Columbia Styczeń/Luty 2023

Rycerze

Miłosierdzia

Każdego dnia Rycerze na całym świecie mają okazję, by coś zmienić – przez pracę społeczną, zbieranie funduszy, czy modlitwę. Doceniamy każdego Rycerza za jego siłę, współczucie i oddanie w budowaniu lepszego świata.

3 grudnia Najwyższy Rycerz uczestniczył w uroczystym przecięciu wstęgi w Domu bł. Michaela McGivneya działającym przy parafii MB Częstochowskiej w Radomiu. Otwarcie nowego parafialnego ośrodka pomocy dla uchodźców było również okazją do przeprowadzenia akcji „Kurtki dla dzieci” – sztandarowa akcja Rycerzy Kolumba od tego roku realizowana jest także w Polsce. „Jesteśmy wdzięczni Najwyższemu Rycerzowi, że od tego roku możemy dołączyć do programu i przekazywać na rzecz potrzebujących dzieci kurtki, które są potrzebne zwłaszcza teraz” – powiedział Delegat Stanowy Krzysztof Zuba. „Jest to konkretny gest miłosierdzia pozwalający stanąć w wyłomie i dać radość oraz poczucie bliskości z tymi, którzy tego najmocniej potrzebują” – dodał.

Zdjęcie: Tamino Petelinšek

Ikona Matki Bożej „Znak”, tradycyjny wizerunek Theotokos („Bogarodzicy”).

Archaniołowie Michał i Gabriel skłaniają się, adorując Dzieciątko Jezus widniejące na piersi Maryi, symbolizującej jej łono. O wizerunku tym mówi się czasem „Ta, której łono jest większe niż niebosa”.

„Jesteśmy razem”

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly niesie przesłanie solidarności dla Kościoła, władz, Rycerzy i przesiedlonych rodzin w Polsce i Ukrainie.

Więzi, które łączą

Adopcja dwojga dzieci wymagających specjalnej opieki przez rodzinę z Michigan dała początek misji medycznej w rozdartej wojną Ukrainie.

Vickie Fee

Dlaczego wciąż maszerujemy

Wywiad z przewodniczącą Marszu dla Życia, Jeanne Mancini, o historycznym końcu sprawy Roe i drodze czekającej ruch pro-life.

• Globalne działanie

• Prosta prawda Dr med. Christina Francis

• Rady niosą pomoc w ramach ASAP

Życie po Dobbsie

Rycerze z Nowego Meksyku przekazują aparat USG, aby służył kobietom w pobliżu kliniki aborcyjnej, będącej stroną w sprawie Dobbsa .

Carl Bunderson

Odbudować z „radykalną miłością”

Rycerze z Illinois pomagają we wznowieniu działalności i w dalszym

rozwoju ośrodka dla kobiet w ciąży zniszczonego w wyniku podpalenia.

Elisha Valladares-Cormier

• Żywotne potrzeby Chuck Donovan

Rekordowa akcja „Baby Bottle”

Rycerze w Pensylwanii łączą siły, by zebrać pieniądze na zakup mobilnego ultrasonografu.

Cecilia Hadley

Stałe rubryki

5 Na większą chwałę Bożą Moja ostatnia wizyta w Polsce i Ukrainie podkreśliła wagę naszego powołania do przezwyciężania zła przez niesienie pełnego nadziei świadectwa o obecności Chrystusa.

Najwyższy Rycerz Patrick E. Kelly

6 Uczyć się wiary, żyć w wierze

Zasady Zakonu pomagają nam lepiej rozumieć i praktykować modlitwę, post i jałmużnę.

Najwyższy Kapelan Arcybiskup William E. Lori PLUS: Katolik miesiąca

15 Dobry ojciec

Reakcja św. Józefa na ciążę Maryi ukazuje istotę jego misji jako męża i ojca.

Brian Caulfield

NA OKŁADCE

Kobieta trzyma obraz USG swojego nienarodzonego dziecka.

Członkami Rycerzy Kolumba mogą być jedynie mężczyźni, którzy ukończyli 18 lat i są praktykującymi katolikami pozostającymi w duchowej łączności ze Stolicą Apostolską. Wymóg bycia praktykującym katolikiem oznacza, że dany mężczyzna akceptuje Urząd Nauczycielski Kościoła katolickiego w sprawach wiary i moralności, dąży do życia zgodnego z przykazaniami Kościoła katolickiego, a także może przystępować do Sakramentów Świętych. kofc.pl/wstap

Chronione prawami autorskimi © 2023 Wszelkie prawa zastrzeżone

Życie jest darem

POPULARNY film science fiction z 1999 roku pt. Matrix przedstawia niepokojącą wizję: świat, jaki znamy, jest iluzją stworzoną przez nikczemne maszyny, które pragną niewolić ludzkość. Bohater, haker komputerowy posługujący się pseudonimem Neo, wkrótce staje przed wyborem: przyjąć niebieską pigułkę, która pozwoli mu pozostać w błogiej nieświadomości o otaczającym go świecie lub czerwoną, dzięki której pozna prawdę, bez względu na to, gdzie go ona zaprowadzi. Oczywiście Neo wybiera czerwoną, a ostatecznie nauczy się panować nad wirtualną rzeczywistością, która otacza nas wszystkich.

Chociaż jest to tylko film stworzony z myślą o rozrywce, niektóre wątki Matrixa znajdują odzwierciedlenie w popularnych ostatnio koncepcjach na temat dzisiejszej rzeczywistości. Dla przykładu: zwróćmy uwagę, że ciało jest często postrzegane jako całkowicie niezależne od umysłu i pozbawione wrodzonego znaczenia czy własnej natury. Wolność jest rozumiana w sposób absolutny jako samostanowiony wybór, a ludzkie relacje wraz z całym światem postrzegane są przez pryzmat technologii jako rzeczy, którymi można manipulować i władać.

W kontekście przysłowiowych już czerwonych i niebieskich pigułek niektórzy skłonni są utożsamiać te drugie z religią, zwaną przez Marksa „opium dla mas”. Jednakże jak na ironię, najgłębsze prawdy o człowieku ostatecznie znajdujemy w Bogu, a nie z dala od Niego. Jak stwierdził II Sobór Watykański, „tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego” ( Gaudium et Spes 22). Mówiąc w skrócie: nasza wiara odsłania przed nami fakt, że zostaliśmy stworzeni na obraz i podobieństwo kochającego i transcendentnego Boga – który w całej swej istocie jest miłością (1J 4, 16) – a my zostaliśmy w Nim obdarowani konkretną naturą, godnością i przeznaczeniem.

Niewielu rozumiało to lepiej niż David L. Schindler, wieloletni profesor teologii na

Papieskim Instytucie Jana Pawła II dla Studiów nad Małżeństwem i Rodziną w Waszyngtonie, D.C. W swojej książce zatytułowanej Nakazująca miłość. Liberalne społeczeństwa i pamięć Boga (2011) pisał, że „musimy najpierw rozpoznać, że nasze istnienie powstaje jako dar: zawsze jest najpierw dane nam przez Boga, a także niewątpliwie przez innych, w Bogu. Następnie rozumiemy, że ludzkie życie i działania w swojej najgłębszej naturze i celu są – i mają się stać – odpowiedzią na ten dar miłości, który polega na tym, że Bóg zawsze kocha nas jako pierwszy”.

Schindler zmarł 16 listopada 2022 roku w wieku 79 lat po długiej walce z chorobą Alzheimera. Służył przez 10 lat jako dziekan Instytutu, podejmując tę funkcję w 2000 roku, kiedy to pierwszy dziekan, Carl Anderson, przyjął stanowisko Najwyższego Rycerza. Jestem jednym z licznych magistrów, którzy ukończyli studia za czasów Schindlera, podobnie jak Najwyższy Rycerz Patrick Kelly czy Jeanne Mancini, prezes Fundacji Marszu dla Życia na rzecz Edukacji i Obrony. Schindler wpłynął na życie wielu osób i zostanie zapamiętany dzięki swoim głębokim teologicznym i filozoficznym spostrzeżeniom na temat natury rzeczywistości, człowieka i Boga, ale być może jeszcze bardziej za swój cięty dowcip, twarde stąpanie po ziemi i ojcowską obecność. Dla niego teologia nie była złożona z abstrakcyjnych, wydumanych idei, ale niosła głębokie implikacje w każdym aspekcie naszego życia. Dlatego, zwłaszcza wśród tych, którzy mieli zaszczyt go poznać, najtrwalszym dziedzictwem jego działalności pozostanie wiarygodne i autentyczne świadectwo na rzecz Ewangelii Życia. B

Alton J. Pelowski, Redaktor naczelny

WYDAWCA

Rycerze Kolumba

WYDAWCA WERSJI POLSKIEJ

KofC Polska Sp. z o.o. ul. Domaniewska 47/10

02-672 Warszawa

NAJWYŻSI

FUNKCJONARIUSZE

Patrick E. Kelly

Najwyższy Rycerz

JE abp William E. Lori

Najwyższy Kapelan

Paul G. O’Sullivan

Zastępca Najwyższego Rycerza

Patrick T. Mason

Najwyższy Sekretarz

Ronald F. Schwarz

Najwyższy Skarbnik

John A. Marrella

Najwyższy Adwokat

ZESPÓŁ REDAKCYJNY

Alton J. Pelowski

Redaktor naczelny

Andrew J. Matt

Cecilia Hadley

Elisha Valladares-Cormier

Redaktorzy

Tomasz Adamski

Redaktor wersji polskiej

Błogosławiony ks. Michael McGivney (1852-1890) –Apostole Młodych, Obrońco życia chrześcijańskich rodzin, Założycielu Rycerzy Kolumba, wstawiaj się za nami!

JAK DO NAS DOTRZEĆ COLUMBIA

1 Columbus Plaza New Haven, CT 06510-3326 columbia@kofc.org kofc.pl/columbia

ZMIANA ADRESU DOSTAWY: columbia@kofc.pl

„Nie jesteście sami”

Moja ostatnia wizyta w Polsce i Ukrainie podkreśliła wagę naszego powołania do przezwyciężania zła przez niesienie pełnego nadziei świadectwa o obecności Chrystusa

Najwyższy Rycerz Patrick E. Kelly

WYOBRAŹCIE SOBIE grupę dzieci śpiewającą na scenie kolędy, ale bez uśmiechu. Wyobraźcie sobie czteroletnich chłopców i dziewczęta cicho i bez wyrazu witające św. Mikołaja, który przybył do nich z rękami pełnymi prezentów. Ja nie muszę sobie tego wyobrażać. Widziałem to na własne oczy.

To był Adwent i chociaż ukraińskie piosenki były o radości zbliżającego się Bożego Narodzenia, oblicza śpiewających dzieci odzwierciedlały traumę wojny i przytłaczające brzemię oddalenia od swoich domów i ojców.

Lecz w czasie mojej pięciodniowej wizyty w Polsce i Ukrainie w zeszłym miesiącu, w Ukraińcach, których spotkałem, oprócz smutku dostrzegłem coś jeszcze. W istocie, pośród ich cierpień znalazła się także nadzieja. Widziałem to na każdym kroku – iskra nadziei wciąż widoczna pod ciężarem wielkiego smutku, tragedii i niepokoju.

Ukraina jest dziś w trudniejszej sytuacji niż 10 miesięcy temu, gdy zaczęła się wojna. Pomoc humanitarna słabnie, a w czasie mojej wizyty Ukraińcy szykowali się na najmroźniejsze zimowe miesiące. We Lwowie ludzie zajmowali się swoimi normalnymi sprawami, ale atmosfera była napięta. Syreny alarmów przeciwlotniczych uruchamiały się regularnie, występowały okresowe braki prądu. Gdzieniegdzie widziałem dekoracje świąteczne, ale żadnych lampek – każda odrobina energii musi być oszczędzana. Katedralne witraże przedstawiające historię Chrystusa, który przychodzi na świat, by zbawić ludzkość, były zasłonięte, a figury owinięto w ochronne płótna na wypadek ataku rakietowego.

W parafiach i seminariach spotkałem uchodźców, którzy mieszkali w ciasnocie, w magazynach i innych pomieszczeniach, które zamieniono w tymczasowe mieszkania. Większość rodzin została rozdzielona – matki z dziećmi mieszkają w schronisku, a ojcowie walczą na wschodzie kraju. Kobiety i dzieci często wybuchają płaczem, opowiadając swoje historie.

A jednak tym, co najsilniej mnie uderzyło, było to, że pomimo tak wielu trudności od spotkanych przeze mnie ludzi biła głęboka wdzięczność. Wyrażali ją wobec tych, którzy przyjęli ich do swoich domów czy kościołów i pomogli im znaleźć opiekę medyczną, a także nam, Rycerzom – za nasze paczki, za wsparcie w centrach dla uchodźców. Ich wdzięczności towarzyszyła niezłomna nadzieja. Nadzieja głębsza i bogatsza niż nadzieja na militarne zwycięstwo. To nadzieja, która pochodzi ze świadomości tego, że Bóg jest z nimi i pragnie dla nich chwały przerastającej ludzką wyobraźnię.

Być świadkiem tej nadziei choćby przez samą obecność – to było moim celem. Moje przesłanie było jasne i często je powtarzałem: „Nie jesteście sami. Jesteśmy z Wami. A Bóg, który przychodzi w Jezusie Chrystusie, jest pośród nas”.

Być może w mniejszym stopniu albo na bardziej delikatne sposoby te same sytuacje możemy odnaleźć w swoich wspólnotach –a czasem w naszych rodzinach – jeśli świadomie się im przyjrzymy.

Wielkie zło istnieje na świecie, a tam, gdzie się pojawia, manifestuje się w ludzkim cierpieniu – nie tylko w strefie wojny. Jednakże św. Paweł przynagla nas: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” (Rz 12, 21).

To nauka, którą możemy zaczerpnąć od naszych braci i sióstr z Ukrainy. To jest ich dar dla nas.

Oni przypominają nam, że świat wokół nas potrzebuje nadziei, która pochodzi jedynie z niesienia świadectwa o obecności Chrystusa pośród nas. Pomagają nam przypomnieć sobie o powodach, dla których podejmujemy te wszystkie charytatywne dzieła. W każdym wypadku Rycerze Kolumba są powołani, by nieść świadectwo tego orędzia nadziei w Chrystusie: „Nie jesteście sami. Jesteśmy z Wami”, a co najważniejsze „Chrystus jest z nami”.

Vivat Jezus!

A jednak tym, co najsilniej mnie uderzyło, było to, że pomimo tak

wielu trudności

od spotkanych

przeze mnie ludzi

biła głęboka

wdzięczność.

Ich wdzięczności

towarzyszyła

niezłomna nadzieja.

Wielki Post w duchu ks. McGivneya

Zasady Zakonu pomagają nam lepiej rozumieć i praktykować modlitwę, post i jałmużnę

Najwyższy Kapelan Arcybiskup William E. Lori

W ZESZŁYM miesiącu radowaliśmy się świętowaniem pięknej Uroczystości Narodzenia Pańskiego. Teraz spoglądamy przed siebie na czas wypełnienia Jego misji odkupienia świata. Znaki tej misji były widoczne od samego początku – od anioła, który mówi Józefowi, aby nazwał dziecko Jezus, „On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1, 21), aż po proroctwo Symeona, że Jezus będzie znakiem sprzeciwu, a dusza Maryi zostanie przebita mieczem boleści (Łk 2, 34-35).

W Wielkim Poście, nawet gdy przygotowujemy się na włączenie katechumenów w życie Kościoła, przygotowujemy się także na świętowanie męki, śmierci i zmartwychwstania Pana. Wielki Post jest zatem okresem pokuty, czasem, w którym – z Bożą pomocą – chcemy umrzeć dla swoich grzechów, abyśmy mogli powstać z nich, a przez to antycypować chwałę, która stanie się naszym udziałem w niebie.

Wielki Post, okres radosny i poważny zarazem, jest czasem przeznaczonym dla każdego członka Kościoła, ale uważam, że bł. Michael McGivney może nam podać pomocną dłoń, jeśli chodzi o wielkopostne wyrzeczenie się siebie i duchowy wzrost. Pomoc, jaką nam służy, zawiera się w samych Zasadach Miłosierdzia, Jedności i Braterstwa, na których założył Rycerzy Kolumba.

Zacznijmy od Miłosierdzia, naszej pierwszej Zasady. Jeśli mamy otworzyć nasze serca na ukrzyżowanego Pasterza, który kocha nas jak nikt inny, nasze serca muszą zapłonąć miłosierdziem. Dlatego też Tradycja wskazuje na jałmużnę jako na najkorzystniejszą praktykę wielkopostną. Łatwo dostrzec równoważność miłosierdzia i jałmużny, która jest czymś więcej niż finansową pomocą dla potrzebujących, choć i ona jest bardzo ważna. Jałmużna dotyczy wszystkich form charytatywnego wyjścia ku potrzebującym – zwłaszcza takiego, w jakie angażują się Rycerze. Kurtki dla Dzieci, bohaterska służba Rycerzy ukraińskim uchodźcom, pomoc w następstwie katastrof naturalnych,

a nawet prosta pomoc bliźniemu w trudnym czasie – wszystko to pozwala nam przedłożyć potrzeby bliźnich nad swoje. Poprzez Miłosierdzie upodabniamy się do Chrystusa, który oddał siebie za nas i dla naszego zbawienia. A co z Zasadą Jedności? Jedność jest szczególnie istotna dla zdrowia Zakonu. Tylko wtedy, gdy jesteśmy zjednoczeni, możemy wypełniać misję umacniania katolickich mężczyzn, by mogli żyć wiarą w domach, parafiach, w miejscach pracy i lokalnych społecznościach. Przeżywanie wiary jest jak sport zespołowy – tylko wspólnie możemy temu podołać. Ale nasza Jedność nie zależy tylko od naszej dobrej woli, ale raczej od naszego zjednoczenia z Bogiem, które nabywamy przez zwyczaj codziennej modlitwy. Wielki Post to trening modlitwy. Dla nowych katolików to wręcz obóz treningowy, a dla ochrzczonych w dzieciństwie – kurs odnawiający. Dla wszystkich Rycerzy zaś jest to czas zjednoczenia w przeżywaniu wiary; wiary, która ma swoje źródło nie w ludzkiej mądrości, lecz w mądrości krzyża. Ostatnie słowa poświęcę Zasadzie Braterstwa. Jako Rycerze cenimy braterstwo i solidarność, które łączą nas i nasze rodziny. Wiemy też, że podtrzymywanie ducha solidarności wymaga cierpliwości i wyrozumiałości. Czasem musimy powstrzymać się od natychmiastowych komentarzy lub uwag wypowiadanych w złości. Często musimy w swoim sercu znaleźć miejsce dla Rycerza, z którym się nie zgadzamy. Jednym słowem musimy „pościć” od tego, co podważa fundamenty naszego Braterstwa. Odmawianie sobie jedzenia i picia w Wielkim Poście również może nam pomóc uczynić w swoich sercach miejsce dla drugiego, dla potrzebującego, a ostatecznie także dla Zbawiciela, w którego przebitym Sercu jest pełnia naszego Odkupienia.

Wielki Post w duchu ks. McGivneya sprowadza się do tego: Miłosierdzie współgra z jałmużną, Jedność z modlitwą, a Braterstwo z postem. Obyśmy kierowani Zasadami Założyciela przeżyli swój najlepszy Wielki Post. B

może nam podać

pomocną dłoń, jeśli chodzi o wielkopostne

wyrzeczenie się siebie

i duchowy wzrost.

Pomoc, jaką nam

służy, zawiera się w samych Zasadach

Miłosierdzia, Jedności i Braterstwa, na których założył

Rycerzy Kolumba.

Bł. Michael McGivney

Wyzwanie Najwyższego Kapelana

„Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy, z mego powodu, mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie”. (Ewangelia z dnia 29 stycznia, Mt 5, 11-12a)

Na ogół nie jest łatwo naprawdę podążać za Jezusem. Szczególnie wtedy, kiedy wyznajemy wiarę w miejscu publicznym. Na przykład wielu chrześcijan, którzy modlą się przed klinikami aborcyjnymi, doświadcza agresji z powodu swoich przekonań. Ale kiedy odważnie stajemy po stronie prawdy i sprawiedliwości – mierząc się z oporem bądź oskarżeniami – wiemy, że czynimy to jako uczniowie Chrystusa.

Katolik miesiąca

Ojciec Leo Heinrichs (1867-1908)

WCZESNYM RANKIEM 23 lutego 1908 roku Giuseppe Alia przyszedł z pistoletem na niedzielną mszę św. w kościele św. Elżbiety Węgierskiej w Denver. Alia, sycylijski anarchista, zeznał później, że tego dnia zamierzał zabić kilku katolickich księży. Ostatecznie strzelił tylko raz, do księdza, którego nigdy wcześniej nie spotkał: franciszkanina, o. Leo Heinrichsa.

Ojciec Leo, podobnie jak Alia, był imigrantem. Urodził się w 1867 roku jako Joseph Heinrichs w Oestrich, w Niemczech. W 1886 roku przybył do New Jersey, aby podjąć przygotowanie do kapłaństwa w klasztorze św. Bonawentury.

Po przyjęciu święceń w 1891 roku posługiwał w kilku parafiach w New Jersey i Nowym Jorku, gdzie wyróżniał się miłością do ubogich, troską o chorych i nabożeństwem do Eucharystii. Zachęcał do częstego przyjmowania tego sakramentu jeszcze przed dekretem papieża Piusa X z 1905 roku. Ojciec Leon był także praktycznym i skutecznym duszpasterzem. Kiedy pożar zniszczył jego parafię na północy stanu Nowy Jork, zebrał fundusze potrzebne na szybką odbudowę. W 1907 roku został mianowany proboszczem

parafii św. Elżbiety w Denver. Ojciec Leo nie miał odprawiać mszy św. o 6 rano 23 lutego 1908 roku, ale zamienił się z innym ojcem, aby wziąć udział we wspólnotowym śniadaniu Rycerzy Kolumba tego samego dnia. Klęcząc przy balaskach, Alia strzelił do księdza rozdającego komunię świętą. W swoich ostatnich chwilach o. Leo najbardziej troszczył się o Najświętszy Sakrament, który trzymał w dłoniach. Próbował umieścić cyborium na ołtarzu i podnieść kilka hostii, które spadły. Zmarł kilka minut później w pobliżu figury Maryi, spełniając swoje pragnienie śmierci u stóp Matki Bożej. Kiedy w 1933 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny o. Leo Heinricha, nadano mu tytuł Sługi Bożego. B

Kalendarz liturgiczny Intencje Modlitewne Ojca Świętego

Wyzwanie: W tym miesiącu wzywam Was do dawania świadectwa wiary i miłości poprzez działanie na rzecz obrony życia w konkretny sposób – ofiarowanie swojego czasu lub innych środków. Po drugie, wzywam Was do uczestnictwa w jednym z programów: ASAP, Nowenna w intencji życia oraz/lub Marsz dla Życia.

Od redakcji : Lutowe wyzwanie, kalendarz liturgiczny, intencję Ojca Świętego znajdziesz na stronie kofc.pl/columbia .

1 sty Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi

2 sty św. Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu

6 sty Uroczystość Objawienia Pańskiego

8 sty Święto Chrztu Pańskiego

17 sty św. Antoniego, opata

19 sty św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa

21 sty św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy

24 sty św. Franciszka Salezego, biskupa i doktora Kościoła

25 sty Święto Nawrócenia św. Pawła Apostoła

26 sty św. biskupów Tymoteusza i Tytusa

28 sty św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła

31 sty św. Jana Bosko, prezbitera

Módlmy się, aby wychowawcy byli wiarygodnymi

świadkami, ucząc braterstwa zamiast rywalizacji

i wspierając przede wszystkim wrażliwych młodych ludzi.

„Jesteśmy

razem”

„Jesteśmy razem”

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly niesie przesłanie solidarności dla Kościoła, władz, Rycerzy i przesiedlonych rodzin w Polsce i Ukrainie

Redakcja Columbii

Rycerze ze Lwowa z Najwyższym Rycerzem Patrickiem

Kellym przed magazynem, do którego regularnie

trafiają palety z paczkami i innymi towarami dostarczanymi przez Konwoje Miłosierdzia Rycerzy

Kolumba z Polski, 6 grudnia.

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly w dniach 2-6 grudnia odwiedził Polskę i Ukrainę, gdzie spotkał się z przedstawicielami władz, zwierzchnikami Kościoła katolickiego obrządków łacińskiego i greckiego, miejscowymi Rycerzami i uchodźcami dotkniętymi trwającą w Ukrainie wojną. Przesłaniem wizyty – drugiej w 2022 roku w Polsce i Ukrainie – było zapewnienie o solidarności i zobowiązanie do dalszej pomocy.

W przeciągu pierwszych 36 godzin inwazji rosyjskiej rozpoczętej w lutym 2022 roku Zakon ustanowił Fundusz Solidarności z Ukrainą, przeznaczając milion dolarów na pomoc humanitarną i zobowiązując się do dalszych wpłat do wysokości 500 tysięcy dolarów. Dotychczas Fundusz zgromadził prawie 20 milionów dolarów, a dzięki pomocy ponad 7 tysięcy Rycerzy w Polsce i 2 tysięcy w Ukrainie Zakon przekazał ponad 1700 ton żywności dla osób dotkniętych wojną.

Wizyta Patricka Kelly’ego rozpoczęła się 2 grudnia, od spotkania z kard. Kazimierzem Nyczem, Metropolitą Warszawskim. Następnie Najwyższy Rycerz spotkał się z Prezydentem Polski Andrzejem Dudą i omówił bieżące działania pomocowe Zakonu. Wręczył także prezydentowi, a w jego osobie całemu Narodowi Polskiemu dwa dary: Nagrodę Caritas za przykładną realizację dzieł miłosierdzia i poświęcenie dla drugiego człowieka, a także relikwie bł. ks. Michaela McGivneya, które trafią do kaplicy w Pałacu Prezydenckim.

W trakcie pobytu w Polsce Najwyższy Rycerz odwiedzał parafialne Centra Miłosierdzia Rycerzy Kolumba, gdzie spotkał się z ukraińskimi uchodźcami i pomógł pakować paczki z żywnością. Ponad 100 tysięcy takich paczek wysłano już na Ukrainę i przekazano potrzebującym w całym ogarniętym wojną kraju.

3 grudnia, w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Radomiu, Najwyższy Rycerz uczestniczył w uroczystym przecięciu wstęgi w Domu Błogosławionego Michaela McGivneya, nowym ośrodku pomocy dla uchodźców. Do zebranych tam osób powiedział: „W trakcie ostatniej Najwyższej Konwencji moim przesłaniem dla Polski i Ukrainy było, że nie jesteście sami i że my jako Rycerze Kolumba jesteśmy z Wami jak rodzina”.

Choć Adwent to „czas wielkiej nadziei i oczekiwania na radość Bożego Narodzenia, jest on także naznaczony wielkim cierpieniem. (…) Ale Chrystus przychodzi do nas w naszym cierpieniu i obejmuje je razem z nami”.

W niedzielę 4 grudnia Patrick Kelly spotkał się z przywódcami Rycerzy Kolumba z Polski i wspólnie z nimi uczestniczył we mszy św. w warszawskiej Bazylice Archikatedralnej. Później tego samego dnia udał się do Lwowa, gdzie spotkał się z funkcjonariuszami tamtejszej Rady Stanowej, m.in. z Delegatem Stanowym Youriyem Maletskim oraz Delegatami Rejonowymi z całego kraju. Gospodarzem spotkania był abp Mieczysław Mokrzycki, Metropolita Lwowski obrządku rzymskokatolickiego.

„Nie jesteście sami” – powiedział Patrick Kelly, zwracając się do Braci Rycerzy. „Robicie bardzo dużo, a my chcemy iść z Wami ramię w ramię. Wasi Bracia modlą się za Was i wspierają finansowo Waszą pracę. Piszecie kolejny rozdział historii Rycerzy Kolumba – i niesiecie świadectwo wobec Kościoła i świata”.

W dalszym ciągu wizyty odbyły się kolejne spotkania m.in. z biskupem pomocniczym Edwardem Kawą, który nadzoruje działania pomocowe w archidiecezji lwowskiej, oraz z personelem szpitala dziecięcego Okhmatdyt we Lwowie, gdzie dokonano uroczystego przecięcia wstęgi

Zdjęcie: Tamino Petelinšek

i przekazania sprzętu zakupionego ze środków Funduszu Solidarności z Ukrainą. Najwyższy Rycerz spotkał się również z przedstawicielami państwowymi, aby omówić pomysły dotyczące projektu rozminowywania obszarów wyzwolonych spod okupacji armii rosyjskiej.

Następnie Patrick Kelly uczestniczył w nieszporach wraz z klerykami Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. Zwracając się do nich, powiedział: „Wasze powołanie do bycia kapłanami w tej właśnie chwili jest wezwaniem do bycia bohaterami. Musicie krzewić miłość w czasie nienawiści. I musicie głosić prawdę, że jesteśmy stworzeni dla Boga i nasze serca są niespokojne, dopóki nie spoczną w Nim”. Powiedział też: „Należycie do najważniejszych przyszłych liderów Ukrainy, ponieważ niesiecie wiarę i dajecie o niej świadectwo. I właśnie to świadectwo jest podstawą Waszej kultury i przeprowadzi Wasz naród przez te mroczne czasy”. Ostatni dzień wizyty Najwyższego Rycerza, wtorek 6 grudnia, rozpoczął się Boską Liturgią sprawowaną przez Jego Świątobliwość Arcybiskupa Większego Światosława Szewczuka, głowę Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego. W trakcie homilii Arcybiskup Większy wyraził wdzięczność Rycerzom za pamięć o mieszkańcach Ukrainy w trudnych czasach. „Być uczniem Chrystusa to znać źródło wszelkiego bogactwa” – powiedział, po czym dodał: „Niech braterstwo i solidarność będą głównym bogactwem i siłą chrześcijańskiej wspólnoty”.

Po odwiedzinach w wielu miejscach, w których Zakon świadczy pomoc humanitarną, Najwyższy Rycerz zakończył swoją podróż w rzymskokatolickim seminarium we Lwowie, gdzie miejscowi Rycerze prowadzą magazyn i dystrybuują pomoc.

Na koniec wizyty, po kolacji z Rycerzami i rodzinami przesiedlonych Ukraińców, abp Mokrzycki powiedział: „Jesteśmy bardzo wdzięczni, ponieważ pomoc dociera nie tylko do Lwowa, ale – dzięki pełnej poświęcenia służbie tutejszych Rycerzy, którzy odbierają transporty z Ameryki i dzięki Braciom z Polski – dostarczana jest tam, gdzie ludzie cierpią z powodu wojny”. B

Powyżej, od góry: Prezydent Polski Andrzej Duda odbiera z rąk Najwyższego Rycerza Patricka Kelly’ego Nagrodę Caritas, wyróżnienie dla Narodu Polskiego za pomoc charytatywną udzieloną cierpiącym Ukraińcom, 2 grudnia. • Rada Stanowa Rycerzy Kolumba w Polsce wraz z Najwyższym Rycerzem Patrickiem Kellym podczas uroczystości złożenia wieńca modli się przy grobie bł. kard. Stefana Wyszyńskiego przed niedzielną mszą św. w Archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela, 4 grudnia. • Na dole po lewej: Przywódcy Rycerzy Kolumba, bp radomski Marek Solarczyk oraz proboszcz parafii MB Częstochowskiej ks. Wiesław Lenartowicz wraz z dziećmi uchodźców w nowo otwartym Domu McGivneya w Radomiu. • Na dole po prawej: Najwyższy Rycerz nalewa gorącą zupę dla uchodźców wewnętrznych zebranych przed domem Braci Albertynów we Lwowie, 6 grudnia.

Od góry: Przywódcy Rycerzy Kolumba z różnych części Ukrainy wraz z żonami pozują z abpem Mieczysławem Mokrzyckim i Najwyższym Rycerzem Patrickiem Kellym we Lwowie, 4 grudnia. • Arcybiskup Większy Światosław Szewczuk, po zakończeniu Boskiej Liturgii wręcza Najwyższemu Rycerzowi Patrickowi Kelly’emu specjalny certyfikat uznania, 6 grudnia. • Najwyższy Rycerz i inni przedstawiciele Rycerzy Kolumba podczas spotkania z przedstawicielami państwowymi na temat projektu rozminowywania terenów, zapewnienia bezpieczeństwa rodzinom oraz pomocy w produkcji żywności. • Wraz z Delegatem Stanowym Youriyem Maletskim i abpem Mokrzyckim Najwyższy Rycerz wita się z uchodźcami wewnętrznymi mieszkającymi tymczasowo w parafii św. Jana Pawła II we Lwowie. • Najwyższy Rycerz przemawia w Szpitalu Dziecięcym Okhmatdyt we Lwowie tuż przed przecięciem wstęgi i przekazaniem sprzętu zakupionego przez Zakon. • Najwyższy Rycerz rozdaje smakołyki dzieciom zgromadzonym w seminarium greckokatolickim we Lwowie na kolacji 5 grudnia.

Więzi, które łączą

Adopcja dwojga dzieci wymagających specjalnej opieki przez rodzinę z Michigan dała początek misji medycznej w rozdartej wojną Ukrainie

Joe Ampe i jego żona Tiffany wychowywali ósemkę żywiołowych dzieci na Górnym Półwyspie Michigan, gdy w lutym 2018 roku ujrzeli zdjęcie ukraińskiego noworodka

„Razem z żoną zawsze byliśmy otwarci na dzieci” –mówi Joe, Rycerz rady 689 im. ks. Nolana B. McKevitta w Marquette. „Nasz dom był przez pewien czas domem zastępczym i chcieliśmy pozostać otwarci na możliwość adopcji”.

Tiffany przeglądała stronę internetową poświęconą sierotom ze specjalnymi potrzebami i zwróciła uwagę na jedno z nich.

„Na zdjęciu był nowonarodzony chłopiec ubrany na różowo od stóp do głów” – wspomina. „Pokazałam to zdjęcie Joemu. Powiedział »Nie możesz tak po prostu pokazywać mi zdjęcia dziecka, a potem zamykać komputer«. Zapytałam: »To znaczy, że chcesz rozważyć adopcję?«. A on na to: »Tak«”.

W sierpniu 2018 roku para wybrała się na Ukrainę i zaadoptowała nie tylko chłopca, któremu dano imię Cazimir, ale też niemowlę o imieniu Henrik. Obaj chłopcy mają zespół Downa. W tym czasie Tiffany była w szóstym miesiącu ciąży z kolejnym dzieckiem, Isadorą.

„Podobnie wyobrażałem sobie narodziny trojaczków” – mówi Joe. „Nagle liczba dzieci w domu wzrosła z 8 do 11, a błogosławieństwa nie przestały spływać”.

Był to jednak dopiero początek związku rodziny Ampe z Ukrainą. W kwietniu 2022 roku, niespełna 2 miesiące po rosyjskiej inwazji, Joe wraz z synem Evanem przylecieli do Polski, przywożąc artykuły pierwszej potrzeby dla biologicznej rodziny Henrika oraz asortyment medyczny dla oblężonego szpitala.

Dzięki zbiórce pieniędzy i wsparciu Braci Rycerzy z rady Joego oraz szerszej społeczności, rodzina Ampe czterokrotnie wyruszała z pilnie potrzebną pomocą medyczną dla ukraińskich szpitali służących ofiarom wojny.

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO ADOPCJI

Kiedy Joe i Tiffany wyruszali na Ukrainę w sierpniu 2018 roku, planowali adoptować tylko Cazimira, ale otrzymali pozwolenie na adopcję dwójki dzieci. Gdy dotarli na miejsce, okazało się, że również Henrik może już być adoptowany, a w tej koincydencji czasowej para dostrzegła Boży plan. Zadzwonili do swoich dzieci w Michigan, by sprawdzić ich reakcję na wieść o spodziewanym przybyciu dwóch nowych braciszków zamiast jednego. „Powiedziały nam, że bez Henrika mamy nie wracać do domu” – mówi Tiffany. Biologiczna rodzina Henrika bardzo chciała go zatrzymać, ale nie miała do tego odpowiednich warunków. Joe wyjaśnia, że jeśli ukraińskiej rodziny nie stać na opłacenie wszystkich kosztów leczenia dzieci wymagających szczególnej troski, te automatycznie

Vickie Fee

oddawane są pod opiekę państwa. „Adoptowaliśmy te dzieci właśnie dlatego, że takim najtrudniej jest znaleźć dom”.

Obaj chłopcy mają wrodzone wady serca, co jest częste wśród dzieci z zespołem Downa. W czasie pierwszych dwóch lat pobytu w Michigan Henrik był czterokrotnie transportowany samolotem ratunkowym do szpitala w Milwaukee. Cazimir – lub Caz, jak go nazywają – ma teraz implanty ślimakowe. „Dzięki temu słyszy, choć nie zawsze słucha” – śmieje się Tiffany. „Obaj chłopcy chodzą i dobrze się rozwijają. Są bardzo wesołymi dzieciakami”.

Tiffany i biologiczna mama Henrika, złączone miłością do dziecka, pozostają w stałym kontakcie e-mailowym.

„Zawsze byłam blisko z Natalią” – tłumaczy Tiffany. „Nie mam sióstr, ale ją traktuję jak siostrę. Mamy wyjątkową relację. Nie sądzę, by wiele osób wiedziało jak pielęgnować relację, w której kochasz swoje dziecko całym sercem, ale mieszkasz po drugiej stronie oceanu”.

Ampe’owie dzielą się zdjęciami, nagraniami i opowieściami o rozwoju i sytuacji zdrowotnej Henrika. W tym czasie jego

ukraińska rodzina zmagała się z problemami zdrowotnymi i śmiercią bliskich, które doprowadziły do problemów finansowych. Nigdy jednak nie prosili Joego i Tiffany o pomoc – aż do wybuchu wojny. Znaleźli się w rozpaczliwej potrzebie. Brakowało im podstawowych rzeczy, takich jak buty, latarki czy leki bez recepty.

„Szczerze wierzymy, że są naszą rodziną i zrobilibyśmy dla nich wszystko” – mówi Tiffany. „Więc gdy po trzech i pół roku w końcu poprosili nas o pomoc, chcieliśmy odpowiedzieć na tę prośbę”.

Rodzina zebrała pomoc rzeczową dla swych przyjaciół i zaczęła planować jej dostarczenie. Odkryli jednak, że z powodu wojny największe firmy transportowe zawiesiły świadczenie usług na terytorium Ukrainy.

„W pewnym momencie powiedziałem: »Skoro nie możemy wysłać tych rzeczy, po prostu je zawiozę«” – wspomina Joe, pracownik Federalnej Administracji Lotnictwa. „Szybko pojawił się plan zorganizowania jak największej dostawy, by zwiększyć opłacalność transportu”.

Joe i Tiffany Ampe’owie odmawiają różaniec z dziesięciorgiem swoich dzieci i przyjaciółką rodziny, w swoim domu w Gwinn (Michigan).

ZWIELOKROTNIONE MIŁOSIERDZIE

Ampowie dowiedzieli się, że ich linia lotnicza pozwala pasażerom przewozić 10 sztuk bagażu z pomocą humanitarną, do 22 kg każda. Taki model przyjęto dla pięciu wypraw, które przedsięwzięli w ostatnim roku. Od kwietnia 2022 roku Joe i Tiffany latali do Polski wiele razy (Joe dwukrotnie, Tiffany trzykrotnie), najczęściej z 20-letnim synem Evanem lub z 18-letnią córką Lucille. Za każdym razem przywozili setki kilogramów pomocy, dostarczając ją dzięki kontaktom Tiffany z tamtejszą społecznością adopcyjną do szpitali, sierocińców i innych miejsc w Ukrainie.

Podczas pierwszej podróży Joe i Evan – sanitariusz i student pielęgniarstwa na Katolickim Uniwersytecie Ameryki – wraz z pewnym lekarzem próbowali dostarczyć większość zaopatrzenia medycznego, m.in. trzy respiratory, do szpitala w Mikołajowie. Budynek szpitala, podobnie jak wiele innych na Ukrainie, był tak poważnie uszkodzony, że kolejne dostawy artykułów pierwszej pomocy, takich jak zestawy urazowe i opaski uciskowe, zaczęto wysyłać głównie do szpitali polowych w okolicy.

Czasami Ampe’owie jechali ciężarówką na Ukrainę, innym razem Ukraińcy spotykali się z nimi w Polsce, by odebrać dostawę i przekazać ją dalej. W czasie jednej z podróży doszło do pełnego uścisków i łez spotkania Tiffany z biologiczną matką Henrika.

O pomoc w sfinansowaniu tych charytatywnych misji Joe zwrócił się do Braci Rycerzy. Jego rada zorganizowała kilka zbiórek, by wesprzeć działania rodziny, co pozwoliło im zebrać 5 tysięcy dolarów oraz inne darowizny rzeczowe. W pakowaniu pomagali nie tylko Rycerze z rady 689, ale też inni, m.in. z rady 1541 im. o. Vincenta L. Ouellette’a w Ishpeming.

„Joe to kwintesencja cnót Zakonu” – mówi Wielki Rycerz jego rady, Ned Stockert. „Jego dobroduszność jest niezrównana. Jako ojciec szóstki dzieci mogę wyobrazić sobie, jakich cech wymaga zajmowanie się tak dużą rodziną, nie mówiąc już o organizowaniu i realizowaniu wypraw na Ukrainę, które przedsięwzięli”.

Ksiądz Ryan Ford, proboszcz parafii św. Jana i św. Józefa w Ishpeming również zorganizował zbiórkę pieniędzy, by wesprzeć rodzinę Ampe. Długoletni przyjaciel rodziny opisał Joego jako „człowieka gotowego zapiąć pasy i jechać tam, gdzie poprowadzi go Duch Święty”.

Dotychczas Ampe’owie dostarczyli przez swoją sieć kontaktów w Ukrainie ponad 4,5 tony artykułów pierwszej potrzeby. Joe i Tiffany planują szóstą podróż do Polski i Ukrainy w styczniu, chcąc ponownie dostarczyć środki medyczne i inne potrzebne zaopatrzenie.

„Dla mnie to wynika z naszej katolickiej wiary” – mówi Tiffany. „Chodzi nam o odkupienie i odnowę, oraz o wydobycie dobra z tego, co zepsute i bolesne”.

Joe zapowiada, że będą kontynuować pomoc dla szpitali i sierocińców, dla lekarzy i cywilów, tak długo jak będzie ona potrzebna, i że mają środki na tę pomoc.

„Bóg przyłożył swą rękę do każdego wymiaru tej akcji” – potwierdza Joe. „Sprawy po prostu łączyły się ze sobą, pozornie znikąd, wskakując na swoje miejsca. A my staramy się codziennie po kolei robić to, co należy. Idziemy, prowadzeni naszą wiarą”. B

VICKIE FEE jest reporterką i powieściopisarką mieszkającą w Marquette w stanie Michigan.

Od góry: Rycerze z rady 1541 im. o. Vincenta L. Ouellette’a wręczają Joemu i Tiffany wsparcie finansowe po skończeniu pracy nad pakowaniem środków medycznych. • Joe Ampe w Tarnopolu (Ukraina), ładuje torby z pomocą w trakcie swojej drugiej podróży w maju 2022 roku. • Tiffany i Lucille (po prawej) spotkały się z Natalią, biologiczną matką Henrika, we wrześniu. Natalia jechała 15 godzin autobusem do Krakowa, by zobaczyć się z rodziną Ampe.

Bryan Rehmann –Zdjęcie: Andrey Gorb –Zdjęcie dzięki uprzejmości Tiffany Ampe

Na froncie wolności

Wobec wzmożonych ataków na wolność religijną, katolicy wezwani są do dawania wiernego, żarliwego świadectwa miłosierdzia

Brian Caulfield

„KONGRES NIE BĘDZIE stanowił żadnych ustaw traktujących jakieś wyznanie jak religię państwową lub zakazujących swobodnych praktyk religijnych, ograniczających wolność słowa...”. Te dobrze znane słowa Pierwszej Poprawki do Konstytucji USA są dziś wystawiane na próbę w sprawach, które mają na celu konfrontowanie praw obywatelskich par tej samej płci z gwarancjami wolności religijnej. W grudniu Sąd Najwyższy przeprowadził przesłuchanie w sprawie wniesionej przez projektantkę stron internetowych z Kolorado, która odmówiła tworzenia stron dla małżeństw uważanych przez nią za sprzeczne z wiarą chrześcijańską. Podobna sprawa dotyczyła cukiernika z Kolorado, który twierdził, że jego przekonania religijne na temat małżeństwa nie pozwalają mu na zaprojektowanie tortu weselnego dla pary jednopłciowej. W tej konkretnej sprawie z 2018 roku Sąd Najwyższy orzekł na korzyść piekarza, ale nie rozstrzygnął szerszych kwestii dotykających wolności wyznania i słowa.

Jako ojcowie możemy mieć nadzieję, że tak złożone kwestie prawne pozostaną zamknięte w czterech ścianach sal sądowych, z dala od spraw dotyczących codziennej opieki i bezpieczeństwa naszych rodzin. Jednakże agresywne dążenia świeckich aktywistów wprowadzają te tematy do naszych dzielnic, szkół, bibliotek i firm, zmuszając nas do wyboru między oporem a przyzwoleniem. Jak na to odpowiedzieć?

W swojej nowej książce pt. Religious Freedom After the Sexual Revolution (Wolność Religijna po Seksualnej Rewolucji, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Ameryki, 2022), Helen Alvaré dostarcza wielu cennych wskazówek. Jako profesor prawa rodzinnego w George Mason University’s Antonin Scalia Law School, Alvaré posiada duże doświadczenie w zakresie katolickiego rzecznictwa społecznego: w latach 90. służyła jako Dyrektor ds. Komunikacji Sekretariatu Pro-Life Konferencji Episkopatu USA. A co równie ważne, jej wyjątkowy prawniczy umysł idzie w parze z ciepłym sercem i bystrym spojrzeniem oddanej katolickiej matki.

By pomóc katolikom w tej sferze, autorka przedstawia zagrożenia, przed którymi stoimy, a także sposoby skutecznego przeciwdziałania. Podkreśla, że „ekspresja seksualna” jest dziś uważana za integralną część osobistego szczęścia i tożsamości – z wyłączeniem

innych, bardziej tradycyjnych wartości takich jak religia, rodzina i wspólnota – oraz wskazuje, że siły rządowe, akademickie, medyczne i społeczne zaakceptowały nowe wyobrażenia o seksie i płci. „Wywierają one potężny wpływ, mimo że regularnie przeczą zdrowemu rozsądkowi i danym empirycznym” – pisze. „W konsekwencji, instytucje religijne pielęgnujące podziwiane do niedawna normy, dziś uważane są za społecznie szkodliwe”.

W odpowiedzi Alvaré apeluje o przyjęcie tego do wiadomości i działanie. „Jest coraz bardziej jasne, że od chrześcijaństwa wymaga się, by w tym momencie historii wystąpiło w obronie indywidualnego i wspólnotowego dobra w sferze seksualności, małżeństwa i rodzicielstwa. (...) Nawet niewielkie katolickie instytucje nie powinny od tego uciekać”. Autorka ma tu na myśli diecezje, parafie i rodziny –co oznacza, że i my, Rycerze, musimy wkroczyć do walki.

Kluczowym krokiem, radzi Alvaré, jest odrzucenie powszechnego, lecz powierzchownego twierdzenia, że Kościół ma obsesję na punkcie spraw seksualnych i wykorzystuje strach oraz poczucie winy, by egzekwować przestrzeganie swoich praw. A przecież katolicyzm stoi na straży piękna małżeńskiej miłości i intymności, podczas gdy to jego krytycy obsesyjnie toczą walkę z Kościołem. Ewangelie wzywają do „radykalnej miłości” nie tylko do współmałżonka, ale także wobec bliźnich, obcych, a nawet wrogów.

„Czy te normy są radykalne i nieprzystające do świata?” – pyta. „Owszem. Lecz chrześcijanie mają kochać Boga tak, jak On nas umiłował, i w ten sam sposób kochać swoich bliźnich”.

Z czasem, twierdzi autorka, ta pełna poświęcenia, pokornie ofiarowana miłość może w końcu doprowadzić obecnych przeciwników Kościoła do powtórzenia dawnej opinii pogan o chrześcijanach: „Zobaczcie, jak oni się miłują”. Aby osiągnąć ten cel, wzywa nas do modlitwy i postu w celu oczyszczenia naszych serc i intencji, byśmy przez to byli bardziej przekonującymi świadkami kultury miłości i życia. Ona uzdrowi nasze społeczeństwa i zbuduje lepszą przyszłość dla naszych dzieci. B

BRIAN CAULFIELD jest wicepostulatorem procesu kanonizacyjnego bł. ks. Michaela McGivneya i redaktorem portalu Dobry ojciec.

DLACZEGO WCIĄŻ MASZERUJEMY

Wywiad z przewodniczącą Marszu dla Życia, Jeanne Mancini, o historycznym końcu sprawy Roe i drodze czekającej ruch pro-life

Orzeczenie Sądu Najwyższego USA w sprawie Dobbs przeciwko Jackson Women’s Health Organization z 24 czerwca 2022 roku zakończyło równocześnie sprawę Roe przeciwko Wade sprzed 50 lat. Nie jest to jednak ani koniec aborcji w USA, ani koniec pracy dla ruchu pro-life. Jeanne Mancini, od 2012 roku przewodnicząca Fundacji Marszu dla Życia na rzecz Edukacji i Obrony, wie dobrze, że wciąż zostało wiele do zrobienia na poziomie federalnym i stanowym i dużo musi się zmienić przede wszystkim w sercach i umysłach. Redakcja Columbii rozmawiała z nią o odrzuceniu wyroku w sprawie Roe przeciwko Wade oraz o tym, dlaczego – choć obrońcy życia szukają już „kolejnych kroków” – doroczny Marsz dla Życia w Waszyngtonie, D.C., nadal powinien się odbywać.

COLUMBIA: Jako przewodnicząca Fundacji Marszu dla Życia na rzecz Edukacji i Obrony, od wielu lat zabiega Pani o świat, w którym każde ludzkie życie będzie cenione i chronione. Odrzucenie wyroku w sprawie Roe przeciwko Wade to punkt zwrotny w tym procesie. Jak i gdzie dowiedziała się Pani o wyroku Sądu Najwyższego USA w sprawie Dobbsa? Jaka była Pani pierwsza reakcja?

JEANNE MANCINI: Odrzucenie wyroku ws. Roe jest wielkim zwycięstwem i jestem wdzięczna każdemu, kto maszerował z nami na przestrzeni ostatnich 50 lat! Wierzę, że wspólne świadectwo milionów uczestników Marszu było jednym z wielu czynników, które doprowadziły do decyzji Sądu Najwyższego. Byłam w budynku Sądu Najwyższego wcześnie rano 24 czerwca – w dniu urodzin założycielki Marszu dla Życia, Nellie Gray – aby nagrać przesłanie wideo dla wspierających Marsz. Ponieważ byłam umówiona na wywiad telewizyjny o 10:00, wyruszyłam do swojego biura znajdującego się po drugiej stronie miasta. Siedziałam właśnie przy swoim biurku, gdy ogłoszono wyrok w sprawie Dobbsa. Kilka minut później rozmawiałam ze stacją CBS, a potem udzielałam kolejnych wywiadów radiowych i telewizyjnych już do końca dnia.

Byłam przede wszystkim wdzięczna Bogu, wszystkim uczestnikom marszów, Nellie Gray, a szczególnie Rycerzom Kolumba i ich władzom, które wspierały Marsz dla Życia od samego początku. Wypełniał mnie głęboki, niewzruszony i nadprzyrodzony pokój.

Powyżej: Jeanne Mancini wita uczestników ubiegłorocznego

Marszu dla Życia w Waszyngtonie, D.C. • Na kolejnej stronie: Rycerze-studenci zmierzają w stronę budynku Sądu Najwyższego wśród tysięcy pozostałych uczestników, 21 stycznia 2022 roku.

Jakie zmiany prawne, kulturalne i społeczne w wyniku tej decyzji dostrzegła Pani jak dotąd? Czy któreś Panią zaskoczyły? Natychmiast obywatele zyskali dużo więcej swobody, by procedować ustawy pro-life, co zaowocowało wprowadzeniem w 22 stanach prawa mocno chroniącego życie. W niektórych jednak stanach proces legislacyjny jest wstrzymywany. Przewidujemy, że w następstwie tej decyzji sądu ok. 200 tysięcy dzieci zostanie uratowanych w ciągu najbliższego roku!

Równocześnie jednak 27 stanów wciąż ma niewiele praw chroniących życie.

Zasmuciła mnie i zaskoczyła bezczelna dezinformacja szerzona przez zwolenników aborcji i liczne media w związku

ze sprawą Dobbsa, m.in. twierdzenia, że kobiety przechodzące przez dramat poronienia nie otrzymają stosownej opieki zdrowotnej. Takie kłamstwa wzbudziły wiele strachu i zamieszania, co podniosło poziom społecznego zaniepokojenia. Spodziewałam się tego do pewnego stopnia, ale skala negatywnych emocji i dezinformacji mnie zaskoczyła. Jednak wielkie zwycięstwa nigdy nie przychodzą łatwo, a my, kierując się miłością, będziemy kontynuować tę walkę!

Hasło tegorocznego marszu brzmi: „Kolejny krok: Amerykański Marsz po Roe”. Dlaczego waszyngtoński

Marsz dla Życia jest wciąż ważny, skoro wyrok w sprawie Roe przeciwko Wade został już odrzucony? Jakie są najważniejsze przyszłe kroki ruchu pro-life i jak wpisują się w nie demonstracje takie jak Marsz dla Życia?

20 stycznia 2023 roku odbędzie się już 50. doroczny Marsz dla Życia! O ile odrzucenie wyroku ws. Roe to nasz największy sukces jak dotąd, nasza praca nad przywracaniem kultury życia nie kończy się. Przeciwnie, cieszy się ona dodatkową uwagą. Jak wspominałam wcześniej, panuje u nas ogromny zamęt w kwestii aborcji i ciąży, nie wiemy, co jest legalne, a co nie. Być może największe zamieszanie wiąże się z kłamliwym stwierdzeniem, że prawo do aborcji jest dobre dla kobiet. Jak długo aborcyjna gmatwanina deptać będzie prawa człowieka, tak długo istnieć będzie potrzeba kontynuowania marszów.

Nasze dalsze plany przewidują kontynuowanie prac nad przemianą serc i umysłów, aby aborcja stała się wyborem nie do pomyślenia; dalsze mobilizowanie polityków na poziomie poszczególnych stanów do ustanawiania dobrych praw i zwalczania tych szkodliwych; a także rozbudowywanie sieci wsparcia dla mam i dzieci, szczególnie poprzez wspieranie ośrodków dla kobiet w ciąży i domów samotnej matki, które służą współczuciem i pomocą kobietom, dzieciom i całym rodzinom.

Równocześnie będziemy kontynuować marsze na szczeblu krajowym. Na poziomie federalnym nadal trwa wiele sporów, m.in. o długotrwałą ochronę

prawa do wolności sumienia, które utrudnia finansowanie aborcji już na etapie projektu ustawy budżetowej. Poprawka Hyde’a uratowała ponad 2 miliony istnień ludzkich i jest prawdopodobnie najskuteczniej chroniącym życie aktem prawnym w historii naszego kraju. Niektórzy federalni

ustawodawcy próbują przepchnąć dokument zwodniczo nazwany Aktem Ochrony Zdrowia Kobiet, który odrzucałby stanowe prawa chroniące życie i dopuszczał aborcję na życzenie aż do momentu narodzin dziecka. Na poziomie federalnym toczy się zresztą wiele innych bitew. Jest także sporo

szans na uchwalenie prawa chroniącego życie. Dziś, bardziej niż kiedykolwiek, kluczowe jest zaangażowanie zarówno na poziomie stanowym, jak i w Waszyngtonie, D.C.

Jaka jest rola stanowych i lokalnych marszów w USA? W jaki sposób zróżnicowane prawo i polityka poszczególnych stanów wpływa na ich organizację?

Dziś, w Ameryce „po Roe”, gdzie możliwość ochrony nienarodzonych za pośrednictwem wybranych przedstawicieli do parlamentu stanowego i federalnego słusznie została zwrócona Amerykanom, nasze marsze lokalne wywierają o wiele większy wpływ.

Przybierają one formę bardzo podobną do marszu stołecznego: odbywają się w stolicach stanów w trakcie sesji ustawodawczej, rozpoczynają się godzinnym wiecem, po którym następuje przemarsz wokół siedziby stanowego parlamentu. W czasie wiecu przemawiają lokalni liderzy ruchu pro-life i prezentowane są przejmujące świadectwa mieszkańców danego stanu.

Jako że każdy stan ma swoją specyfikę (np. Kalifornia bardzo różni się od Teksasu), każdy marsz stanowy skupi się na wzywaniu do działania w aspektach najbardziej kluczowych w danym stanie. Zachęcamy także uczestników do spotkań z ustawodawcami przy okazji marszu w stolicy.

Najwyższy Rycerz Patrick Kelly gorąco zachęcał, by Rycerze oprócz marszów w poszczególnych stanach, w miarę możliwości więli również udział w Marszu dla Życia w Waszyngtonie, D.C. Czy chciałaby Pani coś dodać do jego apelu? Jestem niezwykle wdzięczna Najwyższemu Rycerzowi i całkowicie się z nim zgadzam! Marsz dla Życia jest największą i najstarszą demonstracją w obronie praw człowieka na świecie. Chciałabym, aby aborcja przestała być tak ogromnym nadużyciem praw człowieka w naszym kraju – tymczasem w USA dochodzi do ponad 900 tysięcy aborcji rocznie. Wciąż trwa powszechne zamieszanie wokół tzw. prawa do aborcji i przekonania, że jest ono dobre dla kobiet. Zdecydowanie nasza praca jeszcze się nie skończyła.

Opowiadanie się za prawną ochroną nienarodzonych jest tylko jednym ze sposobów, w jaki Rycerze Kolumba pracują nad promowaniem i obroną godności ludzkiego życia. Mając to na uwadze, czy chciałaby Pani przekazać coś jeszcze Rycerzom i ich rodzinom?

Jestem coraz mocniej przekonana o potrzebie modlitwy i postu jako duchowego wsparcia tej walki o kulturę życia.

Jest również niezwykle ważne, byśmy kontynuowali długofalowe inicjatywy pomocy matkom. Rycerze Kolumba już są liderami takich działań dzięki ratującej ludzkie życie Inicjatywie Ultrasonograf i najnowszemu programowi ASAP wspierającemu ośrodki dla kobiet w ciąży i domy samotnej matki. To wszystko, w połączeniu z poparciem dla polityki pro-life, będzie miało kluczowe znaczenie w nadchodzących miesiącach i latach. B

Od góry: Obrońcy życia biorą udział w marszu stanowym w Hartford (Connecticut), 23 marca, oraz w Harrisburg (Pensylwania), 19 września 2022 roku.

GÓRY: Zdjęcie: Jeffrey Bruno –NA DOLE: Zdjęcie dzięki uprzejmości Marszu dla Życia

Globalne działanie

Rycerze z trzech kontynentów maszerują w obronie życia i ludzkiej godności

W MIARĘ JAK ruch pro-life rozwija się na całym świecie, Rycerze Kolumba stają się jego liderami w swoich ojczyznach. W ciągu ostatniego roku Rycerze na całym świecie dawali świadectwo świętości życia, uczestnicząc w marszach organizowanych od Kanady po Meksyk, od Polski po Filipiny.

Najwyżsi Dyrektorzy oraz Delegaci Stanowi Kanady wraz z setkami Rycerzy i ich rodzinami wzięli udział w majowym, 25. Narodowym Marszu dla Życia w Ottawie. Rycerze maszerowali także w Toronto, Albercie, Kolumbii Brytyjskiej, Manitobie i Saskatchewan. Tegoroczny kanadyjski Narodowy Marsz dla Życia odbędzie się w Ottawie 11 maja.

W październiku meksykańscy Rycerze z całego kraju włączyli się w manifestację liczebności środowisk wspierających życie, organizując marsze w 30 stanach, pod wspólnym hasłem Favor de la Mujer y de la Vida (Na rzecz Kobiet i Życia). W samej tylko

stolicy kraju w marszu uczestniczyło ponad 200 tysięcy ludzi. Po dwuletniej przerwie spowodowanej pandemią marcowy Marsz dla Życia w filipińskim Quezon zgromadził pełnych entuzjazmu uczestników z kilku rad Luzonu Północnego. W poprzednich latach marsze organizowano także na wyspie Mindanao i wyspach Visayas.

Polscy Rycerze wraz ze swoimi rodzinami uczestniczyli w Marszach dla Życia m.in. we wrześniu zeszłego roku. Marsze, w wielu przypadkach współorganizowane przez rady lokalne, odbyły się w 150 miastach w całej Polsce.

Francuscy Rycerze wzięli udział w dorocznym Marche Pour La Vie 16 stycznia w Paryżu, a także w październikowym marszu w Lyonie. W kwietniu natomiast, po kilkuletniej przerwie spowodowanej pandemią, Rycerze z Korei Południowej uczestniczyli w dorocznym Marszu dla Życia w Seulu. B

Po lewej: Rycerze biorą udział w Marszu na rzecz Kobiet i Życia w meksykańskim Durango, 9 października 2022 roku. • Powyżej: Delegat Stanowy Ontario, Marcel Lemmen, przemawia podczas wiecu na Wzgórzu Parlamentarnym w Ottawie, przed rozpoczęciem Krajowego Marszu dla Życia, 12 maja 2022 roku.

Prosta prawda

Wbrew narracji mediów ustawy pro-life nie są zagrożeniem dla zdrowia kobiet

Dr med. Christina Francis

GŁÓWNĄ ZASADĄ mojej praktyki położnika-ginekologa pro-life jest zapewnienie doskonałej opieki obu moim pacjentom –matce i nienarodzonemu dziecku. Byłam więc bardzo szczęśliwa, gdy odrzucono wyrok ws. Roe przeciwko Wade, wykonując tym samym kluczowy krok w kierunku delegalizacji aborcji w USA. Jednak nie wszyscy podzielali mój entuzjazm.

Zwolennicy aborcji zaczęli wzbudzać strach nawet w sercach wielu Amerykanów opowiadających się za życiem, prognozując jak bardzo ucierpi opieka zdrowotna kobiet. Jeśli zabronimy lekarzom przerywać ciąże, jak będą traktować poronienia? Co z wieloma potencjalnie śmiertelnymi powikłaniami ciąży, w przypadku których jedynym sposobem leczenia jest rozdzielenie matki i nienarodzonego dziecka? Czy ustawodawcy pro-life po prostu pozwolą na śmierć tych kobiet?

Odpowiedź na to ostatnie pytanie jest krótka i prosta: oczywiście, że nie. Tysiące lekarzy pro-life w całym kraju rutynowo leczy każde z tych powikłań. W istocie, wszyscy lekarze w szpitalach nie praktykujących aborcji na życzenie, podobnie jak lekarze w setkach szpitali katolickich w całych Stanach Zjednoczonych, działają na zasadach przypominających najbardziej restrykcyjne stanowe zakazy aborcji – a jednak regularnie leczą te schorzenia. A to dlatego, że procedur stosowanych w leczeniu takich powikłań nie można porównywać z aborcją, której intencją jest przerwanie życia nienarodzonego dziecka.

Weźmy na przykład ciążę pozamaciczną, w której ludzki embrion zagnieżdża się poza jamą macicy, narażając matkę na niebezpieczny dla życia krwotok. Ten stan wymaga usunięcia embrionu z ciała kobiety – ale to nie to samo, co aborcja. Kiedy ciąża pozamaciczna jest usuwana, pewne jest, że zarodek umrze (a w zdecydowanej większości przypadków już umarł), ponieważ jest zbyt młody, aby przeżyć poza macicą. Lecz w przeciwieństwie do aborcji, jego śmierć nie jest intencją lekarza. Intencją jest ocalenie życia matki poprzez dokonanie bardzo trudnego wyboru pomiędzy uratowaniem jednego pacjenta kosztem drugiego a utratą ich obu. To dlatego wiele stanowych ustaw pro-life wyraźnie wyklucza leczenie ciąży pozamacicznej z definicji aborcji, a każda ustawa stanowa pro-life robi to przynajmniej pośrednio.

Ta sama zasada odnosi się do leczenia innych powikłań ciąży, które zwolennicy aborcji wymieniają pod hasłem „aborcji koniecznej z medycznego punktu widzenia”. Chociaż te interwencje kończą ciążę, nie naruszają ani medycznej etyki pro-life, ani stanowych ograniczeń aborcji.

Dobrze znam medialne historie o kobietach ze stanów, które przyjęły ustawodawstwo pro-life, a którym odmówiono leczenia komplikacji ich ciąży lub opóźniono je rzekomo z powodu praw antyaborcyjnych. Pęka mi serce, gdy czytam o takich przypadkach, ale nie odbijają się one źle na samych ustawach. Każde znane mi stanowe prawo pro-life definiuje aborcję tak, by umożliwić przeprowadzanie zabiegów, których odmówiono tym kobietom. Być może prawnicy szpitala naciskają na lekarzy, by ryzykowali życie pacjentów, ponieważ boją się ryzyka oskarżenia. Być może niektórzy lekarze, nie znający przepisów aborcyjnych i przestraszeni narracją medialną, wolą opóźniać leczenie pacjentek niż ryzykować swoją karierę. Być może organizacje zawodowe takie jak Amerykańskie Kolegium Ginekologów-Położników nie zapewniają lekarzom przejrzystości przepisów, której potrzebują z powodu swojej wieloletniej działalności proaborcyjnej. Niezależnie od przyczyn, odmawianie kobietom medycznie wskazanej i koniecznej dla życia opieki nie jest zgodne z prawem. To błąd w sztuce. W mojej 14-letniej praktyce nigdy nie musiałam intencjonalnie uśmiercić nienarodzonej istoty ludzkiej, aby poprawić zdrowie jej matki. A jednak leczyłam tysiące kobiet – również cierpiących na schorzenia, których leczenie, jak straszą zwolennicy aborcji, będzie niemożliwe. Takie twierdzenia są zwodzeniem opinii publicznej przy użyciu tragicznych historii kobiet, mających na celu usprawiedliwienie legalizacji aborcji w każdym momencie ciąży, bez względu na powód. Owe błędne wyobrażenia tylko odstraszają kobiety w ciąży mieszkające w stanach chroniących życie poczęte od szukania opieki, której mogą pilnie potrzebować. Amerykanie tego nie potrzebują, zwłaszcza moje pacjentki. Kobiety z pewnością zasługują na coś więcej. B

DR CHRISTINA FRANCIS, dyplomowana położna-ginekolog. Prowadzi praktykę w Fort Wayne w stanie Indiana. Jest prezesem-elektem Amerykańskiego Stowarzyszenia Ginekologów-Położników Pro-Life.

Rady niosą pomoc w ramach ASAP

Setki rad w USA i Kanadzie podjęły działania mające na celu wsparcie ośrodków pomocy dla kobiet w ciąży

„W EPOCE POST-ROE, musimy być przy matkach i ich dzieciach. Będą bowiem potrzebować naszej pomocy bardziej niż kiedykolwiek” – powiedział Najwyższy Rycerz Patrick Kelly, gdy w czerwcu 2022 roku ogłaszał program ASAP (Pomoc i Wsparcie po Porodzie). Wzorowany na RSVP – długoletnim programie Zakonu wspierającym powołania duchowne – program ASAP zachęca rady do wspierania instytucji pomocy dla kobiet w ciąży i domów samotnej matki poprzez powiększanie ich dotacji o 20%. Do każdych 500 dolarów pomocy finansowej lub rzeczowej przekazanych przez radę lokalną odpowiedniej organizacji, Rada Najwyższa dołoży kolejne 100 dolarów (w Polsce zasady są podobne, natomiast rozliczane są w proporcji 500 PLN do 100 PLN – przyp. tłum.).

Rada Najwyższa zachęca rady, by pomogły jej osiągnąć założony cel dla programu ASAP – co najmniej 5 milionów dolarów do czerwca 2023 roku. Ponieważ program wystartował w lipcu, już niemal 700 rad wsparło poradnie dla kobiet w ciąży i domy samotnej matki w ich niezbędnej pracy. Oto kilka przykładów:

Rada 12522 im. św. Róży z Limy w Andice w Teksasie jako pierwsza złożyła wniosek o środki z programu ASAP, zwiększając uprzednio ustaloną darowiznę dla Centrum Agape z 1000 na 1200 dolarów. Wielki

Rycerz Harry Larkin mógł tak szybko złożyć wniosek, ponieważ jego rada już wcześniej utrzymywała ścisłe relacje z Centrum, m.in. fundując kilka lat temu ultrasonograf. Rada 12522 wspiera także pięć innych poradni dla kobiet w ciąży i domów samotnej matki w swojej okolicy.

Pregnancy Aid Clinic – centrum pomocy dla kobiet w ciąży posiadające kilka oddziałów na terenie archidiecezji Atlanty – otrzymało jak dotąd pomoc od czterech rycerskich rad. Rada 13457 im. Księcia Pokoju, rada 4599 im. św. Józefa, rada 12942 im. św. Brendana i rada 7923 im. abpa Thomasa A. Donnellana przekazały

łącznie ponad 10 tysięcy dolarów, do których Rada Najwyższa dołożyła kolejny tysiąc dolarów.

Rada 7011 im. św. Mikołaja w Sterling Heights, w stanie Michigan, pojedynczą dotacją wypełniła swój limit na rok bratni 20222023, przekazując 11 tysięcy dolarów na rzecz Mary’s Mantle, domu dla przyszłych matek doświadczających bezdomności w rejonie Detroit. Rada zebrała fundusze w trakcie zbiórki pieniędzy w słowackiej parafii Cyryla i Metodego. Przez ostatnie 5 lat tamtejsi parafianie przekazali ok. 43 tysięcy dolarów na organizowane przez radę zbiórki wspierające obronę życia.

Rada 7934 im. św. Patryka w Victorii w Kolumbii Brytyjskiej, przez szereg lat wspierała instytucję Birthright of Victoria (na zdjęciu po prawej), zarówno finansowo, jak i służbą w czasie dorocznych kwest. Jej ostatnia dotacja w wysokości 500 dolarów dzięki programowi ASAP wzrosła do 600. Birthright, ośrodek założony w 1968 roku w Toronto, posiada dziś sieć setek ośrodków dla matek w ciąży w Kanadzie, USA i Afryce.

Trzy rady z okolic Los Angeles – 12834 im. św. Tymoteusza z Laguna Niguel, 10590 im. św. Mikołaja z Laguna Woods i 9511 im. św. Anieli w Brea – wspólnie zapewniły ponad 9500 dolarów wsparcia w ramach programu ASAP dla Centrum Życia w Santa Ana, katolickiego ośrodka dla kobiet w ciąży (zdjęcie powyżej) Rada 12834 wsparła także Klinikę Obria w Santa Ana i instytucję Los Angeles Pregnancy Services.

Więcej szczegółów o programie ASAP na stronie kofc.org/asap B

Życie po Dobbsie

Rycerze z Nowego Meksyku przekazują aparat

USG, aby służył kobietom w pobliżu kliniki aborcyjnej, będącej stroną w sprawie Dobbsa

Carl Bunderson

Wk rótce po przegraniu sprawy przed Sądem Najwyższym USA w czerwcu 2022 roku, Jackson Women’s Health Organization poinformowała, że przenosi się z Missisipi do Las Cruces w Nowym Meksyku. Miejscowi przywódcy ruchu pro-life niebawem ogłosili plany otwarcia centrum pomocy kobietom w ciąży oraz kliniki tuż obok placówki aborcyjnej. Już kilka dni później tamtejsi Rycerze Kolumba pracowali nad tym, by zapewnić nowemu ośrodkowi Guiding Star Las Cruces najnowocześniejszy aparat USG, który ma służyć kobietom w ciąży i pomagać im zobaczyć ich nienarodzone dzieci .

Zaangażowanie Rycerzy rozpoczęło się w lipcu, gdy Matthew Seltzer, członek rady 17874 im. św. Jana Pawła II w Santa Teresa, usłyszał ogłoszenie na wiecu pro-life. Seltzer natychmiast pomyślał o rycerskiej Inicjatywie Ultrasonograf i skontaktował się z Delegatem Stanowym Nowego Meksyku Bernardem Elą. Ten wysłał pilną wiadomość do Rycerzy w całym stanie, prosząc o darowizny.

„Rycerze Kolumba wykonali kilka telefonów i w ciągu 10 minut uzbierali ponad 25 tysięcy dolarów” – wspomina Mark Cavaliere, dyrektor wykonawczy Guiding Star Las Cruces i prezes Southwest Coalition for Life.

Darowizny wraz z pomocą uzyskaną w ramach Inicjatywy Ultrasonograf pozwoliły na zakup „urządzenia absolutnie najwyższej klasy”, jak określa to Cavaliere.

„Sprzęt, który kupujemy, to najlepsze z najlepszych ultrasonografy 3D i 4D” – mówi Cavaliere. „Te urządzenia stały się punktem zwrotnym: wiele kobiet zmieniło zdanie [o aborcji], widząc wykonane przez nie zdjęcia”.

Ela wyjaśnia, że urządzenie dla Guiding Star Las Cruces to tylko najnowszy tego typu zakup zrealizowany dzięki Inicjatywie Ultrasonograf w Nowym Meksyku. W ciągu ostatnich kilku lat Rycerze ufundowali 11 takich urządzeń dla działających zgodnie z zasadami pro-life ośrodków dla kobiet w ciąży i klinik w całym stanie.

Wyrok w sprawie Dobbs przeciwko Jackson Women’s Health

Powyżej: Matka ogląda swoje nienarodzone dziecko na zakupionym przez Rycerzy aparacie USG w Guiding Star Las Cruces. • Na poprzedniej stronie: Delegat Stanowy Bernard Ela wraz z personelem Guiding Star Las Cruces oraz dyrektorem wykonawczym

Markiem Cavaliere (drugi od prawej) prezentuje czek od Rycerzy na zakup aparatu ultrasonograficznego.

Organization zmobilizował działaczy pro-life w Nowym Meksyku, twierdzi Ela i dodaje, że zdolność tamtejszych Rycerzy „do zebrania ponad 50 tysięcy dolarów w tak krótkim czasie pokazuje entuzjazm i zaangażowanie ruchu pro-life”.

Odkąd wyrok w sprawie Dobbsa pozostawił regulowanie prawa aborcyjnego poszczególnym stanom, w Nowym Meksyku zapotrzebowanie na ośrodki takie jak Guiding Star wyraźnie wzrosło. Chociaż sąsiedni Teksas zdelegalizował aborcję, w Nowym Meksyku jest ona legalna na wszystkich etapach ciąży. Coraz więcej kobiet z Teksasu szuka więc aborcji na południu Nowego Meksyku. Seltzer nazywa ten stan „dzikim zachodem prawa aborcyjnego”.

Jak podkreśla Cavaliere, nawet w stanach, w których po sprawie Dobbsa uchwalono ograniczenia aborcyjne, Rycerze

muszą jeszcze mocniej wspierać lokalne centra pomocy kobietom w ciąży i kliniki.

„Musimy pomóc kobietom w tych miejscach, zanim udadzą się do takich stanów jak Nowy Meksyk” – mówi. „Bo kiedy przybywają do takiego miejsca, ich decyzja jest już mocno ugruntowana i trudniej przekonać je do zmiany zdania”.

Guiding Star Las Cruces należy do sieci klinik oferujących holistyczną opiekę medyczną dla kobiet w ciąży. Sieć ta planuje w ciągu pół roku rozszerzyć swoją ofertę tak, by obejmowała wszystkie usługi medyczne. B

CARL BUNDERSON pisze z Kolorado, gdzie jest Rycerzem rady 1313 w Longmont.

Odbudować z „radykalną miłością”

Rycerze z Illinois pomagają we wznowieniu działalności i w dalszym rozwoju ośrodka dla kobiet w ciąży zniszczonego w wyniku podpalenia

Elisha Valladares-Cormier

Wc zesnym rankiem 3 maja 2021 roku w ośrodku dla kobiet w ciąży Women’s Care Center w Peorii, w stanie Illinois, podpalacz rozbił okno dwuręcznym młotem, a następnie rozpylił substancję łatwopalną i wzniecił pożar. Lobby wraz ze zgromadzonymi tam artykułami dla dzieci zostało spalone, a wysoka temperatura i dym uszkodziły ultrasonograf. Potrzebna była natychmiastowa pomoc, aby centrum mogło dalej służyć swoim pacjentkom. Rada 12407 im. św. Klemensa w Dunlap odpowiedziała na to wezwanie.

Odkąd w 2013 roku Christine Dennis założyła ten ośrodek, macierzysta rada jej męża zapewniała pomoc konserwatorską oraz wsparcie finansowe liczone w dziesiątkach tysięcy dolarów. Dlatego w najgorszym momencie historii tej placówki Rycerze po raz kolejny podjęli działanie, aby wesprzeć jej misję.

W październiku zeszłego roku, niecałe półtora roku po ataku, ośrodek otworzył nową, rozbudowaną siedzibę w centrum Peorii. Obiekt ten posiada teraz ponad dwa razy więcej miejsca, w którym może świadczyć usługi związane z doradztwem, prowadzić zajęcia dla rodziców, gromadzić artykuły dla niemowląt i oferować darmowe badania USG dla potrzebujących rodzin.

„Mogę tylko powiedzieć, że nie byłoby nas tutaj bez Rycerzy Kolumba” – powiedziała Anne Kube, prezes zarządu

Women’s Care Center w krótkim przemówieniu przed ceremonią poświęcenia ośrodka 13 października. „Byli naszymi »Rycerzami w lśniących zbrojach«”.

Po pożarze centrum działało najpierw jako mobilna jednostka, a potem w małej, tymczasowej siedzibie.

„Zastanawialiśmy się: »Co teraz? Może znajdźmy inne miejsce«” – tłumaczy Warren Breitbarth, Rycerz rady 12407 i członek zarządu placówki. „Ale nie było wątpliwości, że zamierzamy kontynuować [to dobre dzieło]”.

Rycerze rady 12407 szybko złożyli wniosek o zakup aparatu USG w ramach Inicjatywy Ultrasonograf. Wniosek został rozpatrzony w trybie przyspieszonym, a nowy sprzęt – który Kube nazwała „jednym z najważniejszych urządzeń, dzięki którym możemy służyć kobietom i ich rodzinom” –dostarczono w pierwszym miesiącu działalności centrum

Powyżej: Ann Kube, prezes zarządu Women’s Care Center w Peorii przecina wstęgę z pomocą biskupa diecezji Peoria Louisa Tylki, oficjalnie otwierając nowy budynek ośrodka, 13 października 2022 roku. • Po lewej: Tom Jenn (z prawej) i inni Rycerze rady 12407 im. św. Klemensa w Dunlap (Illinois) niosą opakowania z fotelikami samochodowymi i innym sprzętem dziecięcym do biura Women’s Care Center, grudzień 2022 roku.

w tymczasowej siedzibie.

Ośrodek działał tam przez ok. 12 miesięcy. W tym czasie z jego pomocy skorzystało około 20% kobiet w ciąży w całym hrabstwie Peoria. W międzyczasie zakupiono i zaczęto remontować stary budynek banku położony w odległości ok. 8 kilometrów. Biorąc pod uwagę zwiększone zapotrzebowanie (liczba testów ciążowych i badań USG prowadzonych przez centrum wzrosła odpowiednio o 12% i 26% w ostatnim roku) oraz obecność placówki Planned Parenthood w sąsiedztwie, ośrodek zdecydował się na utworzenie drugiego gabinetu USG. Rycerze ponownie zmobilizowali się, by zdobyć sprzęt dzięki Inicjatywie Ultrasonograf.

Kiedy nadszedł czas przeprowadzki do nowego budynku, Rycerze przetransportowali meble i wyposażenie z licznych magazynów, z których ośrodek korzystał po pożarze.

„To tak, jakby Rycerze adoptowali naszą placówkę. To była wielka fala miłości i modlitwy” – mówi Tom Jenn, również Rycerz rady 12407, który pełni funkcję w zarządzie Women’s Care Center. „Nie chodzi tylko o pomoc finansową, ale konkretną pracę i obecność wtedy, gdy zachodzi potrzeba”.

Kube jest zachwycona tym, że wsparcie od ludzi takich jak Rycerze zmieniło akt nienawiści wobec ośrodka w jeszcze większe dobro.

„Podpalacz nie wiedział tego, co my wiemy: nie da się spalić Women’s Care Center” – mówi. „To radykalna miłość i radykalne wsparcie. (...) My zaś wzrastamy i dzielimy się nimi z większą liczbą kobiet niż kiedykolwiek”. B

Żywotne potrzeby

Rosnąca liczba ośrodków dla kobiet w ciąży i poszerzanie zakresu ich usług daje kobietom realną alternatywę dla aborcji

Chuck Donovan

NIEMAL TRZY tysiące miejsc w całych Stanach Zjednoczonych oferujących stale poszerzający się zakres usług dla matek i rodzin sprawiają, że ośrodki dla kobiet w ciąży są dziś jednym z najbardziej dynamicznych ruchów charytatywnych w historii USA. Wraz z prężnym działaniem ośrodków i zwiększaniem ich medycznego, edukacyjnego oraz społecznego wsparcia wśród kobiet i całych rodzin rośnie zapotrzebowanie na tego typu usługi.

Instytut Charlotte Lozier szacuje, że w latach 2016-20 ośrodki dla kobiet w ciąży uratowały życie ponad 820 tysięcy niemowląt. Ustawy uchwalone lub przywrócone od czasu czerwcowej decyzji Sądu Najwyższego USA w sprawie Dobbsa ochronią, według szacunków, kolejne 200 tysięcy dzieci rocznie. Pozostała luka pomiędzy możliwościami a potencjalnym zapotrzebowaniem –szczególnie w politycznie liberalnych stanach, gdzie wskaźniki aborcji są zazwyczaj najwyższe – to aż 500 tysięcy pacjentek rocznie. Pomimo krytyki niektórych proaborcyjnych polityków i aktywistów, ośrodki dla kobiet w ciąży szczycą się wyjątkowymi wskaźnikami zadowolenia pacjentek – na przykład 99,6% według ankiet przeprowadzonych wśród pacjentek Heartbeat International, jednej z największych sieci tego typu ośrodków w USA. Poniżej inne statystyki pokazujące zakres badań i usług, jakie świadczą te ośrodki:

• 8 na 10 amerykańskich placówek oferuje bezpłatne badanie USG w celu potwierdzenia ciąży.

• Ośrodki przeprowadziły 486 213 badań USG w 2019 roku – ostatnim, dla którego dostępne są pełne dane. Wiele wykorzystanych przy tym aparatów USG zakupiono dzięki Inicjatywie Ultrasonograf.

• Spośród 15 tysięcy pracowników w ośrodkach dla kobiet w ciąży 25% stanowi licencjonowany personel medyczny.

• Ponad 800 ośrodków oferuje testy wykrywające choroby przenoszone drogą płciową, a ponad 560 leczenie ich na miejscu.

• Setki ośrodków oferują zabiegi hamujące działanie tabletki wczesnoporonnej, dzięki

czemu uratowano ponad 4 tysiące dzieci przed chemiczną aborcją.

Co więcej, ośrodki te coraz częściej udzielają długoterminowego wsparcia. The National Maternity Housing Coalition oferuje dach nad głową w kilkudziesięciu stanach, a także zapewnia kobietom przygotowującym się do porodu i rozpoczęcia nowego życia możliwość dłuższego pobytu i kontynuacji wsparcia. Organizacja prowadzi bezpłatną, całodobową infolinię. W minionym roku organizacja Susan B. Anthony Pro-Life America’s Her PLAN uruchomiła internetowy katalog usługodawców, aby pomóc kobietom uzyskać dostęp do porad, szkolenia zawodowego, ofert na rynku mieszkaniowym, usług zdrowotnych i wsparcia prawnego. Projekt działa obecnie w 10 stanach, a w kolejnych 10 pojawi się wkrótce. Również inicjatywy ustawodawcze pro-life rozwijają się na poziomie stanowym i federalnym. W Georgii nowe prawo stanowe kwalifikuje nienarodzone dzieci do zwolnienia z podatku dochodowego w wysokości 3 tysięcy dolarów. Gubernator Tennessee Bill Lee ogłosił rozszerzenie świadczeń macierzyńskich TennCare, aby umożliwić matkom korzystanie z usług poporodowych przez cały rok. W Teksasie specjalnie przygotowane fundusze w wysokości 100 milionów dolarów zasilą budżety programów zapewniających alternatywę dla aborcji.

Prezes organizacji Heartbeat International Jor-El Godsey przedstawia te działania w szerszej perspektywie: „Choć krajobraz aborcyjny zmienia się w zależności od stanu, jedna rzecz pozostaje niezmienna: kobiety potrzebują alternatyw wspierających życie, które pomogą im przejść przez ten trudny czas” – powiedział. „Na szczęście niemal 3 tysiące ośrodków w całym kraju to dobry początek, żeby dać tym kobietom wsparcie, którego potrzebują”. B

CHUCK DONOVAN jest prezesem Instytutu Charlotte Lozier, ośrodka badawczego i edukacyjnego Susan B. Anthony Pro-Life America, a także Rycerzem rady 15533 im. św. Dominika w Delhi, w stanie Cincinnati.

ELISHA VALLADARESCORMIER jest redaktorem Columbii .

Rekordowa akcja „Baby Bottle”

Rycerze w Pensylwanii łączą siły, by zebrać pieniądze na zakup mobilnego ultrasonografu

Cecilia Hadley

Pewnego lipcowego dnia grupa Rycerzy przyjechała o świcie do miejscowej kasy oszczędnościowo-kredytowej, dźwigając pudła z drobniakami zebranymi w czasie akcji „Baby Bottle” zorganizowanej przez rady Rycerzy Kolumba w północno-zachodniej Pensylwanii. Nadszedł czas, by podliczyć sumę z tysięcy dziecięcych butelek, do których zbierane były pieniądze w kilkudziesięciu kościołach na terenie dwóch hrabstw.

Rycerze zaczęli z brzękiem wsypywać monety do liczarki. Rozpoczęli o 8:00 rano, skończyli o 16:00. Maszyna pokazała wynik w wysokości 24 tysięcy dolarów uzbieranych w monetach o nominałach poniżej 50 centów, ważących razem niemal tonę.

W połączeniu z 85 tysiącami dolarów zebranymi w banknotach i czekach daje to 109 tysięcy dolarów, które Rycerze z Pensylwanii zebrali dla Centrum dla Kobiet w Ciąży Hrabstwa Erie. To jedna z największych pojedynczych darowizn na rzecz Inicjatywy Ultrasonograf Rycerzy Kolumba w całej jej historii – pokrywa prawie połowę kosztu nowego, mobilnego ultrasonografu dla Centrum.

Ogrom wsparcia od Rycerzy i pozostałych parafian zadziwił i ucieszył dyrektora Centrum, Randy’ego Newporta.

„Nigdy nie słyszałem o tak wielkim wyniku w ramach pojedynczej akcji Baby Bottle” – mówi Newport. „Kilka tygodni temu opowiadałem o tym uczestnikom krajowej konferencji i oni również nigdy wcześniej się z czymś takim nie spotkali”.

Centrum dla Kobiet w Ciąży Hrabstwa Erie oferuje szeroki zakres usług dla kobiet w ciąży i mam, począwszy od poradnictwa i zajęć z przygotowania do rodzicielstwa, aż po wsparcie materialne. Centrum otrzymało od Rycerzy Kolumba już trzy ultrasonografy, dzięki czemu może oferować badania USG dwa razy w tygodniu w trzech różnych lokalizacjach. Posiada nawet własną wewnętrzną agencję adopcyjną.

A jednak Newport chciał zrobić więcej, by dotrzeć do kobiet potrzebujących pomocy.

„Wraz z pojawieniem się tabletki wczesnoporonnej, czas jaki pozostał nam, by dotrzeć do kobiety rozważającej możliwość aborcji, skrócił się dramatycznie” – mówi. „Musimy trafiać do tych kobiet wcześniej; to my musimy je znaleźć, nie licząc na to, że one znajdą nas”.

U góry: Od lewej: Dave Spacht, Phil Legler i Greg Penco z kilkoma spośród tysięcy dziecięcych butelek, których Rycerze używali, by zebrać 109 tysięcy dolarów na mobilny gabinet USG. • Na kolejnej stronie: Gotowy pojazd, wyposażony przez Mission Mobile Medical w Karolinie Północnej, czeka na dostarczenie do Centrum dla Kobiet w Ciąży Hrabstwa Erie.

Jak twierdzi, mobilny ultrasonograf zwiększy możliwości centrum. „To była tak naprawdę Boża zachęta, by wejść w społeczność, dać się poznać w sąsiedztwie” – dodaje.

Newport przedstawił swój pomysł Dave’owi Spachtowi, Dyrektorowi ds. Życia w Radzie Stanowej Pensylwanii, a ten zreferował go na lokalnym spotkaniu. Rycerze rozważali różne modele zbiórek, ostatecznie jednak zdecydowali się na skromną akcję „Baby Bottle”, która od kilkudziesięciu lat jest w USA podstawową formą zbierania funduszy na rzecz ochrony życia.

Z początku Spacht był nieco sceptyczny. Akcje „Baby Bottle” przynosiły zazwyczaj po kilka tysięcy dolarów, a na zakup mobilnego ultrasonografu Centrum potrzebowało ćwierć miliona dolarów.

„Pomyślałem sobie: »Wiele nie zdziałamy«” – wspomina. „»Chyba, że pomogą nam Rycerze z całej okolicy«”. Zadecydował, że potrzebują „rekordowej akcji Baby Bottle”.

Phil Legler, Dyrektor ds. Życia w radzie 11144 im. Matki Bożej Miłosierdzia w Harborcreek oraz Greg Penco z rady 4071 im. Jezusa, Maryi i Józefa w Erie podjęli się zarządzania projektem i zaczęli kontaktować ze sobą rady z hrabstw Erie i Crawford.

Rycerze odpowiedzieli prawdziwie grupowym zaangażowaniem. 26 rad wzięło udział w akcji, prowadząc zbiórki w 41 kościołach. W promowanie akcji, rozprowadzenie i zbieranie butelek zaangażowały się dziesiątki Rycerzy i innych wolontariuszy.

„Jednym z moich celów było uczynienie tego projektu jak najbardziej wspólnotowym” – wyjaśnia Spacht. „Wszyscy pracowali, każdy każdego motywował”.

Już na samym początku cały zespół dostał zastrzyk pozytywnego wsparcia z nieoczekiwanego źródła. Niespodziewanie w maju zadzwoniła nauczycielka z Seton Catholic School w Meadville. Podczas niedzielnej mszy św. w swojej parafii Annette Egan-Kidd usłyszała o zbiórce pieniędzy i zabrała kilka butelek do swojej przedszkolnej grupy.

„Rozmawialiśmy o tym, jak ważna jest pomoc bliźnim w trudnej sytuacji i jak możemy ułatwić im życie” – wyjaśniła Egan-Kidd. „Rycerze dali nam okazję, byśmy wpoiły dzieciom prawdę o tym, jak ważne i cenne jest życie”.

Zachęciła uczniów do pomocy poprzez poświęcenie części kieszonkowych lub podjęcie dodatkowych prac domowych i odłożenie zarobionych w ten sposób pieniędzy. Niektóre przedszkolaki opróżniły swoje świnki-skarbonki. Pozostałe

„Wraz z pojawieniem się tabletki

wczesnoporonnej, czas jaki pozostał nam, by dotrzeć do kobiety

rozważającej możliwość aborcji, skrócił się dramatycznie. Musimy trafiać do tych kobiet wcześniej; to my musimy je znaleźć, nie licząc na to, że one znajdą nas”.

klasy również wypełniły butelki, a samorząd uczniowski ofiarował dodatkowe 400 dolarów. W maju w czasie szkolnego apelu uczniowie wręczyli Leglerowi ponad 1800 dolarów, a jeden z parafian na miejscu wypisał czek, który zaokrąglił zebraną sumę do 2 tysięcy dolarów.

„Zdjęcia z tamtego dnia wysłałem do wszystkich wolontariuszy i koordynatorów w radach i parafiach. Myślę, że to zmotywowało wielu Rycerzy” – mówi Legler. „To było naprawdę coś”.

Akcja trwała od Dnia Matki do Dnia Ojca (tj. w USA od 14 maja do 18 czerwca – przyp. tłum.), choć ofiary wpływały także później. Dzięki 10 tysiącom dolarów od wcześniejszego darczyńcy, Rycerze mogli wręczyć władzom Centrum czek na łączną kwotę 119 tysięcy dolarów, co stanowi prawie połowę ceny siedmiometrowego, mobilnego gabinetu USG. Dwóch prywatnych darczyńców sfinansowało resztę. Dostawę nowego pojazdu zaplanowano na połowę grudnia, a w pełni gotowy do pracy powinien być na wiosnę.

W międzyczasie Newport planuje odwiedzić nim niektóre z 41 parafii uczestniczących w zbiórce, żeby uczestnicy mogli na własne oczy zobaczyć efekt swojej pracy. Spacht, Legler i inni Rycerze wyczekują już tegorocznej akcji, której celem ma być pokrycie kosztów utrzymania i obsługi pojazdu.

To pouczające doświadczenie zobaczyć, co mogą osiągnąć współpracujące ze sobą rady – zwraca uwagę Spacht, Kustosz Stanowy Pensylwanii.

„W tym projekcie odnajdziemy wszystkie zasady, którymi kierujemy się jako Rycerze” – mówi. „Było to oczywiście świetne dzieło miłosierdzia, które potrzebowaliśmy podjąć dla bliźnich. Było też Braterstwo – liczne spotkania organizacyjne, na których wznoszono kufle z piwem. Ale to Jedność była czynnikiem decydującym. Jedność prowadziła nas w drodze”. B

CECILIA HADLEY jest redaktorem Columbii .

Delegat Rejonowy Fred Beata (w środku) i inni członkowie rady 11170 w Fort Belvoir (Wirginia) witają się z żołnierzem przed magazynem zaopatrzeniowym zainicjowanej przez radę akcji „Nie opuszczaj rodziny żołnierza w potrzebie”. Rycerze dostarczyli bony podarunkowe o łącznej wartości ponad 10 tysięcy dolarów, aby pomóc zakupić żywność ponad 300 rodzinom żołnierzy w okresie Bożego Narodzenia.

Rycerze Czwartego Stopnia ze Zgromadzenia 2763 im. o. George’a J. Willmanna w Caloocan (Luzon Północny) zebrali się przed grobem swojego patrona, aby upamiętnić 45. rocznicę jego śmierci. Rycerze złożyli wieniec przed nagrobkiem o. Willmanna postawionym na terenie Domu Rekolekcyjnego pw. NSPJ w Quezon City. Za swoją pracę nad promowaniem Zakonu w tym kraju jezuita jest czasami nazywany „ks. McGivneyem z Filipin”.

Allan Lancaster (z lewej) i René Martel z rady 6148 im. ks. Leo Fostera w Chambly i Carignan (Québec) obsługują ruszt w trakcie charytatywnego brunchu. Podczas akcji zebrano ponad 1400 dolarów kanadyjskich, które przeznaczono na pomoc lokalnej rodzinie pogorzelców, zakup żywności do przygotowywanych przez radę koszy świątecznych oraz wsparcie POSA, lokalnej organizacji non-profit, która służy młodym ludziom w trudnych sytuacjach.

Kanada

Filipiny

Polska

Mieczysław Łysak, dyrektor ds. rodziny rady 17786 im. św. Ludwika i Zélie Martin w Skorzeszycach sprzedaje znicz w parafii św. Bartłomieja Apostoła. Podczas sprzedaży zniczy przed dniem Wszystkich Świętych zebrano 13500 zł na rzecz Hospicjum Matki Teresy w Kielcach.

Meksyk

Francja

Powyżej: Rycerze z rady 17698 im. bł. Noëla Pinota w Béhuard odwiedzają mężczyznę żyjącego na ulicach Angers. Członkowie rady regularnie przemierzają ulice miasta we wczesnych godzinach porannych, aby służyć ludziom doświadczającym bezdomności i wręczać im artykuły pierwszej potrzeby.

Po lewej: Javier Mesta Arriaga (w środku) z rady 2312 im. Matki Bożej z Monterrey (Meksyk Północno-Wschodni) oraz jego synowie Alejandro (po lewej) i Arturo niosą posiłki dla osób potrzebujących. Rada przekazuje potrzebującym ponad 60 takich posiłków tygodniowo.

Rycerze Kolumba w Polsce od lat wspierają Domy Samotnej Matki i inne ośrodki pomocowe prowadzone przez katolickie instytucje. Na zdjęciu zbiórka środków higienicznych, pieluch i innych artykułów na rzecz częstochowskiej Caritas prowadzona podczas Rodzinnej Pielgrzymki Rycerzy Kolumba na Jasną Górę w 2021 roku. Dzięki programowi ASAP wiele dzieł charytatywnych polskich Rycerzy otrzyma dodatkowe wsparcie ze strony Rady Najwyższej.

Program ASAP w Polsce

„ASAP TO PRIORYTET, dlatego przynaglam Rycerzy na całym świecie, by na nowo zaangażowali się w niesienie wsparcia matkom i dzieciom. Możemy i musimy sprawić, by aborcja stała się czymś z zamierzchłej przeszłości. Kroczmy naprzód, wspólnie ku przyszłości pełnej życia” –tymi słowami Najwyższy Rycerz Patrick Kelly przedstawił nową inicjatywę pro-life Rycerzy Kolumba, zwracając się do uczestników 140. Najwyższej Konwencji.

Od chwili uruchomienia tego programu ponad 700 rad w całych Stanach Zjednoczonych i Kanadzie zorganizowało pomoc dla ośrodków, takich jak domy samotnej matki czy poradnie dla kobiet w ciąży (zob. przykłady na s. 21).

Zgodnie z niedawną decyzją Najwyższego Rycerza

Patricka Kelly’ego, program ASAP jest dostępny również w Polsce. W ramach tego programu Rada Najwyższa

przekaże 100 zł na rzecz domu samotnej matki lub poradni dla kobiet w ciąży za każde 500 zł (lub każdą pomoc rzeczową o takiej wartości) ofiarowane przez radę lokalną. Limit dodatkowego wsparcia wynosi 400 zł na rzecz jednej organizacji w jednym roku bratnim, nie ma natomiast ograniczeń dotyczących liczby organizacji wspieranych przez radę lokalną.

Lista rekomendowanych ośrodków dostępna jest w Panelu Wielkich Rycerzy (SCS Tool). Tam też należy wypełnić i przedłożyć formularz ASAP. Należy do niego dołączyć potwierdzenie przelewu lub otrzymania darowizny. Po zatwierdzeniu wniosku środki finansowe zostaną przelane na konto ośrodka.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej, napisz na adres lub .

Rycerze

Miłosierdzia

Każdego dnia Rycerze na całym świecie mają okazję, by coś zmienić – przez pracę społeczną, zbieranie funduszy, czy modlitwę. Doceniamy każdego Rycerza za jego siłę, współczucie i oddanie w budowaniu lepszego świata.

Dr Relito S. Ignacio (w środku), były Wielki Rycerz rady 15432 im. Maryi

Wspomożycielki Wiernych w San Jose City w Luzonie Północnym bada uczestniczkę zorganizowanego przez radę programu Lingap Buntis polegającego na wsparciu prenatalnym kobiet. Od 2016 roku dzięki tej inicjatywie ponad 110 kobiet zgłosiło się na darmowe, comiesięczne badania kontrolne, a także otrzymało leki, witaminy, pożywienie, odzież ciążową i wsparcie finansowe. Rada organizuje także każdego roku sakrament chrztu św. i przyjęcie dla rodzin uczestniczących w programie.

Ukończyłam Akademię Marynarki Wojennej USA w Annapolis, w stanie Maryland, i przez 5 lat służyłam jako oficer wojsk nawodnych na niszczycielu Marynarki Wojennej. Nadzwyczajną łaską było mieć na pokładzie Najświętszy Sakrament w czasie setek dni żeglugi. W Eucharystii doświadczyłam niepohamowanej Bożej miłości i Jego niezawodnej obecności: On jest z nami zawsze, nawet na krańcach świata. Jezus wzbudził w moim sercu pragnienie, by uczynić coś wielkiego i znaczącego. Czekał na mnie i był odpowiedzią na moje nieskończone pragnienia, którym cały świat nie mógłby zadośćuczynić. Pokazał mi, że chce ze mną napisać piękną historię. W ciszy modlitwy usłyszałam zaproszenie, by zostać oblubienicą Chrystusa.

Spotkałam Zgromadzenie Sisters of Life i zrozumiałam, że jestem wezwana, by poświęcić swoje życie, aby inni mogli mieć życie wieczne.

Przyjęłam imię Maris Stella na cześć Matki Bożej Gwiazdy Morza, która prowadzi nas ku bezpiecznej przystani w sercu jej Syna, Jezusa.

Sisters of Life Denver

„Jezus był odpowiedzią na moje nieskończone pragnienia”

Siostra Maris Stella Karalekas