Rozdział drugi
POLSKA POLITYKA ZAGRANICZNA A PERSPEKTYWA KOBIET Małgorzata Kopka-Piątek, Iwona Reichardt
Nie chodzi tylko o nieobecność. Przemilczenia i białe plamy mają swoje konsekwencje. Oddziałują na życie kobiet dzień w dzień, często w dość niepozorny sposób. Caroline Criado Perez, Niewidzialne kobiety. Jak dane tworzą świat skrojony pod mężczyzn
Rozdział drugi Polska polityka zagraniczna a perspektywa kobiet
Wprowadzenie Pod względem realizacji koncepcji równościowych, w tym feministycznej polityki zagranicznej, Polskę można uznać za kraj, który w tym procesie jest tzw. spóźnionym przybyszem. Termin ten, powszechnie stosowany w naukach społecznych czy ekonomicznych, ale też dyskursie eksperckim, odnosi się do państw, które – w przeciwieństwie do tzw. grupy pionierów, czyli prekursorów w danym obszarze – wprowadzając nowy kierunek lub nową koncepcję polityki, w pierwszej kolejności kopiują rozwiązania zewnętrzne. Polega to, między innymi, na tłumaczeniu (często dosłownym) obcych terminów czy tworzeniu neologizmów bez odpowiedniego ich dostosowania do polskiego kontekstu. Tym samym spóźnieni przybysze starają się włączyć w istniejący już trend czy kierunek rozwoju. Spóźnione włączanie się w pewien trwający już proces ma swoje zalety i wady. Z jednej strony, pozwala na uniknięcie niektórych błędów popełnionych przez państwa pionierskie, z których wyciągnięto już wnioski. Wiedza o nich może zostać skutecznie wykorzystana przez spóźnionych przybyszy, szczególnie wtedy, gdy dane rozwiązanie dotyczy szerokich grup społecznych lub przedsięwzięć wymagających dużych nakładów finansowych. Z drugiej jednak strony, jeśli przyjmiemy, że procesy polityczne, 31
