Το σούρουπο πέφτει πάνω από τα χωριά του Μαυροβουνίου
Η φιλόξενη σάλα του καταφυγίου στον Κάναλο
Η μελαγχολική ομορφιά του φθινοπώρου
60 | www.epathlo.gr
να έλκει τα βέλη τους για τα κατευθύνει τελικά επάνω τους… και την Όσσα να απελευθερώνεται από την αιώνια προσπάθεια να φτάσει τον θεϊκό Όλυμπο... Όλοι θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια το δημοτικό τραγούδι, για τα δυο βουνά που συνεχώς μαλώνουν το ποιο να ρίξει τη βροχή, το ποιο να ρίξει χιόνι. Πιο χαμηλός και ταπεινός ο Κίσσαβος, πάντα εμφανίζεται αδύναμος στη σύγκριση μαζί του∙ ο Κίσσαβος ρίχνει βροχή κι ο Όλυμπος το χιόνι... Όμως ο ρομαντικός ποιητής θέλησε τα δυο βουνά να ερωτευτούν και να γίνουν ένα: Τέτοια νυχτιάν εδιάλεξεν ο Όλυμπος στην Όσσα να δείξει την αγάπη του, να πει τον έρωτά του… Η όμορφη Όσσα τελικά μαγεύει το αγέρωχο βουνό και από την ένωσή τους γεννιέται ο οπλαρχηγός του Ολύμπου: …και δεν επέρασε καιρός, χρόνοι πολλοί και μήνες π’ ακούστηκε σε μια βοή μεσ’ στ’ Άγραφα, στην Πίνδο, τ’ αρματωλού το πάτημα του φοβερού Βλαχάβα, και να φωνάζουν αητοί, να σκούζουνε γεράκια: «Ανοίξτε, λόγγοι, να διαβεί, μεριάστε τα κλαριά σας και θα περάσει το στοιχειό, ο δράκοντας της Όσσας!», λέει ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης στο ποίημά του «Τα δυο βουνά». Στα σπλάχνα του Κίσσαβου έβρισκαν πάντα καταφύγιο οι κλέφτες και οι αρματωλοί, οι καταδιωκόμενοι από τους κατακτητές και οι ομάδες των αντιστασιακών. Κρύβονταν στις σπηλιές και χάνονταν στα δυσπρόσιτα φαράγγια του. Σήμερα κάποια από αυτά ακόμα παραμένουν απρόσιτα για όσους δεν έχουν ειδικές γνώσεις