BRUZZ Editie 1946 (03-09-2025)

Schattenjacht

BROCANTE

Start van het nieuwe rommelmarktseizoen

ONTDEK HET NIEUWE SEIZOEN

SEIZOENSOPENINGSFEEST C’EST PARTY !

ZO DIM 21/09, 12:30–18:00 ALL

BRONKS & Farnoosh Khodadadeh Echo’s van de bergen

ZA SAM 27/09, 19:00 8+

ZO DIM 28/09, 15:00

ZO DIM 5/10, 11:00 & 15:00 3+

ZO DIM 19/10, 15:00  7+

Marios Bellas Vier Muren

VEN 10/10, 20:30  14+

BRONKS & La montagne magique EXPORT/IMPORT FESTIVAL

BRONKS & Not Standing/Alexander Vantournhout SOUVENIRSHOP

Maas theater en dans Let's go Barbie Zonzo Compagnie FEST

Theater Artemis Het beste van mij

LUN 29/12, 15:00  4+

Formatie Kan Open VLD nog nee blijven zeggen?

Met of zonder N-VA. Het blijft de vorming van een Brusselse regering beheersen. Maandag stelde Les Engagés-voorzitter Yvan Verougstraete een piste voor met zeven partijen, maar zonder N-VA. Met MR, PS, Les Engagés aan Franstalige kant, en Groen, Open VLD, Vooruit en CD&V aan Nederlandstalige kant.

Om dat allemaal mogelijk te maken, wordt er geschoven met de Franstalige staatssecretarissen. MR offert haar staatssecretaris op aan CD&V, de PS wordt gevraagd om haar staatssecretaris uit te besteden aan iemand met een economisch profiel, die niet politiek gelieerd is.

Iedereen moet water in de wijn doen, zei Verougstraete. “We zijn het als politici aan onze kiezers verplicht om nu eindelijk met een regering te komen.”

Het voorstel van Verougstraete heeft veel voordelen: er is een ruime meerderheid in het parlement, en een meerderheid in de Franstalige en Nederlandstalige taalgroep.

Het brengt de aartsvijanden MR en PS weer samen aan tafel, en er is ook aan de inbreng van N-VA gedacht, want Verougstraete wil artikel 76 van de Brusselwet activeren die de Vlaamse minister voor Brussel een plaats geeft in het college van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC), zoals oorspronkelijk was bedoeld.

“De positie van de Nederlandstaligen wordt in het voorstel van Verougstraete aanzienlijk versterkt”

Daarmee wordt de positie van de Nederlandstaligen in die Brusselse regering aanzienlijk versterkt: die regering zal meer regeringsleden tellen van Nederlandstalige partijen dan van Franstalige. En dat mag een flinke toegift genoemd worden van de Franstaligen, voor een probleem dat toch vooral in de Nederlandstalige taalgroep is ontstaan, namelijk door de versnippering van de Nederlandstalige stem.

Maar, en dat is de achilleshiel van het plan van Verougstraete, zal Open VLD hierin meestappen? Open VLD-onderhandelaar Frédéric De Gucht zegt al sinds december vorig jaar dat

hij niet in een Brusselse regering stapt zonder de partij van federaal premier Bart De Wever. De Gucht, een neofiet in de politiek, heeft zich hiermee meteen op de politieke kaart gezet. Hij won veel geloofwaardigheid door niet te willen toegeven aan een PS die N-VA een racistische partij noemt en niet met die partij wil samenwerken. Hij wordt straks mede door dit verzet wellicht de nieuwe voorzitter van Open VLD. Maar, als Open VLD akkoord gaat met het voorstel van Verougstraete, en zonder de N-VA in de Brusselse regering stapt, dan zal dat in Vlaanderen ongetwijfeld gezien worden als een capitulatie voor de PS. Terwijl wij dit schrijven, is Open VLD zich nog aan het beraden, maar de druk op Open VLD om toch toe te happen, neemt nu wel erg toe. Vooreerst omdat de MR akkoord gaat met deze formule zonder N-VA. Dat is nieuw in de formatie. Eerder stond MR op dit punt aan de kant van Open VLD. Nu staat Open VLD hierin geïsoleerd. Twee: de Nederlandstaligen krijgen een sterkere rol in die regering, door de extra staatssecretaris, en de aanwezigheid van de Vlaamse Brusselminister in het GGC-college, een aloude eis van N-VA. In de inhoudelijke teksten ter voorbereiding heeft ‘facilitator’ Verougstraete ook aandacht gevraagd voor de toepassing van de taalwet. En als Open VLD het goed aanpakt, kan de partij ook een meerderheidsakkoord in de wacht slepen met flink wat rechtse accenten, en met een begrotingspad dat Brussel uit het financiële moeras haalt. Kan de Brusselse Open VLD hier nog nee tegen zeggen? Er blijft het argument over bij Open VLD dat de N-VA nodig is, omwille van de enorme uitdagingen waar Brussel voor staat. Het is op zich een zinvol argument, maar het is nu al zo vaak herhaald, dat het aan inhoud dreigt te verliezen. Zeker nu er een momentum is en in de wetenschap dat als Open VLD opnieuw nee zegt, de Brusselse formatie zich in een onbekend avontuur stort, en we riskeren af te stevenen op nog eens vier jaar lopende zaken.

Steven Van Garsse Senior politiek analist In het edito fileert de redactie de Brusselse actualiteit.

Lees meer Het gesprek met Imane Belguenani: ‘Brussel is te mooi om op te geven’ p.6

Rustig wonen met een stadstuin in het

hart van Brussel

Een eigen tuin in Brussel? Voor veel bewoners lijkt dat een luxe die enkel is weggelegd voor een huis aan de rand van de stad. Toch wordt die droom nu werkelijkheid met The Banks Gardens, een gloednieuw woonproject van ontwikkelaar Skyline Europe aan de Havenlaan. Het project omvat 61 appartementen, waarvan 16 ruime duplexen met een private stadstuin – een zeldzaamheid in de hoofdstad.

De ligging is bijzonder. De Havenlaan is een buurt in volle transformatie. De renovatie van Tour & Taxis bracht de afgelopen jaren al een creatieve en culturele dynamiek met zich mee. Binnenkort opent ook het prestigieuze Kanal Centre Pompidou, een museum dat Brussel internationaal op de kaart zet.

Tegelijk worden de kaaien heraangelegd met nieuwe wandelpaden, bruggen en parken, die de wijk verbinden met de rest van de stad. The Banks Gardens ligt dus letterlijk in een omgeving die elke dag aan waarde wint.

De architectuur van The Banks Gardens is van de hand van OFFICE Kersten Geers David Van Severen. Hun visie vertaalt zich in lichte, open ruimtes en een architecturale stijl die eigentijds en tijdloos tegelijk is. Grote ramen zorgen voor overvloedig daglicht, en wie binnenkomt kan kiezen uit hoogwaardige afwerkingen en materialen. Bovendien zijn alle appartementen energiezuinig volgens de strengste normen – goed voor de planeet én voor een lagere energiefactuur.

Bewoners die zelf intrekken, genieten van het comfort en de rust van een eigen tuin. Voor wie investeert, voorziet Skyline Europe een verhuurdienst die nagenoeg een volledige bezetting garandeert. Skyline Renting haalt al jaren een bezettingsgraad van 98% en beheert meer dan 1700 appartementen. Voor investeerders betekent dat een stabiel rendement en een zorgeloos beheer. Voor wie zelf intrekt, is het vooral een geruststelling dat de buurt aantoonbaar aantrekkelijk is.

De bouwwerken zijn intussen gestart. Nu is hét moment om een appartement te reserveren en mee te stappen in dit unieke verhaal. Ontdek de plannen, laat je inspireren en droom alvast van je eigen stadstuin in het hart van Brussel.

“Bewoners die zelf intrekken, genieten van het comfort en de rust van een eigen tuin. Voor wie investeert, voorziet Skyline Europe een verhuurdienst die nagenoeg een volledige bezetting garandeert.”

Meer info en afspraken via: thebanks-brussels.be

Inhoud

De opleiding natuurfotografie van Natagora leert cursisten om ongezien het leven van dieren vast te leggen.

OPDECOVER

30Buurtleven Het seizoen van de brocante is begonnen

ACTUALITEIT

03Vooraan Kan Open VLD nog nee blijven zeggen?

06 Het gesprek Imane Belguenani, fractievoorzitter Open VLD: ‘Brussel is te mooi om op te geven’

12Fenomeen van deweek

Molenfest: ‘Molenbeek 2030 kan steden in heel Europa inspireren’

13Cartoon Delphine Frantzen

16Opinie ‘Neem geluidshinder in Brussel nu toch eens ernstig’

COLOFON

17Debatteermee Is geweld gerechtvaardigd om krakers uit een pand te zetten?

18Financiën Vijf vragen over de onroerende voorheffing, die jaar na jaar stijgt

VERHALEN

24Klassiek Pianiste Marie François geeft klassiek een nieuwe drive

ELKEWEEK

14Inbeeld

14In het nieuws

16 Stadsleven Verdwijnen

23BeestigBrussel Opgaan in de natuur om mooie plaatjes te schieten

28Hang-out Ian

36 Column Ken je maten

37CityJobs Henrietta Danyi is croupier in Casino Viage

38Puzzels

SELECT

39 RendezVous viert de rentree van de beeldende kunsten in Brussel

43Kleinonderhoud Elisabeth Klinck

45 Eat &Drink Matto

46Inzichten Anyuta Wiazemsky Snauwaert

BRUZZ Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65 ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bruzz.be), 02-650.10.80 Gratis in Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België: 29 euro per jaar; IBAN: BE98 3631 6044 3393 van Vlaams Brusselse Media vzw, een abonnement binnen Europa kost 162 euro per jaar, buiten Europa 192 euro per jaar OPLAGE 50.000 exemplaren ADVERTEREN? Angela Mngongo 02-650.10.81 angela.mngongo@brusselmedia.be DISTRIBUTIE Ute Otten, 02-650.10.63, ute.otten@bruzz.be ALGEMENE DIRECTIE Johan Goossens ALGEMEEN HOOFDREDACTEUR Klaus Van Isacker COÖRDINATOR MAGAZINE Maarten Goethals ART DIRECTOR Heleen Rodiers VORMGEVING Ruth Plaizier EINDREDACTIE Karen De Becker, Kurt Snoekx WERKTEN MEE AAN DIT NUMMER Eva Christiaens, Kris Hendrickx, Sophie Soukias, Steven Van Garsse, Tom Zonderman (redacteurs); Michaël Bellon, Jasper Croonen, Andy Furniere, Amber Janssens, Niels Ruëll, Marjon Udo, Michel Verlinden (medewerkers) VERTALING Frédérique Beuzon, Aurélien Garcia, George Holmer, Laura Jones FOTOGRAFIE & ILLUSTRATIE Bart Dewaele, Kim Duchateau, Delphine Frantzen, Ivan Put, Sophie Soukias, Saskia Vanderstichele, Emiel Viellefont VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Johan Goossens, Flageyplein 18, 1050 Elsene.

BRUZZ is een uitgave van de Vlaams Brusselse Media vzw wordt gedrukt bij Printing Partners Paal-Beringen en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie

‘Brussel is te mooi om op te geven’

Open

VLD-fractievoorzitter Imane Belguenani wil snel

een einde maken aan de impasses

Over twee weken komt het Brussels parlement uit vakantie. Ook

Imane Belguenani, fractievoorzitter van Open VLD, hoopt dat er snel een Brusselse regering komt. Het parlement is immers stuurloos, omdat er geen meerderheid is. “Er worden beslissingen genomen à la carte. Daar zal de Brusselaar een prijs voor betalen.”

door Steven Van Garsse foto’s Saskia Vanderstichele

Met parlementslid Imane Belguenani lijkt een nieuwe frisse wind te waaien binnen de Brusselse Open VLD. Ze was pas verkozen in het Brussels parlement en werd meteen fractievoorzitter. Ze debatteert met flair mee in het Brussels parlement en staat als tweetalige Brusselaar ook op Franstalige tv-zenders haar mannetje. Met Frédéric De Gucht schuift ze mee aan tijdens de onderhandelingen in de aanslepende formatie voor een Brusselse regering.

Toch had ze zich haar eerste jaar in het Brussels parlement anders voorgesteld. “Ik kende het al van toen ik fractiemedewerker was bij Open VLD, maar het is natuurlijk

geen gemakkelijk jaar, met een regering in lopende zaken. Dat weegt ook op het parlement. Er is geen meerderheid. Voor veel dossiers moet je telkens op zoek naar een andere partner. Vroeger kon je samenwerken, met een perspectief op langere termijn. Nu is het plic-ploc.”

“De gevolgen zijn groot,” gaat ze verder. “Een stemming in het parlement kan het verschil maken tussen een meer- of minderuitgave van 100 miljoen euro. Vroeger kon je dat in een begrotingskader goed onderbouwen. Nu is dat à la carte. Daar zal de Brusselaar de prijs voor betalen.”

Je zou ook kunnen zeggen: het parlement is het hart van de democratie. De plek waar de beslissingen moeten worden genomen.

IMANE BELGUENANI: Ja, dat is waar, maar ik denk dat het hart van onze democratie vandaag toch wel een paar hartritmestoornissen vertoont (lacht). Ik wil graag verwijzen naar wat Standard & Poor’s zegt in zijn laatste ratingverslag. Er wordt expliciet naar het parlement gekeken, en hoe dat over uitgaven beslist, en dus verantwoordelijk is voor de financiële situatie in het Gewest.

En met die verantwoordelijkheid loopt het mis?

BELGUENANI: Ja. Het is vandaag een sport geworden om naar de ander te wijzen en de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. Dat is trouwens niet alleen het geval als het over de financiën gaat, maar ook over de veiligheid in ons gewest. Terwijl

Imane Belguenani over het parlement: “Ik denk dat het hart van onze democratie vandaag toch wel een paar hartritmestoornissen vertoont.”

we vanuit Brussel wel degelijk stappen kunnen zetten.

Brussel heeft er geen geweldig jaar op zitten, met veel geweld in de straten en een stijgende armoede. Zinkt de moed u soms niet in de schoenen?

BELGUENANI: Ik ben een geboren en getogen Brusselaar. Ik heb de stad op verschillende fases in mijn leven leren kennen. In Vorst waar ik opgroeide, of als vijftienjarige van op het dak van Parking 58. Maar mijn hart bloedt soms als ik naar het Brussel kijk van vandaag. Mijn vrienden, ook de Brusselaars, zijn altijd verbaasd wanneer ik het zo opneem voor Brussel, terwijl zij steeds kritischer lijken te worden. Ze hebben voor een groot stuk gelijk: het gaat niet goed met Brussel. Zeker op het vlak van veiligheid is het de laatste vijf jaar steil bergaf gegaan. Maar ik geef de moed niet op. Brussel is te mooi om op te geven. Daarom kies ik voor de politiek. Omdat ik geloof dat je de problemen kan aanpakken.

Hoe wil u dat doen?

BELGUENANI: Sommige parlementsleden kiezen voor mooie lange speeches, ik wil juist, samen met de andere partijen, naar die oplossingen zoeken. En dat kan volgens mij door naar een common ground te zoeken in het parlement, en elkaars verschillen te overstijgen.

Er komt een enorme paradigmashift aan. Tienduizenden langdurig werkzoekenden verliezen over enkele maanden hun uitkering. Hoe kijkt u daarnaar?

BELGUENANI: Dat is een schrijnende situatie, omdat we een groep op de arbeidsmarkt dreigen te verliezen.

Open VLD is wel altijd voorstander geweest van de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd.

BELGUENANI: Ja. We zijn het enige land in Europa waar je je hele leven een werkloosheidsuitkering kan krijgen. De sociale

zekerheid kost ons handenvol geld. Dus zijn er voldoende mensen nodig om hiertoe bij te dragen. Anders kraakt het systeem. De langdurige werkloosheid is ook niet rechtvaardig ten aanzien van mensen die hard werken, soms met een loon dat niet veel hoger ligt dan een werkloosheidsuitkering.

Riskeert er geen grote golf van armoede over Brussel heen te komen?

BELGUENANI: Dat kan. Ik hoop van niet. Daarom is het belangrijk dat de OCMW’s goed ondersteund worden. Ik heb begrepen dat de federale regering daar ook in voorziet. Toch hoeft het niet slecht af te lopen. Velen vergeten het, maar de OCMW’s zijn bij wet verplicht om werkzoekenden te activeren. Daar moeten we op inzetten. Prioriteit moeten de werkzoekenden zijn die een tot drie jaar werk aan het zoeken zijn. Actiris zou zich daar nu al mee kunnen bezighouden. We moeten die werkzoekenden vragen wat ze kunnen doen, waar hun ambities liggen. Activering is geen vies woord. Ik denk niet dat we talent missen in Brussel, maar dat we kansen missen. Talent is er genoeg.

Heeft Actiris geen steken laten vallen door mensen tien à twintig jaar in de werkloosheid te houden?

BELGUENANI: Absoluut. Actiris moet grondig hertekend worden. Er is te weinig wil getoond om mensen te activeren. Ik las dat Caroline Mancel (directrice bij Actiris, red.) vindt dat Brusselse werkzoekenden niet verplicht moeten worden om in Vlaanderen te werken. Dat klopt natuurlijk niet. De gewestgrens mag geen arbeidsgrens zijn. Ook: de controle op de beschikbaarheid van werkzoekenden is te complex. Bovendien staat die los van de activering. Dat zijn aparte diensten bij Actiris. Dat moet anders. We kunnen hiervoor kijken naar de VDAB, waar controle en activering hand in hand gaan.

Intussen vragen steeds meer bedrijven zich af hoe het nu verder moet met Brussel.

“We hebben in Brussel alle federale partijen nodig”

BELGUENANI: Ik heb sinds ik in de politiek ben gestapt meer dan 150 bedrijven bezocht. Ik zie wekelijks een nieuw bedrijf. Hun eerste bezorgdheid is de fiscaliteit. Bedrijven zeggen me: “Het hoeft voor ons niet meer.”

Ze begrijpen dat de belastingen in Brussel wat hoger liggen dan in het ommeland, want de stad geeft hen ook voordelen, door de centrumpositie en voor hun marketing bijvoorbeeld. Ze kunnen ermee uitpakken

“Open VLD heeft nog steeds niets met het nationalisme van de N-VA en zal dat ook nooit hebben”

dat ze in de hoofdstad van Europa gevestigd zijn. Maar op een bepaald moment is het verschil met de Rand gewoon te groot.

Daarom is er een nieuw fiscaal pact nodig voor Brussel. Voor de bedrijven, maar ook voor de inwoners die (door de gemeentelijke opcentiemen, red.) de onroerende voorheffing op hun woning jaar na jaar zien stijgen (lees ook p.18).

Daarnaast is er bij bedrijven het personeelstekort een veel gehoorde verzuchting. Zeker technisch geschoold personeel is zeer moeilijk te vinden.

En dan is er de onveiligheid. Ik heb de Brabantwijk bezocht (in Schaarbeek, red.), en daar is bij de handelaars de veiligheid rond het Noordstation de prioriteit nummer één. Nochtans is die winkelstraat internationaal gerenommeerd. Mensen komen met bussen uit Nederland en Frankrijk. Weinigen weten dat, maar voor aankopen boven de 200 euro staat de Brabantstraat op nummer één in Brussel en 90 procent van de bezoekers zijn kopers. Dat is veruit het hoogste percentage in Brussel. De Brusselse economie plukt daar haar vruchten van.

Even naar uw partij. Die vindt moeilijk haar draai in de oppositie, zowel in Vlaanderen als federaal. Is Frédéric De Gucht de man die Open VLD opnieuw een smoel kan geven, als hij voorzitter zou worden?

BELGUENANI: Ik denk van wel. Hij heeft de wil om dat te veranderen, en de capaciteiten. Maar het blijft geen makkelijke opgave. We zitten in een moeilijke fase. Voor Eva De Bleeker was het moeilijk, maar ook voor haar opvolger zal het niet makkelijk zijn.

BIO

• Geboren in1994

• Master Psychologie (VUB)

• Van 2023 tot 2024 raadgever inburgering op het kabinet van Vlaams ministers Bart Somers en Gwendolyn Rutten (Open VLD)

• Voordien fractiemedewerker voor Open VLD in het Brussels parlement en zelfstandig psycholoog

• In 2024 verkozen in het Brussels parlement

De N-VA neemt in Vlaanderen het terrein in op rechts. Hoe moet Open VLD zich hier tegenover positioneren?

BELGUENANI: Daar is onze partij volop mee bezig. Over twee weken is er een groot ideeënfestival. Maar het zal hoe dan ook een work in progress zijn.

Maar wat vindt u zelf?

BELGUENANI: Ik geloof dat Vlamingen en Brusselaars op zoek zijn naar een duidelijke liberale partij. Ik ben zelf een pragmaticus. We hebben geen nood aan sterke oneliners, maar aan mensen die de problemen kunnen aanpakken.

Moet Open VLD zich juist niet scherper profileren, om het verschil te kunnen maken met N-VA?

BELGUENANI: Op economisch vlak verdedigen we efficiëntie en een lastenverlaging, en op

maatschappelijk vlak zijn we een progressieve partij. Dat hoeft voor mij niet te veranderen.

U schuift geregeld mee aan de onderhandelingstafel voor een nieuwe Brusselse regering. Hoe ervaart u dat?

BELGUENANI: Het is geen mooi parcours. Maar de puzzel is heel moeilijk te leggen. Met facilitator Yvan Verougstraete (Les Engagés) is de sfeer constructief, maar de belangrijkste fase is overeenstemming vinden voor het begrotingstraject. De crux blijft natuurlijk: welke partijen gaan mee aan tafel? Die knoop is nog niet opgelost.

Intussen leeft bij mij wel het gevoel dat sommige partijen het comfortabeler vinden om aan de zijlijn te gaan staan dan onpopulaire beslissingen te nemen. Want er zullen door de ernst van de begrotingssituatie pijnlijke beslissingen moeten worden genomen.

Binnen het parlement, maar ook binnen de regering in lopende zaken lijkt die sense of urgency er niet altijd te zijn. Sven Gatz (begrotingsminister, Open VLD, red.) probeert het tekort dit jaar van 1,6 miljard naar 1,2 miljard terug te dringen. Maar de ministers vragen zoveel dat, als we hierop ingaan, we eerder op 1,9 miljard euro zullen eindigen.

Ook Open VLD heeft een sleutel in handen om de onderhandelingen vlot te trekken. Voor De Gucht moet N-VA mee in bad. Als Open VLD die eis laat vallen, kan er snel een regering komen.

“Het begrotingstekort lijkt eerder op 1,9 miljard te eindigen”

Imane Belguenani: “Sommige partijen lijken het comfortabeler te vinden om aan de zijlijn te gaan staan dan onpopulaire beslissingen te nemen.”

BELGUENANI: Het gaat niet over de N-VA. Het had net zo goed een andere partij kunnen zijn. We hebben partijen nodig die de uitdagingen kunnen aanpakken: de onderfinanciering van Brussel, de onveiligheid, de hervorming van de arbeidsmarkt. Die zijn allemaal gelinkt aan het federale niveau. We hebben daarom de partijen uit de federale regering nodig, en dan al zeker de partij die de premier levert.

Het verschil met de Open VLD van Guy Vanhengel is wel groot. Toen werd een eigen Brusselse koers gevaren, die soms zelfs regelrecht inging tegen de nationale Open VLD en weinig op had met het nationalisme van de N-VA.

BELGUENANI: We hebben nog steeds niets met het nationalisme van de N-VA en zullen dat ook nooit hebben. Maar we zijn vandaag in een andere wereld. De veiligheidssituatie van vandaag? Die heb ik nooit gezien.

En met de N-VA in de Brusselse regering zal het beter gaan?

BELGUENANI: We hebben alle federale partijen nodig. We staan hier niet alleen in. MR wil dat ook.

Het is geen reclame voor het politiek bedrijf. Veel mensen vragen zich af waarom die politici zo goed betaald moeten blijven, als ze er niet in slagen om een regering op de been te brengen. BELGUENANI: Ja. Ik hoop daarom dat de impasse niet te lang meer zal duren.

Sommigen gaan ervan uit dat De Gucht zal buigen zodra hij voorzitter is. Dat hij zijn politieke kapitaal gebouwd heeft rond het verzet tegen de PS, en dan als voorzitter een bocht kan nemen, en de N-VA zal lossen. Wat denkt u?

BELGUENANI: Het is vooral vreemd dat mensen denken dat Frédéric dit alleen heeft beslist. Wat hij zegt is een beslissing van het Brusselse bestuur. Wij staan hier allemaal achter.

‘LES

BRUXELLOIS PAIENT POUR L’ABSENCE DE GOUVERNEMENT’

FR/ Dans deux semaines, le parlement bruxellois fera sa rentrée. Entre-temps, Imane Belguenani, cheffe de groupe Open VLD, espère qu’un gouvernement sera enfin formé. Le parlement est sans cap, faute de majorité. « Les décisions se prennent à la carte. Le Bruxellois en paiera le prix. Rejeter la faute sur l’autre et fuir ses responsabilités est devenu un sport de haut niveau, tant sur le plan financier que pour la sécurité. »

‘THE PEOPLE OF BRUSSELS PAY FOR THE POLITICAL STALEMATE’

EN/ In two weeks from now, the Brussels Parliament will be back from its summer recess. Imane Belguenani (Open VLD) is hoping that a Brussels government can be formed soon. Without a majority, the parliament is rudderless. “It is the people of Brussels who will pay for the political stalemate. Pointing the finger at others is now the name of the game, whether it comes to the finances or to security.”

Brusseleirs, et tous les autres,

DIT MOET JE ZIEN!

Brusselse fierheid en taalplezier in een boeiende, dynamische en zintuigelijke expo over 25 joêr Brussels Volkstejoêter

Expo

Van 12/9 tot 14/11 2025 in het AMVB

Arduinkaai 28, 1000 Brussel

Gratis inkom

Daarna in het Huis van de VGC-Raad, Zinnema en GC De Zandloper Wemmel

Info: brusseleir.eu

07.09.2025

Wonen rond het kanaal - Zuid: langs de buurten rond het kanaal

28.09.2025

Wonen in de vijfhoek door de wijken in het centrum van Brussel

12.10.2025

Noordoost Brussel: Schaarbeek, Evere en St-Joost-ten-Node

Ga mee op woontour en ontdek je (volgende) favoriete buurt! Schrijf je in via www.woneninbrussel.be.

Molenfest ‘Molenbeek 2030 kan steden in heel Europa inspireren’

Woensdag start de tweede editie van Molenfest. Voor Molenbeek for Brussels 2030 is het festival het ultieme visitekaartje om deze maand de titel van Europese culturele hoofdstad in de wacht te slepen.

Een fietsende plantenverkoper vergezeld door een koor. Een fictief huwelijksfeest, waar iedereen die dat wil kan aan meedoen. Een verBELGingsfeest als welkomstritueel voor nieuwe landgenoten en als verbindingsmoment met oude. Of een performance op het Gemeenteplein met vijftig dansers, onder meer uit Molenbeek. Het is maar een greep uit het aanbod van Molenfest. De tweede editie van het – grotendeels gratis – festival gaat woensdag van start en duurt tot zondag 7 september.

Het festival biedt een voorproefje van hoe het verdere traject richting 2030 er zou kunnen uitzien. Als de kanaalgemeente de titel van culturele hoofdstad in de wacht sleept tenminste. Die beslissing is nakend: op 18 september komt de jury op bezoek in Molenbeek zes dagen later, op 24 september valt de beslissing. Dan weten we of Leuven, Namen dan wel Molenbeek de titel verovert.

Wat zijn de kansen van Molenbeek for Brussels 2030?

Jan Goossens, die samen met Fatima Zibouh trekker is van het project, wijst op de unieke troeven die de Brusselse kandidatuur heeft. “Er is een heel breed draagvlak, we hebben er ondertussen heel veel mensen bij betrokken en de culturele uitwerking zit ook echt goed in elkaar. Kijk naar Molenfest dat vorig jaar al 20.000 mensen op de been bracht. Bij ons is de trein al vertrokken. Voor zover ik weet is er vandaag geen Namur- of Leuvenfest.”

Urgente zaak

Anders dan in de twee concurrentiesteden is de titel in een gemeente als Molenbeek, en bij uitbreiding het hele Brussels gewest, een erg urgente zaak, vindt Goossens. “We zijn echt gaan polsen naar de dromen en angsten van de Molenbekenaars van morgen. Die leven in een steeds gefragmenteerde

samenleving en daar willen we met het hele traject een antwoord op bieden, op zoek gaan naar een nieuwe ‘wij’, die de bewoners verbindt. In een stad als deze is die hoofdstadtitel geen kers op een taart die er toch al is. Het ís de taart zelf.”

Dat Molenbeek2030 een erg solide en gedragen programma in elkaar bokste, daarover lijkt iedereen het eens. “Het project is niet alleen relevant voor Molenbeek en Brussel, het is erg symbolisch en kan zo steden in heel Europa inspireren,” denkt Bob Palmer, die intendant was toen Brussel in 2000 culturele hoofdstad was, en aan de telefoon vanuit Schotland zijn visie deelt.

“Het Molenbeekse project is er een van transformatie, het toont dat het mogelijk is om je als stad opnieuw uit te vinden: de gemeente evolueert van een industriële plek naar een culturele hotspot en schudt onderweg nog eens de perceptie

van radicalisering en terrorisme van zich af. Ook het centrale idee van ‘sadaka’, een soort onbaatzuchtige solidariteit die de stad nodig heeft, is krachtig.”

De organisatoren, de Molenbekenaren en het Brusselse cultuurveld mogen dan hun huiswerk gemaakt hebben, het MolenbeeksBrusselse voorstel heeft wel degelijk zwakke punten. Wie de titel van culturele hoofdstad wil binnenrijven, komt immers maar best met een goede omkadering op het vlak van politieke en financiële steun. “In die zin is het erg jammer dat de burgemeester van Molenbeek opnieuw twee maanden out is,” bedenkt Guy Gypens, bij Kanal verantwoordelijk voor liveprogrammering en coördinator van Molenfest. “In de eerste ronde bleek Catherine Moureaux een heel goede verdediger van het project.”

Nog zorgwekkender is dat het Gewest vandaag nog steeds

20.000

bezoekers telde Molenfest vorig jaar. Het festival loopt dit jaar van 3 tot 7 september

jaar zal het in 2030 geleden zijn dat Brussel de Europese culturele hoofdstad was

geen Brusselse regering heeft, die formele financiële toezeggingen kan doen richting 2030. Het juryrapport na de eerste ronde liet al verstaan dat de financiële garanties duidelijker moeten.

“Begrijpelijk,” vindt Bob Palmer. “Er zijn genoeg voorbeelden van steden die culturele hoofdstad werden, maar waarbij het project vervolgens in grote financiële problemen raakte. Ik denk bijvoorbeeld aan Riga in 2014, Novi Sad in 2022 of Eleusis in 2023.” Hugo De Greef, intendant van Brugge 2002 (en even ook van Brussel 2000), beaamt dat. “Het financiële zal zeker meespelen. Het zou een enorme blaam zijn voor Brusselse politici als dit mislukt omdat ze er niet in slagen een regering te vormen.”

Er is niet enkel rampnieuws op politiek vlak. Het Brussels parlement drukte eerder deze zomer vrijwel unaniem zijn steun uit voor Molenbeek2030. “Dat betekent dat er hoe dan ook gewestelijke financiële steun komt, wie er ook in de regering zal zitten,” stipt Jan Goossens aan. “Ik vind dat eigenlijk een sterkere garantie dan een toezegging van een bepaalde regeringscoalitie.

Daarnaast zijn we zeker van steun op andere niveaus, onder meer federaal.”

Aantal titels

Of Namen, Leuven of Brussel het haalt, kan met nog andere factoren te maken hebben. Ook het aantal culturele hoofdstadtitels in het recente verleden kan een rol spelen. Die van Brussel zal in 2030 al dertig jaar geleden zijn, een periode waarin Vlaanderen al twee keer aan bod kwam (Brugge 2002 en Antwerpen 2003) en Wallonië de meest recente nominatie verzilverde (Bergen 2016).

“Ik hoop alvast van harte dat we het halen,” zegt Guy Gypens. “Brussel heeft echt een project nodig dat we nu samen moeten vastpakken, dat wordt met de dag duidelijker.”

KRIS HENDRICKX

In het nieuws

30/08 | Het aantal inschrijvingen voor een cursus Engels of Frans bij het Centrum voor Volwassenenonderwijs (CVO) Brussel daalde van 842 naar 10. Na de besparingsronde van

Vlaams minister van Onderwijs Zuhal Demir (N-VA) moeten cursisten voortaan 4 in plaats van 1,5 euro betalen per lesuur in hun “hobby-opleidingen”. De prijsverhoging veroorzaakt een leegloop. Ook bij

het CVO Semper is een daling merkbaar. Zo zijn er 909 cursisten minder voor de Franse opleiding, een daling met 30 procent. Voor Engels halveerde het aantal studenten tot 346.

29/08 | Het eerste geval van de STEC-bacterie werd op 19 augustus gedetecteerd in een

woonzorgcentrum te Jette. De bacterie, die vermoedelijk vooral via voeding de mens bereikt, werd in zes woonzorgcentra in Vlaanderen vastgesteld, en leidde tot een vijftal overlijdens. De Brusselse gezondheidsinstantie Vivalis gaat na of de eerste Brusselse zaak verband houdt met de gevallen in

Vlaanderen. De besmette bewoner van het woonzorgcentrum in Jette is intussen trouwens genezen.

28/08 | Sint-Joost-tenNode heeft het Brussels Gewest een herfinanciering gevraagd. Hoewel de inkomsten van de gemeente stabiel blijven, schieten de uitgaven de

1 september

1 september is niet alleen de start van het schooljaar, maar ook van een gloednieuwe Nederlandstalige school in Brussel: de Lydia de Veen-school, vernoemd naar de Belgische hoogleraar en politica die tijdens de Tweede Wereldoorlog als tiener actief was in het verzet. De school ligt aan de Zuidlaan. In het gebouw zat vroeger een Franstalige school, nu krijgt het pand een tweede leven als kleine Nederlandstalige secundaire school voor het eerste en tweede middelbaar. Met slechts vijftig leerlingen in de eerste graad kiest de school bewust voor kleinschaligheid en persoonlijke begeleiding. De opening gebeurde in een warme, feestelijke sfeer: ouders en kinderen genoten samen van koffiekoeken en een fotobooth.

komende tijd de hoogte in, benadrukt burgemeester Emir Kir. Zoals de sterk toenemende bijdrage aan de politiezone of de verwachte extra kosten voor het OCMW door de instroom van mensen die hun werkloosheidsuitkering verliezen. “Een gewestelijk herfinancieringsplan moet ervoor

zorgen dat de gemeente haar dienstverlening kan blijven verzekeren.”

27/08 | Brulocalis en de Conferentie van burgemeesters hebben een negatief advies gegeven over het voorontwerp over de fusie van de Brusselse politiezones. ”Het voorontwerp is een

meerkoppig monster,” zegt burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe Olivier Maingain. “De wettekst verplicht de fusie van de zes Brusselse politiezones, maar in de rest van het land vinden fusies op vrijwillige basis plaats. Dat is discriminatie. Ook de gemeentelijke autonomie wordt niet

gerespecteerd.” Minister van Binnenlandse Zaken Bernard Quintin blijft achter zijn wetsvoorstel staan, al zegt hij wel te willen werken aan een verbeterde versie.

27/08 | De tarieven voor parkeren in de Stad Brussel gaan vanaf 1 september fors

omhoog, tot bijna een verdubbeling. De hogere tarieven maken deel uit van een nieuw parkeerreglement dat de Brusselse gemeenteraad in juni goed keurde. Het wordt in verschillende fases van kracht. Een gratis ticket voor een korte stop blijft wel twintig minuten geldig in plaats van vijftien.

Opinie

‘Neem

geluidshinder in Brussel toch eens ernstig‘

Brusselaars snakken naar een beleid tegen geluidshinder. Maar dat lijkt allesbehalve de prioriteit van de burgemeesters en de Brusselse regering, zo schrijft Stijn van Houtven in naam van een tiental Brusselse buurtcomités.

Stijn van Houtven

• Woont in de Poincarélaan

Open brief wordt mee onderschreven door:

Comité Kanal District, Comité BRU1000, Comité Alhambra, VME Brussels Square, vzw Sint-Jacobswijk, Comité IJzer-Sainctelette, Green Connections, Respect Kureghem, Riverains van de Zuidfoor, Triangle1070, Porte d’Anderlecht, PMP (Poincaré, Moretus-Plantin), Zonefoirée.

De impact van geluidsoverlast valt niet te onderschatten. Dat weten ook Brussel Leefmilieu en minister Maron die vorige week de website noisemonitoring. brussels lanceerden: “Met noisemonitoring geven we elke Brusselaar de mogelijkheid om zijn of haar geluidsomgeving te bekijken en te begrijpen. Het is een onmisbaar instrument om […] de gezondheid en het welzijn van iedereen te beschermen.”

Goed, maar wat blijkt? Geen enkel meetstation staat in het dichtbevolkte en kwetsbare Kuregem, Laag-Molenbeek, de Brabantwijk of de Vijfhoek. Geen meter in Anderlecht, één meter in Molenbeek, beide nochtans bij de grootste, maar ook bij de armste gemeenten van Brussel. De verdeling van meters over wijken volgt eerder het gemiddelde inkomen, dan de bevolking.

Het omgekeerde zou logischer zijn. Geluidsoverlast heeft een grotere impact in dichtbevolkte wijken waar mensen klein wonen, met enkele beglazing, zonder

Stadsleven Verdwijnen door Heleen Rodiers

“We gaan verhuizen.” Bus 71 laat aan de Naamse Poort op zich wachten en we wandelen naar de volgende halte, richting Flagey. “Waar ga je heen?” vraag ik. “Ik ga niet zelf

verhuizen,” verduidelijkt ze. “Mijn werk heeft een nieuw onderkomen gevonden in de Koningsstraat.”

Hoelang komen we elkaar nu al sporadisch tegen op

ontsnappingsmogelijkheden. De veiligheidscrisis in die wijken maakt geluidsoverlast indijken nog belangrijker. Lawaai schaadt meer als je al angstig bent of veel stress ervaart. Samen met veiligheid en netheid is het gevecht tegen geluidsoverlast cruciaal in het herstel van onze levenskwaliteit.

Ik heb ook vragen bij de prioriteiten die uit het instrument blijken. Die focussen vooral op lawaaihinder door vliegtuigen. Dat is belangrijk voor de stad, ook voor de wijken onder de kanaalroute. Maar een groot deel van Brussel

ligt ook wakker van ander lawaai De geluidshinder door knallende en optrekkende motoren wordt elk jaar erger. Bekende hotspots zijn niet opgenomen in de monitoring. Er is nog geen concreet beleid zoals de uitrol van geluidsflitspalen, proefprojecten ten spijt, en een strengere aanpak van snelheidsduivels en wegpiraten.

Gezondheidsrisico’s

“Geef prioriteit aan de wijken met de hoogste noden, niet aan die met het meeste geld”

ons woon-werktraject? Het moet tien jaar zijn, misschien langer. Wat begon als elkaar vriendelijk toeknikken, is geëvolueerd naar korte gesprekken over tuinieren, vakantiebestemmingen en de huisdieren. Zij heeft een papegaai, ik een kat. De papegaai gaat mee op vakantie: met de auto

Er worden steeds meer en steeds luidere events georganiseerd in onze stad. Rond de Zuidfoor vragen buurtbewoners al jaren tevergeefs om degelijke monitoring van de geluidsniveaus en snelle vrijgave van de resultaten. Realtimemonitoring blijkt mogelijk, maar niet rond de Zuidfoor of in de Vijfhoek, waar het gros van grootschalige en luide

helemaal naar Portugal. De kat blijft thuis en heeft iemand die op hem past. Kleine verhaaltjes op weg naar kantoor. “Nu gaan we elkaar niet meer zien.”

De sfeer krijgt iets beladens. Maatjes op het openbaar vervoer: ze verschijnen om dan weer stilletjes te verdwijnen. Vaak weet je niet

waarheen. “Ach, we hebben toch nog een stukje tram samen,” zeg ik monter. “Ook waar,” grinnikt ze.

In Stadsleven vertellen redacteurs en lezers in maximaal 1000 tekens een verrassende anekdote over Brussel. Insturen kan via redactie@bruzz.be

“Rond de Zuidfoor vragen buurtbewoners al jaren tevergeefs monitoring van de geluidsniveaus en snelle vrijgave van de resultaten,” zegt Stijn van Houtven.

Debatteer mee

Is geweld gerechtvaardigd om krakers uit een pand te zetten?

events plaatsvindt. Overtredingen op de geluidsnormen leiden zelden tot sancties, zelfs al worden geluidsniveaus gehanteerd die volgens de WHO ernstige gezondheidsrisico’s inhouden.

Meer nog, in de Commissie Leefmilieu van het Brussels parlement zei Maron dat hij werkt aan een ordonnantiewijziging die de uitzonderingsmogelijkheden omtrent buurtlawaai wettig zou verankeren, na een uitspraak van de Raad van State vorige zomer. Burgemeesters zouden dan zonder limieten uitzonderingen kunnen geven op de gewestelijke normen, wat de bescherming van Brusselaars volledig buitenspel zet. De regering in lopende zaken laat talloze werven liggen, met grote kosten voor de Brusselse bevolking. Maar de organisatoren

van events, zoals de Stad Brussel, mogen geen hinder ondervinden?

Daarom volgende oproepen aan Maron en Brussel Leefmilieu. Ten eerste, geef prioriteit aan de wijken met de hoogste noden, niet aan die met het meeste geld. Herstel dringend, samen met de andere Brusselse actoren, de levenskwaliteit rond het kanaal, de stations en in het centrum van de stad. Ten tweede, lawaaihinder door vliegtuigen is belangrijk en moet gemonitord worden, maar ontsnap aan die typisch Brusselse reflex om énkel te wijzen naar andere beleidsniveaus, en pak de eigen verantwoordelijkheden ook, misschien zelfs prioritair, aan.

Reageren of zelfeen opiniestukinsturen?

Mailnaarredactie@bruzz.be

Resultatenonlinebevraging,op29augustus2025viaRhetoric (95 reacties)

Krakenisdiefstaldoorgeweld. Het argument dat geweldnietgerechtvaardigdistegengeweld,zelfsna meerdereverbalewaarschuwingen dat geweldvolgen zal,is het toelaten van geweldinonzemaatschappij.

Sam V.

Eigenaarsenhuurdershebbenlegitiemerechtenop het genot van debetrokkenwoningen.Krakershebben geenvergelijkbarerechten.Als we toegevenaande laatsten,dan zetten we fundamentelerechtenbij het huisvuil.Geweld,naoverleg,isdaaromlegitiemén noodzakelijk. Rudi D.

Ik twijfel

Geweldiseigenlijkgeenlegalemanieromkrakers buiten te zetten.Maar wat isdandeoplossingals mensennietwillenluisterennaar wat justitievraagt? Nietsdoen?Waarisdandegerechtigheidvoorde eigenaar? Anna N.

Nee

Krakerszijnmensendieongebruiktegebouwen gebruikenom te beantwoordenaaneenmenselijke basisbehoeftewaar ze andersgeentoegang tot hebben.Geweldgebruikenomiemandeenbasisbehoefte te ontzeggenisronduitschandalig. Amélie V.

Er zou meermoeteningezetwordenop het bestraffen van leegstand of legepandensowieso ter beschikking stellenaandaklozenopeengeorganiseerdemanier. Geweldmagenkelingezetwordenalsdekrakers gewapendzijn of zich met geweldverzetten. Isabelle B.

ArtistiekdirecteurbijDries Van Noten JULIAN KLAUSNER koosheelbewustvooreen modeopleidinginBrussel

WeekendKnack, 27augustus2025

Onroerende voorheffing stijgt jaar na jaar

Vijf vragen over de eigenaarsbelasting

Deze maand valt bij veel Brusselaars de factuur voor de onroerende voorheffing in de bus. Vaak is het schrikken over de hoogte van het bedrag, dat jaar na jaar behoorlijk lijkt te stijgen. Vijf vragen over de eigenaarsbelasting. door Kris Hendrickx

Als Robbe Van Dam in 2022 een appartement van 100 vierkante meter koopt in het hogere deel van Molenbeek, is de onroerende voorheffing niet de eerste van zijn zorgen. Vandaag ziet hij dat anders. In drie jaar tijd steeg de eigenaarsbelasting die hij betaalt van 1.800 naar ruim 2.600 euro. “Wonen in Brussel begint zo erg duur te worden,” zegt hij. “En zo’n duurdere belasting betekent eigenlijk ook dat je woning minder waard wordt: een koper kan daar rekening mee houden.”

Van Dam is niet de enige eigenaar die deze weken schrikt wanneer hij of zij het aanslagbiljet inkijkt. De stijgende onroerende voorheffing uitgelegd in vijf vragen.

1Wat is de onroerende voorheffing?

De onroerende voorheffing is een belasting op onroerende goederen. De hoogte van de belasting hangt af van verschillende factoren. Een daarvan is het kadastraal inkomen van de woning in kwestie. Dat komt overeen met het jaarlijks netto-huurinkomen dat u in 1975 voor het goed zou ontvangen als u het verhuurde. Een hoger kadastraal inkomen levert ook een hogere onroerende voorheffing op.

De onroerende voorheffing bestaat uit verschillende delen: een gewestdeel, een agglomeratiedeel en – veruit de grootste hap – de opcentiemen die de gemeente int.

ONROERENDE VOORHEFFING

Berekening voor een gebouw in Schaarbeek met geïndexeerd kadastraal inkomen (KI) van 2.000 euro

BASISHEFFING BRUSSELS GEWEST op KI 2.000 euro

1,25 % 1,25 % van 2.000 = 25 EUR

+ OPCENTIEMEN AGGLOMERATIE op de basisheffing 25 euro

+ OPCENTIEMEN GEMEENTE op de basisheffing van 25 euro. Die verschillen per gemeente, voor Schaarbeek 4.191

= TOTAAL TE BETALEN

EUR zonder vermindering voor bijvoorbeeld kinderen ten laste

SCHAARBEEK

2Verschilt de belasting van gemeente tot gemeente?

Jawel, en geen klein beetje: in Oudergem bedroegen die opcentiemen voor het aanslagjaar 2025 slechts 1.990, terwijl dat in Schaarbeek 4.191 was (zie cijfervoorbeeld). In het geval van Schaarbeek betekenen die 4.191 opcentiemen dat het gemeentelijke deel van de onroerende voorheffing in Schaarbeek ruim dubbel zo hoog is als in Oudergem. Een opcentiem is een toeslag op een belastingtarief, in dit geval op de basisheffing van 1,25 procent door het Gewest. In het algemeen zijn het eerder de gemeenten met rijkere inwoners die voor een lage onroerende voorheffing kiezen: na Oudergem volgen Sint-Pieters-Woluwe en Ukkel. Die gemeenten hebben immers meer inkomsten via de belasting op het inkomen van hun inwoners. De hoogste tarieven zijn (na Schaarbeek) te vinden in Vorst, Jette, Molenbeek en Anderlecht. Wie een woning koopt, is zich vaak niet zo bewust van die verschillende tarieven, merkte hoogleraar Michel Maus eerder dit jaar op bij BRUZZ. “Op Immoweb zie je wel het kadastraal inkomen, maar niet hoeveel opcentiemen je daar nog moet bijrekenen.”

3Waarom stijgt de onroerende voorheffing fors?

Robbe Van Dam is niet de enige Brusselaar die melding maakt van een snel stijgende belasting. “Hier ook 16 procent duurder (307 euro!) dan vorig jaar voor hetzelfde appartement in Jette,” schrijft Lien (*) in de Facebookgroep ‘Durf te vragen Brussel’. “En het was al bijna 2.000 euro. Blij dat het ondertussen verkocht is.”

In dezelfde groep maakt Paul (*) melding van een stijging van 31 procent “terwijl er aan het huis niets veranderd is, een onverklaarbare toename”.

De stijgingen hebben verschillende oorzaken. Zo wordt het kadastraal inkomen elk jaar geïndexeerd, dus aangepast aan de inflatie. Die stijgende levenskosten van de voorbije jaren leiden tot een hogere belasting, voor de berekening van de onroerende voorheffing in 2025 alleen al was dat goed voor ruim 3 procent.

Verschillende gemeenten kozen onlangs voor hogere opcentiemen om hun begroting rond te krijgen. Vanaf volgend jaar is dat opnieuw het geval in Jette, Sint-Pieters-Woluwe, Sint-Agatha-Berchem, Ukkel en Evere. Gemeentebesturen wijzen op tal van

stijgende kosten: voor de pensioenen van eigen personeel, voor de politie en de indexering van de lonen van het personeel.

Olivier De Clippele, voorzitter van de Brusselse vleugel van het Algemeen Eigenaarssyndicaat, notaris en oud-schepen van Financiën in Elsene, ziet een verband met het hoge ziekteverzuim bij Brusselse gemeenten. “In plaats van streng te controleren, hebben gemeenten extra personeel aangeworven, in Elsene ging het de voorbije legislatuur om 150 mensen.”

Ook een veranderende gezinssituatie kan de factuur kruiden. De reuzensprong bij Paul blijkt uiteindelijk eenvoudig te verklaren: er zijn geen twee kinderen meer ten laste, goed voor een verhoging met 250 euro.

4

Hoe hou je de factuur zo laag mogelijk?

Wie zelf in zijn eigendom gedomicilieerd is, krijgt automatisch de gewestelijke premie BE HOME, die dit jaar goed is voor 160 euro. Daarnaast kennen een aantal gemeenten nog een gemeentelijke premie toe aan eigenarenbewoners. Die varieert van 100 euro in Sint-Gillis tot ruim 200 euro in Vorst. In sommige gemeenten wordt die automatisch toegekend, maar dat is niet overal zo. Controleer dus goed hoe het zit in de betrokken gemeente.

Vanaf minstens twee kinderen ten laste is er een korting van 10 procent per kind. Die vermindering is in principe automatisch, maar controleren op je aanslagbiljet kan geen kwaad. 5

Waarom wordt de onroerende voorheffing vaak onlogisch genoemd?

De basis van de berekening – het kadastraal inkomen – is nog altijd de theoretische huurwaarde van 1975. “In hoog-Molenbeek zit je daardoor met erg hoge kadastrale inkomens,” legt Olivier De Clippele uit. “Veel appartementsblokken waren daar in 1975 hypermodern, maar zijn vandaag net verouderd. Omgekeerd was de huurwaarde in het centrum vroeger laag, waardoor de kadastrale inkomens daar vaak bescheiden zijn.”

Ook inwoners van rijke wijken worstelen soms met de belasting merkt De Clippele, die ook notaris is. “Sommige mensen betalen

10.000 euro voor een groot appartement van 270 vierkante meter, dat is meer dan twee maanden huur.”

De fiscale wetgeving stelt dat de administratie elke tien jaar een herschatting moet uitvoeren, in het fiscale jargon heet dat een ‘perequatie’. “Geen enkele politicus durft dat aan,” zegt De Clippele. “De laatste die het probeerde was Gaston Geens in 1979, maar die kreeg heel België over zich heen. Nochtans zouden ze een oude rot kunnen vragen die toch geen carrière meer moet maken. Ik wil dat desnoods wel doen.”

* Om privacyredenen zijn de voornamen veranderd.

De hoogste tarieven zijn te vinden in Schaarbeek, Vorst, Jette, Molenbeek en Anderlecht

PRÉCOMPTE IMMOBILIER : LE COUP DUR DE LA RENTRÉE

FR/ Ce mois-ci, de nombreux Bruxellois reçoivent la facture du précompte immobilier. La surprise est souvent de taille face au montant, qui semble augmenter sensiblement d’année en année. Comme la taxe varie selon la commune, tous les habitants de la Région bruxelloise ne paient pas la même chose. Schaerbeek détient le record avec les tarifs les plus élevés.

PROPERTY TAX IS HITTING HARD

EN/ Brussels residents will receive their property tax bill this month and many will be shocked by the amount, which seems only to go up and up. The tax varies from municipality to municipality and so the homeowners in the Brussels Region do not all pay the same amount. Schaarbeek/Schaerbeek has the highest rates.

De BRUZZKet schoolkalender

bestel nu al een gratis exemplaar voor jouw klas

BRUZZKet, het jongerenplatform van BRUZZ, maakt opnieuw een kalender met leuke weetjes en Brusseltips voor ketten van het 4e, 5e en 6e leerjaar.

Vraag de kalender 2025-2026 aan via de QR-code. Wij leveren hem begin september gratis op jouw school.

Bozar

11:00 - Concert Croissant: Philippe Thuriot & Hendrik Lasure 11:00 – 12:00 – 15:00 – 16:00 Anne Teresa De Keersmaeker. Violin Phase 17:00 - Claron McFadden. Aubergine From 11:00 until 18:00 - Workshops 6+ Free

Beestig Brussel

Natuurfotografie Opgaan in de natuur om mooie plaatjes te schieten

Ook veel volwassenen zitten de komende weken weer op de schoolbanken om een cursus te volgen. De opleiding natuurfotografie van Natagora bijvoorbeeld, waar cursisten leren om ongezien het leven van dieren vast te leggen.

door Andy Furniere

Vanaf begin oktober worden cursisten van Natagora’s opleiding natuurfotografie onder meer wekelijks in het Sint-Pieterscollege in Ukkel verwacht. Tijdens de brede vorming leren ze hoe landschappen, planten en dieren mooi vast te leggen. Voorafgaande ervaring is niet nodig, net zomin als een collectie verschillende camera’s en lenzen.

Interesse in de natuur is wel onontbeerlijk, maar daar is er geen gebrek aan. “De meeste deelnemers zijn mensen die door zelf foto’s te maken de bijzondere emoties willen delen die ze ervaren tijdens hun vele wandelingen in de natuur,” zegt Grégory Galand, een van de lesgevers, gespecialiseerd in dierenfotografie. “Het voornaamste doel is om hen te leren foto’s te maken die anderen kunnen raken. Idealiter zijn hun foto’s uiteraard technisch onberispelijk, maar dat is niet het allerbelangrijkste.”

De fundamentele boodschap aan cursisten is dat de druk op de cameraknop de laatste stap is van een lang proces. “Eerst moet je je onderwerp grondig bestuderen,” zegt Galand. “Bij een dier onderzoek je wat de specifieke soort liefst eet, zijn typische habitat, wanneer het actief is, enzovoort. Zodra je je onderwerp in het zicht hebt, moet je de foto eerst in je hoofd maken, met de juiste kadrering en compositie. Om pas dan af te drukken.”

Voor de praktijklessen trekken de cursisten onder meer naar het Laarbeekbos en het Rood Klooster. “Het Rood Klooster is een klassieker. Niet alleen door de diversiteit aan natuur, ook omdat de dieren er minder schuw zijn dan normaal. Ze zijn gewend aan menselijke aanwezigheid.”

Wie een hert in het Zoniënwoud wil vereeuwigen, heeft wel veel geduld nodig. “Soms moet je uren wachten in een bos. Als het dier zich dan laat zien, moet je klaar zijn, want misschien heb je maar een halve minuut de tijd.” Camouflage is in zulke

Eigenschappen

• Een opleiding van twee jaar tot natuurfotograaf, met Ukkel als een van de leslocaties

• Om deel te nemen heb je geen ervaring of geavanceerd materiaal nodig

• Cursisten trekken er geregeld op uit voor praktijklessen, onder meer in het Laarbeekbos en Rood Klooster

gevallen van het grootste belang. “Je moet opgaan in je omgeving. Niet rechtop staan, kledij in de juiste kleuren dragen, handschoenen aandoen …” Ook het tijdstip is belangrijk: voor natuurfotografie ga je idealiter op zoek in de uren rond zonsopgang of zonsondergang.

Er is ook een maar: “De perfecte foto mag niet ten koste van alles gaan. We streven een minimale impact op de omgeving na. Je zit geen hert achterna, lokt de dieren niet met voedsel of vertrapt geen planten weg van de paden.”

Tijdens de cursus leren liefhebbers dat je niet zo nodig naar het bos of park moet. Ook in je tuin of op je terras kun je prachtige plaatjes schieten, bijvoorbeeld van bijen die op je bloemen afkomen. “Het is interessant om de stad op te nemen, door bijvoorbeeld een drukke autoweg als achtergrond te nemen bij een foto van een stoepplantje.”

Galand zelf heeft een bijzondere voorliefde voor vossen. Hij trok onlangs naar Marokko om in de Sahara woestijnvossen te spotten, een queeste die hij heeft vastgelegd in de kortfilm La quête des sables, te zien op YouTube. Ook in Brussel zoekt hij ze dikwijls op. “Hier zijn ze veel gemakkelijker te benaderen dan in Wallonië, waar ze zich door hun angst voor jagers heel snel uit te voeten maken. Op een dag zag ik er zelfs een aan het Europees

Parlement, rustig naar een vuilnisbak trippelend.”

Een van de vorig jaar afgestudeerde studenten raakte in de ban van de Brusselse vossen en wijdde er een reeks aan. Die is vanaf 7 september te zien in Aquascope Virelles, bij Chimay, als deel van een overzichtsexpo van afgestudeerde cursisten.

Reeks nalezen?

Lees de hele reeks op BRUZZ.be/beestigbrussel

© GREGORY GALAND

‘Zet mij alsjeblieft niet in het hokje van klassieke muzikant’

Pianiste Marie François geeft klassiek een nieuwe drive

Met talent, enthousiasme en bravoure haalt de Brusselse pianiste Marie François klassieke muziek uit haar ivoren toren. “Ik wil niet alleen optreden voor melomanen.” door Tom Zonderman

Sorry, er was even geen elektriciteit en dus ook geen wifi,” zegt Marie François wanneer ze met een paar minuten vertraging op de Zoom-afspraak verschijnt. De Brusselse pianiste zit tien dagen in Kaapstad, stroompannes zijn er dagelijkse kost. “Mensen zijn het gewoon hier. Iedereen heeft een noodgenerator of lampen op batterijen. Het is hier ook winter, het is vroeg donker.”

Vorige zondag trad François op in Port Elizabeth, waarvoor ze eerst met het orkest moest repeteren. “Toen ik er om 11 uur ’s ochtends aankwam, was er geen elektriciteit en dus was het er pikdonker. De 55 muzikanten verlichtten dan maar hun partituur met hun telefoon. Een uur voor het concert zijn de lichten alsnog aangefloept.” De duisternis zou anders een prima decor geweest zijn voor de nocturnes van de Pools-Franse componist en pianist Frédéric Chopin, die François gebundeld heeft op haar nieuwe,

derde album, dat deze week internationaal wordt gereleaset. “Ja, precies. Dat had ook goed bij de filosofie van Chopin gepast.”

In Zuid-Afrika zit François op uitnodiging van Rik Ghesquière, die na zijn tijd als eerste trompettist bij het Brussels Philharmonic als dirigent een stevige band opbouwde met de zuidelijke tip van Afrika. Straks moet François naar het conservatorium van Stellenbosch om er jonge pianisten in een masterclass te tonen hoe ze muziek moeten interpreteren. “Heel erg spannend, want ik moet dan in mijn eentje een Uber nemen. Eigenlijk mag je je hier nooit alleen verplaatsen, door de onveiligheid. Overal zie je tralies voor de ramen en security. Dat is toch nog net iets anders dan in Brussel, daar heb ik me nog nooit een dag onveilig gevoeld.”

Ondanks alles blijven Zuid-Afrikanen hartelijk en positief, zegt ze. “Wij zouden al lang deprimerend in een hoekje zitten te klagen. Ik vind het ook verbazingwekkend

hoe creatief iedereen is. Muzikanten kunnen hier sowieso moeilijk rondkomen zonder daarnaast ook nog een job te doen.”

Een pluk haar van Beethoven François geeft toe dat het als jonge klassieke muzikant ook in België knokken is. “Ik werk 12 tot 15 uur per dag. Gisteren had ik voor het eerst in drie jaar vrij. Ik ga nooit op vakantie. Ik ben voortdurend bezig met de piano, en hoe te kunnen ondernemen en innoveren.” Ze probeert zoveel mogelijk nieuwe ideeën uit, knoopt aan met mensen buiten de klassieke muzieksector om zich zo een weg te banen. “Altijd vanuit de filosofie: durf te vragen. Ik wil dingen begrijpen. Geld is belangrijk om te kunnen leven, en om projecten uit te kunnen werken. Maar ik ga eerst op zoek naar een idee, er moet altijd een concept staan.”

Veel van haar collega’s combineren klassiek met lesgeven. Maar de masterclass die François geeft in Stellenbosch doet ze niet

“

© JOHAN JACOBS

Pianiste Marie François:

“Mensen vergeten al eens dat klassieke muziek de meest menselijke muziek is.”

om den brode, wel omdat ze het graag doet. “Ik deel graag mijn passie voor klassiek. Of ik nu op de Flagey Piano Days speel, of in een huiskamer, ik spreek mijn publiek altijd toe. Ik ben uiteindelijk een verhalenverteller.” Dat is ook de essentie van klassieke muziek, vindt ze. “Op het conservatorium leer je hoe je die muziek zo goed mogelijk kan spelen, maar we zijn maar weinig bezig met hoe we ze naar de luisteraar brengen. Dat bruggetje is belangrijk, want zonder zijn we slechts uitvoerende musici.”

Er is de serieuze Marie François, die acht uur per dag pianospeelt en muziek interpreteert, maar er is ook de joviale, spontane Marie François, die mensen wil entertainen en vertelt hoe Bach twintig kinderen had en Beethoven kaal begraven is, omdat mensen zijn haar afknipten en bijhielden als relikwie. “Als ik mijn publiek vertel dat Jeux d’eau van Ravel gebaseerd is op watergedruppel, zien de mensen dat meteen voor zich.”

Dat verbinden leerde François in Brussel. “De stad, met al haar culturen, is mijn laboratorium. Soms raak ik aan de praat met mensen op de tram of de metro. Als ik op de vraag wat ik doe ‘pianospelen’ antwoord, is het meteen van: ‘Ja, maar wat doe je echt?’ Ik zoek dan manieren om uit te leggen waar ik mee bezig ben. Wanneer ik live speel, probeer ik ook een kader te scheppen waardoor mensen de muziek beter kunnen appreciëren. Ik wil niet alleen optreden voor de vijf procent melomanen, ik wil iedereen de schoonheid van die muziek doen ontdekken.”

Inspiratie haalt ze ook uit de pop. “Iemand als Billie Eilish bindt mensen aan zich omdat ze een persoon van vlees en bloed toont.” Popsterren hebben natuurlijk woorden waarmee luisteraars zich kunnen identificeren. Mist ze dat als klassieke muzikant niet? “Niet per se. Ik vind het ook magisch dat klassieke muziek nog een van de enige genres is waarbij je naar een concert gaat puur voor de muziek, en dat moment deelt met anderen. Zonder een glas of gsm in je hand.”

Het lijf in Parijs, het hart in Warschau Volgend jaar speelt François Le carnaval des animaux van Camille Saint-Saëns, met acteur Koen De Bouw als verteller. Daarna volgt een project rond De seizoenen van Tsjaikovski, samen met Lize Spit, Joke van Leeuwen, Max Temmerman en Ester Naomi Perquin. Een voorstelling waarbij poëzie en klassiek zich om elkaar strengelen. “Met woorden, dus. (Lacht) Tsjaikovski had zijn compositie oorspronkelijk ook geschreven in opdracht van een literair magazine. Ik vind het fijn om dat soort projecten te doen, en te zoeken naar kruisbestuivingen.”

Chopin was dan weer een project dat ze solitair uitvoerde. Tijdens de lockdowns vond ze

in de componist een toeverlaat. “Ik was verloren, ik vond mijn weg naar de piano niet meer. Het kleine vlammetje dat nog brandde, heb ik aangewakkerd met zijn nocturnes.” Eén specifieke nocturne, ‘Opus 48 nummer 1’, waaide door haar hoofd tijdens lange wandelingen met haar hond door de stad. “Ik nam mij voor om na de pandemie dat stuk niet voor mezelf te houden, maar het zoveel mogelijk te delen. Om zo uit die vicieuze cirkel te breken.”

François deed geen half werk. Ze trok naar Warschau, de stad waar Chopin opgroeide, voor hij op zijn 21e naar Parijs vluchtte. In zijn muziek zou hij die roots altijd blijven koesteren. “Op zijn doodsbed heeft hij zelfs gevraagd om zijn hart in Polen te begraven, terwijl zijn lichaam rust op het kerkhof van Père-Lachaise in Parijs.” François verbleef er een maand, trok dagelijks naar een pianowinkel om daar één nocturne te spelen, 21 dagen lang. Ze kon zijn manuscripten lezen en speelde op de laatste piano die hij zelf had gebruikt. “Chopin heeft 99 procent van zijn oeuvre alleen voor piano geschreven, hij heeft dat instrument helemaal doorgrond. Zijn filosofie was: elke noot spreekt, elke noot vertelt een verhaal. Hij was verzot op zangeressen, de melodieën van de nocturnes kunnen allemaal gezongen worden. Door mij zo in zijn composities te verdiepen, wilde ik zo dicht mogelijk bij mijn eigen stem staan.”

’s Avonds maakte François van haar beleving een podcast, heel erg DIY, weggestopt onder een laken om galm te voorkomen. Met succes, want met Who doesn’t love Chopin’s nocturnes won ze vorig jaar een Belgian Podcast Award. “Ik had nooit verwacht dat dat project zo’n vlucht zou nemen. Ik ben daarna op tournee gegaan. Zestig keer heb ik die ene nocturne opgevoerd, als een ode aan het publiek, iets wat we samen deelden. Door dit project ben ik echt enorm gegroeid als mens.”

Poolse saudade

De nocturnes van Chopin spelen, dat is als The Beatles coveren. Hoe leg je je persoonlijkheid in een werk dat al zo vaak door zoveel virtuozen is uitgevoerd? “Ik vind het moeilijk om mezelf een compliment te geven, maar ik denk wel dat ik erin geslaagd ben om mijn eigen stem te vinden,” zegt François. De piano die ze gebruikte, werd speciaal op een lagere frequentie gestemd, waardoor ze warmer en ronder klinkt. En het valt op hoeveel ruimte de pianiste in het klankenlandschap stopt. Miles Davis, die de stilte tussen de noten even belangrijk vond als de noten zelf, zou goedkeurend geknikt hebben. Hij besefte als geen ander hoe die ruimte de emotionele impact vergroot en de weemoed verhoogt.

“Melancholie staat centraal in de muziek van Chopin. Hij vatte dat met het Poolse woord

“Ik weiger mee te doen aan wedstrijden, klassieke muziek is geen sport”

Marie François Pianiste

żal.” Geen Pool zal dat verlangen precies kunnen uitleggen, maar het is zowat het equivalent van het Portugese ‘saudade’. “Een gevoel waar ik heel hard mee resoneer. Er is een anekdote over hoe Chopin samen met Liszt in een kamer in Parijs ’s nachts door het raam kijkt. Chopin wijst naar de volle maan en begint een nocturne te spelen. Dát is de sfeer die ik wilde creëren.”

Stilte kan heel krachtig zijn, zeker vandaag. Nog meer wanneer die uit een uit de kluiten gewassen instrument zoals een piano komt. “Ik probeer die stiltes zo lang mogelijk te rekken,” grinnikt François, “om te zien hoe ver het publiek erin kan meegaan.” Het is knap hoe de pianiste telkens haar eigen accenten legt. “In de klassieke muziek is het repertoire geniaal genoeg om telkens opnieuw uit te voeren. Maar in opleidingen ligt de nadruk te veel op foutloos spelen en te weinig op creativiteit en persoonlijke interpretatie. Ik weiger ook aan wedstrijden mee te doen, omdat ik niet geloof in die sportieve benadering. Voor mij gaat het om je eigen vingerafdrukken achterlaten.”

François werd dankzij die eigenzinnige koers drie jaar geleden door Klara gekoesterd als een van haar ‘Twintigers’. “Dat was zeer fijn. Klara geeft jonge muzikanten een platform zonder competitiedruk. Dat opent de weg naar een breder publiek, ook voor jongeren. Ik zie iedereen als potentiële liefhebber van klassieke muziek, als je die maar toegankelijk brengt.”

Kortom, François doorbreekt barrières. “Ik wil niet in het hokje ‘klassieke muzikant’ geplaatst worden als dat betekent dat je saai bent en alleen maar uren studeert. Ik ben mens en laat me inspireren door alles om me heen. Daarom vind ik het belangrijk om ook het culturele te leren kennen – in Polen, hier in Zuid-Afrika – net zoals componisten vroeger deden. Uiteindelijk wil ik vooral het menselijke terugbrengen in de muziek.”

Chopin: Nocturnes verschijnt op 5/9 wereldwijd bij Evil Penguin Classic. Marie François speelt nog één huiskamerconcert in Brussel en gaat daarna op tournee in Nederland

‘LA MUSIQUE CLASSIQUE N’EST PAS UN SPORT’

FR/ La pianiste bruxelloise Marie François veut sortir la musique classique de sa tour d’ivoire. Avec son récent album consacré aux nocturnes de Chopin et son podcast primé, elle montre comment raconter des histoires et proposer une interprétation personnelle peut donner vie à la musique. Refusant la logique compétitive du monde classique, elle explore les rencontres où l’humain reste au centre.

‘CLASSICAL MUSIC IS NOT A SPORT’

EN/ Brussels-based pianist Marie François wants to bring classical music down from its ivory tower. Her recent album based on Chopin’s nocturnes and her award-winning podcast demonstrate how stories and personal interpretation can bring music to life. She resists the competitiveness of classical music and looks for cross-pollination that focuses on the human aspect.

© JOHAN JACOBS

van Passau tot Boedapest

28 december 2025 tot 3 januari 2026

GUNTHER NEEFS

• Luxueus 5-*****-cruiseschip

• Bezoek aan Wenen, Bratislava en Boedapest

• Nieuwjaarsdiner en feestelijke avondrondvaart

• Geen zorgen en een prachtige setting

• Nederlandstalige begeleiding

• Pakketprijs van België tot België

• Volpension en dranken inbegrepen tijdens de maaltijden aan boord

ONZEARTIEST AANBOORD

AMADEUS QUEEN 5

De M/S Amadeus Queen is één van de meest comfortabele en elegante schepen op de Donau. Het beschikt over de nieuwste technieken en faciliteiten, werkelijk een drijvend luxehotel.

BIO

Naam: Ian

Leeftijd: 10 jaar

Woont samen met: moeder en vader in Sint-Pieters-Woluwe

Vakantie: ging deze zomer met de camper op roadtrip naar Italië

The hang-out

‘School is voor mij een hobby’

Elke week toont een straffe Ket zijn favoriete plek in Brussel. Deze keer neemt Ian (10) BRUZZ mee naar de Julianaschool in Etterbeek, waar hij deze week aan het vijfde leerjaar begint.

door Marjon Udo foto Saskia Vanderstichele

Waarom wou je op school afspreken?

Ik voel me hier thuis. Er zijn gezellige juffen. Het is een heel knusse klas, door de zitzakken. We zitten niet twee aan twee, maar in een groepje, zodat je kunt praten en overleggen. Het is vlak bij de metro en bij een groot park. Soms ga ik daar naar de speeltuin.

Waar kijk je dit schooljaar het meest naar uit?

Nieuwe dingen leren en de nieuwe juf. Waarschijnlijk hebben we een andere aanpak. Onze vorige juf gaf huiswerk op vrijdag om het dan de volgende vrijdag in te leveren. Dat is meestal wel een groot pak. De nieuwe juf kan misschien op maandag huiswerk meegeven dat we op dinsdag moeten inleveren. En op dinsdag opnieuw. Dan is het minder per keer, dan kan ik het beter plannen.

Heb je een idee wat je later met al die kennis zou willen doen?

Iets met interieurs, interieurarchitect of vormgever. Dat je zelf mag kiezen hoe de bank en de stoelen staan, of de kleur van de muur.

Zou je deze klas dan anders inrichten?

Geen gele muur meer. Of misschien geel houden, maar oververven, want er zitten nu allemaal krassen in de muur. Blauw kan ook en de andere muren wit. De kast mag donkerbruin, natuurhout zijn. Ik vind hout mooi, als je de lijnen erin nog kunt zien.

Alle tafels zou ik wegdoen, zodat je op de grond mag werken. Het zou leuk zijn als elke klas een tapijt heeft. De hele vloer is zacht en dat je je schoenen en sokken moet uitdoen. Ik denk dat de kinderen rustiger zouden zijn.

Waar haal je hiervoor inspiratie?

Ik kijk af en toe naar Blind Gekocht. Soms kijk ik naar de inrichting bij andere mensen als we daar op bezoek gaan. Bijvoorbeeld een zitbank die lekker knus lijkt.

Is er nog een plek waar je graag komt?

De bib in Oudergem. Ik ben daar bij de leesjury.

Dat is een soort club met kinderen die graag lezen en dan krijg je elk jaar zes boeken voorgeschoteld. Aan het einde kies je jouw beste boek en maak je een lijstje. Ik vind boeken fijn, je leeft je in in de wereld van dat boek. Dan hoef je niet te denken wanneer je weer je kamer moet opruimen.

Hoe beoordeel je een boek?

Iedereen heeft een eigen stijl. Die van mij is eerder over emoties. Als je gaat huilen omdat je meeleeft met het hoofdpersonage is het een goed boek. Als je de tijd en de werkelijkheid vergeet, omdat je je inleeft in het boek. Dat je vader en moeder roepen om te komen eten en dat je denkt dat je maar vijf minuten aan het lezen bent, maar je bent al twee uur bezig.

Schrijf je zelf ook?

Laatst mochten we vrij tekenen. Toen heb ik woorden gemixt. Een appel en een bom, in het Frans is dat pomme en bombe en dat werd dan ‘c’est une pombe’. Ik tekende een appel en het steeltje was een rode lont.

Ben ik je iets vergeten te vragen?

Ik lees altijd de interviews met de tieners in BRUZZ en dan zie ik dat jullie altijd naar de favoriete film vragen.

Goed punt. Ian, wat is jouw favoriete film? Star Wars 5. Daar is de hele evolutie van Luke te zien.

Wil je dan ook nog je hobby’s benoemen? Ja! Mijn hobby’s zijn zwemmen en fietsen, lezen en school.

School is toch geen hobby? Voor mij wel.

Wil jij ook je favoriete plek tonen? Dat zou heel leuk zijn. Stuur een mailtje naar ket@bruzz.be en een journalist neemt contact met je op.

Schrijver

Rick Riordan en de boeken over Percy Jackson. Hij schrijft over mythologie van de Grieken, de Romeinen en de Egyptenaren.

Favoriete uitstap

Een pretpark met achtbanen. Voor mij ga je in de perfecte achtbaan eerst schuin omhoog en dan schuin omlaag. Daarna een beetje links-rechts-links. Je maakt een paar scherpe bochten en dan heb je een soort trechter, een spiraal naar beneden en dan weer terug. Loopings zijn oké, maar mijn ideale achtbaan heeft er geen.

Schoolvak

(Denkt lang na) Muzische vorming. Dat is niet met muziek omdat je ‘muzische’ hoort. Vroeger hadden we een juf die theaterlessen gaf en nu hebben we een meester die ons leert tekenen. Laatst hebben we strips gemaakt. Ik maakte er eentje van drie plaatjes, zoals Garfield.

‘Ik

vind altijd genoeg rommel om te verkopen’

Het brocanteseizoen is aangebroken

Het einde van de zomer luidt ook het begin van het brocanteseizoen in. Het moment om oude spullen kwijt te raken, koopjes te doen, of gewoon gezellig met de buren samen te zijn. “Het is toegestaan om te onderhandelen, dat verwachten klanten.”

door Eva Christiaens foto’s Ivan Put

Het voorbije weekend werd de Louis Bertrandlaan in Schaarbeek omgetoverd tot een gezellige rommelmarkt.

Fervente kopers en verkopers geven inkijk in hun strategieën om een goede slag te slaan, al benadrukken ze net zo goed de fijne ontmoetingen die bij zo’n brocante horen.

Leer je buren kennen

“Ik had eigenlijk een yogaweekend gepland, maar dat heb ik afgezegd omdat het samenviel met de brocante. Ik vind dat altijd zo’n fijne dag.” De Nederlandse Leonieke Karlas woont in Schaarbeek. Ze kocht in 2019 een ruime garage en eerste verdieping in de Louis Bertrandlaan. Twee jaar later deed ze voor het eerst mee aan de jaarlijkse brocante. Sindsdien is ze niet meer gestopt.

Op haar stoep heeft ze een tapijt uitgerold en glas-in-loodramen, houten doosjes, tinnen lampen en een keramieken kan uitgestald. “15 euro,” zegt ze tegen een geïnteresseerde man. “Non, c’est trop,” zucht die, maar Karlas kent haar verkooptechnieken. “Er hebben al zeven mensen hem opgetild vandaag,” zegt ze. Zo raakt ze de kan kwijt voor tien euro.

“Natuurlijk doe ik het voor het geld,” geeft Karlas toe. Soms levert één dag rommel verkopen haar wel 400 euro op. “Ik wil er vooral van af. Ik haal mijn geld eruit zodra ik vind dat ik zelf genoeg van mijn spullen heb genoten,” zegt haar zus Eva. Zij noemt zich de hoarder van de twee. Samen hebben ze nog een antieke bank te koop, die Eva vorig jaar zomaar vond op de stoep in de Kroonlaan. “Ik heb hem in mijn koffer geduwd en wat opgeschuurd,” zegt zij. Met de garagepoort open lijkt het wel een echte etalage.

Toch is de brocante van Schaarbeek meer dan winkeltje spelen, weten ze hier. “Ik heb zo al veel buren leren kennen. Mijn directe

Actrive

Maaike Neuville doet al voor de derde keer mee: “Je hebt plots gesprekken met mensen die je anders nooit ontmoet, over alledaagse spullen uit je huis.”

“Je hebt één of twee eyecatchers nodig in je kraam, die je niet of niet meteen verkoopt”

Martin van Berkel Organisator brocante Vlaamsesteenweg

buurman had ik nog nooit gezien tot ik in 2021 voor het eerst een kraampje opende,” vertelt Leonieke Karlas. “Nu bak ik pannenkoeken voor zijn kinderen, die straks langskomen. Ik kom ook elk jaar nieuwe dingen te weten over mijn eigen huis.” Zo wist één buurvrouw te vertellen dat er vroeger een lingeriewinkel in Karlas’ huidige garage zat. “Een andere buur zei me dat het lang geleden het kantoor van een notaris was. Die woont nog altijd in de wijk,” zegt ze. Alles samen staan op de Bertrandlaan zowat vierhonderd kramen uitgestald, met antiek, vinyl, boeken, speelgoed, kleding en klein meubilair. Er wordt verhandeld, uitgewisseld, geflaneerd, en bijgepraat. Soms etaleert zo’n kraam de intimiteit van haar verkopers, van een kerstnegligé tot familieerfstukken. “Je hebt plots gesprekken met mensen die je anders nooit ontmoet over alledaagse spullen uit je huis,” zegt actrice Maaike Neuville , die al voor het derde jaar op rij meedoet. Ze woont een paar straten verderop. “Langdurige contacten zijn dat niet, maar ik vind het wel boeiend.”

“Wat een leuk broekpak,” zegt een klant bij haar kraam. “Dat heb ik zelf eens op de rommelmarkt in de Vlaamsesteenweg gekocht, maar ik draag het nooit,” geeft Neuville toe. “Toevallig bij dat kraam dat elk jaar tegenover restaurant Henri staat? Dat is

van een styliste,” weet haar bevriende klant. Jawel, lacht Neuville, precies daar.

Volg de zon

En toch. De komende weken rollen de rommelmarktkramen massaal uit in alle hoeken van Brussel: van de jaarmarkt in Ukkel tot de kermis in de Ossegemstraat. Zo goed als elk weekend van september vinden minstens vijf brocantes in de hoofdstad plaats.

Is dat nieuw? Neen, rommelmarkten zijn al honderden jaren oud in heel Europa. “Alleen noemden we die toen nog oude markten,” vertelde professor stadsgeschiedenis Ilja Van Damme (UAntwerpen) eerder in de VRT-podcast ‘Snelle Geschiedenis’. “Dat was een heel courante praktijk voor kledij, textiel, huisraad, meubels. Dat duidt op een aspect van schaarste: er wordt door de geschiedenis heen heel veel hergebruikt en heel zorgzaam omgesprongen met goederen.” Recyclage was in de middeleeuwen de normaalste zaak van de wereld, zelfs voor de rijkere klassen. Van Damme: “Je kon er ook juwelen kopen en veel van onze prachtige Vlaamse schilderkunst werd op die oude markten verhandeld.” Een doek van Breugel noem je niet snel rommel.

Alleen, dat veranderde na de industriële revolutie aan het einde van de achttiende

Snuisteren in spullen die een ander niet meer nodig heeft, nieuw is het niet. Rommelmarkten bestaan al honderden jaren. Recyclage was in de middeleeuwen de normaalste zaak van de wereld.

“Dankzij de brocante kom ik nieuwe dingen te weten over mijn eigen huis”

Leonieke Karlas

Staat zelf op de brocante in Schaarbeek

eeuw. “Dan zie je de overvloed- of wegwerpmaatschappij geleidelijk aan tot stand komen,” zegt Van Damme in de podcast, met meer nieuwe producten én een toenemende polarisering ten opzichte van wie die nog niet kan betalen. “En dan duiken begrippen als de luizenmarkt of vlooienmarkt op.” De oude markt werd plots iets voor het armere volk. Verzamelaars vertrokken naar moderne veilinghuizen, weg van de stoep. De rommelmarkt bleef over in de openlucht.

“Maar handelaars kwamen wel met braderieën,” zo weet Martin van Berkel uit de

Vlaamsesteenweg. Hij organiseert er de bekende brocante in het derde weekend van september. Telkens overlapt die met Autoloze Zondag, goed voor 15.000 bezoekers per dag. “Wij vierden twee jaar geleden onze honderdste verjaardag en zijn zo de oudst gekende brocante van Brussel. In krantenartikels was in 1923 sprake van een braderie van meer dan een week lang. Zelfs de burgemeester kwam ernaartoe. Alle huizen in onze straat waren toen natuurlijk nog winkels,” zegt hij. En die zetten hun oudere stock op straat, tussen eetkramen en andere animatie door, voor een zomerse uitverkoop. “Eigenlijk is dat vandaag nog zo, maar dan ook met bewoners bij die hun eigen spullen van de hand doen,” zegt Van Berkel. “Ik herinner me onze brocante eigenlijk alleen maar in de zon. In september is het nog mooi weer en is iedereen terug van vakantie.”

Vraag niet niets

“Ik zoek elk jaar nieuwe spullen in mei en juni en verkoop alles in september en oktober.” De 78-jarige Rosa D’Agostino is al dertig jaar brocanteverkoper in Schaarbeek en omstreken. Ze verkoopt een allegaartje van kringloopvondsten, bollen wol en oude posters in de schaduw van de Sint-Servaaskerk.

“Eigenlijk doe ik het uit verveling,” zegt ze. “Ik werkte vroeger als receptioniste in het Europees Parlement, maar ik ben met pensioen en alleen. Dan schuim ik tijdens mijn weekends liever kringwinkels af dan zomaar thuis te zitten.” Ze heeft een camionette en laat al haar vondsten in dozen zitten, tot ze haar kraam uitstalt. “Dit Boeddhabeeld is wat beschadigd, zie ik nu. Ik knap het liever op om het later proper te verkopen.” Niet voor het grote geld, zegt ze. D’Agostino vraagt er tien euro voor. “Maar mensen moeten ook niet niets verwachten. Sommigen vragen mij om alles voor niets weg te doen.”

Dat vindt ook Leonieke Karlas. “Als iemand maar vijftig cent wil bieden voor een lampje dat voor mij grote emotionele waarde heeft, zeg ik neen. Tja, dan worden mensen weleens boos,” zegt ze. Een antiquair bood ’s ochtends vroeg zestig euro voor haar opgeschuurde kofferbank. “Ik weet zeker dat ik er meer voor kan krijgen,” zegt ze.

Martin van Berkel uit de Vlaamsesteenweg tipt zo’n pronkstuk als goede verkooptruc. “Je hebt één of twee eyecatchers nodig in je kraam, die je niet of niet meteen verkoopt,” zegt hij. Een dergelijk stuk lokt volk en kan je gebruiken voor prijsonderhandelingen. “Het is toegestaan om te onderhandelen, dat verwachten klanten.”

Een andere tip is om als verkoper ruim op tijd aan je collectie te denken, zoals Rosa D’Agostino doet. “In onze straat liggen elk jaar écht goede stukken te koop. Dat komt omdat veel buren hun oudere kleding of spullen tijdens het jaar bewust opzijleggen voor de rommelmarkt in plaats van ze weg te gooien,” zegt Van Berkel. Je kunt daarbij een verzameling aanleggen, denk aan platen of posters. Of samenwerken met familie of vrienden.

“Mijn moeder uit Limburg komt haar rommel altijd mee met mij in Brussel verkopen. Zo hebben we dubbel zoveel spullen,” zegt Anne Moermans. Zij hielp vroeger tweedehandsgeboortelijsten samenstellen bij Mic Mac Minuscule en is een fervent bezoeker van rommelmarkten. Zopas verkocht ze zelf een volledig kraam uit op de brocante in de Schaarbeekse Azalealaan, goed voor 260 euro opbrengst. Komend weekend volgt al een tweede lading in de Diksmuidelaan. “Ik weet niet hoe ik het doe, maar ik vind altijd genoeg rommel. Kleding van mezelf of de kinderen, speelgoed, een ouder servies,” zegt Moermans. “Soms geeft mijn schoonzus nog een doos mee.”

In Schaarbeek doet Leonieke Karlas het met wat hulp van haar zus, actrice Maaike Neuville heeft dan weer een speciale cassettecollectie van haar partner Bas Devos uitgestald. “Ik sta alleen op rommelmarkten in Schaarbeek en Evere en ik zoek altijd een partner in crime,” zegt Rachida Ahamdi verderop in de straat. Met de hulp van een vriendin heeft ze een tapijt voor kleding uitgestald en zelfs een koersfiets voor 80 euro. “Je hebt pech, onze mooie dingen zijn al weg.”

Bereid je voor

Dat het snel kan gaan, geldt voor veel populaire plaatsen in Brussel. Wie zeker wil zijn van een verkoopplek, moet er op tijd bij zijn. “Ik moet elk jaar inschrijvingen weigeren,” zegt Van Berkel. “Wij hoeven daarvoor zelfs geen reclame te maken. De organisatie probeert het wel zo goed en zo kwaad als het kan tot de eigen straat of zijstraten te beperken. Onze brocante is nog altijd bedoeld voor de buurt, zodat winkeliers en bewoners met elkaar in contact kunnen komen.” Een trouw koppel tachtigers met antieke prints en enkele gespecialiseerde verkopers krijgen wel nog een plek als die overblijft. “Maar nooit mensen van buiten de buurt,” benadrukt Van Berkel.

Zo zijn er wel meer populaire brocantes in Brussel. De recente jaarmarkt van Jette,

Kalender

• Zaterdag 6 september: Braderie van Elsene en Reuze Rommelmarkt in Neder-Over-Heembeek

• Zondag 7 september: Diksmuidelaan

• Zondag 14 september: Flagey’Broc

• Zaterdag 20 september: Jaarmarkt Sint-Job

• Zondag 21 september: Vlaamsesteenweg

• Zaterdag 27 september: Ossegemstraat Meer info op BRUZZ.be

bijvoorbeeld, of allerhande kleinere buurtinitiatieven. “Ik ben fan van de rommelmarkt aan Vanderkindere en vind de Diksmuidelaan altijd gezellig. Al ben ik vooral vroeger gestart met verkopen in de Stalingradlaan,” zegt Anne Moermans. Die brocante kan door de lopende metrowerken niet meer doorgaan. “Het aanbod op rommelmarkten in Ukkel is uiteraard volledig anders dan in volksere wijken van Schaarbeek of Molenbeek. Ik zie in elk geval overal een brede mix van klanten: zowel mensen die alles bewust tweedehands kopen, uit noodzaak, als Vlaamse hipsters, moslima’s of echte verzamelaars die in je bak elpees komen graven.”

Kan wie daar geen bijzonder verstand van heeft, zich alsnog een oog voor schatten aanmeten? “Ik maak zelf lijstjes in de weken voor een brocante. Zo weet ik wat ik nog kan gebruiken,” zegt Moermans. Op de Louis Bertrandlaan loopt buurtbewoner Guillaume Van Doorslaer met zo’n lijstje in de hand. “Niet dat ik extreem voorbereid ben, ik heb het pas deze ochtend opgesteld,” geeft hij toe. Hij zoekt nog een nachtkastje, schoenenrek en gieter. Bij Leonieke Karlas is het nog niet raak. “Maar ik kom vooral voor de sfeer,” zegt Van Doorslaer. “Je drinkt iets, eet een boudin en komt sowieso mensen tegen,” omschrijft Anne Moermans haar liefde voor de rommelmarkt. Een Franse radiozender probeerde het onlangs meer poëtisch: het plezier van brocantes werd daar omschreven als een mix van nostalgie, traag geslenter en verrassing. “Een antigif voor de snelle economie, waar spontane gesprekken nog kunnen ontstaan rond een ouderwetse koffiepot of afgedankte wekkerradio,” aldus Radio France. Al spreken ze in Schaarbeek nog niet over diepgaande connecties. “Ik doe het al dertig jaar en ik heb nog geen vrienden gemaakt,” zegt Rosa D’Agostino. “Maar je hebt er wel een kennis bij voor één dag.”

LA SAISON DES BROCANTES EST LANCÉE

FR/ La fin de l’été marque le début de la saison des brocantes, idéal pour se débarrasser de vieux objets, dénicher des bonnes affaires ou partager un moment convivial avec les voisins. BRUZZ, à Schaerbeek, conseille aux chasseurs de trésors et vendeurs : « Ayez un ou deux objets “accroche-regard” sur votre stand, que vous ne vendez pas immédiatement. Ils attirent le public et servent lors des négociations. »

IT’S FLEA MARKET SEASON

EN/ The end of summer also means the start of the flea market season. It’s the time to get rid of old stuff, pick up bargains, or just enjoy spending time with the neighbours. BRUZZ set up shop in Schaarbeek/ Schaerbeek and has some tips for both treasure hunters and sellers. “You need a few eye-catchers in your stall that you don’t sell, or at least not immediately. They attract people and can be used when haggling.”

Amber Janssens is een Brusselse actrice. In haar tweewekelijkse column voor BRUZZ reflecteert ze over wat een bijna-dertiger allemaal hoort te weten om niet door de mand te vallen.

Ken je maten

56 centimeter: dat is de exacte omtrek van mijn hoofd. Gemeten in de namiddag (een menselijk hoofd ontzwelt na de ochtend) en zonder droogshampoo of volumespray in mijn haar. Een cijfer waarvan ik nooit dacht dat ik het op zak zou moeten hebben. Tot ik mij deze week op volle vitesse een weg baande door het wereldwijde web, op zoek naar een fietshelm.

Deze zomer werd ik aan IJzer voor de zoveelste keer de pas afgesneden door een macho in een décapotable. Of aan Montgomery net op tijd de remmen dichtgegooid. Mijn bewaarengel mag ondertussen overuren beginnen te factureren. Want mijn pedaalprins kust bijna elke dag de Brusselse straten en tramsporen, zonder dat ik ooit iets op mijn hoofd laat rusten.

Onder lichte druk van bezorgde bloedverwanten (en het Instagram-algoritme) beslis ik een helm te bestellen. Anno 2025 lijkt dat een to do die na een kwartier geschrapt is, maar niks is minder waar. Naast de keuzes tussen carbon en composiet, moet ik navigeren tussen modellen die rond, aerodynamisch of elongated zijn. En vooral ook exact weten hoeveel centimeters mijn schedel telt.

Behalve kennis over de planeten en politiek weet je als dertiger dus blijkbaar ook best wat de afmetingen van je lijf zijn. Daarom een kleine spoedcursus. De afstand tussen pols en elleboog komt zo goed als overeen met je schoenmaat. Totale lichaamslengte is plus ou moins dezelfde als die tussen je vingertoppen als je beide armen uitstrekt (mocht je deze column lezen in een overvolle metro in de spits: zeker testen). En de mondopening is bij veel mensen net groot genoeg om je eigen vuist in te parkeren (opnieuw: niet twijfelen).

Iedereen die de voorbije dagen een krant heeft opengeslagen, weet echter dat een stalen helm of lampen op dynamo niet d’office betekenen dat je veilig thuis raakt. Al zou het wel gewoon zo simpel moeten zijn. Hoeveel berichten zou ik hebben bespaard, mocht ik niet elke keer controleren of de liefdes uit mijn leven hun nest hebben bereikt. Hoeveel uren slaap, terwijl ik met dichtvallende ogen wacht op hun antwoord en livelocaties.

Wanneer ik uiteindelijk in slaap val, droom ik diep van mannen zonder losse handen of moraal. Van verlichte straten. Van een regering die tijdens deze hete zomer wakker wordt uit haar winterslaap. Van vrouwen zonder sleutels tussen witte knokels. Maar ook van vrienden die hun testosteron parkeren en net iets vaker wél inchecken bij elkaar.

En dus: ken je maten. De afstand tussen je zitbotjes, voor een deftig zadel. De omtrek van je hoofd, voor een solide helm. Maar ken ook je maten, als in je copines én copains. Hun plan, locatie en route wanneer ze naar huis pedaleren. Tot we enkel nog rekening moeten houden met fluo en stevige remmen om veilig thuis te komen. Want zo simpel zou het moeten zijn. Mannen horen niet te verdwijnen in de gracht. En meisjes horen niet te verdwijnen in de nacht.

City jobs

‘Een fooi van 1.700 euro, dat voelt goed’

Als de meeste mensen hun dag afsluiten, begint de werkdag van Henrietta pas. De Hongaarse begeleidt als croupier in Casino Viage haar gokkers door de nacht, langs ontgoocheling en euforie.

door Kris Hendrickx foto Ivan Put

Een bakkerij, cafés, een kantoor en een centrum voor plastische chirurgie. Voor ze de weg naar Viage vond, had Henrietta Danyi (34) al wat beroepswaters doorzwommen. “Ik heb mijn school niet afgemaakt en probeerde van alles. Toen ik als barmeid op een cruiseschip werkte, ontmoette ik de directeur van een casinoacademie. Die wist me te overhalen. Ik belandde in Brussel en werd er verliefd op de job. Voordien bleef ik nooit lang op één plek, maar hier ben ik al zeven jaar.”

In de VIP-room van Casino Viage, op de eerste verdieping in het winkelcentrum Anspach, wordt het VIP-pokersalon net vernieuwd. “Ik heb nog nooit gegokt in mijn leven, maar ik ben altijd wel dol geweest op bordspellen,” vertelt Henrietta. “Elk weekend en elke vrije dag haalde ik mijn schat aan spellen boven. Ik droomde ervan om

een hele muur met spellen te vullen. Mijn favoriet? Catan.” Als croupier of dealer, zoals de functie bij Viage heet, is de Hongaarse verantwoordelijk voor een van de speeltafels: roulette, blackjack, Omaha of verschillende versies van poker, de keuze is breed. “Als dealer leer je steeds meer spellen kennen en kun je opklimmen. Ik begon als stagiair en ben nu al dealer 3. Veel CEO’s begonnen ooit als dealer aan een speeltafel.” Of dat ook de ambitie van Henrietta is? “De zakelijke kant boeit me wel.”

Dat ze ambitie heeft, toonde ze onlangs op het Europese dealerkampioenschap in het Oostenrijkse Bregenz. “Ik haalde de finale niet, maar ik was in de wolken dat ik kon meedoen voor Viage. Je werd er ondergedompeld in die shiny shiny world waar ik zo graag deel van uitmaak.”

Viage telt bijna driehonderd personeelsleden, van wie 80

procent ingezet wordt voor livegaming, een record voor België. Andere casino’s moeten het veel meer van slotmachines hebben. Die zijn hier de klok rond beschikbaar, terwijl de livetafels pas in de namiddag openen en om 5 uur ‘s ochtends sluiten. Zelf doet Henrietta de voorbije maanden vooral nachtshifts, een ritme dat kan wegen op het sociale leven. “Ik heb geen gezin, zelfs geen goudvis die op me wacht, dus maakt me dat niet zoveel uit.”

Naar dagopvang om te gokken

Dag en nacht, dat is een wereld van verschil in het casino, merkte de Hongaarse. “Overdag heb je veel gepensioneerden die hier gemoedelijk voor een paar euro komen gokken, een babbeltje slaan met vrienden en een snack eten. Vorige week had ik iemand die zijn kind

“Mensen die blijven verliezen en geld afhalen, probeer ik ervan te overtuigen om naar huis te gaan”

Henrietta Danyi Croupier in Casino Viage

voor twee uur naar de dagopvang had gebracht om te gokken. ‘s Nachts is het veel drukker, dan zie je meer spelers die echt geld willen verdienen. Ook de professionele pokerspelers zijn dan van de partij.”

Het leukste aan haarjob noemt ze ook de uitdagendste kant. “Je moet je aanpassen aan de spelers, aan hun pieken en hun dalen en de spanning die daarmee gepaard gaat. Als iemand bij roulette snel verliest, beur ik hem op, leg ik uit dat de

kansen kunnen keren en dat uiteindelijk niet het geld, maar de gokervaring belangrijk is.”

Bij een ex-croupier is te horen hoe klanten in Viage soms hun hele fortuin of huis verspelen, met schrijnende taferelen tot gevolg. Hoe gaat het personeel dan om met gokverslaving? “We hebben een lijst van maatregelen,” stelt Henrietta. “Als mensen blijven verliezen en geld afhalen, proberen we hen ervan te overtuigen om naar huis te gaan.”

De ex-dealer bericht ook over vrijpostigheid van de vooral mannelijke spelers, vooral op verbaal vlak. Het is een aspect waar Henrietta zich minder aan lijkt te storen.

Menselijke connectie

“Sowieso is de menselijke connectie een belangrijk onderdeel van ons werk. Je moet technisch goed zijn, goed rekenen en ritme in het spel stoppen, maar de interactie is even cruciaal. ‘Ben je op vakantie geweest? Ik heb je lang niet gezien.’ Dat soort dingen. Mensen hebben vaak een favoriete dealer, die ze dan volgen als die van tafel verandert. Fooien? Die delen we met de ploeg, maar ik kreeg al eens 1.700 euro. Dat voelde goed, ja.”

In City jobs toont BRUZZ de mens achter typische en minder typische stadsjobs

Henrietta Danyi is croupier in Casino Viage. “Mensen hebben vaak een favoriete dealer, die ze van tafel naar tafel volgen.”

Fubuki

Regels: Vul het 3×3-rooster met de cijfers 1 t/m 9, elk cijfer precies één keer. De getallen rechts en onder zijn de sommen.

Vetgedrukte cijfers zijn gegeven.

Hint: Kijk naar rij 2 (som 15) met de 5 in kolom 3.

Rekenpuzzel

Vul de witte vakjes met positieve gehele getallen. Lees elke rij en kolom van links naar rechts en van boven naar beneden (geen operatorprioriteit). Bij ÷ moet de uitkomst een geheel getal zijn. De doelen staan rechts (rijen 1/3/5) en onder (kolommen 1/3/5).

Verborgen Brussel

Woordzoeker

Zoek alle verborgen woorden in het raster van de speciale woordzoeker van BRUZZ.

Streep de begrippen één voor één weg, dit kan in alle richtingen: horizontaal, verticaal, diagonaal, en van links naar rechts en andersom.

▢ Casino

▢ Natuurfotografie

▢ School

▢ Galerij

▢ Luidruchtig

▢ Liberaal

▢ Chopin

▢ Belasting

▢ Schattenjager

▢ Molenbeek

▢ Pianist

▢ Rommelmarkt

Oplossingen

De puzzels in dit magazine zijn intern ontwikkeld of gegenereerd met gebruik van toegestane tools en artificiële intelligentie. Elke gelijkenis met bestaande puzzels is toevallig.

De hoofdstad kent veel verborgen plekjes, onverwachte panorama-uitzichten, en onbekende, maar daarom niet minder intrigerende panden en kantjes, ver weg van Manneken Pis, de Grote Markt en het Atomium. Zoals deze sculptuur. Waar is deze foto getrokken? Zelf een foto van een onverwacht stukje Brussel insturen? Mailen naar redactie@bruzz.be

MEER BRUZZ

D'Office met Severine

Bij Severine kies jij samen met je collega’s de platen op BRUZZ radio. Schrijf je in via BRUZZ.be/radio/doffice-met-severine

De Sportzomer

BRUZZ volgt vijf toptalenten die zich in de zomer klaarstomen om topprestaties neer te zetten dit jaar. 'De Sportzomer' elke dinsdag op BRUZZ tv

Big City

De filmpjes van Big City zijn terug voor een tiende seizoen aan weetjes. Ontdek het antwoord op de verschillende BRUZZ-kanalen

5 > 11/9

Van springkasteel tot surrealistische schattenjacht

Eerste editie van kunstevent RendezVous verklaart de Brusselse galeries voor geopend

Na een aftastende soft launch vorig jaar vindt dit jaar de eerste volwaardige editie plaats van RendezVous, het feestje dat de rentree van de beeldende kunsten luister moet bijzetten. BRUZZ tipt tien niet te missen expo’s uit het propvolle programma.

door Andy Furniere

1

Spring de wereld in Wiels (parking)

Damien & The Love Guru verkast voor de gelegenheid van Sint-Gillis naar Vorst. Op de parking van Wiels doet de galerie haar speelse imago alle eer aan met Farewell Hotel van Sharon Van Overmeiren, de Antwerpse kunstenares wier ster steeds hoger klimt. Ze laat er een mysterieuze sculptuur verrijzen, gemaakt van plastic en lucht. Die reusachtige figuur met een ruwe, duistere bolster maar een felgroene magische innerlijke wereld levert een indrukwekkend zicht op, maar ook een amusante ervaring, want het gaat om een springkasteel waarop bezoekers zich ook daadwerkelijk kunnen uitleven. Wel je schoenen uitdoen voor je het kunstwerk betreedt.

2

Baronians best of Dorotheum

De iconische Brusselse galerist Albert Baronian mag na meer dan een halve eeuw dan wel de deuren van zijn gelijknamige galerie hebben gesloten, maar het bloed kruipt duidelijk nog steeds waar het niet gaan kan. Komend weekend neemt hij de boel bij het Oostenrijkse veilinghuis Dorotheum helemaal over met een uitgekiende groepstentoonstelling. De expo toont werken uit zijn collectie én van artiesten die hij heeft vertegenwoordigd. Met klinkende namen als Gilbert & George, Tony Oursler en Seyni Awa Camara.

3

Sterrenensemble

Christie’s Speciaal voor RendezVous komt er een prestigieuze groepstentoonstelling uit Denemarken overgewaaid. Bij veilinghuis Christie’s kunnen bezoekers zich verga-

pen aan werken van iconen als Jean-Michel Basquiat, Tracey Emin en lokale held Hans Op de Beeck. Het gaat om topstukken uit de collectie van de eerder dit jaar overleden Deense kunstverzamelaar en visionair Ole Faarup. Zijn verzameling gaat vanaf oktober onder de hamer bij Christie’s, de opbrengst wordt tussen de 18 en de 25 miljoen euro geschat. Van een exclusieve preview gesproken.

4

Echo’s van Magritte

Galerie Christophe Gallard

Elsene blijft tot nader order de hotspot voor kunsthuizen in Brussel, maar Galerie Christophe Gaillard bewijst dat de lokale scene zich stilaan wijder vertakt. Zo’n twee jaar geleden opende de Parijse galerie een tweede thuis aan het IJzerplein, tegenover het toekomstige Kanal – Centre Pompidou. Voor wie er nog niet over de vloer kwam, vormt Le contenu pictural van de Franse artieste Hélène Delprat een ideale kennismaking. De expotitel verwijst naar een werk van René Magritte uit zijn provocatieve période vache, waarbij hij monden deed openvallen met gedurfde, onconventionele werken. Ze refereert ook in haar picturale inhoud volop aan deze fase van de Brusselse meester. Hier ga je op surrealistische schattenjacht.

5

Kleurrijke opening

Galerie Conradi / Le Bailli

Met Galerie Conradi / Le Bailli is Brussel een nieuwe speler rijker. De galerie, die afkomstig is uit Duitsland, bewaarde de opening van haar vestiging aan de Louizalaan voor RendezVous. Het feest wordt opgeluisterd met Delusion of higher ground van de Australiër Thomas Jeppe, een installatie van schilderijen die bezoekers in hogere sferen brengen, naar een wereld vol kleurrijke waanbeelden. Een start die doet dromen van meer.

6

Samensmeltende werelden

Rodolphe Janssen

Gevestigde waarde Rodolphe Janssen pakt uit met een expo die werk van de beroemde Belg Léon Wuidar, al meer dan zestig jaar geobsedeerd door geometrische abstractie, combineert met dat van een naam die hier minder luid klinkt: Brooklin A. Soumahoro. Waar Wuidar veel inspiratie haalt uit zijn jeugdherinneringen aan verwoeste gebouwen in het naoorlogse België, is het werk van de in 1990 in Frankrijk geboren Soumahoro geworteld in zijn multiculturele opvoeding –met West-Afrikaanse textielkunst als een van de concrete inspiratiebronnen. Benieuwd hoe die twee werelden samensmelten.

Hélène Delprat roept de geest van Magritte op bij Galerie Christophe Gaillard.

7

Experimentele keramiek

Pierre Marie Giraud

Het moet niet allemaal schilderkunst zijn. Pierre Marie Giraud zorgt voor de nodige variatie met de kleikunst van Japanner Takuro Kuwata. Die gaat in tegen het traditionele ingetogen beeld van Japanse keramiek met zijn experimentele werken, die een ode vormen aan het ongecontroleerde en onverwachte. Bereid je voor om verrast te worden.

8

Natuurkrachten

Sorry We’re Closed

Sorry We’re Closed in de Zavelwijk wordt ingepalmd door de Fransman Adrien Vescovi, bekend van zijn innovatieve kleurenpraktijk. Vescovi ontwikkelt zijn eigen verf en pigmenten aan de hand van natuurlijke processen en stelt zijn doeken ook bloot aan de natuurkrachten. Door ze buiten te hangen, gaan kleuren vervagen of komen bepaalde nuances meer naar de voorgrond. Waardoor de natuur medeschepper wordt.

9

Partneren met AI

Maruani Mercier

Over de impact van artificiële intelligentie op de kunsten valt een flinke boom, om niet te zeggen: een heel bos, op te zetten. De Britse kunstenaar Von Wolfe ziet AI alvast niet als een bedreiging, maar als een “creatieve gesprekspartner.” Uit zijn dialoog met data vloeien bij Maruani Mercier olieverfschilderijen die ingaan op thema’s als identiteit, intimiteit, psychologie en primaire driften – waarbij Von Wolfe met de hulp van een machine onderzoekt wat ons mens maakt. Eerst maar eens vragen aan ChatGPT wat die ervan denkt.

10

Prestigieuze nieuwkomer

Xavier Hufkens

Xavier Hufkens is het aan zijn stand verplicht om alle schijnwerpers naar zich toe te trekken. Dat doet de galerie met een prestigieuze ‘nieuwkomer’, die dan ook nog eens nieuw werk voorstelt. De Duits-Amerikaanse Charline von Heyl gooit al sinds de jaren 1980 hoge ogen met haar dynamische, onvoorspelbare schilderijen en tekeningen. Deze visuele acrobaat zal er bij haar debuut in Elsene op gebrand zijn om te bewijzen dat ze nog niets aan inventiviteit heeft ingeboet.

RendezVous viert de rentree van de beeldende kunsten in Brussel van 4 tot en met 7/9, rendezvousbxl.com

Concerten, voorstellingen, musea, festivals en expo’s in Brussel.

Koop je tickets op

Bruisend Brussel in één klik

Charline von Heyl debuteert bij Xavier Hufkens.

Select

Klassiek

Orkestsonnetten

In aanloop naar de première van Giuseppe Verdi’s Falstaff (21/9 > 9/10) trapt De Munt het nieuwe seizoen af met wat shakespeareaans symfonisch schoons: drie composities van Otto Nicolai, Felix Mendelssohn-Bartholdy en Sergej Prokofjev die de mosterd bij de Bard halen. Ongetwijfeld wordt dat een avond die niemand onberoerd laat, want zoals William zelf zegt in Measure for measure: “Music oft hath such a charm / To make bad good, and good provoke to harm.”

SHAKESPEARE IN MUSIC 6/9, Flagey, flagey.be

Glass-helder

Een compositie van de intussen 88-jarige opperminimalist Philip Glass herken je meteen. Maar wat weet je eigenlijk echt over de muziek van de baanbrekende Amerikaan?

In dit nieuwe concertformat duikt Brussels Philharmonic telkens in het oeuvre van één componist, terwijl een van de uitvoerders tussen de stukken door het publiek te woord staat. Celliste Camille Thomas is Glass-gids van dienst!

BRUSSELS PHILHARMONIC: PHILIP GLASS: A CONCERT-LECTURE 5/9, Flagey, flagey.be

Abdijgezang

Op de eerste zondag van de eerste maand van het nieuwe cultuurseizoen is Klassiek in de Abdij meteen op de afspraak. Het ensemble Air4Six zorgt voor een openingsconcert vol vocaal schoons van Mozart en Joseph Haydn. Al krijgt het stemmige zestal in Jette nog wat uitzonderlijke versterking. Een zevende long voor deze songs wordt de blaasbalg van accordeonist Gwen Cresens. (JC)

KLASSIEK IN DE ABDIJ 7/9, Abdij van Dielegem, jette.brussels

Pop & Jazz

Bossa lady

Wie in hogere sferen raakt bij de zoete bossanova van Laufey, moet beslist zijn oor te luisteren leggen bij het zachte roekoeën van Mei Semones. Op haar dit jaar uitgebrachte debuut versmelt de Japans-Amerikaanse singer-songwriter jazzy melodieën met tropicalia, indierock en J-pop. De titel van haar plaat Animaru verwijst naar hoe Japanners het Engelse woord ‘animal’ uitspreken. Voor Mei Semones zijn dierlijke instincten haar guideline

MEI SEMONES 8/9, Botanique, botanique.be

Poreus als een spons

Na de prima doorstart van vorig jaar gaat het Marni Jazz Festival door op hetzelfde elan: avontuur met jazz als basis, poreus als een spons. Om de twee avonden is er een carte blanche, een eer die onder meer de Brusselse saxofonist Fabrizio Cassol en zijn drummende stadsgenoot Antoine Pierre te beurt valt. Ook de jonge neosoulzangeres Jazmyn, het Grégory Privat Trio en de Gentse pianiste An Pierlé springen in het oog.

MARNI JAZZ FESTIVAL 11 > 20/9, Théâtre Marni, theatremarni.com

Rauwe creativiteit

De Molenbeekse artistieke vrijhaven LaVallée blaast begin september tien kaarsjes uit met een resem open studios van haar artistieke residenten en een uit de kluiten gewassen verjaardagsparty. Een paar dagen later rolt het zijn vallei open voor het In.Out.Sider-festival, een feest van rauwe, alternatieve muzikale creativiteit die verklankt wordt door dj-sets van onder meer Pierre, Camposs, Donia en ojoo, en concerten van Why the Eye, Jim E. Brown, Maya Dhondt en Micuicocola. (TZ)

IN.OUT.SIDER 11 > 13/9, LaVallée, lavallee.brussels

Expo

Geschiedenis en toekomst

Fondation A Stichting en curator Emilie Démon proberen via het werk van negen jonge Zuid-Afrikaanse fotografen het beeld van Johannesburg bij te stellen. De grootste stad van Zuid-Afrika draagt zichtbaar de sporen van een geschiedenis van apartheid en geweld, maar is ook een veelgelaagde, veerkrachtige en bruisende plek die leeft, hoopt, weerstand biedt, liefheeft en in volle transformatie is.

WHAT’S THE WORD? JOHANNESBURG! 11/9 > 21/12, Fondation A Stichting, fondationastichting.com

The game is on

Al twintig jaar geeft de ‘kunstwedstrijd’ ArtContest jonge Belgische of in België verblijvende kunstenaars een welkom duwtje in de rug. Dat een selectie voor die wedstrijd deuren kan openen, mag blijken uit de prestigieuze collecties waarin werk van vorige winnaars als Younes Baba-Ali, Lucie Lanzini, Olivia Hernaïz en Oriol Vilanova vandaag vertoeft. In deze editie dingen onder anderen Ethel Lilienfeld, Ugo Woatzi, Maurits Verstraete en WIP collective naar de eerste prijs.

ARTCONTEST 2025 > 28/9, Botanique, botanique.be

Keuringsdienst van waarde

Cloud Seven trapt het nieuwe seizoen af met een kritische kijk op de sector die de coworkingspace slash kunstruimte slash collectie van Frédéric de Goldschmidt zelf bewoont. In de groepsexpo (Not) all is gold onderzoeken 53 kunstenaars – onder wie Kasper Bosmans, Aline Bouvy, Ana Jotta en Pieter Vermeersch – wat ‘waarde’ betekent in de hedendaagse kunst. Een spel dat ‘waardeloos’ kan laten rijmen op ‘kostbaar’. (KS) (NOT) ALL IS GOLD 4/9 > 28/2, Cloud Seven, cloudseven.be

Mei Semones

What’s the word? Johannesburg!

Shakespeare in music

Klein onderhoud

Elisabeth

Klinck

‘Met mijn kronkelende vioolmuziek maak ik het vooral mezelf moeilijk’

De Boterhammen in het Park zijn op, de Bar Chaud is afgekoeld en ook met het gefeeërie is het gedaan. Vanaf september wordt het publiek van de Ancienne Belgique gewoon weer binnen verwacht. Op 9 september bijvoorbeeld, voor een concert van de niet voor één gat te vangen Elisabeth Klinck. De Brusselse violiste is klassiek geschoold, maar voelt zich even thuis op radiozender Klara, die haar tot een van ‘De Twintigers’ omdoopte, en het MA Festival in Brugge, als op het toneel bij Miet Warlop of in de grote zaal van de AB, waar ze nu met haar tweede soloalbum Chronotopia onder de arm een thuismatch speelt.

“Goh, ‘grote zaal’ klinkt zo gewichtig. We gaan het wel intiem houden hoor,” glimlacht Klinck. “Het is niet zo dat ik die locatie koste wat het kost van mijn checklist wilde afvinken, het was gewoon de zaal die nog vrij was. Ik maak niet echt een onderscheid tussen verschillende venues. Ik treed niet per se anders op in de Ancienne Belgique dan op het MA Festival. Eigenlijk is het vooral aanpassen voor mijn geluidstechnicus Oscar. Doordat we nu ook elektronische instrumenten gebruiken, zal hij meer de handen vol hebben. Het verschil zit hem niet in het genre of de locatie, maar in de klankwereld.”

Klinck noemt haar muziek zelf “niet echt rechtlijnig” en dat vindt ze, voor alle duidelijkheid, een positieve eigenschap. Met een vleug klassiek, wat vrije improvisatie en een geut experimentele elektronica overstijgt ze alle genregrenzen. “Ik maak het er vooral mezelf moeilijk mee, omdat mijn nummers lastiger vanbuiten te leren zijn. Voor het publiek maakt dat in mijn ervaring minder uit. Ik heb het gevoel dat muziek er op de een of andere manier altijd wel in slaagt om geïnteresseerde luisteraars te bereiken.”

Al erkent Klinck dat het niet vanzelfsprekend is om haar kronkelende muziek in de AB onder te brengen – een pluim op de hoed van de organisatie. “Als concertzaal midden in Brussel heb je de verantwoordelijkheid om je lokale scene te ondersteunen. Programmator Mich Leemans verzet op dat vlak prachtig werk. Hij denkt mee out of the box, steekt zijn nek uit voor jonge mensen en toont hoe eclectisch en experimenteel Brusselse artiesten zijn. Elders blijft men toch vaker in het eigen veld hangen. Hier helpen we elkaar continu in elkaars projecten, als een soort vangnet dat lak heeft aan de grenzen tussen disciplines. Een hechte kliek waarin iedereen zijn eigen esthetiek heeft. Enorm aantrekkelijk.” JASPER CROONEN

Elisabeth Klinck stelt op 9/9 haar tweede soloalbum Chronotopia voor in de Ancienne Belgique, abconcerts.be

Podium Literatuur

Woke vampiers

Valentine Gallardo gooide al hoge ogen met haar quatre-mains met Mathilde Van Gheluwe Pendant que le loup n’y est pas én haar werk voor zinecollectief Tieten Met Haar. De Gentse met Franse roots wacht een druk najaar met de publicatie van A strong woman and other stories bij Fieldmouse Press én Bloodless bij L’employé du moi. Dat laatste boek, over een groep vampiers die 100% sans sang door het leven wil gaan, signeert ze bij Le Léviathan.

VALENTINE GALLARDO: BLOODLESS 6/9, Le Léviathan, Facebook: Le Léviathan

Voor echt

Voor de meest bevrijde kijk op wat hedendaagse tekenkunst vermag, hoef je niet de wijde wereld in. In Anderlecht bouwt VROOM al drie jaar aan zo’n paradijs voor beeldenstormers en hun gevolg. Seizoen nummer vier opent met Rehearsal dinner, de eerste tastbare manifestatie van de samenwerking die zich al drie jaar digitaal ontspint tussen de Amerikaanse Momo Gordon en de Brusselse kunstenaar Guillaume Jannes.

MOMO GORDON & GUILLAUME JANNES: REHEARSAL DINNER 11/9 > 5/10, VROOM, vroomspace.com

Vergeten historie

‘Historicus van vergeten zaken’ Lucas Catherine schrijft al decennia over Palestina en Congo. Het is onvermijdelijk dat de gruwel die zich daar vandaag afspeelt, ook tijdens zijn passage in de Passa Porta Bookshop ter sprake komt. Ook al is hij eigenlijk daar om zijn nieuwe boek voor te stellen, over de negentiende-eeuwse duivelsfeesten én het werkvolk in de Brusselse Duivelshoek. (KS)

LUCAS CATHERINE: MET DE DUIVEL TEGEN ARMOEDE 7/9, Passa Porta Bookshop, passaportabookshop.be

Finaleplaats

Krump is een acrobatische freestyle urban dansstijl, die ook in Brussel beoefend wordt. Specialiste Hendrickx Ntela van Compagnie Konzi, die als artieste verbonden is aan Théâtre National, leidt deze week de Ch’eza Street Battle in Les Halles. Al wie zich inschrijft, kan deelnemen en wedijveren om België te mogen vertegenwoordigen in de finale van het komende EBS Krump World Championship in Düsseldorf.

HENDRICKX NTELA: CH’EZA STREET BATTLE 6/9, Les Halles, halles.be

We want Mo

Zijn El Oso Palestino Tour brengt Mohammed ‘Mo’ Amer ook naar Brussel. De Palestijnse Amerikaan met een stevige reputatie als stand-upcomedian én een carrière als acteur – zie zijn hoofdrol in de tragikomische, semiautobiografische en populaire Netflixserie Mo, waarvan begin dit jaar het tweede seizoen uitkwam – vertelt in zijn show over zijn ervaringen als kersverse vader in dit niet zo opbeurende tijdsgewricht.

MO AMER: EL OSO PALESTINO TOUR 7/9, Koninklijk Circus, cirque-royal-bruxelles.be

Toekomstmuziek

GC Pianofabriek en CC Jacques Franck bieden onderdak aan een toekomstgericht festival georganiseerd door het Brusselse collectief Les Sous-Entendu.es. Op de openingsavond presenteert Habibitch een dansende conferentie over de dekolonisering van de dansvloer. Zaterdag zijn er workshops en performances, van boksen tot dans. Zondag kan je naar een beurs en een kidsparty. (MB)

LES SOUS-ENTENDU.ES: NOS FUTURS: IMPOSONS NOS RÉCITS 5 > 7/9, GC Pianofabriek & CC Jacques Franck, les-sous-entendues.com

Zwaarder dan Titane

Zware metaforen, bombast en een Tahar Rahim die zo ziek wordt dat je amper nog naar hem durft te kijken: Alpha is geen lachertje. Een deel van de pers is niet mals voor de opvolger van Gouden Palm Titane. Julia Ducournau vertelt over een 13-jarige die haar moeder van streek brengt met een tattoo. Een vuile naald kan haar besmet hebben met een virus. De aids-nachtmerrie van de jaren 1980 ligt aan de basis van deze bodyhorror.

ALPHA FR, dir.: Julia Ducournau, act.: Tahar Rahim, Golshifteh Farahani, Mélissa Boros

Verloren paradijs

Op een Canarisch eiland vult een voormalige tennisprof zijn dagen met tennislessen en zijn nachten met feesten en vrouwen versieren. Betrokkenheid bij de verdwijning van een Britse toerist én amoureuze gevoelens voor diens echtgenote duwen hem in de hoek. Jan-Ole Gerster maakt in deze neo-noir gewiekst gebruik van de felle zon en desolate landschappen om de leegte en verdorvenheid van de mens te weerspiegelen.

ISLANDS DE, dir.: Jan-Ole Gerster, act.: Sam Riley, Stacy Martin, Jack Farthing

Uitgebuite gastarbeiders

De Brusselse regisseur Ben De Raes maakt radicale films die maatschappelijk relevante thema’s behandelen. Kapital Europe toont scènes uit het leven van een hardwerkende Roemeense bouwvakker die niet correct behandeld wordt en volgt een jonge Griekse die dagen zonder begin of einde draait als fietskoerier. De twee verhalen zouden “de meedogenloze impact van het kapitalistische systeem” onthullen. (NR)

KAPITAL EUROPE BE, dir.: Ben De Raes, act.: Petre Ivanov, Niki Katsoni

Ch’eza Street Battle Valentine Gallardo: Bloodless

Heb je het helemaal gehad met deelgerechten? Begrijpelijk. Maar dit Italiaanse adresje zou je weleens van gedachten kunnen doen veranderen: Matto draagt zijn motto cibus libertas (‘vrijheid door voedsel’) hoog in het vaandel.

Matto betekent net als pazzo ‘gek’ in de taal van Dante. Gaat die omschrijving op voor Mario Olimpio? Dat is weinig waarschijnlijk. De man opende al drie succesvolle Brusselse restaurants. Eerst was er Primo, gewijd aan verse pasta. Daarna volgde Ciccio, een eettent gespecialiseerd in painza’s, een langwerpige variant van pizza die lichter verteerbaar en lokaler is. Voor de jongste ster aan Olimpio’s firmament hoef je slechts een verdieping hoger te klimmen: Matto bevindt zich pal boven Ciccio.

Het restaurant is gevestigd in een elegant oud pand en oogt klassiek met een eigentijdse twist. De muren, geschilderd in een diep groenblauw dat naar petrol neigt, zorgen voor een intieme, verfijnde sfeer. De tint contrasteert fraai met het wit van de lijsten en de schoorsteenmantel, die is omgetoverd tot een decoratieve nis waarin het discrete motto “cibus libertas” in gouden letters prijkt. Een vrolijke warboel van flessen en planten doorbreekt het heilige karakter. Achter het gebouw ligt nog een verborgen terras dat tijdens ons bezoek de zon vangt.

De carte blanche (35 euro per persoon) op de menukaart blijkt een schot in de roos voor ons gezelschap van vier. De formule gooit de clichés overboord zonder de Italiaanse essentie te verloochenen en biedt een waar feestmaal aan dat begint met twee opmerkelijke voorgerechten: sardines met

chermoulasaus en sumak – helaas maar drie stuks voor vier personen – en een krokant balletje dat naar een hoger niveau wordt getild door een mayonaise met ’nduja. Daarna volgen twee rijkelijk belegde painza’s: de ene met coppa en een overheerlijke vijgencoulis, de andere met oesterzwammen en mesclun.

Het hoofdgerecht is een toonbeeld van frisheid: een crudo van zeebrasem, overgoten met basilicumpesto, een gel van vermout en amandelen, én een interessante herinterpretatie van de klassieke insalata caprese, met kleurrijke tomaten en gemarineerde courgettes. Het foutloze menu wordt afgesloten met uitstekende cocktails zoals de ‘Smokey Figroni’ (13 euro) met mescal, bitter, amaro, vermout en gedroogde vijgen.

TEKST: MICHEL VERLINDEN FOTO: SASKIA VANDERSTICHELE

Eat & Drink

Vleurgatsesteenweg 52, Elsene, cicciomatto.com

Matto ••••

Inzichten

Wat weet kunstenaar Anyuta Wiazemsky Snauwaert van het leven?

‘Op mijn verjaardag wil ik mijn eerste tattoo laten zetten’

Als je jezelf een andere naam kon geven, welke zou dat zijn?

Eigenlijk heb ik dat al gedaan. Op mijn geboortecertificaat staat een andere naam, maar ik hou veel meer van Anyuta.

Wat heeft je werk of je publiek je geleerd over het leven of over jezelf?

Dat het leven genuanceerder is dan je soms denkt.

Doe je iets speciaals op je verjaardag?

Jawel. Dit jaar wil ik mijn eerste tattoo laten zetten. En ik ga die dag ook naar Shoe/farm van theatercollectief buren in het Kaaitheater. Waarop trakteer je jezelf af en toe? Sushi.

Wat doe je anderen graag cadeau?

Het boek Parable of the sower van Octavia Butler.

Welke lifehack verbeterde je leven?

Na het wakker worden een glas water drinken. Ik heb mijn levensstijl een jaar of vijf geleden radicaal omgegooid: niet meer roken, geen alcohol meer, vroeg opstaan en gaan slapen, gezond eten, sporten, investeren in goede relaties … Dat is allemaal begonnen met een glas water in de ochtend.

Met welke quote pak je graag uit?

“It’s a terrible thing, I think, in life to wait until you’re ready. I have this feeling now that actually no one is ever ready to do anything. (…) Generally speaking, now is as good a time as any,” van acteur Hugh Laurie.

Welke minder bekende app kan je iedereen aanraden?

De chatapp Beeper, en Copy Me That, voor recepten, boodschappenlijsten en maaltijdplanning.

Welke kooktruc moeten wij ook kennen?

Mango pickle maakt je curry helemaal af. Welk nutteloos weetje wil je delen?

Bijen en bloemplanten hebben zich samen ontwikkeld en zijn van elkaar afhankelijk om te overleven. Sommige bloemen kunnen enkel door specifieke bijensoorten bestoven worden, en sommige bijen zijn aangepast om enkel bepaalde bloemen te bestuiven.

• Anyuta Wiazemsky Snauwaert (die/hen/hun) studeerde Rechten aan de Moskouse Staatsacademie voor Recht, Beeldende kunsten aan KASK en Sociologie aan de UGent, en woont en werkt vandaag in Brussel

• Hun werk situeert zich op het snijvlak van beeldende kunst, performance, theater en participatieve kunst

• Met VerBELGingsfeest introduceert die een plechtigheid voor een gastvrije verwelkoming van nieuwe Belgen in dit land

Welk vreemd voorwerp slingert er rond in je huis?

Ik heb een gitaarpedaal die Rainbow Machine heet. Volledig nutteloos, je kan er weinig verschillende noten mee maken, maar hij laat je gitaar wel als een toverstokje klinken.

Waar kijk je naar uit in de nabije toekomst?

Om VerBELGingsfeest in zoveel mogelijk Belgische steden en dorpen te tonen, en daarna met politici te spreken om een officiële welkomstceremonie voor nieuwe Belgen te laten erkennen.

Naar welke plek zou je willen verhuizen en waarom?

Ik ben anderhalf jaar geleden naar Anderlecht verhuisd en ik ben hier heel gelukkig.

Wie is de bekendste persoon met wie je ooit sprak?

Dat moet Luc Tuymans zijn.

Bij welke historische gebeurtenis was je graag aanwezig geweest?

Bij een van Sappho’s poëzievoordrachten.

Wat was het beste algemene nieuws van de afgelopen weken?

In Portugal werd er een wet gestemd waardoor werknemers die lijden aan endometriose drie dagen per maand thuis kunnen blijven zonder loonverlies.

Welke wet zou je meteen invoeren?

Een wet die huisvesting echt als fundamenteel mensenrecht vastlegt. Zoals Finland deed met het ‘Housing First’-model: iedereen krijgt een woning, ongeacht persoonlijke problemen. Het blijkt ook nog eens kosteneffectief te zijn. Voor welke breed gebezigde uitvinding ben jij bijzonder dankbaar?

Schuurpapier.

Welk cliché over Brussel stoort je het meest?

Dat de stad gevaarlijk en chaotisch is.

MICHAËL BELLON

Anyuta Wiazemsky Snauwaert organiseert op 6/9 een VerBELGingsfeest in het MigratieMuseumMigration, kaaitheater.be

EMBRACE BRUSSELS.

TE KOOP:

NIEUWBOUWAPPARTEMENTEN

AANKOOP AAN 6% BTW ONDER BEPAALDE VOORWAARDEN.

• Ontdek nieuwbouwappartementen in het historische hart van Brussel

• Vind hier de perfecte combinatie van ruimte, rust en stedelijk woonplezier. EEN UNIEKE KANS IN HET HART VAN BRUSSEL!

• Een warme buurt met de charme van een dorp, middenin de bruisende vijfhoek.

Meer info op brouck-r.be of 02 335 02 29

Een richting vinden die echt bij je past?

Kom maar af!

Zaterdag 6 september Infodag

odisee.be/infodag