obrońcy starego świata. Przełom, o który nam chodzi, wynika ze zmiany nastawienia wobec drugiego człowieka, zrozumienia jego potrzeb i poszanowania praw. To również chęć opowiedzenia się za tymi wartościami w dyskursie publicznym. Bycie głosem nie tylko swoim, ale i innych. Tworzenie struktur nie tylko dla siebie, ale i innych. I z ich udziałem. W tym rozdziale opisujemy, jak można dokonać takiej transformacji, aby stworzyć stabilny grunt pod wdrożenie feministycznej polityki zagranicznej w Polsce. Chciałybyśmy, aby te postulaty rozpatrzyły nie tylko polskie instytucje, lecz również same kobiety, którym zależy na zmianie i większej obecności w przestrzeni publicznej oraz współtworzeniu polityki.
Rynek pracy
„Współczesność nacechowana jest dyskursem ukierunkowanym na wiedzę, umiejętności oraz potencjał jednostki. Wydaje się jednak, że mimo wsparcia, jakie kobiety uzyskują, tak na poziomie makro – w skali międzynarodowej, mezo – na poziomie ogólnopolskim czy mikro – na poziomie lokalnym (w sensie geograficznym, ale i wspólnotowym), wciąż ich sytuacja nie jest równa pozycji mężczyzny we współczesnym świecie. Istotą postulowanych tez jest stworzenie klimatu do zmiany typu wygrana – wygrany, co wymaga odwrócenia anachronicznego, stereotypowego czy wąskiego postrzegania płciowości na rzecz komplementarnego uczestnictwa we wszystkich sferach życia”. Źródło: M. Luty-Michalak, O. Kotowska-Wójcik, Kobiece przestrzenie realizacji – cel, powołanie, misja, rzeczywistość, [w:] tychże (red.), Kobieta w przestrzeni publicznej, Warszawskie Wydawnictwo Socjologiczne, Warszawa 2017, s. 9.
1
52
D. Gaucher, J. Friesen, A.C. Kay, Evidence that gendered wording in job advertisements exists and sustains gender inequality, „Journal of Personality and Social Psychology”, 2011, nr 101(1), s. 109–128, https://doi.org/10.1037/a0022530.
Czy kobiety uratują świat? Feministyczna polityka zagraniczna
To, na ile kobieta będzie mogła realizować się w miejscu pracy, zależy tyleż od jej motywacji, wykształcenia i chęci dalszego rozwoju, co atmosfery oraz warunków, jakie tworzy pracodawca. W tym obszarze zmiana zaczyna się od sposobu rekrutacji. Nie znalazłyśmy polskich badań na ten temat, ale z przykładów pochodzących z innych państw wiemy, że formułując ogłoszenie o pracę i używając żeńskiej końcówki, czyli pisząc analityczka, koordynatorka, kierowniczka czy redaktorka, wysyłamy przyjazny sygnał i zachęcamy kobiety do aplikowania. Zjawisko to zbadano już wiele lat temu w USA, gdzie udowodniono, że ogłoszenia o pracę zawierające formy męskie przyciągają mniej kobiet. Natomiast używanie zaimków rodzaju żeńskiego 1 nie powoduje mniejszego zainteresowania wśród kandydatów mężczyzn . Dlatego też na każdym kolejnym kroku rekrutacji warto sobie zadać pytanie, jakimi kryteriami kierujemy się przy wyborze pracownika lub pracowniczki. Najważniejsze są kompetencje, to oczywiste, ale wiadomo również, że o przyjęciu do pracy decydują także inne czynniki. O ich znaczeniu dla awansu kobiet pracujących w dyplomacji i strukturach akademickich pisałyśmy w rozdziale drugim.
