Ephemerides_Calasanctiae_Junio_2012

Page 1

EPHEMERIDES CALA S ANCTI ANA E Commentarium officiale Ordinis Scholarum Piarum Salutatio "Señor, enséñanos a orar". Caminar corno hombres de Dios "Signore, insegnaci a pregare". Camminare come uomini di Dio " Lord, teach us how to pray". To walk as men of God « Seigneur, apprend-nous à prier ». Marcher comme des hommes de Dieu

653 653 661 661

Sectio Officialis Domus, Nominationes, Notificationes Carta Circular sobre el Movimiento Calasanz Circular Letter, of the Calasanz Mouvement Lettera Circolare sul Movimento Calasanz Lettre Circulaire, Mouvement Calasanz Carta Circular de presentación de las "Orientaciones para el acompañamiento de los religiosos adultos jóvenes" Circular letter about the "Guidelines for the accompaniment of religious young adults" Lettera Circolare presentazione degli "Orientamenti per l'accompagnamento dei religiosi giovani-adulti" Lettre Circulaire, «Lignes directrices pour l'accompagnement des religieux adultes jeunes» Decreto de Erección de Nueva Provincia: Betania Decree of Erection of a New Province: Bethany Decreto di Erezione della Nuova Provincia: Betania Décret d'Erection de la Nouvelle Province: Béthanie Carta circular sobre la Visita Canònica General desde octubre de 2012 Circular letter about the General Canonical Visit from October 2012 Lettera Circolare sulla Visita Canonica da ottobre del 2012 Lettre Circulaire sur la Visite Générale Canonique depuis octobre 2012

682 683 684 694 704 714 724 726 728 730

Annus Vocationum "Vitam multiplicantes" "Escolapios... multiplicando vida", P. Martín Bravo Cortés Sch.P. "Piarists... promoting lité", P. Martín Bravo Cortés Sch.P. "Scolopi... la vita che cresce", P. Martín Bravo Cortés Sch.P. "Piaristes... pour multiplier la vie", P. Martín Bravo Cortés Sch.P.

732 736 741 746

Vita Ordinis Celebración oficial con la Congregación Provincial de Betania Official celebration with the Provincial Congregation of Bethany Celebrazione ufficiale con la Congregazione Provinciale di Betania Célébration officielle avec la Congrégation Provinciale de Béthanie Visita a las comunidades y casas de Formación Inicial de la Provincia de Argentina Visit to the communities and the Initial Formation houses of the Province of Argentina Visita alle comunità e case di Formazione Iniziale della Provincia Argentina Visite aux communautés et aux maisons de Formation Initiale de la Province d'Argentine Visita a las casas de Formación Inicial de la Viceprovincia de Chile Visit to the Initial Formation Houses of the Viceprovince of Chile Visita alle case di Formazione Iniziale della Viceprovincia di Cile Visite aux maisons de Formation Initiale de la Vice-province du Chili Visita a las Casas de Formación Inicial de Colombia Visit to Initial Formation Houses of Colombia Visita alle case di Formazione Iniziale della Colombia Visite aux Maisons de Formation Initiale de Colombie

751 753 754 755 756 761 765 769 773 111 780 784 788 791 795 799

Notitiae Reunión de la Comisión coordinadora del Proyecto de futura Provincia de las Demarcaciones de Centroamérica y Caribe Meeting of the coordinating Committee tor future Province of Central America and Caribe Project Riunione della Commissione coordinatrice del Progetto per la futura Provincia del Centroamerica e Caraibi Réunion de la Commission coordinatrice du Projet de la future Province d'Amérique Centrale et du Caraïbe

669 671 673 675 677 680 681

804 805 807 808



CARTA A LOS HERMANOS

"Señor> enséñanos a orar"

"Signore, insegnaci a pregare"

Caminar como hombres de Dios

Camminare come uomini di Dio

P e d r o A g u a d o Padre General

P e d r o A g u a d o Padre Generale

arissimi fratelli, vi scrivo questa fraueridos hermanos, os escribo esta C terna lettera sulla nostra vita di preQoración. carta fraterna sobre nuestra vida de Lo hago cuando estoy a punto ghiera. Lo faccio quando sto per termi-

de terminar la Visita a la Formación Inicial en toda la Orden (tema del que os hablaré en otra oportunidad), y lo quiero hacer en acción de gracias por el testimonio de fe, de oración y de deseo de Dios que he recibido de tantos jóvenes escolapios que se forman como religiosos en nuestras Demarcaciones y que viven, con honestidad, una creciente, consciente y fecunda experiencia de Dios. Os doy las gracias a todos por el formidable testimonio de deseo de Dios y de vivir dando respuesta a su llamada que me habéis dado en tantas entrevistas personales como he podido tener con vosotros a lo largo de estos meses. ¡Gracias! He reflexionado mucho sobre todas y cada una de las experiencias de fe que me habéis compartido, pero quiero partir de una de ellas, la experiencia de un joven cuya historia familiar y de vivencia de la paternidad es durísima y dificilísima y, sin embargo vive desde una espontánea experiencia de Dios como Padre, una experiencia fecunda, plena y gozosa; vive y camina desde Dios. Hemos escuchado muchas veces, tal vez

nare la Visita sulla Formazione Iniziale in tutto l'Ordine (tema di cui vi parlerò in altra occasione); e lo voglio fare in rendimento di grazie per la testimonianza di fede, di preghiera e di desiderio di Dio che ho ricevuto da tanti giovani scolopi che si formano, come religiosi, nelle nostre Demarcazioni; e che vivono, con onestà, una crescente, cosciente e feconda esperienza di Dio. Ringrazio tutti voi per la formidabile testimonianza di desiderio di Dio e di vivere rispondendo alla sua chiamata che mi avete dato in vari incontri personali che ho potuto avere con voi, durante questi mesi. Grazie! Ho riflettuto molto su tutte e su ciascuna delle esperienze di fede che mi avete dato modo di condividere; ma voglio partire da una di esse: l'esperienza di un giovane la cui storia familiare e di vita della paternità è durissima e difficilissima; e che, nonostante ciò, vive una spontanea esperienza di Dio come Padre, un'esperienza feconda, piena e gioiosa; egli vive e cammina con Dio come riferimento. Molte volte, non di rado partendo da


desde reflexiones parciales y sólo de carácter psicológico, eso de que, a una persona que ha vivido una experiencia negativa o dolorosa en la relación con su padre biológico, le tiene que resultar difícil entender que Dios es Padre. Como si la palabra "Padre", entregada por Jesús como novedad radical a sus discípulos, se refiriera sólo de modo correlativo a la paternidad humana. Me gustaría partir de esta experiencia para construir una pequeña reflexión que, ojalá, nos pueda ayudar a pensar en el extraordinario y maravilloso desafío que colocamos sobre nosotros mismos cuando decimos que el escolapio está llamado a ser un "hombre de Dios".

riflessioni parziali e solo di tipo psicologico, abbiamo sentito come per una persona che ha vissuto un'esperienza negativa o dolorosa nel rapporto con il suo padre biologico, gli risulta molto difficile capire che Dio è Padre. Come se la parola "Padre", trasmessa da Gesù ai suoi discepoli come radicale novità, si riferisse solo in modo correlativo alla paternità umana. Mi piacerebbe partire da questa esperienza, per portare avanti una piccola riflessione che, a Dio piacendo, ci può aiutare a pensare alla straordinaria e meravigliosa sfida in cui collochiamo noi stessi quando diciamo che lo scolopio è chiamato ad essere un "uomo di Dio".

1 - Padre Nuestro. Los discípulos le piden al Señor que les enseñe a orar (Le 11,1), porque se dan cuenta de que necesitan comprender dónde está el centro de su Maestro y dónde la clave de su propuesta. Y el Señor accede y les regala su vivencia: "Padre". La palabra "Padre" es un don de Jesús que sobrepasa nuestra experiencia y nuestras expectativas. No es sólo la expresión de nuestra experiencia humana, sino que es, sobre todo, algo que nos es dado por Jesús para ayudarnos a entender a Dios y acercarnos a Él. Al "Padre Nuestro" no se llega sólo desde nosotros mismos, sino desde Jesús. Hay que vivirlo como un regalo, como un extraordinario e inacabado descubrimiento, como una llamada a la que responder con la vida. Sólo por el Espíritu podemos decir Abbá, como afirma San Pablo. Sólo porque Dios nos da su luz para poder hacerlo. Nosotros solos no podemos. Por eso, en la tradición de la Iglesia, solemos decir antes de orar con la oración de Jesús ese precioso

1 - Padre Nostro. I discepoli chiedono al Signore che insegni loro a pregare (Le 11,1), perché si rendono conto della necessità di capire dove sia il centro del loro Maestro e dove si trovi la chiave della sua proposta. E il Signore acconsente e dona loro la sua esperienza: "Padre". La parola "Padre" è un dono di Gesù che va oltre la nostra esperienza e le nostre aspettative. Non è soltanto l'espressione della nostra esperienza umana ma, soprattutto, qualcosa d'altro, datoci da Gesù per aiutarci a capire Dio e avvicinarci a Lui. Al "Padre Nostro" non si arriva solo a partire da noi stessi ma da Gesù. C'è da viverlo come un dono, come una straordinaria e infinita scoperta, come una chiamata alla quale rispondere con la vita. Solo per mezzo dello Spirito possiamo dire Abbà, come afferma S. Paolo. Solo perché Dio ci dona la sua luce per poterlo fare. Noi, da soli, non possiamo. Per questo, nella tradizione della Chiesa, prima di pregare con la preghiera di Gesù siamo soliti


"nos atrevemos a decir" o "el amor de Dios ha sido derramado en nuestros corazones por el Espíritu Santo que se nos ha dado; digamos con fe y esperanza: Padre Nuestro". Pienso que también nosotros, religiosos escolapios, tenemos que decir lo mismo que los discípulos: "Señor, enséñanos a orar". Sólo desde la conciencia de la pequeñez, de la necesidad de Dios, de la pobreza de nuestra fe, sólo desde ahí podremos acceder a la extraordinaria experiencia de Dios que nos comunica Jesús y que nos capacita para poder vivirla. Sólo si decimos, como Pablo, que "orar como conviene, como es necesario orar, no sabemos" (Rom 8,26), sólo entonces podremos hacer un camino para desmontar tantas seguridades, tantas simplificaciones de la oración, en ocasiones tanta rutina, y tratar de hacer un camino espiritual que poco a poco nos vaya acercando al desafío de desear ser "hombres de Dios". Estoy muy agradecido a Dios por haber podido compartir con bastantes de nuestros jóvenes esta pequeña convicción: siento que Dios me llama a vivir como religioso, siento que no valgo y no lo merezco, siento que quiero responder con mi vida al amor recibido, y lo siento cada día, cada vez que me pongo en su presencia, cada vez que disfruto de la Eucaristía o de la oración silenciosa y personal. Y pienso que cuando nos percibimos pobres y pequeños, es entonces cuando estamos cerca de la experiencia del Padre Nuestro.

pronunciare l'espressione "osiamo dire" o "l'amore di Dio è stato riversato nei nostri cuori per mezzo dello Spirito Santo che ci è stato donato; diciamo con fede e speranza: Padre Nostro". Penso che anche noi, religiosi scolopi, come i discepoli, dobbiamo dire: "Signore, insegnaci a pregare". Solo a partire dalla coscienza della piccolezza, della necessità di Dio, della povertà della nostra fede, solo da qui possiamo accedere alla straordinaria esperienza di Dio che ci comunica Gesù e che ci rende capaci di poterla vivere. Come Paolo, solo se diciamo che "non sappiamo pregare come conviene, come è necessario pregare" (Rom 8, 26), dopo possiamo fare un cammino per demolire le tante sicurezze, le molte semplificazioni della preghiera, talvolta le abitudini; e cercare di compiere un cammino spirituale che poco a poco ci faccia avvicinare alla sfida di voler essere "uomini di Dio". Sono molto grato a Dio di aver potuto condividere con molti nostri giovani questa piccola convinzione: sento che Dio mi chiama a vivere come religioso, sento che non ne sono degno e non lo merito; sento che voglio rispondere con la mia vita al dono ricevuto; e lo sento ogni giorno, ogni volta che mi metto alla sua presenza, ogni volta che gusto l'Eucaristia o la preghiera silenziosa e personale. Penso che quando ci percepiamo poveri e piccoli è quello il momento in cui siamo vicini all'esperienza del Padre Nostro.

2 - Vivir un proceso espiritual, orien- 2 - Vivere un cammino spirituale, tado y estimulado desde la novedad orientato e stimolato dalla novità del "Abbá". De alguna manera, todos tenemos, desde nuestra pobreza, la ex-

dell'"Abbà". In qualche modo, a partire dalla nostra povertà, tutti facciamo


periencia de que Dios ha transformado nuestra vida. Sólo desde esa experiencia somos cristianos, y sólo desde esa profunda verdad asumimos la vocación religiosa. Pero esa experiencia, que es espiritual, debe ser vivida, cuidada, pensada, contrastada, convertida incluso en trabajo, pasada por el crisol de la fidelidad y por el esfuerzo en superar la sequedad, compartida con los hermanos, leída y reflexionada, estudiada, ¡tantas cosas! Sobre todo, debe ser profundamente gozada y vivida como un camino, como un proceso. Nuestra experiencia de fe, nuestra oración, nuestra relación con Dios, no es un apartado más de nuestra vida, sino que es el eje desde el que vivimos, y crece y se transforma con nosotros. Mejor aún, nos transforma y nos hace crecer. Esto quiere decir que nuestra vida escolapia debe ser entendida como un proceso espiritual. Pequeño, sencillo, humilde, pero proceso. Poner nombre a lo que vivimos, comprender al Dios que está detrás de lo que vivimos, es la tarea propia del hombre espiritual consciente de que es portador de un tesoro en una vasija de barro. Sólo así podemos ser conscientes de lo que Dios obra en nosotros, aunque sea como Jacob: "qué pequeño soy yo, para toda la misericordia y toda la lealtad con que me has tratado" (Gen 32, 11).

esperienza che Dio ha cambiato la nostra vita. Solo a partire da questa esperienza siamo cristiani, e solo a partire da questa profonda verità facciamo nostra la vocazione religiosa. Ma questa esperienza, che è spirituale, deve essere vissuta, custodita, pensata, contrassegnata, trasformata in lavoro, temprata nel crogiolo della fedeltà e per lo sforzo nel superare la sequela, condivisa con i fratelli, letta e pensata, studiata; e tante altre cose! Soprattutto, deve essere profondamente gioiosa e vissuta come cammino, come un processo. La nostra esperienza di fede, la nostra preghiera, il nostro rapporto con Dio non è un'aggiunta in più alla nostra vita ma è il fulcro dentro il quale viviamo; e cresce e si trasforma con noi. E, più ancora, ci trasforma e ci fa crescere. Questo significa che la nostra vita scolopica deve essere intesa come un cammino spirituale. Piccolo, semplice, umile, ma sempre un processo. Dare un nome a ciò che viviamo, comprendere il Dio che c'è dietro a quello che viviamo è il compito specifico dell'uomo spirituale, consapevole di essere portatore di un tesoro, contenuto in un vaso di creta. Solo così possiamo essere coscienti di ciò che Dio opera in noi; e che, comunque, come diceva Giacobbe: "io non sono degno di tutta la benevolenza e di tutta la fedeltà con cui mi hai trattato" (Gen 32,11).

3 - El desafío de la oración cotidiana. 3 - La sfida della preghiera quotidiana. Pero también es cierto que nuestra vida es concreta y se va configurando poco a poco en el horario, en el trabajo, en la dedicación de cada día. En este sentido, quiero insistiros con fuerza en la importancia del día a día en esto de "ser hombres de Dios". La oración de

Ma è anche evidente che la nostra vita è concreta e si va configurando poco a poco nell'orario, nel lavoro, nell'impegno di tutti i giorni. In questo senso, voglio insistere con forza sull'importanza del giorno per giorno, su questo "essere uomini di Dio". La preghiera giornalie-


cada día, personal y comunitaria, es el espacio privilegiado en el que nos vamos haciendo poco a poco hombres de Dios. Del mismo modo que sólo quien es fiel en lo poco lo será en lo mayor, sólo quien cada día se acerca a la oración, quien dedica su tiempo en fidelidad a la liturgia de las horas, quien comparte la Eucaristía con paz, quien vive sus espacios de oración personal y comunitaria, quien se esfuerza en su meditación, aunque a veces lo haga en medio de la distracción y del cansancio, quien participa de los ejercicios espirituales, quien lee de vez en cuando sobre temática espiritual, sólo quien así vive, a pesar de sus limitaciones, puede caminar como un hombre de Dios. Debemos animarnos unos a otros en la vivencia de las mediaciones ordinarias que configuran nuestro proceso de fe y nuestra vida religiosa, y vivirlas con la profundidad que nos sea dada, en búsqueda de honestidad. Y en este contexto de lo cotidiano, me gustaría subrayar tres de las mediaciones ordinarias que personalmente más valoro y que quiero compartir con vosotros. Sé que todos las vivimos, sin duda de manera diversa y estilos plurales, pero no sólo no nos deben faltar nunca, sino que tienen que ser para nosotros, siempre, desafíos en los que crecer. Me refiero a la escucha de la Palabra, la celebración de la Eucaristía y la experiencia de vivir y compartir la fe en comunidad. La Palabra siempre es inagotable y nueva. Leerla, meditarla, estudiarla, compartirla, predicarla, forma parte de nuestro modo de orar. La Eucaristía, centro de la comunidad, es el espacio privilegiado en el que nos reconocemos hijos, hermanos y escola-

ra, personale e comunitaria, è lo spazio privilegiato nel quale noi diventiamo poco a poco uomini di Dio. Allo stesso modo, solo chi è fedele nel poco lo sarà anche nel molto, solo chi ogni giorno si accosta alla preghiera, chi dedica il suo tempo nella fedeltà alla liturgia delle ore, chi condivide serenamente l'Eucarestia, chi vive i suoi spazi di preghiera personale e comunitaria, chi si impegna ad andare in profondità nella sua meditazione, nonostante a volte lo faccia nel bel mezzo della distrazione e della stanchezza, chi partecipa agli esercizi spirituali, chi legge di quando in quando tematiche spirituali, solo chi vive in questo modo, nonostante i suoi limiti, può camminare come un uomo di Dio. Dobbiamo sostenerci a vicenda nel vivere le meditazioni ordinarie che configurano il nostro processo di fede e la nostra vita religiosa; e viverla con la profondità di cui siamo capaci, in una ricerca onesta. In questo contesto del quotidiano, mi piacerebbe sottolineare tre fra le mediazioni ordinarie che personalmente valorizzo in modo particolare e che voglio condividere con voi. So che tutti le viviamo, certamente in modi e stili diversi; e non solo non devono mai venir meno ma sempre devono essere, per noi, sfide dentro le quali crescere. Mi riferisco all'ascolto della Parola, alla celebrazione dell'Eucarestia, all'esperienza di vivere e condividere la fede in comunità. La Parola è sempre inesauribile e nuova. Leggerla, meditarla, studiarla, condividerla e predicarla fa parte del nostro modo di pregare. L'Eucarestia, centro della comunità, è lo spazio privilegiato dentro il quale ci riconosciamo figli, fratelli e scolopi. E la comunità è il


pios. Y la comunidad es el lugar en el que Dios nos pide que seamos religiosos y en el que podamos acompañarnos unos a otros en nuestra respuesta vocacional al Señor. Por eso, acoger la Palabra, celebrar la Eucaristía y acompañar y compartir nuestro proceso de fe en comunidad debiera ser expresión clara y cuidada de nuestra identidad escolapia.

luogo nel quale Dio ci chiede di essere religiosi; e nel quale possiamo essere reciprocamente compagni di strada nella nostra risposta vocazionale al Signore. Per questo, accogliere la Parola, celebrare l'Eucarestia, accompagnare e condividere il nostro cammino di fede in comunità, dovrà essere chiara e attenta espressione della nostra identità scolopica.

4 - Hagamos un camino, poco a poco, para poder crecer en nuestro deseo de ser hombres de oración. Hacer un camino significa esforzarse en el día a día, hacerse preguntas, ser consciente de algunos previos que son necesarios para poder realmente vivir desde Dios... Nuestra vida es un continuo "crecer poco a poco". Me gusta mucho como lo expresa el teólogo Juan Martín Velasco cuando dice "Dios no aparece a una mirada cualquiera. No aparece, por ejemplo, a la mirada dispersa del hombre distraído, a la persona perdida en el divertimento, disipada en el olvido de sí misma. El encuentro con Dios, "del alma en el más profundo centro", supone una existencia que camina hacia ese centro, que supera la identificación de sí misma con las funciones que ejerce, las posesiones que acumula y las acciones que realiza. Supone una persona que toma conciencia de sí misma, pasando de la dispersión a la concentración, de la superficialidad a la profundidad y de la multiplicidad a la unificación". Sintámonos invitados también nosotros a caminar hacia nuestro centro, sabedores, como decía el teólogo, "que el hom-

4 - Percorriamo un cammino, passo dopo passo, per poter crescere nel nostro desiderio di essere uomini di preghiera. Fare un cammino significa sforzarsi, giorno dopo giorno, farci delle domande, essere coscienti di alcune premesse che sono necessarie per poter realmente vivere a partire da Dio... La nostra vita è un continuo "crescere, giorno dopo giorno". Mi piace molto il modo in cui lo esprime il teologo Juan Martin Velasco quando dice: "Dio non si manifesta ad uno sguardo qualunque. Non si manifesta, per esempio, allo sguardo fugace dell'uomo distratto, alla persona che si perde nel divertimento, perso nell'oblio di se stessa. L'incontro con Dio, "nel centro piti profondo dell'anima", comporta un'esistenza che cammina in direzione di questo centro, che va oltre l'identificazione di se stessa con la funzione che esercita, le ricchezze che accumula e le azioni che compie. Implica una persona che prende coscienza di se stessa, passando dalla dispersione alla concentrazione, dalla superficialità alla profondità e dalla molteplicità all'unificazione". Sentiamoci anche noi invitati a camminare verso il nostro centro, convinti, come diceva il teologo "che

Martín Velasco, Juan: "In experiencia cristiana de Dios", Trotta, Madrid 1995, pág. 29.

Martin Velasco, Juan: "In experiencia cristiana de Dios", Trotta, Madrid 1995, pag. 29.

1

1

1

1


bre es un ser con un misterio en el corazón, que es mayor que sí mismo" . Nos estamos invitando a vivir desde proyectos, tanto personales como comunitarios. Creo que a todos nos ayudaría mucho introducir, en nuestro proyecto personal, el esfuerzo por cuidar nuestro proceso de fe, y en nuestro proyecto comunitario, nuestro modo de acompañarnos, comunitariamente, en esta búsqueda de fidelidad. Nos ayudaría mucho crecer en una visión integral de nuestra vida y de nuestra vocación, y sobre este aspecto tenemos que seguir reflexionando en el conjunto de nuestra Orden. Una visión integral nos ayudaría a no separar, a no oponer y a no simplificar, tentaciones frecuentes entre nosotros. El escolapio, por ser hombre de Dios, dedica tiempo a la oración, comparte su fe en comunidad y se entrega a fondo en la misión. Separar estas claves, oponerlas o simplificarlas provoca una vida sin esa sana tensión de crecimiento y de fidelidad que tanto necesitamos. 2

l'uomo è un essere con un mistero nel cuore, che è piti grande di se stesso" . E' un invito a vivere dentro questo progetto, personale e comunitario. Penso che aiuterebbe tutti noi introdurre nel nostro progetto personale lo sforzo di custodire il nostro cammino di fede; e, nel nostro progetto comunitario, il nostro modo di accompagnarci, comunitariamente, in questa ricerca di fedeltà. Ci aiuterebbe molto crescere in una visione integrale della nostra vita e della nostra vocazione; e, in questo senso, riteniamo di continuare a riflettere nel contesto del nostro Ordine. Una visione integrale ci aiuterebbe a non dividere, a non opporre e a non semplificare, tentazioni frequenti fra noi. Lo scolopio, per essere uomo di Dio, dedica tempo alla preghiera, condivide la sua fede in comunità e si impegna a fondo nella missione. Separare queste chiavi, metterle in opposizione o semplificarle, porta ad una vita senza quella sana tensione di crescita e di fedeltà di cui abbiamo estremo bisogno. 2

5 - Aprender a enseñar a orar. No me 5 - Imparare come si insegna a prega-

gustaría terminar esta carta sin hacer una breve referencia a nuestra identidad y misión de educadores. Hemos de tener claro que la educación no es sólo una cuestión pedagógica, una actividad, un método o un proyecto. Todo esto es necesario, pero no podemos olvidar que la educación es sobre todo una dinámica en la que el educador ofrece el testimonio de su propia vida y expresa lo que lleva dentro. Y en cuestiones de educación de la fe y de trans-

re. Non mi piacerebbe terminare questa lettera senza fare un breve riferimento alla nostra identità e missione di educatori. Dobbiamo aver chiaro che l'educazione non è soltanto una questione pedagogica, una attività, un metodo o un progetto. Tutto ciò è necessario; ma non dobbiamo dimenticare che l'educazione è soprattutto una dinamica nella quale l'educatore offre una testimonianza di vita ed esprime ciò che ha dentro di sé. E quando si

H.U. von Balthasar, "In oración contemplativa", Encuentro, Madrid 1985, pág. 16.

H.U. von Balthasar, "La oración contemplativa", Encuentro, Madrid 1985, pag. 16.

2

2


misión de la experiencia cristiana esto es absolutamente fundamental. Dicho esto, también hay que decir que hemos de dedicar tiempo a reflexionar sobre nuestras propuestas educativas, sobre nuestros procesos pastorales y sobre nuestra capacidad de acompañar a los niños y jóvenes en el descubrimiento y vivencia de Jesucristo. Buscamos que, a través de nuestra vida y de nuestro trabajo, el joven entienda la frase de Jesús "tu fe te ha salvado" como dirigida a él mismo. De esta manera podrá ser cristiano y plantearse la vida desde su encuentro con el Señor. Termino. He redactado esta carta mientras realizaba las oportunas consultas con bastantes religiosos de la Tercera Demarcación de España y de Valencia, en relación con la nueva Provincia que en este mes de junio de 2012 va a ser erigida por la Congregación General. He percibido una gran sintonía entre los religiosos al detectar las claves desde las que esta Provincia debe nacer, y agradezco al Señor que una de ellas sea precisamente ésta: necesitamos crecer en nuestra experiencia espiritual y en nuestra vida comunitaria, para poder así entregarnos a la misión teniendo claro el centro desde el que vivimos. Os pido vuestra oración por esta nueva Provincia Escolapia que nace en la Orden, que sea para gloria de Dios y utilidad del prójimo. Recibid un abrazo fraterno.

tratta di educazione della fede e di trasmissione dell'esperienza cristiana, questo è di fondamentale importanza. Detto questo, c'è da dire anche che dobbiamo dedicare del tempo a riflettere sulle nostre proposte educative, sui nostri itinerari pastorali e sulla nostra capacità di accompagnare i bambini e i giovani nella scoperta e nell'esperienza di Gesù Cristo. Facciamo in modo che, attraverso la nostra vita e il nostro lavoro, il giovane capisca la frase di Gesù "La tua fede ti ha salvato" come rivolta a lui stesso. In questo modo potrà essere cristiano e impostare la vita a partire dal suo incontro con il Signore. Finisco. Ho redatto questa lettera mentre realizzavo le opportune consultazioni con molti religiosi della Terza Demarcazione di Spagna e di Valencia, in riferimento alla nuova Provincia che in questo mese di giugno 2012 sta per essere eretta dalla Congregazione Generale. Ho percepito una grande sintonia, tra i religiosi, nell'individuare le chiavi a partire dalle quali questa Provincia deve nascere; e ringrazio il Signore che una di queste sia precisamente la seguente: abbiamo bisogno di crescere nella nostra esperienza spirituale e nella nostra vita comunitaria, per potere in tal modo impegnarci nella missione, avendo chiaro l'aspetto centrale a partire dal quale viviamo. Chiedo la vostra preghiera per questa nuova Provincia Scolopica che nasce nell'Ordine: che sia per la gloria di Dio e di utilità per il prossimo. Un abbraccio fraterno.


"Lord, teach us how to pray" To walk as men of God

« Seigneur, apprend-nous à prier » Marcher comme des hommes de Dieu

P e d r o A g u a d o Father General

P e d ro A g u ad o Péré Général

D e a r brothers, I write you this frater-

frères, je vous écris cette lettre Cfaishers fraternelle sur notre vie de prière. Je le quand je suis sur le point de termi-

nal letter on our prayer life. I do it when I am about to finish the visit to the Initial Formation in the entire Order (item of which I will write in another moment), and I want to do it giving thanks for the testimony of faith, prayer and God's desire that I have received from so many young Piarists who are in the process of formation as religious in our Demarcations and living, with honesty, a growing, conscious and fruitful experience of God. I thank you all for the formidable testimony of desire of God and of living responding to his call that you have given me in so many personal interviews as I have been able to conduct with you during these months. Thank you! I have thought much about each and every one of the experiences of faith that you have shared with me, but I would like to start from one of them, the experience of a young man whose family story and experience of paternity is tough and very difficult and however he lives from a spontaneous experience of God as father, an full, fruitful

ner la visite de la Formation Initiale dans l'Ordre tout entier (thème dont je vous parlerai dans une autre occasion) et je veux le faire en action de grâces pour le témoignage de la foi, la prière et le désir de Dieu que j'ai reçu de tant des jeunes Piaristes qui se forment comme religieux dans nos Démarcations et qui vivent avec honnêteté une croissante, consciente et fructueuse expérience de Dieu. Je vous remercie tous pour le formidable témoignage de votre désire de Dieu et de vivre en répondant à son appel que vous m'avez donné dans les nombreuses entrevues personnelles que j'ai pu avoir avec vous au cours de ces mois. Merci! J'ai beaucoup réfléchi sur toutes et chacune des expériences de foi que vous avez partagé, mais je tiens à commencer par l'une d'entre elles, l'expérience d'un jeune homme dont l'histoire de la famille et l'expérience de paternité est très dure et très difficile et cependant il vit une expérience spontanée de Dieu comme


and joyful experience; he lives and walks from God. We have heard many times, perhaps from partial reflections and only from a psychological point of view, that a person who has lived a negative or painflil experience in the relationship with his biological father, will find difficult to understand that God is Father. As if the word "Father", delivered by Jesus as a radical novelty to his disciples, referred only correlatively to human parenthood. I would like to start this experience to build a little reflection that hopefully can help us think about the extraordinary and wonderful challenge that we put on ourselves when we say that the Piarist is called to be a "man of God".

Père, une expérience pleine, fructueuse et joyeuse ; Il vit et marche à partir de Dieu. Nous avons entendu plusieurs fois, peut-être à partir de réflexions partielles et du point de vue psychologique, que, pour une personne qui a vécu une expérience douloureuse ou négative dans la relation avec son père biologique, il devra être difficile à comprendre que Dieu est Père. Comme si le mot « Père », donné par Jésus comme une nouveauté radicale à ses disciples, désignait seulement quelque chose corrélative à la parentalité humaine. Je voudrais partir de cette expérience pour construire une petite réflexion qui, je l'espère, peut nous aider à réfléchir sur l'extraordinaire et merveilleux défi que nous avons sur nous-mêmes, quand nous disons que le 1 - Our Father. The disciples ask the piariste est appelé à être un « homme de Lord to teach them how to pray (Lk 11, Dieu ». 1), because they realize that they need to understand where is the centre of 1 - Notre père. Les disciples demandent their Master and where is the key of his au Seigneur de leur apprendre à prier proposal. And the Lord agrees and (Le 11,1), parce qu'ils se rendent compgives them his experience: "Father". te du besoin de comprendre où est le The word "Father" is a gift from Jesus centre de leur Maître et où est la clé de sa that surpasses our experience and our proposition. Et le Seigneur accepte et expectations. It is not only the expres- leur donne son expérience: « Père ». Le sion of our human experience, but it is, mot « Père » est un don de Jésus qui déabove all, something that is given us by passe notre expérience et nos attentes. Il Jesus to help us understand God and to n'est pas seulement l'expression de notre be closer to him. The "Our Father" is expérience humaine, mais c'est, avant not accessible from ourselves, but from tout, quelque chose qui nous est donnée Jesus. We must live it as a gift, as an ex- par Jésus pour nous aider à comprendre traordinary and unfinished discovery, Dieu et nous rapprocher de lui. Le « Noas a call that we must answer with our tre Père » n'est pas accessible partir de life. Only in the Spirit we can say Lord, nous-mêmes, mais à partir de Jésus. as says St. Paul. Just because God gives Nous devons le vivre comme un cadeau, us his light to do so. We alone cannot. comme une découverte extraordinaire For this reason, in the tradition of the et inachevée, comme une invitation à réChurch, we tend to say prior to say the pondre avec la vie. Seulement par


prayer of Jesus that precious "we dare to say" or "God's love has been poured into our hearts by the Holy Spirit that He has given us; let us say with faith and hope: Our Father". I think that we, Piarist religious, must also say the same as the disciples: "Lord, teach us how to pray". Only from the consciousness of our smallness, of the need of God, of the poverty of our faith, only from there we can access the extraordinary experience of God that Jesus tells us and enables us to live. Only if we say, like Paul, that " we do not know to pray as it should be, as it is necessary to pray" (Rom 8: 26), only then we can make a way to dismantle many assurances, as many simplifications of prayer, sometimes so much routine, and try to make a spiritual journey that little by little will get us closer to the challenge of willing to become "men of God". I am very grateful to God for having been able to share with many of our young people this small conviction: I feel that God calls me to live as religious, 1 feel that I am not worth and do not deserve it; I feel that I want to respond with my life to the received love, and I feel it every day, every time I put myself in his presence, every time I enjoy the Eucharist or silent and personal prayer. And I think that when we perceive ourselves poorer and smaller, it is then when we are closer to the experience of the Lord's Prayer.

2 - To live a spiritual process, oriented and stimulated from the novelty of the "Abba". Somehow, everyone has, from our poverty, the experience that God has transformed our lives. Only

l'Esprit nous pouvons dire Abba, comme le dit Saint Paul. Juste parce que Dieu nous donne sa lumière pour le faire. Nous seules ne pouvons pas. Pour cette raison, dans la tradition de l'Eglise, nous avons tendance à dire avant la prière de Jésus ce précieux « nous osons dire » ou « l'amour de Dieu a été répandu dans nos cœurs par le Saint-Esprit qui nous a été donné; avec foi et espoir nous osons dire: Notre Père ». Je pense que nous aussi, religieux piaristes, avons besoin de dire la même chose que les disciples: « Seigneur, apprendnous à prier ». Seulement à partir de la conscience de la petitesse, de la nécessité de Dieu, de la pauvreté de notre foi... seulement à partir de là nous avons accès l'expérience extraordinaire de Dieu que Jésus nous communique et nous permet de vivre. Seulement si, comme Paul, nous confessons que «nous ne savons pas prier comme il faut, comme il est nécessaire de prier» (Rom 8:26), seulement alors nous pouvons faire un chemin pour démanteler autant d'assurances, autant de simplifications dans la prière, parfois la routine, et essayer de faire un voyage spirituel qui peu à peu nous conduira plus près du défi de désirer être des « hommes de Dieu ». Je suis très reconnaissante à Dieu pour avoir pu partager avec plusieurs de nos jeunes gens cette petite conviction : Je crois que Dieu m'appelle à vivre en tant que religieux, je crois que je ne suis pas digne et je ne le mérite pas ; je crois que je veux répondre avec ma vie à l'amour reçu, et je le sens chaque jour, chaque fois que je me mets en sa présence, chaque fois que je me réjouis dans l'Eucharistie ou la prière silencieuse et personnelle. Et je pense que lorsque nous nous percevons pauvres et


from this experience we are Christian, and only from this profound truth we assume the religious vocation. But that experience, which is spiritual, must be experienced, cared for, thought, contrasted, converted even into work, passed by the crucible of fidelity and the effort to overcome the dryness, shared with the brothers, read and reflected upon, studied... so many things! Above all, it must be deeply enjoyed and lived as a road, as a process. Our experience of faith, our prayer, and our relationship with God is not one section of our life, but is the hub from which we live, and it grows and turns with us. Better still, it transforms us and makes us grow. This means that our Piarist life should be understood as a spiritual process. Small, simple, humble, but process. To put a name to what we live, to understand the God behind what we live, is the task of the spiritual man aware of that he is the bearer of a treasure in a clay pot. Only thus can be aware of what God works in us, as Jacob says: "what little am I, for the mercy and all loyalty with which you have treated me" (Gen 32: 11).

3. The challenge of daily prayer. But it

petits, c'est alors que nous sommes près de l'expérience du Notre Père.

2 - Vivre un processus spirituel, orienté et stimulée par la nouveauté de 1' « Ab-

ba». Nous avons tous, en quelque sorte, dans notre pauvreté, l'expérience que Dieu a transformé notre vie. Uniquement à partir de cette expérience nous sommes chrétiens, et seulement à partir de cette profonde vérité nous pouvons assumer la vocation religieuse. Mais cette expérience, qui est spirituelle, doit être vécue, soignée, pensée, contrastée, convertie même en travail, purifiée dans le creuset de la fidélité et l'effort pour surmonter l'aridité, partagée avec les frères, lue et réfléchie, étudiée... tellement de choses ! Par-dessus tout, elle doit être profondément aimée et vécue comme un chemin, comme un processus. Notre expérience de la foi, nos prières, notre relation avec Dieu, n'est pas une partie quelconque de notre vie, mais elle est le centre d'où nous vivons, et elle pousse et tourne avec nous. Mieux encore, elle nous transforme et nous fait grandir. Cela signifie que notre vie piariste doit être comprise comme un processus spirituel. Petit, simple, humble, mais un processus. Donner un nom à ce que nous vivons, comprendre le Dieu derrière ce que nous vivons, c'est la tâche de l'homme spirituel conscient est porteur d'un trésor dans un pot en argile. Seulement ainsi nous pouvons être au courant de ce que Dieu fait en nous, même si nous pouvons dire comme Jacob: " je suis très petit, et toi tu m'as traité avec une grande miséricorde et fidélité» (Gn 32:11).

is also true that our life is concrete and it is gradually setting in the schedule, the work, at the dedication of every day. In this regard, I would like to underline forcefully the importance of every day in this "being men of God". Every day, personal and community prayer, is the privileged space in which we are gradually being men of God. In the same way that only who is faithfiil 3 - Le défi de la prière quotidienne. in little matters will also be in larger Mais il est également vrai que notre vie


ones, only who every day approaches the prayer, who dedicates his time in fidelity to the liturgy of the hours, who shares the Eucharist with peace, who lives his spaces for personal and community prayer, who strives in his meditation, although sometimes does so amid the distraction and fatigue, who participates in spiritual retreats, who occasionally reads about spiritual themes, only who lives like that, despite his limitations, only he can walk as a man of God. We must encourage each other in the experience of ordinary mediations that make up our faith and our religious life process, and live them with the depth that is given to us, in search of honesty. And in this context of the everyday, I would like to highlight three of the ordinary mediations I personally most value and want to share with you. I know that we all live them, no doubt in diverse and plural styles. And not only we should never miss them, but they had to be for us, always, challenges in which we can grow. I refer to the hearing of the Word, the celebration of the Eucharist and the experience of living and sharing our faith in the community. The Word is always new and inexhaustible. To read it, to ponder it, to study it, to share it, to preach it, is part of our way of praying. The Eucharist, center of the community, is the privileged space in which we recognize ourselves as children, brothers and Piarists. And the community is the place where God asks us to be religious and in which we can accompany each other in our vocational response to the Lord. Therefore to welcome the Word, to celebrate the Eucharist and to accompany

se concrétise et se configure progressivement dans l'horaire, dans le travail, dans le dévouement de tous les jours. À cet égard, je tiens à insister avec force sur l'importance du quotidien dans cet « être des hommes de Dieu ». La prière de chaque jour, personnelle et communautaire, est l'espace privilégié dans lequel nous nous devenons progressivement des hommes de Dieu. De la même façon que seulement celui qui est fidèle en peu de chose le sera aussi en choses plus importantes, seulement celui qui chaque jour se rapproche de la prière, qui consacre son temps dans la fidélité à la liturgie des heures, qui partage l'Eucharistie en paix, qui vit ses espaces pour la prière personnelle et communautaire, qui s'efforce dans sa méditation, même si parfois il le fait au milieu de distractions et de la fatigue, qui participe à des exercices spirituels, qui de temps à l'autre lit sur thèmes spirituels... seulement qui vit ainsi, malgré ses limites, peut marcher comme un homme de Dieu. Nous devons nous encourager les uns les autres dans l'expérience des médiations ordinaires qui constituent notre processus de foi et notre vie religieuse, et vivre ces médiations avec la profondeur qui nous est donnée, à la recherche d'honnêteté. Et dans ce contexte du quotidien, je tiens à souligner trois des médiations ordinaires, que j'apprécie personnellement le plus et je veux partager avec vous. Je sais que nous les vivons tous, sans doute de manière diverse et avec des styles pluriels, mais non seulement elles ne doivent jamais nous manquer, mais elles doivent être pour nous, toujours, des défis qui nous font grandir. Je me réfère à l'écoute de la Parole, la célébration de


and to share our faith process in community should be clear and careful expression of our Piarist identity 4 - Let us make a path, little by little, in order to grow in our desire to be men of prayer. Make a way means to strive every day, to ask questions, to be aware of some previous aspects which are necessary in order to really live from God... Our life is a continuum "grow little by little". I love the way the theologian Juan Martin Velasco puts it when he says "God does not appear to any look." It does not, for example, to the scattered look of the distracted man, the person lost in the divertimento, dissipated into the oblivion of himself. The encounter with God, "of the soul in the deepest centre", means a life walking toward this center, that goes beyond identifying itself with the functions exercised, the possessions that accumulates and the actions carried out. "It means a person who takes consciousness of himself, passing from the dispersion to the concentration, from superficiality to depth and from multiplicity to unification". Let us consider ourselves also invited to walk toward our center, knowing, as the theologian said, "that man is a being with a mystery in the heart, which is larger than himself" . We are inviting ourselves to live from projects, both personal and communitarian. I think that it would be very helpful for us to introduce into our personal project the effort to take care of our faith process, and in our com1

2

Martin Velasco, Juan: "La experiencia cristiana de Dios", Trotta, Madrid 1995, pág. 29. H.U. von Balthasar, "La oración contemplativa", Encuentro, Madrid 1985, pág. 16. 1

2

l'Eucharistie et l'expérience de la vie et du partage de la foi dans la communauté. La Parole est toujours nouvelle et inépuisable. La lire, la méditer, l'étudier, la partager, la prêcher ... fait partie de notre façon de prier. L'Eucharistie, le centre de la communauté, est l'espace privilégié dans lequel nous nous reconnaissons comme des enfants, des frères et des Piaristes. Et la communauté est le lieu où Dieu nous demande d'être religieux et dans lequel nous pouvons nous accompagner mutuellement dans notre réponse vocationnelle au Seigneur. C'est pourquoi accueillir la Parole, célébrer l'Eucharistie et accompagner et partager notre processus de foi dans la communauté devrait être une expression claire et soigneuse de notre d'identité piariste. 4 - Faisons un chemin, peu à peu, afin de croître dans notre désir d'être des hommes de prière. Faire un chemin signifie s'efforcer tous les jours, poser des questions, être conscient de quelques préalables qui sont nécessaires afin de vivre vraiment à partir de Dieu... Notre vie est un continuel « grandir peu à peu ». J'apprécie beaucoup comment le théologien Juan Martin Velasco l'exprime lorsqu'il affirme que « Dieu n'apparaît pas à n'importe quel regard. Il n'apparait pas, par exemple, au regard disperse de l'homme distrait, à la personne perdue dans le divertimento, dissipé dans l'oubli de soi. La rencontre avec Dieu, « de l'âme dans le centre le plus profond », signifie une vie qui marche vers ce centre, qui va au-delà de s'identifier avec les fonctions exercées, les possessions accumulées et les actions menées. Il faut une que la person1

Martin Velasco, Juan: "La experiencia cristiana de Dios", Trotta, Madrid 1995, pág. 29. 1


munity project, our way of accompany each other, collectively, in this quest for faithfulness. It would be very helpfi.il for us to grow in an integral vision of our life and of our vocation, and on this point we have to continue reflecting on the context of our Order. A comprehensive vision would help us to not separate, not object and not simplify, frequent temptations among us. The Piarist, for being a man of God, dedicates time to prayer, shares his faith in community and surrenders completely to the mission. To separate these keys, to oppose them or to simplify them leads to a life without that healthy tension of growth and loyalty we so badly need. 5 - Learning to teach to pray. I would not like to end this letter without making a brief reference to our identity and mission as educators. We must be clear that education is not only a pedagogical issue, an activity, a method or a project. All this is necessary, but we must not forget that education is above all a dynamic in which the educator offers the testimony of his own life and expresses what he has inside. And in matters relating to education in the faith and transmission of the Christian experience this is absolutely fundamental. After saying this, it must also be said that we have to devote time to reflect on our educational proposals, on our pastoral processes and on our ability to accompany children and young people in the discovery and experience of Jesus Christ. We are looking for that, through our lives and our work, the young understand the phrase of Jesus "your faith has saved

ne prenne conscience d'elle-même, passant de la dispersion à la concentration, de la superficialité à la profondeur et de la multiplicité à l'unification ». Nous sommes invités nous aussi à marcher vers notre centre, sachant que, comme l'a dit le théologien, « l'homme est un être avec un mystère dans le cœur, qui est plus grand que lui-même » . Nous nous invitons à vivre à partir de projets, personnels et communautaires. Je pense qu'à tous il nous aiderait beaucoup d'introduire dans notre projet personnel l'effort de prendre soin de notre foi, et dans notre projet communautaire, notre façon de nous accompagner, communautairement, dans cette quête de fidélité. Grandir dans une vision intégrale de notre vie et de notre vocation nous aiderait beaucoup, et sur ce point nous devons continuer à réfléchir dans l'ensemble de notre Ordre. Une vision intégrale nous aiderait à ne pas séparer, ne pas opposer et ne pas simplifier, qui sont des tentations fréquentes parmi nous. Le Piariste, en tant qu'homme de Dieu, consacre du temps à la prière, partage sa foi dans la communauté et se donne à fond à la mission. Séparer ces clés, les opposer ou les simplifier nous mène à une vie sans cette saine tension de croissance et de loyauté dont nous avons tant besoin. 2

5 - Apprendre à enseigner à prier. Je ne

voudrais pas terminer cette lettre sans faire une brève référence à notre identité et notre mission d'éducateurs. Nous devons voir clair que l'éducation n'est pas seulement une question de pédagogie, H.U. von Balthasar, "In oración contemplativa", Encuentro, Madrid 1985, pág. 16.

2


you" as addressed to him. In this way he can be a Christian and orient his life from his encounter with the Lord. I conclude. I have written this letter while conducting appropriate consultations with several religious of the Third Demarcation of Spain and Valencia, in relation to the new Province that in this month of June 2012 is going to be erected by the General Congregation. I have seen a great harmony between the religious to detect keys from which this Province must be born, and I thank the Lord that one of them is precisely this: we need to grow in our spiritual experience and our community life, to be able in this way to offer ourselves to the mission, been aware of the center from which we live. I ask your prayer for this new Piarist Province that is born in the Order, might it be for God's glory and usefulness of the neighbor. Receive a fraternal hug.

une activité, une méthode ou un projet. Tout cela est nécessaire, mais nous ne devons pas oublier que l'éducation est avant tout une dynamique dans laquelle l'éducateur offre le témoignage de sa propre vie et exprime ce qu'il a à l'intérieur. Et en matière d'éducation dans la foi et la transmission de l'expérience chrétienne, cela est absolument fondamental. Ceci dit, il faut ajouter que nous devons consacrer du temps à réfléchir sur nos propositions éducatives, sur nos processus pastoraux et sur notre capacité à accompagner les enfants et les jeunes gens dans la découverte et l'expérience de Jésus Christ. Nous cherchons à ce que, grâce à nos vies et notre travail, les jeunes comprennent l'expression de Jésus « ta foi t'a sauvé » comme adressée à chacun d'eux. De cette façon, il pourra être chrétien et orienter sa vie à partir de sa rencontre avec le Seigneur. Je conclus. J'ai écrit cette lettre tout en effectuant des consultations appropriées avec plusieurs religieux de la Troisième Démarcation d'Espagne et Valence, en rapport avec la nouvelle province qui, en ce mois de juin 2012, va être érigée par la Congrégation Générale. J'ai vu une grande harmonie entre le religieux pour détecter les clés à partir desquelles cette province doit naître, et je remercie le Seigneur, que l'une d'entre elles est précisément cela : nous avons besoin de croître dans notre expérience spirituelle et notre vie communautaire, à fin de pouvoir nous donner ainsi à notre mission, en voyant clairement le centre à partir duquel nous vivons. Je demande votre prière pour cette nouvelle Province Piariste, qui va naître dans l'Ordre, pour la gloire de Dieu et l'utilité du prochain. Je vous embrasse fraternellement.


Domus erectas, derelictae, clausae.

In Provincia Columbia - Tenore canonis 609 C.I.C., n. 159 Constitutionum et nn. 231 et 232 Regularum Communium Ordinis Nostri, R Generalis, de consensu Consilii Generalis, Deeretum fert, quo Domus « Dragonetti » canonice erecta est in oppido Medellín, carrera 81 C N° 49-64, apartado aéreo 57862, Tel. 57-4-2343804. Die 18 maii 2012. In Provincia Catalaunice - Tenore n. 159 Constitutionum et nn. 232 et 233 Regularum Communium Ordinis nostri, Congregatio Generalis Deeretum fert, quo Domus religiosa et Opus « Escola Pia de Salt », in oppido Salt (Girona) erecta sunt. Die 21 iunii a. 2012.

- Tenore n. 149 Regularum Communium Ordinis nostri, Congregatio Generalis licentiam dat ut Domus Studentatus provincialis transferatur e Domo Sabadellensis "Encants Nous" in Dornum "Putxet", sita in oppido Barcinionensi. Die 21 iunii a. 2012. In Provincia Argentinee - Tenore n. 159 Constitutionum et n. 232 Regularum Communium Ordinis nostri, Congregatio Generalis Deeretum fert, quo Opus (schola), in oppido Mendiolaza, erectum est. Die 21 iunii a. 2012. Nominationes

In Provincia Bethanien - Congregatio Generalis primam Congregationem Provincialem nominat usque ad Capitulum Provincialem anni 2015: / P Provincialem: P. Daniel Hallado Arenales / PP. Adsistentes Provinciales: P. Francese Mulet i Ruis, pro re administrativa et jurídica P. Francisco Javier Molina García, pro re pedagogica P. Caries Such Hernández, pro re pastorale P. Jorge Iván Ruiz Cortizo, pro formatione et missione participata


In Provincia Emmaus - Congregatio Generalis licentiam dat ut nostra schola Tuballensis (Tafalla) possit assumere titularitatem scholarum parvulorum a Congregatione "Hijas de la Cruz" actu directarum. In Provincia Mexici - P. Sergio Gerardo Hernández Lezama, rector Domus "Ad Sacrum Cor Iesu et Virginem de San Juan de Lagos" in oppido Mexico, D.F. usque ad finem quadriennii 2011-2015, praevia renuntiatione P. Baltazar Sánchez Alonzo. - P. Román Javier Saldaña Zárate, rector Domus "Ad Sacram Familiam" in oppido Veracruz usque ad finem quadriennii 2011-2015, praevia renuntiatione P. José Luis Sánchez Macías. Notificationes

Ordinationes diaconales

- Christopher De La Rosa Castro (Viceprov. Iaponiae et Philippinarum): 9 iunii 2012 - Elvis Gómez Adorable (Viceprov. Iaponiae et Philippinarum): 9 iunii 2012 - Abundio Noel Migrino Libot (Viceprov. Iaponiae et Philippinarum): 9 iunii 2012

Ordinationes sacerdotales

- Roger Layasan Baraga (Viceprov. Iaponiae et Philippinarum): 9 iunii 2012 - Arnel Geroy Cabangunay (Viceprov. Iaponiae et Philippinarum): 9 iunii 2012


Prot. SG/86-S/2012

A TODOS LOS RELIGIOSOS DE LA ORDEN A LA FRATERNIDAD ESCOLAPIA LA GRACIA Y LA PAZ DE DIOS, NUESTRO PADRE Queridos hermanos y hermanas: A través de esta carta circular os comunicamos que, a propuesta del Equipo de Procesos Pastorales, la Congregación General ha aprobado la puesta en marcha del MOVIMIENTO CALASANZ, destinado al impulso de la Pastoral en el conjunto de las Escuelas Pías. Os presentamos las claves fundamentales de esta nueva propuesta.

REACTIVAR NUESTRA PASTORAL. El la Programación Cuatrienal de la Congregación General (2011-2015) se recoge el siguiente objetivo en relación con nuestra acción pastoral (3 LGA, 6): a

Trabajar especialmente en el impulso de la dimensión evangelizadora de nuestro ministerio en todas nuestras plataformas, cuidando especialmente el impulso de los procesos completos de pastoral con niños, jóvenes y adultos. • Consolidar la pastoral infantil que se lleva adelante en nuestras Obras. • Incrementar la pastoral de procesos con jóvenes y con adidtos en el conjunto de la Orden. Con este horizonte, la Congregación General constituyó recientemente un "Equipo de Procesos de Pastoral", vinculado al Secretariado General de Integración Carismàtica y Misión Compartida. Este equipo está formado por las siguientes personas: P. Javier Aguirregabiria (DPG), P. Emmanuel Suárez (México), P. Javier Alonso (Centroamérica y Caribe), P. Juan Carlos de la Riva (Venezuela) y D. Guillermo Gómez (Betania). La propuesta de este equipo de trabajo es la puesta en marcha del MOVIMIENTO CALASANZ en todas las Demarcaciones que lo deseen. La Congregación General acoge con alegría la propuesta, la aprueba y la propone a la Orden como una buena opción pastoral para todas las Demarcaciones que lo vean conveniente para el desarrollo de su acción evangelizadora.


EL MOVIMIENTO CALASANZ Estas son algunas de las características fundamentales del MOVIMIENTO CALASANZ: a) Se propone una pastoral de procesos, desde la oferta de un itinerario pastoral completo, desde las edades infantiles hasta la edad adulta. b) Trabajo en clave vocacional. El objetivo es que cada uno descubra la vocación a la que el Señor le llama. c) Oferta clara de desembocadura en la Vida Religiosa y en la Fraternidad Escolapia, además de todas las posibilidades eclesiales y escolapias. d) Importancia de la adecuada formación de los educadores y del trabajo en red entre las Demarcaciones. Adjuntamos a esta carta un díptico explicativo del Movimiento Calasanz, y en breve plazo se os enviará una documentación más amplia.

PUESTA EN MARCHA INICIAL a) De modo provisional, la Congregación General constituye como Equipo Coordinador del Movimiento Calasanz al mismo "Equipo de Procesos de Pastoral" citado más arriba. b) En las próximas semanas todos recibiréis una mayor información de esta propuesta y las instrucciones para ponerla en marcha, enviado todo desde el Equipo responsable. c) Todas las Demarcaciones interesadas deben nombrar una persona como responsable que se ponga en contacto con el Equipo Coordinador. Es deseo de la Congregación General que esta propuesta signifique un nuevo impulso en nuestra misión pastoral y que contribuya a que en el seno de las Escuelas Pías avancemos en el trabajo en red, en creciente comunión. Recibid un afectuoso saludo Pedro Aguado Sch. P. Padre General Ricardo Querol Sch. P. Secretario General Roma, 31 de mayo de 2012


Prot. SG/86-S/2012

TO ALL THE RELIGIOUS OF THE ORDER TO THE PIARIST FRATERNITY THE GRACE AND THE PEACE OF GOD, OUR FATHER Dear brothers and sisters: Through this circular letter we announce you that, on the proposal of the Pastoral Processes Team, the General Congregation has approved the implementation of the CALASANZ MOUVEMENT, destined to foster the Pastoral in the whole of the Pious Schools. We present the key elements of this new proposal.

REVIVE OUR PASTORAL.

The Quadrennial Programming of the General Congregation (2011-2015) includes the following objective under our pastoral action (3rd LGA, 6): Work especially in the development of the evangelizing dimension of our Ministry in all our platforms, taking special care of the full pastoral processes with children, young people and adidts. • Consolidate child pastoral work conducted in our works. • Increase the process pastoral with young people and adidts in the Order as a whole. Within this horizon, the General Congregation recently formed a "Pastoral Process Team", linked to the General Secretariat of Charismatic Integration and Shared Mission. This team consists of the following persons: Fr. Javier Aguirregabiria (DPG), Fr. Emmanuel Suarez (Mexico), Fr. Javier Alonso (Central America and Caribbean), Fr. Juan Carlos de la Riva (Venezuela) and Mr. Guillermo Gomez (Bethany). The proposal of this work team is the setting in motion of the CALASANZ MOUVEMENT in all the Demarcations wishing to do it. The General Congregation welcomes the proposal with joy, approves it and proposes it to the Order as a good pastoral option for all Demarcations that may see it desirable for the development of their evangelizing action.


THE CALASANZ MOVEMENT These are some of the fundamental features of the CALASANZ MOUVEMENT: a) A pastoral of processes is proposed, with the offer of a complete pastoral itinerary, from children's ages into adulthood. b) Work on vocational key. The aim is that each one may discover the vocation to which the Lord called him. c) Clear offer of insertion in the Religious Life and the Piarist Fraternity, as well as in all the ecclesial and Piarist possibilities. d) Importance of adequate training of educators and networking between Demarcations. Attached to this letter you will find an explanatory leaflet of the Calasanz Movement, and within a short time you will be sent a more comprehensive documentation. TNTTTAL IMPLEMENTATION

a) In a provisional way, the General Congregation appoints as Team Coordinator f the Calasanz Movement the same " Pastoral Process Team " cited above. b) In the next few weeks all you will receive more information of this proposal and the instructions to implement it, sent everything by the Team Coordinator. c) All interested Demarcations must appoint a person responsible for contacting the Team Coordinator. It is desire of the General Congregation that this proposal means a new momentum in our pastoral mission and it helps to move in networking and in growing communion within the Pious Schools. Best greetings. Pedro Aguado Sch. P. Father General P. Ricardo Querol Sch.P. General Secretary Rome, 31 May 2012


Prot. SG/86-S/2012

A TUTTI I RELIGIOSI DELL'ORDINE ALLA FRATERNITÀ' SCOLOPICA LA GRAZIA E LA PACE DI DIO, NOSTRO PADRE Carissimi fratelli e sorelle Per mezzo di questa lettera circolare vi comunichiamo che, a seguito della proposta fatta dall'Equipe dei Processi Pastorali, la Congregazione Generale ha approvato la attivazione del MOVIMENTO CALASANZ, destinato alla promozione della Pastorale nelle Scuole Pie. Vi presentiamo le chiavi fondamentali di questa nuova proposta. RTATTTVARE LA NOSTRA PASTORALE.

Nella programmazione Quadriennale della Congregazione Generale (2011-2015) si prefissa il seguente obiettivo in relazione con la nostra azione pastorale (3° LGA, 6): Lavorare in particolar modo alla promozione della dimensione evangelizzatrice del nostro ministero in tutte le nostre piattaforme, ponendo ima specifica attenzione all'impulso dei processi di pastorale con bambini, giovani ed adulti che siano completi. • Consolidare la pastorale infantile che viene portata avanti nelle nostre Opere. • Incrementare la pastorale dei processi con i giovani e con gli adulti nell'insieme del nostro Ordine. Con questo orizzonte, la Congregazione Generale ha costituito recentemente una "Equipe dei Processi di Pastorale", legata al Segretariato Generale della Integrazione Carismatica e della Missione Condivisa. Questa Equipe è formata dalle seguenti persone: P. Javier Aguirregabiria (DPG), P. Emmanuel Suarez (Messico), P. Javier Alonso (Centroamerica e Caraibi), P. Juan Carlos de la Riva (Venezuela) e il Sgre Guillermo Gómez (Betania). La proposta di questa equipe di lavoro è l'attivazione del MOVIMENTO CALASANZ in tutte le Demarcazioni che lo desiderano. La Congregazione Generale accoglie con allegria la proposta, la approva e la propone all'Ordine come una buona opzione pastorale per tutte le Demarcazioni che lo ritengono conveniente per lo sviluppo della sua azione evangelizzatrice.


IL MOVIMENTO CALASANZ Queste sono alcune fra le caratteristiche fondamentali del MOVIMENTO CALASANZ: a) Si propone una pastorale dei processi, che parta dalla offerta di un itinerario pastorale completo, che prenda inizio dalla età infantile sino alla età adulta. b) Il lavoro in chiave vocazionale. L'obiettivo è che ciascuno possa scoprire la vocazione alla quale il Signore lo chiama. c) Una offerta chiara di sbocco nella Vita Religiosa e nella Fraternità Scolopica, al di là di tutte le possibilità ecclesiali e scolopiche. d) La importanza di una adeguata formazione degli educatori e del lavoro in rete fra le Demarcazione. A questa lettera aggiungiamo un depliant esplicativo del Movimento Calasanz e, a breve termine, vi verrà inviata una documentazione più ampia.

PROCESSO DT AVVTO INIZIALE a) Provvisoriamente, la Congregazione Generale pone la "Equipe dei Processi di Pastorale" citata sopra come Equipe di Coordinamento del Movimento Calasanz. b) Nelle prossime settimane tutti voi riceverete una maggiore informazione di questa proposta e le istruzioni per darle avvio, che verrà inoltrato da parte dell'Equipe responsabile. c) Tutte le Demarcazioni interessate devono nominare una persona come responsabile che dovrà poi mettersi in contatto con l'Equipe di Coordinamento. L'augurio della Congregazione Generale è quello che tale proposta possa rappresentare un nuovo impulso della nostra missione pastorale e che contribuisca affinché, in seno alle Scuole Pie, possiamo proseguire a lavorare in rete in una crescente comunione. Ricevete un saluto affettuoso Pedro Aguado Sch. P. Padre Generale Ricardo Querol Sch. P. Segretario Generale Roma, 31 maggio 2012


Prot. SG/86-S/2012

À TOUS LES RELIGIEUX DE L'ORDRE À LA FRATERNITÉ PIARISTE LA GRÂCE ET LA PAIX DE DIEU, NOTRE PÈRE Chers frères et sœurs : Par le biais de cette lettre circulaire, nous vous annonçons que, sur la proposition de l'Equipe de Processus Pastoraux, la Congrégation Générale a approuvé la mise en œuvre du MOUVEMENT CALASANZ, destiné à donner de l'élan à la Pastorale dans l'ensemble des Ecoles Pies. Nous présentons les éléments clés de cette nouvelle proposition.

RAVTVER NOTRE PASTORALE. La Programmation Quadriennale de la Congrégation Générale (2011-2015) comprend l'objectif suivant dans le cadre de notre action pastorale (3e.LGA, 6) : Travailler surtout dans l'impulsion de la dimension évangélisatrice de notre ministère dans toutes nos plateformes, prenant spécial soin de la dynamique du processus complet de la pastorale avec les enfants, les jeunes et les adidtes. • Consolider la pastorale d'enfants réalisée dans nos Œuvres. • Développer la pastorale des processus avec les jeunes et les adidtes dans l'Ordre dans son ensemble. Avec cet horizon, la Congrégation Générale a récemment formé une « Equipe de Processus de Pastorale », liée au Secrétariat Général d'intégration Charismatique et Mission Partagée. Cette équipe est composée des personnes suivantes: P. Javier Aguirregabiria (DPG), P. Emmanuel Suarez (Mexique), P. Javier Alonso (Amérique Centrale et Caraïbes), P. Juan Carlos de la Riva (Venezuela) et M. Guillermo Gómez (Béthanie). La proposition de cette équipe de travail est la mise en branle du MOUVEMENT CALASANZ dans tous les Démarcations qui le souhaitent. La Congrégation Générale a accueilli avec joie la proposition, l'approuve et la propose à l'Ordre comme une bonne option pastorale pour toutes les Démarcations qui le considèrent souhaitable pour le développement de leur action évangélisatrice.


LE MOUVEMENT CALASANZ Voici quelques unes des caractéristiques fondamentales du MOUVEMENT CALASANZ : a) On proposé une pastorale de processus, à partir de l'oifre d'un itinéraire pastoral complet, de l'âge des enfants à l'âge adulte. b) Travail en clé de formation vocationnelle. Le but est que chacun découvre la vocation à laquelle le Seigneur l'appelle. c) Offre claire d'aboutissement à la Vie Religieuse et à la Fraternité Piariste, ainsi que toutes les possibilités ecclésiales et piaristes. d) Importance de la formation appropriée des éducateurs et le travail en réseau entre les Démarcations. Joint à cette lettre vous trouverez un dépliant sur le Mouvement Calasanz et dans un délai court, vous recevrez une documentation plus complète. MISE EN ŒUVRE INITIALE a) De façon provisoire, la Congrégation Générale constitue comme Equipe Coordonnateur du Mouvement Calasanz à la même « Equipe de Processus de Pastorale » citée plus haut. b) Dans les prochaines semaines vous tous recevrez plus d'informations sur cette proposition et les directives pour la mettre en route, tout envoyé par l'Equipe responsable. c) Tous les Démarcations intéressées doivent nommer une personne responsable qui se mette en contact avec l'Equipe Coordonnatrice. C'est le désir de la Congrégation Générale que cette proposition signifie un nouvel élan à notre mission pastorale et qu'elle contribue au développement du travail en réseau dans les Ecoles Pies, en communion de plus en plus forte. Recevez nos salutations chaleureuses. Pedro Aguado Sch. P. Père Général P. Ricardo Querol Sch.P. Secrétaire Général Rome, 31 mai 2012



Prot. SG/165-S/2012

A TODOS LOS RELIGIOSOS DE LA ORDEN LA GRACIA Y LA PAZ DE DIOS, NUESTRO PADRE Queridos hermanos: Como todos sabéis, unas de las áreas fundamentales que tenemos que desarrollar en nuestra Orden es todo lo referido a la Formación Permanente y, de modo especial, el acompañamiento de los diversos ciclos vitales de los religiosos. La Congregación General ha venido trabajando durante estos meses, en comunión con los Superiores Mayores, sobre todo lo referido al acompañamiento de los religiosos "adultos jóvenes", la etapa vital propia de los primeros años de la vida escolapia adulta. Ponemos en vuestras manos el fruto de este trabajo, publicado co-

mo "Orientaciones para el acompañamiento de los religiosos adultos jóvenes".

Estas orientaciones han sido aprobadas por la Congregación General en mayo de 2012. El documento comienza ofreciendo una clarificación del tema y de su importancia en la vida de la Orden, sugiriendo una definición del ciclo vital propio de esta etapa de la vida. A continuación se desarrolla todo lo relativo al proceso formativo y de acompañamiento, destacando las áreas más importantes, las opciones desde las que proponemos trabajar y las diversas estrategias que podemos llevar adelante. Se ofrecen también algunas pistas para los Superiores Mayores y para los propios religiosos adultos jóvenes y las opciones fundamentales de la Congregación General. A modo de anexo se presentan también las conclusiones de dos "Encuentros de Orden" celebrados en 2011 sobre este tema, uno de los propios religiosos adultos jóvenes, y otro de los responsables de su acompañamiento. La Congregación General considera que estamos ante una gran oportunidad y, a la vez, un gran desafío: ser capaces de impulsar un proceso integral de acompañamiento de los religiosos que posibilite el crecimiento de todos en fidelidad a la propia vocación. Os invitamos a reflexionar sobre este tema con ayuda de estas "orientaciones" y a hacer todo lo que esté en vuestra mano para que en nuestras Comunidades y Demarcaciones vaya creciendo, poco a poco, una cultura de Orden basada en el acompañamiento fraterno y comunitario. Recibid un abrazo fraterno La Congregación General de las Escuelas Pías

Roma, 1 de junio de 2012, Año Vocacional Escolapio


Prot. SG/165-S/2012

TO ALL THE RELIGIOUS OF THE ORDER THE GRACE AND THE PEACE OF GOD, OUR FATHER Dear brothers: As you all know, one of the key areas that we need to develop in our Order is referred to the Permanent Formation and, in particular, the accompaniment of various vital cycles of the religious. The General Congregation has been working during these months, in communion with the Major Superiors, especially concerning the accompaniment of religious "young adults", the vital stage of the first years of the Piarist adulthood. We put in your hands the result of this work, published as "Guidelines for the accompaniment of religious young adults". These guidelines have been approved by the General Congregation in may 2012. The document begins offering a clarification of the topic and its importance in the life of the Order, suggesting a definition of the life cycle of this stage of life. Then everything regarding the formative process and accompanying is developed, highlighting the most important areas, options from which we intend to work and various strategies that we can move forward. Also we offer some clues for the Major Superiors and religious young adults themselves and the fundamental choices of the General Congregation. As a kind of annex they are also presented the conclusions of two "Meetings of the Order" held in 2011 on this topic, one of the religious young adults themselves, and one of those responsible for their accompaniment. The Congregation General believes that we have a great opportunity, and at the same time, a great challenge: to be able to promote a comprehensive process of accompaniment of the religious enabling the growth of all in fidelity to their vocation. We invite you to reflect on this theme with the help of these "guidelines" and to do everything in your hand so that in our Communities and Demarcations will grow gradually a culture of Order based on fraternal and community accompaniment. Receive a fraternal hug The Congregation of the Pious Schools

Rome, June 1st 2012, Piarist Vocational Year


Prot. SG/165-S/2012

A TUTTI I RELIGIOSI DELL'ORDINE LA GRAZIA E LA PACE DI DIO, NOSTRO PADRE Cari fratelli: Come tutti voi sapete, una delle aree fondamentali che dobbiamo poter sviluppare nel nostro Ordine, è tutto quanto fa riferimento alla Formazione Permanente e, in modo specifico, all'accompagnamento dei vari cicli vitali dei religiosi. La Congregazione Generale ha avuto modo di lavorare in questi mesi, in comunione con i Superiori Maggiori, soprattutto su tutto quanto è relativo all'accompagnamento dei religiosi "giovani-adulti", la tappa di vita specifica dei primi anni della vita scolopica adulta. Mettiamo nelle vostre mani il frutto di questo lavoro, pubblicato sotto il nome di "Orientamenti per l'accompagnamento dei religiosi giovani-adulti". Questi orientamenti sono stati approvati dalla Congregazione Generale nel mese di maggio del 2012. Il documento inizia con una chiarificazione del tema e della sua importanza per la vita dell'Ordine, e suggerisce una definizione del ciclo specifico di questa tappa di vita. Quindi viene sviluppato il tema relativo al processo formativo e di accompagnamento, mettendo in evidenza le aree più importanti, le opzioni dalle quali proponiamo di lavorare e le varie strategie che possiamo adottare. Vengono offerte, inoltre, alcune piste per i Superiori Maggiori per i religiosi giovani-adulti e le opzioni fondamentali della Congregazione Generale. A mo' di allegato verranno presentate anche le conclusioni dei due "Incontri dell'Ordine" celebrati nel 2011 riguardo a questo tema, uno più specifico per i religiosi giovani-adulti, l'altro diretto ai responsabili del loro accompagnamento. La Congregazione Generale ritiene che siamo di fronte ad una grande opportunità e, probabilmente, ad una grande sfida: essere capaci di promuovere un processo di accompagnamento integrale dei religiosi, che renda possibile la crescita di tutti rimanendo fedeli alla propria vocazione. Vi invitiamo a riflettere su questo tema con il supporto di questi "orientamenti" e fare tutto ciò che è nelle vostre possibilità affinché nelle nostre Comunità e nelle nostre Demarcazioni cresca, poco a poco, una cultura di Ordine basata sull'accompagnamento fraterno e comunitario. Ricevete un abbraccio fraterno. La Congregazione Generale delle Scuole Pie

Roma, 1 giugno 2012, Anno Vocazionale Scolopico


Prot. SG/165-S/2012

À TOUS LES RELIGIEUX DE L'ORDRE LA GRÂCE ET LA PAIX DE DIEU, NOTRE PÈRE Chers frères : Comme vous tous le savez, l'un des principaux secteurs que nous devons développer dans notre Ordre est tout ce qui fait référence à la formation permanente et, en particulier, l'accompagnement des différents cycles vitaux des religieux. La Congrégation Générale a travaillé durant ces mois, en communion avec les Supérieurs Majeurs, notamment en ce qui concerne l'accompagnement des religieux «adultes jeunes », l'étape essentielle des premières années de l'âge adulte piariste. Nous mettons entre vos mains Le résultat de ce travail, publié sous le titre de

«Lignes directrices pour l'accompagnement des religieux adultes jeunes». Ces

lignes directrices ont été approuvées par la Congrégation Générale en mai 2012. Le document commence offrant une clarification du sujet et de son importance dans la vie de l'Ordre. Il suggère une définition du cycle vital de cette étape de la vie. On développe ensuite ce qui concerne le processus de formation et d'accompagnement, mettant en évidence les zones les plus importantes, les options à partir desquelles nous avons l'intention de travailler et les différentes stratégies que nous pouvons mettre en place. On offre aussi quelques indices pour les Supérieurs Majeurs et les religieux adultes jeunes eux-mêmes, et les choix fondamentaux de la Congrégation Générale. À mode d'annexe sont également présentées les conclusions des deux « Réunions d'Ordre » en 2011 sur ce sujet, une des religieux adultes jeunes eux-mêmes et une autre des responsables pour leur accompagnement. La Congrégation Générale estime que nous sommes devant une grande opportunité et en même temps, un grand défi : être en mesure de promouvoir une démarche globale d'accompagnement des religieux permettant la croissance de tous dans la fidélité à sa propre vocation. Nous vous invitons à réfléchir sur ce thème avec l'aide de ces « lignes directrices » et de faire tout dans votre main de sorte que, dans nos Communautés et nos Démarcations augmentera graduellement, une culture d'Ordre fondée sur Y accompagnement fraternel et communautaire. Je vous embrasse fraternellement La Congrégation Générale des Ecoles Pies

Rome, 1er juin 2012, Année Vocationnelle Piariste


Prot. SG/165-S/2012 DECRETO DE ERECCIÓN DE NUEVA PROVINCIA, POR LA FUSIÓN DE LA PROVINCIA TERCERA DEMARCACIÓN DE ESPAÑA CON LA PROVINCIA DE VALENCIA, Y DE NOMBRAMIENTO DE LA CONGREGACIÓN PROVINCIAL

Teniendo en cuenta el número 170 de nuestras Constituciones y el mandato recibido del 46° Capítulo General de "impulsar la revitalización, consolidación y crecimiento solidario de la Orden a través de los cambios estructurales necesarios" (I Línea General de Acción), y siguiendo las directrices marcadas por la Proposición 45 aprobada en el mismo 46° Capítulo General, la Congregación General animó e impulsó durante los últimos años el proyecto de colaboración y unión de la Provincia "Escuelas Pías de España Tercera Demarcación" con la Provincia de "Escuelas Pías de Valencia". Consultados los respectivos Capítulos Provinciales de 2011, y recibida posteriormente (documento de 26 de abril de 2012) la petición conjunta de ambas Congregaciones Provinciales de crear la nueva Provincia antes del curso escolar 2012-2013, hechas las oportunas consultas, la Congregación General, por las presentes, a tenor del número 171 de nuestras Constituciones y del 254 de nuestras Reglas, para alabanza de Dios y utilidad del prójia

CONSTITUYE O ERIGE UNA NUEVA PROVINCIA, FORMADA DE LA ACTUAL PROVINCIA TERCERA DEMARCACIÓN DE ESPAÑA Y DE LA ACTUAL PROVINCIA DE VALENCIA, CUYO NOMBRE OFICIAL ES "ESCUELAS PÍAS, PROVINCIA BETANIA'.

La nueva Provincia queda constituida por las siguientes Casas canónicas: 1. Casa de ALCALÁ DE HENARES, erigida en 1957 2. Casa de CERCEDILLA, San José de Calasanz, erigida en 1993 3. Casa de GETAFE, Inmaculada Concepción, erigida en 1737 4. Casa de LA CORUÑA, San José de Calasanz, erigida en 1964 5. Casa de MADRID, Virgen de las Escuelas Pías (Colegio Calasancio), erigida en 1922 6. Casa de MADRID, Aluche, Virgen de las Escuelas Pías, erigida en 1968 7. Casa de MADRID, San José de Calasanz (Residencia Calasanz), erigida en 1978 8. Casa de MONFORTE DE LEMOS, Visitación de la B.V.M., erigida en 1873 9. Casa de OVIEDO, Nuestro Santo Padre, erigida en 1946 10. Casa de POZUELO DE ALARCÓN, San Fernando, erigida en 1729 11. Casa de SALAMANCA, San José de Calasanz, erigida en 1956


12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

Casa de SANTA CRUZ DE TENERIFE, Madre de Dios, erigida en 1940 Casa de SANTANDER, San José de Calasanz, erigida en 1983 Casa de VILLACARRIEDO, San Antonio de Padua, erigida en 1746 Casa de ALBACETE, Sagrada Familia, erigida en 1924 Casa de ALGEMESÍ, San José de Calasanz, erigida en 1908 Casa de CASTELLÓN DE LA PLANA, San Juan Bautista, erigida en 1897 Casa de GANDÍA, San Francisco de Borja, erigida en 1807 Casa de VALENCIA, San Joaquín, erigida en 1738 Casa de VALENCIA, San José de Calasanz, erigida en 1954 Casa de VALENCIA, Sagrado Corazón de Jesús, erigida en 1963 Casa de VALENCIA, Madre de Dios, erigida en 1984 Casa de AKURENAM, San José de Calasanz Casa de EKOBENAM-BATA, San José de Calasanz, erigida en 1992 Casa de AKONIBE, sede filial de Ekobenam, Nuestra Señora de África, erigida en 1979 Casa de LIBREVILLE, San José de Calasanz, erigida en 1995 Casa de LA ROMANA, Santa María de la Altagracia, erigida en 1984 Casa de LEÓN, San José de Calasanz, erigida en 1949 Casa de MANAGUA, San José de Calasanz, erigida en 1950 Casa de SAN JOSÉ, Montes de Oca, San José de Calasanz, erigida en 1961 Casa de SAN JOSÉ, Montes de Oca, Juniorato, San José de Calasanz, erigida en 1978 Casa de SAN JOSÉ, Sabanilla Casa de SANTO DOMINGO, San José de Calasanz, erigida en 1954.

En conformidad con el número 146 de las Constituciones y con el número 216 de las Reglas, quedan incardinados en la nueva Provincia los siguientes religiosos: 1. Díaz Peña, José 2. Fernández Vallej o, Rafael 3. Ruiz Isla, Ángel 4. Ruiz Martínez, Manuel 5. Mínguez Tortajada, José 6. Álvarez Flórez, Arturo 7. Gómez Gómez, Andrés 8. Ordás Rodríguez, Leonardo 9. Pérez Diez, Isidro 10. López Vega, Fernando 11. Suárez Pérez, Gerardo 12. Camps Ginestar, Ernesto 13. García Reig, Vicente 14. Gaspar Fontestad, Vicente 15. Rodríguez Riezu, José Esteban 16. Puig España, Rafael


17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 4 5. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59.

Andrés Nistal, Avelino Díaz González, Fortunato Peña Saiz, Urbano Cárcel Haya, Alberto García Martínez, Andrés Martínez Rodríguez, Víctor Paricio Rubio, José Seguí Estevan, Juan Borredá Gadea, Salvador Gómez López, Fidel Martínez Abad, Eduardo Núñez Merayo, Antonio Saiz Mozuelos, José Luis Sedaño Sedaño, Eladio Martínez Martín, Ángel Gosp Castañer, Rafael Eraso Soto, José Giner Guerri, Severino Miguel García, Ángel Fernández Segurado, Florencio López Saiz, Aniano Mozuelos Baranda, José Pérez Pérez, Antonio Ochagavía Gómez, Mariano Antequera Sancho, Manuel San Millán Fernández, Raúl Cadarso Sancho, Valentín Rodríguez Saiz, Valeriano Faubell Zapata, Vicente Martín Morillo, Rafael Del Río Ortega, Jesús López Baranda, Félix Saiz Mozuelos, Tomás Serra Martínez, Enrique Varona González, Daniel López Fernández, Domiciano Martínez Martínez, Antonio Quijada Alonso, Abilio Rodríguez Vázquez, Celso Vinuesa Fernández, Gabino Reig Furió, Vicente Escrivá Pons, José García Gómez, Isaac


60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101. 102.

Brihuega Burgos, Miguel Cavada de la Riva, Francisco Javier Cristóbal Cebrián, Félix Manuel De Santiago Martínez, Celestino López Roitegui, Ignacio López Saiz, Antonio López Varona, Rufino Martínez Sainz, Antonio Sedaño Sedaño, Julián Del Val Hernández, Teodoro Sacedón Orduña, Vicente Vega Pérez, Antolín Ramos García, Paulino Atienza Peña, José García Sedaño, Esteban Rodríguez Fernández, Antonio Sainz López, Eugenio Monzó Peiró, Antonio Saiz Eguren, Antonio Cabezas Moya, José Gallo Ceballos, José Luis López Ruiz, Salvador Martínez Manzanedo, Damián Merino Vallejo, Jesús Vaquero Villalba, Jesús Duart Domingo, José Fuster Ángel, Francisco Tortajada Gomis, Emilio García Alonso, Juan Peña Vicario, Fidencio Zamanillo Rosales, José María Arroyo Castillo, Gonzalo Zaera Monforte, Urbano De Arce López, Ángel Miguel Blanco Gago, Zacarías Martínez Peña, José Antonio Navarrete Martínez, Santiago Sedaño Parte, Ángel Alcocer Navarro, José Escuder Molíns, Vicente Navarro Majarín, Bernardo Martínez de León, Emilio Álvarez Iglesias, Juan


103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145.

Alemany Grau, Enrique Álvarez Gómez, José Antonio Martínez Sainz, Cirilo Sedaño Gutiérrez, Policarpo Signes Chover, Enrique Simón Quintana, José Antonio Pérez Oliva, Roberto Gregori Agud, Luis Sacedón Orduña, José María Arnal Ferrer, Fernando Ferrer Solivares, Enrique Corzo Toral, José Luis Avilés Alcarria, Ceferino Pérez García, Manuel Zanón Catalá, José Luis Martínez Sánchez, Alejandro Terol Richart, Elias Martínez Lafuente, Francisco Climent López, Vicente Nieto Fernández, Jerónimo Sánchez Mateo, Andrés García Tapia, Ireneo Alonso Tudanca, Bernardo García García, Marino Gómez Gómez, Venancio Gómez Santos, Antonio Gutiérrez Gómez, Julio Sánchez Corrales, Santiago Díaz Sedaño, Pedro Mendoza Moraga, Donald Nava Muñoz, Ramiro González Martín, José Gimeno Rodrigo, Rogelio De Lora Navarro, Antonio Cuesta Parrilla, José Luis Nieto Maestre, Francisco Montesinos Ortí, Francisco Enrique Olaso Peiró, Francisco Javier Nebot Bausá, Manuel Sierra Juárez, Manuel Ricardo Mulet i Ruis, Francesc Agudo García, Francisco Javier Gabaldón González, Pedro Miguel


146. 147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 159. 160. 161. 162. 163. 164. 165. 166. 167. 168. 169. 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 178. 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. 188.

Bravo Román, José Rodríguez Fernández, Eladio Monge Burón, José Luis Hallado Arenales, Daniel Martín Nieto, Luis Rodríguez Varas, Enrique Gil Grande, Víctor Brines Flames, Francisco Javier Molina García, Francisco Javier Alonso Arroyo, Francisco Javier Martínez Santamaría, Pedro Sánchez Solimán, Héctor Fulgencio Camp Mora, José Manuel Such Hernández, Carlos De la Cruz Fernández, Hipólito Orón Semper, José Víctor Robert Esquivel, Rodolfo José Ruiz Cortizo, Jorge Iván De los Santos Medina, Simón Alberto Sánchez Pión, Léster Adolfo Llorca Escolano, Camilo Ayala Guijarro, Ángel Marqués Rodríguez, Eloy Alvarado Molina, Numa José Nguema Obomo, Daniel Engonga Akele, Lucio Baldizón Arata, Flavio Benito Ndong Abeme, Salvador Salmerón Zapata, Absalón José Valdivia Prado, Mauricio Antonio Juan Santos, José Fernando Eyene Bilogo, Pascual Altamirano Luna, Adam Gregorio Guerrero Concepción, Adrián Gonzalo Mendoza Guevara, Juan Alfonso Vergara Benavente, Alberto Mitogo Angue, Bernardo Calcáneo Astúa, Federico Barahona Silva, Ever Antonio Vargas López, Yefrin Antonio Ondó Oyana, Santiago Nguere Contreras Aguilar, Óscar Benito Beka Obono, Jovino Obama


189. 190. 191. 192. 193. 194. 195.

Jiménez Gutiérrez, Salvador Kololo Mfumu, Didier Poudy, Alain Fadeau López López, Pablo Antonio Pérez Vargas, César Alexander Milingi Labio, Maximilien Okitasombo, Christian Talekula

Según el número 220.1° de las Reglas, por las presentes, quedan inscritos en la nueva Provincia los siguientes religiosos: 1. Barsanas Chia, Judie - religioso de la Viceprovincia de Japón-Filipinas 2. De Pablo Sanz, Juan - religioso de la Provincia de Aragón 3. Djabur, Hermán Yanto - religioso de la Viceprovincia de Japón-Filipinas 4. Edang, Antoine Thierry - religioso de la Provincia de Aragón 5. Engamba, Florent - religioso de la Provincia de Aragón 6. Herranz Vázquez, Demetrio - religioso de la Provincia de Argentina 7. Leo Lando, Marcelino - religioso de la Viceprovincia de Japón-Filipinas 8. Ramírez Lebrilla, José Mario - religioso de la Viceprovincia de Japón-Filipinas 9. Sobrino Garijo, Martín - religioso de la Provincia de Aragón 10. Tamutana, Andreas - religioso de la Provincia de Aragón 11. Tume Lahndze Wiyaila, Amos - religioso de la Provincia de Aragón Religiosos en situación especial: 1. Cassillas íñiguez, Arturo 2. Catoira Viñán, José Ramón 3. Centeno Jerez, Yáder Francisco 4. Diéguez García, Jesús 5. González Fidalgo, Luis 6. Martínez Villar, Juan María 7. Micó Avomo, Lorenzo Obama 8. Micó Avomo, Venancio Ángel 9. Ortiz de Zárate Sanz, Carlos 10. Oyono Mangue, Macario Ntutumu 11. Santamaría Monasterio, Tomás 12. Sanz Gómez, José Luis tes:

Las Obras que forman parte de la nueva Provincia de Betania son las siguiena) Colegios 1. ALCALÁ DE HENARES. Colegio "Escuelas Pías".


2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

GETAFE. Colegio "La Inmaculada". GETAFE. Colegio "La Inmaculada" - Formación Profesional I - II. LA CORUÑA. Colegio "Calasanz". MADRID. Colegio "Escuelas Pías de Aluche". MADRID. Colegio Calasancio "Ntra. Sra. de las Escuelas Pías". MONFORTE DE LEMOS. Colegio "Ntra. Sra. de la Antigua". OVIEDO. Colegio "Calasanz - Loyola". POZUELO DE ALARCÓN. Colegio "Escuelas Pías de San Fernando". SALAMANCA. Colegio "Calasanz". SALAMANCA. Casa-Escuela "Lorenzo Milani" - Formación Profesional. SANTANDER. Colegio "Calasanz". SANTA CRUZ DE TENERIFE. Colegio "Escuelas Pías (Quisisana)". VILLACARRIEDO. Colegio "Calasanz". AKURENAM. Colegio "Calasanz" - Bachillerato Elemental. AKURENAM. Centro de Formación Profesional "Calasanz" - Carpintería. EKOBENAM-BATA. Colegio "San José de Calasanz". LIBREVILLE. Collège "Saint Joseph de Calasanz". ALBACETE. Colegio « Escuelas Pías ». ALGEMESÍ. Colegio « San José de Calasanz ». CASTELLÓN DE LA PLANA. Colegio "Escuelas Pías". GANDÍA. Real Colegio de las "Escuelas Pías" (Infantil - Primaria). GANDÍA. Real Colegio de las "Escuelas Pías" (ESO - Bachillerato). VALENCIA. Real Colegio de las "Escuelas Pías". VALENCIA. Colegio "San José de Calasanz". VALENCIA. Colegio "Escuelas Pías Malvarrosa". LA ROMANA. Escuela Calasanz "San Pedro" (Matutino/Vespertino/ Nocturno). LA ROMANA. Escuela Calasanz "San Eduardo" (Matutino/Vespertino). LEÓN. Colegio "Calasanz". MANAGUA. Colegio "Calasanz" (Diurno/Vespertino). SAN JOSÉ. Colegio "Calasanz Sabanilla" (Nocturno). SAN JOSÉ. Colegio "Calasanz San Pedro Montes de Oca" (Hispanocostarricense). SANTO DOMINGO. Colegio "Calasanz" (Diurno/Nocturno).

b) Parroquias 1. MADRID. Parroquia "Ntra. Sra. de Aluche". 2. OVIEDO. Parroquia "Ntra. Sra. de la Merced". 3. VILLACARRIEDO. Parroquia "San Martín de Tours". 4. VILLACARRIEDO. Parroquia "San Juan Bautista" de Selaya. 5. VILLACARRIEDO. Parroquia "San Cristóbal" de Abionzo. 6. AKONIBE. Parroquia "San Pío X". 7. LIBREVILLE. Paroisse "Saint Louis-Marie Grignion de Monfort".


8. ALGEMESÍ. Parroquia "San Pío X". 9. VALENCIA. Parroquia "San José de Calasanz", 10. LA ROMANA. Parroquia "Cristo Rey". c) Templos con culto público o capillas 1. GETAFE. Iglesia "La Inmaculada Concepción". 2. MADRID. Iglesia "San Antón". 3. MADRID. Iglesia del Colegio "Calasancio". 4. MONFORTE DE LEMOS. Iglesia Escolapios. 5. AKURENAM. Capilla "San José de Calasanz". 6. EKOBENAM-BATA. Capilla de Biyendem "San José Obrero". 7. EKOBENAM-BATA. Capilla de Ekobenam "San Miguel". 8. GANDÍA. Ermita "Santa Ana". d) Otras Obras Educativas 1. CERCEDILLA. Casa de retiros y convivencias "Miradero Calasanz". 2. MADRID. Real Hermandad y Cofradía de Nazarenos. 3. SALAMANCA. Casa Escuela "Santiago Uno". 4. SALAMANCA. Casa Escuela "Santiago Dos". 5. CABRERIZOS/SALAMANCA. Casa Escuela "Santiago Tres". 6. LEÓN/SALAMANCA. Casa Escuela "Santiago Cuatro". 7. SANTA MARTA DE TORMES/SALAMANCA. Casa Escuela "Santiago Cinco". 8. SALAMANCA. Vivienda Hogar "Santiago Seis". 9. ALDEATEJADA/SALAMANCA. Vivienda Hogar "Santiago Siete". 10. SALAMANCA. Internado - Colegio "Calasanz". 11. VILLACARRIEDO. Internado - Colegio "Calasanz". 12. AKONIBE. Colegio Nacional (del Estado). 13. AKONIBE. Instituto Nacional de Bachillerato Elemental (del Estado). 14. AKONIBE. Internado "Ntra. Sra. de África". 15. OREA. Campamento "Cabrillas". 16. SERRA. Casa de convivencias "San Miguel". 17. VALENCIA. Trastévere - VES. 18. VALENCIA. Grupos de Espiritualidad Calasancia (GEC). 19. VALENCIA. Fundación ITAKA-Escolapios. 20. LA ROMANA. Campamentos "Calasanz nos une". 21. LA ROMANA. Guardería Caletas. 22. LA ROMANA. Red de Educación no-formal "Calasanz nos une". 23. LA ROMANA. Red de Salud Infantil. 24. LEÓN. Centro Cultural "Calasanz". 25. LEÓN. Centro Juvenil "Hinnení". 26. SAN JOSÉ/SABANILLA. Asociación Ciudad Hogar Calasanz. 27. SANTO DOMINGO. Centro Cultural "Calasanz" de La Puya.


e) Fraternidades Escolapias 1. MADRID. Fraternidad Escolapia de la Tercera Demarcación de España 2. VALENCIA. Fraternidad Escolapia de Valencia La Congregación General, tras haber recibido las papeletas enviadas por los religiosos de ambas Demarcaciones (TDH y Valencia) y una vez realizadas las oportunas consultas, nombra como primera Congregación Provincial de la nueva Provincia Betania, hasta el final del cuatrienio 2011-2015, a los siguientes religiosos: P. Daniel HALLADO ARENALES P. Francesc MULET i RUÍS P. Francisco Javier MOLINA GARCÍA P. Caries SUCH HERNÁNDEZ P. Jorge Iván RUIZ CORTIZO

Superior Provincial Asistente Provincial Asistente Provincial Asistente Provincial Asistente Provincial

El presente Decreto entrará en vigor el día 7 de junio de 2012, cuando el P. Provincial y sus Asistentes tomen posesión de sus cargos en Valencia, en ceremonia presidida por el Asistente General por España, P. Miguel Giráldez. La Congregación General, en lo que toca al prescrito 'nihil obstat' que dio en su día para los respectivos nombramientos, declara que los Superiores Locales y Maestro de Júniores quedan confirmados en sus cargos respectivos hasta el final del cuatrienio para el que fueron nombrados. Todas y cada una de las partes del presente Decreto las refrenda unánimemente la Congregación General, gozosa y esperanzada, puesta la mira en el mandato recibido del 46° Capítulo General de liderar y coordinar un plan de Reestructuración de la Orden que le ayude a crecer en Vida y Misión. El P. General y su Consejo encomiendan confiadamente al Señor Jesús, a Ntra. Sra. de las Escuelas Pías y a nuestro Santo Padre José de Calasanz la feliz andadura de la nueva Provincia Betania. Que el Espíritu Santo dé el crecimiento. Dado en Roma, en la sesión de la Congregación General del día 2 de junio de 2012. Pedro Aguado Sch. P. Padre Generale P. Ricardo Querol Sch. P. Secretario General


Prot. SG/165-S/2012 DECREE OF ERECTION OF A NEW PROVINCE, BY THE MERGER OF THE PROVINCE THIRD DEMARCATION OF SPAIN WITH THE PROVINCE OF VALENCIA, AND APPOINTMENT OF THE PROVINCIAL CONGREGATION

Taking into account the number 170 of our Constitutions and the mandate received from the 46th General Chapter to "foster the revitalization, consolidation and solidary growth of the Order through the necessary structural changes" (1st General Line of Action), and following the guidelines marked by the proposition 45 passed by the same 46 th General Chapter, the General Congregation encouraged and pushed over the past years the project of cooperation and union of the Province "Pious Schools of Spain Third Demarcation" with the province "Pious Schools of Valencia". Consulted the respective Provincial Chapters of 2011, and subsequently received (document of April 26, 2012) the joint request of both Provincial Congregations for the creation of the new province before the academic year 2012-2013, made the appropriate consultations, the General Congregation, for the present, under the number 171 of our Constitutions and the 254 of our Rules, for praise of God and the neighbor utility, CONSTITUTES OR CREATES A NEW PROVINCE, CONSISTING OF THE CURRENT PROVINCE THIRD DEMARCATION OF SPAIN AND THE CURRENT PROVINCE OF VALENCIA, WHOSE OFFICIAL NAME IS "PIOUS SCHOOLS, BETHANY PROVINCE".

The new Province Is composed of the following canonical Houses: 1. House of ALCALÁ DE HENARES, erected in 1957 2. House of CERCEDILLA, St. Joseph Calasanz, erected in 1993 3. House of GETAFE, Immaculate Conception, built in 1737 4. House of LA CO RUÑA, St Joseph Calasanz, erected in 1964 5. House of MADRID, Our Lady of the Pious Schools (Calasancio School), erected in 1922 6. House of MADRID, Aluche, Our Lady of the Pious Schools, erected in 1968 7. House of MADRID, St. Joseph Calasanz (Calasanz residence), erected in 1978 8. House of MONFORTE DE LEMOS, Visitation of the B.V.M., erected in 1873 9. OVIEDO, Our Holy Father, house erected in 1946 10. House of POZUELO DE ALARCÓN, San Fernando, erected in 1729 11. House of SALAMANCA, St. Joseph Calasanz, erected in 1956


12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

House of SANTA CRUZ DE TENERIFE, Mother of God, erected in 1940 House of SANTANDER, St Joseph Calasanz, erected in 1983 House of VILLACARRIEDO, St Anthony de Padua, erected in 1746 House of ALBACETE, Holy Family, erected in 1924 House of ALGEMESÍ, St. Joseph Calasanz, erected in 1908 House of CASTELLÓN DE LA PLANA, St. John the Baptist, erected in 1897 House of GANDIA, St Francis of Borja, erected in 1807 House of VALENCIA, St Joachim, erected in 1738 House of VALENCIA, St. Joseph Calasanz, erected in 1954 House of VALENCIA, Sacred Heart of Jesus, erected in 1963 House of VALENCIA, Mother of God, erected in 1984 House of AKURENAM, Saint Joseph Calasanz House of EKOBENAM - BATA, St. Joseph Calasanz, erected in 1992 House of AKONIBE, subsidiary house of Ekobenam, our Lady of Africa, erected in 1979 House of LIBREVILLE, St. Joseph Calasanz, erected in 1995 House of LA ROMANA, Our Lady of Altagracia, erected in 1984 House of Leon, Saint Joseph Calasanz, erected in 1949 House of MANAGUA, Saint Joseph Calasanz, erected in 1950 House of SAN JOSÉ, Montes de Oca, St Joseph Calasanz, erected in 1961 House of SAN JOSÉ, Montes de Oca, Junio rate, St. Joseph Calasanz, erected in 1978 House of SAN JOSÉ, Sabanilla House of SANTO DOMINGO, St. Joseph Calasanz, erected in 1954.

In accordance with number 146 of the Constitutions and the number 216 of the Rules, are incardinated in the new Province the following religious: 1. Diaz Peña, José 2. Fernández Valle jo, Rafael 3. Ruiz Isla, Angel 4. Ruiz Martinez, Manuel 5. Minguez Tortajada, José 6. Alvarez Flórez, Arturo 7. Gómez Gómez, Andrés 8. Ordás Rodríguez, Leonardo 9. Pérez Diez, Isidro 10. López Vega, Fernando 11. Suárez Pérez, Gerardo 12. Camps Ginestar, Ernesto 13. García Reig, Vicente 14. Gaspar Fontestad, Vicente 15. Rodríguez Riezu, José Esteban


16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 4 5. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58.

Puig España, Rafael Andrés Nistal, Avelino Díaz González, Fortunato Peña Saiz, Urbano Cárcel Haya, Alberto García Martínez, Andrés Martínez Rodríguez, Víctor Paricio Rubio, José Seguí Estevan, Juan Borredá Gadea, Salvador Gómez López, Fidel Martínez Abad, Eduardo Núñez Merayo, Antonio Saiz Mozuelos, José Luis Sedaño Sedaño, Eladio Martínez Martín, Ángel Gosp Castañer, Rafael Eraso Soto, José Giner Guerri, Severino Miguel García, Ángel Fernández Segurado, Florencio López Saiz, Aniano Mozuelos Baranda, José Pérez Pérez, Antonio Ochagavía Gómez, Mariano Antequera Sancho, Manuel San Millán Fernández, Raúl Cadarso Sancho, Valentín Rodríguez Saiz, Valeriano Faubell Zapata, Vicente Martín Morillo, Rafael Del Río Ortega, Jesús López Baranda, Félix Saiz Mozuelos, Tomás Serra Martínez, Enrique Varona González, Daniel López Fernández, Domiciano Martínez Martínez, Antonio Quijada Alonso, Abilio Rodríguez Vázquez, Celso Vinuesa Fernández, Gabino Reig Furió, Vicente Escrivá Pons, José


59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101.

García Gómez, Isaac Brihuega Burgos, Miguel Cavada de la Riva, Francisco Javier Cristóbal Cebrián, Félix Manuel De Santiago Martínez, Celestino López Roitegui, Ignacio López Saiz, Antonio López Varona, Rufino Martínez Sainz, Antonio Sedaño Sedaño, Julián Del Val Hernández, Teodoro Sacedón Orduña, Vicente Vega Pérez, Antolín Ramos García, Paulino Atienza Peña, José García Sedaño, Esteban Rodríguez Fernández, Antonio Sainz López, Eugenio Monzó Peiró, Antonio Saiz Eguren, Antonio Cabezas Moya, José Gallo Ceballos, José Luis López Ruiz, Salvador Martínez Manzanedo, Damián Merino Vallejo, Jesús Vaquero Villalba, Jesús Duart Domingo, José Fuster Ángel, Francisco Tortajada Gomis, Emilio García Alonso, Juan Peña Vicario, Fidencio Zamanillo Rosales, José María Arroyo Castillo, Gonzalo Zaera Monforte, Urbano De Arce López, Ángel Miguel Blanco Gago, Zacarías Martínez Peña, José Antonio Navarrete Martínez, Santiago Sedaño Parte, Ángel Alcocer Navarro, José Escuder Molíns, Vicente Navarro Majarín, Bernardo Martínez de León, Emilio


102. 103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144.

Álvarez Iglesias, Juan Alemany Grau, Enrique Álvarez Gómez, José Antonio Martínez Sainz, Cirilo Sedaño Gutiérrez, Policarpo Signes Chover, Enrique Simón Quintana, José Antonio Pérez Oliva, Roberto Gregori Agud, Luis Sacedón Orduña, José María Arnal Ferrer, Fernando Ferrer Solivares, Enrique Corzo Toral, José Luis Avilés Alcarria, Ceferino Pérez García, Manuel Zanón Catalá, José Luis Martínez Sánchez, Alejandro Terol Richart, Elias Martínez Lafuente, Francisco Climent López, Vicente Nieto Fernández, Jerónimo Sánchez Mateo, Andrés García Tapia, Ireneo Alonso Tudanca, Bernardo García García, Marino Gómez Gómez, Venancio Gómez Santos, Antonio Gutiérrez Gómez, Julio Sánchez Corrales, Santiago Díaz Sedaño, Pedro Mendoza Moraga, Donald Nava Muñoz, Ramiro González Martín, José Gimeno Rodrigo, Rogelio De Lora Navarro, Antonio Cuesta Parrilla, José Luis Nieto Maestre, Francisco Montesinos Ortí, Francisco Enrique Olaso Peiró, Francisco Javier Nebot Bausá, Manuel Sierra Juárez, Manuel Ricardo Mulet i Ruis, Francesc Agudo García, Francisco Javier


145. 146. 147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 159. 160. 161. 162. 163. 164. 165. 166. 167. 168. 169. 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 178. 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187.

Gabaldon González, Pedro Miguel Bravo Román, José Rodríguez Fernández, Eladio Monge Burón, José Luis Hallado Arenales, Daniel Martín Nieto, Luis Rodríguez Varas, Enrique Gil Grande, Víctor Brines Flames, Francisco Javier Molina García, Francisco Javier Alonso Arroyo, Francisco Javier Martínez Santamaría, Pedro Sánchez Solimán, Héctor Fulgencio Camp Mora, José Manuel Such Hernández, Carlos De la Cruz Fernández, Hipólito Orón Semper, José Víctor Robert Esquivel, Rodolfo José Ruiz Cortizo, Jorge lván De los Santos Medina, Simón Alberto Sánchez Pión, Léster Adolfo Lorca Escolano, Camilo Ayala Guijarro, Ángel Marqués Rodríguez, Eloy Alvarado Molina, Numa José Nguema Obomo, Daniel Engonga Akele, Lucio Baldizón Arata, Flavio Benito Ndong Abeme, Salvador Salmerón Zapata, Absalón José Valdivia Prado, Mauricio Antonio Juan Santos, José Fernando Eyene Bilogo, Pascual Altamirano Luna, Adam Gregorio Guerrero Concepción, Adrián Gonzalo Mendoza Guevara, Juan Alfonso Vergara Benavente, Alberto Mitogo Angue, Bernardo Calcáneo Astúa, Federico Barahona Silva, Ever Antonio Vargas López, Yefrin Antonio Ondó Oyana, Santiago Nguere Contreras Aguilar, Óscar Benito


188. 189. 190. 191. 192. 193. 194. 195.

Beka Obono, Jovino Obama Jiménez Gutiérrez, Salvador Kololo Mfumu, Didier Poudy, Alain Fadeau López López, Pablo Antonio Pérez Vargas, César Alexander Milingi Labio, Maximilien Okitasombo, Christian Talekula

In accordance with the number 220.1e of the Rules, for the present, are inscribed in the new Province the following religious: 1. Barsanas Chia, Judie - religious of the Viceprovince of Japan-Philippines 2. De Pablo Sanz, Juan - religious of the Province of Aragón 3. Djabur, Herman Yanto - religious of the Viceprovince of Japan-Philippines 4. Edang, Antoine Thierry - religious of the Province of Aragón 5. Engamba, Florent - religious of the Province of Aragón 6. Herranz Vázquez, Demetrio - religious of the Province of Argentina 7. Leo Lando, Marcelino - religious of the Viceprovince of Japan-Philippines 8. Ramírez Lebrilla, José Mario religious of the Viceprovince of Japan-Philippines 9. Sobrino Garijo, Martin - religious of the Province of Aragón 10. Tamutana, Andreas - religious of the Province of Aragón 11. Turne Lahndze Wiyaila, Amos - religious of the Province of Aragón Religious in a special situation: 1. Cassillas íñiguez, Arturo 2. Catoira Viñán, José Ramón 3. Centeno Jerez, Yáder Francisco 4. Diéguez García, Jesús 5. González Fidalgo, Luis 6. Martínez Villar, Juan María 7. Mico Avomo, Lorenzo Obama 8. Micó Avomo, Venancio Ángel 9. Ortiz de Zárate Sanz, Carlos 10. Oyono Mangue, Macario Ntutumu 11. Santamaría Monasterio, Tomás 12. Sanz Gómez, José Luis The Works belonging to the new Province Bethany are the following: a) Schools 1. ALCALÁ DE HENARES. "Pious Schools" 2. GETAFE "Immaculate". 3. GETAFE. "Immaculate".- Technical Formation I - II. 4. LA CORUÑA "Calasanz".


5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

MADRID "Pious Schools Aluche". MADRID. Calasancio "Our Lady of the Pious Schools". MONFORTE DE LEMOS. "Our Lady of Antigua". OVIEDO. "Calasanz - Loyola". POZUELO DE ALARCÓN. " Pious Schools San Fernando". SALAMANCA. "Calasanz". SALAMANCA. Home-school "Lorenzo Milani" - Techincal Formation. SANTANDER. "Calasanz". SANTA CRUZ DE TENERIFE. " Pious Schools (Quisisana)". VILLACARRIEDO. "Calasanz". AKURENAM. "Calasanz" - Middle School. AKURENAM. "Calasanz" Technical Formation Center- Carpentry. EKOBENAM-BATA. "St Joseph Calasanz". LIBREVILLE. "Saint Joseph Calasanz". ALBACETE. « Pious Schools ». ALGEMESÌ. « St Joseph Calasanz ». CASTELLÓN DE LA PLANA. " Pious Schools ". GANDÌA. " Pious Schools " (Elementary). GANDÌA. " Pious Schools " (High School). VALENCIA. "Pious Schools ". VALENCIA. "St Joseph Calasanz". VALENCIA. " Pious Schools Malvarrosa". LA ROMANA. Calasanz "St Peter" LA ROMANA. Calasanz "St Edward" LEÓN. "Calasanz". MANAGUA. "Calasanz" SAN JOSE. "Calasanz Sabanilla" SAN JOSE. "Calasanz San Pedro Montes de Oca" SANTO DOMINGO. "Calasanz"

b) Parishes 1. MADRID. "Our Lady of Aluche". 2. OVIEDO. "Our Lady of Mercy". 3. VILLACARRIEDO. "St Martin of Tours". 4. VILLACARRIEDO. "St. John the Baptist" Selaya. 5. VILLACARRIEDO. "St. Christophe" Abionzo. 6. AKONIBE. "St Pious X". 7. LIBREVILLE. "Saint Louis-Marie Grignion de Monfort". 8. ALGEMESÌ. "St Pious X". 9. VALENCIA. "St Josephe Calasanz". 10. LA ROMANA. "Christ the King".


c) Temples with public cult or chapels 1. GETAFE. Church "Inmaculate Conception". 2. MADRID. Church "Saint Antón". 3. MADRID. Church "Calasancio". 4. MONFORTE DE LEMOS. Piarists Church. 5. AKURENAM. "St Joseph Calasanz" chapel. 6. EKOBENAM-BATA. Chapel of Biyendem "Saint Joseph the Labourer" 7. EKOBENAM-BATA. Capilla de Ekobenam "Saint Michael". 8. GANDÍA. Hermitage "Saint Anne". d) Other Educative Works 1. CERCEDILLA. "Miradero Calasanz" Retreat House 2. MADRID. Real Hermandad y Cofradía de Nazarenos. 3. SALAMANCA. "Santiago One" Home School 4. SALAMANCA. "Santiago Two". Home School 5. CABRERIZOS/SALAMANCA."Santiago Three" Home School. 6. LEÓN/SALAMANCA. "Santiago Four" Home School. 7. SANTA MARTA DE TORMES/SALAMANCA. "Santiago Five" Home School. 8. SALAMANCA. "Santiago Six" Home School. 9. ALDEATEJADA/SALAMANCA. "Santiago Seven" Home School. 10. SALAMANCA. "Calasanz" Boarding school. 11. VILLACARRIEDO. "Calasanz" Boarding school. 12. AKONIBE. Public school (Government). 13. AKONIBE. Middle Public school (Government). 14. AKONIBE. "Our Lady of África" Boarding school. 15. OREA. "Cabrillas" Camp. 16. SERRA. "St Michael" Retreat House. 17. VALENCIA. Trastévere-VES. 18. VALENCIA. Groups of Calasanctian Spirituality (GEC). 19. VALENCIA. Foundation ITAKA-Piarists. 20. LA ROMANA. "Calasanz unites us" Camps. 21. LA ROMANA. Caletas Nursery. 22. LA ROMANA." Calasanz unites us" Non-formal education network. 23. LA ROMANA. Children Health Network. 24. LEÓN. "Calasanz" Cultural Center. 25. LEÓN. "Hinnení" Youth Center. 26. SAN JOSÉ/SABANILLA. Asociation Calasanz Home Town. 27. SANTO DOMINGO. "Calasanz" Cultural Center of La Puya. e) Piarist Fraternities 1. MADRID. Piarist Fraternity of the Third Demarcation of Spain 2. VALENCIA. Piarist Fraternity ofValencia


The General Congregation having received ballot papers sent by the religious of both Provinces (TDH and Valencia) and once carried out the appropriate consultations, appointed as first Provincial Congregation of the new Province of Bethany, until the end of the four years 2011-2015, the following religious: Fr. Daniel HALLADO ARENALES: Fr. Francesc MULET RUIS: Fr. Francisco Javier MOLINA GARCIA: Fr. Caries SUCH HERNĂ NDEZ: Fr. Jorge IvĂĄn RUIZ CORTIZO:

Provincial Superior Assistant Provincial Assistant Provincial Assistant Provincial Assistant Provincial

This Decree shall enter into force on 7 June 2012, when Fr. Provincial and his Assistants take possession of their posts in Valencia, in a ceremony presided over by the General Assistant for Spain, Fr. Miguel Giraldez. The General Congregation, regarding the prescribed "nihil obstat" which gave in its day for respective appointments, declares the Local Superiors and Master of Juniors are confirmed in their respective positions until the end of the four years for which they were appointed. Each of the parties of the present Decree are unanimously endorsed by the General Congregation, joyful and hopeful, remembering the mandate received from the 46th General Chapter to lead and coordinate a plan of restructuring the Order to help it grow in life and Mission. Fr. General and his Council confidently entrust to the Lord Jesus, to Our Lady of the Pious Schools and our Holy Founder Joseph Calasanz the happy journey of the new Province Bethany. May the Holy Spirit give growth. Given in Rome, at the meeting of the General Congregation of June 2,2012.

Pedro Aguado Sch. P. Father General P. Ricardo Querol Sch. P. General Secretary


Prot. SG/165-S/2012 DECRETO DI EREZIONE DELLA NUOVA PROVINCIA. DALLA FUSIONE DELLA PROVINCIA TERZA DEMARCAZIONE DI SPAGNA CON LA PROVINCIA DI VALENCIA, E DELLA NOMINA DELLA CONGREGAZIONE PROVINCIALE

Tenendo conto del numero 170 delle nostre Costituzioni e del mandato ricevuto dal 46° Capitolo Generale di "promuovere la rivitalizzazione, il consolidamento e la crescita solidale dell'Ordine attraverso i cambiamenti strutturali necessari" (I Linea Generale di Azione), e continuando sulla direttrice delineata dalla Proposizione 45 approvata nello stesso 46° Capitolo Generale ha incoraggiato e promosso durante gli ultimi anni il progetto di collaborazione ed unione della Provincia "Scuole Pie della Spagna Terza Demarcazione" con la Provincia delle "Scuole Pie di Valencia". Dopo aver consultati i rispettivi Capitoli Provinciali del 2011, e ricevuta successivamente (documento del 26 aprile del 2012) la richiesta congiunta di ambedue le Congregazioni Provinciali di creare una nuova Provincia prima dell'anno scolastico 2012-2013, e fatte le opportune consultazioni, la Congregazione Generale, per le presenti, in ottemperanza del numero 171 delle nostre Costituzioni e del 254 delle nostre Regole, a lode di Dio ed utilità del prossimo, o

COSTITUISCE O ERIGE UNA NUOVA PROVINCIA, COSTITUITA DALLA ATTUALE PROVINCIA TERZA DEMARCAZIONE DI SPAGNA E DALLA ATTUALE PROVINCIA DI VALENCIA, IL CUI NOME UFFICIALE E'"SCUOLE PIE, PROVINCIA BETANI A1'

La nuova Provincia rimane costituita dalle seguenti Case canoniche: 1. Casa di ALCALÁ DE HENARES, eretta nel 1957 2. Casa di CERCEDILLA, San José de Calasanz, eretta nel 1993 3. Casa di GETAFE, Inmaculada Concepción, eretta nel 1737 4. Casa di LA CORUNA, San José de Calasanz, eretta nel 1964 5. Casa di MADRID, Virgen de las Escuelas Pías (Colegio Calasancio), eretta nel 1922 6. Casa di MADRID, Aluche, Virgen de las Escuelas Pías, eretta nel 1968 7. Casa di MADRID, San José de Calasanz (Residencia Calasanz), eretta nel 1978 8. Casa di MONFORTE DE LEMOS, Visitación de la B.V.M., eretta nel 1873 9. Casa di OVIEDO, Nuestro Santo Padre, eretta nel 1946 10. Casa di POZUELO DE ALARCÓN, San Fernando, eretta nel 1729 11. Casa di SALAMANCA, San José de Calasanz, eretta nel 1956 12. Casa di SANTA CRUZ DE TENERIFE, Madre de Dios, eretta nel 1940


13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

Casa di SANTANDER, San José de Calasanz, eretta nel 1983 Casa di VILLACARRIEDO, San Antonio de Padua, eretta nel 1746 Casa di ALBACETE, Sagrada Familia, eretta nel 1924 Casa di ALGEMESÍ, San José de Calasanz, eretta nel 1908 Casa di CASTELLÓN DE LA PLANA, San Juan Bautista, eretta nel 1897 Casa di GANDÍA, San Francisco de Borja, eretta nel 1807 Casa di VALENCIA, San Joaquín, eretta nel 1738 Casa di VALENCIA, San José de Calasanz, eretta nel 1954 Casa di VALENCIA, Sagrado Corazón de Jesús, eretta nel 1963 Casa di VALENCIA, Madre de Dios, eretta nel 1984 Casa di AKÜRENAM, San José de Calasanz Casa di EKOBENAM-BATA, San José de Calasanz, eretta nel 1992 Casa di AKONIBE, sede filial de Ekobenam, Nuestra Señora de África, eretta nel 1979 Casa di LIBREVILLE, San José de Calasanz, eretta nel 1995 Casa di LA ROMANA, Santa Maria de la Altagracia, eretta nel 1984 Casa di LEÓN, San José de Calasanz, eretta nel 1949 Casa di MANAGUA, San José de Calasanz, eretta nel 1950 Casa di SAN JOSÉ, Montes de Oca, San José de Calasanz, eretta nel 1961 Casa di SAN JOSÉ, Montes de Oca, Junio rato, San José de Calasanz, eretta nel 1978 Casa di SAN JOSÉ, Sabanilla Casa di SANTO DOMINGO, San José de Calasanz, eretta nel 1954.

In conformità con il numero 146 delle Costituzioni e con il numero 216 delle Regole, restano incardinati nella nuova Provincia i seguenti religiosi: 1. Díaz Peña, José 2. Fernández Vallej o, Rafael 3. Ruiz Isla, Ángel 4. Ruiz Martínez, Manuel 5. Mínguez Tortajada, José 6. Álvarez Flórez, Arturo 7. Gómez Gómez, Andrés 8. Ordás Rodríguez, Leonardo 9. Pérez Diez, Isidro 10. López Vega, Fernando 11. Suárez Pérez, Gerardo 12. Camps Ginestar, Ernesto 13. García Reig, Vicente 14. Gaspar Fontestad, Vicente 15. Rodríguez Riezu, José Esteban 16. Puig España, Rafael 17. Andrés Nistal, Avelino


18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 4 5. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59. 60.

Díaz González, Fortunato Peña Saiz, Urbano Cárcel Haya, Alberto García Martínez, Andrés Martínez Rodríguez, Víctor Paricio Rubio, José Seguí Estevan, Juan Borredá Gadea, Salvador Gómez López, Fidel Martínez Abad, Eduardo Núñez Merayo, Antonio Saiz Mozuelos, José Luis Sedaño Sedaño, Eladio Martínez Martín, Ángel Gosp Castañer, Rafael Eraso Soto, José Giner Guerri, Severino Miguel García, Ángel Fernández Segurado, Florencio López Saiz, Aniano Mozuelos Baranda, José Pérez Pérez, Antonio Ochagavía Gómez, Mariano Antequera Sancho, Manuel San Millán Fernández, Raúl Cadarso Sancho, Valentín Rodríguez Saiz, Valeriano Faubell Zapata, Vicente Martín Morillo, Rafael Del Río Ortega, Jesús López Baranda, Félix Saiz Mozuelos, Tomás Serra Martínez, Enrique Varona González, Daniel López Fernández, Domiciano Martínez Martínez, Antonio Quijada Alonso, Abilio Rodríguez Vázquez, Celso Vinuesa Fernández, Gabino Reig Furió, Vicente Escrivá Pons, José García Gómez, Isaac Brihuega Burgos, Miguel


61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101. 102. 103.

Cavada de la Riva, Francisco Javier Cristóbal Cebrián, Félix Manuel De Santiago Martínez, Celestino López Roitegui, Ignacio López Saiz, Antonio López Varona, Rufino Martínez Sainz, Antonio Sedaño Sedaño, Julián Del Val Hernández, Teodoro Sacedón Orduña, Vicente Vega Pérez, Antolín Ramos García, Paulino Atienza Peña, José García Sedaño, Esteban Rodríguez Fernández, Antonio Sainz López, Eugenio Monzó Peiró, Antonio Saiz Eguren, Antonio Cabezas Moya, José Gallo Ceballos, José Luis López Ruiz, Salvador Martínez Manzanedo, Damián Merino Vallejo, Jesús Vaquero Villalba, Jesús Duart Domingo, José Fuster Ángel, Francisco Tortajada Gomis, Emilio García Alonso, Juan Peña Vicario, Fidencio Zamanillo Rosales, José María Arroyo Castillo, Gonzalo Zaera Monforte, Urbano De Arce López, Ángel Miguel Blanco Gago, Zacarías Martínez Peña, José Antonio Navarrete Martínez, Santiago Sedaño Parte, Ángel Alcocer Navarro, José Escuder Molíns, Vicente Navarro Majarín, Bernardo Martínez de León, Emilio Álvarez Iglesias, Juan Alemany Grau, Enrique


104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145. 146.

Álvarez Gómez, José Antonio Martínez Sainz, Cirilo Sedaño Gutiérrez, Policarpo Signes Chover, Enrique Simón Quintana, José Antonio Pérez Oliva, Roberto Gregori Agud, Luis Sacedón Orduña, José María Arnal Ferrer, Fernando Ferrer Solivares, Enrique Corzo Toral, José Luis Avilés Alcarria, Ceferino Pérez García, Manuel Zanón Catalá, José Luis Martínez Sánchez, Alejandro Terol Richart, Elias Martínez Lafuente, Francisco Climent López, Vicente Nieto Fernández, Jerónimo Sánchez Mateo, Andrés García Tapia, Ireneo Alonso Tudanca, Bernardo García García, Marino Gómez Gómez, Venancio Gómez Santos, Antonio Gutiérrez Gómez, Julio Sánchez Corrales, Santiago Díaz Sedaño, Pedro Mendoza Moraga, Donald Nava Muñoz, Ramiro González Martín, José Gimeno Rodrigo, Rogelio De Lora Navarro, Antonio Cuesta Parrilla, José Luis Nieto Maestre, Francisco Montesinos Ortí, Francisco Enrique Olaso Peiró, Francisco Javier Nebot Bausá, Manuel Sierra Juárez, Manuel Ricardo Mulet i Ruis, Francesc Agudo García, Francisco Javier Gabaldón González, Pedro Miguel Bravo Román, José


147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 159. 160. 161. 162. 163. 164. 165. 166. 167. 168. 169. 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 178. 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. 188. 189.

Rodríguez Fernández, Eladio Monge Burón, José Luis Hallado Arenales, Daniel Martín Nieto, Luis Rodríguez Varas, Enrique Gil Grande, Víctor Brines Flames, Francisco Javier Molina García, Francisco Javier Alonso Arroyo, Francisco Javier Martínez Santamaría, Pedro Sánchez Solimán, Héctor Fulgencio Camp Mora, José Manuel Such Hernández, Carlos De la Cruz Fernández, Hipólito Orón Semper, José Víctor Robert Esquivel, Rodolfo José Ruiz Cortizo, Jorge lván De los Santos Medina, Simón Alberto Sánchez Pión, Léster Adolfo Llorca Escolano, Camilo Ayala Guijarro, Ángel Marqués Rodríguez, Eloy Alvarado Molina, Numa José Nguema Obomo, Daniel Engonga Akele, Lucio Baldizón Arata, Flavio Benito Ndong Abeme, Salvador Salmerón Zapata, Absalón José Valdivia Prado, Mauricio Antonio Juan Santos, José Fernando Eyene Bilogo, Pascual Altamirano Luna, Adam Gregorio Guerrero Concepción, Adrián Gonzalo Mendoza Guevara, Juan Alfonso Vergara Benavente, Alberto Mitogo Angue, Bernardo Calcáneo Astúa, Federico Barahona Silva, Ever Antonio Vargas López, Yefrin Antonio Ondó Oyana, Santiago Nguere Contreras Aguilar, Óscar Benito Beka Obono, Jovino Obama Jiménez Gutiérrez, Salvador


190. 191. 192. 193. 194. 195.

Kololo Mfumu, Didier Poudy, Alain Fadeau López López, Pablo Antonio Pérez Vargas, César Alexander Milingi Labio, Maximilien Okitasombo, Christian Talekula

Secondo il numero 220 I delle Regole, per i presenti, restano iscritti nella nuova Provincia i seguenti religiosi: 1. Barsanas Chia, Judie - religioso della Viceprovincia di Giappone-Filippine 2. De Pablo Sanz, Juan - religioso della Provincia di Aragona 3. Djabur, Herman Yanto - religioso della Viceprovincia di Giappone-Filippine 4. Edang, Antoine Thierry - religioso della Provincia di Aragona 5. Engamba, Florent - religioso della Provincia di Aragona 6. Herranz Vázquez, Demetrio - religioso della Provincia di Argentina 7. Leo Lando, Marcelino - religioso della Viceprovincia di Giappone-Filippine 8. Ramírez Lebrilla, José Mario - religioso della Viceprovincia di GiapponeFilippine 9. Sobrino Garijo, Martin - religioso della Provincia di Aragona 10. Tamutana, Andreas - religioso della Provincia di Aragona 11. Turne Lahndze Wiyaila, Amos - religioso della Provincia di Aragona o

Religiosi in situazione speciale: 1. Cassillas íñiguez, Arturo 2. Catoira Viñán, José Ramón 3. Centeno Jerez, Yáder Francisco 4. Diéguez García, Jesús 5. González Fidalgo, Luis 6. Martínez Villar, Juan María 7. Mico Avomo, Lorenzo Obama 8. Micó Avomo, Venancio Ángel 9. Ortiz de Zárate Sanz, Carlos 10. Oyono Mangue, Macario Ntutumu 11. Santamaría Monasterio, Tomás 12. Sanz Gómez, José Luis Le Opere che fanno parte della nuova Provincia di Betania sono le seguenti: a) Scuole 1. ALCALÁ DE HENARES. Scuola "Escuelas Pías". 2. GETAFE. Scuola "La Inmaculada". 3. GETAFE. Scuola "La Inmaculada" - Formazione Professionale I - II. 4. LA CORUNA. Scuola "Calasanz". 5. MADRID. Scuola "Escuelas Pías de Aluche".


6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

MADRID. Scuola Calasancio "Ntra. Sra. de las Escuelas Pías". MONFORTE DE LEMOS. Scuola "Ntra. Sra. de la Antigua". OVIEDO. Scuola "Calasanz - Loyola". POZUELO DE ALARCÓN. Scuola "Escuelas Pías de San Fernando". SALAMANCA. Scuola "Calasanz". SALAMANCA. Casa-Scuola "Lorenzo Milani" - Formación Profesional. SANTANDER. Scuola "Calasanz". SANTA CRUZ DE TENERIFE. Scuola "Escuelas Pías (Quisisana)". VILLACARRIEDO. Scuola "Calasanz". AKURENAM. Scuola "Calasanz" - Liceo Elemental. AKURENAM. Centro di Formazione Professionale "Calasanz" - Flegname ria. EKOBENAM-BATA. Scuola "San José de Calasanz". LI BREVI LLE. Scuola "Saint Joseph de Calasanz". ALBACETE. Scuola « Escuelas Pías ». ALGEMESÍ. Scuola « San José de Calasanz ». CASTELLÓN DE LA PLANA. Scuola "Escuelas Pías". GANDÍA. Real Colegio de las "Escuelas Pías" (Infantile - Primaria). GANDÍA. Real Colegio de las "Escuelas Pías" (ESO - Liceo). VALENCIA. Real Colegio de las "Escuelas Pías". VALENCIA. Scuola "San José de Calasanz". VALENCIA. Scuola "Escuelas Pías Malvarrosa". LA ROMANA. Scuola Calasanz "San Pedro" (Mattutina/Serale/ Nottur na). LA ROMANA. Scuola Calasanz "San Eduardo" (Mattutina/Serale). LEÓN. Scuola "Calasanz". MANAGUA. Scuola "Calasanz" (Diurna/Serale). SAN JOSÉ. Scuola "Calasanz Sabanilla" (Notturna). SAN JOSÉ. Scuola "Calasanz San Pedro Montes de Oca" (Ispa no/Costaricense). SANTO DOMINGO. Scuola "Calasanz" (Diurna/Notturna).

b) Parrocchie 1. MADRID. Parrocchia "Ntra. Sra. de Aluche". 2. OVIEDO. Parrocchia "Ntra. Sra. de la Merced". 3. VILLACARRIEDO. Parrocchia "San Martín de Tours". 4. VILLACARRIEDO. Parrocchia "San Juan Bautista" de Selaya. 5. VILLACARRIEDO. Parrocchia "San Cristóbal" de Abionzo. 6. AKONIBE. Parrocchia "San Pío X". 7. LIBREVILLE. Parrocchia "Saint Louis-Marie Grignion de Monfort". 8. ALGEMESÍ. Parrocchia "San Pío X". 9. VALENCIA. Parrocchia "San José de Calasanz". 10. LA ROMANA. Parrocchia "Cristo Rey".


c) Templi di culto pubblico o cappelle 1. GETAFE. Chiesa "La Inmaculada Concepción". 2. MADRID. Chiesa "San Antón". 3. MADRID. Chiesa della Scuola "Calasancio". 4. MONFORTE DE LEMOS.Chiesa degli Scolopi. 5. AKURENAM. Cappella "San José de Calasanz". 6. EKOBENAM-BATA. Cappella di Biyendem "San José Obrero". 7. EKOBENAM-BATA. Cappella di Ekobenam "San Miguel". 8. GANDÍA. Eremo "Santa Ana". d) Altre Opere Educative 1. CERCEDILLA. Casa di ritiri e convivenze "Miradero Calasanz". 2. MADRID. Real Hermandad y Cofradía de Nazarenos. 3. SALAMANCA. Casa Scuola "Santiago Uno". 4. SALAMANCA. Casa Scuola "Santiago Dos". 5. CABRERIZOS/SALAMANCA. Casa Scuola "Santiago Tres". 6. LEÓN/SALAMANCA. Casa Scuola "Santiago Cuatro". 7. SANTA MARTA DE TORMES/SALAMANCA. Casa Scuola "Santiago Cinco". 8. SALAMANCA. Casa alloggio "Santiago Seis". 9. ALDEATEJADA/SALAMANCA. Casa alloggio "Santiago Siete". 10. SALAMANCA. Collegio-Scuola "Calasanz". 11. VILLACARRIEDO. Collegio-Scuola "Calasanz". 12. AKONIBE. Scuola nazionale (dello Stato). 13. AKONIBE. Istituto Nazionale di Baccellierato Elementare (dello Stato). 14. AKONIBE. Collegio "Ntra. Sra. de África". 15. OREA. Accampamento "Cabrillas". 16. SERRA.Casa di convivenza "San Miguel". 17. VALENCIA. Trastévere-VES. 18. VALENCIA. Gruppi di Spiritualità Calasanziana (GEC). 19. VALENCIA. Fondazione ITAKA-Escolapios. 20. LA ROMANA. Accampamenti "Calasanz nos une". 21. LA ROMANA. Asilo Caletas. 22. LA ROMANA. Rete di Educazione non Formale "Calasanz nos une". 23. LA ROMANA. Rete di Salute Infantile. 24. LEÓN. Centro Culturale "Calasanz". 25. LEÓN. CentroGiovanile "Hinnení". 26. SAN JOSÉ/SABANILLA. Associazione Ciudad Hogar Calasanz. 27. SANTO DOMINGO. Centro Culturale "Calasanz" di La Puya. e) Fraternità Scolopiche 1. MADRID. Fraternità Scolopica della Terza Demarcazione di Spagna 2. VALENCIA. Fraternità Scolopica di Valencia


La Congregazione Generale, dopo aver ricevuto le cedole inviate dai religiosi di ambedue le Demarcazioni (Terza Demarcazione e Valencia) e una volta espletate le opportune consultazioni, nomina come prima Congregazione Provinciale della nuova Provincia Betania, sino alla fine del quadriennio 2011-2015, i seguenti religiosi: P. Daniel HALLADO ARENALES: P. Francese MULET i RUIS: P Francisco Javier MOLINA GARClA: P Caries SUCH HERNÀNDEZ: P Jorge Ivan RUIZ CORTIZO:

Superiore Provinciale Assistente Provinciale Assistente Provinciale Assistente Provinciale Assistente Provinciale

Il presente Decreto entrerà in vigore il giorno 7 di giugno del 2012, quando il P Provinciale e i suoi Assistenti prenderanno pieno possesso degli incarichi a Valencia, durante le cerimonia presieduta dall'Assistente Generale per la Spagna, P. Miguel Giràldez. La Congregazione Generale, per quanto concerne il prescritto 'nihil obstat' che diede a suo tempo per le rispettive nomine, dichiara che i Superiori Locali e i Maestri degli studenti resteranno confermati nei loro rispettivi incarichi sino al termine del quadriennio di nomina. Tutte e ciascuna delle parti del presente Decreto sono approvate unanimemente dalla Congregazione Generale, gioiosa e speranzosa, tenendo presente il mandato ricevuto nel 46° Capitolo Generale di guidare e coordinare un piano di Ristrutturazione dell'Ordine che possa consentire una crescita della sua Vita e della sua Missione. Il P. Generale e il suo Consiglio affidano al Signore Gesù, alla Nostra Signora delle Scuole Pie e al nostro Santo Padre Giuseppe Calasanzio lo sviluppo felice della nuova Provincia Betania. Che lo Spirito Santo le possa donare crescita. Approvato a Roma, nella sessione della Congregazione Generale del giorno 2 giugno del 2012 P. Pedro Aguado Sch. P. Padre Generale P. Ricardo Querol Sch. P. Segretario Generale


Prot. SG/165-S/2012 DÉCRET D'ÉRECTION DE LA NOUVELLE PROVINCE, PAR LA FUSION DE LA PROVINCE TROISIÈME DÉMARCATION D'ESPAGNE AVEC LA PROVINCE DE VALENCE ET POUR LA NOMINATION DE LA CONGRÉGATION PROVINCIALE

Prenant en compte le numéro 170 de nos Constitutions et le mandat reçu du 46e Chapitre Général « encourageant la revitalisation, la consolidation et la croissance solidaire de l'Ordre à travers les changements structurels nécessaires » (le Ligne Générale d'Action) et suivant les lignes directrices, marquées par la proposition 45, adoptée dans le même 46e Chapitre Général, la Congrégation Générale a encouragé et poussé au cours des années le projet de coopération et d'union de la Province "Ecoles Pies d'Espagne Troisième Démarcation" avec la Province "Ecoles Pies de Valence". Après avoir Consulté les Chapitres Provinciaux respectifs de 2011 et par la suite avoir reçu (document du 26 avril 2012) la demande conjointe des deux Congrégations Provinciales pour créer la nouvelle Province avant l'année académique 2012-2013, faites les consultations appropriées, la Congrégation Générale, par ce document, selon le numéro 171 de nos Constitutions et le 254 de nos Règles, à la louange de Dieu et l'utilité du prochain, CONSTITUE OU CRÉE UNE NOUVELLE PROVINCE, FORMÉE PAR L'ACTUELLE PROVINCE TROISIÈME DÉMARCATION DE L'ESPAGNE ET L'ACTUELLE PROVINCE DE VALENCE, DONT LE NOM OFFICIEL EST ÉCOLES PIES, PROVINCE DE BETHANIE.

La nouvelle Province est composée des Maisons canoniques suivantes : 1. Maison d'ALCALÂ DE HENARES, érigée en 1957 2. Maison de CERCEDILLA, Saint-Joseph de Calasanz, érigée en 1993 3. Maison de GETAFE, Immaculée Conception, érigée en 1737 4. Maison de LA CO ROGNE, Saint Joseph de Calasanz, érigée en 1964 5. Maison de MADRID, Notre Dame des Ecoles Pies (Calasancio), érigée en 1922 6. Maison de MADRID, Aluche, Notre Dame des Ecoles Pies, érigée en 1968 7. Maison de MADRID, Saint-Joseph de Calasanz (résidence Calasanz), érigée en 1978 8. Maison de MONFORTE DE LEMOS, Visitation de la B.V.M., érigée en 1873 9. Maison d'OVIEDO, Notre Saint Père, érigée en 1946 10. Maison de POZUELO DE ALARCÔN, San Fernando, érigée en 1729 11. Maison de SALAMANQUE, Saint-Joseph de Calasanz, érigée en 1956 12. Maison de SANTA CRUZ DE TENERIFE, Mère de Dieu, érigée en 1940


13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

Maison de SANTANDER, Saint Joseph de Calasanz, érigée en 1983 Maison de VILLACARRIEDO, Saint Antoine de Padoue, érigée en 1746 Maison de d'ALBACETE, Sainte Famille, érigée en 1924 Maison de ALGEMESÍ, St-Joseph de Calasanz, érigée en 190 Maison de CASTELLÓN DE LA PLANA, St. Jean Baptiste, érigée en 1897 Maison de GANDIA, Saint François de Borja, érigée en 1807 Maison de VALENCIA, Saint Joachim, érigée en 1738 Maison de VALENCE, St-Joseph de Calasanz, érigée en 1954 Maison de VALENCE, Sacré-Coeur de Jésus, érigée en 1963 Maison de VALENCE, Mère de Dieu, érigée en 1984 Maison de AKURENAM, Saint Joseph de Calasanz Maison de EKOBENAM - BATA, Saint-Joseph de Calasanz, érigeé en 1992 Maison d'AKONIBE, filiale d'Ekobenam, Notre Dame d'Afrique, érigée en 1979 Maison de LIBREVILLE, Saint-Joseph de Calasanz, érigée en 1995 Maison de LA ROMANA, Notre Dame d'Altagracia, érigée en 1984 Maison de LEON, Saint Joseph de Calasanz, érigée en 1949 Maison de MANAGUA, Saint Joseph de Calasanz, érigée en 1950 Maison de SAN JOSÉ, Montes de Oca, Saint Joseph de Calasanz, érigée en 1961 Maison de SAN JOSÉ, Montes de Oca, Scolasticat, Saint-Joseph de Calasanz, érigée en 1978 Maison de SAN JOSÉ Sabanilla Maison de SANTO DOMINGO, St-Joseph de Calasanz, érigée en 1954.

Conformément aux dispositions du numéro 146 des Constitutions et le numéro 216 des Règles, sont incardinés dans la nouvelle Provinces religieux suivants : 1. Díaz Peña, José 2. Fernández Vallej o, Rafael 3. Ruiz Isla, Angel 4. Ruiz Martínez, Manuel 5. Mínguez Tortajada, José 6. Alvarez Flórez, Arturo 7. Gómez Gómez, Andrés 8. Ordás Rodríguez, Leonardo 9. Pérez Diez, Isidro 10. López Vega, Fernando 11. Suárez Pérez, Gerardo 12. Camps Ginestar, Ernesto 13. García Reig, Vicente 14. Gaspar Fontestad, Vicente 15. Rodríguez Riezu, José Esteban 16. Puig España, Rafael


17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 4 5. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59.

Andrés Nistal, Avelino Díaz González, Fortunato Peña Saiz, Urbano Cárcel Haya, Alberto García Martínez, Andrés Martínez Rodríguez, Víctor Paricio Rubio, José Seguí Estevan, Juan Borredá Gadea, Salvador Gómez López, Fidel Martínez Abad, Eduardo Núñez Merayo, Antonio Saiz Mozuelos, José Luis Sedaño Sedaño, Eladio Martínez Martín, Ángel Gosp Castañer, Rafael Eraso Soto, José Giner Guerri, Severino Miguel García, Ángel Fernández Segurado, Florencio López Saiz, Aniano Mozuelos Baranda, José Pérez Pérez, Antonio Ochagavía Gómez, Mariano Antequera Sancho, Manuel San Millán Fernández, Raúl Cadarso Sancho, Valentín Rodríguez Saiz, Valeriano Faubell Zapata, Vicente Martín Morillo, Rafael Del Río Ortega, Jesús López Baranda, Félix Saiz Mozuelos, Tomás Serra Martínez, Enrique Varona González, Daniel López Fernández, Domiciano Martínez Martínez, Antonio Quijada Alonso, Abilio Rodríguez Vázquez, Celso Vinuesa Fernández, Gabino Reig Furió, Vicente Escrivá Pons, José García Gómez, Isaac


60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100. 101. 102.

Brihuega Burgos, Miguel Cavada de la Riva, Francisco Javier Cristóbal Cebrián, Félix Manuel De Santiago Martínez, Celestino López Roitegui, Ignacio López Saiz, Antonio López Varona, Rufino Martínez Sainz, Antonio Sedaño Sedaño, Julián Del Val Hernández, Teodoro Sacedón Orduña, Vicente Vega Pérez, Antolín Ramos García, Paulino Atienza Peña, José García Sedaño, Esteban Rodríguez Fernández, Antonio Sainz López, Eugenio Monzó Peiró, Antonio Saiz Eguren, Antonio Cabezas Moya, José Gallo Ceballos, José Luis López Ruiz, Salvador Martínez Manzanedo, Damián Merino Vallejo, Jesús Vaquero Villalba, Jesús Duart Domingo, José Fuster Ángel, Francisco Tortajada Gomis, Emilio García Alonso, Juan Peña Vicario, Fidencio Zamanillo Rosales, José María Arroyo Castillo, Gonzalo Zaera Monforte, Urbano De Arce López, Ángel Miguel Blanco Gago, Zacarías Martínez Peña, José Antonio Navarrete Martínez, Santiago Sedaño Parte, Ángel Alcocer Navarro, José Escuder Molíns, Vicente Navarro Majarín, Bernardo Martínez de León, Emilio Álvarez Iglesias, Juan


103. 104. 105. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145.

Alemany Grau, Enrique Álvarez Gómez, José Antonio Martínez Sainz, Cirilo Sedaño Gutiérrez, Policarpo Signes Chover, Enrique Simón Quintana, José Antonio Pérez Oliva, Roberto Gregori Agud, Luis Sacedón Orduña, José María Arnal Ferrer, Fernando Ferrer Solivares, Enrique Corzo Toral, José Luis Avilés Alcarria, Ceferino Pérez García, Manuel Zanón Catalá, José Luis Martínez Sánchez, Alejandro Terol Richart, Elias Martínez Lafuente, Francisco Climent López, Vicente Nieto Fernández, Jerónimo Sánchez Mateo, Andrés García Tapia, Ireneo Alonso Tudanca, Bernardo García García, Marino Gómez Gómez, Venancio Gómez Santos, Antonio Gutiérrez Gómez, Julio Sánchez Corrales, Santiago Díaz Sedaño, Pedro Mendoza Moraga, Donald Nava Muñoz, Ramiro González Martín, José Gimeno Rodrigo, Rogelio De Lora Navarro, Antonio Cuesta Parrilla, José Luis Nieto Maestre, Francisco Montesinos Ortí, Francisco Enrique Olaso Peiró, Francisco Javier Nebot Bausá, Manuel Sierra Juárez, Manuel Ricardo Mulet i Ruis, Francesc Agudo García, Francisco Javier Gabaldón González, Pedro Miguel


146. 147. 148. 149. 150. 151. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 159. 160. 161. 162. 163. 164. 165. 166. 167. 168. 169. 170. 171. 172. 173. 174. 175. 176. 177. 178. 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. 188.

Bravo Román, José Rodríguez Fernández, Eladio Monge Burón, José Luis Hallado Arenales, Daniel Martín Nieto, Luis Rodríguez Varas, Enrique Gil Grande, Víctor Brines Flames, Francisco Javier Molina García, Francisco Javier Alonso Arroyo, Francisco Javier Martínez Santamaría, Pedro Sánchez Solimán, Héctor Fulgencio Camp Mora, José Manuel Such Hernández, Carlos De la Cruz Fernández, Hipólito Orón Semper, José Víctor Robert Esquivel, Rodolfo José Ruiz Cortizo, Jorge lván De los Santos Medina, Simón Alberto Sánchez Pión, Léster Adolfo Lorca Escolano, Camilo Ayala Guijarro, Ángel Marqués Rodríguez, Eloy Alvarado Molina, Numa José Nguema Obomo, Daniel Engonga Akele, Lucio Baldizón Arata, Flavio Benito Ndong Abeme, Salvador Salmerón Zapata, Absalón José Valdivia Prado, Mauricio Antonio Juan Santos, José Fernando Eyene Bilogo, Pascual Altamirano Luna, Adam Gregorio Guerrero Concepción, Adrián Gonzalo Mendoza Guevara, Juan Alfonso Vergara Benavente, Alberto Mitogo Angue, Bernardo Calcáneo Astúa, Federico Barahona Silva, Ever Antonio Vargas López, Yefrin Antonio Ondó Oyana, Santiago Nguere Contreras Aguilar, Óscar Benito Beka Obono, Jovino Obama


189. 190. 191. 192. 193. 194. 195.

Jiménez Gutiérrez, Salvador Kololo Mfumu, Didier Poudy, Alain Fadeau López López, Pablo Antonio Pérez Vargas, César Alexander Milingi Labio, Maximilien Okitasombo, Christian Talekula

Selon le numéro 220 I des Règles, par ce document sont inscrits dans la nouvelle Province les religieux suivants : 1. Barsanas Chia Jude - religieux La Viceprovince de Japon-Philippines 2. De Pablo Sanz, Juan - religieux de la Province d'Aragon 3. Djabur, Hermán Yanto - religieux de la Viceprovince de Japon-Philippines 4. Edang, Antoine Thierry - religieux de la Province d'Aragon 5. Engamba, Florent - religieux de la Province d'Aragon 6. Herranz Vázquez, Demetrio - religieux de la Province d'Argentine 7. Leo Lando, Marcelino - religieux de la Viceprovince de Japon-Philippines 8. Lebrilla Ramírez, José Mario - religieux de la Viceprovince de Japon-Philippines 9. Sobrino Garijo, Martin - religieux de la Province d'Aragon 10. Tamutana, Andreas - religieux de la Province d'Aragon 11. Tume Lahndze Wiyaila, Amos - religieux de la Province d'Aragon o

Religieux en situation spéciale: 1. Cassillas íñiguez, Arturo 2. Catoira Viñán, José Ramón 3. Centeno Jerez, Yáder Francisco 4. Diéguez García, Jesús 5. González Fidalgo, Luis 6. Martínez Villar, Juan María 7. Mico Avomo, Lorenzo Obama 8. Micó Avomo, Venancio Ángel 9. Ortiz de Zárate Sanz, Carlos 10. Oyono Mangue, Macario Ntutumu 11. Santamaría Monasterio, Tomás 12. Sanz Gómez, José Luis Las Oeuvres qui font partie de la nouvelle Province de Béthanie sont les suivantes: a) Ecoles 1. ALCALÁ DE HENARES. "Ecoles Pies". 2. GETAFE. "L'Immaculée".


3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. b) 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8.

GETAFE. " L'Immaculée " - Formation Profesionnelle. LA CORUNA. "Calasanz". MADRID. " Ecoles Pies Aluche". MADRID. Calasancio "Notre D. des Ecoles Pies ". MONFORTE DE LEMOS. "Ntra. D. de la Antigua". OVIEDO. "Calasanz - Loyola". POZUELO DE ALARCÔN. " Ecoles Pies de San Fernando". SALAMANCA. "Calasanz". SALAMANCA. Foyer-Ecole "Lorenzo Milani" - Formation Profesionnelle. SANTANDER. "Calasanz". SANTA CRUZ DE TENERIFE. " Ecoles Pies (Quisisana)". VILLACARRIEDO. "Calasanz". AKURENAM. "Calasanz" Classique AKURENAM. Centre de Formationn Profesionnelle "Calasanz" - Ebénisterie. EKOBENAM-BATA. "Saint Joseph de Calasanz". LIBREVILLE. "Saint Joseph de Calasanz". ALBACETE. « Ecoles Pies ». ALGEMESÎ. « Saint Joseph de Calasanz ». CASTELLÔN DE LA PLANA. " Ecoles Pies ". GANDÎA " Ecoles Pies " (Primaire). GANDÎA. " Ecoles Pies " (Secondaire). VALENCIA. " Ecoles Pies". VALENCIA. " Saint Joseph de Calasanz ". VALENCIA. "Ecoles Pies Malvarrosa". LA ROMANA. Calasanz "Saint Pierre" LA ROMANA. Calasanz "Saint Edouard" LEON. "Calasanz". MANAGUA. "Calasanz" SAN JOSÉ. "Calasanz Sabanilla" SAN JOSÉ. "Calasanz San Pedro Montes de Oca" SANTO DOMINGO. "Calasanz" Paroisses MADRID. "Notre Dame d'Aluche". OVIEDO. " Notre Dame, de la Merci". VILLACARRIEDO. "Saint Martin de Tours". VILLACARRIEDO. "Saint Jean Baptiste" de Selaya. VILLACARRIEDO. "Saint Cristophe" de Abionzo. AKONIBE. Saint Pie X". LIBREVILLE. "Saint Louis-Marie Grignion de Monfort". ALGEMESI. "Saint Pie X".


9. VALENCIA. "Saint Joseph de Calasanz". 10. LA ROMANA. "Christ le Roi". c) Temples avec culte publique o chapelles 1. GETAFE. Eglise "L'Immaculée Conception". 2. MADRID. Eglise "San Antón". 3. MADRID. Eglise "Calasancio". 4. MONFORTE DE LEMOS. Eglise PP. Piaristes. 5. AKURENAM. Chapelle "Saint Joseph de Calasanz". 6. EKOBENAM-BATA. Chapelle de Biyendem "Saint Joseph Ouvrier". 7. EKOBENAM-BATA. Chapelle Ekobenam "Saint Michel". 8. GANDÍA. Ermitage "Sainte Anne". d) D'autres Oeuvres Educatives 1. CERCEDILLA. Maison de retraites "Miradero Calasanz". 2. MADRID. Real Hermandad y Cofradía de Nazarenos. 3. SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Un". 4. SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Deux". 5. CABRERIZOS/SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Trois". 6. LEÓN/SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Quatre". 7. SANTA MARTA DE TORMES/SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Cinq". 8. SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Six". 9. ALDEATEJADA/SALAMANCA. Foyer-Ecole "Santiago Sept". 10. SALAMANCA. Pensionat "Calasanz". 11. VILLACARRIEDO. Pensionat "Calasanz". 12. AKONIBE. Ecole Publique (de l'Etat). 13. AKONIBE. Lycée publique (de l'Etat). 14. AKONIBE. Pensionat "Ntre. Dame d'Afrique". 15. OREA. Campement "Cabrillas". 16. SERRA. Maison de retraite "Saint Michel". 17. VALENCIA. Trastévere-VES. 18. VALENCIA. Groupes de Spiritualité Calasanctienne (GEC). 19. VALENCIA. Fondation ITAKA-Piaristes. 20. LA ROMANA. Campements "Calasanz nous unit". 21. LA ROMANA. Kinder Caletas. 22. LA ROMANA. Réseau d'Education non-formelle "Calasanz nous unit ". 23. LA ROMANA. Réseau de Santé Infantine. 24. LEÓN. Centre Culturel "Calasanz". 25. LEÓN. Centre Juvénile "Hinneni". 26. SAN JOSÉ/SABANILLA. Association Cité-Foyer Calasanz. 27. SANTO DOMINGO. Centre Culturel "Calasanz" de La Puya.


e) Fraternités Piaristes 1. MADRID. Fraternité Piariste de la Troisième Démarcation d'Espagne 2. VALENCIA. Fraternité Piariste de Valencia La Congrégation Générale, après avoir reçu des bulletins envoyés par les religieux de ces deux Provinces (TDH et Valence) et une fois effectuées les consultations appropriées, nomme comme la première Congrégation Provinciale de la nouvelle Province de Béthanie, jusqu'à la fin des quatre années 2011-2015, les religieux suivants : P. Daniel Hallado ARENALES : P. Francesc MULET i RUÎS : P. Francisco Javier MOLINA GARCIA: P. Carles SUCH HERNANDEZ : P. Jorge Ivan RUIZ CORTIZO :

Supérieur Provincial Assistant Provincial Assistant Provincial Assistant Provincial Assistant Provincial

Ce décret entrera en vigueur le 7 juin 2012, quand le P. Provincial et ses Assistants prennent possession de leurs postes à Valence, lors d'une cérémonie présidée par l'Assistant Général pour l'Espagne, P. Miguel Giraldez. La Congrégation Générale, en ce qui touche le "nihil obstat" prescrit qui a donné à son moment pour les nominations respectives, déclare que les Supérieurs Locaux et le Maître des juniors sont confirmés dans leurs postes respectifs jusqu'à la fin des quatre années pour lesquelles ils ont été nommés. Toutes et chacune des parties du présent Décret les approuve à l'unanimité la Congrégation Générale, avec joie et espoir, d'accord avec le mandat reçu du 46e Chapitre Général de mener et coordonner un plan de restructuration de l'Ordre pour nous aider à grandir dans la Vie et la Mission. Le P. Général et son Conseil commandent en toute confiance le Seigneur Jésus, Notre Dame des Ecoles Pies et Notre Père Saint Joseph de Calasanz l'avenir heureux de la nouvelle Province de Béthanie. Que l'Esprit Saint donne la croissance. Donné à Rome, lors de la session de la Congrégation Générale du 2 juin 2012. P. Pedro Aguado Sch. P. Pére Général P. Ricardo Querol Sch Secrétaire Général


Prot. SG/165-S/2012

A TODOS LOS RELIGIOSOS DE LA ORDEN LA GRACIA Y LA PAZ DE DIOS, NUESTRO PADRE "La Escuela Pía es Obra de Dios y del afortunado atrevimiento y tesonera paciencia de San José de Calasanz. Puesta la mirada en Jesús y en Calasanz, os invitamos a seguir trabajando con diligencia para gloria de Dios y utilidad del prójimo" (46° Capítulo General, Mensaje a la Orden) Queridos hermanos: A través de esta carta circular os comunicamos que en octubre de 2012 dará comienzo la Visita Canónica General a toda la Orden, que será realizada por el P. General acompañado siempre por el Asistente General de la Circunscripción. El calendario concreto de la Visita se enviará oportunamente, una vez haya sido consensuado con todos los Superiores Mayores. Está previsto que esta Visita General termine en julio de 2014. Hemos abierto esta carta con una cita del Mensaje que nuestro último Capítulo General dirigió al conjunto de la Orden. Una Visita General puede proponerse diversos objetivos, y así la estamos planificando, pero sólo uno es central: animar a todos los religiosos de la Orden, y a todas las personas que comparten nuestra Misión y nuestro Carisma, a dirigir la mirada del alma hacia el Señor y hacia Calasanz, para así renovar el compromiso de vida escolapia que hemos asumido por nuestra vocación, para gloria de Dios y utilidad del prójimo. Nuestras Reglas orientan así la Visita Canónica General: "El Visitador General se ocupará de los asuntos de mayor importancia en las Comunidades y Demarcaciones. Procure prioritariamente promover el aumento de vocaciones, la renovación comunitaria, nuestro ministerio y la formación permanente. Trate, con las Curias, de los problemas y de las líneas generales de acción en la Demarcación. Convoque a los diversos grupos, entre ellos al Consejo de la Provincia, si está constituido, y a los Rectores, para examinar los problemas o asuntos de mayor importancia". (R 291) Esta Visita General se realiza en la segunda parte de un sexenio consagrado al desafío de la revitalización de la Orden, y en algunas Demarcaciones coincide con los primeros pasos de una nueva Provincia. Será importante tener en cuenta el momento concreto de cada Demarcación, las opciones desde las que se impulsa la vida y misión en cada una de ellas, la vida de las comunidades, las preocupaciones y esperanzas de las personas, las áreas fundamentales propias de nuestra Vida y Misión, así como las Fraternidades Escolapias y los procesos de Misión Compartida.


Durante esta Visita, el P. General tratará de tener una entrevista personal con cada religioso y algún encuentro con cada comunidad. Visitará también las Obras, manteniendo las reuniones convenientes con los responsables de las mismas, y se reunirá asimismo con los equipos demarcacionales que se estime oportuno. Se dedicará tiempo durante la Visita al análisis y prospectiva de las áreas más significativas de nuestra Vida y Misión, tales como la pastoral vocacional, la formación inicial y permanente, la vida comunitaria, el ministerio, el laicado escolapio, la economía, etc. Habrá también oportunidad para el encuentro con las Fraternidades Escolapias y sus equipos de animación. Como es lógico, también se realizará la revisión de los Libros oficiales de las Casas y de las Demarcaciones, que deberán estar adecuadamente preparados y puestos al día. Por supuesto, la Congregación General, y en particular el P. General, está disponible para las diversas sugerencias y propuestas que se deseen hacer desde cada Demarcación, con el fin de que esta Visita Canónica General pueda responder también a las necesidades e intereses de la Orden. Los Superiores Mayores estarán en contacto con los Asistentes Generales para ir preparando el plan concreto de la Visita en cada Demarcación. A lo largo de los meses de junio y julio de 2012, se perfilará de modo definitivo el calendario de la Visita y se comunicará a todos los religiosos. Os agradecemos vuestra participación y acogida, y os ofrecemos todo nuestro tiempo y disponibilidad. Pedimos a Dios, nuestro Padre, el aliento del Espíritu para que esta Visita Canónica General sea para la Orden una oportunidad de vida y de fidelidad. Recibid un abrazo fraterno. Pedro Aguado Sch. P. Padre General Ricardo Querol Sch. P. Secretario General Roma, 3 de junio de 2012.


Prot. SG/165-S/2012

TO ALL THE RELIGIOUS OF THE ORDER THE GRACE AND THE PEACE OF GOD, OUR FATHER "The Pious Schools is the work of God and the lucky boldness and unique patience of Saint Joseph Calasanz. Putting our eyes on Jesus and Calasanz, we invite you to continue working diligently for God's glory and usefulness of the neighbor" (46th General Chapter, Message to the Order) Dear brothers: We want to communicate you through this circular letter that in October 2012 will begin the General Canonical Visit to the Order, which will be conducted by Fr. General always accompanied by the General Assistant of the Circumscription. The timetable of the visit will be sent in due course, once it has been agreed upon by all the Major Superiors. It is expected that this General Visit ends in July 2014. We have opened this letter with a quote from the message that our last General Chapter addressed to the whole of the Order. A General Visit can propose various objectives, and we are thus planning, but only one is central: encourage all the religious of the Order, and all persons who share our mission and our charism, to direct the eyes of the sold towards the Lord and Calasanz, and so renew the commitment ofPiarist life which we have assumed by our vocation for God's glory and usefulness of the neighbor. Our Rules orient so the Canonical General Visit:"The General Visitor must devote his efforts only to the most important problems of the Demarcation or Communities. He should try to promote in the first place the increase of vocations, the community' s renewal, our ministry, and permanent formation. Together with the Curia, he should deal with the problems and general lines of the Demarcation. He will convoke different groups, among which should be the Council of Local Superiors, to examine and resolve the most important problems and business". (R 291) This General visit takes place in the second part of a six-year term dedicated to the challenge of the revitalization of the Order, and in some demarcations coincides with the first steps of a new Province. It will be important to take into account the particular time of each demarcation, the options from which life and mission are promoted in each of them, the life of communities, concerns and hopes of the persons, the key areas of our Life and Mission, as well as the Piarist fraternities and Shared Mission processes. During this Visit, Fr. General will seek to have a personal interview with each religious and some meeting with each community. He also will visit the works, maintaining appropriate meetings with those responsible for them, and will also


meet demarcational teams when deemed appropriate. It will devote time during the visit to the analysis and foresight of the most significant areas of our Life and Mission, such as pastoral work for vocations, initial and permanent formation, community life, Piarist ministry, economy, etc. There will also be opportunity for the encounter with the Piarist fraternities and their animation teams. As it is logical, he will also perform the review of the Official Books of the Houses and Demarcations, which must be properly prepared and updated. Of course, the General Congregation, and in particular Fr. General, is available for the various suggestions and proposals that you want to make from each Demarcation, so that this General Canonical Visit can also respond to the needs and interests of the Order. The Major Superiors will be in contact with the General Assistants to start preparing the concrete plan of the visit in each Demarcation. Throughout the months of June and July 2012, we will outline in a definitive way the timing of the Visit and it will be communicated to all the religious. We appreciate your participation and reception and we offer you all our time and availability. We call upon God, our Father, the breath of the Spirit to make this General Canonical Visit to the Order an opportunity of life and fidelity. Receive a fraternal hug. Pedro Aguado Sch. P. Father General Ricardo Querol Sch. P. Secretary General Rome, 3 June 2012


Prot. SG/165-S/2012

A TUTTI I RELIGIOSI DELL'ORDINE LA GRAZIA DI DIO, NOSTRO PADRE "La Scuola Pia è un'Opera di Dio, della felice audacia e della tenace pazienza di San Giuseppe Calasanzio. Nel mettere lo sguardo verso Gestì e verso il Calasanzio, vi invitiamo a continuare a lavorare con diligenza per la gloria di Dio ed utilità del prossimo" (46° Capitolo Generale, Messaggio all'Ordine). Cari fratelli: Per mezzo di questa lettera circolare vi comunichiamo che ad ottobre del 2012 avrà inizio la Visita Canonica a tutto l'Ordine, che verrà realizzata dal P. Generale accompagnato sempre dall'Assistente Generale della Circoscrizione. Il calendario concreto della Visita verrà inviato opportunamente, una volta che verrà stabilità consensualmente con i Superiori Maggiori. La visita, secondo previsioni, terminerà nel mese di luglio del 2014. Abbiamo aperto questa lettera con una citazione del Messaggio del nostro ultimo Capitolo Generale diretto a tutto l'Ordine. Una Visita Generale può avere vari obiettivi, e da questa prospettiva la stiamo pianificando, ma uno è fra tutti quello centrale: animare tutti i religiosi dell'Ordine, e tutte le persone che condividono la nostra Missione e il nostro Carisma, a dirigere lo sguardo verso il Signore e verso il Calasanzio, per poter così rinnovare l'impegno di vita scolopica che abbiamo assunto con la nostra vocazione, per la gloria di Dio ed utilità del prossimo. Le nostre Regole orientano così la Visita Canonica Generale: "il Visitatore Generale concentri la sua attenzione soltanto sui problemi veramente importanti per le Comunità e le Demarcazioni. In modo speciale cerchi di promuovere l'aumento delle vocazioni, il rinnovamento comunitario, il nostro ministero e la formazione permanente. Insieme alle Curie esamini i problemi e le direttive generali e linee operative delle Demarcazioni. Riunisca i vari gruppi, tra i quali il Consiglio di Provincia, se è stato costituito, e i Rettori, per discutere i problemi o gli affari di maggiore importanza". (R291) Questa Visita Generale verrà realizzata nella seconda parte di un sessennio consacrato alla sfida della rivitalizzazione dell'Ordine, e che in alcune Demarcazioni coincide con i primi passi di una Provincia. Sarà importante tenere conto del momento spcifico vissuto da ciascuna Demarcazione, le opzioni dalla quali viene promossa la vita e la missione in ciascuna di esse, la vita delle comunità, le preoccupazioni e le speranze delle persone, le aree fondamentali proprie della nostra Vita e Missione, così come le Fraternità Scolopiche e i processi di Missione Condivisa.


Durante questa Visita, il P. Generale tenterà di concedere un colloquio personale con ciascun religioso ed un incontro in ogni comunità. Visiterà anche le Opere, tenendo delle riunioni con i responsabili delle stesse, e si riunirà allo stesso modo con le equipe demarcazionali con le quali riterrà opportuno incontrare. Durante la visita verrà dedicato del tempo alla analisi e alla prospettiva delle aree più significative della nostra Vita e Missione, come la pastorale vocazionale, la formazione iniziale e permanente, la vita comunitaria, il ministero, il laicato scolopico, la economia, ecc. Vi sarà anche la opportunità per un incontro con le Fraternità Scolopiche e le loro equipe di animazione. Come è logico, avverrà anche la revisione dei Libri Ufficiali delle Case e delle Demarcazioni, che dovranno essere adeguatamente preparati ed aggiornati. Naturalmente la Congregazione Generale, e in particolare il P. Generale, resta a disposizione per i vari suggerimenti e proposte che ciascuna Demarcazione vuole far pervenire, affinché questa Visita Canonica Generale possa rispondere anche alle necessità e agli interessi dell'Ordine. I Superiori Maggiori resteranno in contatto con gli Assistenti Generali per procedere con la preparazione della pianificazione della Visita in ciascuna Demarcazione. Lungo i mesi di giugno e luglio del 2012, si profilerà in modo definitivo il calendario della Visita e verrà comunicato a tutti i religiosi. Vi ringraziamo per la vostra partecipazione e accoglienza, e vi offriamo tutto il nostro tempo e la nostra disponibilità. Chiediamo a Dio, nostro Padre, il respiro dello Spirito perché questa Visita Canonica Generale sia per l'Ordine una opportunità di vita e di fedeltà Ricevete un abbraccio fraterno Pedro Aguado Sch. P. Padre Generale Ricardo Querol Sch. P. Segetario Generale Roma, 3 giugno 2012.


Prot. SG/165-S/2012

À TOUS LES RELIGIEUX DE L'ORDRE LA GRACE ET LA PAIX DE DIEU, NOTRE PÈRE « L'Ecole Pie est le œuvre de Dieu et de l'heureuse audace et la patience unique de Saint Joseph de Calasanz. Les yeux mis sur Jésus et Calasanz, nous vous invitons à continuer de travailler avec diligence pour la gloire de Dieu et l'utilité du prochain » (46e Chapitre Général, Message à l'Ordre) Chers frères : Nous vous communiquons par le biais de cette lettre circulaire qu'en octobre 2012 commencera la Visite Général Canonique à tout l'Ordre, qui sera réalisée par le P. Général, toujours accompagné de l'Assistant Général de la Circonscription. Le calendrier de la visite sera envoyé en temps voulu, une fois il sera convenu avec tous les Supérieurs Majeurs. Il est prévu que cette Visite Générale se termine en juillet 2014. Nous avons commencé cette lettre avec une citation du message que notre dernier Chapitre Général a adressé à l'ensemble de l'Ordre. Une Visite Générale peut proposer divers objectifs et nous en prévoyons donc, mais seulement un est central : encourager tous les religieux de l'Ordre et toutes les personnes qui partagent notre mission et notre charisme à diriger les yeux de l'âme vers le Seigneur et Calasanz, pour ainsi renouveler l'engagement de la vie piariste que nous avons assumé par notre vocation pour la gloire de Dieu et l'utilité du prochain. Nos Règles orientent ainsi la Visite Canonique Générale: « Le Visiteur Général doit se limiter à traiter les affaires les plus importantes des Communautés et des Démarcations. Il doit se soucier avant tout de la promotion des vocations, du renouveau communautaire, de notre ministère et de la formation permanente. Il examinera, avec les Curies, les problèmes et les lignes générales à suivre par la Démarcation. Il convoquera plusieurs réunions, dont celle du Conseil de la Province, s'il existe, et les Recteurs, pour examiner les problèmes ou les affaires les plus importantes ». (R. 291) Cette Visite Générale a lieu dans la deuxième partie d'un sexennat dédié à relever le défi de la revitalisation de l'Ordre, et dans certains Démarcations coïncide avec les premières étapes d'une nouvelle Province. Il sera important de prendre en compte ce moment particulier de chaque Démarcation, les options qui favorisent la vie et la mission dans chacune d'elles, la vie des communautés, les préoccupations et les espoirs des personnes, les domaines de notre Vie et Mission propres, ainsi que les Fraternités Piaristes et les processus de Mission Partagée. Au cours de cette visite, le P. Général cherchera à avoir un entretien personnel avec chaque religieux et une rencontre avec chaque communauté. Il visitera aussi


les œuvres, et maintiendra des réunions appropriées avec leurs responsables. Il rencontrera également les équipes démarcationnelles quand il le jugera approprié. Il consacrera le temps lors de la Visite à l'analyse et la prévision des plus importants domaines de notre Vie et notre Mission, comme la pastorale des vocations, la formation initiale et continue, la vie communautaire, le ministère, le laïcat piariste, l'économie, etc.. Il y aura aussi l'occasion de la rencontre avec les Fraternités Piaristes et leurs équipes d'animation. Comme il est logique, il mènera également l'examen des Livres officiels des Maisons et des Démarcations, qui doivent être correctement préparés et mis au jour. Bien entendu, la Congrégation Générale et en particulier le P. Général, est disponible pour les diverses suggestions et propositions que vous voulez faire de chaque Démarcation, afin que cette Visite Canonique Général puisse aussi répondre aux besoins et aux intérêts de l'Ordre. Les supérieurs Majeurs seront en contact avec les Assistants Généraux pour préparer le plan concret de la Visite de chaque Démarcation. Tout au long du mois de juin et juillet 2012, nous ébaucherons de façon définitive le calendrier de la Visite qui sera communiqué à tous les religieux. Nous vous remercions de votre participation et réception, et nous vous offrons tout notre temps et disponibilité. Nous demandons à Dieu, notre Père, le souffle de l'Esprit pour que cette Visite Canonique Général soit pour l'Ordre une occasion de vie et de fidélité. Je vous embrasse fraternellement. Pedro Aguado Sch. P. Père Général Ricardo Querol Sch. P. Secrétaire Général Rome, 3 juin 2012


2012 AÑO VOCACIONAL ESCOLAPIO "ESCOLAPIOS... MULTIPLICANDO VIDA" Queridos hermanos escolapios, me uno a todos ustedes en este año vocacional, compartiendo una breve reflexión sobre los fondos de nuestra vocación que estamos llamados a renovar, cultivar y mantener, así como a contagiar entre los niños y jóvenes con los que trabajamos y vivimos. Se habla hoy poco de la vocación en el sentido pleno de la palabra, aun en nuestros centros educativos. Cuando se piensa en términos de proyectar la vida hacia un futuro, hacia un horizonte, a lo sumo la reflexión llega a la elección de una profesión, por lo general pensada en términos de cuánto beneficio económico puede traer. El tema vocacional se reduce a un asunto de tests de aptitudes, inteligencia, intereses laborales y a buscar la mejor oferta universitaria - y en un futuro laboral- que se acomode al ideal de una vida donde lo esencial es tener buenos ingresos y vivir holgadamente. En algunos grupos educativos, se ha comenzado a plantear el tema en términos de construir un proyecto de vida, involucrando las diferentes dimensiones que una persona está llamada a potenciar para lograr un desarrollo humano pleno; aunque esta visión con respecto a la primera es de mayor profundidad, no se trasciende el plano de los propios intereses, de la vida pensada y soñada teniendo como principal referente -y quizás único- el "yo", la búsqueda exclusiva de la felicidad personal y por mucho, la de aquellos que son importantes para sí mismo. Sin embargo, desde la perspectiva cristiana y calasancia, la vocación es mucho más. Y nosotros, lo escolapios, somos testigos de ello, pues hemos experimentado la dimensión trascedente de nuestro carisma por el cual hemos re-direccionado nuestra vida dándole sentido pleno. Por ello, estamos llamados a dar testimonio de nuestra hermosa vocación para que seamos capaces de multiplicar vida entre los niños y jóvenes que el Señor nos ha encomendado. 1. LA VOCACIÓN: ASUNTO DE TODAS Y TODOS Algo desafortunado que ha pasado con el tema vocacional es que se liga exclusivamente al ámbito de la vida religiosa y sacerdotal al que pertenecemos. En la mayoría de nuestras conversaciones, la gente utiliza la expresión "tiene vocación" para referirse en exclusiva a quienes optamos por el estilo de vida religioso o ele-


rical, como si los demás no la tuvieran. ¡Cuando la vocación es una realidad que implica a todas las personas! Se trata de una dimensión que hace parte no de un grupo religioso, sino de todo ser humano. Por consiguiente, estamos ante una realidad profundamente antropológica, esto es, un aspecto constitutivo de toda mujer, de todo hombre que, si no se asume con responsabilidad y esperanza, es difícil poder llegar a vivir en la plenitud del ser. Sabemos que la palabra vocación se deriva del latín vocatio que significa llamada, invitación. Pero ¿quién nos llama o invita y a qué o con quiénes? El psiquiatra Viktor Frankl, en su libro "El hombre en busca de sentido", texto que escribió luego de sobrevivir a un campo de concentración nazi, concluye que la pregunta que le permite al ser humano encontrar el sentido profundo de su existencia no es ¿qué espero de la vida?, sino ¿qué espera la vida de mí? Este cuestionamiento es el que impulsa a la persona sobreponerse a todas las frustraciones y fracasos que encuentre con respecto a sus proyectos e inclusive a enfrentar con grandeza los sufrimientos y los mayores sinsentidos inimaginables. Es esa la pregunta que, de una u otra forma, hemos respondido los escolapios. Somos conscientes de que la existencia se torna distinta para aquellos que siempre estamos buscando trascender o ir más allá de lo obvio, de lo básico e inclusive de la satisfacción de los propios intereses. ¿Quién invita o llama de manera permanente al ser humano? Somos fruto de la vida y de forma constante estamos siendo llamados por ella a una existencia más plena, más profunda, más noble, más intensa, que nos permite responder a lo que se espera de nosotros como personas, como integrantes de una familia, como parte activa de un grupo, como parte de la Iglesia, como religiosos escolapios, como ciudadanos del mundo. Darnos cuenta que la vocación tiene que ver con lo más profundo de nosotros, con el otro, con toda persona es la mejor manera de mantener vivo el llamado recibido y la mejor manera de despertar dicho llamado en el corazón de otros jóvenes que anhelan encontrar el sentido de sus vidas. 2. CUANDO DIOS LLAMA: LA VOCACIÓN CRISTIANA Gracias a nuestra experiencia de fe hemos logrado una comprensión más honda del tema vocacional. Quien nos llamó no es un ente abstracto, genérico, innombrable, oculto y distante. No nos llamó tampoco cualquier ser. Quien nos llamó, y por nuestro propio nombre, fue la maravillosa persona de Nuestro Señor Jesucristo. Si de entrada es apasionante sentirnos interpelados por la fuerza de la vida presente en todo lo creado, ¿podemos transmitir cuánto hemos sido conmovidos en las fibras más íntimas de nuestro ser al sentirnos llamados por la divinidad en persona? ¿Logramos sentirnos sobrecogidos -como bien lo reflexionaba San Agustín- ante el hecho de que quien es infinito se fije o tenga en cuenta nuestra finitud, nuestra fragilidad, nuestra pequeñez para que le cooperemos en su apuesta por amar a toda la humanidad?


Y Jesucristo nos llamó a dejarnos orientar en la vida por las invitaciones y sugerencias que Dios Padre nos está haciendo, a través de su Santo Espíritu. Al respecto, nuestro Maestro y Fundador, San José de Calasanz decía: "La voz de Dios es voz del Espíritu que va y viene, toca el corazón y pasa, y no se sabe de dónde viene o a dónde va, por lo que importa muchísimo estar siempre atento para que no venga al improviso y pase sin dar fruto." ¿Pero a qué tipo de vida nos ha invitado Dios Padre en la persona de Jesús? "A la vida auténtica, la que merece la pena ser vivida en toda circunstancia y que ni siquiera la muerte puede destruir." ¡Qué bien lo expresaba el Papa Benedicto XVI, en la XXVI Jornada Mundial de la Juventud, el año pasado, en Madrid (España)! Por tal razón, cuánto mayor sentido toma la invitación hecha desde su corazón de creyente maduro y de pastor: "Queridos jóvenes, escuchad de verdad las palabras del Señor para quesean en vosotros <espíritu y vida> (Jn 6, 63), raíces que alimentan vuestro ser, pautas de conducta que nos asemejen a la persona de Cristo, siendo pobres de espíritu, hambrientos de justicia, misericordiosos, limpios de corazón, amantes de la paz. Hacedlo cada día con frecuencia, como se hace con el único Amigo que no defrauda y con el que queremos compartir el camino de la vida. Bien sabéis que, cuando no se camina al lado de Cristo, que nos guía, nos dispersamos por otras sendas, como la de nuestros propios impulsos ciegos y egoístas, la de propuestas halagadoras pero interesadas, engañosas y volubles, que dejan el vacío y la frustración tras de sí." 3. LA VOCACIÓN ESCOLAPIA: UNA LLAMADA A GENERAR VIDA EN ABUNDANCIA Contrario a lo que podríamos pensar e inclusive a lo que nos quiere hacer creer nuestro ambiente, cuando hemos dicho sí a la llamada del Señor, a las continuas sugerencias e invitaciones que nos hace al corazón, el fruto no es un mismo estereotipo o modelo de ser humano. El Misterio de Cristo es de una grandeza tan inmensa que las respuestas a sus llamadas dan como fruto múltiples estilos de vida, donde cada ser humano llega a ser él mismo y se vive desde su más profunda y auténtica identidad. En la Iglesia, uno de esos estilos de vida -pero para nosotros el más querido- es nuestra vocación escolapia: respuesta a la llamada del Señor Jesús al estilo de San José de Calasanz. Y en fidelidad a lo más genuino de la vocación cristiana, la vocación escolapia va mucho más allá de tener una profesión de índole religiosa o espiritual y de contar con un proyecto personal de vida. De hecho, San José de Calasanz ya había diseñado un plan para su vida (servir a la Iglesia, sin estar lejos de su familia y contando con las comodidades económicas suficientes para vivir bien) y ya contaba con una "profesión" como lo era ser sacerdote según entendía él este ministerio. ¿Y de qué manera respondió Calasanz a las invitaciones que le hacía la voz de Dios? Parecido a nosotros hoy:


Desde la pobreza: haciendo de Cristo nuestro único tesoro, nuestra principal riqueza para poder abrazarlo en los más despreciados por la sociedad: los niños y jóvenes más pobres. Con la castidad: dándole todo nuestro corazón y asumiéndolo como nuestro más grande amor para poder amar a todos con el mismo amor fraterno y solidario del Buen Jesús de Nazareth. Mediante la obediencia: buscando cumplir en todo su voluntad para obrar en toda circunstancia Jesúsmente, a la manera del Señor; y en esta búsqueda, aceptamos la invitación del Señor de servirle en la persona del niño pobre, a través de la educación en piedad y letras, en fe y cultura. Con todo, Calasanz sólo pretendía ser un humilde cooperador de aquel Señor que vino a traernos vida y vida en abundancia. Así lo dejó manifiesto en una de sus cartas, en 1631, al ver a las Escuelas Pías como una llamita del Espíritu al viento de una sociedad que destrozaba la inocencia de la juventud: "Y ya que son tantos a obrar mal, resolvámonos nosotros a obrar bien. Y si ellos roban la vida y los bienes, devolvamos nosotros la vida y los bienes espirituales a los jóvenes." Que este año sea la ocasión perfecta para que nos atrevamos a dejarnos interpelar por el Señor, a estar atentos a su voz para escuchar que nos sigue llamando a la vida escolapia: como religiosos consagrados con todo nuestro corazón y con todo nuestro ser a amar al Señor en la persona del niño pobre, haciendo escuela. ¡Vale la pena seguir haciéndolo! Queremos que sepas que Calasanz y las Escuelas Pías siguen contando contigo; ante todo, para que sigas comprometido en fidelidad a este carisma al servicio de los niños y jóvenes. Este año te invitamos a relacionarte con uno de los religiosos escolapios más queridos por Calasanz y los escolapios de todos los tiempos: el Venerable GLICERIO LANDRIANI. Él era un joven italiano que había optado por ser un eclesiástico rico y vanidoso pero que al conocer los niños pobres de las Escuelas Pías, ingresó a nuestra comunidad a los 24 años y se entregó de todo corazón, con creatividad y buscando ante todo anunciarles a los pequeños el Reino de Dios y su justicia. Fue quien propuso acompañar a los niños de regreso a sus casas, para evitarles la tentación de los vicios de la calle. Era nuestra joven promesa, a quien Calasanz veía como su posible sucesor. Murió cuando tenía 30 años, en 1618. Pero su vida no terminó con su muerte. A lo largo de los más de 400 años de historia de las Escuelas Pías, la persona del venerable Glicerio Landriani ha motivado a generaciones de escolapios a dar el tesoro de su juventud al servicio de los pequeños, a renunciar a lo superfluo y a vivir con alegría el ministerio educativo. Que el Venerable Glicerio Landriani nos acompañe en este apasionante desafío de mantener abierta la pregunta "Señor, ¿qué quiere tú de mí?" para que el Espíritu de Cristo nos siga impulsando a ser fíeles a esa manera definitiva de servir al Señor sin abandonarla por nada del mundo, como lo hizo San José de Calasanz. P. Martín Bravo Cortés Sch.P. Colombia


2012 PIARISTS VOCATIONAL YEAR "PIARISTS... PROMOTING LIFE" Dear Piarists brothers, I join all of you in this vocational year, sharing a brief reflection on the basics of our vocation, which we are called to renew, cultivate and maintain, as well as pass it on to children and young people with whom we work and live. Today, the full meaning of vocation is not being talked about much, even in our educational centers. When one thinks in terms of projecting one's life into the future, towards a horizon, the reflection arrives at most to consider the choice of a profession, generally considered in terms of the economic benefits it can bring. The theme of vocation is reduced to a matter of tests, aptitudes, intelligence, professional interests, and looking for the university that offers the best conditions. Then, in future employment, a job that fits in with the ideal of a life in which the essential thing is to have a good income and live comfortably off. In some educational groups, they have started to consider the theme in terms of creating a life plan, involving the different dimensions that a person is called to foster in order to achieve fullness of human development. Although this view has greater depth compared to the first one, it does not transcend the level of one's own interests, of life being thought about and dreamed of having one's self as the main reference point - and perhaps the only one - , seeking exclusively one's personal happiness and, at the most, that of those who are important to oneslf. However, from the Christian and Calasantian perspective, vocation is much more tan that. And we, Scolapians, are witnesses to it because we have experienced the transcendental dimension of our charism, through which we have redirected our life, giving it full meaning. This is why we are called to give witness to our beautiful vocation, so as to be able to multiply life among the children and young people whom the Lord has entrusted to us. Por ello, estamos llamados a dar testimonio de nuestra hermosa vocaci贸n para que seamos capaces de multiplicar vida entre los ni帽os y j贸venes que el Se帽or nos ha encomendado. 1. VOCATION: A MATTER FOR ALL WOMEN AND MEN Something unfortunate that has happened with the theme of vocation is that it is linked exclusively to the area of religious and priestly life to which we belong. Generally, in our conversations, people use the expression "he/she has a vocation" referring exclusively to those of us who choose the religious or priestly lifestyle, as if the others did not have one. And yet, vocation is a a reality that involves everyone! It is a dimension which is not just part of a religious group but of every hu-


man being. Therefore, we are faced with a deeply anthropological reality, that is, a constitutive aspect of every woman, of every man, which - if it is not assumed with resposibility and hope - it is difficult to reach the point of living in the fullness of being. We know that the word vocation derives from the Latin word vocatio, which means call, invitation. But, who calls us or invites us, and to what and with whom? The psychiatrist Viktor Frankl, in his book "Man's search for meaning", which he wrote after surviving a nazi concentration camp, concludes that the question that allows human beings to find the deep meaning of their existence is not what do I expect from life?, but what does life expect from me? It is this questioning that drives us to overcome all frustrations and failures that might be met with respect to our projects, and even face sufferings and the most unimaginable absurdities with greatness. That is the question we Piarists have answered, in one way or another. We are aware that existence becomes different for those of us who are always trying to transcend or go beyond the obvious, the basics, and even the satisfaction of our own interests. Who invites or calls the human being constantly? We are the fruit of life, and we are being constantly called by it to a fuller, deeper, more noble, more intense existence, which allows us to respond to what is expected of us as persons, as members of a family, as active members of a group, as members of the Church, as Scolapian religious, as citizens of the world. Realizing that vocation has to do with what is deepest in us, with the other, with every person, is the best way of keeping alive the call we have received, and the best way to awake that call in the heart of other young people who long to find the meaning of their lives. 2. WHEN GOD CALLS: THE CHRISTIAN VOCATION Thanks to our experience of faith we have attained a deeper understanding of the vocational theme. The one who called us is not an abstract, generic, unnameable, hidden and distant being. We were not called just by any being either. The one who called us - and by our own name - was the wonderful person of Our Lord Jesus Christ. If it is exciting to feel that we are being addressed by the force of life present in the whole of creation, can we convey how deeply moved we were when we felt called by divinity in person? Were we able to feel overawed - as StAugustine rightly put it - when faced with the fact that the one who is infinite would notice or take into consideration our finiteness, our fragility, our smallness, for us to cooperate in his pledge to love the whole of humanity? And Jesus Christ called us tol et ourselves be guided by the invitations and suggestions that God the Father is making us through his Holy Spirit. In this respect, our Teacher and Founder, St. Joseph Calasanz, said: "The voice of God is


the voice of the Spirit which comes and goes, it touches the heart and passes by; you do not know where it comes from and when it blows; for this reason it is very important to be always alert, so that it doesn't come all of a sudden and passes us by, without bearing fruit." What is the kind of life to which God the Father has invited us in the person of Jesus? " To authentic lives, lives which are always worth living, in every circumstance, and which not even death can destroy.." How well Pope Benedict XVI put it in the 26th World Youth Day, last year, in Madrid (spain)! For that reason, his invitation made from the heart, as a mature believer and pastor, becomes even more meaningul: "Dear young people, listen closely to the words of the Lord, that they may be for you "spirit and life" (Jn 6:63), roots which nourish your being, a rule of life which likens us - poor in spirit, thirsting for justice, merciful, pure in heart, lovers of peace - to the person of Christ. Listen regidarly every day as if he were the one friend who does not deceive, the one with whom we wish to share the path of life. Of course, you know that when we do not walk beside Christ our guide, we get lost on other paths, like the path of our blind and selfish impulses, or the path of flattering but self-serving suggestions, deceiving and fickle, which leave emptiness and frustration in their wake." 3. THE SCOLAPIAN VOCATION: A CALL TO GENERATE LIFE IN ABUNDANCE Contrary to what we might think - and even what the world around us wants us to believe -, when we have said yes to the call of the Lord, to the constant suggestions and invitations the heart makes us, the fruit is not a repeated stereotype or model of human being. The Mistery of Christi s of such immense greatness that the answers to his calls produce as a fruit multiple lifestyles, in which each human being becomes himself and lives in accordance with his deepest and most authentic identity. In the Church, one of those lifestyles - but the one we love the most - is our Scolapian vocation: an answer to the call of the Lord Jesus with St. Joseph Calasanz's style. And in faithfulness to what is most genuine in the Christian vocation, the Scolapian vocation goes much further than having a profession of a religious or spiritual nature and having a personal life plan. As a matter of fact, St. Joseph Calasanz had already drawn up a plan for his life - to serve the Church without being far from his family and disposing of enough financial means to live well - and he already had a "profession" - being a priest, as he understood this ministry. 多And how did Calasanz answer the invitations he would receive from the voice of God? In a similar way to us now: In poverty: making Christ our only treasure, our main wealth, in order to be able to embrace him in those who are most despised by society: the poorest children and young people.


With chastity: giving him all our heart and assuming him as our greatest love, soa s to be able to love everyone with the same brotherly love and solidarity as those of Jesus of Nazareth. Through obedience: seeking to accomplish his will in everything, in order to act in a Jesus-like manner, in the Lord's way, in every circumstance. In this pursuit we accept the Lord's invitation to serve him in the person of the poor child through education in piety and letters, in faith and culture. Nevertheless, Calasanz only wanted to be a humble collaborator of that Lord who came to bring us life, and life in abundance. This is how he expressed it in one of his letters, in 1631, seeing the Pious Schools as a small flame of the Spirit exposed to the wind of a society that destroyed the innocence of youth: "And since there are many who are doing what is wrong, let us resolve to be the ones who do what is right. And if they steal life and goods, let us be the ones who give life and spiritual gods back to Young people." May this year be the perfect opportunity for us to dare let ourselves be addressed by the Lord, to be attentive to his voice in order to hear that he continues calling us to the Scolapian way of life: as religious consecrated with all our heart and with all our being to love the Lord in the person of the por child by educating. It is worth continuing to do it! We want you to know that Calasanz and the Pious Schools continue counting on you - first of all in order for you to continue being faithful to this charism at the service of children and young people. This year we are invinting you to relate to one of the Scolapian religious Calasanz and Piarists of all times loved the most: the Venerable GLICERIO LANDRIANI. He was an Italian young man who had chosen to be a rich and conceited ecclesiastic, but when he got to know the por children of the Pious Schools he joined our community at 24 years of age. He devoted himself to the children with all his heart and with creativity, trying above all to let them know about the Kingdom of God and its justice. He was the one who proposed accompanying the children back home so as to help them avoid the temptation of street vices. He was our young promise, and Calasanz saw him as his possile successor. He died when he was 30 years old, in 1618. However, his life did not end with his death. Throughout the more than 400 years of the Pious Schools history, the venerable Glicerio Landriani has motivated generations of piarists to offer the treasure of their youth at the service of the little ones, to give up what is superfluous and live joyfully the education ministry May thel Venerable Glicerio Landriani accompany us in this exciting challenge of keeping open the question "Lord, Âżwhat do you want from me?" so that the Spirit of Christ will continue to urge us to be faithful to that definitive way of serving the Lord, without abandoning it for anything in the world, as Saint Joseph Calasanz did. P. Martin Bravo CortĂŠs Sch.P. Colombia



2012 ANNO VOCAZIONALE SCOLOPIO "SCOLOPI...LA VITA CHE CRESCE" Cari fratelli scolopi, mi unisco a tutti voi in questo anno vocazionale, condividendo una breve riflessione sui fondamenti della nostra vocazione che siamo chiamati a rinnovare, coltivare e mantenere; oltre a renderla contagiosa tra i bambini e i giovani con i quali lavoriamo e viviamo. Oggi si parla poco della vocazione, nel senso pregnante della parola, anche nei nostri centri educativi. Quando si pensa in termini di progetto di vita per un futuro, un orizzonte, al massimo la riflessione va alla ricerca di una professione, in generale pensata in termini di quanto beneficio economico può produrre. Il tema vocazionale si riduce ad un esame di test attitudinali, di intelligenza, di interessi lavorativi; e alla ricerca della migliore offerta universitaria - e di un futuro lavorativo - che si adatti ad un ideale di vita in cui l'essenziale è avere buoni guadagni e vivere agiatamente. In alcuni gruppi educativi, si è iniziato ad affrontare il tema in termini di costruzione di un progetto di vita, inserendo le differenti dimensioni che una persona è chiamata a potenziare, per raggiungere un pieno sviluppo umano; rispetto alla precedente, sebbene questa visione sia di maggiore profondità, non si va oltre il piano dei propri interessi, della vita pensata e sognata, avendo come riferimento principale - e forse unico -1' "io", la ricerca esclusiva della felicità personale; e al massimo, coloro i quali sono importanti per noi stessi. Tuttavia, per la prospettiva cristiana e calasanziana, la vocazione è molto di più. E noi, scolopi, siamo testimoni di ciò, e siccome abbiamo sperimentato la dimensione trascendente del nostro carisma, per il quale abbiamo ri-orientato la nostra vita, dandole un senso pieno. Per questo, siamo chiamati a rendere testimonianza della nostra meravigliosa vocazione, affinché siamo capaci di moltiplicare vita in mezzo ai bambini e ai giovani che il Signore ci ha affidato. 1. LA VOCAZIONE: FACCENDA DI TUTTE E DI TUTTI Un ulteriore equivoco che si è verificato a proposito del tema vocazionale, è quello di legarlo esclusivamente all'ambito della vita religiosa e sacerdotale a cui apparteniamo. In gran parte delle nostre conversazioni, la gente utilizza l'espressione ha la vocazione", riferendosi in modo esclusivo a chi di noi ha optato per uno stile di vita religioso o clericale, come se agli altri non la avessero. Ma la vocazione è una realtà che riguarda tutte le persone! Si tratta di una dimensione che appartiene non ad un gruppo religioso ma ad ogni essere umano. Di conseguenza, siamo di fronte ad una

realtà profondamente antropologica; e di questo si tratta: è un aspetto costitutivo


di ogni donna e di ogni uomo che, se non lo si assume con responsabilità e speranza, è difficile poter vivere nella pienezza dell'essere. Sappiamo che la parola vocazione deriva da latino vocatio, che significa chiamata, invito. Ma, chi ci chiama o ci invita? E a che cosa o con chi? Lo psichiatra Viktor Frankl, nel suo libro "L'uomo alla ricerca di senso" , testo che scrisse dopo essere sopravvissuto ad un campo di concentramento nazista, conclude dicendo che la domanda che permette all'essere umano di trovare il senso profondo della sua esistenza non è "cosa spero dalla vita?", ma "cosa la vita si aspetta da me?". E' questo interrogativo che spinge alla persona a superare tutte le frustrazioni e le sciagure che incontra in riferimento ai suoi progetti; e perfino ad affrontare con coraggio le sofferenze, le più grandi e inimmaginabili insensatezze. E' questa la domanda alla quale, in una forma o nell'altra, noi scolopi abbiamo risposto. Siamo coscienti che l'esistenza diventa diversa per quanti fra noi siamo sempre alla ricerca di trascendere o andare aldilà dell'ovvio, dell'elementare; compresa la soddisfazione dei propri interessi. Chi è colui che chiama o invita, in modo permanente, l'essere umano? Siamo frutto della vita; e in modo costante siamo da essa chiamati ad un'esistenza più piena, più profonda, più nobile, più intensa, che ci permette di rispondere a ciò che si aspetta da noi come persone, come membri di una famiglia, come parte attiva di un gruppo, come parte della Chiesa, come religiosi scolopi, come cittadini del mondo. Renderci conto che la vocazione ha a che fare col più profondo di noi, con l'altro, con ogni persona, è il modo migliore per mantenere viva la chiamata che ci è stata fatta; è il modo più appropriato di risvegliare questa chiamata nel cuore di altri giovani che anelano a scoprire il senso del loro vivere. 2. QUANDO DIO CHIAMA: LA VOCAZIONE CRISTIANA Grazie alla nostra esperienza di fede, abbiamo acquisito una comprensione molto profonda del tema vocazionale. Colui che ci ha chiamato non è un ente astratto, generico, senza nome, occulto e distante. Non ci ha chiamato un essere qualsiasi. Colui che ci ha chiamati, e con il nostro nome proprio, è stata la persona meravigliosa di Nostro Signore Gesù Cristo. Se inizialmente è appassionante sentirci interpellati dalla forza della vita presente in tutto il creato, possiamo trasmettere quanta commozione abbiamo avvertito nelle fibre più intime del nostro essere, sentendoci chiamati dalla divinità in persona? Riusciamo a commuoverci - come giustamente pensava Sant'Agostino - di fronte al fatto che colui che è infinito si interessi o prenda in considerazione la nostra finitezza, la nostra fragilità, la nostra piccolezza, affinché siamo cooperatori della sua scommessa di amare tutta l'umanità? E Gesù Cristo ci ha chiamati a lasciarci orientare, nella vita, dagli inviti e dai suggerimenti che Dio Padre ci rivolge, attraverso il suo Santo Spirito. A questo proposito, il nostro Maestro e Fondatore San Giuseppe Calasanzio diceva: "La voce di Dio è voce dello Spirito che va e viene, tocca il cuore e passa; e non si sa da dove


venga e dove vada. Per questo, è molto importante stare sempre attenti a che non venga all'improvviso e passi oltre, senza dare frutto". Ma a quale tipologia di vita ci ha chiamati Dio Padre, nella persona di Gesù? "Alla vita autentica, che vale la pena sia vissuta in ogni circostanza; e che neppure la morte può distruggere". E bene lo ha espresso Papa Benedetto XVI, l'anno scorso a Madrid (Spagna), durante la XXVI Giornata Mondiale della Gioventù! Per questo motivo, quanto più senso assume l'invito fatto dal profondo del suo cuore di credente maturo e di pastore: "Carissimi giovani, ascoltate per davvero le parole del Signore, affinché siano in voi «spirito e vita» (Gv 6, 63), radici che alimentano il vostro essere, modelli di comportamento che ci fanno assomigliare alla persona di Cristo, essendo poveri in spirito, affamati di giustizia, misericordiosi, puri di cuore, amanti della pace. Fattelo ogni giorno e frequentemente, come si fa con l'unico Amico che non tradisce; e con il quale vogliamo condividere il cammino della vita. Sapete bene che, quando non si cammina a fianco di Cristo, che ci guida, ci perdiamo in altre strade, come quella dei nostri impulsi ciechi ed egoistici, quella di proposte allettanti ma interessate, ingannevoli e volubili, che dietro di sé lasciano il vuoto e la frustazione". 3. LA VOCAZIONE SCOLOPICA: UNA CHIAMATA A GENERARE VITA E IN ABBONDANZA Contrariamente a ciò che potremmo pensare, compreso quello che ci chiede di fare e credere il nostro ambiente, quando abbiamo detto "sì" alla chiamata del Signore, ai continui suggerimenti e inviti che fa al nostro cuore, il frutto non è un qualsiasi stereotipo o modello di essere umano. Il Mistero di Cristo è di una grandezza talmente immensa che le risposte alla sua chiamata danno come frutto molteplici stili di vita, dove ciascun essere umano giunge ad essere se stesso e si vive a partire dalla sua più profonda e autentica identità. Nella Chiesa, uno di questi stili di vita - ma per noi il più amato - è la nostra vocazione scolopica: risposta alla chiamata del Signore Gesù, secondo lo stile di San Giuseppe Calasanzio. E nella fedeltà all'aspetto più genuino della vocazione cristiana, la vocazione scolopica va molto più oltre al fatto di svolgere una professione di tipo religioso o spirituale e di contare su un progetto personale di vita. In effetti, San Giuseppe Calasanzio aveva già disegnato un piano per la sua vita (servire la Chiesa, senza stare lontano dalla propria famiglia e contando sulle comodità economiche sufficienti per vivere bene) e già contava su una "professione", come era quella di essere sacerdote, secondo la concezione che egli aveva di questo ministero. E come rispose il Calasanzio agli inviti che gli faceva la voce di Dio? Similmente a come facciamo noi, oggi: Attraverso la povertà: facendo di Cristo il nostro unico tesoro, la nostra principale ricchezza, per poterlo abbracciare nei più disprezzati dalla società: i bambini e i giovani più poveri.


Con la castità: donandogli tutto il nostro cuore e considerandolo il nostro più grande amore, per poter amare tutti con lo stesso amore fraterno e solidale del Buon Gesù di Nazareth. Mediante l'obbedienza: cercando di fare compiutamente la sua volontà, per operare in ogni circostanza alla maniera Ai Gesù, come il Signore; e in questa ricerca, accettiamo l'invito del Signore a servirlo nella persona del bambino povero, attraverso l'educazione in pietà e lettere, in fede e cultura. Nonostante tutto ciò, il Calasanzio voleva soltanto essere un umile cooperatore di quel Signore che è venuto a portarci vita, e vita in abbondanza. E ciò lo ha espresso in una lettera, nel 1631, nel vedere le Scuole Pie come una piccola fiamma dello Spirito, a fronte di una società che annientava l'innocenza della gioventù: "E giacché tanti si comportano male, decidiamoci, noi, ad agire bene. E se essi rubano la vita e i beni, devolviamo, noi, la vita e i beni spirituali ai giovani". Che questo anno sia l'occasione propizia per essere pronti a lasciarci interpellare dal Signore, a prestare attenzione alla sua voce, per sentire che continua a chiamarci alla vita scolopica: come religiosi consacrati, con tutto il nostro cuore e con tutto il nostro essere, ad amare il Signore nella persona del bambino povero, insegnando. Vale la pena continuare a farlo! Vogliamo che tu sappia che il Calasanzio e le Scuole Pie continuano a contare su di te; innanzitutto, affinché tu continui nell'impegno di fedeltà a questo carisma, al servizio dei bambini e dei giovani. Quest'anno ti invitiamo a relazionarti con uno dei religiosi scolopi più amati dal Calasanzio e dagli scolopi di ogni tempo: il Venerabile GLICERIO LANDRIANI. Lui era un giovane italiano che aveva fatto la scelta di essere un ecclesiastico ricco e vanitoso; ma che, dopo aver conosciuto i bambini poveri delle Scuole Pie, all'età di 24 anni entrò nella nostra comunità e si impegnò con tutto il cuore, con creatività e cercando innanzitutto di annunciare ai piccoli il Regno di Dio e la sua giustizia. Fu lui a proporre di accompagnare i bambini al loro rientro a casa, per evitare loro la tentazione dei vizi della strada. Era la nostra giovane promessa, che il Calasanzio vide come suo possibile successore. Morì all'età di 30 anni, nel 1618. Ma la sua vita non ebbe fine con la sua morte. Lungo questi 400 anni di storia delle Scuole Pie, la persona del Venerabile Glicerio Landriani ha motivato generazioni di scolopi a mettere a disposizione il tesoro della propria giovinezza al servizio dei piccoli, a rinunciare al superfluo ed a vivere con gioia il ministero educativo. Che il Venerabile Glicerio Landriani ci accompagni in questa appassionante sfida di mantenere aperta la domanda: "Signore, cosa vuoi che io faccia?", affinché lo Spirito di Cristo continui a spingerci ad essere fedeli a questa definitiva modalità di servire il Signore, senza abbandonarla per nessuna ragione al mondo, come ha fatto San Giuseppe Calasanzio. P. Martin Bravo Cortés Sch.P. Colombia


2012 ANNEE VOCATIONNELLE PIARISTE "PIARISTES... POUR MULTIPLIER LA VIE" Mes chers frères piaristes, à l'occasion de cette année vocationnelle, je désire me joindre à vous pour partager une brève réflexion sur les fondements de notre vocation que nous sommes appelés à renouveler, à cultiver, à préserver et à répandre parmi les enfants et les jeunes avec lesquels nous travaillons et nous vivons. Aujourd'hui, on ne parle plus tellement de la vocation dans son véritable sens, même dans nos centres éducatifs. Lorsque l'on pense à un projet pour son avenir, lorsque l'on imagine un horizon, la réflexion centrale concerne le choix d'une profession, qui en général est conçue par rapport au bénéfice financier que cette profession pourra comporter. Le thème vocationnel se réduit donc à une série de tests probatoires visant à établir, entre autres, l'intelligence, les intérêts professionnels ainsi qu'à établir la meilleure offre universitaire - et un avenir professionnel - qui puisse s'ajuster à l'idéal d'une vie dans laquelle l'essentiel c'est d'avoir un bon salaire et de vivre aisément. Dans un certain nombre de groupes éducatifs, l'on a commencé à poser le sujet en le présentant comme la volonté de construire un projet de vie, en impliquant les différentes dimensions qu'une personne est appelée à alimenter pour parvenir à un véritable épanouissement humain. Or, même si cette approche, par rapport à la précédente est bien plus profonde, l'on ne parvient pas à dépasser le niveau de ses propres intérêts, de la vie imaginée et rêvée avec, comme point de repère principal - et peut-être même le seul - le « moi », la recherche exclusive du bonheur personnel et, à la limite, des personnes considérées importantes. Cependant, à partir de la perspective chrétienne et calasantienne, la vocation est bien plus que cela. Et nous, les piaristes, nous en sommes témoins, car nous avons vécu la dimension transcendantale de notre charisme pour lequel nous avons décidé de re-diriger notre vie en lui accordant un véritable sens. Voilà pourquoi nous sommes appelés à offrir un témoignage de notre merveilleuse vocation, afin que nous soyons en mesure de multiplier la vie parmi les enfants et les jeunes que le Seigneur nous a confiés.

1. LA VOCATION: UNE QUESTION POUR TOUS ET POUR TOUTES Malheureusement, il arrive souvent que, lorsque l'on parle du thème de la vocation, celui-ci soit immédiatement assimilé au cadre de la vie religieuse et sacerdotale auquel nous appartenons. Dans la plupart de nos conversations, les gens disent « il a la vocation » uniquement pour parler de ceux qui, comme nous, ont


choisi un style de vie religieux ou clérical, comme si les autres n'avaient aucune vocation. Mais la vocation est une réalité qui concerne tout le monde ! Il s'agit d'une dimension qui est présente non seulement dans un groupe religieux, mais dans tout être humain. Ainsi, nous nous trouvons face à une réalité profondément anthropologique, c'est-à-dire qu'il s'agit d'un aspect constitutif de toute femme, de tout homme et que si on ne le considère pas avec responsabilité et espérance, il est difficile de parvenir à vivre dans la plénitude de notre être. Nous savons que le mot vocation découle du latin vocatio qui veut dire appel, invitation. Mais, qui est-ce qui nous invite ? A quoi sommes-nous invités ? Avec qui? Le psychiatre Viktor Frankl, dans son livre "Man's searchfor meaning", un ouvrage qu'il a écrit après avoir survécu à un camp de concentration nazi, conclut en disant que la question qui permet à l'être humain de trouver le sens profond de son existence n'est pas 'qu'est-ce que j'attends de ma vie' mais plutôt 'qu'est-ce que la vie attend de moi ?' C'est précisément cette question qui pousse l'homme à faire face à toutes les frustrations et à tous les échecs qu'il doit affronter par rapport à ses projets, ainsi qu'à aborder au mieux les souffrances et les situations insensées les plus inimaginables. C'est là la question à laquelle, d'une façon ou d'une autre, nous les piaristes nous avons répondu. Nous sommes conscients du fait que l'existence est vue d'une façon bien différente par ceux qui, comme nous, cherchent toujours la transcendance ou bien qui tentent d'aller toujours au-delà de ce qui est évident, élémentaire et même de la satisfaction de nos propres intérêts. Qui est-ce qui invite ou appelle constamment l'être humain ? Nous sommes le fruit de la vie et celle-ci nous appelle constamment à vivre une existence plus pleine, plus profonde, plus noble, plus intense, qui nous permette de répondre à ce qu'elle attend de nous comme personnes, comme membres d'une famille, comme partie active d'un groupe, comme partie de l'Eglise, comme religieux piaristes, comme citoyens du monde. Le fait de nous rendre compte que la vocation est liée à nos profondeurs les plus extrêmes, à l'autre, à toute personne, est la meilleure façon de maintenir vivant l'appel que nous avons reçu et c'est la meilleure manière d'éveiller cet appel dans le cœur d'autres jeunes qui souhaitent trouver le sens de leur vie. 2. LORSQUE DIEU APPELLE : LA VOCATION CHRÉTIENNE Grâce à notre expérience de foi, nous sommes parvenus à atteindre une profonde compréhension du thème vocationnel. Celui qui nous a appelés n'est pas une entité abstraite, générique, innommable, cachée et lointaine. Ce n'est pas n'importe qui qui nous a appelés. Celui qui nous a appelés, par notre prénom, c'est la personne merveilleuse de Notre Seigneur Jésus Christ. Si, initialement, cela est passionnant de se sentir appelés par la force de la vie présente en toute chose créée, sommes-nous en mesure de transmettre ce qui a ému les fibres les plus intimes de notre être, lorsque nous avons perçu l'appel de la divinité en per-


sonne ? Est-ce que nous nous sentons vraiment saisis d'émotion - comme le disait Saint Augustin -en pensant au fait que Celui qui est infini contemple ou tient compte de notre finitude, de notre fragilité, de notre petitesse pour que nous prenions part à son pari visant à aimer toute l'humanité ? Et Jésus Christ a voulu nous appeler pour que nous laissions que notre vie soit orientée par les invitations et les suggestions que Dieu le Père nous adresse, par le biais de son Esprit Saint. En ce sens, notre Maître et Fondateur, Saint Joseph de Calasanz disait: « La voix de Dieu est voix de l'Esprit qui va et vient, elle touche le cœur et passe, et on ne sait ni d'où elle vient ni où elle va, mais ce qui importe vraiment c'est de faire toujours attention à ce qu'elle ne vienne pas soudainement et s'en aille sans donner des fruits ». Mais à quel type de vie nous a-t-il invités Dieu le Père, en la personne de Jésus ? "A la vie authentique, celle qu'il vaut toujours la peine de vivre en toute circonstance et que la mort même ne peut détruire. » Le Pape Benoît XVI a si bien exprimé ce concept lors de la XXVI Journée Mondiale de la Jeunesse qui a eu lieu l'an dernier à Madrid (Espagne). Voilà pourquoi, cette invitation acquiert encore plus de sens puisqu'elle vient de son cœur de croyant mûr et de pasteur : « Chers jeunes, écoutez vraiment les paroles du Seigneur pour qu'elles soient en vous « esprit et vie » (Jn 6, 63), racines qui alimentent votre être, règles de conduite qui nous rendent semblables à la personne du Christ, en étant pauvres de cœur, affamés de justice, miséricordieux, en ayant un cœur pur, en aimant la paix. Faites-le chaque jour avec constance, comme on fait avec le seul Ami qui ne nous déçoit pas et avec qui nous voulons partager le chemin de notre vie. Vous savez bien que lorsque nous ne marchons pas à côté du Christ qui nous guide, nous nous dispersons sur d'autres sentiers, comme celui de nos propres impulsions aveugles et égoïstes, celui des propositions flatteuses mais intéressées, trompeuses etvolubiles, qui laissent le vide et la frustration derrière elles ». 3. LA VOCATION PIARISTE: UN APPEL A GÉNÉRER LA VIE EN ABONDANCE Contrairement à ce que nous pourrions penser et même à ce que nous ferait croire notre milieu, lorsque nous avons dit oui à l'appel du Seigneur, aux suggestions et aux invitations continues qu'il adresse à notre cœur, le fruit n'est pas un stéréotype ou un modèle identique d'être humain. Le Mystère du Christ est d'une grandeur si immense que les réponses à ses appels donnent comme fruit des styles de vie multiples, où chaque être humain parvient à être soi-même et à vivre soi-même à partir de son identité la plus profonde et authentique. Au sein de l'Eglise, l'un de ces styles de vie - qui est celui que nous chérissons davantage - est celui de notre vocation piariste : la réponse à l'appel du Seigneur Jésus selon le style de Saint Joseph de Calasanz. Et, en suivant fidèlement la véritable génuinité de la vocation chrétienne, la vocation piariste va bien au-delà du


fait d'avoir une profession de type religieux ou spirituel ou de disposer d'un projet personnel de vie. En fait, Saint Joseph de Calasanz avait déjà conçu un projet pour sa vie (servir l'Eglise, sans s'éloigner de sa famille et en disposant des commodités Financières suffisantes pour bien vivre) et il avait déjà une « profession » qui était celle du prêtre, selon sa propre façon de voir ce ministère. Et de quelle façon Calasanz a-t-il répondu aux invitations que lui adressait la voix de Dieu? De la même façon que nous le faisons aujourd'hui : A partir de la pauvreté: en faisant en sorte que le Christ soit notre seul trésor, notre richesse principale, afin que nous puissions le chérir dans les êtres les plus méprisés de la société : les enfants et les jeunes les plus pauvres. Avec la chasteté: en lui offrant tout notre coeur et en le prenant comme notre plus grand amour, afin que nous puissions aimer tout le monde avec le même amour fraternel et solidaire du Bon Jésus de Nazareth. Par l'obéissance: en essayant de faire toujours sa volonté afin qu'en toute circonstance, nous agissions Jésusement, comme le ferait le Seigneur, et que dans cette recherche, nous acceptions l'invitation du Seigneur à le servir en la personne de l'enfant pauvre, moyennant l'éducation en piété et lettres, en foi et culture. Avec tout cela, Calasanz ne voulait qu'être un humble coopérateur de ce Seigneur qui est venu pour nous donner la vie, la vie en abondance. C'est exactement ce qu'il voulut écrire dans l'une de ses lettres, en 1631, lorsqu'il considérait les Ecoles Pies comme une petite flamme de l'Esprit au vent d'une société qui détruisait l'innocence de la jeunesse : « Etant donné que nombreux sont ceux qui font le mal, engageons nous pour faire le bien. Et si ceux-ci volent la vie et les biens, engageons nous pour restituer la vie et les biens spirituels aux jeunes ». Que cette année soit l'occasion parfaite pour que nous osions nous laisser interpeller par le Seigneur, pour que nous soyons attentifs à sa voix qui continue à nous appeler à la vie piariste: en tant que religieux consacrés avec tout notre cœur et tout notre être à aimer le Seigneur en la personne de l'enfant pauvre, en enseignant. Il vaut la peine de continuer à le faire ! Nous voulons que tu saches que Calasanz et les Ecoles Pies ne cessent de compter sur toi; avant tout pour que tu continues ton engagement fidèle à ce charisme, au service des enfants et des jeunes. Cette année, nous t'invitons à te rapprocher de l'un des religieux piaristes que Calasanz et les piaristes de tous temps ont aimé plus que tout autre. Le Vénérable GLICERIO LANDRIANI. C'était un jeune italien qui avait choisi d'être un membre de l'Eglise riche et présomptueux mais qui, lorsqu'il connut les enfants pauvres des Ecoles Piaristes, décida d'entrer dans notre communauté à 24 ans. Il s'engagea de tout son cœur, avec créativité et en essayant de tout faire pour annoncer aux enfants le Royaume de Dieu et sa justice. C'est lui qui proposa d'accompagner les enfants chez eux, pour leur éviter la tentation des vices présents dans les rues. C'était notre jeune promesse, que Calasanz voyait déjà comme son possible successeur. Mais il mourut à 30 ans, en 1618. Or, sa vie ne s'acheva



V i t a

o r d i n i s

6* 2012

Celebración oficial con la Congregación Provincial de la Provincia Betania Con gran alegría comunicamos que la Orden de las Escuelas Pías cuenta con una nueva Provincia. La erección canónica aprobada por la Congregación General el 2 de junio indica que la Provincia Betania es fruto de la unión de las antiguas Provincias "Tercera Demarcación de España" y "Valencia". La fecha no es casual: el aniversario de la llegada de los primeros religiosos escolapios a Nikolsburg, enviados directamente por San José de Calasanz que marcaba así, desde el comienzo, el perfil misionero de las Escuelas Pías. Continuando esa tendencia a hacerse presente en nuevos países, la Congregación General, ha encomendado la próxima fundación de las Escuelas Pías en Indonesia a esta nueva Provincia.

o

751


Hasta el 2015, en que celebrará su primer Capítulo Provincial, la nueva Provincia Betania ha sido confiada a la guía de la siguiente Congregación Provincial: Superior Provincial el P. Daniel HALLADO ARENALES y Asistentes Provinciales los Padres: Francesc Mulet i Ruis, Francisco Javier Molina García, Caries Such Hernández y Jorge Iván Ruiz Cortizo. La toma de posesión del P. Daniel Hallado como Superior Provincial se realizó el 7 de junio, en Valencia, en una ceremonia presidida por el P. Miguel Giráldez, Asistente General por España. La Congregación General, en carta dirigida a los religiosos de la nueva Provincia, en la que da a conocer la erección de la Provincia Betania, ha agradecido a cuantos han colaborado en este proceso y de forma muy especial al P. Francisco Enrique Montesinos Ortí hasta ahora Superior Provincial de Valencia, "por la extraordinaria entrega y amor por la Orden, en el ejercicio de su servicio a los hermanos como Superior Mayor". Las novedades continúan gestándose. En próximos meses esperamos poder asistir al nacimiento de nuevas Provincias, fruto de las uniones de diversas Demarcaciones. Algunas de estas Demarcaciones son hoy, sólo temporalmente, dependientes de esta nueva Provincia Betania. Nos referimos a la Viceprovincia de Centroamérica-Dominicana y al Vicariato de Guinea Ecuatorial- Gabón. El nacimiento de una nueva Provincia es una buena noticia para todos: para los religiosos, para las Fraternidades Escolapias, para nuestros alumnos y sus familias y para todas aquellas personas que comparten la Misión y el Carisma de San José de Calasanz.


Official celebration with the Provincial Congregation of Bethany With great joy we announce that the Order of the Pious Schools has a new Province. The canonical erection adopted on 2 June by the General Congregation indicates that Bethany Province is the fruit of the Union of the provinces "Third Demarcation of Spain" and "Valencia". The date is not casual: the anniversary of the arrival of the first Piarist religious to Nikolsburg, sent by St. Joseph Calasanz, marking since the beginning the missionary profile of the Pious Schools. Continuing this trend to be present in new countries, the General Congregation entrusted the next Foundation of the Pious Schools in Indonesia to this new Province. Until 2015, when its first Provincial Chapter will be held, the new Province Bethany has been entrusted to the guide of the following Provincial Congregation: Provincial Superior, Fr. Daniel HALLADO ARENALES; Provincial Assistants: FF. Francesc Mulet i Ruis, Francisco Javier Molina Garcia, Carles Such Hernández and Jorge Iván Ruiz Cortizo. The taking of possession of Fr. Daniel Hallado as Provincial Superior was held yesterday, June 7, in Valencia, in a ceremony presided over by Fr. Miguel Giráldez, Assistant General for Spain. The General Congregation, in a letter to the religious of the new Province, which unveils the erection of the Bethany Province, has thanked all those who helped in this process, and in very special way Fr. Francisco Enrique Montesinos Ortí until now Provincial Superior of Valencia, "for the extraordinary commitment and love for the Order, in the exercise of his service to his brothers as Major Superior". Innovations continue brewing. In coming months we hope to be able to attend the birth of new Provinces, fruit of the joints of various Demarcations. Some of these Demarcations are today, only temporarily, dependent on this new Bethany Province. We refer to the Viceprovince of Central America-Dominican and the Vicariate of Guinea Equatorial - Gabon. The birth of a new province is good news for everyone: for the religious, the Piarist fraternities, for our students and their families and for all those who share the mission and the charism of Saint Joseph Calasanz.


Celebrazione ufficiale con la Congregazione Provinciale della Provincia Betania Con molta gioia comunichiamo che l'Ordine delle Scuole Pie conta su una nuova Provincia. La erezione canonica approvata dalla Congregazione Generale il 2 giugno indica che la Provincia Betania è il frutto della unione delle già esistenti Province "Terza Demarcazione di Spagna" e di "Valencia". La data non è casuale: cade nell'anniversario dell'arrivo dei primi religiosi scolopi a Nikolsburg, inviati direttamente da San Giuseppe Calasanzio che dal suo inizio delineava il profilo missionario delle Scuole Pie. Per dare seguito a questa tendenza a farsi presenti presso nuovi paesi, la Congregazione Generale ha dato incarico alla Provincia Betania di seguire la prossima fondazione delle Scuole Pie in Indonesia. Sino al 2015, anno in cui verrà celebrato il suo primo Capitolo Provinciale, la nuova Provincia Betania è stata affidata alla guida della seguente Congregazione Provinciale: Superiore Provinciale, il P. Daniel HALLADO ARENALES, e Assistenti Provinciali, i Padri: Francese Mulet i Ruis, Francisco Javier Molina García, Caries Such Hernández e Jorge Iván Ruiz Cortizo. La presa di possesso del P. Daniel Hallado come Superiore Provinciale è avvenuta il 7 giugno scorso a Valencia, durante una cerimonia presieduta dal P. Miguel Giráldez, Assistente Generale per la Spagna. La Congregazione Generale, in una lettera diretta ai religiosi della nuova Provincia nella quale rende nota la erezione della Provincia di Betania, ha avuto parole di ringraziamento a quanti hanno collaborato in questo processo, ed in modo particolare per P. Francisco Enrique Montesinos Orti, che sino ad oggi ha ricoperto la carica di Superiore Provinciale di Valencia, "per la straordinario impegno ed amore per l'Ordine, nell'esercizio del suo servizio come Superiore Maggiore verso i suoi fratelli". Molti altri sono i movimenti e le novità in programma. Siamo in attesa, nei prossimi mesi, di assistere alla nascita delle nuove Province, frutto delle unioni delle diverse Demarcazioni. Alcune di queste Demarcazioni sono oggi, solo temporaneamente, dipendenti da questa nuova Provincia Betania. Ci riferiamo alla Viceprovincia del Centroamerica-Dominicana e al Vicariato di Guinea Equatoriale-Gabon. La nascita di una nuova Provincia è una buona notizia per tutti: per i religiosi, per le Fraternità Scolopiche, per i nostri alunni e le loro famiglie e per tutte quelle persone che condividono la Missione e il Carisma di San Giuseppe Calasanzio.


Célébration officielle avec la Congrégation Provinciale de la Province Béthanie Avec grande joie nous annonçons que dans l'Ordre des Ecoles Pies il y a une nouvelle Province. L'érection canonique adoptée le 2 juin par la Congrégation Générale indique que la Province Béthanie est le fruit de l'union des anciennes Provinces « Troisième Démarcation d'Espagne » et « Valencia ». La date n'est pas occasionnelle : c'est l'anniversaire de l'arrivée des premiers religieux piaristes à Nikolsburg, envoyés par Saint-Joseph de Calasanz, marquant ainsi bien depuis le début le profil missionnaire des Ecoles Pies. Poursuivant cette tendance d'être présents dans de nouveaux pays, la Congrégation Générale confie la prochaine fondation des Ecoles Pies en Indonésie à cette nouvelle Province. Jusqu'en 2015, quand son premier Chapitre Provincial sera tenu, la nouvelle Province Béthanie a été confiée sous la guide de la Congrégation Provinciale suivante: Supérieur Provincial, le P. Daniel HALLADO ARENALES; Assistants Provinciaux, les PP. Francesc Mulet i Ruis, Francisco Javier Molina García, Caries Such Hernández et Jorge Iván Ruiz Cortizo. La prise de possession du P. Daniel Hallado comme Supérieur Provincial a eu lieu, le 7 juin, à Valence, lors d'une cérémonie présidée par le P. Miguel Giráldez, Assistant Général pour l'Espagne. La Congrégation Générale, dans la lettre aux religieux de la nouvelle Province, dans laquelle il communique l'érection de la Province de Béthanie, a remercié tous ceux qui ont contribué à ce processus et d'une manière très spéciale le P. Francisco Enrique Montesinos Ortí jusqu'à maintenant Supérieur Provincial de Valencia, «pour l'extraordinaire dévouement et l'amour de l'Ordre, dans l'exercice de son service aux frères comme Supérieur Majeur». Des nouveautés continuent en gestation. Dans les prochains mois nous espérons être en mesure d'assister à la naissance de nouvelles Provinces, fruit des unions de Démarcations différentes. Certaines de ces Démarcations dépendent aujourd'hui, seulement temporairement, de cette nouvelle Province de Béthanie. Nous parlons de la Viceprovince d'Amérique Centrale-Dominicaine et du Vicariat de Guinée Equatoriale - Gabon. La naissance d'une nouvelle Province est une bonne nouvelle pour tout le monde : pour les religieux, les fraternités piaristes, pour nos élèves et leurs familles et pour tous ceux qui partagent la mission et le charisme de Saint Joseph de Calasanz.


VISITA A LAS COMUNIDADES Y CASAS DE FORMACIÓN INICIAL DE LA PROVINCIA DE ARGENTINA Del 4 al 14 de junio el P. General realizó la visita a la Provincia de Argentina, con el principal objetivo de saludar a todos los religiosos en sus distintas comunidades y, de manera especial, a las comunidades de Formación Inicial. Apenas llegamos a Buenos Aires, acompañados por el P. Provincial Marcelo Benítez y por el P. Ernesto Herrmann, nos trasladamos a la comunidad de Rosario. Allí se comenzó la visita siguiendo una dinámica que también se utilizó con las otras comunidades: - diálogo personal del P. General con cada uno de los religiosos de la comunidad - encuentro comunitario para conversar sobre la vida de la comunidad, así como de las obras que atiende - exposición del P. General sobre la dinámica de vida de la Orden - diálogo abierto; preguntas y respuestas. - participación en las dinámicas de vida de oración y actos comunitarios del lugar - Concelebración de la Eucaristía, cuando las circunstancias lo permiten.

En Rosario, los PP. Escolapios se encuentran desde el año 1931. Llevando adelante el conocido y prestigioso colegio de Cristo Rey y también un templo de culto público. La comunidad está integrada por los Padres: Juan Petkus, Jesús Urgorri y Jayanth (India) y el júnior Mariano Bozzini en un año de experiencia.

Colegio Cristo Rey de Rosario


El P. Pedro con los prenovicios

El programa contempló un primer encuentro con la Congregación Provincial, donde se compartió los planes y proyectos que se tienen para el cuatrienio. Inició el P. Provincial y posteriormente cada uno de los PP. Asistentes dieron sus aportes. Componen la congregación Provincial los padres: - MRP. Marcelo Benítez, Superior Provincial - P. Ernesto Herrmann, Vicario Provincial, Asistente de Economía y Asuntos Ju rídicos, Ecónomo Provincial. - P. Sergio Conci, Asistente de Ministerio. - P. Jesús Urgorri, Asistente de Misión Compartida e Integración Carismàtica. - P. Juan A. Petkus, Asistente de Pastoral Vocacional.

En reunión con la Congregación Provincial de Argentina

757


2 0 1 2

Una vez escuchados los objetivos y proyectos que como Provincia tiene la Congregación, el P. General comentó la dinámica que la Orden va siguiendo en el desarrollo de todas las líneas de acción emanadas del último Capítulo General , y cómo se van impulsando a través de los distintos Secretariados y el acompañamiento de la Congregación General, tanto de la Pastoral Vocacional, como así también la de la Formación inicial, Formación permanente, Ministerio, Vida comunitaria, Revitalización, Integración Carismàtica, Economía. Señaló además que la visita tiene como tónica especial conocer desde la Congregación General los procesos de las distintas etapas de la Formación Inicial. De Rosario a Quimili (a unos 1000 km), pequeño poblado al norte en una zona

o

muy pobre, que desde 1971 cuenta con la presencia de los Escolapios.

En Quimili los Escolapios tienen las siguientes obras: un colegio secundario, un centro de formación de docente y una escuela primaria, además de colaborar con la pastoral parroquial de la zona. La comunidad está integrada por: P. Antonio Marco, P. Francisco Gutiérrez, P. Andrés Krivanosoff, y el Hno. Cristian Bacar.


En Quimili se visitaron los colegios, se dialogó con algunos directivos y profesores. Además como en todas las comunidades visitadas, el P. General realizó las entrevistas personales con los religiosos, y posteriormente una reunión con la comunidad. La presencia de Quimili es una obra Escolapia en una zona rural de mucha pobreza, y gran necesidad de educación, donde los Escolapios están realizando una gran tarea, que las personas de la zona aprecian y valoran mucho.

CORDOBA El viaje prosiguió hacia la ciudad de Córdoba, centro geográfico de la Argentina. Los escolapios cuentan allí con dos comunidades.

La Comunidad Santo Tomás de Córdoba está presente desde 1894 y atiende

el colegio Santo Tomás, un templo de culto público y actualmente la casa de formación del pre noviciado. La comunidad la forman los Padres Marcelo Benítez, Sergio Conci, Antonio García, y Guillermo Serpez. En la etapa de formación pre noviciado, actualmente hay 5 jóvenes, Joaquín, Andrés, Gonzalo, Franco y Fausto, que son acompañados por el P. Guillermo Serpez, responsable de pre novicios. En esta comunidad, al ser casa de formación, el P. Aguado dedicó mayor tiempo, dialogando con cada uno de los pre novicios, con su formador y con los escolapios que están en esta comunidad formativa. Además, se tuvo la reunión comunitaria con los prenovicios, y posteriormente con la comunidad de religioEn la reunión con los prenovicios, cada uno de ellos compartió su acción de gracias a Dios por el don de la vocación recibida, sus propias inquietudes, y también formularon algunas preguntas al P. General sobre la Orden. En otro momento, por invitación del P. Sergio Conci, director del Colegio Santo Tomás, el P. General saludó a los alumnos y a los maestros, de la escuela primaria y de la secundaria.

En la ciudad de Córdoba, está también la comunidad Escuelas Pías, cuya

presencia data desde el 1904. Tiene a su cargo el Colegio Escuelas Pías, y la Parroquia Calasanz. En la comunidad Escuelas Pías están los PP. Ricardo Moreno, Manuel Royo, Plácido Menditto, Juan Carlos Canelo, Osvaldo Ramírez, y el júnior Matías Pavón en un año de experiencia. Se tienen las entrevistas personales con cada religioso, la reunión de comunidad, en donde se nos explica la vida y proyectos de la Escuela y la Parroquia, así como los retos que se tienen hacia el futuro. Después de la explicación de la co-


munidad, el P. General planteó algunas situaciones de la vida de la Orden, y posteriormente los religiosos hicieron varias preguntas al P. Pedro en torno a las mismas para aclarar o profundizar. Se continuó con el programa descrito al comienzo: entrevistas personales con todos, reuniones de comunidad, encuentros varios de puesta en común, etc. Una visita breve pero no menos importante fue la visita a la ciudad de Río Cuarto, los Escolapios están allí desde el año 1927, llevando adelante el colegio Escuelas Pías de Río Cuarto y un templo de culto público. Esta presencia está compuesta por el P. Luis Maltauro y el júnior Robinson Augustine (India) que está terminando sus estudios de teología. Si bien fúe sólo un día lo que estuvo el P. General, se mantuvo el mismo formato de programa pudiendo además de conocer el colegio, hablar con cada uno de los religiosos y también celebrar la Misa dominical en el templo. BUENOS AIRES Los Padres Escolapios en Buenos Aires están desde 1891. Se cuenta con las siguientes obras: a. b. c. d.

Instituto Calasanz. Parroquia San José de Calasanz. Hogares Calasanz. Casa de formación del Juniorato.

La comunidad está formada por los PP. Ernesto Herrmann, Alejandro del Rey, Juan Antonio Kinderknetch, Claudio Boffi, Varghese (india), Víctor Sosa. Y los júniores, Jins Joseph (India) y Pablo Sánchez. Se siguió el programa como en las demás comunidades. La reunión comunitaria se centró en la importancia de ser ahora una casa de formación y lo que esto implica El P. General explicó brevemente algunas inquietudes y desafíos que tiene la Orden en el tema de la formación inicial, que busca calidad y comunión. Por invitación del P. Ernesto Herrmann, el P. General saludó a los maestros y alumnos del Instituto Calasanz, que lo recibieron con lindas palabras de bienvenida. El P. General culminó con la bendición que, en nombre de Calasanz, impartió a los presentes. El día 13 de junio el P. General, Pedro Aguado, celebró sus 30 años de sacerdocio. Lo hizo presidiendo la Eucaristía en la comunidad de Buenos Aires con los júniores y religiosos de la comunidad. En un ambiente familiar el P. General agradeció a Dios estos 30 años en que ha vivido el don del sacerdocio escolapio, recibido juntamente con el P. Alberto Azcona. Después de la misa se compartió, en comunidad, un rico asado argentino.


La visita se concluyó con la reunión con la Congregación Provincial en donde el P. General dio sus impresiones del viaje, sus observaciones y planteó al P. Provincial y a la Congregación algunos temas para seguir reflexionando y trabajando dentro de las líneas de la Orden. Además agradeció a todos la acogida, al P. Provincial por su personal acompañamiento en este recorrido y por haber facilitado los medios para realizar de la mejor manera esta visita. Animó a todos a seguir en el trabajo que están realizando, fortaleciendo la pastoral vocacional, siguiendo con los procesos de acompañamiento y planteamientos de la formación inicial, animando a los formadores y comunidades que acompañan. Así como seguir con todos los proyectos que tienen planteados como Congregación Provincial, de pastoral vocacional, de ministerio, de formación de profesores, escuela de educadores, etc. P. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch.P. Asistente General por América.

VISIT TO THE COMMUNITIES AND THE INITIAL FORMATION HOUSES OF THE PROVINCE OF ARGENTINA From 4th to 14th June the Fr. General visited the Province of Argentina where his primary object was to greet the religious of the different communities and especially the Initial Formation communities. As soon as he arrived in Buenos Aires, accompanied by the Father Provincial, Marcelo Benitez and by Fr. Ernesto Herrmann, he went to the Rosario community. This was the beginning of the visit and followed a pattern which was used for that of the other communities: - a personal meeting between the Fr. General and each individual religious of the community; - a meeting of the whole community to speak of the life of the community and the work being done; - the Fr. General speaks of the way of life in the Order, - open discussion; questions and answers; - sharing in the local way of life in prayer and community celebration; - concelebration of the Eucharist, if circumstances allow it.


ROSARIO

The Piarists Fathers have been a presence in Rosario since 1931. They run the noted and prestigious college of Christ the King, as also a church for public worship. The community is made up of Fathers: Juan Petkus, Jesús Urgorri and Jayanth (India), and the junior Mariano Bozzini, who is there for a year's experience. The schedule included a preliminary meeting with the Provincial Congregation, which furnished information about the plans and projects which are to be carried out during the coming four-year period. At the beginning the Fr. Provincial spoke and was followed by each of the Father Assistants. The Provincial Congregation consists of: - MRP. Marcelo Benítez, the Provincial Superior. - Fr. Ernesto Herrmann, Vicar Provincial, Assistant for Economic e and legal matters, the Provincial Bursar. - Fr. Sergio Conci, Assistant for the Ministry. - Fr. Jesús Urgorri, Assistant for the Shared Mission and Charismatic Integration. - Fr. Juan A. Petkus, Assistant for the Vocational Pastoral. When he had listened to the aims and the projects which the Congregation is working on for the Province, the Fr. General commented on the ways chosen by the Order to encourage and develop all the lines of action which came out of the last General Chapter; how these are strengthened by the different secretariats and the guidance of the General Congregation, the Vocational Pastoral, Initial Formation, Permanent Formation, the Ministry, Community Life, Revitalisation, Charismatic Integration, and that of Economic Administration. Furthermore, he underlined that the purpose of this brief visit was that the General Congregation should get to know how the different stages of Initial Formation were progressing. From Rosario to Quimili (about 1.000 Km), a small village in the North of the country in an economically deprived area, which has been able to count on a Piarist presence there since 1971. In Quimili the Piarists run the following establishments: a secondary school college; a teacher-training centre and a primary school; they also help with pastoral care for local parishes. The community is made up of: Fr. Antonio Marco, Fr. Francisco Gutiérrez, Fr. Andrés Krivanosoff, and Brother Cristian Bacar. At Quimili we visited the colleges, spoke to some of those responsible and to teachers. In addition, as in all communities visited, the Fr. General met each of the religious personally and then had a general meeting with the community.


The Piarist establishment in Quimili is in a deprived rural area which is in great need of education and the Piarists are doing important work, which is greatly appreciated by the people who live there.

CORDOBA The next step in the journey was the city of Córdoba, in the geographical centre of Argentina, where there are two Piarist communities.

The Santo Tomás di Córdoba Community has been there since 1894 and it

runs the Santo Tomás college and a church for public worship; as well as the formation house and pre-novitiate. The community is made up of Fathers Marcelo Benítez, Sergio Conci, Antonio Garcia and Guillermo Serpez. In the pre-novitiate stage there are currently 5 youngsters: Joaquín, Andrés, Gonzalo, Franco, Fausto. They are guided by Fr. Guillermo Serpez, pre-novice master. As this is a training house, Fr. Aguado spent more time there, speaking to each of the pre-novices in turn, with their trainer and with the Piarists living in the community for formation. Then there was a community meeting with the pre-novices followed by one with the community of religious. In the meeting with the pre-novices, each of them shared his offering of thanks to God for the gift of the vocation he received and also his personal anxieties; and the Fr. General was asked various questions about the Order. At the invitation of Fr. Sergio Conci, Headmaster of the Santo Tomás college, the Fr. General greeted the pupils and teachers of the primary and secondary schools.

In the city of Córdoba there is also a Pious Schools community, which has

been there since 1904. It administers the Pious Schools College and the Calasanz ian Parish. Those living in the Pious Schools are: Fathers Ricardo Moreno, Manuel Royo, Plácido Menditto, Juan Carlos Canelo, Osvaldo Ramírez, and the junior Matías Pavón, for a year of experience there.

Personal conversations with each religious took place, as did a community meeting in which the life and projects of the School and Parish were illustrated, along with future challenges. After the community had been presented, the Fr. General spoke about various matters concerning the life of the Order and then the religious asked questions so that certain subjects could be clarified and illustrated. The visit continued as described at the beginning: personal meetings for everyone, a community meeting, various meetings for discussion of matters, etc. A brief visit which was not less important was that made to the town of Rio Cuarto, where the Piarists have been since 1927, running the Pious Schools' college of Rio Cuarto and a church for public worship. The Piarist presence there is made up of Fr. Luis Maltauro and the junior, Robinson Augustine (India), who is


completing his theological studies. Although the Fr. General had only one day there, the same schedule was maintained and he was able to get to know the college and speak to each person, etc. as well as to celebrate Sunday Mass in the church. BUENOS AIRES The Piarist Fathers have been there since 1891, and have the following establishments: a. Calasanz Institute. b. St. Joseph Calasanz parish. c. Calasanz House. d. Formation House for the Juniorate. The community consists of Fathers Ernesto Herrmann, Alejandro del Rey, Juan Antonio Kinderknetch, Claudio Boffi, Varghese (India), VĂ­ctor Sosa. In addition the juniors, Jins Joseph (India) e Pablo SĂĄnchez. The same schedule that was followed in the other communities was followed here. The community meeting focussed on the importance today of being a house for formation, with all that this implies. The Fr. General briefly outlined some of the concerns and challenges that the Order has about Initial Formation, which is in need of quality and communion. At the invitation of Fr. Ernesto Herrmann, the Fr. General greeted teachers and pupils of the Calasanz Institute. The pupils met him with warm words of welcome and the Fr. General concluded by blessing all those present in Calasanz's name.


On 13 June, the Fr. General, Pedro Aguado, celebrated 30 years as a priest. He did this by leading the Eucharist in the Buenos Aires community with the juniors and the religious of the community. In a family atmosphere, the Fr. General thanked God for 30 years of living the gift of Piarist priesthood, which he had received with Fr. Alberto Azcona. After Mass, the community shared a tasty Argentine asado (barbecue). The visit ended with a meeting of the Provincial Congregation, in which the Fr. General gave his impressions of the trip and his observations upon it; and to the Fr. Provincial and the Congregation he illustrated certain topics worthy of further reflection and research within the guidelines of the Order. He concluded by thanking all for their welcome, the Fr. Provincial for accompanying him personally during the visit, and for having organised all the necessary means for making it a success. He encouraged all to carry on the work they were doing and to strengthen that of the Vocational Pastoral, the means used for guidance and methods for initial formation, by working on how to train the trainers and the communities which are responsible for guidance. Similarly, he spoke on how to move forward with all the plans that the Provincial Congregation has regarding vocational care, the ministry, teacher training, schools for trainers, etc. th

Fr. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch.P. Assistant General for America

VISITA ALLE COMUNITÀ' E ALLE CASE DI FORMAZIONE INIZIALE DELLA PROVINCIA ARGENTINA Dal 4 al 14 giugno il P. Generale ha visitato la Provincia Argentina, con l'obiettivo primario di salutare i religiosi delle distinte comunità e, in modo particolare, le comunità di Formazione Iniziale. Appena arrivati a Buenos Aires, accompagnati dal Padre Provinciale Marcelo Benitez e dal P. Ernesto Herrmann, ci siamo diretti alla comunità di Rosario. Da lì è iniziata la visita, seguendo una dinamica utilizzata anche per le altre comunità: - dialogo personale del P. Generale con ognuno dei religiosi della comunità; - incontro comunitario per parlare sulla vita della comunità e delle opere che porta avanti; - esposizione del P. Generale sulla dinamica della vita dell'Ordine; - dialogo aperto; domande e risposte; - partecipazione alle dinamiche della vita di preghiera e celebrazioni comunitarie del posto; - Concelebrazione dell'Eucarestia, circostanze permettendo.


ROSARIO A Rosario, i PP. Scolopi sono presenti fin dal 1931. Portano avanti il noto e prestigioso collegio di Cristo Re, come anche una chiesa di culto pubblico. La comunità è composta dai Padri: Juan Petkus, Jesús Urgorri e Jayanth (India), e il junior Mariano Bozzini, per un anno di esperienza. Il programma ha contemplato un primo incontro con la Congregazione Provinciale, con la quale si sono condivisi i piani e i progetti da portare avanti durante il quadriennio. All'inizio è intervenuto il P. Provinciale e successivamente ciascuno dei PP. Assistenti. La Congregazione Provinciale è composta da: - M.R.P. Marcelo Benitez, Superiore Provinciale. - P. Ernesto Herrmann, Vicario Provinciale, Asistente di Economia e materie giuridiche, Economo Provinciale. - P. Sergio Conci, Assistente di Ministero. - P. Jesús Urgorri, Assistente di Missione Condivisa e Integrazione Carismatica. - P. Juan A. Petkus, Assistente di Pastorale Vocazionale. Una volta ascoltati gli obiettivi ed i progetti che, come Provincia, porta avanti la Congregazione, il P. Generale ha commentato la dinamica che l'Ordine porta avanti per lo sviluppo di tutte le linee di azione emanate nell'ultimo Capitolo Generale; e come si vanno rafforzando, attraverso i diversi segretariati e l'accompagnamento della Congregazione Generale, la Pastorale Vocazionale, la Formazione Iniziale, la Formazione Permanente, il Ministero, la Vita Comunitaria, la Rivitalizzazione, la Integrazione Carismatica, l'Economia. Ha precisato, inoltre, che la breve visita ha come compito specifico quello di conoscere, da parte della Congregazione Generale, i processi delle diverse tappe della Formazione Iniziale. Da Rosario a Quimili (a circa 1000 Km), un piccolo paese del nord, in una zona molto povera, che fin dal 1971 conta sulla presenza degli Scolopi. A Quimili gli Scolopi portano avanti le seguenti opere: un collegio secondario, un centro di formazione per Docenti e una scuola primaria, oltre a collaborare con la pastorale parrocchiale della zona. La comunità è composta da: P. Antonio Marco, P. Francisco Gutiérrez, P. Andrés Krivanosoff, e dal Fratello Cristian Bacar. A Quimili si sono visitati i collegi, si è dialogato con alcuni responsabili e professori. Inoltre, come in tutte le comunità visitate, il P. Generale ha avuto colloqui personali con i religiosi; e, successivamente, un incontro con la comunità. La presenza di Quimili è un'opera scolopica in una zona rurale molto povera, con un grande bisogno di educazione, dove gli Scolopi stanno realizzando un grande lavoro, assai apprezzato e valorizzato dalle persone della zona.


CORDOBA Il viaggio ha toccato poi la città di Cordoba, centro geografico dell'Argentina. Qui gli scolopi contano due comunità. La Comunità Santo Tomás di Cordoba è presente fin dal 1894 e gestisce il collegio Santo Tomás e una chiesa di culto pubblico; e, attualmente, anche la casa di formazione del pre-noviziato. La comunità è costituita dai Padri Marcelo Benitez, Sergio Conci, Antonio García e Guillermo Serpez. Nella tappa di formazione pre-noviziato, attualmente sono presenti 5 giovani: Joaquín, Andrés, Gonzalo, Franco, Fausto. Gli accompagna il P. Guillermo Serpez, responsabile dei pre-novizi. A questa comunità, essendo casa di formazione, il P. Aguado ha dedicato più tempo, dialogando con ciascuno dei pre-novizi, con il loro formatore e con gli scolopi che vivono in questa comunità formativa. Poi si è tenuta la riunione comunitaria con i pre-novizi; e, successivamente, con la comunità dei religiosi. Nella riunione con i pre-novizi, ciascuno di essi ha condiviso il suo rendimento di grazie a Dio per il dono della vocazione ricevuta e le proprie inquietudini; e al P. Generale sono state fatte anche alcune domande sull'Ordine. In un altro momento, su invito del P. Sergio Conci, direttore del collegio Santo Tomás, il P. Generale ha salutato gli alunni e i maestri della scuola primaria e secondaria.

Nella città di Cordoba, c'è anche la comunità Scuole Pie, la cui presenza è

datata fin dal 1904. Ha a suo carico il Collegio Scuole Pie e la Parrocchia Calasanzio. Nella comunità Scuole Pie vivono i PP. Ricardo Moreno, Manuel Royo, Pláci-


do Menditto, Juan Carlos Canelo, Osvaldo Ramírez, e il junior Matías Pavón, per un anno di esperienza. Si svolgono i colloqui personali con ciascun religioso, l'incontro di comunità, dove ci si racconta la vita e i progetti della Scuola e della Parrocchia; come anche le sfide che si presentano per il futuro. Dopo l'esposizione della comunità, il P. Generale ha comunicato alcune questioni rispetto alla la vita dell'Ordine e di seguito i religiosi hanno posto delle domande di chiarimento e approfondimento dei temi. Si è proseguito con il programma descritto all'inizio: colloqui personali con tutti, riunioni di comunità, vari incontri di interscambio, etc. Una visita breve ma non di minore importanza è stata quella fatta alla città di Río Cuarto, dove gli Scolopi sono presenti fin dal 1927, portando avanti il collegio Scuole Pie di Río Cuarto e una chiesa di culto pubblico. Questa presenza scolopica è composta dal P. Luis Maltauro e dal junior Robinson Augustine (India), che sta ultimando i suoi studi di teologia. Benché il tempo a disposizione del P. Generale sia stato di un solo giorno, si è comunque mantenuto lo stesso programma, con la possibilità di conoscere il collegio, parlare con ciascuno, etc. E celebrare anche la Messa domenicale in chiesa. BUENOS AIRES I Padri Scolopi sono presenti fin dal 1891. Con le seguenti opere: a. Istituto Calasanzio. b. Parrocchia San Giuseppe Calasanzio. c. Hogares Calasanz. d. Casa di formazione del Juniorato. La comunità è formata dai PP. Ernesto Herrmann, Alejandro del Rey, Juan Antonio Kinderknetch, Claudio Boffi, Varghese (India), Víctor Sosa. E gli Júniores, Jins Joseph (India) e Pablo Sánchez. Si è seguito lo stesso programma delle altre comunità. La riunione comunitaria è stata centrata sull'importanza di essere, oggi, una casa di formazione, con tutto ciò che questo comporta. Il P. Generale ha esposto brevemente alcune inquietudini e sfide che l'Ordine ha sul tema della formazione iniziale, che necessita di qualità e comunione. Su invito del P. Ernesto Herrmann, il P. Generale ha salutato i maestri e gli alunni dell'Istituto Calasanzio: gli alunni lo hanno ricevuto con calorose parole di benvenuto. Il P. Generale ha concluso con la benedizione che, a nome del Calasanzio, ha impartito ai presenti. II 13 giugno, il P. Generale Pedro Aguado ha celebrato i suoi 30 anni di sacerdozio. Lo ha fatto presiedendo l'Eucarestia nella comunità di Buenos Aires, con gli júniores e i religiosi della comunità. In un ambiente familiare, il P. Generale ha


ringraziato Dio per questi 30 anni in cui ha vissuto il dono del sacerdozio scolopico, ricevuto insieme al P. Alberto Azcona. Dopo la messa, in comunità si è condiviso un gustoso asado argentino. La visita si è conclusa con la riunione con la Congregazione Provinciale, nella quale il P. Generale ha comunicato le sue impressioni del viaggio e le sue osservazioni; ed ha esposto al P. Provinciale e alla Congregazione alcune tematiche per continuare a riflettere e a lavorare dentro le linee dell'Ordine. Infine, ha ringraziato tutti per l'accoglienza: il P. Provinciale per il suo personale accompagnamento in questo soggiorno, per aver facilitato con tutti i mezzi la migliore riuscita di questa visita. Ha incoraggiato tutti a proseguire nel lavoro che stanno portando avanti, dando forza alla pastorale vocazionale, proseguendo con i processi di accompagnamento e le impostazioni della formazione iniziale, animando i formatori e le comunità che accompagnano. Come anche ad andare avanti con tutti i progetti che tengono in piedi come Congregazione Provinciale, di pastorale vocazionale, di ministero, di formazione di professori, scuola di educatori, etc. P. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch.P. Assistente Generale per l'America

VISITE AUX COMMUNAUTES ET AUX MAISONS DE FORMATION INITIALE DE LA PROVINCE D'ARGENTINE Du 4 au 14 juin le P. Général a rendu visite à la Province d'Argentine, en vue de rencontrer tous les religieux des différentes communautés, et tout particulèrement les communautés de Formation Initiale. A peine débarqués à Buenos Aires, nous sommes repartis pour la communauté de Rosario, première étape de la visite, accompagnés du P. Provincial Marcelo Benitez et du P. Ernesto Herrmann. La dynamique de la rencontre a été la même déjà utilisée dans d'autres communautés: - dialogue personnel du P. Général avec chacun des religieux de la communauté. - rencontre communautaire pour parler de la vie en communauté, ainsi que des oeuvres dont elle s'occupe. - exposé du P. Général sur la dynamique de vie de l'Ordre. - dialogue ouvert: questions/réponses. - participation aux dynamiques de vie de prière et d'actions communautaires locales. - concélébration de l'Eucharistie, en fonction des circonstances.


Les PP. Piaristes sont présents à Rosario depuis 1931. Ils gèrent le prestigieux et bien connu Collège de Cristo Rey, ainsi qu'un temple de culte public. La communauté est constituée par les PP. Juan Petkus, Jesús Urgorri et Jayanth (de l'Inde), ainsi que par le scolastique Mariano Bozzini, en année expérimentale. L e programme a commencé par une rencontre avec la Congrégation Provinciale, qui a donné lieu à un échange relatif à leurs plans et aux projets qu'ils envisagent de mettre en oeuvre au cours de la prochaine période de quatre ans. Le P. Provincial est intervenu en premier, suivi par chacun des PP. Assistants. La Congégation Provinciale est constituée par: - le M.R.P. Marcelo Benítez, Supérieur Provincial. - le P.Ernesto Herrmann, Vicaire Provincial, Assistant pour l'Economie et les Affaires juridiques, Administrateur Provincial. - le P. Sergio Conci, Assistant pour le Ministère. - le P. Jesús Urgorri, Assistant pour la Mission Partagée et l'Intégration Charismatique. - le P. Juan A. Petkus, Assistant pour la Pastorale Vocationnelle. Après avoir entendu l'exposé des objectifs et des projets de la Congrégation en tant que Province, le P. Général s' est référé à la dynamique suivie par l'Ordre dans la mise en place de toutes les lignes d'action énoncées lors du dernier Chapitre Général, et à la façon dont les différents secrétariats, que ce soit celui de la Pastorale Vocationnelle, la Formation Initiale, la Formation Permanente, le Ministère, la Vie communautaire, la Revitalisation, l'Intégration Charismatique et l'Economie, travaillent à leur mise en oeuvre progressive, avec l'accompagnement de la Congrégation Générale. Il a également signalé qu'un aspect particulier de sa visite consistait à faire connaître à la Congrégation Générale les processus des d i t férentes étapes de la Formation Initiale. Nous sommes ensuite partis à Quimili, petite agglomération située à environ 1000 km au nord de Rosario, dans une région très pauvre où les Piaristes sont

présents depuis 1971.

Les oeuvres des Piaristes à Quimili sont: un collège secondaire, un centre de formation pédagogique et une école primaire, ainsi que la participation à la pastorale paroissiale de l'endroit. La communauté est constituée par les PP. Antonio Marco, Francisco Gutiérrez et Andrés Krivanosoff, et le Fr. Cristian Bacar. A Quimili nous avons visité les établissements scolaires, et avons pu dialoguer avec quelques membres de la direction et des professeurs. En outre, à l'instar des visites dans toutes les communautés, le P. Général a eu des entretiens individuels avec les religieux et a tenu ultérieurement une réunion avec la communauté. Dans cette région rurale d'une pauvreté extrême, avec un énorme besoin éducatif, les Piaristes effectuent un travail remarquable, très apprécié à sa juste valeur par les habitants.


CORDOBA Nous nous sommes ensuite rendus à la ville de Córdoba, située au centre géographique de l'Argentine, où les Piaristes sont présents dans deux communautés.

La communauté Santo Tomás de Córdoba est présente depuis 1894 et gère le

collège Santo Tomás, un temple de culte public et actuellement la maison de formation du pré-noviciat. La communauté est constituée par les PP. Marcelo Benítez, Sergio Conci, Antonio García et Guillermo Serpez. Il y a actuellement 5 jeunes en étape de formation de pré-noviciat: Joaquín, Andrés, Gonzalo, Franco, Fausto. Ils sont accompagnés par le P. Guillermo Serpez, resonsable des pré-novices. S'agissant d'une maison de formation, le P. Aguado a tenu à consacrer plus de temps à cette communauté, et a pu dialoguer avec chacun des pré-novices, avec leur formateur et avec les piaristes de cette communauté formative. Il a également tenu des réunions communautaires, d'abord avec les pré-novices, ensuite avec les religieux. Au cours de la réunion avec les pré-novices, chacun d'entre eux a pu manifester son action de grâce à Dieu pour la vocation reçue, ainsi que leurs propres aspirations. Ils ont également posé au P.Général quleques questions sur l'Ordre. Ultérieurement, à l'invitation du P. Sergio Conci, directeur du collège Santo Tomás, le P. Général a salué les élèves et les enseignants de l'école primaire et du secondaire.

A Córdoba se trouve également la communauté des Ecoles Pies, installée de-

puis 1904. Elle s'occupe du Collège Ecoles Pies et de la Paroisse Calasanz. La communauté est constituée par les PP. Ricardo Moreno, Manuel Royo, Plácido Menditto, Juan Carlos Canelo, Osvaldo Ramírez, et le scolastique Matías Pavón, en année expérimentale. Après les entretiens individuels avec chaque religieux, la réunion communautaire a permis aux membres d'expliquer la vie et les projets de l'Ecole et de la Paroisse, et les défis qu'ils envisagent à l'avenir. Le P.Général a présenté quelques situations de la vie de l'Ordre, et ultérieurement les religieux lui ont posé diverses questions en vue de clarifier ou d'approfondir son exposé. Le programme s'est poursuivi selon le schéma habituel: entretiens individuels, réunions communautaires, diverses rencontres de mise en commun, etc. Une visite brève mais non moins importante a été effectuée à la ville de Rio Cuarto, où les Piaristes sont présents depuis 1927. La communauté, formée par le P. Luis Maltauro et le scolastique Robinson Augustine (de l'Inde) qui termine ses études de théologie, s'occupe du collège Ecoles Pies de Río Cuarto et d'un temple de culte public. Bien que la visite du P. Général n'ait duré qu'une journée, le programme a suivi le même format, avec des entretiens individuels, etc, ainsi que la célébration de la Messe dominicale à l'église.


BUENOS AIRES Les Pères Piaristes sont à Buenos Aires depuis 1891. Leurs oeuvres sont les suivantes: a. Institut Calasanz. b. Paroisse Saint Joseph de Calasanz. c. Foyers Calasanz. d. Maison de formation du Juniorat. La communauté est constituée par les PP. Ernesto Herrmann, Alejandro del Rey, Juan Antonio Kinderknetch. Claudio Boffi, Varghese (de l'Inde), et les Juniors Jins Joseph (de l'Inde) et Pablo Sánchez. Le programme a suivi le même schéma appliqué dans les autres communautés. La réunion communautaire s'est centrée sur l'importance d'être devenus maison de formation, avec ce que cela implique. Le P. Général a brièvement expliqué les attentes et les défis que doit relever l'Ordre en matière de formation initiale, laquelle doit viser la qualité et la communion. A l'invitation du P. Ernesto Hermann, le P. Général a salué les enseignants ainsi que les élèves de l'Insitut Calasanz, qui l'ont accueilli avec un beau discours de bienvenue. La reunion s'est terminée avec la bénédiction impartie par le P. Général à tous les participants, au nom de Calasanz. Le 3 juin le P. Général Pedro Aguado a fêté ses 30 ans de sacerdoce en présidant l'Eucharistie dans la communauté de Buenos Aires, en compagnie des scolastiques et des religieux. Dans un climat familial le P. Général a rendu grâce à Dieu pour ces 30 années vécues avec le don du sacerdoce piariste, qu'il a reçu en même temps que le P. Alberto Azcona. Après la Messe un exquis "asado" (barbecue) de viande argentine a été partagé en communauté. La visite s'est terminée avec la réunion de la Congrégation Provinciale, au cours de laquelle le P. Général a fait part de ses impressions sur le voyage et de ses observations, invitant le P. Provincial et la Congrégation à poursuivre leur réflexion et leur travail sur certains thèmes, dans le cadre des lignes tracées par l'Ordre. Il a remercié tout le monde pour leur accueil, et en particulier le P. Provincial pour son accompagnement personnel durant tout le parcours, et pour avoir mis à disposition les moyens qui ont permis d'accomplir cette visite dans les meilleures conditions. Il a encouragé l'ensemble des participants à poursuivre le travail en cours, à renforcer la pastorale vocationnelle, à poursuivre les processus d'accompagnement et la mise en oeuvre de la formation initiale, en soutenant les formateurs et les communautés qui les accompagnent. Tout comme à poursuivre les projets entrepris en tant que Congrégation Provinciale, en matière de pastorale vocationnelle, de ministère, de formation de professeurs, d'école de formateurs, etc. P. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch.P. Assistant Général pour Y Amérique.


VISITA A LAS CASAS DE FORMACIÓN INICIAL DE LA VICEPROVINCIA DE CHILE Continuando con el viaje por América, el P. General visitó, del 14 al 20 de Junio, las casas de formación inicial de la la Viceprovincia de Chile, siempre acompañado por el Asistente General para América. Esta visita tenía también la intensión de proponer, a partir del diálogo con los religiosos y del análisis de la realidad de obras y personas, un nuevo proyecto para favorecer la dinamización de la vida de la Demarcación.

Las presencias de las Escuelas Pías en Chile son:

En Santiago de Chile, capital del país:

1. Comunidad Calasanz. 2. Comunidad de Santa María del Carmen. Estas comunidades llevan las obras: • Colegio Calasanz. • Colegio Hispano Americano. Y además se tiene allí la sede Viceprovincial.


En Barrancas de San Antonio, ciudad del centro del país, la comunidad lleva adelante: • El Colegio "Instituto del Puerto". • La parroquia "Santa Luisa de Marillac" En Curarrehue, a 800 km al sur de la capital, la comunidad tiene a su cargo: • Liceo Ruka Ngen. • Internado San José de Calasanz. • Hogar de Menores, San Martín. • Sala cuna y Jardín infantil Ruka Ngen. • Escuela Rayen Mapu 13. (Flor del Valle). • Parroquia "San Sebastián de Curarrehue". Se visitaron las comunidades y obras, el P. General tuvo la oportunidad de dialogar con todos los religiosos. En las reuniones comunitarias, se compartieron los logros y satisfacciones de las obras que se llevan adelante, así como también los grandes desafíos futuros. El P. General les animó a continuar trabajando con entusiasmo en cada una de ellas, así como a buscar cómo afrontar los próximos retos de la labor escolapia allí. Se realizó una reunión con la mayoría de los religiosos de la Viceprovincia, en la ciudad de Santiago de Chile. En este encuentro el P. Pedro compartió con todos la situación que vive la Orden con respecto a las grandes líneas de acción, cómo se fueron desarrollando cada una de ellas con el trabajo de los delegados generales y sus respectivos secretariados, etc.


De manera especial desarrolló la línea de acción de revitalización, que ha sido bien acogida por muchas de las Demarcaciones de la Orden y que está dando como resultado, el surgir de nuevos proyectos posibilitando vitalidad y nuevas dinámicas en ellas. Señala que la Viceprovincia de Chile tiene que plantearse esta dinámica, haciendo una seria reflexión de su futuro inmediato, así como de las posibilidades para lograr estrategias que faciliten la respuesta a los retos y a las necesidades de las obras y de la vida comunitaria. Propuso la posibilidad de crear este nuevo proyecto con la Provincia de Argentina, además de indicarles que desde la Congregación General, se analizarán otras alternativas.

Comunidad de Santiago de Chile festejando los 60 años de sacerdote del P. Ernesto Alvarez

Por su parte, el P. Fernando Hernández, Asistente General, compartió el momento que vive la Escuela Pía Americana, señalando los aspectos que están dando vida a la Circunscripción, como son: la pluralidad ministerial con el reforzamiento de la educación no formal, la apertura a las líneas de acción de la Orden y el esfuerzo de una renovación en la pastoral. Entre ellos una mayor capacidad de propuesta y acogida vocacional y el trabajo de acompañamiento y perseverancia de de los religiosos, sobre todo en los primeros años de vida escolapia adulta. Se dejó un tiempo para preguntas que hicieron los religiosos sobre diversas situaciones de la Orden. Acompañó toda la visita el P. Antonio Lezaun, Viceprovincial de Chile. Luego de un largo viaje, durante toda la noche, en autobús se llegó a Curarrehue encontrando mucho frío y lluvias en el invierno que se hizo sentir en América del Sur. El P. Stanislao Chowaniec (Escolapio Polaco) acompañó la visita haciendo participar de todas las obras que allí se coordinan. Los Escolapios, apoyados por un buen grupo de laicos, desarrollan un trabajo


muy intenso y variado, que abarca la parroquia de San Sebastián, con una extensión muy amplia en la zona Mapuche. Además una obra educativa muy variada, que contiene secciones que van desde una sala cuna, la casa hogar, un internado para chicos de educación media, un jardín de niños, y un Liceo. Es una bella obra educativa y asistencial destinada a niños y jóvenes muy pobres de la zona, así como una parroquia con una gran extensión territorial, dentro de una amplia zona Mapuche. En Curarrehue se realizó un encuentro con los profesores del Liceo técnico, además de dialogar con las directoras de la casa cuna y preescolar, y con la directora del Hogar. La visita a Curarrehue ha sido muy importante para valorar lo que ahí se realiza, y buscar soluciones a las múltiples necesidades allí existentes. Dentro del programa de la visita en Santiago de Chile, se pudo dialogar con los equipos directivos de los Colegios Calasanz e Hispano Americano; y en el Instituto del Puerto de Barrancas de San Antonio, se realizó además un encuentro con toda la comunidad educativa. Se pudo constatar el impulso que se está dando en la Viceprovincia a través de la pastoral, compartiendo las inquietudes, proyectos y acciones que se realizan desde el Secretariado de Pastoral y Pastoral Vocacional, que coordina el P. Martintxo Gondra. Como fin de la visita, se realizó una reunión con la Congregación Viceprovincial que está integrada por: P. Antonio Lezaun. Viceprovincial. P. Javier Santamaría. P. Martintxo Gondrá. En esta reunión, el P. General señaló los logros y avances que verificó sobre todo en los colegios tanto en el Calasanz, como el Hispano Americano y el Instituto del Puerto, con metas y proyectos bien definidos y equipos directivos que se han ido consolidando. Valoró también el esfuerzo que se está realizando desde el secretariado de Pastoral y pastoral vocacional, para dinamizar este aspecto de la vida de la Viceprovincia. Todo lo realizado por el Año Vocacional fue también muy apreciado, habrá ahora que cuidar y sostener la continuidad. Con el laicado hay que seguir trabajando, entrar en él, y dinamizar la labor. El P. General señaló la limitación que se va teniendo en las comunidades por el escaso número de vocaciones chilenas, pocos religiosos para el número de obras que se tienen, y la alta edad promedio de los religiosos de la Viceprovincia. Sin embargo animó a seguir pensando caminos para revitalizar la Demarcación y ofreció la ayuda de la Congregación General en el ir buscando soluciones y nuevas posibilidades, a través de una reflexión seria sobre la Viceprovincia y su futuro.



In Curarrehue, 800 km South of Santiago del Chile, the Community runs: • Ruka Ngen Secondary School. • San José de Calasanz Boarding School. • 'Hogar de Menores, San Martin. • Ruka Ngen day-care center and primary school. • "Rayen Mapu 13" School (Flor del Valle). • "San Sebastián de Curarrehue" Parish church.

Curarrehue, 800 km South of Santiago del Chile

Communities and our works were the main focus of the visit. In our Communities, the Fr. General had a chance to speak to all our religious. During community meetings, success stories were shared, as well as major challenges for the immediate future. The Fr. General encouraged all religious to keep working with great enthusiasm and do their best to cope with challenges as they emerge. A meeting involving most of the religious in the Viceprovince of Santiago took place. During this meeting, Fr. Pedro described the Order's situation with all participants, concerning major action strategies and their development thanks to the work of general delegates and respective secretariats, etc. In particular, he referred to our revitalization strategies, which were well accepted by most Demarcations in the Order, and are allowing for the introduction of new projects bringing new life and dynamism to these same Demarcations. He pointed out that the Viceprovince of Chile should do the same, seriously thinking about its own future and looking for ways to boost its activities in order to easily respond to the challenges and needs faced by our works and communi-


He suggested the possiblity to launch a new project for this purpose together with the Province of Argentina, also adding that the General Congregation will also look into other alternatives. Fr. Fernando Hernández, Assistant General, shared his reflection on the current situation of the American Pious School with the religious, highlighting those aspects that can bring new life to the Circumscription, i.e.: the plurality of ministries with the enhancement of formal education, openness to the Order's strategies and efforts to renew pastoral care. Among the different aspects, we must mention a greater proactive capacity and a more welcoming attitude towards vocations; as well as constant support and assistance to religious, especially during the first years of adult piarist life. Some time was dedicated to the questions of our religious concerning various Order's situations. Fr. Antonio Lezaun, Viceprovincial of Chile, accompanied the Father General and the Assistant General during the entire visit. After a long overnight bus trip, we reached Curarrehue, where we found cold and rainy weather because winter had eventually hit South America. Fr. Stanislao Chowaniec (a Polish Piarist) escorted us throughout a visit to all the works in the region. Piarists, with the support of a sizeable group of lay people, carry out very intensive and diversified activities in the Parish of San Sebastián, stretching out to the area of Mapuche. Furthermore, they are involved in manifold educational activities through various facilities such as a day-care center ("hogar"), a boarding school for lower secondary school kids, a kindergarten and a 2nd level secondary school. This is very good educational and care work for poor children and youths in the local area, in addition to a wide parish area that includes a large part of Mapuche. In Curarrehue, a meeting was organized with the teachers of the local 2nd level secondary school, as well as with the directors of kindergarten, primary school and "Hogar". The visit to Curarrehue was very important to highlight what is being done in this area, and look for solutions to the numerous local needs. During the visit to the Capital City Santiago, we had a talk with the directors of the "Colegio Calasanz" and the "Colegio Hispano Americano". In the "Puerto de Barrancas de San Antonio" Institute, we met with the entire Faculty. We could discern the great impulse that is being given in the Viceprovince through pastoral care, when we shared the concerns, projects and actions promoted by the Secretariat for Pastoral Care and Pastoral Care of Vocations, coordinated by Fr. Martintxo Gondra. At the end of the visit, a meeting was organized with the Viceprovincial Congregation made up by: Fr. Antonio Lezaun, Viceprovincial. Fr. Javier Santamaría. Fr. Martintxo Gondra.


In this meeting, the Fr. General has underlined the success stories and progress he was able to observe especially in schools (Colegio Calasanz, Colegio Hispano Americano, Instituto del Puerto), with well-defined goals and projects and wellestablished directions. He also highlighted the efforts made by the Secratariat for General Pastoral Care and Pastoral Care of Vocations to foster this aspect of Viceprovincial life. All the activités undertaken for the Vocational Year were also praised, but these will have to be maintained and supported to ensure continuity. Work with the laity must be continued, deepened and made more dynamic. The Fr. General has acknowledged the limitations Communities are suffering from due to the limited number of vocations in Chile, the low number of religious compared to the work to be done and the high average age of our religious who are now serving in this Viceprovince. Nonetheless, he encouraged everybody to find ways to revitalize the Demarcation and has offered help from the General Congregation to look for new solutions and opportunities, through a rigorous reflection on the Viceprovince and its future. Frs. Lezaun, Santamaría and Gondra, grateful for this visit, drew attention on a number of situations that are of special concern to the Viceprovincial Congregation, and committed themselves to keep working to look for ways to revitalize and strengthen general pastoral care as well as vocational pastoral care activities. Fr. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch.P. General Assistant for America

VISITA ALLE CASE DI FORMAZIONE INIZIALE DELLA VICEPROVINCIA DEL CILE DAL 14 AL 20 GIUGNO 2012 Proseguendo le visite alle case di formazione iniziale dell'Ordine in America, dal 14 al 20 giugno il P. Generale e l'Assistente Generale sono stati nella Viceprovincia del Cile. Questa visita aveva anche l'intento di proporre, a partire dal dialogo con i religiosi e dall'analisi della realtà delle opere e delle persone, un nuovo progetto volto a favorire la dinamizzazione della vita della Demarcazione. Le presenze delle Scuole Pie in Cile si trovano:

A Santiago del Cile, capitale del paese:

1. La Comunità Calasanz. 2. La Comunità di Santa Maria del Carmen. Queste Comunità dirigono le seguenti opere: • La Scuola "Colegio Calasanz".


• La Scuola "Colegio Hispano Americano". Inoltre si trova qui la sede del Viceprovinciale. A Barrancas de San Antonio, città del centro del paese, la Comunità dirige: • la Scuola "Instituto del Puerto". • la parrocchia "Santa Luisa de Marillac" A Curarrehue, 800 km a sud della capitale, la Comunità ha a suo carico: • Il Liceo Ruka Ngen. • Il Convitto San José de Calasanz. • Il 'Hogar de Menores, San Martin. • L'asilo nido e la scuola elementare Ruka Ngen. • La Scuola "Rayen Mapu 13". (Fior del Valle). • La Parrocchia "San Sebastián de Curarrehue". Le Comunità e le opere erano l'oggetto principale della visita. Nelle Comunità il P. Generale ha avuto l'opportunità di parlare con tutti i religiosi. Nelle riunioni comunitarie si sono condivisi i successi e le soddisfazioni delle opere che si portano avanti, nonché le grandi sfide che si profilano nell'immediato futuro. Il P. Generale ha incoraggiato i religiosi a continuare a lavorare con entusiasmo in ciascuna delle opere, ed a cercare il modo di far fronte alle sfide che sorgono. E' stata convocata una riunione con la maggior parte dei religiosi della Viceprovincia nella città di Santiago del Cile. Durante questo incontro il P. Pedro ha condiviso con tutti la situazione dell'Ordine per quel che riguarda le grandi linee d'azione, il modo di svilupparsi di ciascuna di esse grazie al lavoro dei delegati generali e dei rispettitvi segretariati, ecc. In modo particolare ha fatto riferimento alla linea d'azione della revitalizzazione, che è stata ben accolta da molte delle Demarcazioni dell'Ordine e che sta permettendo il sorgere di nuovi progetti che contribuiscono ad imprimere vitalità e nuove dinamiche nelle Demarcazioni stesse. Ha segnalato che la Viceprovincia del Cile deve entrare in questa dinamica, riflettendo seriamente sul suo futuro immediato, nonché sulle possibilità di acquistare una spinta che renda facile rispondere alle sfide e ai bisogni delle opere e della vita comunitaria. Ha proposto la possibilità di creare questo nuovo progetto in accordo con la Provincia dell'Argentina, indicando allo stesso tempo che nella Congregazione Generale verranno vagliate altre alternative. Il P. Fernando Hernández, Assistente Generale, da parte sua, condivide con i religiosi la sua riflessione sul momento che sta vivendo la Scuola Pia Americana, sottolineando gli aspetti che stanno dando vita alla Circoscrizione, ovvero: la pluralità ministeriale col rafforzamento dell'educazione formale, l'apertura alle linee d'azione dell'Ordine, e lo sforzo di un rinnovamento della pastorale. Tra i diversi aspetti bisogna segnalare una maggiore capacità di proposta e di accoglienza vocazionale ed il lavoro di accompagnamento e perseveranza nei confronti dei reli-


giosi, soprattutto nei primi anni di vita scolopica adulta. E' stato lasciato uno spazio per le domande formulate dai religiosi presenti sulle diverse situazioni dell'Ordine. Il P. Antonio Lezaun, Viceprovinciale del Cile, ha accompagnato il Generale ed Assistente Generale durante tutta la visita. Dopo un lungo viaggio in autobus durato tutta la notte si è arrivati a Curarrehue, trovando molto freddo e pioggia nell'inverno che si è fatto sentire nell'America del Sud. Il P. Stanislao Chowaniec (Scolopio polacco) ha accompagnato la visita di tutte le opere della regione. Gli Scolopi, con l'appoggio di un gruppo consistente di laici, svolgono un'attività molto intensa e variegata nella parrocchia di San Sebastián, che si estende ampiamente alla zona Mapuche. Svolgono, inoltre, un'opera educazionale molto varia che comprende diverse strutture, quali un asilo nido, un "hogar", un convitto per ragazzi della scuola media, una scuola materna ed un Liceo. Si tratta di una bella opera educatrice ed assistenziale rivolta ai bambini e giovani molto poveri della zona, nonché di una parrocchia molto estesa che comprende una parte ampia della zona Mapuche. A Curarrehue è stato organizzato un incontro con i docenti del Liceo tecnico, oltre ad un dialogo con le direttrici dell'asilo nido e della scuola elementare, e con la direttrice del "Hogar". La visita a Curarrehue è stata molto importante per valorizzare ciò che in quella zona viene fatto, e per trovare soluzioni ai molteplici bisogni locali. Durante la visita a Santiago del Cile, si è potuto dialogare con i dirigenti del "Colegio Calasanz" e del "Colegio Hispano Americano"; e nell'Istituto di "Puerto de Barrancas de San Antonio" si è anche avuto un incontro con tutta la Comunità educatrice.

782


E' stato possibile constatare la spinta che si sta manifestando nella Viceprovincia attraverso la pastorale, condividendo le inquietudini, i progetti e le azioni promosse dal Segretariato di Pastorale e di Pastorale delle Vocazioni, coordinato dal P. Martintxo Gondra. Come conclusione della visita, è stata organizzata una riunione con la Congregazione Viceprovinciale, composta da: P. Antonio Lezaun. Viceprovinciale. P. Javier Santamaria. P. Martintxo Gondra. In questa riunione, il P. Generale ha sottolineato i successi ed i progressi che aveva potuto osservare soprattutto nelle scuole (Colegio Calasanz, Colegio Hispano Americano, Instituto del Puerto), con delle mete e dei progetti ben definiti e dei dirigenti sempre più consolidati. Ha valorizzato anche lo sforzo che il segretariato di Pastorale e la pastorale delle vocazioni stanno compiendo per dinamizzare quest'aspetto della vita della Viceprovincia. Sono state anche molto apprezzate tutte le iniziative intraprese per l'Anno Vocazionale, la cui continuità dovrà ora essere curata e sostenuta. Con il laicato bisogna continuare a lavorare, entrarci e dinamizzare il loro operato. Il P. Generale ha rilevato la limitazione che si sta sperimentando nelle Comunità a causa dello scarso numero delle vocazioni cilene, dei pochi religiosi presenti rispetto alle opere che si hanno, e all'alta età media dei religiosi della Viceprovincia. Ciononostante, ha incoraggiato a continuare a cercare modi per revitalizzare la Demarcazione ed ha offerto l'aiuto della Congregazione Generale per la ricerca di soluzioni e nuove possibilità, mediante una seria riflessione sulla Viceprovincia ed il suo avvenire. I PP. Lezaun, Santamaria e Gondra sono stati riconoscenti per la visita, hanno segnalato alcune delle situazioni che preoccupano di più la Congregazione Viceprovinciale, si sono impegnati a continuare a lavorare per la ricerca di vie di revitalizzazione ed a rafforzare il lavoro della pastorale e della pastorale vocazionale. P. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch. P. Assistente Generale d'America


VISITE AUX MAISONS DE FORMATION INITIALE DE LA VICE-PROVINCE DU CHILI DU 14 AU 20 JUIN 2012 Poursuivant son voyage en Amérique en vue de rendre visite aux maisons de formation initiale de l'Ordre, le P.Général, accompagné de l'Assistant Général pour l'Amérique, s'est rendu du 14 au 21 juin à la Vice-province du Chili. La visite avait également pour but de proposer, à partir d'un diaogue avec les religieux et d'une analyse de la réalité des oeuvres et des personnes, un nouveau projet destiné à favoriser la dynamisation de la vie de la Démarcation. Les Ecoles Pies sont présentes au Chili:

A Santiago du Chili, la capitale:

1. Communauté Calasanz 2. Communauté de Santa Maria del Carmen. dont les oeuvres sont: • Collège Calasanz. • Collège Hispano-américain. En outre là se trouve le siège Vice-provincial.

A Barracas de San Antonio, au centre du pays, où la communauté gère: • Le Collège "Instituto del Puerto". • La paroisse "Sainte Louise de Marillac". A Curarrehue, à 800 km au sud de la capitale, où la communauté a en charge • Le lycée Ruka Ngen. • L'Internat Saint Joseph de Calasanz. • Le Foyer pour mineurs San Martin.


• La crèche et le Jardin d'enfants Ruka Ngen. • L'Ecole Rayen Mapu 13 (Flor del Valle). • La Paroisse "SanSebastian de Curarrehue". Nous avons visité les communautés et les oeuvres, et le P. Général a pu dialoguer avec l'ensemble des religieux. Au cours des réunions communautaires, ceuxci ont fait part des résultats satisfaisants déjà obtenus dans les oeuvres, ainsi que des énormes défis qu'il reste à relever dans un avenir proche. Le P. Général les a encouragés à continuer à travailler avec enthousiasme dans les différentes oeuvres, tout comme à trouver la manière d'affronter les défis qui pointent à l'horizon. A Santiago du Chili s'est tenue une réunion avec la plupart de religieux de la Vice-province. Au cours de cette rencontre le P. Pedro a exposé la situation actuelle de l'Ordre en matière des grandes lignes d'action, comment chacune d'elles avait évolué en fonction du travail des délégués généraux et de leurs secrétariats respectifs, etc. Il a mis l'accent sur la ligne d'action de la revitalisation, qui avait été bien accueillie par de nombreuses Démarcations de l'Ordre, et dont on commence à voir les premiers résultats avec l'apparition de projets qui confèrent à ces Démarcations une dynamique et une vitalité nouvelles. Il a signalé que la Vice-province du Chili doit s'interroger sur cette dynamique et procéder à une réflexion sur son avenir proche, ainsi que sur les possibilités, à travers cette dynamique, de trouver une réponse aux défis et aux exigences des oeuvres et de la vie communautaire. Il leur a proposé de mettre en oeuvre ce projet conjointement avec la Province d'Argentine, et leur a fait savoir que la Congrégation Générale, pour sa part, s'appliquerait à trouver des solutions alternatives. De son côté le P. Fernando Hernández, Assistant Général, s'est référé à l'actuelle situation des Ecoles Pie en Amérique, et a signalé les différents aspects qui animent la Circonscription, tels que: la pluralité ministérielle avec le renforcement de l'éducation non formelle, l'ouverture à l'égard des lignes d'action de l'Ordre et l'effort d'un renouvellement en matière de pastorale. Entre autres, une plus grande capacité de proposition et d'accueil vocationnel et un travail d'accompagnement et de persévérance vis-à-vis des religieux, surtout durant leurs premières années de vie piariste adulte. Les religeux ont pu ensuite poser des questions sur différentes situations de l'Ordre. Le P. Antonio Lezaun, Vice-provincial du Chili, nous a accompagnés tout le long de la visite. Après un long voyage nocturne en autocar nous sommes arrivés à Curarrehue, où nous avons été accueillis par le grand froid et les pluies de l'hiver sud-américain. Le P. Stanislao Chowaniec (Piariste polonais) nous a accompagnés durant la visite des différentes oeuvres . Les Piaristes, avec l'aide d'un solide groupe de laïcs, y mènent un travail très intense et diversifié, qui couvre toute la paroisse de San Sebastián, avec une large extension vers la zone Mapuche. L'oeuvre éducative est très variée, et va depuis la


crèche, un foyer, un internat pour les élèves du cours moyen, un jardin d'enfants et un lycée. C'est là une belle oeuvre éducative et humanitaire en faveur des enfants et des jeunes très pauvres de l'endroit, ainsi qu'une paroisse très étendue qui couvre une large partie de la zone Mapuche. A Curarrehue nous avons également pu rencontrer les professeurs du Lycée technique, ainsi que les directrices de la crèche et du jardin d'enfants, et celle du Foyer. La visite de Curarrehue a été très importante car elle nous a permis d'apprécier à sa juste valeur ce qui est entrepris, et chercher des solutions pour répondre aux multiples besoins de F oeuvre. Au cours de la visite à Santiago du Chili nous avons pu dialoguer avec les équipes de direction des Collèges Calasanz et Hispano-américain; et à l'Institut del Puerto de Barrancas de San Antonio nous avons eu également une rencontre avec toute la communauté éducative. Nous avons pu constater que la Vice-province bénéficie d'une forte impulsion grâce à la pastorale, en partageant les aspirations, les projets et les actions du Secrétariat de la Pastorale et de la Pastorale Vocationnelle, coordonnées par le P. Martintxo Gondra. En fin de visite nous avons tenu une réunion avec la Congrégation Vice-provinciale qui est constituée par: Le P.Antonio Lezaun, Vice-provincial. Le P.Javier Santamaria. Le P.Martintxo Gondra.

Directivos del ColegioCalasanz


Au cours de cette réunion le P. Général a signalé les résultats et les avancées qu'il avait pu constater, surtout dans les collèges, tant au Calasanz qu'à l'Hispanoaméricain et à l'Institut del Puerto, qui font preuve d'objectifs et de projets bien définis et disposent d'équipes de direction consolidées dans le temps. Il a pu également apprécier les efforts menés par le secrétariat de la Pastorale et de la Pastorale Vocationnelle en vue de dynamiser ce secteur de la vie de la Viceprovince. Tout ce qui a été fait concernant l'Année Vocationnelle a été également apprécié, il s'agit à présent de maintenir la continuité. Il faut continuer à travailler avec le laïcat, y pénétrer et dynamiser son travail. Le P. Général a observé que le manque de vocations chiliennes, le nombre réduit de religieux par rapport à la quantité d'oeuvres en charge, et la moyenne d'âge élevée des religieux constituent une limitation pour les communautés. Il a toutefois encouragé les religieux à continuer à explorer les voies de la dynamisation, et a proposé l'aide de la Congrégation Générale pour trouver des solutions et de nouvelles possibilités, à travers une réflexion sérieuse sur la Vice-province et son avenir. Les PP. Lezaun, Santamaría et Gondra ont exprimé leur reconnaissance pour la visite et ont signalé les principales situations qui constituent un souci pour la Congrégation Vice-provinciale, tout en s'engageant à poursuivre leurs efforts à la recherche de nouvelles voies de dynamisation et de renforcement du travail de la pastorale et de la pastorale vocationnelle. P. Sergio Fernando Hernández Avilés Sch.P. Assistant Général pour l'Amérique


VISITA A LAS CASAS DE FORMACIÓN INICIAL DE LA PROVINCIA DE COLOMBIA Del 21 al 27 de junio el P. General prosiguió su itinerario de visitas a las casas de formación llegando a la Provincia de Colombia que posee las tres etapas de Formación Inicial: pre noviciado, noviciado y Juniorato, todas ellas en la ciudad de Bogotá, Colombia. Esta visita ha coincidido con el encuentro de formación permanente que realizan todos los religiosos profesos de la Escuela Pía Colombiana, y que se ha desarrollado en el Colegio Calasanz de Bogotá. Los contenidos han sido dos: un primer día para tratar lo referente a los pasos que se han realizado en la línea del laicado, emanado de su último Capítulo Provincial. El trabajo lo ha coordinado el P. Diego Bernal, Asistente provincial de misión compartida e integración carismàtica. Dos días se utilizaron para un taller sobre comunicación, basado en el método CNV, "Comunicación no violenta" impartido por la Dra. Monica Giraldo. Método que ayuda a fortalecer la comunicación en las comunidades, a escuchar y acompañar asertivamente a los niños y jóvenes en los colegios y demás obras que lleva la Provincia. El P. General y el P. Asistente General han participado, en algunos momentos, tanto del primer día como de los otros dos, escuchando y viviendo la experiencia.


En medio de esta actividad el P. Pedro ha realizado los diálogos personales con los júniores y padres formadores. Actualmente en la etapa de Juniorato se encuentran 8 religiosos: 2 de la Provincia USA-PR, 2 del Vicariato de Ecuador, y 4 de la Provincia de Colombia de los cuales tres se encuentran en experiencia de comunidad. Son formadores el P. Antonio Alonso y el P. Luis Padilla. El día domingo 24 de junio fue dedicado a la visita de la Casa pre noviciado y noviciado. En la etapa del pre noviciado está de formador el P. Juan Pablo Anduquia, quien este año tiene un pre novicio, Andrés Corredor. En la etapa del noviciado que acompaña el P. Alejandro Vásquez, se cuenta en este año con 5 novicios, 3 de ellos de la Provincia Colombiana, y 2 de la Viceprovincia de Brasil. Son: Andrés Cuesta, Andrés Ríos, Luis Miguel Peña, Fabrício Dias dos Passos y José Claudio de Carvalho. En la visita se han realizado las entrevistas personales con cada uno de los novicios y el pre novicio, y una vez concluidas, se realizó una reunión comunitaria. Durante esta, se compartieron las experiencias de los novicios en la etapa formativa. Han expresado aquello por lo que agradecen a Dios, señalando también aquello que creen han de fortalecer en su dinámica personal y comunitaria. Para corresponder el compartir de sus experiencias, los PP. Pedro y Fernando, de igual forma, han comentado algunas de las propias vivencias tenidas a través del servicio que prestan a la Orden, y de lo cual agradecen a Dios. El P. General finalizó agradeciendo a los novicios y pre novicio, su trasparencia y sinceridad en el diálogo personal que han tenido, así como les animó a continuar dando su mejor esfuerzo en el desarrollo de esta etapa formativa. En el noviciado se encontraba el novicio Ronyger de la Viceprovincia de Venezuela, que realizó unos meses más de noviciado, estando a punto de regresar a su Demarcación, y que profesará el día 14 de Julio 2012. Durante el día se compartió la Eucaristía, la oración de la mañana, y el almuerzo en un ambiente de alegría y fraternidad, finalizando la jornada con una oración por la tarde ante el Santísimo, y la bendición que les impartió el P. General.


El lunes 25 se tuvo reunión con el Secretariado de Formación Inicial que está conformado por: P. Juan Carlos Sevillano. Provincial de Colombia. P. Antonio Alonso, formador del Juniorato. P. Luis Padilla, formador del Juniorato. P. Juan Pablo Anduquia, formador de Pre noviciado. P. Alejandro Vásquez, formador del Noviciado. P. Alejandro Solórzano, Asesor de formación. En esta reunión se compartió el trabajo que va realizando la Provincia de Colombia sobre la formación inicial desde este Secretariado, el camino recorrido en la elaboración del Estatuto de Formación Inicial de la Provincia, así como los procesos claros y definidos de acompañamiento de los jóvenes formandos. Además se habló del estudio que van realizando frente al proyecto de nueva provincia Colombia-Ecuador para integrar en este los estudios de los formandos, una propuesta nueva para una nueva Demarcación. Se señaló el reto que se tiene actualmente ante una nueva realidad de los jóvenes que sienten el llamado de Dios a la Vida religiosa Escolapia. Durante muchos años la procedencia de las vocaciones era de los alumnos de los colegios de la Provincia; actualmente los jóvenes que se interrogan sobre la vocación, vienen algunos de contextos distintos a los colegios, jóvenes con estudios universitarios, no ex alumnos, algunos con más edad de la que ha establecido la Provincia, a los cuales hay que responder con criterios diferentes. Muy importante para este secretariado es el mismo trabajo en equipo, reuniéndose con frecuencia, cada 15 días para compartir los procesos y retos que se van presentando en la formación inicial. En esta reunión el P. General señaló las impresiones que tiene sobre la formación inicial en la Provincia, y manifestó que los jóvenes formandos se sienten acompañados, expresan con facilidad el momento formativo que viven, sabiendo reconocer su proceso, agradecidos con sus formadores que les acompañan y animan con su testimonio de vida. Ve un equipo de formadores bien integrado, que se ayuda y comparten experiencias, de los más experimentados a los más jóvenes, y todos en un continuo proceso de formación de ellos mismos. El día 26 de junio, como final de la visita, se tuvo el encuentro con la Congregación Provincial de Colombia. P. Juan Carlos Sevillano, Superior Provincial. P. Antonio Alonso, Asistente de Formación Permanente y Vida Comunitaria. P. Carlos Retana, Asistente de Economía. P. Diego Bernal, Asistente de Misión Compartida e Integración Carismàtica. P. Martín Bravo, Asistente de Ministerio.


En esta reunión se comentaron especialmente 3 aspectos: I . Una impresión del P. General sobre la Formación Inicial en la Provincia. 2 . Cómo se encuentra el proceso de la conformación del nuevo proyecto de Provincia Colombia-Ecuador. 3 . Algunos aspectos sobre la dinámica de la Orden, y aspectos que hay que considerar de la Formación Inicial. En el primer aspecto el P. Pedro manifestó una impresión muy positiva de los procesos y forma de acompañamiento en la Formación Inicial. Los formandos saben definir su proceso de crecimiento. Hay claridad del proceso. Un buen equipo de formadores. Una línea clara de acompañamiento. En cuanto al aspecto de la conformación del nuevo proyecto de Provincia Colombia-Ecuador, señaló que la Congregación Provincial va trabajando el proceso con un equipo que coordina el mismo. Se va caminando bien, señalando las claves de vida que dinamizarán la nueva Provincia. Todos los aspectos: pastoral vocacional, formación inicial, formación permanente, vida comunitaria, la integración carismàtica con laicos, ministerio, economía tienen que seguir trabajando este proyecto, involucrando a los religiosos tanto de Colombia como de Ecuador. Sobre el tercer aspecto preguntan al P. General cómo se encuentran otras Demarcaciones en la línea de revitalización. Respondió que, efectivamente, existe un gran movimiento en toda la Orden a partir de esta línea dando origen a nuevas Provincias, nuevos proyectos que intentan dar nueva vida. Estamos ante un momento de la Orden de muchos cambios, cambios también estructurales, cambios en claves formativas, en dinámica de vida comunitaria. El P. General les animó a seguir trabajando en la construcción de este nuevo proyecto Colombia-Ecuador o

o

o

P. Fernando Hernández Avilés Sch.P. Asistente General de América.

VISIT TO INITIAL FORMATION HOUSES OF COLOMBIA June 21 through 27, F. General our tour of Formation Houses brought us to the Province of Colombia, where all three stages of Initial Formation can be found: pre-noviciate, noviciate and studentship, all in the city of Bogota'. This visit took place at the same time as the permanent formation meeting that all professed religious of the Colombian Pious School must attend, and which took place in Bogota's Calasanz School. We had two objectives: on day 1, we dealt with all the steps made so far regarding the laity, as indicated by the last Provincial Chapter. Work was coordinated by Fr. Diego Bernal, Provincial Assistant for Shared Mission and Charismatic Integration. Two days were devoted to a


communication workshop, based on NVC (Non Violent Communication) methods, held by Dr. Monica Giraldo. This method aims at enhancing communication within communities, learning to listen to children and youths in schools and other facilities in the Province, assisting them in an assertive way. The Father General and the Assistant General were involved on some occasions, both during the first day and the following two days, listening and sharing their experience. During this activity, Fr. Pedro organized individual meetings with students and (fathers) formators. Currently, 8 religious are involved in the studentship: 2 in the USA-Puerto Rico Province, 2 in the Vicariate of Ecuador and 4 in the Province of Colombia, three of which are now working in a community. The formators are Fr. Antonio Alonso e Fr. Luis Padilla. June 24 was dedicated to a visit to the noviciate and pre-noviciate house. For the pre-noviciate, the formator is Fr. Juan Pablo Anduquia who, this year, is following pre-novice Andrés Corredor. For the noviciate, Fr. Alejandro Vásquez is following 5 novices this year, 3 coming from the Colombian Province and 2 from the Vice-province of Brazil: Andrés Cuesta, Andrés Ríos, Luis Miguel Peña, Fabricio Dias dos Passos and José Claudio de Carvalho. During the visit, individual talks took place with each novice and the prenovice, at the end of which a collective meeting was held. On that occasion, the experiences of novices undergoing formation were shared, and they had a chance to give thanks to God for what they were experiencing, as well as highlight what needed to be strengthened in their individual and community interactions. Reacting to these comments, Fr. Pedro and Fr. Fernando shared some of their own experiences during the years they have served in the Order, for which they thanked the Lord. In conclusion, the Father General thanked the novices and the pre-novice for the openness and honesty they had shown during the individual dialogues, and he also encouraged them to dedicate increasing energy to complete this stage in their formation. Novice Ronyger, from the Vice-province of Venezuela, was also participating in the noviciate and had spent a few months there for his formation; he will soon return to his Demarcation, his profession being scheduled for July 14,2012. During the day, participants took part in a Eucharistic celebration, as well as morning prayer and lunch, in a joyful and fraternal climate, ending with an evening prayer in front the Holy Sacrament and a blessing imparted by the Father General. On Monday, June 25, the meeting with the Secretariat for Initial Formation took place; its members are: Fr. Juan Carlos Sevillano, Provincial of Colombia. Fr. Antonio Alonso, Studentship formator. Fr. Luis Padilla, Studentship formator. Fr. Juan Pablo Anduquia, Pre-noviciate formator.


Fr. Alejandro Vasquez, Noviciate formator. Fr. Alejandro Solorzano, Formation consultant.

Religiosos de la Provincia de Colombia

During this meeting, the Initial Formation work carried out by the Province of Colombia through the Secretariat was illustrated, as well as work done on the Provincial Statute for Initial Formation; the need for clear and well-defined processes to assist young students was also discussed. The current study on a project to create a new Colombia-Ecuador Province to integrate formation studies was also mentioned, which should lead to a proposal for a new Demarcation. The challenge faced by young people who feel they are being called by God to embrace Piarist religious life today was emphasized. Over the years, the vocation process has involved many students of our Provincial schools; currently, the young people who are considering their vocation come from milieus other than schools: some are young university students, not our alumni, while some are older than the age that has been established by the Province. These are all people who require answers that should be based on different criteria. An extremely important element for the Secretariat is the work carried out by the team that convenes every two weeks to share processes and challenges concerning initial formation.


On this occasion, the Father General had the opportunity to share his thoughts on initial formation in the Province, and expressed the wish for young students to feel supported, so that they can easily express their personal feelings during their time of formation and clearly describe what they are going through, being grateful to the formators who assist them, who, in turn, should encourage the former through their living testimony The presence of a well-integrated team of formators is certainly remarkable: here people help each other and share their experiences, involving both the more senior and junior members in a constant process of personal formation. On June 26, at the end of our visit, a meeting took place with the Provincial Congregation of Colombia: Fr. Juan Carlos Sevillano, Provincial Superior. Fr. Antonio Alonso, Assistant for Permanent Formation and Community Life. Fr. Carlos Retana, Assistant for Finance. Fr. Diego Bernal, Assistant for the Shared Mission and Charismatic Integration. Fr. Martin Bravo, Assistant for the Ministry. Three particular aspects have come up during this meeting: I . The Father General's impressions concerning Initial Formation in the Province. 2째. Progress Report on the new Colombia-Ecuador Province project. 3째. Some aspects related to the workings of the Order, as well as other aspects that need to be considered for Initial Formation. o

Concerning the first aspect, Fr. Pedro expressed a very positive opinion on Initial Formation processes and the way in which students are supported and assisted. Students are able to describe their growth process. The process itself is very clear, the team of formators is very good, and support strategies to assist novices are very clear. Regarding the plan for establishing a Province of Colombia-Ecuador, it was pointed out that the Provincial Congregation is actively coordinating the relevant actions to be taken. This process is well underway, and the key elements of the new Province are clearly defined. All aspects are taken care of: vocational pastoral care, initial formation, permanent formation, community life, charismatic integration with the laity, ministry and economy, in order to continue the work carried out so far in this project, involving our religious from both Colombia and Ecuador. Concerning the third aspect, the Fr. General was asked to describe the situation of other Demarcations that are going through a process of revitalization. The Fr. General replied that right now a wave of revitalization is sweeping through the entire Order, giving rise to new Provinces and projects of renewal. We are now liv-


ing a time of major changes in the Order, including structural changes, and changes in formation guidelines and community life dynamics. In conclusion, the Father General encouraged everyone to keep working at this new project to establish the Colombia-Ecuador project. Fr. Fernando Hernández Avilés Sch.P. General Assistant for America

VISITA ALLE CASE DI FORMAZIONE INIZIALE DELLA COLOMBIA Dal 21 al 27 di giugno è proseguito l'itinerario di visite del Padre Generale alle case di formazione che questa volta alla Provincia di Colombia che contiene al suo interno le tre tappe della Formazione Iniziale: il pre-noviziato, il noviziato e lo studentato, tutte nella città di Bogotá. Questa visita ha coinciso con l'incontro della formazione permanente a cui prendono parte tutti i religiosi professi della Scuola Pia Colombiana, e che ha preso luogo nella Scuola Calasanz di Bogotá. I contenuti sono stati due: in un primo giorno si è trattato tutto ciò che concerne le tappe sin ora realizzate riguardo al laicato, facendo seguito a quanto emanato nell'ultimo Capitolo Provinciale. Il lavoro è stato coordinato da P. Diego Bernal, Assistente provinciale per la missione condivisa e l'integrazione carismatica. Due giorni sono impiegati per un laboratorio sulla comunicazione, basato sul metodo della CNV ("Comunicazione non violenta"), condotto dalla dott.ssa Monica Giraldo. Il metodo è centrato nell'obiettivo di rafforzare la comunicazione all'interno delle comunità, ad ascoltare ed accompagnare assertivamente i bambini e i giovani nelle scuole e nelle altre opere presenti all'interno della Provincia. Il P. Generale e il P. Assistente Generale hanno partecipato, in alcuni momenti, tanto al primo quanto agli altri due giorni di lavoro, ascoltando e condividendo la esperienza.

Durante el Taller de formación permanente


Disertación del P. Diego Bernal sobre el laicado

All'interno di questa attività il P. Pedro ha avuto modo di realizzare degli incontri di dialogo personali con gli studenti e padri formatori. Attualmente nel settore dello studentato sono presenti 8 religiosi: 2 della Provincia di USA-Puerto Rico, 2 del Vicariato dell'Ecuador e 4 della Provincia di Colombia dei quali tre stanno facendo esperienza di comunità. I formatori sono P. Antonio Alonso e P. Luis Padilla. Il giorno 24 di giugno è stato dedicato alla visita alla Casa del prenoviziato e del noviziato. Nella tappa del prenoviziato, come formatore, è attivo il P. Juan Pablo Anduquia che segue in questo anno un prenovizio che si chiama Andrés Corredor. Nella tappa del noviziato che vede come accompagnatore il P. Alejandro Vásquez, vi è la presenza, in questo anno, di 5 novizi, 3 dei quali appartengono alla Provincia Colombiana, e 2 della Viceprovincia del Brasile. Sono: Andrés Cuesta, Andrés Ríos, Luis Miguel Peña, Fabricio Dias dos Passos e José Claudio de Carvalho. Durante la visita sono state realizzate delle interviste personali con ciascuno dei novizi e con il prenovizio, e, una volta concluse, ha avuto luogo una riunione comunitaria. Durante la riunione sono state condivise le esperienze dei novizi presenti nella tappa formativa che hanno avuto modo di esprimere il loro ringraziamento a Dio per quanto vissuto, ed hanno messo in evidenza ciò che credono sia ancora da rafforzare nella loro dinamica personale e comunitaria. In risposta alle esperienze condivise, i PP. Pedro e Fernando, allo stesso modo, hanno commentato alcune delle proprie esperienze vissute durante gli anni di servizio prestato all'Ordine, per le quali ringraziano Dio.


Il P. Generale ha concluso, quindi, ringraziando i novizi e il prenovizio, per la loro trasparenza e sincerità durante i dialoghi personali realizzati, così come ha avuto parole di incoraggiamento nel produrre degli sforzi sempre più grandi nello sviluppo di questa tappa formativa. Nel noviziato era presente il novizio Ronyger della Viceprovincia del Venezuela, che ha vissuto li alcuni mesi del proprio noviziato, e sta per fare ritorno presso la sua Demarcazione, e che farà la sua professione il giorno 14 luglio del 2012. Durante la giornata è stata condivisa una celebrazione eucaristica, la preghiera della mattina e il pranzo, in un ambiente fatto di allegria e fraternità, ed ha avuto il suo epilogo la sera, con una preghiera fatta di fronte al Santissimo e con la benedizione impartita dal P. Generale. Lunedì 25 giugno ha avuto luogo la riunione con il Segretariato della Formazione Iniziale che è costituito da: P. Juan Carlos Sevillano. Provinciale di Colombia. P. Antonio Alonso, Formatore dello Studentato. P. Luis Padilla, Formatore dello Studentato. P. Juan Pablo Anduquia, Formatore del Prenoviziato. P. Alejandro Vasquez, Formatore del Noviziato. P. Alejandro Solórzano, Consulente per la Formazione. In questa riunione è stato condiviso il lavoro che la Provincia di Colombia sta realizzando rispetto alla Formazione Iniziale attraverso il Segretariato, il percorso fatto riguardo alla elaborazione dello Statuto della Formazione Iniziale della Provincia, così come si è discusso su alcuni processi chiari e definiti di accompagnamento dei giovani formandi. Inoltre si è parlato dello studio che si sta realizzando riguardo al progetto di una nuova Provincia di Colombia-Ecuador al fine di integrare in esso gli studi dei formandi, una proposta nuova per una nuova Demarcazione. È stata sottolineato la sfida del tutto attuale di fronte ad una nuova realtà dei giovani che si sentono convocati da Dio alla Vita religiosa Scolopica. Durante gli anni il processo delle vocazioni andava a toccare gli alunni delle scuole della Provincia, attualmente il giovani che si interrogano sulla vocazione, provengono da ambienti differenti rispetto alle scuole, alcuni sono giovani universitari, non sono ex-alunni, alcuni hanno una età avanzata rispetto a quella stabilita dalla Provincia, tutte persone alle quali bisogna dare risposta con criteri differenti. Un elemento di estrema importanza per questo segretariato è il lavoro dell'equipe, che si riunisce ogni 15 giorni per condividere i processi e le sfide che man mano si vanno presentando nel contesto della formazione iniziale. In questa riunione il P. Generale ha avuto modo di segnare le proprie impressioni sulla formazioni iniziale all'interno della Provincia, ed ha manifestato che i giovani formati si sentono accompagnati, esprimono con facilità il momento formativo personale che stanno vivendo, sapendo dare un nome al proprio processo,


essendo grati ai loro formatori che li accompagnano e che li incoraggiano attraverso la loro testimonianza di vita. È davvero visibile la presenza di una equipe di formatori ben integrata, che si aiuta e condivide le esperienze, dai più esperti ai più giovani e tutti in continuo processo di formazione personale. Il giorno 26 di giugno, al termine della visita, ha avuto luogo l'incontro con la Congregazione Provinciale della Colombia, composta dai - P. Juan Carlos Sevillano, Superiore Provinciale. - P. Antonio Alonso, Assistente per la Formazione Permanente e per la Vita Comunitaria. - P. Carlos Retana, Assistente per la Economia. - P. Diego Bernal, Assistente per la Missione Condivisa e per la Integrazione Carismatica. - P. Martin Bravo, Assistente per il Ministero.

Congregación provincial de Colombia

In questa riunione sono emersi, in particolar modo, 3 aspetti: l°.Una impressione del P. Generale riguardo la Formazione Iniziale nella Provincia. 2°.Lo stato attuale del processo di conformazione del nuovo progetto della Provincia Colombia-Ecuador. 3°. Alcuni aspetti sulla dinamica dell'Ordine, e gli aspetti che devono essere considerati per quanto concerne la Formazione Iniziale. Per quanto riguardo il primo aspetto il P. Pedro ha manifestato una impressione molto positiva dei processi e della forma di accompagnamento nella Formazione Iniziale. I formandi sanno definire il loro processo di crescita. Vi è una profonda chiarezza del processo. Una buona equipe di formatori, ed una linea chiara di accompagnamento.


Per quanto concerne l'aspetto della conformazione del nuovo progetto della Provincia Colombia-Ecuador, è stato segnalato che la Congregazione Provinciale sta lavorando il processo che coordina lo stesso. Un processo che è ben incamminato, che ha chiare gli elementi chiave della nuova Provincia. Tutti gli aspetti: la pastorale vocazionale, la formazione iniziale, la formazione permanente, la vita comunitaria, la integrazione carismatica con i laici, il ministero, la economia che devono continuare il lavoro già fatto rispetto a questo progetto, includendo i religiosi tanto della Colombia come dell'Ecuador. Riguardo il terzo aspetto è stato domandato al P. Generale qual è la situazione vissuta dalle altre Demarcazioni che stanno seguendo una linea di rivitalizzazione. Il P. Generale ha risposto che attualmente vi è in essere un grande movimento in tutto l'Ordine a partire proprio da questo obiettivo di rivitalizzazione, che sta dando origine a delle nuove Province, a dei nuovi progetti mirati a creare vita nuova. Siamo di fronte ad un momento di molti cambiamenti all'interno dell'Ordine, inclusi dei cambiamenti strutturali, dei cambiamenti nelle linee chiave formative, nella dinamica di vita comunitaria. In conclusione il P. Generale ha incoraggiato tutti a continuare il lavoro di costruzione di questo nuovo progetto della Provincia Colombia-Ecuador. P. Fernando Hernández Avilés Sch.P. Assistente Generale di América

VISITE AUX MAISONS DE FORMATION INITALE DE COLOMBIE L'itinéraire des visites du Père Géréral aux maisons de formation s'est poursuvi du 21 au 27 juin en Colombie, où la Province dispose des trois étapes de la Formation Initiale: pré-noviciat, noviciat et Scolasticat, toutes trois fonctionnant dans la capitale, Bogotá. Cette visite a coïncidé avec la rencontre de formation permanente qu'effectuent tous les religieux profès de l'Ecole Pie colombienne, qui s'est déroulée au Collège Calasanz de Bogotá. Deux sujets principaux ont été abordés: le premier jour a été consacré aux différentes étapes suivies dans la ligne du laïcat, conformément aux conclusions de leur dernier Chapitre Provincial. Les travaux ont été coordonnés par le P. Diego Bernai, Assistant provincial pour la mission partagée et l'intégration charismatique. Les deux journées suivantes ont été consacrées à un atelier sur la communication, basé sur la méthode CNV, "Communication non violente", dirigé par le Dr. Monica Giraldo. Cette méthode contribue à renforcer la communication au sein des communautés, à écouter et à accompagner assertivement les enfants et les jeunes dans les collèges et les autres oeuvres de la Province. Le P. Général et le P. Assistant Général ont participé en partie à ces trois journées, en écoutant et en partageant cette expérience.


Entre-temps le P.Général a tenu les dialogues individuels avec les scolastiques et les pères formateurs. Il y a actuellement 8 religieux en étape du Scolasticat: 2 en provenance de la Province Etats-Unis/PR, 2 du Vicariat de l'Equateur et 4 de la Province de Colombie, dont trois vivent l'expérience de la communauté. Les formateurs sont les PP .Antonio Alonso et Luis Padilla.

Taller de comunicación No violenta

Le dimanche 24 juin a été consacré à la visite de la Maison du pré-noviciat et du noviciat. Le P. Juan Pablo Anduquia est en charge du pré-noviciat, où se trouve cette année un pré-novice, Andrés Corredor. Le P. Alejandro Vásquez est en charge du noviciat, qui compte cette année 5 novices ; 3 de la Province colombienne et 2 de la Vice-province du Brésil. Il s'agit d'Andrés Cuesta, Andrés Ríos, Luis Miguel Peña, Fabricio Dias dos Passos et José Claudio de Carvalho. Après les entretiens individuels avec les novices et le pré-novice, a eu lieu une réunion communautaire. Les novices ont partagé leurs expériences dans l'étape formative et ont exprimé ce pour quoi ils rendent grâce à Dieu, en signalant également les points de leur dynamique personnelle et communautaire qu'ils estiment devoir renforcer. En contrepartie les PP. Pedro et Fernando ont à leur tour fait connaître leur propre expérience dans le service qu'ils rendent au sein de l'Ordre, ce dont ils rendent grâce à Dieu.


Pour finir, le P. Général a remercié les novices et le pré-novice pour la transparence et la sincérité manifestées dans les entretiens individuels, et les a encouragés à ne pas ménager leurs efforts pour continuer à avancer dans cette étape de formation. Dans le noviciat se trouvait également le novice Roger Ronyger, de la Vice-province du Venezuela, qui a suivi quelques mois supplémentaires de noviciat avant de rentrer dans sa Démarcation, où il doit prononcer ses voeux le 14 juillet 2012. Durant ces journées nous avons partagé l'Eucharistie, la prière du matin et le déjeuner, dans un climat festif et convivial. Les journées se sont terminées par l'adoration devant le Saint Sacrement et la bénédiction donnée par le P. Général. Le lundi 25 a eu lieu une réunion avec les Secrétariat de la Formation Initiale, composée des PP.: - Juan Carlos Sevillano, Provincial de la Colombie. - Antonio Alonso, formateur du Juniorat. - Luis Padilla, formateur du Juniorat. - Juan Pablo Anduquia, formateur du Pré-noviciat. - Alejandro Vasquez, formateur du Noviciat. - Alejandro Solorzano, Assesseur de la formation. Cette réunion a permis d'évaluer le travail effectué par le Secrétariat de la Formation Initiale dans la Province de Colombie, et d'apprécier le chemin parcouru dans l'élaboration du Statut de Formation Initiale de la Province, ainsi que les processus clairement définis d'accompagnement des jeunes en formation. Le projet de formation d'une nouvelle Province Colombie/Equateur a également été évoqué, en vue d'intégrer dans le programme d'études des jeunes en formation cette proposition nouvelle pour une nouvelle Démarcation. Un autre thème abordé a été le défi que représente actuellement la nouvelle réalité des jeunes qui ressentent l'appel de Dieu à la Vie religieuse Piariste. Pendant longtemps les vocations provenaient d'anciens élèves des collèges de la Province, mais actuellement les jeunes qui s'interrogent sur leur vocation proviennent de différents contextes, ce sont de jeunes universitaires. Il ne s'agit plus d'anciens élèves, et certains ont. dépassé l'âge fixé par la Province, ce qui oblige à répondre avec des critères différents. Le travail en équipe est très important pour ce Secrétariat. Ils se réunissent tous les 15 jours pour mettre en commun les processus et les défis qu'ils rencontrent dans cette étape de la formation initiale. Le P. Général a fait part de ses impressions sur la Formation Initiale dans la Province, et a estimé que les jeunes en formation se sentent accompagnés, s'expriment facilement sur le moment formatif qu'ils sont en train de vivre, savent reconnaître leur processus, et sont reconnaissants à l'égard des formateurs qui les accompagnent et les encouragent par leur témoignage vécu. Il a vu une équipe de formateurs bien intégrés, qui s'entraident et partagent leurs expériences, depuis les plus chevronnés jusqu'aux plus jeunes, dans un processus permanent de leur propre formation.


Le 26 juin la visite s'est terminée par une réunion avec la Congrégation Provinciale de la Colombie, formé par: - P. Juan Carlos Sevillano, Supérieur Provincial. - P. Antonio Alonso, Assistant pour la Formation Permanente et la Vie communautaire. - P.Carlos Retana, Assistant pour l'Economie. - P. Diego Bernai, Assistant pour la Mission Partagée et l'Intégration Charismatique. - P. Martin Bravo, Assistant pour le Ministère. Trois aspects principaux ont été abordés lors de cette réunion: L'impression du P. Général sur la Formation Initiale dans la Province. Où en est le processus d'élaboration du nouveu projet de la Province Colombie/Equateur. Certains points relatifs à la dynamique de l'Ordre, et points à revoir en matière de Formation Initiale. Pour ce qui est du premier point, le P. Pedro a retenu une impression très positive des processus et des formes d'accompagnement dans la Formation Initiale. Les stagiaires savent définir leur processus de croissance, et celui-ci est clair. Il y a une bonne équipe de formateurs et une ligne claire d'accompagnement. En ce qui concerne la mise en œuvre du nouveau projet de Province conjointe Colombie/Equateur, il a signalé que la Congrégation Provinciale travaille sur ce

Secretariado de Formación Inicial de Colombia


processus avec une équipe de coordination. Les avancées sont positives, sur la base de clés de vie qui dynamiseront la nouvelle Province. Tous les secteurs: la pastorale vocationnelle, la formation initiale, la formation pemanente, la vie communautaire, l'intégration charismatique avec les laïcs, le ministère, l'économie, doivent continuer à travailler sur ce projet, en y intégrant tous les religieux, tant de la Colombie que de l'Equateur. Quant au troisième point, le P.Général a été interrogé sur la situation dans d'autres Démarcations en voie de revitalisation. Il a répondu qu'en effet il existe actuellement dans l'Ordre un vaste mouvement dans ce sens qui aboutit à la création de nouvelles Provinces, de nouveaux projets qui tentent d'insuffler une vie nouvelle. L'Ordre se trouve face à un moment de nombreux changements, qu'ils soient structurels, dans les clés de formation ou dans la dynamique de la vie communautaire. Le P. Général a invité les participants à continuer à travailler dans la mise en oeuve du nouveau projet Colombie/Equateur. P. Fernando Hernández Avilés Sch.P: Assistant Général pour l'Amérique.


Reunión de la Comisión coordinadora del Proyecto para la futura Provincia de las Demarcaciones de Centroamérica y el Caribe Del 27 al 30 de junio se celebró en Santo Domingo (República Dominicana) el encuentro de la comisión coordinadora del proyecto de la futura Provincia que será conformada por las actuales Demarcaciones de Centroamérica:- República Dominicana, Venezuela y Cuba. En esta reunión, para apoyar el proceso de revitalización, estuvieron presentes el P. General y el Asistente por América. Forman parte de dicha comisión: P. Rogelio Gimeno, Viceprovincial de Centroamérica y Rep. Dominicana, quien coordina además el área de Vida Religiosa y Formación permanente de este proyecto. P. Juan Alfonso Serra, Viceprovincial de las Escuelas Pías de Venezuela.


P. Ángel Cuevas, rector de la presencia en Cuba. P. Javier Alonso, coordinador del área de Laicos. P. Mauricio Valdivia, Coordinador del área de Economía y Gestión. P. Rodolfo Robert, coordinador del área de Ministerio. P. William Costa, coordinador del área de Pastoral Vocacional y Ministerio. En esta reunión cada coordinador presentó las claves de vida de sus respectivas áreas que han trabajado en los Secretariados conformados para tal fin. Una vez compartidos se eligió la clave esencial de vida de cada área, así como las líneas de acción para alcanzar estos objetivos. Un trabajo muy completo que ha dado una visión de la gran riqueza ministerial que se tiene, así como la claridad para dinamizar la vida comunitaria, la pastoral vocacional y las grandes claves y procesos en la formación inicial, el trabajo con los laicos, y las acciones en el área de economía y gestión. Corresponde ahora comunicar a todos los religiosos y laicos de las tres Demarcaciones el trabajo realizado, para que se conozca, y puedan darse los siguientes pasos para la conformación de la nueva Provincia. Aprovechando la presencia en Dominicana del P. General y de algunos integrantes de la comisión de Venezuela y Cuba, se realizó una visita a la Romana para conocer las obras. Además el P. General se reunió con las fraternidades de la Romana y de Santo Domingo. P.Fernando Hdez Avilés Sch.P.

Meeting of the Coordinating Committee for future Province of Central America and Caribe Project Meeting of the Coordinating Committee for the future Province, including Central America's Demarcations (the Dominican Republic, Venezuela and Cuba) was held at Santo Domingo (the Dominican Republic) from June 27 to 30. Fr. General and the Assistant for America were present In this meeting in order to support revitalization process. Committee's Membership is as follows: Fr. Rogelio Gimeno, Viceprovincial of Central America and the Dominican Republic, who also coordinates this project's area relating to Religious Life and ongoing formation. P. Juan Alfonso Serra, Viceprovincial of Piarist School of Venezuela. P. Angel Cuevas, Rector of Piarist presence in Cuba.


P. Javier Alonso, coordinator of area relating to Laity. P. Mauricio Valdivia, Coordinator of the area relating to Economy and Management. P. Rodolfo Robert, Coordinator of the area relating to Ministry. P. William Costa, Coordinator of the area relating to Vocational Pastoral and Ministery. In this meeting each Coordinator outlined key life settings of their own areas, as developed in Secretariats constituted for that purpose. After sharing these key life settings, the essential ones for each area werfe chosen, as well as action lines for attaining relevant objetives. Work developed in the meeting has been very comprehensive, allowing a clear vision of the availability of a great richness in terms of ministerial activity, as well as of great clarity regarding driving elements required for activating community life, vocational ministry and critical keys and processes in initial formation, laity collaboration and economy and management issues. Now it's time to share with all the Religious and Laymen/Laywomen of the three Demarcations the work that has been done, so that everybody is kept fully informed and the next steps required for building the new Province can be takTaking advantage of Fr. General's presence in Dominicana, as well as of some members of the Committee of Venezuela and Cuba, a visit to la Romana was undertaken in order to know the place and the activities performed. Moreover, Fr. General had a meeting with fraternities belonging to la Romana and Santo Domingo. P.Fernando Hdez AvilĂŠs Sch.P.


Riunione della Commissione coordinatrice del Progetto per la futura Provincia del Centroamerica e Caraibi Dal 27 al 30 giugno, a Santo Domingo (Repubblica Dominicana) si è svolto l'incontro della Commissione coordinatrice del Progetto per la futura Provincia che sarà costituita dalle Demarcazioni del Centroamerica- Repubblica Dominicana, Venezuela e Cuba. In questa riunione, per sostenere il processo di rivitalizzazione, erano presenti il P. Generale e l'Assistente per l'America. La suddetta Commissione è formata da: - P. Rogelio Gimeno, Viceprovinciale del Centroamerica e Rep. Dominicana, che coordina anche l'area per la Vita religiosa e la formazione permanente di questo progetto. - P. Juan Alfonso Serra, Viceprovinciale delle Scuole Pie del Venezuela. - P. Angel Cuevas, rettore della presenza scolopica a Cuba. - P. Javier Alonso, Coordinatore dell'area dei Laici. - P. Mauricio Valdivia, Coordinatore dell'area di Economia e Gestione. - P. Rodolfo Robert, Coordinatore dell'area per il Ministero. - P. William Costa, Coordinatore dell'area per la Pastorale Vocacionale e il Ministero.

„ Zo

807


In questa riunione ogni coordinatore ha presentato gli aspetti vitali delle rispettive aree che hanno lavorato nei Segretariati istituiti a tale fine. Una volta condivisa questa messa in comune, si è proceduto alla individuazione della chiave essenziale e vitale di ogni area, nonché delle linee di azione per raggiungere gli obiettivi. Un lavoro molto esaustivo, che ha fornito una panoramica sulla grande ricchezza ministeriale, nonché sulla chiarezza per dare dinamicità alla vita comunitaria, alla pastorale vocazionale e sulle grandi linee e processi per la formazione iniziale, il lavoro con i Laici e le azioni per l'area dell'economia e della gestione. Ora si tratta di comunicare a tutti i religiosi e ai laici delle tre Demarcazioni il lavoro svolto, perché venga conosciuto, e possano mettere in atto i passi necessari per la costituzione della nuova Provincia. Approfittando della presenza, nella Repubblica Dominicana, del P. Generale e di alcuni membri della commissione di Venezuela e Cuba, si è fatta una visita alla Romana, per conoscere le opere. Infine, il P. Generale si è incontrato con le fraternità della Romana e di Santo Domingo. P. Fernando Hdez Avilés Sch.P.

Réunion de la Commission coordinatrice du Projet de la future Province d'Amérique Central et du Caraïbe La commission coordinatrice du projet de la future Province qui sera constituée par les Démarcations d'Amérique Centrale-République Dominicaine, Venezuela et Cuba, s est réunie du 27 au 30 juin à Santo Domingo (République Dominicaine). Le P. Général, ainsi que l'Assistant Général pour F Amérique, ont participé à cette réunion qui avait pour but d'appuyer le processus de revitalisation. Les membres de la commission sont: - P. Rogelio Gimeno, Vice-provincial pour l'Amérique Centrale et la République Dominicaine, qui coordonne en outre le secteur "Vie religieuse et formation permanente" du projet. - P. Juan Alfonso Serra, Vice-provincial des l'Ecoles Pies du Venezuela. - P. Angel Cuevas, recteur de la présence à Cuba. - P. Javier Alonso, coordonnateur du secteur "Laïcs". - P. Mauricio Valdivia, coordonateur du secteur "Economie et Gestion". - P. Rodolfo Robert, coordonnateur du secteur "Ministère". - P. William Costa, coordonnateur du secteur "Pastorale Vocationnelle et Ministère".


Au cours de la réunion chaque coordonnateur a présenté les clés de vie de leurs secteurs respectifs, sur lesquelles ont travaillé les Secrétariats mis en place à cet effet. Après la mise en commun, une clé centrale a été fixée pour chaque secteur, ainsi que les lignes d'action à suivre pour atteindre ces objectifs. Cet fut une réunion de travail très fructueuse, qui a permis de mettre en valeur l'énorme richesse ministérielle qui est la nôtre, et de clarifier la manière de dynamiser la vie communautaire, la pastorale vocationelle ainsi que les grandes clés et processus de la formation initiale, la travail avec la laïcat et les actions à mener en matière d'économie et de gestion. Il s'agit à présent de communiquer le travail effectué à tous les religieux et laïcs des trois Démarcations, afin qu'ils en prennent connaissance et puissent prendre les mesures nécessaires en vue de la formation de cette nouvelle Province. Une visite aux oeuvres de La Romana a été organisée, profitant de la présence sur place du P. Général et des membres de la commission venant du Venezuela et de Cuba. Le P. Général a également tenu des réunions avec les communautés de La Romana et de Santo Domingo. P. Fernando Hernândez Avilés Sch.P.


El prestigioso reconocimiento estatal húngaro "Corvin Chain" fue consignado al P. escolapio István Jelenits por su aporte a la cultura El 30 de mayo cinco personalidades destacadas en la vida intelectual y cultural húngara recibieron en el Parlamento el prestigioso Premio Corvin Chain. Se trata del físico Zsolt Bor, el sacerdote escolapio István Jelenits, el pianista y director Zoltan Kocsis, la cantante de ópera Eva Marton y el neurocientífico Szilveszter E Vizi. El P. Jelenits recibió su Corvin Chain como reconocimiento de la labor desplegada en el ámbito cultural y académico. Los premios fueron entregados por el Presidente Janos Ader, el Primer Ministro Viktor Orban y el portavoz parlamentario Laszlo Kover. El Corvin Chain se estableció como máximo premio estatal en 1930, en el periodo comprendido entre las dos guerras mundiales. Su nombre deriva del rey Matías (1443-1490), que eligió el sobrenombre de Corvino por el cuervo representado en el escudo de armas de la familia.


El Corvin Chain fue restablecido en 2001. El número de los que reciben este premio se ha limitado a un máximo de 15 personas vivas. Cuando fallece alguno de los premiados, los titulares restantes tienen el derecho de nombrar un sucesor. Otro escolapio húngaro, Antal Schiitz, recibió el premio en 1942, y murió en 1953. Los titulares, que ahora son 13 más el Jefe de la Oficina del Corvin Chain, constituyen un grupo que se reúne una vez al año. Ocasionalmente es convocado para dar su opinión sobre cuestiones importantes relativas a las artes y ciencias húngaras y sobre otros asuntos considerados decisivos para la nación.

Hungary, a prestigious state recognition to Piarist Father István Jelenits Five outstanding personalities in Hungarian intellectual and cultural life were presented with the prestigious Corvin Chain awards in Parliament, in 30th May. The recipients were physicist Zsolt Bor, Piarist Father Istvan Jelenits, pianistconductor Zoltan Kocsis, opera singer Eva Marton and neuroscientist Szilveszter E Vizi. P. Jelentis recevied his Corvin Chain, because of recognition of the cultural and academic work. The awards were handed over by President Janos Ader, Prime Minister Viktor Orban and Speaker of Parliament Laszlo Kover. The Corvin Chain was established in 1930 as the highest state award in the period between the two world wars. It was named after King Matthias (1443-1490), who chose the surname Corvinus after the raven portrayed in the family coat-ofarms. The Corvin Chain was reinstated in 2001. The number of Corvin Chain recipients has been limited to a maximum of 15 living persons. Should an awardee die, the remaining holders of the award have the right to nominate a successor. Earlier, an other hungarian piarista, Antal Schiitz recevied the award in 1942, he died in 1953. The Corvin Chain holders, numbering 13 now, plus the head of the government's Corvin Chain Office form a group that meets once a year. In addition, on occasion it is called upon to render opinions on essential issues of Hungarian arts and sciences and on other matters deemed decisive to the nation.


Il prestigioso riconoscimento statale ungherese "Corvin Chain" è stato assegnato al P. scolopio Istvàn Jelenits, per il suo contributo alla cultura Il 30 maggio, cinque famose personalità della vita intellettuale e culturale ungherese hanno ricevuto, in Parlamento, il prestigioso premio Corvin Chain. Si tratta del fisico Zsolt Bor, del sacerdote scolopio Istvàn Jelenits, del pianista e direttore Zoltan Kocsis, della cantante lirica Eva Marton e del neuroscienziato Szilveszter E Vizi. Il P. Jelenits ha ricevuto il suo Corvin Chain come riconoscimento del lavoro svolto in ambito culturale e accademico. I premi sono stati consegnati dal Presidente Janos Ader, dal Primo Ministro Viktor Orban e dal portavoce parlamentare Laszlo Kover. II Corvin Chain si è affermato come il più prestigioso premio statale nel 1930, nel periodo compreso tra le due guerre mondiali. Il suo nome deriva dal re Matías (1443-1490), che assunse il soprannome di Corvino per il corvo raffigurato nello stemma di famiglia. Il Corvin Chain è stato reintrodotto nel 2001. Il numero di coloro che hanno ricevuto questo premio si limita al massimo a 15 persone viventi. Quando muore qualcuno dei premiati, i titolari che restano hanno il diritto di nominare un successore. Un altro scolopio ungherese, Antal Schiitz, ricevette il premio nel 1942, e morì nel 1953. I titolari, che ora sono 13, più il Responsabile del Premio Corvin Chain, costituiscono un gruppo che si riunisce una volta all'anno. Occasionalmente il gruppo viene convocato per esprimere la propria opinione su importanti questioni, riguardanti le arti e le scienze ungheresi; e su altre questioni ritenute cruciali per la nazione.

Prestigieux prix Corvin Chain au père piariste Istvàn Jelenits Le 30 mai, le prestigieux prix Corvin Chain a été décerné au Parlement à cinq personnalités éminentes de la vie intellectuelle et culturelle hongroise. Les destinataires du prix étaient le médecin Zsolt Bor, le père piariste Istvan Jelenits, le pianiste-chef d'orchestre Zoltan Kocsis, la chanteuse d'opéra Eva Marton et le neuroscientifique Szilveszter E Vizi. P. Jelentis a reçu le prix Corvin Chain, en raison de la reconnaissance du travail culturel et universitaire. Les Lauréats ont été remis par le Président Janos Ader, par le premier ministre Viktor Orban et le président du Parlement Laszlo Kover.


o

2

813


Viceprovincia de Japón-Filipinas: ordenaciones

El 9 de junio de 2012, dos diáconos, Rev. Roger L. Baraga Sch.R y Rev. Arnel G. Cabangunay Sch.R fueron ordenados sacerdotes. En la misma celebración tres hermanos, el Hno. Christopher D. Castro Sch.R, el Hno. Elvis Adorable Sch.R y el Hno. Abundio Noel M. Libot, Sch.R fueron ordenados diáconos. La celebración tuvo lugar en la iglesia parroquial de Nuestra Señora de Guadalupe, de la Ciudad de Cebú. Fue presidida por el obispo auxiliar de Cebú, Julito Cortez, D.D. y concelebrada por el R Ugo Barani Sch.P, provincial de la Provincia italiana, el P. Miguel Artola Sch.P, Viceprovincial de Japón-Filipinas, y por muchos sacerdotes escolapios y del clero diocesano. Esperamos gozosamente que el Señor continúe bendiciendo sus vocaciones y derramando bendiciones abundantes para la propagación de la misión calasancia en Asia.


Jap an-Philippines Vice-Province: Ordinations On the 9th June 2012, two of our deacons, Rev. Roger L. Baraga Sch.R and Rev. Arnel G. Cabangunay Sch.R were elevated to Order of Priests. In the same celebration three of our solemnly professed brothers , Bro. Christopher D. Castro Sch.P., Bro. Elvis Adorable Sch.P. and Bro. Abundio Noel M. Libot Sch.P. were ordained deacons. The celebration was held at the Parochial Church of Our Lady of Guadalupe, Cebu City. The ordination ceremony was officiated by the Auxiliary Bishop of Cebu, Julito Cortez, D.D. Fr. Ugo Barani Sch.P, the provincial of Italian Province, Fr. Miguel Artola Sch.P, Vice-Provincial of Japan-Philippines and many piarists fathers, diocesan clergy concelebrated in the said celebration. With joyful hope may the Lord God continue to bless their vocations and shower abundant blessings for the spread of the Calasanzian mission in Asia.


Viceprovincia di Giappone-Filippine: ordinazioni sacerdotali e diaconali Il 9 giugno 2012, due diaconi, Rev. Roger L. Baraga Sch.R e Rev. Arnel G. Cabangunay, Sch.R hanno ricevuto l'ordinazione sacerdotale. Nella stessa celebrazione, tre confratelli di voti solenni, Christopher D. Castro Sch.R, Elvis Adorable Sch.R ed Abundio Noel M. Libot Sch.R hanno ricevuto l'ordinazione diaconale. La celebrazione ha avuto luogo nella chiesa parrocchiale Nostra Signora di Guadalupe, nella città di Cebu. La cerimonia è stata presieduta dal vescovo ausiliare di Cebu, Julito Cortez, D.D. e concelebrata dal R Ugo Barani Sch.R Provinciale della Provincia italiana, il P. Miguel Artola Sch.P, Viceprovinciale di Giappone-Filippine, e molti sacerdoti scolopi e del clero diocesano. Preghiamo Dio con gioiosa speranza che continui a benedire le sue vocazioni ed a spargere copiose benedizioni per la diffusione della missione calasanziana in Asia.

Vice-Province du Japon-Philippines: ordinations sacerdotales et diaconales Le 9 juin 2012 deux de nos diacres, les Rev. Roger L. Baraga Sch.P., et Arnel G. CabangunaySch.P., ont été ordonnés prêtres. Au cours de la même célébration trois de nos frères de profession solennelle, les Fr. Christopher D.Castro Sch.P, Elvis Adorable Sch.P., et Abundio Noel M.Libot Sch.P., ont été ordonnés diacres. La célébration s'est déroulée en l'église paroissiale de Notre Dame de Guadalupe, dans la ville de Cebù. La cérémonie d'ordination a été présidée par Mons. Julio Cortez, D.D., évêque auxiliaire de Cebù, et concélébrée par les PP. Ugo Barani Sch.P., Provincial de la Province italienne, et Miguel Artola Sch.P., Vice-provincial du Japon-Philippines, ainsi que par de nombreux prêtres piaristes et du clergé diocésain. Nous espérons dans la joie que le Seigneur continuera à bénir leurs vocations et à répandre d'abondantes grâces pour la propagation de la mission calasanctienne en Asie.


Sodales

Defuncti 6* 2012

12. In Provincia Poloniae - Bolszewo - die 1 m. iunii a. 2012: P. Sigismundus WOSZCZEK a Sanctissimo Nome di Maris, aet. 80, rei. 58. 13. In Provincia Mexici - Celaya - die 12 m. iunii a. 2012: P. Antonius TORRENTE VIVER a Virgine de Montserrat, aet. 88, rei. 65. 14. In Provincia Bethaniae - Madrid - die 17 m. iunii a. 2012: P. Vincentius FAUBELL ZAPATA ab Immaculata Conceptione, aet. 80, rei. 63. 15. In Viceprovincia Iaponiae et Philippinarum - Yokohama (Iaponia) - die 17 m. iunii a. 2012: P. Germanus LUMBRERAS CASTILLEJO a Maria Immacolata, aet. 72, rei. 53. 16. In Provincia Italiae- Genova (Italia) - die 24 m. iunii a. 2012: P. GIACOMO PALA a Maria Infante aet. 72, rei. 54.

a

•a o

817


Patris Petri Georgii OLIVIERI a Sanctissimo Sacramento (1939-2010) ex Provincia Italiae

Un grappolo di case, abitate da famiglie dedite al duro lavoro dei campi, per lo più viticultori, al centro una chiesetta, la parrocchia dei santi milanesi Nazario e Celso, un parroco che condivideva la loro vita povera, gente di convinzioni e valori morali praticati, in questo luogo, Grillano d'Ovada, ha visto la luce P. Piergiorgio il 5 sett 1939, secondogenito di Andrea e Parodi Albina (era da pochi giorni scoppiato il secondo conflitto mondiale). A lui seguiranno altri quattro fratelli e una sorella. La madre, Albina, li lascerà presto in seguito a lunga malattia. Un padre, sei figli senza madre, il faticoso lavoro, solo la fede l'aiutava ad andare avanti! Grillano aveva già dato un sacerdote alle Scuole Pie, P. Isidoro Boccaccio e un cugino di Piergiorgio, Tarcisio Boccaccio, era nel piccolo seminario calasanziano di Ovada. In quel clima di povertà grande, di fede vissuta si formò il nostro giovanetto: battesimo, Eucaristia, Cresima, la scuola elementare ad Ovada (con che piacere ricordava le rapide discese a scuola specie nella neve!). Intorno infuriava la guerra, anche se stava per finire. Amene colline d'estate ma inverni veramente crudi. Terminate le elementari, s'interrogò sul da farsi. Scelse di entrare nel postulantato di Padri Scolopi di Finalborgo (Sv), dove compì gli studi medi e ginnasiali, difficoltosi per ragazzi provenienti dalle campagne (il latino falcidiava le classi). D'estate tornava al paese per trascorrervi le vacanze. Godeva la gioia di sentirsi in famiglia, qui lo aspettava il parroco don Pietro Amighetti della diocesi di Acqui: radunava gli aspiranti al sacerdozio ogni mattina per la preghiera, la meditazione, la S. Messa e nel pomeriggio per la visita al SS. Sacramento. È sicuramente in questo habitat spirituale che maturò la sua vocazione. Degli anni di postulantato, nonostante gli studi faticosi, conservava ricordi pieni di nostalgia; i compagni d'avventura erano tanti, li guidava P. Gastone Castellani. Entrò nel noviziato di Roma, al Calasanctianum, e fece la sua vestizione religiosa il 7 ottobre del 1956, dopo di che emise la professione semplice l'8 ottobre 1957. Il noviziato lo fece sotto la direzione di P. Vincenzo Vitillo. Nello studentato, dove entrò subito dopo, seguì i corsi liceali rivelando prontezza nell'apprendere e interesse più per le materie scientifiche che per quelle umanistiche. Nel contempo limava la sua vocazione nella preghiera, nello studio, nella fraternità


condivisa con altri chierici. In quegli anni i fratelli e la sorella, a casa, lasciarono a poco a poco i campi per l'artigianato. P. Secondo Mazzarello, nello studentato, aveva creato, come diversivo ai monotoni giorni, un'orchestra diretta dal maestro Vittorio Taborza e una banda del Maestro Di Marco Vittorio. «Piergiorgio suonava in ambedue la tromba. Mattine domenicali indimenticabili, il Calasanctianum risuonava di arie meravigliose. Terminati in modo lusinghiero gli studi liceali, intraprese quelli teologici. Durante questi prese la sua decisione definitiva: il 19 marzo del 1962 emise i voti solenni. Nove anni di studentato, fra vita comunitaria, canto, musica, liturgie partecipate, meditazioni, studio continuato, attività sportive: il fisico slanciato gli permetteva di distinguersi in ogni sport (calcio, volleyball, pallacanestro e più tardi tennis). Non dimenticava mai le vacanze estive prima al Deserto di Millesimo e poi ad Amatrice. Era uno spasso sentirlo parlarne. Il 7 marzo 1965 fu ordinato sacerdote in S. Pantaleo, la casa madre dell'Ordine, presiedeva il Card. Micara. Insieme al Padre venivano ordinati altri 11 chierici. Quel giorno entrava in vigore la liturgia in lingua italiana. Ultimati gli studi teologici fu destinato a Ge-Cornigliano, quale insegnante di religione nelle medie e come aiuto al convitto. Nel mentre si iscriveva a Lettere all'Università Cattolica di Milano per conseguirvi i titoli abilitanti all'insegnamento. Nel 1971 passò nell'erigenda parrocchia S. Giuseppe Calasanzio di Milano. Dopo alcuni mesi passati in Sardegna, Sanluri, dove era mancato un confratello, ritornò a Milano ma al centro pilota del don Gnocchi dove accudì con carità fraterna i giovani con handicap e insegnava nella scuola statale religione. Si laureò e si abilitò all'Università Cattolica, dimostrando una speciale propensione per l'arte (prof. Dell'Acqua). L'hobby per la fotografia ne era diretta conseguenza; in essa conseguì capacità veramente significative. Lasciato il don Gnocchi, ritornò a Genova, come insegnante prima e poi come preside della Scuola Media. Svolse questi compiti con competenza e dedizione, caro agli allievi, ai colleghi e ai genitori che incontrava nelle udienze, nelle quali esprimeva pure le sue qualità sacerdotali. Dopo la morte del P. Castellani fu incaricato anche dell'economia della casa che condusse in modo oculato e attento, sempre preciso nelle scelte che significassero il bene dell'istituto. Ne fu rettore e svolse pure la carica di assistente provinciale. I Superiori e i confratelli lo avevano in stima. Non posso trascurare gli anni che lo videro Assistente del gruppo Masci dell'Istituto. Seguiva ognuno in modo fraterno e premuroso, ricambiato nell'affetto e nella stima. Gli anni passano, le prime avvisaglie di un peggioramento della salute l'ebbe con l'operazione all'ernia del disco. L'affrontò con serenità, da vero religioso. Pareva tutto risolto, ma dopo una decina d'anni un terribile male lo costrinse a letto. Qui nella camera silenziosa maturò sereno l'incontro con il Signore che avvenne all'ospedale il 24 maggio 2010. Ha lasciato questo toccante testamento che riporto testualmente:


"Reverendissimo Padre Provinciale, dopo quasi trentanni di Presidenza scolastica e quarantaquattro di insegnamento, è diffìcile scrivere questa lettera per presentare le dimissioni da Preside e da Docente. Contemporaneamente lascio gli incarichi di Economo dell 'attività scolastica e della Comunità. L'abitudine del vivere e del fare non ci preparano mai abbastanza all'idea di abbandonare un incarico e anche questa terra con serenità. Devo riconoscere che, conosciuta la gravità della malattia che mi ha visitato, è stato un momento non facile, ma poi ho pensato che il Dio della nostra fede, anche se in questo momento può sembrare un nemico, è un Amico e si svela e si dona attraverso i "segni", gli avvenimenti e anche la malattia. In questo periodo di oscurità, cammino cercando di scoprire il significato provvidenziale della prova. Solo Cristo, che ha preso su di sé il tempo colmandolo di eternità, mi ricorda che la morte è un episodio che ci tocca soltanto nella nostra scorza e per poco tempo. Il Signore mi chiama di nuovo sulla via del Calvario e mi invita ad accettare e fare la sua volontà. In questo mese di analisi, incontri con i dottori in attesa di una terapia di pseudo-tamponamento sento che Dio cammina accanto a me e il mio cuore è pronto a raccogliere il suo mistero. Stare con il Signore quando tutto va bene è facile. Come è diverso quando soffia il vento contrario e rigido del buio e della notte. Pregate per me perché possa essere sempre forte in modo che questo momento di tribolazione non turbi la serenità del vivere. Anzitutto sento il bisogno di chiedere perdono per tutte le mie inadempienze, i miei limiti e le mie fragilità. Poi sento il bisogno di dire grazie a tutti coloro che hanno condiviso con me progetti, lavoro, gioia, fatica, preghiera e speranza; grazie a coloro che mi hanno concesso la loro amicizia e il loro sostegno; grazie ai ragazzi e giovani che mi hanno permesso di vivere ogni giorno la gioia e la fatica del crescere. Auguro a tutti di continuare un vero cammino educativo, umano e di fede e di tenere sempre accesa la lampada calasanziana. La saluto certo di contare anche sulla Sua preghiera, quella dei confratelli e collaboratori laici". (P. Olivieri Piero Giorgio) Riposa, accanto a sua madre, nel piccolo cimitero di Grillano d'Ovada. am iano C a s a t i


Patris Victorii MAZZARELLO ab Immaculata Conceptione (1925-2008) ex antica Provincia Liguriae

Mornese è un piccolo paese nel circondario d'Ovada (AL) abitato da gente povera dedita alla viticultura e ad altre attività agricole. II borgo aveva già dato tre Padri alle Scuole Pie: P. Cesare de Negri, P. Secondo Mazzarello, P. Anton Luigi Ferrettino. Qui nell'ottocento era nata la santa Mazzarello, il seme cristiano fruttificava. In questo piccolo centro collinare nasce P. Vittorio Mazzarello il 26 giugno 1925 da Lorenzo e Santina, che diede pure alla luce altri cinque figli. Non so se dai Mazzarello di là o di qua. Trascorre qui la sua infanzia; gracile di salute e minutino nel fisico, uno di quei ragazzi che i compagni vorrebbero avere per divertirsi, giocosamente, alle sue spalle. Però lui li sopravanzava per intelligenza e capacità. All'età di 11 anni perse la madre; il dolore di questa scomparsa lo segnò per tutta la vita; venne a mancare a lui l'affetto materno. Una sofferta malinconia lo accompagnerà per sempre. Docile e studioso, ebbe come maestri il viceparroco don Luigi e le suore di Maria Ausiliatrice: l'esempio dei padri Scolopi di Mornese lo aiuto ad entrare nel Postulantato di Ovada. Veste l'abito religioso calasanziano a Finalborgo il 14 settembre 1941 dando inizio all'anno di noviziato. Si era in piena guerra, la situazione non era delle migliori: fame, paure, soldati ovunque. Termina il noviziato il 14 settembre del 1942 e si trasferisce a Roma. Era in compagnia dei famosi otto. Dà inizio agli studi liceali e teologici: rivela impegno, passione, capacità e nel frattempo approfondisce nel colloquio severo con sé e con Dio la sua vocazione. La decisione definitiva la prende il 29 giugno 1946, festa dei Santi Pietro e Paolo. Due anni dopo il 29 giugno del 1948 è ordinato sacerdote da Mons. Luigi Traglia. Il suo sacerdozio lo esercita prima a Chiavari, poi a Ovada, quindi a Cagliari e nel 195253 di nuovo a Chiavari. Nel frattempo oltre gli impegni di comunità attende agli studi universitari ottenendo la laurea in lettere moderne e l'abilitazione all'insegnamento in ogni ordine di scuola. A Roma, nello studentato, aveva preso anche il diploma di infermiere (1943). Gli spostamenti dei Padri erano facili a quel tempo; passa di nuovo a Cornigliano, Carcare, Savona. Nel 1964-65 è a Ge-Cornigliano, prima ministro del convitto e insegnante nel ginnasio, poi Rettore della casa e Preside dei licei. Dal 1964 al 1973 esplicò la sua attività nel capoluogo ligure, de-


dicandosi alla direzione dell'Istituto di cui celebrò in modo solenne i 75 anni di vita, aiutato da un gruppo di allievi e ex-allievi veramente preparato. Anni torbidi prima per la contestazione nella società e nella chiesa, poi anni di piombo per il terrorismo politico. Timido ma deciso seppe dirigere l'istituto in modo egregio. Sensibile e fidato trovò equilibri significativi pur all'interno dell'istituto, nel quale le nuove tendenze politiche ed ecclesiali si riflettevano. Dal 1979 al 1995 fu trasferito a Sanluri ( CA). In quell'istituto fu insegnante nel ginnasio-liceo, preside e Rettore della casa. Gli stava a cuore quell'istituto, viveva nel terrore di una sua possibile chiusura e per mancanza di alunni e per questioni economiche. Per ovviare a questo lui e i Padri nonché i professori laici tentarono di farne una cooperativa che contribuì a prolungare la vita dell'istituto ma non a fermarne la fine. La casa fu chiusa e venduta. Ma di quante fatiche fu testimone, di quanta sofferenza, di quanto lavoro, ma anche di tanto bene verso i colleghi professori, verso moltissimi alunni, nella parrocchia del paese dove celebrava e confessava nel silenzio. La salute veniva meno, si faceva più minuto, fu destinato ancora a Chiavari, nella speranza che l'aria buona del mare lo aiutasse a riprendersi. Dopo alcuni anni viene portato all'ospedale di Novi Ligure (AL). Non c'è niente da fare. Allora i superiori lo trasferiscono alla casa di riposo "Villa Duchessa di Galliera" al Calasanzio di Genova. Giorni di solitudine vissuti nell'attesa di un incontro definitivo. Assistito quotidianamente dai confratelli del Calasanzio, munito dei sacramenti, rispondeva all'ultima chiamata il 12 maggio del 2008. Ci ha lasciato un esemplo di come un cristiano e un religioso, a volte non compreso, vive le ore di un trapasso agognato e voluto. Riposa nella pace dei giusti nel cimitero di Mornese. P. D a m i a n o C a s a t i


Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.