BAETENS

Terug in België, legde ik me verder toe op fotografie. Ik volgde cursussen en ook in mijn vrije tijd hield ik me er veel mee bezig. Een jaar later ging ik terug naar Athene en toonde ik mijn foto’s aan de prof bij wie ik les had gevolgd. Hij gaf me de raad om mijn werk, met zijn groeten, aan twee tijdschriften – een Engels en een Grieks – te bezorgen. De foto’s werden onmiddellijk gepubliceerd. Dat was de start van mijn carrière in fotografie."

De focus van uw werk ligt op naakt en dans, twee specifieke onderwerpen, van waar die keuze?

"Toen ik op de middelbare school zat, had ik vier uur per dag verplichte studie. Je mocht bij wijze van spreken niet links of rechts van je kijken, je blik mocht enkel gericht zijn op je studieboeken. Maar af en toe bracht een medeleerling wel eens ‘in het geniep’ een Snoecks mee, die onder de banken van de ene student naar de andere doorgegeven werd. In het bekende jaarboek stonden vaak sensuele foto’s, waaronder die van David Hamilton. Zijn romantische, wazige foto’s vertaalden de fantasiewereld van dromen en verlangens van de (toenmalige) adolescent in een jongensinternaat die ik was, in tweedimensionale platen, bijna schilderijen. Met de wetenschap dat die bevroren momenten ook echt bestaan hebben. Naakt- en dansfotografie zijn mijn lievelingstalen geworden om verhalen en emoties, zowel de mijne als die van de mensen waarmee ik werk, tot uiting te brengen."

Naaktheid is heel puur en fragiel, hoe gaat u om met de modellen?

"Iemand kan zich pas naakt aan de camera en aan de fotograaf geven als die persoon zich op zijn gemak voelt. Als dat er niet is, zie je dat toch op een of andere manier in de blik. Je voelt in de foto’s een vorm van weerstand.

When I was back in Belgium, I focused more on photography. I followed courses and also in my spare time I was very busy with it. A year later, I returned to Athens and showed my photos to the professor from whom I had been taking classes. He advised me to send my work, with his regards, to two magazines, one English version and one Greek version. The photos were published immediately. That marked the start of my career in photography."

Your work focuses on nudity and dance, two specific subjects, why this choice?

"In secondary school, I had to spend four hours a day in the study hall. During these hours you were not even allowed to look to the left or right of you, you were only allowed to look at your study books. But occasionally a fellow student would 'secretly' bring a Snoecks, which was passed from one student to another under the desks. The famous yearbook often contained sensual pictures, including those of David Hamilton. His romantic, blurred photographs translated the fantasy world of dreams and desires of the (former) adolescent in a boys' boarding school that I was, into two-dimensional plates, which were almost paintings. With the knowledge that those frozen moments actually existed. Nude and dance photography have become my favourite ways of revealing stories and emotions, both my own and those of the people I work with."

Nudity is something very pure and delicate, how do you deal with the models?

Y"ou can only expose yourself naked to the camera and the photographer if you feel comfortable. If that is not the case, you can somehow see it in the look. You feel some form of resistance in the photos.

Ik zie mijn fotografie als een vorm van ontmoeting. En je kunt niet dichter bij iemand komen, dan bij een persoon die naakt is. Om die reden wordt er zelfs geen make-up gebruikt tijdens de fotoshoots. De mens, in zijn meest pure vorm. Ook de emoties probeer ik weer te geven zoals die op dat moment aanwezig zijn. Je voelt wat je voelt, en ook daar wil ik mee werken.

Ik vraag ook gewoon aan mensen die ik fotogeniek vind, of ik ze mag fotograferen. En omgekeerd, word ik vaak gecontacteerd door mensen die mijn werk gezien hebben en die ook zo willen gefotografeerd worden. Met iedereen waarmee ik een sessie plan, wil ik een connectie hebben. Ik wil een facet van de persoon leren kennen. En uiteraard moet het van beide kanten klikken."

Als u in opdracht werkt, hoe krijgt u dan toch die connectie en zelfs een bepaalde breekbaarheid op beeld?

"Puur technisch gezien kun je altijd een perfect belichte en gestileerde foto creëren, maar zonder het creëren van sfeer, een aanwezigheid, een boodschap, blijft die ‘leeg’. Die mist iets. Een vorm van verbinding met je model tilt de foto onmiskenbaar naar een hoger niveau. Maar je kunt als fotograaf een uitstekende foto maken, ook zonder die connectie. Dan moet het model wel gevoel en emotie kunnen uitdrukken. De fotograaf Peter Lindbergh had een heel bijzondere manier om bij zijn modellen emoties teweeg te brengen. Hij zette vaak loeiharde muziek op. De muziek creëerde de sfeer en dus hoefde er niet per se een connectie tussen fotograaf en model te zijn."

I consider my photography to be a form of meeting. And you cannot get any closer to someone, than to a person who is naked. That is why no make-up is used in the photo shoots. Human beings, in their purest form. I also try to portray the emotions as they are at that particular moment. You feel what you feel, and that is what I want to work with.

I also simply ask people who I consider to be photogenic if I can photograph them. And vice versa, I am often contacted by people who have seen my work and who also want to be photographed like that. With each person I plan a session with, I want to have a connection. I want to get to know an aspect of the person. And of course, there has to be a mutual click."

When you work on assignment, how do you manage to capture that connection and even a certain fragility?

"From a purely technical point of view, you can always achieve a perfectly illuminated and styled photo, but without creating atmosphere, a presence, a message, it remains 'empty'. It is missing something. Some form of connection with your model undeniably takes the photo to a higher level. But as a photographer, you can actually make an excellent photo, even without that connection. To achieve this, the model must be able to express feeling and emotion. The photographer Peter Lindbergh had a very special way of triggering emotions in his models. He often put on very loud music. The music created the atmosphere and therefore there did not necessarily have to be a real connection between photographer and model."

Sinds onze opening te New York in 1976 is Sotheby’s Realty uitgegroeid tot een organisatie van meer dan 990 kantoren in 70 landen wereldwijd. Net zoals in de kunstwereld, waarderen en selecteren wij uw vastgoed. Of het nu gaat om een villa, appartement of exclusief domein, we brengen uw eigendom bij de juiste partijen onder de aandacht dankzij ons netwerk en uitgebreide marketing.

Ontdek wat bij u past in onze portefeuille met meer dan 450 vastgoedobjecten, zowel te huur als te koop.

Raadpleeg sothebysrealty.be

U hebt een rijk gevuld palmares met expo’s tot in de Verenigde Staten, hoe is dat tot stand gekomen?

"Ik had al snel de beslissing gemaakt dat ik van fotografie mijn beroep wou maken. Ik heb daarom, van in het begin, veel tijd gemaakt voor zogenoemd ‘vrij werk’. Op die manier konden mensen kennismaken met mijn beeldtaal, en bovendien bood het mij de kans om verschillende dingen uit te proberen, zodat ik mijn aanpak, stijl en interesses kon blijven in vraag stellen en ontwikkelen. Overal waar ik kwam, trok ik foto’s. Elke locatie was voor mij een kans voor vrij werk.

Met de publicatie van mijn eerste boek, met een editie in Londen, begon de bal echt te rollen. Tijdschriften contacteerden mij voor opdrachten, organisaties vroegen mij lezingen of workshops te organiseren, galeries wilden mijn werk tentoonstellen, enz. En dat was onmiddellijk op internationaal niveau."

U brengt ook boeken uit en geeft workshops, wat wilt u andere fotografen bijbrengen?

"Ik wil vooral tonen hoe je sfeer en emotie in je werk kan steken. Hoe zet je zoiets ontastbaar om in een beeld? Hoe

You have a rich track record with exhibitions as far away as the United States, how did that come about?

"I quickly made the decision to make photography my profession. Therefore, from the beginning, I spent a lot of time on so-called 'free work'. This way people could discover my visual language, and it also gave me the opportunity to try out different things, so that I could continue to question and develop my approach, style and interests. Wherever I went, I took pictures. Every location was an opportunity for me to do free work.

With the publication of my first book, featuring an edition in London, the ball really started rolling. Magazines contacted me for assignments, organisations asked me to organise lectures or workshops, galleries wanted to exhibit my work, and so on. And that was immediately on an international level."

You also publish books and organise workshops, what do you want to teach other photographers?

I especially want to show how you can add atmosphere and emotion to your work. How do you convert something so creëer je sfeer door je eigen positionering te verfijnen? Ook de communicatie met de modellen is belangrijk. De persoon waarmee je werkt is iemand van vlees en bloed met zijn eigen verhaal. Naaktfotografie kan zoveel emoties losmaken. De persoon die naakt gefotografeerd wordt voelt zich vaak in een kwetsbare positie ten opzichte van iemand die gekleed is, met bovendien een camera in de hand. Respect is dan van bijzonder groot belang als je met mensen werkt, en vooral tijdens naaktfotosessies. Met een goede communicatie kan je dan hun verhalen en emoties een plaats geven in de sessie. " intangible into an image? How do you create atmosphere by refining your own positioning? Communication with the models is also key. The person you work with is someone of flesh and blood with their own story. Nude photography can trigger so many emotions. The person who is photographed naked often feels in a vulnerable position as opposed to someone who is dressed and holding a camera in their hand. Respect is very important when working with people, especially during nude photo sessions. With proper communication, you can integrate their stories and emotions into the session. "

Zijn er bepaalde werken of expo’s die voor u extra bijzonder zijn?

"Uiteraard zijn er beelden of series van beelden die grote invloed hebben gehad op mijn carrière. Sommige foto’s vormden persoonlijke sleutelmomenten in mijn leven, andere waren dan weer heel cruciaal in mijn oeuvre. Zoals een heel krachtige en tegelijkertijd kwetsbare sessie die het coverbeeld van mijn eerste boek geleverd heeft. Of een reeks sessies met Klara, een levenslustige danseres die een onverwerkt verhaal van misbruik meedroeg. En me jaren nadien vroeg om peter te worden van haar kindje. De expo in Palo Alto in Californië, in 2003, opende de Amerikaanse markt voor mij. Mijn boeken werden er vanaf dat moment ook uitgegeven en mijn werk kreeg de kans om op heel wat grote fotobeurzen ontdekt te worden, zoals Parijs, San Francisco en New York."

Are there certain works or exhibitions that are of particular interest to you?

"Obviously, there are images or series of images that have had a great influence on my career. Some photographs were personal key moments in my life, while others were very influential in my oeuvre. For example, this was the case for the very powerful and at the same time vulnerable session that provided the cover image for my first book. Or a series of sessions with Klara, a lively dancer who carried an unresolved story of abuse. And years later she asked me to be godfather of her child! The exhibition in Palo Alto, California, in 2003, opened the American market to me. From then on, my books were also published there and my work had the opportunity to be discovered at many major photo exhibitions, such as in Paris, San Francisco and New York."

Wat brengt de toekomst nog voor u?

"Er staan nog wel enkele projecten in de steigers, zoals een nieuw leerboek waarin elke fototechnische keuze wordt gelinkt aan zijn effect op de sfeerschepping. En uiteraard een aantal specifieke fotocollecties en tentoonstellingsprojecten. Maar ik wil vooral gerichter gaan werken rond zingeving. Wat wil ik met mijn werk meegeven?

En dan denk ik niet alleen aan de ‘ernstige’ kant met de boodschap van respect en communicatie, maar ook aan vreugde, wat fijne gekheid, en een aangename portie sensualiteit.

Ik zit in het laatste stuk van mijn carrière en ik wil nu echt doen waar ik ten volle van geniet. Ik wil stilstaan bij hoe ik ben geëvolueerd doorheen de jaren en ontdekken waar ik nu nog naartoe wil. En hopelijk zal mijn verdere werk nog een aantal mensen kunnen bekoren."

What will the future bring for you?

"There are still some projects underway, such as a new textbook in which every photographic choice is linked to its effect on the creation of atmosphere. And obviously a number of specific photo collections and exhibition projects. But above all, I want to work more specifically on the theme of meaningfulness. What do I want to communicate through my work? And I am not only thinking of the 'serious' side with the message of respect and communication, but also of joy, some good craziness, and a pleasant dose of sensuality.

I am now in the final stretch of my career and I really want to do what I really enjoy. I want to reflect on how I have evolved over the years and discover where I still want to go. And hopefully, my continued work will still be able to fascinate a number of people."