Serge Gulikers, zanger, muzikant en zangdocent. Een artiest voor wie normaal gesproken te weinig dagen in een week zitten. “We hadden net een huis gekocht en ons eerste kindje was op komst,” vertelt Serge. “Toen kwam corona en stortte er van alles in. Al mijn optredens werden in één keer gecanceld waardoor een groot deel van mijn inkomsten wegviel. De zanglessen die ik geef konden deels online doorgaan maar digitaal lesgeven geven is niet ideaal. De situatie was niet bevorderlijk voor mijn muzikale gemoedstoestand. Mijn vrouw en ik kregen beiden corona en de verbouwing van ons huis kwam stil te liggen. Gelukkig waren we hersteld toen Mia werd geboren, maar thuis was het nog een behoorlijke troep. Ik had overwogen om minder te gaan optreden als ons kindje er eenmaal was, maar nu werd het opgelegd, het was geen keuze meer en dat voelde heel oneerlijk.”
ER WORDT GEEN GEHOOR GEGEVEN AAN DE ROEP VANUIT DE CULTURELE SECTOR
12 | Citymagazine Maastricht
Het lijkt me leeg als je optredens en daarmee de interactie met het publiek ineens wegvallen. “Klopt,” beaamt Serge, “dat wat ik jarenlang met al mijn passie en liefde heb gedaan, mocht niet meer. Het is heel ingrijpend om te merken hoe kwetsbaar je bent als muzikant, artiest en creatief ondernemer en hoever je achteraan staat in de pikorde. Er kwamen wel financiële tegemoetkomingen vanuit de overheid, maar omdat ik online muzieklessen gaf, moest ik die deels weer terugbetalen. Het inkomen als artiest is al niet riant, daar heb ik ooit zelf voor gekozen, maar dit voelt niet eerlijk. Er wordt geen gehoor gegeven aan de roep vanuit de culturele sector. Optredens en festivals worden afgelast, dus ook de optredens die er voor mij inmiddels weer gepland stonden. Er is vanuit de cultuursector heel veel geïnvesteerd om te kunnen blijven werken, om te kunnen blijven doen wat we het liefst doen, én om ons publiek tegemoet te komen. Heel naar dat er dan zo makkelijk wordt gezegd: ‘Het gaat niet door.’ Je gaat je afvragen waar je het nog voor doet, waar je nog voor vecht. Ik kan me bijna niet meer herinneren hoe het voelt om reacties van een publiek na een goed optreden te krijgen. De artiest in mij is in een hoekje gedreven, er is me iets heel belangrijks afgenomen. Er moet maatwerk komen in wat er wel kan, in financiële vergoedingen, in alles. Wie heeft wat nodig? Waar leg je de grens? Met slechts één regeling waarbij je pech hebt als je niet aan de voorwaarden voldoet, doe je ondernemers uit de cultuursector ernstig tekort.”
