De oranjekoorts van voetbal is weer voorbij en we kunnen weer terug naar het leven van alledag.
Maar alledag? Nederland heeft een nieuwe onafhankelijke minister -president, De olympische spelen zijn begonnen, Petra Neeleman is met pensioen, Snollebollekes worden overal ter wereld gedraaid, Marijke stuurt me twee verhalen over het Oranje Hotel en een Nederlandse man blijkt over de hele wereld spermadonor te zijn geweest. Een van mijn Facebookvolgers zei: “Hij heeft bereikt wat veel sekteleiders hebben geprobeerd te bereiken.”
Ook verwelkomen we een nieuw comité in Warnambool voor de Nederlandse club aldaar. Het is mooi om te zien dat er inderdaad stokjes worden overgedragen in de Nederlandse gemeenschap.
Ook hebben we Norman Jansen erbij die graag wat blogs met ons wil delen over re-migratie met het oog op zijn nieuwe boek dat uitkomt. En we hebben maar liefs 2 verhalen van Dominique Hes in deze uitgave en Adam Muyt schrijft over footy spelers met een Nederlandse roots.
Ook ben ik zelf wat vaker in de pen geklommen met mijn verhaaltjes over scams, mijn zoon Joerie en een spiegel voorhouden.
Verder ben ik blij met de terugkerende columns en schrijvers voor deze krant, die schrijven omdat ze de onderwerpen belangrijk vinden voor de community
En als nieuwtje van de dag 5 September wordt uitgeroepen tot de dag van de Nederlander in het buitenland.
Al met al geen komkommertijd.
Weer met liefde gemaakt, Carole Overmaat
NOTES FROM THE EDITOR
PAYMENT ISSUES
We receive payments in our account without your name and postcode in the description field hence we cannot cross check these payments.
Possible solutions
Can you please put your name and postcode down in the description field while preparing your EFT?
Also it would be great if you could send an email that you transferred your subscription fees into our bank account.
The Dutch Courier is published monthly except in January. The Dutch Courier is available by subscription. Printed by Spotpress Pty Ltd 24-26 Lilian Fowler Pl Marrickville NSW 2204 Tel: 02 9549 1111
Cheques need to be made payable to Dutch Courier paper
Adress: P.O. Box 277’ Black Rock VIC 3193
EFT via bank: BSB 033055 ACCT: 376 516
Please put your name and Postcode in the description field
MiCare Ltd Chair, Jos van de Ven, pays tribute to Petra Neeleman
On Tuesday 25 June an afternoon tea was held at Beatrix Village in Montrose to farewell Petra Neeleman who is retiring as CEO / Executive Director of MiCare Ltd (formerly DutchCare) after 33 years of service.
MiCare Chair, Jos van de Ven, paid tribute to Petra highlighting her genuine interest in each individual’s wellbeing –in the earlier years she knew every Elder and employee by name. As the organisation has grown under Petra’s leadership this has become more challenging, however she never lost the personalised approach to supporting everyone, even if the logistics of leading a large organisation with over 800 employees has meant the days of knowing everyone’s names has passed.
Petra commenced as a Board Member for the Holland Australian Retirement Foundation (HARF) in 1986 and was soon appointed Treasurer. In 1991 she was appointed CEO, a role she has held until this day.
In 1996 HARF, Avondrust and DACA (Dutch Australia Community Action) amalgamated to become DutchCare
with the aim of providing both residential and community based aged care services for older frail and younger disabled Dutch speaking people. This was followed by a merger with Netherlands Retirement Village Association Queensland (NRVAQ) in 2017 and the Dutch Australian Community Centre in Sunshine in 2018.
Her service to the Dutch community was recognised firstly in 2006 when she received the Jonas Kreveld Award and then again in 2013 when she was recognised with a Ridder of Oranje Nassau, Dutch Knighthood – a royal honour bestowed for outstanding service of national or international importance.
Petra’s commitment to the migrant and CALD (Culturally and Linguistically Diverse) \
More on page 5
Guus Meeuwis is benoemd tot officier in de Orde van Oranje-Nassau
Carla van Dokkum (1943) woonde in Lathum, Gld, op het schiereiland Riverparc. Ze is getrouwd met Onno. Samen hebben ze vijf kinderen en dertien kleinkinderen. Ze schreef Eigenlijk heet ik Tsiwja, een boek over haar turbulente leven. carlavandokkum@gmail.com was de buurvrouw van de vader van Carole Overmaat, de editor van deze krant. In haar maandelijkse bijdrage herschrijft Carla stukjes uit haar boek. Dit is column 62.
Eigenlijk heet ik Tsiwja is te koop bij www.bol.com. Ook als luisterboek te verkrijgen en als e-boek te downloaden.
Herinneringen die mij gevormd hebben
Ik ben elf. Mijn moeder roept mij. Ik roetsj van de trapleuning – o wat heeft mamma Bruins daar een hekel aan – en loop de zitkamer in. Een man met een enge zwarte baard, rare krullen langs zijn gezicht en een grote zwarte hoed begroet mij. Hij vraagt of ik in God geloof. O, denk ik, gaat het daar over. Ik knik heftig van ja. Sinds we in Velp wonen, ga ik naar de zondagsschool van de Protestantenbond. Pappa en mamma Bruins zijn daar lid van. Ik vertel de meneer dat ik een versje ken. Ik ren naar boven en geef hem als ik weer beneden ben een soort bidplaatje. ‘Het is heel mooi,’ zeg ik. En ik begin te zingen:
‘Jezus zegt, dat hij hier van ons verwacht
Dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht
En hij wenst, dat ieder tot zijn ere schijnt
Gij in uw klein hoekje en ik in ’t mijn.’
Er gebeurt iets totaal onverwachts. Ik moet iets verkeerd hebben gedaan. De man in de zwarte jas is razend. Zijn ogen spugen vuur. Ik ben bang dat hij mamma gaat slaan. Ze schreeuwen tegen elkaar. Ons grote huis is te klein. Huilend ren ik naar boven. Tot in mijn kamer klinken hun brullende stemmen. En dan het slaan van onze zware voordeur. Ik hoor mijn moeder huilen. Ik weet me geen raad.
De villa in Velp is vooral de droom van mamma Bruins. Ze wentelt zich in haar status als vrouw des huizes. Iedereen moet zien dat ze het goed heeft. Maar zuinigheid – bij het gierige af – is troef. De twee gezichten vallen vooral op bij verjaardagen als er bezoek komt. Dan pakt ze flink uit, want dat is zichtbaar voor anderen. Maar dat is het dan ook. Bij mamma gaat alles over geld. ‘Weet je wel hoeveel dat kost,’ zijn haar gevleugelde woorden. Bij haar blijft het inderdaad bij het spreekwoordelijke één koekje bij de thee, één mokka-melka, die heerlijke bonbons van Jamin. Of dat ene dunne plakje kaas dat ik met veel zeuren bij de gratie Gods van pappa krijg en waar ik – ik noem het een kaaspleister – van de rug van mijn hand beetje bij beetje van afknabbel.
Mijn vriendinnetjes mogen nooit mee-eten. ‘Daar heb ik niet op gerekend,’ zegt mamma dan. Vrienden van Hans mogen dat wel. Mamma is dol op zijn vrienden. Ze vertelt aan anderen door de telefoon hoe gezellig het was en vooral hoe druk ze het ermee had. Als ik een keertje in een tearoom tomatensoep bestel, haalt ze fel uit: ‘Daar heb je Carla weer, zij kiest natuurlijk het duurste.’ Een andere keer gaan we naar de bollenvelden. Als ik de auto’s zie met bloemenkransen op de motorkap, vraag ik of we bij een van de stalletjes langs de weg ook zo’n krans mogen kopen. ‘Als ik het niet dacht,’ klinkt het van de voorbank, ‘Carla wil weer eens wat.’ Hans en pappa zeggen niets. Als ik later om een ijsje vraag, is helemaal de boot aan. ‘Carla is nooit tevreden,’ is mamma’s antwoord. Het wordt een mantra die zij bij alles wat ik vraag mijn hele jeugd blijft herhalen. Ik kan geen goed doen en houd verder mijn mond. Het is een constante strijd met wat mijn hart mij ingeeft en het verlangen om toch vooral mijn pleegmoeder te plezieren.
Nu ik dit opschrijf, kan ik om sommige voorvallen wel lachen. Waar gaat het nu eigenlijk om? Een extra plakje kaas, een tweede koekje, cadeautjes? Dat is het niet, ik kan het niet goed onder woorden brengen. Ik schaamde me altijd voor mijn moeder. Plaatsvervangende schaamte. Dat doe je toch of zeg je toch niet, en al helemaal niet bij je kinderen, daar ben je toch extra lief voor? dacht ik vaak. Heb haar nooit horen zeggen dat ze van me hield. Evenwel haar houding naar anderen was ook tenenkrommend. Ze had nauwelijks of eigenlijk geen compassie met vrienden of kennissen. Alles draaide alleen om haar.
Van jongs af aan maakte ik lijstjes in mijn hoofd met dingen die ik later nooit zou doen. Waar anderen een voorbeeld namen aan hun ouders, stelde ik alles in het werk om juist niet zo te worden als mijn pleegmoeder. Mijn kinderen weten maar al te goed dat ik onvoorwaardelijk van ze houd. Wat ze ook uithaalden. ‘Als je in de gevangenis zit, kom ik met een taart en een vijl,’ riep ik weleens. Als ik mijn kinderen had voorgelezen, riep ik tot ik beneden aan de trap was dat ik van ze hield. En ik bleef het zeggen. Nooit zal ik mijn liefde onuitgesproken laten. Wordt vervolgd
Radio 3zzz 92.3 FM
Nederlandstalig en gezellige
Nederlandse liedjes en muziek
Radio porgramma’s kunt u beluisteren op maandag van 4-5 en op vrijdag ‘smorgens van 8-9
Wij nodigen u uit om als gast aanwezig te zijn tijdens een uitzending. Bel daarvoor op naar Ina Lewis 98593934. U mag ook opbellen tijdens een van onze uitzendingen tel 94151923
Als U een programma gemist heeftkunt u het toch luisteren via internet (www.3zzz.com.au)
Wij wensen u veel luistergenot
Foto: Louis van der Hooft. Kermis
Petra Neeleman Retirement
Continuation from page 3
communities has been the foundation for every decision she has made, and the backdrop to all the advocacy she has pursued with absolute resolute determination. To reflect the shift in focus to a wider support network for all migrant groups, DutchCare was rebranded to MiCare in 2016.
She has served many thousands of people who have come to MiCare for support with distinction, compassion, and a true love of the organisation’s mission and values, and what they can do for every individual they serve. Petra has given 33 years of outstanding leadership and absolute commitment to MiCare’s Elders, clients, employees, volunteers and Boards. We are all indebted to her for the legacy she will leave behind.
Events have been held at all MiCare’s sites giving industry, staff, residents and families
the opportunity to say thank you and goodbye to Petra with her official last day being Friday 12 July when she will hand the reins to her successor, Penni Michael.
We blijven niet stilzitten: Afgelopen weken hebben we nog een keer het probleem van het eenzijdige opzeggen van bankrekeningen van Nederlanders in het buitenland aangekaart met een brief aan het Ministerie van Financiën.
Onze achterban wordt al jarenlang geplaagd door een hardnekkig fenomeen: Nederlandse banken die hun bankrekeningen op een onverwachte, eenzijdige en willekeurige wijze opzeggen. Correspondentie met banken leidt soms tot uitgestelde sluiting of het terugdraaien van de beslissing, maar meestal totaal zonder effect!
Het hebben van een Nederlandse bankrekening, ook vanuit het buitenland, is geen luxe, maar voor velen simpelweg noodzakelijk – onder andere voor het ontvangen van hun pensioenen (alternatieven zijn niet duur-
zaam of uitermate kostbaar), voor het normaal functioneren wanneer op bezoek in Nederland dat niet is ingesteld op grootschalig creditcard gebruik, voor het normaal functioneren en het kunnen aanhouden van gespaard geld in landen met instabiele valuta. Frankrijk kent een wet op basis waarvan Franse burgers, waar ook ter wereld, altijd een Franse bankrekening mogen openen en aanhouden. Naar onze mening is dit volkomen logisch en is dit ook wat Nederland voor de burgers in het buitenland zou moeten doen: het recht op een eigen Nederlandse bankrekening.
Ook hebben we groot nieuws. 5 september wordt de Dag van de Nederlanders Buiten Nederland. We zijn druk bezig met de plannen daarvoor en je hoort snel meer! Kijk voor meer informatie op www.stichtingnederlandersbuitennederland.nl
Tekst van de Snollebollekes!
Sensation Waailand anthem
Maar dan net even anders!
Los met de Snollebollekes!
Klappen met die handjes!
O, dat wordt weer een zooi!
Even opletten nou!
Welkom in de feesttent
Doe maar lekker maf
Tis jammer van de zolder
Maar het dak, dat gaat eraf
Hakken, beuken, springen
De hut gaat uit z’n bol
Allemaal van links naar rechts
De tent, die wordt gemold
Allemaal van links naar rechts
De tent, die wordt gemold
Allemaal van links naar rechts
De tent, die wordt gemold
Naar links!
Naar rechts!
Nog unne keer!
Naar links!
Naar rechts!
O, wat een feest!
Kom op, kom op, kom op, kom op!
Doen we nog een rondje?
Gezellig!
Blijf de glazen vullen
Met nog meer alcohol
We zijn niet meer te houden
Gooi de vrouwkes lekker vol
Zitten, hangen, liggen
Zo zijn wij niet getrouwd
Allemaal van links naar rechts
De tent, die wordt verbouwd
(Wat zei je?)
Allemaal van links naar rechts
De tent, die wordt verbouwd (Ja!)
Allemaal van links naar rechts
De tent, die wordt verbouwd
Naar links!
O ja, naar rechts!
Nondeju, dat gaat er goed op!
Naar links!
En nog unne keer naar rechts! Ja!
Ik word helemaal koekoek! Feest!
Zing!
O, dat kan nog wel een tadje sneller, of niet?
COMPARISON OF PORTRAITS OF CARDINAL RICHELIEU AND FRANCISCO PELSAERT
By Monica de Knecht
In his history, The First and Last Voyage of the Batavia, Phillippe Godard implies that a copy of a portrait drawing of Francois Pelsaert, the unfortunate master commander of the merchant ship, “Batavia”, is actually a hoax.
Phillippe Godard wrote that the portrait hanging in the National Gallery, London, of
Cardinal de Richelieu, painted by Philippe de Champaigne and the engraving of Pelsaert, given to Henrietta DrakeBrockman were remarkably similar. He writes that Pelsaert’s engraving was ‘said to have been done from life, at Agra, around 1625. The subject’s bearing, the line of his head, the features, hair, moustache, beard and mouth and apparel, are so strikingly reminiscent of the well-known portrait of the famous French cardinal and statesman, Richelieu, which hangs in the National Gallery, London, that one may well suspect a hoax.’
On studying a number of images of de Richelieu, I’m not so sure that I agree, for the reasons given below in my art history treatise. In the first place, Pelsaert would have been about 30 at the time and it is purported to have been done in 1625, when he was in Agra, India. and he died in 1630 at the age of 35, shortly after his trauma on board the Batavia because
Podcast boekbespreking
of the way that he was treated by the VOC, who were not worried about the mutiny and the massacre of so many, but that a valuable ship and cargo were lost. Richelieu’s was done in his lifetime, in 1640, by the Cardinal’s chief artist, Philippe de Champaigne; when the Cardinal was 55 years old. Godard is also going by the similarity of their beards, but as the engraving has a dark background and is a little vague, we can’t even really distinguish the line of the beard. The whole painting is in colour, and shows the Cardinal’s full bearing and the way he holds himself. His nobility and aristocracy are well marked; even in the way he holds his hand. It’s also a full sized painting and the rough engraving does not show much of the clothes Pelsaert wears. The short puritan style collar of Pelsaert differs also from the long white silken collar of Richelieu. His long red robes were also emblematic of the man. Take a closer look at de Champaigne’s painting and the
difference is indeed marked. Godard’s supposition also implies that as the Richelieu painting is done 15 years after Pelsaert died; that someone has gone to the trouble of engraving Francois Pelsaert after he was long dead and gone and used the Cardinal’s portrait as a template. Looking through some of the many images of Cardinal Richelieu, the difference between the two men is even more marked. Art history also has a lot to do with the character of the subjects. This can show in the faces. There couldn’t have been two men more different
than Pelsaert and de Richelieu. Francois Pelsaert as we have seen from the many stories of the Batavia, was a clever tradesmen, but maybe not so good as sizing up really duplicitous people; especially the venomous Jeronimus Cornelliszoon, his infamous under merchant. Pelsaert was from humble beginnings, but, through his own talents had been rewarded, by the VOC, with the position of Upper Merchant, at a comparatively young age.
On the other hand, the great Cardinal-Duke of Richelieu and Fronsac had always been of the ‘right stuff’ to rise to the position of Prime Minister of France. He had dealt with such nemeses as the Machiavellian Marie de Medici and controlled the weak Louis Xlll. Richelieu is reputed to have said Qu’on me donne six lignes écrites de la main du plus honnête homme, j’y trouverai de quoi le faire pendre.
See more on page 12
In the picture:
Harry Blankenstein lives in the Prins Willem Alexander Village since about a year. He moved here after his wife died in 2023. I met him recently and we talked about his experiences as a migrant in Australia. We clicked immediately upon discovering that we both were born and grew up in the same town, Den Haag (The Hague). Harry told me about his life.
Harry was born in 1937 and lived in Den Haag through his primary school years. His mother was Truus Remstedt from Rotterdam and his father was Meijndert Blankenstein from Den Haag. His father was an accountant, his mother a housekeeper looking after the kids, as was usual in those days, when daycare did not exist. Her father had been a plumber and she had a brother, Henk, who owned rental properties, also in Den Haag.
Harry went to the Mulo HS in Rijswijk, which he completed in 1955. His hobby was athletics which he did at a club named ‘De Trekvogels’. Harry had two older brothers, Meijndert, who also was at the athletics club, and Piet who went to live in Australia when Harry was still in school. Brother Meijndert was an athletics champion on 800m and 1500m in Netherlands and competed at international competitions in Stockholm, Rome and Athens.
Father Meijndert did the administration for brother-in-law Henk’s rentals and Harry collected the weekly rents for some of (Uncle) Henk’s properties on his way to school. Harry’s second hobby was photography which in those days was barely affordable for a student, but his earnings from Uncle Henk helped pay for that. Upon finishing the Mulo, Harry went to work for the driver’s license office in Den Haag, while he still studied some English part-time. He also continued to collect the rents for his uncle. After two years at the driver’s license office Harry moved to a job at the office of the ‘Commissaris van de Koningin’ (Queen’s Commissioner), where he worked for eight years. He was still living at home and because his mother was sick, brother Piet had moved back from Australia and also lived in the family home.
In 1963 Harry met Marianne Christiaans at the athletics club and he knew right away that she was the one. Marianne worked also for the Dutch government in an office job. She was born in 1940 in Maastricht, her family originated from Limburg. Marianne had three older brothers and three older sisters. Two of her brothers had moved to Belgian Congo, Africa, where one of them got killed in an attack. In the early 1960s the political situation had become unsafe, the brother’s wife had returned to Holland, and the second brother also returned with an African wife and four kids.
Harry and Marianne got engaged on New Year’s Eve 1963 and married in August 1964. Before
Harry Blankenstein
they got married Harry had moved to Leidschendam for some months because Marianne was living there. After the wedding they went to live in Harry’s parents’ home in Den Haag as both his parents had died since the couple’s engagement. Piet, who was a smoker, lived in the two front rooms, and Marianne and Harry had the two back rooms. They avoided the smoke but did cook for Piet. In 1966 Harry and Marianne decided to move to New Zealand, where Marianne had a sister, Corrie, and a niece and nephew in Auckland, and where she had already been living a few years before she met Harry. She had returned to Holland to be near her father who was sick. The young couple flew first to Auckland, where they lived for about one year, and then moved to Rotorua. Harry had found a job as a photographer, working for Christopher Bede Studios, a company that sent him out to visit customers all around the North Island. He left home Monday mornings, only to return on Friday evenings. In Auckland Marianne was working in an office, but while they lived in Rotorua their first child, daughter Monique was born. Now that he had a family, Harry realised that his job was taking him away from home too much. The job paid well, but it was too much work to keep doing it long time.
In 1968 Harry and Marianne decided to move to Australia, where Harry had an aunt, Marie van Brunessen, in Sydney. Marie was his father’s sister and she and her family helped them to find their feet in Sydney. Harry went to work as a salesman for Workman’s Overalls, a commercial laundry, selling services and work clothes. They bought a house in Old Toongabbie while Harry worked his way up to manager. Their second child, son Eric was born there in 1970. Later they moved to Pennant Hills where they again bought a house.
Harry stayed about eight years with the laundry company and then left to manage a dry-cleaning business in the area, which he did for a little over two years. Harry then got his real estate license and started selling homes. When they were fourteen years in Sydney, Marianne and Harry decided to move to Brisbane for the climate and opportunities there.
In 1982 they sold their Sydney house, and the family moved North, where they bought a brand new house in Alexander Hills (in Redlands Coast). The children, now teenagers, moved with them. Harry first bought a dry-cleaning business, which he sold after two years. He then bought a take-away shop in Moorooka, which was open 6 days a week and required for Harry to hire some staff.
Harry sold this take-away shop after about two and a half years as he found the hours and staff turnover too bothersome. Subsequently Harry bought a gift shop, but sold that again after one year as it didn’t make a profit.
After this disappointment Harry obtained his Queensland real estate license and went to work for a realtor company, where he eventually became the manager. When the children were old enough, Marianne also got her real estate license, and while working for another company she soon outdid Harry in sales! They moved to Cleveland and both continued in the real estate business for many years. Harry decided to give it up when he was 63, and went to work three days per week as a maintenance manager for an apartment village, until he was 65. Marianne continued in real estate a few more years. When Harry turned 65, they both retired and moved to a house in Wellington Point. Son Eric, an airplane crash investigator, and daughter Monique, who works as an estimator of costs for home constructions, both live in Wellington Pt with their children.
While living in Australia the family travelled to Netherlands about six times, also visiting other places in Europe, like Spain, France, Germany and Italy. In April 2023 Marianne died of a genetic heart problem, and Harry’s last visit to Netherlands was with his son, Eric, in November 2023. Although he is in pretty good health, Harry needs to use a walker and no longer trusts himself to travel alone.
Over the years the family have retained their taste for Dutch foods such as herring, croquets, cheese, sauerkraut, pea soup and rookworst. They never joined a Dutch club as their busy schedules made it difficult to join, but now Harry lives in the Dutch retirement village, and likes it very much. He can go to exercise about four times per week and every Wednesday is croquets day. His children and grandchildren live nearby and come to visit often.
I asked Harry what he thinks about his migrant experience and he said that he felt very positive about it. They had many good times, also some hard times, like most people. He found living in NZ not so nice, but in Australia the overall experience was positive. Having some relatives in Sydney, and later Dutch friends in Beenleigh, Qld, had been helpful.
His visits back to Holland convinced him that they had made the right choice. He found Holland very crowded, too small, too cold and wet. He also said that the atmosphere has changed. The small neighbourhood shops all have disappeared, they are now in large shopping centres. He’s happy to be living in Australia and feels at home at PWA village.
Marianne Pietersen
BVN tips
Het geheim van de meester
In een speciaal tweeluik gaat het team de grens over om het schilderij ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch te reconstrueren. Lukt het hen om dit wereldberoemde meesterwerk te evenaren?
Doc: Legale wiet
Frans Bromet portretteert ondernemers die mee willen doen met het wietexperiment van de overheid.
Meisjes van de Goede Herder
Oud-pupillen Lies, Joke en Roos vertellen hoe ze in de jaren zestig in een van de te-huizen van de zusters van de Goede Herder terechtkwamen. De nonnen bleken meedogenloos streng.
Over Leven
Coen Verbraak ontmoet in de eerste aflevering Freek de Jonge. De inmiddels tachtigjarige komiek praat over de dood van zijn oude cabaretpartner Bram Vermeulen en over de ongemakken van ouder worden.
Langs de Rijn
Martin Hendriksma en Huub Stapel maken een tocht langs de levensader van Europa, de rivier de Rijn.
VPRO Tegenlicht
Nu de roep om duurzaamheid en het behoud van onze planeet steeds luider wordt, staan we voor een cruciale uitdaging: hoe repareren we onze kapotte consumptiemaatschappij?
De streken van Van Boven
Yvette van Boven gaat op zoek naar de oorsprong van Nederlandse gerechten en eetgewoonten. Waar komen ze vandaan en waar gaat het met onze keuken naartoe?
TV Monument - Sinan Can
Dionne Stax ontmoet onderzoeksjournalist Sinan Can op zijn favoriete plek in Nijmegen. In het Gebroeders van Lymborch Huis volgt een gesprek over het leven en de carrière van Sinan.
Bommetje!
Acht duo’s, bestaande uit pubers met één van hun ouders, nemen het tegen elkaar op om uiteindelijk de hoogst mogelijke vlucht, vrije val en enorme plons in het water te maken: Bommetje!
Langs de Maas
Huub Stapel volgt Europa’s meest verrassende rivier: de Maas. Tijdens zijn reis laat hij de Maas in al haar facetten zien: van geschiedenis tot natuur, economie, couleur locale en cultuur.
Sportlab Sedoc - de weg naar Parijs
Gregory Sedoc volgt vijf sporters in het proces naar kwalificatie voor de Spelen in Parijs deze zomer.
Geboeid - terug naar de plantage
Dwars door de binnenlanden van Suriname vervolgt Dwight van van de Vijver de zoektocht naar zijn roots.
Mees Kees op Kamp
Wanneer directrice Dreus op de eerste dag van het schoolkamp door haar rug gaat, krijgt Mees Kees de taak om de rest van het kamp in goede banen te leiden.
Langs de Kust
Presentator Huub Stapel en schrijver Martin Hendriksma onderzoeken welke rol de Nederlandse kust speelt in ons leven en ontmoeten ze mensen die aan deze eeuwige vloedlijn wonen.
MAX vakantieman
Sybrand Niessen gaat samen met MAX Ombudsman Jeanine Janssen weer op zoek naar oplossingen voor de meest ui-teenlopende vakantieproblemen van vakantiegangers.
Volle Zalen
Operazangeres Francis van Broekhuizen, cabaretière Sanne Wallis de Vries, performer Sven Ratzke en zanger Gerard van Maasakkers zijn de vier podium persoon-lijkheden die Cornald Maas portretteert in een nieuwe reeks
Embassy news
Volle Zalen.
Valkenburg in de Geul
Al drie generaties bestiert de familie Laheij hotel Walram aan de oever van de Geul. Na de overstroming in 2021 is het hotel technisch failliet, maar van opgeven willen ze niets weten.
Oogappels
Social media, stress, merkkleding, seks en drugs. De maatschappelijke druk op ouders om hun kinderen perfect op te voeden is voor velen herkenbaar. In Oogappels volg je vier gezinnen met elk een eigen gang van zaken.
On 2 July, the new Dutch cabinet was sworn in by His Majesty King WillemAlexander at Huis ten Bosch Palace in The Hague.
Over the next few months, the new cabinet will draw up a government programme based on the ‘framework coalition agreement’.
A message from the Dutch Ambassador for International Cultural Co-operations: “The Soils Project illustrates perfectly what international cultural policy is all about. Why already for more than 50 years it deserves a place in our foreign policy mix. Connecting the local to the global. Forging connections that last. Allowing diverse perspectives on the past, creating space for new visions of a common future.” These are the words from the opening speech by the Ambassador for International Cultural Cooperation Dewi van de Weerd when she officiated at the
Soils Project at the Van Abbe museum in the Netherlands on the weekend.
The Culture department of the Dutch embassy in Australia is honoured by the words of Ms Van de Weerd.
The embassy is proud to collaborate in the same spirit exemplified by the artists and institutions: Australia’s TarraWarra Museum of Art and Indonesia’s Struggles for Sovereignty. Together with Mondriaan Fonds and DutchCulture we supported and nurtured this far-reaching project. A project that will reach far beyond the museum walls.
Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap
Queensland Art Gallery/ Gallery of Modern Art
DutchCulture TarraWarra Museum of Art
Renate (Dutch -Frisian born) is releasing a Dutch song in Tasmania
Renaté Bianca is a DutchFrisian performer, songwriter and composer whose music has travelled with her around the world, from her Dutchborn roots and a childhood in New Zealand, to her residence in Tasmania’s south, where she now lives and works.
From her Apple Island home, Renaté Bianca brings a blues and jazz-inspired sound that is her own, grown from an early encounter with jazz music, her devotional roots and a childhood spent singing. Her debut single ‘The Tracker’, released on May 30th, is a gritty blues/rock single with driving rhythms and pianobased blues - think Elton John & Leon Russell’s ‘Hey Ahab’.
With a lyrical exploration into deeply existential territory, this song is heavily groove-based and is one for your road-trip playlist. Renaté Bianca’s first release is being followed up with a second single release: her original Dutch song ‘Laat Me Niet Vallen’, which is going to be available on all major digital music platforms this Friday, July 5th, so keep an eye on her website and Spotify for this release.
These two singles, ‘The Tracker’ and ‘Laat Me Niet Vallen’ are the first releases from her upcoming jazz and blues EP, ‘Songs in Black and Blue’, to be released later this year.
Renaté Bianca has received multiple scholarships for tertiary composition studies. She completed a Bachelor of Music degree at the Conservatorium of Music in Hobart in 2022, attaining the university’s Roll of Excellence upon her graduation.
She has been recognised by APRA as a finalist in their
SBS in de bocht
De Olympische Spelen gaan eind juli van start in Parijs, maar in Queensland is men al volop bezig met de voorbereidingen voor de Spelen van 2032 in Brisbane. Om de mogelijkheden tot samenwerking te onderzoeken, reisde een Nederlandse delegatie vorige week naar de staat voor een sportmissie. Consul-Generaal Hugo Klijn vertelde erover bij SBS Dutch.
Nederland staat bekend om zijn fietscultuur, maar dat was ooit anders. Lucas Harms, voormalig manager van de Dutch Cycling Embassy, was in juni in Sydney en vertelde over de transformatie naar de fiets pas in de jaren 70 begon. En met de juiste (politieke) wil kan Australië dit ook voor elkaar krijgen, zo zei hij.
We belden met Dutch Australian regisseur Rolf de Heer over de terugkeer van Ten Canoes naar het Sydney Film Festival. Hij vertelde on-
Professional Development Awards and works expansively across genres, as a performer, recording artist, songwriter, and vocal arranger. Her profound interest in personal wellbeing is creatively expressed through the one-woman musical theatre show that she is currently developing, which explores the personal agency in toxic relationships.
To stay updated on her releases, performances, her writing and compositional work, check out her website. You can also follow her on Facebook, Instagram and Spotify.
Pas op scammers
Aan de lopende band krijg ik als editor van de krant meldingen dat ik even moet klikken op een link omdat iemand mij een erfenis heeft achtergelaten. Ook al zou ik dat natuurlijk graag willen (daarover een ander artikel) als je denkt dat het “to good to be true is) is dat het natuurlijk vaak zo. Dus gewoon niet op die dingen klikken en als mensen echt iets willen geven, dan kunnen mensen je vaak gewoon via het internet traceren. Maar tegenwoordig zijn er nog meer gekke dingen aan de hand. Mijn vader bijvoorbeeld werd een tijdje geleden door “mijn broertje” opgebeld dat hij geld nodig had en dat hij even 2000 euro of zo wilde overmaken. Mijn broertje vraagt nooit om geld, maar mijn vader wilde natuurlijk niet lullig doen en dacht. Tuurlijk doe ik dat en stuurde het geld naar die rekening. Bij navraag bij mijn broertje was hij het niet geweest. Zo raar natuurlijk dat je zelfs dus een telefoongesprek niet meer kan vertrouwen, dat blijkbaar AI (Artificial Intelligence) zo slim is dat ze de stem kunnen nabootsen van je kinderen. Dus hierbij geldt een gewaarschuwd mens telt voor twee. Altijd even terugbellen ipv gelijk iets overmaken.
Carole Overmaat
der meer over de taalbarrière tijdens de opnames en blikte terug op zijn samenwerking met Indigenous acteur wijlen David Gulpilil.
Van juni t/m half juli vond het Children’s International Film Festival Australia plaats. In verschillende theaters in New South Wales en Victoria waren daarom buitenlandse kinderfilms en -series te bekijken. Zo ook de Nederlandse film Lioness (Leeuwin) en de animatieserie Billy the Cowboy Hamster. Festivaldirecteur Thomas Caldwell vertelde dat hij blij was met het binnenhalen van deze Nederlandse producties.
Ecologen van de Australian Wildlife Conservancy hebben twintig Bridled Nailtail Wallabies van Taunton NP (QLD) naar Scotia Wildlife Sanctuary (NSW) gebracht. De overplaatsing is onderdeel van een soortbeheerplan, zo vertelde AWC veldecoloog Jessica Holding
in ons programma. Historicus Ingeborg van Teeseling vertelde over een wonderlijke afwijking in de Britse wetgeving, met grote gevolgen voor vrouwen in Sydney in de 18e eeuw. Vrouwen kregen hier wettelijke rechten en konden flink rijk worden. Ze deelde onder meer de succesverhalen van onder anderen Sarah Wills and Mary Reibey.
De PVV, VVD, NSC en BBB reppen in hun Hoofdlijnenakkoord met geen woord over de miljoen Nederlanders in het buitenland in hun hoofdlijnenakkoord en dat baart de Stichting Nederlanders Buiten Nederland (SNBN) zorgen. We belden met Eelco Keij, de voorzitter van SNBN.
Twee maanden geleden werd in Ouwehands Dierenpark ‘Koalia’ geopend; het nieuwe verblijf van Arru, Ngarra en Leumeah. De drie koala’s, de eersten ooit in Nederland, zijn vanuit San Diego (USA)
SJOELBAKKEN MADE IN AUSTRALIA! MADE TO COMPETITION SIZE.
AND RULES, VERY WELL MADE THIS WILL GIVE YOU YEARS OF PLEASURE
YOUNG AND OLD CAN PLAY
PRICE: $295 BUY NOW! CALL Will: 0437357686 OR EMAIL
willmcallister92@gmail. com
overgekomen als onderdeel van een fokprogramma. Robin de Lange, directeur van Ouwehands, vertelde dat de buideldieren zich al helemaal thuis voelen en dat de bezoekers razend enthousiast zijn over de nieuwe aanwinsten.
Ten slotte onze series: in Astrids Boekencast bespraken we met Astrid van Schoonacker in mei het boek De onbedoelden van Cobi van Baars, in onze kinderboekenrubriek De Boekenhut vertelde leesconsulente Larissa de Rue het prentenboek Hendrika, het schaap dat in de boom klom. In De Podcast Podcast besteedde Eka Eiff aandacht aan de series Waar is Sarah?, Een wereld vol geheimen en Eurotrippers. En in Leer Nederlands besprak Joyce Diebels van Dutch with Joyce uit Melbourne woorden en zinnen die te maken hebben met schoolvakken, klokkijken, de badkamer, bekende Nederlanders en de kelder.
Al onze verhalen staan ook op onze website www.sbs. com.au/dutch en met de SBS Audio App (gratis te downloaden in de App store of Google Play) kunt u SBS Dutch altijd en overal beluisteren. We zijn ook te beluisteren in uw favoriete podcast app. Meepraten kan op onze Facebookpagina www.facebook.com/sbsdutch. Heeft u een tip voor het programma dan wel aanmerkingen? Stuur een e-mail naar dutch. program@sbs.com.au .
Mis niets en luister iedere woensdag- en zaterdagochtend om 11 uur naar SBS Dutch op SBS Radio 2: Adelaide 106.3FM / Canberra 105.5FM / Darwin 100.9FM / Hobart
105.7FM
UKRANIAN LEADING SEPARATIST ASSASSINATED IN ROTTERDAM
It is probably not a well-known murder, because it happened just over 86 years ago and I only discovered it recently when studying the letter collection of Dutch painter J.H.Scheltema (1861-1941), who became an Australian towards the end of his half century working life here. Scheltema, often received Dutch newspaper clippings in Australia from his sister Anna and had received one that reported this assassination. She took it from the former newspaper De Maasbode. Commenting on that story in reply letter to Anna dated 19 August 1938, when he had retired to Queensland, Scheltema, after having just experienced an earth tremor in Melbourne wrote
that “political murders are just as rare in Holland as earthquakes”. Because at present we watch and hear disturbing news about war in Ukraine almost every day, where the reason and need for that war is not very clear, I decided to look for more information about the forgotten Rotterdam event.
The bomb had detonated on 23 May 1938 on the Coolsingel, a major city street of Rotterdam, which would see many more bombs in the then following world war, destroying that city. The news item had briefly reported that Colonel Jevhen Konovalets (also spelled Konovalec) from Ukraine had been killed by that bomb. The full police dossier of the attack
Australia Discovered Series
however contained much more information. But it was only made public in Holland in 2013. It included that Konovalets was the leader (!) of the then Ukraine Nationalist Movement, the NKVD and part of the Ukrainian armed forces. It states that he been handed a large chocolate box by an agent of the Soviet Secret Service. The chocolate box contained a bomb which then exploded in the street, killing Konovalets. Two bystanders were severely wounded. He lies buried at the Crooswijk Cemetery in Rotterdam with a well maintained and most decorative headstone. Encycl. Britannia and Wikipedia have an informative lemma about the man, on the internet.
As the more recent history of the excision of many republics from the Soviet Union is long and complicated, I add just few lines concerning Ukraine.
Ukraine declared its independence from the Soviet Union on August 24, 1991. The Act of Declaration of Independence was adopted by the Supreme Soviet of the Ukrainian SSR, re-establishing Ukraine’s state independence. This declaration was affirmed by a vast majority in a Ukrainian referendum on 1 December 1991 and followed by international recognition. Ukrainian independence ultimately led to the dissolution of the Soviet Union by December 26, 1991. It then became clear that most Ukrainians had not been happy with being part of the Soviet Union. The 1938 event in Rotterdam underscores that the Soviet Union was long active in brutally discouraging an independent Ukraine while Russia is still at it.
Peter Reynders
Later Ik bel je later. Ik doe het later wel.
Ik zeg het later. Later verander ik
Ik denk er later over na Laten we alles voor later overhouden, alsof later beter was.
Maar we begrijpen niet dat:
Later de koffie koud is Later de prioriteit verandert
Later de betovering is verbroken
Later word vroeg laat. Later is de melancholie voorbij.
Later veranderen de dingen.
Later zijn de kindereen volwassen geworden.
Later zijn de mensen ouder geworden.
Later zijn de beloften vergeten.
Later is de dag nacht geworden. Later is het leven voorbij....
1. The Lost White Tribes of Australia Part One: 1656 The First Settlement of Australia $30 The story of The Lost Whit eTribes of Australia confirms longstanding rumours, never previously proven true, that a community of Dutch-descended people was found … in the early 19th century. The community was living proof that foreigners had occupied the continent long before the British and its existence became know the UK’s claim to sovereignty could be threatened. So it was kept a secret and has remained so to this day. Patrick Connoly, Journalist
2. 1629 Mutiny on the Batavia: $50
3. ‘The lost White Tribes of Australia Part Two $55
4. 1642 Abel Tasman - $55
Any three books purchased in the one order pay only ONE postage of $15
Visit: www.australiadiscovered.com.au
Email: henry@australiadiscovered.com.au
Postage: Henry van Zanden
31 Meander Drive Calderwood NSW 2521
WOODEN CROSSES
Wooden crosses in Indonesian fertile soil speak to me in silent language. Mountains rise in the distance Palm trees rustle in the warm breeze of this tropical land.
Far away the sea roars a Requiem of mourning for the unknown soldiers who lie here and will never see home again. Softly I sing along.
No tears trembled in the eyes of they who walked this difficult path.
May their family in the Netherlands know of their courage and find peace.
Many wooden crosses stand in this land of Emerald green. Many bear no name.
After many sacrifices on both sides a new independent Indonesia arose.
Bless its people. May they grow and prosper .
Jacqueline Kusters Brummans
H.Br. (Harry Brummans, my brother, wrote a poem “wooden cross” in 1948. Its totally changed as it tried to translate it in English )
Achtergrond informatie van de Nederlandse muziek die o.a. gedraaid wordt op 3zzz
Snollebollekes
Als je voetbal hebt gevolgd, heb je vast gezien hoe hele straten vol oranjefans van links naar rechts gingen. Maar wie zijn de Snollebollekes?
Snollebollekes is een feestact uit Best opgericht door cabaretier Rob Kemps en dj’s Jurjen Gofers en Maurice Huismans. Het trio heeft zich toegespitst op het genre après-ski- en carnavalsmuziek. Kemps beschrijft de muziek als ‘een combinatie van moderne sound met hoempapa’.
Kemps, eerder al bekend van de televisietalentenjacht Lama Gezocht, werd het gezicht van de groep.[2]
Pommelien Thijs
De 19 jarige Thijs was de jongste Vlaamse zangeres ooit. Met haar 19 jaar, die in Nederland en vlaanderen een nummer 1 hit had.
Onder Invloed van Maksim Stojanac
Is ook een belgische zanger presentator en acteur. Voor zijn overstap naar het acteren was hij voetballer bij de beloften van sit-job. Voordien speelde hij bij antowerpen en later bij Beerschot.
Alarmschijf
Een ditel die in Nederland wekelijks aan een bepaald num-
mer wordt gegeven om zo dit nummer extra in de belangstelling te zetten.
Suzan & Freek
Suzan & Freek vormen een Nederlands zangduo uit de Achterhoek, Nederland, bestaande uit Suzan Stortelder en Freek Rikkerink. Het paar maakte jarenlang covers en plaatste deze wekelijks onder de titel “De Minuut” op hun Facebook-pagina. Hun cover van The Chainsmokers’ “Don’t Let Me Down” uit 2016 ging viraal nadat The Chainsmokers de versie deelden. In september 2017 bracht het duo hun eerste EP uit, getiteld “Glass House Sessions”, met vijf covers. In november 2018 brachten ze hun allereerste zelfgeschreven nummer uit, “Als het avond is”. De single bereikte de top van de Nederlandse Top 40 en behaalde platina. Het werd gevolgd door “Blauwe dag”, dat de vierde positie bereikte. Op 27 september 2019 werd hun eerste album, getiteld “Gedeeld door ons”, uitgebracht in zowel Nederland als België en kwam op nummer 2 binnen in beide landen.
Snelle
Vader van snelle was de keeper van go ahead eagles .en hij komt uit Deventer .Volgens Google brengen ze een ode aan het leven . Rappers Snelle en Kraantje Pappie hebben na vier jaar de
handen ineen geslagen voor een nieuwe samenwerking. Met de single ‘Ruggengraat’ brengen ze ‘een ode aan het leven’. Komende week hoor je de track extra vaak, als nieuwe WEEFF Top Favoriet. Op deze vrolijke plaat rappen de twee over het liefst in bed te willen blijven liggen, maar toch mee te gaan naar een feestje of de kroeg. “En hier staan we dan, mijn ruggengraat en ik. M’n bier is doodgeslagen en ik drink baco zonder prik”, luiden de eerste twee regels van het refrein. ‘Ruggengraat’ is de tweede single die Snelle in korte tijd uitbrengt, na zijn vorige met Jonna Fraser. Voor deze track heeft de rapper uit Deventer heeft opnieuw de samenwerking gezocht met Alex van der Zouwen, beter bekend als Kraantje Pappie. De twee werkten eerder samen op de single ‘Op zoek naar life’, dat uitkwam in 2019.
Adelaarshorst Volgende maand staat Snelle in stadion De Adelaarshorst, in zijn thuisstad. Hier geeft hij niet één, maar twee concerten. De vader van Snelle keepte eerder voor voetbalclub Go Ahead Eagles, waarmee Snelle dus een beetje in zijn voetsporen treedt.
Zoutelande
Zoutelande (Zeelandic: Zóetelande) is een dorp in het
Wil je lichter in het leven staan? Luister dan naar je zesde zintuig, je intuïtie en leer je eigen tekens te herkennen. Intuïtie, vaak omschreven als ons “zesde zintuig,” is een krachtig hulpmiddel dat ons kan helpen navigeren door de complexiteit van het dagelijks leven. Het is dat ondefinieerbare gevoel dat ons richting
geeft, zelfs wanneer de logica ons in de steek laat.
Wat is Intuïtie?
Intuïtie is ons vermogen om kennis of inzichten te verkrijgen zonder bewuste redenatie. Het is een vorm van innerlijke wijsheid die snel en automatisch inwerkt op ons bewustzijn. Dit ‘buikgevoel’ kan zich manifesteren als een plotselinge gedachte, een fysiek gevoel of een innerlijke stem die ons waarschuwt of richting geeft. De wetenschap achter Intuïtie Hoewel intuïtie vaak wordt geassocieerd met mystiek, heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat het een legitiem en meetbaar fenomeen is. Intuïtie is gebaseerd op onze hersenen die enorme hoeveelheden informatie verwerken en patronen
herkennen die we niet bewust waarnemen. Dit vermogen is het resultaat van miljoenen jaren van evolutie en speelt een cruciale rol in onze overlevingsinstincten.
Hoe kan je je Intuïtieve vermogen versterken?
1. Mindfulness en Meditatie:
Door regelmatig te mediteren, leer je je geest te kalmeren en meer aandacht te besteden aan subtiele signalen die je intuïtie je geeft. Mindfulness helpt je om meer in het moment te leven en je innerlijke wijsheid beter te horen.
2. Luisteren naar Je Lichaam: Je lichaam stuurt vaak intuïtieve signalen door middel van fysieke sensaties. Let op gevoelens van span-
zuidwesten van Nederland. Het bevindt zich in de gemeente Veere, Zeeland, tussen Dishoek en Westkapelle op het voormalige eiland Walcheren. Op 1 januari 2005 telde het 1.556 inwoners. Oorspronkelijk was Zoutelande voornamelijk een agrarisch dorp. Het karakter van het dorp veranderde langzaam in een toeristenoord, toen de vraag naar strandrecreatie vanaf ongeveer het midden van de 19e eeuw toenam.
Toveren
Toveren[1] is een lied geschreven door Henk Temming en Henk Westbroek, leden en schrijvers van Het Goede Doel. De zang op de achtergrond is ingezongen door kinderkoor de Waagzangertjes. Het lied werd geproduceerd door Sander van Herk, gitarist bij Het Goede Doel. Het lied heeft dan ook het opvallende tekstidioom[2] dat de muziek van Het Goede Doel kenmerkte: Als hij kon toveren kwam alles voor elkaar Als hij kon toveren was niemand de sigaar De B-kant Ochtend in de stad over de start van de dag[3] was van het haast vaste schrijverskoppel van destijds Willem Wilmink en Herman van Veen zelf.
15 miljoen mensen
De kans is groot dat je het
nummer ‘ 15 miljoen mensen’ wel eens hebt gehoord. Dat nummer wordt gezien als een ode aan Nederland, al begon het ooit als reclamespot voor de Postbank. Maar de saamhorigheid die het nummer uitstraalt, past ook goed bij de huidige situatie. Dat vonden Davina Michelle en Snelle blijkbaar ook: zij hebben een cover gemaakt van het nummer, dat ze opdragen aan alle hulpverleners, vakkenvullers en de andere 17 miljoen mensen in Nederland.
Radio 3zzz 92.3 FM
Nederlandstalig en gezellige
Nederlandse liedjes en muziek
Radio porgramma’s kunt u beluisteren op maandag van 4-5 en op vrijdag ‘smorgens van 8-9
Wij nodigen u uit om als gast aanwezig te zijn tijdens een uitzending. Bel daarvoor op naar Ina Lewis 98593934. U mag ook opbellen tijdens een van onze uitzendingen tel 94151923 Als U een programma gemist heeftkunt u het toch luisteren via internet
(www.3zzz.com.au)
ning, vlinders in je buik of een plotselinge verandering in je energie. Deze signalen kunnen waardevolle aanwijzingen zijn.
3. Vertrouwen en Oefenen: Zoals elke vaardigheid, wordt intuïtie sterker door oefening en vertrouwen. Begin met het volgen van je intuïtie bij kleine beslissingen en observeer de resultaten. Dit zal je vertrouwen in je intuïtieve vermogens vergroten.
4. Journaling: Schrijf je gedachten en gevoelens regelmatig op. Dit helpt je om patronen en tekens te herkennen die je anders misschien over het hoofd zou zien. Journaling kan ook inzicht geven in hoe je intuïtie zich manifesteert.
Hoe kan je je eigen tekens herkennen?
Iedereen ervaart intuïtie op een unieke manier. Het herkennen van je eigen tekens is een essentieel onderdeel van het benutten van je zesde zintuig.
1. Herken Patronen: Let op terugkerende gevoelens of gedachten die je hebt in bepaalde situaties. Deze patronen kunnen je intuïtieve tekens zijn.
2. Emotionele Reacties: Als je een sterke emotionele reactie hebt op iets, is dit vaak een teken van je intuïtie. Deze reacties kunnen positief of negatief zijn, maar ze geven je belangrijke informatie.
Vervolg op bladzijde 12
Continuation from page 6
English Translation
If you give me six lines written by the hand of the most honest of men, I will find something in them which will hang him.
As we have gauged before, Pelsaert would never have deliberately framed a man. He hated to even condemn a villain such as Cornelleiszoon, that other men would very well have sized up. On the other hand, Armand de Richelieu revelled in betrayal and treachery, even of the innocent; all for the sake of France and we can surely see this in his images. Cunning and guile are surely in every line of his features.
The more we look at these different portraits, castings and paintings of the Cardinal the more the similarity of features disappears. Haughtiness and pride are the hallmarks of the one known as the real power of France and, to me, Pelsaert has a more pleasant
expression. Only five years after 1625 the Cardinal looks a lot more sophisticated and elderly
Godard conjectures that it’s possible the engraving of Pelsaert is a fake. However, he only goes by the single portrait and nothing else. However, even going by the single portrait, in my opinion, we can see many differences. By comparing many other images of the Cardinal, it may be also possible that the copy of the engraving given to Henrietta Drake-Brockman is actually bona fide.
BIBLIOGRAPHY
Godard, Phillippe, (1993), The First and Last Voyage of the Batavia, Abrolhos Publishing, Western Australia.
REFERENCES - Images of Cardinal Richelieu on the internet. Wikipedia
The man with the 1000 kids
While scrolling through Netflix, a recommended documentary caught my eye: “The Man with the 1000 Kids.” This documentary had already been flagged as interesting to me, but when I started watching, I realized that the man who fathered over 1000 children through sperm donation was Dutch. The mothers of these children also spoke with a Dutch accent. I posted my shock on Facebook and received many comments about how this could happen. The documentary even showed that he went to Sydney, so many people there received Dutch
sperm as well. It was strange for me to see such a controversial documentary featuring both the Netherlands and Australia.
The man had to go to court, but he showed no remorse and said he just wanted to help people who wanted to have babies.
The concerns we and the mothers had were significant. What will happen later when all these people need to find out who their father is to ensure they are not related?
Carole
Peanut sauce recipe
1/2 cup peanut butter
1/3 cup sweet soy sauce
2 tablespoons sambal oelek or chili paste (this is where the “spicy” comes in, so add to taste)
2–3 tea spoons sugar, honey, or agave (or leave it out)
1/4 cup of water / milk
Optional: a small knob of fresh ginger, peeled a clove of fresh garlic, peeled
Blend all the sauce ingredients together in a small blender or food processor until smooth and creamy. or just cook it on the stove
Find everything in your house that can be dunked in this ridiculously good sauce and then get to work.
Eet smakelijk
vervolg: Wil je lichter in het leven staan?
Vervolg van bladzijde 11
3. Dromen en Visioenen: Soms communiceert je intuïtie door dromen of dagdromen. Noteer je dromen en zoek naar symboliek die je kan helpen begrijpen wat je onderbewustzijn je probeert te vertellen.
4. Synchroniciteit: Let op toevalligheden en gebeurtenissen die op het juiste moment lijken te gebeuren. Deze synchroniciteiten kunnen aanwijzingen zijn dat je op de goede weg bent.
De kracht van Intuïtie in het dagelijks leven Intuïtie kan je helpen bij het nemen van belangrijke
beslissingen, het vermijden van gevaren en het creëren van een leven dat in overeenstemming is met je ware zelf. Door te leren luisteren naar je zesde zintuig en je eigen tekens te herkennen, kun je een dieper begrip en vertrouwen in jezelf ontwikkelen.
Neem de tijd om je intuïtie te cultiveren en ontdek de wijsheid die al in je zit. Je zult verrast zijn hoeveel je eigen innerlijke kompas je kan leiden naar een meer vervuld en authentiek leven.
Intuïtief leven betekent vertrouwen op je innerlijke wijsheid en de signalen van je zesde zintuig. Dit vertrouwen leidt tot minder angst en twijfel, wat bijdraagt aan een lichter leven.
Kortom, wil je lichter in het leven staan? Omarm dan een intuïtief leven. Dit zal je helpen om een meer authentiek, vreugdevol en betekenisvol leven te leiden.
Reflexologie, ook wel Reflexzone Therapie genoemt, helpt met betere doorbloeding, betere energie doorstroming, betere afvoer van afvalstoffen en stimuleert het lichaam’s zelf genezend vermogen. Het heeft een positief effect op stress, pijn en angst. Reflexologie kan op verschillende manieren bijdragen aan een lichter leven. Een sessie kan helpen met het verminderen van stress in het lichaam waardoor je je ontspannen en kalm voelt. Hierdoor verbetert bijvoorbeeld de kwaliteit van je slaap waardoor je energieker en uitgeruster wakker wordt. Dit alles kan bijdragen aan een verbeterde stemming, een gevoel van welzijn en lichtheid in het leven.
Oranje hotel
ORANJEHOTEL. Dit is de bijnaam die Nederlanders gaven aan de gevangenis in Scheveningen, waar ruim 25.000 mannen en vrouwen gevangen zaten tijdens de Tweede Wereld oorlog. Zo’n 250 gevangenen werden doodgeschoten op de Waalsdorpervlakte niet ver van de gevangenis in het Scheveningse duinengebied.
Sinds 2019 is het Oranjehotel een museum en de naam is nu een eerbetoon aan de velen die daar opgesloten zaten.
Toen de Duitsers de oorlog verloren, werden veel archieven door de Duitse bezetters vernield. Sinds enige jaren is het bestuur bezig de namen en eventuele verhalen te achterhalen van de mensen die er gevangen zaten.
Mijn overleden man Dirk Eijsbertse (Eysbertse) zat in het verzet en hij zat enige weken in het Oranjehotel gevangen. Velen van U zullen zich onze tentoonstelling over ‘BONEGILLA Where Waters Meet - The Dutch Migrant Experience in Australia - herinneren met het bijbehorend boek.
Misschien zijn er lezers die een familielid of kennis hebben die ook in het Oranjehotel gevangen zat. U kunt contact opnemen met het Oranjehotel museum.
Ik schreef Dirk’s verhaal aan de hand van zijn aantekeningen over die periode. Als beëdigd NAATI vertaalster heb ik zijn belevenissen in het Engels vertaald voor zijn kinderen en kleinkinderen in Australie.
Marijke Eijsbertse van Schaik
https://digitaalmonument. oranjehotel.org
In de zoek kolom schrijft U: Dirk Eijsbertse en U vindt zijn spannende verhaal.
Een algemene website voor het Oranjehotel museum is:
https://www.oranjehotel.org
P.S. Tijdens onze voorbereidingen voor de tentoonstelling over het emigrantenkamp Bonegilla, kwamen wij geregeld mensen tegen die dit kamp als een gevangenis zagen. Jonge Italiaanse mannen die naar Australie gelokt werden met een baan in het vooruitzicht voelden zich in het Bonegilla kamp als gevangenen. Het kamp lag zeer geïsoleerd en er was geen uitzicht op werk. Leuke Hollandse meisjes met blonde haren gaven enige afleiding. Na een opstand van de Italianen werd het kamp omgeven met prikkeldraad.
Het deed Dirk denken aan zijn gevangenis periode zo lang geleden in het Oranjehotel. Hij zocht en vond zijn aantekeningen over deze angstige periode in zijn jonge jaren.
Hierbij een paar fotos van de Bonegilla tentoonstelling die in Nederland en in Australie in diverse musea vertoond werd en het toneelstuk ‘Waar Vogels Lachen’, dat tot nog toe alleen in Holland is vertoond.
Nico van Dalen, Nederlandse kunstschilder en emigrant, tekende 15 cartoons voor de tentoonstelling ‘BONEGILLA, Where Waters Meet. Hij is helaas overleden dit jaar.
Stephen Brady - Australische Ambassadeur in Nederlandvan 2004 tot 2008 - bewonderde ons onderzoek in Nederlandse en Australische archieven bij het schrijven van dit boek en hij zorgde voor de derde druk van ‘BONEGILLA, Where Waters Meet. Het werd uitgedeeld aan alle gasten tijdens het Royal Gala Dinner in de grote zaal in het Binnenhof in Den Haag ter gelegenheid van Nederland - Australie 2006. Het was voor Dirk emij een kroon op ons werk om
uitgenodigd te worden.
Marijke is ok om emails te ontvangen. mail haar op: eysbertsem@gmail.com
van de redactie
Het is zowiezo leuk om op de website te surfen, maar we hebben Marijke’s toestemming gekregen om het verhaal ook in de courier te publiceren.
Het verhaal van Dirk staat op pagina 19
Marijke en Dirk op een trapje van Bonegilla
Annette Heermans schrijft over haar leven in het basisonderwijs, haar gezin met man Eppoh en 2 grote dochters Wietske en Brechtje, haar katten en alles wat ze verder op haar pad tegenkomt. annetteheermans@gmail. com
Het voelde leeg toen ik de voordeur opendeed. Ik wist alleen even niet meer waarom. Toen ik de huiskamerdeur opende en keek naar de stoel bij het raam, realiseerde ik me pas; Guusje lag daar niet. De vensterbank was leeg, de rugleuning was leeg, de bank was leeg. Ze was niet onder de tafel, ze lag niet in de zon. Ze kwam niet net uit de kattenbak.
Guusje was er niet meer. Een traan gleed langs mijn wang, want Guusje zou er ook nooit meer zijn.
In de tijd dat de meiden nog klein waren, zochten we naar een geschikt huisdier. Met name Wietske snakte naar een vriendje om mee te knuffelen. Na een aflevering van Schooltv, werd ik enthousiast gemaakt voor een cavia. Eigenlijk wilde ik natuurlijk een kat, maar Eppoh zag dat niet zo zitten. Als baby had hij eens een nare ervaring met
een kat gehad en dit had er niet voor gezorgd dat hij zichzelf als een kattenbaasje zag. De cavia kwam, ging na een tijdje dood en vervolgens kwam cavia 2. Teuntje was de raarste cavia ooit. Ze keek mee naar spelletjes op tv, deed tukjes met mij op de bank, was gezellig en knuffelig. Maar ze worden niet zo oud. En dus na weer twee jaar moesten we ook van dit kleine vriendje afscheid nemen. Het verdriet was enorm, maar de noodzaak van een huisdier was er nog steeds. Alleen wilden we nu een huisdier dat we langer bij ons konden houden. Hoe het me gelukt is, weet ik niet. Maar we gingen toch op zoek naar een kat. En omdat we aan een drukke straat wonen, zochten we naar een ras dat meer van huiselijke type was. En zo kwam in maart 2011 Guusje in ons leven. Guusje was een kaneelkleurige Britse Korthaar met een te plat hoofd. En ook al was ze zelf van onberispelijke afkomst, er mocht niet met haar gefokt worden, vanwege haar platte gezichtje. Dat maakte helaas niets uit voor de prijs en sowieso niet voor ons hart. Ze kwam, ze zag en ze overwon.
Dit kleine rode opdondertje met haar piepstemmetje trip-
pelde ons huis door, lag bij ons in bed, scharrelde door de tuin en accepteerde ons als haar mensen. Ze hielp Wietske bij verdrietige momenten, liet zich liever niet oppakken, wilde eigenlijk niet op schoot, kwam alleen ‘s nachts tegen je aanliggen, of sprong met vier pootjes tegelijk op Eppoh’s buik, terwijl hij net in slaap viel. Guusje werd koningin Guusje, die met dikke bui... vacht (!) uitgestrekt op de grond lag te genieten van zonnestralen. Dat Piet in ons leven kwam, als aanloopkat, werd minzaam getolereerd door hare k - Netjeoninklijke hoogheid. En meer dan per ongeluk naast elkaar in slaap vallen werd het niet. En afgezien van één vriendje bij een logeeradres en de buurpoes, wilde Guusje geen contact met andere dieren. Dat leverde stress op en paniek. Naar een pension bleek dus geen optie, toen ze eens vervroegd moest worden opgehaald. Arme Guus. Een wc-tje delen was geen optie en ze plaste alles onder. Guusje werd steeds meer het vriendinnetje van jongste dochter Brechtje. In Coronatijd brachten zij samen hun tijd door op de bank, terwijl Brecht probeerde college te volgen. Guusje werd steeds
aanhankelijker, claimde uren je schoot. En als je eens op de plek van Brecht ging zitten, of daar in de buurt, kwam ze ook bij anderen zitten. Aaien mocht, tillen niet! Maar Guusje werd steeds meer een oude dame. Ze kon niet goed meer voor zichzelf zorgen. Ze stempelde poepvlekken door het huis en mocht daarom niet meer naar boven. Behalve als we haar billen moesten badderen. Guusje kreeg jeukaanvallen en viel dan van alles af, waar ze bovenop lag. Ze lag doodstil, hele dagen, op dezelfde plek. Haar hoofd hing van de zitting van de stoel naar beneden. En overal lagen plastic zakken op de meubels. Want met de jeukaanvallen kon ze ook haar blaas niet meer contro-
leren. Iedere dag liep ik rond met doekjes en schoonmaakmiddel, om te kijken waar er een plasje was achtergelaten. En moest ik haar harige billen schoonmaken, zeer tegen haar zin.
En ze had pijn. Pijn in haar heupen, pijn in haar rug. We mochten haar niet meer aanraken op die plekken. Niet kammen, niet krabben. Waardoor haar jeuk erger werd, de valpartijen vaker voorkwamen, ze meer plaste... Het werd een neerwaartse spiraal.
Eigenlijk hoopte ik iedere ochtend dat ze in slaap was gevallen. En niet meer wakker werd. Want dan hoefde wij de beslissing niet te nemen. Maar dat moesten we wel... Twee dagen geleden lag ze nog op mijn schoot en legde ze haar hoofd op mijn hand. Ik mocht niet bewegen en ik heb zeker 10 minuten zo gezeten. Ik kon niet weg, want ik voelde dat het snel voorbij zou zijn.
Gisteren brachten we haar naar de dierenarts en is ze in onze handen in slaap gevallen. Voor altijd. Het voelt alsof je
Update on The Paddock by Dominique Hes
Update on The Paddock, a unique housing development in Castlemaine. The development is not close to full occupation, with the last homes just getting their floors polished.
I write today from one of the 27 houses, a little visitor’s place to stay that the community shares. I have spent 4 days here on a writing retreat drafting up the last chapter of my next book. It has been a lovely quiet space to work, listening to frogs singing in the large pond that the development is placed around.
I have written about this project before, but a quick recap.
The 27 home development was built on the same amount of land as a normal 27 home development, but instead of every house taking up as much land as it can on its one plot, the houses here are exquisitely designed to take up
as little room as possible, yet be cosy, light and airy.
With the rest of the space there is room for vegetable growing, orchards, chickens, bees, frogs, a craft shed, a yarning circle, big old trees and lots and lots of nature. When we first started working on the project I supported Geoff Crosby of Crosby Architects with the Living Building Challenge. This is the most comprehensive sustainability standard for buildings which asks - can every building contribute to its place, create more energy, clean the water, create ecosystem capacity, etc.
One of the key things we did was design the development to protect and leave space for nature. Our measure of success is the return of five species - the Powerful Owl, the Golden Sun Moth, the growling grass frog, the legless lizard and the sugar glider.
So what is it like now that it is all finished? The warmth and comfort is tangible, not just inside the homes but also when looking across the pond to the light of the homes on the other side. The community regularly come together to discuss and plan what needs to be done, having input into the gardens, events, working bees and so on.
Some things haven’t worked well though too, Covid is partly to blame and the resulting materials and labour shortages. There is also a lack of technical skills around how to build in a way that cares for the land, for the environment and for the outcome. The main lesson is it is critical to build a team to work on a project like this and you need to build in time to take them on the journey of the development. You want everyone to care for their work, feel they have a stake in the project and a pride in its outcome.
vervolg op pagina 21
Norman Jansen (1971): Remgratieervaringsdeskundige, auteur, expat, ondernemer, medeoprichter wensambulance Curaçao (FADK), oprichter ‘Norman Jansen, thuis in (r)emigreren’.
Onze kinderen, inmiddels alle drie jongvolwassenen, hebben het merendeel van hun leven in verschillende landen buiten Nederland gewoond. Third Culture Kids is het begrip dat ervoor staat, je eigen 1e cultuur van huis uit meenemen naar een nieuwe cultuur (het 2e) en daar ontwikkelt zich vanzelf een 3e cultuur. Een mix van Nederlandse invloeden en de nieuwe opgedane invloeden van dat land/contingent. Ik woonde destijds na een eerdere remigratie met mijn gezin weer ruim zeven jaar in Centraal-Amerika. Ik gaf hierover een interview met SBSDutch, over emigreren, remigreren en de reverse culture shock – en dat heb het geweten hoor.
Vele tientallen luisteraars met Nederlandse roots her-
kende zich in het verhaal en reageerde hierop. Als emigrant - of zelfs als de kinderen van emigranten - moeite hebben met loslaten van het oude en het omarmen van het nieuwe. Typisch Nederlandse gebruiken combineren met nieuwe indrukken en gewoontes in het verre Australië. En dan natuurlijk de centrale vraag: wie of wat ben je nu eigenlijk? In Australië niet altijd een echter Australiër en zodra je in Nederland bent behoor je ook niet meer bij die groep mensen?
Where do I belong to? Die vraag stelde SBSDutch luisteraar Ria zich jaren geleden af toen zij reageerde op mijn interview. En die vraag klopt ook, mijn kinderen stellen die namelijk ook regelmatig, net zoals destijds tachtigjarige Ria: Waar behoor ik eigenlijk toe?
Herkenbaar voor veel emigranten en remigranten. Het opgroeien in verschillende culturen of met verschillende culturele achtergronden brengt vaker verwarring met zich mee. En al helemaal bij de achtergebleven familieleden en vrienden die hier al echt niets van begrijpen. Onbegrip, verwarring en zelfs irritatie.
Ik neem je mee in de achtergronden van remigraties, de reverse culture shock en de ervaringen van vele Nederlandse avonturiers die vanuit de hele wereld tegen dezelfde uitdagingen aanlopen.
Problemen bij de terugkeer
Jaarlijks vertrekken nog steeds tienduizenden
Nederlanders (personen geboren uit één of meerdere Nederlandse ouders) vanuit Nederland om te emigreren.
Redelijk onbekend is dat ieder jaar ook weer vele Nederlanders vanuit de hele wereld weer terugkeren, remigreren dus in dit geval.
Meestal ongepland, het is immers de bedoeling om elders een bestaan op te bouwen en niet om meer terug te keren naar Nederland.
Vaak door financiële tegenvallers, relationele problemen en zelfs omwille van gezondheidszorg kiezen in het laatste geval juist relatief veel pensionado’s ervoor om te remigreren naar Nederland. Meestal onvoorbereid, en daarin zit nu juist het probleem.
Uit een onderzoek door Bureau-HHM (2021) in opdracht van enkele
Nederlandse ministeries blijkt dat een grote groep remigranten te maken te krijgt met (dreigende) dakloosheid. Na onderzoek in bijna tien gemeenten, waaronder grote steden als Utrecht en Groningen, bleek dat er bij tientallen tot zelfs honderden remigrantengezinnen sprake was van dakloosheid of dreigende dakloosheid. Een belangrijke conclusie uit dit onderzoek was wel het feit dat velen onvoorbereid of zonder de juiste financiële middelen kozen voor een remigratie naar Nederland.
En wat bleek, Nederland stond niet met open armen te wachten op deze groep remigranten.
En dat was, zeker als ervaringsdeskundige met betrekking tot het meermaals remigreren naar Nederland, een van de redenen om te beginnen met de begeleiding van remigranten bij de terugkeer naar Nederland. Voor toekomstige emigranten zijn er immers voldoen-
de bedrijven en instellingen die ondersteunen en ontzorgen bij de complete verhuizing naar het buitenland, van woning, scholing tot aan werkgelegenheid. Maar bij de terugkeer - de remigratie - ontbreekt het aan iedere begeleiding en advisering.
Een belangrijke tip voor iedereen die overweegt te remigreren: bereid je terugkeer goed voor. Beschouw het net zoals de emigratie destijds, verdiep je in de huidige woonmarkt, de gezondheidszorg en de (on) mogelijkheden om in aanmerkingen te komen voor uitkeringen, zowel in de sociale als ook bij de medische ondersteuning. Inderdaad; men staat niet altijd met open armen te wachten….
Norman Jansen
Dutch news.nl
Lonely at the top
‘“Never was a prime minister so alone as Dick Schoof”, the AD headlined. Caught between a rock and a hard place, Schoof had to cope with angry opposition parties demanding censure of PVV asylum minister Marjolein Faber for a tweet in which she called GroenLinks/ PvdA MP Esmah Lahlah the “PvdA headscarf”. Meanwhile, an almost incandescent Geert Wilders demanded unquestioned loyalty to the new team. When that was not sufficiently forthcoming Wilders called his own prime minister “a spineless git”. The paper foresees “chaos and emotion”, including within the cabinet.
The Volkskrant calls the debate “an unprecedented start” for any prime minister. The paper saw a man “fighting to keep his authority intact”. When practically ordered by Wilders to say “No, there are no racists in this cabinet” Schoof told him he would “choose his own words”. But an incendiary tweet by his number two, Fleur Agema, about the headscarf issue was not removed despite a reprimand. “Thrown under a bus”, opposition leaders commented, including by his own cabinet. Neither Pieter Omtzigt nor Dilan Yesilgöz “lifted a finger in his defence” until much later, the paper said. But Schoof didn’t make things easier for himself by “not responding from the heart but reading his texts from paper”, VK commented.
“A shameful circus”, the Telegraaf headlined, and quoted SP leader Jimmy Dijk who asked if he had ended up in a “room full of rowdy toddlers”. “I would not have taken on the job if that was the case,” Schoof answered valiantly. However, the paper wrote, even Geert Wilders admitted the debate did not “win any prizes” while Omtzigt said “I don’t think we served the interests of the country today”.
This cabinet marks the beginning of a new phase in Dutch politics, exemplified by Wilders’ outraged response to PvdA leader Frans Timmermans: “How dare you call our people racist!” Commentator Bas Heijen drew this conclusion in the NRC. “The extreme right suddenly pretends to be completely depoliticised, solely there to get more healthcare staff and build more homes,” he wrote. “The PVV is being helped in that endeavour by a
completely depoliticised prime minister as the figurehead of this government.”Dutch transport and logistics association TLN has warned that new Brexit checks are creating problems with importing fresh products and flowers into the UK.
Following the departure of the UK from the European Union, new checks were introduced from April 30 for certain products, sparking complaints and concerns from lorry drivers.
According to the TLN, which says it has shared its complaints with the UK authorities, the Border Control Post set up is leading to problems including “economic damage, long waiting times for drivers and administrative hassles”.
Their complaints include a lack of facilities in waiting rooms, limited opening times and damage caused during checks, as well as charges of around €13.50 per container or trailer. The UK is a major destination for Dutch exports of cut flowers and fresh products and the TLN has threatened that a lack of improvement will lead to higher prices.
According to Dutch statistics office CBS, Dutch exports of goods to the United Kingdom were worth €40.5 billion in 2021, dropping a fifth on 2019, when the country was still part of the EU.
Dutch citizen
Around 800 people who lost their claim to Dutch citizenship when Suriname declared independence in 1975 are to be given full residency rights in the Netherlands at last.
On Tuesday, a majority of MPs voted in favour of a motion to grant them full residency and junior justice minister Eric van der Berg said on Thursday that this is now being organised. The group can easily be differentiated from other claimants to prevent any precedent, he said.
The ruling will come into effect on January 1 and will run until July 1 next year.
People born in Suriname before independence were given five years to secure their Dutch nationality, but hundreds who
failed or were unable to do so while living in the Netherlands became undocumented citizens.
Swifties
The Amsterdam region is expecting an economic boost worth €25 million to €30 million thanks to Taylor Swift’s three concerts this week, reports the Parool.
Walther Ploos van Amstel, from the Amsterdam University of Applied Sciences, has reckoned the gains of Swiftonomics at a huge figure for the region.
“A limited amount of this is revenue from tickets,” he reportedly said. “People have paid €125 or €150 on average and foreign fans spend another €250 for a hotel in Amsterdam, food and transport. For Dutch fans, you’re talking about alongside the entrance ticket transport costs and refreshments, which comes to tens of euros each.”
Bullying
According to the latest report carried out on behalf of the municipality of Amsterdam, 55% of city workers have experienced bullying, humiliation and/or exclusion over the past 12 months. For employees with a non-European background or with a practical educational level (mbo), that figure increases to some 60%.
Another six percent say they have experienced sexual harassment.
The findings of independent research by the VerweyJonker Institute released this week are based on the answers to a questionnaire filled out by almost 6,900 workers, about 30% of Amsterdam municipal employees. The city says they were representative of the workforce in terms of gender, origin and age and include everyone from interns to managers.
If the unprecedently vociferous two-day debate on the government’s plans has shown anything, it is that new prime minister Dick Schoof is not only without a party but
without support, the papers say.
Carola Schouten
Former minister and deputy prime minister Carola Schouten has been nominated to become the next mayor of Rotterdam.
ChristenUnie member
Schouten will be the first female mayor the city has ever had and will be succeeding Ahmed Aboutaleb who is quitting the post after 15 years.
The prospective mayor, who has lived in Rotterdam for the last 30 years, is a candidate “who fits the profile for this city,” city councillor Ruud van der Velden said.
“We were looking for someone who would be open to anyone and who is accessible, stands with people and is someone who Rotterdammers recognise as one of their own. Schouten has a talent for bringing people together, including when there are great tensions in our city,” he told broadcaster NOS.
Schouten pipped 26 candidates to the post, including former minister Hugo de Jonge (CDA), who was health and education alderman in the city between 2010 and 2017.
De Jonge congratulated Schouten on X, saying “Fair is fair, I would have liked the job. But the city is in good hands with Carola”.
Schouten is expected to be sworn in as mayor on October 10.
Housing shortage
The shortage of housing in the Netherlands has increased slightly to 401,000 this year, according to research bureau ABF, which carries out the calculations on behalf of the government.
The figure is based on the number of households, or single people, who want to find a place to live on their own but cannot do so. It therefore includes young adults living with their parents and families living temporarily in holiday rental accommodation.
The current total is equivalent to 4.9% of the housing stock, but the government aims to have a deficit of no more than 2%. To reach that figure, some 232,000 new homes would need to be built this year.
Vegetarian meals
One in four of the main meals served at Dutch dinner tables is now vegetarian, but just 3% of the population have given up meat and fish and 0.5% are vegan and avoid all animal products, national statistics agency CBS said on Tuesday.
While three in 10 households say meat or fish is always on the menu, 22% eat a vegetarian main meal at least three times a week, and a further 43% will do so once or twice.
People who went to university or college are more likely to eat vegetarian food, with 45% of those with a degree saying they will eat dinner free from meat or fish at least three times a week.
Typisch Nederlands
KRUISWOORD PUZZEL
HORIZONTAAL
1 begroeld duin, 5 vennoot, 10 vestingwerk, 14 abnormaal, 15 deel van een fles, 16 gezichtsorgaan, 18 dierenziekte, 19 hit, 20 plantje, 21 ora, 23 net voor visvangst, 25 geleden, 27 ledenman, 29 raam, 31 predikante, 33 windvlaag, 34 ingezet stuk, 35 suikerbiet, 36 kinderspeelgoed, 37 en omstreken afk., 39 takel, 41 brandstof, 43 atmosfeer afk., 44 onder andere afk., 45 zeedier, 47 algehele opschudding, 49 artikel afk., 50 een zekere, 51 scheepsherstelplaats, 52 kleine sluis, 54 lepelspijs, 56 verhoogde toon, 57 uitroep, 58 roe, 60 komkommerachtige plant, 63 pantoffel, 65 plat open zeilbootje, 67 verdragen, 68 tramlijn, 69 aantekening op telegrammen, 71 vers, 73 schuim op bier, 74 dit is afk., 75 verwaand persoon, 77 naakt, 80 kade, 81 dikke laag sneeuw, 82 voedsel, 83 luchthaven, 84 verfrissende drank, 85 jus, 86 varken, 87 vuurbakje, 89 golfterm, 90 rivier in Noord Brabant, 91 gespitste mond, 94 hint, 96 landenteken Nederland, 97 tros aardwormen, 98 grasland, 101 droefenis, 103 dagblad, 105 goeierd, 107 instuderen, 109 wilde haver, 110 blo, 111 onbewogen, 113 venijnig, 114 regen, 115 voegwoord, 116 dry, 118 leuk, 120 korenomhulset, 122 rijkswaterstaat afk., 123 lof, 124 sierdek, 126 moeder, 128 tijdsaanduiding, 129 flauw keelgeluid, 130 matrijs, 131 rivier in Schotland, 132 zeevis, 134 van benzine voorzien, 137 kaartspel, 139 koud gerecht, 141 sneeuwschaats, 142 houten bak, 144 even, 145 open plek in bos, 146 ultroep, 147 bijbelse figuur, 149 alles verloren, 151 hoogste punt van een berg, 152 hok, 153 vergelding, 154 zwakjes, 155 plaats in Gelderland
Princess Margriet Village, Kilsyth, VIC Avondrust Village Carrum Downs VIC
Beatrix Village, Kilsyth, VIC
My passion is yoga
Nadi Shodhana: Alternate Nostril Breath
Begin in a comfortable seat, with your hips slightly elevated over your knees (this usually means sitting on the front edge of a meditation cushion, yoga bolster, or a rolled blanket). Create length across your spine, soften your shoulders, and tune into the natural rhythm of your breath.
As you become centered, bring your right hand into Vishnu Mudra: curl your index and mid finger into the palm of your hand with the other three fingers extended. You can also rest the index and mid fingertips on your brow point instead.
The right thumb lightly closes the right nostril: inhale gently and easily through the left nostril. At the top of the breath bring the right ring finger to close the left nostril, re-
lease the thumb, and exhale down the right nostril. Inhale through the right nostril, exhale down the left, toggling your thumb and ring finger back and forth.
Continue for at least 3-5 minutes.
Alternate Nostril breath is a wonderful pranayama technique to create more balance, harmony, and ease within all of the layers of your being: mental, physical, emotional, energetic, and spiritual. This technique can help soothe the nervous system, which promotes a sense of relaxation and well-being. It’s excellent for the Winter Solstice because this breath symbolizes the equilibrium between the solar and lunar qualities (the left nostril breath representing Chandra, or the moon/Yin energy, while the right nostril represents Surya, the sun/ Yang energy). www.spiritualsisters.info
Pure Nostalgie
Perry Como kapper of toch zanger? by Rovers / 10 maanden ago
Perry Como was helemaal niet van plan om zanger te worden. Hij wilde de beste kapper van Canonsburg worden! Hij verkocht meer dan vijftig miljoen platen.
Pierino Ronald Como
Pierino werd geboren op 18 mei 1912 als zevende zoon (na hem volgde nog zes kinderen) in Canonsburg (Pensylvania). Om een gezin met 13 kinderen te onderhouden, moest iedereen in het gezin een steentje bijdragen en dus ging hij na school werken bij een lokale kapperszaak. Ook ging hij zingen op bruiloften en partijen.
Pierino begon eigen kapperszaak
Al tijdens zijn middelbare school begon hij zijn eigen kapperszaak. Hij trouwde op 31 juli 1933 met zijn schoolliefde Roselle Belline, met wie hij 65 jaar getrouwd bleef (tot haar dood). Samen hadden ze drie kinderen (waarvan twee geadopteerd). Samen hielden ze de kinderen altijd uit de publiciteit.
Perry Como begint met zingen
Hij deed in 1933 auditie en begon voor 25 dollar per week te zingen in een niet zo’n succesvolle band. Perry stapte in 1936 naar de “Teddy Colone’s band”, die al een succesvol radioprogramma had. De band ging in 1942 uit elkaar. Net toen hij bedacht weer lekker te gaan knippen, kreeg hij een contract aangeboden door NBC. Hij mocht als ‘ster’ gaan zingen in de ‘NBC’s Supper Club’, een radioprogramma die van maandag tot vrijdag werd uitgezonden.
Perry werd een ster Eind jaren 40 kreeg hij op de vrijdagavond een eigen televisieprogramma bij RCA. De succesvolle Perry werd een
heuse concurrent van de Ed Sullivan Show. Hij werd ook door Hollywood gevraagd om in een aantal films te spelen. Hij bleek niet zo’n goede acteur te zijn en stopte maar snel.
“Til the End of Time” (1945)
Perry werd de eerste artiest die meer dan een miljoen platen verkocht waar één nummer op stond. Zijn show “The Kraft Music Hall”, waar hij in 1955 mee begon, won vijf Ammy Awards. In 1958 ontving hij de eerste Gouden Plaat ooit, voor zijn plaat “Catch a Falling Starr”. Perry was jarenlang niet weg te denken met zijn ‘Kerst-Specials’ op de televisie. Geen kerst zonder Perry….
Perry Como stopt
Hij stopt begin jaren 80 met zijn shows. In 1987 neemt hij een nieuwe, zijn laatste, album op. Het nummer “Wind Beneath My Wings” was semi-autobiografisch. Perry leed op het laatst van zijn succesvolle leven aan Alzheimer. Hij overleed acht dagen voordat hij 90 zou worden, op 12 mei 2001), thuis in zijn slaap in Florida
GT Rovers
Drie weken in het Oranjehotel
Vanaf 1933 waren de toen 11-jarige Jan van den Ende en de 7-jarige Dirk Eijsbertse, die beiden in de Haagse Bezuidenhoutse buurt woonden, dikke vrienden. Dirk kwam in Mei 1944 als 18-jarige in het Oranjehotel terecht door een samenloop van omstandigheden.
Mei 1940.
Met oorverdovend lawaai vlogen Duitse vliegtuigen over het Haagse gebied.
Er sprongen parachutisten uit. Ook vielen er doden. Jan en Dirk haastten zich per fiets naarYpenburg. Ze zagen te midden van de ravage een Duitse soldaat op de grond liggen. Morsdood. Naast hem lag een pistool. Dirk besloot het pistool mee te nemen en verstopte deze thuis in een bakelieten radiokast die hij voor een paar dubbeltjes op de kop getikt had.
Vanaf 1943 tijdens de Duitse bezetting bestond het leven uit bombardementen en gaarkeukens. Toen Dirk op een avond vergat zijn zolderraam te verduisteren, werd er hard op dedeur gebonsd. Eenheden van de Duitse Sicherheitsdienst stormden de trap op. “Was ist das?”schreeuwden ze wijzend naar een landkaart waar op Dirk met speldenknoppen nederlagenvan de Duitsers in Rusland had aangegeven. “Ich markiere die siege der große Deutsche Armee” zei Dirk. Gelukkig lieten ze bij vertrek de radiokast, waarin het pistool verborgen zat, onaangeroerd staan.
Dirk besloot het pistool aan Jan, die in een verzetsgroep zat, in bewaring te geven. Jan vroeg aanDirk om hem te vergezellen bij gevaarlijke missies om pamfletten met verzetsliteratuur te verspreiden. Zo’n jonge blonde jongen als Dirk zou weinig argwaan bij de Duitsers wekken. Opweg naar het Zuiden - met hun rugzak vol met illegale pamfletten - werd het stel aangehoudendoor een Duitse patrouille. “Wohin geht es”? vroegen ze de jongens.
Dirk had goed Duits geleerd op de HBS aan de Nieuwe Duinweg in Scheveningen (sinds begin 1942 gesloten door deDuitsers) en antwoordde “Wir sind wanderbürschen. Wir lieben das wandern im freie natur.” Dirk zag er zo onschuldig uit dat de Duitsers hen lachend doorlieten.
Dirk was verliefd op Suzanne, die een Duitse moeder had. Op 13 Mei 1944 zaten Dirk, Suzanneen haar moeder op het balkon van hun huis dat niet ver van de Pander fabriek lag. Het schemerdeal. Er liepen twee jonge mannen. “Loopt daar niet jouw vriend Jan van den Ende?” vroeg Suzanne. Dirk, die begreep dat Jan met een zekere bedoeling in de buurt van de Pander fabriekliep, antwoordde: “Wel nee, je vergist je”. Jan had hen op het balkon gezien en - wetende dat Suzanne’s moeder Duits was - vreesde door haar verraden te worden. Hij vond het plan om dePander fabriek op te blazen te gevaarlijk. De Pander fabriek, die ‘schneekufen/landingsgestellenop skis’ fabriceerde voor de Duitsers voor hun offensief in Rusland, werd toch in brand gestoken in de vroege uren van 14 Mei door een andere verzetsgroep uit Rijswijk.
Op 18 mei werd Dirk bij zijn huis aan de Schenkkade 231 opgewacht door de Sicherheitsdienst.
Hij werd in een donkerblauwe auto geduwd en naar het Oranjehotel gereden. Hij belandde in eenkleine cel, waar zich twee oudere mannen bevonden die op harde bedden boven elkaar lagen. Dirk ging op een strozak op de grond liggen. Een van de
mannen - een onderwijzer uit Friesland -was zo over zijn toeren dat hij iedere twee minuten op de zinken WC emmer zat of er boven hing.
s’ Morgens vroeg moest Dirk - als jongste van de drie gevangenen - de zware emmer met uitwerpselen door de brede gang slepen naar de binnenplaats. Wee je gebeente als je midden in de gang op de loper liep of morstte. Op de binnenplaats stonden Joodse gevangenen die deemmers leeg moesten kieperen in een goot.
De volgende ochtend werd Dirk verhoord door de Sicherheitsdienst. Hij zag de bril en andere persoonlijke eigendommen van Jan op tafel liggen. Dirk herkende het pistool en begreep dat Jan ook gepakt was. Hij bekende dat hij Jan kende maar hield vol dat hij niets wist over de sabotage bij de Panderfabriek.
Familie en vrienden beijverden zich voor zijn vrijlating. Omdat er niet genoeg bewijs tegen hem was dat hij ook maar iets met de aanslag op de Pander fabriek te maken had, werd hij na drie weken vrij gelaten. Een zus van zijn vader, die uniformen moest stomen voor de officieren die bij het Oranjehotel werkte, heeft volgens Dirk ook een goed woordje voor haar neef gedaan.
Na zijn bevrijding besloot Dirk naar Groningen te gaan. Hij dook onder bij een boer in Warffum. Hij vreesde dat hij Jan nooit meer terug zou zien. Maar na de bevrijding stond Jan - uitgemergeldineens op de stoep bij Dirk aan de Schenkkade 231, een huis dat op wonderbaarlijke wijze het bombardement van 3 Maart 1945 overleefd had. Jan’s ouderlijk huis was helaas totaal vernield.
(De Engelse versie staat op de website van https://digitaalmonument.oranjehotel. org)
Marijke Eijsbertse van Schaik
Een spiegel
Praten met andere vrijwilligers organisaties
Van de week zat ik in de lobby van 3ZZZ te praten met de vrouw van het Poolse radio programma. Ze wist niet meer waar ze het zoeken moest, zoveel te doen, maar zelf zo moe. Toen ik zei dat ze wat minder moest doen, antwoordde ze: “Nee, dat kan niet. Iedereen heeft me nodig en de organisaties zouden anders in elkaar klappen.”
Ik vroeg haar wat ze nu allemaal deed en toen kwam de riedel. Eigenlijk doet ze alles wat met Pools vrijwilligerswerk te maken heeft. Ze probeert een nieuwe plek te vinden voor het heritage centre, want ze zijn hun huidige locatie kwijt. Natuurlijk is er ook de radio en ze zit in de board van de Poolse krant.
Daar tikte ik natuurlijk op aan. Het maakt eigenlijk niet uit met welke actieve vrijwilliger je praat van een community in Australie het zijn eigenlijk allemaal dezelfde verhalen. Ik wilde al een keer een bijeenkomst gaan houden van de verschillende kranten. Ik denk dat ik dat maar binnenkort een keer gaan doen, want we kunnen ws veel van elkaar leren.
Maar nu op korte termijn kon ik het volgende zeggen:
Hun krant (De Poolse krant) verschijnt nu twee keer per maand, maar het was zelfs een keer per week. Een krant kost 5 dollar, zegt ze. Ik vroeg haar of ze de kosten van het printen had nagevraagd en ik gaf haar de contactgegevens van onze printer van de Dutch Courier. Ik stelde voor om misschien naar één keer per maand te gaan, want dat zou de kosten halveren. Ook adviseerde ik haar om in de krant te schrijven dat
mensen zich bewust moeten zijn dat het een strijd is om de krant draaiende te houden. Het is niet, zoals vroeger, een vetpot. Als ze willen dat de krant blijft bestaan, kunnen ze evt wat extra doneren als ze wat geld over hebben. Dat zou geen weggegooid geld zijn, maar een welkome ademhaling voor de krant.
Ja, zei ze dat was vroeger ook. Vroeger stond het zelfs in mensen hun “will”
Daar moesten we om lachen, want door al die scams van tegenwoordig op onze email boxen, zouden we niet meer geloven dat iemand een erfenis voor ons had achtergelaten.
Maar niet zo’n gek idee.
Zo zie je maar, je praat nooit voor niets met mensen uit de community; ze houden je natuurlijk ook gewoon een spiegel voor.
En van elkaar en van die spiegel kunnen we leren.
Bij de Nederlandse community kan ik niet zomaar om geld vragen dacht ik dus ik heb het volgende bedacht.
Om het wat ludieker te maken lijkt het me leuk om bij een donatie als tegenprestatie uw familie verhaal in de krant te publiceren. Bij een bedrag van boven de 50 dollar sturen we u dan ook 4 kranten met uw familie verhaal, die u kunt verspreiden onder uw familie.
Is dat een idee?
Dus heeft U nog wat liggen wat u echt over heeft? Hierbij onze bank gegevens. en schrijf bij de beschrijving. ludieke actie.
EFT via bank: Dutch Courier Paper BSB 033055 ACCT: 376 516
Graag natuurlijk ook een email sturen naar editor@dutchcourier.com dat u mee wilt doen met de familie verhaal publicatie en uw post adres.
Mijn dank is groot.
Carole Overmaat
MELBOURNE
Abel Tasman: 60 Rosstown Road, Carnegie 13 october
Dutch team of the century funciton
Dutch Borrel Melbourne
First Friday of the month at Abel Tasman contact: 0437 757 393
Poffertjes on the RFM Farmers markets
1st weekend: Sunday Altona Meadows
2nd weekend in the month: Sunday: Williamstown 4th weekend : Sandringham (Treybit reserve) Follow the signs.
Dutch Australian Society in Illawarra
Cards on Monday afternoon Billiards on Tuesday, Thursday and Friday
Pensioner group SVDO meets every second Wednesday
Buy your ticket now
Neerlandia Clubhouse details: Neerlandia is using the Rhein-Donau Clubhouse for all their activities. Address: 110 North Lake Road, Myaree—6154
BRISBANE Dutchlink Brisbane organises
Dutch Club Brisbane NAQ Location: 123 Pine Rd, Richlands QLD 4077
We are a social club with a small shop.
Opening Times:
• Tuesday: 9 AM - 2 PM
• Friday: 9 AM - 2 PM
• Saturday: 9 AM - 12 PM
Upcoming Events:
• Sunday, 18 August: Surrender of Japan (158-’45)
• Sunday, 8 September: AGM (members and invitees only)
• Sunday, 6 October: Holland Festival
Dutch for beginners Beginners groups Dutch are scheduled over Zoom. Let me know if you are interested in joining! Marion https://www.facebook.com/ LearnToSpeakDutchOnline
The desperate absurdities of colonisation are laid bare in this acidic satire of a Dutch family’s fallout following the death of their wealthy patriarch.
On a sugar plantation in the Dutch East Indies in 1900, wealthy landowner Jan dies suddenly. After making little effort to assist while witnessing his demise, his widow Agathe sends for their son Cornelis to return from Europe and take over amid unrest from the estate’s workers. Accompanied by his pregnant wife Josefien, Cornelis soon learns his father has written him out of the will in favour of his half-brother Karel, the product of the oppressor having his way with the oppressed: the family’s Indonesian housekeeper Siti. Restrained in its brutality yet with an acerbic undercurrent, Sweet Dreams is the assured second film from Bosnian-Dutch filmmaker
Ena Sendijarević, which took home Locarno’s Best Performance Award (for lead actor Renée Soutendijk). Intent on subverting the conventional period drama, the writer/director – who found inspiration in Juraj Herz’s The Cremator (MIFF 1970; MIFF 2019) – instead sought to confront the Netherlands’ colonial trespasses using dark humour and contemporary film language. This decision manifests in the hyper-stylised world of the family’s opulent estate and its lurid colours, the confining Academy aspect ratio, and the evocative sound design (with compositions by Martial Foe), all building to what Sendijarević has dubbed a “horrific fairy tale”.
10 aug, 9.30 am IMAX Melbourrne 12 aug ,9.15 pm Kino 2 15 aug, 9 pm The Capitol
Aangenaam kennis te maken! Nice to meet you!
Dat is even wennen…
writing to you for the first time and for you all to see a new name underneath the newsletter next to Bore’s familiar name. To be honest, I feel a little nervous but very honoured! Let me first introduce myself and my fellow office bearers to you. So who are we? If you have attended or kept informed about the activities of the Dutch Club for the last ten years or so, you will have met or at least heard of Diane and Johan Kluijfhout. This lovely couple has already been involved in the organisation of many Dutch club events, including invalu-
able fundraising via the Poffertjeskraam, the Dutch lunches and Sinterklaas. Johan grew up in Dronten, Flevoland and came to Australia in 2013. He now runs his own potato farming business in Koroit and enjoys being one of the presenters of Keep in touch with the Dutch on the local radio station 3wayfm. Diane grew up in Reeuwijk, Zuid Holland, and first set foot in Australia in 2014. She works as a disability support worker and helps her husband Johan on the farm. They have got two young kids.
Lucky for the club, Diane has been willing to take over the busy role of secretary from Denise, whereas Han is shadowing me as vice-presi-
Left to right: Johan, Diane, Jeroen & Margriet
Next there is Jeroen Kromhof, who follows in John van de Camp’s footsteps as treasurer. He was born in Almelo and emigrated to Australia in 2015 for love. After a career in the Netherlands as a professional fire fighter it was only natural for him to take up the same role in Warrnambool. He lives in Koroit and has a 4year old son.
And then there is me, Margriet, born and raised under the smoke of Utrecht, right in the middle of the Netherlands. After studying history and teaching, I met
my Australian husband whilst travelling and many moons and journeys later we settled down on a small farm in Macarthur with our son. Looking for connection to my Dutch culture and other people with Dutch heritage, I came across the Warrnambool Dutch Club on Facebook and started attending their events, particularly Sinterklaas and Kings Day. I was welcomed with open arms and found it so gezellig I was more than happy to take on a more active role as president!
We feel honoured to take over the torch of the Warrnambool Dutch Club from such a long standing, dedicated and capable crew.
Fortunately Bore, Denise and John have agreed to stay in the committee to ensure continuity and provide guidance to us ‘JONGELUI’. We are very grateful and indebted to them, past and present committee members and the many other volunteers and we hope together we can keep the Dutch club alive and kicking for many more years to come!
Diane Kluijfhout Secretary Dutch Community Group Warrnambool
dent.
The best Australian Rules players of Dutch-heritage will be formally recognised and honoured at the Dutch Team of the Century function at the Dutch Club Abel Tasman in Carnegie on Sunday 13 October. Adam Muyt looks at the Dutch heritage of some former and current players who feature in the team.
The Flying Dutchman might be the legendary ghost ship of doom though there was nothing ghostly about another Flying Dutchman, Paul Vander Haar, who graced Melbourne’s football grounds from the late 1970s to 1990 while playing for the Essendon Bombers in the then Victorian Football league (VFL).
Vander Haar’s classic Dutch looks and surname together with his remarkable aerial skills and feats, brought that evocative nickname to life. With his height, leap and stretch, the Flying Dutchman seemed to take to the air as naturally as he breathed, taking screamers at will. And just like that ill-famed spectral ship, Vander Haar could also bring doom upon others. Hard as nails, he was renowned for his physical toughness, never shirking a contest. This, along with his hunger for the ball, saw Vander Haar become a pivotal key-position player for Essendon, including in the club’s back-toback premierships of 1984-85. Australia is unique in being home to four major football codes, each with its own distinctive style of play, culture, and history. Australian Rules football, or footy as it’s often dubbed, is the country’s most widespread and popular game, especially across the southern states.
In Victoria, South Australia, Tasmania and Western Australia, the popularity and passion for the local version of football inevitably caught the attention of many young Dutch migrants and countless sons of Dutch migrants back in the 1950s and 1960s. Vander Haar’s story, along with that of Robbert Klomp, also a dual VFL premiership player, is typical of many Dutch migrant boys back then. Both grew up in outer suburban areas popular with Dutch families, Vander Haar in Ringwood in Melbourne, and
Klomp in the Adelaide Hills. Klomp was born in Hilversum and surrounded by Dutchies growing up – his parents even ran a boarding house in Adelaide at one stage for recent Dutch arrivals – and he barely spoke a word of English before starting school.
With two Dutch parents and plenty of Dutchies in his life growing up, Vander Haar says while he can’t speak Dutch “too well,” he understands it when he hears it. “Plenty of family conversations were in Dutch – dad’s brothers came out, Mum’s sisters too.
So, plenty of conversations in Dutch. You had to understand it.” His father employed Dutchies in the family pool business, too, which Paul also went into. For the two blonde Dutch boys, kicking footies was just what you did back then, in backyards and on streets with brothers and mates, at primary school and later at local district clubs. “Footy was something I did to entertain myself”, Vander Haar tells me. “It was footy in winter, cricket in summer,” Klomp says. A familiar tale for many boys, migrant and otherwise, in those days. Having grown up here, Vander Haar is clear on one thing: “I’ve never felt ‘Dutch’, as such. I classify myself as an Aussie.” Taking up the local game is testament to that.
Vander Haar joined the local Ringwood footy club, playing in underage teams and then the seniors, where he was spotted by Essendon recruiters. He was reluctant to give up the relaxed approach at Ringwood for the serious business of playing in the VFL but was eventually convinced by the Essendon coach at the time, Bill Stephen, to trial at
The DutchTeam at Radio 4EB Beste luisteraars en vrienden van Radio 4EB.
Ons Nederlandse team hier bij Radio 4EB is toegewijd om u de programma’s te brengen waar u graag naar luistert. We zijn een leuke groep broadcasters die graag samenwerken en ervoor zorgen dat onze programmas en onze muziek zeer divers zijn en aan de smaak van al onze luisteraars voldoen.
En deze maand hebben we er weer wat nieuwe leden (Hanka Petrus Molly) bij die ons gaan steunen in de studio en gaan meewerken aan het maken van onze programmas.
Wij zijn LIVE op 98.1FM op zaterdag om 16h, zondag om 11h en op dinsdag om 17h. Onze GLOBAL programmas zijn vrijdag om 18h en zaterdag om 17h.
Geniet je van de Nederlandse radio? Dan zou ik u willen vragen om uw lidmaatschap te verlengen of een nieuw lid te worden. Onze uitzenduren zijn afhankelijk van het aantal betalende leden.
We zijn altijd op zoek naar nieuwe broadcasters om zich bij onze groep aan te sluiten. Mocht U dus interesse hebben om ‘voor’ of ‘achter’ de microfoon te zitten, dan horen we dat graag. U kunt ons volgen op onze Facebookpagina “4EB Dutch” voor meer informatie.
Wilma Burton
Secretary/Broadcaster/Panel Operator 4EB Dutch Radio Group
the Bombers. “He told me I might end up regretting not giving it a go.” The rest, as they say, is history. Klomp’s main sporting focus was initially swimming but by 15 that had faded for footy. He joined the Sturt district club, impressing in the Colts team before making it into the senior team where he played in two premierships with the Double
Annette Heermans
een beul bent, want hadden we niet nog meer moeten proberen? Maar we weten het wel; het was niet meer fijn voor haar.
Had ik haar kunnen wassen met onze tranen? Het waren er vast genoeg.
Ik heb haar thuis gewassen en gekamd. Op alle plekjes waar ik dat zo lang niet mocht doen. En op een zacht bedje in een, door haar zo geliefde, kartonnen doos, heb ik haar neergelegd. En hebben we haar geaaid. En geaaid. En gehuild. Met z’n viertjes hebben we haar op een dierbare plek begraven.
En nu is het leeg. De stoelen en banken zijn leeg, want de plastic zakken zijn overal vanaf. Er hangen nog wat plukken kaneelkleurige vacht aan een stoel. Vanwege de urinegeur gaat die deze week nog weg. Net zoals het kleed. De bank
ga ik stomen. Alles krijgt een beurt, de vloer wordt stevig gedweild. En met iedere handeling doe ik een stukje Guusje weg. En kan ik bijna niet meer ademhalen, omdat mijn keel zo dichtgeknepen zit.
Mijn leerlingen zaten vandaag in de kring. Ik vertelde dat ik gisteren met Guusje naar de dierenarts was gegaan. En toen schoot ik vol. “O nee,” riep een jongen. “Ze is dood he, juf?” Dus ik knikte. Een blond kopje legde haar hoofd tegen mijn arm en aaide mijn hand om mij te troosten. Ik slikte en zei dat het wel goed kwam. Het komt altijd goed. En verdriet hoort erbij. Een meisje stak haar vinger op en zei: “maar wat fijn dat je zoveel herinneringen aan haar hebt, juf!”
En zo is het ook. We hebben bergen met herinneringen. Want wat is er veel van haar gehouden. vervolg van pagina 14
Blues in the South Australian National Football League (SANFL). His talents were noticed and in 1979, he crossed to Carlton, playing in their 1979 and 1982 premierships in defence. Klomp’s younger brother, Kim also played senior footy in Adelaide, winning premierships with the North Adelaide Roosters in 1987 and 1991, the latter as captain.
These days it’s mostly the grandchildren and great grandchildren of Dutch migrants playing the game, although a few have a dad or mum who arrived here more recently.
More next DC
Gevelstenen en Uithangborden
Door: Janna Hilbrink
Op een richel in mijn badkamer staat dit miniatuurgevelsteentje. Het laat ons Sint Nicolaas (onderaan de steen staat Sinterclaes), de beschermheilige van Amsterdam, zien. Ja, Sint Nicolaas was vooral de beschermheilige van zeelieden en Amsterdam was en is een havenstad. De grote kerk in de havenbuurt heet dan ook de Sint Nicolaaskerk oftewel Nicolaasbasiliek.
Later werd Sint Nicolaas ook gevierd als beschermheilige van weduwen en wezen, en later van weduwen en kinderen in het algemeen. Op mijn gevelsteen heeft hij volgens de legende drie kindertjes, die door een slager vermoord, daarna in stukjes gesneden en in een zoutvat gestopt, weer tot leven gewekt. Er is een Frans volkslied met dit verhaal. Het vertelt dat de kinderen verdwaald waren en de slager om onderdak hebben gevraagd. Het antwoord van de slager wordt meestal heel sinister gezongen:
Kom binnen, kom binnen, kleine kindertjes Er is zeker genoeg plaats
Entrez, entrez, petits enfants Y’a de la place assurément
Zeven jaar later komt de sint ook bij de slager aan en vraagt om onderdak en wat te te eten. De slager stelt verscheidene vleesgerechten voor, waaronder ham en kalfsvlees, maar de sint vraagt om dat lekker gezouten vlees dat de slager zeven jaar geleden be-
reid heeft. Zodra de slager dat hoort, rent hij het huis uit. De sint heft drie vingers en plots komen de kindertjes, hun lichaampjes volkomen hersteld, tot leven en zingen dat ze heerlijk geslapen hebben. Te denken dat die gevelsteen, want mijn exemplaar is natuurlijk gebaseerd op een echte in Amsterdam, zoveel oproepen kan!
Er zitten, zoals wij weten, nog meer legendes om Sinterklaas heen, maar waarom wij deze heilige man, die oorspronkelijk uit Turkije kwam, uit Spanje laten komen, is en blijft een raadsel voor mij. Spanje! Het land dat ons tachtig-jarige tirannie en daarbij de Inquisitie gaf! Per slot van zake, nog steeds, als we erg bang zijn, hoor je Nederlanders zeggen dat ze het “Spaans benauwd” hebben!
een meermin met spiegel en
lang rood haar
Ik heb op het internet veel interessants over gevelstenen gevonden en weet nu dat er een Vereniging van Vrienden van Amsterdamse Gevelstenen is en dat die vereniging op een adres in de Jordaan gevestigd is. Ik weet dat een adres zoals Bloemgracht 119HS in de Jordaan is, want de naam Jordaan komt niet van de rivier in de bijbel, maar is hoogstwaarschijnlijk afgeleid
van het Franse woord “jardin”, dat tuin betekent, want in de 18de eeuw waren er daar veel tuinen en woonden er ook Franse vluchtelingen die over “Les Jardins” spraken. Vandaar namen zoals de Egelantiersgracht, de Eerste Leliedwarsstraat, Goudsbloemgracht, Rozengracht. Tot het midden van de 15de eeuw waren de huizen in Amsterdam van hout en hadden ze rieten daken.. Toen, echter, (nu citeer ik direct vanuit de website van de gemeente Amsterdam: ‘t Mokums abc’tje) : “In 1452 sloeg het noodlot toe. Er brak brand uit bij de Oude Kerk. Het grote stenen gebouw bleef gespaard, maar het vuur sloeg razendsnel over op de houten huizen in de omgeving. Mede door de sterke noordoostenwind stonden de Amsterdammers machteloos om het vuur te remmen. . De schepen in het Damrak, de Nieuwe Kerk en vele kerkschatten, het Stadhuis, veertien kloosters, het Begijnhof, de Regulierspoort (de huidige Munttoren), de Heilige Stede (beter bekend als Nieuwezijds Kapel) en oneindig veel huizen werden door de vlammen verteerd. Bijna tweederde van de stad brandde.”
Volgens het stadsbestuur moesten voortaan huizen van steen gebouwd worden en de rieten daken moesten vervangen worden door dakpannen. Ook houten uithangborden werden in de ban gedaan en “plots waren de Amsterdammers hun herkenningstekens kwijt”. De oplossing voor een bevolking waarvan de meesten niet hadden geleerd te lezen, te schrijven en te rekenen, werd spoedig gevonden: uithangborden van steen in de muur inplaats van aan de muur: gevelstenen dus.
Wat hebben wij oneindig veel
te danken aan Dhr Hendrik Goeman Borgesius (ja, ook voor mij een volkomen onbekende naam), toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken, die de leerplichtwet opstelde, die op 1 januari 1901 is ingevoerd! Dit heeft betekend dat vanaf die datum wij allen, rijk of arm, naar school moesten en dat de meeste leerplichtigen hebben leren lezen, schrijven en eenvoudig rekenen. Omdat de meeste mensen analfabeet waren, waren ze afhankelijk van afbeeldingen; vandaar de herkenningstekens die gebruikt werden voordat in de 18e eeuw straten namen kregen en de huizen genummerd werden
Daarvoor gaven uithangborden en gevelstenen het adres aan en woonden mensen in ‘De Roode Leeuw’, naast ‘De Bruinvisch’ of tegenover ‘De Blinde Ezel’.
In het oude centrum van Amsterdam, bvb, in de dwarsstraatjes en steegjes zijn gevelstenen vooral te vinden, want daar mochten bedrijven zich vestigen.
In plaats van uithangborden komen wij ook uithangbeelden tegen, vooral een kopbeeld dat of op de luifel van een winkel gezet wordt of aan de gevel wordt bevestigd. Hier denk ik aan “gapers”, mannenkoppen met de mond wijd opengesperd, niet omdat ze aan het gapen zijn, maar om de kwade (zieke) geest het lichaam te laten verlaten of omdat ze een medicijn moeten innemen, want gapers gaven het adres van apothekers aan. De gaper werd afgebeeld als een man uit een zuidelijk land, vaak met een tulband op, zoals deze twee en zijn alleen in Nederland en Vlaanderen te vinden.
Heel interessant en vreemd te bedenken dat wij de enige landen zijn waar apothekers deze eigenlijk beangstigende koppen als een soort reclame aan hun winkels bevestigd hebben.
Inde Drie Franse Vlessen 1608
Denkelijk verwijst bovenstaande gevelsteen naar een wijnhandelaar. Zoals u kunt zien zijn de flessen, zoals die voor de Italiaanse Chianti, in stro verpakt.
‘Regenerator in Residence.’
Creative Business van Hogeschool Inholland heeft een nieuw soort tijdelijke functie ontwikkeld: de ‘Regenerator in Residence.’ Gebaseerd op het concept van een Artist in Residence, is het doel van deze functie om deel te nemen aan en het verzorgen van een aantal activiteiten op uitnodiging van het lectoraat New Urban Tourism, de Urban Leisure & Tourism Labs in Amsterdam en Rotterdam en het expertise netwerk ENSUT. Het programma bestaat uit het geven en waar kan gezamenlijk vormgeven van lezingen, onderwijs, onderzoek, delen van kennis, kunde, inzichten en luisteren naar elkaar.
Dit innovatieve concept werd voor het eerst geïntroduceerd door Inholland in 2023 met Regenerative Place-sourced Designer Jenny Andersson. Dit jaar heb ik de eer om de ‘Regenerator in Residence’ te zijn, een rol die mij in oktober in Amsterdam en Rotterdam zal brengen om actief deel te nemen aan regeneratieve placemaking-activiteiten.
Wat betekent dit, Regenerative Placemaking?
Wat is ‘Regenerative Placemaking’ precies? Het is een benadering van stedelijke en gemeenschapsontwikkeling die erop gericht is levendige, duurzame en veerkrachtige ‘places’ te creëren door ecologische, sociale en economische overwegingen te integreren. In tegenstelling tot traditionele ontwikkelingsmethoden legt regeneratieve placemaking de nadruk op het herstellen en verbeteren van de natuurlijke en sociale systemen binnen een gemeenschap. Hiermee wordt de onderliggende es-
sentie en het ‘potentieel van een place’ geïdentificeerd. De aanpak streeft ernaar samen te werken met de mensen van die specifieke plek (“lokale community”) om activiteiten te vinden waaraan ze kunnen deelnemen, en uiteindelijk leiden, die resoneren met dit ‘place potentieel’ en de capaciteit van de gemeenschap.
Regeneratieve placemaking gaat over het creëren van levendige en veerkrachtige gemeenschappen door rekening te houden met alles wat een plek speciaal maakt. Het begint met holistisch denken, wat betekent dat men alle unieke elementen die een plek definiëren begrijpt. Het richt zich ook op gemeenschapsdeelname, waarbij ervoor wordt gezorgd dat lokale bewoners actief betrokken zijn bij het vormgeven van hun omgeving. Plaatsgebonden ontwerp betekent dat ontwikkeling is afgestemd op de specifieke kenmerken en cultuur van de locatie, waardoor bewoners een gevoel van identiteit en verbondenheid krijgen.
Het doel is om de vitaliteit, gezondheid en veerkracht van plaatsen op te bouwen door de gemeenschap en de natuur sterk, verbonden en aanpasbaar te maken. Dit gaat verder dan alleen duurzaam zijn; het omvat actief het herstellen en verbeteren van natuurlijke en sociale systemen. Dit omvat praktijken zoals het herstellen van natuurlijke habitats, het verbeteren van de bodemgesteldheid en het versterken van gemeenschapsnetwerken. Innovatie en creativiteit zijn essentieel om complexe uitdagingen aan te pakken, vaak te beginnen
met kleine experimenten, ervan te leren en vervolgens voort te bouwen op wat is geleerd. Samenwerking is ook cruciaal, waarbij partnerschappen tussen diverse belanghebbenden, waaronder overheid, bedrijven, non-profitorganisaties en bewoners, worden bevorderd. Tot slot waardeert deze benadering het leren van het verleden en het denken op lange termijn om een bloeiende, vitale en levendige toekomst te waarborgen.
De onderzoekers van Inholland werken al enkele jaren samen met de gemeenschap in AmsterdamNoord en Rotterdam-Zuid en een van de dingen die ze hebben ontwikkeld is de ‘story bench.’ Een nieuwe versie zal tijdens het verblijf worden onthuld in het gloed nieuwe schoolgebouw van Inholland in Amsterdam, wat ligt op het Zeeburgereiland, geheel omringd door water.
Het zal een plek zijn waar de hele gemeenschap, van studenten, (toeristische) onderzoekers, bewoners en werkveldpartners kunnen komen luisteren naar de verhalen en de potentie die deze plek en de omgeving herbergt. Via een QR-code zullen verhalen (waaronder een podcast interview met mij ��) over de locatie, regeneratief toerisme en placemaking te beluisteren zijn. Ruimte bieden om te zitten en na te denken over de vele lagen van een ‘plek.’
Dr Dominique Hes, Chair of the Board of Greenfleet, M.AIRAH, M.AICD, GIA(A) 0425 765 688
Mijn zoon Joerie
Mijn zoon Joerie, nu 22, is momenteel academie voetbalcoach bij Right to Dream in Ghana. Ik wil een column schrijven over zijn weg daar naartoe, maar begin met onze emigratie naar Melbourne.
Joerie kwam met Ron en mij mee naar Australië toen hij 3 jaar oud was. We gingen voor een jaar avontuur, maar… al het speelgoed werd verkocht in Nederland om met de opbrengst één nieuw ding terug te kopen. We hadden hem ook beloofd dat het in Melbourne niet zou waaien en dat we elk weekend naar een pretpark zouden kunnen, omdat Lunapark niet zo ver weg zou liggen als de Efteling.
Ron en ik hadden eigenlijk geen idee in welke situatie we terecht zouden komen. We hadden ook nog geen huis, maar konden de eerste twee weken in het huis van een collega verblijven. Een collega die we vanaf toen “de meneer” noemden. En oh wow… schoenmaat 48 of zo, want die schoenen stonden gewoon in het appartement.
Settlen in Melbourne ging niet echt makkelijk, vooral omdat we met een enorme jetlag binnen een paar weken een appartement moesten zoeken.
Gelukkig was er toen nog geen ernstige woningnood, en kon de makelaar met ons meedenken. Na verschillende appartementen en huizen in de buurt van de Nederlandse speelgroep in Elwood bekeken te hebben, bleek alles toch te veel voor ons budget. Hoewel we belastingvoordeel hadden als zogenaamde expats, moest het eerst nog wel betaald worden, was Ron zijn
redenering.
Uiteindelijk kwamen we via MCIM terecht in Southbank. Een leuk tweekamerappartement met een studeerkamer was prima voor ons toen nog kleine gezinnetje. De beste tip die ik van de makelaar kreeg, was om een appartement te kiezen op een etage met alle faciliteiten te, zodat we ruimte hadden voor Joerie om te rennen en andere kinderen uit te nodigen.
Dat was een gouden greep. Niet lang daarna kwamen er mensen op bezoek die we tijdens onze eerste weken hadden leren kennen.
Sam, die nu nog een goede vriendin is, kwam regelmatig met haar toen drie kinderen op bezoek. We konden lekker zwemmen in het zwembad, rennen op het tennisveld en ‘s avonds barbecueën.
Mijn drukke Nederlandse leven werd opeens bijna volledig gefocust op mijn 3-jarige Joerie.
Toen ik ook nog kennismaakte met de Nederlandse speelgroep in Elwood, was mijn kleine gezinnetje al snel gesetteld. Oh ja, en Joerie koos voor een elektrisch motortje van het geld van zijn speelgoed, waarmee hij speelde op het pleintje vlakbij de barbecue.
Het avontuur kon beginnen.
Wordt vervolgd
Carole Overmaat
SPORT
- by Henry van Zanden
Euro 2024
It was a pulsating Euro for Dutch fans who dared to dream, dodged a few bullets and was just a win away from the final. The 3-0 win against Romania was the highlight with player of the match and Golden Boot winner, Cody Gakpo, scoring two goals.
Against Turkey, the Dutch showed determination, passion and grit silencing critics who questioned their lack of commitment and effort. It was the brilliance of Koeman who brought on Weghorst for Bergwijn just before half time which provided much more spark up front. In the second half, he could see that the Dutch defence lacked pace bringing on Joey Veerman and Micky van de Ven who made a match--winning goal line clearance off the line denying Turkey a late equaliser.
After holding off Turkey to win 2-1, the Oranje faced a star-studded England team in a highly controversial semi-final. It was the first time The Netherlands had reached a Euro semi-final in 20 years.
“I think for the whole nation it’s something special,” Koeman said.
“We are a small nation, and we are part of the semi-final with England, France and Spain... We are really proud to get the opportunity to play for a spot in the final on Wednesday. England have good players, but we have too. We play in Dortmund, in one of the most beautiful stadiums, closer to the Netherlands, maybe that also makes a difference.”
The match was soured by a controversial penalty awarded by a controversial referee
in the 18th minute. The Dutch began well with Xavi Simmons scoring a spectacular strike in the 7th minute from outside the box. However, England responded by dominating possession particularly in the midfield. England uncharacteristically played with three at the back and shifted an extra player into the midfield. Despite their superior possession, Dumfries not only came close to redeeming himself with a header that smashed against the crossbar but made a great clearance from the goal line.
The penalty was at best questionable. Firstly, Saka appeared to handle the ball before Kane delivered his shot over the bar. A goal kick was awarded by the referee, but the VAR urged Felix Zwayer to review his decision to award what was to be the most controversial penalty in Euro 24. The Dutch players and fans were furious. Even ex-English stars such as legendary Liverpool defender, Jamie Caragher and Man United Gary Neville slammed the decision. Neville described the decision as disgraceful. The BBC analyst remarked, ‘There’s no way that was a penalty. He just goes in to naturally block the shot. It’s not a penalty for me. He was supported by Alan Shearer who agreed that Dumfries only attempted to block the ball.
Kane appeared to kick Dumfries boot when getting the shot away. Very few football pundits believed it to be a foul. It looked to be a legitimate block. The VAR was introduced to filter out ‘clear and obvious mistakes’ from football. Unfortunately, VAR has far exceeded its authority by correcting refereeing decisions that were more in the grey area rather than a mistake.
Ronald Koeman was fuming after the match blaming VAR for “destroying football. Football is getting destroyed by these types of decisions by VAR. This penalty would not have been given in England. What should you do as a defender? I thought the referee whistled for a lot of silly things, but that’s not why we lose… This is not a penalty. His only intention was to block a shot. Harry Kane then shoots, and their feet collide.” (Koeman to
reporters after the match.)
Captain, Virgil van Dijk, was furious and was not slow in venting his frustration after the game. “I don’t know if I should say something about that. I said it to the Dutch media. I think it says it all that the referee went in quite quickly after the game. I had no time to shake his hand. But it is what it is. The game is done. We lost. Certain moments were obvious that they (decisions) should have gone our way, but they didn’t… It is difficult to accept this. It has been a tough year. We had a big dream and we felt we could have achieved it…”
After the 18th minute goal, England dominated the half with Foden narrowly missing with a shot grazing the upright. Koeman realised that he had to make changes. He introduced an extra player into the midfield and brought on Wout Weghorst came on to replace an injured Depay. The contest was much closer in the second half with the turning point coming after a Dutch freekick. Van Dijk and Ake attacked the ball with the English defender narrowly heading the ball away for a corner. However, Ake was brought down by a defender who had both arms around Ake dragging him to the ground. To make matters worse, Felix Zwayer awarded a goal kick. After Van Dijk complained about both the decision and his rejection of checking the VAR for a penalty, Van Dijk received a yellow.
While watching the match, I felt that both Xavi Simons and Cody Gakpo had run out of steam. I sensed that England might score down the Dutch defensive flank where they scored their two goals – one offside and the winner by Ollie Watkins with minutes to spare. Unfortunately, Stefan de Vrij, a standout player for the Dutch, was unable to close-down Watkins to deny him the winner. PSV’s Jordy Schouten and Xavi Simmons played well but Xavi faded after switching to the right. It is easy to comment after the game, but I would have preferred to have had Joshua Zirkzee to have come on much earlier as Depay’s replacement. Instead, Joey Veerman replaced Memphis where he helped to stop the Dutch mid-
field from being overrun as well as providing some dangerous crosses. There will be plenty of criticism of the Dutch team mostly by those who have little understanding of football. Once the initial disappointment wears off, there ought to be some praise for the Oranje given that 4/5 main midfielders that should have been playing were unavailable for selection due to injury. Their biggest weakness was in their midfield, and this was exposed by England especially in the first half where Foden, Bellingham and Mainoo dominated possession. It may have been different had De Jong, Koopmeiners, Weiffer, De Roon or Timber had been playing. Imagine England without Foden, Bellingham and Mainoo.
Gakpo looked to be the player of the series for the Dutch and almost broke the deadlock in the semi-final with a right foot stab that was parried by the English goalkeeper. In the end, it was a close match.
The Dutch fans were incredible painting German streets Orange that also echoed a chorus of Dutch football songs. The support was magnificent. Taking to X, Ronald Koeman addressed the supporters, “Our adventure came to a painful end last night in the semi-final, in a match in which our team gave everything. I am proud of this great group of players and staff, who worked together with enormous dedication. The support of all the Oranje fans was also unparalleled and overwhelming: wherever we went, they coloured the host cities orange. I want to thank everyone for this wonderful journey, we showed who we are and put the Netherlands back on the map.”
The Netherlands will be back together in September as another Nations League campaign gets underway with ties against Bosnia & Herzegovina and Germany
Transfer News
Erik Ten Hag has signed Joshua Zirkzee. Matthijs de Ligt is close to signing and is just awaiting his medical results. It was disappointing that he did not get any playing time for the Dutch team. I was hoping he would play as a defensive midfielder. To complete the Dutch influence, Ruud van Nistelrooy returns to Man Utd as a coach 18 years after leaving. He is joined by Rene Hake from Go Ahead Eagles. Manchester great, Jaap Stam turned 52 this week. I noticed in the transfer lists a central defender, Finn Stam, (Jaap’s son) who has left AZ on loan to Groningen.
Australian goalkeeper, Matt Ryan has departed AZ Alkmaar. AZ have signed PSV’s Joroen Zoet on a free transfer.
Ajax have signed Arsenal 18-year-old keeper, Tommy Setford. 28-year-old winger Bertrand Traore has returned to Ajax from Villareal on a free transfer.
Australian Central Coast midfielder, Max Balard has signed on a free transfer to newly promoted Eredivisie side NAC Breda. Adelaide Joe Gauci has signed for Aston Villa as their backup keeper. Wellington Phoenix FC have sold Oskar Zawada to RKC Waalwijk. Meanwhile, Heracles have sold German born attacking midfielder Anas Ouahim to Sydney FC. Defender, Bart Vriends has joined Adelaide United on a free transfer from Sparta.
Feyenoord have sold Mats Wieffer to Brighton who already have three Dutch players: Dutch national team goalkeeper, Bart Verbruggen, centreback and U21 international, Jan Paul van Hecke. To complete an impressive triple Dutch defence, is ex-Ajax right back Joel Veltman. A player to look out for is Australian U/23 player, Cameron Peopion, who is a midfielder in Brighton’s Academy Premier League side.
