Recht op transitievergoeding na drugsgebruik?

HANDELT IEMAND ERNSTIG VERWIJTBAAR ALS HIJ BEDRIJFSMIDDELEN GEBRUIKT OM DRUGS TE HALEN EN SEKSLIJNEN TE BELLEN?

Het hof Arnhem-Leeuwarden heeft zich onlangs gebogen over een zaak waarin de vraag speelde of de werknemer recht heeft op een transitievergoeding na ontslag op staande voet wegens. Dit o.a. wegens het gebruik van drugs, het onrechtmatig gebruiken van de bedrijfsauto en het met een zakelijke telefoon bellen van sekslijnen. De werknemer kent een lange historie van waarschuwingen voor privégebruik van de bedrijfsauto. Op een gegeven moment is duidelijk geworden dat hij de bedrijfsauto gebruikte om drugs te halen en dat hij een drugsverslaving had. In juni 2020 heeft de werkgever een laatste waarschuwing gegeven en aangekondigd dat tot ontslag op staande voet zou worden overgegaan als de werknemer wederom drugs gebruikt of haalt met de bedrijfsauto. De werknemer is vervolgens een tijd arbeidsongeschikt geweest en in behandeling geweest voor zijn verslaving. Nadat hij zijn werkzaamheden weer hervat heeft, is (na een onderzoek) gebleken dat hij opnieuw (hard)drugs gebruikte en met zijn zakelijke telefoon sekslijnen belde onder werktijd. Hierop is hij op staande voet ontslagen. De werknemer is vervolgens een procedure gestart en heeft onder meer verzocht om vernietiging van het ontslag op staande voet en toewijzing van een transitievergoeding. De kantonrechter heeft hierop geoordeeld dat het ontslag op staande voet gerechtvaardigd was. En, mede op basis van een rapport van een door de rechter tot deskundige benoemde klinisch psycholoog, dat het gedrag ook aan de werknemer kon worden toegerekend en de verslaving niet de ernstig verwijtbaarheid van zijn handelen ontneemt. De werknemer had volgens de kantonrechter dan ook geen recht op de transitievergoeding.

Het hof denkt hier anders over. Het hof oordeelt net als de kantonrechter dat het ontslag op staande voet rechtsgeldig is gegeven, maar is van oordeel dat de werknemer wel recht heeft op een transitievergoeding. Het hof oordeelde dat de gedragingen het gevolg zijn van zijn ziekte, en dat hij er voldoende aan heeft gedaan om van zijn verslaving af te komen. Door zijn verslavingsproblemen kunnen de gedragingen hem in mindere mate worden toegerekend. De transitievergoeding van €13.603,42 wordt daarom toegewezen.