juli 2010 - De Hoogstraatse Maand

NR. 303

JAARGANG 26

JULI 2010

PRIJS: 2,30 `

AFGIFTEKANTOOR: 2300 TURNHOUT

UITGEVERIJ DE HOOGSTRAATSE PERS B.V.B.A., Loenhoutseweg 34, 2320 HOOGSTRATEN

www.demaand.be

SCHOOLVERLATERS VIJFTIEN JAAR LATER

Het leven zoals het nu is

Olivier De Pryck - Erika Janssens - Stijn Jacobs Liesbet Geerts - Gert Rombouts - Carolien Van Mierlo FOTO © WWW.FOTOVANHUFFEL.BE

COLUMN

Allemaal beestjes

Ronnie en de Ronnies, ze zullen wel nooit aan het Eurosongfestival hebben deelgenomen. Ik weet niet hoe ze er uit zien en of ze het Dicegehalte haalden van ons Tommeke durf ik ten zeerste betwijfelen. Net als U lezer, lig ook ik daar niet wakker van. De verdienste van de illustere Ronnie ligt in mijn ogen in het lied dat we allemaal kennen.

“Weet je wat ik zie als ik gedronken heb (nou nou) allemaal beestjes (nou nou nou) - zoveel beestjes, om me heen …” Het lied schijnt overigens geschreven door een illustere Peter die ooit ook stond te schreeuwen dat iemand van het dak af moest komen.

op mijn aanstormend zangtalent zit te wachten en maak ik me meteen ook de bedenking dat de wereld er zonder dat lied echt niet anders zou hebben uitgezien.

Ronnie Schutte zingt in “Allemaal Beestjes” over de gevolgen van overmaat. Daar ga je dus beestjes van zien. Nu wil ik mezelf niet bombarderen tot ervaringsdeskundige, maar de keren dat ik na enkele pinten te veel beestjes zag kan ik op één vinger tellen. Als de inhoud van het lied al kant noch wal dreigt te raken, wat maakt het dan tot kapstok van dit schrijfsel?

Ik was een knaap van zeven jaar toen het uit de transistorradiootjes galmde. In de verste verte had ik ooit alcohol aangeraakt, laat staan dat ik het kende. Het enige dat ik toen met overmaat zou willen drinken was de rode “limonaat” van een illustere brouwer uit Hoogstraten. En toch, na al die jaren zou ik het refrein onmiddellijk mee kunnen zingen. Dat lijkt me aardig verdienstelijk, al veronderstel ik niet dat iemand

Maar 43 jaar geleden, toen ik het voor het eerst hoorde, werd me plots duidelijk dat net over de grens mensen wonen die anders zijn. En we lustten er toen nog wel meer pap van: Barend Servet, Worsjes op mijn Borsjes, Sjef Van Oekel, Pin, Up Club, Stuif es In, De film van Ome Willem, Willem Ruys, André Van Duin, … De stereotiepe verhalen over pindakaas, beschuit met muisjes en vla kennen we ondertussen ook wel. Die rare jongens waren op zich geen probleem. Als je geen pindakaas wil, koop je dat gewoon niet. En als je Mies Bouman maar een kletskous vond, dan keek je toch gewoon naar Tienerklanken.

Bovendien kijken we nu al lang niet meer naar Nederlandse zenders.

De tijden veranderen. Een ander verschijnsel dat we echter net over de grens waarnemen zijn de rare gewoontes van die al even rare jongens. Als ze afstuderen hangen ze hun boekentas met hun nationale driekleur uit het raam. Ze gaan tot het pleuris uit hun bol met carnaval. Vinden dat de overgang van oud naar nieuw niet zonder tonnen vuurwerk kan. En ze denken om de vier jaar dat ze wereldkampioen voetbal worden, of dachten ze dat 40 jaar geleden ook al?

In tegenstelling tot de pindakaas, Mies Bouman, de muisjes en de vla kan je hier niets tegen doen.

Je kan dit niet zo maar in de winkelrekken laten liggen of je vertier op een andere zender zoeken, je moet dit onder-gaan. Er was een tijd dat die dingen enkel aan de andere kant van de grens gebeurden en toen ging het allemaal nog wel.

Rare jongens, die Nederlanders… maar het was hun probleem.

Ondertussen vervaagden de grenzen. De kans is nu zelfs heel groot dat je buren Nederlanders zijn en je leven sindsdien een heel nieuwe wending heeft genomen. Op oudejaar werd je getrakteerd op een portie vuurwerk, kroketten en bitterballen waar je even van moest bekomen. Met carnaval kreeg je plots een kiel in je pollen gestopt en sleurden ze je meer naar een overvolle zaal waar je niet kon ontsnappen aan de polonaise hollandaise en plat Hollands bier. Je zoon wilde ineens zijn boekentas uit het raam met onze nationale driekleur. De straat kleurt nu eens in de vier jaar helemaal oranje en eens in de vier jaar wordt het oranje ook weer heel snel weggehaald.

Op het buurtfeest schalt plots Ronnie uit de boxen van je buurman. “Weet je wat ik zie als ik thuis kom (nou nou) - allemaal keesjes (nou nou nou) - zoveel keesjes, om me heen …” En dat wou ik nu zeggen over Ronnie en de Ronnies! Doe-oeg! (AO)

OVER DE MUREN

Op Pinkstermaandag kon men de resultaten zien van een aantal workshops fotografie en percussie. Op schermen buiten de muren toonde men foto’s, gemaakt door gedetineerden, op het rime van slagwerk op een kunstwerk gemaakt met metalen vindmaterialen. Zie blz. 33.

2 - JULI 2010

SCHOOLVERLATERS VIJFTIEN JAAR LATER

HET LEVEN ZOALS HET IS Als dit blad in de bus valt, is het weer zover. Op een enkeling na staan de vele middelbare scholen van ons Hoogstraten twee maanden leeg. Ook dit jaar hebben ze weer een grote schare jongeren ‘afgeleverd’, die het nu verderop gaan zoeken. Met een zak vol ambities en dromen. Van kot en studeren, van werken en geld verdienen en van al wat daarbij hoort.

In 1995, bij het einde van het schooljaar, gingen wij met zeven leerlingen die de middelbare school achter zich lieten een praatje maken. Jongeren van divers pluimage, van verschillende afkomst, uit verschillende delen van onze regio. Over hoe ze hun scholierentijd ervaren hadden, wat hun toekomstplannen waren, of ze klaar waren voor het studenten- of het beroepsleven.

Vijf jaar later gingen we hen opnieuw opzoeken. Om te zien wat er van die plannen in huis was gekomen, waar ze stonden bij het begin van het echte leven. En hoe ze vijf jaar na dato op hun middelbare schooltijd terugkeken en wat er van die tijd aan vrienden was overgebleven.

Nog eens vijf jaar nadien zocht we hen opnieuw op, benieuwd wat er van hen geworden was, hoe ze ondertussen in het echte leven stonden en moesten meedoen aan de dagelijkse ratrace. Welke relaties en gezinnen ze op stapel hadden gezet, of ze de wereld aan het veranderen waren.

Opnieuw vijf jaar verder en benieuwd als we zijn trokken we er opnieuw op af. Om te kijken en te vragen hoe het hen vergaat nu ze de ‘middelbare’ leeftijd naderen, hoe volop ze in het leven staan en voor hoeveel nieuw leven ze gezorgd hebben. En of ze nog terugdenken aan hun middelbare school, die ze in 1995 achter zich lieten. Deel vier over ‘de klas van 1995’.

Olivier De Pryck – VTI Spijker toerisme en onthaal

De volgende tien jaar: Veertien dagen Breebos all in!

Vijf jaar geleden titelden wij: “Wat goed is, moet niet persé veranderen”.

Met zulk een stelling konden wij het niet meer dan eens zijn.

De uitspraak van Olivier op het einde van het gesprek was zo: “Het leven hoeft geen plotse wendingen te nemen …zoals het nu loopt, loopt het in de lijn der verwachtingen…”

Maar is het allemaal wel zo gelopen? Genoeg redenen om terug eens ter plaatse, bij Olivier en Mieke thuis, af te stappen.

Gebonden aan Hoogstraten Gelukkig zien en horen wij Olivier wel meer dan eens om de vijf jaar. Mede door zijn beroepskeuze als politieagent in Hoogstraten, nu IPZ Noorderkempen (Hoogstraten-RijkevorselMerksplas), is hij gebonden aan Hoogstraten.

Maar ook op ander vlak blijft Hoogstraten hem nauw aan het hart liggen. Gans zijn leven, dat een aanvang nam in 1975, woont, studeerde en werkt hij er. Als jonge gast kocht hij reeds een huis in Hoogstraten en verankerde zich daardoor des te meer. Van zijn studiekeuze: Toerisme en Onthaal aan het VTI Spijker heeft hij nog steeds geen spijt en nog minder van zijn beroepskeuze als politieagent.

In hart en nieren We hebben lang gezocht achter een andere titel om de beroepskeuze van toen en de inzet van nu als politieagent te benadrukken. Olivier zei zelf: “Zoek eens wat anders”. Wij hebben dat gedaan maar vallen toch in herhaling. Men maakt het immers zelden mee dat iemand zo standvastig

was en is in zijn eerste keuze. Al voor hij zijn studies beëindigde stond het als een paal boven water dat hij politieagent zou worden. Tien en vijf jaar geleden sprak hij vol vuur over zijn job en nu vijftien jaar later is het niet anders. Of toch: van politieagent bevorderde hij tot politieinspecteur, maar dat is alleen in het loonzakje te merken. Hij is nog steeds actief in de interventieploeg, de mannen die vaststellingen gaan doen bij ongevallen, inbraken en dies meer. Door zijn interesse voor gevechtssporten (waarover later meer) is hij voor de politiezone aangesteld als instructeur “geweldbeheersing”. Bruut geweld moet niet beantwoord worden met bruut geweld dan wel met een gerichte aanpak. Het doel is steeds, naast de eigen veiligheid en deze van de collega’s, om de geweldpleger te overmeesteren zonder hem of haar schade toe te brengen. Het vergt bijvoorbeeld speciale technieken om handboeien aan te leggen, een techniek die men kan leren. Bij het in hechtenis nemen geldt de regel: zo weinig mogelijk geweld gebruiken. Dit kan men beter doen door toepassing van klemtechnieken dan met slaan of schoppen. Wij stelden ons bereid tot gewillig proefkonijn en konden het dus

Olivier De Pryck aan den lijve ondervinden: Een eenvoudige polsklem doet wel pijn, maar richt geen schade aan en maakt je weerloos. Tijdens het oefenen wordt gebruik gemaakt van rollenspel opdat collega’s onder elkaar het ook eens zouden ervaren. Ook om een toneelvereniging uit de nood te helpen werd Olivier en zijn vaste maat, Paul Verschueren bereid gevonden om die technieken eens te komen demonstreren (Rik Taloen kan ondertussen terug op zijn benen staan en met zijn handen eten zonder hulp van derden … sic).

JULI 2010 - 3

15 JAAR LATER Manon en Tess Toen wij Olivier vijf jaar geleden gingen interviewen was hij net getrouwd met Mieke Wilmssen. Hij had haar, op een superromantisch wijze, ten huwelijk gevraagd in de Grand Canyon. De verlovingsring werd wel nagestuurd door FedEx maar het kon in ieder geval de pret niet bederven. De eerste jaren waren kinderen geen “must” men is immers jong en nog vol andere plannen en bezigheden die het leven aangenaam maken. De huwelijkse stand heeft echter Olivier toch wat doen kalmeren. “Uitgaan” (en nog niet min) was tien en vijftien jaar geleden het motto.

Vijf jaar geleden was het ook nog belangrijk, maar nu is dat al heel wat minder. Stilaan komt de kinderwens toch naar boven en na heel wat (aangenaam) repeteren was het einde 2007 eindelijk het geval: Mieke was zwanger en op 3 april 2008 werd Manon geboren. Voor Olivier (ik denk voor alle nieuwe vaders) was dit het mooiste moment van zijn leven. Een jaar later, op 19 mei 2009 werd Tess geboren. Weerom een wonder volgens Olivier en samen met Mieke zijn zij nu de trotse ouders van twee dochters. Als we die twee zo naast elkaar zien zitten zal niemand kunnen ontkennen dat het twee zusjes zijn, bijna twee druppels waters. “Wat goed is …” is hiermee ingrijpend en zonder ommekeer veranderd, maar gelukkig allemaal ten goede.

Olivier met zijn vrouw Mieke Wilmssen en hun kinderen Manon en Tess geval zal het er heel wat rustiger aan toe moeten gaan. Immers de twee drie laatste jaren verliepen in het gezin nogal hectisch en ze zijn al blij om af en toe eens wat rust te kunnen nemen. Hopelijk blijft er af en toe toch nog eens een gaatje over om iets samen met z’n tweetjes te doen. Moet af en toe kunnen, vinden wij ook.

14 dagen Breebos all in

En dan

Men zou bijna zeggen: “Zo mooi durfden wij het niet dromen …”. Maar zoals alles heeft een medaille twee kanten. Jonger en zonder kinderen was het prachtig om vreemde continenten te bezoeken. We hadden het al over het romantisch huwelijksaanzoek ergens bij een waterval in de Grand Canyon, als slot van een vierweekse tocht door Amerika. Een jaar later stond Brazilië op het programma met tochten door het regenwoud.

Maar op zulke reizen zal nu toch de rem gezet moeten worden. Met net een verbouwing en verhuis achter de rug maar ook met twee kleine peuters in huis zullen de toekomstige vakantiebestemmingen heel wat dichter bij huis liggen.

Olivier vertaald het als: “De volgende tien jaar zal het veertien dag Breebos all in worden.” In ieder

De liefde voor karate zat er al van jongstaf in.

Al meer dan 22 jaar beoefent Olivier deze sport op een zeer intensieve manier. Hij heeft een zwarte band en behaalde zijn 4de dan in 2008.

Om te mogen opgaan voor 4de dan karate moest hij eerst een zwarte gordel behalen in een andere gevechtskunst. Hiervoor is hij vanaf 2000 wekelijks, acht jaar, in Antwerpen gaan trainen in de gevechtskunst Kobudo. Deze sport omvat trainen met traditionele wapens uit Okinawa (Japan). Wapens zoals lange stok, zeis, dorsvlegel enz. Einde 2007 behaalde hij hierin de zwarte gordel.

Samen met kompaan en collega Paul Verschueren richtten zij in 2007 een nieuwe karate en ju-jitsu club op in Hoogstraten met als benaming: SHIN-

Een spectaculaire foto van Olivier tijdens een karateles 4 - JULI 2010

DO-RYU (nieuwe weg) HOOGSTRATEN. Ondertussen telt deze club een 55-tal actieve leden.

Deze staan wekelijks te oefenen “Met lege handen” want dat is de letterlijke vertaling van Karate. Daarnaast is Olivier een vurig beoefenaar van “De zachte kunst” ofwel “Ju-Jitsu” in het Japans. Hierbij gaat het vooral over zelfverdediging en het overmeesteren van een aanvaller op een zachte manier zoals wij hierboven beschreven.

Hierin behaalde hij in 2010 de groene gordel.

Zijn volgende doelstelling is om ook hierin de zwarte gordel te behalen.

Wat nog rest “Spitfire”, de hip-hop-groep die hij vormde met zijn broer Dominique is verleden tijd, wegens geen of weinig tijd meer, omwille van de bezigheden van zowel Olivier als Dominique. Hun laatste optreden in 2007 kan je bekijken op internet / you tube als je “spitfire hoogstraten” intypt.

Over de film “Warriors of the North” wordt liever niet teveel gesproken. Hij heeft de zalen niet gehaald, op zaal Pax na, waar 350 toeschouwers kwamen opdagen. De film verdween in een ondergronds circuit op ongeveer 130 DVD exemplaren. Nieuwe plannen in die richting bestaan niet meer, wegens te weinig tijd. Met het ter ziele gaan van het gebuurtenvoetbal in Hoogstraten heeft Olivier ook maar zijn shoes aan de haak gehangen. Even speelde hij nog bij de Westkings, een fusie van 2 Hoogstraatse ploegen: Westhoek en Vikings in Rijkevorsel maar ook dat was na twee seizoenen voorbij. Maar al bij elkaar er zijn nog activiteiten genoeg in het leven om aan deel te nemen of om zich aan te wijden waarbij trotse mama en papa spelen niet van de minste is.

We kunnen dan ook niet anders dan afsluiten op dezelfde manier zoals we dat 5 jaar geleden deden: “Het leven hoeft geen plotse wendingen te nemen … Zoals het nu loopt, loopt het in de lijn van de verwachtingen …en kom over 5 jaar gerust nog eens terug”.

Hic finis fandi. (pdn)

15 JAAR LATER

Erika Janssens - TSO Klein Seminarie

Tussen Hoogstraten en Antwerpen Erika Janssens is een rasechte Hoogstraatse, opgegroeid in de Lindendreef, school gelopen eerst in het Spijker en vervolgens in het Klein Seminarie waar ze Secretariaat-Talen volgde. “Hoe meer bloed, hoe liever…” heette het nadien over haar voornemen om via de Karel de Grote Hogeschool de verpleegsterstiel te leren. Haar grote droom werd ook waar: al elf jaar werkt ze ondertussen met volle goesting op de spoedafdeling van het Vincentiusziekenhuis in Antwerpen. Wonen in “’t Stad” trekt ondertussen heel hard aan haar - ze vestigde zich in Berchem, maar koestert nog altijd de hoop om eerlang naar hartje Antwerpen terug te kunnen… of wordt het toch Hoogstraten waar ze stiekem van blijft dromen? Echtgenoot Steven en hun eerste zoontje Lander zullen in dit dilemma ongetwijfeld nog hun inbreng doen.

DHM: Vijf jaar geleden was er sprake van een vriend waarmee… …hel héél goed is gekomen, ja. Ik had met Steven kennis gemaakt in Antwerpen waar hij ambulancier was en in 2006 hebben we ons verloofd om in september 2007 te trouwen. Dat waren trouwens meer dan drukke tijden voor ons, want nog voor onze trouw hadden we een huis gekocht en luttele maanden later bleek ik zwanger van onze zoon Lander. Op een viertal maanden tijd hadden zowat alle belangrijke pijlers van het leven vorm gekregen.

DHM: Was het een bewuste keuze om je in het Antwerpse te settelen?

Omdat we vroeger dan verwacht uit het appartement in hartje stad weg moesten en een woning op het Zuid te prijzig was, kochten we een kleine instapklare woning in Berchem, net over de ring.

Een rustige buurt, een straat met amper verkeer die enkele tientallen meter verder eindigt op het fietspad naast de ring. Voor mij is dit een tijdelijke oplossing. Ik wil graag terug naar hartje stad. Voor Steven speelt dat minder een rol, die voelt zich goed thuis in Berchem.

Ik heb het er moeilijk gehad de eerste maanden.

Veel te rustig wonen. Ik weet dat dit voor vele mensen bizar zal klinken, blijkbaar ben ik een mens dat houdt van het stadsleven, de drukte, de winkels, de bars en restaurantjes, het sociale leven van zodra ik de huisdeur achter me dichttrek. Ik weet niet waar dat gevoel vandaan komt, het is gewoon zo.

Rationeel weet ik nochtans dat we goed zitten waar we nu wonen. Het is op een kwartiertje van mijn werk, ook voor Steven is het goed doenbaar die werkt bij de centrale dispatching van de 100 in Wijnegem. Leuk huis, daar niet van, maar toch…

Ik heb er mij mee verzoend in de overtuiging dat het maar voor een aantal jaren is.

DHM: En Lander zie je liefst van al groot worden in het stadsgewoel?

Als het kan, ja. Hij is nu 22 maanden, een echte spring in ’t veld die veel van z’n papa meeheeft.

Wonen in de stad brengt overigens heel eigen probleempjes mee waar de gemiddelde Hoogstratenaar zich nooit om hoeft te bekommeren. Hier kies je zelf een kleuterschool en klaar is Kees. In Antwerpen hebben we Lander al moeten aanmel-

Erika en de kleine Lander den toen hij anderhalf jaar was, laten registreren en een top vijf van gewenste scholen aanduiden.

Een computersysteem maakt daarna de schoolkeuze op grond van nabijheid en het beschikbare aantal plaatsen. Er zijn dus mensen die hun kind naar een school moeten sturen die ze helemaal niet hadden aangeduid bij hun vijf voorkeuren.

Zelf hadden we het geluk dat Lander naar onze eerste keuze zal kunnen gaan. Ook het vinden van een crèche is niet evident in Antwerpen. Maar ook hier hebben we het geluk terecht te kunnen op wandelafstand van thuis en school.

Op termijn zou ik graag verhuizen naar het centrum. Ik heb altijd al gezegd dat Antwerpen de enige plek is waar ik buiten Hoogstraten graag zou willen wonen. Als we verhuizen, zou dat rond moeten zijn tegen de tijd dat Lander zes jaar wordt, want dan worden de definitieve school, de vriendenkring en de hobby van een kind te belangrijk om zomaar achter te laten. Vanaf volgend jaar willen we actief beginnen rondkijken naar een leuke woning. De financies, de ligging en de mogelijkheden om te renoveren zullen uiteindelijk bepalen of het er allemaal van komt.

Personeelstekort DHM: Je koos heel bewust voor het stresserende werk van een intensive care afdeling, nog altijd zonder bedenkingen achteraf?

Ik doe mijn job onverminderd graag en met veel betrokkenheid. Dit is trouwens een van de overwegingen die me zouden beletten om in Hoogstraten te komen wonen. Ik voel me prima in het Vincentiusziekenhuis, dat een prima naam en faam heeft en waar ik de collega’s en de kwaliteitseisen door en door ken. Het zou me zwaar vallen om dit op te geven en elders een job te zoeken. Hoewel er in de verpleging nochtans geen tekort aan werkaanbiedingen is, integendeel. Ziekenhuizen proberen zelfs personeel te lokken met premies of extraatjes. Daar ik wil het niet voor doen, de werkvoldoening primeert.

Hoezeer ik het verplegend werk in de administratie, een OCMW instelling of thuisverpleging ook respecteer, dat is gewoon niet mijn ding.

Niet dat er geen schaduwkanten zijn aan mijn beroep. Het is heel motiverend om elke dag zinvol werk te doen voor de patiënt die in kritieke toe-

JULI 2010 - 5

15 JAAR LATER stand op de dienst toekomt en er toch doorkomt na weken van intensieve zorgen, hopelijk ook dan nog met een voldoende levenskwaliteit. Maar het is demotiverend om dat zo belangrijke werk altijd te moeten doen met te weinig personeel.

Er is een enorm personeelstekort in onze sector en dat zorgt voor een zeer grote werkdruk. Bij ons maakt dat bijvoorbeeld dat we van de twaalf hoogtechnologische verzorgingsboxen slechts de helft kunnen open houden. Op die manier renderen de investeringen niet, je zou heel wat meer mensen kunnen helpen maar mag dat niet doen omdat je te veel zou moeten inleveren op de kwaliteit van de zorg die je biedt.

DHM: Is dat geen frustrerend gevoel?

Natuurlijk. Het maakt mensen moe, ik heb er ook al verschillende zien afhaken na verloop van tijd. Gelukkig hebben we een hecht team, we klagen tegen mekaar en kunnen de frustraties voor een stuk uitpraten. We proberen ook duidelijke signalen te geven aan de directie. Wie door de werkdruk overmand is, moet zijn werk nog altijd goed kunnen doen - want je bent altijd met een mensenleven bezig… Dan dreigt het gevaar dat je het geduld verliest wanneer een patiënt veel aandacht vraagt, of dat iemand langer moet wachten om verschoond te worden en noem maar op. Is dat op die momenten frustrerend? Ja dus, maar gelukkig overheerst nog altijd het gevoel van een afwisselende, uitdagende job te hebben die heel wat kennen en kunnen vergt, waar ik dus best fier op durf te zijn.

Anderzijds ben ik er geen 21 meer. Hoe jong ik ook ben, de lichamelijke energie van de twintiger die alles moeiteloos aankan, heb ik niet. Er zijn dagen dat ik om tien uur het bed induik. Het is fysiek belastend, je tilt en heft soms zware patiënten, je werkt altijd in shiften. Zo lang ik dus geen mankementen heb zoals rug- of nekklachten, zal het wel lukken. Maar met een huishouden erbovenop is het niet eenvoudig. Ik zie me deze job wellicht niet meer doen als vijftig plusser, en al helemaal niet voltijds.

De grote dag. Erika met haar vader in de St.-Katharinakerk.

6 - JULI 2010

DHM: Lig je wakker van je job?

Neen, dat laat ik niet toe. Natuurlijk neem je soms emotionele dingen mee. Ik kan er doorgaans makkelijk over praten met mijn man en vrienden omdat ze in dezelfde of soortgelijke omstandigheden werken. Dat helpt dan om alles te verwerken. Sommige gebeurtenissen zijn echt niet alledaags en dan is het een heel verschil wanneer je erover kunt lezen in een krant dan wel wanneer het in jouw afdeling gebeurt. De slachtoffers van Hans Van Temsche kwamen bij ons terecht, de kleine Luna werd vergeefs door twee collega’s gereanimeerd, de Turkse vrouw heb ikzelf mee opgevangen. Zoiets leg je niet zomaar eventjes naast je neer… Maar ik krop dat niet op.

DHM: In de media heeft men het wel eens over de toename van agressie in ziekenhuizen. Is dat ook bij jullie het geval?

Dan heeft men het in de eerste plaats over de spoedopvang. In Vincentius heb ik nu al drie verbouwingen van de spoedafdeling gezien, die vaak inderdaad te maken hebben met het creëren van meer veiligheid voor het personeel. Er is duidelijk meer agressie, zowel vanwege patiënten als familieleden. Dat is een een maatschappelijke tendens die je ook in het verkeer of op de straat ziet. Politie in een ziekenhuis is dagelijkse realiteit, is het niet om agressie, dan wel om diefstal of om ondervragingen. Het onthaal op de spoed gebeurt nu achter kogelvrij glas; wanneer een ambulance uitrijdt voor bepaalde interventies, draagt het personeel een kogelvrij vest… Jammer maar het moet.

Nu valt dat op de intensieve nog allemaal wel mee. Wij zijn geen gesloten afdeling. Maar omwille van de rust en de intensiteit van de behandeling zijn we er wel streng op iets als het respecteren van bezoekuren. Daar komen dikwijls reacties op van familieleden, men vindt dan dat men zich daar niet aan moet houden. We kunnen dan soms niet anders dan mensen buiten zetten.

Bovendien zijn het niet alleen brave burgers die

op de intensieve belanden, daar zijn even goed criminelen bij. Elke patiënt heeft recht op een professionele, kwaliteitvolle en respectvolle behandeling. Wij zullen ook begripvol reageren op de vragen en wensen van patiënten, maar alles heeft zijn grenzen. De dag dat er bij wijze van spreken een stel criminelen binnenvalt om af te rekenen met een misdadiger, ga ik daar niet voor staan, dat kan ik je wel verzekeren. Ons eigen leven mogen wij in zo’n geval niet riskeren.

Mensenkennis DHM: Maken zulke ervaringen je niet harder of cynischer tegenover mensen in het algemeen?

Zou het…? Vermoedelijk wel, ik merk dat ik alleszins sneller een oordeel vorm over mensen. Nu komt dat ook omdat je voortdurend met mensen van alle afkomst, ras, stand of beroep moet handelen in crisissituaties. Daar doe je veel mensenkennis mee op. Het maakt dat je een volgende keer sneller een inschatting maakt van hoe iemand is, wie zich beter voelt dan de ander, wie zich niet zal houden aan afspraken. Meestal blijk je er niet ver naast te zitten. Je wordt dus allicht harder, maar dat is broodnodig als afweersysteem.

Je moet ook emotioneel afstand kunnen bewaren. Hoewel er aan de ene kant veel respect en betrokkenheid moet zijn, mag je het niet toelaten dat je te dicht bij je patiënt of de familie komt.

Dat kan hard lijken, maar het gaat om een professionele grondhouding die je in staat stelt om op een goede manier zorg te blijven verstrekken.

Dan kunnen er nog individuele nuances bestaan in de manier waarop wij hier als verplegend personeel mee omgaan. Zo heb ikzelf het idee dat je wanneer dat maar kan, nooit iemand alleen moet laten sterven. Ik weet niet precies waarom hoor, dat zit gewoon in mij.

Wij hebben nogal eens totaal vereenzaamde patiënten. Daar komt niemand naar kijken, of het zou een verre achternicht zijn die hoopt op een schamel stukje erfenis, of een huurbaas die ei-

Erika in bruidsjurk bij het buitenkomen van de kerk

15 JAAR LATER genlijk alleen maar uit is op de laatste huur of de sleutel. Als ik ook maar enigszins de tijd heb, dan probeer ik bij hen te zijn wanneer ik merk dat ze stervende zijn. Niet om dan hun hand vast te houden of zo, gewoon opdat er iemand bij hen is. Misschien is dat een vreemd trekje van mij, maar ik vind dat belangrijk...

DHM: Als je een tussentijdse balans opmaakt, ben je dan een gelukkig mens?

Er heeft altijd een beetje een levensgenieter in mij gezeten. Er hoeven helemaal geen grootse dingen te zijn om mij heel erg te laten genieten. Een uurtje rust en stilte, het rijk eens helemaal voor mij alleen te hebben, een avondje uit met partner of vriendin, een paar dagen zon en zwembad, een vakantie met het gezin of de familie - niks spectaculairs dus. Gewoon genieten van het moment.

Maakt mij dat ook een gelukkig mens? Wat is geluk eigenlijk? Ieder maakt wel eens wat mee, kent de ups en downs van het leven. Maar als ik er bij stil sta, dan weet ik pas hoe gelukkig ik eigenlijk ben. Ik heb alles wat ik maar zou willen. Een eigen huis, een afwisselende job, een behoorlijk loon om van rond te komen, een lieve echtgenoot, een zoontje boordevol energie, heel veel goede vrienden, geweldige ouders die gezond en wel kunnen genieten van het leven. Tegelijk besef ik wel dat er van alles kan gebeuren dat hier verandering in brengt. Maar ik hou mezelf voor dat je geluk voor een groot deel zelf in handen hebt.

Soms kun je dingen veranderen, niet bij de pakken blijven zitten, minder leuke gebeurtenissen een plaats geven en er zo mee leren omgaan. Ik geloof daar dus echt wel in - ik hoop dat de toekomst uitwijst dat dit helemaal klopt.

In het hart DHM: Je woont en werkt in Antwerpen maar komt geregeld terug in Hoogstraten. Is het hier erg veranderd doorheen de jaren?

Niet echt, vind ik. Maar misschien zie ik dat onvoldoende doordat ik er nog heel geregeld kom.

Ik heb twee gelukkige levens, zeg ik wel eens.

Eentje met mijn gezin, werk en vrienden in Antwerpen, eentje met mijn familie, mijn hobby en vrienden in Hoogstraten. Het beste van twee werelden, ik zou geen van beide willen missen.

Wat zou er hier echt veranderd zijn? Er wonen nog altijd heel veel Nederlanders, er zijn duidelijk meer verkavelingen gekomen met kasten van huizen. Mensen komen en gaan natuurlijk, maar wezenlijk blijven de dingen onveranderd. Wie

Met echtgenoot Steven en vrienden op verlof hier woont, ziet misschien al lang niet meer hoe goed het hier is: een druk verenigingsleven, heel wat mogelijkheden om je hobby te beoefenen, een waaier aan studierichtingen in goede scholen waar kinderen tot hun achttiende perfect terecht kunnen, heel wat activiteiten die leven in de brouwerij brengen. Niet voor niks dat ik bijvoorbeeld probeer om zoveel mogelijk mee te pikken van de festiviteiten rond 800 jaar Hoogstraten, of dat ik hier lid blijf van het dameskoor Marcanto. Het klinkt misschien een beetje als een cliché, maar ik draag Hoogstraten echt in mijn hart. En ik vermoed dat dit altijd zo gaat blijven…

DHM: Hoe ver liggen de herinneringen aan je middelbare school al achter jou?

Ik sta er soms nog van te kijken dat er dingen zijn die ik opgestoken heb en meedraag, zonder dat ik er toen veel erg in had. Ik heb echt wel goede herinneringen aan mijn middelbare schooltijd hier. Van het Seminarie heb ik onder andere veel cultuur opgestoken, bijvoorbeeld in de excursies naar Parijs, Londen en Italië. Toen ik jaren later een citytrip naar Rome maakte met Steven, betrapte ik er mij op dat ik over allerlei plaatsen en gebouwen nog zoveel bleek te weten, tot en met de anecdotes die onze gids Dirk Van Dosselaer toen had verteld. Hoe vermoeiend en plezant zo’n reis dus ook was, ik had ongeweten heel veel opgepikt. Het maakt nu nog dat ik misschien niet altijd bewust of actief op zoek ga naar culturele bestemmingen of activiteiten,

maar dat ze me wel erg boeien wanneer ik ermee geconfronteerd word.

Het was zelfs zo dat de hogeschool eigenlijk een tegenvaller werd in vergelijking met wat ik de jaren voordien gekend had. Wij werden in het secundair geleidelijk opgeleid om als jonge volwassenen op eigen benen te kunnen staan en kregen als laatstejaars echt wel meer verantwoordelijkheid. In het hoger onderwijs werden wij met heel wat minder respect behandeld. Dat viel mij echt wel tegen. Het maakte ook dat ik het gevoel kreeg veel minder nog op Karel de Grote te leren dan door de stages die we op de werkvloer deden. Daar leerde ik de echte stiel, niet van soms weinig gemotiveerde of gedreven docenten.

DHM: En hoe zal jouw leven er uitzien binnen vijf jaar?

Als het aan mij zou liggen, dan verandert er niet zo veel. Maar het leven heb je nooit helemaal in de hand, natuurlijk. De controlefreak in mij zal daar rekening mee moeten houden. Ik had er nooit oog in gehad dat ik blijkbaar toch wel controle wil, in die zin was de voorbereiding van onze trouwdag heel leerrijk. Ik kreeg daardoor een spiegel voorgehouden, want trouwen moest simpelweg perfect zijn. Daar moest ik dus alles voor doen, niks minder dan dat en tot in de puntjes alles zelf proberen opvolgen. Terwijl ik voordien, in mijn studies, eerder het type was dat wel goed werkte maar ook niet meer dan dat. Maar dat trouwfeest, dat moest en zou echt mijn dag worden.

Mag die controlefreak dus even dromen over de volgende vijf jaar? Eerst en vooral gezond blijven, want ik zie elke dag maar al te goed hoe eindig het leven is. En laat er tegen dan maar een tweede kindje bijgekomen zijn. Hopelijk hebben we ook het huis van onze dromen gevonden. Voor de rest niet al te grote veranderingen, als het even kan. Laat mij dus maar heel gewoon mijn gelukkige levens met mijn familie en vrienden verder zetten - ik wil er meteen voor tekenen! (mdl)

JULI 2010 - 7

15 JAAR LATER

Carolien Van Mirlo - Vito Landbouwschool

Goed gesetteld in Merksplas Landbouwersdochter, ging na een jaar moderne zelfbewust naar de land- en tuinbouwschool en had het er best naar haar zin. Ze keek er in 1995 tevreden op terug. Trok naar Gent op kot om er dieet- en voedingsleer te gaan studeren. Vond er haar draai niet en keerde terug naar haar warme thuis. Pendelde alle dagen naar Antwerpen en haalde drie jaar later een diploma in orthopedagogie. Had achteraf beschouwd veel beter onmiddellijk die richting gekozen, want die bleek haar op het lijf geschreven. Deed daarna enkele tijdelijke jobs als opvoedster bij mentaal gehandicapten en kwam later als jeugdconsulent bij het gemeentebestuur van Rijkevorsel. Ze ging samenwonen met Nico – die van het T-shirt – in Merksplas. Carolien werkte in Markdal, ze woonden er eerst in een gezellig oud huisje. Later konden ze met een beetje geluk een mooi stuk bouwgrond kopen en bouwden ze er een modern en geriefelijk huis naar eigen goesting op. Net op tijd voor het eerste kindje, Emma. Toen we Caroline vorige keer interviewden was papa Nico haar net de papfles aan het geven. Toen we nu bij hen aan tafel schoven voor het vervolginterview, was de papa exact hetzelfde aan het doen, maar dan met Loes, 9 maanden en de laatste aanwinst in het gezin van Caroline en Nico.

DHM: Zullen we even aanknopen bij vorige keer?

Ja, toen woonden we hier in ons nieuwe huis en hadden we net ons Emma. Dat beheerste toen een groot deel van ons leven. Ons Emma was nog heel klein, ons huis was ‘bewoonbaar’ maar er moest nog heel veel gebeuren. Ondertussen heeft ons Emma (nu 5) er twee zussen bij, Loes (3) en dat is ons Roos (zit op de schoot bij papa) die is 9 maanden. Drie meisjes, ja. We hadden wel een beetje op een jongen gehoopt, maar dat heb je nu eenmaal niet in de hand. En eigenlijk speelt het geen rol. En neen, het zal hierbij blijven, we gaan niet blijven proberen tot een we een jongen hebben, het is goed zo. Ik denk dat ik vroeger te veel heb verkondigd dat ik drie jongens wou. Ik had dat niet zo hard mogen roepen.

DHM: Je werkt ook nog in de zorgsector?

Ik had het goed getroffen vijf jaar terug, dagwerk en dicht bij huis, hier in Merksplas. Nu ben ik van werk veranderd, maar weer met mijn gat in de boter gevallen. In dezelfde sector, maar nu heb ik een meer verantwoordelijke job. In de Muylenberg in Turnhout zochten ze een groepschef (diensthoofd) zorg voor volwassen gehandicapten. Een functie die me aantrok, met meer verantwoordelijkheid. Het is voltijds, gelukkig wel dagwerk.

DHM: Valt dat te combineren met 3 kinderen?

Ja, maar Nico heeft ouderschapsverlof genomen en hij werkt vier vijfden. Samen krijgen we dat alles aan elkaar gepuzzeld. Woensdag is Nico thuis, dat komt goed uit. Het is een goede uitweg, voor de andere dagen hebben we een goede kinderopvang. We hadden ook een andere opvang kunnen zoeken en beiden voltijds werken, maar de wachtlijsten zijn lang. Nee, we vinden het beiden een goede regeling zo, ik ben de weekends thuis, heb voldoende vakantie.

DHM: Toch een druk leven?

Ja uiteraard. En Nico kan geen ouderschapsverlof

8 - JULI 2010

Carolien en Nico blijven opnemen, op een gegeven moment zal hij terug vijf dagen per week moeten gaan. Maar dan gaan de kinderen ook wel naar school gaan en dat valt dan wel te combineren. En de druk, tenslotte kies je daarvoor. Je kunt ook andere keuzes maken. Maar ik heb naast mijn gezinsleven graag een professioneel leven, doe dat graag en wil dat blijven doen. En dan neem je de rest erbij. Soms is het zwaar, vooral als er een van de kinderen ziek is. Dan kom je soms in de penarie, want dan mag je kind ook niet naar de opvang.

DHM: Uw job, een verantwoordelijk functie zei je?

Ja, zowel inhoudelijk als organiserend. Ik sta in voor een groep van een 10-tal begeleiders en 25 volwassen gehandicapten, zowel in dagverblijf als in begeleid wonen. Dat vraagt inderdaad nogal wat organiserend vermogen. Daarnaast ben ik ook kwaliteitscoördinator, dus verantwoordelijk voor de kwaliteitsopvolging en het kwaliteitshandboek. Die dingen kennen ze ook in de zorgsector en dat moet onderhouden worden.

Ik deed dat ook al in Markdal en dan krijg je dat er als vanzelf bij natuurlijk. Dat houdt wel wat administratie in. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor de organisatie van de vorming.

DHM: Een hele boterham! Kan je het werk loslaten als je thuiskomt?

Eigenlijk steeds beter. In het begin toen ik op Muylenberg ging werkten, was het een constante zorg, was ik er ook buiten de werkuren veel mee bezig, zat het in mijn hoofd. Maar zowel ervaring als ouderdom leert je daarmee omgaan. Nu kan ik dat kaderen. En je hebt thuis direct een hoop andere dingen om je hoofd, die vergen dan weer je aandacht. Thuis is ook zorg, gelukkig een positieve zorg.

DHM: Jullie hebben afspraken over het ‘huishouden’?

Ja toch wel, dat werkt gemakkelijk. Nico kan ook wassen en plassen. Nu hebben we wel een poetshulp een halve dag, maar ook dan is er genoeg te doen. Onze woonplek krijgt zo ook lang-

15 JAAR LATER zamerhand de vorm die we willen. De kamers boven hebben we afgewerkt naargelang de groei van het gezin. Nico werkt nu de laatste kamer af, die voor ons Roos. En ze hebben boven ook een ‘speelkamer’. De kinderen mogen altijd in huis spelen hoor, maar zo ’s avonds heb ik toch graag alles wat aan de kant. Dat geeft me rust, zo nog even gaan zitten in een opgeruimd huis.

Pas op, als ze aan het spelen zijn, mag dat hier gerust allemaal vol liggen, ze moeten hun ding kunnen doen. Maar als het gedaan is, moet er ook opgeruimd worden. Maar dat weten ze, en dat doen ze ook.

DHM: Ondertussen hebben jullie je volledig ‘gesetteld’ in Merksplas?

Ja, Nico is van hier, is hier opgegroeid, altijd bij de chiro geweest. En we wonen al hier sinds we samenwonen. De 2 oudsten gaan ondertussen in het centrum naar school, dat geeft ook weer nieuwe contacten. Ik breng ze ’s morgens weg met de auto, want de baan is nogal gevaarlijk.

Er is ons een fietspad beloofd, maar nu is het echt niet verantwoord er met de kinderen langs te fietsen.

Maar dan kom ik terug naar huis en rij altijd met de fiets naar Turnhout naar het werk. Winter en zomer, in weer en wind. Milieubewust? Ja ook, maar we willen toekomen met één auto. En het houdt me fit en het hoofd fris. Nico gaat met de bus naar zijn werk en soms ook met de fiets. Ja, naar Antwerpen, Nico is een fervent fietser.

DHM: En buiten het beroeps- en gezinsleven?

We hebben altijd een vriendengroep van de chiro gehad hier in Merksplas. Vijf jaar terug gingen we nog wel een keer meer op stap in groep, dat is geminderd. Het zijn eerder een paar vaste vrienden waar mee afspreken. Met drie kinderen is het ook niet zo makkelijk meer als vroeger, het leven speelt zich meer thuis af. We gaan eens bij elkaar op bezoek of ze komen naar hier, met kinderen en al. Eigenlijk leiden we een gewoon ‘geregeld leven’. Je richt je leven in naar de omstandigheden, je ondergaat dat een beetje vanzelf. Als je aan kinderen begint, denk je over die dingen niet bewust na, dat komt er bij en je neemt dat aan.

En na de derde ben je dat wel gewoon, zeker als je bewust voor meer kinderen kiest.

DHM: Vriendinnen van vroeger?

Wel, die zijn allemaal gebleven, ik heb daar regelmatig contact mee. Die hebben ondertussen ook kindjes en we komen geregeld bijeen. We hebben dan ook altijd wat om over te babbelen.

DHM: En de vakanties?

We gaan al jaren als kookouders mee op kamp met de chiro. Heel plezant en ook de kinderen vinden dat fantastisch. Een hele verhuis elke keer. ’t Is best wel een inspannende vakantie, je moet tenslotte voor een hele groep voor eten zorgen, drie keer per dag. Maar ’t is voor de sfeer, het buitenleven, in tenten slapen. We vinden het altijd fijn. Daarnaast gaan wel met het gezin eens een keertje weg, zoals vorig jaar een midweek naar center-parks. En deze week gaan we voor

de eerste keer in 5 jaar samen eens een weekend weg, zonder kinderen! Die mogen bij oma en opa logeren, ik heb nog vrij jonge ouders.

Een voordeel, de wetenschap dat je af en toen een vangnet hebt. Niet alleen om de kinders op te vangen, maar ook om raad te vragen. Zo van ‘was ik ook zo toen ik klein was’? Of de nood eens te klagen over man en kinderen? Dat is toch wel heel plezant als je er met je ma eens kan over babbelen.

DHM: Stilaan wenkt ‘de middelbare leeftijd’.

Denk je daarover na?

Soms speelt dat wel eens. Zo toen ik 30 jaar werd, ben ik van werk veranderd. Ik kreeg het gedacht, is dat nu wat ik echt wil doen? Alle dagen in het dagcentrum hetzelfde werk? Tot aan mijn pensioen? Toen zag ik de vacature voor de job die ik nu doe. Meer verantwoordelijkheid, meer afwisseling. Ik nu ben blij dat ik toen die stap gezet hebt. Nu voel ik me echt op mijn plaats, laat me hier nu maar even doen. Ook Nico is 2 jaar terug van job veranderd, zij het intern. Hij is technicus bij de NMBS en werkt nu voor het

best naar onze zin. We hebben het van begin groot genoeg gepland voor 3 kinderen, en dan beetje bij beetje afgewerkt. Financieel is het best een hele opgave, een eigen huis. We hebben er van in het begin rekening mee gehouden dat één van ons beiden deeltijds moest kunnen werken als dat nodig was.

DHM: Maar je ging er wel van uit dat je beiden zou blijven werken?

Ja, ik heb dat nodig. Ik was blij dat ik na het bevallingsverlof van ons Roos weer aan de slag kon.

Voor het sociaal contact, voor de zelfontplooiing.

Ik doe mijn werk graag, hele dagen alleen maar het huishouden is niet genoeg.

DHM: En de middelbare school, denk je daar nog wel eens aan?

Af en toe denk ik er wel eens aan terug, maar concreet gebeurt daar nog weinig mee. Ja, op facebook heb ik wat klasgenoten teruggevonden en dan vraag je wel eens ‘hoe is’t en wat doe je nu’, maar daar blijft het meestal wel bij. Er is geen nauw contact. Na 15 is dat eigenlijk hele-

Emma (5), Roos (9 maanden) en Loes (3 jaar) team dat instaat voor het onderhoud van de HSL. Hij zat met hetzelfde gevoel. Moet ik niet eens wat anders proberen? Gelukkig kon hij binnen het bedrijf veranderen. “Andere collega’s, andere omgeving. Daar kan ik nu weer een tijdje mee voort”.

Achteraf hebben we vastgesteld dat nogal wat mensen uit ons vriendenkring rond die leeftijd van job veranderd zijn. Blijkbaar is er toch die drang en de vraag - zonder dat je echt ontevreden bent over je werk - wil ik dit blijven doen?

DHM: Veel geïnvesteerd in deze woning?

Ja best wel. Nico heeft er zelf heel veel in gedaan.

Nico: “Ik heb er best veel tijd aan besteed en er maar af en toe een vakman bijgehaald als ik het zelf niet kon. Daar ben ik eigenlijk wel fier op.

Het is ook betaalbaar zo.”

We hebben nu een geriefelijke en ruime woning,

maal weg. Je hebt nu ook een leefwereld met een aantal mensen, waar je echt voor gaat. Naar het verleden grijp je dan niet meer terug. Je kunt ook niet teveel op je nek laden. Ik heb ook geen binding meer met land- of tuinbouw, want ook mijn vader is daar een tijd geleden al mee gestopt. Ze wonen daar nog, de omgeving is landelijk. Daar heb ik soms wel een beetje heimee naar. Maar ik weet ook dat grond veel werk meebrengt, dus is dit stukje hier voor mij genoeg.

DHM: Plannen voor de toekomst?

Neen, niet echt. We hebben de handen vol, maar doen alles graag. Geen tijd en zeker ook geen nood om plannen te maken. We zijn content met wat we hebben en zijn er zoet mee ook. Het gevaar bestaat wel dat ge elkaar een beetje uit het oog verliest als koppel. Ge moet zien dat ge tijd maakt voor mekaar ook, om eens wat samen te doen. We zijn vast van plan dat te blijven doen!

JULI 2010 - 9

10 - JULI 2010

15 JAAR LATER

Gert Rombouts - BSO

VITO

Het kapsalon van zijn dromen Gert Rombouts studeerde af in VITO, waar hij de houtafdeling volgde. Na de school werd het al werken wat de klok sloeg, zodat er nog weinig tijd overbleef voor zijn talrijke hobby’s. Zijn huwelijk liep op de klippen, hij herschoolde zich tot kapper en vond in Meer het salon van zijn dromen. Ondanks de soms moeilijke momenten is een babbel met Gert Rombouts altijd een leuke bedoening geweest. Dat was al toen we mekaar leerden kennen in Vito. Gert was altijd de vrolijke noot in de klas. En die vrolijke kerel is hij nog altijd. Maar wie Gert niet goed kent, verkijkt zich misschien wel eens op de lach en de zwans. Nu we voor de vierde keer terugblikken op de voorbije vijf jaren besef ik eens te meer wat een levenswijsheid achter die vrolijke kapper van Meer schuilgaat. Of is hij de filosoof van Meer? “Nee, ik ben gene filosoof”, reageert hij al snel, “maar ge zou wel een kieken zijn als ge geen lessen trekt uit hetgeen ge meemaakt in het leven. En als je als een idioot door het leven fietst en ge trekt je van niets iets aan, dan gaat ge vroeg of laat toch wel eens een platte band hebben, denk ik.” Daarop pompte Gert even al zijn banden op, zette mij achterop de fiets en samen crosten wij een uurtje door de laatste vijf jaren van Gert Rombouts.

DHM: Hoe is ‘t met de Gert?

Met mij gaat het prima. Ik ben heel gelukkig. Ik heb een heel goei vrouwke. We zijn op 13 februari jl. getrouwd en we hebben samen een dochtertje, ons Plien. Mijn salon, “De Haarbazaar”, draait heel goed en ik ben nog altijd heel actief in de Sint Jorisgilde van Meer. Als ik terugkijk op die vijftien jaar is er eigenlijk maar één constante: de gilde. Ik ben geen timmerman meer, mijn eerste huwelijk is gestrand, ben opnieuw getrouwd en heb twee dochters, maar de gilde is gebleven. Als ik in de toekomst kan houden wat ik nu heb , zal ik heel content zijn. Maar ik heb nog ambitie….

DHM: Vijf jaar geleden leek je me ook heel content.

Ja, toen was ik ook in de wolken, toen was Annemie nog in mijn leven. Ik heb nog altijd een goede band met haar en gelukkig stelt zij het ook bijzonder goed. Door omstandigheden gingen onze wegen uit elkaar. Later ben ik Anniek tegengekomen en ben inmiddels met haar getrouwd. Anniek is afkomstig van Stekene, in Oost-Vlaanderen. Zij woonde in Lier waar ik haar leerde kennen via gemeenschappelijke vrienden. Zij is orthopedagoge en werkt in “De Mast” in Tielen. Hoogst waarschijnlijk ligt daar de reden waarom zij fantastisch weet om te gaan met kinderen. De manier waarop zij Cato (uit het eerste huwelijk van Gert, jh) onder haar vleugels nam is ronduit fantastisch! Dat klikt zo goed, ik vind het bewonderenswaardig. Ik stel me soms de vraag of ik me in dergelijke situatie op dezelfde manier zou kunnen aanpassen want de zorg voor andermans kind is allerminst evident DHM: :Is Cato altijd bij u?

Voor ons Cato hebben wij een co-ouderschap. Zij is een week bij ons en een week bij haar moeder.

Daarom heb ik mijn vrije dag in het salon ook aangepast. Vroeger had ik ’s maandags vrij, sinds een tijdje is dat nu ’s woensdags omdat Cato dan thuis is. Zij is acht jaar en zit in het derde leerjaar van de lagere school in Hoogstraten.

Gert en Annik, hun dochtertje Plien en Cato, de dochter van Gert.

DHM: Hoe draait het salon?

Het gaat schitterend en ik vind het echt een zalige job. Ik doe dat nu al zes jaar. Ik ben er mee begonnen in augustus 2004 en het gaat gelukkig nog steeds in stijgende lijn. Ik hoop oprecht dat dit zo blijft. In het begin waren we met drie kapsalons in Meer, momenteel zijn er meerdere.

Vooral het contact met de mensen staat mij wel heel erg aan. Daarnaast volg ik jaarlijks nog een viertal cursussen om de mensen nog beter van dienst te zijn. Het salon is alle dagen om negen uur ‘s morgens open . Twee dagen in de week werk ik tot 21.00 uur ’s avonds, de andere dagen tot 18.00 uur en zaterdag tot 16.00 uur. Bij mij komen mannen, vrouwen en kinderen. Ik denk niet dat ge mij kunt vergelijken met grote commerciële kapsalons. Ik wil ook niet zo’n grijs kapsalonnetje zijn zoals er al 101 zijn, maar wel een salon waar een klant zich goed voelt. En dat kan je alleen maar met de service die je levert en het goed contact met de klanten. Een mens

heeft honderd en één redenen om niet naar mijn salon te komen. Misschien omdat ze het te duur vinden, omdat ik niet goed zou knippen, omdat mijne bebbel niet stil staat, maar ze hebben maar één reden om wel te komen. En dat is omdat ze het goed vinden. Ik ben er van overtuigd dat gij in eender welke stiel, of gij nu knipt, poets of timmert, de mensen met een goed gevoel naar huis stuurt, wel die mensen komen terug. Dat weet ik zeker. Ik probeer mijn job goed te doen. Ik vind dat je trots moet kunnen zijn op je stiel, welk werk ge ook doet. En dat ben ik ook. Ik probeer heel eerlijk te zijn in mijn werk. Ik wil niet het gevoel hebben dat ik mensen in het zak gezet heb, maar ik wil ook niet het gevoel hebben dat de klanten mij in het zak zetten en dat er van mij geprofiteerd wordt. De mensen betalen een eerlijke prijs voor eerlijk werk. En zolang die balans in evenwicht is, is het voor mij in orde.

DHM: En zo kan het stilletjes verder?

JULI 2010 - 11

15 JAAR LATER Nee, dat vind ik niet. Als je 33 jaar bent vind ik niet dat je kan zeggen, ’t is goed nu, we doen zo maar stilletjes verder. Er mag nog wel een beetje ambitie zijn, hé. Op sociaal vlak denk ik wel dat ik aan het maximum zit. Nog meer hooi op m’n vork zou niet goed zijn, denk ik. Dat zou bovendien niet verantwoord zijn tegenover mijn gezin.

De kinderen worden groter, zij hebben ook meer aandacht nodig. Maar in mijn salon wil ik nog wel wat groeien. Je moet ambitie hebben, maar je moet ook realistisch zijn. De bomen groeien ook niet tot in den hemel, hé. Misschien dat we ooit nog eens een eigen huis kopen.

DHM: Hoe ziet je sociaal leven er dan uit?

Ik heb het er onlangs in het kapsalon nog met een klant over gehad naar aanleiding van dit gesprek. Eigenlijk is er over heel die periode maar één constante en dat is de gilde. Er zijn zo veel nieuwe dingen in mijn leven gekomen maar de gilde is altijd gebleven en dat doe ik heel graag.

Ik ben hoofdman van de Sint Jorisgilde in Meer en dat brengt heel wat werk met zich mee. Noem het maar gerust een bijberoep. En dan heb ik nog heel veel geluk dat er veel mensen mij helpen, want alleen gaat dat niet hoor. Daarnaast ben ik bestuurslid binnen het Verbond van Sint Jorisgilden en zetel ik in een werkgroep “jeugdwerking” binnen de Hoge Gilderaad der Kempen. Nu met ons Plien erbij merk je wel dat het moeilijker wordt om dat engagement te blijven houden. In het begin was er alleen het kapsalon, maar dat groeide en groeide. Ik woonde toen nog thuis en ik had daar weinig verantwoordelijkheden.

Toen was er meer tijd om je in te zetten voor de gilde maar nu merk ik wel dat het allemaal wat moeilijker is.

DHM: Wat heeft je dan altijd aangetrokken in die gilde?

Wij hebben in Meer een grote gilde, een gilde die goed draait, zelfs een relatief jonge gilde. En ik mag me daar al 5 jaar hoofdman noemen. Ik heb die interesse en die passie vooral meegekregen van Jef Van Opstal, denk ik. Door sommige mensen worden de gilden afgeschreven als oubollige verenigingen omdat er een waardevolle cultuur achter zit. Er zijn mensen die zich uitleven bij het schieten, vendelen of dansen. Anderen zijn geïnteresseerd in de geschiedenis die achter deze mooie vereniging schuil gaat. Daarnaast organiseren we nog talrijke gezinsactiviteiten, de kleinste gaan naar de Efteling, voor de dames een vrouwendag, enz… Als hoofdman schiet ik zelf natuurlijk nog wel, en ik doe dat ook heel graag, maar de algemene werking is voor mij nog belangrijker. De meeste gilden in ons Vebond van Sint Jorisgilden kampen met het probleem van vergrijzing. Daarom is het heel belangrijk om jonge mensen erbij te betrekken. Ik doe daarom een oproep naar jonge gezinnen. Het verenigingsleven krijgt tegenwoordig bijna geen kans meer, hé.. Wij hebben een goede kern van dertigers en veertigers maar daarnaast heb je heel wat mensen van 65. Hoe gaat de gilde er binnen vijftien jaar uitzien ? De gilden zijn verenigingen van meer dan 500 jaar oud. Daar heb je een verantwoordelijkheid en je mag dit stukje erf-

12 - JULI 2010

goed toch niet laten verkommeren. Daarom zal onze gilde een schietinitiatie organiseren tijdens de eerstvolgende Meermarkt. De middeleeuwse kindermarkt is een organisatie van het marktcomité, in het kader van 800 jaar Hoogstraten, en zal bijzonder veel volk op de been brengen. Mensen krijgen op 4 juli de gelegenheid om kennis te maken met het kruisboogsschieten en uiteraard zou het ons enorm plezieren als iemand zich aangesproken voelt om de stap naar onze gilde te zetten. Geen “papieren leden” maar mensen die actief willen meewerken!

DHM: Ge zijt ook wel een ‘sociaal manneke”, hé Gert.

Ja , ik heb de gilde, ik ben ook aangesloten bij de Gelmelzwaaiers in Hoogstraten en ik doe de overzet van de kinderen aan de school op woensdagmorgen, dat zal dan mijn ‘sociaal engagement’ zijn zeker? Ik ben inderdaad een sociaal manneke, misschien zelfs op het ziekelijke af.

Je kan en moet zelfs sociaal zijn maar dat is allemaal maar goed zolang ge het zelf aankunt.

Als ge het gevoel krijgt dat ze je aan het misbruiken zijn, dan ben je ook weer te ver aan het gaan natuurlijk. Zoals alles in het leven: overdaad schaadt! Als we het sociaal gebeuren nu met zijn allen links laten liggen, dan bestaat er niets meer binnen tien jaar hé. Kijk naar de processie bij de Heiligbloedfeesten, als al die mensen dit naast zich neer leggen, dan bestaat die processie volgend jaar toch ook niet meer en dat kan niet gebeuren. Iedereen komt graag naar de kermis of de avondmarkt maar als er gevraagd wordt om in de processie te gaan…..Zoals gezegd moet je natuurlijk op de eerste plaats voor je gezin kiezen, maar het sociaal engagement is de sleutel van ons maatschappelijk leven. Het zou toch heel spijtig zijn dat de mensen mekaar straal voorbijlopen en gene goeiendag meer zouden zeggen.

DHM: En kom je daar thuis goed mee weg?

Op dat punt heb ik wel een heel goei vrouw. Die kan daar goed mee om. Soms is het wel eens te veel, en dan heeft ze meestal wel gelijk. Anniek heeft minder behoefte aan dat sociaal gebeuren.

Zij aardt wel goed in Hoogstraten en Meer , maar zij zou eigenlijk overal kunnen wonen. Voor mij ligt dat anders. Ik zou het heel moeilijk hebben om Meer te verlaten. Hoogstraten zou ik ook nog wel zien zitten, maar praktisch is dat niet zo handig. Ik kom heel graag in Hoogstraten en ik ken er ook veel mensen. Dat heeft ook voor een groot stuk met de vendeliers te maken maar ook wel met een bepaalde voorliefde. Bijvoorbeeld Heilig Bloed vind ik heel plezant. Dat vind ik een waardevol en schoon gebeuren. Ik kan ook echt genieten van een zomers terrasje in Hoogstraten en luisteren naar den beiaard. Dat vind ik gewoon zalig. Dat is zoals op reis in Frankrijk, hé.

Soms denk ik wel eens, voor sommige mensen is Frankrijk maar amper ver genoeg terwijl ze nog nooit op het Begijnhof of aan de watermolen geweest zijn. Vakantie speelt zich vooral af in uw hoofd, hé. De mensen beginnen allemaal uit te kijken naar vakantie. Wij werken allemaal veel en hard, soms zelfs tegen het zotte aan, gelukkig hebben we toch regelmatig een feestdag,

Gert, de fiere hoofdman van de St.-Jorisgilde van Meer een verlofdag of een lang weekend. Al bij al vind ik dat er hier weinig mensen zijn die recht hebben om te zagen en te klagen. Maar we doen het allemaal wel.

DHM: Bij jou ging het toch ook niet altijd zoals ge gedroomd had ?

Nee, niet altijd. Alles gaat niet altijd opperbest.

Toch ligt het dikwijls voor een groot stuk aan jezelf, de manier hoe je er mee omgaat. Het is toch wel belangrijk in welk perspectief je dat allemaal ziet. Het moet soms wel eens slecht gaan om te beseffen hoe goed dat we het eigenlijk hebben. Soms denk ik wel eens : nu gaat het wel zo goed dat het bijna bangelijk wordt.

Ik denk dat ik een heel gelukkig man ben. Maar zo zijn er waarschijnlijk wel heel veel. Je moet dat hier eens zien in ’t café. ’t Is zondagvoormiddag, heel België staat op zijne kop, ’t is crisis, zopas opnieuw verkiezingen gehad en hier zitten we maar te lachen en te zwanzen met een lekkere tripel voor onze neus. Ik denk niet dat er al veel mensen zijn hier die honger lijden. Zie die kerels hier allemaal zitten (en hij wijst naar de tientallen wielertoeristen die genieten van hun après-tour). We hebben het eigenlijk allemaal niet slecht, hé. Ik denk dat ik ook een fiets ga kopen, want er moeten dringend wat kilootjes af. Maar ik heb er geen behoefte aan om lijk een zot elke zondagmorgen te gaan rondvlammen. Ik zou dan liever wat gewoon gaan fietsen, dan kan ik nog wat rondkijken. Maar ’t is wel leuk om al die mannen hier te zien zitten, niet?

DHM: Er zijn toch ook genoeg mensen met problemen, bijvoorbeeld koppels die uit

15 JAAR LATER elkaar gaan, zoals ge zelf ook hebt meegemaakt.

In mijn vriendenkring zijn er ook heel wat koppels uit elkaar gegaan, maar ik denk eerlijk dat weinig mensen er beter mee geworden zijn. En dan komen we weer op hetzelfde. Dat we hier nooit content zijn, hé. De mensen willen altijd meer en meer. Ik ben er van overtuigd dat er veel mensen zijn die, eens dat zij uit elkaar gegaan zijn, geld zouden willen geven om terug te gaan naar de oorspronkelijke situatie. Niemand zal dat toegeven, maar er wordt toch dikwijls zinloos miserie gezocht. De mensen zijn veel minder verdraagzaam en vaak draait het over geld en winstbejag. Wat zijt ge met veel geld als ge alleen op de wereld zit. Ik wil ook mijne boterham verdienen, maar ik vind het toch wel gezellig om er ook eens ene te kunnen geven met maten. Maar natuurlijk gaat iedereen daar mee om zoals hij zelf wil. Iedereen heeft zo zijn prioriteiten in het leven, en die liggen bij iedereen wel anders.

DHM: Gij hebt ook altijd wel je gedacht op je tong gehad.

Ik heb altijd nogal rap mijn gedacht gezegd, maar ik heb met de jaren ook geleerd niet altijd het achterste van mijn tong te laten zien. Vroeger had ik er soms wel eens last van dat de mensen altijd lachten omdat ik iets op een plezante manier zei wat eigenlijk toch wel serieus was. Dat is nu wel minder, maar dat komt waarschijnlijk ook wel met de leeftijd zeker, en omdat ge meer verantwoordelijkheid hebt. Dat lachen blijf ik natuurlijk wel doen, dat zit in mijn karakter. Maar ik heb wel het gevoel dat de mensen er anders mee om gaan.

DHM: Gert Rombouts blijft toch altijd wel een beetje filosoof, hé?

Nee, ik ben gene filosoof, maar ge zou wel een kieken zijn als ge geen lessen trekt uit hetgeen ge meemaakt in het leven. Dan zou ge toch wel een dikke onnozelaar zijn, hé. Anniek is een verstandige en bekwame vrouw. Die heeft goede studies gedaan aan de Unief van Gent. Ik durf gerust stellen dat zij veel slimmer is dan ik. Maar ik zeg: d’er zijn twee wijsheden. Er is de boekenwijsheid en er is de sociale wijsheid en met die laatste komt ge misschien wel veel verder in het leven. Die sociale wijsheid krijgt ge door veel kletsen te krijgen in het leven. Toen ik na mijn scheiding terug thuis kwam, was dat voor mijn ouders ‘depaneren’ waarvoor ik hen nog steeds dankbaar ben. Nu zijn ze wel blij met Anniek, en ze zien dat het met ons heel goed gaat. Ge zou ook altijd willen dat het goed gaat met je kinderen, hé.

DHM: En hoe gaat het als kleine zelfstandige?

Ondanks de crisis gaat het heel goed. Als zelfstandige wordt ge aanzien als iemand die veel geld verdient. Vanaf de dag dat ge begint staan ze aan de deur voor sponsoring. Maar ik denk dat ge zou verschieten als ge bij al die mensen in de portemonnaie mocht gaan kijken. Zelfstandig zijn wordt een beetje als ideaal voorgesteld, maar of dat nu de kip met het gouden ei is, dat betwijfel ik sterk. Als ge zelfstandig wordt is dat misschien een beetje naïviteit. Belangrijkste is de vraag: bij wat voelt ge u goed? Het heeft veel voordelen maar ook nadelen. Dat heb ik wel gezien bij de geboorte van ons Plien. Welk verschil in geboortepremies en kinderbijslag….. En dan hebben we het nog niet over pensioenen. Het is precies of een kind van een zelfstandige minder pampers gebruikt dan een ander kind. Dat dergelijke discriminatie vandaag de dag nog bestaat vind ik wel heel schrijnend. Ge kunt wel zeggen,

dan had ge geen zelfstandige moeten worden, en daar heb je dan misschien gelijk in. Ik denk echt dat veel mensen een verkeerd gedacht hebben van een zelfstandige. Ik ben er zeker van dat sommige zelfstandigen niet meer verdienen dan een werkman. Het geeft wel een gevoel van vrijheid hoewel dat natuurlijk ook beperkt is. Iedereen moet maar doen wat hij zelf graag doet, en is dat zelfstandige dan moet hij dat maar doen.

DHM: Achteraf gezien, zou je hetzelfde parcours afleggen?

Ik zou nog wel bij een baas kunnen werken, maar zeker niet meer als timmerman. Ik zou zeker een job willen waar ik mijn ding kan doen. Maar moest ik alles opnieuw kunnen doen, dan zou ik zeker geen houtbewerking meer gaan studeren.

Ik zou zelfs niet meer naar het vito gaan. Niet omdat ik het vito geen goede school zou vinden, maar omdat ik moet bekennen dat ik misschien toch beter kon. Dat hebben ze vroeger tegen mij altijd al gezegd:”Hij kan het wel, maar hij doet het niet.” Boekenwijsheid was nooit mijn ding. Ik zal niet beweren dat ik een slimme jongen was, want dat is niet waar. Maar moest ik opnieuw kiezen, ik zou zeker een sociale richting kiezen. Heel zeker, absoluut. Maar wat ik dan specifiek zou doen, dat weet ik niet. Maar eigenlijk is dat nu ook wel een beetje mijn job ,hé. Ik zou proberen mijn best te doen en zo lang mogelijk alles open te houden tot dat het moment er is. Ik zou vooral proberen niet zo vroeg te moeten kiezen.

DHM: Gert, ik merk wel dat ge nog altijd een gelukkig man bent. Pomp je banden nog eens goed op en binnen een jaar of vijf doen we nog eens een toertje. Zorg voor een mooi parcours en verzorg je goed. Bedankt.(jh) Ik zal er zijn!

JULI 2010 - 13

15 JAAR LATER

Liesbet Geerts – Aso Spijker

Een groot gezin met toch nog wat eigen leven combineren Geboren en getogen in Meersel-Dreef, had er in 1995 negen jaar Spijker opzitten. Ze trok er de deur met een klap en zonder spijt achter zich dicht. ‘Het Spijker’ had haar te lang als kind behandeld en vooral de laatste jaren van de humaniora hadden haar een wrange nasmaak opgeleverd. Dat vond ze vijf jaar later nog steeds, al meende ze dat het Spijker haar ook gevormd had tot wie ze was.

Mieke was in 2000 de enige overgebleven vriendin uit die tijd van de middelbare school. De jaren erna hadden haar een heel pak nieuwe vrienden gebracht.

Liesbet trok in 1995 naar Antwerpen, op zoek naar de vrijheid en naar een leuke opleiding. Grafische vormgeving aan Sint-Lucas. Wegens geen succes schakelde ze de jaren erna over naar toegepaste grafiek, waar ze dacht haar talenten beter tot hun recht te laten komen. Weliswaar met horten en stoten verklaarde ze vijf jaar geleden, want toen we me haar gingen praten, was ze vol twijfels over de goede afloop van het 3e jaar van de opleiding.

Het was vijf jaar geleden wel leuk wonen in Antwerpen, met de vriendinnen An en Lotte op één appartement.

Film, theater, restaurantjes, cafés, plezante uitgaansbuurten, Liesbet wist het te appreciëren. Maar ook in de streek hier had ze het best naar haar zin. Omdat ze nog steeds graag naar de Dreef kwam, om te “relaxen”.

Omdat ze hier heel wat volk kende, onder meer van het werk in “Den Booze” in Rijkevorsel. Tien jaar geleden dacht ze met zekerheid de “ware” ontmoet te hebben, dat voelde ze gewoon. Dat bleek later ook, want vijf jaar geleden woonden Liesbet en Patrick samen in hun huis in Rijkevorsel en was Liesbet ‘in blijde verwachting’ van haar eerste kindje. Ze had geen job, maar was er niet rouwig om, gezien de omstandigheden. Nu vijf jaar later is het bij haar een drukte van jewelste. Een groot ‘nieuw’ samengesteld gezin, een nieuwe en afgewerkte studie, een job.

DHM: Huisje, boompje, beestje lezen we op het einde van ons verhaal van vijf jaar terug.

Ja, daar was ik naar op weg, bij het einde van ons gesprek, vijf jaar geleden. Maar zoals gewoonlijk op een redelijk chaotische manier. Ik was toen zwanger van mijn eerste baby, woonde samen met Patrick en hadden net een huis gekocht. Enkele maanden later is Sam geboren, in oktober 2003. Patrick had al 3 kinderen en was in een gevecht op co-ouderschap gewikkeld. Wannes (14), Lotte en Lore, een tweeling van 12. Dat co-ouderschap is er na veel gehakketak gekomen, zodat we om de 2 weken een huishouden hadden van zes.

Twee jaar later ben ik opnieuw zwanger geworden, niet echt gepland, eigenlijk een gevolg van gedoe tussen pil en een spiraaltje. Maar wel keigoed, het was nu zo, en ik was er blij om. Een beetje het verhaal van mijn leven. Van alles plannen, dat vervolgens anders uitdraait. Maar het is me nog nooit echt slecht uitgekomen. Het loopt altijd wat anders, ik laat het maar komen en het werkt ook wel vind ik. In 2007 is Willem dan geboren en we waren er allemaal keiblij mee.

DHM: Wel ineens een groot gezin?

Van woensdag tot woensdag en een deel van de vakanties zijn wij dus met zeven. Een druk gezin, maar we wilden dat al lang graag zo. En de kinderen van Patrick ook. Ze vonden het heerlijk dat ze er een zusje en een broertje bij kregen. Vooral Wannes vond het fantastisch dat hij een broertje kreeg, want hij had al twee zussen. De kinderen kunnen het prima met elkaar vinden.

14 - JULI 2010

Liesbet en Patrick een nieuw samengesteld gezin met vijf kinderen: Wannes (14), Lotte en Lore (een tweeling van 12), en Sam (5) en Willem (3) Ze kenden me ook al heel lang, ze waren nog klein toen Patrick en ik een relatie kregen, nu 10 jaar geleden. Tijdens het interview 10 jaar terug waren we samen, we stonden toen eigenlijk op het punt om het wereldkundig te maken, maar dat hebben we toen toch nog maar niet in De Hoogstraatse Gazet gedaan.

We hebben toen wel afgesproken dat wat er ook

gebeurde, we tien jaar later samen naar dat cafeetje zouden gaan en kijken waar we stonden.

Dat is binnenkort en we kunnen er samen naartoe. Goed hé!

DHM: Vond je het niet moeilijk om zo als jonge meid ineens een groot huishouden te krijgen?

15 JAAR LATER Ge weet niet beter. Ze waren er, ik had nog niets.

En we wilden het graag. Bovendien liggen kinderen me beter dan baby’s. Je kunt er al eens iets tegen zeggen. Patrick (die er even is komen bijzitten): “Eigenlijk kan ik het iedereen aanraden, zo’n co-ouderschap. We hadden de kinderen, die we graag wilden, we hebben er hard voor gevochten. Maar tussenin hadden we ook telkens een week voor onszelf. Heel fijn, we konden er echt van profiteren. Maar zo gaat het niet altijd.”

DHM: Ondertussen ook weer aan het werk?

Tijdens ons vorige gesprek zat ik thuis, zonder werk en was ik dus zwanger. Dat was een goede tijd, met tijd voor mezelf en voor Patrick. Voor het schilderen ook dat ik toen deed, om het huis in te richten dat we toen net gekocht hadden. Na de geboorte van Sam heb ik besloten verpleegkunde te gaan studeren.

Een van mijn vriendinnen deed die opleiding ook en die zei me, dat is iets voor jou, dat zie ik je echt doen! Nu was mijn ma ook verpleegkundige en haar verhalen waren altijd heel positief. Ze was dat ook echt, je kon dat aan haar zien.

DHM: Hoe kwam je daar dan niet eerder op? Je dacht toch dat je iets artistiek moest doen?

Ik denk dat het eigenlijk een beetje een revolte was. Ons ma heeft me genoeg gevraagd “zou je dat niet proberen?” Maar ik ging er tegen in, misschien ook om wat er toe met mijn pa gebeurde.

Ik weet niet wat er misgelopen is.

DHM: Misgelopen?

Ja, zo van alles begonnen en niks afgemaakt. Wat een tijdverlies denk ik nu soms. Alleen maar gefeest en mij geamuseerd.

DHM: Het katholieke schuldgevoel? In het Spijker meegekregen? .

(Lacht) Ja misschien, maar ge leert er wel uit.

Misschien had ik er meer mee kunnen doen, zeker met dat creatieve. Maar ik heb zo meer gevoelens. Zo weet ik nu weer dat de verpleegkunde zoals dat in België wordt gegeven en toegepast ook niet helemaal voor mij is. Heb het er wel moeilijk mee. Pas op, ik heb die opleiding heel graag gedaan. De theorie is bijzonder interessant, heb er veel geleerd en ook veel gestudeerd.

Maar de stages en hoe het hier georganiseerd is, daar heb ik twijfels bij. De lessen heb ik graag gevolgd. Sociologie, psychologie. En gestudeerd dat ik heb, eind van de maand studeer ik af als ‘Sociaal Verpleegkundige”, en ik ga voor ‘onderscheiding’!

Ik begrijp nu niet waarom ik vroeger niet meer mijn best heb gedaan. Dat zal het ouder worden zijn zeker? Moest ik vroeger met die vakken kennisgemaakt hebben, had ik misschien meteen iets in die richting gekozen.

Ik heb ook al werk, bij Web. Begeleiding van ‘arbeidsgehandicapten’, langdurig werklozen.

Sociale vaardigheden, communicatie, arbeidsattitudes bijbrengen. Hen proberen te herintegreren voor de arbeidsmarkt. Heel afwisselend. Doe het nu halftijds en dat is ideaal, ben thuis als de kinderen van school thuiskomen. Later kan het misschien meer uren worden, die mogelijkheid is er zeker.

DHM: Hoe regelen jullie je groot huishouden?

Patrick doet de kinderen naar de school, hij kan zijn uren redelijk zelf regelen. Het was nu wel een drukke tijd, stages, papers, examens, studeren. Een hele bedoening. Maar ondertussen heeft Patrick de was leren doen, maar ik mag me niet moeien. Als hij de was moet doen, wil hij alles zelf regelen, tot het merk van de wasmiddelen toe. Nee, we verdelen de taken en komen er goed in overeen. Nu komt er ook meer regelmaat in ons leven, nu die studie achter de rug is en ik vaste werkuren heb.

Patricks kinderen gaan wel nog altijd een week naar mama, en daar heb ik het eerlijk gezegd wel altijd moeilijk mee. We hebben een totaal verschillend gedachtegoed, wat we de kinderen meegeven durft dus nogal wat van elkaar verschillen.

Maar zij heeft haar rechten en daar moeten we rekening mee houden. De kinderen zijn schatten en kunnen goed met de situatie leven, ze hebben er zich op ingesteld. Ze wilden graag bij hun papa wonen en dat doen ze nu om de week.

DHM: Hun puberteit komt eraan?

Ach, ik wens hen dat van harte. Laat maar komen, het hoort erbij. Zoals ik ze ken ben ik zeker dat het allemaal gaat meevallen. Wannes is echt mijn maat, we verstaan elkaar heel goed. Ik vrees dat hij te braaf is om te puberen. We zien wel. We laten ze heel vrij, we laten ze graag de mogelijkheid om veel te doen. Liever dan dat ze voor de TV zitten. Ze zijn heel hard bezig met taekwondo bij de club van Patrick “De Tijgers”.

Volgend jaar gaat Wannes zelfs op de topsport-

JULI 2010 - 15

15 JAAR LATER DHM: Vind je nog altijd dat ‘mama’s’ aan de schoolpoort aantrekkelijk moeten blijven voor hun man?

Ja, maar dat is toch gemilderd. 5 kinderen, weet je. Maar toch werken we eraan. We nemen regelmatig een babysit of de oudsten doen dat als ze er zijn om samen toch eens een avondje weg te kunnen.

Liesbet Geerts, nu moeder van twee kinderen school in Antwerpen voor Aso in combinatie met taekwondo volgen. Het is een Olympische sport en daar gaat hij voor. Voor de meisjes zijn we nog niet zover en de kleinsten gaan naar de dorpsschool.

DHM: En je eigen school, denk je daar nog aan terug?

Daar zullen mijn kinderen zeker niet naar toe gaan, no way! Ik vrees immers dat het weinig veranderd is tegenover vroeger, het heeft nog altijd de naam van ‘hoog in aanzien’ en daar heb ik nog altijd moeite mee. Mijn gedacht over het Spijker is niet veranderd in die 15 jaar. Ik heb ondertussen goede ervaring met Mariagaarde in Malle.

En van hieruit kunnen ze ook naar Turnhout, er is ruime keuze. Ik heb dat vroeger niet beseft, als je vanuit de noordhoek kwam en je wilde ASO, dan ging je naar het Spijker, punt!

16 - JULI 2010

DHM: Het sociale leven?

We zijn geen van beide echte groepsmensen. We hebben veel vrienden, overal zo wat, maar eerder los-vast. Niet dat we zo echt een ‘vriendengezin’ hebben waar we veel mee optrekken. Patrick heeft vrienden, ik heb vrienden, af en toe valt dat eens samen. Ik heb nog altijd contact met Valerie en Lotte, de vrienden uit mijn studententijd in Antwerpen. We treffen elkaar af en toe.

En heb nog nauw contact met Mieke, de vrouw van Olivier, die ook in deze reeks zit. Met haar spreek ik regelmatig af, wij met tweeën dan, iets gaan drinken. Een keer of twee komen we met het gezin samen.

En Patrick heeft zijn collega’s van de taekwondoclubclub, waar ik ook wel mee doe. De administratie en wat organisatie. Patrick is er heel hevig mee bezig en de kinderen volgen hem daar graag in.

DHM: Je ma, die was vorige keer ‘nog niet aan grootmoeder toe’ lezen we?

Ja, dat zei ze toen. Maar dat is volledig bijgedraaid, toen de kinderen er waren. Ze was een prachtige bomma. Ze heeft het niet lang mogen zijn en dat is hard aangekomen. Vooral door de kinderen was ik ze veel meer gaan appreciëren dan vroeger. Die band was helemaal aangetrokken, dat was echt bijzonder. Want die was voorheen nooit echt goed geweest. Ik denk dat we teveel op elkaar leken, dat we heel eigen karakters hadden die veel botsten. En dan was ze bomma en ineens deed ze alles voor mij. Vroeger waarschijnlijk ook, maar toen heb dat niet gezien, weet ik nu, hé. En mijn ma vond dat ze ook nog

recht had op een eigen leven. Ik vrees trouwens dat ik dat ook heb. Je ziet je kinderen graag en je zorgt ervoor, maar er is nog een eigen leven ook. Mijn ma heeft dat dus ook altijd gehad, en terecht vind ik nu.

Maar ze wilde er graag op de kinderen passen en dan keek ze niet op een uurtje. “Laat ze nog maar een dagje hier, neem het er nog even van” zei ze dan. En ze behandelde die kinderen ook als gelijken, ze mochten heel veel bij haar. Nam ze overal mee naar toe. Zo spijtig dat het niet lang heeft mogen duren.

DHM: Hoe heb je dat verwerkt?

Het is me overkomen, ik voelde me er heel gelaten bij. Toen ze wist dat ze terminaal ziek was, heeft ze alles zelf in handen genomen, zo was ze, is ze altijd geweest. Maar ze heeft me toen wel toegelaten dicht bij te komen, we hebben veel en nauw contact gehad, ik ben er veel naartoe geweest. Dat had ik bij mijn papa niet echt gedaan, toen was ik daar te jong voor vrees is. Maar nu heb ik afscheid kunnen nemen, heb er een goed gevoel bij. Het is jammer, echt jammer, maar het is zo, je kunt er niks aan doen, je bent machteloos.

DHM: En de Dreef?

Ik heb lang getwijfeld over het huis. Het is er natuurlijk prachtig, gaan we er wonen? Het was mijn thuis, het huis van papa en mama. Maar moet ik daar de anderen mee opzadelen? Lang geleden had ik in mijn dagboek geschreven dat ik het mijn kinderen niet zou aandoen, zover van alles af te wonen. Voor alles de auto in, gebracht en gehaald moeten worden. Ver van de wereld.

We gaan het huis nu verkopen, en ik heb er vrede mee. We hebben hier een ruimere woning met een heel ruime tuin vol bomen gekocht. We gaan hier onze eigen plek maken, ik en Patrick.

En de kinderen, die blijven in hun vertrouwde omgeving, doen voort wat ze nu doen. We zien het samen helemaal zitten. Kom binnen vijf jaar maar kijken. (jaf)

15 JAAR LATER

Stijn Jacobs - ASO Klein Seminarie

Safety first Vijftien jaar geleden trok Stijn Jacobs de Seminariedeuren achter zich dicht. Vanuit de Latijnses onder de toren op een boogscheut van thuishaven Minderhout, lonkte de Antwerpse horizon waar hij zou afstuderen als handelsingenieur. Ondertussen was hij samen met zijn ouders van de Minderhoutse Beemden verhuisd naar Merksplas. Zijn professionele vleugels sloeg hij uit bij de petrochemiereus Exonn Mobil.

Wanneer ik hem nu opbel om een afspraak te maken voor dit gesprek, lijkt er alvast op dat vlak niet veel veranderd: “Stijn Jacobs, Exonn Mobil. I can not answer your call right now. Leave a message or your phone number and I’ll call you back as soon as possible”, zo klinkt het op de Blackberry. Heel even bekruipt mij de twijfel - zou er nog veel resten van de goedlachse, sociaalvoelende jongeman van weleer? En zou zijn “huisje tuintje boompje” voorspelling ondertussen zijn uitgekomen?

Lang duurde de twijfel niet: al van bij de derde zin aan de telefoon enkele dagen later (“Ja typisch Stijn zeker, mijn batterij was blijkbaar al een paar dagen plat zonder dat ik er erg in had”) klonk het hoorbaar trots dat er sinds februari een zoontje in het gezin was geboren. En dat hij het heel goed stelde. En nog altijd dezelfde was.

En… DHM: Nog altijd niet uitgekeken op je Amerikaanse werkgever?

Nog lang niet, ik heb het bij Exonn veel te goed naar mijn zin en blijf het heel boeiend vinden.

Het is en blijft een door en door Amerikaanse multinational, met die kenmerkende competitieve sfeer waarin iedereen om de twee jaar een nieuwe job in een compleet andere tak van het bedrijf krijgt. Ik werk er nu sinds kort als auditor, ben dus eigenlijk verantwoordelijk voor interne controle in een bedrijf. Dat houdt in dat er heel veel projecten van maar een paar weken komen, het ene moment in Caïro, dan in Praag, Boedapest, Antwerpen en noem maar op. Het minst leuke daaraan is dat ik dus heel vaak van huis zal zijn, terwijl ik dan echt wel mijn vrouw en ons zoontje Jules heel hard ga missen. Dit gaat moeilijk zijn, dat weet ik nu al.

DHM: Waarom houdt jouw werkgever zo sterk aan die jobrotatie?

Dat heeft meerdere redenen. In de eerste plaats is het een manier om werknemers scherp te houden, je vervalt niet in routine, je moet stevig uit je pijp komen. In de tweede plaats is het een structurele manier om telkens weer mensen met een nieuwe, frisse kijk in de job te krijgen. Wie ergens nieuw inrolt, ziet soms hiaten of onvolkomendheden die een ander al lang niet meer ziet. En tenslotte is het van belang omdat ze het management altijd uit de eigen gelederen recruteren. Wie doorstroomt naar een hogere functie heeft door deze manier van werken al heel veel gezien van de firma. Zelf is dit nu mijn vijfde job in tien jaar tijd. Geloof me, dat houdt de job altijd fris en interessant. Er is altijd opnieuw wat boeiends te ontdekken.

Niks voor Stijn DHM: Gelukkig getrouwd, eigen huis, eerste kind… het lijkt wel het droomtraject dat je destijds had uitgestippeld.

Een huwelijksfoto van Stijn en Tinneke Helemaal. Onze Jules is geboren op 1 februari, en ik kan echt niet beschrijven wat het doet met een mens om dat mee te maken. Op de kop af negen maanden daarvoor zijn Tinneke en ik getrouwd. Ik die altijd het hardst had geroepen dat trouwen niks voor Stijn zou zijn, dat je van al die koude drukte niet zou kunnen genieten en zie… ik heb enorm genoten van onze trouwdag.

Gewoon superplezant. Nu was dat misschien ook wel een rustige dag omdat we alleen maar voor de wet getrouwd zijn, zonder het kerkelijke luik.

De ouders vonden dat wel wat jammer, maar die generaties beleven dat duidelijk nog anders. Ik durf te zeggen dat ik nog altijd leef volgens mijn katholieke normen en waarden, maar het praktiseren is er niet bij. In mijn vriendenkring of bij mijn generatiegenoten op het werk zie ik vaak diezelfde houding.

DHM: Terwijl dat toch wel anders ligt voor je Amerikaanse collega’s en bazen, niet?

O ja, heel sterk zelfs. Wanneer ik bijvoorbeeld in Houston, Texas verbleef dan stond ik er echt wel van te kijken hoe de gemiddelde Amerikaan gemakkelijk twee kerkbezoeken per week heeft.

Ook het topmanagement is bijzonder conservatief wat religie betreft, je houdt niet voor mogelijk hoe vaak die expliciet verwijzen naar kerk en geloof, ook in zakelijke gesprekken.

De kerk heeft er overigens een erg grote sociale rol. Het sociale stelsel stelt er niks voor in vergelijking met het Europese of Belgische model. Maar de geloofsgemeenschap vangt door liefdadigheid ontzettend veel sociale problemen op. Hoge piefen doen moeiteloos enorme giften waarmee zieken of werklozen gesteund worden. Dat soort van solidariteit had ik er niet verwacht.

Weet je trouwens dat ook veiligheid onvoorstelbaar belangrijk is in het bedrijf? Safety first, niet alleen in productie maar echt overal. Dat gaat zover dat er in een gang aan een koffiemachine

JULI 2010 - 17

15 JAAR LATER bolle spiegels worden gehangen zodat je toch maar niet tegen iemand zou oplopen met een kopje koffie in de hand. De nood aan veiligheid wordt er bijna als een vorm van brainwashing ingehamerd. Letterlijk elke vergadering begint met een veiligheidsitem. Wij krijgen verplicht jaarlijks een halve dag les defensief rijden wanneer je een aantal autokilometers doet. Het doet je wel inzien dat we soms grote risico’s nemen zonder het te beseffen. Voor een Amerikaans bedrijf is en blijft de mens het hoogste goed, daar mag je geen onnodige risico’s mee nemen.

DHM: Blijft er nog iets van jouw vroegere idealen overeind in de omgeving van een petrochemiereus?

Natuurlijk draait alles uiteindelijk om geld in een bedrijf, je moet daar realistisch in zijn. Maar zo eenzijdig is de waarheid nu ook weer niet. Zo is er de laatste jaren - en dat verwacht je niet van zo’n multinational - een heel sterke focus op milieu gegroeid. En hoezeer een bedrijf uit is op winstbejag, tegelijk schrikken ze er niet voor terug om miljarden aan solidariteit op te hoesten wanneer er een ander bedrijf gigantisch in de moeilijkheden verzeilt, zoals nu het geval is voor BP in de Golf van Mexico.

De mentaliteit is echt wel fameus veranderd.

Neem nu alles wat duurzaamheid en omgaan met energie betreft. Het is bijna maniakaal hoe ze een voortrekkersrol proberen te spelen en dat tot in de kleinste puntjes. Dat gaat van erop hameren dat elke werknemer het licht uitdoet wanneer je een toilet verlaat, of de verwarming tijdig wat lager zet, tot massaal investeren in zonne-energie, intensief onderzoek naar het omzetten van CO2 in zuivere diesel, of in vergaande pogingen om de effecten van de nagenoeg onvermijdbare oil spills tegen te gaan…

Kijk, wij zijn ingenieurs, geen marketeers, over zulke zaken wordt er dus maar zelden veel verteld maar het gebeurt wel degelijk. Grote bedrijven nemen op hun manier een vorm van maatschappelijke verantwoordelijkheid op, het zogenaamde corporate citizenship.

DHM: Krijgen de gedrevenheid, de positieve ingesteldheid en de sociaalvoelendheid van de jonge Stijn nog kans?

Hoe ouder ik word, hoe meer ik besef dat iemands persoonlijkheid echt wel van jongsaf gevormd is. Geloof het of niet, precies de dingen die je nu over de jonge Stijn op de middelbare schoolbanken zegt, klinken keer op keer in de evaluatiegesprekken op het werk. Het zit dus blijkbaar in mij ingebakken om een teamspeler te zijn, die de dingen altijd positief probeert te bekijken en die er alles aan zal doen om mensen te helpen.

Maar let wel, kwaliteiten zijn ook altijd valkuilen - en daar word je even goed op gewezen. Want wie alles laat vallen om anderen te helpen, heeft misschien moeite om zijn prioriteiten scherp te stellen of om deadlines te halen.

In de genen DHM: Je werkt zowat overal, woont op de grens van Brasschaat en Brecht, je ouders

18 - JULI 2010

Stijn, Jules en Tinneke zijn ook al lang verhuisd naar Merksplas.

Zit er nog een stukje Hoogstratenaar in jou na al die jaren?

Dat zit in de genen. Het begint al met mijn taal: mijn voertaal is nagenoeg altijd Engels, maar van zodra ik Nederlands spreek, klinken de Hoogstraatse roots er onmiskenbaar in door. Ik kan er niks aan doen, het is zelfs straf hoe dikwijls mensen mij al gevraagd hebben of ik uit Hoogstraten kom. Dit dialect moet dus wel heel specifieke klanken hebben. Wil je geloven dat ik er een strijdpunt van maak wanneer iemand bijvoorbeeld aardbeien eet om er op te wijzen dat de Hoogstraatse toch wel de lekkerste zijn?!

Ik ben ook wel een beetje nostalgisch aangelegd, denk ik. Drie jaar geleden kwamen we met alle dertigjarigen van Minderhout bij mekaar. Genieten was dat. Sommigen had ik 18 jaar niet meer gezien, en dan sta je ervan te kijken hoeveel herinneringen er weer spontaan bovenkomen wanneer de draad weer wordt opgepikt.

Of neem nu iets als de liedjes van de Spilzakken. Dat brengt mij zo terug in mijn jeugd, ik zie me direct weer staan luisteren bij het podium in de Gelmelstraat bij Heilig Bloed… Toen ik de site van erfgoed Hoogstraten ontdekte, heb ik al die liedjes gedownload op mijn MP3. Ik geniet daar dus echt van. De sfeer van Heilig Bloed, van Minderhout kermis, van die grotere evenementen blijf ik missen. Het maakt dat ik ook altijd de Maand zal lezen wanneer ik bij ons thuis kom. Want hoewel mijn ouders dus al lang in Merksplas wonen, blijven zij gehecht aan Minderhout en Hoogstraten. Zelf lees ik steevast het dorpsnieuws en de lokale politiek. Ik amuseer me geweldig als ik weer eens lees over de bouw van een zwembad, terwijl ik datzelfde verhaal al bijna dertig jaar heb gehoord.

DHM: Heb je ook nog even goede herinneringen aan je schooltijd?

Ik heb altijd gezegd en gemeend dat ik geen dag tegen mijn goesting naar school ben geweest. Onlangs zag ik de groepsfoto van de leerkrachten

staan in de Maand. Dan ben ik echt gaan zoeken naar wie ik er allemaal nog van herkende. Ik heb erg goede herinneringen aan verschillende leerkrachten die lessen op niveau brachten en tegelijk veel levenswijsheid meegaven. Als jongere voelde je dat dit de moeite was.

In het hoger onderwijs of in het beroepsleven pluk je de vruchten ervan. Dan denk ik aan de leerkrachten die ons een pak méér dan het lessenpakket bijbrachten. Voor sommigen was het keihard werken, maar de voorsprong die we daardoor op anderen bleken te hebben toen we aan de universiteit waren, was echt straf. Ons talenonderwijs was trouwens over het algemeen van een zeer hoog niveau, als ik dat achteraf kon vergelijken.

Soms sta ik ervan te kijken hoeveel ik blijkbaar heb opgeslorpt van lessen uit mijn middelbaar.

Van een vak als esthetica, heb ik ontzettend veel opgestoken zonder dat ik er toen erg in had. Het zal er allemaal ook wel mee te maken hebben dat je als jongere op die leeftijd net heel ontvankelijk bent voor wat je bijgebracht wordt.

Op railtjes DHM: Vijf jaar geleden zei je onomwonden dat je keigelukkig was… …En dat geldt nog altijd even sterk. Ik word er soms stil van als ik besef hoeveel geluk ik heb in het leven. Eigenlijk is er niks dat me nog gelukkiger kan maken, direct hout vasthouden, zeker?

Onze Jules is geweldig, een heel makkelijk kind, eentje met een zeer korte handleiding - euh, zoals de papa - eten, drinken, slapen, meer moet dat niet zijn! Normaal gezien zal er dus nog wel een tweede komen, over een eventueel derde nakomeling zullen Tinneke en ik het nog goed moeten hebben, vermoed ik.

Wij wonen op een tweetal kilometer van het centrum van St.-Job en voelen er ons prima thuis.

Het huis bouwen was hard labeur, maar ik ben er echt wel trots op. Wat dit betreft een typische Vlaming zeker, de baksteen in de maag - iets

15 JAAR LATER wat de buitenlandse collega’s echt niet kunnen begrijpen. Maar onze generatie heeft nog wel het geduld om ergens voor te werken en op te wachten. Soms denk ik dat de jongeren deel uitmaken van een instant generatie, alles moet nu en direct, huis en aangelegde tuin, altijd de nieuwste laptop, de hipste kleren, de nieuwste snufjes op gebied van gsm en noem maar op.

Aan dat soort van kredietkaartziekte wil ik echt niet meedoen.

Schat van een zoon, mooi huis dat ik met onze pa zelf gezet heb, een lieve vrouw, een goede relatie met mijn zus en mijn ouders, niemand ziek… Het leven loopt dus ook op privévlak op railtjes. Te mooi allemaal om waar te zijn, en toch. Ik besef dat het allemaal snel en onverwacht back to basics kan zijn als er ergens iets gebeurt - mijn overbuurman is zopas gestorven, heel onverwacht, en dan voel je pas sterk hoezeer we alles evident vinden terwijl het dat lang niet altijd is.

DHM: Hoe ambitieus ben je op professioneel gebied?

Alleen in de zin dat ik alles voor mijn werk wil doen omdat ik het graag doe. Ik verdien niet slecht, maar geld is niet echt de drijfveer. Ik wil simpelweg mijn job zo goed mogelijk doen. De ambitie om hoe dan ook hogerop te geraken, om meer te verdienen en noem maar op - die is me eigenlijk vreemd. Ik wil gewoon verder doen en bekijk het wel, ik kan er heel makkelijk mee leven dat er mensen zijn die bekwamer zijn, meer

inzicht hebben, intelligenter zijn en daardoor hogerop klimmen. Daarin ben ik realistisch, ik zou het er niet voor over hebben om zeven dagen op zeven en 24 uur op 24 beschikbaar te zijn. Voor mij dus nooit een functie in een board of directors of zo. Op die manier ben ik niet bepaald competitief ingesteld - zet mij echter op een koersfiets en ik wil koste wat het kost iedereen bijhalen die voor mij rijdt!

De klassieke statussymbolen zeggen mij weinig.

Mijn Blackberry kan ik zogezegd niet missen, maar ik vergeet hem vrolijk of heb niet in de gaten dat de batterij al dagenlang plat is. Onlangs kreeg ik een firmawagen, welnu die staat al drie weken ongebruikt in de garage. Ik ga stukken liever met de fiets naar Antwerpen als het maar even kan. Ik ben een vroege opstaander, ga lang voor files en piekuren de baan op en geniet onderweg van de fietsactiviteit en alles wat ik zie.

Weet je dat ik zelfs naar Brussel fiets? Mensen verklaren mij dan half gek, maar zelf zitten ze urenlang gestresseerd in de auto, om van zodra ze thuis komen met een duur abonnement naar de fitness te trekken. Het moeilijkste traject bij het fietsen, zo zeg ik altijd, is dat van uw bed naar de fiets. Al de rest is genieten.

DHM: Dat is toch moeilijk te rijmen met de buitenlandse bestemmingen waar je nu geregeld voor staat?

Als ik één echte ambitie mag uitspreken voor

de eerstkomende jaren, dan is het wel deze: een goede balans bewaken tussen thuis en werk. Als je heel veel moet reizen, zoals dat voor mij inderdaad het geval zal zijn, dan is het superbelangrijk dat je 200% thuis bent in de weekends. Maar zoals ik daarstraks al zei, ik weet inderdaad dat ik hartzeer zal hebben wanneer ik voor vier weken naar Caïro moet zoals binnenkort.

Maar ik werk graag, voel me niet goed wanneer ik zonder iets te doen in de zetel ga zitten. Dat is me van thuis uit met de paplepel ingegeven.

Onze pa is er 63 maar die staat nog elke week meer dan zestig uren op de bouw en pakt er nadien nog het papierwerk bij. Dat geeft een hoge arbeidsethiek mee. Werken is geen verplichting, dat doe je omdat je het graag doet. En wie dat doet, verdient in mijn ogen respect. Ik kan me dus echt opwinden wanneer iemand neerkijkt op een tuinman of een kuisvrouw, ik zal daar altijd stevig tegen in gaan, wie het ook zegt...

DHM: Al een marathon gelopen?

Dat was echt mijn persoonlijke ambitie, een spierkwetsuur maakt dat het er nooit van gekomen is. Al blijf ik het sporten wel belangrijk vinden. Misschien moet ik me maar eens richten op een teamsport, als dat te rijmen is met onregelmatige werkuren die het moeilijk maken om je aan afgesproken uren te houden. Zullen we binnen vijf jaar eens zien of het er van gekomen is? (mdl)

DE WERELD VAN

JULI 2010 - 19

VANUIT HET STADHUIS

Federale verkiezingen 2010 NVA wipt over CD&V

- Oranje wordt geel in Hoogstraten

Het kanton Hoogstraten is traditioneel een stevig CVP-CD&V bastion. In het verleden werd er al eens een robbertje uitgevochten met de vroegere VLD, maar dit had alles te maken met de figuur van het toenmalig stemmenkanon en huidig burgemeester Arnold Van Aperen. Zette hij zich op de lijst voor de Kamer of de Senaat, dan schoven de percentages van CVP en VLD op die lijst naar elkaar toe en speelden soms wel eens haasje over. De lijst zonder Arnold Van Aperen vertoonde steevast een piek naar de 30 % voor de CVP. Intussen is Arnold Van Aperen al enkele jaren van het (nationale) politieke toneel verdwenen en de stembusuitslagen voor Kamer, Senaat, Vlaams Parlement en Europa kleurden weer steevast oranje. Bij de laatste federale verkiezingen in 2007 vormden CD&V en N-VA samen een kartel en behaalden toen in het kanton Hoogstraten een monsterscore van 42,6 %. Het lijkt geen twijfel dat CD&V daar toen het leeuwenaandeel in had. Vier jaar eerder, in 2003 haalde CD&V ook al 29,4 % tegenover 3,36 % voor N-VA. Vorig jaar waren het verkiezingen voor het Vlaams Parlement. Van een kartel was geen sprake meer en de federale regering zat in een impasse. CD&V en NVA trokken afzonderlijk naar de kiezer. De twee voormalige kartelpartners scoorden allebei verbluffend goed.

CD&V kwam uit op 34,7 %, N-VA op 12,8 %.

Samen zou dit een score geweest zijn van 47,5 %. De figuur van Tinne Rombouts zal hier zeker niet vreemd aan geweest zijn.

De verkiezing van 13 juni 2010 heeft echter heel wat door elkaar gegooid. N-VA raasde als een pletwals door het Vlaamse land en verfde in één lange streep alles geel. Gans de provincie Antwerpen lijkt te kampen met geelzucht.

In alle kantons van de kieskring Antwerpen wordt N-VA de grootste partij. De kieskring Antwerpen, overeenkomend met de provincie Antwerpen, geeft 30,7 % aan N-VA en 15,5 % voor CD&V. En ook Hoogstraten ontsnapt niet aan het fenomeen. N-VA schiet omhoog naar een traditionele CD&V- score en behaalt 28,4 %. Dat zijn bijna 7000 kiezers op een totaal van 25.394 deelnemers in Hoogstraten, Merksplas, Rijkevorsel en Baarle-Hertog. CD&V zakt terug naar 23,4 %. Alle andere partijen gaan lichtjes tot stevig achteruit. Alleen het aantal blanco en ongeldige stemmen neemt toe.

Zwanenzang van Open VLD ?

Open VLD verliest in het Vlaams landsgedeelte 5,4 % en eindigt op 13,6 %. In de kieskring Antwerpen behaalt deze partij 11 % ( een verlies van 5%) en in het kanton Hoogstraten eindigt ze op

20 - JULI 2010

Burgemeester Franck Wilryckx uit Merksplas, hier in gezelschap van zijn collega uit Rijkevorsel, haalde een degelijke score in het kanton Hoogstraten en stak Tinne Rombouts voorbij in het aantal voorkeurstemmen in het kanton Hoogstraten.

Drie kopstukken van de Hoogstraatse Groen!-fractie tijdens de Hoogstraatse jaarmarkt. Nationaal ging Groen! er op vooruit, plaatselijk bleef zij steken.

17,6 % wat plaatselijk een verlies betekent van 3,1 %. In 2003 behaalde de toenmalige VLD nog 28,6 % in het kanton. Toen was burgemeester Arnold Van Aperen nog kandidaat voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers. In 2007 zakte de Open VLD al tot 20,7 %, nu zakt ze verder tot 17,6 %. Ondanks deze opeenvolgende dalingen blijft de OpenVLD in het kanton Hoogstraten de hoogste score voor de partij halen van gans de kieskring Antwerpen.

Groen! deelt niet in het succes

Sp.-a zelfde trend Nationaal kan sp.-a zich standhouden op het niveau van de laatste federale verkiezingen in 2007. Ook in de kieskring Antwerpen krijgen we hetzelfde beeld. In het kanton Hoogstraten zien we evenwel een kleine achteruitgang (-O,4 %). Ze eindigt hier op 7,9 %. De grote klap had sp.-a drie jaar geleden gekregen toen zij in het kanton Hoogstraten met 7,9% naar beneden duikelde en haar stemmenaantal bijna zag halveren.

Ook toen, net als nu, vonden we geen plaatselijke kandidaat op de lijst. Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in 2006 werd er ook geen sp.-a lijst meer ingediend.

Van alle Vlaamse partijen is Groen! de enige partij die er nog een beetje op vooruitgaat naast het geweld van NVA. In de kieskring Antwerpen wint Groen! er zelfs een zetel bij. In Vlaanderen eindigt de partij op 7 %, wat een winst betekent van 0,5 %. In de kieskring Antwerpen is de winst iets groter (0,8 %) en behaalt Groen! 7,7 %. Hoogstraten daarentegen laat het afweten en verliest zelfs 0,4 % tegenover de verkiezingen van 2007. Sinds 2003 was er terug een kleine stijging van 1,2 % geweest.

Vlaams Belang Net zoals in Vlaanderen (-6,6 %) als in de kieskring Antwerpen (- 7,9%) krijgt Vlaams Belang ook in Hoogstraten een ferme tik. Zij verliest 2,8 % maar eindigt toch nog op 13,7 % in het kanton Hoogstraten. Dat zijn nog steeds 3.287 stemmers.

Lijst Dedecker Lijst Dedecker houdt in gans Vlaanderen nog slechts één van de 5 verkozenen over. Enkel in

VERKIEZINGEN

VANUIT HET STADHUIS de kieskring West-Vlaanderen, de thuisbasis van de grote voorganger, bereikt de partij de kiesdrempel. In Vlaanderen eindigt ze op 3,8%, in de kieskring Antwerpen op 2,3 % en in het kanton Hoogstraten op 2,5 %. In Hoogstraten verliest LDD 540 aanhangers en houdt er 610 over. Zij had op haar lijst één kandidaat uit Hoogstraten.

Hoogstraatse kandidaten Op de verschillende lijsten vonden we drie Hoogstraatse kandidaten. Het zijn Tinne Rombouts (CD&V), Dimitri Van Pelt (Groen!) en Guy Laurijssen (LDD). We bekijken even hun resultaten.

Tinne Rombouts Tinne Rombouts, schepen in Hoogstraten en Vlaams Parlementslid, plaatste zich bij deze verkiezingen voor de vierde keer in de kijker.

Twee maal bij de Vlaamse Parlementsverkiezingen (2004 en 2009), éénmaal bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2006 en nu als steun voor de federale verkiezing. Zij bezette de twaalfde plaats bij de opvolgers, juist voor lijstduwer Kris Peeters. Van op deze plaats wist zij 14.726 kiezers te overtuigen. Dit werd het vierde hoogste aantal stemmen voor haar partij in de kieskring Antwerpen, achter lijsttrekster Inge Vervotte (78.915), Kris Peeters (30.840) en Servais Verherstraeten (22.351). In de rangschikking van de voorkeurstemmen in alle partijen en alle kieskringen in het Vlaamse landsgedeelte blijft zij nog net binnen de top 100. Zij eindigt op de 100-ste plaats.

In de kieskring Antwerpen eindigt zij 16-de.

Een erg mooie uitslag maar toch deelt ook zij in de malaise van haar partij. Vorig jaar haalde zij nog een persoonlijke score van 33.788 voorkeurstemmen voor het Vlaams parlement. Zij stond toen wel op een verkiesbare plaats en werd ook rechtstreeks verkozen. Voor het ganse Vlaamse landgedeelte eindigde zij in 2009 nog net in de top tien van haar partij en op de 20-ste plaats voor alle partijen samen. In het kanton Hoogstraten behaalde zij toen 4.375 voorkeurstemmen. Wij schreven toen: “Het is duidelijk dat Tinne Rombouts aan een steile klim toe is.” De huidige

cijfers bezorgen de schepen van Hoogstraten evenwel een (tijdelijke?) halte in deze klim. Zij behaalt nog slechts 1990 voorkeurstemmen in het kanton Hoogstraten. Opmerkelijk is evenwel dat zij in andere kantons beter scoort dan in die van Hoogstraten. In Brecht haalt ze 2.114 voorkeurstemmen, in Herentals 2.051. In de kantons Arendonk, Mol, Turnhout haalt zij telkens meer dan 1.000 voorkeurstemmen.

Kapers op de kust?

Wellicht heeft één en ander ook de maken met de komst van een nieuwe stemmentrekker in het kanton. Bij de Open-VLD zagen we de kandidatuur van Franck Wilryckx, burgemeester van Merksplas, net zoals Tinne Rombouts bij de opvolgers. Wilryckx stond op de eerste opvolgerplaats. Hij krijgt in de totale kieskring heel wat minder voorkeurstemmen ( 5.431) dan Tinne Rombouts maar steekt haar in het eigen kanton wel de loef af. Hier behaalt hij 2.121 voorkeurstemmen. In de andere kantons van de kieskring behaalt hij beduidend minder. Toch eindigt hij op de zevende plaats bij Open VLD in de kieskring Antwerpen. Toch ook Open VLD gaat dit keer flink achteruit in het kanton Hoogstraten.

op de federale verkiezingen gesteld. Dimitri Van Pelt zette zich opnieuw bij de opvolgers en nam de 11-de plaats in. Het resultaat voor Groen! is behoorlijk. Zij houdt stand tegen het geweld van NVA en maakt in het Vlaamse land als enige partij buiten N-VA zelfs een kleine winst. De partij wint zelfs één zetel in het Antwerpse. In Hoogstraten daarentegen wordt deze trend niet bevestigd. Groen! krijgt de steun van 1326 kiezers, maar dat zijn er een kleine honderd minder dan in 2007 en 75 stemmen minder dan vorig jaar.

In totaal scoort deze partij 5,5 %, 0,4 % minder dan in 2007, en bijna evenveel als er blanco en ongeldige stemmen zijn in het kanton. Dimitri Van Pelt behaalt 1.075 voorkeurstemmen, waarvan er 151 uit het kanton Hoogstraten afkomstig zijn en 287 uit Antwerpen.

Guy Lauryssen

Dimitri Van Pelt

Het zal misschien velen niet opgevallen zijn, maar we hadden ook een kandidaat uit Hoogstraten op de Lijst Dedecker. Op de 18-de plaats bij de gewone kandidaten troffen we Guy Lauryssen uit Meer aan. Hij haalde persoonlijk 379 stemmen waarvan er 37 uit Hoogstraten kwamen. Guy is een jonge kerel van 25 jaar en komt uit de sector van jonge land- en tuinbouwers en is werkzaam in de pluimveesector. Op zijn website stelde hij zijn interesse in de politiek als volgt voor: “Al op jonge leeftijd was ik geïnteresseerd in politiek, er was echter nooit een partij waarin ik me helemaal kon vinden. Bij de oprichting van Lijst Dedecker was ik direct gecharmeerd door de visie. Een duidelijk liberaal, vooruitstrevend programma, met een uitgesproken Vlaams accent.

De tweede Hoogstraatse kandidaat is Dimitri Van Pelt voor de lijst Groen! Hij is plaatselijk OCMW-raadslid en mocht vorig jaar de lijst voor de Vlaamse Parlementsverkiezingen mee kleur geven. Toen stond hij op de negende plaats bij de opvolgers en behaalde 956 voorkeurstemmen.

2009 had een goed jaar moeten worden voor Groen! maar toch liepen zij in die verkiezingen een blauwtje. In Vlaanderen zakte het stemmenaantal met 1,1 % , in het kanton Hoogstraten ging men zelfs 1,8 % achteruit. De hoop was ditmaal

Ik zet me vooral in voor Jong Gezond Verstand (JGV), de jongerenbeweging binnen LDD. Ik ben sinds oktober 2009 ondervoorzitter van de provinciale afdeling.” In het kanton Hoogstraten stemden 610 kiezers op LDD. Dit is 2,5% van het aantal kiezers. Deze partij gaat in Hoogstraten met 2,3 % achteruit tegenover 2007 en wordt hierdoor quasi gehalveerd. Dit is de afspiegeling van de nationale evolutie. LDD haalt slechts in één kieskring de kiesdrempel en houdt slechts één volksvertegenwoordiger over.

Dit alles wijst op een stijgende populariteit van Wilryckx in eigen streek terwijl de naam Rombouts een bredere weerklank heeft in gans de provincie. Zij kan tevens ook de vruchten plukken van een stevig onderbouwd verenigingsleven uit de agrarische sector.

Tinne Rombouts, ook deze keer weer langs straten en velden. Dit maal als voorlaatste opvolgster van de CD&V-lijst. Ondanks de persoonlijke score toch een terugval tegenover de vorige verkiezingen.

JULI 2010 - 21

KLOOSTERS EN KLOOSTERLINGEN

Deel 2 - De ‘heilige’ pastoor Lambertz

(Hoogstraten 1785-1869)

Niet iedereen kan bijzonder fier zijn over zijn nietszeggende, neutrale of fantasieloze straatnaam. Soms ook wordt een plaatselijke figuur voor alle volgende generaties een belang toegekend dat hij in zijn leven nauwelijks gehad heeft. Voorbeelden laten we achterwege.

Maar als je straat de naam draagt van een persoon die al tijdens zijn leven als heilige werd genoemd, dan heb je als bewoner bijna de plicht om trots te zijn.

Heilig verklaard door de gelovigen is natuurlijk niet officieel. De aanvraag tot de eerste stap zaligverklaring ligt in Rome en is nog steeds niet afgewezen. Een reliekschrijn tot verering is al aanwezig.

Bij het overlijden van pastoor Lambertz in 1869 heeft men namelijk het hart uit het lichaam genomen en het wordt bewaard in een zilveren schrijn in het klooster van Tildonk.

Voor wie het ontstaan van het Spijker, school der Ursulinen, kent, is pastoor Lambertz geen vreemde meer. Zijn verdienste overstijgt evenwel één instituut.

In nr. 244 van DHM is over zijn leven al heel wat verteld. Toch wensen we nog eens in het kader van de geschiedenis van de kloosters in Hoogstraten terug te komen op de tijdsgeest en de moeilijkheden waarmee pastoor Lambertz geconfronteerd werd. Ook proberen we zijn visie op het samengaan van kloosters en opvoeding en de verspreiding daarvan beter te begrijpen.

Godsdienstige bevolking onder het juk van de bezetter Op de eerste biografische elementen kom ik niet meer uitgebreid terug. Het volstaat te herhalen dat Joannes Cornelis Martinus Lambertz het zevende kind was van de gemeentesecretaris van Rijkevorsel, dat zijn geboortehuis op de Vrijheid nr. 133 een gedenksteen draagt en dat zijn moeder Elisabeth Doms uit Minderhout overleed toen hij 9 jaar oud was.

Op de zeer religieuze jongeling moeten de twee bezettingen wel een diepe indruk gemaakt hebben. Zowel de Oostenrijkers (1715-1794) als later de Fransen (1795-1815) schokten ingrijpend de godsdienstige bevolking.

Om de sfeer uit die tijd te schilderen, is het nuttig enkele gebeurtenissen op een rij te zetten.

Processies werden afgeschaft. Kloosters die een beschouwelijk leven leidden, ondergingen hetzelfde lot. Het Clarissenklooster, waar later het Klein Seminarie zou komen, werd gesloten.

Het Engels klooster op de hoek van toen nog de ‘Boonestraat’ (later Karel Boomstraat) werd afgeschaft en in 1798 verkocht. Het klooster van de Minderbroeders (later het Spijker) werd aangeslagen en in 1797 als nationaal goed verkocht.

De Fransen plunderden kerken en pastorijen.

In 1796 werd in Hoogstraten het bevel gegeven alle uitwendige tekens van godsdienst te laten

22 - JULI 2010

Pastoor Lambertz, glasraam in de kapel van het Spijker. verdwijnen. Zelfs de kapelletjes langs de wegen moesten weggenomen worden. Moed was er nodig om dit bevel te negeren. Op 25 september 1797 werd zelfs de kerk gesloten en konden er geen erediensten meer plaatsvinden. De bevolking kwam dan op zondagen en heiligdagen samen in een schuur in Castelré om daar de goddelijke diensten bij te wonen. Pas in 1802 mocht de kerk heropend worden. Dat de bevolking deelnam aan een indrukwekkende plechtigheid bewijst welke frustraties ze kon afschudden. Een beschrijving uit het archief van Hoogstraten illustreert hoe sterk de militaire aanwezigheid het dorpsleven toen beheerste.

‘De openbare ambtenaars en bedienden begaven zich te half tien naar het huis des meiers, waar een afdeling soldaten en de brigade der gendarmen werden opgesteld. Stoetsgewijze gingen allen naar het stadhuis. De meier deed het gunstige besluit der nieuwe regering kennen onder het gelui der klokken en het losbranden van het grof geschut: ‘Leve Napoleon! Leve de Republiek!’ klonk het uit alle monden… Het leger nam plaats voor het koor en de gendarmerie begeleidde de stoet tot voor het hoogaltaar. ...E. H. Pastoor had aan elke zijde twee gendarmen en een huzaar. …Bij het begin, onder de Consecratie en bij het einde werden de kanonnen afgevuurd en de trommels geslagen…’

Van apotheker tot priester De 12-jarige Joannes doet in 1797 zijn eerste communie. In Rotterdam woonde familie en in 1803 kreeg hij een paspoort voor Rotterdam om er studies farmacie te beginnen. Waarschijnlijk werd hij financieel door zijn familie daar geholpen. Van priesterroeping was er nog geen sprake.

Hij had zelfs een deugdzaam meisje op het oog voor een huwelijk. Maar bij de eerste kennismaking verklaarde ze in het klooster te willen treden.

Na zijn opleiding ging hij naar Waalwijk om er hulpapotheker te worden. De keuze was waarschijnlijk weer door de aanwezigheid van familie bepaald. Door zijn zus die in de buurt woonde, vernam hij dat een rijke neef zonder kinderen bereid was om priesterstudies te betalen.

Daarop kon Joannes twee jaar in Turnhout studeren en naar het Groot Seminarie in Mechelen gaan. De studietijd verliep toen heel wat korter dan nu, want na twee jaar in Turnhout en twee jaar in het Groot Seminarie werd hij tot priester gewijd. Als onderpastoor werd hij naar Tildonk gezonden en na het overlijden van de pastoor nam hij diens functie in 1816 over.

Confrontatie met de Stevenisten Wellicht dacht Joannes naar een rustige parochie

KLOOSTERS EN KLOOSTERLINGEN te gaan. Niet waar! Hij kwam er in aanvaring met een beweging die in Hoogstraten niet of nauwelijks gekend was: de Stevenisten. Wie waren ze?

Na het Concordaat (zie kadertekst) van paus Pius VII met Napoleon in 1801 legden niet alle gelovigen zich neer bij de bepalingen van het Concordaat. Ze groepeerden zich rond de radicale Naamse geestelijke Cornelis Stevens. Na zijn arrestatiebevel dook hij onder in zijn geboortestad Waver in Brabant waar hij veel aanhangers telde.

Ook in Tildonk waren de Stevenisten actief en met pamfletten bestreden ze het ‘apothekerke’.

Na de nederlaag van Napoleon keerden ze geleidelijk terug tot de schaapstal, tenminste toch in Tildonk (zie kadertekst).

Hollandse tijd (1815-1830) en de jonge pastoor Lambertz Na de nederlaag van Napoleon en het Conges van Wenen in 1815 werd België met Nederland verenigd onder koning Willem I, die als calvinist de katholieken niet zo genegen was. Dat bleek o.a. uit zijn benoemingenpolitiek. Het godsdienstig en zedelijk leven van vooral de jeugd nam de jonge pastoor Lambertz zeer ter harte. In zijn

Concordaat van 15 juli 1801 en Stevenisten De Franse Revolutie had de scheiding tussen Kerk en Staat uitgeroepen. Het antiklerikalisme had onder de katholieke bevolking veel kwaad bloed gezet. Sinds 1798 braken er spontane opstanden uit. Bij ons waren ze bekend onder de naam Boerenkrijg. Napoleon Bonaparte besefte dat een godsdienstvrede voor interne orde en rust zou zorgen. Na onderhandelingen met het Vaticaan werd tussen Napoleon en paus Pius VII een akkoord ondertekend. Daarin werd onder andere voorzien dat de vrijheid van eredienst werd hersteld en dat de katholieke geestelijkheid door de staat werd bezoldigd in ruil voor de tijdens de Revolutie genationaliseerde en verkochte kerkelijke bezittingen.

Niet alle katholieken legden zich neer bij dit Concordaat. De Naamse geestelijke Cornelis Stevens verspreidde provocerende pamfletten en moest onderduiken. Zijn gedachtegoed leidde tot een scheurbeweging van de zogenaamde Stevenisten. De gematigden onder hen keerden geleidelijk terug tot de officiële kerk zoals in Brabant en Tildonk. De radicalen bleven op hun standpunten staan en werden geleid door de ‘afvallige’ priesters. Na de dood van deze geestelijke leiders werden ze een kerk zonder herders. Nog altijd bestaat deze beweging in Gits en Leerbeek. Een ander deel zocht toenadering tot oud-katholieke kerken. preken waarschuwde hij tegen de gevaren en bedreiging van mogelijk zedelijk verval. Daarin nam hij alleszins niet een uniek standpunt in.

Veel lezers zullen de woorden uit de preken niet vreemd klinken. Om de eigen herinnering nog eens aan te wakkeren geef ik enkele uittreksels.

Men kan er nu bij monkelen, maar het tekent wel

de tijdsgeest, waarbinnen de visie van pastoor Lambertz rijpte.

De kermisvermaken, hoe kan het anders, waren voor de jeugd gevaarlijk. We laten hem aan het woord. ‘… op deze kermisdagen, op deze droeve en vervloekte dagen: want zoo toch mag ik ze heeten.

Vroeger werd dit feest alleen besteed om de kerkwijding en den patroon der parochie te vieren, en nu dient het nog alleen tot buitensporigheid en zonde. Bijna allen schijnen dan ook hun best te doen om zichzelf en anderen in het verderf te storten. En vooreerst de vaders en moeders, zoo zij dien eeretitel van vader en moeder nog verdienen. In plaats van aan hun kinderen de erge gevaren dezer nachtelijke bijeenkomsten aan te duiden, in plaats van te wijzen op het ontuchtige en buitensporige dat er geschiedt … nemen zij , ach! hoe wreed toch! hun kinderen bij de hand en leiden ze naar deze noodlottige vergaderingen, en laten ze dan over aan hun lot. … ook gaan de kinderen hun gang, blijven tot in den nacht weg en loopen naar hun ongeluk’

Oprichting van een kloosterschool

Pensionaat van de Ursulinen in Tildonk.

Door de bezettingsjaren was het met de scholen droevig gesteld.

De Franse Revolutie had talrijke kloosters die zich ook ontfermden over het onderwijs gesloten.

Onder de keizerlijke regering (Napoleon) werden wel vooral in de steden nieuwe scholen geopend of voordien gesloten scholen heropend. Op het platteland daarentegen bleef er een grote achterstand. Vooral voor de meisjes werd weinig of niets gedaan. Daarin zag pastoor Lambertz voor hem een taak weggelegd die zijn verdere leven zou beheersen. Door een bezoek in Melsbroek werd hij getroffen bij het zien van een kloosterschool voor meisjes. Kon dit maar in Tildonk! Het prille begin is als een bijbels mosterdzaadje.

Een meisje uit Tildonk werd in het klooster waar ze wilde intreden geweigerd omdat ze geen Frans kende. Zij stelde zich ter beschikking van de pastoor om hem te helpen bij de oprichting van een school. De pastoorsmeid, Cornelia Van Ac-

JULI 2010 - 23

kerbroeck uit Merksplas (1791-1870), zou het huiswerk doen. In de stal van de pastorij werd het eerste schoollokaal ingericht. Een derde jonge vrouw sloot zich aan. De drie beloofden als kloosterzusters samen te leven. Het jaar daarop waren ze al met zeven. Pastoor Lambertz liet ze een

Gedenksteen in het geboortehuis, Vrijheid 133. soort kloosterkleed dragen: een zwart wollen kleed, een schouderdoek en voorschoot van dezelfde stof en een kleine muts met brede rand. De beschermheilige werd de H. Ursula en de pastoor noemde hen de Dochters van de H. Ursula.

Tegenstand en officiële erkenning Vanaf het tweede jaar werden ook kostleerlingen opgenomen. Een bevriende pastoor en diens broer en zus gaven een lening van 4000 Brabantse gulden zonder interest. Met dat geld kocht pastoor Lambertz een stuk grond en kon de bouw beginnen. Nu moest hij ook een wettelijke erkenning aanvragen en hij diende de ‘Statuten der Dochters van de H. Ursula’ in. Het eerste artikel luidde: ‘De kinderen van den gegoeden stand opvoeden en daarbij ook een volksschool besturen; op hare kosten schoolsoep uitdeelen aan de arme kinderen en te dezer voordeele een naaischool houden’.

Het schrijn met het hart van pastoor Lambertz wordt bewaard in het klooster te Tildonk. Op de foto zuster Josepha (Wolfs) die, net als haar medezusters, een enorme bewondering had voor de stichter van de congregatie.

24 - JULI 2010

KLOOSTERS EN KLOOSTERLINGEN In 1822 schonk aartsbisschop de Méan zijn goedkeuring, maar koning Willem I weigerde.

Het klooster diende ontbonden en het bouwen gestaakt te worden.

De 13 zusters en de 28 kostleerlingen werden naar huis gestuurd. Zo ging ook zuster Maria Van Ackerbroeck terug naar haar familie in Merksplas. De zusters bleven wel, op één na, hun kloosterkleding dragen.

Na veel verzoeken en bemiddelingen kwam op 20 maart 1823 de toelating om de zusters opnieuw bijeen te roepen en de klassen te hernemen. De voorwaarde was evenwel dat de onderwijzeressen een bekwaamheidsbrevet zouden bezitten en dat de gemeenschap niet als klooster zou erkend worden. Enkel als ‘burgerlijke samenleving’ mochten ze onderwijs geven ‘zoowel aan de arme als aan de gegoede klasse … mits zich onthoudende van ’t dragen van geestelijk gewaad’.

Een zaligverklaring volgt een strenge procedure, waarin nagegaan wordt of de persoon daadwerkelijk een deugdzaam en godvruchtig leven heeft geleid en deze persoon ook tegenwoordig nog katholieken inspireert en motiveert. Uiteindelijk neemt het Vaticaan de definitieve beslissing over de zaligverklaring. Beslissend daarbij is of er de komende tijd ook een wonder gebeurt, een medisch onverklaarbare lichamelijke genezing van iemand, die daarvoor de voorspraak van, in dit geval, pastoor Lambertz heeft gevraagd.

(J. Gordts, Haachts Oudheid- en Geschiedkundig Tijdschrift)

Pastoor Lambertzstraat, Hoogstraten.

Drie zusters trokken meteen naar Brussel om voor een jury examen af te leggen, met succes.

Van toen af groeide het aantal leerlingen. De kostschool voor de gegoede kinderen verschafte ook de middelen voor de buitenschool. In 1824 telde het pensionaat 50 leerlingen en de buitenschool 100.

Van Ursulinen naar een wereldcongregatie

Bij zijn dood telde de congregatie 40 huizen, waarvan hij de Algemene Overste was.

Nadat België zich van Holland had afgescheiden, dacht pastoor Lambertz eraan om de gemeenschap van zusters een vaste levensvorm te geven.

In een gesprek met vicaris Sterckx, later aartsbisschop, werd beslist om de regel der Ursulinen van Bordeaux over te nemen. Van de 22 zusters waren er toch vier die de moed niet hadden om deze stap te zetten en vertrokken.

Op 1 mei 1832 spraken de 18 zusters hun eeuwige geloften uit en droegen ze voortaan het kleed van de Ursulinen.

Ondanks alle problemen met de eerste stichting week pastoor Lambertz toch niet af van zijn grote visie. Tildonk moest een moederhuis worden voor andere huizen. Zijn eerste gedachte ging daarbij uit naar zijn geboortestad Hoogstraten.

Over dit belangrijke initiatief geven wij ruim plaats in een volgend nummer van De Hoogstraatse Maand.

Ook bij de oprichting van het Klein Seminarie leverde pastoor Lambertz een belangrijke bijdrage.

Zijn onvermoeibare inzet is bijna niet te vatten.

Steeds opnieuw verlegde hij zijn grenzen. Overal verschenen nieuwe kloosterscholen van Ursulinen. Soms werden tot hem verzoeken gericht om zusters te sturen voor een nieuwe school. Er kwamen stichtingen tot stand in o.a. België, Nederland, Engeland, India, Canada, de Verenigde Staten en Kongo.

Heilige of Zalige pastoor van Tildonk Niet te verwonderen dat Pastoor Lambertz al bij leven de heilige pastoor van Tildonk genoemd werd. In 1938 werd een gebed verspreid ‘om de zaligverklaring te bekomen’. Onderaan het gebed staat ook het verzoek: ‘Zoo iemand door de voorspraak van ‘den heiligen pastoor’ een bijzondere gunst zou verkregen hebben, wordt hij verzocht daarvan in het klooster van Tildonk (Wespelaar) kennis te geven’ De procedure loopt nog altijd.

Intussen kunnen de bewoners van de Pastoor Lambertzstraat met veel eerbied naar het straatnaambord kijken! (lh)

Bronnen: Met bijzondere dank aan J. Gordts, die zijn teksten en illustraties ter beschikking heeft gesteld.

De Heilige Pastoor van Thildonck, door Fr. Holemans, 1922 Haachts Oudheid- en Geschiedkundig Tijdschrift http://www.bloggen.be/tilloenk Wikipedia De Hoogstraatse Maand

JULI 2010 - 25

26 - JULI 2010

VAN ONZE REPORTER TER PLAATSE De organisatie ervan, een blik achter de schermen

DE VERKIEZINGEN Beste mensen, hebben jullie het ook, dat ge het ’s ochtends danig op uw heupen krijgt van het georkestreerde geweeklaag op de radio, over één of andere ramp die het dierbare vaderland weer getroffen heeft. Wij wél. Staken bus tram en trein, spuwt er een vulkaan, vallen er enkele vlokken sneeuw, nog verder leven op d’ aard behoort dan absoluut niet meer tot de mogelijkheden. Zo ook weer op de dag dat Alexander Zoon Van het gewaagd had de stop uit het regeringsvat te trekken. Er moesten dus binnen de kortste keren verkiezingen worden georganiseerd. En dat zou vast niet kunnen binnen zo’n korte termijn.

De radiovrouw of –man dus telefonisch op zoek naar gemeentebestuurlijke medestanders. Brute pech bij de eerste twee. Die hadden al wel eens verkiezingen georganiseerd, en dat zou nu ook zeker lukken. Soit dat er effe een tandje zou moeten bij gestoken worden.

Geluk bij de derde, eindelijk een weldenkende aan de lijn. “Nee natuurlijk kan dat niet. De sporthal is al verhuurd.

En dan die computers, die gaan vast niet meer marcheren, want stokoud. Een weet ge, ge gaat toch niet denken dat die van de kantonhoofdbureau’s op tijd de nodige bijzitters gaan vinden. Weet ge wel hoe moeilijk dat dat vandaag de dag is?”

Daarom…

Order der redactie ten onzent Neem contact op met het hoofdkantonbureau en de bevoegde stedelijke autoriteit. En vraag of dat in Hoogstraten ook zo’n gesukkel is. Zo te ja, zoek dan onmiddellijk de schuldige ter tuchtiging. Zo te nee, zeg dan dat ze liegen. Want dat kan niet volgens de radio.

Het kantonhoofdbureau Bij verkiezingen is het ondermeer een taak van de kantonhoofdbureau’s, zeg maar gemakshalve de vrederechters en hunne griffieren, om de stembureau’s te bemannen, te bevrouwen. De tussenkomst van steden en gemeenten is meer logistiek van aard. Maar we laten eerst het vredegerecht aan het woord. Eerstens, omdat in het kanton Hoogstraten de juge een madame is, mevrouw Schuermans met name. Ladies first dus. En tweedens, het is maar beter dat ge daar goed mee blijft staan, zeggen ze.

Traditioneel is de vrederechter de voorzitter van zo ’n kantonhoofdbureau, terwijl de griffier even traditiegetrouw zijn of haar secretaris en rechterhand is. In Hoogstraten spreken we dan van hoofdgriffier Herman Van Gils, zoon van de vroegere bakker van het Seminarie Mil Van Gils. Die een broer was van de bekende Lieven Van Gils zijn grootvader. Het is de hoofdgriffier die het ons allemaal heeft uitgelegd.

Hoofdgriffier Herman Van Gils.

Een kantonhoofdbureau bestaat naast de voorzitter en de secretaris verder nog uit 4 bijzitters. Deze lieden zijn meestal 2 personeelsleden van de kantonhoofdplaats (omwille van hun kennis van de plaatselijke elektronische netwerkapparatuur, kopiemachines…), een afgevaardigde van het ministerie van Binnenlandse Zaken en een computerdeskundige van hetzelfde ministerie.

advocaten, notarissen, ambtenaren, het onderwijzend personeel en de stagiaires van het parket. Komt nog uit djezekes tijd, toen enkel deze geleerden konden lezen en schrijven. Nu kan daar iedereen op worden aangesproken, voor zover ie kan lezen en schrijven natuurlijk. Vandaar dat er bij de aanstelling wel iets of wat wordt gekeken naar het beroep van de kandidaat-voorzitter.

De voorzitters en bijzitters

De voorzitter van een stembureau kiest zelf zijn secretaris. Dit tweespan wordt bijgestaan door 4 of 5 bijzitters (5 bijzitters en een adjunct-secretaris indien het bureau meer dan 800 kiezers op de lijst heeft staan). Vroeger werd er geput uit de leeftijdscategorie der dertigjarigen. Ook gedaan, iedereen tussen de 30 en de 65 kan tot bijzitter worden bevorderd. Om er zeker genoeg te hebben, wordt er door de hoofdgriffier een dertigtal bevoorrechte effectieven en reserven aangeschreven. We zeggen ‘zeker genoeg’, het is helaas een nationale sport geworden om er onderuit te geraken. Of zouden we geen Belgen zijn. Ongelooflijke verhalen hebben we ter deze

Van een stembureau (31 in het kieskanton Hoogstraten) worden door onze hoofdgriffier gekozen uit een lijst van stemgerechtigde kiezers die door de gemeenten (bevolkingsdiensten) worden opgemaakt. De selectie kan bijvoorbeeld gebeuren door de computer, die om maar iets te zeggen elke tiende kiezer uit de kiezerslijst kan sorteren.

Overeenkomstig artikel 95 van het kieswetboek worden de voorzitters van de stembureau’s gehaald uit de beroepscategorieën van de rechters,

JULI 2010 - 27

VERKIEZINGEN

VAN ONZE REPORTER TER PLAATSE te horen gekregen. Terwijl er rechtens slechts een zevental door een geldig attest ondersteunde verontschuldigingen in aanmerking worden genomen.

Als daar zijn: ziekte, werk, een aantal steeds op trot zijnde beroepsgroepen zoals schippers, foorkramers‌ Verder nog, verhinderden uit hoofde van hun geloofsovertuiging, studenten op kot, en zij die in het buitenland verblijven. Door de band genomen is zowat een derde van de opgeroepen bijzitters rechtsgeldig verontschuldigd.

Een lijst met 10 mogelijke bijzitters, de voorzitter en secretaris (en eventueel adjunct-secretaris), worden aan de arrondissementscommissaris overgemaakt. En ten behoeve van de voorzitters wordt er door de hoofdgriffier en een ambtenaar van de bevolkingsdienst in elke gemeente nog een infovergadering georganiseerd.

De dag van de waarheid (1) Op de dag van de verkiezingen zelf zijn de secretaris, de afgevaardigde van het ministerie van Binnenlandse Zaken en de computerdeskundige vanaf 07.00 uur op het kantonhoofdbureau aanwezig. Om mogelijke problemen met software (masterdiskette – zie later) en paswoorden op te lossen.

Vanaf 15.00 uur is het bureau volledig om de administratie van de voorzitters der stembureau’s in ontvangst te nemen, en om de geglobaliseerde stemdiskettes elektronisch naar ‘Brussel’ te sturen.

Afgesloten wordt er met een proces-verbaal der verrichtingen, dat samen met de pv’s van de voorzitters der stembureau’s door de secretaris persoonlijk op de maandag na, naar de voorzitter van de provinciale kieskring (Antwerpen voor ons) wordt gebracht.

Volgen dan nog heelder dagen waarop onze hoofdgriffier moet instaan voor de administratieve opkuis. Met ondermeer de gevreesde overmaak aan het parket van de lijst der onrechtmatig afwezige kiezers en bijzitters. In Turnhout wordt geoordeeld en veroordeeld. Tot een boete van 275 euro voor de opgeroepen bijzitters die dachten het hem wel te kunnen lappen.

En hoe zit het bij de stad 7K76 @Vciddg

L;HIC?II;D

@7DII;DI <gVk^c :a^hVWZi]aVVc , '('% =dd\higViZc

L;HP;A;H?D=;D 9;DJ;7#87DA B;D?D=;D

Zoals gezegd, haar taak is meer logistiek. Dachten we, want wat we vergeten waren, het opstellen van de kieslijsten, het versturen van de oproepingsbrieven, het uitschrijven van de volmachten, de notatie van de gewettigde afwezigheden zijn eerder administratieve handelingen die ook tot de taak van steden en gemeenten behoren. Waar we terecht op gewezen werden door Guy Van Looveren en Diana Langewouters van de dienst bevolking der fiere stede. In wezen de coĂśrdinatoren van het kiesgebeuren en die ons op aansturen van gemeentesecretaris Warre Palmans te woord stonden.

Na onze excuses voor de gaten in ons geheugen, nu dus de logistiek.

Die eigenlijk al begint met de plaatsing door de technische dienst van de plakborden. Waarop elke kiezerslokker zijne kop en boodschap binnen de toegemeten vierkante meter moet zien kwijt te kunnen. Hetgeen ons nostalgisch doet denken aan onzen tijd toen we onzichtbaar in de duisternis van de nacht, de steenweg gingen volkalken, en nog overgebleven oorlogsruĂŻnes, buskotjes en ander openbaar gerief met het portret van onze geliefde kandidaat gingen volplakken. Onderwijl de affiches van de concurrentie afrukkend en andersgezinde plakploegen voor het vuil van de straat scheldend. Ja, soms met handgemeen en gewonden. Andere tijden, andere zeden, dusâ&#x20AC;Ś

Van computers en stemhokjes L^_ WZodZ`Zc J cV iZaZ[dc^hX]Z V[hegVV` IZa# %( (&) (, -- " ;Vm %( (&) ,) &) lll#kZghb^hhZc_VchhZch#WZ kZghb^hhZc_VchhZch5edgi^bV#WZ

28 - JULI 2010

Elk stemhokje wordt door steden en gemeenten voorzien van een stemcomputer, en elk stembureau daarbovenop nog van een voorzitterscomputer en een stemmenurne. De gevalideerde magneetkaart die elke kiezer in handen krijgt registreert via de stemcomputer zijn stem en wordt in de urne gestoken, die de stemkeuze doorgeeft naar de masterdiskette in de voorzitterscomputer. Op het scherm van deze machine is enkel het aantal gevalideerde kaarten en het aantal uitgebrachte stemmen te zien. Na de kiesverrichtingen wordt alles bij elkaar geteld, vermenigvuldigd, wortel ge-

VERKIEZINGEN

VAN ONZE REPORTER TER PLAATSE

Guy Van Looveren en Diana Langewouters van de dienst bevolking onderwerpen de computers aan een laatste test in een stembureau in Wortel. trokken en in de macht verheven. Waarna, indien alles klopt, de voorzitters van de stembureauâ&#x20AC;&#x2122;s met hun diskettes en nog een dikke enveloppe andere paperassen naar het kantonhoofdbureau in het administratief centrum trekt. Waar zoals al gezegd alles ingelezen wordt en elektronisch doorgestuurd naar Brussel. Resultaat, naar â&#x20AC;&#x2122;t schijnt vergeleken bij de rest van de wereld, in ons land een vlugge verkiezingsuitslag.

Terug naar de computers. Deze worden op voorhand getest (ca. 2/3 van de batterijen, doch slecht 1 leespen dienden te worden vervangen â&#x20AC;&#x201C; de ouwetjes doen het blijkbaar nog goed) en worden bij goedvinden door de elektriciens van de technische dienst in de stemhokjes geĂŻnstalleerd. Waarna ze nog eens aan een ultieme test worden onderworpen.

Hoogstraten heeft fatsoenlijke stemhokjes. Geprefabriceerde onderdelen die op een hik en een flik in elkaar worden gevezen. Heel wat anders dan hetgeen we elders nogal eens te zien krijgen van op zijn doe- het-zelvers ineen getimmerde koterij.

Guy Geens en Peter Van Kerkhoven van de technische dienst aan de slag in de refter van De Stekelbees, ĂŠĂŠn van de 13 stembureauâ&#x20AC;&#x2122;s in onze grootstad. In het totaal moeten er 67 stemhokjes worden geĂŻnstalleerd, en, uiteraard terug worden afgebroken

De dag van de waarheid (2) Op de verkiezingsdag zelf is er vanaf 07.00 in elke der 7 locaties een gebouwverantwoordelijke (een personeelslid van de dienst bevolking) aanwezig, om de voorzitters bij te staan bij de opstart van de computers met masterdiskette en paswoord. Als alles draait en de stembureauâ&#x20AC;&#x2122;s om 08.00 uur van goedgemutste en morrende bijzitters zijn voorzien, worden achtereenvolgens het hoofdkantonbureau en Brussel(daarna ook nog om de 2 uur) van de stand van zaken ingelicht.

En wordt al naargelang de situatie het kiesvolk ter stemming toegelaten. De gebouwverantwoordelijke blijft de ganse duur van de kiesverrichtingen ter plekke, om indien nodig de onverlaten die hunne pas of zo thuis vergeten zijn, van de nodige papieren te voorzien om geldig te kunnen stemmen.

Bij stroom- of computerpanne wordt in eerste instantie een elektricien van de technische dienst opgeroepen. En zonodig een door Brussel aangestelde gespecialiseerde firma. Die er zich toe verbonden heeft om binnen het half

uur een medewerker op de plaats van het onheil te hebben.

En, zoals jullie ongetwijfeld hebben gemerkt, slechts bij hoge uitzondering zal een bijzitter omkomen van honger of dorst. Wordt in de regel voor gezorgd door een poetsvrouw van de locatie.

De preek Op het ogenblik dat we deze lijnen tikken beste mensen, zijn de verkiezingen juist achter de rug.

En voor zover we het gehoord hebben zijn er geen rampen gebeurd. Dat ze dus bij de radio in godesnaam eens ophouden met de verdere installatie van de wassende klaagcultuur. Denken ze daar nu echt dat als het moet, er geen tandje meer kan worden bij gestoken. Of dat we niet meer tegen een stootje kunnen. Daarom, aan organisatoren, logistiekers, voorzitters en bijzitters weze ons diep respect betoond. Stel u voor, een land zonder goed geoliede en eerlijke verkiezingen, we durven er zelfs niet aan te denken.

Sorry dat we ons effe lieten gaan. Maar â&#x20AC;&#x2122;t is toch zo, of niet? (nad)

! " # $ %" # $

Mensen zijn eenzaam omdat ze muren bouwen in plaats van bruggen...

JULI 2010 - 29

DORPSFEEST

Zeven dagen feest in de zes deeldorpen Bij de viering van 800 jaar Hoogstraten mocht men zeker de verschillende kerkdorpen niet vergeten. Daarom plande het stadsbestuur begin juli een feest in elk van de zes deeldorpen en een zevende evenement in De Mosten, als kers op de taart. Aanvankelijk keek men naar de Dorpsraden, maar dat was niet overal een succes. Uiteindelijk vond men in elke deelgemeente een partner en is het tussen 2 en 11 juli zeven dagen feest. Elke deelgemeente komt aan bod, elk met een boeiend programma als onderdeel van een gevarieerd geheel. Ga tussen 2 en 11 juli gratis gluren bij de buren, want het wordt de moeite. En, als je minstens drie van de zeven dorpsfeesten bezoekt maak je kans op aantrekkelijke prijzen.

Vrijdag 2 juli – MIDZOMER Minderhout bijt de spits af. Alle inwoners, alias de ´papboeren´, van Minderhout krijgen tussen 19 en 21 uur thuis met de nodige ambiance een portie pap aangeboden met daaraan een tombo-

Zaterdag 3 juli – BELGIE Het thema van de dag is ´België - Holland´. De laatste jaren zijn heel wat Noorderburen neergestreken in het dorpje van de Mjeelse pieren.

Meerle feest is dé gelegenheid om te verbroederen. Het feest begint met een optocht van alle verenigingen in typische klederdracht. Ze starten om 13.15 uur en eindigen na een rondgang

in MINDERHOUT

lanummer. Vanaf 21 uur worden in de Kuip de winnaars bekend gemaakt. Nonkel Ney warmt het publiek op en de Band Zonder Banaan zorgt voor een muzikale afsluiter van formaat. Deze

immens bekende groep uit Nederland brengt een mix van muziekstijlen, de Kuip wordt omgetoverd in een groot feest. Zie ook blz. 63.

– HOLLAND IN MEERLE door het dorpscentrum aan het feestterrein aan de Hazenweg.

Voor de kinderen is een programma uitgewerkt voor verschillende leeftijden. De jeugdbewegingen leiden de activiteiten met o.a. een ballenbad, avontuurlijke springkussens en adventure-run in goede banen. Voor de volwassenen heeft het

Zondag 4 juli – MIDDELEEUWS

feestcomité van de parochiezaal een amusementsmiddag met zang- en dansspelen in petto.

André Hazes en Eddy Wally imitatoren zorgen voor de ambiance, terwijl de deelnemers uitdagingen als spijkerbroekhangen, bier- en kaasproeven aangaan. Vanaf 18 uur zorgt de coverband PopFactory voor een snuifje ambiance.

KINDERFEEST IN MEER

Meer Markt staat op zondag 4 juli van 10.30 tot 15.30 uur helemaal in het teken van een Middeleeuwse kindermarkt. Kinderen kunnen middels een doe-kaart deelnemen aan verschillende activiteiten: boogschieten, touwenparcours, vlech-

ten & vilten, zwaardvechten, ezelritjes, roofvogels, verhalenverteller, hondenkar. Als de kaart vol is, worden ze geridderd tot koning. Je vindt er zelfs een Middeleeuws kampement, waar je kunt zien en beleven hoe het leven toen was. Op

het Middeleeuws terras kunt u naast een drankje genieten van vendeliers, troubadours en een hilarische middeleeuwse theatervoorstelling voor kinderen en volwassenen. Zie ook blz. 61.

Jan Desmet en Arne Van Dongen

Wigbert

JacoBond

30 - JULI 2010

DORPSFEEST

Zeven dagen feest ...

Woensdag 7 juli 2010 -

SUMMERSPLASH@DEMOSTEN

De Mosten bestaat 25 jaar en dat wordt gevierd.

Alle kinderen van 6 tot 16 jaar zijn welkom om deel te nemen aan een spetterend activiteitenaanbod met begeleiding op woensdag 7 juli van 11 tot 18 uur. Op het programma staan o.a. een brandweerspel, touwenparcours, speedboot en fierljeppen. Voor 10 euro kunnen kinderen deelnemen aan de begeleide activiteiten inclusief een hapje tapje kaart, goed voor een frietje met frisdrank en een ijsje.

Vrijdag 9 juli – VAT

kastelen bouwen´ niet. Vanaf 14 uur krijgt elk team anderhalf uur de tijd om het allermooiste zandkasteel te bouwen op het strand van de Mosten. Ze mogen daarbij gebruik maken van zelf meegebrachte emmertjes, schepjes, zeefjes en ander materiaal. Ouders, broers, zussen en vrienden mogen niet helpen. Inschrijven per team van 2 personen kan ter plaatse tot 12 uur of per mail via sport@hoogstraten.be

van ´t STAD IN HOOGSTRATEN

Naar jaarlijkse gewoonte is ´den Blijk´ van het Begijnhof het decor voor ´t Vat van´t Stad. Ieder-

Zaterdag 10 juli -

Daarnaast zijn er doorlopend vrije activiteiten, zoals aerobics en zumba. Uiteraard staat er ook een springkasteel.

Voor de fuifbeesten is er aansluitend een zwoele beachparty van 18.30 tot 22 uur. Het recreatiedomein is die dag uitzonderlijk gratis toegankelijk.

Zandkastelen bouwen Mis zeker het ´kinderkampioenschap zand-

een die deze vrijdag aanwezig is vóór 20.30 uur, ontvangt van het Stadsbestuur bonnetjes voor 2 gratis consumpties. Voor het feestjaar is ervoor gezorgd dat de muziek van topkwaliteit is: Wigbert en JackoBond! Wigbert opent om 20 uur. Je kent hem zeker nog van ´Ebbenhout blues´. Maar Wigbert is véél meer dan dat. Hij schreef liedjes

voor o.m. Jo Lemaire, Axelle Red en Paul Michiels. Daarna neemt JackoBond het podium in met ´de meest authentieke en mooiste zangstem van de Lage Landen van de afgelopen jaren´, volgens Stef Bos. Met de festivalbezetting zorgt ze voor de nodige ambiance. In 2009 won JackoBond de liedjeswedstrijd ´Zo is er maar één´.

(B)ENGELTJESKERMIS IN WORTEL

Voordat het feest helemaal losbarst op Wortel Kermis, krijgen ook de jongste inwoners de kans om eens uit de bol te gaan. Eerst kunnen de ´bengels´ genieten van een kindertheatervoorstelling van Theater FroeFroe. Gert Dupont , alias ´Billy The Tit´, maakt zijn opwachting om 17 en om

18.30 uur. Billy The Tit haalt swingende cowboyallures én livemuziek uit de (poppen)kast. Om 17.30 staat “Woody” op het podium, muzikale topkwaliteit op kindermaat.

De heldere vertalingen van de liedjes van ´Woody Guthrie´ door Frank Vander Linden, de vrolijke

Zaterdag 10 en zondag 11 juli – Ook in Dreef is het feest. De jaarlijkse kermis wordt dit jaar uitgebreid met een echte blikvanger, een heus reuzenrad. Alle inwoners van Meersel-Dreef worden uitgenodigd voor een gratis ritje in het reuzenrad, zodat zij kunnen genieten van een schitterend uitzicht over de meanderende Markvallei en de omliggende dorpen en steden.

Inwoners van Meersel-Dreef kunnen tot 30 juni per gezinslid een gratis ticket afhalen bij een omruilpunt. Zij worden hiervan per flyer die huisaan-huis wordt bezorgd op de hoogte gebracht.

Vanaf 28 juni kunnen alle inwoners van groot Hoogstraten bij de Dienst voor Toerisme ook een gratis ticket ophalen (zolang de voorraad strekt).

arrangementen van Jan De Smet en de swingende contrabas van Arne Van Dongen maken deze voorstelling tot een onweerstaanbaar geheel.

Samen maken ze er een echt familiefeest van.

Zie ook blz. 56.

KERMIS IN MEERSEL-DREEF

Personen die niet in de gelegenheid waren om een gratis ticket te bemachtigen, kunnen ter plaatse betalen voor een ritje in het reuzenrad.

In de watermolen kan je ondertussen gratis een tentoonstelling bezoeken ter gelegenheid van haar 100-jarige bestaan.

Op zaterdag 10 juli kan je alvast deelnemen aan een boeiende historische wandeling langs o.a. de watermolen, de Sint-Luciakapel en het Kapucijnenklooster. De wandeling vertrekt bij de watermolen in twee etappes: eentje om 14 uur en eentje om 14.30 uur. Fanfare Voor Eer en Deugd zal de wandelaars bij vertrek en aankomst gezelschap houden. Schrijf op tijd in, want de plaatsen zijn

beperkt. Inschrijvingen: guy.muesen@telenet. be. Zie ook blz. 49. (fh)

Prijzenfestival Als je minstens drie van de zeven dorpsfeesten bezoekt maak je, naast veel plezier, ook kans op een aantal aantrekkelijke prijzen.

Laat op elk dorpsfeest dat je bezoekt een stempel zetten op je ´feestkaart´. Breng de gestempelde kaart binnen bij de Dienst voor Toerisme vóór 15 juli en je maakt kans op een BBQ, ballonvlucht of Kärcher stofzuiger.

Ken uw buren, ken uw dorp

lees De Hoogstraatse Maand JULI 2010 - 31

32 - JULI 2010

GEVANGENEN

OVER DE MUREN Op Pinkstermaandag was het zo ver. Honderden bezoekers aan de rommelmarkt konden de resultaten zien van zes weken intensieve samenwerking tussen tien Hoogstraatse jongeren met een twintigtal jonge gedetineerden uit het Penitentiair Schoolcentrum Hoogstraten en de Strafinrichting Wortel.. Zes weken lang waren er workshops fotografie en slagwerk. Op het binnenplein achter de muren van de gevangenis leefden gedetineerden zich uit op een metalen constructie, een kunstwerk dat de gedetineerden enkele weken vroeger in elkaar gelast hadden. Ze brachten een compositie van Flor Verschueren. Soms hard, soms ontroerend teder. Buiten de muren kon je prachtige foto’s zien, gepresenteerd op het ritme van het slagwerk. Door het formaat van de schermen waarop men de beelden projecteerde kwamen de foto’s niet echt tot hun recht. Maar later dit jaar worden ze tentoongesteld.

Even was er een verbinding over de muren. Tussen drummers en fotografen. Tussen klank en beeld. Tussen de marktbezoekers en de gedetineerden achter de muren.

Een gedetineerde noteerde deze tekst “We doen ons best om iets goeds te maken voor de mensen buiten de muren. We willen iets positiefs uitdragen. We zullen proberen ambiance te maken.

De mensen moeten voelen dat wij, ondanks het feit dat we ooit iets fout deden, ook goed kunnen doen. Ik hoop dat de mensen dat zullen appreciëren.”

De workshops percussie stonden onder leiding van Flor Verschueren, voor de workshops fotografie kon men rekenen op de medewerking van Sofie Nagels, docent aan het atelier fotografie van het IKO. De foto’s worden later dit jaar tentoongesteld

JULI 2010 - 33

34 - JULI 2010

dorpsleven www.demaand.be REDACTIE Frans Horsten Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten 0495 25 25 05 redactie@demaand.be

DORPSNIEUWS Hoogstraten: redactie@demaand.be tel. 0495 25 25 05

Viering 75-jarig ‘Verbond’ van St.-Jorisgilden GROOT HOOGSTRATEN - Op zaterdag 3 juli kleurt het centrum van Hoogstraten blauwzwart en rood met witte stippen, de kleuren van de historische klederdracht van de leden van de St.-Jorisgilden. Die dag viert het ‘Verbond van St.-Jorisgilden’ haar 75-jarig bestaan met een eucharistieviering en een academische zitting in de St.-Katharinakerk. Het is immers 75 jaar geleden dat dokter Eugeen Gommers uit Meerle het ‘Verbond der kruisboogschutterijen’ stichtte.

Ereprijs Van den Bossche Tijdens de academische zitting wordt ook aandacht besteed aan de “ereprijs Van den Bossche“ en de wisseltrofee verbonden aan deze schutterswedstrijd betwist tussen zes schutters van de negen aangesloten gilden. Johan Ooms, u wel bekend, en Frans Van Hasselt, hoofdman van St.Joris Loenhout verduidelijken de geschiedenis en het reglement van deze ereprijs. Tenslotte over-

Meer: Marcel Adriaensen, Venneweg 2, tel. 03 315 90 40, marcel.adriaensen@telenet.be

Meerle: Jan Fret, Mgr. Eestermansstraat 7, tel. 03 315 88 54, jan.fret@telenet.be

Meersel-Dreef: Jef Jacobs, Markweg 6 tel. 03 315 73 64 dhm.meersel-dreef@telenet.be

Minderhout: Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, tel. 03 322 96 00, eframo@telenet.be

Wortel: redactie@demaand.be tel. 0495 25 25 05 SPORTNIEUWS: René Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout, tel. 03 314 66 28, rene.laurijssen@belgacom.net

De gilden bestaan al een paar eeuwen, maar pas 75 jaar geleden richtte dokter Eugeen Gommers het ‘Verbond van St.-Jorisgilden’ op. Tijd dus om de titel van Koninklijke vereniging aan te vragen. Frans Tackx, Wim Druyts, Frans Van Hasselt, Cees Martens en Jan Gijsbregt mochten de officiële oorkonde in ontvangst nemen uit handen van provincie gouverneur C. Berx.

SCHUTTERSNIEUWS Frans Snijders, St.-Clemensstraat 25, Minderhout, tel. 03 322 96 00, eframo@telenet.be

Het programma van de viering ziet er als volgt uit :

ABONNEMENTEN/ADVERTENTIES Emilia Horsten, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten, tel. 03 314 51 03, abonnementen@demaand.be administratie@demaand.be SECRETARIAAT/DRUKWERKEN Jozef Schellekens, Loenhoutseweg 34, 2320 Hoogstraten, tel.&fax: 03 314 55 04 info@demaand.be

Uitgeverij DE HOOGSTRAATSE PERS bvba Loenhoutseweg 34 - 2320 Hoogstraten Verantwoordelijke uitgever: F. Brosens, Begijnhof 27, 2320 Hoogstraten

Om 13.30 uur gaan Z.E.H. Van Dijck en Z.E.H. Soontjens voor in een plechtige gildenmis. Tijdens de eredienst brengt de dansgroep van St.Joris Loenhout de molenmazurka en is er een optreden van enkele vendeliers.

Na de misviering, omstreeks 14.30 uur, begint de academische zitting in dezelfde kerk. Jef Servaes en Wim Druyts, respectievelijk hoofdman van St.-Joris Hoogstraten en Wortel plaatsen de gilden in het 800-jarig bestaan van Hoogstraten.

Daarna geven Jan Gijsbregst, hoofdman van St.Joris Meerle en opperhoofdman van het Verbond, en Jan Soffers, hoofdman van St.-Joris Rijsbergen, tekst en uitleg over het ontstaan en de doelstellingen van het Verbond.

handigd notaris A. Van den Bossche de nieuwe trofee verbonden aan de ereprijs: een prachtig raam van glas-in-lood kunstenaar Raph Huet.

Genodigden Dat de gilden, zoals vanouds, nog steeds op de waardering en de steun van de adel mogen rekenen wordt ook die dag duidelijk. Tussen de genodigden bevinden zich Graaf en Gravin de Lalaing met hun kinderen en kleinkinderen en de secretaris van de Prins van Salm Salm van Anholt (D). Ook de gewezen opperhoofdmannen van het Verbond worden vertegenwoordigd door familieleden, zoals dhr. Paul Gommers uit Rosmalen (NL), de familie Bruurs, Van den Bossche en Van Opstal. Afgevaardigden van de Hoge Gildenraad der Kempen, van de Federatie van Vlaamse Historische schuttersgilden, van de aangesloten gilden en van het stadsbestuur vervolledigen de rij der genodigden. (fh)

JULI 2010 - 35

HOOGSTRATEN

GOUD IN HOOGSTRATEN Jos Thys en Theresa Nooyens

Van Rijkevorsel naar Hoogstraten Het gouden paar Jos en Theresa heeft bijna z'n hele leven in Rijkevorsel gewoond en is pas een jaar geleden naar Hoogstraten verhuisd. Toch zullen heel veel mensen hen kennen; Theresa omdat zij vele jaren werkte bij bakker Van Opstal in Wortel en Jos omdat hij nog veel meer jaren werkte bij Autocars Verhoeven waar hij buschauffeur was.

Van boerenafkomst Zowel Jos als Theresa werden geboren in een boerengezin en woonden allebei in een boerderij aan de St.Lenaartsesteenweg in Rijkevorsel. Allebei moesten ze ook 2 kilometer lopen naar de lagere school in het dorp en bleven op hun 14de thuis om te helpen op de ouderlijke boerderij.

“Een schone tijd” Theresa ging, zoals al haar zussen, op haar 15de buitenshuis werken als hulp in het huishouden en in de winkel. Zo kwam ze terecht bij bakker Charel Van Opstal in Wortel. “In de voormiddag hielp ik mee in het huishouden en soms in de winkel. ’s Namiddags mocht ik mee brood uitdragen. Dat deed ik graag, zo met 2 grote netzakken aan mijn stuur van de fiets. Ik kwam zo overal en kende veel mensen. Ja, dat was een schone tijd. Hoewel ik pas op zondagmiddag naar huis kon en ’s maandagsmorgens weer terug moest zijn was ik daar graag. Er was veel werk te doen maar men behandelde me heel goed. Ik weet nog dat ze een radio kochten en daar mocht ik dan onder het strijken naar luisteren, naar hoorspelen en zo; daar was ik heel blij mee. En één keer per week mocht ik naar “Schipper naast Mathilde”

gaan kijken; dat was dan bij de buren want bij de bakker hadden ze nog geen teevee. Ik keek daar al dagen van tevoren naar uit”.

Elkaar altijd gekend Jos die thuis de enige zoon was, bleef op de boerderij zijn vader helpen tot het tijd was om soldaat te worden. Toen had hij al kennis met Theresa via een broer van haar met wie hij bevriend was.

En eigenlijk konden ze elkaar amper ontlopen, zo dicht woonden ze bij elkaar.

Jos was ook al vlug thuis bij bakker Van Opstal; hij mocht daar eens per week, op donderdag, met zijn Theresa komen vrijen. Hij stak ook dikwijls een handje toe in de bakkerij. “Vooral met de kermis was het razend druk. Dan moesten er vele pistolés , koffiekoeken en taarten gebakken worden. En dat moest allemaal met de hand gevormd en gevuld worden”.

Maar om te kunnen trouwen moest Jos wel een echte job vinden. Dat was niet ver te zoeken in Rijkevorsel: zoals zo velen ging hij naar de steenfabriek. Daar werd hij stoker aan de ovens, een zwaar en vuil werk. Maar begin jaren 70 stopten één na één de steenbakkerijen en Jos moest uitzien naar iets anders. En zo werd hij

autocarbestuurder bij het welgekende busbedrijf Verhoeven en dat meer dan 30 jaar. “Ik heb zo heel Europa afgereisd en ook naar Turkije en Marokko. Dat kwam zo: toen hier de koolmijnen dicht gingen, konden de gastarbeiders met een gouden handdruk en een premie voorgoed terug naar hun thuisland . Er was een akkoord met het bedrijf Verhoeven om deze mensen daar te brengen. En dat hebben we dan in verschillende keren gedaan, een reis van 4 dagen heen en 4 dagen terug; wel met 2 chauffeurs maar de hele tijd rechtop in de zetel. Het enige wat in zo’n bus te vinden was, was een radio en een stuur, zei ik altijd. Het moeilijkste was om de weg te vinden in die landen waar de plaatsnamen in een andere letter werden geschreven, dat vonden wij natuurlijk niet terug op onze landkaarten. Dan kozen we het woord dat er meest op geleek en zo geraakten we toch altijd weer thuis. De euro bestond toen ook nog niet en we moesten dan 7 verschillende soorten geld meenemen om door al die landen te rijden plus dan nog dat urenlange wachten aan de grens”

Met de toeristenbus Na die reizen met de gastarbeiders en hun familie, is Jos met de toeristenbus gaan rijden, naar allerlei bestemmingen maar vooral naar Benidorm. Eén keer is hij daarbij overvallen, in Parijs. Met het mes op de keel werd hij beroofd van al wat hij bij zich had. Nog steeds heeft hij daar nachtmerries van.

Thuisgekomen wachtte Theresa hem altijd op, hoe laat het ook was. Dan begonnen ze allebei aan het kuisen van de bus – een lastig karwei - vooral met die kauwgom overal . “Die was er met niks af te krijgen” zuchtte Theresa. Toen het roken werd verboden in de bus, was Jos een gelukkig man.

“Je kunt niet geloven hoe die stank overal in die

36 - JULI 2010

HOOGSTRATEN bus kroop, in de zetels, de gordijnen, zelfs in het plafond. Een nieuwe bus was op die manier na een half jaar een stinkend hol geworden”

Leerlingen lanceren raketten Bredaseweg 56 - 2322 Minderhout Tel./Fax 03-315 75 36 Woensdag en donderdag gesloten

8000 sigaren per dag Jos en Theresa trouwden op 28 juni 1960 en gingen wonen in de ouderlijke boerderij van Jos. Al gauw konden ze beginnen te denken aan een nieuw eigen huis naast die boerderij maar het duurde toch tot 1965 eer ze konden verhuizen.

Theresa had toen een nieuwe job gevonden in de sigarenfabriek. Ze moest daar vooral cigarillos rollen en ze was een van de vlijtigste. “Ik rolde zo’n 7 à 8000 sigaarkes per dag en één keer had ik, en ook een ander meisje, er 10.000 gerold.

Maar dat is bij die ene keer gebleven.” Theresa had zo’n goede reputatie als sigarenrolster dat ze, toen de fabriek zijn deuren moest sluiten, zij wel op 4 à 5 plaatsen gevraagd werd. Maar ze koos voor Adri in Westmalle waar kleine meubels gemaakt werden Ondertussen werden in het gezin twee kinderen geboren, Karine die nu in Hoogstraten woont en Guy die in Wortel zijn stek heeft gevonden en voor 3 kleinzonen heeft gezorgd.

“Toen de kinderen nog klein waren was het een heel drukke tijd hier omdat Jos zo’n lange dagen maakte en ik ook uit werken ging. Toen we eindelijk een wasmachine konden kopen was ik heel blij. We hadden daarvoor gespaard met franken van 1 en van 5, een hele “dame Jeanne” vol en toen die brak onder het gewicht, zijn we meteen de wasmachine gaan kopen”

Naar Hoogstraten Maar nu is de tijd van sparen voorbij. Nu ze allebei in de 70 zijn, vonden ze het tijd om ergens anders te gaan wonen, midden in het dorp en niet meer in de uithoek. Ze verkochten hun huis en boerderij in Rijkevorsel en trokken naar Hoogstraten. Daar werden riante appartementen gebouwd, midden in het centrum. Hun keuze viel op één dat toen nog maar op plan bestond maar nu wonen ze er en met volle goesting. “Nooit heimwee gehad naar ons geboortedorp.”

Ze vullen hun dagen met wandelen, vriendenbezoek, soms fietsen of toeren met de auto. Theresa heeft een uitgebreide verzameling blikken dozen met afbeeldingen van ons koningshuis. Fier vertelt ze:” Ik heb er 90 verschillende en ook foto’s en borden met de leden van de koninklijke familie erop. Ik ben al jaren bezig met de verzameling en we zijn ooit tot aan de Franse grens gereden om ze te zoeken …”

Keuken open 11.30-21.30 u - Zondag van 11.30-21.00 u.

210

Gedicht van De Maand echtscheiding Zwijg mij! Minutenlang het kaakgebit zo bruin haar hals en rovig aaien de schouders veren strak

HOOGSTRATEN - Leerlingen van de wetenschappelijke ASO-richtingen van het Klein Seminarie van Hoogstraten werden door hun leerkrachten uitgedaagd om raketten te bouwen die voortgestuwd worden door waterkracht. Tijdens de middagspeeltijd werd een wedstrijd georganiseerd. De bedoeling was om de raketten zo ver mogelijk te laten vliegen. Heel wat leerlingen en personeelsleden van de school zakten af naar de sportterreinen om de verschillende ploegen aan te moedigen. De rakettenbouwers zorgden in ieder geval voor spektakel. Eén van de raketten haalde zelfs een afstand van 78 meter! (AO)

hij kuiten open langzaam gezogen tot de voet en ongenaakbaar weg en tussenbeiden armen, benen van wat was en wat ze worden.

R. Servaes

We wensen hen allebei nog vele jaren. (jof)

200

JULI 2010 - 37

HOOGSTRATEN

Vier finalisten in de Wiskunde Olympiade Nieuws uit de Bib

HOOGSTRATEN – Dit jaar namen 25 leelingen van de 2de graad van het Instituut Spijker deel aan de Junior Wiskunde Olympiade. Vier van hen behaalde de finale, wat zeer uitzonderlijk is.

Uiteindelijk behaalde Thorvald Dox de tweede

en Gerwin Dox de derde plaats. Van de derde graad namen er 38 leerlingen deel. Negen ervan behaalden de tweede ronde. Eén op vier, terwijl er normaal maar één op negen doorstoot naar de tweede ronde. (fh)

Zomersluiting HOOGSTRATEN: Maandag 12 tot en met woensdag 21 juli MEER: Woensdag 21 juli Woensdag 18 tot en met 27 augustus MEERLE: Juli: di 6 en za 10 juli Dinsdag 10 en zaterdag 14 augustus Meersel-DREEF: Zaterdag 10 en 17 juli, woensdag 21 juli en zaterdag 24 en 31 juli Zaterdag 7, 14, 21 en 28 augustus MINDERHOUT: Maandag 26 en donderdag 29 juli Maandag 2 en donderdag 5 augustus WORTEL: Vrijdag 16 tot en met 23 juli Woensdag 18 en vrijdag 20 augustus Tijdens de maanden juli en augustus is er geen Koffiekrant!

Denk aan ons vakantieaanbod

Een foto met de vier finalisten. V.l.n.r.: Kasper Daemen, Thorvald Dox, Justine Vermonden en Gerwin Dox.

Kinderboerderij in de gemeenteschool was grandioos succes

Op reis, of gewoon thuis? Een goed boek mag niet ontbreken!

In onze catalogus www.hoogstraten.bibliotheek. be vind je leessuggesties via de aanwinstenlijsten van thrillers, sprinters (heel recente romans), strips, DVD’s, games of jeugdboeken die we aanbieden op onze homepage.

We hebben een gevarieerd aanbod cd’s en luisterboeken (jeugd en volwassenen) in de bib, ideaal voor die lange autorit.

Ook op www.iedereenleest.be kan je leestips van enthousiaste lezers vinden.

Wens je een vakantieregeling, meld je dan aan de balie vooraleer je de boeken inschrijft.

Een vakantieregeling duurt maximum 2 maanden en geldt enkel voor boeken, luisterboeken en strips.

Ken uw buren, ken uw dorp

lees De Hoogstraatse Maand 38 - JULI 2010

HOOGSTRATEN - Onder een stralend zonnetje, genoten de kleuters van de gemeenteschool op zaterdag 12 juni van de open tuindag in hun kinderboerderij.

Aan de vele tekeningen en foto’s die de school sierden, kon je zien dat er vooraf in de klassen al heel wat gebeurde rond het thema dieren. Er werd een wandeling gemaakt naar de tuin van vake Cel, de kleuters maakten een ritje met paard

en kar, brachten een bezoek aan de boerderij, tuinkers gezaaid, aardappelen geplant, … En op zaterdag mochten alle kleuters hun huisdier mee naar de school brengen. Ook de ‘echte’ tractor van de papa van Sam was van de partij.

Vele ouders brachten samen met hun kleuter een bezoek. Spijtig was het maar voor één dagje, want als het aan de kinderen lag, was er alle dagen een kinderboerderij. (JV/red)

HOOGSTRATEN

Maar liefst 280 lopers van het Seminarie

HOOGSTRATEN - Woensdag vond de 25ste editie plaats van de Hoogstraatse stratenloop.

Ook het jarige Klein Seminarie was in grote getale en opvallend aanwezig.

school luister bij te zetten, was het de bedoeling om met minstens 175 leerlingen, leerkrachten, personeelsleden of ouders aan de start te komen van de stratenloop.

2010 is een echt jubileumjaar met 800 jaar Hoogstraten, 25 jaar stratenloop en 175 jaar Klein Seminarie. Om de verjaardag van de

De respons was bijzonder groot, want 280 lopers schreven zich via de school in. Alle deelnemers van het Klein Seminarie droegen een groen T-

shirt. Voor de talrijk opgekomen toeschouwers leverde de aankomst van deze groep in ieder geval een indrukwekkend beeld op.

Tussen de Seminarielopers zaten enkele wedstrijdlopers, maar het merendeel maakte er in de eerste plaats een gezellige en deugddoende sportgebeurtenis van. (AO)

Bisschoppelijk bezoek aan Klein Seminarie

HOOGSTRATEN - Johan Bonny, de bisschop van het bisdom Antwerpen, vereerde het Klein Seminarie van Hoogstraten op 27 mei met een bezoek. De bisschop nam daarbij actief deel aan een les godsdienst in 6EWIa, met godsdienstleraar Eric Stevens. De bisschop ging open en op een onderhoudende manier in op de vragen van de leerlingen over religie en over de kerk. Hij volgde ook een les godsdienst van Ellen Speltinckx in 3HW. Voor de leerlingen en de bisschop werd het een boeiende ervaring. Na de lessen onderhield de bisschop zich ook met de inwonende priesters van onze school. Het bezoek is een eerder uitzonderlijke gebeurtenis. Normaal vindt de bisschop niet de tijd om veel schoolbezoeken af te leggen. Omdat het Klein Seminarie 175 jaar bestaat, was er echter wel een aanleiding om een keer poolshoogte te komen nemen. (AO) JULI 2010 - 39

HOOGSTRATEN

Mouterijquiz

Regen als spelbreker voor Heilig Bloedprocessie

HOOGSTRATEN – Al voor de zesde maal organiseert het buurtcomité De Mouterijstraat haar algemene kennisquiz op vrijdag 23 juli. De quiz begint stipt om 20 uur en heeft plaats in de tent op het pleintje van de Mouterijstraat. Een ploeg mag maximum uit zes personen bestaan en het inschrijvingsgeld bedraagt 15 euro, ter plaatse te betalen. Inschrijven voor 11 juli bij het buurtcomité ‘De Mouterijstraat leeft!’, Mouterijstraat 4/1, 2320 Hoogstraten, telefonisch of per sms 0478 31 04 65 (telefoon buurtwerk) - karin.cotteleer@ocmwhoogstraten.be (red)

Fietsplezier MinderValiden

HOOGSTRATEN – Zondagvoormiddag 30 mei was het al vlug duidelijk. Door de weersomstandigheden kon de Heilig Bloedprocessie niet uitgaan. Dus greep men naar plan B: een verkorte versie in de St.-Katharinakerk. Een week later was het weer iets beter en ging de processie richting rusthuis. Een tegenslag voor de organisatoren, zeker in dit feestjaar. (fh)

Podiumplaatsen voor Basisschool Spijker

REGIO - De Katholieke Vereniging Gehandicapten, kortom KVG, richt regionaal fietstochten in die in hoofdzaak bestemd zijn voor mindervaliden. Bart Van De Mierop, tel. 0476 92 42 12, of via e-mail: kvgfietsgroep.bartvandemierop@ hotmail.com is hiervoor de verantwoordelijke.

Met deze fietstocht trekken we door ’t Gaverland op zaterdag 10 juli 2010.

Vertrekken om 9.45 uur te Hemiksem, einde rond 17 uur.

Opgelet !! Wees op tijd aanwezig aan het vertrek want om 10.15u maken we gebruik van de veerboot!!

Er zijn 2 rolstoeltoegankelijke tochten uitgestippeld doorheen het Gaverland: een grote van 50 km en een kleine van 20 km. We eten ‘s middags in Hoboken.

Deelname aan de tocht is gratis.

Meer informatie en inschrijven kan tot 2 juli 2010 bij Bart Van de Mierop.

De volgende activiteiten van deze fietgroep kan je noteren in je agenda op datum van: zaterdag 21 augustus: omgeving Schoten zaterdag 18 september: omgeving Lier zaterdag 5 februari ‘11: winteractiviteit (fs)

HOOGSTRATEN - Op deze foto ziet u de winnaars van de Basisschool Spijker tijdens de stratenloop met de Heilig Bloedfeesten.

V.l.n.r. Jorik Scholten (3A), Witsen Meeusen (3A), Anne-Sophie (2B) Hélène Wouters (6B) ontbreekt op deze foto, maar behaalde eveneens een podiumplaats. (fh) BOEKHOUDING FISCALITEIT Meerdorp 72 2321 MEER Tel. 03/315.88.65 Fax 03/315.08.67 info@bfdg.be www.bfdg.be

40 - JULI 2010

184

HOOGSTRATEN

Vier generaties

IKO-laureaten in het Stedelijk Museum Hoogstraten HOOGSTRATEN - Ook dit jaar stellen de laureaten van het IKO tentoon in het Stedelijk Museum van Hoogstraten. De laureaten van de afdelingen tekenkunst, grafiek, schilderkunst, interieurvormgeving, beeldhouwkunst, fotografie en keramiek krijgen hierdoor de kans hun werk aan het grote publiek te tonen. De tentoonstelling loopt van 26 juni tot en met 1 augustus. Het Stedelijk museum is geopend van 14.00 tot 17.00u,van woensdag tot en met zondag.

Meer info: Stedelijk museum Hoogstraten, Begijnhof 9, 2320 Hoogstraten, tel.03 314 65 88 en museum@hoogstraten.be. (pvd/red)

Spijker maakt kennis met Miró

HOOGSTRATEN – Overgrootmoeder Maria Janssen verblijft nu in het rusthuis te Hoogstraten. Ook moeke Liliane Pemen en mama Inge Brosens zijn blij en fier met de kleine Imke Van Hemeldonck op de schoot van overgrootmoeder.

Gelmel

HOOGSTRATEN - De deuren van de kiesbureau’s waren al gesloten, maar toch trof onze fotograaf nog een plakteam aan dat naarstig campagne voerde voor hun heldhaftige lijsttrekker. Helaas is Gelmel de Viking niet verkozen, maar de verwachtingen voor de opvoeringen van de musical ‘Gelmel’ op 26, 27 en 28 november zijn hoog! Wie er net als ons bij wil zijn, kan tickets bestellen op www.musicalgelmel.be (mensen zonder internet kunnen terecht op de toeristische dienst). De eersten hebben de beste plaatsen! (ML/red)

HOOGSTRATEN - Een tentoonstelling van Miró in St.Jozef-Rijkevorsel…kindvriendelijk en bevattelijk… Wat een unieke gelegenheid om onze leerlingen te laten kennis maken met kunst!

De leerkrachten PO en Frans staken de koppen bij elkaar en maakten er een boeiend, vakoverschrijdend project van. Ook werd er aan de ecologische voetafdruk gedacht en pakten we het sportief aan. De ganse week van 31 mei tot 4 juni waren de weergoden ons gunstig gezind en reden we dagelijks met de fiets richting Aster Berkhofmuseum.

Onderweg kregen de leerlingen een routebeschrijving en instructies in het Frans. Ter plekke volgde een deskundige uitleg door Stijn van Gestel en de juf PO. Daarna konden de leerlingen de tentoonstelling verder spelenderwijs en “ en français “ ontdekken.

Het werd een culturele, kindvriendelijke voormiddag. We sloten af met een picknick onderweg. Voldaan keerden we schoolwaarts ! En onze leerlingen…die hebben er deugd van gehad en zijn zeker geprikkeld om tijdens de vakantie ook eens een museumbezoekje op het programma te zetten!...(red)

JULI 2010 - 41

HOOGSTRATEN

Gezonde week HOOGSTRATEN - Naar jaarlijkse gewoonte was het weer “Gezonde week” in het ASO Spijker .

Ondanks het eerder frisse weer voor de tijd van het jaar gingen de gezonde tussendoortjes vlot van de hand.Er werden zomaar even 120 kg aardbeien, 72 kg appels , 40 kg tomaatjes en 90 komkommers verkocht .Lag het aan de derdejaars economie die vol enthousiasme de lessen marketing in de praktijk omzetten of was het gewoon keitof om samen gezond te doen ? Wellicht was het een combinatie van beide ! In ieder geval een geslaagd initiatief . (red)

Taaluitwisseling

HOOGSTRATEN - In het begin van vorige maand bracht een delegatie van het Klein Seminarie een bezoek aan het Institut Saint Joseph in Carlsbourg (provincie Luxembug). De groep bestond uit leerlingen uit het vierde, vijfde en zesde jaar en enkele leerkrachten. In het begin van het schooljaar bezochten de scholieren uit Wallonië het Klein Seminarie en de leerlingen met wie ze in de loop van het schooljaar corresponderen.

Het Klein Seminarie van Hoogstraten heeft al sinds 1981 een taaluitwisselingsproject met het Institut Saint-Joseph in Carlsbourg. Leerlingen brengen drie dagen lang een bezoek aan hun pennenvrienden in Carlsbourg, en de Franstaligen brachten dus eerder al een tegenbezoek.

Het project werd vorig jaar geselecteerd voor het Prins Filipfonds en mag daarom rekenen op een financiële tegemoetkoming. Patrick Lizon is één van de drijvende krachten achter de taaluitwisseling. “Het Prins Filipfonds heeft als doel om

42 - JULI 2010

de drie Gemeenschappen van België dichter bij elkaar te brengen door de dialoog te bevorderen, Gemeenschapsoverschrijdende projecten te steunen en originele initiatieven aan de andere kant van de taalgrenzen bekendheid te geven. Het taaluitwisselingsproject werd in 1981 opgestart door Frans Quirijnen en Jan Brosens, leerkrachten van het Klein Seminarie.. We beperken het aantal deelnemers bewust tot 25 leerlingen per school om organisatorische redenen.” De leerlingen verblijven bij gastgezinnen. In Carlsbourg en in Hoogstraten werken de leerlingen van beide scholen gezamenlijk een aantrekkelijk programma af.

Leren leven in een multiculturele samenleving begint in het eigen land. De leerlingen kennen hun landgenoten aan de andere kant van de taalgrens onvoldoende. Door hen te leren kennen, leren ze hen waarderen. Vaak kennen de leerlingen wel Frans/Nederlands, maar durven ze het niet gebruiken. Wanneer ze deze talen met leerlingen

van hun leeftijd kunnen spreken, slagen ze er vaak in hun schroom te overwinnen: fouten maken ervaren ze niet langer als erg, vooral niet als ze merken dat zowel Nederlandstaligen als Franstaligen soms grappige uitspraken kunnen doen.

De leerlingen maken kennis met een andere cultuur (eetgewoontes, ontspanning, schoolcultuur) en met een ander gezin (zowel in Vlaanderen als in Wallonië verschillen gezinnen en hun levensgewoontes soms erg van elkaar). Ze leren zich hieraan aanpassen en leren de verschillen zien.

De uitwisseling bevordert ook hun zelfredzaamheid. Ze leren zich met de trein te verplaatsen, zijn voor elkaar verantwoordelijk, leren zich te gedragen in de trein.

De andere activiteiten op school zijn meestal klasgebonden. Bij de taaluitwisseling werkt men klasoverschrijdend. Zo maken leerlingen kennis met leerlingen van andere klassen en vormen vaak een nieuwe vriendenkring.

HOOGSTRATEN

Fotolassers in de prijzen HOOGSTRATEN - Het is een vaste gewoonte voor VITO om deel te nemen aan de jaarlijkse GRAM-wedstrijd, ingericht door de bedrijfswereld om handenarbeid terug in de kijker te stellen.

Deze denktank van ondernemers in combinatie met mensen uit het onderwijs richten zich daarom ook tot de leerlingen uit het technisch en beroepsonderwijs. Via projecten in het zevende jaar van de beroepsafdeling kunnen leerlingen zich meten in vakbekwaamheid en in de vaardigheid om hun werk aan een jury te presenteren.

VITO Hoogstraten diende dit jaar twee projecten in.

Enerzijds was er de bouw van de glazen kapel van kunstenaar Luc Van Soom op de site van het Begijnhof van Hoogstraten in het kader van 800 jaar Hoogstraten. Met 10.000 flessen bouwden de leerlingen van het zevende specialisatiejaar Bouw (BRB7) er een prachtig glazen kunstwerk. Net zoals de honderden bezoekers van deze tentoonstelling keken ook de juryleden hun ogen uit.

Twaalf fiere lassers vóór hun werkstuk met de tweede plaats in de GRAM-wedstrijd 2010

Daarnaast was er het laswerk van het zevende jaar opleiding Pijpfitten-Lassen-monteren. Deze leerlingen werkten een ganse pompinstallatie in mini-formaat uit. Een mooi staaltje vakmanschap waarbij een installatie uit de nijverheid in miniformaat werd nagebootst.

De jury kwam op dinsdag 1 juni ter plaatse het resultaat bekijken en was onder de indruk van het geleverde werk maar vooral ook van de vakkundige uiteenzetting door de leerlingen zelf.

“Na vijf dagen doorkruisen van de provincie en

het bezoeken van de talrijke projecten zijn wij tot de bevinding gekomen dat VITO Hoogstraten zich bij de top van het technisch onderwijs bevindt. Zeer gedegen vakopleiding, sterke kennis op vakgebied maar ook in algemene vakken gekoppeld aan een sterke ploeggeest en een warme teamspirit. Het is misschien een niet zo’n gewone vraag voor grote mannen zoals jullie, maar ik zou jullie willen voorstellen vanavond jullie ouders eens stevig te knuffelen als dank omdat zij jullie naar VITO gestuurd hebben. Met deze opleiding

en deze kennis ligt er voor jullie een mooie toekomst klaar.” Aldus de voorzitter van de jury die hierbij plechtig de tweede prijs van deze prestigieuze GRAM-wedstrijd mocht overhandigen. Het scheelde slechts een half procentje van de stilletjes gedroomde of gehoopte eerste plaats. Het waren terecht 12 fiere jonge mannen die voor de camera van RTV poseerden. Nog enkele weken en het echte beroepsleven kan aanvangen. Zij zullen waarschijnlijk nog lang met trots terugkijken op deze mooie prestatie.

Acht nieuwe Ridders in de Orde van Malta

HOOGSTRATEN – “In naam van de Luitenant-Grootmeester van de ‘Orde van Sint-Jan van Jeruzalem, hospitaalridders’ en als prior van het Prioraat van de Lage

Landen sla ik u tot Ridder-Hospitalier. Zo wordt gij voortaan blijvende dienaar van de armen en getuige van uw geloof in Jezus Christus”.

Met die woorden werden op 20 juni, in de begijnhofkerk, acht nieuwe leken tot ridder in de Orde van Sint-Jan van Jeruzalem, Hospitaalridders geslagen.

De Souvereine Militaire Hospitaal Orde van Sint Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta (ook wel Orde van Malta) is een internationale Rooms-katholieke ridderorde met een soevereine status, maar zonder eigen grondgebied. De Maltezer orde is één van de oudste nog bestaande ridderordes en heeft sinds de tijd van de Kruistochten een bijzondere plaats de Europese geschiedenis. De Orde van Malta heette aanvankelijk de Orde van Sint-Jan of Johannieterorde, een naam die tegenwoordig nog wordt gevoerd door de protestants geworden afdelingen. De Maltezer Orde kent ruim 12.000 katholieke leden, zowel geestelijken, Europese adel als niet-adellijken uit vele landen. Zij houden zich bezig met liefdadigheidswerk in eigen land en noodhulpverlening over de hele wereld.

De orde vond haar oorsprong in een hospitaal in Jeruzalem dat gewijd was aan Johannes de Doper.

Sindsdien is Johannes de Doper de schutspatroon van de orde en is zijn kerkelijke feestdag, 24 juni, de “nationale” feestdag.

JULI 2010 - 43

HOOGSTRATEN

Druk voorjaar voor de Ghesellen van de Aardbei HOOGSTRATEN – Het jaarprogramma van het Hertogelijk Genootschap telt een aantal tradities, o.a. de verkoop van de eerste aardbeien van het nieuwe seizoen, het bezoek aan het koninklijk paleis in Brussel en aan het provinciehuis in Antwerpen. Dit jaar kwam daar nog een bezoek bij aan het hoofdkwartier van de Europese Unie in Brussel. Zowel Koning Albert II als Gouverneur Cathy Berx en ook Herman Van Rompuy, Voorzitter van de Europese Raad, waren bijzonder opgetogen over de kwaliteit van de Hoogstraatse aardebeien.

Een andere jaarlijkse traditie is de AardbeiTour via Hoogstraten naar Schilde op de derde zaterdag van mei met o.a. een deelname van oud-wielrenners, sponsors en vrienden van de vzw Anautica, een tehuis voor gehandicapte jongeren dat volledig gefinancierd wordt met giften en schenkingen.

De Ghesellen zorgen daar voor een plechtig moment waarbij enkele belangrijke sponsors eens extra aandacht krijgen.

Traditiegetrouw brengen de Ghesellen van de Aardbei elk jaar tijdens de maand mei (ook aspergetijd) een bezoek aan het OCMW-Woonzorgcentrum. Alle bewoners van het rusthuis ontvangen dan in hun kamer of in de eetzaal een doosje Hoogstraatse aardbeien. De OCMW-voorzitter was dit jaar zijn Ghesellen-kledij niet vergeten en kwam ook helpen.

Al voor de derde keer trokken enkele Ghesellen van de Aardbei voor vier dagen naar de Promaude, een beurs/markt van en voor Franse en Europese streekproducten van bijzondere kwaliteit. De Promaude is een evenement tijdens het pinksterweekeinde in Lézignan-Corbières, de streek van Narbonne (Zuid-Frankrijk). Duizenden bezoekers proefden en kochten Hoogstraatse aardbeien en vroegen: ‘Jullie komen volgende keer toch weer?’

Nu kunnen de Ghesellen een tijdje rusten en wat bekomen van de vele emoties en inspanningen.

Maar op zondag 26 september zijn ze er weer tijdens Hoogstraten kermis, de Vlaamse Gildendag en de Aardbeikoers. (js)

44 - JULI 2010

GOUD IN HOOGSTRATEN Stan Van Huffel en Jeanne Michielsen

Kasteelvrienden

Gevangenisdeuren hebben geen geheimen

Tijdens de meimaand 1960 viel de familie Van Huffel uit de Gelmelstraat in kosten. Niet alleen zoon Fons stapte in het huwelijksbootje maar ook zoon Stan had de ware gevonden in Jeanne Michielsen van “De Kleine Pint”. Op 21 mei 1960 vaarden zij af voor een tocht die nu reeds vijftig jaar duurt. Een proficiat en een bezoek is dan ook op zijn plaats.

De Kleine Pint

Van wandelen komt wat anders

Dit is de naam van de hoeve (ergens in de Moerstraat) waar Jeanne op 11 september 1939 geboren werd als tweede in een rij van zes kinderen.

Tot haar grote spijt heeft zij haar ouders niet zo lang gekend want beiden zijn zij vroeg overleden. Dankzij de hulp van de grootouders konden zij op de boerderij blijven wonen en konden de kinderen bij elkaar blijven. Maar alras ging zij als dienstmeid inwonen bij een dokter in Malle.

Zij leerde er het huishouden doen maar hier ontstond ook de liefde voor het handwerk. Iets wat zij jaren later, nu dus, nog blijft doen.

Ergens in 1958 leerden Stan en Jeanne elkaar kennen. Tijdens gezamenlijke wandelingen ontstond iets moois. Na anderhalf jaar durfde Stan het aan om Jeanne ten huwelijk te vragen. Tot zijn vreugde zei zij “ja” en zo is het gekomen dat zijn op 21 mei 1960 hun bootje van de kant duwden en op lange omvaart vertrokken.

In de loop van de jaren, die daarop volgden, raakte het bootje stilaan voller en voller. Eerst kwam Herman piepen (1961). Daarna volgde Dominique (1962) gevolgd door Eddy (1965) en Patrick (1970). Daarmee waren alle plaatsen bezet. Ondertussen hebben zij een grotere boot moeten kopen want 10 stuks kleinkinderen zijn de hoop komen vergroten. Toch zijn zij allen welkom in de Culemborglaan.

Als scheepshersteller naar de gevangenis Op 26 augustus 1935 werd Stan geboren in Hoogstraten. Stan volgde les aan de Hoogstraatse vakschool in de richting metaal. Zijn eerste job was als scheepshersteller op een werf in de haven van Antwerpen. Na zijn legerdienst deed hij examen als gevangenisbewaarder en werd aangenomen.

Zijn loopbaan begon hij in de gevangenis van St.Gillis om later via Merksplas in Hoogstraten, zijn thuishaven, te belanden. Hij werd er aangesteld als monitor metaalbewerking in het Penitentiair Scholingscentrum.

Meer dan huishouden alleen Jeanne is nooit uit werken gegaan. Wel hield zij er thuis een klein tuinbouwbedrijf op na en leverde zij uit eigen tuin en akker fruit en aardbeien aan de veiling.

Hoofdzaak bleef de zorg voor kinderen en later moest er op de kleinkinderen gepast worden.

Gelukkig was er ondertussen ook wat tijd om te gaan zwemmen en de kooklessen van KAV te volgen.

Althans voor Stan niet. De laatste 15 jaren van zijn loopbaan herstelde over gans België alle metalen poorten, ramen en celdeuren van de gevangenissen. Zij werk is te bewonderen van Aarlen tot in Brugge. Gelukkig hebben wij (en hopelijk ook niet u) ze al moeten bewonderen.

Voordien gaf hij nog les in fietsenmontage in de gevangenis van Hoogstraten.

In 1996 ging Stan dan op pensioen.

Voordien was hij al schatbewaarder van de Gelmelvrienden, de vereniging van de Hoogstraatse cipiers.

Kasteelvrienden Het was dan ook logisch dat Stan na zijn pensionering overstapte naar de “Kasteelvrienden”, de vereniging van de gepensioneerde cipiers en zich hier ook inzette als schatbewaarder.

Ook voor Jeanne waren en zijn De Kasteelvrienden een hechte vriendengroep. Regelmatig gaat men op uitstap of worden er kaartwedstrijden of fietstochten georganiseerd.

Natuurlijk kunnen zij dit ook doen bij OKRA waar kaarten nog steeds troef is en waar Jeanne zich kan uitleven in de hobbyclub. Daarnaast blijft zij nog steeds cursussen handwerk volgen.

Stan blijft bij zijn vogeltjes. Vroeger was hij nog natuurgids en nu is hij nog steeds lid van Natuurpunt. En dan is er natuurlijk nog de voetbal. Thuiswedstrijd van HVV worden zelden gemist. Mee op verplaatsing is minder van tel maar ook sjottende kleinkinderen moeten gevolgd worden.

Zo kabbelen zij rustig verder over het water op hun levenstocht en wij hopen met hen dat die tocht nog lang mag duren. (pdn)

JULI 2010 - 45

HOOGSTRATEN

RECHTZETTING

LEZERS SCHRIJVEN Religies Beste redactie,

800 jaar Hoogstraten - Door een technische fout zijn de credits van deze vorige maand verschenen foto weggevallen.

De mooie foto van het kampement van de Douanes Impériales werd genomen door Nic Hanne. De speciale kampsfeer werd bekomen door het tafereel met een Pentax 540 flitser op statief zijdelings te belichten. De camera zelf is een Pentax-K7. (lvr)

Verbouwen zonder aanvraag

LEZERS SCHRIJVEN Voor Maria Bleys

Met enige verbijstering het artikel omtrent “DE AHMADIYYA MOSLIM” gemeenschap in Hoogstraten gelezen in uw,voor het overige gewaardeerde blad.

Waar is de kritische zin van uw redacteur gebleven?

Vindt hij(zij) het normaal dat Mevrouw Bashir nog steeds geen Nederlands kent en haar man wel?Onwil of niet de gelegenheid ervoor gekregen?

Het dragen van de sluier en de boerka wordt heel eenvoudig afgedaan als een eigen keuze van de vrouw en nog wel voor haar eigen goed en ter bescherming van haar zelf.

Op het eind van het verhaal wordt er lekker gegeten.Weliswaar zonder moeder Fozia en de dochters want die hadden al vroeger gegeten...

Is dit een louter naïef artikel of een hang naar exotisme?

Ik verwacht van uw blad en zijn medewerkers een beetje meer kritische zin,ook in deze meer delicate zaken.En,zoals de ondertitel zegt,”wederzijds respect”. Kan uw redactie eens nadenken over respect voor de vrouw in de moslimgemeenschap ? Missschien eens een moslima aan het woord laten zonder de bevoogding van (o.m.)

Belgische mannen? een trouwe lezeres,

Mia Timmerman Gij waart gehouwen uit arduin robuust en recht van zinnen.

Gij kwaamt en gingt van mens tot mens. Rechtuit van binnen.

Het leven was dàn hard, dàn zacht.

Gij wist van werken, wanten.

Ge spraakt met ieder op uw pad.

Gij spraakt met alle klanten.

In ’t rusthuis, vroeger in ’t café, waar gij geluisterd naar verhalen, zo eindelijk, en echt wel moe, wist van hen alle kwalen.

En Maria was ooit mijn buur. ‘k Heb vader nog geweten.

En broers en zussen, allemaal. ’t Was vroeger werk en zweten.

HOOGSTRATEN – Als je vreest dat je geen toelating zal krijgen, kan je best geen bouwaanvraag indienen. Zo redeneerde de eigenaar van de Gouden Toets, die op een blauwe maandag de mooie etalage van zijn winkel verving door een groot raam. Het pand staat niet op de lijst van beeldbepalende gebouwen, maar omwille van de omgeving zou een beoordeling door de Stedelijke Werkgroep Bouwkundig Erfgoed op zijn plaats geweest zijn. Bij zo’n overtreding kan of mag enkel de politie optreden… maar die moet dan toevallig wel de juiste kant uitkijken. (fh)

46 - JULI 2010

Op steen en beitel en arduin.

Zeven kinders in getale, wist vader Bleys en moeder Schrijvers: dit willen wij ten male; dat het ons goed gaat in gewin.

May heeft problemen steeds geklaard. ’t Was werken onder harde maat.

Ik wens Maria schone vaart !

31/5/’10 R. Servaes

Nota van de redactie Mevrouw Timmerman, uw grieven over het artikel “Met wederzijds respect” begrijpen we niet goed. Het gaat hier toch om een interview waar de geïnterviewde vrijuit zijn mening mag zeggen. Dat dit een andere mening is dan de uwe, of de onze misschien, doet hier niet ter zake. Wij stellen vragen en de mensen antwoorden, zo simpel is dat. Wij van de redactie zijn de familie Bashir dankbaar voor hun gastvrijheid en het openhartig gesprek dat we met hen hadden.

En tenslotte, u bent toch ook voor die fameuze “vrijheid van meningsuiting”, of niet soms?

In alle (h)eerlijkheid In alle eerlijkheid vraag ik te kennen Wat 8 eeuw aan historie dan wel omvat Maar in alle heerlijkheid wil ik betogen Dat de glans en zwans rond onze stad die 8 eeuw mooi samenvat

Kenneth Swaenen

MEERSEL-DREEF

Meerselmolen 100 jaar MEERSEL-DREEF - In al het feestgedruis rondom het 800-jarig bestaan van de stad Hoogstraten, vindt nog een kleiner feest plaats, maar historisch gezien ook belangrijk, zeker voor Meersel-Dreef!

De Meerselmolen bestaat in 2010 in zijn huidige vorm namelijk 100 jaar!

De geschiedenis In 1382 wordt de Meerselmolen voor het eerst genoemd, het zal in die tijd slechts een kleine molen zijn geweest verscholen in het toenmalige moerasachtige gebied.

De molens in die tijd waren in hout opgetrokken, een basishoutconstructie met daartussen vlechtwerk van wilgentenen, bestreken met leem, en een strodak.

Wanneer de Spaanse troepen tijdens de 80-jarige oorlog (1568 tot 1648 ) een spoor van vernieling achterlaten (tussen 1574 en 1603 ) blijft de molen als bij wonder gespaard, maar wanneer de onlusten terug uitbreken na het 12-jarig bestand moet ook de Meersel-molen eraan geloven.

De watermolen bevindt zich op Spaans bezet gebied en zal om die reden in 1624 vernield worden omdat de (eigen ) Staatse troepen alle belangrijke bevoorradingspunten (zoals ook molens) willen vernietigen.

De molen is een jaar later terug opgebouwd, maar brandt af in 1668 waarna de molen waarschijnlijk in steen opnieuw wordt opgetrokken.

Wederom in 1809 wordt de molen tijdens een hevig onweer door de bliksem getroffen, brandt weer af en wordt enkele jaren later weer opgebouwd.

Op 19 april 1910 is het weer raak, de rode haan kraait, de molen brandt voor de derde keer af!

De toenmalige eigenaar Victor Rommens bouwt de molen in geen tijd weer op en zo zijn we in het kort aangeland bij de huidige molen en dus bij het 100-jarig jubileum van de Meerselmolen.

Tijdens de festiviteiten in Meersel-Dreef rondom het 800-jarig bestaan van de stad Hoogstraten, zal de Meerselmolen proberen 100 jaar terug te kijken door middel van een expositie in woord en beeld in de molen zelf.

Het feestprogramma Het programma ziet er als volgt uit: ZATERDAG 10 JULI van 10.00 tot 17.00 is de molen open voor een bezichtiging en voor een tentoonstelling.

Er komt een delegatie van het HMCK (Historische Machine Club Kempen). Zij komen hun materiaal demonstreren dat bij de molen van toepassing is.

Er is een prijsvraag voor de kinderen, bij inlevering van de juiste antwoorden is er natuurlijk een verrassing.

De jarige Meerselmolen op een oude postkaart: de karakteristieke uiterlijkheden van de molen zijn gelukkig onveranderd gebleven. (archief JJ)

Zorg dat u op tijd bent voor de onderstaande activiteiten: 13.30 - Fanfare Voor Eer en Deugd musiceert aan de watermolen 14.00 - Vertrek eerste historische wandeling 14.30 - Vertrek tweede historische wandeling 16.00 / 17.00 - aankomst wandelingen aan het klooster LET OP, schrijf op tijd in voor de wandeling langs de geschiedenis van Meersel-Dreef want de plaatsen zijn beperkt.

De duurtijd van de historische wandelingen bedraagt ongeveer 2 uur.

Inschrijven bij guy.muesen@telenet.be.

ZONDAG 11 JULI: de molen is geopend van 10.00 tot 17.00 uur.

Op deze dag kan ook nog de tentoonstelling bezocht worden.

Tijdens uw verblijf aan de watermolen kan er in de serre een koffie met huisgemaakte appeltaart of een molenmuffin besteld worden. Op het terras kan men ook genieten van een heerlijk koel drankje.

Zelfgemalen biologisch tarwemeel en meelmixen geschikt voor de broodmachine zijn eveneens verkrijgbaar in de molen.

Bent u nieuwsgierig en wilt u meer weten over de molen?

Bezoek de website www.meerselmolen.be of www.meerseldreef.be om op de hoogte te blijven van het programma en de data.

U bent in ieder geval van harte welkom bij molenaar Han Snel. (HS/JJ)

Wandel mee door de geschiedenis van Meersel-Dreef MEERSEL-DREEF - Wist u dat de Dreefse watermolen al meer dan 600 jaar bestaat? Kent u de historie van onze Lourdesgrot? Wist u dat het prachtige klooster door Nederlanders is gesticht? En dat de laatste restanten van de stoomtram Hoogstraten-Rijsbergen in Meersel-Dreef te vinden zijn? De antwoorden op deze vragen en nog meer prachtige verhalen kan u vernemen tijdens de historische wandeling door MeerselDreef op 10 juli. Want de viering van 800 jaar Hoogstraten mag niet alleen gaan over de â&#x20AC;&#x2DC;stadâ&#x20AC;&#x2122;, maar ook over de mooie dorpjes erbuiten.

Meersel-Dreef, het kleinste dorp van de fusiegemeente heeft een waardevolle en boeiende geschiedenis en veel van die geschiedenis is vandaag nog te bekijken. Tijdens de historische wandeling trekken we o.a. langs de watermolen,

de Sint-Luciakapel, de Lourdesgrot, het kasteel Rommens, de grensovergang en natuurlijk het Kapucijnerklooster. De wandeling vertrekt bij de watermolen in twee etappes, eentje om 14 uur en eentje om 14u30. Vanaf 13u kan u bij de watermolen al terecht voor een bezoekje aan dit unieke monument. De fanfare is erbij voor een muzikale noot.

U kan enkel deelnemen als u op voorhand inschrijft. Schrijf op tijd in, want de plaatsen zijn beperkt. Inschrijven bij guy.muesen@ telenet.be Datum: 10 juli, vertrekuur: 14 en 14.30 uur, duur: ongeveer 2 uur, plaats: Meerselmolen, Dreef 2

JULI 2010 - 47

MEERSEL-DREEF

GOUD IN MEERSEL-DREEF Albert Van Opstal en May van der Velden Feitelijk is de titel niet juist maar Albert en May hebben besloten om, na bijna een heel leven op Meersel-Dreef te hebben gewoond, alsnog te verhuizen naar een gezellig appartement in Hoogstraten om alles dicht bij de hand te hebben, zoals zovelen dat doen. Maar eens Drevenier, altijd Drevenier, daarom “Goud in MeerselDreef”.

Hoe het begon Albert werd in 1938 op het Heieinde als 6de zoon geboren van een gezin van 12 kinderen van Corneel Van Opstal en Rosa Verschueren, hij was een tweeling met zijn zus May. May kwam als 4de van de 12 kinderen, ook in 1938, ter wereld als dochter van Jan van der Velden en Maria Hermans uit het Nederlandse Strijbeek, net over de grens.

Al jong, ze waren nog maar 14 jaar, hebben zij elkaar leren kennen tijdens het schaatsen op het Rondven in Strijbeek.

Zij bleven elkaar trouw en een huwelijk op 14 mei 1960 in een tent naast haar ouderlijk huis was het resultaat van hun liefde.

Eerst woonden ze nog even in Hoogstraten en in Meerle maar in 1967 hebben zij hun eigen huis gebouwd op het Geiteneinde te Meersel-Dreef.

Het was een vruchtbaar huwelijk, met vijf kinderen als resultaat: Marij (1961), Diane (1963), Ruud (1964), Rob (1967) en Johan (1969), die samen reeds voor 10 kleinkinderen zorgden.

Albert heeft o.m. 10 jaar bij Tomado gewerkt, maar voor de rest altijd in de bouw als metselaar.

Ondertussen was hij ook 50 jaar lid bij de Fanfare voor Eer en Deugd, eerst de trommel en daarna de tuba.

May werkte wel eens in de tuinbouw, maar als moeder van een gezin van 5 kinderen had zij meer dan de handen vol met huishoudelijke taken.

Ongeveer 20 jaar geleden heeft zij nog 2 hartkleppen moeten laten vervangen, en later nog eens 1, maar daar is nu niet veel meer van te merken.

De jonggehuwden op hun trouwdag, kijkend naar de onzichtbare toekomst.

En hoe het verder gaat In 2004 hebben zij dan beslist om het rustiger aan te gaan doen en zijn zij naar een leuk appartement verhuisd in de Lindendreef. Zij hebben nu meer tijd voor hun hobby’s: puzzelen, sudoka’s, cryptogrammen, lezen, wandelen, enz.

Hun gouden bruiloft hebben zij op een heel bijzondere manier mogen vieren. Eerst een dankviering in de St Luciakapel, met Pastoor Toon, broer van May, als voorganger. Nadien werden een 70-tal gouden ballonnen met een kaartje opgelaten en ondertussen zijn hiervan 10 kaarten

De prachtige groepsfoto met kinderen en kleinkinderen: de bekroning van 50 jaar huwelijk.

48 - JULI 2010

reeds terug gestuurd met de nodige gelukwensen vanwege de vinders van deze kaartjes. Nadien met de hele familie naar Antwerpen, lunchen op de kaai met champagne, vervolgens naar het Zilvermeer in Mol, net zoals vroeger toen de kinderen klein waren, om ‘s avonds te eindigen met een diner in Beerse. Later volgde dan een geweldig familiefeest bij Versmissen, als slotakkoord van 50 jaar huwelijk.

Zij hebben het nu in Hoogstraten samen geweldig naar hun zin en zoals het er nu bijstaat hebben zij nog veel schone jaren voor de boeg. (JJ)

MEERSEL-DREEF

Kermisspelen

â&#x20AC;&#x2122;t Dreefke is een bouwwerf

MEERSEL-DREEF - Het wordt zomer en dan is er in Meersel-Dreef bij het inzetten van het bouwverlof steevast kermis.

Dit jaar staat dat op de kermisfoor volledig in het teken van het reuzenrad naar aanleiding van 800-jaar stadsrechten van Hoogstraten.

Daarnaast is er op maandag 12 juli en op dinsdag 13 juli weer de vertrouwde en onovertroffen kermisspelen tussen de gebuurten Meersel, DreefMidden, Moleneinde, Geiteneinde en Heieinde.

Deze sportieve competitie brengt elk jaar het hele dorp op de been.

MAANDAG 12 JULI We komen samen bij cafĂŠ De Dreef om 13.00 uur, daarna gaan we via De Zevenster, Brouwershoeve en Jansen&Jansen, om uiteindelijk bij Moskes de prijsuitreiking te houden.

Volgende spelletjes komen ondertussen aan de beurt: vlegelhangen, planklopen, penaltyâ&#x20AC;&#x2122;s trappen, watermolenspel, paapgooien, golfspel, lunchspel, eispel en waterhoofdspel. Ondertussen zullen weer 2 niet-gekende opdrachten ter plaatse moeten worden uitgewerkt. En zoals altijd is het een leuke bende, met hier en daar wat kwaai-jongens-streken, maar dat hoort er nu eenmaal bij.

De rode lantaarn van maandag heeft bijna dezelfde waarde als de eerste plaats, dat zegt genoeg.

DINSDAG 13 JULI De samenkomst dit jaar is om 13.00 uur bij Den Bud. Hier zullen alle themaâ&#x20AC;&#x2122;s door de verschillende gebuurten ten beste worden gebracht, waarbij humor, zelfspot en sarcasme hoog in het vaandel staan. Wie het nog nooit heeft meegemaakt, staat versteld van de creativiteit van de Dreveniers. Er circuleert zelfs een kort filmpje van de voorstelling van vorig jaar op You Tube.

Daarna wordt gezamenlijk naar het Heieinde gewandeld om de verklede pleinspelen te houden.

Enkele uren later verhuist het volledige circus naar cafĂŠ â&#x20AC;&#x2DC;t Jachthuis voor het eind-radspel.

En dan is het wachten op het oordeel van de vijfkoppige jury, allen oud-Dreveniers, die door de gebuurten zijn afgevaardigd. De beslissing is soms moeilijk en wordt sommige jaren druk becommentarieerd. Hier is de onderlinge rivaliteit tussen sommige gebuurten hoog. â&#x20AC;&#x2DC;s Avonds wordt door de overlevers van de kermisspelen alles nog eens doorgenomen, om het â&#x20AC;&#x2DC;s woensdags allemaal weer vergeten te zijn wat er gezegd is geweest. Dat is pas kermis. (JJ)

Ken uw buren, ken uw dorp

lees De Hoogstraatse Maand

MEERSEL-DREEF - De nieuwbouw en de verbouwingen van â&#x20AC;&#x2DC;t Dreefke gaan in een hoog tempo vooruit.

De kleuters hebben ondertussen al hun intrek mogen nemen in hun nieuwe klasjes.

In september zou dan het jaarlijks schoolfeest worden gehouden, met de officiĂŤle opening van de nieuwbouw.

Ondertussen zijn de pannen van een gedeelte van de oude school volledig verwijderd om het

onderdak volledig te renoveren. De speelplaats is ĂŠĂŠn grote bouwwerf, maar dat kan bijna niet anders. De kinderen komen natuurlijk ogen te kort om alles te kunnen volgen.

Maar het resultaat zal straks zeker gezien mogen worden.

Laten we hopen dat er in de nabije toekomst ook nog sociale bouwgrond aangeboden kan worden, want straks staan deze mooie schoolgebouwen leeg en verlaten als er geen jonge gezinnen zich in het dorp kunnen vestigen. (JJ)

Bart De Roover wordt T1 MEERSEL-DREEF - Oud-Drevenier Bart De Roover is onlangs door voetbalploeg Zulte Waregem voorgesteld als de nieuwe hoofdtrainer, ofwel de T1.

Hij heeft als profvoetballer een mooie carrière gehad van 1985 tot 1999 bij Zwarte Leeuw Rijkevorsel, vervolgens SC Lokeren, AA Gent, SK Lierse en om te eindigen bij NAC Breda.

Zijn mooiste trofee was de kampioenstitel met SK Lierse in 1997.

Hij speelde ook 5 keer voor onze nationale ploeg, de Rode Duivels.

Enkele jaren later begon hij als trainer bij FC Wuustwezel (vierde nationale) om via FC Cappellen (derde provinciale) op te klimmen naar RS Waasland (tweede nationale).

Na 10 seizoenen kan hij nu aan de slag bij eersteklasser Zulte Waregem, misschien wel als tijdelijk tussenstation voor misschien ooit nog een grotere sportieve uitdaging in zijn tot op heden geduldig uitgebouwde trainerscarrière.

In elk geval zal deze voetbalploeg nu veel meer door de voetballiefhebbers van de Noorderkempen in het oog worden gehouden.

De eerste afspraak voor de competitie 2010-2011 is onmiddellijk ĂŠĂŠn van de zwaarste van het seizoen, te weten de uitwedstrijd op vrijdag 30 juli om 20.30 uur bij Standard Luik.

In elk geval, veel succes Bart.

Meer informatie kan je vinden op de site www. essevee.be . (JJ)

! "" #

$

JULI 2010 - 49

MEERSEL-DREEF

A-ploeg van Gesta opnieuw kampioen MEERSEL-DREEF - Het A-Team van de Galderse voetbalvereniging Gesta is kampioen geworden in zijn reeks. Volgens de officiële statistieken eindigden ze tweede, maar concurrent Barça bestond het om de uitslag van de beslissende wedstrijd te veranderen van een gelijkspel naar een Barça-overwinning. Een puur staaltje van schriftvervalsing dat nog een staartje zal krijgen voor de rechtbank van de Nederlandse voetbalbond. Die niet anders kan dan Gesta A als rechtmatige kampioen aan te wijzen.

Waarom wij deze maffia-story uit het Nederlandse voetbalmilieu in de Hoogstraatse Maand vertellen? Omdat het hart van Gesta A wordt gevormd door voetballers uit Meersel-Dreef. Ons dorp heeft nu eenmaal geen eigen voetbalteam, waardoor onze grootste talenten over de grens gaan voetballen. Sam Muësen, Frits van Aert, Brent Verheijen, Joeri Janssen, Frits Verheijen, Dylan Nagtzaam en Wouter Roovers maken deel uit van de A’s. En het team wordt bovendien nog

De Dreefse Trip MEERSEL-DREEF - De Dreefse Trappers organiseren reeds voor de 8ste maal een gezinsfietstocht van +/- 25 km. op zaterdag 3 juli.

Deze tocht is voor jong en oud gemaakt, zodat iedereen kan deelnemen.

Op drukke verkeerspunten staan de leden klaar om het verkeer in goede banen te leiden, want veiligheid gaat voor alles.

De verkeersregels blijven natuurlijk wel van toepassing en deelname is op eigen risico.

Inschrijven kan tussen 13.00 en 14.00 uur bij café Den Bud alwaar de start en de aankomst van deze tocht is.

Deelname kost 3,50 euro per deelnemer, maar hiervoor krijg je zowel onderweg als bij de aankomst een drankje aangeboden. (TS/JJ)

gecoacht door Drevenier Wouter Loots. Proficiat, mannen. Dit laatste kampioenschap betekent ook het einde van dit team, dat in de jeugdcategoriën niet minder dan zeven keer de kampioensbeker

mocht omhoog steken. De oudsten stromen door naar het eerste elftal, de jongeren blijven nog een jaartje A (junior). Op naar een nieuwe kampioenstitel?

Nederland – België 1 – 1 GALDER / MEERSEL-DREEF - Traditiegetrouw wordt op het einde van het voetbalseizoen in Galder de interland Nederland-België gespeeld, ofwel Galder tegen Meersel-Dreef. Deze wedstrijd gaat steeds door op de voetbalvelden van Galder, en dit jaar op vrijdag 21 mei. Er was weer massaal veel publiek komen opdagen om hun favoriete ploeg aan te moedigen.

Het verloop van de eerste helft was bijna eenrichtingsvoetbal. De Belgen domineerden en de Nederlanders kwamen maar weinig aan spelen

toe. Een logische 0-1 voorsprong was dan ook het tussenresultaat bij de rust.

De tweede helft gaf een totaal ander spelbeeld dan dat van de eerste helft. Het was nu Nederland dat het initiatief nam en flink druk naar voor ging zetten. Het was op zoek naar de gelijkmaker en twee minuten voor tijd was het zover. Een ver afstandschot in de bovenhoek voor de thuisploeg bracht een terechte einduitslag van 1-1.

Iedereen moe maar voldaan.

Wie de derde speelhelft heeft gewonnen, werd mij niet meegedeeld. (WL/JJ)

Het Belgisch elftal bestaande uit: boven v.l.n.r.: Marc van Alphen, Gian Roelands, Koen van Opstal, Robbie van Sundert, Rob van Dun, Jeroen van Dun, Martijn Heestermans, Frits Verheijen, Wouter Loots. Onder v.l.n.r.: Stanny Verheijen, Pim Hendrickx, Gert-Jan Smeekens, Ben Stoffels, Sander Loots, Sam Muësen, Ben Verheijen.

50 - JULI 2010

MEERSEL-DREEF

Diefstal Heilige Apollonia

Uitwisseling Matheüsschool MEERSEL-DREEF - De schoolkinderen van Meersel-Dreef waren op donderdag 20 mei weer te gast in de Matheüsschool te Galder.

Deze uitwisselingsdag is telkens weer een groot succes waar de kinderen al lang van te voren naar uitkijken.

Dit jaar was een grandioos project opgestart genaamd: “Circus Tadaa”.

De ganse dag konden de kinderen in gemengde groepjes van Dreefse en Galderse kinderen allerlei circuskunstjes aanleren.

In de namiddag konden de (groot)ouders dan komen kijken naar een geweldige circusvoorstelling helemaal gebracht door hun eigen (klein) kinderen.

Zowel ouders als kinderen genoten met volle teugen van deze zonnige dag.

Ook een proficiat aan het onderwijzend personeel van beide scholen voor dit grensoverstijgend project. (LVO/JJ)

MEERSEL-DREEF - De kerkgemeenschap van Meersel-Dreef treurt om de diefstal van de H. Apollonia.

Zij wordt vaak aangeroepen bij kiespijn en is ook de patrones van de tandartsen. De H. Apollonia wordt vaak afgebeeld met een tang in de ene en een palmtak in de andere hand. In de tang zit vaak een tand of een kies. Haar feestdag is op 9 februari.

Enkele weken geleden werd ‘s morgens vastgesteld dat het traliehek verwijderd was, en het beeld er niet meer in stond.

De waarde van het beeld is waarschijnlijk beperkt, maar de emotionele schade voor het verlies van zo’n beeld is onbetaalbaar.

Waarom doen mensen dit toch ? Moet alles dan steeds achter slot en grendel ?

Zelfs de kerkdeuren van het klooster zijn reeds op vaste tijden al gesloten omwille van veiligheidsredenen.

Laten we hopen dat de dader dit leest en zich bezint over het door hem gepleegde crimineel feit. Van mij mag hij ter plekke tandpijn krijgen. (JJ)

Germaine van der Steenhoven (links) van ‘t Dreefke houdt zich staande op een circusbal, samen met één der schoolkinderen van de Matheüsschool.

De lege kapel van de H. Apollonia: hemeltergend of wraakroepend ? Vergiffenis is soms een moeilijk woord.

JULI 2010 - 51

MEERSEL-DREEF

Zo maar uit het dagboek ge-p-luk-t (deel 4) MEERSEL-DREEF - Iedereen heeft wel eens gedacht om een dagboek bij te houden, om je gedachten schriftelijk te ordenen en datgene aan het papier toe te vertrouwen wat je anders misschien zal vergeten of juist om het goed te kunnen onthouden hoe het was geweest, omdat je niet altijd op je geheugen kunt blijven vertrouwen.

Door de loop van de jaren gaat ook veel (rand-) informatie verloren, en wat is er dan beter om het op te schrijven.

Bij de paters van Meersel-Dreef is dat niet anders. Hierbij volgt het vierde en laatste deel, met dank aan de auteur ervan.

Wat trekt de mensen naar de Grot?

Zonder twijfel komen de mensen tot Maria.

Velen onder hen zijn reeds in Lourdes geweest.

Ouderdom, ziekte of ander handicaps laten het niet meer toe zo ver te reizen. Dus komen ze naar het “Lourdes van de Noorderkempen.” Ze komen bij Maria om te bidden voor zichzelf, voor hun kinderen en/of kleinkinderen. Of ze komen even de stilte opzoeken. Zo maar om even stil bij Maria te zitten met hun vragen en problemen. Ze steken een kaarsje aan om hun aanwezigheid en hun eerbied voor Maria met een uiterlijk teken te beklemtonen. Mensen hebben het wel eens moeilijk en zien soms geen uitweg.

Naar de kerk gaan spreekt hen niet altijd aan. Ze willen hun zorgen kwijt bij iemand van wie ze concreet een afbeelding voor zich hebben, bij iemand die hun vertrouwen heeft en gaan bij voorkeur naar Maria.

52 - JULI 2010

Andere bijzondere en gekende heiligen krijgen eveneens veel aandacht: Sint-Antonius, de eeuwenoude volksheilige. De patroon van de verloren zaken. De hamer van de Ketters uit de middeleeuwen. De grote predikant en wonderdoener.

Honderdduizenden mensen trekken elk jaar naar Padua, om deze grote heilige te eren en tot hem te bidden. Padua is ver maar overal ter wereld vinden we deze volksheilige in alle kerken. In het park staat zijn beeld en kapel. De mensen vragen zijn aandacht en hulp bij problemen en moeilijkheden. Ze bidden tot hem om zijn voorspraak in te roepen.

Een nieuwe krachtige voorspreker is de Zalige Pater Pio, een Italiaanse Kapucijn die 50 jaar lang de wondtekenen van Christus in zijn lichaam droeg. Hij werd geboren uit eenvoudige arme ouders in het kleine bergdorpje Pietralcina, Benevento, Italië, in 1887. Hij overleed na een zeer zwaar leven, getekend door lichamelijk en geestelijk lijden. Door velen verguisd en miskend, door anderen gegeerd en geëerbiedigd, maar na een leven van gehoorzaamheid aan de oversten en van dienstbaarheid aan de medemensen, stierf hij op 23 september 1968 in San Giovanni Rotondo. Zijn vader trok naar Amerika om te voorzien in het onderhoud van zijn gezin en om de studies te betalen van zijn zoon Francesco, de latere pater Pio, die graag priester zou worden. Gefascineerd door de bedelbroeder met bruin habijt, dikke koord om de lende, blote voeten en een stevige baard, had hij maar één wens: Kapucijn worden.

Omwille van zijn zwakke gezondheid, werd hij één jaar voor de vereiste ouderdom tot priester

gewijd. Toch bereikte hij de ouderdom van 81 jaar.

Miljoenen mensen trekken elk jaar naar de crypte in San Giovanni Rotondo. Statistieken vertellen dat er meer mensen komen bidden bij de graftombe van Pater Pio dan bij de grot in Lourdes.

Op 10 juni, werd hij door Paus Johannes Paulus II, heilig verklaard.

Dit alles brengt mee dat Meersel-Dreef met zijn klooster, het park en het “Lourdes van de Noorderkempen” toch een aantrekkingspool is in deze uithoek van Vlaanderen. Een uithoek die voor veel duizenden mensen iets te betekenen heeft. De rust en vrede in het park. De stille, eenvoudige kapucijnenkerk, die nog steeds in trek is, waar elk weekend honderden mensen even tot rust komen. De Zevenster waar de bedevaarders steeds terecht kunnen om hun dorst te laven of hun honger te stillen. De zalen waar de verenigingen gezellig samen kunnen komen. De speeltuin waar de kinderen een weldoende ontspanning genieten. Niet minder de vele terrasjes over heel de Dreef, die gonzen van gezelligheid en waar iedereen even kan verpozen en genieten.

Alles op de Dreef vormt één geheel, de ene kan moeilijk zonder de andere. We hebben elkaar nodig, dat maakt de gezelligheid en gastvrijheid van de Dreef en van de Dreveniers die deze gezelligheid en gastvrijheid meedelen met alle bezoekers van heinde en ver.

“Mijn Meersel-lief, zo schoon voor mij, Nauw ligt ge mij aan ’t harte.

Het schoonste plekje op aard zijt gij Dat ik min in vreugd en smarte…” (PL/JJ)

WORTEL

Het Sportcomité stopt ermee WORTEL - Je weet maar nooit, maar de kans is groot dat het gedaan is met koersen op kermismaandag in Wortel. Het Sportcomité, op 14 juni 1962 gesticht door wijlen meester Juul Noeyens, houdt het voor bekeken. Met pijn in het hart. Maar elk jaar opnieuw kwamen er minder kijkers opdagen en men zocht al jaren tevergeefs naar nieuwe jonge medewerkers. Vandaar.

De beslissing werd bij ruime meerderheid genomen. Bijna vijftig jaar nadat Juul Noeyens het “Sportkomitee” oprichtte om kermismaandag nieuw leven in te blazen, trekken de voornaamste sterkhouders de stekker eruit. “Het was een lang en mooi verhaal, dus laat ons in schoonheid eindigen” klinkt het in Wortel.

Ten huize van eerstgenoemde “Op donderdag 14 juni 1962 kwamen op initiatief van Jos Van Den Langenbergh en Juul Noeyens, de volgende uitgenodigden te huize van eerstgenoemde, bijeen. Hun betrachting was de mogelijkheid te onderzoeken te Wortel een Sportkomitee op te richten, met het doel jaarlijks één of meerdere sportwedstrijden in te richten” Zo begint het verslag van de eerste vergadering van het Sportcomité, waarin meteen het bestuur

Een massa volk En het Sportcomité heeft wind in de zeilen. Kermismaandag valt in het begin van het bouwverlof, in een periode dat ‘de mannen van den bouw’ nog niet of nauwelijks op vakantie gaan. Uit alle omliggende dorpen zakken ze af naar Wortel, er staan elk jaar bekende ‘koereurs’ aan de start en het is er feest. Drie, vier rijen toeschouwers achter ‘de piketten en den draad’ is geen uitzondering.

Iedereen wil erbij zijn.

En al vlug steekt het Sportcomité een tandje bij. Naast de jaarlijkse koers voor liefhebbers, organiseert men wedstrijden voor gocarts, rolschaatswedstrijden, kermiswandelingen en de legendarische paardenwedrennen op de renbaan van de familie De Meester. Paardenwedrennen met alles erop en eraan, tot en met de bookmakers. De zaken gaan goed en het Sportcomité kan een aardig spaarpotje aanleggen waarmee men

Axel Merckx, een van vele bekende renners die ooit in Wortel aan de start verschenen. prijzen onder elkaar verdeelden. Want, dat wisten ze, in Wortel was er geld te verdienen.

Negentien maal stond de Belgische kampioen aan de start: Jean-Luc Van Den Broucke, Daniël Willems, Jean-Marie Wampers, Wilfried Nelissen en nog vijftien andere. Zij moesten het opnemen tegen ploegen uit het buitenland en geduchte tegenstanders zoals de gebroeders in ’t Ven, Rini Wagtmans, Frans Mintjens, Rik Van Linden, Eric Van Der Aerden, Geert De Vlaeminck, Jo Plankaert, Mario Liboton, Axel Merckx en Frank Van Den Broucke om er maar enkele te noemen.

Maar gaandeweg gingen er steeds meer mensen op vakantie. Door het succes van de Costa’s en Brava’s stonden de dranghekkens bij de aankomst er verlaten bij. Van dringen was geen sprake meer. Het Sportcomité bleef koersen organiseren om de traditie verder te zetten, tot men vorig jaar tijdens een algemene vergadering besliste om in schoonheid te eindigen. Veel mensen behouden evenveel goede herinneringen aan 48 jaar Sportcomité. Het archief van het Stedelijk museum is een stapel plakboeken rijker (fh)

Laatste kermiswandeling

Marcel Van Ammel, Jef Meyvis en Raf Horsten waren vanaf het eerste uur bij het Sportcomité betrokken. samengesteld wordt met Jos Van Den Langenbergh als voorzitter, Juul Noeyens als ondervoorzitter, Joos Horsten als secretaris, Jan De Bruyn als penningmeester en verder Vic Aerts, Frans Baeten, Emiel Christiaensen, Frans De Clerck, Raf Horsten, Jef Meyvis, Felic Peeters, Louis Peemen, Jos Van Ammel, Marcel Van Ammel, Leo Vanhaute, André Van Opstal en Jos Verschueren als bestuursleden.

elk jaar opnieuw de beste liefhebbers en, als het enigszins mogelijk is, de Belgische kampioen naar Wortel kan halen.

Namen noemen Het is onbegonnen werk om ze allemaal op te noemen, de wielrenners met naam die ooit in Wortel reden en er, zo beweren kwatongen, de

Nu het Sportcomité stopt komt er ook een einde aan de kermiswandelingen, een andere Wortelse traditie. Jarenlang strooide het Sportcomité kwistig met ronkende eretitels als Ridder van de Witte Kei, Hertog van de Ijskelder, Landheer van de Pampa, Patriot van ’t Bolks Heike, Lid van de Orde van de Marentak, Officier in de Orde van Marjan, Gastheer van Ti Van Schelle, Beschermer van de Galgenberg, Kommandeur in de Orde van Oranje-Castelré en Markgraaf van Staakheuvel.

Die laatste eretitel kan men op kermiszondag 11 juli nog eenmaal verdienen. De deelnemers verzamelen na de mis, rond half tien, aan De Guld.

JULI 2010 - 53

WORTEL

Er grazen schapen in de kolonie WORTEL - In Wortel Kolonie voorzien de plannen uitgewerkt door VLM het herstel van de drevenstructuur.

ANB is al begonnen met het vrijmaken van een aantal dreven. De Stichting Kempens Landschap diende bij Leader Mark(A)ante Kempen een pilootproject met begrazing door schapen in. Het project ging ondertussen van start. Schaapherder Dirk Vansant, zijn twee honden Cap en Amos en de dertig ooien worden als vanzelfsprekend in het idyllische landschap opgenomen. Het is alsof ze er al jaren lopen.

Dirk Vansant (39) werkt voor de vzw Kultureel Ecologische Maatschappelijke Projecten (KEMP). Hij is eigenaar van de twee bordercollies. De dertig Kempische Heideschapen zijn echter bezit van voornoemde vereniging. De opdrachtgever van dit piloot beglazingsproject is de vzw Kempens Landschap die op haar beurt via de leadergroep MarkAante Kempen subsidies voor het project ‘Landbouw en landschapszorg hand in hand op de Kolonies’ ontving. Het begrazingsproject is een onderdeel van het project Landbouw en Landschapszorg.

‘Schapen dragen bij aan de biodiversiteit’, licht Dirk toe. ‘In tegenstelling tot machines zorgen zij voor zaadoverdracht waarmee een diversiteit aan flora wordt behouden en gestimuleerd.’ De schapen zullen alleen de dreven begrazen en komen in principe niet op akkers en weilanden.

Dirk Vansant: ‘We weten dat we ons in een landbouwgebied bevinden en begrijpen dat de gewassen van de boeren moeten worden beschermd.’

Opdrachtgever Stichting Kempens Landschap benadrukt dat het vier kilometer lange traject kan worden aangepast als er knelpunten ontstaan.

Genetische basis De kudde die Dirk beheert, bestaat uit Kempische Heideschapen, een oud inheems ras waarvoor de laatste jaren steeds meer belangstelling bestaat.

Veel inheemse dierenrassen, die met uitsterven werden bedreigd en door liefhebbers een nieuwe

boost in de fokkerij kregen, hebben een smalle genetische basis omdat het herstel van een ras met slechts enkele dieren begint. De risico’s op inteelt en daaruit voortvloeiend degeneratie zijn groot,maar dat speelt gelukkig niet bij de Kempische Heideschapen.

‘Kempische Heideschapen hebben een karakteristieke Romaanse neus (ramsneus, red.). Het zijn intelligente, geharde dieren met een sterk natuurlijk instinct. Ze zijn zeer alert. Op de heidegebieden, waar ze oorspronkelijk graasden, zijn deze eigenschappen noodzakelijk omdat ze op relatief arme zandgrond in leven moesten zien te blijven. Ze moeten gevaren goed kunnen

inschatten, stressbestendig zijn en kunnen analyseren wat wel en wat niet goed voor ze is’, aldus Vansant. Behoud van het ras betekent ook behoud van de raskenmerken in exterieur en capaciteiten.

Dirk Vansant: ‘Daar wordt in de fokkerij goed op geselecteerd.’

Werkdag Alle schapen die onder de hoede van Vansant vallen, zijn van het vrouwelijk geslacht. De lammertijd is voorbij en de lammeren zijn gespeend.

Schapen eisen nauwgezet onderhoud omdat met name de wolvlieg grote schade kan aanrichten.

‘Op tijd scheren’, zegt Dirk. ‘En zo nodig tegen parasieten behandelen.’ Tussen 22.00 en 23.00 uur ‘s nachts uur wordt de kudde naar een slaapweide gebracht. Dan gaat Dirk naar huis om van zijn nachtrust te genieten. De werkdag voor herder, honden en schapen telt acht uren. Als de schapen gaan liggen om te herkauwen, is er ook een rustig moment voor de herder.

De bordercollies behoren altijd waakzaam te zijn. Dirk heeft het liever over schaapshonden.

De negenjarige Amos blijkt zeer geroutineerd.

De drie jaar jongere Cap neemt zijn baan soms met een korreltje zout. Dat hebben de wollige dames meteen in de gaten. Door de hondensport met schapen is Vansant in aanraking met het herdersberoep gekomen. ‘Daarvoor heb ik mijn weg gezocht in het leven’, zegt hij diplomatiek. ‘Nu leef ik een hard, eenvoudig, natuurlijk en toegewijd bestaan. Dat past bij mijn persoonlijkheid.’ (bron:Nieuwsblad)

Informatie: * http://www.kempvzw.be en http://www.kempenslandschap.be 54 - JULI 2010

WORTEL

GOUD IN WORTEL Fons Schrauwen en Amélie Van Dijck

Vanuit de rand van Hoogstraten naar Wortel Vanuit Hoogstraten gezien zijn Fons en Amélie allebei grensgevallen. Terwijl Amélie nipt over de grens met Merksplas woonde, was Fons van Loenhout, en ook op het randje van de grens met Hoogstraten. Dat is toch niet zo ver van elkaar, zou je nu denken. Maar in de tijd toen ze allebei jong waren en amper een fiets hadden, was dat toch niet zo dichtbij. Hoe ze elkaar dan toch gevonden hebben, leest u hieronder.

Van boerenafkomst Amélie Van Dijck werd geboren in 1936 in een klein boerderijtje aan de rand van Wortel-Kolonie en in de buurt van De Diept. Dat boerderijtje heeft nu al lang plaats geruimd voor een grote villa. Amélie groeide op als één van de vier kinderen van het gezin en liep school bij de – nu bijna legendarische - juffrouw Marie Huet. Die bestuurde de lagere school van de kolonie die bestond uit één klaslokaal met daarin alle leerjaren. Vanaf 5 jaar mochten de kinderen daar naar school en die zaten dus allemaal bij elkaar in die ene klas. “ De juffrouw had veel gezag, die kon daar makkelijk orde in houden. Het was wel zo dat de grotere kinderen de kleintjes moesten helpen met leren lezen en rekenen. Ikzelf ben daar tot mijn 12de gebleven en ging daarna naar de huishoudschool in Merksplas. Daarna moest ik thuis blijven om mijn moeder te helpen die toen juist in verwachting was van mijn jongste zus.”

Ook Fons kwam in een boerderij ter wereld, als 9de van 12 kinderen. Die boerderij stond aan de Loenhoutse Baan, juist over de grens met Hoogstraten. Met zijn broers en zussen moest hij dan elke dag zo’n 5 kilometer lopen naar de school in het dorp van Loenhout. “Alleen mijn oudste broer had een fiets want hij moest tussen de middag naar huis komen om te helpen bij het koeien melken; dat moest toen nog 3 keer per dag gebeuren en onze vader kon niet melken.”

Ook al behoorde Fons tot de jongste van het grote gezin, toch moest ook hij op zijn 14de thuis blijven om te helpen op de boerderij. “Mijn zussen moesten allemaal gaan dienen zodat ik thuis toch nodig was. We gingen ook dikwijls helpen bij de familie als het heel druk was; bij de oogst of bij de aardbeienpluk.”

Hoewel daar zeker hard gewerkt werd, zat daar toch geen kostwinning in voor Fons. Dus was Fons heel blij dat hij bij aannemer Horsten in Wortel kon gaan werken als metser-diender. Zo kon hij tenminste trouwplannen maken.

Op vrijersvoeten Maar Fons was niet zo haastig met die trouwplannen, eerst wilde hij nog wat profiteren van zijn vrije jeugd. “Met de maten gingen we alle kermissen in de omgeving af. We gingen ook “buurten” in de huizen waar jonge meisjes woonden. Dat werd dan zo wel een beetje afgesproken “Allé, kom eens af, kom bij ons eens kaarten …”. Er werden dan wel eens wafels of pannenkoeken gebakken en één keer hadden ze daar stukjes koord in gebakken.

Niet in alle wafels natuurlijk maar bij sommige jongens bleef er toch een draadje tussen de tanden zitten. En die meisjes lachen natuurlijk …”

Maar op de duur moest er toch gekozen worden tussen al die meisjes. “Ik was 25 jaar en vond dat het tijd werd om aan trouwen te denken en het werd Amélie.” Ze leerden elkaar kennen op Wortel-kermis en ze viel Fons op omdat ze zo goed kon dansen. Ze waren al vlug akkoord: “We hadden de leeftijd en we zagen elkaar graag”. Minder plezant was dat Fons helemaal vanuit Loenhout moest fietsen om naar Wortel-Kolonie te komen vrijen.

Maar de liefde was groot genoeg om dat te overbruggen en later kon Fons zich een brommer veroorloven en dat hielp ook een stuk.

Bruiloft in de stal Op 19 mei 1960 was de bruiloft in Merksplas. Fons vertelt graag hoe zo’n boerenbruiloft toen werd georganiseerd: “Het moest al bijna zomer zijn want het feest ging door in de stal, geen enkele andere ruimte was groot genoeg om al het volk een plaats te geven. De stal werd grondig gekuist, de muren opnieuw gewit en de mestput die in het midden lag, werd leeggehaald. Daar kwam zand voor in de plaats en daarover werden planken gelegd. Iedereen van de familie moest meehelpen. Ik denk dat ik alles samen zo wel 200 karren zand heb aangehaald.. Ook het nodige serviesgoed moest bij de familie gehaald worden”.

Het jonge paar ging wonen in een klein huis, weeral op de grens WortelMerksplas, en boerde daar in het klein.. Fons moest dan, vooraleer naar zijn werk bij Horsten te vertrekken, eerst de koeien melken, maar dat waren er niet veel. En Amélie hielp hem daarbij. Er moest gespaard worden voor het eigen huis.

Op de Grote Plaats in Wortel Daar werd het eigen huis gebouwd, helemaal eigenhandig door Fons en met de hulp van de familie. Als die mensen van de familie dan later zelf gingen bouwen, stond Fons ook klaar om te helpen. Hij heeft zo menig huis mee recht gezet.

Amélie had intussen de handen vol met de 6 kinderen: Marie-José, Francine, Leen, Guy, Frank en Els. Ze hebben samen voor 14 kleinkinderen gezorgd, tussen de 23 en 4 jaar.

Toen er een einde kwam aan het bouwbedrijf van Horsten, moest Fons op prepensioen op zijn 58ste. Maar dat wilde niet zeggen dat hij stopte met werken. Altijd was er wel iemand in de familie die aan het bouwen ging en dan stond Fons paraat. “Werken doet hij nu nog altijd, zegt Amélie, maar nu toch vooral in onze grote hof waar hij de groenten kweekt voor ons huishouden” .Verder genieten ze van het gezelschap van kinderen en kleinkinderen die niet al te ver weg wonen. Prachtige trouwfoto’s sieren de muren van de woonkamer en Amélie zegt met enige trots: “We hebben een echte fotograaf in de familie” en dat is duidelijk te zien.

JULI 2010 - 55

WORTEL

Wortelkermis met extra feest voor de kinderen Het Slot zorgt elk jaar voor ambiance met Wortelkermis. Na een aanloop op vrijdagavond, in het Slot zelf, organiseert het jeugdhuis vanaf zaterdag drie dagen lang optredens in de Boomkens. Dit jaar is er op zaterdag een extra kwaliteitsvol programma voor kinderen en hun ouders. En dat heeft alles te maken met 800 jaar Hoogstraten.

BK2010

(B)engeltjesKermis Als men in Wortel iets wil organiseren kijkt men al vlug naar het Slot. Die mannen hebben ervaring en mankracht. Vandaar. Het stadsbestuur en de Dorpsraad keken dan ook in hun richting, nadat vast stond dat men op zaterdag 10 juli in Wortel een dorpsfeest wou organiseren in het kader van 800 Hoogstraten. Wij spraken Jan De Bie aan.

Hij heeft meer dan één vinger in de organisatiepap van het Slot.

Jan De Bie: Wij hebben altijd al veel werk om op tijd klaar te zijn voor de optredens die we zelf organiseren op zaterdagavond. Een extra programma erbij zagen we aanvankelijk niet zitten.

Maar nadat de stad logistieke steun aanbood, zijn we er toch op ingegaan.

Voor ons was het dé gelegenheid om eens iets voor de jeugd van Wortel te doen. Het zijn onze toekomstige leden. Bovendien hebben een aantal iets oudere leden van het Slot zelf al kinderen.

We contacteerden verschillende betere acts en kwamen zo tot een steengoed programma. Voor de gelegenheid is er dus niet enkel WK2010 maar ook BK2010 ofwel (B)engeltjesKermis!

Het programma Zaterdag 10 juli om 17 uur kan jong en oud genieten van een eerste voorstelling van BILLY THE TIT van Theater FroeFroe.

Billy the Tit is een oog- en oor strelende verschijning in een groezelige wereld van bonen en puree, van pokerkaarten, pianola’s en blauwe bonen. Billy The Tit krijgt met haar vrouwelijke charmes de slechtgeschoren, naar tabak, wiskey en koeiekak ruikende cowboys op het puntje van hun zadel. Een in kruitdampen gehulde bloemlezing van volbloed westernonzin.

Rond 17.30 uur zorgen JAN DE SMET, die u kent van De Nieuwe Snaar, en ARNE VAN DONGEN voor een vleugje muziek met hun programma WOODY. Voor ‘Steek Je Vinger In De Lucht’ vertaalde Frank Van der Linden (De Mens) de teksten van de (kinder-)liedjes van de legendarische Woody Guthrie. Woody Guthrie (1912-1967) is één van de belangrijkste folkzangers uit de Amerikaanse muziekgeschiedenis. Hij wordt beschouwd als

56 - JULI 2010

´Billy The Tit´, kindervoorstellingen om 17 en18.30 uur. de peetvader van zowel Bob Dylan als Bruce Springsteen. Guthrie was erg sociaal bewogen en schreef meer dan duizend liedjes, ook voor heel jonge kinderen.

Enkele van de onderwerpen van deze prachtige voorstelling zijn postbodes en Jan de Smet die

zichzelf met de post verstuurt, het repareren van contrabassen terwijl de baby slaapt, zwemmende zwemmers en meer onderwerpen die jong én oud aanspreken.

De heldere vertalingen van Frank Vander Linden (De Mens), de vrolijke arrangementen van Jan

WORTEL De Smet (De Nieuwe Snaar: accordeon, gitaar, dobro, banjo, ukulele, mondharmonica…), en de swingende contrabas van Arne Van Dongen (o.a. Het Muziek Lod: contrabas) maken deze voorstelling tot een onweerstaanbaar geheel.

Samen maken ze er een echt familiefeest van in de zomer!

En heb je de eerste keer Billy The Tit gemist, dan krijg je na het muzikale feest nog een herkansing rond 18u30. Verder wordt er ook grime en een springkasteel voorzien. Uiteraard kunnen de papa’s en mama’s gerust een pintje komen drinken (voor de gezelligheid).

Grensoverschrijdend overleg WORTEL – De voormalige Nederlandse en Vlaamse landbouwkolonies willen intens gaan samenwerken. Op 6 november 2009 was er een eerste overleg in de Nederlandse kolonie Frederiksoord, op 11 juni brachten de afgevaardigden van Veenhuizen en Frederiksoord een bezoek aan Wortel- en Merksplas-kolonie en was er een tweede overleg in Merksplas. De aanwezigen zien die samenwerken heel concreet op drie punten: een samenwerking op toeristisch vlak, het verwerven van Europese fondsen voor grensoverschrijdende herbestemmingsprojecten en de kandidatuur van de kolonies als Unesco Werelderfgoed. Naast de vzw Kempens Landschap, waren de gemeenten Westerveld (Frederiksoord), Noorderveld (Veenhuizen) en Merksplas ruim vertegenwoordigd. Het gemeentebestuur van Hoogstraten liet zich verontschuldigen. (fh)

Wortelkermis – WK2010 Dhm: Pakken jullie de kermis anders aan, nu er geen tent meer staat?

Jan De Bie: We weten dat nog maar een maand en onze voorbereiding start veel vroeger. We zijn benieuwd wat het zal geven zonder tent. Het was een ander publiek, maar de tent en het Slot vulden elkaar toch aan. Men liep toch heen en weer. Ik weet niet of het goed is dat de tent weg valt. Ik twijfel er aan.

Maandagnamiddag willen we de koersliefhebbers wel bedienen. We draaien een tapwagen en zetten tafels en stoelen aan bakker Vermeersch Dhm: en jullie programma?

Jan: Op vrijdag hebben we al twee optredens binnen in het Slot. Dat doen we al enkele jaren.

Vanaf zaterdag is het buiten.

Medewerkers van de vzw Kempens Landschap en afgevaardigden van de kolonies Frederiksoord, Veenhuizen en Merksplas brachten een bezoek aan de twee Vlaamse kolonies.

Een fietsdiploma van de Wijsneus

Dhm: mikken jullie zaterdag, zondag en maandag op een ander publiek?

Jan: Op zaterdag is het normaal goeie stevige rock, zondag zijn het iets meer dansbare dingen, zoals ska en folk. Dit jaar is dat iets anders omdat we Mint enkel op zondag konden krijgen en dus zal het dan iets meer rock zijn.

Op ZATERDAG opent We’re Wolves en de twee volgende groepen zijn Kapitan Korsakov en Drums Are For Parades. Twee groepen die ook op Pukkelpop staan. We sluiten dan af met een dj-set.

Op ZONDAG beginnen we met Tangled Horns en sluiten we af met Mint. We hebben lang gezocht naar een groep om daartussen te zetten en dat is Wallace Vanborn gworden. Die stonden voor twee weken nog in De Afrekening. ’s MAANDAGS mikken we op een iets ouder publiek. We denken dat we dit jaar zeer goed zitten. Na een eerste groep met die blues en funck brengen komen The Bomboo Applecutters.

Een bigband. Tien of elf man, die heel dansbare swing rock en roll brengen. We sluiten dan af met The John Henry Orchestra. Maar twee mannen. Ze zitten elk op een stoel en bedienen dan ook samen een speciaal drumstel. Ze spelen covers, allemaal hits. Overal waar ze optreden is het dikke feest…dansen: twee, drie uur aan een stuk. (fh)

WORTEL - Als eindpunt van de verkeerslessen, werden de kinderen van het zesde leerjaar op maandag 7 juni op hun praktische kennis getest. Zij dienden een praktische fietsproef af te leggen op de openbare wegen van Wortel.

Hierbij dienden zij op de voorziene manier links en rechts af te draaien, de voorrang van rechts te respecteren, een obstakel op de weg voorbij te rijden en de bevelen van een bevoegde persoon op te volgen.

De examenjury bestond uit leerkrachten, mensen van de fietsclub De Zwaantjes van Wortel , oude bekenden van de school en de wijkagent.

De kinderen brachten het er zeer goed van af, met hier en daar een klein foutje. Zij kregen na afloop allemaal hun fietsdiploma en een presentje van de Politie voor hun inzet.

JULI 2010 - 57

MEER

Kindertoneel imponeert MEER - De opvoeringen van â&#x20AC;&#x153;Geesten in het kasteelâ&#x20AC;? deden vele monden openvallen van bewondering. Fonne Brosens en Jos Cools leidden een dertigtal kinderen naar werkelijk prima prestaties op het toneelpodium van â&#x20AC;&#x2DC;t Heidebloempje. Dankzij hun regie en de inzet van Stan Strybos, Jos Godrie en Karel Martens was het genieten van begin tot eind. De vele toeschouwers spraken volmondig hun respect uit voor zoveel moeite en vakmanschap.

Het kindertoneel betekende ook het einde van het toneelseizoen 2009-2010. Het is nu wachten op de volgende winter, wanneer de grotemensenploeg van â&#x20AC;&#x2DC;t Heidebloempje weer zal uitpakken met eigen werk. (JD/red)

Garageverkoop KWB

Ziekenzorg WORTEL â&#x20AC;&#x201C; Uitslag tombola 2010: Wint een aankoopcheck van 250 euro, het lot C 196311.

Winnen een aankoopcheck van 50 euro de loten, C 195812 en C 196812; winnen 25 euro, C 196112, C 196275, C 195706, C 196706, C 195880 en C 196880. Proficiat aan de winnaars en de anderen dank voor uw steun! Voor het bekomen van uw prijs: zie keerzijde van uw lot (HV)

MEER - Dat de garageverkoop best gezellig kan zijn zie je aan de blijde gezichten. De KWB zag dat het goed was. (ma)

Bestrijding met de grove middelen

MEER - De eikenprocessierups krijgt het hard te verduren. Met de grove middelen worden de eikenbomen langsheen de weg bespoten ten einde dit diertje het leven zuur te maken. (ma) 58 - JULI 2010

MEER

GOUD IN MEER Jaan Siemons en Maria Goetschalkx

In’t stalleke bij de geit 50 jaar geleden huwden Jaan Siemons en Maria Goetschalckx. Jaan en Maria zijn nog steeds goed gekend in Meer en omstreken. Meer dan 26 jaar hebben zij Café Het Hoekske in Meer uitgebaat. “Onze Jaan voor den toog en ik erachter “ zegt Maria Jaan, eigenlijk Nederlander van geboorte, maar dat hoort hijzelf niet zo graag, bracht zijn jeugd door op Maxburg. Zijn ouders hadden een boerderij net aan de overkant van de grens. Jaan werd er als negende van twaalf kinderen geboren. Alles wat iets op kon brengen werd er gedaan. Zo deed Jaan dikwijls met paarden het rijwerk, ploegen, eggen, slijpen, voor de andere mensen.

Maria is geboren en getogen in Meer. Ook zij moest al jong mee in het getouw. Als er Gestel kermis was werd zij als jong meisje dikwijls gevraagd om mee te komen helpen. Daar kreeg Jaan een oogje op haar. Zijn andere oog viel ook op Maria toen hij erachter kwam dat er gronden van Maria’s thuis door hem met zijn paarden bewerkt werden. Het geraakte aan met Maria en in 1960 werd er gehuwd. Er werd een huis gehuurd op de John Lijsenstraat en daar kon het jonge paar aan zijn toekomst beginnen.

de café gesloten, keek Maria vanop de verdieping nog even buiten en ze zag dat het ergens brandde.

Jaan reed vlug naar de huidige Terbeeksestraat waar de ouders van Maria woonden. Gelukkig voor hen was het daar niet.

Het bleek de ouderlijke boerderij te zijn, gelegen aan de huidige Venneweg, die volledig afbrandde. Later kreeg Jaan de kans om deze boerderij te kopen en dat werd zijn appeltje voor de dorst.

Na het stopzetten van het café werd er voorgoed gewoond aan de Venneweg. Beiden zijn tevreden over hun leven en wonen heel rustig midden in de natuur. Iets wat ze voor geen geld van de wereld kunnen missen. Bij het minste redelijk weer zitten beiden op hun terras uitkijkend op alles wat in Meersel-Dreef rijden. Zelden is het helaas goed weer.

Maria en Jaan hebben het samen best naar hun zin. Het is ook heel goed dat de kinderen of kleinkinderen eens langskomen. Ze genieten zichtbaar van het leven ver weg van alle drukte van de moderne tijd. Toch hebben ze alles wat ze wensen en als de gezondheid nu nog wat meewil moeten ze niet meer hebben. Van harte. (fs)

Die toekomst werd doorkruist door brouwer Stan Sterkens uit Meer. Jaan en Maria waren iets meer dan een jaar gehuwd of Stan kwam met hen praten om een café uit te baten. Na wat overleg stapten zij beiden in een avontuur wat de rest van hun leven zou bepalen. Ze openden het café “Het Hoekske” in Meer. 26 jaar lang waren zij daar de uitbaters; Jaan voor den toog en Maria erachter.

Iedereen heeft er wel eens een pint gaan drinken maar Meer kermis was legendarisch. De jazz “De Luno’s” lieten dat succes nog aanzwellen. Iedereen herinnert zich nog wel “het stalleke bij de geit”, zonder meer het grootste succesnummer van de jaarlijkse kermis.

Intussen groeide ook het gezin. Dochter en zoon zwermden later uit en zorgde voor vier kleinzonen, Mick, Adrian, Roel en Ruud. Mick zorgde intussen dat de naam Siemons in de volgende generatie wordt verder gezet. Liam, een jongentje van ruim twee jaar is de oogappel van de hele familie.

Toen de ouders stopten met het café nam dochter Sonja het café nog een zestal jaren over. Ook zij stopte ermee en bakt nu fritjes in Wortel.

Zoon Jan woont vlakbij Jaan en Maria. Hij is steeds paraat om de ouders te helpen en in de bres te springen mocht het nodig blijken.

Op een gegeven moment, Jaan en Maria hadden

beweegt in de natuur. Twee brabanders in de wei genieten de speciale aandacht van Jaan. Zijn liefde voor paarden is nooit verdwenen.

Maria houd zich bezig in de tuin. Groenten kweken is haar hobby en als er wat veel is kan ze daar het bezoek dat onophoudelijk komt blij mee maken.

Door de ziekte van Jaan, reeds 15 jaar lang, is hij minder mobiel. Nu hij echter een aangepaste scooter heeft is hij de koning te rijk. In zijn doodlopende straat is hij altijd veilig. Soms, bij goed weer durft hij wel eens tot aan de paters

Maria is fier om terug op de gronden van haar ouders te kunnen wonen. Als grootvader dat nog mocht weten.

Eerst woonden er de grootouders van Maria. Later nam haar vader het geboer over tot in 1947 de boerderij voor een eerste keer verkocht werd aan Adriaensen, ook van het Meerse gehucht Beek. Intussen betrokken verschillende huurders de boerderij. Nadien kwam de eigendom in handen van Boeckx, die afkomstig was van Gierle. Op een gegeven moment is de woning / boerderij volledig afgebrand waarna Boeckx niet meer in staat bleek deze herop te bouwen. In 1967 kon Jaan en Maria de eigendom terug kopen via notaris Rommens van Meer. Jaren lang werd er gebouwd aan hun droomwoning tot het volledig af was naar hun zin. Samen genieten ze er nu van de natuur en elkaar.

JULI 2010 - 59

MEER

Ambrosiusbikers , schutters op wielen MEER - Bij de Sint Ambrosiusgilde van Meer, waar men zowel met lucht- als met kogelgeweer wedstrijden schiet,hebben sommigen er een hobby bij.

Vorig jaar, toen bleek dat zeven schutters ook nog eens fanatieke motorrijders waren, besloten men om samen op motorweekend te gaan met de vrouwkes achterop het stalen ros, uiteraard.

Het verlengd weekend van 1-2-3 mei naar Durbuy werd hun reisdoel. Het weer viel reuze mee en ook aan ambiance ontbrak het nooit. Omdat het zo’n plezante uistap was, wou men ook dit jaar de draad weer oppakken. Ditmaal werd er gekozen voor een iets verdere bestemming, namelijk Clervaux in Luxemburg tijdens het verlengde Hemelvaart weekend van 13, 14, 15 en 16 mei. Men vertrok op 13 mei om 8.30 uur aan het clublokaal… in de motregen. Echt warm was het ook niet, maar ach, het kon toch alleen maar beter worden. Onderweg afwisselend regen en opklaringen, maar eens in de Hoge Venen begon het serieus te regenen en was het och arme nog 3 graden. Maar, echte motards rijden door hé, al rij je met GPS toch ook nog een aantal keren verkeerd.

Verder zuidwaards werd het terug iets warmer maar iedereen was blij toen het verblijfshotel in zicht kwam.

‘s Anderendaags, tijdens de rondritten, moest men nog verscheidene buien trotseren, maar de twee volgende dagen was het een stuk droger en warmer. Al bij al maakten de deelnemers, ondanks het mindere weer, een hoop plezier. Met

zo’n vriendengroep kan het niet stuk. Alweer voor herhaling vatbaar dus en zo is het motorweekend van volgend jaar alweer gepland. Het weer zal men ook nu moeten afwachten......... (red)

Vier vrouwen op een rij

Schrijn- en timmerwerken

Karel JANSEN PVC RAMEN en DEUREN Wij leveren en plaatsen alle schrijn- en timmerwerk.

Daken, ramen, deuren, plafonds, binnendeuren.

Hoogeind 49 2321 Hoogstraten-Meer Tel. 03/315 75 66

189

Ken uw buren, ken uw dorp MEER / HOOGSTRATEN - Op 8 februari 2010 werd Lotte Schipperen geboren en zorgde daardoor voor een viergeslacht in de familie. Een gebeurtenis waarop moeder, groot- en overgrootmoeder heel trots zijn.

Op de foto herkennen we Julia Vermeiren, die in Meer woont net zoals Linda van Opstal en verder Sofie Goris en de kleine Lotte Schipperen uit Hoogstraten. (red)

60 - JULI 2010

lees De Hoogstraatse Maand

MEER

De Meerse Markt viert 800 jaar Hoogstraten MEER - Dat Hoogstraten in 2010 blijkbaar 800 jaar bestaat, is geen nieuws meer. De festiviteiten volgen elkaar immers in sneltreinvaart op. Niet alleen in Hoogstraten zelf, maar nu dus ook in de deeldorpen. Aan elk dorp werd voorgesteld om een soort van dorpsfeest in te richten in de eerste weken van juli. In Meer werd de vraag gesteld aan het marktcomité, omdat de leden ervan al enige ervaring hebben met het organiseren van evenementen. Meer bepaald was het voorstel om de bestaande kindermarkt in juli uit te breiden tot een groter spektakel, dat ook in de namiddag zou doorlopen. Maar tussen het stellen van zo’n vraag en het op poten zetten van zoiets, ligt een wereld van verschil. Normaal laadt het marktcomité in de herfst en de winter de batterijen op door niet te vergaderen, maar dat was deze keer wel anders. De ene na de andere vergadering was nodig om uit te komen op de organisatie van de Middeleeuwse Kindermarkt op zondag 4 juli.

Op deze markt worden alle kinderen van de fusie en ook daarbuiten uitgenodigd om zich te komen

amuseren in de Donckstraat en omgeving van 10.30u tot 16.00u. Natuurlijk hoopt het comité dat ook de ouders, familie, kennissen en sympathisanten komen opdagen. Via de scholen kregen de kinderen een flyer met daarop de belangrijkste activiteiten. Die vinden jullie terug op het bijgevoegde programma en de affiche.

Middeleeuwse kindermarkt Zondag 4 juli

HET PROGRAMMA Van 9 tot 16 uur

Rommelmarkt De gewone markt van juli gaat uiteraard ook door vanaf 09.00u. Het is zeker niet de bedoeling om de volwassen standhouders en bezoekers af te schrikken met het kinderthema. Integendeel, zij blijven meer dan welkom. Alleen zal het nodig zijn op tijd ( 07.00u ) aanwezig te zijn, want door de extra activiteiten zijn er minder gratis standplaatsen dan anders. Het comité hoopt ook dat alle marktkramers bereid zijn om voor deze speciale gelegenheid open te blijven tot 16.00u.

Wie bij deze Middeleeuwse Kindermarkt nog vragen heeft of meer informatie wenst, kan daarvoor terecht bij Jef Van Bavel ( 03/315 72 54 ) of op de website www.meermarkt.be.

in de Donckstraat en de omgeving van het klooster Van 10.30 tot 15.30

Middeleeuwse Kinderkermis met o.a.

- Kruisboogschieten Touwenparcours - Vlechten - Vilten - Zwaardvechten - Kinder doe-theater - Ezelritjes - Handboogschieten - Verhalenverteller - Roofvogels - Indische loopeenden - Middeleeuws kampement - Hondenkar Kinderen doen met hun doe-kaart diverse activiteiten. Als de kaart vol is, zijn ze geslaagd in de proeven en worden ze geridderd door de Koning.

Middeleeuws terras met 11.00 uur: Blijde intrede van de koning, koningin en nar op de markt met brassband Ste.-Rosalia 12.00 uur: Vendeliers & Tambouren 13.00 uur: Troubadours, loopeendenshow,…

14.00 uur: Vendeliers & Tambouren 14.30 uur: Steve Bailey - folk 15.30 uur: “Het Jaarfeest van St Hilarius”. Hilarisch middeleeuwse theatervoorstelling voor kinderen en volwassenen 16.30 uur: Steve Bailey – folk

Middeleeuwse Maaltijd met varken aan’t spit In samenwerking met en ten voordele van vzw De Mortel, voor de bouw van chirolokalen.

Vooraf inschrijven bij Chris Verbist (Driehoekstraat 14), Tilly Hessels (Meerseweg 38) of via vzwdemortel@gmail.com Kinderen tot 4 jaar mogen gratis komen meegenieten.

Kinderen van 4 tot 10 jaar betalen 7,5 euro.

Kinderen vanaf 10 jaar en volwassenen kunnen komen eten voor 12,5 euro.

Eten tussen half 12 en half 1 of tussen half 1 en half 2.

JULI 2010 - 61

MEER

Vissen met BechterewpatiĂŤnten

MEER - De Vlaamse Vereniging voor BechterewpatiĂŤnten v.z.w, afdeling Turnhout, organiseert ook dit jaar op 10 juli hun viswedstrijd en barbecue. Dat doen ze samen met de buurtbewoners van Ipenrooi, Rietweg en Groot Eyssel. De viswedstrijd en barbecue wordt elk jaar georganiseerd in het kader van â&#x20AC;&#x153;Vlaanderen Feestâ&#x20AC;?. Aan de gehuurde vijver van Jaak Jansen, langs het Paterspad in Meer, worden de lijnen uitgegooid. De barbecue en de viswedstrijd zijn telkens een groot succes. Viswinkel â&#x20AC;&#x153;De siervogelâ&#x20AC;? uit Turnhout zorgt voor hengeltjes. De kinderen uit de buurt amuseren zich met het vangen van handgrote karpetjes en er wordt zelfs een kleine competitie georganiseerd. Er wordt de aanwezigen goed op het hart gedrukt om de prachtige natuur rond en in de vijver te respecteren en de gevangen visjes worden dan ook terug vrijgelaten. Na het vissen kan iedereen aan tafel voor een heerlijke barbecue en een buurtbewoner, accordeonist, speelt prachtige Vlaamse liedjes om de sfeer er goed in te houden. Tot in de late uurtjes wordt er doorgevierd en liedjes gezongen bij een kampvuurtje van enkele knetterende stookkorven.

Jaak Langens legt uit wat BechterewpatiĂŤnten zijn. â&#x20AC;&#x153;De Ziekte van Bechterew, tegenwoordig meer en meer bekend onder de benaming S.A.: â&#x20AC;&#x2DC;Spondylitis Ankylosansâ&#x20AC;&#x2122; (= Ontsteking van de wervels, die gepaard gaat met verbening), is een specifieke vorm van reuma. Het is een autoimmuunziekte: de patiĂŤnt maakt afweerstoffen tegen zijn eigen weefsel. Hierdoor gaan bepaalde delen van het skelet ontstekingsreacties vertonen, waarbij het bindweefsel geleidelijk aan gaat verbenen en de beweeglijkheid van de gewrichten kleiner wordt.â&#x20AC;&#x153; (AO)

62 - JULI 2010

Om verder verval te voorkomen MEER â&#x20AC;&#x201C; De kloostersite werd in september vorig jaar al toegewezen aan Bouwmaatschappij De Noorderkempen en de vzw Klooster Meer.

Samen zullen ze zorgen voor een herbestemming die een meerwaarde betekent voor de inwoners en de verenigingen van Meer. De plaatselijke vzw zal zorgen voor de restauratie van de vijf waardevolle gebouwen en de bouwmaatschappij vervangt de meer recente constructies door eigentijdse sociale woningen rond een plein waar het goed is om te vertoeven en de verenigingen hun ding kunnen doen.

Maar, omdat de administratieve molen traag

maalt, kan de verkoop pas binnen enkele maanden met de nodige handtekeningen bezegeld worden. Ondertussen staan de gebouwen leeg en dat is, zoals u weet, nefast voor een monument.

Daarom werden voorlopige onderhoudswerken uitgevoerd. Er werden ramen dicht gemaakt, goten gekuist, afvoerbuizen hersteld enzâ&#x20AC;Ś.. relatief kleine werken die verder verval en grote kosten moeten voorkomen. Ondertussen zit de vzw niet stil. Er worden afspraken gemaakt met verschillende partners en de eerste ruwe schetsen worden besproken. We houden u verder op de hoogte. (fh).

Leden en sympathisanten van de vzw Klooster Meer zorgden er voor dat de historisch waardevolle gebouwen van de kloostersite, die nu leegstaan, niet verder vervallen. V.l.n.r. bovenaan: Marc Van Aperen, Dirk Brosens, Paul Rombouts en Jef Van Bavel. Onderaan: Staf Lauryssen, Paul Van Gils, Guy Herrijgers, Peter Schelles en Guy Brosens.

% & ' !' '

#$!

! " !

MINDERHOUT

Midzomer Minderhout MINDERHOUT - Op vrijdag 2 juli vindt in het kader van 800 jaar Hoogstraten in Minderhout MIDZOMER MINDERHOUT plaats.

Het is een organisatie van het Feestcomité Sint-Clemens, dat kan rekenen op de medewerking van verschillende verenigingen van het dorp.

Tussen 18 en 21 uur krijgen alle ‘papboeren’ van Minderhout een portie pap aan huis aangeboden.

De ‘Dweilband’ van de fanfare zorgt voor de nodige ambiance wanneer ze op een kar plaatsnemen en door Minderhout worden gereden.

Aan elke portie pap hangt een tombolaticket voor een aanwezigheidstombola later op de avond…

Als je vanaf 21 uur naar de Kuip komt, kun je met dat tombolaticket naar de bonnenstand komen. Daar scheuren medewerkers het strookje met het dubbele tombolanummer af en gaat er een helft in de urne, terwijl u het tweede deel bewaart. De winnaars van de aanwezigheidstombola mogen met ‘Hoogstraten met de Vespa’ een tocht van 60 kilometer door Hoogstraten maken. Heerlijk cruisen met een Vespa!

Op het dorpsplein, de kuip, begint om 21 uur een gratis muzikale afsluiter van formaat.

Onze eigen Minderhoutse ‘Nonkel Ney’s Rhythm & Blues Band’ speelt al meer dan twintig jaar stevige Rhythm & Blues en ruige Rock & Roll.

Zij openen MIDZOMER MINDERHOUT en Nonkel Ney kennende gaan ze weer ‘alles geven’.

Daarna komt ‘Band Zonder Banaan’, al immens populair in Nederland, voor de eerste keer naar België!

Met een mix van allerlei muziekstijlen (bv Ierse Folk) wordt de Kuip omgetoverd in één groot feest. Wat je ziet is volop theater en absurditeiten. Wat je hoort is een Nederlandstalig, stuwend, heerlijk in het gehoorliggend, eigen Band Zonder Banaan-geluid. Grote Nederlandse festivals als Lowlands, Pinkpop en Parkpop; Band Zonder Banaan kwam, zag en overwon!

Muziek, volop ambiance, een frisse pint, een zomerse avond, het sfeervol kader van De Kuip. Dat zijn de ingrediënten voor Midzomer Minderhout, een groots dorpsfeest aan het begin van de zomervakantie!

De winst van de avond wordt geschonken aan de werkgroep Parochiezaal Minderhout. Zij kunnen die zeker goed gebruiken, als je weet dat er con-

crete plannen worden gemaakt voor een nieuwe parochiezaal!

Wil je alsnog meewerken (bv met pap uitdelen in je eigen straat) of voor inlichtingen : Isabelle Vissers – feestcomité Sint-Clemens – 0479 84 98 99 (iv/fh)

Trekpaardenvrienden MINDERHOUT - Al jaren mogen de

trekpaardenvrienden een veld gebruiken van de gebroeders Stoffels om hun ploegdag te organiseren . Maar dit jaar liet Gust Stoffels eens zien dat hij niet alleen als de beste kan ploegen met een paard. Hij dacht: Laat ik een koe van stal halen en voor de ploeg zetten. Zelfs dat was voor Gust geen probleem. (May Antonissen)

JULI 2010 - 63

MINDERHOUT

KVLV Minderhout speelt petanque MINDERHOUT - Vrijdag 14 mei 2010 stond reeds lang in de agenda van de KVLV-leden genoteerd. De leden gingen weer op sportieve uitstap. Dit jaar stond er een namiddag petanque op het programma.

De vrouwen wilden er echt een sportieve dag van maken en vertrokken al in de voormiddag voor een mooie fietstocht langs Zondereigen om dan in de Blauwbossen aan te komen, bij de petanque banen bij de familie Goos.

Daar stonden enkele leden van OKRA de KVLV leden op te wachten met koffie. Omdat het lunchtijd was, was er ook soep en een smoske besteld.

Om in de soeppot te geraken, was er wel wat kunst- en vliegwerk van enkele ijverig leden nodig… wat alvast voor de nodige hilariteit zorgde.

Onze lunch was alvast geslaagd!!

Toen kon het echte spel beginnen. Men kreeg een deskundige uitleg van de OKRA leden. En al snapten veel aanwezigen er niets van, toch vloog men er direct in. De vrouwen kregen zelfs een doekje om onze ballen op te poetsen. Dat moet je KVLV leden natuurlijk niet voordoen!!

De spelregels werden duidelijker naargelang

het spel vorderde en regelmatig werd de meter erbij gehaald, omdat met het blote oog niet altijd duidelijk was wie het dichtst bij het kleine balletje lag.

Er was veel lawaai (vrouwen hé) en ambiance, en iedereen leefde volledig mee met het spel, want iedereen wou natuurlijk winnen!! Wat een spannende middag, waar iedereen veel plezier aan beleefd heeft!

Tot slot bedankten de leden het bestuur omdat ze deze leuke activiteit uitgewerkt hadden.

En een speciaal woordje van dank ging ook naar de leden van OKRA die ons geweldig onthaald en begeleid hebben bij het spel. KVLV werd er weer eens goed in de watten gelegd.

Tenslotte nog dit: KVLV, dat zijn vrouwen met vaart!. Dat is een groep dames vol bruisende energie.

Tijdens de zomermaanden worden er vooral uitstapjes gemaakt met de fiets. Korte ritjes ’s avonds en tochten in de namiddag in eigen streek.

Bij een daguitstap verkent men al eens de verdere omgeving. Keuze te over voor geoefende fietsers, maar ook minder sportieve vrouwen zijn zeker welkom.

Wil je ook lid worden van deze vrouwenbeweging, stuur een mailtje naar kvlvminderhout@ scarlet.be, en je wordt zeker gecontacteerd door iemand van het kernbestuur.

Vier maal vier te Minderhout MINDERHOUT - Reeds enkele jaren richten Rotary en Rotaract Hoogstraten-Kempen tijdens de ‘4x4 voor het goede doel’ te HoogstratenMinderhout een dag in voor mindervaliden. Deze dag is steeds opnieuw een groot succes, met meer dan honderd mindervalide deelnemers.

Dit jaar zal de organisatie plaatsvinden op zaterdag 11 september, op de terreinen van Desta aan de Blauwbossen in Minderhout (Hoogstraten). Het startschot zal gegeven worden om 11 uur en wij sluiten de jeeptochten af omstreeks 15.30 uur.

Mindervaliden (mét begeleider) krijgen de kans gratis als passagier deel te nemen aan deze tocht met een SUV (luxejeep) die gaat langs onverharde wegen in de Noorderkempen en over de grens in Nederland. De duurtijd van de tocht is ongeveer één uur. Onderweg wordt niet gestopt.

De ervaringen vorig jaar waren zeer positief voor mindervaliden en begeleiders. Tevens is er de mogelijkheid voor degene die willen om de verschillende parcours uit te testen in all-road jeeps.

Naast het 4x4 gebeuren zal er ook randanimatie zijn op het terrein. Tevens wordt aan elke deelnemende mindervalide twee gratis consumpties aangeboden. Het geheel wordt afgesloten omstreeks 17 u.

Rotaract Hoogstraten-Kempen kan desgewenst zorgen voor geschikt en gratis vervoer van en naar de stopplaats van De LIJN in Hoogstraten.

De jeeps worden voorzien door de leden van de Rotary en andere deelnemers die speciaal voor deze gelegenheid inschrijven. Ook sympathisanten worden uitgenodigd om in te schrijven.

De organisatie is in handen van de Rotary- en

64 - JULI 2010

Rotaractclubs van Hoogstraten, in samenwerking met de vzw Markdal te Merksplas, een deelentiteit van de vzw de As. De deelnameprijs voor deelnemende auto’s bedraagt ` 35 en geeft ook de mogelijkheid om het 4x4-circuit op te gaan. De mindervaliden en

hun begeleiders nemen uiteraard gratis deel aan deze activiteit.

Indien u wil deelnemen aan deze organisatie, verzoeken wij u dit vóór 15 augustus te willen melden aan Thomas Swaenepoel 014 45 35 72 of 0494 13 15 28 of thomas.swaenepoel@ telenet.be,;

MINDERHOUT

Kinderdagverblijf Bolleke De Beer MINDERHOUT - Op zaterdag 29 mei 2010 organiseerde het kinderdagverblijf Bolleke De Beer een open deur dag ter gelegenheid van het openstellen van de tuin.

Op zondag 26 juli 2009 organiseerden Bolleke De Beer een eerste opendeurdag in de nieuwe stek in de Minderhoutsestraat. Dochter Peggy gaf de aanleiding tot het oprichten van het kinderdagverblijf maar al vlug sprong moeder Marleen mee op deze wagen.

Beiden hebben hun keuze nog niet beklaagd. Het is aangenaam maar hard werken en toch ook wel een hele dag bij elkaar zijn is altijd niet eenvoudig. Gelukkig dat moeder en dochter twee handen op één buik zijn. Intussen evolueerde Bolleke De Beer naar het maximum aantal kinderen van 17.

Er is een mogelijkheid tot nog meer opvang maar dan moet je met goed gekwalificeerd personeel gaan werken. Deze stap nemen is nu nog net te ver: of zoals Peggy het zo mooi verwoordde “we moeten eerst leren stappen voordat we proberen te lopen”.

Intussen is de toekomst verzekerd. Het mooie ronde buikje van Peggy geeft dit te kennen. Ook andere kinderen komen graag naar Bolleke De Beer; het is nu reeds volzet tot november 2011.

Al deze kinderen kunnen genieten van de pas opengestelde tuin. Net zoals binnen in het gebouw voldoet het geheel aan strenge veiligheidsnormen, gezien en goedgekeurd door Kind en Gezin.

Als het weer meezit hoor je hoe plezierig de kinderen het wel niet vinden gebruikmakend van de

tuin en alle speeltuigen erin. Hoe mooi kan het jonge leven toch wel niet zijn.

Bolleke De Beer is gelegen in de Minderhoutsestraat 71/2 te 2322 Minderhout. Open elke werkdag van 5.30 uur (!!!) tot 18.00 uur. Voor meer informatie bel je het nummer 03/292.52.55.

(FS)

KWB 18de Avond-fiets-vierdaagse MINDERHOUT - Ook dit jaar kunt u, op 7, 8, 9 en 10 juli deelnemen aan de Avond-fiets-vierdaagse van KWB-Minderhout.

De succesvolle formule van de vorige jaren blijft ongewijzigd. U heeft de mogelijkheid om tijdens deze vier avonden gezellig te fietsen met het hele gezin, de buren, de vrienden en/of kennissen.

Elke avond wordt een route afgelegd van ±25 km langs rustige, landelijke wegen. Ook dit jaar zijn weer 4 prachtige routes uitgezet, zodat u per fiets onbezorgd kunt genieten van de prachtige natuur, rust en open ruimte.

Om niet verloren te rijden, ontvangt u een duidelijke routebeschrijving.

Kortom, U hoeft alleen nog maar de route te volgen en op de trappers te duwen om de route op eigen tempo af te leggen. Op de uitgestippelde routes kom je zelden een café tegen. Onderweg biedt KWB-Minderhout je

daarom gratis een drankje en een versnapering aan. Men kan iedere avond starten tussen 18.30 en 19.30 uur aan het Parochiecentrum. Dankzij onze gulle sponsors vindt de laatste avond nog een aanwezigheidstombola plaats voor elke deelnemer.

Wie minimum 3 van de 4 avonden deelneemt, ontvangt nog iets extra. Voor de volwassenen is een gezonde zak appels voorzien. De kinderen ontvangen een mooi, betonnen beeldje. Onder de trouwe deelnemers die 3 of 4 avonden gefietst hebben, wordt een prachtige fiets verloot. CM plaatst de laatste avond een springkasteel en zorgt zo voor animatie voor de kinderen.

Deelnemen kost 1,25 euro per avond of 4,50 euro voor KWB-leden en respectievelijk 1,75 euro en 5 euro voor niet leden. Info: Louis Van Bavel, tel 03 314.71.94 (fs)

verhuur & producties geluid - licht - projectie rigging - podia - distri

feesten & party’s huwelijk tot jubileumfeeest fuiven - bals - guest-DJ’s verjaardags- of teerfeest personeels- of pensioenfeest van vatje tot megaparty Minderhoutsestraat 54 - 2322 Minderhout - Hoogstraten www.music-services.be - info@music-services.be Dinsdag tot donderdag: van 09.00 tot 12.30 u. en van 13.00 tot 18.00 u.

Vrijdag en zaterdag: van 08.30 tot 16.00 u.

Donderdagavond: van 19.00 tot 22.00 u.

Zondagmorgen: van 10.00 tot 12.30 u. (op afspraak en terugleveringen)

JULI 2010 - 65

MINDERHOUT

GOUD IN MINDERHOUT René Quirijnen en Hilda Donckers

“Een leven vol melk!”

Altijd is het vredig wonen geweest in de Beemden! Niet teveel huizen, niet teveel drukte, gehucht weltevree! Heel wat verandering echter de laatste jaren, meer drukte en de huizen rijzen uit de grond als paddenstoelen.

Een nieuwe wijk “Hooiopper”, vlak achter de ruime tuin van de jubilarissen, rees in korte tijd op uit het niets en dit is toch wel even wennen. “Maar ja, we leven niet alleen op de wereld, en de jonge mensen willen hun eigen stekje!”

er gewerkt worden, de koeien konden zomaar niet drooggelegd worden voor een dag. “Nu met die koeltanks is dat allemaal geen probleem meer!”

Hilda was de oudste van zes kinderen en zij slaakte haar eerste kreten op de Minderhoutse Achteraard, toen nog gewoon Aard genoemd. Een plaats waar nu de E-19 en de TGV door de achtertuinen razen. Het kan verkeren! Zij volgde de lagere school in Minderhout, vervolmaakte zich daarna nog wat in de naaikunst en dan was het ook thuis werken geblazen op de boerderij. In de BJB vond ze haar ontspanning , na haar huwelijk maakte ze zich verdienstelijk in het huishouden en in de zomer wachtten de aardbeien en de augurken.

Samen kregen René en Hilda vijf kinderen die het allen opperbest stellen en elf kleinkinderen maken het plaatje rond. Eens gepensioneerd ble-

In het Vaalmoer in Meer werd René op 21 februari 1937 geboren als tweede oudste in een rij van zeven kinderen. Hij genoot er van een gelukkige jeugd temidden van de weiden, velden en bossen. Wat wil een jonge knaap nog meer!

Tijdens de oorlog liep hij enige tijd school in het leslokaaltje van Maxburg om daarna de lagere schooltijd af te ronden in de plaatselijke gemeenteschool. Van verder studeren was hoegenaamd geen sprake en als 14-jarige knaap werd hij ingeschakeld op de boerderij. Vanaf 16 jaar kreeg hij de verantwoordelijkheid over een melktoer en toen besefte hij zeker nog niet dat melk heel zijn leven zou beheersen.

In de zomer was het om vijf uur opstaan geblazen om de melk af te halen op de boerderijen en die dan te vervoeren naar de melkerij. Honderd zware kitten dagelijks op de wagen sleuren betekende ook voor René geen alledaags zondagswandelingetje. Maar hij was jong en sterk en dan wil men zich zeker niet laten kennen. René en Hilda leerden mekaar kennen ten huize Donckers. Eens komen kaarten, naar het paard komen informeren…, want “een goed paard wordt altijd thuis verkocht” monkelde René nog na. De vonk sloeg tenslotte in de pan , ze trouwden op 6 juni 1960 in Minderhout en trokken nog een jaartje in bij de ouders van de bruid.

Nadien kochten ze een huis in de Beemden waar ze nu nog wonen. Voor hen was het boerenleven

66 - JULI 2010

voorbij , René trok voor de volgende 15 jaar als chauffeur naar melkfabriek Inza en leverde “pap” aan winkels, scholen, melkboeren…! De melk liet hem niet los en na de Inzaperiode begon hij aan een 23-jarige periode als chauffeur op een melktankwagen van de melkerij van Loenhout.

In ’t begin moesten zo’n 140 boeren bezocht worden, tegen het einde van z’n carrière stond de teller nog maar op 43. Ook ’s zondags moest

ven ze niet bij de pakken zitten: tuinieren, hout klieven, niet teveel TV kijken, petanque spelen… zijn toch geliefkoosde bezigheden. De gezondheid wil ook niet altijd mee, maar toch blijven ze de toekomst met veel optimisme tegemoet kijken! Van hun jubileumfeest hebben ze samen met de kinderen, kleinkinderen en geburen toch heel veel deugd gehad! René en Hilda, nog heel veel jaren toegewenst! (rel)

MEERLE

Bij ons thuis …

… botergele peren

Feestmarkt van de fanfare

Frans van de Voort schrijft elke maand een verhaaltje met herinneringen uit zijn kindertijd in Meerle. Tegenwoordig woont hij in het diepe zuiden van ons land.

Zijn kleindochter, Babs M. Fuchs, maakt telkens een mooie tekening bij het verhaal van grootvader.

MEERLE – Ook voor de feestmarkt van de fanfare klaarde het weer net op tijd op. Een hele week kou en nat, op vrijdag droog en zon. En dus kwam er heel wat volk kijken. Even rondneuzen op de standen van de verenigingen, een smoutebol, een ijsje of een frietje meepikken, een pintje drinken en daarna meegenieten van de meezingmuziek. De jongeren leefden zich ondertussen uit met een kussengevecht op de balk. (jaf)

Fietsen voor de parochiezaal In onze grote hof stonden er drie soorten perenbomen. Eén soort ‘dubbel flippen’, één ‘court-pendu’ en één soort ‘Lieve Vrouwperen’.

Die laatste soort was wel heel apart; zoiets als de boom van kennis van goed en kwaad, dus heel speciaal, bijzonder, enig. Ik heb er later in het leven nooit meer zulke peren gezien.

De boom was van vorm driehoekig en hoog opgegroeid, tot wel 15 meter in de lucht. De echte stam was maar twee meter en dan splitste hij in vier dikke takken. De middelste tak ging recht naar de top en de andere drie takken meer uiteen.

Elk jaar stonden er wel overvloedig peren aan. In die boom kon je goed klimmen. Een laddertje van twee meter was al genoeg om te starten.

De takken stonden op regelmatige afstand en aan de peren kon je goed aan. Ik mocht er in klimmen als de peren lichtgeel waren.

De peer was sappig en fijn van smaak. Met een korf kon ik er toch wel 5 kg plukken. Maar niet te veel op de grond laten vallen want dan waren ze helemaal stuk. Ze konden niet lang bewaard worden.

Ze werden dan ‘buikziek’. Je moest ze opleggen in glazen bokalen om ze te bewaren.

We gaven ook regelmatig peren weg aan de buren. De lekkere, botergele peren hebben ons hart verblijd! De bijtjes konden er ook van genieten.

Frans van de Voort

MEERLE – Hij is er weer! De fietszoektocht van Meerle t.v. de Parochiezaal. Hij brengt je langs de mooiste plekjes van de fusiegemeente Hoogstraten. Het thema is dit jaar: langs de weg.

De tocht is ongeveer 40 km en is helemaal niet moeilijk, jong en oud kan meedoen. Voor 4 euro koop je de route met de bijhorende foto’s. Je kunt deelnemen van 15 juni tot 1 september 2010 en rijden wanneer je wilt. Er zijn 20 prijzen voorzien.

Op 5 september 2010 is er een fietstocht voorzien t.b.v. de parochiezaal waar aansluitend (17.00 uur) de winnaars van de fotozoektocht bekend worden gemaakt. Meer informatie is te vinden op www.meerleonline.be (eg) Verkoopadressen: Toeristische Dienst Hoogstraten - Van Den Bogerd, Heimeulenstraat 8 - ‘t Winkeltje, Meerledorp 2 - Prima Van Boxel, Strijbeekseweg 41 - Jos van Bavel, Heimeulenstraat 41, Meerle (tel. 03/315.92.09).

Rechtzetting over de vogelschrikkers MEERLE – Nog een rechtzetting n.a.v. ons artikel in onze vorige editie. We schreven daar dat Hanne en Wendy Jespers de winnaars waren.

Eigenlijk was dat niet onjuist, maar niet volledig. Hanne en Wendy wonnen de prijs voor de origineelste vogelschrik. Daarnaast waren er nog prijzen, nl. voor de mooiste voor Paula Swaegers, de meest creatieve voor Agnes Wouters, de leukste naam vonden we bij Eric Vinckx en de prijs voor de verenigingen ging naar de vogelverschrikker van de Kleuterschool. Alle vogelschrikkers en de uitslag zijn terug te vinden op de website van KWB Meerle ( www.kwbmeerle. be ). We hopen iedereen hiermede recht te hebben gedaan. (jaf)

JULI 2010 - 67

MEERLE

Brandweer Voorpost Meerle zet deuren open

Pierendag

MEERLE – Op zondag 4 juli 2010 vanaf 10.00u zwaaien de deuren van de kazerne van de Voorpost Meerle (achter parochiecentrum ‘Ons Thuis’) open. Niet omdat het ergens brandt of er een erg ongeval gebeurd is (laat ons dat toch hopen), maar om het publiek kennis te laten maken met de werking van de lokale brandweerpost.

Je kunt er hun materieel gaan bekijken, een rondrit met een echte brandweerwagen maken, plaats nemen in de tuimelwagen van de Politiezone Noorderkempen, zodat je weet hoe het voelt over kop te gaan. Uiteraard zullen de brandweermannen laten zien hoe goed geoefend ze zijn in alle soorten hulpverlening waarvoor ze ter beschikking staan.

Ondertussen wordt gezorgd voor een natje en een droogje, is er kinderanimatie en een tombola met prachtige prijzen (trekking hoofdprijzen volgt om 17.00 uur). Beslist een bezoek waard! (jaf) MEERLE – De lente kwakkelde de hele meimaand, maar op de zondag van de 3e Pierendag scheen het zonnetje. De temperatuur was nog niet optimaal, maar met een pull of een fleece was het best te doen voor de toeschouwers. De deelnemers kregen het vanzelf warm. 22 ploegen hadden zich opgegeven voor de het parcours dat door de chiroleiding (de winnaars van vorig jaar) samen met het zaalcomité was opgesteld.

Op het programma o.a. stonden een slangenrace, een bal doorgeven zonder de handen, gebruiken, een codekraker. Er was ook een geheugenspel en een proef waarbij men zoveel mogelijk pingpongballetjes in drankglazen moest gooien. Als grote finale was er een kruiwagenrace langs een

hindernissenparcours. De bal in de kruiwagen mocht er niet uitvallen, terwijl er toch zo rap mogelijk langs de hindernissen moest gekoerst worden. .

De Tooghangers haalden de meeste punten (85), nipt voor de oud leiding van de Chiro (83) en ruim voor de Pierentrappers (77).

Meedoen willen de Tooghangers nog wel, mee organiseren zien ze niet zitten. Een onschuldige hand duidde “Tuig en Preut” aan om volgend jaar opnieuw samen met het feestcomité van de parochiezaal een fijne vierde Pierendag te organiseren. De opbrengst van de namiddag gaat naar de verbouwingen van de parochiezaal. (jaf)

MEERLE – Shilshoel had een fijne zomeravond gekozen om zijn 20e verjaardag te vieren. Wel 250 stappers en vooral happers vierden mee. Ze kregen een tocht door de geschiedenis van het dorp, met vooral aandacht voor de legendes van het oude Mjeel, met tussendoor een feestelijk maal.

De eerste en meest gekende legende werd aan de wandelaars met veel vuur verteld door een in vorm verkerende Karel Pauwels.

Al zag hij er voor de gelegenheid niet als onderwijzer uit.

w w w. fo n s m a r t e n s p l a n ke nv l o e r e n . b e

EIKEN PLANKENVLOER

Eigen fabrikaat en plaatsingsdienst Ook voor de doe-het-zelvers Toonzaal open: Donderdag en zondag GESLOTEN

68 - JULI 2010

Hap en stap

VEROUDERDE VLOEREN NATUURLIJKE LOOK LEGKLAAR Groot Eyssel 39a, Meerle (België) baan Meerle-Meer Telefoon: 03.315.84.32 Fax: 03.315.03.99

0177

MAANDAG, DINSDAG, WOENSDAG, VRIJDAG ................... 08.00-12.00 / 13.00-17.00 uur zaterdag .................................................................................. 09.00-12.00 / 13.00-16.00 uur

MEERLE

GOUD IN MINDERHOUT Frans Leemans en Lisa van Gils

Op ‘t Oosteneind weten ze wat feesten is MEERLE – Frans is geboren en getogen op ’t Oosteneind, Lisa is van Meer naar Meerle gekomen. Ze zag het levenslicht op het Looi als 3e in een gezin van 5. Vader boerde er en had een beetje tuinbouw. Lisa ging bij de nonnekes naar school, eerst de lagere dan nog even in de huishoudschool. “Een nonneke van mij maken is ze wel niet gelukt” zegt ze lachend.

Na de schooltijd bleef ze thuis werken, daar kwamen ze altijd handen te kort. Dat was zo in die tijd en je stelde er niet te veel vragen bij. “Erg streng waren mijn ouders niet, maar voor mijn 18e mocht ik toch niet uitgaan. Dat was toen nog de normaalste zaak van de wereld. Vanaf dan kon ik naar de kermis of naar het festival en de dansavond van de harmonie, in de zaal Kunst en Volk”.

Frans is zoals gezegd echt van ’t Oosteneind. Hij is geboren op enkele meters van waar zijn zetel staat waar hij zit te vertellen. Toen hij geboren werd woonden zijn ouders nog in bij zijn grootvader: “Een klein boerderijke, met een strooien dak, een bedstee en kelderke. Eigenlijk helemaal versleten en ge moet kijken met hoeveel we daar toen in woonden”. Frans was de 7e van 10! In 1937 nam zijn vader het gedoe over en bouwde ze nieuwe boerderij.

Frans ging langs de zandpaadjes met de andere kinderen uit de buurt - bijna allemaal familie naar de jongensschool in Meerle. Vanaf zijn 13e werkte hij al tijdens de vakanties bij de overbuur, een boer die alleen nog maar heel jonge kinderen had. Op zijn 14e ging Frans er definitief knechten.

“Ik deed zowat al het werk op de akker. Ploegen met het paard, zaaien, maaien, schoven zetten.

Ge ziet dat nu niet meer, hé. En als ge ziet wat mannekens van 13 nu doen! Wij moesten flink uit ons pijp komen”.

Het jong paar trok in bij Frans zijn ouders en samen deden ze het geboer verder. Heimwee heeft Lisa nooit gehad: ‘Het gebuurte hier heeft altijd heel hard aan mekaar gehangen, ik voelde me rap thuis. En daarbij gingen we zondags terug naar Meer”. Er was ook weinig tijd, want er was werk te doen. Ze hadden koeien, varkens, ‘gurken’ en een beetje aardbeien. Ze hebben heel hun leven samen gewerkt. Voor hobby’s was er niet veel tijd.

Lisa en Frans kregen twee kinderen. May en Jan. May trouwde en ging naar Nederland wonen.

Jan bleef op ’t Oosteneind en nam later de zaak van Frans over. Hij maakte er een groot melkveebedrijf van. Frans hield tot aan zijn pensioen varkens en bouwde voor hem en Lisa een huis naast de boerderij van Jan. Het pensioen veranderde niet echt veel aan hun leven. Frans is tot op vandaag bezig. Een grote tuin vol groentes (Lisa heeft ze het liefste uit eigen tuin) en bij Jan is er altijd wel wat te doen.

Frans kan niet stilzitten, tenzij het echt moet. Zoals laatste winter, toen hij een nieuwe knie kreeg: “Dat voelt ge, die is nu ineens veel beter dan mijn andere knie”. Lisa is wat minder te been en doet het kalm aan. Al een half leven sukkelt ze met een slechte rug en vorig jaar moest ze onder het mes voor een kwaal aan de bijnier. “Een moedige vrouw” zegt Frans als Lisa even de kamer uit is.

“Veel gesukkeld, maar altijd zo opgeruimd. ’t Is echt uitgekomen wat ik toen gevoeld hebt, 52 jaar terug op Dreef kermis. En nu, met die gouden

bruiloft, is ’t precies nog heviger geworden. Ik zou ze niet willen missen.”.

Samen genieten ze van hun oude dag, van de kinderen en de vijf kleinkinderen: Kim en Ellis, Els, Sofie en Rob (een wielertalent).

Zoals dat op ’t Oosteneind de gewoonte is, hebben de buren en de familie Lisa en Frans een onvergetelijke gouden bruiloft bezorgd. Met een geweldige stoet. “Waar dat ze dat allemaal gehaald hebben, wat ze daar allemaal uitbeeldden.

Zelf onze koei met een drielingkalf – dat heeft toen nog in de gazet gestaan maar al zo lang geleden – hadden ze in de stoet. Een koe met een tweeling en er een ander kalfje bij. We hebben veel gelachen en regelmatig ook een traantje moeten wegpinken”.

Het feest was geweldig en heeft laat geduurd, want op ’t Oosteneind weten ze wat feesten is! (jaf)

Na een kleine tussenpoos in Stabroek, bij zijn schoonbroer, ging Frans op zijn 18e thuis werken.

Toen zijn broers het huis uit waren, nam hij het geboer van zijn vader over. Van den troep was hij vrij, wegens broederdienst. “Alleen af en toe een paar weken wat oefenen, in Turnhout of in Lombardsijde. “Een plezante tussendoor, een beetje vakantie eigenlijk. Ik deed dat graag”.

Lisa en Frans leerden elkaar kennen op Dreef kermis. “Ik had al wel een eens ander lief gehad, maar toen ik de eerste keer met Lisa danste, wist ik meteen en honderd percent zeker dat zij het was met wie ik de rest van mijn leven wou slijten.

Heel raar.” Lisa zag het ook wel zitten en toen Frans ook van Lisa’s vader en moeder de goedkeuring kreeg, was de verkering officieel. Twee jaar later zijn ze getouwd met een goed feest bij ‘Noyens’(thans Het Fortuin).

JULI 2010 - 69

Ook dat nog!

De rechter in Turnhout veroordeelt Mattheus B. (36) en Jantina D. (43) tot dertig maanden cel. Het tweetal baatte in Meerle een cannabisplantage uit.

Naast de celstraf krijgen ze ook een boete van 40.000 euro en moeten ze 20.000 euro betalen aan Iveka.

3

In Wortel wordt een 21 jarige Pool opgepakt nadat hij probeerde om mazout te stelen uit de tank van een geparkeerde vrachtwagen. De man werd betrapt en ging op de vlucht, maar werd later opgepakt toen hij terugkeerde om zijn auto op te halen.

3

Donderdag 27 mei trachten dieven in te breken in de krantenwinkel Merjan in Minderhout. Wanneer het licht in de winkel aangaat, gaan de dieven er zonder buit vandoor. Een dag later moeten dezelfde of andere dieven opnieuw onverricht ter zake vertrekken. Deze keer na een poging om in te breken in een apotheek in het centrum van Meer.

3

In de burgemeester Brosensstraat in Hoogstraten gaan dieven er na een inbraak in een woning met een Mercedes C220 CDI vandoor.

3

Op de computer van L.K. (52) uit Hoogstraten wordt pornografisch materiaal van minderjarigen aangetroffen. De man wordt beticht van zedenfeiten en de ouders van een van de slachtoffers vragen een schadevergoeding van 5.000 euro.

3

Op 13 januari 2008 werd Edwin B. uit Hoogstraten gehinderd door een wagen die op de Vrijheid de weg wilde oprijden. B. achtervolgde de chauffeur tot aan zijn woning en daar ontstond ruzie en een gevecht in regel waarbij B de man een tand uit sloeg. Het slachtoffer stelt zich burgerlijke partij om de medische kosten te vergoeden. Volgens de advocaat van Edwin B. is er geen bewijs dat zijn cliĂŤnt de andere chauffeur geslagen heeft. Het vonnis volgt pas in september.

3

In de nacht van dinsdag 1 op woensdag 2 juni wordt er ingebroken in krantenwinkel Kiosk langs de Vrijheid. Maar de pret is van korte duur. Na een eerdere inbraak, eind februari, toen dieven voor meer dan 10.000 euro sigaretten buit maakten, had uitbater Dennis Aerts maatregelen getroffen.

Hij liet een alarm met een zogenaamde Banditinstallatie plaatsen. Zodra het alarm in werking treedt, spuit dat apparaat een mistgordijn. Dat gaat razendsnel, zodat je na enkele seconden geen hand meer voor je ogen ziet.

Verrast door het nieuwe alarm moesten de dieven de winkel verlaten. Ze mochten al bij al blij zijn dat ze de uitgang nog vonden.

3

Dieven breken in in een appartement aan de Buizelstraat in Hoogstraten. Ze vinden er een tas en vullen die met andere zaken die ze kunnen gebruiken zoals kledij en schoenen. Blijkbaar moesten ze op de vlucht want ander materiaal dat door de daders was klaargezet, is blijven staan.

3

Arie V, de bedrijfsleider van Fresh Mushroom Europe (FME) in Meer en zijn onderaannemer Antoine V. verschijnen voor de rechter op verdenking van uitbuiting van Poolse arbeiders. Bij een controle in het champignonbedrijf in Meer in maart 2006 stelden speurders vast dat Poolse arbeiders veel meer uren moesten presteren dan overeengekomen. De werknemers kampten met ernstig slaaptekort. Sommigen vielen van uitputting in slaap achter hun machines. Een ex-werknemer stelt zich burgerlijke partij voor een bedrag van 10.000 euro. Voor de uitspraak is het wachten tot november.

3

Op 19 september vorig staat stapte Dick D.H. duidelijk in dronken toestand in zijn wagen. Toen hij zijn wagen in achteruit versnelling zette en aanstalten maakte om te vertrekken, hield de politie hem tegen. In de rechtbank verklaarde D.H. dat hij geen meter gereden had, waarop de politierechter de man vrijsprak van dronken rijden. Het Openbaar Ministerie tekende beroep aan tegen de uitspraak, maar de strafrechter heeft het eerste vonnis bevestigd.

70 - JULI 2010

sport Sportnieuws: RenĂŠ Laurijssen, Desmedtstraat 22, Minderhout

Tel.: 03-314.66.28

Email: rene.laurijssen@belgacom.net

Hoogstraten VV Een korte rustperiode en rood-wit kan binnenkort terug van start gaan. Met een vernieuwde technische staff en enkele nieuwe pionnen kan HVV hopelijk weer wedijveren met de tenoren uit de reeks. Ondertussen is ook de reeks, derde klasse A, waarin HVV aantreedt, bekend en volgende clubs maken volgend seizoen hun opwachting voor de Hoogstraatse supporters: Aalst, Bornem, Kapellen, Koksijde, Deinze, Dessel Sport, Geel-Meerhout, Hamme, Izegem, Olsa Brakel, Oudenaarde, RC Waregem, Ronse, St.Niklaas, Temse, Torhout en Wielsbeke. Vanaf 12 juli beginnen de voorbereidingen op het nieuwe seizoen en eenn aantal wedstrijden zijn (onder voorbehoud) reeds vastgelegd.

Wedstrijden Dinsdag 20 juli 19.00 uur Den Bosch - Hoogstraten VV Woensdag 21 juli 19.30 uur Hoogstraten VV - Overpelt Zaterdag 24 juli 19.00 uur Hoogstraten VV - Turnhout Woensdag 28 juli 19.30 uur Hoogstraten VV - St.-Lenaarts Donderdag 29 juli 19.00 uur De Kempen - Hoogstraten VV

De nieuwe HVV-gezichten Boven v.l.n.r. Glenn Van der Linden (Zwarte Leeuw), Koen Gommers (Duffel), Jef Dupont (Westerlo), Geatan Lambregts (GBA), Karim Didi (St.-Lenaarts) Onder v.l.n.r. William Verbeeck (Duffel), Roy Van der Linden (Zwarte Leeuw), Tom Sanders (Willem II), Michiel Verheyden (Westerlo)

KFC Meer Transfers In: voorlopig geen Uit: Roel Hofmans (Vosselaar VV) Jan Koyen (VNA Wortel) Bram Kinschots (VNA Wortel) Benjamin Broere (VNA Wortel) Sven Philips (Brecht SK) Jan Aerts (Dosko)

Nieuws: Dirk Verheyden , al drie jaar trainer van de Meerse damesploeg, behaalde onlangs het trainersdiploma UEFA-B. Vanaf januari 2009 tot en met mei

KFC Meerle 2010 bekwaamde hij zich wekelijks in het vak onder professionele begeleiding van lesgevers uit de Vlaamse Trainersschool. Proficiat!

Wedstrijden Zaterdag 24 juli 18.00 uur Putte SK â&#x20AC;&#x201C; KFC Meer (oef.)

Woensdag 28 juli 19.30 uur KFC Meerle â&#x20AC;&#x201C; KFC Meer (oef.)

Zaterdag 31 juli 18.00 uur KFC Meer â&#x20AC;&#x201C; VC Herentals (Beker van Antwerpen)

Transfers Stijn Mertens (St.-Jozef Rijkevorsel) Gerry Klessens (St.-Jozef Rijkevorsel) Ruud Viskens (Vlimmeren) Koen De Muyeter (St.-Job) Uit: Tom Donckers Karel Geerts Bart Goos Kenny Van Aert In:

Nieuws: de damesploeg van KFC Meerle vond niet genoeg speelsters meer voor het nieuwe seizoen en moet daardoor afhaken.

Het hele jaar door een unieke locatie voor: lunch/diner ¡ ontbijt op zondag ¡ alle soorten feesten

www.aandeMosten.be ¡ Hoogeind 74 b1 ¡ 2321 Meer-Hoogstraten

JULI 2010 - 71

SPORT

KVNA Wortel De testwedstrijden tegen Hoboken heeft Wortel niet kunnen winnen. Eerlijk Hoboken was de betere ploeg. Het kleine Wortel is ook niet te vergelijken met Hoboken.

In Antwerpen begon de thuisploeg sterk. De blauw-witten kwamen goed in de wedstrijd, maar incasseerden een te vermijden doelpunt.

Direct daarna werd het 2-0. Er waren toen 28 minuten gespeeld.

Na de pauze was Wortel gevaarlijk. De meeste kansen waren wel voor de thuisploeg, maar doelman Tom Van Den Broeck stond sterk te keepen.

Gelukkig kon een sterk ingevallen Tom Van Kerckhoven een voorzet van Bert Tilburgs in doel werken ( 2-1 )en zo de terugmatch redden.

Voor de thuiswedstrijd waren zeel veel toeschouwers opgekomen en er was met vurige supporters veel ambiance. Er was zelfs bengaals vuur. Tot halverwege de eerste speelhelft waren er weinig uitgespeelde kansen tot de bezoekers bij hun eerste gelegenheid doelden.

Kapitein Willem De Gruyter kwam nog tweemaal dicht bij de gelijkmaker, maar de Hobokenaars maakten in de tweede periode een tweede doelpunt en de wedstrijd was gespeeld.

Ondanks de nederlaag was deze eindronde voor de club toch een belevenis en een geweldige opsteker.

Na nieuwjaar had trainer Ad Jansen aangekondigd dat hij op het einde van het seizoen zou stoppen. Het bestuur vond dit zeer spijtig want Ad had zeer goed werk geleverd. Hij wordt nu opgevolgd door een zeer enthousiaste Max Van Den Langenbergh in een vorig leven nog voetballer bij Hoogstraten VV. Drie fanionspelers Willem Pleysier, Dennis Rosiers en Gert De Vos verhuizen naar St. Jozef.

De beste tijd voor Hannes Cool in De Mosten MEER – Meetria organiseerde zaterdag 19 juni zijn derde editie van de 1/8 triatlon. Met het inrichten van deze wedstrijd wil de vereniging ook iets doen voor een goed doel. Dit jaar heeft men gekozen voor ’t Vonderke en Boemerang in Merksplas. ’t Vonderke is een kleinschalig initiatief dat dagopvang biedt aan kinderen en jongeren (van 0 tot 21 jaar) met een complexe zorgvraag en/of meervoudige handicap. Boemerang is een dagopvang tijdens de grote schoolvakantie voor kinderen met een handicap. Meetria schenkt hen dit jaar een nestschommel, snoezelmaterialen en verschillende spelletjes. Nabij het recreatiedomein De Mosten startte om 14.00 uur de 1ste Kids Run. Alle kinderen werden vergast op een drankje en een leuke attentie. Om 16.00 uur startte de 1/8 triatlon. De deelnemers kregen 500 meter zwemmen, 21 km fietsen en 5 km lopen voor de boeg. Meetria bedankt ook iedereen die dit evenement mee mogelijk heeft gemaakt: de vrijwilligers, de deelnemers, de supporters en natuurlijk ook de sponsors. Voor meer info kan men terecht op www.meetria.be of bij Anja tel. 0484 33 50 61 en Jolanda tel. 0496 55 77 71.

Uitslagen H 16 1. Hannes Cool (Moorslede: 0.57.32) 2. Maarten Van Riel (Loenhout: 0.57.57) 3. Stijn Noens (Wuustwezel: 0.58.15) 4. Filip Achten (Koersel: 0.59.01) 5. Kris Vermeiren (Loenhout: 0.59.09) Vr 16 1. Anke Matthyssen (Brecht: 1.04.31) 2. Tinneke Van Biesen (Moorsele: 1.08.51) 3. Heleen Adams (Minderhout: 1.09.31) 4 .Louise Renema (Antwerpen: 1.13.26) 5 .Mieke Van Den Eynden (Vosselaar: 1.14.09) H 40 1. Dirk Mertens (Schoten: 1.00.01)

De top-3 dames boven de 16 jaar: v.l.n.r.

Tinneke Van Biesen (2de), Anke Matthyssen (1ste), Heleen Adams (3de) 2. Johan Adams (Hoogstraten: 1.00.27) 3. Kurt Swannet (Beerse: 1.02.02) 4. Bart Meeusen (Hoogstraten: 1.03.05) 5. Paul Van Riel (Loenhout: 1.04.14) Vr 40 Gemma Hereijgers (Bosschenhoofd: 1.19.59) Monique Geysen (Kapellen:1.25.33) Brigitte Broers (Meer: 1.31.44) Tine Vandaele (Schoten: 1.31.45) Stin Sprangers (Meerle: 1.38.42) Trio 1. Stap Sport (Meersel-Dreef: 0.59.54) 2. Meetria (Meer: 1.01.07) 3. Rurema (Meer): 1.0208) 4. Ieters (Meer: 1.03.46) 5. Team Saucijerrol (Brecht: 1.04.09)

Onze rangen worden versterkt met Steven Goffa van Westmalle, Hans Van De Mierop van Weelde en met drie spelers van Meer: Benjamin Broere, Jan Koyen en Bram Kinschots. Deze spelers moeten in staat zijn om de lijn door te trekken.

Op woensdag 21 juli worden de trainingen hervat en er worden al oefenwedstrijden gespeeld als voorbereiding op de Beker van Antwerpen. maandag 26juli 19.30 uur Zwarte Leeuw II - KVNA woensdag 28 juli 19.30 uur KVNA – St. Jozef.(frbr)

De top-3 heren boven de 40 jaar: v.l.n.r. Kurt Swannet (3de), Dirk Mertens (1ste), Johan Adams (3de) 72 - JULI 2010

SPORT

Turnen - Toprankings

en podiumplaatsen voor ’t Spagaatje

HOOGSTRATEN- Heel wat bedrijvigheid de laatste maanden in het Hoogstraatse turnwereldje. Provinciale kampioenschappen, Vlaams kampioenschap, Europees en Belgisch kampioenschap en in het najaar misschien het wereldkampioenschap in Rotterdam voor Kristof Schroé.

Vlaamse kampioenen De instappers turnden in de provinciale voorronden voor het behalen van een brevet. Anke Verhoeven behaalde hier drie keer zilver en Louka Luquili wist na het behalen van een zilveren brevet tijdens de eerste wedstrijd dit te verhogen tot twee keer goud in de twee volgende kampen. Hanne Peeters en Fleur Michielsen traden aan bij de Benjamins 1A en behaalden op het provinciaal kampioenschap respectievelijk een zesde en zevende plaats. Amber Luquili wist in de categorie Miniemen 1A de provinciale titel te veroveren en een selectie voor het Vlaams kampioenschap waarin zij tenslotte negende eindigde.

Bij de Benjamins 1B behaalde Julie Deckx een zesde en Silke Renders een negende plaats in de provincie. Mauranne Baeyens werd provinciaal kampioene bij de Benjamims 2B en de bronzen medaille ging naar Alexandra Ershov. Britt Knaven eindigde tiende en Femke Kenis moest verstek laten gaan wegens ziekte. In de provinciale voorronden slaagden drie gymnasten zich in de top tien te nestelen: Femke Kenis finishte als achtste, Alexandra elfde en Mauranne zestiende.

Alle C-gymnasten presteerden voortreffelijk in de provinciale voorronden en konden zich zo selecteren voor het Vlaams kampioenschap dat plaats vond op 17 mei in St.Gillis-Waas. Hooggespannen verwachtingen! Lotte Koyen (junior) kon wegens blessure slechts op twee toestellen deelnemen waardoor zij niet in aanmerking kwam voor een algemeen klassement. Op damesbrug behaalde zij wel de hoogste score bij de Junioren. Carolina Ameling werd Vlaams kampioene in dezelfde categorie. Stien Vanderhallen en Antje Kenis eindigden respectievelijk zevende

en achtste bij de Beloften. ’s Morgens had Michelle Bevers (Miniemen 2C) zich ook al laten opmerken met een knappe zesde plaats.

Zilver en goud voor Kristof Schroé Bij de heren liet Kristof Schroé weer van zich horen! Na een jaar van inactiviteit op het wedstrijdplatform behaalde hij op het provinciaal kampioenschap te Oud-Turnhout een tweede plaats. Een mooi resultaat in zijn eerste allroundwedstrijd na een jaar out. In april nam hij met de Belgische seniorenploeg deel aan het Europees Kampioenschap artistieke gymnastiek heren in Birmingham (UK). Het was voor het eerst sinds lange tijd dat België nog eens een voltallig mannenteam naar een EK afvaardigde.

Voor het teamklassement geldt de wedstrijdformule 5-3-3. Dit wil zeggen dat er maximum vijf gymnasten kunnen deel uitmaken van een team, dat drie deelnemers per toestel zullen turnen en die drie resultaten tellen voor het klassement.

België vulde dit als volgt in: twee gymnasten turnden één toestel en de overige drie (waaronder Kristof) namen vijf toestellen voor hun rekening. Kristof behaalde daar de hoogste totaalscore voor België en het team eindigde op een dertiende plaats. Op 22 mei stond het Belgisch Kampioenschap op het programma. Het werd een spannende strijd waarin Kristof nipt tweede eindigde met 0,4 punten achterstand op de kampioen. Hij selecteerde zich tevens voor de gymfinale op het rek en op 29 mei veroverde hij de titel in deze discipline in Charleroi. In het najaar staat het wereldkampioenschap in Rotterdam op het programma en Kristof hoopt op zijn selectie! Duimen maar! (MvA)

Kristof Schroé (rechts) Belgisch kampioen op het rek

Femke Kenis in volle concentratie op de balk tijdens het Vlaams kampioenschap

Een gelukkige Carolina Ameling op het hoogste schavotje JULI 2010 - 73

SPORT

Maarten Van Der Donck te sterk in 18de Kapellekensloop MINDERHOUT – Uitstekend loopweertje voor de 963 deelnemers aan deze Kapellekensloop.

398 kinderen en 565 volwassenen passeerden langs de inschrijvingstafel en de snoepzak en aardbeien smaakten zoet na de geleverde inspanning. Voor de halve marathon kreeg men 97 deelnemers aan de start en vier atleten hielden de koers levendig: Van Der Donck, Kerstens, Bartholomeeusen en Renders kozen al vlug het hazenpad . Voor Bartholomeeusen lag het tempo na 5 km te hoog en de drie anderen bleven tot halfweg broederlijk bij elkaar. Een kleine tempoversnelling en Maarten Van Der Donck zag zijn gezellen een voor een lossen en hernieuwde zijn overwinning van vorig jaar. (rel)

Pat Leysen is een notoir langeafstandsloper.

800 jaar Hoogstraten inspireert hem tot de uitdaging van zijn leven.

Uitslagen Heren Halve marathon (97 deeln.)

Maarten Van Der Donck (Herentals: 1.14.00) Michel Kerstens (Beerse: 1.15.12) Sus Renders (Herentals: 1.15.58) Eric Bartholomeeusen (St.-Lenaarts:1.17.02) Chris Maes (Baarle-Hertog: 1.18.25) Jan Hendrickx (Hoogstraten: 1.20.05) 15 km (19 deeln.)

Guido Hendrickx (Hoogstraten: 0.57.53) Karel Teunkens (Geel:0.59.02) Luc Steenackers (Kasterlee: 1.01.48) 10 km (153 deeln.)

Tyl Van Looveren (Wuustwezel: 0.37.00) Mark Borms (Willebroek: 0.37.51) Guy Aernouts (Essen: 0.38.04)

5 km (220 deeln.)

1.Frank Buytaert (Wortel: 0.17.21) Luc Van De Sande (Muizen: 0.17.35) 3.Jef Smits (Kasterlee: 0.17.41) 3 km (66 deeln.)

Jens Koyen (Minderhout: 0.09.59) Kevin Verschueren (Brecht: 0.10.00) 3.Kristof Aerts (Beerse: 0.10.07) Dames Halve marathon: 1.Maria Vranckx (Herenthout: 1.27.43) 15 km: 1. Anita Delvael (Moorsele: 1.06.23) 10 km: 1. Annick Beckers (Kasterlee: 1.42.31) 5 km : 1.Annelies Stoffels (Rijkevorsel: 0.19.12) 3 km : 1. Kaat Van Hees (Minderhout: 0.12.34)

Sportman 2009 bevestigt zijn titel MINDERHOUT - Weet u nog? Op zaterdag 14 november 2009 werden in Hoogstraten de sportlaureaten gevierd. Boogschutter Jos Verbaeten werd toen uitgeroepen als sportman van het jaar.

Ook in 2010 bewijst Jos dat hij de titel sportman van het jaar waardig is.

Op 9 mei in Goirle (Nl), verbreekt Jos Verbaeten het één jaar oude record met één punt, dat tot toen op naam stond van Rudy Wouters.

In de klasse heren compound masters 30 meter, schiet Jos 359 punten van de 360.

Sportman van het jaar worden, een record verbreken… dat doe je niet zomaar, hieraan gaan heel wat trainingsuren vooraf.

Wilt u de sportman van 2009 eens in actie zien?

Of hebt u misschien zin om de uitdaging met de handboog aan te gaan? Iedere dinsdag- en vrijdagavond vanaf 19 uur houden wij onze trainingsavond, u bent altijd van harte welkom bij De Noordervrienden, Bredaseweg 39 te Minderhout (fs)

74 - JULI 2010

Pats 800

Mijn calvarietocht is halfweg. Tijd voor een round-up. Mentaal zit het opnieuw snor. Fysisch lijken er – de leeftijd buiten beschouwing gelaten - weinig problemen.

Wat vermoeid ja, maar och. Trainen is kilometers in de benen stapelen natuurlijk. Maar wat met de wedstrijden so far? Zes uren van Stein 76 km. Jan Knippenberg Memorial 161 km. 50 km van Vlaanderen in Gistel.

En die mislukte 135 km op het WK. Met 412 wedstrijdkilometers zit ik op de goede weg. Maar wat denken jullie: mogen die 135 kilometers van Brive geteld worden als ik na 13 uur uit de wedstrijd stap?

Help me. Mail ja of nee naar DHM800@gmail. com zodat mijn geweten weer op orde komt.

En dat geweten drijft dit stukje een andere richting uit. Want nogmaals, ik ben de gelukkigste mens ter wereld dat ik uit vrije wil mezelf kan pijn doen. Marc had die keuze niet. Marc was de eerste Hoogstratenaar die de kaap van de 50 marathons haalde. Een gangmaker. Een smaakmaker. Een koptrekker. Tot zijn lijf geteisterd werd door een ziekte met een naam die ons ondertussen veel te bekend in de oren klinkt. Van heel intens leven naar het randje van de afgrond.

Pijn die niet te harden is, ongemakken waar je niet voor kiest, hulpeloos en overgeleverd aan de goede zorgen van anderen. Ondanks de sport, ondanks dat getrainde lijf en het levensoptimisme.

Maar Marc vocht terug, beet door zoals hij dat in elke marathon gewend was. Elke wankele stap die hij zette was een stap opnieuw op weg naar dat schijnbaar onbereikbare doel. Eindelijk is het weer zo ver: de marathon van de Noorderkempen moet de ultieme bekroning worden van een jarenlange wedstrijd die hij eigenlijk nooit kon winnen. Maar wel wou winnen. Als iemand dus supporters verdient: Marc Terreur op 3 juli in Rijkevorsel! Het podium? Dat kan hem écht gestolen worden. Erbij zijn is wat telt en weten dat je wint als je die eindmeet maar haalt…

Als je dit leest heb ik zelf de 12 uren van Den Haag in mijn achterzak zitten, of niet dus. In het beste geval tikt de rekening weer aardig aan.

Liep het fout, dan lezen jullie volgende Maand op deze plaats wellicht een in memoriam aan de ultrasport…

SPORT

Eventing -

250 combinaties in de Blauwbossen

MINDERHOUT – De eventingsport blijft duidelijk aan populariteit winnen en dat werd op zondag 6 juni nogmaals duidelijk bewezen. Liefst 400 combinaties stuurden hun inschrijving, maar slechts 250 mochten de arena in. Elke deelnemer kwam met zijn of haar ambities aan de start en ze kwamen van heinde en verre.

Van het nabije Meer of Merksplas tot ver over de Nederlandse grens, tot ver over de taalgrens, tot zelfs uit Duitsland.

Oranje boven bij de pony’s Voor de ponyruiters waren er drie verschillende niveaus: L(icht), M(idden) en Z(waar). In de klasse L kwamen deze ruitertjes een eerste ervaring opdoen, hier zie je dan ook meestal meer zenuwen bij de ouders dan bij de kinderen zelf.

Na een mooie derde plaats in de dressuur stuurde de Nederlandse Jet van ’t Zelfden haar Fire Ball naar plaats één in het eindklassement. In de klasse M was het helemaal oranje wat de klok sloeg, want de eerste acht plaatsen werden door hen ingevuld. Leontine de Bruin deed de naam van haar pony, Knock Out, alle eer aan.

Paul Laurijssen met Enka-A Bij de paarden waren er de reeksen B(eginnelingen), J(onge paarden), L(icht), M(idden) en Z(waar). Traditioneel is het bij de lagere reeksen vooral uitkijken naar de reeks J. Hier starten vaak ervaren ruiters met onvervaren toppers in spe. Deze rees werd gewonnen door

Atletiek - AVN

Paul Laurijssen uit Meer met Enka-A. Paul stond reeds na de dressuur aan de leiding, reed een feilloos springparcours en een foutloze cross, netjes binnen de ideale tijd!

De Nederlandse Loes Van Gils werd knap derde en bleef zo haar mentor Karin Donckers, die tevreden moest zijn met de zesde stek, voor. Karin was echter wel tevreden, haar twee youngsters van zes jaar hadden nog een laatste kwalificatie nodig om mee te mogen deelnemen op internationaal niveau en de test was meer dan geslaagd: zesde in de eerste ring van M met Eloubet en derde in de tweede ring met haar Unique.

Voortreffelijke organisatie In de hoogste reeks, Z, keken we in de voorbeschouwing vooral uit naar de prestatie vann de Waalse Virginie Caulier, die met Kito ambitie heeft om naar de Wereldruiterspelen te gaan later dit jaar in Kentucky (USA). Virginie koos echter

voor een gezondheidswandeling met haar Kito en ging enkel voor een vertrouwensritje.

Een pluim voor parcoursbouwer Raf Desmedt en zijn bouwploeg, die zowat elke afzet schilderden in de kleur van de reeks. Dit is zeer vernieuwend en zeker mee te nemen door andere organisaties.

Ook de hindernisjury’s deden voortreffelijk hun werk. Het beste bewijs is dat er geen klachten waren over de beslissingen die zij namen. Voorts is een woordje van dank voor alle sponsors en helpers zeker op zijn plaats. Iedereen draagt zijn of haar steentje bij, bij de ene is dit meer een klein kiezeltje, bij de andere meer een groot rotsblok, iedereen helpt naar godsvrucht en vermogen.

En zo keerde de rust terug over de Blauwbossen en gingen de ruiters terug naar heinde en verre, hopelijk allemaal met mooie herinneringn van Minderhout 2010! Op naar Minderhout 2011! (Piet Desm)

en het goede doel

In het kader van 800 jaar Hoogstraten worden heel wat activiteiten georganiseerd en A(tletiek) V(ereniging)N(oorderkempen) wil zeker niet ten achter blijven en een stevige duit in het zakje doen. Deze bloeiende vereniging telt ruim 120 atleten en atleten in spe en kan beroep doen op vijf jeugdtrainers en een voor de volwassenen.

Telkens mag men toch een 40 à 50 leden verwelkomen op de trainingen en de jeugd doet daar zeker van zich spreken. AVN had het plan opgevat om tijdens de jaarlijkse “Groenten en bloemen” in september een soort sponsortocht te organiseren in de vorm van een jogging met een lengte van ongeveer 40 km langs de Hoogstraatse grenzen met aankomst op de Vrijheid en dit ten voordele van alle afdelingen van Ziekenzorg Hoogstraten. De inrichters van “Groenten

en Bloemen” vonden dit wel een goed initiatief, maar zagen het toch liever niet plaats hebben tijdens hun organisatie. AVN stak de koppen bij elkaar en de neuzen wezen al vlug in dezelfde richting. Jaarlijks organiseert de vereniging een tweedaagse jogging met als startplaats WortelKolonie en Elsakker in Meerle en deze jogging zal het actiepunt worden. Op donderdag 29 en vrijdag 30 juli wil het telkens een afstand van 800 km afleggen en daarbij nodigt ze ook andere atletiekverenigingen uit de omgeving uit om het parcours van 5, 10 en 15 km mee af te leggen.

Ook niet-lopers, wandelaars dus, worden ook van harte uitgenodigd. Het vertrekuur is telkens vanaf 18.30 uur met een vrije start, je kan dit in groep doen of op uw eentje, en verloren lopen zul je zeker niet, want het parcours is deskundig

afgepijld. De tweede avond kan je nog een leuke verrassing winnen in de aanwezigheidstombola.

Zonder twijfel zal AVN die 800 km bereiken en begin september wil men dan de oogst van dit gebeuren, een cheque van 800 euro, overhandigen aan Ziekenzorg. Na de prestatie is er gelegenheid tot douchen in het Casino van Wortel-Kolonie en de parochiezaal van Meerle. (rel)

Info Donderdag 29 juli: Wortel-Kolonie Vrijdag 30 juli: Elsakker Meerle Parcours: 5, 10, 15 km Start: vanaf 18.30 uur Inschrijving: 3 euro

Na een flinke training met z’n allen op de foto JULI 2010 - 75

Wie zichzelf herkent in het cirkeltje op de foto stuurt voor de 10de van de maand een kaartje naar De Hoogstraatse Maand, Loenhoutseweg 34, 2320 Hoogstraten of een mailtje aan kopje@ demaand.be (zie ook www.demaand.be). Hij of zij is daarmee winnaar van een boekenbon ter waarde van ` 12,5 van Standaard boekhandel in Hoogstraten. Wie het kopje ook herkent mag ook een kaartje of mailtje sturen. Zij komen, bij lottrekking door een onschuldige hand, ook in aanmerking voor een boekenbon ter waarde van ` 12,50. Die wij nota bene naar uw eigenste adres opsturen, of in de bus komen steken, als het niet te ver is.

Opgave vorige maand Deze maal zochten we het bij de jonge helpertjes.

Immers de juiste technieken kennen om een mens in nood te helpen is belangrijk, zowel voor jong als oud. Het ging inderdaad over de Rode Kruis Helpertjes die in 1995 gediplomeerd werden.

Het omcircelde kopje was dit van Liesbeth Van Hasselt, toen woonachtig in Hoogstraten maar ondertussen uitgeweken naar St.Lenaarts alwaar zij nog steeds actief is in de plaatselijke Rode Kruis werking. Haar adres hebben we spijtig genoeg niet kunnen achterhalen zodat, bij loting, de

twee boekenbonnen vertrekken richting de juiste inzenders met name: Greet Bevers, Elsbroeken 18 2320 Hoogstraten en May Van Cleuvenbergen die toevallig wel op het zelfde adres woont, maar dat is nu eenmaal het lot van het toeval. Zij mogen beiden samen voor de brievenbus gaan zitten wachten.

Met medewerking van Standaard Boekhandel - Hoogstraten

76 - JULI 2010

Opgave deze maand Deze maand maken we gebruik van recenter materiaal. Onze fotograaf ter plaatse bezorgde ons deze foto. Aan u om ons bekend te maken wie er in het cirkeltje staat. Bijkomende uitleg is natuurlijk altijd welkom. pdn

Natuurpunt Markvallei De Dag van de Biodiversiteit werd een succes in heel Vlaanderen. In Hoogstraten en Rijkevorsel telde Natuurpunt op verschillende activiteiten meer dan vierhonderd verschillende soorten planten en dieren. Natuurpunt zet zich elke dag in voor meer natuur en dus ook voor meer biodiversiteit. In de vakantie maanden gaat de riem er een beetje af. Toch heeft de natuurvereniging weer enkele mooie activiteiten op haar programma staan.

De Dag van de Biodiversiteit Tijdens het telweekend van ‘Tel mee tot 2010’ gingen op 22 en 23 mei duizenden vrijwilligers en natuurexperten aan de slag om de biodiversiteit in Vlaanderen in kaart te brengen. Het doel was om samen minstens 2010 soorten te tellen; een opzet waar ze met het eindresultaat van 3211 soorten ruimschoots in slaagden. Tijdens dit nationale telweekend gingen ook een aantal Natuurpuntafdelingen de competitie aan om zo veel mogelijk soorten waar te nemen in hun natuurgebied. De grote winnaar van de biodiversiteitswedstrijd is afdeling Klein-Brabant!

Maar Natuurpunt Markvallei deed het ook niet slecht. In Wortel Kolonie telden we 289 soorten, in de vallei van de Bolkse Beek ook nog eens 250 soorten.

Charter van biodiversiteit Bijna alle Vlaamse gemeenten ondernemen al acties om de plaatselijke biodiversiteit te beschermen: van subsidiereglementen voor zwaluwnestkasten en natuurgebieden tot het ecologisch inrichten van openbaar groen en het promoten van inheems plantgoed. Al deze losse acties zijn lovenswaardig, maar de huidige biodiversiteitproblematiek vereist een biodiversiteitbeleid met een duidelijke visie. Natuurpunt ontwikkelde als partner in de internationale Countdown2010campagne het biodiversiteitcharter. Met dit charter roepen we de gemeente op om samen met Natuurpunt (en andere partners) werk te maken van een ambitieus biodiversiteitbeleid.

Natuurpunt Markvallei nodigde ook het stadsbestuur van Hoogstraten uit om in te gaan op het verzoek tot ondertekening van het charter, en er uiteraard ook acties aan vast te koppelen.

Het voorstel werd gelanceerd door onze afvaardiging in de milieuraad van Hoogstraten. Het Hoogstraatse schepencollege beslist of het op onze uitnodiging zal ingaan. Vast staat echter al wel dat op 20 september een open milieuraad over biodiversiteit zal georganiseerd worden.

Wim Veraghtert, van Natuur.educatie, zal de avond in goede banen leiden.

Welke acties werden door Natuurpunt Markvallei alvast naar voor geschoven als mogelijke

aandachtspunten die in het charter kunnen worden opgenomen?

Wegbermbeheer – Plan Pimpernel – actie inheemse bomen en struiken – organisatie open milieuraad over biodiversiteit – opname artikels over biodiversiteit in gemeentelijke publicaties – project rond zwaluwnesten – nieuw leven inblazen GNOP (Gemeentelijk Natuurontwikkelingsplan) – betoelaging aankoop natuurgebieden - ….

We hopen uiteraard op een goede samenwerking met het stadsbestuur en we hopen natuurlijk ook dat het charter de biodiversiteit verder helpt dan alleen meer het ondertekenen van een velletje papier.

naar de boeiende wereld van de vleermuis.

Jeugdauteur Marc De Bel is dit jaar peter van de Nacht van de Vleermuis. Hij is erg geboeid door deze nachtelijke fladderaars. ‘Op mijn zoektochten naar exemplaren voor mijn verzameling dode ratten, botste ik vroeger in de kelders van oude, leegstaande huizen en boerderijen vaak ook op vleermuizen. Dode, maar gelukkig ook levende. Die harige mini-batmannetjes (en -vrouwtjes) hebben mij altijd erg gefascineerd en nog altijd kan ik bij het invallen van de schemering uren genieten van hun vliegkunsten boven mijn gazon en kikkerpoel. Uit beleefdheid piep ik dan zo hoog mogelijk terug.’

Natuurpunt Markvallei organiseert op vrijdag 27 augustus een vleermuizenactiviteit in Wortel Kolonie. Om 20 uur wordt iedereen verwacht in bezoekerscentrum De Klapekster. De ontvangstruimte wordt voor deze gelegenheid omgetoverd tot een bat-café. Om 21.00 uur vertrekken de vleermuizenwandelingen in de Kolonie, onder

Vrijwilligers van Natuurpunt Markvallei kammen de vallei van de Bolkse Beek in Rijkevorsel uit op zoek naar zoveel mogelijk verschillende soorten planten en dieren.

Big Jump Op 11 juli 2010 - om 15 uur stipt - springen we het water in voor zuivere rivieren, vol met leven. Big Jump is een actie voor iedereen die propere en levende rivieren wil. Op precies hetzelfde tijdstip springen in heel Europa duizenden mensen in rivieren, waterlopen en meren om te tonen dat ze wakker liggen van proper water – én dat ze daar iets aan willen doen.

Big Jump wil de Europese kaderrichtlijn water meer bekendheid geven. Die kaderrichtlijn wil tegen 2015 alle Europese waterlopen ecologisch in een ‘goede toestand’.

Een ambitieuze doelstelling die moeilijk te bereiken is zonder steun van het brede publiek.

Daarom brengt de Big Jump elk jaar opnieuw zoveel mogelijk mensen (letterlijk) opnieuw in contact met waterlopen.

Met Natuurpunt Markvallei hebben we beslist om aan deze actie deel te nemen. Op 11 juli springen we met z’n allen in de Mark. We verzamelen daarvoor aan de watermolen in Meersel-Dreef.

Afspraak om 14.30 uur.

leiding van ervaren gidsen. “Gewapend” met zaklantaarns en batdetectoren (toestelletjes die de geluiden van vleermuizen voor mensen hoorbaar maken) gaan we op zoek naar de Dwergvleermuis, de Laatvlieger, de Watervleermuis, de Grootoorvleermuis, …. Vooral de aanblik van de boven Bootjesven jagende watervleermuizen is onvergetelijk.

Vlinders

Europese Nacht van de Vleermuis

In de zomermaanden vliegen de nacht- en dagvlinders volop. Je kan ze bewonderen in al hun pracht. Natuurpunt Markvallei laat zaterdag 31 juli iedereen meegenieten. Net zoals vorig zal Natuurpunt Markvallei in de Elsakker te Meerle met een kwikdamplamp en door het smeren van een ‘stroop’ nachtvlinders lokken. Een expert legt je dan uit over welke prachtige dieren het gaat.

Nachtvlinders moeten immers in schoonheid dikwijls niet onderdoen voor hun collega’s van overdag. We verwachten de deelnemers aan de ingang van de Chaamseweg van De Elsakker te Meerle om 21.00u. Je krijgt meer informatie bij Bart Hoeymans (0479/799 361).

Op 27 en 28 augustus 2010 organiseert Natuurpunt samen met de vleermuizenwerkgroep en het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) in Vlaanderen de Nacht van de Vleermuis. In heel Europa staat dat weekend in teken van vleermuizen en vleermuisbescherming. Hét uitgelezen moment om kennis te maken met deze mysterieuze vliegende zoogdiertjes. Overal in Vlaanderen nemen ervaren gidsen je mee

En het weekend staat helemaal in het teken van vlinders. De dag daarop (zondag 1 augustus)zetten we de spotlights op de dagvlinder. Dat doen we in Wortel Kolonie. We maken er een dagvlinderwandeling en zullen ook oog hebben voor andere insecten. Afspraak aan bezoekerscentrum De Klapekster om 14 uur. Meer informatie: Wim Verschraegen (O3/314 47 75).

JULI 2010 - 77

TENTOONSTELLINGEN Van 26 juni tot 1 augustus IKO-LAUREATEN stellen hun werk tentoon in het Stedelijk museum, Begijnhof 9. Het museum is geopend van woensdag tot en met zondag van 14 tot 17 uur.

200

Uw activiteiten in De Maand?

Meld het ons

redactie@demaand.be Bredaseweg 56 - 2322 Minderhout Tel./Fax 03-315 75 36 Woensdag en donderdag gesloten

Tot 31 augustus MINERALEN, tentoonstelling van de collectie Jos Botermans in De Klapekster in Wortel-kolonie. Geopend van donderdag tot en met zondag van 13 tot 17 uur.

HOOGSTRATEN Zaterdag 3 juli VIERING 75 JAAR VERBOND VAN ST.-JORISGILDEN met om 13.30 een eucharistieviering gevolgd door een academische zitting in de St.-Katharinakerk Zaterdag 3 juli MARATHON DER NOORDERKEMPEN van 17 tot 18.15 uur. Organisatie Rijkevorsel Leeft Donderdag 8 juli FIETSAVOND, vertrek aan de Pax om 19 uur.

Organisatie: KWB Vrijdag 9 juli VAT VAN ’t STAD met optredens van Wigbert en JacoBond.

Vrijdag 16 juli PARKFEESTEN vanaf 20 uur in het park aan de Gravin Elisabethlaan. Organisatie en info: HVV 03 314 46 49 Donderdag 22 juli FIETSAVOND, vertrek aan de Pax om 19 uur.

Organisatie: KWB Vrijdag 23 juli PARKFEESTEN vanaf 20 uur in het park aan de Gravin Elisabethlaan. Organisatie en info: HVV 03 314 46 49 Vrijdag 23 juli MOUTERIJQUIZ om 20 uur in de Mouterijstraat 4/1. Inschrijven voor 11 juli. Info: 0478 31 04 65 Maandag 26 juli STAND GVA, Gazet Van Antwerpen verwent de inwoners met plaatselijke producten. Van 10 tot 14 uur voor het stadhuis. Info: 03 210 02 74

78 - JULI 2010

Keuken open 11.30-21.30 u - Zondag van 11.30-21.00 u.

210

MEER Zondag 4 juli MIDDELEEUWS KINDERFEEST met van 10.30 tot 15.30 Middeleeuwse Kinderkermis en een Middeleeuws terras met o.a. een optreden van Steve Bailey en om 15.30 uur de theatervoorstelling “Het Jaarfeest van St.-Hilarius”. Dit alles tijdens Meermarkt van 9 tot 16 uur.

Woensdag 7 juli SUMMER PLASH, feest bij het 25-jarig bestaan van De Mosten in het kader van 800 jaar Hoogstraten. Doorlopend activiteiten van 11 tot 18 uur en aansluitend een BEACHPARTY tot 22 uur.

Zaterdag 10 juli VISWEDSTRIJD en barbecue georganiseerd door de vereniging voor Bechterewpatiënten in en rond de visvijver van Jaak Jansen langs het Pijperpad. Een organisatie in het kader van Vlaanderen Feest.

MEERLE Zaterdag 3 juli BELGIE – HOLLAND in het kader van 800 jaar Hoogstraten met om 13.15 een optocht van alle verenigingen naar het feestterrein aan de Hazenweg. Daar is animatie voor de kinderen en optredens van André Hazes en Eddy Wally imitatoren, gevolgd door de coverband PopFactory Zondag 4 juli OPENDEUR BRANDWEER voorpost MEERLE van 10 tot 22 uur in de kazerne achter parochiezaal Ons Thuis Zondag 4 juli SMIKKELTOCHT van 12 km met vijf gangen menu op land- en tuinbouwbedrijven. Organisatie en info Landelijke Gilde Meerle en MeerselDreef 0496 41 95 26.

Zondag 4 juli TOUWTREKWEDSTRIJD van 10 tot 18.30 aan de Hazenweg 11. Organisatie en info: Mertensmannen 0472 72 79 61 Vrijdag 30 juli AVN JOGGING van 18.30 tot 23 uur, vertrek en aankomst aan parochiezaal Ons Thuis. Info 0473 70 18 66 Zaterdag 31 juli VLINDERS BEWONDEREN een organisatie van Natuurpunt. Verzamelen om 21 uur aan de ingang van Elsakker aan de Chaamseweg. Info 0479 79 93 61

MINDERHOUT Vrijdag 2 juli MIDZOMER MINDERHOUT in het kader van 800 jaar Hoogstraten. Om 21 uur optreden van Nonkel Ney’s Rhythm & Blues Band gevolgd door de ‘Band Zonder Banaan” (BZB. Van woensdag 7 tot en met zaterdag 10 juli AVOND-FIETS-VIERDAAGSE, van 18.30 tot 19.30 uur (zaterdag 18 tot 19.30), Organisatie en info KWB, 03 314 71 94

MEERSEL-DREEF Zaterdag 3 juli DE DREEFSE TRIP een gezinsfietstocht van ongeveer 25 km. Inschrijven tussen 13 en 14 uur bij café Den Bud. Zondag 4 juli OPENDEURDAG SINT-LUCIAKAPEL vanaf 14 uur. Info 03 315 78 70 Zaterdag 10 juli ZOMERFESTIVAL van 20 tot 04 uur. Organisatie en info KLJ Meersel-Dreef 0474 42 59 36 Zaterdag 10 en zondag 11 juli 100 JAAR MEERSELMOLEN, telkens van 10 tot 17 uur met tal van activiteiten.

Zaterdag 10 en zondag 11 juli MEERSEL-DREEF KERMIS met als extra attractie, in het kader van 800 jaar Hoogstraten, een heus reuzenrad.

Zaterdag 10 juli HISTORISCHE WANDELINGEN o.a. naar aanleiding van 100 jaar Meerselmolen. Vertrek aan de molen om 14 en 14.30 uur. Inschrijven verplicht bij guy.muesen@telenet.be Zondag 11 juli KERMISVIERING in de SINT-LUCIAKAPEL om 11 uur. Info: 03 315 78 70

WORTEL Donderdag 29 juli AVN JOGGING van 18.30 tot 23 uur, vertrek en aankomst aan het Casino. Info 0473 70 18 66 Zaterdag 10 juli (B)ENGELTJES KERMIS, kinderprogramma in het kader van 800 jaar Hoogstraten in de Boomkens. Om 17 en 18.30 speelt theater FroeFroe BILLY THE TIT. Tussendoor om 17.30 is er het muzikaal programma WOODY met Jan De Smet en Arne Van Dongen Zaterdag 10 juli WK2010 optreden van We’re Wolves, Kapitan Korsakov en Drums Are For Parades in de Boomkens Zondag 11 juli KERMISWANDELING naar Staakheuvel. Vertrek om 9.30 uur aan De Guld.

Zondag 11 juli WK2010 optreden van Tangled Horns, Wallace Vanborn en Mint in de Boomkens Maandag 12 juli WK2010 optreden van The Bomboo Applecutters en The John Henry Orchestra in de Boomkens

198

Zondag 11 juli BIG JUMP, een Europese actie waarbij men tegelijk in het water springt om de zorg voor de kwaliteit van water te benadrukken. Natuurpunt neemt deel aan de actie en verzamelt om 14.30 aan de Meerselmolen.

Maandag 12 en dinsdag 13 juli KERMISSPLELEN tussen de gebuurten. Samenkomst om 13 uur, ‘s maandags bij café De Dreef, op dinsdag bij Den Bud.

199

JULI 2010 - 79

BRAND/ONGEVAL

100

Noodhulp 03 314 42 43 Administratie en Ziekenvervoer

03 314 32 11

TANDARTSEN Voor dringende gevallen op zaterdagen, zondagen en feestdagen belt u het centraal nummer 090 33 99 69

& $ ' "

Kip aan â&#x20AC;&#x2DC;t spit

! " # $ %

handwerken - naaigerei - breiwol alle verstelwerken Desmedtstraat 5, 2322 Minderhout Tel./Fax: 03 / 314.71.34 203

THUISVERPLEGING WIT-GELE KRUIS, 24 op 24 uur. Voor Hoogstraten en deelgemeenten: tel. 014.61.48.02.

DE VOORZORG, 24 op 14 uur. tel.

014.40.92.44.

Zelfstandige verpleegkundigen: Heidi Van Otten 0486.37.45.27 â&#x20AC;&#x201C; 03.314.10.18, Lia Geerts 0498.64.53.80, Nele Segers 0494.92.32.27, Els Koyen 0476.43.07.55 en Sofie Dictus 0498.07.62.68.

Vera Haest 03.314.38.39 en May Van Doninck 03.314.30.48.

Lou Van Bouwel 03.314.41.50. â&#x20AC;&#x201C; 0473.81.02.03, Ilse Van Bouwel 03.314.80.68. â&#x20AC;&#x201C; 0497.92.20.00, Kristel Rombouts 03.314.10.85. â&#x20AC;&#x201C; 0474.26.14.41 en Mia Vervoort 0478.42.49.34.

Kathelijne Adams 03.309.27.84 en Anja Krols 014.70.42.72.

Joris Buyle 03.314.13.08.

Kris Swaenen 03.314.24.39.

Johan Adams 03.314.17.31.

Edith De Busser, 03 315.47.18 / 0477 17.58.06

80 - JULI 2010

101

Noorderkempen 03 340 88 00 Wijkpost MEER 03 315 71 66

HUISARTSEN Bij afwezigheid van de huisarts, tijdens weekdagen vanaf 18 uur â&#x20AC;&#x2122;s avonds tot de volgende dag 8 uur â&#x20AC;&#x2DC;s morgens ĂŠn tijdens het weekend tot maandagmorgen 8 uur ĂŠĂŠn centraal oproepnummer: 014/410.410.

U wordt dan doorverbonden met de huisarts van wacht in uw eigen regio of met de Wachtpost regio Turnhout, Campus Blairon, Steenweg op Gierle 100, 2300 Turnhout.

LOKALE POLITIE

DE KIKKERPRINS www.dekikkerprins.be Van Aertselaerstraat 7, Hoogstraten

APOTHEKERS Tussen 22 uur en 9 uur â&#x20AC;&#x2122;s morgens BEL 0900 10-500 Van 28 juni tot en met 1 juli Apotheek De Volksmacht, Hoek 16, Rijkevorsel, tel.: 03 314 62 25 Van 2 tot en met 4 juli Apotheek Dervaux, Kerkdreef 20 te Rijkevorsel.

Tel.: 03 312 12 20 Zaterdag 3 juli van 9 tot 12.30 uur.

Apotheek Luyten, Minderhoutdorp 40, Minderhout, tel. 03 314 40 74 Van 5 tot en met 8 juli Apotheek Dervaux, Kerkdreef 20 te Rijkevorsel.

Tel.: 03 312 12 20 Van 8 tot en met 11 juli Apotheek Schevelenbos, Kapelstraat 11, Loenhout. Tel.: 03 669 64 24 Zaterdag 10 juli van 9 tot 12.30 uur Apotheek Fransen, Vrijheid 160, Hoogstraten.

Tel.: 03 314 60 04 Van 12 tot en met 15 juli Apotheek Fransen, Vrijheid 160, Hoogstraten.

Tel.: 03 314 60 04 Van 16 tot en met 18 juli Apotheek De Meester, Vrijheid 216, Hoogstraten, tel.: 03 314 51 50 Zaterdag 19 juli van 9 tot 12.30 uur Apotheek De Meester, Vrijheid 216, Hoogstraten, tel.: 03 314 51 50 Van 19 tot en met 22 juli Apotheek Biopharm, Schuttershofstraat 9, Merksplas, tel. 014 63 33 83 Van 23 tot en met 25 juli Apotheek Dervaux, Kerkdreef 20 te Rijkevorsel. tel.: 03 312 12 20 Zaterdag 24 juli van 9 tot 12.30 uur.

Apotheek Pharma Noord, Meerdorp 48, Meer, tel.: 03 315 77 73 Van 26 tot en met 29 juli Apotheek Dervaux, Kerkdreef 20 te Rijkevorsel. tel.: 03 312 12 20 Van 30 juli tot en met 1 augustus Apotheek Lieckens, Dorp 24, Rijkevorsel. tel.: 03 314 60 38 Zaterdag 31 juli van 9 tot 12.30 uur.

Apotheek De Meester, Vrijheid 216, Hoogstraten, tel.: 03 314 51 50

KOPIJ Het volgende nummer van De Hoogstraatse Maand verschijnt op woensdag 28 juli

OPGELET Wij verwachten alle kopij ten laatste op

DINSDAG 13 JULI redactie@demaand.be De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden teksten eventueel in te korten