NIEUWE CAMPUSVOORZITTER VOOR CAMPUS DIEPENBEEK

NIEUWS UIT DE FACULTEIT

Zo’n negen jaar stond Prof. Myriam Lynen aan het roer op Campus Diepenbeek. Op 1 oktober, na 36 jaar onderwijs, gaf ze de fakkel officieel door aan Prof. Johan Baeten, die tot dan toe vicecampusvoorzitter onderwijs was. Tijd om even stil te staan bij vroeger, nu en de toekomst van Campus Diepenbeek.

Myriam: 36 jaar onderwijs had ik er op zitten toen ik op 1 oktober met pensioen ging. En dan te bedenken dat ik tijdens mijn studies burgerlijk ingenieur scheikunde mij had voorgenomen om nooit in het onderwijs te stappen. Na het afstuderen heb ik eerst twee jaar bij het huidige Umicore gewerkt op de onderzoeks - afdeling. Daar kwam het besef al snel dat omgaan met mensen toch een essentiële factor was in mijn welbevinden op het werk. Vandaar de switch naar het onderwijs. Als ik nu terugkijk zou ik net hetzelfde parcours afleggen, maar ik zou dan misschien toch net iets langer in de industrie zijn blijven werken. Maar de kansen in het onderwijs liggen nu eenmaal niet voor het rapen, dus die moet je grijpen als ze zich voordoen.

Van praktijkassistent naar campus voorzitter, een pad vol culturele veranderingen

Myriam: Er zijn in al die jaren wel wat veranderingen geweest op de campus. Eerst was er de overgang van KIHL naar KHLim in 1995, en daarna de integratie met KU Leuven in 2013.

Johan: Op de hogeschool waren we al een hecht multidisciplinair team. En dat wilden we zeker behouden na de over gang naar de grote universiteit. Het voordeel van een campus is die kleinere groep. Je moet wel samenwerken. We zijn niet groot genoeg om te draaien met allemaal individualisten. De warmte wilden we zeker niet verliezen.

“De kansen in het onderwijs liggen nu eenmaal niet voor het rapen, dus die moet je grijpen als ze zich voordoen.”

Prof. Johan Baeten en Prof. Myriam Lynen

Myriam: Mijn rol als campusvoorzitter begon (in 2010) meteen ook met een enorme uitdaging: samen met Xios en UHasselt de lijnen uitzetten voor de gezamenlijke opleiding industrieel ingenieur in Limburg. Mensen met verschillende culturen samenbrengen en op één lijn krijgen om een sterk programma te kunnen aanbieden aan onze studenten, dat was het doel. Als we nu terugkijken, mogen we toch wel trots zeggen dat we daar in geslaagd zijn.

Naast organisatorische veranderingen is ook het lesgeven enorm veranderd in de afgelopen 36 jaar. Ik zie mezelf nog die eerste lesvoorbereidingen maken met mijn man naast me, die mijn transparanten maakte. Of die keren dat ik hoogzwanger de overheadprojector naar het leslokaal zeulde. Ondertussen zijn er zoveel nieuwe methodieken en technische snufjes …

Maar uiteindelijk is lesgeven als een verhaal vertellen. Je moet geïnteresseerd zijn in je publiek. Hoe kan ik hen meenemen in mijn verhaal?

Johan: Als de studenten bij wijze van spreken uit je handen eten, geeft dat enorm veel voldoening. Eigenlijk ben je een stand-up comedian, en dan spreek ik voor mezelf, met een gegarandeerd publiek. En ze blijven terugkomen, want er worden echt wel zinvolle zaken verteld. De studenten zelf zijn door de jaren heen ook veranderd. Alhoewel, ze hebben zich aangepast aan de context. Waar ze vroeger op het einde van het academiejaar al dan niet geslaagd waren, is er nu een enorme flexibiliteit die de ‘zes op tien-cultuur’ misschien wel in de hand werkt.

Myriam: Eind jaren ’80, begin ’90 zijn we begonnen met toegepast onderzoek. Het is dan ook zeer belangrijk om bij te blijven en vanuit die ervaring les te geven. Dat voorkomt dat je boekenpraat staat te verkopen. Contacten met de industrie zijn uitermate belangrijk om aan toegepast onderzoek te doen en voor de onderwijskwaliteit in het algemeen. Zeker iets om op te blijven inzetten.

Samen

Myriam: Eigenlijk ben ik destijds in de functie van campusvoorzitter gerold. Want van nature ben ik niet echt een leiders - figuur. Omgaan met mensen, teamwerk vind ik heel belangrijk. Ik heb deze job dan ook nooit alleen gedaan. Dat was altijd samen. Je draait als campus niet als je geen hecht managementteam hebt en geen team van gemotiveerde docenten. Wat mij dan wel een goede voorzitter maakte? Daar laat ik Johan op antwoorden.

Johan: Myriam heeft enorm veel geduld. Luisteren, informeren, compromissen zoeken en delegeren zijn haar sterke punten. Daarnaast was ze zeer goed in het aanspreken van collega’s op hun kracht en talent.

Met dank aan Myriam

Johan: Er gaat niks drastisch veranderen nu ik de fakkel heb overgenomen. Ik ga het goede werk van Myriam verder - zetten. Blijven inzetten op ons campusgevoel, wij samen. Blijven inzetten op de samenwerking met UHasselt en UCLL. En blijven inzetten op groei in onderwijs én onderzoek. Kwaliteit is sowieso één van mijn stokpaardjes onder het motto ‘het is pas kwaliteitsvol als het met een redelijke inspanning niet beter kan.

Tips voor Johan?

Myriam: Blijf jezelf in alles wat je doet! En heb geduld. Johan is de man van het compromis, bemiddelend, maar zeer doortastend op de juiste momenten. En enorm efficiënt.

Johan: We zijn trouwens ook heel blij met Leen Braeken als nieuwe vicecampusvoorzitter onderwijs. Een zeer goede zaak voor de diversiteit, het evenwicht en de complementariteit in het team.

Laatste vraag aan Myriam

Bang voor het zwarte gat? Myriam: Ze hebben mij ervoor gewaarschuwd. Maar ik blijf nog eventjes actief als academisch beheerder. En ik stap in de Raad van bestuur van HAST (Middelbare school in Hasselt). Mijn hart blijft dus zeker in het onderwijs liggen. Daarnaast hoop ik nu ook tijd te hebben om wat bij te studeren, antropologie bijvoorbeeld en om meer te wandelen en te fietsen. Maar de collega’s ga ik zonder twijfel heel hard missen.

Veerle Moons