อนันตกาล
“ภาคละจ๊ะ ก้าวหน้าข ึ้นนิเมื่อวานโทรคุยกับเดย์แล้ว” “เปล่าซะหน่อยมีเรื่องเครียดๆ นะ ภาคออนเข้ามาเดย์ออนมา พอดี” ผมนั่งรอคิงตอบกลับมาอีกพักใหญ่ๆ “อื้อ และนี่กินไรยังจ๊ะ” “กินแ ล้ว ปวดหัว ปวดตา” “ไม่ไปนอนละ มานั่งเล่นเกมอยูท่ ำไม” “นอนไม่ค่อยหลับ เลยมานั่งเล่นเกมฆ่าเวลา” “มาหาคิงมา คิงเล่นอยูก่ ะเพื่อนคิงอ ีกค น” “ขอเก็บสิทธิ์จองตัวเวลได้ป ะ วันนี้ได้ไม่กี่ชมเอง” “โหภาคงกอะ” “คิง ภาคทำเรื่องแย่ๆ มาอะ ภาคไม่รู้จะทำยังไงดี รู้สึกแย่สุดๆ บางทีก็คิดน ะว่าไม่น่าเกิดมาเลย” “คิดมากไปแล้ว เรื่องที่เครียดเมื่อค ืนเหรอ” “อื้อ ใช่ นอนไม่หลับเลย” “มาหาคิงมา คิงอยู่ ที่ แดนประหาร ดีอ อน ดูแผนที่และวิ่งมา” “อื้อ ไม่ค่อยอยากเล่นเลย” “มาเล่นเถอะอยู่เฉยๆ ก็เครียด มาเล่นเป็นเพื่อนคิงนะจ๊ะ อยู่คน เดียวเหงาจัง อยากได้ว ิเอลฟ์ขาวๆ มาอยู่ข้างๆ เพราะแถวนี้บรรยากาศมืด มิด ตัวคิงก็ดำเห็นแล้ว เศร๊า เศร้า มาเป็นแสงสว่างให้คิงหน่อยเร็ว” “เน่าว ะ” “โห เค้าเรียกโรแมนติก ภาคนี้ไม่ไหวเลย แล้วตกลงว่าจะมาหาคิง ไหมจ๊ะ คิงจะได้รอ” “ไปจ๊ะ แป๊บนึงกำลังวิ่งไป” ผมไปหาคิงทันที ผมรู้สึกสบายใจทุก ครั้งที่คุยกับคิง ไม่รจู้ ะว่าไงดี คิงทำให้ผมยิ้มได้ เมื่อกผี้ มยังรู้สึกหนักอึ้ง เบื่อ หน่าย ท้อแท้ และสิ้นหวัง แค่คำพูดคิงไม่กี่คำทำให้ผมโล่งผมไปถึงแดน 43
m