5
Johan van Erp
Haar moeder woonde zelfs op dezelfde locatie als waar Jan en Cella nu gaan wonen. Jan: “Waarom we verhuizen? Onze huidige woning is best groot en we worden een dagje ouder. Het is zachtjesaan tijd om kleiner te gaan wonen. We hebben straks een van de appartementen op de begane grond. Ze zien er heel aardig uit en bovendien kun je in het gebouw van alles doen. Biljarten, kaarten, in de tuin zitten… Na zeventig jaar Oijen moest ik best even aan het idee wennen, maar inmiddels kijk ik er echt naar uit.” Rijke historie Appartementencomplex Maashorst heeft een rijke historie, die teruggaat tot halverwege de vorige eeuw. Jos van Orsouw (71, voorzitter van de bewonerscommissie) en zijn vrouw José (68) weten er alles van, als rasechte Megenaren. Ze wonen aan de andere kant van het complex, in een van de aanleunwoningen. Jos: “Het gebouw dateert uit de late jaren zestig, toen hier de Zusters Franciscanessen woonden. ‘De zwarte zusters’ noemden we ze, omdat ze altijd in het zwart gekleed gingen. Een mooi beeld van de zusters, dat jarenlang in de tuin stond, heeft kort geleden een plek gekregen aan de voorkant, vlakbij de hoofdingang. Kijk niet gek op als je er in de zomer toeristen tegenkomt, want het beeld is onderdeel van de stadswandeling. Mooi dat dit stukje historie nog zo prominent aanwezig is.” Ouderen en jongeren Volgens Jos was er vanaf het begin veel belangstelling voor het project. “De informatiebijeenkomsten en open dagen waren steeds erg druk. In Megen is een sterke behoefte aan seniorenwoningen én ruimte voor starters. Er is al tien jaar niet meer gebouwd. En door het gebrek aan nieuwe woningen zijn veel jongeren vertrokken. Dit project komt op een goed moment. Extra mooi is het dat beide doelgroepen verenigd worden: ouderen én jongeren. Ik denk dat zij elkaar kunnen versterken. Jongere
Tessa Nelissen
‘Het geeft mij een vertrouwd gevoel om te weten wie mijn buren zijn’
bewoners kunnen de ouderen helpen met de computer, boodschappen of misschien hebben ze wel zin in een tochtje op de duofiets. Maar het hoeft geen eenrichtingsverkeer te zijn, de ouderen kunnen andersom ook helpen. Bijvoorbeeld door tussen de middag de hond uit te laten voor jonge bewoners, als zij druk zijn met hun werk. Of door gewoon de boel in de gaten te houden. Ouderen zien alles, dat weet je toch”, lacht Jos. Vertrouwd gevoel Een van de nieuwe, jonge bewoners is Tessa Nelissen (21). De politieagente in opleiding kijkt uit naar de dag waarop ze intrek neemt in haar appartement op de tweede etage. “Ik woon bij mijn ouders in DeursenDenneburg, een klein dorpje op zo’n acht kilometer van Megen. Natuurlijk, ik heb ook gekeken naar woningen in Oss en Den Bosch, maar wat me zo aanspreekt aan
Adriana Wevers en Jos van Orsouw
>
