Facelift voor het stadhuis • Scholencentrum Hoogstraten
Meerle in 100 foto’s • 5 jaar urban run • 30 jaar brieven schrijven
Dreefse heilwens uit 1951 • Voetbal uit de startblokken...
‘Goeiemorgen’, zeg ik tegen de anderstalige man die mijn krant per uitzondering wel eens tijdig in mijn brievenbus wil steken. Ik steek mijn hand uit om mijn krant in ontvangst te nemen. ‘De Morgen?’, vraagt hij. Een misverstand om 8 uur ’s morgens. De goede man had het niet zo begrepen, onze Nederlandse taal wordt wel vaker als moeilijk ervaren. Desalniettemin, mijn krant was voor het eerst sinds lang nog eens op tijd. Meer nog, ik had heel de week al een krant mogen ontvangen, weliswaar pas tegen een uur of 11, maar ik had er wel eentje. Beter iets dan niets, zullen we maar zeggen.
Telkens wanneer mijn krant er niet voor 9 uur is en de bezorger al een uur respijt had, meld ik via de website dat ik mijn krant (weer) niet heb ontvangen. En (weer) krijg ik na enkele tellen een bericht dat het vervelend is dat ik mijn krant heb moeten missen, met excuses voor het ongemak. Mijn melding wordt automatisch doorgegeven aan de bezorgorganisatie (hip hip hoera), en dat zou voldoende zijn om de bezorging weer volgens afspraak te laten verlopen, op weekdagen voor 8 uur en op zaterdag voor 10
Verba volant, scripta manent
uur. Niet dus. Gelukkig volgt er een compensatie en wordt de krant van de betreffende dag gecrediteerd. Aardig van hen, maar dan heb ik nog steeds geen krant. De wederzijdse contractverplichtingen zijn weer voor een dag opgeheven.
Ik kan ook de krant digitaal lezen, zo klinkt het keer op keer, ik hoef dan niks te missen en heb altijd het laatste nieuws bij de hand. Voor eens en voor altijd, ik heb daar geen zin in! Ik betaal voor een papieren krant en zo wil ik hem ook in mijn brievenbus krijgen op het afgesproken tijdstip. Het digitale kan mij vooralsnog niet boeien.
Twee keer nam ik telefonisch contact op, na 10 minuten in de wachtkamer, word ik telkens vriendelijk te woord gestaan. Het begrip aan de andere kant van de lijn is erg groot, maar dat stemt mij niet echt dankbaar - zijn loon zal wel tijdig worden gestort, maar naar mijn krant kan ik te dikwijls fluiten. Geen slecht woord over mijn telefooncorrespondenten, zij doen hun werk goed en hun medeleven is gemeend, maar wanneer ik ’s och -
Wegé tekent
tends weer eens van mijn brievenbus terug kom zonder krant, zal je mij dus niet horen fluiten.
Zo gaat het soms ook met uw Hoogstraatse Maand, de levering in uw brievenbus laat ook wel eens te wensen over, en neen, dat ligt niet aan onze medewerkers. Ons zweet is op dat moment al opgedroogd, meer nog, op de laatste donderdag van de maand - de dag dat u uw maandblad in uw brievenbus zou moeten vinden - beginnen wij al aan een volgende editie. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, maar die van de opvolgers van tante Pos ook, zo blijkt.
Gelukkig komt het met de bezorging van ons blad haast altijd wel goed. Wij kunnen alleen maar uw vertrouwen in onze redactie vragen, we zullen er alles aan doen om een goed blad te blijven maken. Vandaar dat we binnenkort weer zullen vragen om uw abonnement met een jaartje te verlengen. ‘Verba volant, scripta manent’, woorden vervliegen maar het geschrevene blijft. Wij blijven schrijven, zolang als u wil blijven lezen wat er in onze regio leeft. (JJ)
Leo van Aert: het geluk bij heel veel ongelukken
“Ongelukken zijn lastig, maar…”
Bij het naar buiten gaan roept Leo me toe: “Och ja, dat ben ik nog vergeten te vertellen, ik ben ook nog eens bijna doodgebloed op een lijnvlucht van Schiphol naar New York. Dat zit zo….” Leo van Aert (°1946) weet van geen ophouden. Het ene verhaal volgt al snel op het andere, stuk voor stuk getuigen ze van een bijzonder leven met onwaarschijnlijk veel vallen en opstaan. Over de ruige jaren ’50, de golden sixties met de lange, wapperende haren en wilde rockmuziek, naar de jaren ’80 waarin hij op eigen benen zijn weg vond in antieke bouwmaterialen in zijn huidige stek in de Tinnenpotstraat. Veel rock ’n roll zat er niet aan, wél veel bloed, zweet en tranen. Wie denkt dat hij het daarna wat rustiger aan zou doen, kent Leo duidelijk niet. Rond de eeuwwisseling haalde hij zelfs het wereldnieuws tot in China, omdat hij eigenhandig een koïkarper uit zijn vijver reanimeerde - wie anders krijgt dát voor elkaar? Zijn vrienden zeggen al lachend: “Met alle ongelukken die Leo heeft gehad, vul je vlot een hele gazet.” Waarop Leo waarschijnlijk antwoordt met nóg een verhaal dat je mond laat openvallen.
Leo is geboren in Hoogstraten, in de Heilig Bloedlaan, in 1946. Hij had twee zussen, “één onder en één boven hem”. Getrouwd met Hilda Pemen, “één van de zeven dochters van Meer”. Samen hebben ze twee dochters, Pascale en Sabine, en vijf kleinkinderen. Hij is bovenal een rasverteller, getuige daarvan onderstaand verhaal dat van het ene naar het andere… ongeluk voert.
Kookwas
Mijn vader was kuiper; hij maakte van die grote whiskyvaten, cognacvaten, tonnen. Hij maakte ze, maar deed vooral herstellingen. Die vaten werden bij hem afgezet en hij maakte daar weer nieuwe van. Vanaf dat ik elf, twaalf jaar was, mocht ik hieraan meewerken, en op die manier heb ik het vak geleerd. Die handigheidjes kwamen goed van pas toen ik later ging werken bij aannemer Wendrickx, hier in Hoogstraten.
Maar laat ik starten bij het begin. Vijf jaar oud was ik, toen er een verschrikkelijk ongeluk gebeurde bij ons thuis. In de keuken stond een Leuvense stoof met een keteltje wasgoed te koken. Mijn moeder was niet in de buurt en ik was alleen thuis. Ik merkte dat de was aan het overkoken was. Ik probeerde de ketel van het vuur te duwen, maar die kantelde en ik kreeg heel dat kokende water over mij. Ik was voor de helft van mijn lichaam verbrand en heb heel lang in het ziekenhuis gelegen, ik denk wel zes maanden. Er waren heel wat huidtransplantaties nodig geweest, die nu nog steeds zichtbaar zijn, vooral aan mijn benen en billen, waar huid werd genomen om te transplanteren.
Ik herinner me nog dat ’s avonds het vocht van mijn lichaam droop op al die plaatsen waar geen huid meer was. Dat werd ingewindeld en elke dag werden die windels vervangen. Die moesten van mijn huid worden getrokken en dat deed afgrijselijk veel pijn. Dat heeft maanden geduurd. Soms vonden de verplegers me ergens in een hoek van de gang als ik wist dat ze zouden komen. Na een tijd hebben ze me vastgebonden in bed met leren riemen. Heel dat ziekenhuis heb ik daar bij elkaar gebruld van de pijn. Ik heb het gelukkig overleefd, maar ik weet nog heel goed dat het een afschuwelijke periode was in mijn leven.
Steekvlam
Ik was amper 18 toen ik mijn vrouw leerde kennen. We kenden elkaar al vaag, zo van ’hier en ginds’. We kwamen elkaar weleens tegen als Hilda de kinderen van dokter Faes naar school bracht, maar echt contact hadden we nog niet gehad. Tot die ene dag, die ik nooit zal vergeten. Ik werkte toen bij aannemer Wendrickx, gespecialiseerd in dakwerken, sanitair en loodgieterij. We waren aan het klussen bij garage Nawrot in Rijkevorsel. Ik zat op het dak en onderaan stond een
Leo als kleine bengel van 10, 11 jaar
OMSLAGVERHAAL
grote ketel pek te pruttelen - toch zo’n 60 à 70 liter. Een brander eronder, wachten tot die pikzwarte massa gloeiend werd, en dan in emmers naar boven dragen met een ladder. Tegenwoordig zou niemand het in zijn hoofd halen dat soort stunts uit te voeren, maar toen hoorde dat gewoon bij je werk.
Op een bepaald moment zag ik blauwzwarte rook uit de ketel komen. Ik daalde het dak af om de brander uit te zetten. Ik had nog een lege emmer mee naar beneden genomen en zette die nietsvermoedend naast de kokende ketel. Net op het moment dat ik begon te scheppen, ontplofte de boel. Er volgde een steekvlam van metershoog… Instinctief trok ik mijn gezicht weg, maar mijn linkerhand en pols zaten helemaal onder de gloeiende pek. Niet zomaar een paar druppeltjes, maar helemaal zwart. “Dit is goed mis,” schoot door mijn hoofd, terwijl ik zwaargewond werd afgevoerd naar dokter Faes in Hoogstraten.
De dokter keek ernaar en zuchtte: “Oei, dat gaat iets voor het gasthuis zijn... Maar eerst moet ik je nagels eruit trekken, anders groeien die er nooit meer aan.” En voor ik het besefte trok hij - zonder verdoving - mijn nagels van mijn verbrande vingers. Ik kan je verzekeren: dat was geen pretje. Dat was echt om in je broek te pissen van de pijn.
Na mijn ziekenhuisopname moest ik twee keer per dag terug naar dokter Faes voor de verzorging. Elke keer werden de windels verwijderd en vervangen. De pijn
Leo met zijn ouders, grootouders en zus langs de Vrijheid
was niet te dragen - de verbanden kleefden aan de wonde vast alsof ze deel waren geworden van mijn hand.
Maar in dat lijden zat er toch ook een lichtpuntje. Want telkens ik de praktijk binnenwandelde, zag ik daar Hilda. Ze werkte bij dokter Faes en was steevast degene die de deur opendeed. Zij bracht een beetje zon in die donkere dagen van verbanden, brandwonden en pijnlijke verzorging. Dat was het begin. Uit die vonk - of beter gezegd, die steekvlamgroeide iets moois. Een paar jaar later zijn we getrouwd en kregen we twee kin -
deren, Pascale en Sabine. Uiteindelijk is alles goed gekomen: mijn hand en nagels zijn volledig hersteld, alsof er niets gebeurd is. Soms zeggen ze wel eens dat op iedere ramp een geluk volgt… wel, in mijn geval klopt dat helemaal, want dankzij het ongeval heb ik Hilda leren kennen.
Op de motor
Nog voor ons huwelijk moest ik mijn legerdienst doen in Duitsland, in Stollberg. Daar was ik bij de MP (Militaire Politie) en mocht ik elke twee maanden naar huis. Daar keek ik altijd naar uit. Maar mijn dienstplicht van één jaar heb ik echt tegen mijn zin gedaan. Na mijn soldatenleven en - laat ons zeggen - “mijn ongewoon kennismakingsavontuur” met gloeiende pek, vond ik dat het tijd werd voor iets nieuws. Ik kocht een motor, een Adler. Een stoere machine, een beest van een ding. Die motors werden geprezen om hun tweecilinder-tweetaktmotoren. Ook stonden ze bekend om hun soepele acceleratie en uitstekende rijeigenschappen. Al voelde ik me er nooit helemaal gerust bij. Elke keer dat ik ermee reed, spookte dezelfde gedachte door mijn hoofd: “Met dit ding verongeluk ik nog eens.” En zoals dat gaat: wanneer je zoiets vaak genoeg denkt, lijkt die voorspelling wel uit te komen.
Ik had met een gast afgesproken in café de Warande - nu afgebroken, toen nog op de hoek van de Heilig Bloedlaan - om de motor te verkopen. Maar in het café begon die gast wat moeilijk te doen, zo van ‘ik heb gehoord dat die motor toch
niet in zo’n beste staat is, enzovoort.’ Ik zei tegen hem om het tegendeel te bewijzen: ‘Spring er even achterop en we rijden eens naar Meer en terug.’
Ter hoogte van het cafeetje van Wis Marynissen, op de hoek aan de inrit van de bussen aan de Statie, was ik met hoge snelheid een auto aan het voorbijsteken toen het volledig misliep. Ik reed op volle snelheid, want ik wilde laten zien dat de motor toch wel wat vermogen had. Bij het voorbijsteken draaide die auto ineens linksaf, de Minderhoutsestraat in. Getuigen verklaarden achteraf dat hij inderdaad geen pinklicht gebruikte. Geen meter kunnen remmen, en ik reed volgens mij toen wel 100 km/u…
De klap was hevig. De motor vloog in die wagen, achter de chauffeur, en gelukkig maar, want als ik die man had geraakt, was hij op slag dood geweest. De gast die achterop zat vloog als een katapult vijftig meter verder en kwam terecht naast de gevel van een huis aan de parking van de busstatie. Ze hebben mij toen uit de auto moeten trekken en we werden allemaal in de café bij Wis binnengedragen, helemaal onder het bloed en met heel veel breuken. Vandaar werden we overgebracht naar het ziekenhuis.
De verkoop van de motor? Tja, laat ons zeggen dat dat niet meer ter sprake kwam. Mijn bijrijder hield er helaas een levenslange handicap aan over. En de schuld van het ongeval? Die lag officieel bij de chauffeur van de auto. Maar zelf
zijn we er niets mee opgeschoten: zijn verzekeringsmaatschappij was nét failliet gegaan. Pech bovenop pech. En zo verdween de Adler uiteindelijk niet onder iemand anders gat, maar recht het boek in van mijn wilde jeugdherinneringen. Een motor die ik eigenlijk nooit vertrouwde, en dat werd helaas achteraf bevestigd.
Bliksem
Een jaar na het ongeval ben ik getrouwd met Hilda. Zij kwam uit een boerengezin uit de Zandstraat (nu Krekelstraat) in Meer. Hilda was de derde van wat toen werd gezegd: ‘de zeven dochters van Meer’. Ondertussen was ik ploegbaas bij firma Wendrickx en werkten we in de Begijnenstraat, in de gevangenis van Antwerpen. Het dak moest hersteld worden, en ik lag met mijn mannen meer dan vijftien meter hoog zinken platen te leggen.
Onweerswolken dreven over de stad en we maakten ons klaar om naar beneden te gaan. Ik zei tegen de mannen: “Jullie kunnen alvast naar het werkhuis gaan, ik meet nog snel een klein stuk boven op het dak, en geef zo meteen de maten door via mijn walkietalkie.” Plots werd de lucht boven Antwerpen echt pikzwart. Zwaar onweer. Ik zat helemaal bovenaan de punt van het schuine dak te meten, en net toen -boem!- blikseminslag op het dak. Of dat zink nu een aantrekkingskracht had, of het gewoon brute pech was… ik weet het niet. Ik rolde van het dak en bleef in de dakgoot hangen. In negen van de tien gevallen val je dan over de rand, vijftien meter naar beneden. Maar ik bleef bewusteloos in de dak-
goot hangen. En bovendien: er was geen enkel haartje meer op mijn lichaam, alles was weg. Wat ik nooit zal vergeten, is dat die zinken plaat aan de punt van het dak 86 cm moest zijn. Die maat ben ik nooit meer vergeten. De plek waar mijn hamer en zinkschaar lagen was gewoon weggesmolten; onderaan was het bloot hout geworden.
Ladder
Maanden later waren we opnieuw aan het werk in de gevangenis om de dakgoot te repareren en zink te leggen. We stonden op grote hoogte te werken, met een paar mannen in een dakgoot van wel dertig meter lang met een hoek opzij. Op een gegeven moment ging ik in die hoek staan - en plots brak, met een luid gekraak, die hele lange dakgoot af en stortte naar beneden. Ik ben toen flink geschrokken, want het was echt op het nippertje dat ik niet mee met de dakgoot in de diepte viel.
Die periode kende nog een ander ongeluk, nu met een ladder. Dat was een enorm geval; weinig firma’s hadden zo’n grote ladder als bij Wendrickx. Daarmee kon je makkelijk naar het dak van het Klein Seminarie klimmen, bij wijze van voorbeeld. We waren bezig met het repareren van de bodem van een dakgoot. Ik moest met een balk van vijf meter lang, vijfentwintig centimeter breed en vier en een halve centimeter dik naar boven. Met die balk klom ik de ladder op naar de dakgoot, waar drie man stond te wachten om hem aan te nemen. Ik was bijna boven, maar door het gewicht verloor ik de controle en liet de balk vallen.
Op krukken na het motorongeluk
Leo aan het werk in de Tinnenpotstraat
Die stortte naar beneden en schoot in de derde sport van de ladder, waardoor ik bovenaan een enorme schok kreeg en bijna mijn evenwicht verloor. Het scheelde echt geen haar of ik was naar beneden gedonderd.
Ondertussen waren we getrouwd en kregen we snel na elkaar twee dochters: Sabine (1968) en Pascale (1969).
Zonder friet
Op een avond, toen de kinderen al in bed lagen, hadden we wat volk over de vloer en kregen Çois van den Abeele, Jefke Verschueren en ik een klein hongerke. We wilden nog snel een frietje gaan halen bij Jaakske van de frituur, maar die was gesloten. “Geen probleem,” dachten we, “het is kermis in Meer, daar zullen we nog friet vinden.” Dus de auto in. Alleen... ter hoogte van de bouwmaterialen bij Kees van de Velde werden we overvallen door dichte mist. Je zag geen hand voor je ogen. We besloten eigenlijk al om terug te keren - zonder friet - toen er plots iemand met volle vaart op ons inreed. Onze wagen werd vooruit gekatapulteerd en de andere auto vloog dwars over ons, op zijn kant met het dak richting Meer.
Wij kwamen er gelukkig met wat schrammen vanaf. We waren erg bang dat aankomende voertuigen op ons zouden botsen en probeerden hen te waarschuwen met aanstekers. Maar dat haalde niet veel uit in die dichte mist. Intussen trok-
ken we de chauffeur uit zijn wagen en legden hem in het gras, want hij was buiten bewustzijn. Maar nog voor we goed beseften wat er aan de hand was, knalde een andere auto vol in het wrak dat nog steeds over de weg lag.
Mijn auto was intussen tot aan de zetel helemaal in elkaar gedrukt. Dat gebeurde toen ik net als zelfstandige was begonnen, ik zat toen echt krap bij kas. Maar wij lieten ons niet kennen: samen met Çois kochten we bij Geenen een autowrak dat achteraan helemaal in elkaar zat. We hebben toen mijn auto en dat wrak in het midden doorgezaagd en weer aan elkaar gelast. En kijk: zo had ik toch weer een “nieuwe” auto!
Vriesverlet
Toen ik bij firma Wendrickx wegging, ben ik op mijn eigen begonnen. De komende tien jaar had ik mijn handen meer dan vol met het bekleden van dakgoten met een kunststofbekleding, een soort plastiek noemden ze dat toen. Dat waren lange dagen, want ik begon de stellingen om 6 uur ’s morgens op te bouwen en werkte door tot 10 uur ’s avonds. Ik had ook enkele gasten in dienst. Zo belde burgemeester Jos Van Aperen in een strenge winter eens naar Hilda om te reclameren dat het een schande was dat Leo bij zo’n streng vriesweer nog volk liet werken. Hilda antwoordde toen dat het personeel aan de dop stond met vriesverlet, maar die gast die tegen de gevel stond was Leo zelf. Die
kon niet stoppen, ook al was het heel wat graden onder nul.
Ik had ondertussen ook een discotheekinstallatie gekocht uit de dancing Rijerka, recht tegenover de kerk in St.-Lenaarts. Danny Brosens en Jean Van Ginkel draaiden daar toen muziek. Wij woonden toen nog in de Karel Boomstraat, in een huis van de ouders van de gebroeders Mertens. Dat was echt de zoete inval. Ik had daar een bar en er werd goed gefeest in het weekend. In het weekend zetten we de muziek af en toe wat harder, en zo kwam het regelmatig voor dat pastoor Van den Bergh, onze buur, ’s nachts voor de deur stond. Dan belde hij aan - op zijn hoofd een wit potske met flos - en zei: “Leo, kan de muziek misschien wat minder hard, want ik kan niet slapen.” Dat beeld vergeet ik nooit meer.
Ondertussen kochten we een stuk grond in de Tinnenpotstraat. Toevallig was ik bij de gezusters van Nueten in Meer een werkje aan het doen toen ter sprake kwam dat ze nog een schuur, een huis en een stal hadden staan in Merksplas aan de Molenzijde. Dat mocht ik afbreken tegen een gunstprijs. Die gebouwen hadden een speciale steen, een veldovensteen, en daar was ik al lang naar op zoek. Samen met Hilda heb ik dat allemaal panneke voor panneke en steen voor steen met hamer en breekijzer afgebroken en overgebracht naar de Tinnenpotstraat, waar we samen ons huis hebben gebouwd met die veldoven -
Met kinderen en kleinkinderen
Dakwerken aan het centraal station in Antwerpen
steen. Alleen de chape en de plafonneringswerken hebben we niet zelf gedaan.
Twee billen dik
Verder ben ik me samen met Hilda gaan specialiseren in antieke en rustieke bouwmaterialen, meestal afkomstig uit Franse kastelen en pakhuizen. Dat heb ik vol overgave gedaan tot aan mijn pensioen. Op een dag waren Hilda en ik met de vrachtwagen net boven Parijs, op zoek naar oude balken. Terwijl we samen toekeken hoe de mannen die joekels op onze vrachtwagen stapelden, lagen er nog flink wat balken kriskras op de grond. Plots komt een chauffeur met zijn heftruck wat te hard aangereden: hij raakt de hoek van een balk en pats! Die balk schiet de lucht in en komt recht op ons af. Alles gebeurde zo snel dat reageren onmogelijk was. De balk maait me volledig onderuit en landt - hoe kan het ook anders - pal op mijn bil.
Het zag er eigenlijk direct beroerd uit: mijn bil begon enorm op te zwellen. Later zou blijken dat mijn bilspier gescheurd was. Een van die mannen wilde de ambulance bellen, maar daar had ik geen zin in. “Straks moet ik de vrachtwagen achterlaten, en hoe geraakt Hilda dan thuis?” Dus werd ik, kreunend van de pijn, weer in de cabine gelegd. Met mijn linkervoet op het gaspedaal en de handen stijf om de versnellingspook - het leek wel een wedstrijd ‘wie kraakt het hardst’ - zijn we richting huis gereden.
Ter hoogte van Nazareth, tegen Gent, was de pijn zo ondraaglijk dat ik even moest stoppen om op adem te komen. Eenmaal
thuis vloog Hilda meteen naar Paul Cools, onze buurman en kinesist. Paul trok me zonder pardon op zijn schouders uit de vrachtwagen en legde me thuis op de zetel. Mijn broek kregen we niet meer uit - die bil was inmiddels zo opgezwollen, twee billen dik. Uiteindelijk heb ik daar wekenlang op die zetel gelegen.
Versplinterde botten
In de schaarse vrije tijd die ik had ben ik ook nog brandweervrijwilliger en ambulancier geweest. Mijn goede collega bij de brandweer was Louis van Luffelen‘Louis Ballon’. Met hem heb ik heel wat slachtoffers uit hun autowrak moeten bevrijden. Vooral als er kinderen of jongeren bij betrokken waren, bleef dat wel in je kleren hangen. Ongelooflijke taferelen zijn we tegengekomen. Dat was toen allemaal nog onder leiding van brandweercommandant Michel Brosens, een bijzonder fijne mens was dat.
Ondertussen trouwde dochter Pascale met Bart de Roover, de voetballer. Sabine trouwde met Berry Wittenberg. Berry werkte voor een Amerikaans bedrijf, later verhuisde het koppel naar San Francisco maar ondertussen wonen ze terug in Nederland.
Na het stopzetten van de zaak had ik meer tijd om wat klusjes bij mij thuis uit te voeren. Zo was ik aan mijn groot tuinhuis het houtwerk aan het bekleden met kunststof. Dan verslijt alles minder snel. Ik had een stelling geplaatst voor de stabiliteit. Maar bij het betreden van de stelling is er waarschijnlijk een plank doormidden gebroken, waardoor de stelling
in de grond zakte en omsloeg. Vervolgens is er een zware balk losgekomen en die is op mijn bil terechtgekomen. De beenderen in mijn bil waren op heel wat plaatsen gebroken, allemaal kleine stukjes versplinterde botten. Ik ben toen naar mijn telefoon gekropen, die gelukkig in de buurt lag, en zo heb ik Hilda kunnen verwittigen.
Toen ik in het ziekenhuis aankwam, zag ik op de monitor dat mijn hartslag over de 200 ging. Daarna heb ik zeven maanden hier in de living in bed gelegen. En elke maand opnieuw ging ik naar het ziekenhuis om foto’s van mijn bil te laten nemen om te zien of al die stukjes wel aan elkaar aan het groeien waren. Als dat niet zou gebeuren, wist ik wat er te gebeuren stond: namelijk een amputatie. Gelukkig is het allemaal goed gekomen, al heeft de revalidatie heel lang geduurd.
Wereldnieuws
Op 1 november 2003 gaven Hilda en ik een feestje thuis voor vrienden en familie. Hilda merkte dat er iets mis was met de koi-karper. Het beest maakte rare bewegingen en bleef toen doodstil drijven in de vijver achter het huis. Ik vermoedde dat de vis een hartaanval had gehad en heb het beest twintig minuten lang hartmassage gegeven onder water. Ik voelde dat het beestje wat bij zijn positieven kwam. Die aanpak slaagde kennelijk: de koï herstelde!
Die reanimatie kreeg buitengewone media-aandacht. Na een klein artikel in de Gazet van Antwerpen, kreeg ik al vroeg in de ochtend daarna een interview op radio Donna. Dat leidde tot een stroom telefoontjes en zelfs uitgebreide verslaggeving door zes tv-stations, het verhaal kwam in Man bijt Hond, op VTM, RTV, RTBF, zelfs de BBC pikte het op en speelde het door naar CNN. Tot in China verscheen het verhaal van de wonderbaarlijke redding in de kranten. Ik geloof dat meer dan 175 landen het nieuws van mijn koï uit het landelijke Hoogstraten brachten. Een week lang stond het op de tweede plaats in Yahoo’s top tien van leukste feiten wereldwijd.
Het bleef er zelfs niet bij. Koïliefhebbers uit binnen- en buitenland toonden grote belangstelling voor de reanimatietechniek, verschillende clubs namen de methode op video op en hebben die wereldwijd verspreid onder hun leden. Reanimatie van een koïvis bleek niet alleen mogelijk, het inspireerde blijkbaar de internationale koïgemeenschap…
De ‘zeven zussen van Meer’
OMSLAGVERHAAL
Over kop
In de winter van 2017 waren we op Tenerife, het was er verschrikkelijk slecht weer geweest. Stormweer met wegen vol takken, kiezel en modder. De volgende dag begon het toch te kriebelen en wilde ik gaan fietsen. Op de terugweg, bijna thuis, zag ik nog een gat, een put in de weg… maar als je dat ziet, is het meestal al te laat. Ik ging over kop, recht met mijn gezicht tegen de borduur.
Vijf ribben gebroken en een aantal kneuzingen, kaak gebroken, al mijn tanden afgebroken, kin open. Helemaal onder het bloed terug naar Hilda gereden, die me naar het ziekenhuis bracht. Drie dagen ziekenhuis en zes weken pap eten. En stil zijn - dat laatste vond Hilda eigenlijk nog het gemakkelijkste van allemaal.
Och ja, dan is er nog het verhaal van dat vliegtuig. Ik zou het nog vergeten! Ik ben ooit bijna leeggebloed op een lijnvlucht van Schiphol naar New York. Wij gingen onze dochter Sabine bezoeken die toen in San Francisco woonde, omdat haar man werkte voor een Amerikaans
DE WERELD VAN
bedrijf. Alles netjes geregeld: vertrek in Deurne, overstap in Schiphol en dan richting Amerika.
Een week voordien had ik de pech dat ik geopereerd moest worden aan een dubbele breuk. Na twee dagen ziekenhuis wilden ze me naar huis sturen, ik vroeg om nog een dag extra omdat de telefoon de voorgaande dagen heel veel had gerinkeld omdat het zo druk was met de zaak. Ik had mijn rust nodig na zo’n zware operatie, en dan kwam er nog de reis aan die al gepland en betaald was.
Toen we op Schiphol aankwamen voelde ik me niet heel erg fris. Het ging me niet af. Net voor het instappen ging ik toch maar even naar het toilet… broek af, en ik zag dat mijn buik compleet paars was, van boven mijn billen tot ver boven de navel. Ik belde dokter Willemse: ‘Dat is een interne bloeding, jongen. Misschien dat je toch maar beter naar huis komt.’
Toch zijn we opgestapt. Niet de meest comfortabele vlucht van mijn leven, dat kan ik wel zeggen. In Amerika hebben we het rustig gehouden. Ik heb toen wel naar
het ziekenhuis in Turnhout gebeld om advies van mijn specialist, maar toen bleek dat hij net overleden was. We hebben dan maar ons plan getrokken. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Maar het had ook mijn allerlaatste trip kunnen zijn.
Beschermengel
Wie Leo bezig hoort, merkt één ding: nergens is er zelfbeklag bij hem. Integendeel, hij vertelt het allemaal met een mengeling van ernst en guitige humor. Zijn vrienden zeggen dat hij méér levens heeft dan een kat, en misschien is dat ook zo.
Hijzelf besluit luchtig: “Och ja, ongelukken zijn lastig, maar zonder die verhalen… wat moest ik anders vertellen?”
En zo is Leo van Aert tegelijk overlever, verhalenverteller en een man die ondanks alles nooit zijn levenslust kwijtspeelde. Een Hoogstratenaar die bewezen heeft dat je, hoe vaak je ook valt, altijd weer kunt opstaan. En zijn beschermengel? Dat moet ongetwijfeld ‘één van die zeven dochters van Meer’ wel zijn. (pm)
VANUIT HET STADHUIS
Nog niets beslist over bejaardenwoningen in ‘het smurfendorp’
Brengt nieuwe verkeersstudie een doorbraak voor de vrachtwagensluis?
GEMEENTEBELEID Tijdens de gemeenteraad van eind augustus waren het niet meteen de geagendeerde dossiers die de meeste gespreksstof opleverden, maar wel de bijkomende vragen van de raadsleden. En zo ging het dan vooral over de plannen voor de bejaardenwoningen op campus Stede Akkers en over mobiliteit: verkeersstudies, een extra zebrapad en moeilijk befietsbare wegen.
U las er al iets over in de Hoogstraatse Maand van september: deze zomer kregen de bewoners van de bejaardenwoningen op campus Stede Akkers in Hoogstraten een brief in de bus van het stadsbestuur. Daarin stond dat hun woningen tegen 2030 aangepast moeten worden om te voldoen aan de hedendaagse duurzaamheidsnormen. Of dat betekent dat ‘de smurfenhuisjes’ gerenoveerd worden of er een nieuwbouw komt, is daarbij nog niet duidelijk. De huidige bewoners krijgen in elk geval woonzekerheid, ook als ze hun huisje zouden moeten verlaten. Ook voor wie op dit moment op de wachtlijst staat was het waarschijnlijk even schrikken, want nieuwe bewoners voor die bejaardenwoningen neemt de stad voorlopig niet aan. Voor alle duidelijkheid: de serviceflats zijn bij dit project niet betrokken.
Raadslid Fons Jacobs (Anders) vraagt tijdens de vergadering van de raad wat meer uitleg. “We zagen dat het college beslist heeft om te starten met een masterplan voor de bejaardenwoningen, waarbij al sprake is van een programma van eisen, de financiering en de concrete uitvoering. Misschien was het een goed idee om dan toch al meer details te geven aan de bewoners en het 60-tal mensen dat op de wachtlijst staat? Die mensen rekenden er natuurlijk op om binnen een aantal jaar te kunnen verhuizen en worden nu ongerust. Onze vragen zijn dus: wat ligt er op dit moment al vast en wanneer wordt daarover gecommuniceerd?”
Het begin
“Laat me even beginnen bij het begin”, reageert schepen van zorg en welzijn Mariëlle Schalk (samen!). “Toen ik startte als
schepen hebben we te horen gekregen dat die huisjes vanaf 2030 niet meer in de huidige staat verhuurd mogen worden. Op het college is dan onlangs afgesproken om te starten met de opmaak van een masterplan. En omdat zo’n besluit natuurlijk breder bekend geraakt, hebben we ook beslist om de bewoners te verwittigen dat die werken eraan komen en dat we voor elk van hen een oplossing zoeken. Ook de mensen op de wachtlijst zijn per brief verwittigd dat de opnames voorlopig worden stopgezet.”
“We hebben er bewust voor gekozen om bijvoorbeeld geen informatiemoment te organiseren omdat we nog maar aan de start staan van het project en zelf ook
niet kunnen zeggen hoe alles vorm zal krijgen. We willen het vervolg in elk geval participatief aanpakken en de mensen dus betrekken. Ik weet dat er bezorgdheid is bij een aantal mensen. Ik ben er al een aantal gaan bezoeken en de woonassistente ook. We kiezen dus voor een persoonlijke aanpak en we zoeken voor iedereen een oplossing. Ik hoop dat de mensen beseffen dat we onze verantwoordelijkheid nemen en voor hen zullen zorgen, maar veel antwoorden kunnen we op dit moment nog niet geven.”
Stap voor stap
“Onze eerste bezorgdheid was om de directe betrokkenen te informeren en hen
Renovatie of nieuwbouw voor deze bejaardenwoningen, dat is nog niet bekend. “We zoeken voor iedereen een oplossing,” verzekert schepen Mariëlle Schalk.’
VANUIT HET STADHUIS
Om te weten of we doorgaand vrachtverkeer kunnen weren via ANPR-camera’s, vraagt de stad eerst een grondige verkeersstudie.
een woonstgarantie te geven, en dat hebben we met die brief gedaan,” vult burgemeester Tinne Rombouts (samen!) aan. “In het najaar starten we met de participatie, om samen met verschillende partners te bekijken hoe we tot het beste resultaat kunnen komen. Het is nog helemaal niet zeker dat er verhuisd moet worden, misschien wordt het allemaal veel beperkter en volstaat een renovatie. Meer details zijn er dus nog niet, die moeten in de loop van het project uitgewerkt worden. We pakken dat allemaal stap voor stap aan, samen met de betrokkenen. Maar je moet nu eenmaal op een bepaald moment starten met communiceren, en dat hebben we deze zomer gedaan.”
We laten niemand In de steek
Piet Van Bavel (Hoogstraten LEEFT)
“Het project staat nog in zijn kinderschoenen,” zegt ook schepen van patrimonium Piet Van Bavel (Hoogstraten LEEFT). “We kunnen natuurlijk niet anders dan als een goede huisvader voor ons patrimonium zorgen en het ook voor de toekomst veilig stellen. Ik betreur dat mensen twijfelen dat wij niet de juiste garanties zouden hanteren voor de bewoners. Niemand zal in de steek gelaten worden.”
De burgemeester benadrukt nog eens dat er op dit moment nog niet meer informatie is dat het bestuur dus niets achterhoudt. Ze hoopt dat dit niet verder in twijfel getrokken wordt. Raadslid Maarten Leemans (Anders) haalt nog aan dat het misschien beter was geweest om de start en de verschillende stappen in het dossier op voorhand al te bespreken met de raadsleden, maar voorzitter Herman Snoeys (Hoogstraten LEEFT) wil de discussie graag beëindigen. Hij vat samen dat iedereen dezelfde bezorgdheden lijkt te delen en dat het college duidelijk het engagement heeft gegeven om iedereen te blijven betrekken.
We gaan naar beter en mooier
Mariëlle Schalk (samen!)
Schepen Mariëlle Schalk besluit de bespreking door te stellen dat ze het masterplan voor de bejaardenwoningen best wel een mooi project vindt. “Die woningen hebben op dit moment tenslotte verschillende gebreken. Nu gaan we naar beter en mooier. Ik kijk dus graag positief naar de toekomst.”
Verkeersonderzoek (bis)
Enkele maanden geleden gaf de gemeenteraad goedkeuring voor een onderzoek dat inzicht moet bieden in de verkeers -
stromen in Hoogstraten, met name welk verkeer doorgaand is of net niet, en om welke voertuigtypes het daarbij gaat. Die informatie zou dan gebruikt worden om de vrachtwagensluizen met ANPR-camera’s operationeel te krijgen waarover al jaren gesproken wordt, en die het doorgaand vrachtverkeer uit het centrum van Hoogstraten en Minderhout moeten weren.
In augustus vroeg het bestuur echter aan de raad om een aanpassing goed te keuren aan de opdracht voor dat onderzoek. Er werden immers maar twee offertes ingediend, waarbij niet enkel de prijs ver uiteen lag, maar ook de concrete informatie die het onderzoek zou opleveren. In de nieuwe opdracht worden de op te leveren resultaten van het onderzoek dus duidelijker beschreven, en de stad voegde ook de mogelijkheid toe om het landbouwverkeer apart te kunnen filteren.
In
10 jaar zijn al massa’s studies besteld geweest
Fons Jacobs (Anders)
Oppositiepartij Anders wil echter eerst een overzicht van alle studies en onderzoeken die de stad de voorbije jaren al liet opmaken. “Er zijn de afgelopen 10 jaar al massa’s studies besteld geweest,” zegt raadslid Fons Jacobs. “Ik zou graag weten welke dat waren en wat de stad met die resultaten heeft gedaan, voor we goedkeuring geven aan nog eens een bijkomende studie van 170.000 euro.”
Data
Schepen van mobiliteit Marc Haseldonckx (samen!) kan alvast een aantal studies opsommen. “Ik heb zelf weet van een oude studie, nog uit de tijd van schepen Van Looy, en van een onderzoek door mensen die op kruispunten en invalswegen vrachtwagenchauffeurs aanspraken om te vragen waar ze vandaan kwamen en waar ze naartoe reden. En dan is er ooit nog eens een meting gebeurd door de provincie, in het kader van de mobiliteitsvisie Noorderkempen.”
“We zullen het overzicht bezorgen, maar voor de rest zijn er, zover ik weet, geen recente data uit metingen. En die gaan we echt nodig hebben om te weten waar
VANUIT HET STADHUIS
De Goorkensdreef werd aangevuld met te grote steenstukken, waardoor je er met de fiets maar moeilijk kon passeren.
het verkeer vandaan komt en naartoe gaat. Als we ooit een vrachtwagensluis met camera’s installeren, dan moet het er ‘boenk op’ zijn. Ik wil niet vooruitlopen op de feiten, maar die metingen zouden bijvoorbeeld even goed kunnen aantonen dat zo’n maatregel geen zin heeft.” De gemeenteraad geeft in elk geval, op Anders na, goedkeuring aan de aangepaste studieopdracht.
Het moet er ’boenk op’ zijn
Mensenrechten
Anders grijpt het agendapunt over de verkeersstudie aan om meteen ook een ander thema aan te kaarten. De partij wil in deze en andere overheidsopdrachten graag een clausule opnemen die internationale bedrijven uitsluit die meewerken aan schendingen van mensenrechten. “We mogen niet blind zijn voor de
herkomst van wat we aankopen,” vindt raadslid Maarten Leemans. “Niet alleen bij bewakingstechnologie zoals de ANPR-camera’s in dit dossier, maar in al onze overheidsopdrachten.”
“Als lokaal bestuur maken we keuzes met gemeenschapsgeld, en die keuzes doen ertoe. We zijn al een fairtrade-gemeente, we werken al met de duurzame ontwikkelingsdoelen van de Verenigde Naties, wij zouden dus ook graag een ethisch aankoopbeleid zien.” Schepen van financiën Arnold Wittenberg (Hoogstraten LEEFT) heeft begrip voor de vraag, maar wil het voorstel liever eerst nog eens grondig bekijken met zijn diensten. Hij belooft er tijdens een latere gemeenteraad op terug te komen.
Zebrapad Van Kuijk
Trouwe lezers herinneren zich misschien nog de petitie die een inwoonster van Minderhout in januari aan de gemeenteraad voorlegde, met 671 ondertekenaars die vroegen om een zebrapad te voorzien
ter hoogte van bakkerij Van Kuijk. Zeven maanden later werd die vraag tijdens de gemeenteraad nog eens in herinnering gebracht.
Schepen van mobiliteit Marc Haseldonckx (samen!) geeft een toelichting over de stand van zaken. “Ik was zelf niet aanwezig tijdens die gemeenteraad, maar ik ken het dossier. Aangezien Minderhoutdorp een gewestweg is, hebben we toestemming nodig van het Agentschap Wegen en Verkeer. We hebben de vraag daar gesteld en van hen ook een eerste voorstel ontvangen, maar daarmee konden wij als stad niet akkoord gaan. We hebben dus een tegenvoorstel gedaan, dat nu door AWV bekeken wordt om te zien of het haalbaar is in functie van de nodige draaicirkels. We blijven in elk geval pleiten om daar een zebrapad te krijgen.”
Steenstukken
Tijdens de gemeenteraad kwamen nog twee wegen aan bod waar het niet meer zo gemakkelijk fietsen is omdat ze onlangs aangevuld werden met te grote steenstukken. Dat blijkt het geval in de Goorkensdreef in Minderhout, een zijstraat van Hal, en ook bij de Hondsdijk in Hoogstraten, de verbinding tussen de Gelmelstraat en het Stip Stappenpad langs de gevangenis.
In de Goorkensdreef werd de weg aangevuld door de steenfabriek, weet schepen van openbare werken Piet Van Bavel (Hoogstraten LEEFT). Er blijkt een overeenkomst te zijn met de stad, die hen verantwoordelijk stelt om de weg te onderhouden. En dat onderhoud blijkt in dit geval niet helemaal correct uitgevoerd geweest te zijn; de stad spreekt hen erop aan. Bij de Hondsdijk blijkt de weg niet goed hersteld te zijn na de werken aan de brug over de Mark. Schepen Arnold Wittenberg (Hoogstraten LEEFT) meldt dat de diensten op de hoogte zijn en de zaak bekijken. Hopelijk zijn beide wegen dus weer fietsklaar wanneer u dit artikel leest. (twi)
Marc Haseldonckx (samen!) Gelmelstraat 30 - 7/7 open - 7u tot 23u 03 314 02 20 - 0471 62 44 79 www.ipatinga.be - ipatinga1@skynet.be
Dalende ledenaantallen bij sommige jeugdverenigingen
Hoedje af voor jeugdbewegend Vlaanderen!
JEUGDVERENIGING Op 17 oktober is er weer een dag van de jeugdbeweging, heel wat leden van de verschillende jeugdbewegingen zullen in uniform de fiets op gaan. In december 2024 blokletterden de kranten nochtans dat de ledenaantallen van de vijf grootste jeugdverenigingen in Vlaanderen sinds 2022 in dalende lijn gingen. Is deze trend ook in Hoogstraten merkbaar? Wij vroegen de jeugddienst naar cijfers en stellen met hen vast dat er globaal een dalende trend is maar dat die sterk verschilt van vereniging tot vereniging. Het enthousiasme van de leden en de leiding is er gelukkig niet minder om…!
LEDENAANTALLEN JEUGDVERENIGINGEN HOOGSTRATEN
KSA
KSA Hoogstraten en Minderhout zijn met 528 leden weliswaar de grootste jeugdverenigingen in absolute cijfers maar in Meer zijn relatief gezien meer jongeren uit de leeftijdsgroep van 6 tot 18 jaar lid van de Chiro. KSA Hoogstraten kent een lichte terugloop van 10% tegenover 2019 terwijl KSA Minderhout een stijging doormaakt van 25%.
De Hoogstraatse jeugddienst bezorgde ons de ledenaantallen van de Hoogstraatse jeugdverenigingen voor 2014, 2019 en 2024.
“Het teruglopend ledenaantal is bij enkele jeugdverenigingen inderdaad voelbaar,” zo klinkt het commentaar van de jeugddienst, “al is dit zeker niet bij elke vereniging het geval. Het verhaal voor Hoogstraten specifiek is dus genuanceerd en verschilt sterk van vereniging tot vereniging. Wanneer er toch een lichte daling merkbaar is, kan dit in grote mate worden toegeschreven aan het steeds breder en diverser wordend vrijetijdsaanbod voor kinderen en jongeren. Dit is op zich een positieve evolutie: jongeren krijgen vandaag de dag de kans om zich ook buiten het jeugdwerk te engageren in uiteenlopende sporttakken, culturele disciplines of andere vrijetijdsactiviteiten. We volgen deze tendensen uiteraard op en blijven inzetten op het ondersteunen van onze jeugdverenigingen en hun waardevolle werking!”
Het verloop is inderdaad per deelgemeente verschillend. Het zou de moeite lonen om de cijfers te vergelijken met het aantal kinderen en jongeren in de leeftijdsgroep van 6 tot 18 jaar.
Mirthe Rombouts schrijft ons met trots: “Wij, KSA Minderhout, zijn een bruisende en grote jeugdbeweging. Momenteel tellen we maar liefst 233 leden en 36 leiders. Ook op kamp trekken we met bijna 200 enthousiaste leden, leiding en koks op pad. Dankzij onze ruime leidingsgroep kunnen we dit goed organiseren. Met zo’n grote bende is er altijd gezelligheid en een toffe sfeer. Vergeleken met andere KSA-groepen buiten de gemeente Hoogstraten, merken we dat wij echt met veel zijn.”
KLJ Meerle blijft ervoor gaan…
KSA Minderhout kende de voorbije 10 jaar een groei met 25%.
Chiro
Alle Chiro-groepen vertonen een licht dalende lijn behalve de Chiro-meisjes van Meerle die na een dieptepunt hun ledenaantal zien stijgen van 76 in 2019 naar 105 in 2024.
Evi Van Gils reageert enthousiast: “We merken dat steeds meer kinderen en jongeren de weg vinden naar onze Chiro. Dat is voor ons een mooie erkenning van het enthousiasme en de inzet van onze leidingsploeg. Elke Chirozondag proberen we een plek te creëren waar iedereen zich thuis voelt: waar kinderen zich kunnen uitleven, nieuwe vrienden maken en samen onvergetelijke momen -
ten beleven. Het is fijn om te zien dat dit aanslaat bij zoveel gezinnen in Meerle en omstreken. Voor ons is het een extra motivatie om ons elke week opnieuw met volle goesting in te zetten.”
KLJ
KLJ heeft het moeilijker. KLJ Hoogstraten hield in 2025 op te bestaan. KLJ Minderhout en Meersel-Dreef zijn voorbeelden van de golfbeweging met hoogtes en laagtes. KLJ Meerle zit in dalende lijn.
Uit hun antwoord op onze vraag spreekt wel duidelijk de goesting om door te gaan: “Bij KLJ Meerle gaat het niet om groot zijn, maar om hecht zijn. Wij kiezen voor
Chiromeisjes Meerle kende na een dieptepunt in 2020 dit jaar het hoogste ledenaantal van de voorbije 15 jaar.
warmte, plezier en samenhorigheid en dat al jaren lang hier in Meerle. Momenteel nemen wij als oud-leiding met veel plezier even de rol van leiding op ons. Maar we dromen ervan dat binnenkort nieuwe, jonge enthousiastelingen de fakkel overnemen en samen verder bouwen aan KLJ Meerle. Mocht nieuwe leiding zin hebben om mee te komen, neem dan gerust contact op via klj-meerle@hotmail. com.”
KLJ Wortel kent ook een lichte daling maar die volgt ook de daling van het leerlingenaantal in de school. In een later artikel willen we op zoek gaan naar een verklaring voor deze evolutie bij KLJ. Hoedje af!
Het runnen van een vereniging met 100,
200 of 300 leden blijft een enorme uitdaging in een wereld met steeds meer regelgeving rond veiligheid, voedselveiligheid, privacywetgeving,… en met sociale media die als een vergrootglas fungeren. Wij doen dan ook zonder meer ons hoedje af voor al die jongeren die wekelijks
deze uitdaging aangaan. Op 17 oktober is het naar jaarlijkse gewoonte feestdag voor jeugdbewegend Vlaanderen met de ‘Dag van de jeugdbeweging’. Dan kleurt het land opnieuw in de kleuren van jeugdbewegingshemden, T-shirts en sjaaltjes. De jeugdraad
en jeugddienst van Hoogstraten en Rijkevorsel organiseren die dag van 7 tot 8.15 uur een heerlijk (gratis) ontbijt op Den Dijk in de Gelmelstraat 109b. Ze vragen om met trots je hemd, sjaaltje of trui aan trekken en een gamel en beker mee te brengen. (hr)
Anciens Joke en Jan over de veerkracht van jeugdverenigingen
“Een echte leerschool voor het leven”
JEUGDVERENIGING We zitten met Joke Verschueren en Jan Leemans op een terras in Hoogstraten. Beiden zijn anciens van de grootste jeugdverenigingen van Hoogstraten: KSA Hoogstraten en KSA Minderhout. Ze waren alle twee ook actief op provinciaal vlak. Jan deed dat als vrijwilliger en als ‘vrijgestelde’. Joke gaf vooral kadervorming, zat in het provinciale beleidsorgaan en werkte later op de jeugddienst van de provincie Antwerpen. Welke impact heeft dit gehad op hun leven? En hoe kijken zij naar de jeugdverenigingen anno 2025 (in een wereld waarin het aanbod voor jongeren zoveel groter is geworden)?
Joke Verschueren: Het aanbod zowel voor de leden als voor de potentiële leiders is inderdaad veel groter geworden, zowel doorheen het jaar als tijdens de vakanties. En het aanbod is ook bereikbaarder. Als je vroeger vanuit Hoogstraten een hobby wilde doen in Turnhout was er geen ouder die eraan dacht om je wekelijks daar naartoe te brengen. Nu gebeurt dat wel. Jongeren leven veel meer in het nu. Ze willen alles meepikken. Dat kost geld en dus gaan ze ook werken als jobstudent.
Jan Leemans: In onze jeugd was kamp vakantie en omgekeerd. Er waren weinig gezinnen die op vakantie gingen. Nu plannen ouders de vrije tijd en de vakantie in met allerlei activiteiten voor hen zelf en voor de kinderen..
Helikopter
Joke: De groepen slagen er wel nog in om op de wekelijkse activiteiten veel kinderen te bereiken. KSA Hoogstraten heeft in de jongste groep meer dan 50 leden, maar dit jaar gingen er slechts een 12-tal mee op kamp. De ouders schrikken er voor terug om hun spruiten al op jonge leeftijd een week mee te geven aan een nog vaak jonge leidingsploeg.
De sociale media en GSM maken bovendien dat ouders vaak en snel reageren op voorvallen groot en klein. Als het bij wijze van spreken zeer warm is op kamp dan zijn er ouders die bellen om te checken of er wel extra water is voorzien voor de kinderen. De helikopterouder, die voort-
durend meekijkt over de schouder van de leiding. Dat vormt misschien wel de grootste bedreiging voor de jeugdverenigingen momenteel.
Anderzijds zijn ouders ook minder betrokken bij de vereniging zelf. Dat zie je ook aan de beperkte aanwezigheid van ouders van actieve leden op bijvoorbeeld een restaurantdag als Comme Chez KSA.
Eigenheid
Jan: Na mijn eerste kamp als leider, toen nog met KSA Meer en Minderhout, bleven Jan Hoet, Johan Hereijgers, Jos Hendrickx en ik nog als enige leiders over. In
Meer ontstond in die tijd onder impuls van pastoorke Jan Van Dijck de Chiro. Jos Vinckx trok toen meermaals aan mijn jas om met Chiro in zee te gaan. We hielden met ons vieren echter voet bij stuk en dankzij de samenwerking met VKSJ is de KSA in Minderhout geboomd tot één van de grootste groepen van de regio. Zij zijn ook nu nog de snelst groeiende jeugdvereniging van Hoogstraten. Dat heeft te maken met het groeiend aantal inwoners maar vooral ook de eigenheid van de groep.
Wij gingen nog jaren koken op het KSAkamp en onze kinderen gingen mee. Toen we later naar KSA Hoogstraten gingen, Joke en Wim gooiden zich voluit… maar lagen nadien uitgeput in de zetel…
haakten ze daar af omwille van de wat ruwere omgang met elkaar. Ze vonden wel hun weg bij KLJ, JNM, Kazoo, Grabbelpas, Prullenbak en vooral bij de Plussers. Joke: KSA Hoogstraten ging en gaat inderdaad voor het avontuur. Moddertochten en zeepschuiven horen daarbij.
Golf
Joke: Er zijn altijd golfbewegingen geweest in de jeugdverengingen zowel lokaal als bovenlokaal. Vroeger bleef men langer in de leiding, sommigen zelfs 10 jaar. Nu blijven de meesten slechts drie of vier jaar. Maar de veerkracht van jeugdverenigingen die is blijvend, iedere generatie heeft nieuwe uitdagingen maar ze vinden zichzelf iedere keer opnieuw uit. Toen er een teveel aan leiding was, trokken ze in KSA Hoogstraten de leeftijd om leider te worden op. Een nieuwe leeftijdsgroep, de Hennies, werd geboren. Je wordt nu pas leider in het laatste middelbaar.
Om de instroom van nieuwe leden te garanderen startte KSA-Hoogstraten enkele jaren geleden met de werking voor de laatste kleuterklas. Toen de taak van bondsleider te zwaar bleek voor één persoon, besloten ze onlangs te werken met een duo. De jeugdbeweging is op die manier een echte leerschool voor het later leven.
Wim en ik hebben elkaar ook leren kennen in KSJ en we hebben er een hechte vriendengroep aan overgehouden. Via onze kinderen herbeleven we nu die periode van voluit gaan voor de vereniging. Het is bij ons ook een open huis. Het gebeurt geregeld dat er onverwacht iemand mee aan tafel schuift. Zelfs nu Nette en Janne gestopt zijn als leider weten ze de weg naar ons nog te vinden.
Jan: En ook Roos en ik vonden elkaar in de KSA en hielden daar fijne vriendengroepen aan over. Ons huis was ook een open huis. En dat het een leerschool voor het leven is, kan ik beamen. In de jeugdbeweging heb ik geleerd om te gaan met crisissituaties, feedback geven, conflicten oplossen, creativiteit aan de dag leggen, organiseren. Je blijft het gesprek aangaan met mensen.
Voorop lopen
Joke: Een verschil met vroeger is dat de huidige generatie jongeren elkaar minder corrigeert in grote groep. Ze spreken zich uit tegen enkele vrienden, maar er wordt minder gesleuteld aan het gedrag in grote groep. Allicht is er meer ruimte voor het individu, maar tegelijk is het ook jammer dat ze elkaar minder opvoeden of aanspreken op gedrag dat niet door de beugel kan. Daardoor gaat niet alle leiding altijd all the way. Soms volstaat het om wat spelletjes te spelen samen, maar wordt een tof verhaal, inkleding en verkleedkleren achterwege gelaten…
Voor mij zijn essentiële waarden van een jeugdverenging het samen bouwen aan een vereniging en elkaar daarin vinden, uiteraard met de samenhorigheid die daarbij hoort.
Jan: De jeugdbewegingen vormen een tegenwicht tegen het egoïsme in onze samenleving.
Joke: Het jeugdwerk loopt voorop in allerlei maatschappelijke ontwikkelingen, dat geldt bijvoorbeeld voor participatie. De jeugdraden waren de eerste om meerjarige beleidsplannen uit te werken en om aan te dringen op een geïntegreerd beleid. Zij dwongen af dat in alle beleidsdomeinen aandacht is voor de impact van beslissingen op kinderen en jongeren.
Jan: Gemengde werking is ook zo’n voorbeeld. Ik zeg soms bij wijze van boutade dat onze scholen nog steeds niet gemengd zouden zijn als het jeugdwerk niet de kaart had getrokken van de gemengde werking. De jeugdbeweging is niet enkel een leerschool voor het leven, de goesting wordt ook van generatie op generatie doorgegeven. Onze oudste kleindochter vertelde na haar eerste kamp 7 jaar geleden: ‘Vake, ik word later leider!’
Een mooiere afsluiter konden wij niet bedenken Over de gemengde werking als een van de opmerkelijke verschillen tussen KSA, KLJ, Plussers en Chiro in Hoogstraten, komen we terug in een volgend nummer. (hr)
Roos en Jan, jeugdwerkers voor het leven. Hier aan de slag als koks op het kamp van Chiro Boom
Jan blijft na al die jaren nog steeds in de potten roeren.
Drie
generaties KSA-ers aan het woord
Een hechte familieband
JEUGDVERENIGING Het is zondagmiddag en de hele familie Bruyndonckx zit bij elkaar. Het gaat er vrolijk aan toe. May trekt zich terug in de keuken voor ‘den afwas’. Mie gaat naar huis. Janne vecht tegen de slaap na een zwaar weekend. Joke schuift mee aan tafel. Voke Jan, zoon Wim en kleindochter Nette willen hun KSA-verleden met ons delen. Jan heeft foto’s en nota’s voor zich op tafel liggen. ‘Amaai voke, gij zijt precies goed voorbereid’ klinkt het lacherig uit de mond van Nette. Jan vertelt dat hij op zolder is gekropen en de Gelmelwacht uit de periode dat hij bij KSA was, heeft doorgenomen. De verslagen en nota’s uit die tijd heeft hij onlangs opgeruimd. Het begin van een boeiende getuigenis van drie generaties door en door Hoogstraatse KSA-ers.
Een KSA loopbaan
Jan: Ik begon in ‘55 op 12-jarige leeftijd als knaap, toen de jongste leeftijdsgroep in KSA en bleef erbij tot in ‘69. Onderpastoor Vlaminckx was onze proost, vanaf ‘61 was dat onderpastoor Jan Verstraelen. Bert Mathijs van het Hoefijzer was tot 1958 bondleider, gevolgd door Nand Doms tot 1962 en daarna Louis Van Dijck uit de Lodewijk de Konincklaan. Zelf ging ik bij de leiding in 1958 en was secretaris tot ‘69. In die jaren was er eigenlijk alleen concurrentie van het voetbal.
Wim: Ik ben bij de KSA gegaan in 1980 en was leider van ‘90 tot ‘99. Met tien jaar leiderschap was ik eerder een uitzondering. Iedereen werd in die tijd niet automatisch leider, zoals dat nu het geval is. De ploeg besprak of hij/zij wel de juiste ingesteldheid had. We werden in die leider vanaf het vijfde middelbaar. We hadden een compacte leidingsploeg met overwegend jongens. Mijn zus, Mie, was jarenlang bondleider. Zij stond niet voor een leeftijdsgroep, werkte draaiboeken en takenlijsten uit voor de activiteiten en was de grote chef. Daarna kwam er een bondsteam van 4 à 5 man en wij bereidden de bondsstaf voor. In de eerste jaren was Frans Wouters nog onze proost. Daarna werd Johan Vermeeren onze volwassenbegeleider en vulde hij de K-momenten in.
Nette: In de lagere school was ik wel lid van KSA maar het keurturnen bij het Spagaatje slokte bijna al mijn tijd op. Tot mama zei dat ik moest kiezen. ‘Ik betaal alleen lidgeld als je ook daadwerkelijk naar de KSA gaat.’ In 2018 ging ik dan na veel aandringen van de kinderen van de KSA-vrienden van papa en mama bij de SJO; van 2020 tot ‘23 was ik in de leiding en van ‘22 tot ‘23 was ik bondi. Wij hadden een heel grote leidingsploeg van wel 50 man. Voor elk activiteit of taak was er een aparte verantwoordelijke. Naast
de bondsleider, de volwassen begeleider Flor Vinckx, was er het bondsteam met een vertegenwoordiger per leeftijdsgroep, de fina, de drankkas, het team schuimfuif, kampdag, jaarlijkse reis, EHBO en er was een beurtrol voor het poetsen van de WC’s op zaterdag. Het was een hele uitdaging om dat als bondi goed te laten draaien. Ik heb het dan ook niet lang gedaan.
Uniform en vlag
Jan: Wij droegen een korte floeren broek, een donkerblauw hemd en een foulard met koord en ring. Aan de kleur van de koord kon je weten of je knaap, jongher-
nieuwer of hernieuwer was. Discipline en gezag waren belangrijk. We hielden een vierkantsformatie en brachten de groet aan de vlag. Ons moeder maakte voor mij het gele wimpeltje voor het kamp in Zonhoven in 1957.
Wim: Terwijl de generatie voor ons het uniform zowat had afgezworen vervingen wij het lichtblauwe hemd voor de leiding opnieuw door een donkerblauw hemd met een das en de mouwschildjes. Die badges maakten ieder hemd uniek. Ze waren de weerspiegeling van je loopbaan bij KSA. Er waren de nationale schildjes met het jaarthema of de leeftijdsgroep waar je voor stond. maar ook de lokale schildjes ’Laatste jaar KSJ’ bij de naamsverandering en ’Laatste jaar Pax’ bij de verhuis naar den Dijk. Dat uniform was voor ons een uiting van onze fierheid als leiders. Je maakte deel uit van een groep
Nette: Wij hebben enkele jaren geleden terug de vierkantsformatie ingevoerd en opa schreef een vlaggenlied. We zingen op kamp elke avond aan de vlag. Iedere leeftijdsgroep heeft een eigen strofe en samen zingen we het refrein. Dat geeft een echt groepsgevoel.
Speelplek
Jan: Ons lokaal was eerst in de kelder van de twee parochiezalen op de plaats waar nu verzekeringen van Huffel is. Die lokalen zijn afgebroken toen de Thijsakker werd ontwikkeld. In 1959 toen Jouke De Keyser stierf, zijn we verhuisd naar ’t Moriaanshooft op het hoekje van de Buizelstraat. Op geen van die plekken waren pleinen. Dankzij econoom Raes mochten we gebruikmaken van de speelplaats en het voetbalplein achter het Seminarie en ook van het Withof.
Wim: De eerste jaren zaten wij in de klei -
Vooraan Jos Servaes, Jan Tuytelaars en Jan in 1956 tijdens het kamp in Bornem.
ne lokaaltjes aan de zijkant van de Pax. Later werden er aan de achterkant een apart lokaal voor KSA en KLJ en een gemeenschappelijk lokaal bijgebouwd. Ik ben wel trots dat wij die lokalen altijd goed op orde hadden. Iedereen van de leiding wist waar alles lag. Dat is nu niet altijd het geval, ook niet na de verhuis naar den Dijk.
Nette: De lokalen aan de Pax en het grasveld waren te klein voor onze grote groep. We zijn dan ook heel blij met de lokalen op den Dijk. De VZW Jeugdlokalen staat nu wel voor een uitdaging om een nieuwe bestemming te geven aan het KLJ-lokaal. Zij zijn immers gestopt. En ja, het klopt dat er minder orde is dan vroeger. De leidingsploeg is groot en door de opsplitsing in verschillende taken wordt opruimen minder als een gezamenlijke verantwoordelijkheid gezien.
Activiteiten
Jan: Bij gebrek aan een plein deden we veel dorpsspelen en trokken we naar de Meerse bergen toen er daar nog geen bewoning was.
Wim: Wij probeerden unieke en avontuurlijke activiteiten te organiseren. Moddertochten hoorden daar ook bij. Wij zochten vaak de grens op van wat wettelijk en in de ogen van de maatschappij kon. Onze ouders die zelf in de jeugdbeweging hadden gestaan stonden wel achter ons. Wij hebben ooit de sjo tijdens een weekend in Zevendonk eerst een zware dagtocht laten doen en hen dan om twee uur ‘s nachts uit hun bed gehaald om in het kursaal in Turnhout een uur te laten zwemmen tijdens een zwemmarathon voor het goede doel.
Nette: Door de sociale media en door bezorgdheid van ouders voelen wij ons minder vrij om om het even wat te organiseren. We houden meer rekening met de verwachtingen van de maatschappij. Bij ons is er op kamp en tijdens activiteiten altijd een BOB die, indien nodig, met de wagen kan rijden.
Hoogtepunt van het jaar
Jan: De kampen waren het hoogtepunt van het jaar. We sliepen in stal of schuur bij een boerderij op een strozak. Die moest
bijgevuld worden omdat je al snel op de grond lag. Later hadden we luchtmatrassen of een legerbedje. De dag begon met ochtendgymnastiek en na het ontbijt was er de vlaggengroet. Het kamp was vermoeiend. We zaten met de leiding tot twee uur te kaarten en moesten dan om vier uur terug uit de veren om boterhammen te smeren. Er was maar één kok, één foerier en 6 à 8 leiders voor een groep van meer dan 40 jongeren. Lon Van den Bossche had zich een keer zo begaaid, dat toen hij thuiskwam van een kamp, hij in bad in slaap was gevallen. De familie was ongerust en vreesde dat hij dood was toen hij na een uur nog niet uit bad was. De badkamerdeur mocht na die tijd waarschijnlijk niet meer op slot. Marc Vandersmissen heeft dan weer zijn roeping als kok gevonden toen hij kampkok Cyriel Van Dijck verving omdat die bij het openen van een blik in zijn hand had gesneden.
Wim: Onze generatie ging voor het avontuur en voerde het sjorren en het verblijf in tenten terug in. In de dorpskernen had je vaak geen speelplein en kreeg je meer klachten over lawaaihinder. We trokken naar de Ardennen en naar mooie terreinen dichter bij het bos. Tijdens het voorkamp bouwden we met de leiding alles op. Dat schiep een enorme band.
Nette: Kampen in gebouwen zijn voor een zo grote groep als de onze ook financieel niet meer haalbaar. Kampplaatsen die in orde zijn met de wetgeving kosten tussen de 10 en 20000 euro. Wij gaan dus op tentenkamp met twee vrachtwagens vol materiaal waaronder vijf generatoren. We hebben een kookploeg van 15 koks en een animatieploeg van 10. Alles staat uitgeschreven in het kampboek. De leden worden verwend met een ontbijt, een elfuurtje, warm eten ’s middags, een vieruurtje, avondeten en pap ’s avonds.
Van Moriaantje naar facebook
Jan: Wij hadden een maandblaadje het Moriaantje waarin we alle activiteiten aankondigden.
Wim: Zelf heb ik ook goede herinneringen aan het KSA-krantje. We kwamen maandelijks op woensdagnamiddag bijeen om samen met Danny Vermeeren te stencilen op een heel oud machien dat vaak in panne viel en zorgvuldig moest hersteld worden. Daarna volgde het uitrapen, het nieten, het verdelen per leiding en het ronddragen. We gingen vaak door tot in de late uurtjes. We kondigden onze activiteiten zoals de bonten
Nette: bondsleider zijn voor een zo grote leidingsploeg was ontzettend zwaar maar leerrijk.
Jan draagt fier de gele wimpel die moeder maakte.
avond aan op een apart blad en bereikten zo veel ouders.
Nette: Wij stapten af van de papieren versie. We vonden dat papierverspilling. Op onze website en de socials kunnen de leden en ouders alle informatie vinden. We krijgen overigens ook veel opmerkingen en vragen van ouders.
K-moment
Jan: Het werkjaar begon met een eucharistieviering en op 16 augustus was het gedurige aanbidding in onze parochie. We moesten een uur waken bij het Heilig Sacrament. De proost ging in ’t begin mee op kamp en zo werden er wel vieringen gehouden. De kerk had een grote greep op de groep.
Wim: Het K-moment werd bij ons ingevuld door de volwassenbegeleider. Het was een moment waarop we stilstonden bij levenswaarden en bij het deel uitmaken van een groep.
Nette: Na de dagtocht hebben we ook nu nog een K-moment. Iemand brengt een verhaal met een boodschap. We bespreken dit dan per geleding. Dit jaar ging dit over het rugzakje dat ieder van ons met zich meedraagt.
Wim: Dat groepsgevoel is enorm belangrijk. KSA Hoogstraten heeft de naam chauvinistisch te zijn. We zijn trots om van Hoogstraten te zijn. De aanbidding van de kerk als symbool van Hoogstraten hoort daarbij. Of je armen en benen vol met 2320 zetten.
Gemengd en divers
Jan: In onzen tijd had je KSA voor de studenten, KAJ voor de arbeidersjeugd met hun lokaal in het Convent op het Begijnhof en BJB voor de boerenjeugd. Voor de meisjes de VKSJ, de Burgersjeugd en de BJB-meisjes. Met de jeugdraad organiseerden we wel af en toe samen activiteiten. Zo gingen we samen wandelen in het donker. We zorgden ooit voor grote consternatie in Hoogstraten toen de leiding van KSA en VKSJ samen een feestje organiseerden bij Huet toen vader en moeder op reis waren. We werden bijna in de ban van de kerk geslagen.
Wim: Wij hebben niet anders dan een gemengde werking gekend. Wel waren de jongens in de leiding in de meerderheid en bepaalden zij wellicht het stoere imago van KSA Hoogstraten. Dat wilde niet zeggen dat de meisjes niets te zeggen hadden. Naar ons Mie werd geluisterd en als we weer eens de grenzen hadden opgezocht riepen de meisjes ons tot de orde. Dat was trouwens ook kenmerkend voor die ploeg, er werd heel open en direct bijgestuurd. Ik sta er eigenlijk versteld van dat er vroeger zo’n scheiding was tussen studenten en werkende jongeren, of tussen jongeren uit aso en beroepsonderwijs. Zo vind ik het ook spijtig dat de KSA er niet in slaagt om de nieuwkomers in Hoogstraten te bereiken.
De verhalen blijven komen, deze familie ademt KSA en verbondenheid. Maar wij duwen op de pauzeknop en komen graag met verhalen van andere jeugdverenigingen bij u terug in een volgend nummer van de Maand. (hr)
Welkom bij KSA Hoogstraten
JEUGDBEWEGING KSA Hoogstraten komt elke zaterdag van 14 tot 16 uur samen om spelletjes te spelen in verschillende groepen: van de Kadékes (laatste kleuterklas) tot de Hernieuwers (vijfde middelbaar). Een prima plek om nieuwe vrienden te maken en elke week keihard te ravotten… Wie zin heeft om eens te proeven hiervan, kan simpelweg langs komen op Den Dijk op een zaterdag tussen 14 en 16 uur.
Een KSA-jaar telt zo’n 35 uiteenlopende activiteiten: bosspelen, commandotochten, kookactiviteiten, thema-activiteiten… Daarnaast zijn er ook jaarlijkse zekerheden zoals de wafelverkoop, de Sinterklaasactiviteit, de kinderfuif, een weekend, de jaarlijkse reis en natuurlijk het zomerkamp.
Wie iets te oud zou zijn om nog lid te worden, kan allicht terecht bij een van de andere activiteiten, zoals een kerstwandeling, een eetfestijn en de 30+- en jeugdfuif.
De KSA socials geven alle info over de evenementen; op Facebook en Instagram is dat onder de naam @ksahoogstraten; extra info is er ook op de website www.ksahoogstraten. be. Met vragen of opmerkingen kan je via een mailtje terecht bij bondsleider@ksahoogstraten.be. (hr)
Gedoopt op het kamp in Herselt in 2019.
Geniet binnen twee weken van jouw droombadkamer
Als maatwerk, kwaliteit en professionaliteit elkaar ontmoeten, creëer je prachtige totaalprojecten.
“Alles werd volgens planning geleverd en zeer goed afgewerkt door ervaren medewerkers. We zijn zeer tevreden ” - Arno
Dat is waar we bij installatiebedrijf van den Berg voor gaan.
Na de start van de werken geniet jij binnen twee weken al van je nieuwe badkamer. Daarnaast zorgen wij ook voor verwarming, airco en zonne-energie volledig op maat van jouw woning.
Installatiebedrijf VAN DEN BERG
Hoogstraatse scholen tellen meer dan 6000 leerlingen
SCHOOL Het is 1 september 2025. Talrijke bussen rijden op en aan door het centrum van Hoogstraten. Honderden fietsers doorkruisen de stad en duizenden jongeren begeven zich naar één van de vele scholen in de gemeente. Een nieuw schooljaar is aangebroken en dat zal men gezien hebben. Bezorgde ouders en sympathisanten houden er aan om naar jaarlijkse gewoonte de autobestuurders aan te manen tot uiterste voorzichtigheid. En er is goed nieuws. Er zijn meer leerlingen dan vorig jaar en de grootste stijging zien we in de kleuterscholen. Hoogstraten is en blijft een scholencentrum.
Scholencentrum
Hoogstraten is inderdaad een scholencentrum. Meer dan 6.000 kinderen en jongeren bouwen er aan een toekomst. Er zijn 8 basisscholen met kleuter- en lager onderwijs, in elk van de vijf deelgemeenten. Sommige zijn gemeentescholen, andere behoren tot het vrij onderwijs en vallen onder het bestuur van Mirho, afhankelijk van de deelgemeente.
Voor de 8 basisscholen zien we een toename met 22 leerlingen tegenover 1 september 2024. Het zijn vooral de kleuterafdelingen die zorgen voor de groei. In totaal zijn er 30 kleutertjes meer dan vorig jaar. De lagere school heeft er echter 8 minder. Het secundair onderwijs kent dit jaar een toename van 18 leerlingen. In totaal telt het scholencentrum Hoogstraten momenteel 6.086 leerlingen. Dat zijn er 40 meer dan vorig jaar.
Basisscholen
Opmerkelijk is wel dat de winst die in de kleuterscholen gemaakt wordt gedeeltelijk teniet gedaan wordt door het minder aantal kinderen in het lager onderwijs. Hier zijn in totaal 8 leerlingen minder, een terugval die we dan ook meer in het vrij onderwijs zien. Deze verschillen hebben 90%
In Hoogstraten centrum zijn er basisscholen van het vrij onderwijs én van het gemeentelijk onderwijs. Een goede 38 % van de leerlingen situeert zich in het gemeentelijk onderwijs in Hoogstraten, Wortel, Meer en Meersel-Dreef. Het grootste gedeelte (62%) valt onder het Mirho bestuur en situeert zich in Hoogstraten (Spijker en Seminarie), Minderhout (Scharrel) en Meerle (Klimtoren).
Het secundair onderwijs valt volledig onder de vleugels van Mirho en is gevestigd in de vier grote scholen in Hoogstraten centrum. Het zijn Klein Seminarie, ASO Spijker, VITO, en VTI Spijker. Het secundair onderwijs huisvest de meeste leerlingen. We tellen er hier momenteel 3.812.
Toename
Het is vaak moeilijk om juist in te schatten wat de oorzaken zijn van de verschuivingen van het aantal leerlingen in de verschillende scholen. De inplanting van nieuwe verkavelingen en de stijging van het geboortecijfer, de instroom van nieuwe inwoners, de al dan niet subjectieve beoordeling van de kwaliteit van het onderwijs en de daaruit volgende keuze van de ouders, enz. Het zijn allemaal factoren die de cijfers kunnen beïnvloeden.
In totaal zitten er in de Hoogstraatse basisscholen 2.274 kinderen. Dat zijn er 22 meer dan vorig jaar. De grootste toename (+14) vinden we bij de scholen van Mirho maar deze scholen vertegenwoordigen ook bijna twee derde van het aantal leerlingen van het basisonderwijs.
Hoopvol is de toename van het aantal kleuters. Het zijn er 30 meer dan vorig jaar. De toename situeert zich vooral in het Vrij Onderwijs met 25 kleuters meer. Uitschieter hierbij is Scharrel in Minderhout dat16 kleuters meer kon inschrijven. Ook de Wijsneus uit Wortel (+8) en de Klimtoren uit Meerle (+7) scoren goed. De kleuterschool van de Gemeentelijke Basisschool Hoogstraten moet het dit jaar met 6 kleuters minder stellen. Deze school draagt voortaan overigens de naam Torenhoog.
Volgens de directie van Mirho verwacht men dat 70 % van de leerlingen uit het secundair onderwijs met de fiets naar school komen. Dat zouden al 2.675 fietsers zijn die dagelijks naar Hoogstraten fietsen.
De Gemeentelijke Basisschool Hoogstraten begon het schooljaar met de nieuwe naam GBS TorenHoog. Deze plechtigheid ging gepaard met de 40-ste verjaardag van de kleuterschool.
meestal ook te maken met de grootte van de klassen uit het zesde leerjaar die overgaan naar het secundair en de instroom van het aantal kleuters in het eerste leerjaar. Opvallend is wel dat de lagere school van het Klein Seminarie (-17) en deze van Scharrel in Minderhout (-12) heel wat minder leerlingen mogen ontvangen, terwijl De Klimtoren in Meerle dan weer stijgt met een tiental leerlingen.
Globaal gezien stellen we vast dat er in de drie Hoogstraatse basisscholen in totaal 15 leerlingen minder zitten. Meerle (+17) en Wortel (+12) daarentegen krijgen een flinke boost en ook in Meer en Minderhout is er een lichte stijging van het aantal kinderen in de basisschool. In Dreef blijft de situatie status quo.
Secundair
Ook in het secundair onderwijs is er dit jaar een stijging van het aantal leerlingen waar te nemen. Maar het wordt al snel duidelijk dat deze toename niet evenredig verdeeld is over de vier scholen. Vooral het Klein Seminarie maakt een grote sprong opwaarts. Zij noteert 61 leerlingen meer dan vorig schooljaar en dat kwam ook al snel tot uiting bij de inschrijvingen voor het eerste jaar. Het werden er 37 meer dan vorig jaar. Het zijn vooral de twee Spijkerscholen die flink wat leerlingen verliezen. ASO Spijker telt nu 19 jongeren minder, VTI moet het stellen met een afname van 20 leerlingen. En ook in die twee scholen zien we de bui al hangen bij de inschrijvingen voor het eerste jaar. ASO heeft er 27 minder, VTI 14. VITO gaat er in het eerste jaar met 12
extra leerlingen op vooruit maar verliest in zijn geheel enkele leerlingen.
VITO blijft de grootste school binnen Mirho met 1.318 leerlingen , gevolgd door het Klein Seminarie (998), VTI (786) en ASO Spijker met 710 leerlingen. Waar deze cijfers vroeger wellicht een belangrijk item waren in de concurrentiestrijd tussen al deze scholen is men met het eengemaakt bestuur Mirho hard op weg om een gezamenlijke toekomst uit te bouwen voor gans het secundair onderwijs in Hoogstraten.
Evolutie
Het is wellicht een hele opsteker voor de onderwijssector dat het aantal kleuters
dit jaar flink gestegen is. Het is van 2019 geleden dat we meer dan 800 kleutertjes in Hoogstraten tellen. Een trend die zich misschien zal verder zetten gezien de vele verkavelingen die er de voorbije jaren werden gerealiseerd of nog in volle ontwikkeling zijn.
Op de tabellen zien we duidelijk een golvende beweging van het aantal kleuters met een dieptepunt in 2022 (737) en een hoogtepunt in 2018 (812). Het lager onderwijs kende een gestage stijging vanaf 2016 (1422) tot 2023 (1488), enkel onderbroken door een dieptepunt in 2022 (1446). Na 2023 gaat het terug in dalende lijn.
Het secundair onderwijs zit ook dit schooljaar terug wat in de lift. Vorig jaar waren er al 12 leerlingen meer en die trend zet zich nu verder. In 2016 waren er nog 4000 leerlingen maar sindsdien kenden de vier Hoogstraatse scholen een geleidelijke terugval met een dieptepunt in 2022.
Deeltijds en OKAN
In het Deeltijds Onderwijs, gevestigd in de Gelmelstraat volgen momenteel 50 leerlingen les in de tweede en derde graad in de afdelingen metaal, bouw en winkel. Dit is hetzelfde aantal als vorig jaar. Deeltijds onderwijs richt zich vooral op leerlingen die het regulier onderwijs niet meer zien zitten. Zij volgen één lesdag Algemene vorming en één dag beroepsgerichte vorming. De overige twee of drie lesdagen werken zij op een werkplek in een al dan niet betaalde stage. Deze leerlingen starten ten vroegste op de leeftijd van 15 à 16 jaar en hebben tot maximaal hun 25 jaar om het traject af te werken.
Dit jaar vinden 138 internen uit de verschillende Hoogstraatse scholen een warme thuis in het internaat Mirhohome@school op het Klein Seminarie.
In de OKAN-klassen tellen we dit jaar slechts 7 leerlingen tegenover 14 vorig schooljaar. OKAN staat voor Onthaalonderwijs voor anderstalige nieuwkomers. Deze anderstalige jongeren tussen 12 en 18 jaar volgen een intensieve cursus Nederlands op VTI. Die opleiding duurt meestal één à twee jaar, waarna deze leerlingen doorstromen naar het regulier onderwijs.
Internaat
In het internaat, gevestigd in het Klein Seminarie, verblijven dit jaar 138 leerlingen uit diverse scholen. Vorig schooljaar waren dat er 123. Sinds 1 september 2023 is er nog slechts één internaat met de naam Mirhohome@school. Voordien hadden zowel het Spijker als het Seminarie een eigen internaat, maar sinds het nieuwe decreet drong er zich een fusie op. Vóór de samenvoeging waren er 85 internen in het Klein Seminarie en 61 in het Spijker.
TorenHoog
Op 1 september kreeg de Gemeentelijke Basisschool van Hoogstraten een nieuwe naam. Voortaan spreekt men van GBS TorenHoog. De nieuwe naam werd onthuld naar aanleiding van de 40-ste verjaardag van de gemeentelijke kleuterschool. Het werd een feestelijke viering op de speelplaats in de Gravin Elisabethlaan met een terugblik naar het verleden en een blik vooruit op de toekomst. Zowel de schooldirectie als het stadsbestuur belichtten het belang van een warme plek waar kinderen kunnen groeien, ontdekken en bouwen aan hun toekomst. Na de officiële plechtigheden genoten de aanwezigen van een gezellige receptie, terwijl de kinderen zich uitleefden met spelletjes op de speelplaats.
Tot 17.00 uur konden de bezoekers zich onderdompelen in een nostalgische sfeer, met een “teletijdmachine” naar de kleuterschool van 40 jaar geleden. GBS TorenHoog kijkt met trots terug op vier decennia kleuteronderwijs en met volle goesting vooruit naar de toekomst. “De school is een waardevolle schakel in onze gemeenschap, en het is hartverwarmend om te zien hoe ze blijft investeren in vernieuwing én verbondenheid”, aldus schepen van onderwijs Ann Fockaert. Ellen Verlinden, directrice van GBS TorenHoog, is trots en blikt vooruit op de toekomst: “Elke toren begint bij de eerste steen. Met fantasie, nieuwsgierigheid en een beetje lef bouwen onze leerlingen aan hun eigen toren - eentje die TorenHoog reikt, precies zoals zij het dromen.”
Bouwwerken
Intussen wordt er hard gewerkt aan de infrastructuur van de Hoogstraatse scholen. Het meest opvallende zullen zeker de werken aan het Klein Seminarie zijn. Wie door de Vrijheid rijdt kan er niet naast kijken. Gans de voorzijde staat in de steigers maar ook langs de binnenzijde zijn de werken volop aan de gang. De Hoogstraatse Maand stuur-
Bij het begin en het einde van de schooluren rijden talrijke bussen af en aan. Gelukkig is er de politie om dit verkeer in goede banen te leiden.
de een reporter ter plaatse tijdens het bezoek van Vlaams Minister van Erfgoed Ben Weyts die naar Hoogstraten afzakte met de belofte van een mooie subsidie van de Vlaamse Overheid. Dit verslag leest u elders in dit nummer.
Ook in de andere Mirho-scholen werd de afgelopen weken hard gewerkt. Zo werd de renovatie van de B-blok van ASO Spijker eind augustus afgerond en werd een van de daken van basisschool Spijker vernieuwd. De leerlingen van de basisschool van Klein Seminarie verhuisden begin september dan weer tijdelijk naar het kloostergebouw van Spijker, omdat de school nieuw schrijnwerk en nieuwe gevels krijgt. Op VITO werden tot slot de parkeerplaatsen aan de Elisabethlaan onthard en vervangen door een groenzone. In afwachting van een nieuwe parking op de hoek van de Katelijnestraat is er een voorlopige verharding voorzien.
Opgepast
“Opgepast, ze zijn er weer!” Naar jaarlijkse gewoonte waren ze weer op post die eerste september. Met fluohesjes en bordjes manen zij telkens op de eerste schooldag de weggebruikers aan voor extra voorzichtigheid in het verkeer.
Autobanden René Van Hasselt an Hassel
Langenberg 15 2323 Wortel
Tel. 03 314 57 32
GSM 0477 30 71 22 www.autobandenvanhasselt.be
Meer dan 6.000 kinderen, leerlingen en leerkrachten haasten zich die dag terug naar school. Volgens de directie van Mirho gaat 90% van de leerlingen uit het lager onderwijs met de fiets naar school. Voor de secundaire scholen zou dat 70% zijn.
Deze cijfers geven aan hoeveel jongeren regelmatig tot dagelijks met de fiets naar school komen. In de wintermaanden zal dat cijfer wellicht wat lager liggen. Dit betekent evenwel dat voor de secundaire scholen zowat 2.675 jongeren met de fiets naar school komen. Extra voorzichtigheid lijkt daarom geen overbodige luxe. Gelukkig is er bij het begin en het einde van de schooluren op vele plaatsen politiebegeleiding of kan men rekenen op de vrijwillige inzet van ‘overzetters’.
Toen wij op een van de eerste schooldagen een kijkje gingen nemen bij de oversteek aan het kasteel van Hoogstraten, passeerden de eerste fietsers hier al om 7.40 u. Zij kwamen van Vosselaar, een fietstocht van 17 km. Vanaf 8.00 u is de politie op dit punt aanwezig om alle fietsers veilig te laten oversteken. Enkele dagen nadien werd er een korte politiecontrole uitgevoerd op bromfietsen. Van de 16 bromfietsen die gecontroleerd werden bleken er maar drie in orde te zijn. Twee bromfietsen werden in beslag genomen omdat ze te hoge snelheden haalden. De politie waarschuwt dat er in de daaropvolgende weken nog meer controles zullen volgen. Hopelijk draagt dit alles bij tot een veiliger schoolomgeving. (jh)
Elk jaar opnieuw zijn zij present om op de eerste schooldag de bestuurders in het verkeer er op te wijzen dat er duizenden kinderen op pad zijn op weg naar de school. Extra voorzichtigheid is dus geboden.
URBAN RUN “Het begon allemaal met één gek idee,” lacht Jorn Van Bergen, een van de drijvende krachten achter de Urban Run in Hoogstraten. “In 2010 liep Jelle D. van Meer naar Antwerpen, helemaal alleen, om geld in te zamelen voor Music for Life. Hij haalde 1500 euro op, en dat smaakte naar meer. Het jaar erna trokken we met 36 lopers van Meer naar Antwerpen. Sommigen liepen de volledige marathon, anderen pikten halverwege in. Het werd een traditie - met steeds meer deelnemers, meer sfeer én meer opbrengst voor het goede doel.” Die traditie kreeg in 2015 een nieuw jasje met een estafetteloop in Meer, tot corona in 2020 de jubileumeditie dwarsboomde. “Dat was het moment waarop we dachten: we moeten iets nieuws proberen. De Urban Trails in de grote Belgische steden inspireerden ons. Waarom zou Hoogstraten, met al zijn unieke plekjes, geen eigen Urban Run hebben?”
En zo geschiedde. In 2020 klonk het startschot van de eerste Urban Run Hoogstraten. Vanuit de Rabboenizaal trokken zo’n 800 deelnemers langs historische gebouwen en verrassende locaties. “Het concept sloeg meteen aan,” vertelt mede-organisator Raf Laurijssen. “Sindsdien houden we het aantal deelnemers bewust rond de 800. Dat is een mooi aantal: groot genoeg voor sfeer, maar klein genoeg om chaos te vermijden. Bovendien kunnen we dankzij inschrijvingen en onze gezellige spaghetti-avond elk jaar meer dan 10.000 euro schenken aan het goede doel.”
Telkens anders
De route is telkens anders. Van scholen en sportclubs tot zorgcentra, bedrijven en verborgen stadsparels: elk jaar openen minstens tien locaties uitzonderlijk hun deuren. “Het is bijzonder om door een fabriekshal te lopen, de gangen van een internaat of zelfs de oude rijkswachtkazerne. Je komt op plekken waar je normaal nooit binnenstapt,” zegt Henk De Bruijn.
Dat succes vraagt voorbereiding. “Vanaf februari zitten we samen om te bepalen welke kant we met het parcours op willen. Daarna volgen vergaderingen, vergunningen, sponsors, vrijwilligers, communicatie… En de week van het evenement werken we met een strak draaiboek. Zonder dat zou het onmogelijk zijn om alles in goede banen te leiden,” legt Lotte Van Gils uit.
Vrijwilligers zijn daarbij cruciaal. “Dat blijft de grootste uitdaging,” benadrukt Nina Oomen. “Gelukkig kunnen we rekenen op sportclubs, jeugdverenigingen en sinds vorig jaar ook op Mirho vzw, onze vaste partner. Zij helpen niet alleen mee organiseren, maar via hun solidariteitsfonds ‘Het Stenen Kindeke’ gaat ook een deel van de opbrengst naar kansarme kinderen. Naast SISP in India, ons vaste goede doel, blijft die lokale verankering belangrijk voor ons.”
Dit jaar
En waar mogen de lopers zich dit jaar aan verwachten? “We trekken richting
De Kluis,” verklapt Jorn. “De brandweerkazerne, sporthal Gelvoc, A-Tec, Gebroeders Van Bavel, Almex, Jansen Keukens, Bolckmans, Party Pimpers, Spagaatje, Sportoase, Coöperatie Hoogstraten en Woonzorgcentrum Stede Akkers staan allemaal op de route. Wedden dat de deelnemers weer verrast zullen zijn?”
Wat maakt de Urban Run nu écht uniek? Raf hoeft niet lang na te denken: “Het is laagdrempelig. Iedereen die vijf kilometer kan wandelen, kan meedoen. Het gaat niet om snelheid of competitie, maar om samen bewegen en samen ontdekken. En achteraf gezellig napraten bij een bord spaghetti en een drankje. Dat maakt het compleet.”
Wie erbij wil zijn op vrijdag 9 november hoeft enkel even naar www.runforlife.be te surfen. Inschrijven kan tot 8 november. “En,” besluit Henk met een glimlach, “vrijwilligers zijn natuurlijk ook meer dan welkom.” (ao)
Van Huffel Verzekeringen neemt zijn intrek in Villa
“Elke klant wordt hier nog met zijn voornaam aangesproken…”
BEDRIJF Het vertrouwde verzekeringskantoor Van Huffel nam zijn intrek in de statige villa die gedurende vele jaren gekend was als Hof Ter Smisse. Zonder twijfel kwamen heel wat klanten van het verzekeringskantoor ooit in de vroegere salons of feestzaal als organisator of als gast en hebben ze er mooie herinneringen aan. Toen Feestservice Vandersmissen stopte met de feestzaal en Dego op die plek het bouwproject Bloemenhof ontwikkelde, zag de derde generatie van Van Huffel Verzekeringen er een mooie kans in om hun kantoren een mooie nieuwe plek te geven. Waarmee ze twee vliegen in één klap sloegen, want zo wordt een fraai Hoogstraats pand opnieuw de thuis van een gekend Hoogstraatse ondernemer. Niels en Willem, respectievelijk zoon van Paul en Luc Van Huffel, namen na het pensioen van Luc het roer definitief over en hebben resoluut gekozen om te investeren. Over hoe dat leidde naar Hof Ter Smisse deden we een babbel met Niels.
Twee jaar terug interviewde De Hoogstraatse Maand Fons Van Huffel - “Van koning tot keizer” -, lang geleden de stichter van Van Huffel Verzekeringen. Hij schetste het ontstaan en de groei van het kantoor. Vanuit de jeugdbeweging K.A.J. rolde hij in de christelijke arbeidersbeweging, werd agent voor DVV en de spaarkas, waaruit het kantoor gegroeid is. Hij was er fier op dat er ondertussen al een derde generatie was om de zaak verder te zetten. Fons zelf bleef tot zijn 82ste actief. Niels: ‘Tot voor mijn grootmoeder ziek is geworden, kwam hij hier bijna dagelijks. Ja, hij kon dat niet laten. En dat was dan vaak maar een half uur of een uur, geen hele dag hé. Af en toe kwamen er nog generatiegenoten en die vonden het wel fijn dat Fons er nog was en dan hielp hij die nog wat verder.’
Derde Generatie
DHM: Woon je in Hoogstraten, Niels? Ik heb heel wat jaren in Minderhout gewoond. Ik werk nu ook al 19 jaar in Hoogstraten, maar woon in Vorselaar, ik ben de liefde gevolgd. Dus ik moet elke dag wel een stevige verplaatsing maken, maar dat vind ik niet zo erg. En zeker niet bij het terugrijden naar huis. Rustig aan, beetje radio of een podcast luisteren. Tegen dan is het werk wat naar de achtergrond geschoven. Een nadeel is dat je een
beetje de voeling kwijt bent met het dorp, meer dan als ik hier was blijven wonen.
DHM: Stapte je van de schoolbanken meteen in het familiebedrijf?
Na mijn middelbaar ging ik naar de hogeschool, specifiek voor bank en verzekeringen. Door te weinig ernst - mijn apenjaren hé - heb ik dat niet afgemaakt. Ik heb goed anderhalf jaar gewerkt in een Amerikaans bedrijf dat defecte harde schijven analyseerde en herstelde, iets wat ik heel graag deed. Maar nadat het bedrijf uit België vertrok, ben ik onder aansporing van grootvader Fons, toch op het pad gekomen van het familiebedrijf. Van daaruit heb ik via DVV mijn opleiding verder gezet en de toelatingsexamens bij de FSMA (Autoriteit voor Financiële Diensten en Markten) afgelegd. Dat ik eerst een andere job heb gedaan zie ik alleen als een voordeel, omdat ik weet wat het is om elders te werken. Een ervaring die je meeneemt.
Onder de vleugels
DHM: Je kreeg hier volop de kans om je verder te bekwamen in het vak. Toen ik hier begon was Luc de leidende figuur, dé man van het kantoor. Onder zijn vleugels heb ik de stiel geleerd, de dagelijkse praktijk. In het begin simpele dingen, later schadebeheer - Luc was er
expert in. Daar goed in worden en dan naar polisbeheer. Als je dan weet hoe je de mensen moet helpen, wat hun verzekeringsnoden zijn, weet hoe je een polis moet opmaken en hoe het kantoor werkt, vertaal je al die kennis in het commerciële werk.
Ik ben doorgegroeid naar een salesfunctie: klantencontacten onderhouden, klanten adviseren en dat is best een belangrijke rol. Het is ook nu mijn verantwoordelijkheid. Ik voel me er goed in, praat graag met mensen, help de klanten graag verder. Ik ben er ook van overtuigd dat we dat goed doen, en dat we daarbij een goed moreel kompas hanteren.
Niels en Willem Van Huffel
Villa Bloemenhof, eertijds Hof Ter Smisse
DHM: Je werkt ook nauw samen met Willem…
Willem (33), de zoon van Luc, is onmiddellijk na zijn studies hier begonnen, ook onder de vleugels van zijn pa, nu zo’n 8 jaar terug. Hij is verantwoordelijk voor de backoffice. Samen met Cindy dus het eerste aanspreekpunt voor de klanten.
Toen Luc zo’n twee jaar terug besloot te stoppen, vond hij de tijd rijp voor de overdracht. Ik participeerde al voor een stukje in de vennootschap en samen met Willem hebben ik gezegd, oké, wij gaan het met twee verder doen. Wij zijn nu de twee enige aandeelhouders.
Zelfstandig kantoor
DHM: Dat is niet vanzelfsprekend meer, een zelfstandig kantoor overnemen?
Nee, want ook in onze sector is er een steeds grotere concentratie aan de gang. Kleinere kantoren worden opgeslorpt door grote, soms internationale spelers: Van Breda, Concordia, Hillewaere, … Al is dat voor DVV-kantoren minder het geval, omdat de maatschappij DVV in principe alleen toestaat dat de eigen kantoren alleen met andere DVV-kantoren samengevoegd worden. Maar ook daar is die evolutie wel degelijk aan de gang.
Wij doen er alles aan om ons werk goed te doen en de omzet groeit nog elk jaar. Gaat dat in de toekomst blijven? Gaat globalisering ervoor zorgen dat we op een bepaald moment irrelevant gaan worden? Ik denk van niet, omdat wat wij bieden o.i. steeds unieker wordt. We staan heel dicht bij onze klant, elke klant wordt nog met zijn voornaam aangesproken. We hebben ruime openingsuren en bieden nog een heel breed scala aan extra diensten aan zoals onze belastingservice. Of zoals het mooi in het DVV charter vermeld staat: onze producten zijn een middel om mensen te helpen, geen doel op zich.
DHM: Hoe belangrijk is de lokale binding?
Van Huffel Verzekeringen heeft ervoor gekozen een zelfstandig kantoor te blijven. Vooral omwille van de lokale binding met onze klanten. Er is geen verzekeringskantoor dat zo geworteld is in Hoogstraten als dit, denk ik, én dat nog in handen is van de familie die het opgericht heeft. We willen dat graag zo houden. Wij zijn ondertussen met een team van zes mensen. Begin september is er nog een nieuwe medewerker gestart, een jonge pas afgestudeerde kracht uit Meer, Guy. We zijn heel blij dat iemand van de streek
bij ons aan de slag kan. Samen hebben we behoorlijk wat expertise in huis om onze klanten te ondersteunen, om te zorgen dat alles hier op een correcte manier afgehandeld wordt.
Het is één van onze sterke kanten dat onze klanten terecht kunnen in het kantoor en dat kan nog zonder afspraak. Dat moet niet via een callcenter, het kan digitaal maar face-2-face geniet steeds onze voorkeur. Dat directe contact wordt zeker bij de generatie van de veertig - vijftigplussers nog zeer gewaardeerd. In de markt van de jongeren hebben we het moeilijker: Twintigers kijken vaker digitaal naar de prijsspelers, of koppelen (daartoe genoodzaakt) hun verzekeringen aan de bank die hen een lening verstrekt. Ze komen er vaak pas later achter dat de persoonlijke service zo ook zijn voordelen heeft. Vooral op het ogenblik dat je de verzekering nodig hebt: bij schade, bij pech.
In de omgeving
DHM: Is jullie klantenkring ook lokaal gebonden?
Jawel, ons werkgebied is vooral groot Hoogstraten. Hier zit het grootste deel van onze particuliere en zelfstandige klanten. Al hebben we ook tal van klanten in naburige gemeenten en verder in het land.
DHM: Is dat één van de redenen dat jullie ook gekozen hebben om in de onmiddellijke omgeving te blijven?
Klopt. Bij de overname van de zaak is het huidige pand niet inbegrepen, we huren het. En we moeten niet weg. Maar toekomstgericht denken we dat het slim is te investeren in een eigen, uniek pand en dus gingen we op zoek in de omgeving. Ook omdat we vertrouwen hebben
dat de lokale binding ook in de toekomst voor ons heel belangrijk blijft. Veel mensen vinden ons via mond-aan-mond reclame, wat nog altijd de beste reclame is. Daar komt bij dat het gebouw dat we op het oog kregen een gebouw is dat iedereen in de ruime regio wel kent. We vinden het wel tof dat het gebouw van Hof ter Smissen straks gekoppeld wordt aan onze naam en onze bankdiensten, verzekeringen en leningen.
Villa Bloemenhof
DHM: Hoe kwam je net bij dat pand terecht?
De gemeente had aan de projectontwikkelaar Dego van de site Bloemenhof opgelegd de als waardevol erfgoed gemerkte villa te behouden en had een vergunning gegeven om er drie appartementen in te maken of het voor te behouden aan een vrij beroep. We zijn dan met Willem van Dego in gesprek gegaan om de mogelijkheid te bekijken om het als kantoor in te richten.
Dit is een uniek pand, het is in 1947 door architect Louis Stijnen ontworpen voor veearts Geerts. Het is een open bebouwing op de Vrijheid, iedereen kent het. Wij vonden het wel heel mooi, maar eigenlijk te groot voor wat wij met onze activiteiten doen. Toen zijn we op het idee gekomen er een bedrijvencentrum van te maken. Daarmee geven we de kans aan andere kleine ondernemers om er een kant en klaar kantoor te huren. Daarbij zijn er drie vergaderzaaltjes die door bedrijven of organisaties kunnen gehuurd worden, als ze een meeting of vergadering willen organiseren.
DHM: Is er al zicht op wie waar terecht komt?
Wij nemen de volledige benedenver-
De statige inkomhal wordt nu de ontvangstbalie.
Uw adviseur voor kredieten & verzekeringen zowel voor particulieren als KMO’s
bevoorrechte partner van
Van Hu el Verzekeringen
Vrijheid 74 2320 Hoogstraten
dieping in, boven komen vier kantoren en een gemeenschappelijke ruimte met keuken en zithoek. In de huur zijn alle services inbegrepen: nutsvoorzieningen, communicatiediensten, airco, sanitair en zelfs douches, een keuken en gezellige eetplaats, poetsdiensten, zelfs het meubilair. De klant moet er zich niks van aantrekken: hij stapt met zijn laptop binnen en kan aan het werk. Al de rest wordt voor hem geregeld.
Zo kunnen we niet alleen de financiering mogelijk maken, maar denken we ook aan de wisselwerking die kan ontstaan door de juiste mensen erin te krijgen, zodat we mekaar kunnen versterken. Denk bv aan een advocaat, die kantoor houdt in een kernstad zoals Antwerpen, maar klanten van de regio hier kan ontmoeten en hen de moeilijke verplaatsingen kan besparen.
Intussen hebben we al twee kantoren verhuurd. Annemie Huet, businesscoach en de jonge klinisch psychologe Liese Deckers brengen er hun praktijk in onder. Ze starten er samen met ons op 1 oktober.
De verbouwing en de volledige inrichting hebben we aan Maarten Geerinckx van Stam Architecten toevertrouwd, een goede vriend mij. Hij begeleidde ons tijdens heel het proces, van idee, voorontwerp, de exacte plannen voor alles, tot meubilair…
Bank B
DHM: Blijkbaar komen er opnieuw bankactiviteiten bij? Sinds enkele weken hebben we inderdaad weer onze eigen bankactiviteiten, met Bank B. Dat is de vroegere CKV Spaarbank, maar die zijn recent van naam veranderd in het kader van een volledige rebranding van hun merk. We willen daarmee voor een stukje aanknopen bij de vroegere bankactiviteit van ons kantoor. Destijds bij Fons was dat BACOB, later bij ons Record Bank, tot die opgeslorpt werd door ING.
Wij gaan ons niet bezighouden met zichtrekeningen en cashverrichtingen, onze bedoeling is om met Bank B een tweede bankpartner te worden voor onze (toekomstige) klanten. We bieden een mooi alternatief met concurrentiële spaar- en
termijnrekeningen. Het is een gezamenlijk initiatief met mijn DVV-collega’s Tom en Jeroen in Essen. Samen hebben wij besloten om de handen in elkaar te slaan om dit bankagentschap starten.
DHM: En jullie willen ook kunst in huis…?
We krijgen een heel mooie werkplek, wat ook voor onze medewerkers een fijne ervaring zal zijn. Daarnaast hebben we in het gebouw plaats voorzien waarin we kunst willen tonen. En als het kan, liefst van lokale kunstenaars. Het idee is om twee keer, drie keer per jaar de kunstwerken te wisselen. Andere van dezelfde kunstenaars of werk van andere kunstenaars. Het kan bezoekers misschien wel inspireren. Daarnaast willen we kunstenaars ook de mogelijkheid bieden om in ons gebouw op bepaalde weekends een pop-up te geven, hen een platform bieden voor geïnteresseerde bezoekers en kopers.
Op 11 november plannen we in de namiddag alvast een open deur. En dan is iedereen welkom, om bij een drankje eens te komen kijken. (jaf)
Bij de inrichting van de kantoren werden zoveel mogelijke originele elementen bewaard.
JONAS VAN LOOVEREN RENE VAN APEREN
Voorzittershamer
Bart Royens, Natuurpunt Markvallei
“Ik droom ervan dat leeuweriken opnieuw zingen boven onze velden”
VERENIGING Bart Royens nam vier jaar geleden de voorzittershamer van Natuurpunt Markvallei over. Destijds startte deze afdeling van Natuurpunt in Hoogstraten als een lokale Wielewaal afdeling. Maar ondertussen is het werkingsgebied uitgebreid met de gemeenten Rijkevorsel, Baarle-Hertog en Merksplas. “De naam Markvallei dekt nu dus echt wel de lading”, zegt Bart, die trots getuigt van de uitgebreide vrijwilligerswerking van zijn vereniging.
Zelf woont Bart niet in Hoogstraten, hij groeide op in Rijkevorsel. Al dertig jaar deelt hij zijn leven met Karolien Verschueren. Ze wonen samen op de grens van Vlimmeren en Rijkevorsel. Overdag werkt hij in Geel als senior scientist bij een biopharmaceutisch bedrijf, maar een groot stuk van zijn hart klopt voor de natuur. Opgroeien in Rijkevorsel, met wortels in Beerse en Merksplas, het legde al vroeg de basis voor zijn liefde voor open ruimte en biodiversiteit.
Sinds vier jaar staat hij aan het roer van Natuurpunt Markvallei. Daarvoor was hij meer dan tien jaar ondervoorzitter. “Een bestuur blijft gezond als er geregeld van positie wordt gewisseld,” zegt hij. Toen hij de fakkel overnam van Drej Oomen, wist hij dat hij in grote schoenen stapte. Maar met meer dan dertig jaar actieve inzet voor de vereniging kende hij het huis van binnen en van buiten.
Nooit alleen
En wat voor een huis is dat. Van een kleine groep gepassioneerde natuurliefhebbers groeide Natuurpunt Markvallei uit tot een stevige organisatie met ruim 1200 gezinnen als lid en meer dan 150 actieve vrijwilligers. “Hun missie is helder: de biodiversiteit lokaal versterken en beschermen, en tegelijk zoveel mogelijk mensen warm maken voor de schoonheid van de natuur.
Die brede werking kan alleen dankzij een indrukwekkende groep vrijwilligers: van tappers in het bezoekerscentrum en beheersploegen die maaien en knotten, tot schrijvers, gidsen, beleidsmensen en communicatiespecialisten. Iedereen kan hier zijn ding doen. Dat maakt dat ik er nooit alleen voor sta.”
Uitdagingen zijn er ook. Polarisatie in de maatschappij maakt het moeilijker om bruggen te slaan tussen natuurbeschermers, landbouwers, overheden en
omwonenden. “Toch kiezen wij steevast voor dialoog en wederzijds respect. Ik verwacht wel dat ook de andere partij die houding aanneemt.” Soms is het lastig dat vrijwilligers zich in hun omgeving niet altijd durven uitspreken over hun engagement.
Enthousiasme
Gelukkig weegt dat niet op tegen de voldoening. Het enthousiasme van de vrijwilligers werkt aanstekelijk, net als de
kleine en grote successen voor de natuur: een zingende nachtegaal in de vallei van het Merkske, de boomkikkerpopulatie die floreert. Zulke momenten zijn pure brandstof. “Maar ik geniet ook van de momenten dat ik met mijn twee voeten in de natuur kan staan. Samen met de andere zeisers bijvoorbeeld als we in de ochtenduren een beemd maaien, of als we samen met de gidsen eropuit trekken om de nachtzwaluw te spotten. En zulke momenten zijn gelukkig niet schaars…”
Zijn leidraad is duidelijk: lokale biodiversiteit beschermen en versterken. Dat gebeurt in overleg met stadsbesturen, Agentschap Natuur en Bos, Staatsbosbeheer en landbouwvertegenwoordigers. Niet altijd eenvoudig, maar vaak delen al deze betrokkenen wel dezelfde bezorgdheid over de open ruimte. Ook wetenschappelijke inzichten spelen een steeds grotere rol. Dan helpt het dat vrijwilligers opleidingen volgen, grondwaterstanden meten of bodemstalen analyseren.
De organisatie steunt op een klein maar gedreven bestuur en tal van autonome werkgroepen: van natuurgidsen en communicatie tot beheer, erfgoed of fotografie. Beslissingen worden genomen op de maandelijkse afdelingsvergadering, waar alle leden welkom zijn. Nooit met stemmingen, wel via consensus.
Hoop
De vereniging doet het goed. Het ledenaantal stijgt, nieuwe initiatieven krijgen kansen, en tegelijk blijft men kritisch. Vrijwilligers worden gekoesterd en gewaardeerd, onder meer met een jaar-
lijks feestje of gewoon een drankje na afloop van een activiteit. Dat verklaart mee waarom Natuurpunt Markvallei niet kampt met leegloop, maar net nieuwe mensen aantrekt.
Ondersteuning krijgt Bart als voorzitter niet alleen van het bestuur en de professionele krachten in het Bezoekerscentrum Vallei van het Merkske, maar ook van het nationale team in Mechelen. “Thuis is het soms puzzelen: een voltijdse job en vier volwassen kinderen combineren met intens vrijwilligerswerk is niet vanzelfsprekend. Maar dank zij de steun van mijn werkgever en ons gezin blijft het haalbaar. Het helpt echt als je weet dat je werkgever vrijwilligerswerk weet te waarderen.”
“Mijn passie voor natuur kreeg ik met de paplepel binnen. Grootmoeder op de boerderij, verhalen van mijn peter over vogelvangst, de eerste verrekijker… dat maakte blijkbaar diepe indruk op mij.” Al jong zag hij dat soorten achteruitgingen. Toch bleef de hoop: roofvogels kwamen terug nadat jacht en pesticiden werden ingeperkt. “Natuur is veerkrachtig,” weet Bart na al die jaren, “ik droom ervan dat leeuweriken opnieuw zingen boven onze velden en dat voorruiten weer vol insecten zitten. Alleen met die hoop kunnen we vooruitkijken!” (red)
Mechels architectenbureau bereidt restauratie voor
Facelift voor het
historische stadhuis
ERFGOED Het historische stadhuis is samen met de Catharinakerk en de lindebomen van de Vrijheid zonder meer beeldbepalend voor het Hoogstraatse centrum. Het stadhuis werd beschermd als monument op 25/03/1938 (vastgesteld bouwkundig erfgoed sinds 29/03/2019). Voor de buitenkant van het gebouw staat er een grondige restauratie op stapel. Leidend architecte daarbij is de uit Hoogstraten afkomstige Elfi Hermans. Het Mechelse architectenbureau gaf ons alvast een inkijk in de werken.
Evolutie
Het Stadhuis van Hoogstraten is van oorsprong een 16de -eeuws gebouw, gebouwd door Rombout II Keldermans, in een historisch belangrijke bloeiperiode voor Hoogstraten, toen de graven de Lalaing regeerden. Het werd in dezelfde periode opgetrokken als de naastliggende Sint-Katharinakerk. Bij de bouw zou men deels gebruik gemaakt hebben van materialen afkomstig van de afgebroken romaanse kerk, waaronder de kolommen voor de raadskelder. Het klokje uit 1486 - vervaardigd door Pieter Simon Waghevens - kreeg een nieuwe plaats in een opengewerkte dakruiter met ajuin spits.
Aanvankelijk deed het stadhuis dienst als administratief centrum en herbergde het onder meer een vleeshal (later botermarkt), een raadskamer en een conciërgewoning. De originele glasramen, gemaakt door Claes Mathijs, toonden
de beeltenis van de graaf en het stadswapen.
In 1788 waren er ingrijpende aanpassingen: ramen aan de zuidzijde werden dichtgemaakt en kruisramen vervangen door schuiframen en Franse ramen (foto 1). In 1881-1882 werd het gebouw volgens neogotische traditie en de toen heersende mode hersteld onder provinciaal architect Taeymans, die het gebouw wilde terugbrengen naar zijn oorspronkelijke bouwfase. Op foto 2 van 1937 zien we kruisramen in natuursteen met glasin-lood (zonder brandschildering?), een opengewerkte balustrade aan de trappartij (foto 3), en aangepaste dakkapellen (foto 4). De achtergevel was een heterogeen mengsel van bouwvolumes en daken, zoals te zien op beeld 3. Taeymans en zijn zoon Jules speelden een belangrijke rol in de architecturale ontwikkeling van de streek. Zij ontwierpen en
1. Het stadhuis voor 1870 (bron: Stedelijk Museum)
2. Stadhuis in 1937 (bron: Stedelijk Museum)
3. Op de pui van het stadhuis in 1936 (bron: Stedelijk Museum) 4. De achtergevel en het kerkhof voor 1944 (bron: Stedelijk Museum)
restaureerden talrijke publieke gebouwen in de Kempen. Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw werden het interieur en de raadzaal verfraaid, met onder andere muurschilderingen van Karel Boom.
Tijdens WO II werd de Sint-Katharinakerk gedynamiteerd, waarbij ook het stadhuis enorme schade kende. Tal van foto’s van de oorlogsschade zijn nog beschikbaar, de ravage was enorm. Onder architect Schellekens volgde een wederopbouw campagne naar het restauratie-ontwerp van Taeymans. Van de wederopbouw zijn zeer gedetailleerde plannen en lastenboeken beschikbaar, maar ook tal van foto’s van tijdens de werken. Enkele aanpassingen t.o.v. het ontwerp van Taymans werden doorgevoerd: de achtergevel kreeg een nieuw ontwerp, de inkomtrap werd aangepast, betonnen vloeren en trappen werden geplaatst. Van het houten schrijnwerk zijn mooi uitgewerkte plannen voorhanden in het archief. De ramen waren voorzien van glas-in-lood, waarvan verschillende ingevuld werden met gebrandschilderd glas naar ontwerp van Jan Huet. Net als de oude glasramen vertonen zij historische afbeeldingen, wapenschilden en schepenzegels.
Het stadhuis is een erg mooi voorbeeld van de zeer getrouwe wederopbouw architectuur met een quasi nauwgezette reconstructie van de neogotische traditie, met technische en functionele verbeteringen, en enkele aanpassingen. De neogotische restauratie is op zijn beurt een poging om de oorspronkelijke
16de-eeuwse architectuur te herwaarderen. Op het einde van de 19de eeuw was er een grote belangstelling voor de middeleeuwen, waarvoor de gotische architectuur symbool stond. Samen met de Sint-Katharinakerk vormt het stadhuis een beeldbepalend neogotisch/gotisch ensemble op de Vrijheid, dat verwijst naar het historische belang van het graafschap Hoogstraten in de Habsburgse periode.
Restauratie 2024-25
Na de recente buitenrestauratie van de Katharinakerk, staat de toren er terug als echte “parel van de Noorderkempen”. Het contrast met het historische stadhuis, waarvan de glas-in-loodramen aan het oog onttrokken zijn door later geplaatst plexiglas, met zijn vale gevels is des te groter. In 2024 ging het stadsbestuur op zoek naar een architect voor de volgende fase in de restauratie van het exterieur van het gebouw. Deze opdracht werd toegewezen aan Architecten Beeck en Hermans uit Mechelen. Elfi Hermans, afkomstig uit Hoogstraten en vertrouwd met meerdere restauratieprojecten in de stad, werd aangesteld als leidend architect.
De restauratie van het stadhuis gaat uit van de architectuurhistorische, de artistieke en de oudheidkundige waarde van het gebouw. Het neogotische beeld in bak- en zandsteenstijl, onder een leien dak, met geverniste kruisramen, glas-inlood en jaren’50 gebrandschilderde glas dat refereert naar de gotische periode,
is prachtig bewaard gebleven. Enkel de huidige bescherming van het glas is bijzonder storend binnen dit globale beeld.
Omwille van het goed bewaarde geheel, wordt uitgegaan van zachte restauratie, waarbij de voorkeur gaat naar behoud en herstel van het oude en waardevolle, eerder dan vervangen of vernieuwen ervan. Het gebouw wordt dan ook in zijn huidige toestand gerestaureerd, waarbij het globale beeld geherwaardeerd wordt door een grondig onderhoud en restauratieve ingrepen.
Op het schrijnwerk zijn meer doorgedreven ingrepen nodig en werd een visie ontwikkeld over de conservatie/ bescherming/restauratie van het gebrandschilderde glas en over de randvoorwaarden inzake isolatie, akoestiek en daglicht zodat het gebouw ook in gebruik kan blijven als stadhuis.
Daken
De dakbekleding van het hoofdvolume en de traptorens is globaal verweerd en is aan vervanging toe. De dakbedekking wordt vernieuwd met Spaanse leien, geplaatst in zwart gemoffelde haken, wat het onderhoud vergemakkelijkt. De natuurleien van de klokkentoren zullen omwille van zijn bolvorm genageld worden. Voor onderhoud worden ladderhaken voorzien. De goten worden vernieuwd in koper vanwege de scheuren en lekken in de huidige gootbekleding. De houten dakstructuur uit muurplaten, nok, kepers en beschot, wordt plaatselijk waar nodig hersteld.
Er wordt een globale herstelling van de klokkentoren voorzien: nazicht en herstel van de stijlen, het nieuwe bordes met een luik, nieuwe loodbekleding, herstel van de klokkenstoel en het klokje, wat vermoedelijk ter plekke kan gebeuren. De topbekroningen van de traptorens zijn beschadigd en worden hersteld. Een nieuwe piron wordt voorzien voor de klokkentoren, gezien dit een vreemd ogende spits heeft. Voor dit ontwerp vormt een oude foto en tekening de basis.
Er wordt een dun isolerend onderdak op de dakbebording voorzien. Dit vraagt slechts een geringe ophoging van een 9 cm, zodat er verder geen bouwkundige aanpassingen zijn. Tegelijkertijd verbetert dit het klimaat op zolder (stockage archief), zowel in de winter als in de zomer en beschermt het de dakkap tegen eventuele infiltratie.
Tekening van provinciaal architect Schellekens voor de wederopbouw in 1946
(bron: Stedelijk Museum)
Gevels
Het bak- en zandstenen parement is structureel en bouwfysisch in goede staat. Onderaan tegen de grond zijn de voegen ontbrekend door een hogere vochtbelasting (opspattend water) en op bepaalde plaatsen een afwatering van de straataanleg naar het gebouw toe.
Er wordt een zachte reiniging voorzien, gevolgd door lokaal herstel en hervoegen. Hiervoor worden bij de start enkele testen gezet om de gepaste reinigingsmethode te bepalen, waarbij voor ogen wordt gehouden om een proper homogeen aspect te bekomen, zonder schade te veroorzaken aan de voegmortel en steen, uitgaande van behoud van het merendeel van het voegwerk. Bij de wederopbouw werd een bastaardmortel gebruikt, een iets hardere mortel die niet altijd geschikt is voor historische bakstenen of gevels, maar die in dit geval geen gevolgschade lijkt te veroorzaken. Aangezien het voegwerk alleen plaatselijk vervangen wordt, wordt voorzien om hetzelfde type mortel te gebruiken om beter aan te sluiten bij het bestaande gevelparement.
Natuurstenen elementen vereisen reiniging, lokaal herstel en hervoegen, met speciale aandacht voor roestvorming rond ijzerwerk. Grotendeels zijn natuurstenen te herstellen met restauratiemortel, terwijl enkele stukken vervangen worden. De stenen blokken van de plint van de pui staan los en worden gedemonteerd om achterliggend metselwerk te controleren en nadien terug herplaatst. De trap wordt gereinigd, hervoegd en hersteld. Voor vochtgevoelige plekken wordt een waterwerende biocidebehandeling toegepast. De noodzaak van duivenwering is evident. Er is een systeem met draden voorzien gezien dit efficiënter is.
De naastliggende omheining met poort tussen kerk en stadhuis, evenals de omheining aan de andere kant van de kerk, is meegenomen in het restauratiedossier, zodat dit terug een mooi geheel vormt.
Houten schrijnwerk
De ramen en deuren werden één voor één geïnventariseerd - op basis van de erfgoedwaarde en de huidige staat van de ramen en deuren konden de juiste restauratie-opties bepaald worden op maat van elk raam.
Voor alle ramen wordt lokaal houtherstel
voorzien. De ramen hebben immers een dubbele aanslag, zodat, op basis van de huidige secties, het mogelijk lijkt om rubberen dichtingen in te frezen. Het aanpassen van de sponning voor de nieuwe beglazing wordt eveneens voorzien in de houten vleugels.
De houten binnenluiken en het beslag worden mee hersteld. De ontbrekende of doorgeroeste delen van het hang- en sluitwerk worden bijgesmeed of aangevuld naar het oorspronkelijke model.
De deuren op de begane grond en op de bel-etage aan de voorgevel, die door een slechte afwatering constant vocht trekken, dienen gedemonteerd te wor-
den en hersteld in het atelier of in situ voor de deur van de toeristische dienst, waarbij een deel van het kader en de beplanking zal vernieuwd worden. Op deze manier wordt het hout beter beschermd en wordt de tochtdichting verbeterd.
Voor de restauratie van het glas-in-lood werden verschillende opties bekeken om het akoestisch en thermisch comfort te verbeteren ter hoogte van het schrijnwerk en het glas, terwijl het globale aspect van exterieur en interieur gerespecteerd kan worden.
Een bestaand raam werd in detail opgemeten en uitgetekend, zodat de integratie van dichtingen en plaatsing van ach -
Raam nieuwe toestand
Raam bestaande toestand
terzetbeglazing en het behoud van de binnenluiken en de windroeden kan uitgewerkt worden.
Er werd besloten om een dunne isolerende beglazing van 8 mm als achterzetglas te plaatsen, omdat dit het meest authentiek is, zowel historisch als esthetisch, en de aanpassingen aan het bestaande schrijnwerk minimaal zijn. De sponning wordt enkele millimeters aangepast en de glas-in-loodpanelen blijven in de huidige indeling en afmetingen behouden. De windroeden worden teruggeplaatst, wat een meerwaarde is gezien ze een bepalende en authentieke uitstraling geven.
Aangezien in de bovenlichten het glasin-lood in de dagkant is geplaatst, wordt ervoor gekozen om de isolerende beglazing samen met het glas-in-lood in L-profielen te plaatsen. Hoewel plaatsing achter de diefijzers historisch correcter is, zijn deze bij de heropbouw vóór de diefijzers geplaatst. De uiteindelijke positie - binnen of buiten in de dagkant - zal na demontage worden bepaald, afhankelijk van de dorpel.
Glas
De uitdaging lag in de vraag hoe het glasin-lood geëvalueerd en behandeld moet worden. Het gekleurde glas uit de jaren ’50 is typerend voor zijn periode, maar heeft eerder beperkte erfgoedwaarde. Het is immers een interpretatie van het licht gekleurde middeleeuwse glas, maar het hoort wel bij de tijdsgeest en bij de waardevolle gebrandschilderde ruiten,
die ambachtelijk van hoge kwaliteit en van een lokaal glaskunstenaar zijn. Verder werd gevreesd dat na reiniging de verschillende kleuren van de glaskalibers nog geprononceerder zullen zijn. Bovendien zijn op de foto’s van voor 1944 ramen met helder glas-in-lood te zien.
Aangezien het gekleurde glas een beperkte erfgoedwaarde heeft en de restauratie een dure ingreep is met onzekere resultaten wat betreft de kleuren, is ervoor gekozen om het gekleurde glas door helder getrokken glas te vervangen, met integratie van de gebrandschilderde panelen waar deze aanwezig zijn. De gebrandschilderde ruiten zullen gereinigd, herlood en gefixeerd worden. Ook de ramen van de dakkapellen aan de voorgevel worden voorzien van helder glas-in-lood. De windroeden worden gerecupereerd en teruggeplaatst bij alle opengaande vleugels met glas-in-loodnet. De plaatsing van (deels) helder glas zal ook de belevingswaarde in het interieur ten goede komen, zonder afbreuk te doen aan de historische uitstraling.
In de kelder wordt een dunne isolerende beglazing met getrokken buitenruit geplaatst omwille van de veiligheid en de lichtinval voor de bestemming als toeristische dienst. Deze ramen zijn minder aanwezig in het totaalbeeld. Ook in de zolderramen van de zijgevel wordt deze beglazing geplaatst, gezien dit eerder luikopeningen zijn.
In de openingen van de traptorens blijven de gekleurde glaskalibers behouden, omdat de isolatiewaarde minder belangrijk is en deze als een aparte entiteit kunnen gezien worden. De gekleurde glas-
in-lood panelen worden hier gereinigd, herlood, teruggeplaatst en bevestigd aan de diefijzers met bindlood.
Planning
Voor de restauratie doet de stad een beroep op twee standaardpremies, waarvan de eerste aangevraagd werd eind 2024 en een tweede in maart 2025. De premies werden ondertussen goedgekeurd door de Vlaamse Overheid. Momenteel loopt de aanbesteding en hoopt de stad een geschikte en ervaren restauratie-aannemer te kunnen aanstellen. De nodige vereisten worden opgelegd aan het voorleggen van referenties inzake leien daken, gevelrestauratie, buitenschrijnwerk en glas-in-lood. Zeker voor de specialiteiten schrijnwerk en glas-inlood vraagt het lastenboek een gekwalificeerd uitvoerder met de nodige studieen beroepservaring.
De werken zullen in één geheel uitgevoerd worden, maar met een gefaseerde aanpak voor het schrijnwerk zodat de lokalen maximaal in gebruik kunnen blijven. Met de restauratie zal het historische stadhuis terug een waardige plaats innemen in de schaduw van de grote kerk.
(Ivana Vasilijevic en Elfi Hermans, Architecten Beeck & Hermans)
TOPAANBIEDINGEN
Lymfklierkanker Vereniging Vlaanderen bestaat veertig jaar
VERENIGING WELZIJN Ooit gehoord van de LVV? Waarschijnlijk niet, en zo ja, allicht van verre. LVV staat voor Lymfklierkanker Vereniging Vlaanderen vzw. Waar wij eerlijk gezegd nog nooit van gehoord hadden. Tot onze medewerker Jos Leemans, bestuurslid van de vereniging ons tijdens een redactieraad wees op het bestaan ervan. Het zijn voornamelijk patiënten met lymfklierkanker (ziekte van Hodgkin en non-Hodgkin lymfonen) die bij deze vereniging terecht kunnen. Bij de leden ook enkele mensen uit het Hoogstraatse. Wij wilden er alvast meer over weten. Een en ander bleek geen simpele materie…
Lymfklierkanker en leukemie blijken iets gemeenschappelijk te hebben, waarmee ze zich onderscheiden van andere kankers. Waar de meeste kankers het gevolg zijn van een woekering van cellen ter hoogte van een orgaan of weefsel (bv. longkanker, huidkanker, enz.), ontstaat bij lymfklierkanker en leukemie de kanker in een systeem (lymfestelsel en/of beenmerg) waar de kwaadaardige cellen zich onmiddellijk kunnen verspreiden in het lichaam. Beide groepen van aandoeningen zijn dus sterk gerelateerd.
Patiëntenorganisatie
Lymfklierkanker Vereniging Vlaanderen vzw (LVV) is een patiëntenorganisatie opgericht in 1986 voor en door (ex)lymfklierkanker en chronische leukemiepatiënten. Dus volgend jaar viert ze haar veertigste verjaardag. LVV is actief in heel Vlaanderen en richt zich op jong en oud.
Het lymfenstelsel is verspreid over nagenoeg het hele menselijke lichaam. Een aandoening kan dus via het lymfevocht in no time over het hele lichaam uitgezaaid worden.
Voor haar werking doet ze een beroep op vrijwilligers die zelf de ziekte gehad hebben of nog hebben, of ze in hun omgeving hebben meegemaakt. LVV heeft dus geen personeelsleden in dienst. De werking wordt volledig door vrijwilligers gedragen die zich met hart en ziel inzetten voor alle lotgenoten.
Aanvankelijk was de werking beperkt tot West- en Oost-Vlaanderen, gaandeweg uitgebreid tot heel Vlaanderen. Momenteel zijn er zo’n 1.000 leden. Drie keer per jaar is er een digitale nieuwsbrief, regelmatig zijn er activiteiten. Dan gaat het om informatieve bijeenkomsten, webinars, uitstappen of symposia in samenwerking met verschillende ziekenhuizen. De vereniging is ook actief op sociale media om o.a. via een besloten facebookgroep lotgenoten met elkaar in contact te brengen.
Herkenbaarheid
LVV wil patiënten informeren over de ziekte, de gangbare behandelingen, de nevenwerkingen en de eventuele sociale gevolgen ervan zoals arbeidsongeschiktheid, vermoeidheid… Bovendien is het een manier om patiënten en hun naasten met elkaar in contact te brengen. Praten met iemand die hetzelfde meemaakt of heeft meegemaakt, kan een enorme steun zijn. Lotgenoten zijn immers ervaringsdeskundigen die mekaar vaak met een half woord begrijpen. Ook al is ieders verhaal uniek, in hun situatie is er ook een grote herkenbaarheid.
De belangen van de leden tracht men te behartigen door mee te werken aan informatiebrochures en door vertegenwoordiging op verschillende platformen. Zo zijn enkele bestuurders actief binnen organisaties als Kom Op Tegen Kanker en The Belgian Hematology Society. De far-
maceutische industrie gaat bij LVV meer en meer te rade bij de ontwikkeling van geneesmiddelen voor (Non-)Hodgkinlymfomen en leukemie. Met de ziekenhuizen worden samenwerkingsakkoorden gesloten inzake rechten en noden van patiënten. De vereniging is ook aangesloten bij Het Vlaams Patiëntenplatform.
Lymfeklierkanker
Zonder al te medisch te worden, we kunnen er niet naast om in deze context toch enig inzicht te verschaffen in ‘lymfklierkanker’(ook ‘lymfoom’ genoemd), én het lymfestelsel. Het systeem - te vergelijken met het bloedvatenstelsel -, dat via kleinere en grotere adertjes doorheen het ganse lichaam geen bloed maar ‘lymfevocht’ stuurt voor de afvoer van allerlei afvalstoffen. Het is daarmee een wezenlijk onderdeel van ons natuurlijk afweersysteem.
In het beenmerg worden ‘lymfocyten’ aangemaakt, een soort van witte bloedcellen. Normaal sterven die een natuurlijke celdood, bij een lymfoom of lymfeklierkanker gebeurt dat niet. Integendeel, ze gaan kwaadaardig woekeren en hopen zich dan op in de lymfeklieren, het beenmerg, het bloed en organen zoals de milt. Ze verhinderen o.a. de aanmaak van gezonde andere cellen, zoals de rode bloedcellen die zuurstof vervoeren, of de andere witte bloedcellen die infecties helpen bestrijden, en de bloedplaatjes die bloed helpen stollen.
Een lymfoom komt meestal aan het licht als een pijnloze zwelling in de hals, de oksels of de liezen. Vermits de witte bloedcellen zich evenwel via het bloed en de lymfevloeistof door het hele lichaam verspreiden, kunnen de kwaadaardige cellen overal in het lichaam terechtkomen.
Hodgkin
Lymfklierkanker ontstaat bijna altijd zonder een aantoonbare oorzaak. De aandoening werd voor het eerst beschreven in 1832 door de Engelse arts Thomas Hodgkin. Hij is dan ook de naamgever geworden van de ziekte van Hodgkin, een zeldzame vorm van lymfklierkanker die twee varianten kent.
Negen van de tien mensen met Hodgkinlymfoom hebben het ‘Klassiek Hodgkinlymfoom (CHL)’. De kankercellen zitten meestal in de nek, de oksels en de borst. Daarnaast is er het ‘Lymfocyten Overheersend Hodgkinlymfoom (LPHL)’. Dat kenmerkt zich bij deze patiënten meestal door vergrote lymfeklieren in de nek of oksels.
LPHL groeit langzamer dan CHL en wordt vaak in een eerder stadium vastgesteld. Het komt het meest voor bij mannen tussen 30 en 50 jaar. Wie op jongere leeftijd CHL krijgt, heeft na een succesvolle behandeling een vrij normale levensverwachting. Zwaardere behandelingen kunnen wel een negatieve invloed hebben op de vruchtbaarheid van zowel mannen als vrouwen. Ook op oudere leeftijd is de overlevingskans vrij goed. Twee jaar na de behandeling is de kans dat men hervalt klein, vijf jaar na de behandeling stoppen dan ook de controles bij de hematoloog.
Non-Hodgkin
Non-Hodgkin komt vaker voor. Het is de
Jos Leemans aan het woord op een symposium over CLL in Leuven.
overkoepelende term voor meer dan 60 verschillende lymfomen. De meest voorkomende zijn het Diffuus grootcellig B-cellymfoom, de Chronische Lymfatische Leukemie (CLL)/Klein Lymfocytair Lymfoom (SLL), de ziekte van Waldenstrôm.
Bij een agressieve Non-Hodgkin groeien de lymfomen snel en kunnen zich in korte tijd verspreiden, wat een snellere behandeling vereist. Volgens het Belgisch Kankerregister bedraagt de gemiddelde overlevingskans voor Non-Hodgkinlymfomen na 5 jaar ongeveer 60%. Voor
LVV op uitstap in Merksplas-Kolonie. Eén van de activiteiten door bestuurslid Jos Leemans georganiseerd.
‘indolente’ (zeg maar niet-agressieve) Non-Hodgkinlymfomen is dat 90%.
Leukemie
Bij leukemie gaan twee specifieke soorten witte bloedcellen woekeren: de lymfocyten (lymfatische leukemie) of de granulocyten (myeloïde leukemie). Op hun beurt nogmaals in te delen in acute en chronische varianten: dat geeft Acute Lymfatische Leukemie (ALL); Acute Myeloide Leukemie (AML); Chronische Lymfatische Leukemie (CLL) en Chronische Myeloide Leukemie (CML).
Bij acute leukemie verloopt de toename veel sneller dan bij de chronische vorm en is er dus nood aan een snelle behandeling. De acute vorm komt meer voor bij jongere mensen. Tot op heden kan leukemie helaas haast niet worden genezen. De gemiddelde overlevingskans na 5 jaar is bij acute leukemie 48% en bij de chronische vorm 87%.
De LVV richt zich echter alleen op de CLL en SLL-patiënten, omdat hun ziekte tegenwoordig ook bij de Non-Hodgkin lymfonen wordt gerekend.
Lid worden van de Lymfklierkanker Vereniging Vlaanderen vzw kan door het invulformulier op de website van de vereniging door te sturen. Alle info op www.lymfklierkanker.be. Je kan ook contact opnemen met Jos Leemans (jos.leemans@lymfklierkanker.be). (nad/jl)
Al 30 jaar brieven schrijven…
SOLIDARITEIT Schrijven. Dat is wat de Hoogstraatse lokale groep van Amnesty International doet. Een organisatie die wereldwijd onderzoek verricht naar mensenrechtenschendingen en massale acties en campagnes voert om deze te voorkomen en te stoppen. Bijvoorbeeld door het schrijven van brieven aan regeringen en/of instanties die met die rechten een loopje nemen door mensen o.a. onterecht gevangen te zetten of ander onrecht aan te doen. Met een familiedag op 12 oktober zet de lokale Amnesty afdeling haar 30-jarige bestaan in de verf.
Het was May Laureyssens, werkzaam bij de stad Hoogstraten en lid van de lokale groep Amnesty Brecht die zich geroepen voelde uitbreiding te geven aan haar Brechtse expertise. Zij gaf op 11 mei 1995 de aanzet voor de oprichting van een Hoogstraatse lokale groep. Aanvankelijk was die werkzaam in het voormalige Gelmelcafé waar ze door May en Wil met open armen werden ontvangen. In zoverre zelfs dat dezen zich bereid verklaarden de postzegels voor het verzenden van de smeekbrieven te betalen. Een aanbod waar, gelukkig voor hen, niet werd op ingegaan. Gegeven de latere vaststelling dat er inmiddels vanuit Hoogstraten 23.259 brieven zijn verstuurd. Maak zelf de rekening, 23.259 maal… Hoeveel kost een postzegel ook alweer?
De activiteiten
De Minderhoutse Els Jacobs en Hoogstratenaar Staf Coertjens (die tevens 11 jaar op het nationaal secretariaat van Amnesty werkzaam is geweest) namen de co -
ordinatie van de lokale groep op zich en vonden na de overname van de Gelmel een geschikte locatie voor de gezamenlijke ‘schrijfnamiddagen’ in Oud Hoogstraeten. Elke derde vrijdagnamiddag van de maand maken de deelnemende ‘schrijvers’ er een keuze uit 4 minutieus voorbereide voorbeeldbrieven die door het nationaal secretariaat worden aangereikt. Daarin wordt gepleit om het onrecht dat een genoemde persoon wordt aangedaan te stoppen, of op zijn minst ernstig te onderzoeken.
De gekozen voorbeeldbrieven worden tijdens de schrijfnamiddagen met de hand overgeschreven in de vaste overtuiging dat handmatig geschreven en per post verzonden brieven meer impact hebben dan digitaal online schrijfwerk.
Glunderende medewerkers bij de schrijfmarathon van 2016
Om deel te nemen hoef je zelfs niet per se naar Oud Hoogstraeten te komen. Er kan ook van thuis uit worden geschreven op basis van een bezorgd pakketje met de 4 voorbeeldbrieven. En zeer vermeldenswaard, de postzegels voor het versturen van de brieven aan de misdadige despoot/regering/instantie, met kopie aan de Belgische ambassade van het betreffende land, worden door de schrijvers (iedere maand zijn dat er een 20-tal) zelf betaald.
Zeer opmerkelijk vinden we zelf, en allicht velen met ons, is de actie ‘Met Vrije Pen’. Dat zijn schrijfnamiddagen twee à driemaal per jaar door het nationaal secretariaat en de lokale afdelingen georganiseerd in gevangenissen, waar vrije mensen samen met gedetineerden brieven schrijven. Gevangenen aan gevangenen, toch niet zo vanzelfsprekend. Hoogstraten schrijft in de gevangenissen van Hoogstraten, Wortel en Merksplas.
Marathon
Maar hét evenement van Amnesty International is de jaarlijkse schrijfmarathon. Die heeft plaats in de maand december wanneer duizenden mensen over de gehele wereld brieven en kaartjes schrijven voor 10 gedupeerde mensen uit 10 verschillende landen. In 2024 werden in Vlaanderen 31.415 brieven, 12.457 kaartjes en daarbij nog 125.068 petitiehandtekeningen verzameld. Als we de resultaten van de Franstaligen erbij tellen, dan rekenen we voor 2024 in België 58.131 brieven, 19.395 kaartjes en 238.274 handtekeningen. Indrukwekkende cijfers.
Hoogstraten deed voor de eerste keer in 2014 mee aan de schrijfmarathon door in zaal Pax met aangepaste zangbegeleiding van Guido Belcanto en in samenwerking met de bib en de Wereldwinkel tussen 11.00 en 23.00 uur liefst 520 brieven te schrijven. Dit initiatief diende door corona in 2020 te worden onderbroken
en werd nadien niet meer in de Pax-vorm hernomen. Het alternatief werd gezocht en gevonden in de formule ‘schrijfmarathon@home’ waarbij aan een 100-tal deelnemers de gelegenheid werd geboden om gedurende de maand december van huis uit te schrijven.
Hen wordt een pakketje ter beschikking gesteld met daarin 10 voorbeeldbrieven, 10 solidariteitskaartjes, enveloppes, stickers en 1 balpen. Met oprechte trots stippen de coördinatoren aan dat Hoogstraten zich met een 1600-tal brieven en kaartjes tot de koplopers van Vlaanderen mag rekenen. Asjeblieft.
Loon naar werk?
Gevraagd in hoeverre het geleverde werk naar resultaten kan vertaald worden kregen we ten antwoord dat Amnesty International ervan overtuigd is dat internationale samenwerking tussen mensen echt kan leiden tot verandering. Zeker één vierde van alle acties heeft direct resultaat tot gevolg: een gewetensgevangene die wordt vrijgelaten, een ’verdwenen’ persoon die terug terecht komt, een doodvonnis dat wordt omgezet of uitgesteld…
Het is evenwel vaak moeilijk om precies het volledige resultaat te meten van dit werk van Amnesty. De autoriteiten melden immers zelden dat een gevangene is vrijgelaten of dat zijn of haar situatie is verbeterd dankzij de inzet van Amnesty. Toch wordt er soms een antwoord ver-
stuurd, zij het vanuit instanties van de tweede garnituur.
Poetin heeft dus nog nooit zelf gereageerd, zal zich niet storen aan de acties en zal er nog minder van wakker liggen. Maar die wetenschap is geen reden tot paniek. Zekerheid is dat in algemene zin Amnesty wel degelijk impact heeft.
Reden tot vieren
Wie 30 jaar lang onverdroten actievoert tegen onrecht heeft er alle recht toe om de teugels eens te vieren. Wat Amnesty Hoogstraten ook gaat doen op zondag 12 oktober met de organisatie van een
familiedag. Die heeft plaats in zaal Pax vanaf 14 uur. Een half uurtje later start een gezellige wandeling met onderweg optredens van Theater Pas Geverd en Tinello. KSA Hoogstraten zorgt ondertussen doorlopend voor kinderanimatie. Vanaf 17.30 uur is er gelegenheid om een bord spaghetti (ook vegetarisch) te nuttigen voor de democratische prijs van € 10 - kinderen gratis. Inschrijven vooraf tot 5 oktober, stuur een mailtje naar familiedagamnesty@gmail.com of maak gebruik van de QR code.
Van 19 tot 21 uur is er ten slotte een optreden van coverband ’t Verzet. (nad)
Waarom niet achterstevoren?
1. Familie met op z’n minst drie generaties KSA’ers
2. Schrijven ze al dertig jaar
3. Staat centraal in een kookworkshop van Ferm
4. Door deze ingreep gaat ons historisch stadhuis stralend voor de dag komen
5. Nieuwe naam voor de Gemeentelijke basisschool van Hoogstraten
6. Hoeveel foto’s hangt halte Merlet op in het Raadshuis?
7. Zó moet het er op zijn volgens Marc Haseldonckx
8. Volgens de lezersbrief is dit stiller
9. Koffiehuis in het noorden van Hoogstraten
10. Dit oudje viel opnieuw in de prijzen (jc)
IJ’ is één vakje.
Mail het woord uiterlijk dinsdag 14 oktober door naar woord@demaand.be en maak kans op een cadeaubon van Hoogstraten voor de waarde van 20 euro. Of stuur naar: DE HOOGSTRAATSE MAAND, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten. Vergeet niet uw naam en adres te vermelden.
Oplossing september De cadeaubon van € 20 gaat naar: Steven
Het verhaal achter onze straatnamen
TENTOONSTELLING Een keertje geen Straat in de Maand in dit nummer. In deze rubriek stellen wij al jarenlang straten en (een deel van) hun bewoners voor. Daarbij staan onze medewerkers vaak ook stil bij de naam van de straat. Nochtans zijn straatnamen zo vanzelfsprekend dat we zelden stilstaan bij hun herkomst of de betekenis ervan. De nieuwe expo in het Stedelijk Museum doet dat ook…
Toch is het concept van officiële straatnamen niet zo oud. Ze kwamen er in de nasleep van de Franse Revolutie (1789), toen heel wat wetgeving en gebruiken werden ingevoerd die ook nu nog aan de basis liggen van de Belgische staat. De straatnamen en huisnummers werden vanaf die periode wettelijk geregeld.
Voordien werden straten genoemd naar het volgende dorp of naar duidelijk herkenbare plaatsen of gebouwen. Denk maar aan de vele verbindingswegen, zo -
als de Loenhoutseweg of Bredaseweg. Of de straten die refereren aan een duidelijk herkenningspunt in het landschap zoals de Kerk- of Molenstraat. Niet toevallig overigens twee van de meest voorkomende straatnamen in Vlaanderen.
Sinds de Belgische onafhankelijkheid in 1830 worden straten steeds meer vernoemd naar (meestal overleden) personen. Personen met een grote impact op landelijk of lokaal vlak worden geëerd en hun herinnering wordt levend gehouden door de straatnaam. Die vormen zo een
spiegel van de tijdsgeest. Denken we maar aan namen van priesters of aan later controversieel geworden namen van kolonisten of mensen met een collaboratieverleden. En wat leert ons de vaststelling dat het aandeel straatnamen genoemd naar vrouwen amper 10% uitmaakt van het totaal?
De tentoonstelling ‘Derde straat links’ staat stil bij een aantal van de Hoogstraatse straatnamen en bij het achterliggende verhaal. Zo weet u eindelijk (indien u dat nog niet eerder in ons blad had gelezen) waar de naam Scheurdekousweg, Treslong of Kattenhofstraat vandaan komt en wie Ti Van Schelle of Mgr. Eestermans was.
‘Derde straat links’, tentoonstelling in het Stedelijk Museum tot 8 maart 2026, geopend van woensdag tot en zondag van 14 tot 17 uur. Gratis toegang. (fh)
Met het zeisen herleeft het plattelandsleven van weleer
NATUURBELEVING Op zondag 5 oktober organiseert Natuurpunt Markvallei een uniek zeisevenement in de boomgaard van Widar, midden in Wortel-Kolonie. Al vanaf negen uur ’s morgens klinkt er het herkenbare snerpen van wetstenen op staal: het startschot voor een dag vol vakmanschap, folklore en beleving. De beste zeisers uit België en Nederland meten er hun krachten in zowel schoonzeisen als snelzeisen. Maar er is veel meer dan competitie alleen, want de organisatoren zorgen voor een rijk programma dat jong en oud, en zeker ook de kinderen meevoert naar het plattelandsleven van weleer.
Bezoekers kunnen onder meer zelf de kunst van het zeisen proberen, onder begeleiding van Kees Strijbos, die zijn indrukwekkende collectie zeismateriaal meebrengt en vragen beantwoordt. Ook Le Pic Vert, een familiebedrijfje uit Wallonië dat lessen en zeismateriaal aanbiedt, is van de partij. Voor wie het luchtiger mag, is er de ludieke wedstrijd wetstokwerpen, waarbij het gereedschap waarmee zeisers hun zeis scherp houden een nieuwe bestemming krijgt.
Het Belgisch trekpaard neemt een hoofdrol in tijdens het evenement. Het imposante dier van Jef Michielsen gaat de uitdaging aan in een touwtrekwedstrijd tegen de zeisers van “De Vettige Zeis”, trekt een zogenaamd vliegend tapijt waarop kinderen een onvergetelijke rit beleven, en toont samen met de zeisers
hoe op traditionele wijze een hooiopper wordt gemaakt.
Spectaculair
Landbouwer Michaël Van Velthoven van Vleesvee De Lage Weide uit Wuustwezel vertelt over zijn visie op kringloopland -
Leden van de Vettige Zeis in actie in de Halsche Beemden
bouw en brengt enkele runderen mee naar Wortel-Kolonie. Bovendien bakt hij ter plaatse hamburgers van eigen hoevevlees, waarmee bezoekers meteen kunnen proeven van zijn manier van werken. Ook de herder en zijn kudde schapen laten zich zien. Samen met zijn hond demonstreert hij hoe een kudde wordt gedreven, een indrukwekkend schouwspel waarin mens en dier perfect samenwerken.
Bijzondere gasten zijn de Groningse Zeisers, die twee jaar geleden al hoge ogen gooiden. Toen veroverde hun zeiser Willem de prijs van het snelzeisen. Omdat hij vorig jaar overleed, staat er dit keer een herdenkingsmoment voor hem gepland. Het Groningse team brengt bo -
DEZE MAAND
vendien een spectaculaire demonstratie synchroon zeisen, waarbij de maaibeweging verandert in pure choreografie en de zwaden netjes naast elkaar worden gelegd.
De dag krijgt extra kleur met muziek. Een Roemeens kinderkoor zorgt gegarandeerd voor kippenvelmomenten en de folkgroep Westelfolk brengt warme Kempense volksmuziek op de tornooiwei. Het evenement start om negen uur ’s morgens, met in de voormiddag de wedstrijden en in de namiddag vooral aandacht voor randanimatie en demonstraties. Toegang is gratis. Voor meer informatie kan je terecht via info@natuurpuntmarkvallei.be. (ao)
Kodex gaat andermaal Back in Time Workshop
FUIF Voor de twaalfde keer gaat discobar Kodex 20 jaar terug in de tijd met de muziek en sfeer van de tentfuiven en discotheken van weleer. Dit keer gebeurt dat op zaterdag 25 oktober. De beste muziek en sfeer van toen wordt zoals elk jaar verzorgd door diverse dj’s. Zij brengen hits en meezingers, dat betekent dus meedansen op ‘In Zaïre’ of gezellig een pintje of cocktail drinken met vrienden.
“We zien een mix van 30’ers en 40’ers die een oppas hebben geregeld voor hun kinderen en hier jaarlijks met vrienden van toen afspreken en de huidige jonge generatie die maar wat graag eens onbezorgd willen uitgaan,” zegt Nick Martens, de vaste Kodex huis-dj. “Het is een avond waar we zelf ook een heel jaar naar uitkijken en die bij veel bezoekers al lang in hun agenda staat genoteerd. Weken
voordien worden de oude cd bakken terug boven gehaald en leuke anekdotes opgerakeld.”
Het concept zorgt voor variatie. “Op de huidige festivals zie je eindeloze line-ups van dj’s die allemaal dezelfde nummers in hun set gedraaid willen hebben, waardoor je vaak 10 keer hetzelfde nummer hoort, wij hanteren de ouderwetse manier met één vast dj-team, aangevuld met een live-optreden of één gast dj, dat brengt veel meer variatie in muziek en je kan zelf de sfeer helemaal opbouwen.”
Discotheek
Dit jaar kan je de discotheek-sfeer van 20 jaar terug opsnuiven. De man die jarenlang vaste resident was in discotheek Highstreet komt in een krachtige gast dj-set de tent op z’n kop zetten in ware Highstreet-stijl: Mark with a K ft MC Chucky, zij vullen als headliner moeiteloos menig Sportpaleis. In deze stevige dj-sets volgt de ene jump-hit de andere club-classic in ijltempo op.
Alle jeugd van vroeger en nu dus welkom om nog eens ouderwets te komen feesten en fuiven op de ‘heilige grond’ van Bergen (langs de baan van Minderhout naar Meerle). Het recept: een grote feesttent, de cocktails van toen (passoa, pisang, safari of shotjes blue thrill), de muziek en de sfeer van toen, gemixt door resident dj Nick en een “back-toHighstreet” dj-set van Mark with a K. Had je 25 oktober al in je agenda staan? Meer info op de Facebookpagina.
Ecostoof/ Slowcooker
WORKSHOP Een ecowat? Hoor ik je denken... Je leert er alles over in een workshop van Velt op 25 oktober in zaal Pax. Lesgevers zijn Anneke Goor en Bieke Roovers. Samen met de lesgevers maak je een eigentijdse versie van de hooikist uit grootmoeders tijd. Kan je een beetje overweg met je naaimachine en wil je zoveel mogelijk energie besparen tijdens het koken? Hou je van ’slow cooking’ waarbij alle geuren, smaken en voedingsstoffen goed bewaard blijven? Dan krijg je in deze workshop hulp om een EcoStoof@ zelf te maken voor eigen gebruik. Van de vulling tot warmte-isolerende kurk in de bodem en de verwerking van warmtereflecterend materiaal, over dit ontwerp werd goed nagedacht. Je brengt dus je naaimachine mee en gaat naar huis met je eigen EcoStoof@. De workshop Ecostoof heeft plaats op zaterdag 25 oktober van 9.30 uur tot 13.30 uur in zaal Pax, Dokter Versmissenstraat 3 te Hoogstraten. Deelnameprijs: leden Velt 45 euro, niet-leden 55 euro (materialen en lunch inbegrepen). Je inschrijving is pas bevestigd na betaling op rekening BE80 7330 0010 1777 t.a.v. Velt Noorderkempen - met vermelding van jouw naam en eventueel je Velt lidnummer. Inbegrepen: koffie/thee/water en als lunch een heerlijke soep gemaakt in de ecostoof. Inschrijven en info: staf.coertjens@telenet.be. (fh)
DJ Nick
Ook de voorzitter vindt af en toe nog de tijd om mee te zeisen.
DEZE MAAND
Erfgoedroute bracht duizenden
Kurjeuze mensen op de been
TENTOONSTELLING In Hoogstraten zijn er beslist mensen die regelmatig een galerij of een tentoonstelling bezoeken, maar dat is en blijft een minderheid. Met ‘Kurjeus’ bracht initiatiefnemer Zjos Vinckx duizenden bezoekers in een ontspannen sfeer op mooie locaties. Ze konden er kennis maken met het verscheiden werk van een 50-tal kunstenaars. In totaal telde men meer dan 2.000 deelnemers, die soms maar één, maar haast allemaal zowel de noordelijke als de zuidelijke route bezochten. We zagen mensen vrijuit praten over werken die hen raakten. En laat dat nu net belangrijk zijn.
Zjos Vinckx bezocht in 2023 in Brussel het kunstproject ‘Gist’, dat deelnemers aan de Groene Gordel langs kunstwerken bracht op een aantal sfeervolle locaties. ‘Wat in Brussel kan, kan in Hoogstraten’, dacht Zjos en begin 2024 startte hij de voorbereiding van dit project, samen met zijn partner Erna De Houwer, zijn dochter Siel en zoon Flor. Daarvoor moest hij al zijn andere activiteiten on hold zetten.
Voor herhaling vatbaar?
In zijn toespraak op de openingsreceptie sprak Guy Rigouts als VVV voorzitter de hoop uit dat Kurjeus een twee- of driejaarlijks evenement zou worden. Hij verwees naar het Kunstenfestival in Watou als een bewijs hoe een klein dorp groot kan zijn.
Dat festival bestaat al 40 jaar en wordt zwaar gesubsidieerd door de stad Poperinge, de Vlaamse gemeenschap en de provincie. Zulk budget laat toe om gerenommeerde kunstenaars uit binnen- en buitenland aan te trekken, maar hoeft dat wel? Hoe dan ook, dat Kurjeus het met vijftigmaal minder subsidies moet doen is toch wel bedroevend.
Wat Zjos betreft wil hij met zijn team eerst een grondige evaluatie maken. “Want”, zegt hij “we hebben ontzettend veel bijgeleerd. We zien wel wat het wordt, maar ik ben en wil zeker verteller blijven…” (fh)
Zes kunstenaars maakten een beeldentuin bij het Withof.
De Bomannetjes van Davy Boman kwamen aan land bij de Capucijnen in Meersel-Dreef.
Het zwembad van het Seminarie als decor voor werk van Luk Vermeergen.
DEZE MAAND
Jubeleditie van Franciscusdag in Meersel-Dreef
BEDEVAART Op 5 oktober viert de pastorale eenheid Sint-Franciscus in Meersel-Dreef de achthonderdste verjaardag van het ’Zonnelied’, gecomponeerd door Franciscus van Assisi in 1225. Deze jubeleditie van de jaarlijkse Franciscusdag staat in het teken van de ’pelgrims van hoop’.
Het programma vangt aan om 10.30 uur met een eucharistieviering in de kloosterkerk, aansluitend is er een gezellig aperitief en een broodjeslunch in de boerenschuur. Om 13 uur vertrekt een pelgrimswandeling (6 km) vanaf de kloosterkerk, de tocht gaat onder meer langs de Sint-Jacobskapel in Galder. Wie op de kapucijnensite wil blijven, kan een belevingsparcours volgen. Dit omvat onder andere twee belevingskamers in het Franciscaans belevingscentrum, beeldmeditaties en een labyrintwandeling in het Mariapark. Er is ook een apart kinderprogramma in samenwerking met Kamino.
Om 16 staat de inzegening van het barrevoetspaadje van broeder Ludovico gepland, gevolgd door een gezamenlijk zang- en gebedsmoment aan de Lourdesgrot. Tot slot kunnen alle deelnemers aanschuiven voor een pelgrimsmaal, waarna ze - lichamelijk en geestelijk
gesterkt - als ‘pelgrims van hoop’ huiswaarts kunnen…
Voor deelname aan de broodjeslunch en het pelgrimsmaal is vooraf inschrijven verplicht via www.sintfranciscus.com/ franciscusdag. (Luc V/rob)
Op de Franciscusdag van vorig jaar kon onder meer worden kennisgemaakt met de Sint-Katharinatoren en de beiaard. Dit jaar krijgt de dag op een andere wijze een muzikale tint met het Zonnelied ’Laudato Si’ van Franciscus. Niet verticaal de toren op, maar horizontaal het veld in naar de Sint-Jacobskapel en het Mariapark.
Van de bloeiende Sahara langs trage wegen naar de huismus
NATUURBEHOUD Een rijk boeket aan activiteiten vult het herfstprogramma van Natuurpunt Markvallei. Zo is er een lezing over een reis door de Sahara, een nachtelijke wandeling in het duister, een begeleide bomenwandeling, een fotouitstap, de dag van de trage wegen en een wildplukwandeling in stilte. En Begijn Le Bleu laat de Klapekster genieten van een gloednieuwe theatervoorstelling over de huismus…
Woestijn in bloei
Natuurpunt Markvallei organiseert in de herfst en winter gezellige avonden in Bezoekerscentrum Vallei van het Merkske. Dat gebeurt onder de noemer van Cultuurcafé Klapekster. De spits wordt op 10 oktober om 20 uur afgebeten door het in Meerle wonende koppel René Doff en Mijke Aarnoudse. Zij vertellen over hun ontdekkingstocht in de Marokkaanse
Natuurgidsen op stap: Marcel Verschueren inspireert de jonge gidsen van Natuurpunt.
Sahara in januari 2025, “voor velen een onbekend gebied”. Alleen daarom al be -
looft dit een interessante avond te worden.
Mijke en René zijn het gewoon om van de gebaande paden af te wijken. Ze waren beiden al meermaals in Marokko. “Al sinds 2009 reis ik er met enige regelmaat naar toe,” zegt René, “maar nu zaten er al meerdere jaren tussen het vorige bezoek. Reden om terug onze 4×4 in te laden...” De tocht voert langs de grens van Algerije en Marokko, door de Sahara met idyllische oases en allerlei natuurschoon. De natuurfoto’s maken dat de aanwezigen als het ware in de passagiersstoel meereizen door “de woestijn in bloei”. Aanvang 20 uur, deuren open om 19.30 uur, inkom gratis.
Beleef de duisternis
Wil je ervaren wat de wondere wereld van het duistere bos met je doet? Op zaterdag 11 oktober nemen de natuurgidsen je mee op een avond gericht op de beleving in het duister. In het donker wordt je verbeelding geprikkeld en komen al je andere zintuigen op scherp te staan. De geluiden van de nacht, de geuren van het bos en het gevoel van de bospaden onder je voeten vormen een onvergetelijke belevenis. De wandeling zonder zaklamp (ook niet die van je gsm) is geschikt voor deelnemers vanaf 6 jaar. Start aan de Klapekster om 19 uur, terug rond 21.30 uur. Vooraf inschrijven op de website. Deelnemen kost 3,50 euro, inclusief een warm drankje om nog even na te kaarten. Deelnemers dragen best stevige waterdichte schoenen en kleren die vies mogen worden.
Bomenwandeling
Op zondag 12 oktober begeleidt gids Rob Koeken een bomenwandeling in Den Rooy. “Dat is een prachtig natuurgebied waar ook heel mooie, grote bomen staan. Bovendien is 12 oktober ook de laatste dag van de Week van het Bos.
Om deze week mooi af te sluiten, is een bomenwandeling in Den Rooy dus zeker op zijn plaats. Tijdens de wandeling vertel ik meer over bomen en gaan we op zoek naar de verschillende, soms exotische, bomensoorten die er destijds werden aangeplant.” Meewandelen is gratis, de uitleg ook. Vertrek om 9.30 uur op de parking van natuurgebied Den Rooy. De te wandelen afstand bedraagt ongeveer vier kilometer.
Foto-excursie
De fotowerkgroep gaat op tocht in het prachtige Zoerselbos. Op zondag 19 oktober verzamelen de deelnemers om 8 uur ’s ochtends aan parking Oudendijk in
de Rodendijk in Zoersel. Tot 12 uur zoeken ze in het bos naar de mooiste onderwerpen om vast te leggen. Zoals altijd is dit een ideale gelegenheid om van elkaar te leren, tips uit te wisselen en de natuur door de lens te ontdekken. Deelnemen is gratis. Breng wel je fototoestel mee.
Op stap langs trage wegen
Nog op zondag 19 oktober zet Natuurpunt Markvallei samen met Trage Wegen vzw tijdens een wandeling in Wortel-Kolonie de Dag van de Trage Weg in de kijker. In de Kolonie vind je nog heel wat trage wegen – de vroegere voetwegen, ooit dé verbindingswegen van het dagelijks leven: mensen gingen te voet naar school, naar de kerk of naar het werk, altijd langs de kortste en meest toegankelijke route. De oude kerkwegeltjes zijn daar een mooi voorbeeld van.
Vandaag zijn voetwegen waardevol erfgoed en groene linten door het landschap. Ze verbinden versnipperde natuurgebieden met elkaar en vormen belangrijke corridors voor planten en dieren. Voor wandelaars zijn het rustige en aantrekkelijke routes. Redenen genoeg om deze trage wegen extra in de schijnwerpers te zetten. De wandeling vertrekt om 9.30 uur aan de Klapekster. Einde rond de middag, met nog tijd voor een kop soep. Deelname is gratis.
Begijn Le Bleu
Begijn Le Bleu staat op donderdag 24 oktober met zijn gloednieuwe voorstelling in de Klapekster. Het centrale thema? De huismus, die blijkt een fascinerende ge -
schiedenis met zich mee te dragen. Vanaf de eerste landbouw in het Midden-Oosten pikte de mus letterlijk een graantje mee en verspreidde zich sindsdien over de hele wereld. Wat volgt is een verhaal over de opkomst en de ondergang van een underdog, verweven met vaderlandse geschiedenis, een reis naar het China van Mao en avontuurlijke uitstappen naar de Afrikaanse steppen…
Begijn brengt deze onverwachte vogelgeschiedenis als een meeslepende theatervertelling, waarin humor, wetenschap en geschiedenis elkaar moeiteloos vinden. Zijn stijl is uniek, zijn verhalen ontwapenend en zijn kennis verrassend toegankelijk. In zijn populaire vogelpodcast Fwiet! Fwiet! of het prachtig vormgegeven vogelblad Fwiet, weet hij zijn passie voor de natuur al aanstekelijk te verpakken. Ook zijn eerste natuurvoorstelling ‘Kijk!’ werd lovend onthaald.
De voorstelling start om 20 uur. Leden betalen slechts 10 euro, niet-leden kunnen erbij zijn voor 15 euro. Inschrijven is verplicht via de website van Natuurpunt Markvallei.
Wildplukwandeling
De stiltegidsen van Natuurpunt Markvallei nodigen je op zaterdag 25 oktober uit voor een bijzondere beleving: een stille wildplukwandeling door Wortel-Kolonie. Van 9 tot 11.30 uur nemen ze de deelnemers mee op pad en nemen daarbij de tijd om te vertragen, stil te staan en bewust te plukken wat de natuur ons schenkt. Elk kruid dat verzameld wordt, krijgt extra betekenis door een passend gedicht, zodat je niet alleen leert kijken en proeven, maar ook intenser voelt hoe rijk onze flora is.
Breng een plukmandje mee. De wandeling wordt afgesloten met een theeceremonie met behulp van een geurige infusie van de geplukte kruiden. Deze activiteit is gratis. Vertrek om 9 uur aan de Klapekster. Er kunnen maximaal 20 deelnemers aansluiten. Inschrijven is verplicht. Deze stiltewandeling maakt deel uit van de regionale campagne Dag van de Stilte. (ao)
Begijn Le Bleu komt met zijn nieuwe voorstelling naar De Klapekster.
DEZE MAAND
Bib pakt uit met een digitale week
BIBLIOTHEEK De tijd dat er in een bibliotheek enkel plaats was voor boeken is al lang voorbij. Het aanbod is al lang veel ruimer geworden, naast andere media zijn er ook steeds meer digitale bronnen voor informatie en ontspanning. Van 7 tot 17 oktober zet de digitale week dit helemaal in de kijker. Je kunt gratis volop de digitale collectie voor jeugd en volwassenen ontdekken. Daar horen o.m. fundels, e-boeken en Cinébib bij.
Jeugd
Kinderen maken spelenderwijs kennis met digitale prentenboeken via Fundels, genieten van verhalen in de Voorleeshoek, of kiezen hun volgende boek met Bieblo. Kinderen van 7 tot 12 jaar kunnen bovendien op een speelse manier leren programmeren tijdens CoderDojo. Ze maken kennis met code, bouwen spelletjes en ontdekken hoe leuk technologie kan zijn.
Praktisch: vrije inloop bij CoderDojo op zaterdag 11 oktober van 9 tot 12 uur.
Overigens zoekt CoderDojo nog altijd begeleiders. Wie 18+ is en zin heeft om kinderen te helpen bij hun eerste stappen in de digitale wereld, is zeer welkom. Meld je aan als vrijwilliger via https://hoogstraten.coderdojobelgium.be/ .
Volwassenen
Met je Mijn Bibliotheek-profiel heb je via de catalogus eenvoudig en snel toegang tot alle digitale collecties. Een gratis ma -
nier om e-boeken en audioboeken via CloudLibrary te vinden, te snuisteren door het krantenarchief, of films uit Cinébib te bekijken.
Ook de lezer met een leesbeperking kan er terecht voor gratis ontleningen van Daisy-luisterboeken van de Luisterpuntbibliotheek.
Wie vragen heeft over al deze digitale mogelijkheden krijgt alle antwoorden die zij of hij zoekt tijdens het mobiel digipunt op maandag 13 oktober van 14 tot 17 uur. Jasper Lauwerysen van ILV Noorderkempen geeft je dan gratis advies.
Praktisch: mobiel digipunt op maandag 13 oktober van 14 tot 17 uur
Verspreid over de hoofdbib vind je tien quizvragen om je kennis over phishing te testen. Wat is phishing, hoe herken je een phishingmail, hoe worden sociale media daarvoor gebruikt? Op een leuke manier leer je hoe je je veiliger kan gedragen in de online wereld.
Spelletjes
Voor wie gezelschapsspellen wil spelen of nieuwe wil uitproberen, is er de spelletjesnamiddag of -avond. Vrijwilligers geven je met plezier uitleg over de spelregels, als je deze nog niet kent. Ook dit zijn gratis activiteiten, inschrijven is niet nodig.
Praktisch: spelletjesnamiddag voor kinderen van de lagere school op woensdag 8 oktober van 14 tot 16 uur; spelletjesavond voor volwassenen op dinsdag 14 oktober van 18.30 tot 22.30 uur.
Deur dicht
Wegens een teambuildingsactiviteit voor het personeel is de bibliotheek gesloten op dinsdag 21 oktober.
Je kan je uitleentermijn op https://hoogstraten.bibliotheek.be verlengen. Klik op de blauwe knop “Mijn Bibliotheek” en geef je e-mailadres en paswoord in. Voor wie dit nieuw zou zijn, moet zich eerst registreren en een profiel maken. Een volgende keer gebruik je simpelweg je e-mailadres en zelfgekozen paswoord. (red)
Hoogstraten in groenten & bloemen 2025
LEZERS SCHRIJVEN
Trager is stiller
Beste redactie
Het inleidend artikel “Trager is stiller” in de Hoogstraatse maand nr. 472 (september 2025) heb ik met veel aandacht gelezen.
Als bewoner van de Grote Plaats in Wortel voel ik mij geroepen om daar toch even op te reageren. Wat ik in dit artikel lees over verkeersoverlast, sluipverkeer, te snel en te lawaaierig verkeer, dat kan je zo kopiëren naar de Grote Plaats. De straat is geëvolueerd van een woonstraat in de jaren zestig -zeventig naar een doorgangsweg voor alle verkeer. Met zeer regelmatig zwaar verkeer.
Eigenlijk is de Grote Plaats samen met de Beukendreef, Castelré, Lage weg en Koestraat in Minderhout de enige ringweg rond Hoogstraten, en wordt als dusdanig elke dag opnieuw daarvoor gebruikt.
Recente tellingen door het nationale systeem van “Straatvinken” heeft duidelijk gemaakt dat er in de Grote Plaats evenveel verkeer passeert als in de Katelijnestraat.
Maar….
We hebben hier in de Grote Plaats nog steeds geen fietssuggestiestroken. We hebben hier nog steeds een betonbaan uit de jaren 60, met betonplaten die 3 tot 4 cm verschillen in niveau. Krimpvoegen die op bepaalde plaatsen breder zijn dan 10 cm. Dit verhoogt de geluidsoverlast exponentieel in vergelijking met rubber op een asfaltbaan.
In Castelré, Lage Weg en Koestraat zijn er wel verkeersremmende maatregelen genomen. In de Grote Plaats niets…
Alle begrip voor de bewoners uit de Tinnenpotstraat en omgeving, maar weet dat op andere plaatsen in de gemeente de nood aan luwer verkeer minstens even groot is, zoniet groter. (JVO)
Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27 2320 Hoogstraten
Erfgoed in het spoor van Elisabeth van Culemborg
UITSTAP Op zaterdag 25 oktober organiseert VZW Erfgoed Hoogstraten een uitstap naar Culemborg (Nederland) om er de sporen op te zoeken van Elisabeth van Culemborg (1475–1555). Deze uitzonderlijke vrouw werd geboren op het Gelmelslot in Hoogstraten, midden in de wereld van de hoge adel. Via haar vader erfde zij de titel van vrouwe van Culemborg en Hoogstraten, later verleende Keizer Karel V haar de titel van gravin van Hoogstraten.
Als afstammelinge van hertog Filips de Goede (via diens bastaardzoon Antoon van Bourgondië, de “Grote Bastaard”) bewoog zij zich in de hoogste regionen van macht en cultuur. Elisabeth was hofdame van Johanna van Castilië en later van landvoogdes Margaretha van Oostenrijk, in het hart van het Bourgondische machtscentrum.
Samen met haar echtgenoot Antoon I de Lalaing drukte zij een blijvende stempel op Hoogstraten: de uitbreiding van het Gelmelslot tot een renaissancepaleis, de bouw van de Sint-Katharinakerk en het stadhuis, de ondersteuning van kunst en het religieuze leven. Ook in Culemborg liet ze een erfenis na: ze trad er op als mecenas, via haar testament werd het Elisabeth Weeshuis opgericht dat nog altijd haar naam draagt.
Programma
Vertrek met de bus vanuit Hoogstraten om 8 uur. In de voormiddag is er om 10.30 uur een stadswandeling met gids door de historische kern van Culemborg met oog voor de banden met Elisabeth. Omstreeks 12.15 is er een lunch.
In de namiddag is er om 14 uur een bezoek aan het stadhuis van Culemborg, naar ontwerp van Rombout II Keldermans (ook bouwmeester van het stadhuis van Hoogstraten). Om 15.30 uur volgt een rondleiding in het Elisabeth Weeshuis (verwant aan het Knechtjeshuis in Hoogstraten). Daarna is er rond 17 uur tijd voor een vrije wandeling door de kasteeltuin, waar ooit het familiekasteel stond.
Om 17.30 uur gaat het terug richting Hoogstraten, met vermoedelijke aankomst rond 19.15 uur.
Praktisch
Kostprijs: 85 euro per persoon (inclusief busreis, gidsen, entreegelden en lunch). Inschrijven vóór 14 oktober via An Braspenning (anbraspenning@travelconsultant.eu). Bevestig je deelname door overschrijving van € 85 per persoon op rekeningnummer BE59 8601 1434 8026 van VZW Erfgoed Hoogstraten, met vermelding “Culemborg” en je gsm-nummer. (fh)
Jubileumjaar voor de Sint-Katharinakerk
ERFGOED In november 1525 ging de bouw van de Sint-Katharinakerk onder leiding van Rombout Keldermansvan start. V.V.V. Hoogstraten schenkt bijzondere aandacht aan dit 500-jarige jubileum. Dit najaar volgen nog nocturnes, voor individuele inschrijvingen kan je terecht op 21 oktober en 6 november. Op 15 november is er een academische zitting.
Nocturnes
Eerder dit jubileumjaar werden er pralines ontworpen met de initialen van de opdrachtgevers van de kerk, was er een gegidste rondleiding in het stadhuis en een tentoonstelling met pancartes over de bouwmeesters familie Keldermans in de Sint-Katharinakerk.
Vanaf oktober volgen nu nocturnes, avonden met een gegidste rondleiding in de kerk met een drankje achteraf. Verenigingen uit het Hoogstraatse reserveerden alvast negen data. Via de website van VisitHoogstraten is het mogelijk om individueel in te schrijven voor een nocturne op dinsdag 21 oktober of donderdag 6 november.
Academische zitting
Op zaterdag 15 november wordt het jubileumjaar plechtig afgesloten met een academische zitting om 14 uur in de kerk. Het programma wordt nog verder uitgewerkt, maar Wijnand W. Mijnhardt (de
auteur van het boek “Het verdriet van Elisabeth van Culemborg”) en de Mechelse stadsgids Karine Decoster verlenen alvast hun medewerking.
Karine Decoster spreekt over de familie Keldermans en de link tussen Mechelen en Hoogstraten. In 2030 viert Mechelen de 500ste verjaardag van het overlijden van Margareta van Oostenrijk, landvoogdes van de Nederlanden. Elisabeth van Culemborg was eerste hofdame aan het hof van Margaretha en had een belangrijke invloed. Het geslacht Keldermans heeft ook een hele reeks monumentale
bouwwerken in de Nederlanden op zijn actief, naast het kasteel van Hoogstraten, de Sint-Katharinakerk en het stadhuis, ook de Sint Romboutskathedraal in Mechelen. De academische zitting wordt afgesloten met een receptie. (fh)
Een volle zaal voor Lia Van Bekhoven
LEZING Op 3 september organiseerde het Davidsfonds een lezing door Lia Van Brekhoven, al jarenlang correspondent uit Engeland. De 180 aanwezigen genoten van haar verhalen en anekdotes over leven met de Britten. Een voorbeeld van hoe men met een goed programma nog altijd een groot publiek kan bereiken. (fh)
Tweedehandsbeurs van Gezinsbond Hoogstraten
TWEEDEHANDS Heel wat spullen verdienen een tweede leven. De gezinsbond van Hoogstraten richt daarvoor opnieuw een tweedehandsbeurs in. Deze heeft plaats op zondag 19 oktober in zaal Pax, van 10 tot 12 uur. Het betreft een tafelverkoop, dit wil zeggen dat de verkopers zelf hun goederen verkopen.
Wat kan je kopen of verkopen? Babyuitzet, kleding tot 12 j., speelgoed en fietsen. Uiteraard is de inkom gratis. Er is ook een cafetaria.
Inschrijven en alle extra info vind je bij de activiteiten op de website van Gezinsbond Hoogstraten. Je kan ook mailen of bellen naar louise-anne.coenraerds@ gezinsbondhoogstraten.be. Wie snel inschrijft en heeft betaald, krijgt de beste plaats…
Iedereen van harte welkom! (jaf)
Foto Frank Croes
Den ouden Koolhof opnieuw in de prijzen
TUIN Op 13 september ontving ‘De Ouden Koolhof’ de Hans Vredeman de Vriesprijs 2024, die beheerd wordt door de Koning Boudewijnstichting. Met deze prijs wordt het behoud en de restauratie van historische tuinen en parken in Vlaanderen aangemoedigd en ondersteund. Eerder al werd dit initiatief van
het museum en de vele tuinvrijwilligers bekroond met de ‘Award voor Openbaar Groen’ en met de ‘Erfgoedprijs van de provincie Antwerpen’.
De moestuin wordt onderhouden door een team vrijwilligers, bewoners van het hof en leden van Velt die zich wekelijks
Ministerieel bezoek aan renovatiewerken
ERFGOED SCHOOL De voorbouw van het Klein Seminarie staat al enige tijd in de steigers, een beeld dat iedere rechtgeaarde Hoogstratenaar inmiddels niet onberoerd heeft gelaten. Het leidde er ook toe dat minister Weyts (N-VA), o.a. bevoegd voor Onroerend Erfgoed, op 11 september in hoogsteigen persoon naar Hoogstraten afzakte om de restauratiewerken aan de voorbouw en het dak van de Eeuwfeestkapel (beschermd als art deco gebouwen) in ogenschouw te nemen.
De werken in uitvoering betreffen de 1ste fase van het masterplan dat we reeds uitvoerig beschreven in ons nummer van januari 2025. Voor de duidelijkheid even kort in herinnering brengen dat het masterplan zal uitgevoerd worden in 4 fasen. In fase 1 is dat de restauratie van de buitenschil van de voorbouw en het interieur van de vleugel noord, in fase 2 het dak van de Eeuwfeestkapel, in fase 3 het interieur van de midden- en zuidvleugel van de voorbouw, en tenslotte fase 4 tijdens dewelke de buitenschil en het inte -
inzetten om de tuin te onderhouden. Oogstoverschotten worden geschonken aan welzijnsschakel ’t Ver-Zet-Je. Het project verenigt zo zowel sociale, educatieve, ecologische als historisch aspecten. Het is precies die sociale verbondenheid en solidariteit die van Den Ouden Koolhof zo’n gewaardeerd project maakt.
In het beheersplan van het begijnhof staat dat de museumtuin als de enige voor het publiek toegankelijke tuin best ingericht wordt als een moestuin met historisch gedocumenteerde groenten. Dat geeft nog een beeld van het karakter van een oorspronkelijk begijnhoftuintje. In de eeuwenoude hofboeken ging het Museum op zoek naar wat er in zo’n tuin thuis hoort en welke gewassen de begijnen kweekten in de gemeenschappelijke tuin van het conventshuis. In plaats van de door buxusmot aangetaste renaissancetuin met bestrating kwamen er zo ecologische moestuinbedden en kleinfruit. (fh)
Klein Seminarie
Minister Weyts ondervond even dat een schaliedekker minstens over een vaste hand moet beschikken…
rieur van de Eeuwfeestkapel zullen worden aangepakt.
De totale uitvoeringskosten worden ge -
raamd op een dikke 10.000.000 euro en worden deels gefinancierd door Onroerend Erfgoed, het AGentschap voor Infrastructuurwerken in het Onderwijs
Staf Coertjens, Arnold Wittenberg, Tinne Rombouts en de notaris die het fonds beheert.
(AGION), en het saldo door het Klein Seminarie zelf dat op basis van zijn jaarlijkse werkingskosten een 20 jaar lopende lening zal aangaan.
Perspectief
Een minister ontvangt men in stijl, gelukkig vormt dat geen probleem voor het Seminarie. De ‘Engelsen hof’ vormde alvast een waardig decor voor de ontvangst van het hoge bezoek. En er bleek voldoende autoriteit aanwezig dat meer dan zijn zegje kan doen. Te beginnen met
Bart Wuyts, voorzitter van de scholengemeenschap Mirho, die de minister verwelkomde, hem dankte voor de reeds toegekende projectsubsidies voor de uitgevoerde werken, en die van de gelegenheid gebruik maakte om er fijntjes op te wijzen dat ook op andere campussen binnen de genoemde gemeenschap nog een en ander te doen staat op renovatiegebied.
Van zijn kant wees de minister erop dat onroerend erfgoed meer verdient dan de huidige maatschappelijke aandacht
en de nodige middelen moet ter beschikking krijgen. Zij het meer gespreid in de tijd zodat op kortere termijn aan meer initiatieven perspectief kan worden geboden.
Na deze klassieke plichtplegingen konden de genodigden een uitgebreid bezoek brengen aan de momenteel in uitvoering zijnde renovatiewerken van de eerste fase. Om af te ronden met een passende receptie. (nad)
BRILJANT IN HOOGSTRATEN
Anny en Jan vieren diamanten huwelijk in De Wingerd
JUBILEUM Anny Verschueren (Hoogstraten) en Jan Torremans (Rijkevorsel) stapten op 4 mei 1965 in Hoogstraten in het huwelijksbootje. Onlangs vierden ze hun zestigjarig diamanten huwelijk met een verrassingsfeest, georganiseerd door hun enige zoon Eddy en schoondochter Ann.
De viering vond plaats in De Wingerd, de assistentiewoning waar Jan en Anny sinds januari van dit jaar wonen. Hiervoor woonden ze 53 jaar lang in de Achtelsestraat. Het echtpaar werd in de feestzaal compleet verrast door de aanwezigheid van hun naaste familie. En dat zorgde beslist voor heel wat blije herinneringen! (rob)
Bart Wuyts verwelkomde de minister namens Mirho.
Van Meer naar Meulebeke en terug
JEUGDBEWEGING Ook voor de Chiromeisjes was het kamp in Meulebeke een groot succes. Met plezier ging de goed georganiseerde bende op de foto om dat te bevestigen. Deze foto
kregen we toegestuurd als bewijs voor de eeuwigheid dat ze erbij waren. En nu, na de kermis, beginnen ze weer met veel goesting aan een nieuw Chiro-jaar… (ma)
Verkeersknoop wordt kindvriendelijker
VERKEER Misschien is dit wel het drukste verkeersknooppunt van Meer. Dagelijks rond half negen en rond half 4, wordt dit punt zowat een half uur lang zeer intensief gebruikt om het schoolverkeer van Meerpaal en Kiekeboe af te wikkelen. Voetgangers, fietsers, auto’s van schoolafhalers, tractoren en ander doorgaand vracht- en autoverkeer passeren hier op korte tijd op de plek waar Donckstraat, Bijltje, Terbeeksestraat en Lak samenkomen.
Dat dit super-kruispunt een make over kreeg, is dus zeer te verwelkomen. Twee extra zebrapaden en de markeringen maken het voor de zwakke weggebruiker in ieder geval een stuk gemakkelijker om hier over te steken. Misschien nog een klein detail: het opschrift ‘schoolzone’ zou je best plaatsen voor deze verkeersknoop, en niet erna, zo vonden we. Maar dat komt misschien nog, toch? (ma)
In de hemel is het schoon…
TONEEL Naar jaarlijkse gewoonte gooit ‘t Heidebloempje de theaterdeuren van de voormalige kringloopwinkel open. Op 7, 8, 10,14 en 15 november kunnen toneelliefhebbers er genieten van het blijspel “In de hemel is het schoon”. Deuren open om 18.30 uur, de voorstelling begint om 19.30 uur.
Je kan kaarten bestellen op website www.theidebloempje.be vanaf 10 oktober om 7 uur. De inkom bedraagt € 12. Op de foto het team van het Heidebloempje dat al volop aan het repeteren is voor wat ongetwijfeld weer een grandioze toneelavond wordt… (ma)
De spelers van het Heidebloempje v.l.n.r.: (boven) Jos Cools, Harm de Gruyter, Wim Delcroix, Stan Strybos; (midden) Raf van Looveren, Jan Jansen, Tilly Hessels, Frie Adriaensen, Wout de Gruyter; (onder) Yves Michielsen, Herman Snoeys, Ilse Arnouts, Karine Teuns en Michiel Vermeiren
Volle feesttent voor
Valencia
OPTREDEN Radio Valencia kijkt terug op een geslaagd feestweekend in augustus. Muziek en dans in een volle tent met een mix van bekende en vele onbekende artiesten. Het evenement blijft gratis, niet eenvoudig als je weet dat de prijzen van artiesten de pan uit swingen, en de vereisten van de wetgeving steeds hoger liggen.
Dat het radiostation met uitsluitend Nederlandstalige muziek dit al 44 jaar zou bolwerken, hadden weinigen durven voorspellen. Maar jaar na jaar is het tegendeel bewezen. Er wordt al volop nagedacht over hun 45-jarige jubileum in augustus 2026! (ma)
De afgeladen feesttent meekrijgen met Nederlandstalige muziek, dat lukt Valencia al 44 jaar…
het kastanjeblad, dat gisteren nog kraakte onder mijn voeten, geeft zich gewillig na de nachtelijke regen zoete geur stijgt op
zaaddozen van de aronskelk, omgevallen liggen als amberkleurige parels tussen de hondsdraf
lange ranken van bramen hangen de vruchten verschrompeld en wrang onder het bladerdek
eens uit het bos, is daar het verminkte landschap een maïsveld pas gemaaid de overgebleven stokken stug en dor
marleen
Hoe snel mag je hier eigenlijk rijden?
VERKEER Hoe snel: 30, 40, 50, 70…? De borden staan toch wel wat dicht op elkaar bij het binnenrijden van het dorp. Op de plaats van de fotograaf is het nog 70. Maar 10 meter verder is het 50. Dik ok dus als je naar 40 afzakt, zo zegt het controlebord. Maar, vergis je niet, iets verder is het 30. Van 70 naar 50 naar 30 zo kort op elkaar als hier op de foto is niet echt logisch, lijkt het ons.
Wat is hier het probleem? Welnu, het agglomeratiebord staat te dicht bij de dorpskern, zo vindt de dorpsraad. Ze zou het bord liever geplaatst zien in de bocht bij Vorsselmans (Hprta). Maar daarvoor heb je het akkoord van AWV nodig. Vanaf die bocht 50 zou logischer zijn, toch? (ma)
Tweedehandsbeurs Gezinsbond in Ons Thuis
TWEEDEHANDS Op zondag 2 november organiseert de Gezinsbond Meerle – Meersel-Dreef zijn jaarlijkse tweedehandsbeurs in parochiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein, Meerle. Het gaat om een kapstokbeurs, dus geen tafelverkoop waar de verkoper aanwezig is. Nee, hier kan je ongeremd tussen de aangeboden artikelen snuisteren, zonder dat de verkoper op je vingers staat te kijken.
Je vindt er betaalbare tweedehands babyuitzet artikelen, speelgoed en kinderkleding t.e.m. maat 104. Op deze beurs kan je als koper ongeremd zoeken tussen de te koop aangeboden spulletjes, netjes geordend per leeftijd. Ideaal dus voor wie zwanger is, mama of papa, oma of opa, onthaal/gastouder, juf of speelgoedfreak…
Wil je graag deelnemen om spullen te verkopen? Schrijf dan op voorhand in bij Yvette Braeckmans (digitaal) of Kalinka Gladinez (papieren versie).
Heb je vragen, stuur een mailtje: gezinsbondmeerle2013@gmail.com.
Alle geïnteresseerde kopers van harte welkom. De toegang is gratis, geopend van 13 tot 14.30 uur. (jaf)
Bingo met de Pierebloazers
FANFARE Op zaterdag 4 oktober houden de Pierebloazers de traditie van de fanfare in ere en organiseren ze weer een bingo-avond in de parochiezaal ‘Ons Thuis’. Om half 8 wordt de eerste draai aan de bingomachine gegeven, einde rond 22 uur.
Zoals altijd zijn er mooie prijzen te winnen en – ook zoals altijd - wie die dag jarig is, speelt gratis. Wie niet gratis kan spelen, kan vanaf nu overigens ook mobiel betalen via Payconiq. Wie graag een gokje waagt weet alvast waar naartoe. Een portie plezier verzekerd, ook als je niet wint… (jaf)
Wisselvallige Mjeel kermis
KERMIS Waar Minderhout kermis nog op een stralende zon en (te) warme temperaturen kon rekenen, was het met Meerle kermis ouderwets ‘Belgisch weer’.
Met de traditionele kermisfuif kwam de regen laat in de nacht. De beste dag was gelukkig de zondag, wanneer de meeste mensen naar de kermis gaan. Heel de dag bleef het droog en af en toe kwam de zon er zelfs door. Het was niet warm, maar je kon zonder jas over de kermis flaneren. Wat vooral de Meerlenaren met kinderen dan ook deden zodat het best druk werd. Hoewel er voor het eerst sinds lang enkele attracties afwezig bleven: de uitbaters van de rappe rups, een viskraam en de kleine autootjes hebben
blijkbaar afgehaakt.
Maar er was gelukkig nog genoeg waar het jonge grut zijn plezier en de ouders en grootouders hun centen kwijt konden. Bij de Posthoorn was het gezellig druk en werd het een fijne avond met livemuziek. Laat op de avond gingen de hemelsluizen wel open.
Ook op maandag, de eerste dag van de volksspelen, kwam al af en toe een bui voorbij, maar het bleef plezant. Op dinsdag was het heel de dag evenwel een heel stevige wind en veel regenvlagen. Wat de die-hard liefhebbers gelukkig niet kon tegenhouden. En het weer? Volgend jaar beter! (jaf)
Op de eerste dag van de volksspelen viel er af en toe als eens een bui. Maar daar lieten deze liefhebbers zich niet door afschrikken. Samen onder moeders paraplu!
Op zondagnamiddag bleef het droog en was de foor druk bezocht.
Halte Merlet en De Hoogstraatse Maand tonen Meerle
in 100 foto’s
TENTOONSTELLING Telkens wanneer we de klok verzetten van zomer- naar wintertijd of omgekeerd, organiseert Halte Merlet een evenement in ons onvolprezen Raadhuis. Dat is al zo gewoon dat we er misschien al niet meer bij stil staan. Maar nu doen we dat misschien met nog een tikkeltje meer plezier dan anders. Want voor de eerstkomende editie in het weekend van 25 en 26 oktober sloegen Halte Merlet en onze eigenste Hoogstraatse Maand de handen ineen. Het resultaat daarvan wordt ‘Meerle in 100 foto’s’.
Vanaf 1989 verzamelt Jan Fret als dorpsmedewerker al het lokale nieuws van Meerle en brengt daar er elke maand verslag van uit in ons blad. Met aankondigingen, verslaggeving, interviews en de grote en kleine verhalen van leuke en af en toe ook minder leuke gebeurtenissen in Meerle. Hij maakte daar ook zelf foto’s bij. Ondertussen is dat een behoorlijk grote verzameling geworden van beelden die het dorpsleven van enkele decennia in kaart brengen. Het zijn getuigen van hoe Meerle en de Meerlenaars zowel veranderden als ook hetzelfde gebleven zijn.
Uit de ongeveer 500 foto’s uit de eerste 25 jaar (van 1989 tot 2013), die destijds allemaal in De Hoogstraatse Maand verschenen, werd samen met de leden van Halte Merlet een selectie van 100 significante en dikwijls unieke beelden gemaakt. Ze worden op een mooi formaat afgedrukt en op gepaste wijze getoond in de fraaie lokalen van het Raadhuis. In zwart/wit zoals dat in dit blad nog steeds de gewoonte is. De niet voor afdruk geselecteerde beelden zullen eveneens te zien zijn in een loop op groot scherm. Veel kans dat je jezelf, je kinderen, kleinkinderen, familie of vrienden spot in een van de foto’s. En ideaal voer om er nadien over na te praten bij een drankje in de LDC op het gelijkvloers van het Raadhuis.
Praktisch: de tentoonstelling in het Raadhuis van Meerle heeft plaats op zaterdag 25 en zondag 26 oktober. Je kan de tentoonstelling bezoeken telkens van 10 tot 17 uur. De toegang is gratis. (red)
De weelderige tuin van Frans en May
TUIN Vorig jaar in februari waren Frans Willemse en May Christianen 50 jaar getrouwd en in ons aprilnummer brachten we verslag uit van de fijne babbel die we bij die gelegenheid hadden. Frans vertelde toen dat hij sinds zijn pensioen veel in zijn tuin te vinden is. Een groot perceel aan zijn huis op de Voort, waar zij vroeger aardbeien teelden. Er staan nog enkele van de oude kappen, die hij goed onderhoudt en waarin hij heel wat fruit teelt: kersen, krieken, frambozen, knoedels, perziken, abrikozen, nectarines, appels en peren… Hij deelt de oogst uit aan familie en vrienden en May maakt er ook steevast confituur van. Voor het jubileumfeest maakte ze 220 kleine potjes confituur met een gouden deksel, die als aandenken aan de genodigden werden meegegeven.
Daarnaast heeft het koppel nog een heel grote bloementuin. Helaas was daar in
februari weinig van te zien. Onlangs nodigde hij me uit om in de zomer eens te komen kijken. Wat een weelde. In de tuin rondom het huis mooie perken met ettelijke bloemsoorten in alle kleuren en grootte, rond een groen stukje gazon. In de kappen een overvloed aan fruit, de oogst was bijzonder groot dit jaar en van bijzondere kwaliteit: grote zoete kersen, bramen en frambozen, grote zachte en zoete perziken en nectarines. De appels en peren zagen er veelbelovend uit. Waar Frans bijzonder fier op is, is het grote veld tussen de wei voor de geitjes en de kappen voor het fruit dat hij ingezaaid had met een groot assortiment aan veldbloemen. ‘Dit veld heb ik speciaal aangelegd voor de bijtjes van mijn achterbuur, een imker’. Op de zwart-wit foto is de kleurenpracht weliswaar niet te zien, maar Frans zijn glimlach zegt het helemaal en ik kan het bevestigen. De bijtjes ook, durf ik aan te nemen. (jaf)
Klaar voor het nieuwe schooljaar
SCHOOL De meeste mensen weten niet beter dan dat het schooljaar op 1 september begint. Ze vergeten daarbij dat veel leerkrachten en ondersteuners op dat moment al enkele dagen bezig zijn met het voorbereiden van de komst van de leerlingen, de klassen op orde zetten, overleggen. Gelukkig was er nog tijd voor een leuke foto van de ploeg die er in de Klimtoren weer een fijn schooljaar van gaat maken. (jaf)
Op de foto bovenaan (van links naar rechts): Sanne VH, Rit, Anit, Charlotte, Sanne, Lia, Jessica; midden Sofie, Tinne, Gitte, Greet, Annelies, Eva, Ellen, Aude, Femke, Hans, Els, Ine; onder Saskia, Anne, Chris, Katrien, Jolien, Yitse, Lisa, Marleen. Bij de start van dit schooljaar zijn er nog drie nieuwe juffen: Jolien, Lisa en Jana (niet op de foto).
Raak Meerle start Praatcafé
VERENIGING Onder het motto “Hier Raak je aan de praat” start Raak Meerle met een maandelijks Praatcafé op de laatste donderdagavond van de maand. Bedoeling is om andere mensen te ontmoeten, gezellig samen te zijn en te babbelen. Misschien leer je er wel nieuwe mensen kennen. Alleen, met je partner, met je buren, … iedereen is welkom. Enkele bestuursleden van Raak zullen je van harte verwelkomen en samen rond de tafel met z’n allen babbelen.
In dit kalenderjaar zijn er nog praatcafés op donderdagen 30 oktober en 27 november, telkens vanaf 20 uur. Je kiest zelf hoe laat je komt en vertrekt. Dit heeft plaats in café De Posthoorn (naast de kerk). Deelname is gratis. Je betaalt wel je eigen consumpties. Vooraf inschrijven is niet nodig. Iedereen is welkom, ook niet-leden van Raak. (jaf)
Nagenieten van het chirokamp
JEUGDVERENIGING Het kamp is voor vele leden van jeugdverenigingen ongetwijfeld het hoogtepunt van de jaarwerking. Dat
geldt ook voor Chiro Sint-Jan Meerle, allicht nog nagenietend van de herinneringen aan het kamp in Vielsalm! (hr)
Nieuw gezicht in de bib
BIBLIOTHEEK Vanaf september is de nieuwe medewerker Wendy in de Meerlese bib aan de slag. Naast haar werk in die twee uitleenposten van Meerle en Meersel-Dreef zal ze ook in Hoogstraten aan de slag gaan, maar dan vooral achter de schermen.
Eind augustus nam de bib van Meerle afscheid van haar vertrouwde voorganger Chris. Bedankt Chris voor de vele jaren vriendelijke ontvangst, hulp bij het registreren, ontlenen en terugbrengen van de boeken en zeker voor de vele tips over goede boeken op maat van al je klanten. We konden alvast even kennismaken met de opvolger. Wendy woont in Vosselaar en was voordien als verslaggeefster voor de krant aan de slag. Nu wil ze zich zo snel mogelijk inwerken en graag met de Meerlese bib-bezoekers kennis maken. Dat komt helemaal goed! (jaf)
OKRA wint provinciaal kubb tornooi
VERENIGING De kubb-club van OKRA Meersel-Dreef heeft met ruime cijfers het kubb-tornooi van de provincie Antwerpen gewonnen, georganiseerd in Tielen op 4 september waaraan 22 ploegen deel namen. Het team van Pol Geerts, Jos Geerts, Frans Van Dun, May Aerts, Hilda Boeren en Lucia De Gruyter mocht de mooie beker mee naar huis nemen.
Winnen doe je niet alleen, er moet ook geoefend worden. De kubb-club oefent elke dinsdagnamiddag tussen 13 en 17 uur op het grasveld van speeltuin De Zevenster. Iedereen is er welkom vanaf de leeftijd van 55 jaar. Voor meer info kan je contact opnemen met Pol Geerts op tel.nr. 0472 96 48 60 of paul. geerts4@telenet.be. (JJ)
Op Kroegentocht met de Landelijke Gilde
VERENIGING Op zaterdag 11 oktober organiseert de Landelijke Gilde Meerle – MeerselDreef een plezante kroegentocht. Tussen 19 en 21 uur kan je vertrekken in Café De Posthoorn. Daar krijg je alle info over de deelnemende ‘kroegen’. Je krijgt een plan en consumptiebonnetjes mee. Je wandelt of fietst zelf langs de verschillende ‘kroegen’. Overal kan je er dan éne pakken (of twee).
Alle gezinsleden van de Landelijke Gilde, maar ook niet-leden zijn welkom. Prijs 15 euro voor leden - 25 euro voor niet-leden. Wie die avond lid van de LG wordt (kostprijs 17 euro tot eind 2026), kan deelnemen aan ledentarief (evenals je partner). Inschrijven voor 6 oktober via 0496 83 88 57 of nickvandun@hotmail.comwww.lgmeerle.be. (jaf)
Veiliger fietsen op Klein Eyssel
VERKEER Op Klein Eyssel (deels Meerle en deels MeerselDreef) werden fietssymbolen en markeerpijlen op het wegdek geschilderd, om autobestuurders er op te attenderen dat zij hier niet alleen weggebruikers en alleenheersers zijn.
Een afzonderlijk fietspad, zoals al jaren o.a. gevraagd door de dorpsraad van Meersel-Dreef, is niet alleen wenselijk maar gewoon noodzakelijk. Tussen twee dorpen zou het eigenlijk vanzelfsprekend moeten zijn dat er vrije fietspaden liggen, die zorgen voor een veilige verbinding. (JJ)
Mooi tijdsbeeld met een Heilwens uit 1951
JUBILEUM Het huwelijk van Leopold Jansen en Nelly Bastiaansen (Strijbeek) werd voltrokken in Ulvenhout (Nederland) op 6 juni 1951. Bij die gelegenheid droeg zijn zuster Maria een heilwens op. Haar zusterlijke wensen willen we niet verloren laten gaan.
Deze heilwens heeft een mooi vervolg gekregen, op zaterdag 2 juni 2001 vierden het echtpaar Jansen-Bastiaansen namelijk hun gouden huwelijksjubileum, de cirkel was rond. (JJ)
Wat rein en zoet geluk is heden U beschoren
O! lieve broeder, nu een sterke band U bindt Aan haar, die gij als levensgezellin hebt verkozen Uw aangebeden vrouw, die gij zoo diep bemint.
Hoe schoon zijn in deze tijd de zonnig blije dagen Waarin de zoete zachte lente zegepraalt
Waarin de geurige bloemen, wondre kleuren dragen Een milde zegen op het aardrijk nederdaalt.
O! Mocht dus lentetijd voor U ‘t beginsel wezen
Van onverhoord geluk, van immer zoete vreugd
Van liefde, hechte trouw, van voorspoed uitgelezen
Van vredig levenslot, van ongestoord geneugt.
O! Broeder bruidegom, wil steeds uw bootje sturen
Met kracht, met sterke hand, met immer goede moed
Verzoet uw lieve bruid de somtijds droeve uren
Met zachte, milde troost, met opgeruimd gemoed.
En gij, O lieve bruid, wees voor uw man een zegen, Verlicht hem ’t harde werk met uwen zoetsten lach
Bemin hem immer weer en wees hem toegenegen
Maak van uw huis een hemel waar hij rusten mag.
Mocht altijd fijn en smart van uwe zijde wijken
Deelt samen steeds de vreugd, zij is dan dubbel zoet
Laat vree en stil geduld uw levenslot verrijken
En weze d’ eendracht steeds uw beider hoogste goed.
Wij wensen dat uw bootje kalm en lang moge varen
Dat God u alle klip en grote stormen sparen
En dat gij samen eens na vijftig volle jaren
Naar ‘t altaar moget gaan als gouden jubelpaar.
Uit genegenheid
Uwe zuster Maria Jansen
Esther en Jori nieuwe uitbaters Koffiehuis Martens
HORECA Meersel-Dreef verwelkomt Esther en Jori als kersverse uitbaters van kofiehuis Martens. 47 jaar werd de zaak uitgebaat door de familie Martens. Maar nu stond deze al enkele jaren ter overname. Gelukkig blijkt er nu nog een toekomst te zijn voor het koffiehuis met de bijhorende winkel voor onder andere heiligenbeelden en noveenkaarsen. Per 2 september is het overgenomen door Esther de Hoon en Jori den Ronde, een jong echtpaar uit het naburige Galder. De benaming Koffiehuis Martens blijft behouden.
De jonge uitbaters begonnen met een kleine kaart, maar verwachten dat de volledige kaart eerstdaags ook weer terug op tafel kan komen. De openingstijden zijn wel veranderd: van dinsdag tot donderdag van 9 tot 18 uur; op vrijdag, zaterdag en zondag van 9 tot 20 uur. De maandag is sluitingsdag.
Voor meer aankondigingen volg hen op website www.koffiehuismartens.be en andere socials, of contacteer hen via info@ koffiehuismartens.be of +32 3 315 81 08. Wij wensen hen alvast veel succes toe! (JJ)
Slechte timing voor heraanleg kruispunt ’t Dreefke
SCHOOL VERKEER Het kruispunt Dreef-Kapelweg, met op de hoek de gemeentelijke basisschool ’t Dreefke, wordt na een goedgekeurde proefopstelling definitief heraangelegd, tot vreugde van de ouderraad en de hele schoolgemeenschap. Maar dat dit werk nu net in de eerste week na de schoolvakantie moest uitgevoerd worden, is niet echt logisch te noemen. In de twee maanden zomervakantie had dit beter ingepland kunnen worden, toch?
Niet iedereen kan zich dan ook in deze timing vinden. Komt bij dat onder andere de bushalte aan de watermolen tijdelijk afgelast werd, zonder verdere info voor de plaatselijke bewoners. Zowel de timing als de ontbrekende communicatie zorgen voor ongenoegen bij een groot gedeelte van de buurt. De maximumsnelheid via de omleiding van de Markweg werd op speciale vraag van een buurtbewoner tijdelijk verlaagd naar 50 km, maar zoals altijd is dat maar een doekje voor het bloeden. Uiteindelijk zal het allemaal wel goed komen en zal de fietsveiligheid in de toekomst voor de schoolkinderen verzekerd zijn, dat is een goede zaak – maar kon dit nu echt niet beter ingepland worden? (JJ)
Fietsen naar ’t zeetje
FIETSEN We kunnen allemaal fietsen, al doen velen onder ons dat wel met elektrische ondersteuning. Maar er zijn ook nog sportievelingen bij wie afstand (kilometers) en kunde (mtb, cyclo, …) hoog in het vaandel staat. Zo ook de familie Van Dun. Grootvader Frans (74 jaar) van Meersel-Dreef, zoon Koen (50 jaar) en kleinzoon Thijs (20 jaar) van Minderhout fietsten op donderdag 14 augustus samen de volledige afstand Hoogstraten – Blankenberge. Goed voor 165 km fietsen via het pontje Vlissingen-Breskens in ongeveer 7 uur. Dat heet het aangename aan het sportieve koppelen, toch? (HB/JJ)
Fietsweekend Dreefse Trappers
FIETSEN Het jaarlijkse fietsweekend van de Dreefse Trappers trok dit jaar wat verder weg dan gewoonlijk. Na eerdere edities in Nederland en België ging het dit keer van 11 tot en met 14 september naar Vianden in Luxemburg. Dat betekende niet alleen een mooi decor, maar ook meer hoogtemeters dan gewoonlijk. Donderdagochtend reden drie auto’s richting Luxemburg, met in de namiddag al meteen een eerste rit van zo’n 80 kilometer op het programma. Hoewel de benen nog fris waren, werden de fietsers aan het einde van de rit toch stevig getest door een flinke regenbui.
De dagen nadien waren gelukkig droger. Vrijdag en zaterdag werden er langere tochten gefietst, waarbij zowel Luxemburg als Duitsland werden verkend. Het werden ritten vol klimwerk, maar de beloning bestond telkens uit schitterende uitzichten en mooie natuur. Aanvullend ’s avonds nog een wandeling naar het verlichte kasteel van Vianden.
Na drie sportieve dagen werd er op zon -
Werk in uitvoering
MARK Er zijn werken uitgevoerd aan de twee sluizen over de Mark op Groot Eyssel. Waterwerken zijn niet altijd de gemakkelijkste om uit te voeren, maar we gaan ervan uit dat als u dit leest alles weer werkt zoals het hoort. In deze tijden van droogte is waterbeheersing noodzakelijk en belangrijk voor mens én natuur. (JJ)
dagochtend na een stevig ontbijt, koers gezet richting Hoogstraten. Iedereen had op zijn niveau kunnen fietsen en volop genoten van het weekend. Kortom, het
was opnieuw een geslaagde editie van het fietsweekend van de Dreefse Trappers, met een vleugje avontuur, sportieve uitdagingen en veel gezelligheid. (RS/JJ)
Pater Luk bezoekt Pater Pio Wie
MARIAPARK Op donderdag 21 augustus had de jaarlijkse Pater Pio dag bij de Paters Kapucijnen plaats. De grote bezieler hiervan was lange tijd toch zeker pater Luk, die mocht dus ook dit jaar niet ontbreken. Het werd een blij weerzien met vele vrienden van Meersel-Dreef! (JJ)
Zilveren Pater Kenny
JUBILEUM 25 jaar geleden werd pater Kenny Brack tot priester gewijd. Op zondag 24 augustus werd dit zilveren priesterjubileum gevierd met een H. Mis en aansluitend een gezellig samenzijn op het speelterrein van de KLJ. (JJ)
wordt Hoogstraats dartskampioen?
DARTS Mede door de media aandacht is darts al enkele jaren bijzonder populair. In dit laagdrempelige spel kunnen zowel jong als oud meedoen. Op 11 november gaat Raak Minderhout voor de vierde keer op zoek naar de Hoogstraatse kampioen darts in ’t Markenhof, maar er is ook een open toernooi.
Om 10 uur is er een koppel open toernooi. Alle liefhebbers zijn welkom om met elkaar de degens (pijltjes) te kruisen. Er wordt gestart in poules, die gevolgd zullen worden door plaatsing in A – en/of B-ronde. In beide categorieën zullen geldprijzen te winnen zijn. Om 18 uur volgt dan het enkel open toernooi of Hoogstraats kampioenschap enkel. Om voor dit laatste in aanmerking te komen moet je inwoner zijn van Groot Hoogstraten. Elke deelnemer betaalt € 10 per persoon. Je kan ook nog die dag ten laatste 30 minuten voor aanvang van de wedstrijd inschrijven (zolang er nog plaats is). Inschrijving vooraf via mail lucherthogs@telenet.be, betalen op rekening BE90 0882 8634 7732. In je mail duidelijk vermelden: dartnaam + wedstrijd van toepassing; open toernooi of Hoogstraats kampioenschap (met vermelding van je woonplaats)
Bij de start verklaart elke deelnemer zich akkoord met het reglement van de wedstrijdleiding en de prijzenverdeling. Het betreft een recreatief toernooi waarin ontspanning en sportiviteit primeren. Spijs en drank zullen overvloedig aanwezig zijn in ’t Markenhof. (red)
Wie wordt de opvolger van Kevin Lankhuizen? Tom De Groot en Kevin Lankhuizen werden vorig jaar Hoogstraats kampioen koppel, deze laatste won toen ook de individuele titel.
JUBILEUM Feest op de Hoge Weg in Minderhout einde juni. Op 31 mei 2025 was het immers 50 jaar geleden dat Jos Bartholomeeusen en Ria Rombouts in het huwelijk traden. Enkele jaren later – in 1979 - kwamen ze op de Hoge weg in Minderhout wonen en daar wonen ze nog steeds.
GOUD IN MINDERHOUT
Jos Bartholomeeusen en Ria Rombouts
Thuis genieten ze volop van mekaars gezelschap, van hun terras met prachtige tuin, de kerktoren op de achtergrond. Het huwelijk werd bezegeld met 3 kinderen: Tinne, Mieke en Lieve. Zij zorgden voor 4 kleinkinderen. Allen samen vormen ze een warme familie. Op zaterdag 28 juni werd het gebuurte uitgenodigd om samen het gouden jubi -
leum te vieren in ’t Markenhof. Het werd een mooi feest, de jubilarissen genoten oprecht van de felicitaties en cadeaus. Het gebuurte gaf het koppel nog een gouden waarheid mee: liefde, gezondheid en hoop, want die zijn nergens te koop… Samen met het gebuurte wensen we Jos en Ria nog veel jaren van levensvreugde en geluk toe! (jaf)
Actief met Ferm Minderhout
VERENIGING Ferm Minderhout kijkt alvast uit naar de eerstkomende activiteiten. Op 8 oktober gaan ze in ’t Markenhof aan de slag met boterhammen en allerlei andere ingrediënten, het worden “croques met een twist” en de creativiteit wordt aangesproken van wie zich wil wagen aan de draaitafel met de nodige klei. Op 18 oktober staat ‘Minderhout zingt’ weer op het programma, dit in samenwerking met RAAK, de Landelijke Gilde en de Fanfare. Een hele avond allerlei meezingers onder begeleiding van de muziekgroep ‘De Peulschil’.
De leden krijgen het hele jaar door tal van activiteiten: de gehuchtentocht in samenwerking met de Landelijke Gilde en de KLJ, een dagje naar Brussel, zelf aan de slag met het maken van cocktails en mocktails. Begin juni ging de fietstweedaagse richting Bree. Als bestuursfeestje werd er gezellig getafeld bij Tafelen. De zomermaanden werden vooral fietsend overbrugd, o.m. naar Scherpenheuvel. De maand september stond in het teken van het goede doel “Kom op Tegen Kan -
ker” met de bloemetjesverkoop. Er was ook weer een “Dag van de landbouw”, Ferm stak er een handje toe aan de organiserende Landelijke Gilde. Verder was er herfstvergadering met lekkere
BBQ, vrolijke sketches en een tombola en een tweede daguitstap richting Mechelen waar men met de fiets door de stad trok. (red)
Ferm fietste deze zomer weer naar Scherpenheuvel
Een stralende Minderhout Kermis
KERMIS Het was wat aanpassen voor de Minderhoutenaren: niet alleen ging er dit jaar een volledige schoolweek vooraf aan het kermisweekend, het was ook de eerste editie sinds lange tijd zonder feesttent op vrijdag en zaterdag. Fanfare De Marckezonen koos dit jaar immers voor een andere activiteit om geld in het laatje te brengen. Op zaterdagavond nodigden ze iedereen uit in zaal Markenhof om stoofvlees of kip met rijst en curry te komen eten tijdens ‘Foor Talloor’.
Maar ook zonder tent hoefden de feestgangers niet thuis te blijven, want cafés De Papboer, ‘t Withofke en De Vlinder zorgden elk voor een uitgebreid programma met optredens en dj’s. KSA Minderhout organiseerde het kermisterras op een stralend zonnige zondag en de kindervolksspelen op zaterdag.
En op maandag was het dan natuurlijk tijd voor het echte werk. De volksspeulen telden maar liefst 630 deelnemers, een nieuw record. Joris Van Den Heuvel
In een appel zit pit!
- de Schöris - kreeg als eindwinnaar het groen-witte lint uit handen van voorzitter Gert Thielemans en mag zich een jaar lang burgemeester van Minderhout noe -
SCHOOL Het eerste leerjaar van Scharrel bezocht appelboer Stoffels – Van Baelen in de Bergenstraat in het eigen dorp. Die activiteit sluit perfect aan bij ‘In een appel zit pit’, dit is een van de thema’s waarrond de klas zal werken gedurende het schooljaar.
Terwijl Wim druk rond reed met zijn heftruck, vertelde Mieke honderduit over de groei en bloei van de appel. Ook hun kinderen Ine en Brent lieten hun hoofd even zien, ook zij zaten ooit op in Scharrel. Het werd een leeruitstap om met alle zintuigen van te proeven! (red)
men. De rode lantaarn ging naar trouwe deelneemster Lia Verlinden uit de Gemeentestraat. (twi)
Samen zingen op ‘Minderhout zingt’
OPTREDEN Vier verenigingen slaan de handen in elkaar voor ‘Minderhout zingt’ op zaterdag 18 oktober in parochiezaal ’t Markenhof. Samen zingen geeft een geluksgevoel. Fanfare ‘de Marckezonen’, Landelijke gilden, Ferm en Raak hopen dan ook dat deze meezingavond een succes wordt.
Het repertoire bestaat vooral uit populaire Nederlandstalige (en Engelse) liedjes van o.a. Rob De Nijs, Luc Steeno, de Kreuners, Sam Gooris. Iedereen krijgt ter plaatse een tekstboekje met alle liedjes in volgorde van opvoering. Coverband ‘De Peulschil’ uit Merksplas verzorgt live de muzikale ondersteuning. Speciaal is dat het Minderhoutse dorpslied ‘ons dorp aan de Mark’ voor deze gelegenheid geüpdatet werd. De tekst is herschreven, het lied is ingezongen door Jef Broes onder begeleiding van de fanfare. Je kan het die avond downloaden ter plaatse.
Tijdig inschrijven, want vol is vol. Je kan vooraf inschrijven via mail (leden : € 8, niet-leden : € 12) aan lucherthogs@telenet.be. Bij voorinschrijving (voor 10 oktober betaald op de rekening) krijg je overigens € 2 korting. Gelieve het juiste bedrag over te schrijven op rekening BE90 0882 8634 7732 met vermelding ‘Minderhout zingt’. Leden van de organiserende verenigingen betalen aan de kassa € 10, voor niet-leden is dat €14.
De deuren van de feestzaal gaan open om 19 uur, om 20 uur trapt ‘De Peulschil’ de avond af. Iedereen is van harte welkom om op een plezante manier een nieuw stukje Minderhoutse geschiedenis te schrijven! (red) In de boomgaard legt Mieke uit waar en hoe de appels groeien....
Herfstactiviteiten van Ferm Wortel
VERENIGING De Wortelse afdeling van Ferm heeft er in september al verschillende activiteiten op zitten, met onder meer een fietstocht, bingonamiddag en de azaleaverkoop voor Kom Op Tegen Kanker. Op zaterdag 4 oktober staat een stadsbezoek aan Aalst op het programma, vertrek om 7.30 uur aan de parochiezaal, terug rond 19.30 uur. Hiervoor moest je al wel ingeschreven zijn voor 20 september.
Tijdens een kookworkshop op dinsdag 7 oktober staan aardappelen centraal. In de parochiezaal gaan de deelnemers vanaf 19.30 uur aan de slag voor een amuse, aardappelsoep, puree met bloemkool, aardappeltortilla en -schrijfjes in de oven. Breng een snijplank handdoek en mesje mee. Deelname kost 18 euro, te betalen op rek. BE65 8508 4843 9796 met vermelding van kookles en je naam. Inschrijven vóór 27 september.
Nieuwe uitbaters in De Nieuwe Buiten
HORECA Enkele weken voor Wortelkermis vorig jaar sloten de uitbaters van De Nieuwe Buiten de deuren. Hoewel onze Belgische cafés en de horeca in het algemeen door moeilijke tijden lijken te gaan, is er nu toch goed nieuws. De Nieuwe Buiten wordt per 1 oktober overgenomen. Lodewijk ”De Lo” Hermans en Sonja Deckers zullen er opnieuw de dorstigen laven zoals dat al meer dan 100 jaar op deze plek gebeurt. De Lo is afkomstig van Merksplas, randje Turnhout; Sonja heeft Minderhoutse wortels.
Eigenaars Willy en Marleen Gorrens hielden sinds enige tijd het café terug open, aanvankelijk om de verenigingen onderdak te bieden, maar de zaak groeide weer tot een café met een vast cliënteel. Willy en Marleen nemen hun gepensioneerd leven terug op. Zij kijken er naar uit om meer tijd te maken voor hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind, weer vaker naar de Ardennen te kunnen en hier en daar als eens van een pintje te genieten. Na vele jaren werk in de horeca moet dat zeker kunnen... (fh / sk)
Op het Herfstfeest van donderdag 16 oktober is er een kaas- en charcuterie maaltijd bij een avondvullend programma. Plaats van de afspraak is ook nu weer zaal ’t Trefpunt om 19.30 uur. Kostprijs 25 euro voor leden (30 euro niet-leden), te betalen op het hogervermelde rekeningnummer. Inschrijven voor 1 oktober. (red)
Grote opkomst voor snelle Landlopersjogging
JOGGING Met ruim 520 deelnemers, waarvan 144 voor de Kidsrun, mocht de organisatie van de Landlopersjogging van een groot succes spreken. Sepp Stoffels, Tuur Mariën en Elise Jespers kroonden zich knap tot winnaars van de afstanden van Kidsrun (250m, 500m en 1km). Op de afstanden van 3km, 6km en 9km kaapten respectievelijk Jonas Van Oosterbosch uit Turnhout, de Vosselaarse Stef Verheyen en Koen Michielsen uit Baarle-Hertog de overwinning.
Hans Van Den Heuvel uit Wuustwezel eindigde vorig jaar knap als derde, maar kon dit keer de runner-up van vorig jaar, dorpsgenoot Niels Goderin, in de laatste meters met 6 seconden aftroeven. Het werd overigens een snelle editie, met een strakke tijd van 52m41s op de 10 miles (16,16km), ruim 4 minuten sneller dan vorig jaar.
In 2024 jaar ging de opbrengst van de Landlopersjogging naar Stal28. Samen met jeugdhuis ’t Slot en KLJ Wortel konden zij alle middelen goed gebruiken voor hun vernieuwde lokalen. Dit keer is KVNA Wortel de uitverkorene…
Refter school De Meerpaal, Terbeeksestraat 6 17.30 - 20.30 uur 3/12
_____ MEERLE
Parchiezaal Ons Thuis, Gemeenteplein 2 17.30-20.30 uur 8/12
Afspraak maken via donorportaal.rodekruis.be of gratis telefoonnummer 0800 777 00
Bij de deelnemers waren er dit jaar opvallend veel blauwe sporttenues te zien. Geen toeval, want de opbrengst van de Landlopersjogging zal dit jaar geschonken worden aan KVNA Wortel voor de herstelling van het dak van de kantine. (Op onze sportpagina’s vind je nog meer uitslagen.) (sk)
Broers Kristof en Stijn Snoeys in een onderling duel in eigen dorp… (foto Jan goetschalckx)
Voetbalkamp voor U7 tot U13
JEUGDVOETBAL KVNA Wortel organiseert van maandag 27 tot donderdag 30 oktober een voetbalkamp voor U7 tot U13. Het kamp begint om 10 uur en eindigt om 16 uur, maar er is opvang voorzien van 9 tot 17 uur. Op donderdag is er techniektraining door Brent Van Snick die ervaring heeft bij RSC Anderlecht Futsal, KAA Gent en R Union St-Gilloise.
Sportnieuws: Rob Brosens - Alfred Oststraat 3, 2320 Hoogstraten, 0478 59 58 18 - sport@demaand.be
HVV start met twee overwinningen
VOETBAL De bekercampagne van HVV was een succes. Na overwinningen in Luik en Oostende was er een mooie affiche thuis tegen SK Beveren, een ploeg die aan de leiding staat in de Challenger Pro League 1B. Helaas bleek die tegenstrever te sterk. Ook de competitie begon uitstekend met een thuisoverwinning tegen promovendus Diegem Sport en een overwinning op Dessel Sport.
DHM: Frank, na het behalen van de titel staat HVV al sinds het seizoen 20222023 in ’s lands hoogste amateurreeks onder jouw leiding. In je 6de seizoen als hoofdtrainer is de taak opnieuw om de club op dit niveau te handhaven. Een nieuwe uitdaging?
Frank Belmans : Als ik zeg dat we met zijn allen voor een aartsmoeilijke opdracht staan, zal dit ongetwijfeld niemand verbazen. In het tussenseizoen verloren we veel kwaliteit en de kern is merkelijk kleiner geworden. De reeks is er ook niet gemakkelijker op geworden met teams als Roeselare, Zelzate, Diegem en Houtvenne (Westerlo B) als nieuwkomers. Het zal dus elke week keihard werken worden en hopen dat de ‘dragers’ van de ploeg niet langdurig out zijn.
Gelukkig is de sfeer in de spelersgroep optimaal en beseft iedereen dat we niets op een presenteerblaadje cadeau gaan krijgen en iedereen voor de volle 100 % elke week alles zal moeten geven. Laat ons hopen dat onze supporters de spelers op een positieve manier aanmoedigen zodat zij als twaalfde man mee proberen om belangrijke driepunters over de streep te trekken.
DHM: In de bekercampagne werden 2 tegenstrevers uitgeschakeld. Een wedstrijd tegen Standard Luik werd net gemist. Was je tevreden over de prestaties in de beker van België? De prestaties in de bekercampagne konden veel beter maar in die competitie telt eigenlijk alleen maar de plaatsing voor de volgende ronde. Aangezien we uiteindelijk een thuiswedstrijd tegen SK Beveren, de ongenaakbare leider uit 1B, konden spelen mag deze campagne als uiterst geslaagd beschouwd worden. Vooral ook de wedstrijd in Oostende waar we in minuut 118 de winning goal scoorden
met een prachtdoelpunt zal ons allemaal bijblijven. Alleen al een wedstrijd spelen in zo’n mooi stadion voor meer dan 1000 thuissupporters, daar word je voetballer voor hé. Tegen Beveren hebben we het door een goede organisatie de tegenstander 70 minuten moeilijk gemaakt maar een wereldgoal deed ons ontwaken uit onze droom. 20 minuten verwijderd van een thuiswedstrijd tegen Standard Luik, spijtig maar helaas…. een ploeg uit 1 A op bezoek in de Katelijnestraat zal misschien iets voor volgend seizoen zijn.
DHM: De nieuwe competitie begon met een thuisoverwinning tegen Diegem en een overwinning op Dessel. De thuiswedstrijd tegen de jonkies van Leuven werd nipt verloren. Hoogstraten is opnieuw prima van start gegaan, toch?
Voor een 6 op 9 zou uiteraard iedereen vooraf met beide handen getekend hebben. Tegen Diegem scoorden we de winning goal in minuut 95 wat een enorme boost gaf om de competitie met meer vertrouwen tegemoet te zien. De derby op Dessel, dat een zeer sterke tegenstander is, winnend afsluiten met 1 - 3 nadat we een paar dagen voordien zeer diep zijn moeten gaan tegen Beveren, toont dat de spelersgroep over de juiste mindset beschikt.
Na de 6 op 6 volgde dan de thuismatch tegen de jonkies van Leuven, een team dat 14 dagen geen match gespeeld had terwijl wij onze derde partij binnen de week speelden. Jammer dat we 10 minuten voor tijd onze voorsprong te grabbel gooiden en dat de bal de laatste 10 minuten net niet meer goed wilde vallen, anders had er misschien een onverwachte 9 op 9 in gezeten. Maar ik denk, gezien de omstandigheden, dat we allemaal heel blij mogen en moeten zijn met deze competitiestart.
DHM: Wat verwacht je van de volgende wedstrijden tegen ploegen die ook goed van start zijn gegaan en zich in de top 5 hebben genesteld?
We krijgen nu 4 heel zware tegenstanders (maar zullen we ooit een gemakkelijke tegenstander hebben?), 4 ploegen die door de ‘kenners’ voor aanvang van de competitie tot de titelfavorieten werden gebombardeerd. Houtvenne (gefinancierd door de Turken van Westerlo), daarna het Lyra Lierse van Tom Proost die zich serieus versterkt hebben met o.a. ex-spelers Struyf en Tourki en op een wolk leven nadat ze in hun nieuwe accommodatie in Lier kunnen spelen, dan naar “De Spor” dat een spelerskern heeft om u tegen te zeggen en momenteel nog als enige ploeg ongeslagen is, om het vierluik af te sluiten bij Ninove, één van de outsiders voor de titel. 3 uitwedstrijden en 1 thuiswedstrijd tegen Lyra Lierse, elk puntje is dus van goudwaarde voor HVV dat door diezelfde kenners voor aanvang van de competitie als mogelijke zakker wordt gezien. Het zal moeilijk worden, maar moeilijk gaat ook! Komaan Rooikens, go for it!
Uitslagen
Bekerwedstrijden
FC Unit. Richelle A - Hoogstr. VV 1 - 3 Op speeldag 4 van de Croky Cup moest Hoogstraten naar het Luikse Richelle. Voca, Cassaert en Diallo scoorden de doelpunten.
KV Diksmuide Oostende - HVV 1-2 n.v. Ondanks het verlies van hun thuisvoordeel aan het financieel sterkere Oostende, hield Hoogstraten VV knap stand in de beker. Na 90 minuten stond de 0-0 nog op het scorebord, een resultaat dat vooral de thuisploeg hoop gaf. Toen Oostende vroeg in de verlengingen scoorde, leek het bekeravontuur voor Hoogstraten voorbij. Maar door doelpunten van
SPORT
Augustynen en Requin wist HVV alsnog te stunten en sleepte het een overwinning in de wacht.
Hoogstraten VV - SK Beveren 1 - 3
Tegen SK Beveren, de koploper uit de Challenger Pro League, zette het team een stevig verdedigend blok neer en wist de nul lange tijd te houden. Uiteindelijk kwam de tegenstander toch op voorsprong met een wereldgoal.
De thuisploeg ging vervolgens op zoek naar de gelijkmaker, maar moest al snel toezien hoe het 0 - 2 werd. Toen Meeuwis de achterstand vanaf de strafschopstip kon verkleinen, hoopte iedereen op een slotoffensief. Helaas viel de 1 - 3 al snel, wat voor een moedig strijdend HVV het einde van de bekerdroom betekende.
Competitiewedstrijden
Hoogstraten VV - R Cappellen FC 3 - 2 Het technisch sterke team van Diegem begon overtuigend en dwong de thuisploeg al na twee minuten in de achtervolging. Gelukkig kon Requin nog voor de rust op aangeven van Cassaert de gelijkmaker scoren. Nadien nam Hoogstraten de wedstrijd in handen. Een vrije trap van Voca werd door Van Dooren perfect in het doel gewerkt, wat de 2-1 opleverde.
Diegem kreeg een strafschop, die door doelman De Schutter knap werd gepareerd. Helaas voor de thuisploeg viel de bal in de rebound alsnog binnen, waardoor de stand 2-2 werd.
Vlak voor het einde mocht Jouk Vermeeren invallen. In blessuretijd zorgde hij met een verbluffende actie voor de beslissende treffer en bezorgde hij Hoogstraten de welverdiende overwinning.
KFC Dessel Sport - HVV 1 - 3 Omdat beide ploegen zich hadden gekwalificeerd voor de Beker van België werd deze derby verschoven naar de woensdag. Na een sterke beginperiode strafte Cassaert een foutje in de verdediging af. Net voor rusten kon Dessel gelijkmaken. Met een uitgemeten dieptepas kon rechtsachter Verheyen iedereen passeren en zette van schuin de 1 - 2 op het bord. Dessel ontsnapte aan een rode kaart toen de doorgebroken Belfaqir tegen de grond werd geduwd. Wat later toonde doelman De Schutter zijn kunnen met een knappe redding. Toen Voca een vrije trap op de paal schilderde, kon Mfumu de eindcijfers op het bord plaatsen.
Hoogstraten VV - OH Leuven B 1 - 2 HVV plaatste een stevig blok en gaf haast geen kansen aan de jonge gasten van Leuven. De beste mogelijkheden waren
Kalender
Zaterdag 27 september 20 uur
Hoogstraten VV - K Lyra-Lierse
Zaterdag 4 oktober 20 uur
Sporting Hasselt - Hoogstraten VV
Zaterdag 11 oktober 19.30 uur
VK Ninove - Hoogstraten VV
Zaterdag 18 oktober 20 uur
Hoogstraten VV - Thes Sport
Zaterdag 25 oktober 20 uur
Hoogstraten VV - KVK Tienen
zelfs voor de thuisploeg. Op een van de tegenacties ontweek Voca 2 tegenstrevers en knalde de bal keihard in de rechterbenedenhoek.
Na de rust bleef HVV de controle behouden en het geloof in een 9 op 9 groeide. 1 minuut voor tijd werd de gelijkmaker binnengekopt na een vrije trap en 1 minuut later stond Hoogstraten op achtervolgen. Na een rode kaart bij Leuven was het aan hen om achterin te parkeren. HVV zette heel wat druk maar geen enkele voorzet viel goed. Een zure nederlaag. (rob)
Boven: Stan Bellens, Flor Herremans, Vic D’Haeyer, Lenn Van Gestel, Oussayd Belkouch, Milan De Schutter, Kevin Rens, Jeremiah Nuama, Jorne Wuyts, Dion Jochems en Martijn Brandt
Midden: Annick Goetschalckx, Naomi Goossenaerts, de Wijs Stef, Endrit Voca, Senne Van Dooren, Nick Havermans, Arne Cassaert, Jouk Vermeeren, Niels Van de Vel, Ruben Verheyen, Timo Regouin, Glenn Van der Linden en Jorne Segers
Onder: Jozef Govers, de Troije Damian, Lars Konings, Jeroen Meeuwis, Mamadou Diallo, Filip Sysmans, Frank Belmans, Frank van den Broek, Yannis Augustynen, Jonathan Mfumu, Seppe Van De Korput, Pol Van Dijck en Erik De Bie
Minderhout A en Meerle kennen een goede start
VOETBAL Wanneer je 2 van de 3 eerste wedstrijden in een competitie met winst afsluit, kan je spreken van een goed begin. Dat was het geval voor Minderhout A en Meerle. Ook Minderhout B kon al winnen, maar zowel Meer als Wortel wachten nog op hun eerste overwinning.
Jo Donckers tevreden met de mooie start van Minderhout VV
De competitie begon voor Minderhout A en zijn nieuwe coach Jo Donckers met een zure nederlaag. Maar de 2 volgende matchen werden vlot gewonnen waardoor het alsnog een mooie start werd van de competitie. Na de 1ste thuiswedstrijd op zaterdag kon er mooi kermis worden gevierd.
Jo Donckers , 40 jaar, is de nieuwe hoofdtrainer van Minderhout VV A. Hij woont samen met Katrien Govaerts in Meer en is afgestudeerd als Bachelor Office Management. Zijn actieve voetbalcarrière bracht hij door bij KFC Meer, waar hij tot zijn 21ste speelde, waarvan vier seizoenen in de A-kern. Door blessureleed moest hij vroegtijdig stoppen, waarna hij direct de overstap maakte naar het trainersvak.
Zijn trainersloopbaan is indrukwekkend. Bij KFC Meer begon hij als trainer van de U21 (2 seizoenen) en de reserveploeg (1 seizoen), waarna hij terugkeerde als coordinator van de jeugdbovenbouw en diverse teams trainde van U6 tot U11. Vervolgens trainde hij twee seizoenen de U17 bij Minderhout VV. In Hoogstraten VV had hij gedurende één seizoen de IPU16 onder zijn hoede, samen met Rik Aerts. Daarna kwam een tweede keer Minderhout VV: na een korte pauze kwam hij eerder toevallig terug bij MVVe als T3/reserventrainer, vervolgens T2 en nu in zijn vierde seizoen bij de club als T1. Met trots stelt hij vast dat dit zijn 20ste seizoen is in het trainersvak. De tijd vliegt.
DHM: In de beker van Antwerpen kon Minderhout 1 keer winnen en 1 keer gelijkspelen. Was je tevreden over de voorbereiding?
Jo Donckers : Zeker en vast. De voorbereiding is eigenlijk perfect gelopen. Eerst
en vooral kenden we geen zware blessures, enkel wat kwaaltjes die elk seizoen wel de kop opsteken. Daarnaast kregen we, mede door de B ploeg, met veel nieuwe spelers te maken. In eerste instantie was het zaak om elkaar beter te leren kennen en aan de groepsgeest te werken. Dat is uitstekend verlopen: de groep hangt zeer goed aan elkaar, de activiteiten zijn steeds goed bevolkt en de sfeer zat ook direct al goed.
Los van dit alles haalden we in de voorbereiding tegen toch sterke tegenstanders goede resultaten. Maar we konden ook aftoetsen wat er werkt en niet werkt en van daaruit verder bouwen richting competitiestart. Ik was overigens zeer tevreden over de inzet en bereidwilligheid van alle spelers.
DHM: De competitie begon met een nederlaag in Herselt, 3 - 2. Zat er geen puntje in?
Zeker wel. We kwamen ook op voorsprong via Jorgen Herreijgers en kregen nog een 2-tal goede kansen om de score uit te diepen. We moesten zeer alert zijn op het directe en verticale spel van Herselt en net voor de rust slikken we onnodig en vrij ongelukkig de 1 - 1. Na de rust komen we veel te slap uit de kleedkamer waarbij we binnen de minuut een penalty tegen krijgen. Daarna was het zoeken voor ons, maar kwamen we toch weer beter in de match. Helaas werden we op de counter gepakt en kon Herselt de 3 - 1 maken. Een pluim voor de jongens dat ze hierna hun kop niet lieten zakken, want binnen de minuut scoorde Daan Snoeijs de aansluiter. Hierna konden we druk creëren, maar telkens viel de bal niet goed. Het werd een zure nederlaag.
DHM: Daarna volgden 2 overwinningen, thuis tegen Pulle en op Weelde. Zo kreeg je alsnog een goede competitiestart?
De match tegen Pulle stond los van de 1ste competitiematch tegen Herselt. We speelden de 1ste keer thuis op zaterdagavond, met Minderhoutkermis nog wel en met bijgevolg veel volk langs de lijn. Die wedstrijd stond al lang aangestipt om dan de 3 punten te pakken. Waar we de week voordien te slap aan de 2de helft begonnen, was dit nu het geval bij de start van de wedstrijd. Pulle kwam dan
ook op voorsprong, maar nadien namen we het 70’ over met goed voetbal, veel beweging en 3 uitstekende doelpunten (Jorgen Herreijgers, Jolan Goossens en Willem Vermeiren).
Op Weelde spelen is nooit gemakkelijk. De eerste kansen waren voor ons en we scoorden al in de 4de minuut op corner via Stef Wuyts. Hierna hielden we goed controle en waren we gedurende de 1ste helft de betere ploeg. We vergeten echter de 0 - 2 te maken. De 2de helft moesten we wat meer achteruit, weliswaar zonder grote doelkansen weg te geven. We kregen het laatste kwartier nog enkele mogelijkheden om die 0 - 2 te maken, maar helaas bleef het spannend tot het einde. Een heel volwassen partij van onze jongens, een dik verdiende overwinning en de eerste clean sheet van dit seizoen. Complimenten aan de groep hoe ze deze wedstrijd hebben aangepakt.
DHM: Nu volgen 2 thuiswedstrijden. We bekijken het wedstrijd per wedstrijd. Lentezon en Vosselaar zijn niet te onderschatten tegenstanders die al jaren meedraaien op dit niveau. Voorspellingen doen is moeilijk, maar we gaan ook niet gokken op een puntje. De thuiswedstrijden op zaterdagavond staan wel met stip genoteerd door onze spelersgroep. We willen hier een goed figuur slaan met goed voetbal vanuit een goede organisatie.
Promovendus
KFC Meer zoekt naar een 1ste overwinning
Na een goeie voorbereiding begon KFC Meer met veel vertrouwen aan de competitie, waarin het zichzelf nog niet wist te belonen. Te gemakkelijke tegendoelpunten na stilstaande fasen en niet efficiënt genoeg in de zone van de waarheid. Coach Roy Muesen heeft er vertrouwen in dat het goedkomt.
DHM: Tevreden met de voorbereiding na winst en gelijkspel in de beker van Antwerpen?
Roy Muesen: De voorbereiding is op zich vrij goed verlopen. Het is altijd wat zoeken naar een goede balans tussen trainingsarbeid en het inplannen van oefenwedstrijden. Met het idee dat iedereen voldoende minuten kan maken en dat we als groep ook stappen konden zetten. Er zijn enkele nieuwe jongens bijgekomen dus dat is altijd even aankijken hoe dat loopt. De wedstrijd op Mariaburg vond ik ietsje minder maar de andere wedstrijden waren echt heel degelijk qua spelniveau. En daarnaast hebben we van nature een heel gretige groep die op training ook altijd veel intensiteit brengt. We keken alleszins met een goed gevoel uit naar de competitiestart in Arendonk.
DHM: Een competitiestart met 1 punt in 3 wedstrijden is dus niet waar je op hoopte…
Helaas is die start na 3 wedstrijden moeizaam verlopen. Op Arendonk werden we bij de eerste stilstaande fase meteen geklopt en enkele minuten later was het weer prijs. En nog voor rust pakten we een 3de doelpunt op een inworp. Hoewel we in het spel de evenknie waren en zelf ook een aantal goeie kansen creëerden bleef de 0 op het bord staan en zijn we er niet meer in geslaagd er terug een wedstrijd van te maken.
Tegen Weelde hebben we geprobeerd te reageren en ik denk dat dat best aardig gelukt is, met opnieuw veel drive. We klommen ook 3 keer op voorsprong maar konden die helaas nooit vasthouden waardoor het vooral aanvoelde als een zuur puntenverlies achteraf.
Als je met 1 op 6 naar Zoersel trekt wil je daar ook absoluut iets rapen, ook al is dat één van de titelkandidaten. En met die ingesteldheid zijn we daar ook aan de wedstrijd begonnen. Helaas slikken we bij aanvang van de wedstrijd weer een te vermijden doelpunt na een te korte terugspeelbal. We pakken op stilstaande fasen te makkelijk tegengoals. Aan de overzijde creëren we zelf voldoende kansen op een aansluitingstreffer en meer, maar die pogingen worden gekeerd door de doelman of belanden op het kader.
Conclusie is dat we onszelf in alle 3 de wedstrijden in de voet schieten en dat het in 2de provinciale nog meer aankomt op efficiëntie in beide zestienmeters. Cliché natuurlijk, maar dat is nu wel duidelijk geworden.
DHM: Een 1ste overwinning is dus wel-
kom. Wat verwacht je van de volgende matchen?
Dat we vooral blijven uitgaan van een positieve ingesteldheid, er dus vol tegenaan blijven gaan en dat de eerstvolgende opdracht de belangrijkste is. Niet teveel naar de rest kijken, maar wel de volledige focus op onszelf behouden. Hard blijven werken en geloven in onze kansen en mogelijkheden. Dan hoop ik heel hard dat de jongens zichzelf binnenkort gaan belonen met een eerste driepunter. Te beginnen aanstaande zaterdag tegen Broechem.
Ontgoochelende start voor KVNA Wortel
Na een minder goede voorbereiding maakte Wortel ook geen goede start in de competitie. Slechts 1 puntje in 3 wedstrijden. Trainer Glenn Verhoeven is er echter van overtuigd dat de eerste overwinningen niet lang zullen uitblijven.
DHM: In de beker van Antwerpen kon Wortel maar één wedstrijd winnen. Geen goede voorbereiding?
Glenn Verhoeven: Onze voorbereiding was zeer zwak. We haalden in bijna geen enkele wedstrijd ons niveau en konden bijna nooit ons eigen spel opleggen. Dit door verschillende omstandigheden, maar dat mogen geen excuses zijn. Bij een voorbereiding hoop je een basis te creëren voor het komende seizoen en die missie was jammer genoeg niet geslaagd. We stonden na de voorbereiding, om het cru te zeggen, eigenlijk nergens…
DHM: Na nederlagen tegen Achterbroek en Merksem kon Wortel een puntje pakken tegen Tubantia Borgerhout. Niet goed uit de startblokken gekomen?
Tegen Achterbroek speelden we een goede wedstrijd. De gretigheid die ontbrak in de voorbereiding was deze keer wel aanwezig. Voetballend was het misschien nog niet top, maar we verdienden zeker een gelijkspel. In blessuretijd kregen we een discutabel tegendoelpunt en toen we nadien risico namen, werd het nog 2-0. Een wedstrijd waarop je kon verder bouwen tegen een zeer sterke tegenstander die zelfs een van de titelfavorieten is.
In Merksem speelden we helaas zoals in onze voorbereiding en werden we volledig weggespeeld, we waren gewoon weg nergens. De zwakste wedstrijd in de laatste 5 seizoenen.
Gelukkig was er voldoende zelfbesef en speelden we tegen Tubantia een goede wedstrijd die we eigenlijk altijd winnend hadden moeten afsluiten. Na de 2-1 hebben we het moment om de wedstrijd dood te maken niet gegrepen en als je dan de kansen niet afmaakt, krijg je meestal het deksel op de neus.
DHM: Nu volgen verplaatsingen naar Ekeren en naar Vlimmeren. Wat verwacht je ervan?
Hoewel het 2 wedstrijden op verplaatsing zijn, zijn het 2 wedstrijden die gewonnen moeten worden. Op die manier kunnen we aansluiten bij de middenmoot en zijn we hopelijk vertrokken voor een mooi seizoen.
K Meerle FC start goed met 6 op 9
Aan doelpunten meestal geen tekort bij K Meerle FC. De groen-witten wisten in de eerste 3 matchen al 9 keer te scoren. Met 2 overwinningen in 3 wedstrijden mogen ook zij spreken van een goede start. De 1 - 0 overwinning tegen Pulderbos werd hard bevochten maar daarna kon er flink kermis worden gevierd.
DHM: Tevreden over de voorbereiding en de bekercampagne met 2 keer winst thuis en 2 keer verlies uit?
Piet Van Bavel: Onze voorbereiding was op voorhand puur gericht op het individueel en collectief klaarstomen richting competitie: wedstrijdritme opdoen, balgevoel terug stimuleren en fysiek in orde geraken. We hebben geen enkele aandacht geschonken aan de resultaten van deze wedstrijden. Ik draai lang genoeg mee om dit te kunnen relativeren. Een goede voorbereiding is geen enkele garantie op een goed seizoen. Omgekeerd geldt dat ook voor een zogezegde slechte voorbereiding.
We wilden ook niet pieken naar de competitiestart. Een competitie duurt 8 maanden. De realiteit is dat je er in 8 maanden moet staan en dat er in die periode vele hindernissen genomen moeten worden. DHM: De competitie startte met een vlotte overwinning. Meerle scoorde 7 keer met 4 verschillende doelpuntenmakers.
De laatste training voor de competitiestart voelde je dat er de juiste chemie aanwezig was. Je voelde een enorme goesting in de groep. Deze lijn trok zich door in de 1ste competitiematch. We begonnen zeer scherp en na een kwartier was het 3 - 0 en wisten we dat we de wedstrijd rustig konden controleren en uitvoetballen. Een sterke prestatie maar ook de omstandigheden zaten wat mee.
DHM: Daarna volgde een nederlaag tegen Alberta en een overwinning tegen Pulderbos.
Op Schilde juist het tegenovergestelde. De scherpte was net dat beetje minder en alles zat wat tegen. Een zeer spijtige en te vermijden nederlaag.
In de kermiswedstrijd tegen het sterke Pulderbos was het bikkelen tot de laatste seconde om de overwinning vast te houden. De spanning liepen soms hoog op, in die mate dat ikzelf ook tegen een gele kaart moest aankijken, iets wat me zelden overkomt en waar ik ook niet fier op ben. We behielden de 0 en dat op zich geeft mij als coach altijd al een goed gevoel. Er stond een goede organisatie. De intensiteit en duelkracht waren van een heel hoog niveau. Een zwaar bevochten maar al bij al een verdiende overwinning. Daarna kon de kermis beginnen.
DHM: Volgend weekend is Meerle vrij en daarna kan er revanche genomen worden tegen Sint Jozef-Rijkevorsel. Een bekerwedstrijd is niet hetzelfde
als een competitiematch, toch? Met het oog op het vrije weekend en de komst van het sterke Sint-Jozef de week erna was het toch niet slecht om de volle buit te nemen. Zoals ik al vertelde, bekijken we het op lange termijn maar na 4 speeldagen met 3 punten staan zou toch ook niet echt comfortabel aanvoelen, vrees ik. Dan zouden we de wedstrijd tegen Sint-Jozef al met het mes op de keel aanvatten.
Maar nogmaals, een seizoen duurt heel lang en er gebeurt van alles waar je op voorhand geen rekening mee houdt. Week na week vol presteren is de enige boodschap.
Minderhout VVB begint met een overwinning
Trainer Rik Aerts van MVV B weet niet goed wat hij moet verwachten van zijn ploeg. Voorlopig stelt hij als ambitie de top 12. Met 3 punten in 3 wedstrijden zit hij alvast op schema.
DHM: Wat is de ambitie van Minderhout B? Wat verwacht je van deze competitie?
Rik Aerts : Voorlopig stelden we als ambitie top 12. Mogelijk kunnen we
dat in de loop van het seizoen bijstellen. Voor mij en heel wat andere spelers bij ons is het een reeks waarvan we weinig tegenstanders goed kennen. Los daarvan, willen we collectief en individueel stappen zetten, ook al zal dit soms met een verliesmatch gepaard gaan. Inschatten in welke mate wij kunnen wedijveren met deze ploegen is dan ook moeilijk. Het is een reeks met heel wat B-ploegen, die soms ook erg afhankelijk zijn van de situatie bij de A-ploeg. De ploegen waarvan ik hoor dat ze bovenin gaan strijden zijn Meerle, Pulderbos, Alberta Schilde. Zwarte Leeuw B is met 9 op 9 ook veelbelovend gestart.
DHM: De competitie begon alvast met een zege tegen Westmalle.
Fijn om zo te starten. Dat het tot de laatste seconde bibberen was, maakte de opluchting nog groter achteraf. Anderzijds hopen we wel in de toekomst zulke partijen sneller te beslissen. Bij rust stond het 3 - 1 en hadden we al meer gescoord moeten hebben. Er werden ook 2 goals dubieus afgekeurd. Na rust kwamen kwam Westmalle ondanks een rode kaart tot 3 - 2 terug en gooiden ze heel veel ballen voor onze goal. We hielden stand, onder andere door top keeperswerk. Op de tegenaanval efficiënter afwerken en wat gerichter counteren had wel wat spanning kunnen voorkomen.
DHM: Daarna volgden 2 nederlagen. Zat er meer in?
Tegen St-Jozef waren we niet goed. We
De spelers van Minderhout VV B: Jarne Van Looy, Arne Coenegrachts, Mees Van Der Hoest, Axel Laurijssen, Peter Laurijssen, Thijs Smits, Rik Aerts, Jort Keustermans, Matis Sips, Giel Bastiaensen, Kay Vermeiren, Jonas Deckers, Mees Peeters, Kobe Lauryssen, Milan Martens, Rowan Bogaerts, Senne Bevers, Arnoud Renders.
startten te slap. Waren we conditioneel of in duels niet goed genoeg, of zat er nog wat kermis in de benen, we waren het er alleszins over eens dat we beter kunnen. Na de rust hadden we wel een kleine heropflakkering en scoorden we 3 - 1 , maar vlak voor de drankpauze in de 2de helft scoorde Sint-Jozef opnieuw en was het kalf verdronken.
De week nadien kwam Alberta op bezoek, een ploeg met heel wat kwaliteit. Het eerste half uur waren ze beter dan wij en toonden knappe combinaties. Ze stonden 0 - 2 voor bij rust. Na de rust scoorden we de aansluitingstreffer, niet veel later helaas gevolgd door de 1 - 3 van hen. Uiteindelijk verloren we met 2 - 4. Toch kunnen we positief terugblikken op deze match. In tegenstelling tot de week voordien stond er hier wel een weerbare, strijdlustige ploeg op het veld. (rob)
Alberta FC Schilde - KFC Meerle 2 - 1 St-Jozef Rijkev.- Minderhout VV B 4 - 1
13 en 14 september
KSK Weelde - K Minderhout VV 0 - 1
KFCE Zoersel - KFC Meer 4 - 1 KVNA Wortel - K Tub. Borgerh. 2 - 2
Meerle FC - KFCH Pulderbos 1 - 0
VV B - Alb. VV Schilde 2 - 4
KFC Meer - KSK Weelde 3 - 3 FC Merksem - KVNA Wortel 1 - 0
Gelvoc kijkt vooruit naar seizoen 2025-2026
VOLLEYBAL Na een mooi volleybalseizoen 2024-2025 maakt Gelvoc zich op voor een nieuwe jaargang met frisse ambities en een stevig uitgebouwde clubwerking. Zowel de 1ste damesploegen als de jeugdafdeling staan klaar om er opnieuw een spannend seizoen van te maken. Met input van trainers Werner en Dries, kregen we van voorzitter Marc Van Opstal een update over de start van het seizoen en de verwachtingen voor de Dames Aen B-ploeg.
Meer breedte en stabiliteit voor Dames A
De ploeg van coach Werner Cornelissen kent voor het nieuwe seizoen nauwelijks wijzigingen. Enkel de zusjes Groenendijk sluiten (opnieuw) aan bij de kern. Renée Groenendijk, die op het einde van vorig seizoen al even mee op het veld stond na haar Erasmusstudies in het buitenland, blijft nu een volledig jaar bij de groep. Haar zus Hannah zal dit seizoen samen met Dorien Beyens strijden voor de liberopositie. Dankzij deze kleine uitbreiding kan de coach meer in de breedte werken: op elke positie is er nu een volwaardige doublure. Dat geeft extra mogelijkheden om in de loop van een wedstrijd sneller te reageren op mindere periodes.
Vorig seizoen eindigde Dames A net in de bovenste helft van de rangschikking. Cornelissen hoopt die lijn minstens door te trekken: “Met deze kern moeten we zeker niet in degradatienood komen. De
ervaring in Promo 2 en de groei van onze jonge speelsters zouden meer stabiliteit in de prestaties moeten brengen. Natuurlijk is het afwachten hoe de vijf nieuwkomers in de reeks zich zullen tonen, maar wij kijken met vertrouwen vooruit.”
Dames B zoeken nieuw evenwicht
Bij Dames B, onder leiding van coach Dries Helsen, staan er meer veranderingen op til. Het vaste spelverdeler-kapiteinsduo nam afscheid en de libero schoof door naar de A-ploeg. Dat betekent dat enkele speelsters in een nieuwe rol moeten stappen en dat er geschoven wordt in de opstelling.
Dries Helsen: “Hoe snel de groep zich aanpast, is nog even afwachten. Maar met de vechtlust en spirit die deze dames altijd tonen, geloof ik zeker
Uitslagen
De Gelmers A - Olmense VC A 0 - 3
Kalender
Beker van Antwerpen
Senior Dames
Zaterdag 4 oktober 20:30u
De Gelmers A (P2+4) - M. Booischot (N3)
Competitiewedstrijden
Zaterdag 11 oktober 20 uur
VC Kasterlee B - De Gelmers A
Zaterdag 18 oktober 20:30u
De Gelmers A - H Olvoc Olen B
W. Cornelis
M. Van Opstal
dat een plaats in de middenmoot haalbaar is. De eerste weken zullen bepalen hoe snel de resultaten volgen.”
Jeugdwerking blijft groeien
Ook bij de jeugd zet Gelvoc mooie stappen. Dit seizoen zijn er 8 ploegen ingeschreven in de reeksen U13 tot en met
U17. De teams zijn zo samengesteld dat speelsters regelmatig de kans krijgen om bij een hogere leeftijdscategorie ervaring op te doen. Vooral in de U17-ploegen ligt de focus op het klaarstomen van jonge talenten om al eens in te vallen bij de senioren.
Met een stabiele eerste ploeg, een gemo -
23ste landlopersjogging in 2323 Wortel
JOGGING Op de laatste vrijdag van augustus werd traditioneel de landlopersjogging georganiseerd in Wortel. De organisatoren kunnen terugblikken op een geslaagde 23ste editie. Deze feesteditie in het dorp met postcode 2323 had een recordaantal deelnemers en talloze supporters. Elk jaar groeit het deelnemersaantal, er is een duidelijke toename van de jeugdige lopers en loopsters op de korte afstanden van 250, 500 en 1000 meter. De volledige uitslagen vind je op de website van landlopersjogging.be.
Goede doel
Elk jaar wordt een vereniging uit Wortel geselecteerd als goed doel. De opbrengst van de landlopersjogging gaat dan integraal naar deze vereniging. Dit jaar werd gekozen voor de plaatselijke voetbalclub KVNA Wortel. Zij kunnen de centen goed gebruiken voor de vervanging van het dak van de voetbalkantine. Het huidige dak dateert van eind jaren ‘70 en lekt al hier en daar… (rob)
Uitslag 10 Miles (16,16 km) - 72 deelnemers
1 Hans Van Den Heuvel Wuustwezel 0:52:41
2 Niels Goderin Wuustwezel 0:52:47
3 Verheyen Merksplas 0:56:40
4 Mathias Spelters Hoogstraten 1:00:54
5 René Dolf Meerle 1:02:37
1 Sofie Geerts Minderhout 1:09:34
2 Ellen Beyers Zoersel 1:15:21
3 Ellen Van Ham Meer 1:15:33
Uitslag 9,38 km - 110 deelnemers
1 Koen Michielsen Baarle-Hertog 0:32:11
2 Jeroen Polders Merksplas 0:33:58
3 Dries De Keyser Hoogstraten 0:34:00
1 Laura Verheyen Hoogstraten 0:39:36
2 Mariska Quirijnen Merksplas 0:40:35
3 Valentine Bekaert Hoogstraten 0:41:52
Uitslag 6,78 km - 110 deelnemers
1 Stef Verheyen Vosselaar 0:23:11
2 Daan Meir Turnhout 0:23:21
3 Ward Rombouts Meer 0:23:56
1 Marjan Stevens Vosselaar 0:28:03
2 Kathleen Leemans Hoogstraten 0:32:21
3 Lisse Ceulemans Wortel 0:34:27
tiveerd tweede team en een brede jeugdwerking is Gelvoc klaar om in het seizoen 2025-2026 opnieuw stevig mee te draaien in de regio. Iedereen is welkom om te komen supporteren in de sportzaal van het Klein Seminarie. De kalender met de thuiswedstrijden kan je vinden op www. volleyscores.be (rob)
Kids run 3,3 km - 85 deelnemers
1 Jonas Oosterbosch Turnhout
2 Sam Dirven Wortel
3 Ferre Verschueren Wortel
Kids run 1 km - 35 deelnemers
1 Elise Jespers Minderhout
2 Ide Servaes Wortel
3 Vincent Jespers Minderhout
Kids run 500 m - 33 deelnemers
1 Tuur Mariën Meer
2 Fien Mariën Meer
3 Nell Renders Meer
Kids run 250 m - 76 deelnemers
1 Sepp Stoffels Hoogstraten
2 Ray Lunders Koningshooikt
3 Miel Vrints Rijkevorsel
Verantwoordelijke uitgever & retouradres
Tijdschrift: HOOGSTRAATSE MAAND
Periodiciteit: maandelijks - OKTOBER
Erkenningsnummer: P 004183
Afgiftekantoor: Hyper Masspost Antwerpen
NOODNUMMER 112
Ongeval / Brand / Ziekenwagen
Administratie Brandweer 03 314 32 11
THUISVERPLEGING
WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur. Voor Hoogstraten en deelgemeenten: 014 61 48 02
De volgende uitgave van de DE HOOGSTRAATSE MAAND verschijnt op donderdag 30 oktober
Voor volgende editie alle KOPIJ ten laatste op DINSDAG 14 OKTOBER
redactie@demaand.be
De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten in te korten.
Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de rechthebbende.
HUISARTSEN
vanaf 18 uur tot 8 uur ’s morgens én tijdens het weekend 014 410 410
