SUPLEMENTO
DE DEPORTES E CULTURA
Mauro González, corredor do CC Salvaterra-TB TRansportes
“Galicia segue sendo unha potencia en ciclocross” corredor do CC Salvaterra – TB Transportes, o ciclocrossman galego máis laureado da tempada achéganos as súas impresións sobre a situación actual do ciclocross en Galicia, fai balance do ano, cóntanos os seus obxectivos máis próximos e futuros e opina sobre a seguridade dos ciclistas na estrada.
2010/2011, loitando nalgunhas carreiras nacionais por un top5. Sei que estando a ese nivel as vitorias aquí chegarían.
O
O campionato galego non foi para nada o máis “gris” da tempada, xa que, ser segundo, pero detrás do meu irmán, foi unha gran fazaña. Quizáis a rotura de cambio en Medina de Pomar na última volta co segundo posto no peto dá raiba, xa que os podiums a nivel nacional están moi caros. Pero un está acostumado a que estes sucesos sexan parte do xogo.
- Recordas cal foi a túa primeira bicicleta e as sensacións que notaches a primeira vez? - Non recordo a primeira vez, pero xa con 3 anos recordo a miña primeira bici, unha BH branca coas rodas vermellas, e os sustos que lles daba aos meus pais, xa que o meu era escapar da casa para explorar enriba da bici, dende un primeiro momento gustoume a liberdade que sentía.
- Cal cres que é o circuito máis complicado do calendario galego? E o máis atractivo de cara ao público? - O máis complicado para min son algúns como os de Santiago, por ser tan duros en desnivel, e onde é primordial regular os esforzos, xa que se te pasas de voltas non hai terreo para recuperar.
- Xa asentado como corredor da categoría Élite, botas de menos algo das categorías anteriores? - Pois igual a categoría xuvenil, na cal non son tan esixentes os entrenos, e compaxinar estudos, ocio e bici levábase ben. Foron os anos que viaxei máis por toda a xeografía de España e parte de Europa. Para estar nun bo nivel necesitas “sacrificar” algunhas cousas. - Por que che gusta tanto o ciclocross en non outras modalidades que tamén practicas como ruta ou mountain bike? - Gústanme as tres, cada unha ten o seu encanto, pero o ciclocross enganchoume dende o primeiro momento. Supoño que unha das razóns é que é a que máis se adapta a min, carreira moi explosiva, onde se vai toda a hora na “zona vermella” e onde a técnica é importante. Despois están moitas razóns máis como o grande ambiente que se respira nas carreiras. -Centrándonos un pouco na actualidade, co dominio total do calendario galego de ciclocross pola túa parte máis a de teu irmán Paulo, pódese dicir que quedou “en familia”? - Si claro, aínda que o ciclocross é individual, sempre se pode correr como equipo e intentar axudarse mutuamente. E máis neste caso cando á parte de compañeiros de equipo somos irmáns e grandes
amigos. - Daslle algún consello cando compartides adestramentos ou non o fas non vaia ser que che “molle a orella” máis a miúdo? - Sempre intento aconsellalo o mellor posible. Intento que mellore técnicamente e nos cambios de ritmo, porque creo que físicamente ten máis capacidade ca min, xa que adestrando en ruta en portos longos si que me “molla a orella”. - O dominio foi claro dende un principio ou houbo máis dificultades cás que mostran as clasificacións? - Ao empezar a tempada en outubro xa fai que empeces as carreiras en Galicia (mediados de novembro) cun bo punto de forma con respeto a algúns contrincantes. Aínda que houbo carreiras moi axustadas como a de Santiago, gañando por tan só 10 segundos a Jaime Juncal. - No penúltimo día do pasado
ano, nos campionatos autonómicos, en Moaña, unha avaría marcou bastante a túa proba, xa que tiveches que remontar varias posicións. A vitoria foi para Paulo. Cres que sen esa avaría terías a proba moi de cara ou teu irmán estaba demasiado forte para batelo ese día? - Ese dia foi o mellor con diferenza, cando aínda ningún dos tres perseguidores (Óscar Vázquez, Jaime Juncal e eu) tiveramos ningunha incidencia, él xa ía cunha vantaxe duns 30 segundos. Nun circuíto no que á bici lle custaba avanzar, a cada volta acumulábase máis lama e correr a pé era a solución: son as mellores condicións para Paulo. - Facendo balance do ocorrido en Galicia, antes de comezar a tempada, tiñas en mente tantas vitorias? Quizáis, ¿o segundo posto no autonómico foi o “mal sabor de boca” do que levamos de tempada? - Na mente tiña volver ó nivel de
Para o público case todos en xeral, porque creo que o ciclocross é a modalidade máis vistosa, porque na maioria dos circuítos podes seguir todo o transcurso da carreira durante a hora que dura a competición, non como na ruta, na que só ves algún punto por onde os ciclistas pasan a toda velocidade. - Tamén competiches na “Taça de Portugal” con dúas vitorias. É escaso o calendario galego de cara aos teus obxectivos da tempada? - Anos atrás o calendario galego chegou a ter unhas 14 carreiras, agora con 8 nótase a diferenza. É complicado sacar as carreiras adiante, e creo que este ano non nos podemos queixar co número de carreiras. Que emerxa o ciclocross en Portugal é unha boa noticia , xa que pola proximidade non custa moito achegarse. Ao final competín todas as fins de semana, que é máis que suficiente. - Cuarto posto no Superprestixio en Ibias; 12º no Superprestixio de Llodio; noveno no Superprestixio en Elorrio; quinto hai uns días en Navia, entre outros... Sempre que saes fóra de Galicia, rendes facendo un bo papel. Bótase de menos un pouco máis de Continúa na páxina seguinte