικείμενο και η πραγματικότητας από το υπερφυσικό, ανακάλυψη αυτή χαρακτηριστικό –κατά τη γνώμη του δρομολογεί γράφοντος- απαραίτητο για την επιτυχία μια σειρά μιας ιστορίας υπερφυσικού τρόμου. Εδώ αξίζει να κάνουμε μια παρένθεση. Πολλοί σύγχρονοι συγγραφείς τρόμου αρέσκονται να περιγράφουν με λεπτομέρειες ακρωτηριασμούς, αιματηρές δολοφονίες και άλλες ακραίες καταστάσεις. Αντιθέτως, ο γράφων πιστεύει πως η πραγματική τέχνη του τρόμου βρίσκεται στον υπαινιγμό. Αυτό συμβαίνει διότι με το να υπαινίσσεται κάποιες καταστάσεις ο συγγραφέας -αντί να τις περιγράψει άμεσα- θέτει τη φαντασία του αναγνώστη σε λειτουργία, ώστε αυτή να δημιουργήσει την τελική εικόνα. Για παράδειγμα, διαβάζουμε σε μια ιστορία του James πως ο κόμης Magnus επισκέφτηκε την πόλη Chorazin για το Μαύρο Προσκύνημα και επέστρεψε φέρνοντας κάποιον ή κάτι μαζί του. Ο συγγραφέας δεν μπαίνει στη διαδικασία να ξεκαθαρίσει τι ήταν το Μαύρο Προσκύνημα ή τι ήταν αυτό το αινιγματικό “κάτι” που έφερε μαζί του ο κόμης. Μέσα σε μια σύντομη φράση
12