Eindeloopbaanregeling verlengd
Hebben jobstudenten recht op een fietsvergoeding?
Wim Moesen (KU Leuven) fileert meerwaardebelasting
Gooi het maar op de hoop
De arizonaregering wil de komende weken haast maken. Voor 21 juli wil ze nog allerlei beslissingen nemen. En niet de minste: het gaat over nieuwe wetten die zware impact op het leven van gewone mensen zullen hebben. Nachtwerk en overuren die minder betaald zullen worden. Minder pensioen door de invoering van een pensioenmalus. Een nieuwe regeling voor vervroegd pensioen waarvoor helaas slechts heel weinig mensen in aanmerking zullen komen. Meer nettoloon op kosten van de sociale zekerheid. Veel meer geld voor het leger, terwijl we dat geld helemaal niet hebben. Alles op een hoop.
Het lijkt wel of de vaudeville rond de meerwaardebelasting snel moet worden doorgespoeld. En dat doe je het best door prompt een nieuwe voorstelling te lanceren. The show must go on.
Het gevaar van die aanpak zit hem erin dat beslissingen ondoordacht worden genomen. Dat de gevolgen onvoldoende ingeschat zijn. We hebben daar de voorbije maanden al aardig wat voorbeelden van gezien. Het zorgpersoneel dat plots in de indexering van zijn loon geknipt ziet. 55-plussers die massaal hun werkloosheidsuitkering zullen verliezen, tot grote verbazing van politici en terwijl iedereen weet dat hun kansen op werk zeer klein zijn. Tijdelijke werkloosheid die niet meer gelijkgesteld wordt voor het pensioen. Een meerwaardebelasting die de superrijken niet zal aanspreken, terwijl de inkomensongelijkheid in dit land alsmaar groeit.
Het gaat in de politiek blijkbaar om ‘trofeeën binnenhalen’. Om politieke partijen die hun achterban willen bedienen. Maar gewone mensen verliezen ze daarbij uit het oog. Met een gevulde
trofeeënkast op een chic partijhoofdkwartier wordt de keukenkast niet gevuld. Heel veel mensen willen deugdelijk bestuur dat rekening houdt met hun noden en met hun levensweg. In dat leven wordt alles duurder, maar volgt het loon niet mee. Het is een leven waarin een mens soms ziek wordt. Soms zijn werk verliest. Zijn werk niet kan volhouden. Meer tijd nodig heeft om voor het gezin te zorgen. Het rusthuis niet kan betalen met een pensioen waar nochtans keihard voor gewerkt is. Het is hoog tijd dat ook dat op de hoop wordt gegooid. Zodat iedereen kan hopen op beter.
Ann Vermorgen, voorzitter ACV
REGELING VERLENGD
Landingsbanen, medisch SWT en tijdelijke werkloosheid
De arizonaregering plant een pak besparingen op kap van werknemers. Omdat de federale regering de zaken nog niet op orde heeft, wordt de huidige regeling voor landingsbanen, medisch SWT en tijdelijke werkloosheid echter verlengd tot 31 december 2025. Wie ouder is dan 55 maar jonger dan 60 kan onder bepaalde voorwaarden tot dan dus nog steeds een aanvraag indienen om de arbeidsduur met een vijfde of de helft te verminderen. Het gaat om enkele duizenden werknemers.
Het ACV reageert opgelucht, al beklemtoont nationaal secretaris Bart Vannetelbosch dat het slechts een tijdelijke oplossing is: ‘Ook over zes maanden verdienen werknemers een stabiel en rechtszeker perspectief aan het einde van hun loopbaan’. Hij hekelt de weg die de regering hier genomen heeft. ‘Alleen de happy few zullen het zich nog kunnen permitteren om op een zekere leeftijd gas terug te nemen’, zegt Vannetelbosch. ‘Dit zal enkel meer mensen naar een ziekte-uitkering duwen. Landingsbanen zouden net toegankelijker moeten worden. Wie wel voltijds, maar niet in een traditionele vijfdaagse week werkt – bij-
Fix je zomer met Visie
voorbeeld door ploegenwerk – kan niet in een vier vijfde landingsbaan instappen. Vrouwen maken vandaag bovendien vaak geen aanspraak op een landingsbaan omdat zij onder andere door de strikte loopbaanvoorwaarden uit de boot vallen: zij hebben vaker een tijd lang minder of niet gewerkt om voor hun gezin te zorgen.’
~ Voorwaarden en advies via www.hetacv.be/landingsbaan
© BELGA
Wie tussen 55 en 60 jaar is, kan onder bepaalde voorwaarden tot eind dit jaar een aanvraag indienen om de arbeidsduur te verminderen.
Hoe schep je het perfecte bolletje ijs? Hoe vervang je een fietsband op fietsvakantie? Of hoe begin je veilig aan een lange autoreis? Tijdens de zomer geeft Visie de slimste zomertips. Volg onze summer fixes op sociale media of op www.visie.net. Abonneer je ook op onze digitale nieuwsbrief via www.visie.net/nieuwsbrief.
Redactieadres Visie, PB 20, 1031 Brussel ¬ e-mail: info@visieredactie.be ¬ Lezersbrieven lezers@visieredactie.be ¬ Abonnementen jennifer.lavers@acv-csc.be - 02 244 32 81 ¬ Verantwoordelijke uitgever Bart Vannetelbosch ¬ Redactie Simon Bellens, Lies Van der Auwera, Nils De Neubourg, Dominic Zehnder, Djorven Ariën, Lieven Bax, Sim Geerts, Tinne Van Woensel, Rooni Theeboom, David Vanbellinghen ¬ Hoofdredactie An-Sofie Bessemans, Wim Troch ¬ Vormgeving Gevaert Graphics ¬ Druk Coldset Printing Partners ¬ Visie verschijnt tweewekelijks en is inbegrepen in het lidmaatschap van ACV bouw - industrie & energie, ACV-CSC METEA, ACV-Transcom en ACV Voeding en Diensten
Krijg de kleren!
Wat er echt gebeurt na de kledingcontainer
De koopjes lokken deze maand een horde kooplustigen naar de winkelstraten. Om plaats te maken in de kleerkast, dumpen we massaal oud textiel. Recyclagebedrijven kunnen de toestroom niet meer aan en vechten om te overleven of sluiten volledig.
¬ Tekst Dominic Zehnder
¬ Foto ID/Joren De Weerdt
Sinds begin dit jaar mag je geen oude kleding meer bij het restafval gooien. Alles moet in de kledingcontainer. Maar die stuks worden allerminst allemaal gerecycleerd, blijkt uit een nieuw rapport van Herwin, koepelorganisatie van recyclagebedrijven. In 2022 werd zo’n 83.200 ton textiel afgedankt in Vlaanderen. Daarvan ging bijna de helft rechtstreeks de verbrandingsoven in. Slechts zo’n vijf procent komt lokaal in het tweedehandscircuit op de markt. De rest? Verscheept naar ontwikkelingslanden of verwerkt tot bijvoorbeeld vulling voor autozetels.
Ongedragen in container
Erika werkt bij Ateljee vzw. Zij sorteren en beheren onder andere tweedehandskleding voor Kringloopwinkels. ‘De laatste jaren zijn de volumes die hier binnenkomen enorm toegenomen. Was er een paar jaar geleden nog één recyclagelijn, dan zijn dat er nu drie.’ Maar ook de achteruitgang van de kwaliteit van de kledij baart
Het is goedkoper om nieuwe textielvezels te produceren dan om gebruikte kledij om te vormen.
¬ SARAH VANDOORNE
Kringwinkels, zoals deze in Turnhout, worden overspoeld door kleding.
Erika zorgen. ‘Bovendien zie je regelmatig ongedragen stuks passeren, waar het etiket nog in hangt. Alles wat nog degelijk genoeg is, sturen we naar de Kringwinkels voor verkoop. Na vier weken worden de onverkochte goederen teruggestuurd. De laatste tijd is er een enorme berg retours.’
‘Vroeger werkten we nog samen met externe opkopers die overnamen waar we niet vanaf raakten, maar dat rendeert niet meer. We stockeren zoveel we kunnen en proberen het met korting aan de man te brengen of verwerken de spullen tot handtassen, boodschappentassen, pennenzakken en meer, maar dan blijft er nog veel over. En onze opslagruimte is niet eindeloos’, verzucht Erika.
Verbranding enige optie
Daarmee bevestigt Erika het rapport van Herwin. Steeds meer textiel wordt
verbrand omdat het niet herbruikbaar is: dat ging in Vlaanderen van vier procent in 2010 naar zeventien procent in 2024. Bovendien blijkt sinds vorig jaar dat zelfs herbruikbaar textiel vernietigd wordt, omdat er simpelweg geen afnemers te vinden waren. Verbranding geldt dan als enige optie. Waar de Kringwinkels in 2015 zo’n 11.000 euro spendeerden aan vernietiging, is dat vorig jaar opgelopen tot meer dan 420.000 euro.
Dirk Coninckx, secretaris bij ACVBIE, ziet met lede ogen aan wat beter kan. ‘De stroom van tweedehandstextiel wordt vaak door maatwerkbedrijven beheerd. Maar daar kan men door onvoldoende personeel de enorme volumes niet meer bolwerken. Terwijl er budgetten beschikbaar zijn om extra personeel aan te werven én er duizenden mensen op de wachtlijst staan voor een baan in de sociale economie. Dat rijmt niet met elkaar.’
Temu, Shein en co
‘Heel de tweedehandsindustrie zit in de nesten’, vult journaliste Sarah Vandoorne aan, die voor tal van artikels en haar boek Kleerkastvasten achter de schermen van de textielindustrie gedoken is. ‘Er zijn zoveel spelers die geld verdienen met onze oude kleren, maar sinds de oorlog in Oekraïne en de ultrafast fashion van Chinese webshops is die markt volledig ingestort. Afgezonderd van lokaal hergebruik teert de sector op export, maar andere landen kunnen de toestroom ook niet meer aan. Ik was voor research in Ghana, waar je pas echt de perverse effecten ziet. Veel van wat niet verkocht geraakt, wordt op grote vuilnisbelten gedumpt en komt via waterlopen op stranden en in zee terecht. Sommige regio’s worden bijna letterlijk overspoeld door onze afdankertjes.’
‘Naar echte recycling – gebruikte kleding omvormen tot grondstoffen voor nieuwe kleding – is voorlopig amper vraag. Het is immers veel goedkoper om nieuwe textielvezels te produceren. Veel kledij bestaat uit verschillende materialen, knopen … waardoor recyclage moeilijker en dus ook duurder wordt. Europa overweegt om bedrijven te verplichten tot gebruik van gerecycleerde materialen, omdat ze vrezen dat er anders weinig gaat veranderen.’
‘Temu, Shein en andere fastfashionmerken dragen een verpletterende verantwoordelijkheid’, zegt Els Houttequiet van Herwin. ‘Producenten mogen wat ze maar willen de markt opduwen, zonder consequenties voor hen. Om dat te veranderen is eensgezindheid op Europees niveau nodig. Zolang douanediensten te weinig middelen hebben om inkomende goederen ten gronde te controleren, kunnen producenten hun gang gaan. We moeten inzetten op producten die langer meegaan en makkelijk recycleerbaar zijn. En we moeten minder kopen. Want elk gekocht stuk eindigt vroeg of laat in de kledingcontainer.’
Veel truck- en buschauffeurs zitten vaak vermoeid achter het stuur. Dat is het gevolg van overvolle parkings, lange werkdagen en gebrekkige controle. Vermoeidheid is uitgegroeid tot een structureel probleem in het wegvervoer. De gevolgen zijn gevaarlijk voor chauffeurs en andere weggebruikers.
¬ Tekst Nils De Neubourg
Eén op de drie beroepschauffeurs viel al eens in slaap achter het
stuur
Als je als truck- of buschauffeur om drie uur ’s middags al zenuwachtig bent omdat je geen veilige parkeerplek voor de nacht vindt, loopt er iets grondig mis. Toch is dat de realiteit voor de vele chauffeurs op onze wegen. Lange werkdagen, slechte slaapplaatsen en onvoldoende controles van regels maken vermoeidheid de norm. Daarom trok ACV-Transcom in de periode rond 21 juni – niet toevallig de langste dag van het jaar – de snelwegparkings op voor hun actiedag tegen vermoeidheid.
‘De chauffeurs die we spraken, bevestigden allemaal dat vermoeidheid een groot probleem is’, zegt Liesbet Verboven, vakbondssecretaris bij ACV-Transcom. ‘Ze staan constant onder druk om zoveel mogelijk ritten uit te voeren.’ De actie maakt deel uit van de Europese Day Against Driver Fatigue, opgezet door de Europese Transportarbeidersfederatie (ETF). ‘Voor chauffeurs is elke dag lang.’
Volgens een ETF-studie uit 2021 voelt 60 procent van de vrachtwagenchauffeurs en 66 procent van de buschauffeurs zich regelmatig moe tijdens het rijden. Bijna een op de drie gaf toe minstens een keer in slaap gevallen te zijn achter het stuur. De werkelijke cijfers liggen waarschijnlijk hoger, omdat velen uit angst zwijgen.
‘Parkings zijn slecht uitgerust, overvol en vaak onveilig’, legt Verboven uit. Er is een structureel tekort aan degelijke parkings. Maar de hoofdoorzaak van de vermoeidheid ligt volgens de ETF-studie in slechte arbeidsomstandigheden. Chauffeurs draaien vaak werkweken van meer dan vijftig uur. Hun ritten zijn onregelmatig en verstoren het natuurlijke slaapritme. ‘De regels hoeven niet anders’, benadrukt Verboven. ‘Het probleem is dat ze nauwelijks worden gehandhaafd.’
Die gebrekkige handhaving komt duidelijk naar voren bij controles. ‘We kennen parkings waar bij steekproeven tot zeventig procent van de vrachtwagens in overtreding blijkt’, vertelt Verboven. ‘Inspectiediensten willen wel vaker controleren, maar hebben daarvoor niet genoeg mensen of middelen.’
ACV-Transcom richt daarom een dubbele oproep aan werkgevers en politiek. ‘Werkgevers moeten menselijkere uurroosters opstellen en rusttijden respecteren. De overheid moet zorgen voor meer veilige parkeerplaatsen en betere controles. Zonder die maatregelen blijft chronische vermoeidheid gevaarlijk voor iedereen op de weg. De regels zijn duidelijk, maar zolang niemand ze afdwingt, blijven chauffeurs moe achter het stuur zitten. En dat is voor niemand veilig.’
Achtergrond. Duaal leren: de succesverhalen zijn er
‘Een stiel leren op de werkvloer, daar kijken ouders onterecht op neer’
Het duaal leren komt maar moeilijk van de grond. Slechts zo’n 11.000 leerlingen zitten in het stelsel waarbij je leert op de werkvloer. ‘Nochtans heeft duaal leren een veel groter potentieel’, concluderen KU Leuven-onderzoekers.
¬ Tekst Simon Bellens ¬ Foto Wouter Van Vooren
Bij duaal leren combineren jongeren de praktische leerschool van de werkvloer met theorielessen in het klaslokaal. De ideale methode om een stiel onder de knie te krijgen, zou je denken, maar het systeem vindt binnen het Vlaamse onderwijs maar mondjesmaat ingang. In de voorbije schooljaren zaten jaarlijks ongeveer 11.000 leerlingen in het stelsel, ofwel 6,6 procent van alle jongeren in de tweede of derde graad met arbeidsmarktof dubbele finaliteit.
Dat blijkt uit een doorlichting van onderzoekers Kristof De Witte en Dieter Verhaest aan de KU Leuven. Volgens hen heeft het duaal leren een groter potentieel. ‘Jongeren die schoolmoe zijn, maar wel willen leren, kunnen zo een zinvolle leerervaring krijgen’, klinkt het. Volgens de onderzoekers heeft het beperkte succes onder meer te maken met een te grote focus op enkel de sterkste leerlingen, te weinig maatwerk en een gebrekkige ondersteuning voor scholen en werkplekken.
Werkgevers zien graag sterke leerlingen komen, maar zijn niet altijd bereid tot extra inspanningen voor begeleiding.
¬ OLAF MINNE
Negatief imago
De invoering van het duaal leren in 2019 kwam neer op de vereenvoudiging en samenvoeging van verschillende vormen van leren op de werkvloer, zoals het leercontract en het deeltijds beroepssecundair onderwijs. Bedrijven moeten erkend worden om leerlingen op de werkvloer op te leiden en krijgen daarvoor een premie, leerlingen krijgen een leervergoeding tussen de 600 en 714 euro.
‘De regering had gehoopt op een spectaculaire stijging van het aantal studenten duaal leren’, zegt Olaf Minne van de studiedienst van ACV-CSC METEA. ‘Dat valt tegen.’ Minne erkent de nood om meer op maat te werken. ‘Werkgevers zien graag sterke leerlingen komen, maar zijn niet altijd bereid om een inspanning te doen als meer begeleiding nodig is. Dan dreigen ze af te haken bij minder goede ervaringen.’
Wanneer leerlingen nog onvoldoende ‘arbeidsrijp’ zijn, volgt vandaag een ‘aanloopfase’. ‘Die moet meer rekening houden met de verscheidenheid aan profielen en noden’, vinden de KU Leuven-onderzoekers. Als het systeem de ambitie heeft om de ongekwalificeerde uitstroom uit het onderwijs tegen te gaan – die de laatste jaren toeneemt, met name in het deeltijds beroepsonderwijs – is er flink meer
individuele begeleiding nodig, denkt Minne. ‘Daar ontbreekt het vaak aan ondersteuning voor leerkrachten. Het huidige systeem trekt vooral sterke en arbeidsrijpe leerlingen aan.’
Anderzijds worstelt het duaal leren met een negatief imago bij ouders. Patrick Deketelaere, CEO van verbouw- en renovatiebedrijf Groep Deketelaere in Jabbeke, neemt regelmatig leerlingen uit de derde graad elektrische installaties op in het team. ‘Het kost soms moeite om de ouders te overtuigen’, weet hij. ‘Het duaal leren wordt wat stiefmoederlijk behandeld, alsof je nergens anders meer terechtkunt. Onterecht, want bij ons komen ze vaak verder dan met wat ze op de schoolbanken kunnen leren. Het vergt veel energie, maar ik ben trots als iemand bij ons de stiel onder de knie krijgt.’
Succesverhalen
De achttienjarige Iben Schalembier werkte vorig schooljaar drie dagen per week bij Deketelaere als elektricien. De twee overige weekdagen ging hij naar school voor theorielessen. Dat ging zo goed dat Iben deelnam aan de wedstrijd ElektroBrain+ van sectorfederatie Volta voor elektronisch installateurs. Op 27 mei won Iben de finale. Inmiddels werkt hij tijdens de zomer verder bij Deketelaere als jobstudent. Zulke succesverhalen zijn belangrijk om het systeem breder ingang te doen vinden, erkennen de KU Leuven-onderzoekers. ‘Niet alleen bij leerlingen’, zeggen ze, ‘maar ook bij bedrijven, sectoren en scholen.’ Olaf Minne: ‘Sommige scholen doen vandaag nog zelf minnetjes over het duaal leren.’
‘Geef het systeem de kans om te groeien’, besluit Minne. ‘Zodat het geen tweederangssysteem is, maar leerlingen en scholen er bewust voor kiezen.’
IBEN SCHALEMBIER (18)
LEERDE DE STIEL IN HET DUAAL LEREN EN WON DE WEDSTRIJD ELEKTROBRAIN+ VOOR ELEKTRONISCH INSTALLATEURS
‘Ik ben niet gemaakt om mijn broek op de schoolbanken te verslijten’
‘Ik kan niet te lang stilzitten’, vertelt Iben Schalembier, achttien jaar en afgestudeerd als elektronisch installateur in het duaal leren. ‘Ik wil kunnen zien dat ik iets gedaan heb. Daarom vind ik duaal leren zo’n goed initiatief.’
Zijn ouders waren meteen enthousiast toen hij naar duaal leren wilde overschakelen. ‘Maar niet alle ouders staan te springen’, weet hij. ‘Misschien zijn sommigen bang dat de combinatie met de theorielessen te zwaar is. Dat vind ik zelf een drogreden.’
Volgend jaar begint Iben aan zijn zevende specialisatiejaar, opnieuw binnen het duaal leren bij Groep Deketelaere. ‘Ik zou niet opnieuw vijf dagen per week op de schoolbanken kunnen zitten.’ Hij wil zich specialiseren in hernieuwbare energie. ‘Niet iedereen gebruikt zonnepanelen of warmtepompen op een slimme manier. Ik heb al heel wat ideeën over hoe je een systeem kunt maken om ze slimmer te gebruiken.’
WERKEN BIJ HITTE
Heb ik inspraak bij warmtemaatregelen, zoals aanpassingen van werkuren?
Als het puffen is op je werkplek, mag je verwachten dat je baas daar iets aan doet. Sterker nog: die is daartoe verplicht. Elke werkgever moet volgens de wet immers op voorhand nagaan waar het te warm kan worden om veilig of comfortabel te werken. Daar hoort een concreet plan bij, met maatregelen die meteen in werking treden als de temperatuur echt te hoog oploopt.
Dat plan gaat niet zomaar eenzijdig uit van een baas of directie. Het moet eerst besproken worden met het comité dat mee waakt over de veiligheid op de werkvloer (het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk). Is zo’n comité er niet op jouw werkplek? Dan loopt het overleg via de vakbondsafvaardiging of – bij gebrek daaraan – rechtstreeks tussen werknemer en -gever. Zo heb je inspraak in hoe er wordt omgegaan met hitte op het werk. Het is hoe dan ook wettelijk verplicht om medewerkers te betrekken bij het vastleggen van maatregelen.
De wet zegt ook wat je werkgever concreet moet doen als het écht warm wordt. Denk aan gratis verfrissende dranken, extra ventilatie, de werkbelasting verlagen of zelfs de werktijd inkorten met extra rusttijden als de warmte te lang aanhoudt. Dat laatste mag niet zomaar beslist worden: ook daar moet er eerst overleg zijn met de arbeidsarts en met de werknemersvertegenwoordigers. Als de temperatuur nog net niet ‘te hoog’ is volgens de officiële normen, blijft je werkgever verplicht om voor een werkplek te zorgen die comfortabel en gezond is.
Vacatures
ACV METEA zoekt
• Vakbondsverantwoordelijke – Henegouwen www.hetacv.be/jobs
Beweging.net zoekt
• Coördinator Pronet verzekeringen & Procura – Schaarbeek
~ www.beweging.net/vacatures
WSM zoekt
• Adjunct-directeur organisatie – Schaarbeek www.wsm.be/vacatures
IJsjes van Ysco
Een ijsfabriek in het midden van de Melkerijstraat, dat kan geen toeval zijn. Hier zijn ijsjes elke dag à volonté. De kans dat je zelf ijs van Ysco eet, is groot. De op één na grootste producent van Europa levert immers huismerken aan grote supermarktketens.
¬ Tekst Djorven Ariën ¬ Foto Wouter Van Vooren
Mimoun Bellachi (52 jaar), operator afvulmachines
‘Ik kan met iedereen overweg en probeer steeds mensen te motiveren. Voor mensen van buitenlandse herkomst ben ik een aanspreekpunt. Ik ben trots op wat we maken en zeg dat dan ook als iemand onze ijsjes eet. Ik kwam ons ijs al tegen in het buitenland en dat vond ik wel bijzonder.’
Lindsy Segers (39 jaar), ploegverantwoordelijke productie
‘Ze zeggen dat ik soms streng ben, maar we zijn met voeding bezig, dus nonchalance kan grote gevolgen hebben. Eigenlijk ben ik kinderverzorgster, maar ik zat zonder werk en na twaalf jaar ben ik hier nog steeds heel graag. Sinds drie jaar ben ik ploegverantwoordelijke. Omdat ik zo graag met mensen werk zou ik uiteindelijk graag op de personeelsdienst terechtkomen.’
FEITEN
Ysco werd opgericht in 1949 en dit jaar overgenomen door het Amerikaanse Davidson Kempner en Afendis. In de vestiging in Langemark produceren 450 arbeiders in het hoogseizoen 125 miljoen liter ijs per jaar in de vorm van schepijs, ijshoorntjes en ijssticks.
Alex Vandermarliere (52 jaar), medewerker chemie en chocolade
‘Ik ontvang de vloeibare chocolade. In de zomer loopt dat op tot 370 ton per week. Ik heb als afgevaardigde mee een rotatiesysteem gerealiseerd waarbij er elk half uur van plaats wordt gewisseld aan de productielijn. Ik denk dat de toekomst er rooskleurig uitziet door geplande investeringen, aanwervingen en groei.’
Lars Ledure (27 jaar), operator afvulmachines
‘In vorige jobs kreeg ik nooit veel waardering. Nu wordt mijn werk geapprecieerd, en vooral de collega’s maken het verschil. Het ijs is zeker een pluspunt, maar het is eigenlijk te lekker. Ik ben op twee jaar al tien kilo bijgekomen. Door een storing in een machine werd ik eens bedolven onder stracciatella-ijs. Dat was zelfs voor mij te veel om op te eten.’
STRANDPRET
BK ZANDKASTELEN
Plezier en gezelligheid staan centraal op dit event voor alle leeftijden op het strand van Bredene waar je op zaterdag 2 augustus mooie en originele zandsculpturen bouwt. Teams bestaan uit maximaal zes personen, onder wie ten hoogste twee volwassenen. De deelnemers krijgen van 13 tot 16 uur de tijd om zich van hun creatiefste kant te laten zien binnen het thema ‘Op reis’. Een jury beloont de beste inzendingen. Inschrijven is gratis en mogelijk aan het onthaal ter hoogte van strandpost 2.
~ www.dekust.be/bk-zandkastelen
Beiaardconcerten
De beiaardcultuur in ons land is eeuwenoud. Op veel plaatsen kun je deze zomer gratis concerten in openlucht meepikken, met wisselende thema’s. Zo brengt de stadsbeiaardier op 21 juli in Antwerpen enkele Belgische tophits, mag je in Gent repertoire in teken van Queen en ABBA verwachten, is er een Hemelvaartconcert in Halle op 15 augustus en nemen de Bell’s Angels de Sint-Germanustoren in Tienen over op 27 augustus. Op 3 september is er in Brugge musicalmuziek door klokken gezongen.
~ www.beiaard.org
Cinema in het groen
Van 10 juli tot eind september kun je gratis op verschillende locaties in Vlaanderen een ‘Film in het bos’ bekijken, een initiatief van natuurvereniging BOS+. Neem een dekentje en/of kampeerstoeltje mee en geniet van onder meer de films Mufasa in Pelt, Flow in Beersel, Red de jungle in Peer, Paddington 2 in Lichtervelde en Here in Herentals.
~ Inschrijven via bosplus.be/kalender/film/
De allerrijksten betalen al de meeste belastingen
Bij de verkoop van Omega Pharma in 2014, voor 3,6 miljard euro, zou Marc Coucke onder de nieuwe regels zo’n 145 miljoen euro meerwaardebelasting moeten betalen. Tenzij hij dat via een holding deed, dan betaalde hij geen meerwaardebelasting.
Een nieuw rapport van de Nationale Bank toont dat de rijkste 1 procent Belgen te weinig bijdraagt. Fiscaal gunstige vermogensinkomsten zijn de oorzaak.
In liberale kringen klinkt het vaak dat ‘we’ in België al torenhoge belastingen betalen en dat de ‘sterkste schouders’ al ‘meer dan hun deel’ doen. Maar een nieuw rapport van de Nationale Bank plaatst vraagtekens bij dat verhaal. Naarmate het inkomen uit werk toeneemt, stijgen dan wel de betaalde belastingen en sociale bijdragen, maar die stijging vlakt af bij de rijkste 10 procent.
Voor de rijkste 1 procent Belgen, met een jaarlijks inkomen van meer dan 430.000 euro, ligt de relatieve belastingdruk lager dan de vorige groepen. ‘Omdat die groep meer inkomen uit vermogen haalt, zoals
aandelen, effecten en vastgoed’, aldus Roeland Beerten van de Nationale Bank. ‘Vermogensinkomsten worden niet onderworpen aan dezelfde belastingregimes en socialezekerheidsbijdragen als inkomen uit arbeid.’
Dat sluit aan bij de conclusie van econoom André Decoster en zijn team vorig jaar dat de belastingdruk in België afneemt als het vermogen toeneemt. De tien procent rijkste Belgen betaalt in verhouding minder belastingen dan de 50 procent daaronder, bleek toen.
Een recent gepubliceerde ongelijkheidsstudie van
UGent-econoom Arthur Apostel wijst uit dat de 1 procent meest vermogende Belgen meer dan een vijfde van al het vermogen bezit, ofwel evenveel als de 75 procent armste landgenoten samen. De vermogensongelijkheid neemt daarmee niet meer af zoals in de 20ste eeuw wel nog het geval was.
De vraag is maar of de pas goedgekeurde meerwaardebelasting van de arizonaregering wel zal zorgen voor een eerlijke bijdrage van de allerrijksten. Volgens fiscaal experten zoals Michel Maus en Ive Rosseel is dat hoogst twijfelachtig. ‘Voor de echte rijken verschijnen de meerwaarden niet in hun personenbelasting. Hun geld zit in vennootschappen, familieholdings en stichtingen.’
Expert studentenarbeid bij Jong ACV
Heeft een jobstudent ook recht op een fietsvergoeding?
Steeds meer jongeren hebben een studentenbaan. Vaak is de verplaatsing naar het werk niet zo groot of gebruiken studentenwerkers zachte mobiliteit om zich te verplaatsen. Maar hebben jobstudenten ook recht op een verplaatsingsvergoeding?
Het antwoord is eigenlijk vrij eenvoudig: alle werknemers in de privé of in de openbare sector, inclusief vakantiewerkers, hebben recht op terugbetaling van minstens een deel van de kosten die ze met het openbaar vervoer maken voor woon-werkverkeer. Ook voor verplaatsingen met de fiets is er een algemene regeling. Een werkstudent heeft recht op dezelfde voordelen als een gewone werknemer. Je ontvangt dus verplaatsingsvergoedingen (en maaltijdcheques!) zoals de andere werknemers in de onderneming – evengoed als je via een uitzendkantoor in dienst bent bij een onderneming. Informeer je bij je werkgever of bij je collega’s. In de cao van de sector of het bedrijf vind je uitsluitsel.
Twijfel je of heb je een andere vraag over studentenarbeid? Jong ACV heeft een eigen dienstverlening die jobstudenten helpt met het antwoord op hun vragen via mail, sociale media of telefoon.
~ www.jongacv.be
Bram Dobbelaere
Wim Moesen is kritisch over fiscale koterijen
‘Deze
meerwaardebelasting is een gedrocht’
Wim Moesen (81)
• Econoom en emeritus hoogleraar ‘publieke financiën’ aan KU Leuven, gespecialiseerd in begrotingen en overheidsfinanciën
• Adviseur van minister van Financiën
Mark Eyskens (1985–1987); lid van de Hoge Raad van Financiën (2006–2012)
Econoom Wim Moesen ziet hoe lobbyisten het fiscale debat kapen. ‘De meerwaardebelasting van de regering-De Wever is complex en inefficiënt. Iedereen wil voordeel, maar niemand wil verantwoordelijkheid.’ Met de begroting als ‘grabbelton’ voor belangengroepen spaart hij de kritiek niet.
¬ Tekst Nils De Neubourg ¬ Foto Anneleen van Kuyck
Bijna twintig jaar na zijn pensioen laat
Wim Moesen zich nog steeds horen als dé autoriteit in begrotingszaken. Met al zijn ervaring en kennis springt hij vlot van de devaluatie van de Belgische frank in de jaren ’80 naar de actuele discussie over de meerwaardebelasting. ‘Een gedrocht met al die uitzonderingen’, zegt hij stellig. ‘Wij bricoleren rond fiscale wetten. Ook het akkoord dat er nu ligt, is een geïmproviseerde beslissing waarbij de bevolking om de tuin wordt geleid.’
regimes die lobbygroepen erin hebben gekregen, is die belasting complex en inefficiënt. We zetten een eerste kleine stap, maar het blijft een verziekende koterij en niet de hervorming die we echt nodig hebben.’
De vorige minister van Financiën Vincent Van Peteghem (CD&V) had een plan voor een grote belastinghervorming. De blauwdruk ligt klaar.
MOESEN ¬ ‘Inderdaad, daarin werd voorgesteld om de belastbare grondslag te verbreden door bijvoorbeeld reële huurinkomsten, inkomsten uit financiële activa en meerwaarde in een helder systeem te belasten. Helaas strandde dat plan door politieke angst. Politici denken onterecht dat ze zullen worden afgestraft als ze het belastingsysteem rechtvaardiger maken. Kiezers zouden dat wel appreciëren.’
U noemt de Belgische begroting een grabbelton. Wat bedoelt u daarmee?
MOESEN ¬ ‘De begroting is bij ons vaak een plek waar politieke partijen en belangengroepen hun voordeel proberen te halen, ten koste van het algemeen belang. Iedereen wil belastingvoordelen of subsidies. Daardoor wordt elke begrotingsbeslissing politiek enorm complex.’
Wordt het daarom ook schijnbaar steeds moeilijker om onze begroting rond te krijgen?
MOESEN ¬ ‘Zeker. Ons fundamentele probleem is de mate waarin politici, administratie en burgers bereid zijn om verantwoordelijkheid te dragen en fraude en misbruik tolereren. België scoort daarin slecht vergeleken met andere westerse landen.’
‘Daarnaast zit onze fiscale wetgeving vol uitzonderingen en aftrekposten. Ook zo bij de net besliste meerwaardebelasting. Door alle uitzonderingen en speciale
Waarom blijft er dan toch zo veel weerstand tegen een echte hervorming?
MOESEN ¬ ‘Omdat belangengroepen en lobbyisten sterk verzet bieden. Zij met de meeste middelen en invloed blijven buiten schot. Recente studies tonen aan dat de inkomensongelijkheid in België groter is dan gedacht. De hoogste inkomens dragen relatief weinig bij, terwijl de middenklasse zich uitgebuit voelt. Met deze meerwaardebelasting worden de mensen misleid: belastingen op arbeid blijven nog steeds enorm hoog. De gewone belastingbetaler ziet dus geen echte belastingverlaging.’
Toch blijkt de regering makkelijk 34 miljard euro te kunnen vrijmaken voor defensie. Is dat wel redelijk?
MOESEN ¬ ‘Dat toont aan dat politieke keuzes selectief zijn. Defensie-uitgaven passen binnen een duidelijk politiek verhaal. Zodra het om fiscale rechtvaardigheid gaat, komen we terecht in eindeloze discussies. Het is veel moeilijker om belastingen eerlijker te maken, zelfs al zeggen internationale instellingen zoals de OESO en de EU al jaren dat ons land belastingen moet verschuiven van arbeid naar vermogen en milieuvervuiling.’
Politici vrezen afgestraft te worden als ze het belastingsysteem rechtvaardiger maken, maar kiezers zouden dat wel appreciëren.
¬ WIM MOESEN
Veel gezinnen hebben het nu al moeilijk om te sparen. Kunnen zij nog bijdragen aan de begrotingsinspanningen?
MOESEN ¬ ‘De Nationale Bank wees er recent op dat bijna de helft van de gezinnen amper kan sparen. Die mensen kunnen onmogelijk nog meer bijdragen aan de begroting.’
Gelooft u nog in een echte verandering, ondanks alle weerstand?
MOESEN ¬ ‘Zeker wel. Het besef dat ons systeem onhoudbaar is, dringt stilaan door. De voorstellen liggen klaar, onderbouwd door internationaal en nationaal onderzoek.’
Nachtpremies beperken kost werknemers tot 7.380 euro per jaar
De arizonaregering wil ‘flexibel werk’ vergemakkelijken. Minder uren vallen onder nachtwerk met minder nachtpremies tot gevolg. Dat kost de gemiddelde nachtwerker in de handelssector honderden euro’s per maand, berekende ACV Voeding en Diensten.
¬ Tekst Dominic Zehnder
Tot nu wordt alles wat tussen 20 uur en 6 uur wordt gepresteerd, beschouwd als nachtwerk. Maar daar wil de federale regering van premier De Wever (N-VA) verandering in brengen. Alleen nog de uren tussen middernacht en 5 uur ’s ochtends zouden extra vergoed worden. Het wetsontwerp maakt die wijziging wel alleen van toepassing voor nieuwe werknemers.
Loonverlies loopt op
ACV Voeding en Diensten berekende hoeveel loon werknemers mislopen door die wetswijziging. Wie aan het huidige minimumloon voor nachtwerknemers in een opslagplaats van de voedingshandel werkt, verdient bruto gemiddeld 2.900 euro per maand, plus een extra 30 procent aan premies voor nachtarbeid (op basis van een vast werkrooster van 22 tot 6 uur). Dat komt neer op 913 euro extra.
De meeste werknemers werken echter voor een hoger loon. Zo verdient een nachtwerknemer bij een welbekend merk 1.519 euro per maand aan premies voor nachtarbeid, maar liefst 40 procent van het maandloon. De arizonahervormingen betekenen voor deze werknemer een verlies van 615 euro per maand, ofwel ongeveer 7.380 euro per jaar. Ongehoord, volgens de vakbond.
‘Door de verlaging van de lonen wil de overheid de ontwikkeling steunen van de
e-commerce in België. Die moet opboksen tegen buitenlandse concurrentie, meer bepaald vanuit Nederland. Maar alle werknemers uit de handelssector zullen worden getroffen door de hervorming, ook al wordt er heel weinig voeding aangekocht via e-commerce.’
Aanslag op gezondheid en gezin
‘De premies voor nachtarbeid zijn een compensatie voor het feit dat nachtwerk zeer zwaar is’, zegt Luc Debast, nationaal woordvoerder voor de voedingshandel van ACV Voeding en Diensten. ‘Het ontwricht
het gezinsleven en veroorzaakt gezondheidsproblemen. Studies tonen aan dat mensen die ’s nachts werken vaker kanker ontwikkelen.’
‘De arizonaregering doet alsof ze mensen die werken beter wil verlonen, maar door de verlaging van de premies voor nachtarbeid worden de werknemers met een van de zwaarste banen net minder betaald’, gaat Debast verder. ‘Bovendien wordt de loonnormwet die het stijgen van bruto loonsverhogingen tegenhoudt al minstens tot in 2027 verlengd. Wij vragen dat dit ontwerp voor de hervorming van de nachtarbeid wordt stopgezet.’
Mario Wuytack werkt ‘s nachts. Hij getuigde eerder in Visie over de impact van nachtwerk op zijn gezondheid.
Jouw regio. Limburg
ACV Limburg aan tafel: een stem die telt in raden en comités
Als je aan iemand vraagt wat de kerntaak van het ACV is, zal je vaak ‘werknemers vertegenwoordigen’ als antwoord krijgen. Je denkt dan snel aan de vertegenwoordigingen in de CPBW en OR in de bedrijven. Maar, ook op allerlei andere manieren wordt de stem van het volk vertolkt door het ACV. Ook in Limburg, waar medewerkers van ACV Limburg in meerdere raden van bestuur, adviesorganen en directiecomités van tal van organisaties zetelen. Denk aan POM Limburg, Procoro, SERR Limburg maar ook UHasselt, PXL en Bewel bijvoorbeeld.
¬ Tekst Vicky Jans
Een brug tussen beleid en praktijk
Via militanten en leden in de dienstverlening worden er bij ACV Limburg signalen opgepikt van op de werkvloer, wat zorgt voor een goede voeling met de realiteit. Die sterkte komt tot uiting in zowel specifieke bedrijven als in meer algemene raden van bestuur.
‘We merken dat onze mening daarom ook geapprecieerd wordt. We proberen op een kritische manier constructief bij te dragen aan belangrijke ontwikkelingen in onze provincie’, zegt Daan Van Noppen, studieen communicatieverantwoordelijke bij ACV Limburg.
Daan zetelt onder meer in het bestuursorgaan van Bewel. ‘Het maatwerkbedrijf heeft een sterk directieteam en ervaren bestuurders die het bedrijf naar positieve resultaten loodsen. Maar het is belangrijk om altijd aan de maatwerkers te denken wanneer strategieën worden bepaald en nieuwe ideeën worden besproken’, zegt hij. Minder specifiek, maar zeker zo belangrijk is de vertegenwoordiging op provincieniveau: ‘Zo denken we bij POM Limburg mee na over hoe we onze provincie kunnen ontwikkelen op een sociaal recht-
vaardige manier, zonder Limburgers te vergeten’, aldus Daan.
Mandaten voor werkgevers- en werknemersorganisaties
Niet alleen werknemersorganisaties zoals het ACV, het ABVV en het ACLVB worden uitgenodigd in de verschillende raden van bestuur en comités, ook de werkgevers krijgen hun zitjes in de vergaderingen. ‘De samenwerking met de werkgeversorganisaties is constructief, we hebben uiteindelijk een gezamenlijk doel voor ogen waarin er goede werkgelegenheid wordt gecreeerd die zowel werknemers als werkgevers ten goede komt. Zo formuleren we bijvoorbeeld in de SERR (Sociaal Economische Raad van de Regio) van Limburg, waar ACV momenteel het voorzitterschap opneemt, adviezen die we bij onze beleidsmakers graag op tafel leggen. Op die manier proberen we onze provincie beter op de kaart te zetten’, zegt Daan.
Een engagement dat telt en werkt
De vertegenwoordigers van ACV Limburg nemen hun mandaat ernstig. Ze bereiden zich voor, overleggen met collega’s en koppelen terug. Dat leidt vaak tot goede informatie en belangrijke updates. Diensthoofd dienstverlening in Limburg, Jeroen Maesen, neemt deel in een overleg waarin de sociale partners samenkomen met lokale besturen en VDAB Limburg: ‘We krijgen informatie over de tendensen op de arbeidsmarkt en de accenten die VDAB legt. Hierop kunnen we in onze dienstverlening inspelen door bepaalde vragen te anticiperen. Daarnaast leggen we nuttige contacten om samenwerkingen te bevorderen. Dat komt van pas nu de werkloosheidsuitkering beperkt wordt in de tijd.’
Wat zeggen de organisaties zelf?
Wat vinden de organisaties van de ACV-vertegenwoordi-
gingen? ‘We kunnen op ACV Limburg rekenen om als sociale partner mee met Bewel een gunstig klimaat te scheppen voor maximale participatie op onze arbeidsmarkt. Ze houden de vinger aan de pols zodat we onze missie inzake tewerkstelling waarmaken, voor iedereen. De vertegenwoordiging zorgt ervoor dat we een kansenmotor zijn en blijven voor iedereen die het wat moeilijker heeft op de arbeidsmarkt’, zegt Johan Bongaerts, gedelegeerd bestuurder bij Bewel.
Ook VDAB ziet de meerwaarde van goede ACV-vertegenwoordiging volgens Joris Philips, directeur VDAB Limburg: ‘In Limburg ervaren we de kracht van structureel overleg met sociale partners als een echte hefboom om onze gezamenlijke doelstelling, een hogere werkzaamheidsgraad, te bereiken. De betrokkenheid van ACV in onze provinciale werkgroep sociale partners getuigt van een sterk engagement: kritisch wanneer nodig, maar steeds opbouwend en oplossingsgericht. Die houding is van onschatbare waarde in het streven naar een inclusieve en veerkrachtige arbeidsmarkt voor werkzoekenden, werknemers én werkgevers’, weet hij.
Beloning?
Levert het hen ook financieel iets op? ‘Een vraag die we vaker krijgen’, zegt Daan, ‘maar als er zitpenningen uitgekeerd worden voor ons engagement, worden ze altijd rechtstreeks gestort op de rekening van ACV Limburg’, sluit hij af.
Jouw regio. Provincie Antwerpen
Vakantie? Ken je rechten!
Vakantie is de laatste vijftig jaar gemeengoed geworden. Waar we in de jaren vijftig van de vorige eeuw nog maar weinig tijd en geld hadden om op vakantie te gaan, kunnen we het nu niet meer uit ons leven denken. Vakantie is niet alleen een onderbreking van het werk, het is een cruciaal element in ons professionele leven. Het biedt ons de broodnodige rust en ontspanning. In dit artikel geven we antwoorden op 7 veelgestelde vragen.
1. Op hoeveel vakantiedagen heb je recht?
Elke werknemer heeft recht op wettelijke feestdagen, maar ook op wettelijke vakantiedagen. Wettelijke vakantiedagen bouwt een werknemer op vanuit het vorige kalenderjaar, dit wordt het vakantiedienstjaar genoemd. Mensen die in het vakantiedienstjaar voltijds hebben gewerkt (vijf dagen per week) hebben recht op 20 vakantiedagen. Werknemers die zes dagen per week werken, hebben recht op 24 vakantiedagen. Bij het draaien van minder uren – deeltijds – wordt de vakantie in proportie berekend. Iemand die 4/5de werkt krijgt bijvoorbeeld 16 vakantiedagen.
Je kan ook zelf jouw vakantiedagen berekenen via onze superhandige tool: zie www.hetacv.be/vakantie
2. Wanneer kan je vakantie opnemen?
Normaal moet je vakantie opnemen tussen 1 mei en 31 oktober. In die periode hebben werknemers ouder dan 18 jaar recht op een ononderbroken vakantie van 2 weken. Voor wie jonger is dan 18 jaar, is dit 3 weken. Je kan de vakantie splitsen, maar je bent verplicht 1 ononderbroken week op te nemen. Het is mogelijk dat in jouw onderneming collectieve vakantie is voorzien en je onderneming op die dagen dus gewoon sluit: je moet die dagen dan ook vakantie nemen!
3. Wanneer ontvang je jouw vakantiegeld?
Arbeiders ontvangen hun vakantiegeld ten vroegste vanaf 2 mei. De Rijksdienst voor jaarlijkse vakantie (RJV) of het Bijzonder Vakantiefonds betalen het vakantiegeld rechtstreeks aan jou. Dit gebeurt in principe via een overschrijving. Let wel op: ze moeten steeds over jouw bankrekeningnummer beschikken.
Bij bedienden wordt het vakantiegeld wettelijk gezien uitbetaald op het moment dat die zijn hoofdvakantie neemt. Maar in de praktijk wordt dit voor veel bedienden uitbetaald in de maand mei of juni, ook als je je hoofdvakantie pas in augustus neemt. Ook goed om te weten: iedereen in de onderneming krijgt zijn vakantiegeld op hetzelfde moment!
Vakantie is iets om naar uit te kijken. Het recht op vakantie én het daarbij horend vakantiegeld is een van de mooie verwezenlijkingen in onze sociale geschiedenis. Geniet er ten volle van!
4. Mag een werkgever jouw verlof weigeren? In principe maak je als werkgever altijd afspraken met je werknemers over hun vakantiedagen en het eventuele collectief verlof van je bedrijf. Werknemers kiezen zelf wanneer en hoelang zij hun verlof opnemen. Om toch wat houvast te hebben, kun je wel bepaalde afspraken vastleggen in het arbeidsreglement, bijvoorbeeld rond de aanvraagtermijn en hoe je omgaat met conflicterende verlofaanvragen. Als de aanvraag hier niet aan voldoet, mag je als werkgever het verlof weigeren.
5. Word je ziek voor je vakantie begint?
Dan mag je je vakantie later nemen, zelfs als er een collectieve sluiting is voorzien.
6. Word je ziek tijdens je vakantie?
Dan kan je je vakantie later opnemen. Je moet wel je werkgever onmiddellijk verwittigen en een medisch attest bezorgen. Tijdens deze periode heb je recht op gewaarborgd loon, dit geldt ook voor arbeiders in de periode van collectieve sluiting.
7. Wat als je arbeidsongeschikt bent en je je vakantie niet kan opnemen?
~ Wil je meer info?
Scan de QR-code of ga naar: www.hetacv.be/vakantie
Wanneer je lange tijd arbeidsongeschikt bent, door ziekte of een ongeval bijvoorbeeld, óf je arbeidsovereenkomst geschorst werd door bijvoorbeeld zwangerschapsverlof of ouderschapsverlof, kan het zijn dat je je opgebouwde vakantierechten van vorig jaar dit jaar niet kan opnemen. Deze vakantierechten worden dan overgedragen naar het volgende jaar of eventueel het jaar nadien. De werkgever betaalt je vakantiegeld (enkel en dubbel) wél uit in december van dit jaar.
Stad Tienen en ACV vinden elkaar rond sociale prioriteiten
ACV Tienen heeft in het stadhuis van Tienen een constructief overleg gehad met het stadsbestuur over sociale prioriteiten in de stad. Beide partijen gaven aan te willen samenwerken, onder meer rond betaalbaar wonen en gelijke kansen op de arbeidsmarkt.
ACV Tienen werd op het stadhuis ontvangen voor een overleg met burgemeester Jonathan Holslag, de schepen bevoegd voor (sociaal) Wonen, Samenleving & Activering en de voorzitter van het Bijzonder Comité voor de Sociale Dienst en bevoegd voor sociaal beleid. Het gesprek kwam er naar aanleiding van het lokaal memorandum van ACV Tienen.
Breed gedragen voorstellen
De basis voor dat memorandum werd gelegd in 2024. ‘Tijdens een militantenvergadering kregen we bezoek van beweging.net, die met ons een oefening maakte rond de sociale noden in Tienen’, vertelt
Wout Daniels van ACV. ‘In verschillende groepen gingen onze militanten aan de slag: waar knelt het lokaal beleid voor mensen op de werkvloer, voor uitkeringsgerechtigden, jongeren, ouderen of mensen in armoede? Stap voor stap kwamen we zo tot een reeks prioriteiten die breed gedragen werden. Deze signalen en voorstellen hebben we gebundeld in een memorandum dat we begin 2025 overmaakten aan het stadsbestuur.’
‘Tijdens ons gesprek bleek dat er opvallend veel raakvlakken zijn met het meerjarenplan van de stad’, zegt Daniels. ‘Zowel op vlak van betaalbaar wonen, gelijke kansen op de arbeidsmarkt als versterking
van het sociaal beleid delen we gelijkaardige doelstellingen.’
ACV als partner van de stad
Mogelijke samenwerkingen werden meteen verkend. ‘Zo engageerde de stad zich om onze geplande pensioensessies actief mee bekend te maken via hun persoonlijke communicatiekanalen. Er werd ook afgesproken om verder in gesprek te gaan over het sanctioneringsbeleid in de werkloosheid, een thema waar zowel stad als vakbond mee worstelen. De schepen bevoegd voor activering gaf aan dat er nood is aan duidelijkheid over hoe hier lokaal mee om te gaan, en zag in het ACV een mogelijke partner.’
In Tienen is er veel werkgelegenheid, met de Tiense Suikerraffinaderij als een van de bekendste werkgevers. ACV en het stadsbestuur willen samenwerken rond werkloosheid en gelijke kansen op de arbeidsmarkt.
Tot slot werd ook gesproken over een eventuele rol van het ACV binnen het Sociaal Beleidscomité van de stad. ‘Zo’n structurele inbedding zou onze syndicale stem sterker verankeren in het lokaal sociaal beleid. De rechtstreekse communicatielijnen die tijdens het gesprek gelegd werden, zorgen ervoor dat we in de toekomst sneller kunnen schakelen.’
ACV kijkt tevreden terug op het onderhoud, maar blijft wel kritisch. ‘We betreuren dat in een stad als Tienen, met toch heel wat ruimtelijke uitdagingen, werknemersorganisaties geen enkele vertegenwoordiging krijgen in de Gecoro (Gemeentelijke Commissie Ruimtelijke Ordening)’, besluit Daniels.
Schrijf je in op onze gratis nieuwsbrief en krijg elke week extra Visie-artikels in jouw mailbox. w ww.visie.net/nieuwsbrief
Het ACV informeerde marktgangers in Oudenaarde over de resultaten van een enquête over belastingen en ging met hen hierover in gesprek.
ACV STELT RESULTATEN LEDENENQUÊTE
VOOR IN OUDENAARDE
Marktactie confronteert
Het ACV stond met een kraam op de wekelijkse markt in Oudenaarde. Voorbijgangers konden ervaren hoe oneerlijk het huidige belastingsysteem is. Tegelijk maakte het ACV de resultaten bekend van een bevraging bij 1.000 leden over rechtvaardige belastingen. Hieruit blijkt dat 90% onder hen eerlijke belastingen wil waarbij iedereen naar vermogen bijdraagt.
Tekst en foto ¬ Jan Maertens
Het is een aangenaam drukke donderdagse marktdag in Oudenaarde onder een milde ochtendzon. De marktkramers prijzen hun waren aan bij de voorbijgangers. Eén kraam springt in het oog, al was het maar omdat het geen vaste aanbieder is. Het ACV nodigt er mensen uit om deel te nemen aan een spel. Tijdens het spel ervaren de deelnemers hoe oneerlijk het huidige belastingsysteem is.
Nog meer nieuws uit Oost-Vlaanderen?
Schrijf je in op onze gratis nieuwsbrief en krijg elke week extra Visie-artikels in jouw mailbox. w ww.visie.net/nieuwsbrief
KRISTOF DE BAL ¬ ‘We willen de mensen laten ondervinden hoe vermogenden belast worden en hoe de gewone werkmens eraan toe is als het over belastingen gaat. Pas op, we zijn niet tegen belastingen. We zijn voor een rechtvaardige verdeling van belastingen en leggen uit én tonen hoe het rechtvaardiger kan.’
Het ACV voerde de marktactie niet zomaar. Ze hadden een enquête afgenomen over fiscaliteit en rechtvaardige belastingen bij 1.000 leden van het digitale ACV-panel. De resultaten van deze bevraging maakten ze bekend.
KRISTOF DE BAL ¬ ‘Uit de resultaten blijkt enerzijds dat veel mensen niet precies weten wat er met belastinggeld wordt betaald en wat met sociale zekerheidsbijdragen. Meer dan drie op de vier
panelleden konden niet correct aanduiden welke uitgaven uitsluitend met belastinggeld worden gefinancierd. Anderzijds is de kennis over specifieke fiscale thema’s opvallend goed: gemiddeld scoorden de deelnemers 8 op 10 op vragen over meerwaardebelasting, vermogensbelasting, vermogenswinstbelasting en de afkoopwet.
We legden ons panel een aantal stellingen voor. Hieruit kwamen duidelijke tendensen naar voren. De resultaten tonen aan dat het panel sterk gelooft in eerlijke fiscaliteit. Meer dan 80% vindt dat alle inkomens op gelijke wijze belast moeten worden, ongeacht hun oorsprong. En bijna 90% wil dat vermogens en vermogensinkomsten een grotere bijdrage leveren. Zo kan de belastingdruk op arbeid dalen en ontstaat er een beter evenwicht tussen de verschillende inkomensbronnen.’
Enkele voorbijgangers op de markt schrikken van de resultaten van de bevraging, al blijkt dat de meesten hun gedacht spoort met wat het ACV-panel hierover denkt.
KATRIEN UIT MAARKEDAL¬ ‘Het verbaast me helemaal niet dat ongeveer iedereen vindt dat alles in rekening moet gebracht worden als het over belastingen gaat, dus ook bijvoorbeeld inkomsten uit huurgelden of meerwaarde uit beleggingen. En dat de grote vermogens ook naar verhouding mogen bijdragen, is iets wat al jaren gevraagd wordt maar precies heel moeilijk is voor onze politiekers om in de praktijk door te voeren.’
Meer info over de resultaten van de ledenenquête en de voorstellen van het ACV over rechtvaardige fiscaliteit vind je op www.acv-oost-vlaanderen.be
‘Van bloeiende vlasvelden tot een sector in moeilijkheden’
De West-Vlaamse textielsector kraakt onder de druk van globalisering, stijgende kosten en felle buitenlandse concurrentie. De recente ontslagronde bij tapijtenproducent Balta is daarvan een pijnlijk voorbeeld. Hoe moet het verder met een sector die ooit de trots van de regio was? Renilde Rommens van ACV-CSC Metea weegt de problemen en toekomstkansen.
¬ Tekst Judith Deryckere
De textielsector in West-Vlaanderen heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot de late middeleeuwen. De sector was een belangrijke bron van werkgelegenheid en economische groei. De velden waren bezaaid met blauwe vlasbloemen, en elk huishouden had wel een lid dat werkte in de textielnijverheid.
Globalisering, stijgende productiekosten en concurrentie uit het buitenland maken echter dat deze sector zware klappen krijgt. Een recent voorbeeld hiervan is de ontslagronde bij tapijtenproducent Balta in Sint-Eloois-Vijve en Sint-Baafs-Vijve, waarbij 529 banen werden geschrapt.
We spraken met Renilde Rommens, vakbondssecretaris bij ACV-CSC Metea en verantwoordelijk voor de sector in de regio Midden-West-Vlaanderen.
De West-Vlaamse textielsector heeft het de laatste jaren heel moeilijk. Wat zijn daarvan de belangrijkste oorzaken?
‘Er zijn bedrijven die de voorbije jaren geïnvesteerd hebben in meer vernieuwende producten en opleidingen voor hun medewerkers. Die doen het vandaag best nog goed. Vooral bedrijven die zijn gaan inzetten op het produceren van grote hoeveelheden voor de door-
snee consument, denk maar aan textiel voor winkels zoals Ikea, worden geconfronteerd met het feit dat productie in het buitenland nu eenmaal goedkoper is.’
hier kan blijven. Ook de overheid zelf koopt producten aan in het buitenland die eigenlijk ook perfect in eigen land kunnen worden aangekocht. In eerste instantie levert dat misschien een kostenwinst op, maar dan wordt er geen rekening gehouden met de grote
We spreken wel vaak over het belang van ‘Made in Belgium’, maar in de praktijk zien we dat mensen toch nog steeds vooral een goedkoop product willen.
RENILDE ROMMENS
kostprijs voor de maatschappij als we daardoor banen zien verdwijnen.’
mensen van Balta samen om te overleggen. We stellen gerichte vragen en kijken of er toch geen alternatieve pistes mogelijk zijn. Kunnen we bijvoorbeeld het aantal ontslagen niet wat naar beneden halen?’
‘In een volgende fase gaan we concreet onderhandelen over een sociaal plan. Daarbij hebben we zowel aandacht voor de mensen die moeten vertrekken als voor de medewerkers die blijven. Voor een aantal van hen is dit de derde herstructurering op relatief korte tijd. We moeten streven naar een plan dat levensvatbaar is en waarmee we ook mensen gemotiveerd kunnen houden om te blijven. We voelen dat Balta dat zelf ook wil. De communicatie is in deze fase van de onderhandelingen vrij open en we hopen dat de onderhandelingen zullen leiden tot een goed sociaal plan.’
Hoe zie jij zelf de toekomst van deze sector? Wat mogen we volgens jou nog verwachten en wat is er nodig?
ROMMENS ¬ ‘De belangrijkste redenen zijn de impact van de energiekosten, de stijgende loon- en productiekosten, de dalende vraag naar textielproducten en de internationale concurrentie.’
ROMMENS ¬ ‘Momenteel zitten we vooral nog in een fase van informatie verzamelen. We zitten twee keer per week met de NA ONTSLAGENRONDEN BIJ BALTA: UITDAGINGEN VAN
‘We spreken wel vaak over het belang van ‘Made in Belgium’, maar in de praktijk zien we dat mensen toch nog steeds vooral een goedkoop product willen. Er wordt in België weinig aandacht besteed aan wetgeving die ervoor zorgt dat productie
Recent kregen we het nieuws te horen over de grote herstructurering bij Balta. Wat doet ACV momenteel om de mensen van Balta te ondersteunen?
ROMMENS ¬ ‘Bedrijven die zich hebben gespecialiseerd in een specifieke niche doen het nog wel goed en dat toont het belang aan van knowhow en specialisatie. Toch zien we ook daar soms al bedrijven naar het buitenland trekken vanwege de lagere kosten, ook al gaat het goed. Ik vrees dat, als er vanuit de overheid geen stappen worden gezet om de markt beter te beschermen, zeker de bedrijven die zich richten op massaproductie het moeilijk zullen blijven hebben.’
Zanger, danser en acteur
Gio Kemper
gevat in 5 woorden
Opofferingen
‘Ik kijk enorm op naar mijn ouders. Als kind zei ik altijd dat ik later vrachtwagenchauffeur wilde worden, net zoals mijn vader. Maar hij raadde het mij af omdat hij natuurlijk wist hoe zwaar dat werk is. Hij rijdt lange afstanden en was vaak lang van huis, wat woog op ons gezin. Mijn moeder combineerde vaak twee of drie verschillende banen om ons alle kansen te kunnen bieden. Zonder haar opofferingen had ik nooit gestaan waar ik vandaag sta.’
Uitdaging
‘Een kindervoorstelling spelen is zoveel enger dan voor een volwassen publiek. Wanneer kinderen het niet leuk vinden, dan zie je dat meteen. Ze zijn bloedeerlijk en doen niet aan beleefdheidsapplaus. Maar ook een volwassen publiek entertainen kent uitdagingen. Dat valt op wanneer ik met een van de coverbands waarin ik zing optreed op bedrijfsfeesten. Soms moet je iets harder trekken en sleuren om mensen op de dansvloer te krijgen, maar uiteindelijk gaat zelfs de moeilijkste zaal overstag.’ ( lacht)
‘Ik heb het moeilijk met het nieuws en beelden vanuit onder andere Gaza, om dan weer mijn kostuum aan te trekken en glimlachend het podium op te gaan. Het voelt heel dubbel om zelf de tijd van mijn leven te hebben en tegelijk te weten dat mensen niet eens zo ver hiervandaan moeten vechten om te overleven. Ik vind het belangrijk om mij daar niet voor af te sluiten en een steentje bij te dragen.’
Groen
‘Ik hou enorm van het leven in België, maar de eerste jaren waren een beetje wennen. Ik ben opgegroeid in Leiden, op een boogscheut van de kust, met veel groen en bossen. Dat miste ik in het begin enorm, rustig in een parkje zitten of even in de duinen gaan wandelen om tot rust te komen. Je merkt wel dat de steden hier intussen aan een inhaalslag bezig zijn en in meer groen proberen te voorzien.’
‘Dat regelmatig dingen uit mijn privéleven in de boekskes belanden, die ik zelf niet heb gedeeld of die soms zelfs ronduit verzonnen zijn, laat me niet onverschillig. Al kweek je een olifantenhuid, toch word je automatisch voorzichtiger met wat je zegt of doet in het openbaar.’
WIN Gio is nog tot en met 3 augustus te zien in Grand Show Mirage Magique in Knokke-Heist. Visie mag 10 x 2 tickets weggeven voor deze revue. Stuur voor 16 juli een e-mail met je naam, adres en het antwoord op volgende vraag naar info@visieredactie.be: In welke stad groeide Gio Kemper op?
LIMBURG