dekadę XXI wieku, feminizm przestaje być domeną wąskiej grupy kobiet wywodzących się z uprzywilejowanej klasy średniej. Dlatego tak ważne są spotkania i współpraca kobiet z różnych instytucji i środowisk, znajdujących się na odmiennych etapach zawodowej kariery. Można na nich swobodnie omawiać procedury rekrutacji czy procesy awansowe istniejące w instytucjach publicznych. Można również wymieniać się doświadczeniami życiowymi wynikającymi z konieczności łączenia przez kobiety różnych ról społecznych. Szczere rozmowy i bliższe wzajemne poznanie buduje atmosferę zrozumienia i otwiera na czasem bardzo dalekie od wyznawanych przez siebie poglądy. Atmosfera kobiecej solidarności i współpracy może ograniczyć występowanie syndromu „uciekającej drabiny”. Opisuje on zachowanie właściwe niektórym „kobietom sukcesu”, polegające na celowej i świadomej odmowie wsparcia młodszych koleżanek, wypływające z przekonania, że każda kobieta na własną rękę powinna przejść tę samą trudną drogę. Poczucie kobiecej wspólnoty redukuje także zjawiska o charakterze dyskryminacyjnym, jakim bywa ageism, czyli dyskryminacja ze względu na wiek. Dotyka ona zarówno kobiety rozpoczynające swoją karierę zawodową, które uważa się za niedoświadczone, a więc niezdolne do pełnienia stanowisk kierowniczych czy wzięcia odpowiedzialności za pracę zespołu, jak i kobiety starsze. Tu ageism oznacza najczęściej brak zaproszeń do udziału w ważnych konferencjach i wydarzeniach medialnych, ignorowanie wypowiedzi w czasie dyskusji czy nieuwzględnianie specyficznych potrzeb seniorek w realizowanych projektach. Przejawy dyskryminacji ze względu na wiek dotyczą niemal wszystkich kobiet. Jedyną bronią w walce z tym zjawiskiem jest solidarność, która nie pozwala na myślenie o innej kobiecie w kategorii rywalki. Rywalką nie jest przecież ktoś, z kim się coś wspólnie buduje, tworzy stowarzyszenie czy nieformalną grupę. Zasadę tę stosują wszystkie pomysłodawczynie i aktywne działaczki organizacji feministycznych, które w wielu państwach działają prężnie, stanowiąc potężne kobiece lobby.
W naszym kraju mamy już pewne osiągnięcia w zakresie sieciowania kobiet. Najbardziej spektakularne przedsięwzięcie stanowi Kongres Kobiet. Kobiety zajmujące się polityką zagraniczną skupiają się i łączą w WIIS Polska oraz Międzynarodowy Klub Kobiet. Obie te organizacje są w Polsce stosunkowo młode. Pierwsza z nich ma charakter formalny i stanowi część międzynarodowej sieci kobiet WIIS International o znacznie dłuższej historii. Druga jest efektem powstania i działania nieformalnej, ale bardzo aktywnej i sprawczej grupy założonej na Facebooku. Powstały na przełomie 2017 i 2018 roku, niezależnie od siebie, lecz bez woli tworzenia dodatkowego podziału. Ich celem jest wykreowanie przestrzeni spotkania i współpracy przeznaczonej dla kobiet, które łączą podobne profile zawodowe. Organizacje te skupiają też ekspertki wypowiadające się publicznie na tematy związane z polityką zagraniczną i bezpieczeństwem międzynarodowym.
60
Czy kobiety uratują świat? Feministyczna polityka zagraniczna
Sieciowanie
