In dit nummer Topvrouwen van toen..
1e vrouwelijke minister'
diva’s Computer
Twitter wi n
actie!
De vrouw van toen..
Fotoshoot
Libelle van toen
Stijliconen
Topvrouwen van toen.. Door: Michèlle Hussem Eeuwenlang hebben vrouwen gestreden voor gelijke rechten. Veel invloedrijke vrouwen hebben daaraan bijgedragen en de weg voor ons vrij gemaakt. Wie zijn deze vrouwen die vochten voor hun idealen en onze vrijheid? Om hierachter te komen wordt in de rubriek “Topvrouw van toen” het leven van een echte topvrouw uit het verleden belicht. Deze keer staat echter het icoon “Rosie the Riveter” in de schijnwerpers. Laat je inspireren door de vrouwen waarop dit icoon is gebaseerd en die de weg baanden voor (meer) vrouwen op de werkvloer en in “mannelijke beroepen”.
Rosie the Riveter
Wellicht dat de naam Rosie the Riveter (metaalbewerker) niet iedereen zoveel zegt, maar de Rosie the Riveter affiche van J. Howard Miller uit 1942 zal wel bij iedereen bekend zijn.
Een foto van de Amerikaanse Geraldine Hoff Doyle die in 1942 op haar 17e slechts een week als metaalbewerkster in een Amerikaanse fabriek werkte was model voor de afbeelding van Rosie.
Het icoon “Rosie the Riveter” is echter gebaseerd op drie echte Rosie’s; Rose Bonavita, Rosalind P. Walker en Rose Will Monroe. Alledrie deze vrouwen (3 van ongeveer 6 miljoen vrouwen) werkten gedurende de tweede wereldoorlog aangezien er een groot (mannelijk) arbeidstekort was als metaalbewerksters in vliegtuigfabrieken waar zij aan gevechtsvliegtuigen en bommenwerkers werkten. Omdat zowel Bonavita als Walker na de oorlog weer naar hun “normale leven” als huisvrouw terugkeerde, wordt Rose Will Monroe veelal als de “echte” Rosie the Riveter gezien.
Gedurende haar tijd als metaalbewerkster werd zij als “Rosie the Riveter” gevraagd deel te nemen aan verschillende (korte) promotionele films die het werken van vrouwen in fabrieken promootten. Ondanks het feit dat zij al vanaf 1942 (nadat haar man in een auto-ongeval was overleden) een alleenstaande moeder van twee kinderen was, bleef zij ook na de oorlog doorwerken, niet alleen in typische “vrouwenberoepen” zoals naaister, schoonheidssalon-eigenaresse etc., maar ook als taxi- en buschauffeur. Nadat ze enige tijd als makelaar had gewerkt besloot Monroe eigenhandig een bouwbedrijf (Rose Builders) op te richten dat zich specialiseerde in het bouwen van luxe huizen.
Bron filmpje: Youtube, duur: 2.21 min
Het icoon Rosie the Riveter is ook na de tweede wereldoorlog (vanaf de jaren 80 zelfs meer dan ooit tevoren) symbool blijven staan voor werkende vrouwen en het feminisme en in de bijpassende slogan
“We can do it!�
zullen ook vrouwen van nu zich nog kunnen vinden!
Curriculum vitea
Naam: Rose Will Monroe Geboortedatum:2 maart 1922 Geboorteplaats: Bobtown, Kentucky, USA Gezinssituatie: weduwe op haar 20e, moeder van 2 kinderen
1942: Overlijden van dhr. Monroe en verhuizing Monroe met kinderen naar Michigan, USA 1942-1945: werkzaam als metaalbewerkster in de Willow Run Aircraft Factory 1945: Verhuizing naar Clarksville, Indiana, USA 1972: Monroe haalt haar vliegbrevet en wordt de eerste vrouwelijke piloot in haar vliegclub 1997: Overlijden
Bronnen: Afb 1: http://associacioamif.blogspot.com/ Afb 2 en 3: http://www.rosietheriveterphotos.com/
Madame clicquot Door: Michèlle Hussem Laat je inspireren door de vrouw die als 27-jarige weduwe leiding gaf aan een klein champagnehuis en dit liet uitgroeien tot een van ‘s werelds beroemdste champagnehuizen.
Nicole Barbe Clicquot Ponsardin
Nicole werd geboren in 1777 als dochter van de (invloed)rijke textieleigenaar Ponsardin. Op 21-jarige leeftijd wordt zij uitgehuwelijkt aan de zoon van een andere invloedrijke textielmagnaat, François Clicquot. Naast textielhandel houdt de familie van François zich ook bezig met bankieren en (vanaf 1772) wijnverkoop en bezitten zij een aantal wijngaarden. Nadat haar man in 1805 overlijdt weet de dan 27-jarige Nicole haar schoonvader te overtuigen haar de leiding over het bedrijf te geven. Zij besluit zich vervolgens nog enkel te richten op de productie en handel in champagne en de textielhandel en het bankieren achter zich te laten. Vijf jaar later, in 1810, vernoemt Nicole het wijnhuis naar haarzelf en veranderd zij de naam van Clicquot in Veuve Clicquot Ponsardin. Onder toezicht en leiding van Nicole wordt het champagnehuis met visie en durf uitgebouwd tot een van de grootste champagnehuizen ter wereld. Zo exporteert zij bijvoorbeeld vanaf 1814 naar het buitenland (van 10.000 flessen naar Rusland in 1814 tot 175.000 flessen export champagne in 1820) en ontdekt zij in 1816 de “remuage”-methode (een methode die nu door alle champagnehuizen wordt gebruikt) om ervoor te zorgen dat de champagne niet troebel wordt maar helder blijft.
In 1841, op 64-jarige leeftijd trekt Nicole zich terug uit het bedrijf. Ze blijft echter voor de rest van haar leven, tot haar dood in 1866, nauw betrokken bij het champagnehuis.
Het champagnehuis dat thans beursgenoteerd is en onderdeel uitmaakt van Louis Vuitton Moët Hennessyroept in 1972 ter ere van het 200-jarig bestaan van het champagnehuis als eerbetoon aan Nicole, de Prix Veuve Clicquot, business woman of the year award in het leven. Welke prijs sinds 1981 ook in Nederland wordt uitgereikt (zie Career Magazine 3 voor een verslag van de prijsuitreiking aan de winnares van 2011; Thecla Bodewes). Het verhaal van Nicole laat zien dat er overal kansen zijn, zelfs in tijden van economische instabiliteit. Zie deze kansen en grijp ze! Meer zien? Bekijk het filmpje op de volgende pagina.
Meer lezen over het leven van Nicole? Lees dan eens het boek “The Widow Clicquot”: The story of a Champagne empire and the woman who ruled it” van Tilar J. Mazzeo.
Bron: Afb 1: http://www.thesocietyinc.com.au
Madame clicquot
Bron: YouTube, duur: 9.16 min
Curriculum vitea
1841: Edouard WelrĂŠ neemt de leiding
Geboorteplaats: Reims, Frankrijk
1972: 200-jarig bestaan champagne-
Naam: Nicole Barbe Clicquot Ponsardin Geboortedatum:16 december 1777
Gezinssituatie: weduwe op haar 27e
1798: Huwelijk met Francois Clicquot
1805: Weduwe en hoofd champagne-
over
1866: Overlijden madame Clicquot
huis Veuve Clicquot Ponsardin en
ontstaan Prix Veuve Clicquot, business woman of the year award
1981: 1e Prix Veuve Clicquot, business
huis Clicquot
woman of the year award uitreiking in
1814: Begin export champagne
woman of the year award uitreiking in
1810: Naamswijziging champagnehuis in Veuve Clicquot Ponsardin
1816: Ontdekking remuage-methode
Nederland aan Lenie de Beus
2011: 30e Prix Veuve Clicquot, business Nederland aan Thecla Bodewes
1e vrouwelijke minister: Marga Klompé
haar tijd ver vooruit! Door: Marga Miltenburg Ze heeft de weg gebaand voor vrouwen in de politiek en weerde zich in een kerk waar mannen de dienst uitmaakten. Dr. Marga Klompé (19121986) is de Nederlandse geschiedenis ingegaan als eerste vrouwelijke minister (1956) en stond aan de wieg van de Algemene Bijstandswet, die in 1965 van kracht werd. Marga Klompé was een moedige en markante vrouw, een onverschrokken pleitbezorgster en een heilige onrustzaaier. Wie met haar samenwerkte kon opmerken, dat zij leefde en werkte vanuit een diep geworteld geloof, steeds gericht op de ander, ongeacht geloof, ontwikkeling, ras, geaardheid of nationaliteit.
Bij haar aantreden in 1956 zei ze: ‘‘Als een ieder mens bereid is met de mensen om zich heen te leven en goed te leven en wat voor ze over te hebben dan zal het veel eenvoudiger zijn om ook volkeren met elkaar te laten werken’. Marga Klompé ten voeten uit. Gedreven vanuit de inspiratie van het katholieke geloof heeft zij grote betekenis gehad voor de vorming van de Nederlandse naoorlogse samenleving. Zij staat dan ook hoog op de ranglijst van Nederlanders die een grote invloed hebben gehad. Marga Klompé was een sterke, fiere vrouw, die bekend stond om haar lef. De kus die zij, als minister van Cultuur, in 1969 gaf aan de homosexuele schrijver Gerard van het Reve toen zij hem de P.C Hooftprijs uitreikte was revolutionair. Bijzonder is het portret van haar dat ten gevolge van haar 20ste sterfdag in oktober 2006 bij de KRO op tv is uitgezonden. Daarin vertelde zij nadat zij mee had gelopen in een demonstratie tegen Nixon in de jaren 70, dat ze nooit eerder op die manier op de barricaden was geklommen, en dat dit haar eerste demonstratie was. Ze werkte hard, beschikte over een enorme dossierkennis en bemoeide zich overal mee. Zelfs tot diep in de nacht. Zo zou haar toenmalige collega-minister Joseph Luns haar hebben
geantwoord toen zij hem ’s nachts belde met: en wat doet deze minister eraan? Hij zei: ‘deze minister slaapt’. Hij gaf haar de bijnaam: Onze Lieve Vrouw van de eeuwigdurende bijstand. Oud-premier Ruud Lubbers heeft 15 jaar contact met Klompé gehouden.
Ze dronken geregeld een glas Korenwijn bij haar thuis. Aan de KRO vertelde hij dat op de dag dat hij beëdigd werd als minister-president zij tegen hem zei:
‘Ruud, vandaag is het bederf begonnen. MP is een mooi ambt, maar mensen zullen je naar de mond gaan praten.’
Hou dit scherp in de gaten, wees je ervan bewust, en als het te gek wordt moet je gaan.’ Marga Klompé, altijd ongetrouwd gebleven net als haar 3 zussen (zus Charlotte: ‘ik denk dat we de goeie niet op het juiste moment tegenkwamen’), was een gedreven politica, haar tijd ver vooruit en een inspirerend voorbeeld.
Marga Miltenburg
Oud-programmamaker bij de KROradio, interviewde Marga Klompé in de jaren ’80. Tegenwoordig is zij directeur van het sprekersbureau ZijSpreekt en is zij bestuurslid van de MK-stichting.
‘Mensen kunnen de wereld veranderen’, woorden van Marga Klompé, die na haar dood (28 oktober 1986) inspireerden tot de oprichting van de Marga Klompé Stichting. Twintig jaar lang werden 3 prijzen per jaar uitgereikt aan jonge mensen en organisaties die in haar gedachtegoed werken. Tegenwoordig is er een Marga Klompé leerstoel in Tilburg. Buitengewoon hoogleraar Mirjam van Reisen spreekt dit najaar haar oratie uit.
Financiële bijdrage voor het werk van de stichting is welkom op 1091.60.169 ten name van de Marga Klompé Stichting, Leidschendam. Bronnen: Afb 1: http://nederlandskatholicisme.ruhosting. nl/onderwijs/HOVO.html Afb 2: http://www.canonsociaalwerk.eu/nl/ Afb 3: http://www.nuentoen.nl/ fotos/121994/1973-demonstratie-vrede-invietnam.html
Bron: YouTube, duur: 1.57 min
Kijken:
• Bij de installatie van het kabinet-Drees(1956) wordt Marga Klompé als eerste vrouwelijke minister verwelkomd met een bos bloemen. http://www.youtube.com/watch?v=bxoKH4NkVpU • Bij het 50 jarig bestaan van de Nederlandse Bioscoopbond (1968) spreekt Marga Klompé als minister van CRM de jarige bond toe en wordt nog voorgesteld als mejuffrouw dr. Klompé. http://www.youtube.com/watch?v=Cw2Nh0J01SE • Beëdiging nieuw kabinet in 1967. Klompé nog steeds de enige vrouwelijke minister, nu voor CRM. http://www.youtube.com/watch?v=oEnXhJ8ZQLI • KRO-tv: Profiel brengt het levensverhaal van Marga Klompé. Te zien op http://www.hollanddoc. nl/kijk-luister/programma/profiel.html?playurn=urn:vpro:media:program:3076210&currentPage=2
Twitter winactie!
Parelarmband die staat voor wijsheid en schoonheid. Ter waarde van € 24,95
Met deze armband voeg je een vleugje glamour toe aan je outfit! De armband is drie rijen breed met witte parels en gefacetteerde glazen kralen in de kleur mauve. Deze worden gescheiden door langwerpige, subtiele strass-staafjes. De armband is drie centimeter breed en van elastiek zodat hij iedereen past! De armband is beschikbaar gesteld door Bracelet Boutique.
Win deze armband voor je moeder, je zus, je vriendin óf voor jezelf door het volgende bericht te retweeten: RT Win parelarmband ‘Las Meninas’ @careerdigmag #winnen #careermagazine of schrijf je in http://tinyurl. com/3jk8fqy De armband wordt verloot onder één van de RT’s. Klik HIER voor meer informatie of om de armband direct te bestellen.
De armband is vernoemd naar een schilderij van Diego Velázquez.
Het meisje in het midden, met de witte jurk heet Infanta Margarita. Oftewel: het kleine prinsesje Margarita. Ze was een Spaanse prinses en leefde van 1651 tot 1673. Op dit schilderij is ze vijf jaar oud.
In dit schilderij speelt vooral het zichtpunt een belangrijke rol. Aan de linkerkant zie je Velázquez zelf met zijn schilderspalet voor een doek staan. Maar wie schildert hij? De bruidsmeisjes (Meninas) zoals op het schilderij waar we nu naar kijken, of wellicht de twee figuren die we in de spiegel zien? Dat zijn Koning Philip IV en Koningin Mariana, de ouders van Infanta Margarita. Dit vraagstuk is één van de redenen waarom dit werk Velázquez’ meesterwerk is. De naam van dit kleine prinsesje Margarita betekent “parel” in het Grieks. De parel staat symbool voor de schoonheid, eeuwigheid en wijsheid. Met deze parelarmband is het echter niet zo’n grote vraag meer wie nu naar wie kijkt: all eyes are definitely on YOU, glamourbabe! Bron: schilderij: www.artchive.com
De vrouwelijke programmeurs van EN Zes vrouwen stonden aan het hoofd van het team dat de eerste volledig elektronisch werkende digitale computer ter wereld (ENIAC) programmeerde: Marlyn Meltzer, Ruth Teitelbaum, Frances Spence, Kathleen Antonelli, Jean Bartik en Betty Holberton.
Door: Alda van Zijl-Hoek De naam ’computers’ werd voor het eerst gebruikt om te verwijzen naar een team van zo’n 80 vrouwen dat tijdens Wereldoorlog II aan de hand van grote analoge mechanische rekenmachines (differentiële analysatoren) ingewikkelde ballistische trajecten berekende voor het Amerikaanse leger. In 1945 werden zes vrouwelijke ’computers’ geselecteerd voor de programmatie van de Electronic Numerical Integrator And Computer (ENIAC): Marlyn Meltzer, Ruth Teitelbaum, Frances Spence, Kathleen Antonelli, Jean Jennings, Bartik en Betty Holberton.
De ENIAC programmeurs beschikten over geen enkele handleiding. In die tijd gebeurde ’programmeren’ nog op het niveau van de machine zelf: het fysiek ’besturen’ van meer dan 3.000 schakelaars en honderden kabels die de data en de programmapulsen op de juiste manier door de machine moesten sturen. Vergeleken met de hedendaagse computers was de ENIAC machine een grotesk monster: ze woog zo’n 30 ton en bestond uit zo’n 19.000 vacuum buisjes, 1.500 elektrische relais en honderdduizenden elektrische weerstanden, condensators en inductoren die samen zo’n
NIAC, eerste elektronische computer 200 kilowatt elektri-citeit verbruikten.
Toch was ENIAC hét prototype van de hedendaagse computers. De machine was nauwkeuriger dan haar voorgang er omdat nummers niet meer werden voorgesteld door continue (=analoge) (en aan verandering onderhevige) elektrische stroomstoten, maar door de aan- of afwezigheid van een stroomimpuls (=digitaal). Snelheid werd gewonnen door alle mechanische componenten te vervangen door elektronische.
Marlyn Meltzer en Ruth Teitelbaum
Marlyn Meltzer en Ruth Teitelbaum behoorden tot een team van ’computers’ dat gewone mechanische rekenmachientjes gebruikte voor het maken van uiterst ingewikkelde berekeningen. Ze werden gevraagd mee te werken aan het ENIAC project en leerden zichzelf en anderen bepaalde functies van de ENIAC machine. Na de oorlog verhuisde Ruth mee met ENIAC naar Aberdeen in Maryland waar ze een volgende generatie ENIAC programmeurs leerde hoe deze nieuwe en unieke machine te gebruiken.
Frances Spence en Kathleen Antonelli
Computerdiva’s
Frances Spence en Kathleen Antonelli waren wiskundigen die in 1942 als ’computers’ voor het Amerikaanse leger gingen werken. Berekeningen op de Differentiële Analysator - de analoge voorganger van ENIAC - gebeurde onder hun hoede. Na de oorlog bleven ze werken voor het ENIAC programma en werkten ze samen met de grootste wiskundigen van die tijd.
Jean Jennings Bartik en Betty Holberton
De ENIAC programmeurs Jean Bartik en Betty Holberton waren verantwoordelijk voor de ’Master Programmer’, het centrale programma dat alle activiteit en programmasequenties van de ENIAC bestuurde.
Na de oorlog hielp Jean Bartik mee aan de omschakeling van ENIAC tot een snellere machine die makkelijker te programmeren was en meer gesofisticeerde problemen aankon. Na de ENIAC periode ontwierp Jean Bartik een programmeertaal (BINAC) en een electrostatisch systeem voor geheugen backup van de UNIVAC I, de opvolger van ENIAC. Ze schreef handleidingen die het bedrijfsleven op de hoogte moesten stellen van een nieuwe klasse van krachtige computers de microcomputers- en werkte onvermoeid om het gebruik van computers te vergemakkelijken.
Betty Holberton werkte na ENIAC bij het bedrijf Eckert & Mauchly dat de eerste commerciële computers ontwierp. Ze programmeerde de C-10 instructiecode voor UNIVAC I, waardoor programmeren voor programmeurs voor eens en altijd sneller en makkelijker werd. Voor UNIVAC I ontwierp Holberton eveneens een controlepaneel, een keyboard en een numerisch keypad. In de jaren vijftig maakte ze deel uit van het COBOL comité dat de eerste bedrijfsprogrammeertaal ontwierp en decennialang was ze actief in comités die werkten aan nationale en internationale computerstandaarden.
Bron: YouTube, duur: 8.02 min
Ada Lovelace was de dochter van
Annabella Milbanke en de dichter Lord Byron. Om Ada’s leven te begrijpen, moet men goed beseffen in welke mate het feit de dochter van een dergelijk man te zijn, reeds van bij haar geboorte van haar een buitenbeentje maakte. Ada is dus niet beroemd geworden om haar wiskundige bijdrage, maar wel om een passus uit haar verhandeling, die zowel zij als Babbage minder belangrijk achtten: het programma waarmee op de analytische machine de serie van de Bernoulli-getallen
kon worden berekend. Het is het eerste informaticaprogramma dat ooit werd geschreven en het gebruikt dezelfde termen en procedures die later bij de eerste computers zullen worden gebruikt.
In 1980 heeft het Amerikaanse leger de ADA-taal ontwikkeld, genoemd in haar nagedachtenis.
Bronnen: The Eniac programmers (1997) Kathryn A. Kleiman (Women in Technology, Hall of fame)The ENIAC Story (1961) Martin H. Weik (U. S. Army Research Laboratory, History of Computing Information)
De vrouw van toen ‘De vrouw is in alles onderworpen aan haar echtgenoot en het enige wat zij te doen heeft, is hem te behagen en zijn wil te doen. Het enige ware geluk in deze wereld is een gelukkig huwelijk’. Door: Marjon Schiltman Deze woorden passen niet meer in de huidige tijd en bij de vrouw van nu. De Oostenrijkse keizerin Maria Theresia schreef dit in 1793 in een brief aan haar dochter Marie Antoinette toen deze vertrok naar Versailles om daar in het huwelijk te treden met Lodewijk XVI. De vrouw van nu heeft meer rechten, meer wensen en ambities. Nog niet zo heel lang geleden zag de rol van de vrouw, de vrouw van toen, er compleet anders uit. Interessant om eens te kijken naar de vrouw van toen uit de 19e eeuw; een tijd waarin veel gebeurde met verstrekkende gevolgen voor vrouw van toen en nu.
De 19e eeuw - een dubbele revolutie, economisch en sociaal
In de 19e eeuw drong de industrialisatie in heel West Europa door. Overheden kregen meer macht over het maatschappelijke leven, meer en meer mensen trokken naar de steden en drie belangrijke klassen werden toonaangevend: de fabrieks-/ loonarbeiders, de burgerij en de boerenstand. In de stad bepaalden afkomst en prestige niet langer de plaats op de maatschappelijke ladder, oplei-
ding en economische positie gingen zwaarder wegen. De industriële revolutie was dus niet alleen een economische transformatie maar ook een sociale. En hoe hield de vrouw van toen zich staande?
De arbeidersvrouw – huisvrouw als status
Loonarbeid was vooral buitenshuis en had dus belangrijke gevolgen voor het verdelen van de arbeid en de taken tussen de gezinsleden. Mannen werden de kostwinners. Vaak was het loon dat zij verdienden niet voldoende om een gezin te onderhouden. Vrouwen en kinderen probeerden het gezinsinkomen aan te vullen. De vrouw van toen kon arbeid moeilijk combineren met de zorg voor
het gezin. Als de man voldoende verdiende om het hele gezin te onderhouden, was beroepsarbeid van de vrouw minder noodzakelijk. Daarnaast was het aanbod van arbeid niet overal geschikt voor vrouwen. In gebieden waar de textiel- en kledingindustrie domineerde, werkten veel gehuwde vrouwen in loondienst onder vaak erbarmelijke omstandigheden. Daar waar de metaalindustrie of de mijnbouw belangrijk was, werkten minder vrouwen1. Arbeid was in die tijd en voor de arbeiders ‘brood op de plank’, soms zelfs een kans om te overleven en niet een vorm van zelfontplooiing en zingeving. Als ZZP-er avant la lettre deden de vrouwen van toen werk dat niet geregistreerd werd, zoals de kleine handel, wassen, strijken, schoonmaken, zij hielden kostgangers en deden veel ‘los’ werk om het gezinsinkomen aan te vullen. Toch werd duidelijk dat met de industrialisatie steeds minder vrouwen betaalde arbeid buitenshuis gingen verrichten. Vrouwen die wel werkten deden dat vooral omdat het loon van hun echtgenoot onvoldoende was of omdat zij weduwe waren geworden.
‘They often enter beer shops, call for their pints and smoke their pipes like men’
Een goede huisvrouw was in de ogen van zowel de vrouwen als mannen
van toen van fundamenteel belang voor het draaiende houden van het gezin. De lage lonen die vrouwen ontvingen wogen vaak niet op tegen de kosten die het gezin bespaarde als de vrouw tijd had goed voor het huishouden te zorgen2. Het gaf de arbeider status als zijn vrouw niet hoefde te werken. Het ‘burgerlijk’ gezinsmodel met de man als kostwinner en een vrouw in staat om voor het huishouden en gezin te zorgen was het streven. Als de moeder werkte zouden de kinderen niet goed verzorgd worden en op straat zwerven. Ook zouden zijzelf en hun mannen hun heil in de kroeg zoeken. Niet alleen de burgerij maar de arbeiders zelf waren hiervan overtuigd. Buitenshuis werken van vrouwen gaf aanleiding tot verwaarlozing van het gezin3.
Gezin en moederschap als hoger doel
De burgerij verheerlijkte en idealiseerde het gezin, vrouwen en het moederschap. Voor de burgervrouw van toen was het huishouden het voornaamste domein; het creëren
van een rustige omgeving waar echtgenoten zich konden terugtrekken na alle dagelijkse beslommeringen zonder met de huishoudelijke problemen lastig gevallen te worden.
Als moeder zorgde zij voor de perfecte omgeving waar kinderen tot ontplooiing konden komen. De roeping van de vrouw van toen, met daarin haar hele levensvervulling. De meest gegoede toplaag van de burgerij kon zich personeel veroorloven. Deze burgervrouwen richtten zich voornamelijk op de presentatie van het gezin naar buiten en op een levensstijl die de status van het gezin verhoogde. Zij volgen de mode op de voet, zochten de perfecte inrichting van de woning en gaven door goed opgevoede kinderen en personeel uitdrukking aan de maatschappelijke status van hun echtgenoot.
Sex in the city
De burgervrouw van toen werd gezien als een moreel hogerstaand wezen zonder seksuele behoeften. Door dit beeld werden vrouwen vanaf jong meisje getraind in het onderdrukken van hun seksuele gevoelens. Dit maakte het moeilijk voor hen om van een seksuele relatie te genieten. De mannen met het romantische en geïdealiseerde beeld van hun aanstaande vrouw brachten hun seksuele lusten voornamelijk in verband met vrouwen uit andere milieus, zoals prostituees. Deze beeldvorming voedde de dubbele moraal,
die mannen vrijheden toestond buiten de deur te zoeken naar seksuele bevrediging. De vrouw van toen werd elke vrijheid op seksueel gebied ontzegd.
Boer zoekt traditionele vrouw
Industrialisering, modernisering en meer grip van de overheid op de maatschappij lieten het platteland niet geheel onberoerd. Toch behielden de boerengezinnen over het algemeen hun traditionele karakter. De rol van de vrouw was helpen in het bedrijf, afhankelijk van de grootte en de aard van het bedrijf. Op akkerbouwbedrijven hielp de vrouw alleen in de drukke tijden mee op het land, 1
Tilly en Scott 1878: Onderzoek naar de fabrieksarbeid der gehuwde vrouw, 1911 2 A. de Regt – Arbeidersgezinnen en beschavingsarbeid (1984) 3 W.N. Schilstra – Vrouwenarbeid in landbouw en industrie in de tweede helft der negentiende eeuw (1976)
terwijl vrouwen op veeteeltbedrijven of op gemengde bedrijven dagelijks betrokken waren bij de verzorging van vee, en belast waren met de bereiding van boter en kaas4. Het huishouden was voor hen van ondergeschikt belang. Dit was bij de rijke boeren anders, de rol van de vrouw was te vergelijken met die van de huisvrouwen uit de stedelijke burgerij. Zij volgen de mode, zorgden voor een mooie inrichting en een goede opvoeding van de kinderen om aan het maatschappelijk slagen van hun man naar buiten te brengen.
Het vrouwenvraagstuk
De vrouw van toen had zowel in het huiselijke als in het openbare leven minder rechten. In de tweede helft van de negentiende eeuw kreeg het onderwerp ‘gelijke rechten voor vrouwen’ meer aandacht onder een brede laag van vrouwen. Zij stelden het ‘vrouwenvraagstuk’ publiekelijk aan de orde5. De vrouw van toen was ontevreden met de positie van ongehuwde vrouwen uit de burgerlijke kring. Bij de boerenstand vervulden de ongehuwde vrouwen nog belangrijke functies binnen het huishouden van ouders of verwanten. Bij de stedelijke burgerij niet. Beroepsarbeid was voor hen ondenk-baar, zij hadden weinig of geen beroepsmogelijkheden en bleven lang economisch afhankelijk van familie. Een langdurige afhankelijkheid, in de hogere burgerij
weinig anders te doen hebben dan handwerken, lezen, uitgaan, bezoek ontvangen en wachten op de ware Jacob zorgden voor onvrede en een als zinloos ervaren bestaan. Uitbreiden van de mogelijkheden voor vrouwen werd het volgende punt op de maatschappelijke agenda, de eerste stap op weg naar de vrouw van nu.
Op 14 juni 1956 werd de ‘Wet handelingsonbekwaamheid’ afgeschaft.
Intellect is onvrouwelijk
Als eerste punt het recht op voortgezet onderwijs voor meisjes. Tegenstanders meenden dat scholing of intelligentie hun vrouwelijkheid zou aantasten, hun gevoelsleven zou afstompen en hen daardoor zelfs ongeschikt zou maken voor het huwelijk. Toch was de opmars van meisjes in het onderwijs niet meer te stuiten.
Als tweede onderwerp was recht op arbeid een strijdpunt van de vroege vrouwenbeweging. De economische afhankelijkheid van familie en het zinloze bestaan van wachten op een huwelijkskandidaat viel de meeste
Bron: YouTube, duur: 6.23 min
vrouwen van toen zwaar. De beroepsmogelijkheden werden iets ruimer, naast gouvernante en gezelschapsdame diende een beroep als onderwijzeres zich aan en kwamen er meer mogelijkheden in de verpleging en het sociale werk. Toch bleven de meeste burgermeisjes nog steeds onder de vleugels van hun moeder wachten op een geschikte huwelijkspartner.
Handelingsonbekwaam
Gelukkig eisten steeds meer vrouwen van toen uitbreiding van hun rechten, die zij geleidelijk ook kregen. Meer zeggenschap over hun vermogen en over hun eigen inkomen, delen in het gezag over hun kinderen en het vereenvoudigen van echtschei-
ding waren belangrijke mijlpalen. Al was dit een verbetering, in juridisch opzicht dolven de vrouwen van toen nog steeds het onderspit. In Nederland werd bijvoorbeeld de handelingsonbekwaamheid van vrouwen pas in 1956 afgeschaft6. Wel waren de eerste stappen gezet in de ontwikkeling naar de vrouw van nu, met nog een lange weg te gaan. 4
C.D. Saal – Het boerengezin in Nederland (1958) T. Zwaan – Familie, huwelijk en gezin in West Europa (1993) 6 M.J.A. van Mourik – Huwelijk en vermogensrecht (1991) 5
Bronnen: Afb 1: http://www.wallpaperof.net Afb 2: http://www.rosietheriveterphotos.com/ Afb 3: http://www. nilfisk.nl Afb 4: http://www.bellmans.be Afb 5: http://www.innl.nl/page/1067/nl
Fotografie: Eric Martin Photography Visagie: Annemiek Coenen Haarstyling: Yessica Peeters
Nostalgie in het Museum van de Vrouw Hedendaagse vrouwen over de nieuwe museumbeleving Het leven van de dienstmeid was vroeger geen pretje. Van maandag tot en met zondag was ze in de weer om het huishouden te regelen. En ook de vrouw des huizes had het in de vooroorlogse periode behoorlijk druk met van alles en nog wat in het huis. In het museum van de vrouw in het Limburgse Echt krijgen bezoekers een aardige indruk hoe het was om in de jaren 1900 tot en met 1940 dienstmeid of dame te zijn. Dat het museum helemaal niet suf hoeft te zijn bewijzen drie ambitieuze dames die het sinds korte tijd samen runnen. Ze hebben het stof weggeblazen en staan klaar met frisse toekomstplannen.
Naam: Liselotte van Beusekom Leeftijd: 28 jaar Opleiding: Management Toeristische Bestemming, afstudeerrichting Imagineering Huidige functie: Conservator
Naam: Hetty Adams Leeftijd: 40 jaar Huidige functie: Administratief medewerkster/management assistent
Naam: Floor van der Plas Leeftijd: 30 jaar Huidige functie: Collectiebeheerder Opleiding: Conservatie en restauratie van textiel
Kijkje in de keuken Floor heeft veel ervaring met het bouwen van tentoonstellingen en vertelt ons hoe een tentoonstelling tot stand komt. ‘Meestal komt een tentoonstelling tot stand in samenwerking met andere musea. Allereerst worden een aantal onderwerpen kort uitgewerkt en besproken met het bestuur. Vervolgens gaan we samen brainstormen over het gekozen onderwerp en bespreken we het met een interieurstyliste en interieurontwerpster. Zij vertalen onze plannen naar een plattegrond. Vervolgens maken wij hele lijsten met spullen die we nodig hebben zoals museumobjecten en relikwieën maar bijvoorbeeld ook gordijnen en behang. Dit is een vrij langdurig proces waar we een aantal maanden mee bezig zijn. Het ombouwen van de ene tentoonstelling naar de andere duurt echter maar drie tot vier weken.’ Toekomstplannen De dames hebben grote ambities. ‘Sommige mensen vinden de gekozen locatie voor een museum niet echt logisch,’vertelt Liselotte. ‘Echter wanneer je het Europese kaartje erbij pakt zul je zien dat we op het smalste stukje van Limburg gevestigd zijn waardoor we zowel Duitsland als België heel dichtbij hebben. Euregionaal gezien zitten we dus heel centraal. Dat is gunstig en we zijn van plan om ook die markten aan te aanboren.’ De dames zijn ook volop bezig om het gebruik van nieuwe media te
combineren met de museumbelevenis . Zo is sinds kort de nieuwe website in de lucht waarop diverse �ilmpjes te bekijken zijn. Ook kunnen bezoekers beelden bekijken van vorige tentoonstellingen en kan extra materiaal worden gedownload zoals kleurplaten en aankleedpopjes voor de kids.
Lang leve lingerie De volgende tentoonstelling gaat over lingerie en draagt de toepasselijke titel ‘lang leve lingerie’. ‘Daarbij gaan we de bezoekers meenemen op ontdekkingstocht door de tijd heen. Vernieuwend is dat we daarbij het vertrouwde concept van de bordjes met de tekst ‘niet aanraken’ op de museumstuk wordt losgelaten,’ aldus Liselotte. ‘Bezoekers mogen namelijk spieken in pashokjes, rokken optillen en zelf kleding gaan passen.’ De ontwikkelingen voor het bouwen van deze tentoonstelling zijn op dit moment in volle gang. De tentoonstelling zal vanaf 3 september te zien zijn. ‘Ons uiteindelijke doel is om door andere Nederlandse musea gezien te worden als een volwaardig collega-museum,’vertelt Liselotte. ‘Natuurlijk willen we met ons nieuwe belevingsconcept ook het aantal museumbezoekers vergroten. We willen iedereen bij deze dan ook van harte uitnodigen om een bezoekje te brengen aan ons museum!’
Bron: YouTube , duur: 1.52 min.
De huidige tentoonstelling is ‘Huisvrouw zonder beroep. De titel is gekozen omdat een huisvrouw of�icieel geen beroep heeft maar ze heeft vele taken en rollen te vervult en dat is zeker niet niks. De tentoonstelling neemt de bezoekers mee in een week van het managen van een huishouden vóór de tweede wereldoorlog. De dienstmeid was onderdeel van het gezin en regelde samen met de vrouw des huizes het huishouden. Van maandag tot en met zondag wordt getoond wat de activiteiten waren. Het geeft een goed sfeerbeeld van alle vrouwen-
zaken uit die tijd. De collectie in het museum van de vrouw is een verzameling van spullen met een nostalgisch karakter. De rode draad hierin is het vrouwenleven. Veel spullen werden gebruikt bij de typische vrouwenberoepen zoals kraamverzorgster en kapster. Maar de collectie bevat ook veel keukengerei en materialen voor mode en textiel. Het museum van de vrouw richt zich vooral op het dagelijks leven van de vrouw vanaf 1850. De huidige tentoonstelling is nog te zien tot en met 7 augustus.
Liselotte: ‘Een museumbezoek moet een echte belevenis zijn!’
Mania Tunic Antique Olive € 159,00 Naamloze parelarmband € 24,95 Tas Mini Beige/Brown € 35,00
Grecian Grey Dress € 29,97 Sif Grey Bolero Jacket € 29,50 Armband ‘Dog on a leash’€ 14,95
Floor: ‘Het leukste aan deze baan is de afwisseling en de vrijheid om eigen ideeën in te brengen.’
Hetty: ‘Deze functie ervaar ik als een echte uitdaging!’
Blouse Anina Cardigan Black € 24,50 Portina Black Pants € 79,98 Kamma Top Countrified € 79,95 Armband ‘Carnation, Lily, Lily, Rose’ € 16,95 Armband ‘Comtesse d’Haussonville € 16,95
Wat zal zij worden...? Een artikel over de rol van de vrouw uit de Libelle van 1941. Het geeft een goed beeld over de opvattingen zoals die zestig jaar geleden bestonden over de vaardigheden als huisvrouw en haar rol in het huwelijk. Door Aimée van Tricht Huisvrouw worden, dat is iets wat vrijwel elk jong meisje ligt. Men hoeft er niet voor te leeren en te studeeren, geen diploma’s te behalen. Men wacht z’n kans af of…. Zoekt haar op – grijpt haar op tijd – verlooft zich en trouwt – en ziezoo, men heeft zichzelf tot huisvrouw gepromoveerd. Nou, of dat ’n gemakkelijk beroep is! ‘Pardon, dame’, hooren we een ambtenaar al zeggen, ‘huisvrouw is géén beroep, het is een burgerlijke staat.’ We zullen met de ambtenarij niet twisten over de vraag, of huisvrouw een beroep is, al dan niet. We willen alleen het feit constateeren, dat een goede huisvrouw over een groote dosis kennis en ervaring moet beschikken, wil ze haar naam eer aan doen. Op het woordje ‘goede’ wordt hier een klemtoon gelegd, want elke huisvrouw, hoe goed zij soms van aard kan zijn, is nog bij lange niet een goede huisvrouw. Over ’t algemeen beschouwen de jonge meisjes de taak der huisvrouw van den lichten kant. In den zonnigen tijd van haar leven geven ze gaarne, wat haar hartje aan liefde en goede wil bevat. Zij droomen van aanstaand geluk en van onbaat zuchtig geven van zichzelf aan het
toekomstige gezin. En hij, de jonge man harer keuze, hij vindt alles goed en aanvaardt liefde en opoffering als een hem vanzelfsprekend toekomend deel van de heerlijkheden des levens. Prachtig, dichterlijk nietwaar? En toch zeer realistisch tevens.
We behoeven echter den blik slechts in de rondte te laten gaan om te constateeren, dat negen op de tien meisjes er geen oogenblik tegenop zien, om van stenotypiste, verkoopster of analyste van den eenen dag in den anderen ‘huisvrouw’ te worden. En dit doen ze met ’n flair, met ’n zelfde gemak, als ze van japon of blouse wisselen. Voorbereiding wordt daarbij overbodig geacht. Hoogstens wat zorg voor coquette meubeltjes, voor een tamelijk gevulde kleer- en linnenkast, en, als het er nog bij kan, voor enkele sjieke vloerkleedjes, liefst persjes, echt of namaak. Dat is niet serieus. ‘Huisvrouw’ worden is heel iets anders. Het beteekent een levenstaak op zich nemen, die men onder álle omstandigheden moet aankunnen: een taak, waarbij liefde en offervaardigheid een groote rol spelen, doch waarbij een groote mate van kennen en kunnen minstens even belangrijk
is. Wanneer het huwelijk alleen uit de wittebroodsweken bestond, uit zoo’n tijd, dat alles rozegeur en maneschijn is, ja, dan loonde het de moeite niet een artikel te schrijven over ‘huisvrouw worden.’ We weten echter allen, dat de wittebroodsweken slechts de inleiding zijn tot een nieuw leven, tot een nieuwe periode. Ze zijn het stichtingsfeest van een nieuwe gemeenschap, die ‘gezin’ heet, waarvan de man het hoofd is en de verantwoordelijkheid heeft, doch waarvan tevens de vrouw de spil is, waar alles om draait.
Een leuk snoetje en een dosis bekoorlijkheid zijn niet voldoende voor een ‘goede’ huisvrouw. Het zijn slechts bijkomende dingen, die een man naar waarde kan appricieeren, maar ook dingen, waaraan hij spoedig gewoon is geraakt. Wat de man evenwel zijn geheele huwelijksleven door zal en moet apprecieeren, dat is een gezellin, die in de huishouding alles met bekwaamheid weet te regelen en te bestieren. Daar is in de eerste plaats, de zorg voor den inwendige mensch. “De weg naar het hart leidt door de maag”, is een overbekend spreekwoord, waarin veel levenswijsheid ligt opgesloten. We zijn er ver van af te beweren, dat de mens leeft om te eten, maar we kunnen ook niet betwisten, dat er gegeten moet worden om te leven. Wat een onderbreking in een regelmatige en gezonde voeding beteekent, ondervinden we het beste in dezen tijd der
schaarschte. Thans wordt van den huisvrouw het uiterste gevraagd om den goeden gang van zaken erin te houden. Maar ook in normale tijden verwacht de man van de vrouw, dat zij op dit gebied prestaties verricht, die hem in staat stellen gezond en opgewekt zijn dagenlijkschen arbeid of taak te volbrengen.
Er is niets, dat zóó storend inwerkt op den goeden gang van zaken in het gezin en dat zóó spoedig de prettige verhouding tusschen de beide levenskameraden verzwakt, als een slecht verzorgende tafel. En hiermee bedoelen we zoo-wel de kwaliteit van hetgeen er op verschijnt, als de manier waarop en wanneer het opgediend wordt. Over dit etensprobleem hebben we menige jonge huisvrouw diepe verzuchtingen horen slaken. Echter, in negen van de tien gevallen dat er een hape-ring was en een ontevreden gezicht van den baat moesten we eerlijk bekennen, dat
de jonge vrouw op dit gebied niet voor haar taak berekend was. Wat zij kende van de keuken, was haar zeer oppervlakkig en reikte in den regel niet dan wat zij verder dan in moeders huishouding had afgekeken (zonder teveel interesse natuurlijk!) Om hierin iets grondig te leeren had haar de tijd ontbroken. De jaren vóór het huwelijk had ze doorgebracht op kantoor, winkel of werkplaats en de vrije uurtjes werden besteed aan gezellig uitgaan met den verloofde.‘Je moet toch iets hebben aan je leven’ is de gewone dooddoener, waarmee een serieuze voorbereiding tot het gezinsleven afgemaakt wordt. Met een ongezond optimisme treden vele jonge meisjes de toekomst tegenmoet en meenen dat zij, eenmaal gehuwd zijnde, tijd in overvloed hebben om zich in het huishouden te bekwamen. Och, meisjes, als ge eens wist, hoeveel bootjes er gestrand zijn op die zandbank van optimisme. Zeker, er zijn van die handige wezens, die zich spoedig aan alles kunnen aanpassen en onmiddellijk den slag te pakken hebben om op dit gebied wat te presteeren. Maar het is vermetel zelfvertrouwen zich hiertoe te rekenen, en wilt ge voor honderd procent zekerheid hebben, dat de goede verstandhouding in uw toekomstig gezin niet zal te lijden hebben, door een gebrekkige, ondeskundig verzorgde tafel, dan moet ge den moeite hebben “tijdig” dus zelfs vóór de vooruitzichten bestaan van verlevens en
trouwen, de noodige kennis van voedings- en kookkunst te gaan verwerven. Op de tweede plaats komt den zorg voor de uitwendigen mensch en daarmee bedoelen we de zorg voor kleeren, ondergoed en linnenkast inventaris in het algemeen. Het is niet voldoende verstand ervan te hebben om het te kunnen kopen, doch ook om het te onderhouden door behoorlijk wasschen en strijken en op zijn tijd te verstellen. We zouden wel eens willen weten, hoeveel jonge huisvrouwen er zijn, die haar mans kostuum behoorlijk kunnen ontvlekken, de mot uit de kleeren houden, een overhemd netjes verstellen aan boorden en manchetten en de vouw van een broek als nieuw kunnen persen. Nu spreken we niet eens van groote reparaties aan hemden en ander ondergoed, van stoppen en mazen, van nieuwe stukken inzetten en wat dies meer zij. Ook spreken we niet van zelf kleertjes en japonnen maken en van oud nieuw maken. Kunt gij dit alles, jonge meisjes? Zijt gij op dit gebied al de volleerde zuinige huisvrouw?
En dan komt tenslotte de kinderverzorging en mogelijk ook ziekenverzorging. Het is gelukkig zóó gesteld, dat in iedere jonge huisvrouw een kinderverzorgster sluimert. Alleen reeds het feit dat de kinderen vleesch zijn van haar vleesch, geeft haar een natuurlijke drang om hen met zorg
en liefde te omringen. Doch, hoe vaak falen deze zorg en liefde door gebrek aan de meest elementaire kennis op dit gebied. Hoe vaak ook brengt de liefde een jonge moeder ertoe, voor haar kind te doen, wat tégen alle regelen van hygiëne en goed begrip over opvoeding indruischt. Ook dit is een terrein, dat verkend en gekend moet wezen, wil in het gezin alles van een leinen dakje loopen. Het moet niet behoeven voor te komen, dat bij baby- of ziekenverzorging, de handen eener jonge vrouw verkeerd staan en ze met raad en hulp steeds naar buren of… nog verder moet gaan. Dat wil geleerd en gekend zijn vóór het huwelijk. Wanneer de moeilijke omstandigheden er zijn, moet men ze het hoofd kunnen bieden. Als men dán eerst moet gaan leeren, betaald men meestal te duur leergeld.
We hebben gemeend dit alles naar voren te moeten brengen, omdat het zo innig samenhangt met het geluk in het huwelijksleven. Het werd teveel over ’t hoofd gezien. De aandacht van het moderne jonge meisje wordt van haar twaalfde jaar geconcentreerd op het behalen van diploma’s en dan… de jacht naar een baan. En wanneer de baan er is, dan schiet er in den regel weinig tijd meer over om zich ook nog voor te bereiden tot datgene, wat toch voor de meesten onzer ‘de’ toekomst is. Een toekomst, die een taak inhoudt, waarvoor méér kennis en ervaring vereischt word dan voor een baan in de maatschappij. Daarom
begroeten we met zóóveel sympathie, de leerprogramma’s van de lycea, middelbare meisjesscholen en kostsscholen, waar groote aandacht besteed wordt aan de huishoudelijke opleiding der leerlingen: waar lessen worden gegeven in gezondheids- en voedingsleer, in kinderverzorging, in zieken-oppassing, in warenkennis in waschbehandeling, strijken, naaien en koken.
En des ouders, die dit lezen, zouden den raad willen geven, om goed toe te zien dat hun kinderen ook voor deze vakken den noodigen ernst betrachten en ze niet alleen maar beschouwen als een pretje of gezellige afleiding bij de studie der ‘hoogere’ vakken. Doch, met nog meer sympathie, gewagen we van het groeiende getal van de bezoeksters onzer nijverheidsscholen, huishoudscholen en landbouwhuishoudscholen. De praktische waarde van het onderwijs aan deze scholen zal iedereen duidelijk voor oogen staan, die het bovenstaande met aandacht gelezen heeft. Met heel veel genoegen zullen we dan ook een volgend artikel wijden aan het nijverheidsonderwijs, te meer omdat dan blijken zal, dat deze tak van onderwijs niet alleen bijdraagt tot het vormen van goede, bekwame huisvrouwen, doch veel ook jonge meisjes, die niet tot het huwelijksleven geroepen worden, in staat stelt, om op een mooie, zelfstandige wijze in haar levensonderhoud te voorzien.
Stijliconen van t Door: Michelle Peters
Ook op het gebied van mode zijn er vrouwen geweest wiens stijl decennia later nog steeds van invloed is op het modebeeld van nu.
Stijlicoon
jaren ’30
Marlene Dietrich
Maria Magdalena Dietrich werd op 27 december 1901 geboren in Berlijn. Als kind voegde zij beide voornamen bij elkaar tot Marlene. Internationale bekendheid kreeg ze met haar rol in de film ‘Der Blaue Engel’ (1930) waarop de naar Amerika verhuisde. In Hollywood groeide Marlene onder invloed van de regisseur van de film Josef von Sternberg uit tot wereldster en stijlicoon. Zij combineerde haar ultieme vrouwelijkheid, seksualiteit en stijl in een mannenpak en maakte daarmee een krachtig feministisch statement1. Nog steeds wordt Marlene aangehaald in modereportages als de ‘boyfriend look’ weer eens in de mode is. 1
http://www.glamour.nl/fashion/people/g-icon-marlene-dietrich
toen... Stijlicoon
Marilyn Monroe en Elizabeth Taylor met hun sensuele verschijningen. Mode-experts zeggen dat Audrey levenslange faam als stijlicoon heeft omdat toen zij eenmaal vond wat haar stond - strakke lijnen, eenvoudige, maar opvallende sieraden, minimalistisch kleurenpallet – zij zich hier haar hele leven aan vast hield2.
jaren ’50
Audrey Hepburn
De Britse actrice en Unicef goodwill ambasadrice Audrey Hepburn werd op 4 mei 1929 geboren als Audrey Kathleen Ruston in België. Tijdens de tweede wereldoorlog woonde zij bij haar Nederlandse moeder en twee stiefbroers in Arnhem, waar zij ballet studeerde. Na de Hongerwinter van 1944, een ervaring die later de drijfveer was voor haar inzet voor Unicef, verhuisde ze naar Londen waar ze ging werken als ballerina, model en actrice. In 1953 kreeg ze de hoofdrol in de film ‘Roman Holiday’, hetgeen haar naast een filmsterrenstatus een Oscar opleverde. Door een samenwerking voor het romantische Assepoesterverhaal ‘Sabrina’ (1954) raakt ze bevriend met ontwerper Hubert de Givenchy. Givenchy ontwierp outfits voor vele films waarin ze speelde (oa ‘Breakfast at Tiffany’s’). Ze werd muze voor zijn designs en haar stijl kreeg internationale faam. Audrey’s Hollywood sterrenstatus resulteerde in een status als stijlicoon. Haar elfachtige uiterlijk, lange magere silhouet en klassieke look vielen op tussen haar tijdgenoten
‘I’ve been lucky. Opportunities don’t often come along. So, when they do, you have to grab them.’ - Audrey Hepburn3
2
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine /488 4428.stm
3 “Audrey Hepburn.” BrainyQuote.com. Xplore Inc, 2011. 16 April. 2011. http://www.brainyquote.com/quotes/quotes/a/audreyhepb126738.html
Stijlicoon
jaren ’60
Twiggy
Twiggy, eigenlijk Lesly Hornby (19 september 1949) was een Brits model, actrice en zangeres. Op zestienjarige leeftijd knipte een kapper Lesly’s haar kort als testkapsel, liet hier foto’s van maken en hing deze op in zijn salon.
Modejournalist van The Daily Express zag deze foto’s, publiceerde ze en benoemde Lesly tot ‘The face of 66’. Hierna nam Lesley’s carrière een vogelvlucht. Ze veranderde haar naam in ‘Twiggy’, werkte in Frankrijk, Japan en Amerika en sierde de covers van de bekendste modemagazines. Haar look kenmerkte zich door haar rechte, slanke figuur, haar boyish korte kapsel en haar grote ogen met opvallende lange wimpers. Twiggy wordt gezien als een van de eerste internationale supermodellen en het stijlicoon van de jaren ‘60 en ‘70. Zij verving het heersende vrouwelijke, curvy modebeeld door een slanke look met een androgeen sex appeal die de mode-industrie nu al meer dan veertig jaar domineert.
Schrijf je in! ...en ontvang Career Magazine gratis in je mailbox
www.career-magazine.nl
careermagazine
@CareerDigMag
info@career-magazine.nl
Career Magazine
www.career-magazine.nl
Career Online Magazine@Groups