Nieuwe bewonersvereniging

Reden genoeg voor Jan om een bewonersvereniging op te richten. “Wij willen meedenken, plannen maken”, legt hij uit. “We hadden al een nieuwjaarsreceptie. En we denken aan kaartavonden en bingo.” Maar er zijn ook andere ideeën. “Ik hou van koken, dus ik zou best in een gemeenschappelijke ruimte een warme lunch willen maken voor de oudere bewoners”.

Samen in de tuin

“In de tuin kunnen we ook meer samen doen. Bijvoorbeeld met een jeu de boulesbaan”, vervolgt Jan. “En met meer plantenbakken. Hoge, zodat de vaak oudere bewoners ze zelf kunnen onderhouden.” De bankjes die er nu staan, worden eigenlijk niet gebruikt. “Ze staan ver uit elkaar. Dat is onhandig. Liever zien we ze samen, met een tafel erbij. Een van de bewoners, Sjef, laat zien dat dat werkt. Hij zet bij mooi weer zijn tafel en tuinstoelen op het gras. Vaak komen mensen dan even bij hem zitten.”

Een nieuwe gemeenschap

Het voorbeeld van Sjef laat zien dat de bewoners van de Kloostertuin al een mooie gemeenschap vormen. Corrie, Rien en Jan kunnen samen van ieder appartement opnoemen wie er wonen. Ze nemen ons mee op een rondje door het complex en stellen ons voor aan Riek, een van de oudste bewoners. Riek woont naast Marietje, die ongeveer van dezelfde leeftijd is. “Ik doe veel samen met Marietje”, vertelt Riek. “Wij hebben nog samen op de huishoudschool gezeten. Toen Marietje aan het verhuizen was, ben ik even binnengelopen. Ze sprong een gat in de lucht toen ze erachter kwam dat ik haar nieuwe buurvrouw was.”

‘We hoeven ook weer niet alles te delen’

We zitten een poosje in het appartement van Jan en Corrie. Het valt het op dat de afzuiging aan staat. “Dat is om de knoflookgeur van de buren buiten te houden,” vertelt Corrie. Ze staat op om de afzuiger uit te zetten. “We werden een keer in de ochtend wakker van de geur van knoflook in het appartement”, legt Jan lachend uit. “Toen ben ik even beneden gaan vragen of er gekookt werd. Niet erg, natuurlijk, maar we hoeven ook weer niet alles te delen.” Corrie is net gaan zitten als de knoflookgeur inderdaad merkbaar wordt. “Hm”, zegt ze, terwijl ze weer opstaat, “ik zet hem toch maar weer even aan!”

Een warm afscheid

Terwijl we bij Riek staan te praten, komen er een aantal andere bewoners langs. Met iedereen maken we een praatje. Het is duidelijk dat de bewoners van de Kloostertuin veel voor elkaar over hebben. De sfeer in het complex is rustig en harmonieus – net als in een klooster.

Terug in de hal voor ons afscheid kijken we nog eens goed om ons heen. We zien een tafeltje met Paasthema en vrolijke versieringen aan de muur. Ze staan symbool voor het ontstaan van het nieuwe samenleven in de Kloostertuin. “Mooi hè”, zegt Jan trots. “Zo brengen we hier samen wat leven. Jullie zijn altijd welkom om het nog eens te komen bekijken.”