BRUZZ Select - september 2022 by bruzz.be

Maandelijks cultuurmagazine • Magazine culturel mensuel • Monthly cultural magazine Machine Gun Kelly Is pink the true colour of rock ‘n’ roll? Marie Darah Ce qui ne nous tue pas nous rend poète JOELY MBUNDU NIEUWE STER VAN DE BROERS DARDENNE ‘Ik wil leven aan honderd per uur’ SEPTEMBER 2022 NEW MONTHLYMAGAZINECULTURAL NL • FR • EN

EN/ This new BRUZZ Select looks somewhat different to what it used to and there is a good reason for that. Until now, BRUZZ Select was published twice a year but from now on, we offer you the ultimate guide through the extensive cultural offerings that make Brussels so rich on a monthly basis, nine times a year. As usual, the magazine is published partly in Dutch, partly in French and partly in English. As you already know, BRUZZ Select stands for a wealth of cultural tips, not only in this magazine, but also in the weekly magazine, on BRUZZ radio, television, social media and on BRUZZ.be. I hope you will enjoy it, but above all that you will discover many fantastic things to do for the next month thanks to our tips.

3 SELECT op de cover: Joely Mbundu © Ivan Put 15 WTF? Praga Khan 16 PORTRAIT Luanda Casella 24 IN THE PICTURE Les oiseaux 27 EYE-CATCHER Working Men’s Club 38 ALLES UIT DE KAST Vitja Pauwels 44 EAT & DRINK Winery Boitsfort 46 STREET LIFE Amélie by Agneskena 301810 “De broers Dardenne? Ik knuffel ze! Ze zijn als nonkels voor mij” Joely Mbundu, rijzende ster tussen school en rode loper « Je me suis promis.e que si on me tendait la main, je ne la lâcherais pas » Marie Darah défie les mots et la vie “You’re still scared of pink? Are you fucking kidding me?” Machine Gun Kelly is living life in the pink lane THIS MONTH

The

guideultimate

KRISTOF PITTEURS, HOOFDREDACTEUR

NL/ Deze nieuwe BRUZZ Select ziet er wat anders uit dan de voorgaande. Daar is een goede reden voor. Tot nu toe verscheen BRUZZ Select twee keer per jaar. Vanaf nu bieden we u maandelijks, negen keer per jaar, de ultieme gids door het uitgebreide culturele aanbod dat Brussel zo rijk maakt. Zoals u dat van ons gewoon bent, verschijnt het magazine deels in het Nederlands, deels in het Frans en deels in het Engels. BRUZZ Select staat zoals gezegd voor een schat aan cultuurtips, en dat niet alleen in dit blad, maar ook in het weekblad, op BRUZZ radio, televisie, sociale media en op BRUZZ.be. Ik hoop dat u ervan geniet, maar vooral dat u de volgende maand veel fantastische dingen mag ontdekken dankzij onze tips.

FR/ Le nouveau magazine BRUZZ Select est un peu différent des précédents. Il y a une explica tion à cela : jusqu’à présent, BRUZZ Select ne paraissait que deux fois par an. Désormais, nous vous proposerons neuf fois par an le meilleur guide pour naviguer à travers l’offre culturelle très riche de Bruxelles. Comme d’habitude, le magazine est publié en partie en néerlandais, en français et en anglais. Bruzz Select est une mine de conseils de sorties culturelles, tout comme l’hebdomadaire Bruzz, la radio, la chaîne de TV, les réseaux sociaux et le site BRUZZ.be. J’espère que vous en profiterez et surtout que vous ferez de nombreuses et merveilleuses découvertes le mois prochain grâce à nos suggestions.

Art & Literature Orhan Pamuk, Charlotte Abramow en Jeff Wall palmen galeries en podia in Theatre & Dance Michèle Noiret, Rosas et Joëlle Sambi font vibrer les planches de Bruxelles Music

Abonneren op BRUZZ? Voortaan verpakken we elke maand onze beste cultuurtips in dit drietalige bewaarmagazine. De BRUZZ Selectcultuurspecial verschijnt telkens op de laatste woensdag van de maand. Het oktobernummer van BRUZZ Select komt eraan op 28 september, handig bij BRUZZ magazine gevoegd. Neem nu een abonnement op BRUZZ magazine en mis geen enkel nummer! BRUZZ magazine, dat zijn elke week sterke verhalen uit Brussel, met mooie reportages, pakkende foto’s en nog meer fijne cultuurtips. Een abonnement is gratis voor inwoners van het Brussels Gewest. Buiten Brussel kost een abonnement op BRUZZ magazine 29 euro per jaar. Surf naar BRUZZ.be/abo

Reviews

De beste livemuziek komt deze maand van Clairo, ILA en Ólafur Arnalds

Ook dol op de fotografie van BRUZZ? Bekijk meer fraaie beelden van onze fotografen op het Instagram-account van @Bruzzbe wil weten wat er allemaal te beleven is in de stad, kan de volledige Select-agenda op BRUZZ.be raadplegen

Onze film-, podium-, concert-, expo- en restaurantreviews vind je vanaf 31 augustus op BRUZZ.be Cinema

Agenda Wie

On the big screen this month: Revoir Paris, Akira Kurosawa and Moonage Daydream

MORE SELECT 4 COLOFON BRUZZ Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80 Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België: 29 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw Buiten België: 35 euro per jaar. OPLAGE 46.000 exemplaren. ADVERTEREN? Marlies De marlies.dedeygere@bruzz.be02-650.10.81Deygere DISTRIBUTIE Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE Dirk De Clippeleir HOOFDREDACTIE Kristof Pitteurs (algemeen hoofdredacteur) REDACTIECHEF Kirsten Bertrand CULTUUR & UIT Gerd Hendrickx ART DIRECTOR Heleen Rodiers EINDREDACTIE Kurt Snoekx, Sophie Soukias WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER Tom Zonderman, Kurt Snoekx (redacteurs); Nicolas Alsteen, Gilles Bechet, Michaël Bellon, Jasper Croonen, Andy Furniere, Tom Peeters, Niels Ruëll, Michel Verlinden (medewerkers) VERTALING Frédérique Beuzon, George Holmer, Laura Jones FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE Agneskena, Wide Vercnocke, Ivan Put, Saskia Vanderstichele VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Kristof FlageypleinPitteurs18, 1050 Elsene. BRUZZ is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw, wordt gedrukt bij Printing enPaal-BeringenPartnerswordtgesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie MELD NIEUWS Zelf nieuws gespot? Tips zijn altijd welkom via: BRUZZ.be/meldnieuws Persberichten kunnen via redactie@bruzz.be VOER UW EVENEMENT IN OP ENCODEZ VOTRE ÉVÉNEMENT SUR ENTER YOUR EVENT ON www.agenda.brussels WWW.BRUZZ.BE

4236282206

Made in Brussels Nouveaux livres et créations par Noro Khachatryan, Merci Le Sang et Julia

SEPTEMBERReynaud

DRESSED TO DAZZLE EN/ Dazzling sweatshirts and soft plaids for cocooning under. Textile designer Charlotte Thomas turns her colourful, geometric prints into cheerful clothing and home textiles. In September, she will present her first beanbag created together with Antwerp furniture designer Axelle Vertommen. This month, have a rest in it at design gallery B-Collective in rue Rouppe, where Thomas exhibits for Brussels Design September. If you put on one of her sweatshirts as quickly as you can, they might not even notice you. (EC) Zig Zag shirts. From €155, charlottethomas.be HOMME FATAL FR/ Dans la BD Le Bel Alex, les normes de beauté féminines et masculines sont inversées. Ainsi, Noah (h) fait tout pour ressembler à un acteur hollywoodien dans l’espoir de conquérir le coeur d’Alex (f), pleine d’assurance. Retrouvez la Bruxelloise Julia Reynaud (prix Raymond Leblanc pour les jeunes talents de la BD) et son ouvrage au BD Comic Strip Festival. (AF) Le Bel Alex. 22 €, Casterman

FIVE CORNERS OF THE KITCHEN EN/ No, a Manneken Pis corkscrew is not the only kitchen equipment from Brussels. Designer Lies Van Ginderachter finds new forms for the home in the city. Her Penta Series consists of trays in the shape of the Brussels Pentagon and made of Belgian marble or wood from the Sonian Forest. For this, the designer works together with Sonian Wood Coop. Food bloggers find the trays a grateful Instagram canvas. Now all you have to do is learn to cut that portion into small pentagons. (EC) Penta Series. From €125, brukseilas.be

HUMEUR NOIRE FR/ Le monde change, Monolithe Noir se métamorphose. Inauguré en 2017 par Antoine Pasqualini, le projet dévolu aux synthés s’est érigé tel un laboratoire d’idées et de sons. Désormais épaulé par le multi-instrumentiste Yannick Dupont (Yôkaï, Jawhar), Pasqualini dévoile un album imaginé à l’intersection de l’ambient et du krautrock. (NAL) Rin. 19 Humpty€,Dumpty/Capitane Records

6 MADE IN BRUSSELS

TUSSEN TATTOOS EN T-SHIRTS NL/ Een Brusselse tattoo, maar dan uitwisselbaar. Grafisch ontwerper Azed Le Sang werkt doordeweeks in tattooshop Demain J’Arrête in Vorst, maar startte eind 2020 ook een eigen kledinglijn. Zijn T-shirts met speelse illustraties bereiken bekende fans als Le Motel en Roméo Elvis. En Merci Le Sang verkoopt nu ook in Frankrijk: een nieuwe print zet de Franse badstad Marseille in de kijker. Toch meer fan van Brussel? Het ‘Merci Bruxelles’-T-shirt staat nog altijd online. (EC) Merci Le Sang. Vanaf €35, mercilesang.com

Je werkt met teams van medewerkers die wisselen naargelang het gaat om architectuur, interieur, meubels of designobjecten. KHACHATRYAN: Ik heb de Studio opgericht, omdat ik graag op al die niveaus werk. Interieur- en architec tuurprojecten staan natuurlijk meer in functie van het gebouw en de behoeften van de opdrachtgever. De objecten zijn meestal vrije werken waar we lang aan ontwikkelen voor we ze uitvoeren.

NORO KHACHATRYAN: Zeker. We zitten in een inspirerende buurt, in een pand waar je urenlang ongestoord en gedeconnecteerd kan werken. Dat is belangrijk, omdat ik voortdurend met verschillende ideeën in mijn hoofd zit en die ook zelf zorgvuldig wil uitvoeren.

Noro Khachatryan groeide op in een Armeense familie waar maken en creëren centraal stond. Als jongeling kwam hij in Brussel studeren aan de LUCA School of Arts. Intussen woont hij in Elsene, maar het grootste deel van zijn tijd brengt hij door in Molenbeek. Daar heeft zijn Studio Khachatryan, die hij oprichtte in 2010, sinds een jaar onderdak gevonden bij Harlan Levey Projects. Het door Khachatryan ingerichte pakhuis van 440 vierkante meter staat geheel in het teken van de schone en toegepaste kunsten. Bevalt het je in Molenbeek?

Toch blijven je filosofie, materiaalkeuze en vormge ving in al die verschillende domeinen heel herkenbaar. Je bekende stoel c.191 is ook architectuur?

KHACHATRYAN: Klopt, ik maak in wezen geen onderscheid. Ook wat betreft materialen en uitvoering is er geen verschil. We kiezen voor natuurlijke materialen, edele houtsoorten en seminobele metalen zoals messing, brons en aluminium. En we werken principieel samen met echte vakmannen. Studio Khachatryan verkoopt en exposeert van Brussel tot in Amerika, maar op de Contemporary Design Market toon je in primeur nieuw werk.

KHACHATRYAN: Als eregast vond ik het toch belangrijk om niet alleen bestaande ontwerpen te tonen, maar ook drie à vier nieuwe stuks, vooral sculpturaal zit- en tafelmeubilair. MICHAËL BELLON Contemporary Design Market 24 & 25/9, Gare Maritime, designseptember.be NL/ Elke maand zetten we een Brusselse maker in de kijker. Dit keer is dat architectuur-, interieur- en objectontwerper NORO KHACHATRYAN, die met zijn Molenbeekse studio eregast is op Brussels Design September. “We werken principieel met edele materialen en echte vakmannen.”

VANDERSTICHELESASKIA©

Dag naaststoeldetafel

DOOR DE LUIDSTE DEUR Mijn gedachten dwalen af naar vorige week, toen ik zelfs in mijn eigen slaapkamer niet veilig was. De man die ik had uitgenodigd, wilde niet meer weg. Toen ik na de seks een Uber voor hem bestelde, werd hij furieus. Vol ongeloof spuwde hij me toe dat hij dit nog nooit had meegemaakt, was ik misschien gek? Uiteindelijk slaagde ik erin hem weer de straat op te sturen, de straat waar hij had geleerd om voor absoluut heersende koning te spelen. Erna lag ik wakker, ik voelde me dom en schuldig, dat ik iemand die ik amper kende (letterlijk) binnen had gelaten. Seks lijkt voor een vrouw soms wel Russische roulette, terwijl het gewoon plezant hoort te zijn. En al lucht het duidelijk op – het delen van onze boosheid, schaamte, angst –, het blijft bij praten met gelijkgestemden. Wanneer verandert er écht iets? Later, op een terrasje, proosten we samen op de veranderingen die we wél zien: initiatieven als Balance ton bar (een reactie op de vele aanrandingen in Brusselse bars met behulp van rapedrugs) en Poetik Gang (Franstalige en Nederlandstalige dichters die samen een feministisch manifest zullen schrijven). We toosten ook op ons eigen collectief Hyster-x, terwijl een paar voorbijgangers – mannen, duh – joelen naar ons. Wanneer ik naar het toilet ga, moet ik een deur kiezen. ‘Blablablabla’ voor de vrouwen, ‘bla’ voor de mannen. Ik stap door de luidste deur en besef op dat moment dat net in praten onze kracht ligt. Mannen schreeuwen op straat vol frustratie over wat ze aan elkaar niet kunnen vertellen, reageren onverwerkte emoties op ons af. Wij vertellen elkaar wat zij maar niet willen begrijpen: dat de stad van iedereen is, dat de zomer dan pas echt vrij is, ook voor hen.

‘Pas wanneer de stad echtisiedereenvanis,dezomervrij’

USCHI COP is doctor in de taalpsychologie, oprichter van het feministische makerscollectief Hyster-x en schrijfster van verhalen, poëzie, columns en binnenkort een eerste roman. Elke twee maanden schrijft ze over het leven in haar stad. Info: www.uschicop.com, hyster-x.com

UIT

Zomer! De warmte op je blote huid, Irish coffees op de Vlasmarkt tot het licht wordt, struinen langs de dijk in Oostende, dan toch een plonsje doen, je laten opdrogen door een zwoele avondwind. Terug in je eigen stad aankomen: de bomvolle terrasjes, de guinguettes en de ontelbare open luchtdanspartijen die schreeuwen van vrijheid, blijheid! Ik ben in het Kaaitheater voor de jaarlijkse residentie van Hyster-x, het collectief voor vrouwen en non-binaire makers. We volgen een bewegings workshop – move that pelvis! –, voeren een intens gesprek over de neveneffecten van het koperspiraaltje en vinden al neuriënd onze natuurlijke stem. (Wist je dat vrouwen hun stem verlagen om ernstiger genomen te worden?) Maar tussen al die activiteiten door komen verhalen van de afgelopen weken naar boven. Iemand werd pijnlijk op haar billen geslagen door een voorbij rennende achtjarige jongen, iemand anders werd om seksuele diensten gevraagd in ruil voor een strijkijzer, dat de enthousiasteling vlak voor haar gezicht heen en weer had gezwaaid. Ze blijven maar komen: de verhalen over versierpogingen die ontaarden in scheldpartijen – hoer, pute, salope. Iemand raadt een geluidsdempende koptelefoon aan om de woorden van de mannen niet te horen. De zomerstraten blijken voor vrouwen ook andere zaken dan ‘vrijheid’ te schreeuwen. Ook al voelt de warmte heerlijk, sommigen zijn bang om ook meer ongewenste aandacht te trekken met een naakte schouder, een opwaaiend zomerjurkje ... En ook al blijft het langer licht, het wordt nog steeds nacht. En ’s nachts is de straat van de mannen. Nog steeds zijn er veel buurten en straten onverlicht, waardoor sociale controle vrijwel onbestaande is. Op Google Maps kan je instellen of je de kortste of de snelste weg wilt nemen. Meermaals heb ik de optie ‘veiligste’ willen kiezen. Die ontbreekt echter nog steeds.

STEM DE

STAD Uschi CopColumn

ANNE TERESA DE KEERSMAEKER, AMANDINE BEYER / ROSAS, GLI INCOGNITI / MDC III / KHALID KOUJILI / BOHREN & DER CLUB OF GORE / REBEKKA DE WIT & ANOEK NUYENSANOEK NUYENS / SIMON SENN / CHARLOTTE ADIGÉRY & BOLIS PUPUL / ROXETTE CHIKUA / LAGESTE / PEENOISE / NINO HARATISCHWILI / DESERTFEST / ONTROEREND GOED / USE KNIFE / METTE INGVARTSEN / LIGIA LEWIS / OONA LIBENS / PROMIS3 / MEG STUART / DAMAGED GOODS / GÉRALD KURDIAN / GIORGIA OHANESIAN NARDIN / RHEINZAND / UITGELEZEN / MIAUXMIAUX / AMANDA PIÑA / LEA BERTUCCI & BEN VIDA / FRANÇOIS CHAIGNAUD & NINO LAISNÉ / FÉLICIA ATKINSON / JAN WALLYN / AHILAN RATNAMOHANE / VIDEODROOM / MARCO TORRICEMARCO TORRICE / LYDIA MCGLINCHEY / PAARD. / RONA KENNEDYRONA KENNEDY / ANDREW GRAHAMpresenteert& in De Vooruit & andere locaties m a n y m o r e2023Jan–2022Sep2023Jan–2022Sep2023Jan–2022Sep2023Jan–2022Sep tickets&info viernulvier. gent SEPTEMBER TUE 06 SEP Dope Lemon Support: NewDad MON 12 SEP Hatchie FRI 16 SEP PREMIÈRE The Wild Stage Aïda Gabriels (oester) SAT 17 SEP SUUNS Support: Yves Jarvis SAT 17 SEP Orion Sun SUN 18 SEP FREE Street Sounds MON 19 SEP FREE Christina Vantzou w/ Ezra Fieremans & adroula THU 22 SEP Boss JeunesII: Boss FRI 23 SEP Aminé FRI 23 SEP It It Anita Support: WHORSES SAT 24 SEP Touch.40 with Fennesz, Simon Scott, Razen, Valery Vermeulen THU 29 SEP FREE Marisa Anderson FRI 30 COCA-COLASEP SESSIONS ILA + Bat Eyes SUN 02 OCT Essence Cyra Gwynth + Alioth OCTOBER SUN 02 OCT Portico Quartet + Vega Trails SUN 02 OCT FREE Drekka TUE 04 OCT Frenetik TUE 04 OCT FREE Alexandra Spence FRI 07 OCT blackwave. SUN 09 OCT FREE Theodore Wild Ride (Christine Ott Trio) WED 12 OCT ECHT! THU 13 OCT Selah Sue THU 13 COCA-COLAOCT SESSIONS Luka TUE 04 FrenetikOCT Discover the new concert season info & abconcerts.betickets FRI 16 SEP The Wild Stage Aïda Gabriels (oester)

EN/ Get your Barbie dolls, pussyhats and inflatable flamingos ready for the Machine Gun Kelly concert at Palais 12! For years, the hyperpopular American rapper slash punk rocker has been living life in the pink lane. And now the rest of the world is coming onboard too.

MUSIC

Tekst Tom Zonderman

Those somewhere between old and young who still have wet dreams about Molly Ringwald in the eighties film classic Pretty in Pink will probably shrug their shoulders and take it for granted when we say that pink is the new black. Generation Z has been fooling around with it for a while, but this year pink has taken over completely as the it-colour. Not the primrose pink used by Hillary Clinton in her ostentatious TV debut as First Lady in 1994, but the flaming hot pink. This year’s Grammys and the Oscars were coloured pink, and the MET Gala was attended by stars in striking pink outfits. During the Paris Fashion Week at the end of June, not only were the models dressed in pink, but the entire catwalk was coloured bright pink. The trend will not die down immediately, thanks to... Barbie. Mattel’s pink-addicted doll is enjoying the weirdest rehabilitation in decades, thanks in part to the new “biopic” by Greta Gerwig (check out Ladybird and Little Women), with Ryan Gosling and Margot Robbie playing Ken and Barbie. The film itself is not due until next summer, but “Barbiecore” is already taking over everything from your wardrobe to your kitchen fittings, your make-up, your bathing suit to your toilet paper. Okay, that last one is a wild guess, but it wouldn’t be a surprise. Where does this remarkable rise in pink come from? “Pink stands for optimism, innocence, joy – all the things you lack during crises,” say colour experts and fashion designer. The colour pink is said to have a calming effect people who are locked up like prisoners and psychiatric patients. As we all spent the past two years in relative confinement, the rise of pink hues does make sense. Pink tempers frustrations and makes the harsh outside world softer. It is the colour of the optimist. Living la vie en rose, quoi ELVIS’ CADILLAC Fashion designers such as Marc Jacobs and Dries Van Noten have been quick to pick up on the trend. But no one is more aware of the power of pink than Machine Gun Kelly, or MGK for short, or Kels for friends. For the past decade the 32-year-old American – Cleveland’s civil registry has him down as Colson Baker – has been aiming at the (American) charts like a sniper. First as a rapper and then the lockdowns made him return to his first love, the guitar, and made him become a rockWithstar.the most drawling voice since Nicolas Cage in Con Air, MGK explains all of this in Machine Gun Kelly’s Life in Pink, the aptly titled “music documentary” on Disney+ that he made about himself. Just as Lady Gaga, Taylor Swift and Billie Eilish, he neatly “colours” his life story to suit himself. In the in-depth look at how he makes his name in the music world, he outs himself as a heavy cannabis user, but also tells how he renounced coke and heroin. He confesses that he is now addicted to work and does not understand why he is not taken seriously by the media as he tries to get yet another number one album. He also talks of how he, following the death of his father, while talking on the phone to his girlfriend Megan Fox, pushed the barrel of a shotgun into his mouth as an attempt at suicide. And how hard he himself tries to be a good father to his 15-year-old daughter. What he doesn’t tell us, however, is that he, like fellow rappers Post Malone, made the move from rap to rock because, as a white rapper, his

Pretty in punk Why Machine Gun Kelly is coating his life in pink

Margot Robbie goes Barbiecore rhymes did not get him much applause. Ironically, it’s precisely that move that has given Kels a new drive. He found a connection with the emo and pop-punk scene that in recent years has had a comeback. Again, thanks to the many lockdowns which made teenagers and twenty somethings dig deep into themselves. Popular stars like Olivia Rodrigo wearing their hearts on their teenage tongues gave the genre a new impetus. Machine Gun Kelly himself found a kindred spirit in Yungblud, the British hyperki netic who likes to poke about in the wounds of teenage angst and mental well-being. Two years ago, the American and the Briton teamed up for the single “I Think I’m OK”. And the two shared another love: the colour pink.

For enperseverancestrength,acolourGunMachineKelly,thepinkissymbolofhope into the colour of hyper-feminine women who resumed their role as housewives. But the duality remained. On Jackie Kennedy pink radiated honour, on Marilyn Monroe sex. Then came along Elvis, with his pink Cadillac and his pink suits which, just as with his music, had been inspired by the African community. Punks then mischievously hijacked the colour in the seventies because to flirt with pink as a man it was subversive and contradictory. The rugged rebel in pink outfit appeals to the imagination. John Lydon’s hair may have been green when he joined the Sex Pistols in 1975 as Johnny Rotten, but the godfathers of British punk also had a thing for pink. On the cover of their illustrious debut album Never Mind the Bollocks, Here’s the Sex Pistols, their group name was chequered against a bright pink background. The punk rebel himself often wore a pink blazer. Paul Simonon, bassist of The Clash, once aptly suggested that “Pink is the only true rock ‘n’ roll colour.” Given that he is no stranger to smashing a guitar or disfiguring his face with a champagne glass, Machine Gun Kelly has done his best to prove that pink and rock ‘n’ roll are a perfect match. With his outfits, his hair colour, his own line of nail polish, his instruments, the stage decor. At the Milan Fashion Week earlier this year, the tattooed beanstalk christened the catwalk in pink on behalf of Dolce & Gabbana. When he received his award for Best Alternative Music Video at the MTV VMA two years ago, he did it all in pink. He responded to the inevitable bile spewed with a video on TikTok. “You’re still scared of pink in 2020? Are you fucking kidding me? You’re mad? Just say it. You’re mad!”

BarbiecoreBackground story

PUSSYHATS Over the past decade, pink only has gained in momentum. Millennials have been shouting that pink is neither weak nor soft and that wearing pink as a woman can in fact be powerful. That is what films like Legally Blonde also showed us: pink and feminism really do go together. It was not by chance that Solange, in terms of musical eloquence as powerful as her sister Beyoncé, wore a foam powder-pink jacket in the music video for “Cranes in the Sky”, a song about love and the power of womanhood. With her infamous pink vagina trousers where the pink flaps of her outfit referred to female genitalia,

PINK PISTOLS “A symbol of strength, perseverance, and hope in partnership,” is what MGK called the colour when he and Megan Fox attended the premiere of Machine Gun Kelly’s Life in Pink with pink hair and a pink outfit. But that is about all the documentary tells us about his fascination with the colour pink. Pink is a colour that, like MGK, polarises – the rapper slash rocker has at least as many haters as fans – and he knows it. Nor is there any other colour that is as loaded. In Europe, the colour was long associated with aristocracy as well as prostitution. Up until WWII, both men and women wore pink, since then designers like Christian Dior has turned it

Info: www.palais12.comMachine Gun Kelly 21/9, 20.00, Palais 12 EMI©

THINK PINK!

Paul who covered himself in a pink tutu during a Saturday Night Live episode in 2019 and thus gave gender norms a big middle finger. Not to mention the Women’s March in 2017, when thousands of women around the world took to the streets the day after the inauguration of Donald Trump to protest his “Grab’m by the pussy”-take on women, all wearing pink pussyhats.“Pinkis pretty, it’s powerful, it’s punk,” the American fashion historian, curator, and director of the Museum at the Fashion Institute of Technology in New York Valerie Steele aptly summed it up at her exhibition about the colour in 2018. Is Machine Gun Kelly really that kind of punk, or is just a “fucking poser”, as his haters often tell him? His use of pink seems to be an attention-grabbing exercise, but at the same time it makes his bite-sized messages and ditto music hyper-recognisable to billions of kindred souls with minor or major dents. They will all go wild when he smashes his pink

A new army of pink lovers: Megan Fox, Lizzo, StanClose,Monáe,JanelleGlennSebastianandZendaya MGk’s fans will go wild when he smashes his pink guitar at Palais 12

FR/ Depuis que le rappeur star américain Machine Gun Kelly s’est mis à l’emo punk, il ne jure que par le rose. Couleur aussi char gée que polarisante, elle connaît un engoue ment grandissant aujourd’hui grâce à la génération Y, aux pussyhats, au « pantalon vagin » de Janelle Monae, au tutu de Harry Styles et à la réhabilitation de Barbie; et elle colore tout, de votre garde-robe à votre décoration intérieure en passant par votre vernis à ongles. Parce qu’en ces temps d’iso lement et de chaos, nous en avons besoin d’une bonne dose, comme MGK, nous n’avons qu’un seul mot d’ordre : think pink !

NL/ Sinds de hyperpopulaire Amerikaanse rapper Machine Gun Kelly zich heeft omge schoold tot een emopunker van het zuiver ste water, zweert hij steeds nadrukkelijker bij la vie en rose. Een even beladen als polarise rende kleur die vandaag overal opgang maakt, met dank aan wakkere millennials, pussyhats, de vaginabroek van Janelle Monáe, de tutu van Harry Styles en de reha bilitatie van Barbie, en die alles kleurt van je garderobe tot je huisinrichting en je nagellak. Omdat we in tijden van opsluiting en chaos een extra dosis kunnen gebruiken, hebben we net als MGK maar één devies: think pink!

THINK PINK!

’n’onlythatClash,bassistSimonon,ofTheoncesaid“Pinkisthetruerockrollcolour”

GRATIS #BDCOMICSTRIPFESTIVALBRUSSELS www.bdcomicstripfestival.brussels SEPTEMBER Tour & Taxis 2022©DUPUIS

33 jaar, en dan ten grave gedragen worden: Jezus Christus, het is alleen weggelegd voor de allergrootsten. Dat weet Maurice Engelen, het breedste stel lippen sinds Mick Jagger, ook. De muzikale goeroe uit Herselt, een kluit aarde op het snijpunt tussen Limburg, Antwerpen en Vlaams-Brabant, trekt op die symbolische leeftijd de stekker uit Praga Khan in de Ancienne Belgique, nadat de eerste single van zijn band in 1989 wasPioniersverschenen.waren het, gegaard in de florerende Belgische elektroscene van de jaren 1980. Of beter: ontsproten uit de assen van de new beat, waarin Engelen had gedabd met het wellustige Lords of Acid en hun culthit ‘I sit on acid’. Engelen, een gediplomeerde spekslager, zag brood in de muziek toen de belpop nog even droog stond als de gemiddelde Belgische zomer anno vandaag. In 1982 had hij samen met Roland Beelen Antler opgericht, een label dat focuste op elektronische muziek. Praga Khan ontstond uit Engelens voorliefde voor Indiase muziek. Omdat Raga Khan al elfendertig keer stond ingeschreven bij Sabam, maakte hij er Praga Khan van. Waardoor mensen de helft van de tijd dachten dat de band uit Praag kwam. Engelen gooide hoge ogen in het buitenland, zijn eerste concert met Praga Khan was in Buenos Aires. De Argentijnse tennislegende Guillermo Vilas was fan van hun single ‘Bula bula’, op een dag stond die in Herselt, waarna ze samen de single ‘Si quieres amarla’ maakten. In 1999 kreeg Engelen een hoofdstukje toebedeeld in The Encyclopedia of Record Producers, omdat hij volgens de samenstellers een van de tien invloedrijkste klankentappers in de Amerikaanse muziekindustrie van de jongste twintig jaar was. Met dank ook aan zijn werk met Lords of Acid, en hun hitalbum Lust, waarmee hij de technoscene zowat in gang trapte. Met ‘Injected with a poison’ raakte hij ook met Praga Khan in de hitlijsten. De electronic body music die hij samen met zijn compagnon Olivier Adams distilleerde uit new beat, new wave en breakbeats, gaf een impuls aan de prille internationale dancescene. The Prodigy, The Chemical Brothers, Underworld, ze zijn schatplichtig aan dat bandje uit Herselt.Midden jaren 1990 werd Praga Khan als eerste Europese band getekend door Rick Rubin, producer van onder meer Red Hot Chili Peppers en Beastie Boys. Praga Khan sierde zelfs de soundtrack van Basic instinct, nadat regisseur Paul Verhoeven hun single ‘Rave the rhythm’ had gehoord in een discotheek in New York. In België was Engelens hoogtepunt lang voetballen voor het eerste elftal van KFC Herselt. Praga Khan was geen sant in eigen land, Belgen sloten rock in de armen, elektronische muziek werd niet voor vol aanzien. En dat voor een groep die werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, 150 concerten uitverkocht in de VS, er drie gouden albums op rij scoorde en toerde met Rammstein als voorprogramma. Erkenning kwam er eindelijk in 2000, toen Praga Khan in het zog van hits als ‘The power of the flower’ en ‘Breakfast in Vegas’ als eerste Belgische act ooit het hoofdpodium van Rock Werchter mocht afsluiten. De AB is niet de laatste stop van Praga Khan. Voor het slotakkoord trekt Engelen naar de VS, waar hij nog 54 keer het zinnetje “I smell your sweat on my skin, breakfast in Vegas on cocaine and gin” mag laten meekelen. En wat daarna? Engelen, een grootvader van 63 intussen, heeft zichzelf tijdens de lockdowns heruitgevonden en gaat nu unplugged.

15 WTF?

TOM ZONDERMAN

Praga Kahn 9 & 10/9, 19.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be Het is voor eeuwig en altijd gedaan met Praga Khan!

Wide Vercnocke CONSTERNATIE OP DE WERKLOCATIE

Text Michaël Bellon Photo Ivan Put PORTRAIT ‘We will imaginationneed to change things’

Luanda Casella cannot say exactly at what point she became an artist. “I don’t think I ever made that decision. When I was eighteen, I did attend a theatre school in Brazil. There is a strong culture of soap operas in Brazil and so you usually gradu ate as a director or actor. But in the 1980s, racism was even more pronounced than now and as someone of mixed descent I would not have been given many roles. The performing arts or experimental theatre, which is what I do now, were not given much of a stage in São Paulo. That is why I have tried to find my own way. I have always written a lot too and I then perform my own lyrics alongside musicians, so spoken word that is. I added the solos and monologues with a plot when I got to Belgium.”

Killjoy Quiz. 22 & 23/9, 20.00, KVS BOL, www.kvs.be

LET ME ENTERTAIN YOU

Casella’s work makes us aware of the structures (of language, of power, of cultural expressions...) that encapsulate us. That awareness can be a first step towards reclaiming agency. Casella sees herself as an entertainer, but at the same time she invites the audience, slouching in their seats, to do some critical thinking of their own, to use their imagination and to try to get a grip on things.“Ilove the word ‘entertainment’ in its purest form, and the link with the popular formats that structure my pieces is obvious. Humour is also part of this, as a proven tool in storytelling and it opens up the audience and makes a confronta tional message all the more impactful.” But Casella is by no means a do-gooder. “There is real disappointment in the state of the world. I am probably more of an activist when I teach (Casella teaches at KASK in Ghent, ed.) than I am in the theatre. As part of our studies there, we might read feminist writers full of good ideas on how to deal with fear, powerlessness, toxic masculinity, the patriarchy. I have more faith in concrete actions in your immediate surroundings than in activism through art.”

All of Casella’s work speaks of a great fascination with language. The language of texts, images and popular formats that provokes confusion and questions as soon as you deconstruct, disrupt and corrupt its conventions. Take Short of Lying (which won prizes at Theater Aan Zee in 2016) as an example. That was a dodgy TED talk by an insomniac explaining how to successfully bombard the digisphere with made-up clickbait. The group piece Killjoy Quiz is another deranged quiz in which a malicious quizmaster searches for the candidate who can best ruin the atmosphere at parties by denounc ing racism, sexism and other injustices. The recent solo Ferox Tempus plunges you into a dystopian, terrorising and hopeless computer game, used for the rehab of victims of the ecological, neoliberal apocalypse. With its themes such as media manipulation, racism, sexism, ecology, human and political power relations, Casella’s work is political rather than personal. “My work is certainly not about personal healing or anything like that. (Laughs)

“What theatre does is create a common moment for critical thinking. If, as an artist, I succeed in giving people an aesthetic experience, then that in itself can have a political, psychologi cal, philosophical or metaphysical impact. So I do hope to inspire people to give meaning to their aesthetic experience. Our brains are so colonised by ideas of comfort, privilege, possession and so on and there is much to deconstruct. What you as an artist can do is to point out that we will need imagination to change things.” The performerBelgium-basedBrazilian-born,writerand LUANDA CASELLA likes to turn language inside out and to corrupt popular formats. Case in point: Killjoy Quiz, on show at the KVS as part of the new Brussels festival FAME (Festival where Arts Meet Empowerment).

Although there is always resonance with your own experiences. In Short of Lying, which is about untrustworthiness, the main character is an insomniac just like me. When you suffer from insomnia, your perception of the world is often unreliable. Ferox Tempus is about the fear of where the world is going, and the lack of agency that we experience as individuals.”

EN/

“I don’t think I ever made the decision to become an artist,” says Luanda Casella. “I have just tried to find my own way.”

LARA FABIAN Au fond d’iel, sans le conscientiser, Marie sait FR/ Cent fois jeté.e à terre et piétiné.e par la vie, Marie Darah tient toujours debout. La preuve avec la parution d’un second livre et sa participation prochaine aux championnats du monde de slam. L’occasion de (re)découvrir sa déclamation percutante et son écriture nourrie tant à l’urgence qu’au besoin de justice sociale.

» rêve Mystiqued’êtredans X-Men

Cette trace, véritable présence de l’absence, l’oblige en permanence à se confronter au vide abyssal pour se construire un récit personnel. Iel l’a bien rencontré il y a peu, à Etterbeek où il réside, mais l’homme venu du Ghana « n’a pas d’histoire, ne veut pas d’histoires… tout le contraire de moi. » Mais alors qui est cet être radieux aux mains tatouées « Keen » et « Freak », au cou marqué « Radical », dont l’état civil a consigné l’existence sous le patronyme Darah ? « L’enfant à personne et à la soularde », résume-t-iel avec un redou table sens de la formule. Ou encore : « De l’Afrique, je ne savais que le noir/Celui de mes cheveux, celui de mon regard », comme il est fait mention dans le poème ‘Afrodescendance’, uppercut qui revisite cette question des origines floues.Ilreste que son enfance carolo est globale ment faite de plaisirs simples. « Le temps à Charleroi ne passait pas. Avec ma grand-mère et ma grand-tante, on jouait à la canasta, en mangeant de la tarte au sucre et des pâtes à la cassonade », se rappelle-t-iel. Il est également question de se bricoler une culture populaire pour alimenter une curiosité inextinguible.

Toutes les cicatrices de Marie Darah

Texte Michel Verlinden Photos Saskia Vanderstichele ‘Je

« Quand on vit ce que j’ai vécu, on ne peut plus s’illusionner.

LITTÉRATURE

18 I l y a trois mois, Marie Darah signait Sous le Noir du Tarmac : « 32 années de fracture écrites en 1 an ». Le recueil de poésie français-anglais publié chez maelstrÖm reEvolution va comme un gant à la jeune existence de cet.te artiste « non genré.e, racisé.e, intersectionnel.le, végan.e et tatoué.e ». En page 7, iel s’adresse « Aux êtres qui doutent/Avant de sauter… ». Une exhortation à changer son destin ou à en finir définitivement avec la vie ? Pour mieux comprendre, il faut évoquer une trajectoire qui n’est pas vraiment ce que l’on peut appeler un fleuve tranquille. « Je me livre sans gloire, je n’ai aucun tabou », annonce-t-iel d’emblée. Marie Darah a grandi à Charleroi auprès d’une « mère-bouteille » dont les mains « sentent l’eau de Javel ». La figure maternelle en question est ambivalente à souhait. D’un côté, elle se coupe en quatre, multipliant les petits boulots, pour que sa progéniture fasse par exemple du piano mais, de l’autre, elle ne manque pas de l’effrayer quand elle est sous influence. Un peu comme si elle effaçait d’une main ce qu’elle esquissait de l’autre. Son cas est complexe. D’elle, Marie dit aussi : « Si ma mère n’avait pas été alcoolique et écrasée par le patriarcat, elle aurait été autrice, je lui dois le goût de l’expression écrite. » Quid du père ? Le géniteur est aux abonnés absents, « enfui avec mon ascendance », laissant à Marie Darah « un flou étranger sur le visage ».

’

« Je ne savais même pas que je pouvais écrire, un monde s’est ouvert sous mes pieds». Après un premier ouvrage en guise de révélation, Marie Darah se livre sans seconddanstaboussonopus

Sous Le Noir Tarmacdu « Chaque centimètre carré de ma peau me rappelle des souvenirs douloureux » que quelque chose d’autre existe. Iel n’a pas encore conscience que tout un chacun peut y accéder si un vent favorable se lève. « J’ai découvert le théâtre en regardant des vidéos reprenant des classiques de boulevard, c’était sexiste et raciste à mourir mais cela me sortait du quotidien dans une ville où je ne suis allé voir qu’une seule fois une pièce en vrai. » Côté phare dans la nuit, il y a également la chanteuse Lara Fabian pour laquelle Marie ressent une véritable fascination. « Je lui dois mes sourires et une bonne partie de mes expressions… un mimétisme inconscient s’est mis en place. » Mais la ville noire est également le lieu des plaies béantes, celles qui ne se referment pas. « Abusée, violée », consigne-t-iel pudiquement dans ‘Encore debout’, chant d’ouverture à couper le souffle de Sous le Noir du Tarmac. ‘Une vie de fxmme’, plus loin, convoque de douloureuses précisions « Mon parrain m’a violée en me parlant des James Bond Girls ». Iel a alors 7 ans. Deux ans plus tard, Marie Darah fait une première tentative de suicide. Iel s’y prend « comme une gosse », exactement le genre de détail insoutenable qui déchire le cœur de l’auditeur. À 18 ans, iel remet le sinistre couvert. Le mélange de médicaments aurait pu être fatal cette fois. « J’ai tout oublié, un trou noir de trois jours dans ma vie, je sais juste que l’ambulance s’est arrêtée en chemin vers l’hôpital, ce qui porte à croire que j’ai fait un arrêt cardiaque car c’est la procédure d’immobiliser le véhicule pour lancer la réanimation. » Plus que probablement Marie Darah s’est extirpé.e du néant, preuve de son immense vitalité. VIVRE SANS SE TUER Comment survivre à tout cela ? La pulsion de vivre de Marie lea dirige vers la boisson, échappatoire dont le pouvoir anesthésiant a déjà fait ses preuves une branche plus haut sur l’arbre généalogique. « Boire, c’est pouvoir vivre sans se tuer », répète-t-iel. Marie Darah ne cache rien des bassesses de cette addiction, expliquant le parcours du combattant de la picole, depuis les tuyaux inattendus – « peu de gens le savent mais avant le Crosly Bowling ouvrait le dimanche matin, lumières tamisées, musique à fond et Duvel à 4,50 euros » – à la prostitution pour se faire payer des verres ou un rail de coke. Contre toute attente, Marie bifurque. Iel emprunte une sortie sur cette autoroute toute tracée vers la cirrhose et l’autodestruction. Deux événements contribuent à la faire dévier de l’issue trop certaine. C’est d’abord une amie dont iel est la marraine des enfants qui lea prévient : « Si tu meurs, je ne vais pas dire aux filles que tu n’as pas existé, je parlerai toujours de toi. » Cette perspective bouleverse Marie, le besoin de protéger les plus faibles coulant dans ses veines, et freine son envie de s’effacer Un autre électrochoc arrive un soir dans un bar. « Au moment où la serveuse ramassait les verres avant de fermer, je me suis mise à pleurer car je n’arrivais plus à être saoule… c’était la panique, qu’est-ce que j’allais faire si je n’arrivais plus à être ivre ? Vivre en pleine conscience était impossible. Il me fallait absolument étouffer la lucidité précoce due aux abus sexuels, à la perte de l’innocence. Quand on vit cela, on ne peut plus s’illusionner, “faire comme si” n’est plus une option. »

ENTRE CHIEN ET LOUP Placé.e devant ce gouffre, Marie Darah saute, il y a trois ans et demi, iel décide d’arrêter de boire. Tout est-il plus facile pour autant depuis ? Pas vraiment. L’écrivain.e d’évoquer ce qu’iel nomme « l’heure entre chien et loup ». « Tous les jours vers 18h, entre le jour et le soir, je suis pris.e d’un vertige, cette impression de porter le monde sur mes épaules. Je suis seul.e et je ne me sens pas bien dans mon corps, je souffre de dysmor phisme. Aussi, chaque centimètre carré de ma peau me rappelle des souvenirs douloureux, liés entre autres à l’abus et à la prostitution. Je suis embarrassé.e par mon enveloppe corporelle. Je

Marie DarahInterview

En 2020, sa sobriété est mise à rude épreuve. Le premier livre qu’iel a écrit, Depuis que tu n’as pas tiré, raconte un épisode de sa vie qui a eu des conséquences inattendues. Alors que Marie Darah travaille dur dans un restaurant pour décrocher et s’en sortir, un jeune afrodescendant pointe une arme sur iel pour dérober la recette.

Info: www.kinepolis.beWorld Poetry Slam Championship 27 >29/9, Kinepolis

Proposer un texte ayant un lien évident avec Bruxelles. Hantée par le pistolet qui un soir fut brandi devant son visage, Marie laisse couler les mots sur la Étrangement,page. le texte de 30 pages n’a rien d’une complainte, c’est avant tout un formidable sursaut de conscience, une puissante déconstruction qui lui fait comprendre que la liberté de choix n’est pas la même pour tout le monde. « Pour beaucoup, l’horizon est étroit. Le jeune afrodescendant qui m’a menacé n’avait que la violence pour accéder aux rêves de pouvoir et de possession que nous vend la société. Le mérite existera quand on partira tous du même endroit, avec la même base. Je le vois avec les gamins avec qui je travaille en IPPJ. Ils ont des plumes extraordinaires… que font-ils en prison ? Haletant» et frénétique, le récit convainc les éditeurs qui le publient Depuis que tu n’as pas tiré, le premier ouvrage de Marie Darah. Pour iel, le choc est de taille. « Je ne savais même pas que je pouvais écrire, un monde s’est ouvert sous mes pieds. Ce n’est que par la suite que j’ai appris qu’une Jacqueline Harpman avait pris la plume à 17 ans. » Propulsée dans le réel, la prose de Marie Darah appelle les commentaires. Quelqu’un lui dit « C’est un long slam que tu as écrit là… tu devrais t’y mettre ». D’OÙ TU SORS ? Ni une, ni deux, iel rédige Les Fleurs du Mal et le performe en public. Marie est aussitôt noyé.e sous les claquements de doigts, iel se retrouve au cœur de cette polyphonie de voix salutaire que favorise la parole slamée. Interpellée Lisette Lombé lui demande : « Qui es-tu ? D’où viens-tu ? ». Séduite, l’artiste pluridisciplinaire belgo-congolaise prend Marie sous son aile et l’emmène avec iel à Bozar le temps d’un festival surDel’afrodescendance.filenaiguille,iel fait son chemin, que ce soit en remportant le titre de champion.ne d’Europe de slam, en rencontrant la musicienne Cloé Du Trèfle, en étant retenu.e par Lezarts Urbains, ou en intégrant une compagnie théâtrale, Les Voyageurs Sans Bagage, qui adapte les classiques à la sauce contemporaine – com prendre en redonnant la parole aux minorités invisibilisées. « J’ai beaucoup de casquettes aujourd’hui », confie cet astre qui se prépare à participer au World Poetry Slam Championship. Iel déclamera le magnifique ‘Bravo’, un texte qu’iel avait déjà interprété lors des championnats d’Europe. « Je n’ai pas de message plus fort, plus personnel et plus intersectionnel à adresser au monde. »

ONDER DE HUID VAN MARIE DARAH EN/ Het leven heeft Marie Darah ontelbare keren te grazen gehad, maar de Brusselse dichter staat nog altijd recht. Daarvan getui gen hun tweede boek en hun deelname aan het wereldkampioenschap poetryslam dat dit jaar in Brussel plaatsvindt. De kans om hun krachtige voordracht en hun urgente en strijdbare schrijven te (her)ontdekken. “Elke vierkante centimeter van mijn huid brengt pijnlijke herinneringen naar boven.”

« Ma première réaction a été le désespoir, j’étais effondré.e de me dire que c’était la seule chose qui m’arrivait après un an d’abstinence. Je ne méritais pas ça. Je voulais mourir… mais je me suis laissé.e 500 jours pour faire la paix avec le monde entier. Ma psy m’a conseillé d’écrire. Je me suis également promis.e que si on me tendait la main dans cet intervalle, je ne la lâcherais pas.Ce» n’est pas une main mais plusieurs qui vont se tendre, comme si le temps du pain noir était révolu. C’est d’abord quelqu’un qui lui suggère le concours qu’organise chaque année la maison d’édition maelstrÖm reEvolution. Le principe ?

QUI MARIEESTDARAH ?

UNDER MARIE DARAH’S SKIN EN/ Marie Darah is still standing straight despite having been knocked over and tram pled on by life countless times. The proof is in the publication of their second book and their upcoming participation in the World Poetry Slam Championship in Brussels. This is an opportunity to (re)discover their power ful declamation and their writing, fuelled as it is by both urgency and the need for social justice. “Every square inch of my skin carries painful memories.”

— En 2020, iel sort l’ouvrage Depuis que tu n’as pas tiré. Fin mai 2022, iel publie le recueil de poésie Sous le Noir du Tarmac . Du 27 au 29 septembre, Marie Darah représentera la Belgique au World Poetry Slam Championship rêve d’être Mystique dans X-Men, pouvoir changer de peau, être une mutante métamorphe de couleur bleue. J’éprouve des difficultés à être objectivé.e en permanence. On projette sur moi des fantasmes coloniaux de “pute ensoleillée”. Je vois venir des agressions sexuelles de partout de la société. Ce sont les hommes cis qui en sont le fil rouge, qu’ils soient dans l’abondance matérielle ou dans la pire des misères. »

— Naît à Charleroi en 1989 et grandit auprès de sa mère. Son géniteur, originaire du Ghana, répond aux abonnés absents. Elle se forge sa propre culture entre théâtre de boulevard et Lara Fabian.

— Dès 2007, iel étudie au Conservatoire en art de la parole à Bruxelles et poursuit une descente aux enfers placée sous le signe de l’addiction. Jusqu’à l’électrochoc. Marie Darah décide qu’iel ne veut pas mourir. Sa renaissance passera par l’écriture.

A COMPOSER OF QUIETUDE

22 MUSIC STEM VERSUS SNAREN

EN/ Music perfectly fitting for the first day of autumn: Ólafur Arnalds is a neoclassical composer of quietude like no other. He burst onto the scene in the wake of Frédéric Chopin with his genuine, featherlight piano composition. On his 2020 album Some Kind of Peace, he does however start to embrace more electronic influences, no doubt inspired by his collaboration with British producer Bonobo. Two years in the waiting, we can now finally bask in Arnalds’ musical desolateness. (JC) Ólafur Arnalds. 20 & 21/9, 20.00, Cirque Royal, www.cirque-royal-bruxelles.be

DREAMY PLAY WITH SOUNDS

NL/ De akoestische gitaar mag dan meteen beelden van Andalusische marktpleinen opwekken, toch kent het instrument vooral ook een eeuwenoude klassieke traditie: als begeleidingsinstrument voor renaissancezangers of als impressionistische smaakmaker ... In Bozar plukt de jonge virtuoos Thibaut Garcia de snaren bij de tedere contratenorstem van Philippe Jaroussky, voor een reis door het repertoire met zowel originele gitaarstukken als transcripties van de liedcanon. (JC) Philippe Jaroussky & Thibaut Garcia. 4/9, 19.00, Bozar, www.bozar.be

EN/ With her ethereal ambient folk compositions, singer and multi-instrumentalist Ichiko Aoba has become something of a cult figure in Japan and far beyond. Last autumn, at her previous performance at the Botanique, with only a guitar and her voice, she evoked a sound world that was at times as unreal as it was wonderful. (TP) Ichiko Aoba. 4/9, 19.30, Botanique, www.botanique.be VORSTELIJK SPIRITUEEL NL/ Op deze editie van Forest Sounds in de Abdij van Vorst kijken wij uit naar Ysmé (foto), die met haar mix van pop en hiphop een van de Brusselse Sound Track-laureaten werd. Verder zijn we benieuwd hoe de spirituele trance van Black Flower klinkt in een voormalig nonnenklooster en hoe Lou K, vroeger een soloproject, het doet als kwartet. Het lokale talent wordt aangevuld met klankkleuren uit Griekenland, Colombia en Zuid-Afrika. (TP) Forest Sounds. 3/9, 14.00, Abdij van Vorst, www.forestsounds.be

L’HOMME DERRIÈRE LE CARIBOU FR/ Sorti du bois en 2005, le petit Caribou est devenu un grand nom de la pop moderne. Parti d’un champ expérimental, passé par des mélodies rock et acidulées, le vrai-faux groupe du seul Dan Snaith s’épanouit désormais sur le dancefloor. Annoncé de longue date, souvent reporté, le concert du génie canadien est enfin une réalité. L’occasion de découvrir l’album Suddenly sur scène. Au programme : deux batteries, du R&B, une pincée de pop psychédélique et du groove à tous les étages. (NAL) Caribou. 2/9, 19.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be

Pour fêter l’ouverture de sa saison musicale, Bozar convie le duo Glass Museum pour trois concerts exclusifs en compagnie du vidéaste Yannick Jacquet. Hébergé sur le label gantois Sdban (STUFF., Echt!), le groupe bruxellois vient présenter les morceaux de Reflet, un deuxième album imaginé à l’intersection de théories électroniques et d’un rapport privilégié au jazz. Entre arts visuels et envolées instrumentales, la proposition de Glass Museum libère les esprits par le biais d’une approche futuriste, cinématographique à souhait. (NAL) Glass Museum. 17 & 18/9, Bozar, www.bozar.be BEATS AT THE CROSSROADS EN/

FR/ En 2017, Claire Cottrill, alias Clairo, s’est révélée à la faveur de ‘Pretty Girl’, un tube ultra pop, bricolé dans sa chambre d’ado. Après un premier album au titre prophétique (Immunity), elle s’est produite sur scène aux côtés de Dua Lipa ou Tame Impala, sans oublier de s’engager sur tous les fronts. Entre chansons pro-LGBT et protestation contre la loi interdisant l’accès à l’avortement aux USA, Clairo est revenue cet été avec Sling, un disque folk lumineux, bordé d’orchestrations majestueuses et de petits choeurs, chantés par son amie Lorde. (NAL) Clairo. 23/9, 20.00, La Madeleine, www.la-madeleine.be REFLETS SONORES FR/

Attitude en munitie NL/ In hetzelfde jaar twee keer laureaat worden van De Nieuwe Lichting, de talentenjacht van Studio Brussel, we denken niet dat iemand het Ilayda Cicek (25) ooit heeft voorgedaan. De Limburgse won als frontvrouw van haar eigen trio ILA en als gitariste van de girl band Bluai, die later ook Rock Rally-goud zou opstrijken. Inmiddels is ze uit Bluai gestapt om zich helemaal te kunnen focussen op haar eigen band en dat loont. Zo stelden we zelf vast op M-idzomer in Leuven, een van de vele zomerfestivals waar Cicek mocht aantreden. Ze was nog maar net afgestudeerd of ze kon al meteen aan de bak op Rock Werchter. Iedereen is dan ook stikjaloers op die grove korrel in haar stem die de rauwe textuur levert voor de duistere, ruig ingespeelde gitaarmuziek. Aan bindteksten doet Cicek niet, haar intense muziek heeft die ook niet nodig. Die no-nonsenseaanpak katapulteert ons naar het begin van de jaren 1990, toen alles nog wat ruwer mocht klinken en Polly Jean Harvey en Tanya Donelly solo debuteerden, en geeft haar van meet af aan attitude en munitie. Het begon allemaal tijdens de lange zomervakanties met haar familie in Turkije. Het gitaarspel van haar neef inspireerde de jonge Ilayda om zich in België in te schrijven voor gitaarlessen. Vanaf haar achtste pende ze haar eigen liedjes. De buitenwereld was mee toen ze in 2017 solo de rockwedstrijd Limbomania won. In 2019 vervoegden drummer Cas Kinnaer en bassist/ gitarist Sam Smeets haar, waarna ze in 2021 het mini-album Felt uitbracht. Dat klonk krachtiger, melodieuzer en internationaler dan eerdere probeersels, getuige onder andere de fraaie single ‘Leave me dry’. In de AB speelt ILA een double bill met het Gentse indierockkwartet Bat Eyes, dat deze maand zijn albumdebuut maakt. (TP) ILA. 30/9, 19.00, Ancienne Belgique, www.abconcerts.be MISE AU CLAIR

The Parc des Étangs underneath the motorway in Anderlecht is not exactly where blues legend Robert Johnson sold his soul to the devil, but that has not stopped the Brussels dance temple Fuse from setting up its devilishly rave-worthy base XRDS there. A total of 62 in-house and visiting DJs, from Alfred Anders to Zeta Lys, will be performing across four stages at the crossroads of techno and house beats. (TP) XRDS. 3 & 4/9, Parc des Étangs, www.xrds.be

23 Our September favourites

jardinaussioiseauxontleursecret

IN THE PICTURE

Leila Jeffreys photographie les oiseaux exotiques, bien souvent, dans l’épure de son studio, avec patience et empathie. Sans décor, ses images sans rien pour nous distraire de l’étrange té, de la beauté d’une nature bien réelle et en danger. Coincé dans son appartement parisien pendant le confinement, Christophe Maout n’a jamais autant regardé le ciel. Il a réalisé une série de photos en associant une paire de jumelles et un appareil photo. Les images, qui par leur forme ronde rappellent celles des premiers appareils Kodak, évoquent aussi un univers onirique en dehors du temps vu à travers une lanterne magique.Paolo Pellegrin, photoreporter chez Magnum, a saisi le vol d’une colonie de milans noirs virevoltant à proximité d’un temple niché au cœur d’une forêt primaire au Japon. Une majestueuse chorégraphie découpée dans toute son intensité. Combinant une série de photos digitales de haute précision, Yoshinori Mizutani cherche à créer des images qui se rapprochent de la perception de l’œil humain. Le plumage de ses perruches tokyoïtes perchées sur des fils téléphoniques ou dans des buissons semble vibrer d’une intensité presque irréelle.

24 Les

FR/ Au Hangar, 13 photographes de 10 nationalités différentes ont tourné leurs objectifs vers l’immense volière qui couvre la planète. Que leur regard soit documentaire, poétique, méditatif ou tendre, ils célèbrent avec les oiseaux la beauté et la fragilité du monde qui est le leur et le nôtre.

SOUS LEUR AILE Et si le langage des oiseaux tenait à leur présence dans nos rêves autant que dans le ciel, se demande Graciela Iturbide avec des images teintées d’un implacable tragique et de surréa lisme. Il y a chez les oiseaux quelque chose qui nous échappe, d’autant plus qu’ils ont tellement peu besoin de nous pour exister. Un dessein malicieux que Pentti Sammallahti capte avec ironie. Terri Weifenbach nous dévoile le monde secret de son jardin où règnent les oiseaux. Dans une lumière saturée et des couleurs iridescentes plane le doute entre fantaisie et réalité. Dans les extraordinaires photos noir et blanc de Roger Ballen, les oiseaux s’invitent pour une plongée dans le cabaret de notre inconscient, mis en scène avec tendresse et cruauté. Dans ce monde étrange, leur doux plumage est comme un duvet qui nous protège de la folie. Des oiseaux 9/9 > 17/12, Hangar, www.hangar.art

Texte Gilles Bechet Le ciel leur appartient. Ils étaient là avant nous et le seront sans doute après. De toutes les formes et de toutes les couleurs, les oiseaux montrent leurs plumes dans une collection de livres lancée par l’éditeur français Atelier Xavier Barral. Ils posent aujourd’hui leurs ailes sur les cimaises du Hangar. Ils nous offrent 13 visions singulières d’un monde à la fois proche et inaccessible. Des oiseaux comme signes du paysage, comme métaphore de la liberté et comme respiration de la nature.

PLOSSUBERNARD© GALLERYIMACOURTESYMIZUTANIYOSHINORI©©PAOLOPELLEGRIN/MAGNUMPHOTOS

Créatures intensément photogéniques, les oiseaux sont les muses de nombreux photographes.

Le Hangar leur offre ses murs le temps d’une exposition collective.

ZO/DIM 18/09/2022 14:00 > 18:00 SEIZOENSOPENER BRONKS ALL LNP ZO/DIM 25/09/2022 15:00 MISE EN PLACE CIE BARBARIE, THEATERSTAP, HETPALEIS, BRONKS & KOPERGIETERY 6+ WO/MERZO/DIMZA/SAM 19/10/202216/10/202215/10/2022 15:0019:0014:30 TAVERN MICHELLE PREMIÈRE BRONKS/BALLET DOMMAGE 8+ ZO/DIMZA/SAM 23/10/202222/10/2022 17:0020:30 MOLD CO PRESENTATIE KAAITHEATER SARA MANENTE XL LNP ZO/DIMZA/SAM 13/11/202212/11/2022 15:0019:00 NIETES PREMIÈRE BRONKS & THEATER ARTEMIS/KIM KARSSEN, HENDRIK KEGELS 4+ VR/VEN 18/11/2022 20:00 FREEDOM CLUB ARSENAAL EN HET KWARTIER/MARIËN & VON WINCKELMANN XL WO/MER 30/11/2022 14:30 VLECHTLAND KOPERGIETERY 5+ LNP ZA/SAM 3/12/2022 11:00 FEL TUNING PEOPLE/KAROLIEN VERLINDEN 3+ LNP ZO/DIM 4/12/2022 15:00 TOUT RIEN MODO GROSSO 7+ LNP WO/MER 28/12/2022 15:00 ROUNDABOUT #1: TSUBASA HORI ZONZO COMPAGNIE & CHAMPDACTION 6+ LNP DO/JEU 29/12/2022 15:00 DE ONZICHTBARE MAN CO PRESENTATIE KAAITHEATER THEATER ARTEMIS 4+ ZA/SAMVR/VEN 14/01/202313/01/2023 20:0020:00 FEED ME PLEASE PREMIÈRE BRONKS & THEATER ANTIGONE XL WO/MER 25/01/2023 14:30 STELLAR BOEM ANASTASSYA SAVITSKY 6+ LNP ZO/DIM 29/01/2023 15:00 NIET VALLEN TOUT PETIT 4+ LNP ZO/DIMZA/SAM 5/02/20234/02/2023 15:0019:00 DIT IS NIET DE TITEL PREMIÈRE BRONKS/COMPAGNIE BARBARIE 7+ ZO/DIM 12/02/2023 11:00 & 15:00 TIMTIM SIMONE DE JONG 2+ LNP VR/VEN 17/02/2023 20:00 COVER UP BRONKS XL ZO/DIMZA/SAM 5/03/20234/03/2023 15:0019:00 WHAT REMAINS PREMIÈRE ULTIMA VEZ & BRONKS 8+ LNP ZO/DIM 12/03/2023 15:00 EXIT CIRCUMSTANCES/ PIET VAN DYCKE 6+ LNP VR/VEN 17/03/2023 20:00 THE MEMEING OF LIFE DINSDAG.ORG XL ZO/DIM 26/03/2023 15:00 BAZAR LAIKA 9+ WO/MER 29/03/2023 14:30 RUZIE THEATER ARTEMIS 6+ WO/MER 26/04/2023 14:30 KØT DE LEEDBEWAKERS 9+ LNP ZA/SAM 29/04/2023 20:00 LIFE IS A REHEARSAL FRANKIE XL ENGLISH WO/MER 3/05/2023 14:30 A 2 METRES ADM VZW 5+ ZA/SAM 6/05/2023 15:00 MA TACHE COMPAGNIE O QUEL DOMMAGE 4+ LNP DO/JEU > ZO/DIM 25/05/2023 > 28/05/2023 CIRCUSDAGEN CIRCUS ZONDER HANDEN ALL LNP V.U. VEERLE KERCKHOVEN, VARKENSMARKT 15-17, 1000 BRUSSEL 2022 - 2023 TICKETS: BRONKS.BE

EIGERLILLIE©

TOM PEETERS

Working Men’s Club

Sydney Minsky-Sargeant’s name has the allure of an old marshal with a battle named after him but in fact, he was only eighteen when he wrote Working Men’s Club’s debut album. Although as a listener you sporadically witness a musical battlefield, the potential of the front man – his friends just call him Syd – did not only appeal to our curiosity. The British music press certainly did not spare its praise. It described the uncompro mising way in which the four youngsters from West Yorkshire on their first self-titled album turned indie rock and dance into a sometimes semi-industrial but at the same time very melodic sound. The quartet has not strayed from that path on their recently released second album Fear Fear. “I didn’t want to be the next post-punk band in line,” Minsky-Sergeant said right from the start, as determined as he was stubborn. “My pro ject was supposed to be mostly weird , and I didn’t give a damn if people liked it or not.” The proverbial kick in the backside came when their label Heavenly Recordings put the band in touch with producer Ross Orton, who had previously handled MIA and Arctic Monkeys.

Info: 11/9, 19.30, Botanique, www.botanique.beEye-catcher

“He kicked the shit into us,” the frontman raved about the impact of the melomaniac from Sheffield on the sound of the group with its origins at BIMM Music School in Manchester in 2018. It was no longer just about Joy Division-like post-punk. The synthesizers and drum machines of new band members Mairead O’Connor and Rob Graham made the band make a big turn towards the dance floor. If The Human League, New Order and The Fall were to debut together now, they might also end up somewhere near WMC.

“We didn’t want to be the post-punknextbandinline”

“It’s actually crazy that the whole music industry sits in London, because the best music is invariably made in the north of England,” NME boasted. “But maybe that’s just because they can lick each other’s arse there.” It is not the first time that small-town claustrophobia and hypocrisy has been sung about but Minsky-Sargeant is as proud of his Todmorden roots as he is happy to escape it. “I hate the grey winters. But living in a small town has also helped me and the people around me. You can feel very isolated just in your own body.” The desolate synth sounds and anguished tenor of Fear Fear were enhanced by the lockdown during which they were created and match the guttural delivery of Minsky-Sargeant, who, despite his bleak visions of the future, manages to cheer up a growing fan base.

THEATRE & DANCE 28

FUNNY CARR EN/ After a year’s delay, British comedian Jimmy Carr is now coming to Brussels. His stand-up comedy special His Dark Material being available on Netflix has meant that Carr can tour internationally. Behind his friendly face lurks sardonic and anything but puritanical humour. Making dry jokes about terrible things, that is his trademark. (MB) Jimmy Carr: Terribly Funny. 10/9, Cirque Royal, www.cirque-royal-bruxelles.be

C’EST LA RUE QUI DANSE FR/ Pour ouvrir la saison, le Théâtre National propose un parcours dansé sur le piétonnier, de la Place Fontainas à la Place de Brouckère. Danseur.euse.s finalistes des battles de Détours, le festival bruxellois de danses urbaines & street art, emmèneront la foule dans leur farandole chorégraphiée. Venus de Bruxelles, de Wallonie, de Casablanca ou de Goma, ils nous invitent à partager un dimanche après-midi boosté à la danse urbaine pour faire de la ville, une scène éphémère ouverte à tous. (GB) Urban Dance Caravan. 18/9, 15.00, www.theatrenational.be KAAI LICHT ANKER NL/ Het Kaaitheater wijkt dit seizoen wegens verbouwingen uit naar andere theaterzalen binnen en buiten Brussel. De eerste voorstelling is te zien in Atelier 210 en betekent voor de Frans-Brusselse kunstenaar, filmactrice en -regisseuse Yasmine Yahiatene tegelijk haar eerste theatervoorstelling. In de solo La fracture onderneemt ze een zoektocht naar haar Algerijnse en Kabylische roots, en naar het alcoholisme van haar vader. (MB) Yasmine Yahiatene: La fracture. 13 > 23/9, Atelier 210, www.kaaitheater.be The void and the limitless EN/ It is as if the hall is exposed to the pressure of the elements, with images of a mountain and a wire stretched between two walls, along which a man moves, dancing above the void, sharing in a voice-over the sensations his body experiences as it is pushed to the extreme. Suddenly, we switch abruptly from that image to the stage as a multitude of acrobats take over the climbing wall which, like the stage, becomes a site of freedom, a place where everything is possible. For this show, which is both ground-based and aerial, the choreographer Rachid Ouramdane has brought together acrobats with artistic and sporting backgrounds. Acrobats from the circus mix with a slackliner and a climber who flirts with taking flight on her quest for “Whatbalance.Iwanted to show was not just the bodies of skilled performers as expected, but also people who explore their limits and their vulnerabilities with great finesse. Vulnerabilities are not necessarily weaknesses, they can also become our points of reference,” explains the choreographer. “The extreme, for me, is not just about the direct risk, like that of falling. It lies in far more intimate interactions: in extreme trust, extreme sensitivity or extreme openness to my partners,” adds the acrobat Airelle Caen. With meditative power, Corps extrêmes celebrates pushing oneself to the extreme and playing with the limits of gravity. From these bodies, which hold, cradle, embrace, and anticipate one another, emerges a celebration of patience and kindness. Developed and rehearsed in the open air in the Maurienne valley, this show is an invitation to free yourself from limits and explore landscapes both outer and inner. (GB) Rachid Ouramdane: Corps extrêmes. 28 > 30/9, Les Halles, www.halles.be

AT SUNSET

QUAND TOUT DISPARAÎTRA FR/ La nouvelle création de la danseuse et chorégraphe Michèle Noiret, plus particulièrement destinée aux ados, résonne avec la crise écologique. À la manière d’un film d’anticipation, avec le langage de danse-cinéma qui lui est propre, elle nous plonge dans un monde où la plupart des insectes que nous connaissons ont disparu. Partagée entre émerveillement, fascination et tristesse, elle nous renvoie ses questionnements et ses doutes devant l’évolution de notre planète et d’une société à inventer. (GB) Michèle Noiret : L’oeil, l’oreille et le lieu. 28/9, La Raffinerie, www.charleroi-danse.be KERMIS BIJ BRONKS

LES MOTS BRÛLENT

EN/ It is over ten years ago that Rosas won acclaim with En Atendant, performed at sunset at the Avignon Festival. This group piece is now in the Rosas Performance Space, which creates a similar sensation with its large windows. The pivotal piece of De Keersmaeker’s oeuvre draws its inspiration from the fourteenth-century polyphonic musical form “ars subtilior”, which would be composed in times of social uncertainty after the plague epidemics. Topical, if you like. (MB) Rosas: En Atendant. 15/9 > 1/10, Rosas Performance Space, www.kaaitheater.be

FR/ Caillasses est un recueil de mots concassés qui provoquent des étincelles, de la poésie de combat comme un cri de ralliement des diversités bâillonnées. Un feu de colère et de joie qui laisse en nous ses traces et ses échos. Joëlle Sambi en donne la version scénique qui fait converger le spoken word, la danse et la musique live. Avec les angles morts se lève comme une métaphore de ces parcours et de ces événements de vie qui ne peuvent être représentés ni par un lieu unique ni par un récit unique. (GB) Joëlle Sambi: Angles morts. 29/9 > 8/10, La Balsamine, www.balsamine.be

NL/ Traditioneel opent Bronks het nieuwe cultuurseizoen op Autoloze Zondag. Dit jaar slaat het Brusselse theater voor jong publiek de handen in elkaar met nieuwe vaste partners Compagnie Barbarie en Ballet Dommage voor een grote Dating Ker mis op de Varkensmarkt. Een kermis waar je kan flikflooien in het hooi, ruziën bij het schietkraam, rondjes draaien op de loungefuif of spierballen kweken in De Spierderij. Grijp die flosj! (MB) Seizoensopener Bronks. 18/9, 14.00, Varkens markt, www.bronks.be

29 Our September favourites

THANS KOMT HANS NL/ Nostradamus, Koningin Beatrix, Aarslikker Danny: allemaal danken ze hun faam aan de Nederlandse cabaretier Hans Teeuwen. Die moest door corona het Belgische luik van zijn tour zo vaak uitstellen dat hij straks voorbijgestreefd dreigt te zijn. Grapje! De grofgebekte absurdist blijft geestiger en ontregelender dan 99,9 procent van de mensheid. (MB) Hans Teeuwen: Nou lekker dan. 16 & 17/9, 20.00, Koninklijk www.cirque-royal-bruxelles.beCircus,

CINEMA 30 EXPO ‘Ik zeggenkunnenwildatikéchthebgeleefd’HetschoneongeduldvanrijzendefilmsterJoelyMbundu CINEMA

Tekst

Het antwoord op de vraag hoe je op de rode loper van het belangrijkste filmfestival ter wereld terechtkwam, is snel gevonden: je speelt de hoofdrol in een film van de broers Dardenne. Maar hoe kwam je in hun film terecht?

“Ik heb Tori et Lokita in Cannes gezien, samen met tweeduizend chic geklede mensen, én mijn moeder en tweelingbroer. Mijn emoties stonden op honderd” M aak plaats, Zwangere Guy en Pier re Kompany, Ganshoren heeft er een ster bij: Joely Mbundu. Zoals velen beleeft de achttienjarige vandaag de bijzondere zomer tussen het einde van de middelbare school en het begin van een nieuw hoofdstuk in het Grote Boek van het Leven. Zoals haast niemand beleefde ze voor die zomer een avontuur met mogelijk grote gevolgen voor dat nog te schrijven levensverhaal. Als hoofdrolspeelster in een film van tweevoudige Gouden Palm-winnaars Luc en Jean-Pierre Dardenne paradeerde Mbundu in navolging van Marion Cotillard, Adèle Haenel, Cécile de France en Émilie Dequenne op de rode loper van het Festival van Cannes. Met haar naturelle, sobere spel had ze een ruim aandeel in de réussite van Tori et Lokita. De jury was zo onder de indruk van het vlammende sociaal drama dat ze besloot te negeren dat de Darden nes met prachtfilms als Rosetta, L’enfant of Le gamin au vélo al zo vaak in de prijzen zijn gevallen en riep een speciale prijs, de ‘Prix du 75e anniversaire’, in het leven om Tori et Lokita toch maar te kunnen bekronen. Mbundu speelt een in het Luikse aangespoel de adolescente die onder immense druk staat. Met haar asielaanvraag gaat het de verkeerde kant op. Lokita heeft nog schulden bij mensens mokkelaars. De familie in Noord-Kameroen verwacht financiële ondersteuning en ze werkt zich te pletter voor een restaurantuitbater zonder scrupules. Steun en soelaas krijgt ze enkel van Tori, een twaalfjarige, aan zijn lot overgelaten vluchteling uit Benin. Ze beschouwen elkaar als broer en zus en trachten zich met bewonderens waardig veel talenten en dynamiek uit de ellende te zingen en te ploeteren. Helaas wordt dat niet gehonoreerd maar geëxploiteerd en dat is wraakroepend. “Echt, hè! Ik heb de film op de wereldpremière in Cannes gezien, samen met tweeduizend chic geklede mensen, op een enorm groot scherm. Met mijn moeder en tweelingbroer erbij. Mijn emoties stonden al op honderd,” wervelt Joely Mbundu. “Ik had helemaal geen zin om mezelf op zo’n groot scherm te zien. Ik dacht het verhaal me niet zou kunnen raken, omdat ik geen abstractie zou kunnen maken van het feit dat ik Lokita speel. Maar ik ging wél helemaal in het verhaal op en was in shock. Ik weet zelfs niet of ik kan uiten wat ik voelde. Ik was niet alleen boos en gefrustreerd, omdat die minderjarigen zo slecht behandeld worden. Door te beseffen hoe triest dat wel is, had ik ook zin om te huilen.”

Niels Ruëll Foto’s Ivan Put Joely MbunduInterview

JOELY MBUNDU: Drie jaar geleden wandelde ik met vrienden door de stad toen een meisje op ons af liep en een vriend aansprak. “Ik ken je van de Chiro, ik zit nu op de filmschool en heb je hulp nodig: wil je voor mij acteren?” Acteren was zijn ding niet. Maar ik was wél meteen enthousiast. Ik sprong naar voor en zei: “Ik weet niet waar ik wanneer moet zijn en wat ik moet doen, maar ik help je.” Intussen zijn Femi Kidjo en ik vriendin nen. Zij was de eerste en lang de enige aan wie ik verklapte dat ik actrice wilde worden. Ik wist al langer dat ik iets met performance wou doen. Ik hou van zingen. Ik heb gedanst en wat toneelge speeld. Ik wilde model zijn. Ik organiseerde onewomanshows in mijn moeders salon. Maar na Femi’s kortfilm wist ik dat ik wilde acteren. Goed, maar daarmee sta je nog altijd niet op de set van tweevoudige Gouden Palm-winnaars. MBUNDU: Ik heb drie jaar lang alle castingbureaus en agentschappen in België en Frankrijk aangeschreven. Ofwel was het antwoord negatief, ofwel kreeg ik zelfs geen antwoord. Maar ik geef niet snel op. Ik kan tien keer mailen als een persoon niet antwoordt. Ik heb ook geleerd om me een ‘nee’ niet aan te trekken. Die ‘nee’ bepaalt niet wat ik kan. Die ‘nee’ is een stap verder op de weg naar een ‘ja’. Femi wees me op de casting voor Tori et Lokita. Ik wist toen nog niet wie de Dardennes waren. Mijn moeder wel, maar zij wist dan weer niet dat ik wilde acteren. Ik heb haar dat pas verteld op de dag van de casting. Noodgedwon gen, want die was in Luik. Stresserend was dat castingproces niet. De mindset was: ‘Als ik de rol krijg, des te beter. Als ik ernaast grijp, heb ik tenminste geprobeerd en ervaren hoe zo’n casting loopt.’ En ik ben uitgekozen. Nadat we in Luik alles hadden besproken, kreeg ik het scenario mee naar huis. In twee rukken heb ik het uitgelezen, als een boek. Ik was er ongelofe lijk door gechoqueerd. De emoties kwamen heel makkelijk. Wat zal je bijblijven van de ervaring? Wat vertel je binnen zestig jaar aan je kleinkinderen? MBUNDU: Het familiegevoel tijdens de opnames! Het maakte me zo blij om samen te zijn met Pablo Schils, Charlotte De Bruyne, Tijmen Govaerts, Alban Ukaj, Marc Zinga en Nadège Ouedraogo of met de mensen achter de camera. Iedereen was zo sterk in wat hij deed. We vormden samen een cirkel en probeerden de best mogelijke film te maken. Af en toe was het heftig. Soms hebben we doorgewerkt tot drie uur ’s ochtends. Maar ik was élke seconde blij. Ik kon moe zijn, maar zelfs dan was ik over-excited om wat ik deed. Het was net een droom. Dezelfde scène almaar opnieuw spelen? Ik vind dat niet vermoeiend. Ik vind het keileuk om het nog eens en nog eens te mogen spelen en een ander standpunt of een andere emotie uit te proberen. NL/ Brussel hoeft zich geen zorgen te maken over energietekorten in de winter. Joely Mbundu aftappen en alles is opgelost. Maak kennis met de piepjonge actrice die het Festival van Cannes verstomde met haar hoofdrol in de film Tori et Lokita van de broers Dardenne. “Ik wil kunnen zeggen dat ik écht heb geleefd.”

33 Tori et Lokita Release: 7/9

In Tori et Lokita spreek je Frans. Ik schrok toen bleek dat je ook Nederlandstalig bent. MBUNDU: Ik ben geboren in Parijs, maar verhuisde naar Brussel toen ik drie was. Mijn mama wilde dat ik een andere taal leerde. Met

Interview Joely Mbundu

mijnIkDardenne?“DeMbundu:Joelybroersknuffelze!Ikziezealsnonkelsofvaders.”

“Ik heb geen zin om weer op school terecht te komen en mijn oude leven op te nemen. Ik wil méér, meteen in het leven springen” De broers Dardenne staan heel hoog aangeschreven in de filmwereld. Ze zijn voor veel regisseurs een referentie. Hoe zou je jouw relatie met hen beschrijven? MBUNDU: In het begin kende ik hun ampleur en impact nog niet. “Maar Joely, weet je wel wie dat zijn?” vroeg mijn moeder. Nee, dus. Ik bleek al twee films van hen te hebben gezien, maar ik wist niet dat zij die hadden gemaakt. Le Silence de Lorna en Le jeune Ahmed. Ik heb Idir Ben Addi (de jonge hoofdrolspeler uit Le jeune Ahmed, red.) trouwens onlangs hier op straat ontmoet. Heel toevallig. We hebben niet kunnen praten, want hij zoefde me op een step voorbij en hoorde niet dat ik “Stop!” riep. Ik heb hem uiteindelijk via Instagram gevonden. Maar de broers! Ik knuffel ze. Ik zie ze als mijn nonkels of vaders. Ze waren niet streng of gemeen, maar ze willen wel iets bereiken. Ik wilde dat ook bereiken. Ik nam dus geen enkel advies, geen enkele kritiek slecht op. Het was allemaal constructief. Ik leerde elk moment bij. Ze waren er voor me. Ik kon al mijn vragen stellen. Tussen de scènes door vertelden Luc of Jean-Pierre soms een verhaal of een anekdote over hun vorige films. Daar bewaar ik goede herinneringen aan. Het was fantastisch om met hen te werken. Pablo Schils, je tegenspeler Tori, is nog een stuk jonger dan jij. Heb je je over hem ontfermd? MBUNDU: Het was een avontuur om met hem samen te werken. Pablo en ik beschouwen elkaar als broer en zus. Mijn broer is meer zijn broer dan de mijne geworden. (Lacht) Soms moest ik hem overtuigen om te spelen, maar als hij speelde, was hij fantastisch. Ik weet niet of hij beseft hoeveel talent en energie hij heeft. Echt choquerend veel. Het verhaal van elke migrant is anders. Was je al vertrouwd met de problematiek en de complexe wetgeving of was die volledig nieuw? MBUNDU: Voor mij, mijn familie en veel Afrikaanse families is die werkelijkheid niet nieuw. Ik ken verhalen van migranten uit Afrika die naar Europa komen. Ik ken mensen die hier zoals Lokita geld moeten verdienen om hun familie in Afrika te onderhouden. Mijn moeder verkeerde niet zelf in dat geval, maar ze kent wel veel jongeren die hiernaartoe zijn gestuurd. Mijn familie komt oorspronkelijk uit Congo, Lubumbashi en Kinshasa. Mijn moeder heeft veel mensen geholpen die naar België kwamen voor een beter leven op econo misch of sociaal vlak, of voor de scholen. Ik weet niet hoe ze dat deed en of dat altijd legaal was. Ik wil het ook niet weten. (Lacht)

Het verhaal van Lokita en Tori is wel een stuk harder en cruer dan gebruikelijk. Maar ik weet dat er jongeren zijn die het op dit moment erg moeilijk hebben, omdat ze uit Afrika komen en de verantwoordelijkheid dragen om hier werk te vinden en zo achtergebleven familieleden te kunnen ondersteunen, hoewel ze daar eigenlijk nog te jong voor zijn. Ik weet niet wat ze soms allemaal doen om dat toch te kunnen. Van drugs dealen wil ik niet weten. Daar ligt voor mij een grens. Door de film heb ik wel dieper nagedacht. We moeten die minderjarigen helpen. Zeker als ze er alleen voor staan. Associeer jij je met Ganshoren? MBUNDU: Ik zie Ganshoren als mijn uitvalsbasis. De plek waar ik altijd naar kan terugkeren. Maar of Ganshoren een thuis is, weet ik niet. Ik zie een thuis meer als een gevoel of een samenzijn met personen die me dat thuisgevoel bezorgen.

EN/ Tori et Lokita by the brothers Luc and Jean-Pierre Dardenne had the jury of the Cannes Festival so impressed that they decided to create a special award just for that film. The success of the gripping drama was in no small part down to the natural act ing of leading lady Joely Mbundu, and that while the Brussels actress has only really just finished school. “I have no desire to go back to my old life. I want more, right now, at full speed.”

— Wordt uit honderden kandidates gekozen en wordt zo, net van de schoolbanken, de opvolgster van Émilie Dequenne, Marion Cotillard, Cécile de France en Adèle Haenel op de rode loper van het Festival van Cannes, waar Tori et Lokita de Prix du 75e anniversaire wegkaapt haar sprak ik Frans en met mijn toenmalige stiefvader Nederlands. Er is een fase geweest dat ik me afvroeg waarom ik Nederlands sprak en waarom ik op een Nederlandstalige school in Brussel zat in plaats van een Franstalige. Nu ben ik heel fier op mijn tweetaligheid. Veel familiele den vinden Nederlands raar. Maar ik vind het een keicoole taal. Het is een skill. En het is leuk om om het even waar of wanneer een zin te kunnen droppen die een ander niet verstaat. (Lacht) Ging je graag naar school? MBUNDU: In het begin was ik een heel verlegen meisje. Tegelijk introvert en extravert. Introvert omdat ik niet zo sociaal was. Alles ging via mijn tweelingbroer. Zijn vrienden werden automatisch mijn vrienden. Mijn moeder zei: “Maar Joely, maak toch eens vrienden.” Ik was een kind dat haar moeder elke eerste september vroeg om op de speelplaats te blijven staan. Of ik vroeg mijn broer om zeker op de eerste schooldag met mij te spelen, zodat de kinderen niet dachten dat ik alleen was. Ik wist niet hoe ik op mensen af moest stappen. Ik trok een muur rond me op om me te beschermen tegen de buitenwereld en tegen wat de mensen zouden kunnen denken. Maar geleidelijk aan, kon het het me steeds minder schelen wat de mensen van me denken. De echte Joely die op haar kamer uit het niets zingt en danst, kreeg ook buiten haar kamer een kans. Nu ben ik veel opener en toon ik wie ik ben. Dit is de echte Joely. Gek, want je komt heerlijk positief en open over. MBUNDU: Ik ben vanzelf optimistisch en blij. Sommige mensen begrijpen dat niet. Maar er valt niets te begrijpen. Ik ben zo, ik glimlach altijd. Ook wanneer mensen normaal of chill zijn, ben ik soms hyper-excited. Komaan, positieve vibes! Het kan me niet meer schelen als mensen zich daaraan ergeren. Aanvaard me zoals ik ben. De oude Joely was zo niet. Die zou zich stil in haar hoekje hebben teruggetrokken. Er is een tijdje geleden een déclic geweest: ik wil mezelf zijn en leven aan honderd per uur. Als ik over tien jaar terugblik op de tiener Joely, wil ik kunnen zeggen dat ik écht heb geleefd. Ik wil niet saai zijn. Je staat door de film in de schijnwerpers. Vergeten de mensen nu om je te feliciteren met het afronden van je middelbaar?

Tori et Lokita Release: 7/9

MBUNDU: Oh my God, dat is zo waar! Minstens duizend keer. Het is niet dat ik de vraag stom vind. Ik heb er alleen nog geen antwoord op en dat is frustrerend. Mijn moeder zit achter mijn veren: “Wat ga je doen? Wil je op kot? Je moet kiezen. Wacht niet tot het laatste moment.” Ik heb echt geen zin om weer op de schoolbanken te gaan zitten. Ik weet nog niet wat ik wil doen, wat bij me past en of ik me zal terugvinden in mijn keuze voor bijvoorbeeld een filmschool. Ik heb vooral zin om meteen in het leven te springen. Onmiddellijk gaan werken en veel reizen. Het is een risico om het in de filmindustrie te proberen, maar door Tori et Lokita weet ik wel zeker dat dat is wat ik wil. Eerst als actrice, en later – je weet maar nooit – als regisseur. Je bent op het hoogste niveau begonnen als actrice en beschikt nu over een schitterend visitekaartje. Maar zo’n buitenkans als Tori et Lokita dient zich niet elk jaar aan. Wat nu? MBUNDU: In het begin besefte ik zelfs niet wat ik eigenlijk had gepresteerd. Ik heb pas na het Festival van Cannes een klein beetje druk ervaren. Die kwam vooral voort uit de vraag: wat is de volgende stap? Ik denk dat ik daar te veel en te ver over nadenk. Maar ik wil méér. Meer beleven, meer mensen ontmoeten, meer samen dingen maken. Daar wil ik mijn leven van maken. De druk komt voort uit de gedachte dat het niet zal lukken, dat ik straks weer op school terechtkom en mijn oude leven moet opnemen. Dan zou ik mezelf een teleurstelling vinden. Ik wil graag snel andere acteurs en regisseurs ontmoeten en werken aan een volgende film. Een komedie? Een Franse film? Er zijn verschillende mogelijkheden. Daarom wilde ik een heel stappenplan uitwerken. Maar dan begon ik te relativeren. Geniet eens van het moment, Joely. Beleef eerst dit. De film is nog niet eens uit. Calm down! Het gaat lukken. Haal diep adem en geloof erin. Je hebt je roeping gevonden? MBUNDU: Jááá!

FR/ Le Festival de Cannes fut conquis par Tori et Lokita des frères Dardenne au point d’imaginer un prix spécial pour couronner le film. Ce drame poignant doit en grande par tie son succès au jeu naturel du rôle princi pal Joely Mbundu. Et cela alors que la Bruxelloise vient à peine de quitter les bancs de l’école. « Je ne veux pas retourner à ma vie d’avant. Je veux plus, tout de suite, à cent à l’heure ».

JOELY MBUNDU, BETWEEN SCHOOL AND RED CARPET

JOELY MBUNDU, ENTRE ÉCOLE ET TAPIS ROUGE

— Geboren in Parijs in 2004, verhuist op haar derde naar Brussel, groeit perfect tweetalig op in Ganshoren.

MBUNDU: Nee, ik krijg ook veel felicitaties voor mijn diploma. Maar het is een beetje complex om ze te aanvaarden. Ik ben echt vaak van school veranderd en eindigde op een sportschool. Maar vorig jaar heb ik mijn kruisbanden gescheurd. Ik ben na de filmopnames geopereerd. Het einde van negen maanden revalidatie is nu in zicht. Twee maanden heb ik niet kunnen stappen. Ik heb veel lessen gemist en vervolgens kon ik met mijn krukken niet sporten. Ik krijg mijn diploma een beetje later. Ik wou me niet laten affecteren door de eindexamens. Ik heb geen zin om negatief te denken. Ik klap dicht als ik stress. Dan zijn jullie me kwijt. (Lacht) Gelukkig had ik geen stress. Het was mijn laatste jaar, de laatste momenten met de medeleerlingen. Ik vond: laat ons ervoor gaan en fun hebben. Samen studeren, maar op een leuke manier. Dat is gelukt en mijn rapport was goed. Je hebt de vraag wat je volgend jaar wilt doen de voorbije maanden ongetwijfeld al duizendmaal gehoord, maar goed, ik stel ze toch ook.

WIE JOELYISMBUNDU?

Danst, speelt toneel, zingt, organiseert onewomanshows in haar moeders salon — Belandt en stoemelings in een kortfilm van Femi Kidjo, die haar aanraadt om deel te nemen aan de casting voor Tori et Lokita van de tweevoudige Gouden Palm-winnaars Luc en Jean-Pierre Dardenne

JEFF ON THE WALL EN/ For decades

Cary Loren. 8/9 > 23/10, Sterput, sterput.org

Charlotte Abramow : Volle Petrol. 9/9 > 17/12, Hangar, www.hangar.art

PAMUK’S PLAGUE EN/ The Turkish writer Orhan Pamuk is back at Bozar after a decade. The erudite author of The Black Book, My Name is Red, Snow and The Museum of Innocence was awarded the Nobel Prize for Literature in 2006 and recently published the novel Nights of Plague. The story is about a plague epidemic on an island in the Ottoman empire in 1901. In the country of the devalued lira and the politicised judiciary, the book immediately brought Orhan Pamuk a lawsuit, but the writer is used to that by now. (MB) Meet the Writer: Orhan Pamuk. 13/9, Bozar, www.bozar.be HET BEELD BINNENSTEBUITEN NL/ Brusselaar Didier Vermeiren geldt als een van de belangrijkste Europese beeldhouwers. Na een halve eeuw in het vak, en de belangrijkste musea ter wereld, is het tijd voor een thuismatch. In Double exposition presenteert de artiest die de sculptuur binnenstebuiten keerde, de sokkel op een sokkel zette en van de mal het beeld maakte, recent en (veel) ouder werk. (MB) Didier Vermeiren: Double exposition. 9/9 > 8/1, Wiels, www.wiels.org

Jeff Wall has been exploring the vast photographic world of documentary, quasi documentary, staged, constructed or even “cinematographic” images. Greta Meert was one of the first European galleries to show the Canadian’s work and is now presenting his first in-house solo exhibition since 1991 with work from the 1980s to the present. An unusually varied world view based on intriguing events and non-events. (MB)

36 ART & LITERATURE

Jeff Wall. 8/9 > 29/10, Galerie Greta Meert, galeriegretameert.com

HERO OF THE UNDERGROUND EN/ Sterput, the darkest corner of the Brussels art scene, will open the new season with a cult hero: artist, musician and author Cary Loren, who, along with Mike Kelley, Jim Shaw and Niagara, founded Seventies punk/ noise band Destroy All Monsters. Today, he divides his time between the underground of art zines and other obsessions and prestigious venues like Centre Pompidou and MoMA. (KS)

POLITIQUEMENT INTIME FR/ Coloré, surréaliste, poétique et intimiste, Charlotte Abramow a développé un univers immédiatement reconnaissable. Soigneusement élaborées et cadrées, ses images puisent dans les codes de la mode et de la pub au service d’un regard féministe sur la société et sur le corps des femmes. Militante de l’émotion, elle se fie à son instinct pour créer des métaphores visuelles à partir d’objets du quotidien. Première monographie de l’artiste, l’exposition présente 10 ans de travaux et quelques images déjà iconiques. (GB)

DIX-NEUF FEMMES FR/ Pour célébrer les dix ans de sa fondation, Astrid Ullens de Schooten Whettnall a confié à la commissaire Béatrice Andrieux le soin de puiser dans sa vaste collection les travaux de dix-neuf femmes photographes de différentes origines et générations. Toutes les artistes choisies ont en commun un engagement au sein de leur communauté avec une volonté de dénoncer, de rompre les codes et de faire bouger les lignes sur la question de la justice sociale, de la féminité, de l’environnement. Ce ne sont pas juste des images mais des fenêtres sur un monde en devenir. (GB) Regards de femmes. 24/9 > 18/12, Fondation A Stichting, www.fondationastichting.com

Cette vision est incroyablement révélatrice des difficultés de penser une planification urbaine à Kinshasa après les premiers plans imposés par la D’autresBelgique.artistes – Gosette Lubondo, Azgard Itambo, Mega Mingiedi, Prisca Tankwey… –abordent cette urbanité avec pour même toile de fond une phrase signée par l’économiste sénégalais Felwine Sarr dans son ouvrage Afrotopia : « Le mode singulier d’être au monde, qui définit nos identités, doit se refléter dans l’apparence de nos villes ». (MV)

Demain à Kinshasa FR/ À Kanal, une exposition entend pousser plus loin la réflexion autour du destin chahuté de la République Démocratique du Congo. Plus de 60 ans après l’indépendance du pays, Kinshasa–(N)Tonga–Entre futur et poussière se révèle comme une nécessité identitaire profonde. Pour cette raison, on ne peut que se réjouir du fait qu’après avoir été montrée à Kinshasa, l’exposition s’installe désormais à Bruxelles en tant que nouveau chapitre du projet passerelle Living Traces. Au centre du propos, la ville de Kinshasa, une mégalopole tentaculaire forte d’une population de plus de 10 millions d’habitants dans laquelle se mêlent, de manière emblématique, sédiments postcoloniaux et possibilité d’une histoire propre. La meilleure illustration de cette convergence est donnée par The Tower, A Concrete Utopia un documentaire vidéo de l’artiste Sammy Baloji et de l’anthropologue Filip De Boeck, qui donne à voir la réalisation folle d’un docteur de Kinshasa s’étant mis en tête d’ériger, depuis 2003, une tour sans l’aide d’aucun architecte. La caméra suit l’homme qui présente son projet, encore en chantier, avec une précision et une conviction étonnantes.

37 Our September favourites

QUEEN B’S HOFDICHTER NL/ De kans dat de naam Warsan Shire je bekend in de oren klinkt, is klein. De kans dat je haar verzen uit het hoofd kent, is groot. De Somalisch-Britse die vandaag in Los Angeles thuis is, was even hofdichter van Beyoncé (check Lemonade en Black is king). Maar nu stelt ze met het overrompelende Zegen de dochter haar echte poëziedebuut voor. En dat in het kader van Poetik Bazar, het poëziefeest dat duidelijk wil maken dat dichten ook van deze tijd is. Missie volbracht, quoi (KS) Warsan Shire. 25/9, 20.00, Passa Porta, poetikbazar.be

Kinshasa–(N)Tonga : Entre futur et poussière. 23/9 > 20/11, K1, Kanal – Centre Pompidou, www.kanal.brussels

THE END IS NEAR EN/ Ah, the end of times. Wars, pandemics and natural disasters tend to make us forget that apocalypses are of all times. Brussels artist Seppe De Roo is curating an exhibition at LaVallée, in which fifteen young colleagues share their hopeful visions of the future with humanity. If it still exists by that time, that is. (KS) Sit Back, Relax & Enjoy the Apocalypse. 2 > 18/9, LaVallée, www.enjoytheapocalypse.be

The incredible jazz guitar of Wes Montgomery heb ik ooit voor mijn technisch examen aan het conservatorium nagespeeld. Ik heb daar een halfjaar op geoefend, en dan nog klonk het als één grote kramp. (Lacht) Wes Montgomery was een Amerikaanse jazzgitarist met een waanzinni ge techniek. Hij speelt zijn melodieën in octaven. Wel degelijk incredible, dus. En hij doet het allemaal alsof het niks is. Vooral zijn dedication inspireert mij, hij had een day job en speelde ’s avonds in clubs. Qua sound kijk ik meer naar gitaristen als Bill Frisell, met wie ik zowaar in Flagey een double bill mag spelen, en Marc Ribot. Met die laatste werk ik aan een nieuw project, en dat is waanzin, want hij is mijn all-time hero. Ik hou van zijn werk met The Lounge Lizards, met Tom Waits en John Zorn. Maar ook van zijn soloplaten. Zijn manier van spelen is zo onaf, er zitten fouten in, maar die omhelst hij. Het is die imperfectie die hem perfect maakt.”

NL/ Elke maand graait een Brusselse artiest enkele spullen uit de kast die het verhaal van zijn leven vertellen. VITJA PAUWELS groeide de voorbije jaren uit tot de hardest working man in de muziekscene.hoofdstedelijkeInFlageystelt hij zijn eerste soloplaat voor.

“Het nummer ‘West Coast blues’ op het album

DE OMNICHORD “Nee, dat is geen padelracket, maar een omnichord. (Lacht) Ook uit Japan. Het is een soort elektronische harp voor mensen die geen harp kunnen spelen, een beetje een onetrickpony die eruitziet als speelgoed, maar je kan er wel een productie mee opsmukken. Je kan er zelfs beats mee maken, maar het is vooral ideaal als begeleidingsinstrument om bij te zingen. Ik gebruik hem op mijn nieuwe soloplaat in het nummer ‘Sundial’, een van de drie gezongen songs. Oorspronkelijk was het niet de bedoeling om te zingen, dat is gradueel gegroeid. Het voelt nogal naakt om dat zo in mijn eentje te doen, zonder band waar je op kan terugvallen. Voor mij is dat een drempel, maar ik vind het goed om die te slopen. Alle drempels weg! (Lacht) Als er iets misgaat, kan je er ook iets uit leren. Mijn album is heel eclectisch, er staan melodieuze dingen maar ook soundscapes op. Ik wilde geen gewone popplaat maken, ik stel dingen graag in vraag.”

“Ik durf niet te zeggen hoeveel gitaren ik heb. Ik ben geen obsessieve verzamelaar die op zoek gaat naar dure exemplaren, ik koop ze voor hun specifieke klank. Zoals deze Teisco-gitaar, een Japans instrument uit de sixties. Ze heeft een zotte twang, zo’n gebogen klank die je vaak hoort in surfmuziek. Heel uniek zijn de pianoachtige toetsen op de gitaar om de klank te veranderen.

“Ik heb als muzikant een wat speciaal parcours afgelegd. Ik had als jonge gast klassieke gitaar gevolgd en wilde daarin verder studeren, maar mijn ouders vonden dat ik voor jobzeker heid moest kiezen. Ik heb toen alles afgevinkt wat ik niet wilde doen, en ben zo bij burgerlijk ingenieur-architect uitgekomen. Ik heb mijn diploma behaald, maar ik wilde daar uiteindelijk niet verder in gaan. Ik wilde eens proeven van een andere wereld, en zo ben ik toch aan het conservatorium begonnen in Antwerpen, voor nog eens vijf jaar. (Lacht) Uiteindelijk bleek dat wel een goede beslissing, want ik vond dat een betere leeftijd om aan zo’n vrije studie te beginnen. Op je achttiende ben je niet klaar voor al die mogelijkheden.”

‘Het

Tekst Tom Zonderman Foto’s Heleen Rodiers ALLES UIT DE KAST leven in de stad draait zo snel als een single op de radio’

Die Teisco-gitaar heb ik gevonden nadat ik het album Mambo sinuendo van de Amerikaanse muzikant en producer Ry Cooder en de Cubaanse gitarist Manuel Galbán had gekocht. Ry Cooder speelt daarop met een soortgelijk instrument, het geluid is fantastisch. Door de Canadese producer Daniel Lanois heb ik dan weer een pedalsteelguitar gekocht, met die weemoedige, huilende countryklank. Toen ik in Noorwegen studeerde, zag ik veel muzikanten dat instrument op een andere manier gebruiken, heel ambient. Zulke ‘uitstapjes’ vind ik inspirerend.” “Ik gebruik vaak elektrische instrumenten. Dus kan ik met een hoofdtelefoon oefenen, en stoor ik de buren niet. (Lacht) Mijn oude bovenbuurvrouw vindt het alvast wel leuk dat ik een muzikant ben, voor haar is het de voortzet ting van een traditie, ze heeft alleen maar muzikanten als onderburen gehad. Daar zou je een heel mooie stamboom van kunnen uitteke nen.”

DE TEISCO-GITAAR

THE INCREDIBLE JAZZ GUITAR OF WES MONTGOMERY

Het klinkt misschien oppervlakkig, maar ik vind de look van zo’n instrument belangrijk. Dat geeft je een bepaald gevoel, zoals wanneer je je uitdost voor een feest. Ik pik veel dingen op van andere muzikanten, en dan ga ik daar zelf naar op zoek.

39 Vitja Pauwels en de dingens des levens: zijn Teisco-gitaar, een omnichord, snapshots van zijn vrienden en een album van Montgomery.Wes

40 Vitja Pauwels met een van zijn vele geliefkoosde instrumenten: “Ik durf niet te tellen hoeveel gitaren ik heb.”

TOUCHE-À-TOUT

FR/ Vitja Pauwels est probablement l’homme qui travaille le plus dur dans le milieu bruxellois de la musique. Sa maîtrise de la guitare, il la perfectionne dans des groupes comme Bombataz, Woolvs et Warm Bad, ou il la met au service de la musicienne jazz Lara Rosseel et de la chanteuse Naima Joris. Entre-temps, il produit aussi du maté riel en solo, qu’il présentera bientôt à Flagey. Le premier album de ce touche-à-tout, un mélange de chansons pop et de paysages sonores filmiques, suivra début novembre.

EN/ In recent years, Vitja Pauwels turned into the hardest working man on the Brussels music scene. He perfects his guitar skills in groups like Bombataz, Woolvs and Warm Bad and lends them to jazz musician Lara Rosseel and singer Naima Joris. In between, he also works on solo material, now to be presented at Flagey. The first album by this jack-of-all-trades, a mix of pop songs and cinematic soundscapes, will be released in early November.

“Ik ben geen grote graver, omdat ik al zoveel geprikkeld word door mijn omgeving. Ik denk dat ik vaak eerder bezig ben met het verwerken van die input. Ik zit niet te speuren op Spotify naar de nieuwste stuff, ik vind het leuker wanneer vrienden zeggen: ‘Jouw optreden doet mij denken aan Atahualpa Yupanqui.’ En dan zoek ik die naam op en ontdek dat hij een belangrijke Argentijnse songschrijver en gitarist is. Dat is een veel leukere manier dan zo’n generische Discover Weekly op Spotify. Ik heb liever dat mensen mij triggeren dan algoritmes.”

“Ik moest onlangs een stukje van Ennio Morricone spelen in een orkest, dat heeft zo’n indruk op me gemaakt dat ik in de films ben gedoken waar hij soundtracks voor heeft gecomponeerd. Die bekijk ik dan via een beamer, waarmee ik op de muur projecteer om toch een beetje een cinemagevoel te creëren. Ik kijk wel met extra aandacht voor de muziek, en voor de specifieke sferen in die films. Zo’n compositie maken die anderen dan uitvoeren, lijkt me een enorme uitdaging.”

24/9, 18.30, Flagey, www.flagey.be Drift by/sink in verschijnt op 4/11 bij W.E.R.F. Records

DE KOELKAST

WIE

Alles

— Geboren in 1989, groeit op in Vilvoorde. Studeert burgerlijk ingenieur-architect aan de VUB, en daarna jazzgitaar aan het conservatorium van Antwerpen. Werkt zijn laatste jaar af in Trondheim, Noorwegen. Hokte enkele jaren samen met gelijkgezinde muzikanten in een huis in Schaarbeek, maar woont nu al een paar jaar in een flat in Elsene — Werkt solo aan muziek en zet zijn vizier wijd open met onder meer de groepen Bombataz, Warm Bad, Woolvs, Cram Ration en Mobilhome. Leent ondertussen ook zijn gitaarkunsten uit aan onder anderen Lara Rosseel en Naima Joris

DE FILMPROJECTOR

“Er zijn veel dingen die mij voeden, maar mijn grootste inspiratiebron zijn toch mijn vrienden, waarvan ik hier een paar foto’s op mijn koelkast heb hangen. Ik ben niet zo’n museumganger, bijvoorbeeld, maar ik kan wel erg geraakt worden door pakweg het werk van de Amerikaanse schilder Mark Rothko, en de manier waarop hij met grote kleurvlakken en timbres sferen evoceert. Zulke beelden prikkelen mij meteen, maar daarvoor hoef ik niet per se naar een tentoonstelling van hem te gaan. Soms volstaat een gesprek en wat googelen. Ik vind de parallellen tussen schilderkunst en muziek wel heel interessant en nuttig om te bestuderen.”

VITJAISPAUWELS?

uit de kast Vitja Pauwels

— Brengt in november zijn eerste, volledig zelf ingespeelde soloplaat uit, Drift by/sink in, waarvan je in Flagey een voorsmaakje krijgt

JACK-OF-ALL-TRADES

“Ik hou van de traagheid van die Morrico ne-films, die ik ook terugvind in het werk van Paul Thomas Anderson, waar Jonny Greenwood van Radiohead soundtracks voor heeft gemaakt. ‘Live by the tide of the moon,’ zing ik ergens op mijn plaat. Tijd houdt me bezig. Mijn leven is totaal niet zo ingericht, maar ik hunker eigenlijk naar stilstand. Of vertraging. Zeker in een stad, waar je bestaan op een single op de radio lijkt: alles mag maar drie minuten duren en binnen de eerste minuut moet het refrein al vallen. (Glimlacht) Er zijn een paar artiesten die die vertraging heel goed tot uiting kunnen brengen, zoals William Basinski of de Duitse ambientband Bohren & der Club of Gore. Ik merk dat ik zelf de neiging heb om almaar trager te spelen. Zonder corona had ik deze plaat waarschijnlijk niet gemaakt, omdat ik nu de tijd had om er lang aan te werken.”

Tickets & info: ABCONCERTS.BECONCERTS Cyra Butterﬂy:SoussiyaLeBlancAliothGwynthTheWavewith TALKS ABAFTERPARTY&YOUTHL’AB presents SUNDAY 02 OCT ’22 Ancienne Belgique €5

SUNDOWN IN ACAPULCO

GENIE IN A BOTTLE EN/ The Mad Max quadrilogy proves that George Miller is the go-to guy for mad, rabid post-apocalyptic spectacles. But the Australian is in fact a kind man who believes more in love and talking pigs than in war and violence. To make sure we know this, he has created a sort of anti-Mad Max fairy tale along the lines of the Tales from the Thousand and One Nights. Tilda Swinton plays a professor of storytelling and Idris Elba a genie in a Djinn bottle. Mad Miller! (NR) Three Thousand Years of Longing. US, AU, dir.: George Miller, act.: Idris Elba, Tilda Swinton, release: 14/9

EN/ Mexican master Michel Franco agrees with Quentin Tarantino on one thing: Tim Roth is ridiculously talented. In Sundown, the actor from Reservoir Dogs, who was outstanding in Franco’s Chronic (2015), plays a depressed man who ends up not flying back to London with his wealthy family because of a death and instead swaps the luxury resort for a shabby boarding house in a rough neighbourhood in Acapulco. (NR) Sundown. MX, dir.: Michel Franco, act.: Tim Roth, Charlotte Gainsbourg, release: 7/9

VALIDÉ PAR CANNES FR/ À Cannes, les frères Dardenne ont remporté le prix spécial de la 75e édition. Tori et Lokita est un drame brûlant, extrait de la dure réalité. Deux adolescents originaires de pays africains s’accrochent l’un à l’autre comme frère et soeur pour s’en sortir en Belgique. (NR) Tori et Lokita. BE, dir. : Jean-Pierre & Luc Dardenne, act. : Pablo Schils, Joely Mbundu, Tijmen Govaerts, Sortie : 7/9

HUISVROUW MET KOPZORGEN NL/ Actrice Oliva Wilde oogstte veel lof voor haar komische regiedebuut Booksmart. Haar tweede regie zou een psychologische thriller zijn over een huisvrouw in de jaren 1950 die zich vragen begint te stellen bij haar schijnbaar perfecte leven en de geheimzinnige werkgever van alle echtgenoten in de gemeenschap. De hoofdrollen zijn voor Florence Pugh uit Midsommar en Black widow en Wildes zingende boyfriend Harry Styles. (NR) Don’t worry darling. US, dir.: Oliva Wilde, act.: Florence Pugh, Harry Styles, release: 21/9

CINEMA 42

CHERCHER LE FRÈRE FR/ Après une belle carrière dans les festivals internationaux, le premier long-métrage de Laure Portier sort en salles. Il s’agit d’un portrait de son jeune frère, au budget modeste mais cinématographiquement ambitieux. Il fuit la France après y avoir eu trop d’ennuis, se réinventant en personnage de roman, errant, pendant des années, jusqu’au Pérou. C’est ainsi du moins que le voit sa grande soeur. (NR) Soy Libre. BE, FR, dir. : Laure Portier, sortie: 14/9

KUROSAWA N’EST PAS MORT FR/ Akira Kurosawa est l’un des plus grands réalisateurs de tous les temps. L’empereur du cinéma japonais fut admiré des plus grands et copié par presque tous. Il est mort en 1998, mais il continue à vivre à travers ses drames historiques, joyaux profondément humains et spectacles grandioses qui défient le temps comme un fier samouraï. La Cinematek présente son oeuvre complète (30 films) en l’agrémentant de dix remakes, adaptations et hommages. Les plus connus étant Star Wars, Pour une poignée de dollars et 1 001 Pattes (NR) Akira Kurosawa. 16/9 > 19/11, Cinematek, www.cinematek.be

Östlund’s critique of capitalism is anything but subtle nor does he shy away from entertaining a large audience. Spite is encouraged rather than disapproved. He offers a grotesque and sometimes cruel satire, like it or not. (NR)

BOWIE, HET TOTAALSPEKTAKEL NL/ Geen fan van David Bowie mag deze muziekfilm aan zich laten voorbijgaan. Maar is niet iedereen een beetje fan van de artiest achter wereldhits als Heroes en Space oddity en iconische personages als Ziggy Stardust? Met de steun van het Bowie Estate en een goudmijn aan onuitgegeven materiaal heeft Brett Morgen (Cobain: montage of heck) gepoogd een overweldigend totaalspektakel te verzinnen. Op maat van de Ziggy Stardust van het totaalspektakel en dus afgestemd op de bioscopen met de beste sound & vision (NR) Moonage daydream. US, dir.: Brett Morgen, release: 14/9

43 Our September favourites

Triangle of Sadness. SE, dir.: Ruben Östlund, act.: Harris Dickinson, Vicki Berlin, Woody Harrelson, release: 28/9

PORTRET VAN EEN OVERLEVER NL/ Vier maanden voor Brussel kreeg Parijs een gruwelijke terroristische aanslag te verwerken. De broer van Alice Winocour overleefde de slachting in concertzaal Bataclan. Het zette de regisseuse van Proxima aan tot een gevoelig portret van een overlevende vrouw. Empathie voelen voor een personage van Virginie Efira is nooit moeilijk, dit keer is er zelfs geen keuze. (NR) Revoir Paris. FR, dir.: Alice Winocour, act.: Virginie Efira, Benoît Magimel, release: 14/9

Gloating with the miserably rich EN/ Is it a sign of the times? For the second time in three years, the Golden Palm went to a humorous film that deals with the struggle between the poor and the rich. In 2019, South Korean Bong Joon-ho won with Parasite, this year Ruben Östlund was awarded with Cannes’ main prize. The Swedish screenwriter-director already won 2017’s Golden Palm with The Square, a sociological satire on the art world. With his recent win, he joins Michael Haneke, Ken Loach and the Dardenne brothers in the exclusive club of double winners. With his first English-language film Östlund, again seeks to provoke to think and to widen our vision. If that requires an orgy of vomit and other bodily fluids that lasts for minutes, then so be it. Two models and influencers (Harris Dickinson and Charlbi Dean) board a luxury cruise among millionaires. To them, it is normal for the staff to dance to their tune and for their every whim to be catered for. The Marxist sea captain (Woody Harrelson) drinks himself stupid so as not to have to deal with it. Every time you think it can’t get any more uncomfortable and miserable, that is precisely what happens. This miniature society is heading straight for the abyss at a speed of 22 knots. Following a shipwreck, the passengers end up on a desert island and that results in a major change of power. Now, the toilet manager with survival skills can make the millionaires dance to her tune instead. The exact opposite results in precisely the same.

Le concept général de Winery – il y en a une sur la place Brugmann et une autre dans le quartier Dansaert – a été imaginé en 2004 par un passionné de vins, Frédéric de Thibault. Le pitch ? Un principe de cave à manger – com prendre un espace où acheter son vin et en même temps se restaurer

Ils ne sont pas si nombreux les endroits à Bruxelles qui font oublier la ville. La Winery Boitsfort compte parmi le cénacle des enseignes privilégiées. Ouverte sur la place Léopold Wiener (celle qui accueille un joli marché dominical), l’adresse prend des allures villageoises. Cette impression est renforcée par la belle maison 19e dans laquelle est logée l’enseigne – un véritable patrimoine architectural surmonté d’un toit Leremarquable.toutsedécouvre comme un double voyage : dans le temps et dans l’espace. L’aménagement contemporain du lieu est quant à lui convaincant qui panache béton ciré au sol et mobilier en bois contrecollé. Le décor est celui d’une sorte de néo-pub auquel des fenêtres à carreaux et des murs de briques nues confèrent une atmosphère conviviale et intimiste. À l’extérieur, une terrasse résolument novatrice, elle est réalisée en matériaux de chantier, part à l’assaut du trottoir. Elle prend tout son sens en fin de journée, quand le trafic diminue. Pas envie d’être aussi exposé ?

APÉRO TOUTE LA JOURNÉE

Tous à la cave Eat & Drink

Avant de ramasser les feuilles à la pelle et prendre des marrons sur la tête, petite sélection d’endroits où faire durer la belle saison. Notre coup de cœur avant la pluie ?

Le bon plan consiste alors à réserver une des tables à gauche quand on entre : on peut s’y accouder fenêtre ouverte, conjuguant ainsi les avantages de l’intérieur et de l’extérieur.

La Winery Boitsfort. Texte Michel Verlinden Photo Saskia Vanderstichele

À Boitsfort, la carte est articulée en trois volets permettant de grignoter et de prendre un verre tout au long de la journée. Il y a d’abord la formule « Le gras, c’est la vie », soit un principe de planches (mixte à 21 euros, jambon Bellota 48 mois à 19 euros, fromages affinés à 16 euros…) et de petites portions (sardines à 12 euros, FR/

Hyperlokaal nazomeren

••••BoitsfortWinery• Drie

SENSATIONS VÉGÉTALES

Mazette ••••• Vossenplein 50, Brussel, mazette.brussels, di > vr 17 > 23.30, za 10 > 23.30, zo 10 > 18.00 Lindenstraat 1 rue des Trois Tilleuls, zo/di/Susa/Sabe,fort,Watmaal-Bosvoorde/Waterermael-Boitswww.winery.di/ma/Th>za/11>23.00&11>16.00 houmous à 8 euros…). Ensuite, entre 18h30 et 21h30, c’est l’heure de déguster les créations rangées sous l’intitulé « Tapas 100 Balles ? », soit deux propositions originales signées par l’excellent chef Benoît Bodivit. Lors de notre passage, on a dégusté trois petites pissaladières sur un sablé de parmesan (12 euros) qui emmènent dans le sud de la France, ainsi qu’un trio d’huîtres rafraîchies d’un granité cerises noires. En réalité, il s’agissait plutôt d’un jus froid à la cerise… mais l’accord fonctionnait parfaitement. Enfin, en plus du lunch unique deux services (21 euros), il est possible de dîner à la faveur de trois entrées et trois plats.

Wokr17 ••••• Herdersstraat 17 rue du Berger, Elsene/Ixelles, www.wokr.eu, We > Fr 18 > 22.00, Sa 10 > 22.00, Su 10 > 18.00 Met zijn terras achteraan en enkele tafels aan de kant van het Vossenplein nodigt Mazette je uit om te gaan zitten en de aflopende Brusselse zomer in je op te nemen. Deze horecazaak zet in op een hyperlokale circulaire werking, met een inrichting die in het teken staat van hergebruik. Niet alleen het verscheiden meubilair roept de sfeer van de vlooienmarkt op, maar ook de tegels, die het formaat en de kleur hebben van de door de Marolliens geliefde kasseien. De bar is gemaakt van beukenhout uit het Zoniënwoud. Het hoogtepunt van de inrichting? Een koepel vormige oven, bedekt met klei afkomstig van de werf van de Brusselse metrolijn 3. In dat kleine wonder wordt het brood gebakken, vergelijkbaar met pitabrood, voor de ‘Dikkebroodjes’ van het huis. Mazette maakt ook zijn eigen bier (MV)

Shops and businesses don’t have an easy time along Herdersstraat/Rue du Berger, cut off as it is from the world of pedestrians. But for the most part, if you come by foot or by bike Brussels is a peaceful and cheerful place. This is certainly true for Wokr17 with its dreamy terrasse behind the façade. This place is perfect for sipping a cocktail and snacking on the sharing dishes from Sol and Mat, a couple made up of an Ecuadorian and a Belgian. Together, they offer a fusion cuisine that tests the boundaries – you go from Latin America to Korea without any detours. Take “Bone & Marrow” for example, a tartare reinvented with marrow; the juicy and fluffy bao or the “sam”, a roulade that retains all the freshness and expressiveness of a street food from the Land of the Morning Calm. (MV)

tomatetionchoisitmêmeEtaprès-midicorpsdouchepalaiscompositionsucrositééquilibrepossèdentellescharnuesultra-sensible,denréesontàsouhait,cebelentreetacidité.Laestaucequ’unefroideestauparunemoite.leplat?Danslaveine,onunepréparadelégumesd’été,etrhubarbe (18 euros). Même constat de fraîcheur et de sens de l’harmonie gustative – mention pour la subtile note de rhubarbe. On sent que le chef, un Breton qui a pas mal voyagé, a eu des contacts avec d’autres gastronomies. L’homme est parti entre autres en Australie. Il y a passé cinq mois auprès d’un ancien sous-chef du Fat Duck. « Je retiens de cette expérience une attention portée aux couleurs, comme indice révélateur d’accords entre produits », explique l’intéressé. Winery Boitsfort se distingue également par un accueil charmant emmené par Ferdinand, un hôte à l’accent du sud gorgé de soleil, et une équipe de jeunes recrues ultra-bienveillante. Enfin, un mot sur le vin, qui occupe le centre de cette adresse, il se déniche sans façon parmi un large choix de vignerons reconnus (Mosse, Gauby, Jouves, Tissot…) que l’on déguste à la bouteille ou au verre (3 rouges et 3 blancs sont ouverts chaque jour en fonction des mets).

Le défaut majeur des adresses liées au vin, c’est de tout miser sur les protéines animales. Ici, il y a toujours deux propositions végétariennes. En entrée, on prend un bol de fraîcheur avec un tartare de tomates, melon et basilic (13 euros). L’occasion de mesurer l’exigence des produits de l’adresse. Les tomates, une

Dreamy terrasse

“My outfits are a reflection of my mood. Today I feel like a doll and so my choice of clothes reflects that. I consider myself to be my own source of inspiration because I am always looking for new ways to present myself to the outside world. Fashion-wise, Ariana Grande, Angèle, Dua Lipa, Lous and the Yakuza, Zendaya and Rihanna are my heroes. The way they dress reflects their own identity and that is what I want too. I would describe my style as ‘dare to be yourself, authentic and unique’, so a lot of bravery!”

Amélie (22)

Street Life Photographer Agneskena spots fashion kings and queens in the streets of Brussels

aflopendadvertentie1/1 Bezoek dan zeker onze lastminuteticketbalie voor je dosis cultuur tegen halve prijs! Expo, theater, film, concert... jouw droomuitstap in Brussel vind je op de agenda!A G E DA N DA LAAT JE JE GRAAG VERRASSEN? Info op www.agenda.brussels

aflopendadvertentie1/1 F/W22 CONCERTS SINGIN’ IN THE RAIN ENJOY THE FILM’S ICONIC SOUNDTRACK With the re-mastered film shown on the big screen, original vocals and dialog intact. BILL FRISELL TRIO JAZZ MEETS SYMPHONIC A BEAUTIFUL AND IMPRESSIVE NEW COLLABORATION MOZART / MAHLER 5 OPENING CONCERT OF KAZUSHI ONO Meet the new music director of the Brussels Philharmonic. With afterparty! CITY WALK: THE INFLUENCE OF JAPAN ON ART NOUVEAU BRUPHIL CAFE: AFTERTALK WITH CONDUCTOR KAZUSHI ONO MAHLER 5 EVERY NOTE IS FULL OF VITALITY For anyone not yet familiar with Mahler’s music, his epic 5th Symphony makes an ideal ‘first date’. GUIDED TOUR: FLAGEY, PACKET BOAT & SOUND FACTORY SYMFOMANIA! KIDS ATELIER COMBINE THE CONCERT WITH A MUSIC WORKSHOP FOR YOUNG MUSIC LOVERS (8+) THE UNFINISHED: SCHUBERT > BERIO UNFINISHED & CLOUDED IN MYSTERY, BUT ALSO POWERFUL AND DEEPLY ROMANTIC THE ELEMENTS THE POWER OF THE ELEMENTS CAPTURED IN MUSIC Music by Camille Pépin, Philip Glass, Geoffrey Gordon & Debussy’s La Mer as ‘grand finale’. WORLD PREMIERE: GORDON, EOLIAN - A CONCERTO FOR HARP AND ORCHESTRA (WITH ELINE GROSLOT) BRUPHIL CAFE: AFTERTALK WITH COMPOSER GEOFFREY GORDON FLAGEY SAT 17.09 & SUN FLAGEY18.09 SAT FLAGEY24.09 SAT FLAGEY01.10 SUN FLAGEY02.10 WED FLAGEY12.10 FRI 28.10 FESTIVALEXPLOREEXPLOREEXPLOREEXPLOREEXPLOREFILMLABBUCKET LIST CONCERTO BUCKET LIST MATINEE BUCKET LIST CONCERTOLAB BUCKET LIST FESTIVAL MET DANK AAN DE BELGISCHE TAX SHELTER & BELGA FILMS FUND. BRUSSELSPHILHARMONIC.BE EXTRAEXTRAEXTRA STUDENT DISCOUNT FOR OUR CONCERTS! -26 (€12) / -18 (€5)VU GUNTHER BROUCKE · ONTWERP LIESBET LUTIN F/W22 SINGIN’ RAIN ENJOY FILM’S SOUNDTRACK With film on original vocals and intact. BILL FRISELL A NEW MOZART MAHLER OPENING CONCERT OF KAZUSHI ONO Meet new music director the Brussels With CITY WALK: THE INFLUENCE OF ON ART NOUVEAU BRUPHIL AFTERTALK WITH ONO MAHLER EVERY NOTE IS OF For anyone not with his Symphony makes ideal date’. GUIDED SOUND FACTORY SYMFOMANIA! KIDS THE WITH A WORKSHOP LOVERS (8+) THE SCHUBERT UNFINISHED MYSTERY, POWERFUL THE THE OF ELEMENTS IN Music by Geoffrey La Mer WORLD GORDON, EOLIAN A CONCERTO ORCHESTRA ELINE BRUPHIL AFTERTALK WITH GEOFFREY FLAGEY FLAGEY24.09 FLAGEY01.10 SUN FLAGEY02.10 FLAGEY12.10 28.10 FESTIVALEXPLOREEXPLOREEXPLOREEXPLOREEXPLOREFILMLABBUCKET LIST FESTIVAL MET DANK AAN TAX & BELGA FILMS BRUSSELSPHILHARMONIC.BE EXTRAEXTRAEXTRA DISCOUNT FOR CONCERTS! (€12) -18GUNTHER BROUCKE LIESBET LUTIN