เขียนโดย อนันตกาล พิสูจน์อักษร หนูนัตสึ พิมพ์ครั้งที่ 1 กันยายน 2558 ติดต่อ anuntakan.kan@gmail.com หรือ https://www.facebook.com/Novel.anuntakan นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง บุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ เป็นเรื่องที่ผู้แต่งสมมุติขึ้น
1 ห้องทีเ่ งียบสนิท มีเพียงสายลมทีพ่ ดั ผ้าม่านจนปลิวไสว แสงสว่าง ของดวงอาทิตย์สาดกระทบร่างผอมแห้งที่นอนนิ่งอยู่บนโซฟา ร่างซูบผอมนอนหลับตานิ่งอยู่กับที่ ใบหน้าขาวซีด และร่างกาย ที่นอนนิ่งไม่เคลื่อนไหวราวกับซากศพ ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เมื่อได้ยินเสียง กระพือปีกของนกที่บินร่อนเข้ามาทางหน้าต่าง ดวงตาแห้งแล้งจ้องมองนกตัวน้อยด้วยสายตาวาววับก่อนจะหยิบ ของใกล้มือปาใส่จนเสียหลัก นกน้อยที่น่าสงสารร่วงหล่นลงพื้น ฝ่ามือของชายหนุ่มก็คว้าหมับ เข้าที่ลำ�คอพร้อมเสียงกระดูกลั่น เพียงแค่นั้น เจ้านกน้อยก็สิ้นใจ ร่างผอมแห้งเดินโซเซหิ้วซากนกไปที่ครัวก่อนจะเริ่มถอนขนแล้ว ทำ�ให้สุกเพื่อทำ�เป็นอาหาร กี่วันมาแล้วนะที่ไม่มีอะไรตกถึงท้อง คำ�ถามที่แม้แต่ตัวศักเองก็ลืมไปแล้ว เขาถูกจองจำ�อยู่ที่นี่มานานจนไม่แน่ใจว่าจะครบปีแล้วหรือยัง ที่ต้องอยู่กับแม๊ก อยู่ในห้องนี้หรือที่อื่น ตามแต่ชายหนุ่มผู้มีผมสีทอง จะ พาเขาไป เพือ่ ชดเชยให้กบั ความผิดในอดีต แม๊กกลายมาเป็นเจ้าของชีวติ ของ เขา ในเวลานีแ้ ม๊กก็ออกไปทำ�งาน เขาถูกขังเอาไว้ในห้อง โดยทีอ่ าหารหมด ทั้งๆที่น่าจะชินแล้วแท้ๆ แต่ครั้งนี้เขากลับรู้สึกทรมานมากกว่าที่ผ่านมา
THE
PROMISE OF
Blood
กลิ่นหอมของนกทำ�ให้ร่างผอมโซเริ่มรู้สึกหน้ามืด เมื่อภายในช่อง ท้องบีบรัดตัว อย่างทุรนทุราย เป็นเวลาเกือบอาทิตย์แล้ว ที่ไม่มีอะไรตกถึง ท้องของเขาเลยนอกจากน้�ำ เปล่า เมือ่ อาหารทีแ่ ม๊กทิง้ เอาไว้หมด ศักประทัง ชีวิตมาได้ด้วยการดื่มน้ำ�ตาลละลายน้ำ�เปล่า ศักเริ่มต้นกินนกที่จับได้อย่างหิวโหย จนแทบจะกัดกินกระดูกของ เจ้านกเข้าไปด้วย เนื้อเพียงน้อยนิดที่ได้สัมผัส แทนที่จะช่วยบรรเทาความ หิวกลับกลายเป็นทำ�ให้เขาหิวมากขึ้นไปอีก ชายหนุ่มมองห้องที่ว่างเปล่าและกระเพาะที่บิดมวน เขากรอกน้ำ�เข้าปาก แล้วเดินกลับไปนอนที่โซฟา การขยับเขยื้อนตัวโดยไม่จำ�เป็นมีแต่จะทำ�ให้ เสียพลังงานโดยเปล่าประโยชน์เท่านั้น แต่ในใจลึกๆ ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะ อดตายก่อนที่แม๊กจะกลับมาหรือเปล่า ชายหนุม่ มองออกไปทีน่ อกหน้าต่างอีกครัง้ ก่อนทีเ่ ปลือกตาของเขา จะค่อยๆ ปิดลง การนอนหลับจะช่วยรักษาพลังงานในร่างกายและทำ�ให้เขา รู้สึกทรมานน้อยลง ร่างที่นอนหลับอยู่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงไขกุญแจ ชาย หนุ่มผงกศีรษะขึ้นมอง แต่แทนที่จะพบร่างสูงใหญ่ของแม๊กกลับกลายเป็น ร่างเพรียวของหญิงสาวที่คุ้นตา เหม่ยหลิน ชื่อนี้เป็นชื่อที่เขาไม่เคยลืม ศักประครองตัวลุกขึ้นนั่ง ทำ�ให้เห็นว่าด้านหลังของหญิงสาวมีชาย ร่างใหญ่กำ�ลังหิ้วปีกแม๊กกลับมา “ท่าจะโดนหนักนะ” ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าคำ�ทักทายได้ไหม แต่พอแม๊กถูกวางไว้บนเตียง ทำ�ให้เห็นว่าดวงตาของอีกฝ่ายปิดอยู่ “หลับซะจะง่ายกว่า” น้ำ�เสียงเย็นชาของหญิงสาวกล่าวขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ 2
อนันตกาล
“สบายดีไหม” รูว้ า่ ไม่มสี ทิ ธิ แต่ความรูส้ กึ ทีม่ มี นั มากล้น ไม่วา่ เวลาจะผ่านไปนาน แค่ไหน ส่วนลึกในใจก็ร่ำ�ร้องถึงความผิดพลาดในอดีต “หึ” เสียงหัวเราะของหญิงสาวดังขึ้นพร้อมกับสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง ศักได้แต่มองร่างเพรียวระหงทีก่ า้ วเดินจากไป พร้อมกับรอยยิม้ จางๆ ทีเ่ ต็ม ไปด้วยความปวดร้าว เหม่ยหลินคือสิ่งเดียวที่เขายังคงติดค้าง หนี้ที่ไม่วันชดใช้ได้หมด
3
2 ความวุ่นวายที่คุ้นเคย ทำ�ให้ชายหนุ่มผู้มีผมสีทองสว่างไสวยก ยิ้มขึ้นที่มุมปากอย่างเย้ยหยัน โลกนี้ไม่ว่าที่ไหนก็เหมือนกันหมด เมื่อถึง เวลาจวนตัวคนเราย่อมดิน้ รนหาหนทางเพือ่ เอาตัวรอด ลืมเลือนทุกสิง่ ไม่ ว่าจะเป็นเพื่อนหรือคนรัก แม๊กเดินไปตามทางเดินที่มีผู้คนแห่กรูกันวิ่งออกมาจนแทบจะ เหยียบกันตาย ชายหนุ่มเบี่ยงตัวหลบฝูงคนที่กระจัดกระจายไปคนละทิศ ละทาง เข้าไปในตัวตึกที่เต็มไปด้วยควันไฟ “แม๊ก รีบจัดการหน่อย ไฟกำ�ลังไหม้ตึก” เสียงที่ดังมาจากวิทยุสื่อสาร ไม่ได้ทำ�ให้ชายหนุ่มมีทีท่าต่างจาก ปกติ เขายังคงสงบนิ่ง ก้าวเดินราวกับรอบกายเป็นเพียงตึกที่ไร้ซึ่งกองเพลิง เสียงการเคลื่อนไหวที่ได้ยินทำ�ให้ชายหนุ่มยิ้ม เมื่อไม่ต้องเสียแรง และเวลาค้นหาทีละห้อง ร่างสูงขยับก้าวตรงไปที่ประตู และตั้งใจฟังเสียง การเคลื่อนไหว เสียงร้องไห้จ้าดังขึ้น พร้อมกับเสียงพึมพำ�ฟังไม่ได้ศัพท์ ชายหนุ่ม เปิดประตูห้องเข้าไปพร้อมกับกระชับปืนในมือแน่น ภาพของชายผู้ครั้งหนึ่งเคยทรงอำ�นาจ นั่งอยู่ที่พื้นพร้อมกับร่าง ของเด็กชายทีก่ อดพ่อเอาไว้ไม่หา่ ง ร่องรอยบาดแผลทีเ่ กิดจากสิง่ ของทีห่ ล่น กระแทกลงมาทับที่ท่อนขา ทำ�ให้รู้ว่าเพราะอะไรชายคนนั้นถึงยังอยู่ที่นี่ “เทวดาหรือมัจจุราช”
อนันตกาล
เสียงพึมพำ�พร้อมกับรอยยิ้มที่ว่างเปล่า เมื่อรับรู้ถึงอนาคตอีกไม่กี่ นาทีข้างหน้า “มัจุราชผู้มีเส้นผมสีทองราวกับเทวดา” รอยยิ้มน้อยๆ ของชายหนุ่มไม่ได้ทำ�ให้ใบหน้าเมินเฉยของแม๊ก เปลี่ยนไป “มีอะไรจะพูดก่อนตายไหม วลาดิเมียร์” คำ�ถามนี้ทำ�ให้ ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะ ตั้งแต่ ตัดสินใจร่วมมือ ล้มล้างอำ�นาจของชายหนุม่ ผูค้ มุ เส้นทางค้าอาวุธของเอเชีย เขารู้ดีว่านั่นคือความเสี่ยง แต่ก็ยังตัดสินใจกระโจนเข้าไป ถ้าชนะเขาก็จะ ผงาดขึ้นเหนือผู้คน แต่ถ้าแพ้ ค่าตอบแทนก็คือความตาย “ไม่จำ�เป็น ถ้าบอกว่าขอแค่ ช่วยอีวานนายจะว่ายังไง” เด็กชายที่เกาะติดอยู่ไม่ห่าง และสายตาที่หวาดกลัวแต่ก็ยังคงยึด เกาะชายเสื้อของผู้เป็นบิดาแน่น “ตกลง” ปืนถูกยกขึ้นจ่อที่ศีรษะพร้อมกับดวงตาที่ค่อยๆ ปิดลง “พ่อ” เสียงร้องของเด็กชายที่ถูกร่างของผู้เป็นพ่อกดลงกับพื้น “อยู่ต่อไปนะอีวาน” คำ�พูดสุดท้ายจบลงพร้อมกับเสียงปืนที่ดังขึ้น วลาดิเมียร์ตายแล้ว ตายต่อหน้าอีวานผู้เป็นลูกชาย หนุม่ ผมทองมองใบหน้าของเด็กชายทีอ่ าบไปด้วยน้�ำ ตา เนือ้ ตัวถูก อาบด้วยเลือดของผู้เป็นพ่อ จ้องมองเขาด้วยสายตาเจ็บปวดและเคียดแค้น จนแทบจะกลายเป็นบ้าคลั่ง ภาพของเด็กชายผมทองที่ถูกทิ้งไว้ข้างศพของผู้เป็นแม่ลอยขึ้นมา ซ้อนทับ ก่อให้เกิดความรู้สึกหน่วงอยู่ในอก “แก ฆ่าพ่อ” แค่เพียงประโยคเดียวที่พูดออกมา แม๊กก็รู้ว่าตนต้องทำ�ยังไง 5
THE
PROMISE OF
Blood
“โลกแห่งความจริงมันโหดร้าย” คำ�พูดลอยๆ พร้อมกับเสียงปืนที่ดังขึ้นอีกครั้ง ร่างของอีวานเด็ก ชายทีอ่ ายุเพียงแปดปีกท็ รุดลงกับพืน้ ทัง้ ทีน่ ยั ตาเบิกโพลง ร่างสูงใหญ่กม้ ลง ปิดเปลือกตาของเด็กชาย “ขอโทษนะ วลาดิเมียร์ ฉันไว้ชีวิตลูกนายไม่ได้” การไว้ชีวิตลูกชายของมาเฟียที่รู้เห็นการตายของพ่อ ไม่ต่างอะไร กับปล่อยเสือเข้าป่า ที่รอวันจะกลับมาแก้แค้น แม้ตอนนี้จะยังเป็นเพียงแค่ ราชสีห์ตัวน้อย แต่สายเลือดเจ้าป่าที่ไหลเวียนอยู่ในตัว สักวันก็ต้องกลับมา เพื่อแก้แค้น ชายหนุ่มผมทองเดินตรงเข้าที่พัก ที่เป็นเพียงโรงแรมขนาดเล็กที่ มีเพียงห้องน้ำ�ในห้องนอนและเตียงแคบๆ ประตูหอ้ งถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงทีก่ า้ วเข้ามาในห้องพัก มีชาย หนุ่มอีกคนถูกพันธนาการไว้บนเก้าอี้ “ปล่อยได้แล้ว” น้ำ�เสียงเย็นชาเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหน้าผู้ที่พันธนาการเขาเอาไว้ “หึ” เสียงหัวเราะในลำ�คอ พร้อมกับมือทีเ่ อือ้ มมาปลดล็อคกุญแจทำ�ให้ ร่างสูงของศักขยับลุกขึน้ ยืนอย่างเมือ่ ยขบ เมือ่ ต้องถูกจับมัดไว้เป็นเวลานาน ตัง้ แต่วนั นัน้ วันทีเ่ ขาถูกจับได้วา่ เป็นผูท้ รยศ วันทีต่ อ้ งตกอยูใ่ นเงือ้ ม มือของคนตรงหน้าเพื่อชดใช้ให้กับความผิดที่ตนได้หักหลังหญิงสาว ผู้เป็น คนรัก “ตกลงนายฆ่าเด็กสินะ” เขาถูกทิ้งให้คอยจับตาดูความเคลื่อนไหวรอบๆ ตึก ซึ่งเกิดเพลิง ไหม้จากฝีมือของคนตรงหน้า “เก็บไว้แล้วได้ประโยชน์อะไร” 6
อนันตกาล
ไม่มีคำ�ตอบจากอดีตบอดี้การ์ด มีเพียงใบหน้าเรียบเฉยเท่านั้น ใน เมื่อตัวเขาก็เป็นได้แค่ตัวไร้ประโยชน์เช่นกัน สิ่งที่ทำ�ให้ศักยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้คือความแค้น ความแค้นของ หญิงสาวที่อยากเห็นเขาทนทุกข์ทรมาน ร่างที่ยืนอยู่ซวนเซล้มลงกระแทกกับเตียงนอนตามแรงฉุดรั้งของ ชายหนุ่มผมทอง “อยู่เฉยๆ” เสียงเย็นชาพร้อมกับริมฝีปากที่แนบลงมา จากสายตาและท่าทาง ของแม๊ก ทำ�ให้อดีตบอดี้การ์ดรู้ว่าพวกเขากำ�ลังถูกจับตามอง เรียวลิ้นที่ขยับเข้าลึกล้ำ� กับฝ่ามือที่เคล้นคลึงทั่วร่างกาย ปลุกเร้า ความรู้สึกรัญจวนที่ไม่ควรมีให้แผ่ขยายขึ้น เส้นผมสีทองและดวงตาสีฟ้าสดใสราวกับท้องฟ้า ขัดกับความดำ� มืดในใจที่ถูกหล่อหลอมมาจากเลือด และซากศพมากมายเหลือคณานับ คนในโลกมืดย่อมไม่มีวันได้พบกับแสงสว่าง เช่นเดียวกับเขาที่เป็นเพียงแค่ วิญญาณ ที่ล่องลอยได้เพียง รอบกายของชายหนุ่มผมทองเท่านั้น “จะสวีตกันไปถึงไหน” ประตูถูกเปิดออก พร้อมกับร่างเพรียวระหงที่เดินเข้ามา ใบหน้า สวยยังคงยิ้มแย้มเช่นปกติ ไม่มีอารมณ์หรือความรู้สึกใดที่พวกเขาจะอ่าน ออก หญิงสาวผู้เป็นอดีตคนรักของศัก ต้นเหตุที่ชักนำ�ให้เขาตกอยู่ใน เงื้อมมือของแม๊ก ชายหนุ่มผู้มีเส้นผมและดวงตาสดใสราวกับเทวดา “ไม่นึกว่าจะเป็นเธอ” เสียงหัวเราะในลำ�คอกับร่างทีผ่ ละออกกะทันหันของแม๊ก ทำ�ให้ศกั ได้เห็นหญิงสาวผูเ้ ป็นอดีตคนรักอีกครัง้ ความสวยทีเ่ ยือกเย็นไร้ซงึ่ ความหวัน่ ไหว เมื่อได้สบตา ครั้งสุดท้ายที่เขาได้เห็นหญิงสาวคือสามเดือนก่อน ก่อน ที่เขาจะถูกนำ�ตัวมาที่นี่ “แค่แวะมาเยี่ยมเยียนน่ะ” 7
THE
PROMISE OF
Blood
หญิงสาวทำ�เพียงยิ้มปนหัวเราะเท่านั้น ดวงตาทีเ่ คยเจ็บปวด มีเพียงความสงบ ราวกับว่าอดีตทีผ่ า่ นมาเป็น เพียงความทรงจำ�ในภาพฝันเท่านั้น ฝ่ามือของอดีตบอดีก้ าร์ดหนุม่ กดลงทีห่ น้าอกด้วยความรูส้ กึ เจ็บลึก อยู่ภายใน “ดูดีนี่” น้ำ�เสียงเรียบสงบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดวงตาเรียบเฉย ไม่มี อารมณ์ใดๆ บวกกับใบหน้าสวยและการแต่งกายที่น่ารัก ทำ�ให้เธอดูน่ารัก น่าถนอมราวกับตุ๊กตา สีหน้าของศักไม่ค่อยดีนัก ใบหน้าคมซีดเซียวเพราะอดนอน หรือ อาจเพราะตกใจกับการโผล่มากะทันหันของเธอ “ปลอกคอสวยดีนะ” หญิงสาวหมายถึงกำ�ไลข้อมือที่ฝังระเบิดเวลาเอาไว้ พันธนาการ ที่ไม่อาจทำ�ให้เขาถอยหนีออกห่างจากปีศาจผมทองตรงหน้า “ของขวัญจะ” ซองสี ข าวถู ก โยนให้ เมื่ อ เปิ ด ออกดู ภ ายในบรรจุ ด้ ว ยภาพของ ครอบครัวของเขาที่หญิงสาวให้คนจับตาดูเอาไว้ รอยยิ้มของเธอยังคง สวยงาม เหมือนเช่นทุกครั้ง และเขาก็ยังคงเจ็บปวดกับความรู้สึกผิดที่ครั้ง หนึ่งเคยทำ�ร้ายและหักหลังคนรัก “มาแค่นี้หรือไงหลิน” “ฉันไม่ใช่เม่ยหลิน” หญิงสาวตอบกลับ ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนหวาน “มีนาต่างหาก” ความสัมพันธ์ของหญิงสาวกับตริณญ์ ชายหนุ่มผู้ควบคุมตลาด ค้าอาวุธ เปิดเผยออก เมื่อการตามล่าเพื่อล้างแค้นอันยาวนานสิ้นสุดลง แท้จริงแล้วหญิงสาวคือลูกสาวคนโตของชายหนุม่ ผูเ้ ป็นอดีตเจ้านาย ของเขา 8
อนันตกาล
“ครับ คุณผู้หญิง” หนุ่มผมทองยังคงมีรอยยิ้มเช่นเดิม แต่สายตาที่มองเขาแฝงไว้ซึ่ง อะไรบางอย่างที่ไม่สามารถอ่านออกได้ ชีวติ คนเราไม่มอี ะไรแน่นอน เปลีย่ นแปลงได้เสมอ ศักเข้าใจความ หมายของประโยคนีด้ ี เพราะชีวติ ก็คอื การเลือก มันขึน้ อยูก่ บั ว่าเราจะเลือก อะไร เหมือนเขาที่เลือกครอบครัวมากกว่าความรัก ภาพของครอบครัว ที่อยู่ในมือช่วยปลอบประโลมความรู้สึกต่างๆ ของเขา แม้จะต้องขาดอิสระภาพ แต่แค่ได้รู้ว่าคนที่เรารักปลอดภัย แค่นั้น ก็เพียงพอแล้ว ส่วนตัวเขาเองนั้นก็ได้ทำ�หน้าที่ของลูกและพี่ชายเต็มที่แล้ว ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ภาพใบหน้าของแม่และน้องด้วยความคิดถึง แม้จะไม่ได้อยู่ใกล้แต่แค่ได้รับรู้ว่ายังอยู่กันอย่างสบาย ก็ไม่มีอะไรให้เขา กังวล สำ�หรับศัก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะดีจะร้ายแค่ไหน เขาก็ทนมันได้ ชายหนุ่มมองท้องฟ้ามืดมิดผ่านหน้าต่างห้องแคบ ความมืดและ ความเงียบรวมตัวกันก่อให้เกิดสิง่ ทีเ่ รียกว่าความเหงา เมือ่ ความเหงาเข้ามา จูโ่ จม มันทำ�ให้ยงิ่ รูส้ กึ โดดเดีย่ วอ้างว้าง ยิง่ สายตาเหลือบไปเห็นพันธนาการ ที่ข้อมือ ระเบิดขนาดเล็กที่ถูกติดไว้ในรูปแบบของกำ�ไลข้อมือ นี่คือโทษของ คนทรยศ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ได้เจออดีตคนรัก ภาพทีเ่ ม่ยหลินเดินเข้ามาด้วยดวงตาทีไ่ ร้ซงึ่ อารมณ์ความรูส้ กึ ไม่มี อีกแล้วคำ�พูดที่บอกว่าเสียใจ มีแค่คำ�ทักทายที่ว่างเปล่า และรอยยิ้มเท่านั้น ราวกับว่าอดีตของเขาและเธอไม่เคยเกิดขึ้น เขาเป็นแค่คนที่ไร้ตัวตน ความเศร้าโศกในใจ ที่น่าจะทำ�ใจได้หลังจากเวลาผ่านไป กลับ ทำ�ให้เจ็บปวดทุกครัง้ ทีน่ กึ ถึง แต่เขาก็ไม่เคยนึกเสียใจทีต่ อ้ งเลือกครอบครัว มากกว่าคนรัก เลือกทีจ่ ะทรยศมากกว่าภัคดี ทุกๆ อย่างคือสิง่ ทีเ่ ขาตกลงใจ ที่จะเลือกเอง ถ้าเทียบกับสิ่งที่ทำ� กรงขังนี้ดูจะเป็นความปราณีเกินไปด้วย ซ้ำ� แต่อย่างที่รู้ๆ กันอยู่ ว่าความรักคือพิษร้าย ที่จะค่อยๆ ทำ�ลายตัวเราให้ 9
THE
PROMISE OF
Blood
เน่าเปื่อยมาจากข้างใน จนสุดท้ายเราก็จะเป็นเพียงแค่ซากศพเท่านั้น เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น แค่เพียงได้ยินเสียงฝีเท้า ศักก็รู้ทันที ว่าใครกำ�ลังก้าวเข้ามา “งานที่ให้ทำ�เสร็จแล้วหรือยัง” น้ำ�เสียงสงบราบเรียบพร้อมกับเสียงเสื้อผ้าเสียดสี พอหันกลับไป ก็พบว่าอีกฝ่ายกำ�ลังถอดเสื้อโค้ทตัวหนา พร้อมกับยกมือเป่าลมหายใจ “ข้างนอกอากาศเย็น” ศักไม่รู้ว่าอากาศข้างนอกเย็นแค่ไหน เพราะในห้องมีฮีตเตอร์ “เห็นว่าพรุ่งนี้หิมะจะตก” ตั้งแต่จบเรื่องของทรงกลด แม๊กต้องมาจัดการเรื่องเส้นทางการค้า อาวุธทีเ่ สียหาย และเก็บกวาดความยุง่ ยากทีจ่ ะเป็นปัญหาต่อตริณญ์เจ้านาย ของเขา “เหม่ยหลินกลับไปแล้วงั้นเหรอ” ชือ่ ของหญิงสาวเล็ดลอดออกจากริมฝีปากโดยไม่ทนั ตัง้ ใจ เช่นเดียว กับมือที่กำ�ลังเคลื่อนไหวหยุดชะงัก ดวงตาสีฟ้าสดใสจ้องมองตรงมายังเขา “ต่อไปควรจะเรียกว่ามีนานะ เหม่ยหลินนะตายไปแล้ว” ชายหนุ่มสะบัดเส้นผมสีทองก่อนจะยืดตัวบิดขี้เกียจ แต่สายตา ของเขา ดันเหลือบไปเห็นรูปถ่ายที่อยู่ในมือของฝ่ายตรงข้าม “ดูตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไง” “สิ่งนี้” ศักยกมือขึ้นเผยให้เห็นรูปถ่ายที่เป็นแค่เพียงเศษกระดาษไร้ค่า สำ�หรับอีกฝ่าย “นายไม่มีวันรู้ถึงคุณค่าของมัน” พูดยังไม่ทนั จบร่างสูงก็ถกู กระชากคอเข้าไปใกล้ ดวงตาสีฟา้ ทีเ่ ยียบ เย็นราวกับก้อนน้�ำ แข็งจ้องมองเขา รอยยิม้ น้อยๆ บนริมฝีปากสีชมพูจดั ช่าง ทำ�ให้คนตรงหน้าดูหล่อเหลาราวกับเทวดา แต่ก็น่าหวาดกลัวเสียจนเลือด ในกายแทบจะแข็งตัว 10
อนันตกาล
“สิ่งที่มันไม่มีค่า ทำ�ยังไงมันก็ไม่มีค่า” ฝ่ามือแข็งแรงค่อยๆ กดลงช้าๆ ที่ลำ�คอของเขา ความเจ็บแสน เบาบางแต่ความรู้สึกอึดอัดแล่นริ้วมาที่คอหอย “ถ้ามันมีค่านัก ก็อย่าให้ใครมาทำ�ลาย” น้ำ�เสียงแผ่วเบาที่ฟังแล้วเย็นวาบไปถึงไขสันหลัง ร่างสูงของ ชายหนุ่มผมทองถอยห่างออกไป ก่อนจะโยนโทรศัพท์มือถือให้กับเขา “ลองโทรไปเช็คสภาพดู” ศักรับโทรศัพท์มือถือเอาไว้ ทุกๆ 10 วัน เขาจะได้รับสิทธิที่จะ โทรหาครอบครัวของเขาที่อยู่ในไทย ชายหนุ่มมองโทรศัพท์ในมือแล้ว หลับตาลงปรับอารมณ์ให้สดใส แม้ในใจจะหม่นหมองก็ตามที “แม่ครับ” เสียงทุ้มนุ่มนวลกล่าวทักทายคนที่ปลายสาย “ศักเหรอลูก” น้ำ�เสียงที่เต็มไปด้วยความดีใจของหญิงสูงวัย ที่ไม่อาจปิดบัง ความดีใจที่ได้รับการติดต่อจากลูกชาย “เป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม นอนหลับหรือเปล่าได้กินข้าวหรือยัง” “ผมสบายดีครับแม่” ชายหนุม่ พยายามปรับน้�ำ เสียงให้เป็นปกติเมือ่ ได้ยนิ เสียงของมารดา ที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขามองภาพในมือแล้วยกมือขึ้นปาดน้ำ�ตา “เมื่อไหร่ จะกลับมาเยี่ยมแม่กับน้อง หลานๆ ก็บ่นว่าคิดถึงลุงศัก จะแย่อยูแ่ ล้ว แม่เองก็คดิ ถึง คิดดูซลิ กู ชายคนโตไปทำ�งานหลายเดือนไม่ยอม กลับสักที แอมก็บ่นคิดถึงพี่ชาย ตอนนี้แอมเริ่มจะเดินได้แล้วนะ” ศักกัดริมฝีปากแน่นกลั้นก้อนสะอื้นที่จุกแน่นอยู่ในอก เมื่อได้ยิน ความเป็นไปของน้องสาว “ผมก็คิดถึงแม่ครับ” นีเ่ ป็นคำ�เดียวทีเ่ ขาเค้นเสียงพูดออกไปได้ ความรูส้ กึ ต่างๆ ยิง่ นาน วันมันยิ่งท่วมท้นจนแทบจะล้นปรี่ 11
THE
PROMISE OF
Blood
“ศัก ศักเป็นอะไรหรือเปล่าลูก” “ไม่ ครับ ผมไม่เป็นไร แค่ทำ�งานเหนื่อยไปหน่อย อากาศที่นี่ค่อน ข้างเย็น เห็นว่าพรุ่งนี้หิมะจะตก” เขาเปลีย่ นเรือ่ งเล่าเรือ่ งทัว่ ไปทีไ่ ด้ยนิ มา พร้อมกับพยายามควบคุม อารมณ์และสติให้สงบเพื่อที่จะพูดคุยได้อย่างปกติ “ถ้าลำ�บากมากก็กลับมาอยู่ด้วยกัน แม่เป็นห่วงลูกนะ” “ผมไม่เป็นไรครับแม่” “ทนไม่ไหวก็กลับ...” “ผมไหวครับ แค่เหนือ่ ยนิดหน่อย ไหนแม่วา่ แอมเริม่ จะเดินได้แล้ว” “ใช่ ตอนนี้แอมลุกขึ้นได้แล้ว แต่อาจจะต้องใช้ไม้ค้ำ�” ศักเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้แม่ไปสนใจเรื่องอื่นแทน และก็ได้ผล เมื่อ ท่านเริ่มเล่าเรื่องของน้องสาวที่นั่งรถเข็นมาตลอดหลายปี เริ่มจะลุกขึ้นยืน ได้ด้วยตัวเอง เขาฟังเรื่องราวต่างๆ พร้อมความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในอก ที่ค่อยๆ ทุเลาเบาบางลง จนสุดท้ายเขาก็ยิ้มออก ชายหนุม่ วางสายโทรศัพท์ พร้อมกับมองออกไปนอกหน้าต่าง ความ ห่วงใยทีส่ มั ผัสได้ผา่ นคำ�พูดและน้�ำ เสียง ก่อให้เกิดความรูส้ กึ อบอุน่ ทีแ่ ผ่ซา่ น อยู่ในอก สิ่งนี้ช่วยบรรเทาความโดดเดี่ยวและอ้างว้างให้บรรเทาลง ‘อย่างน้อย เขาก็เลือกไม่ผิด’ สิ่งที่เขาเหลืออยู่นอกจากชีวิตก็คือครอบครัว เพื่อความสุขเหล่านี้ เขายอมแลกได้ทุกอย่าง “ถ้ามันเหนื่อยนัก จะทำ�ไปเพื่ออะไร” น้�ำ เสียงราบเรียบในความเงียบทำ�ให้ทศั หันกลับไปด้านหลัง ร่างสูง ของชายหนุ่มผมทองนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับดื่มเหล้าในแก้วลงคอ ดวงตา สีฟ้าเย็นชาที่จ้องมาให้ความรู้สึกพิศวง แม๊กค่อยๆ รินเหล้าลงในแก้วอีกครัง้ ก่อนจะยืน่ มันออกมาตรงหน้า ราวกับบอกให้เขารับมันเอาไว้ ร่างสูงรับแก้วมากระดกจนหมด “คนอย่างนายไม่เคยทำ�เพื่อใคร” 12
อนันตกาล
พูดจบเขาก็ถกู กระชากให้เข้าไปหาชายหนุม่ ผมทอง สายตาทัง้ สอง ประสานกัน ใบหน้าหล่อเหลาที่บึ้งตึง ค่อยๆ แย้มยิ้มช้าๆ “และไม่คิดที่จะทำ�” สิ้นสุดคำ�พูดของชายหนุ่มผมทอง ศักยิ้มที่มุมปาก ก่อนที่ ดวงตา สีเข้มก็ค่อยๆ หลุบตาลงช้าๆ เมื่อรับรู้ถึงอุณหูมิที่ค่อยๆ ทาบทับลงบน ริมฝีปาก ไม่มีความจำ�เป็นต้องขัดขืนเพราะนั่นเป็นสิ่งที่เขาไม่มีวันทำ�ได้ ชี วิ ต ในเงามืด ที่ถูก หล่อ เลี้ยงไว้ด้ว ยความสุขของสิ่งที่เ รียกว่า ครอบครัว ศักมองใบหน้ายามหลับของแม๊ก ในสมองของเขามีเพียงคำ�เดียว ที่ล่องลอย “หิว” เขาอยากให้แม๊กรู้สึกตัวเร็วๆ เพื่อที่เขาจะได้กินอะไรบ้าง ถึงแม้ในใจลึกๆ จะรูว้ า่ แม๊กไม่ใช่คนดีทพี่ อตืน่ ขึน้ มาจะรูส้ กึ ยินดีกบั การต้อง ออกไปซื้ออะไรกลับมาให้เขา เสียงประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายร่างใหญ่ที่ก้าวเข้ามา เหม่ยหลินปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมกับถุงหลายใบที่ชาย ร่างใหญ่ถอื เอาไว้ ถุงถูกวางไว้บนโต๊ะพร้อมกับใบหน้าเรียบเฉยของหญิงสาว ที่มองตรงมายังเขา เหมือนที่เขามองตรงไปที่เธอ “ก็แค่สมเพช” แค่ประโยคเดียวเท่านั้นที่หลุดออกมาจากปาก พร้อมกับร่างของ เธอที่หายไป “ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว” ศักพึมพำ�ออกมาแล้วพุ่งตรงไปที่โต๊ะ พบว่ามีอาหารอยู่บนนั้น แค่ เพียงได้กลิน่ ท้องของเขาส่งเสียงประท้วง ชายหนุม่ ไม่รตู้ วั เลยว่าตนไม่ได้เดิน ไปหยิบช้อนหรือว่าหยิบจาน เขารับรู้เพียงอาหาร และกลิ่นหอมที่ลอยอยู่ ตรงหน้า 13
THE
PROMISE OF
Blood
ศักใช้มือหยิบจับทุกอย่างเข้าปาก เขากินอย่างตะกละตะกลาม ไม่ สนใจว่าสิง่ ทีอ่ ยูต่ รงหน้าคืออะไร ไม่สนใจรสชาติ สมองของเขาสัง่ ให้กนิ กิน กิน เท่านั้น ใช้เวลาไม่นานชายหนุ่มก็จัดการอาหารสำ�เร็จรูปจนหมด เมื่อท้องอิ่มทำ�ให้เขามีเวลาที่จะสนใจสิ่งอื่นมากขึ้น ศักเริ่มหันมา สนใจรอบกาย โดยเฉพาะข้างกาย ที่มีใบหน้าหลับพริ้มของแม๊กนอนอยู่ บนโซฟา ใบหน้าขาวซีดมีคราบเลือดสีแดงและผ้าพันแผลที่ศีรษะ ทำ�ให้เขา รู้ว่าแม๊กได้รับบาดเจ็บและไม่ใช่แค่เพียงศีรษะเท่านั้น ดูเหมือนว่าชายหนุ่ม จะมีบาดแผลหลายจุด “อ่วมเลยนะ” “แต่ก็ยังไม่ตาย” น้�ำ เสียงแหบแห้งพร้อมกับดวงตาสีฟา้ ทีป่ รากฏทำ�ให้ศกั สะดุง้ เฮือก “อย่างนายไม่ตายง่ายๆ หรอก” “ใช่ ฉันยังอยู่ทรมานนายได้อีกนาน” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากซีด ร่างสูงใหญ่ที่ขยับตัวลุกขึ้น อย่างเชื่องช้า เห็นได้ชัดว่ากำ�ลังเจ็บ แต่ศักก็ไม่ได้ขยับตัว เขามองแม๊ก ที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้าด้วยความสงบ “ดูเหมือนนายจะไม่อดตายนะ แล้วก็...” รอยยิ้มเยือกเย็น และใบหน้าที่โน้มเข้ามาใกล้ทีละนิด ฝ่ามือ แข็งแรงกระชากเส้นผมจนหน้าหงาย แค่เพียงได้สบตากัน ชายหนุม่ ผมทอง ก็แสยะยิ้ม “ดูเหมือนจะมีคนแอบมาให้อาหาร..สัตว์เลี้ยงของฉัน” เสียงกระซิบของแม๊กดังอยูข่ า้ งหู จมูกของศักได้กลิน่ เลือดและเขม่า ควัน “ไม่ใช่เพราะนายเลี้ยงฉันไม่ดีหรือไง...อึก” ศีรษะของศักเชิดสูงเพราะแรงกระชากจากฝ่ามือแข็งแรง ร่างที่ อ่อนแรงเซถลาไปตามแรงกระชาก 14
อนันตกาล
“นั่นสินะ” ข้อนิ้วของแม๊กไล้ไปตามริมฝีปากของศัก สัมผัสเพียงแผ่วเบาก่อ ให้เกิดอาการร้อนวูบวาบในช่องท้อง หัวใจที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำ�เสมอมา ตลอดอาทิตย์เริ่มเต้นเร็วขึ้นทีละนิด ด้วยความ ‘กลัว’ ไม่ใช่ความตื่นเต้น หรือว่ายินดี ในความรู้สึกของศัก ดวงตาสีฟ้าสดใสค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น ทีละนิดตามแรงอารมณ์ของอีกฝ่าย “ฉันควรจะมีรางวัลให้หมาน้อยผู้ซื่อสัตย์ที่นอนรอเจ้านายในห้อง อย่างว่าง่าย ถูกไหม” แววตาทีเ่ ปลีย่ นไปของแม๊กทำ�ให้ใบหน้าของชายหนุม่ ซีดเซียวเพราะ รูด้ ี คำ�ว่ารางวัลทีช่ ายหนุม่ ผมทองเป็นผูบ้ อก มันไม่ใช่สงิ่ ทีด่ งี ามอย่างทีใ่ ครๆ คิดกัน เสียงหอบหายใจและบรรยากาศที่น่าอึดอัด กลิ่นควันบุหรี่ใน บรรยากาศที่หนักอึ้งและร่างหนาหนักที่ขึ้นมาทาบทับ ดวงตาสีฟ้า จ้องมองราวกับเลื่อนลอย แต่นั่นเป็นเพียงความคิดชั่ววูบเท่านั้น เพราะแค่ เพียงชั่วพริบตา รอยยิ้มชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า ร่างกายผอมแห้งเปลือยเปล่าสั่นระริกขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว “ทำ�ไมทำ�ท่าแบบนั้น” น้ำ�เสียงทุ้มนุ่มนวล ขัดกับแววตาที่เต็มไปด้วยความอำ�มหิต “โกรธฉันหรือไง ที่หายไปนาน หรือว่าหิวมากจนทนไม่ไหว” ศักกลั้นหายใจเมื่อบุหรี่ที่อยู่ในมือของแม๊กเลื่อนมาอยู่ที่บริเวณ หน้าอก ใกล้จนอีกแค่ไม่กี่มิลเท่านั้น ก็จะสัมผัสโดนผิวกาย แต่ถึงอย่างนั้น ความร้อนจากมันก็สร้างความแสบร้อนให้กับผิวเนื้อ “อย่าทำ�เหมือนฉันเป็นคนใจร้ายสิ หึ” เสียงหัวเราะในลำ�คออย่างอารมณ์ดี ช่างขัดกับการกระทำ�ของ 15
THE
PROMISE OF
Blood
ชายหนุ่ม ศักได้แต่นิ่งเงียบ ไม่กล้าแม้จะขยับตัว “โอะ” เสียงร้องของแม๊กทำ�ให้ศักหลับตาปี๋ เมื่อบุหรี่ในมือของชายหนุ่ม ทำ�ท่าจะหลุดมือ ร่างผอมแห้งสะดุ้งเฮือกเมื่อความร้อนของเถ้าบุหรี่สัมผัส ที่ผิวกาย “ดูเหมือนฉันจะไม่ระวังนะ” บุหรี่ห่างจากตัวเขาไปแล้ว เพราะชายหนุ่มยกขึ้นไปสูบก่อนจะพ่น ควันบุหรี่ใส่จนเขาสำ�ลัก ดวงตาสีฟ้าสดในนั้นจ้องมองเขาแล้วยิ้มอย่างคน อารมณ์ดี จนศักรู้สึกแปลกใจ “อย่าทำ�หน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้นสิ” เสียงหัวเราะในลำ�คอที่ทำ�ให้รู้สึกปั่นป่วนไปทั่วท้อง ผู้ชายคนนี้ ไม่เหมือนเช่นยามปกติ ชายหนุ่มใช้สายตาสำ�รวจรอบกาย จนสายตาของ เขาไปปะทะเข้ากับละอองผงสีขาวที่หัวเตียง “แม๊ก นาย” “หืม” รอยยิม้ ยังคงอยูบ่ นใบหน้าของแม๊ก แต่หวั ใจของศักนัน้ ร่วงหล่นไป ถึงตาตุ่ม เมื่อรับรู้ถึงชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นอีกไม่ช้า ในสถานการณ์แบบนี้ ไม่มีทางที่เขาจะไม่เจ็บตัว “อึก” ความแสบร้อนปวดแปลบทำ�ให้ใบหน้าของศักบิดเบี้ยว เมื่อบุหรี่ ที่อยู่ในมือของแม๊กถูกขยี้ที่หน้าท้องของเขา “ท่าทางนายจะชอบนะ” ศักจ้องดวงตาสดใสและรอยยิ้มที่ทำ�ให้หลายคนเข้าใจผิด ว่าชาย หนุ่มตรงหน้าเป็นดั่งเทวดาที่แท้จริงแล้ว ภายในของเขานั้นมืดดำ�ราว กับซาตานก็ไม่ปาน “อย่ามองด้วยสายตาร้อนแรงแบบนั้นสิ” ปลายเล็บจิกลงทีร่ อยไหม้ สร้างความเจ็บแสบให้กบั ผิวหนังบริเวณ 16
อนันตกาล
นั้น “มันไม่ได้เจ็บมากขนาดนั้นหรอกใช่ไหม” “มาลองโดนดูเองซิ” ศักกัดฟันตอบเสียงเรียบ พยายามควบคุมตัวเองให้อยูใ่ นความสงบ ยิ่งเขาดิ้นรน ขัดขืน เจ็บปวด จะยิ่งทำ�ให้อีกฝ่ายย่ามใจมากขึ้นเท่านั้น “บังเอิญ ฉันไม่ชอบเจ็บ” น้ำ�เสียงที่เต็มไปด้วยความสดใส นั้นขัดกับบรรยากาศอึมครึมรอบ ตัว “แต่ฉันอยากให้นายรู้นะ ว่าฉันไปทำ�งานก็จริง แต่ก็ไม่ได้ลืมนาย เลย เพราะฉันมี...ของฝาก” ทัง้ ๆ ทีน่ �ำ้ เสียงของแม๊กนัน้ อ่อนหวาน ทัง้ ๆ ทีส่ ายตานัน้ เต็มไปด้วย ความเบิกบาน แต่ศักกลับรู้สึกกลัว กลัวจนร่างสั่นสะท้านอย่างห้ามไม่อยู่ “อึก” เสียงกลืนน้�ำ ลายอย่างกลั้นใจ เมื่อฝ่ามือของแม๊กเลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนจะเปลีย่ นเป็นหอบหนักเมือ่ สิง่ ทีค่ าดว่าจะได้รบั คือความเจ็บ กลับกลาย เป็นความรู้สึกวาบหวามที่กึ่งกลางลำ�ตัว “อย่าทำ�หน้าแบบนั้นสิ” น้ำ�เสียงปลอบโยนนั้นเกือบทำ�ให้เขาหลงเชื่อแล้ว ชายหนุ่มกัด ริมฝีปากแน่นกลั้นเสียงร้องเมื่อปลายเล็บของแม๊กจิกลงที่เนื้ออ่อนบาง ทำ� ให้ศกั ถึงกับตัวงอพร้อมกับน้�ำ ตาคลอเบ้าด้วยความปวดพร้อมกับความแข็ง ขืนที่อ่อนยวบ “ทำ�หน้าตาน่ารักจัง” แม๊กก้มลงหอมแก้มเขาราวกับเอ็นดูหนักหนา ช่างขัดกับการ กระทำ�ที่ทำ�ให้เขาเจ็บร้าว “น้อยใจหรือไง” “น้อยใจบ้าอะไร” ศักพูดตอบโต้กลับไปด้วยความเจ็บปนจุก 17
THE
PROMISE OF
Blood
“ก็ทำ�หน้าเหมือนไม่พอใจ” เสียงหัวเราะในลำ�คอทีด่ กู ร็ วู้ า่ จงใจ แต่ยงั ไม่ทนั ทีจ่ ะขยับตัวเส้นผม ของเขาก็ถูกจึกทึ้งอีกครั้ง “อย่าเมินกันซิ” แววตาของแม๊กเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง เพียงแค่นี้ก็ทำ�ให้ศัก เสียวสันหลังวาบ “ฉันไม่ได้เมินนายนะ” “นั่นซิ ถ้านายเมินฉัน นายก็โง่มากจริงไหม” เสียงทุม้ นุม่ นวลแต่กระแสเสียงกลับแฝงไว้ซงึ่ ความเย็นชา ริมฝีปาก อุ่นจุมพิตที่ลำ�คออย่างเชื่องช้า แม๊กสัมผัสได้ถึงแอ่งชีพจรผ่านริมฝีปาก “ดูเหมือนว่าหัวใจของนายจะเต้นแรงนะ” ร่างกายทีอ่ อ่ นแรงกลืนน้�ำ ลายลงคออย่างยากลำ�บาก เมือ่ ต้องเผชิญ กับสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ “ฉันไม่คิดจะฆ่านายหรอก อย่ากลัวไปเลย” ริมฝีปากของชายหนุ่มอ้าออกพร้อมกับฟันคมลากผ่านเส้นเลือด ที่ลำ�คอ “อ๊ะ” ใบหน้าของศักบิดเบี้ยวพร้อมกับหัวใจที่เต้นระทึก เมื่อแม๊กกัดลง ทีห่ วั ไหล่ของเขา ริมฝีปากร้อนผะผ่าวจุมพิตย้�ำ ราวกับปลอบโยนแต่ไม่ใช่เลย ชายหนุ่มผมทองกัดซ้ำ�อีกครั้งจนร่างผอมสะดุ้งทำ�ท่าจะถอยหนี แต่ถูกกด ที่หัวไหล่เอาไว้แน่น ฟันแข็งแรงขบกัดรุนแรงจนในที่สุดศักก็ได้กลิ่นของเลือด หัวไหล่ แสบร้อนปวดแปล๊บ และความเปียกร้อนจากปลายลิ้นที่กำ�ลังไล้เลียท ี่หัวไหล่เขาอย่างเชื่องช้า “ถ้าฉันหิวจนกินนายขึ้นมาละ” ความรูส้ กึ เย็นวาบตัง้ แต่หวั จรดเท้าราวกับโดนน้�ำ เย็นราดรด ช่างขัด กับรอยยิ้มและน้ำ�เสียงกระเซ้าเย้าแหย่อย่างชื่นบาน ยิ่งเห็นใบหน้าซีดเซียว 18
อนันตกาล
ไร้สเี ลือดและดวงตาทีม่ องอย่างหวาดหวัน่ ยิง่ ทำ�ให้ชายหนุม่ ผมทองยิม้ กว้าง อย่างพึงพอใจ “ฉันยังไม่ได้ให้ของฝากนายเลยสินะ” ดวงตาสีฟ้าที่มองอย่างหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์ยา ไม่ได้ทำ�ให้ศัก สบายใจเลยสักนิด แต่ยิ่งทำ�ให้ชายหนุ่มรู้สึกหวาดระแวงยิ่งขึ้นไปอีก รอยยิ้มที่ควรน่ามองกลับกลายเป็นความสยดสยอง เมื่อชายหนุ่ม หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง ต่างหูเพชรเม็ดโตส่องประกายระยิบระยับยามที่ต้องแสงไฟ “น่าเสียดายที่มีแค่ข้างเดียว แต่เม็ดแบบนี้น่าจะหาคู่ยาก” ดูเหมือนว่าแม๊กจะพูดกับตัวเองมากกว่าจะพูดกับเขา ชายหนุ่ม ลูบไล้ตา่ งหูทองคำ�ขาวแล้วหันเพชรเข้าสูแ่ สงไฟ ทำ�ให้ประกายของมันระยิบ ระยับจนแสบตา “ฉันเอามาฝากนาย” สายตาที่มองมานั้นทำ�ให้ใบหน้าของศักซีดเซียวทันที ดวงตาที่ดู สนุกสนานจนน่ากลัว และรอยยิ้มเยือกเย็นอำ�มหิตที่น่ารังเกียจ “ฉันคิดว่าเหมาะกับนาย” “ฉันไม่ได้เจาะหู” “งั้นเหรอ” ชายหนุ่มผมทองเลิกคิ้ว ก่อนจะขยับตัวลุกออกไป ศักลอบถอน หายใจอย่างโล่งอก เมื่อเห็นแผ่นหลังของแม๊ก แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อเห็น ว่าชายหนุ่มกลับมาพร้อมกับสิ่งใด “ถ้าไม่มีรู ก็ทำ�ขึ้นมาซะก็หมดเรือง” ร่างที่ซีดเซียวสะดุ้งเมื่อแอลกอฮอล์สีฟ้าถูกราดรดลงมาที่หว่างขา ถูกเนื้อเยื่ออ่อนบางจนเย็นวาบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเทส่วนที่เหลือใส่มือของ เขาที่ถือต่างหูอยู่ “นายจะทำ�บ้าอะไร” ศักพยายามจะหนี แต่ก็ถูกหัวเข่าของชายหนุ่มกดลงที่หน้าท้อง 19
THE
PROMISE OF
Blood
“ก็แค่ให้ของฝากเท่านั้น” ดวงตาสีฟ้าจ้องมองท่อนเนื้อนุ่มที่อ่อนตัวลง ก่อนจะเอื้อมมือไป สัมผัสมันอย่างเบามือ “ไม่” เสียงของศักนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัว เขาเดาได้ว่าแม๊ก ต้องการจะทำ�อะไร “แต่มันแข็งแล้วนี่” ชายหนุม่ หัวเราะเยาะเย้ย เมือ่ เห็นท่อนเนือ้ ทีอ่ อ่ นนุม่ เริม่ มีปฏิกริ ยิ า กับเขา “ไม่” ศักไม่ยอมแพ้ เขาพยายามดิ้มแม้ว่าจะยากลำ�บาก “น่าเบื่อชะมัด” “อย่า” ผงสีขาวถูกหยิบออกมาแล้วถูกบังคับให้สูดดมเข้าไป เพียงไม่นาน สมองของเขาก็เริ่มมึนชา “ฉันก็แค่อยากให้ของขวัญนายเท่านั้น” เสียงที่ลอยเข้ามากระทบกับโสตประสาท พร้อมกับความเจ็บปวด อย่างแสนสาหัสที่ทิ่มแทงลงที่จุดอ่อนไหว ชายหนุ่มส่งเสียงกรีดร้องทั่วห้อง อย่างโหยหวน ความเจ็บปวดที่ราวกับมดนับร้อยนับพันกัดกินเขาไปถึง กระดูกสันหลัง จนระบบประสาททั่วร่างกลายเป็นอัมพาต ศักนอนคุตคู้อยู่บนเตียงด้วยใบหน้าซีดเซียวและดวงตาเบิกกว้าง “เห็นไหมว่ามันเหมาะกับนาย” จุดศูนย์กลางของความรู้สึกที่เคยตั้งอ่อนตัวเพราะความเจ็บปวด ประกายของเพชรทีเ่ ปล่งประกายหยอกล้อยามกระทบแสงเปลีย่ นเป็นสีแดง เพราะถูกอาบย้อมไปด้วยเลือด ทำ�ให้ทอ่ นเนือ้ นุม่ ทีบ่ อบบาง อ่อนตัวราวกับ จะเหี่ยวเฉา “รสนิมยมนายมันห่วย” 20
อนันตกาล
ศักพยายามกัดฟันพูดออกมา แม้ว่าริมฝีปากจะสั่นระริก ดวงตาสีฟา้ จ้องมองใบหน้าซีดเซียวทีเ่ ต็มไปด้วยน้�ำ ตา และสายตา ที่มองเขาอย่างเจ็บปวดสิ้นหวัง ช่างเป็นสิ่งที่น่าดูยิ่งกว่าสิ่งใด “ฮึก” ร่างของชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือของแม๊กเอื้อมไปสัมผัสที่ห่วง ทองคำ�ขาว สร้างความปวดร้าวจนแทบจะแดดิ้น แต่แล้วก็เกิดสิ่งที่เหนือความคาดหมาย เมื่อลิ้นอุ่นเลื่อนมาสัมผัส ที่เลือดของเขา ปลายลิ้นอุ่นร้อนค่อยๆ ไล้เลียไปตามศูนย์รวมความรู้สึก ที่กำ�ลังหวาดผวา ความอบอุ่นนุ่มนวลของสัมผัสสร้างความเสียวกระสัน จนร่างของศักสั่นระริก ความรู้สึกเจ็บร้าวอำ�มหิต ที่กำ�ลังเผชิญยังคงอยู่ แต่กลับมีความ วาบหวามที่น่าหวาดหวั่น แม้จะไม่มั่นใจ แม้จะหวาดกลัว แต่แค่เพียงความ รูส้ กึ รืน่ รมณ์เพียงเล็กน้อยก็ท�ำ ให้ศกั พร้อมจะกระโจนออกจากความเจ็บปวด รวดร้าวอย่างแสนสาหัสตรงนี้ “อย่า” สัมผัสเปียกลื่นถูกบริเวณแผลที่แสบร้อนและความร้าวรานที่ จุดอ่อนไหว ดูดกลืนเรี่ยวแรงและประสาทสัมผัสของร่างกายจนศักไม่อาจ เคลื่อนไหวใดๆ ได้อีก ร่างกายที่ราวกับเป็นอัมพาต ถูกจู่โจมด้วยความ วาบหวานที่แสนทรมาน “อุก” ปลายลิน้ ทีส่ มั ผัสปากแผล สร้างความเสียวซ่านปนปวดร้าวจนแทบ จะแยกไม่ออก ทั้งความเจ็บปวด ทั้งความเสียวซ่าน ต่อสู้แย่งชิงกันในร่าง ที่บิดเร้าด้วยความกระสันต์ ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนดึงดูดเข้าสู่ห้วงเหว แห่งความทรมาน เมื่อถูกฟันคมกัดที่ส่วนปลายอ่อนไหว ความปวดแปล็บ ถาโถมเข้าใส่จนชายหนุ่มตัวงอ “ทำ�ตัวให้มันน่ารักหน่อย” แม๊กแสยะยิ้ม ก่อนจะใช้ปลายนิ้วสัมผัสที่ริมฝีปากเม้มแน่น ปลาย 21
THE
PROMISE OF
Blood
นิ้วหยาบเคล้นคลึงกลีบปากนุ่มที่เผยอทีละน้อย จนเขาสอดนิ้วเข้าไปใน อุ้งปากร้อนที่ชุ่มชื้นปลายลิ้นอุ่นค่อยๆ ไล้เลียท่อนนิ้วที่บุกรุกอย่างรู้งาน “ดีมาก” กลีบปากที่เผยอออกดูดเลียปลายนิ้วจนเปียกชุ่ม “อ้าขาสิ” แค่เพียงได้ยินคำ�สั่ง ร่างกายก็เคลื่อนไหวโดยที่ไม่ต้องคิด ร่างกาย และจิตใจทีก่ �ำ ลังดิน้ รนค้นหาทางทีจ่ ะหลุดพ้นจากความปวดแปล๊บทีร่ าวกับ โดนเข็มแหลมทิ่มแทง “อึก” เสี ย งครางเล็ ด รอดออกมาจากริ ม ฝี ป าก เมื่ อ ปลายนิ้ ว หยาบ เคลื่อนไหวสัมผัสกับผนังบอบบาง “ส่งเสียงให้ได้ยินหน่อย” น้�ำ เสียงแหบพร่า พร้อมกับริมฝีปากทีข่ ยับปลุกเร้ายอดอกเล็กชูชนั ที่อวดโฉมอยู่ตรงหน้า ทำ�ให้ท่อนเนื้อที่อ่อนยวบค่อยๆ มีชีวิตขึ้นมาอีกครั้ง บวกกับประกายจากเพชรยิง่ ทำ�ให้สว่ นนัน้ ของศักเคลือ่ นไหวราวกับสิง่ มีชวี ติ “หึ” แม๊กหัวเราะในลำ�คอกับภาพที่เห็น ก่อนจะเอื้อมมือมือไปสัมผัส ที่เพชรแล้วดึงเพียวแผ่วเบา การกระทำ�เช่นนั้นสร้างความเจ็บปวดจนแทบ จะอ่อนตัว แต่ชายหนุม่ กลับใช้ปลายนิว้ ทีฝ่ งั ลึกอยูใ่ นกายรุกเร้าจนท่อนเนือ้ ที่ทำ�ท่าจะอ่อนยวบสั่นระริกอีกครั้ง “อื้อ” ร่างกายทีถ่ กู จูโ่ จมด้วยเพศรสและความปวดร้าวทีร่ มุ เร้า ความเป็น ชายทีอ่ อ่ นไหว ความเจ็บปวดทีแ่ ปรเปลีย่ นเป็นความกระสัน ก่อนจะกลับมา รวดร้าวอีกครั้งด้วยฝีมือของชายหนุ่ม “แย่...อ๊ะ...ที่...อึก..ด..เดี๊ย...” ศักพยายามร้องห้าม เมื่อท่อนเนื้อร้อนราวกับไฟขยับเข้ามาแนบ ชิด ชายหนุ่มเบิกตากว้างเมื่อถูกบุกรุกด้วยร่างกายของอีกฝ่าย 22
อนันตกาล
ร่างผอมแห้งเกร็งแน่นพยายามผ่อนคลายแต่มันก็ยากจะทำ�ได้ “ม..ไม่..ไม่ไหว” เสียงหอบกระเส่าและใบหน้าที่บิดเบี้ยว กำ�ลังพยายามที่จะทำ�ให้ สถานะการณ์ที่แสนอึดอัดเบาบางลง “โอ๊ย..อึก” แม๊กทำ�สิ่งที่โหดร้ายด้วยการดึงที่ห่วงทองคำ�ขาวทำ�ให้น้ำ�ตาของ ชายหนุ่มไหลพราก “ฉันบอกแล้วว่ามันเหมาะกับนาย” รอยยิ้มที่ดูเหมือนสดใส แต่กลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย เมื่อเห็น เลือดที่ไหลอาบท่อนเนื้อเปียกชุ่มที่กำ�ลังปล่อยของเหลวสีใสออกมา “ท่าทางนายจะชอบมันนะ” ชายหนุ่มผมทองกระซิบแล้วบีบที่ส่วนปลายเนื้ออ่อน “เจ็บ” “แล้วนายจะมีความสุข” เสียงกระซิบแหบแห้ง ราวกับคำ�เชื้อเชิญของปีศาจร้ายที่ทำ�ให้ศัก ค่อยๆ จมลงสู่ห้วงอารมณ์หฤหรรษ์ที่เต็มไปด้วยความเจ็บปนสุขสม หญิงสาวเยื้อย่างไปตามทางเดินพร้อมกับส่งเสียงฮัมเพลงอย่าง อารมณ์ดี จนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตนเอง เธอหยิบคีย์การ์ดขึ้นมา แต่ ทันทีที่ประตูเปิดออกสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป เมื่อพบเจอกับกลุ่มควันที่ ลอยอยู่รอบห้อง “ไม่คิดว่านายจะคิดถึงฉันขนาดนี้นะ แม๊ก” ชายหนุ่มผมทองที่ตามตัวยังคงมีผ้าพันแผลปรากฏให้เห็น กึ่งนั่ง กึ่งนอนอยู่บนโซฟาพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ “ห้องหรูดีนี่” แม๊กยิ้มทักทายพร้อมกับเติมเหล้าลงแก้วทั้งๆ ที่ปากคาบบุหรี่อยู่ 23
THE
PROMISE OF
Blood
“แน่นอน ก็คนมีเงิน” หญิงสาวพูดปนหัวเราะ แล้วเดินไปรินเครือ่ งดืม่ ลงแก้วให้กบั ตนเอง แล้วหันไปเปิดประตูระเบียงห้องระบายควันโดยไม่สนใจผู้มาเยือนที่เอาแต่ พ่นควันสีขาวลอยคละคลุ้ง “เหม่ยหลิน” “จุ๊ จุ๊” ดวงตาคู่สวยหรี่ลงพร้อมกับปากที่เผยอออกมาส่งเสียงเตือน “นายเรียกผิดแล้ว” น้�ำ เสียงของหญิงสาวนัน้ ราบเรียบ เธอใช้สายตาสำ�รวจโดยรอบแต่ ด้านนอกหน้าต่างก็มืดสนิท หญิงสาวปิดผ้าม่านบังตาทันที แม๊กกรอกตาใส่พร้อมกับทำ�หน้าเบื่อหน่าย “ก็มันไม่ชินสักทีนี่นะ มีนา” “ชินกับมันได้แล้ว” ชื่อที่ใช้มาเป็นเวลานานจนแทบจะกลายเป็นตัวตนของเธอนั้น ทำ�ให้หัวใจโหวงเหวงทุกครั้งที่พูดถึงมัน “ว่าแต่มาหาฉันทำ�ไมจ๊ะ มีเรื่องสำ�คัญหรือไง” “ไม่มีใครเห็นหรอกน่า” “นายกำ�ลังเฉไฉ” หญิงสาวหรี่ตามองผู้ชายตรงหน้าราวกับจะค้นหาอะไรบางอย่าง แต่อีกฝ่ายก็ไม่แสดงพิรุธใดๆ ออกมาให้เห็น “ฉันแค่ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนใจดีขนาดนี้” คำ�ตอบของแม๊กทำ�ให้มีนาเลิกคิ้วขึ้นสูง “หมายถึงศัก ฉันเป็นคนดีเสมอนั่นแหละ เพียงแต่ว่าจะกับใครก็ เท่านั้น กับนายฉันเป็นนางฟ้านะ” “อ๋อ...เหรอ” แม๊กยักไหล่แล้วทำ�หน้าเหม็นเบื่อใส่ ร่างสูงใหญ่เอนตัวลงนอนบน โซฟา 24
อนันตกาล
“เธอเป็นนางฟ้าจริงๆ นัน่ แหละ รูท้ งั้ รูว้ า่ หมอนัน่ จะเป็นยังไงถ้าอยู่ กับฉัน” “มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันต้องยุ่งนี่ แต่ฉันก็ไม่คิดว่านายจะปล่อยให้ อดตายคาห้องนะ” “ใจอ่อน” สีหน้าของมีนาไม่ได้เปลี่ยนเลยสักนิด หญิงสาวยังคงยิ้มหวานอยู่ เช่นเดิม “ก็แค่สมเพช ว่าแต่แจ้นมาหาฉันถึงนี่เพราะเรื่องนี้” รอยยิ้มที่ดูราวกับล่วงรู้ทุกสิ่งปรากฏขึ้นมา “ฉันคิดถึงเธอต่างหาก หัวเราะอะไร” ชายหนุ่มขมวดคิ้วที่เห็นหญิงสาวเอาแต่หัวเราะ แถมยังหัวเราะ จนตัวงออีกต่างหาก “อย่าทำ�หน้าแบบนั้น” มีนายิ้มให้กับแม๊กที่เริ่มทำ�หน้าไม่สบอารมณ์ใส่แล้วเริ่มต้นกรอก เหล้าตัวเอง “ไม่คิดว่านายจะเป็นผู้ชายแบบนี้” ยิ่งเห็นเจ้าตัวเลิกคิ้วสูงทำ�นองถามว่า แบบนี้นะแบบไหน “เคยได้ยินคำ�นี้ไหม ซึนดาเระ ฉันเห็นวัยรุ่นสมัยนี้ชอบใช้กัน” “พูดอะไรของเธอ ยัยแก่” “นายกำ�ลังหึง” มีนายกมือขึ้นชี้ไปที่ตัวแม๊ก “ฉันนี่นะหึง หึงเธองั้นเหรอ” ดวงตาสีฟ้าเข้มจ้องมองมีนาอย่างหวานฉ่ำ� ราวกับจะยั่วเย้า ถ้า เป็นผู้หญิงคนอื่นอาจจะตกหลุมของแม๊ก แต่ไม่ใช่เธอ “ศักไง” พอได้ยินชื่อเท่านั้นแม๊กทำ�หน้าไม่สบอารมณ์ทันที “ที่เธอพูดนะผัวเธอนะ” 25
THE
PROMISE OF
Blood
แม๊กพูดด้วยน้�ำ เสียงทีฟ่ งั ดูเหมือนจะหงุดหงิดมากกว่าปกติ ไม่รวู้ า่ เพราะฤทธิ์เหล้าหรือเพราะอารมณ์ความรู้สึกที่ถูกเก็บเอาไว้ภายใน “หยาบคาย ถ้านายพูดแบบนี้ฉันก็ขอพูดบ้าง ผัวเก่าย่ะ และตอน นี้ก็เป็นเมียนาย ไม่ถูกเหรอ แหม ที่แท้มานี่ก็เพราะหึงจริงด้วย หนุ่มน้อย อย่ามาทำ�เป็นอายเลย” มีนาเดินเข้าไปตบบ่าแม๊กราวกับปลอบใจ แต่สำ�หรับหนุ่มผมทอง แล้วเขารู้สึกเหมือนกำ�ลังโดนเยาะเย้ย “ใครจะสนใจคนพรรค์นั้น” “ก็นายไง” “เหม่ยหลิน” ดวงตาสีฟ้าสดใสวาววับขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ “อย่าเพิ่งหงุดหงิดฉันล้อนายเล่นต่างหาก หรือว่าพูดแทงใจดำ�เข้า อ๊ะ อย่ามองตาขวางแบบนั้นสิคะ” หญิงสาวมีท่าทีอ่อนลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่เล่นด้วย “มาหาฉันมีอะไรหรือเปล่าแม๊ก” “ก็แค่สงสัย ว่าหมอนั่นยังสำ�คัญกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ” คำ�ถามของแม๊กทำ�ให้มีนาเดาออกว่าชายหนุ่มหมายถึงอะไร “เรื่องนั้นมันไม่สำ�คัญหรอก นายจะดีหรือร้ายกับหมอนั่นมันไม่ สำ�คัญ แต่ฉันไม่อยากให้ตานั่นอดตาย” “นี่เธอกำ�ลังยื่นข้อเสนออะไรให้ฉันหรือเปล่า มีนา” “ถ้าบอกว่าไม่ใช่” สายตาของทัง้ สองคนประสานกัน แม๊กเต็มไปด้วยความสงสัย ส่วน มีนามีแต่ความสงบนิ่งเท่านั้น “ถ้าเธอบอกว่าไม่ก็คือไม่ เพราะฉันคงไม่มีวันรู้ใจเธอดีไปกว่าตัว เธอหรอกจริงไหม” แม๊กยิ้มกว้างให้หญิงสาว ที่ไม่ว่าดูอย่างไรก็เป็นยิ้มที่แฝงไว้ด้วย ความประชดประชัน 26
อนันตกาล
“กลายเป็นเจรจาธุรกิจไปตั้งแต่เมื่อไหร่” “เธอก็รู้ว่า สำ�หรับฉันกับเธอแล้วไม่มีคำ�ว่าธุรกิจ แค่เธอต้องการ ฉันก็ยอมอยู่แล้ว” น้�ำ เสียงราบเรียบไม่บง่ บอกว่าสิง่ ทีพ่ ดู นัน้ มาจากใจหรือว่าเป็นเพียง แค่หยอกเย้า มีนาทำ�เพียงยิ้มเท่านั้น “นายอยากทำ�อะไรก็ทำ� ฉันไม่ห้าม แต่อย่าปล่อยให้อดตาย” “หึ” “แม๊ก” “อะไรอีก” “ใช้งานศักอย่างอืน่ ได้นะนอกจากบนเตียง เขามีประโยชน์นายก็ร”ู้ หญิงสาวขยับเข้ามาใกล้แม๊ก เอือ้ มมือไปสัมผัสทีผ่ า้ พันแผลทีศ่ รี ษะ “เผื่อนายจะเจ็บตัวน้อยลงบ้าง” น้ำ�เสียงเอื้ออาทรที่นานๆ ครั้งจะได้ยิน ทำ�ให้แววตาของชายหนุ่ม ผมทองเปลี่ยนไป แต่ก็เพียงชั่วพริบตาเท่านั้น มือของหญิงสาวก็ถูกปัดทิ้ง “ถ้าฉันอยากใช้งานแค่นั้นละ” “ก็ถือว่านายโง่เต็มที” “ฉันไม่อยากฝากชีวิตไว้กับคนอย่างหมอนั่น” “ฉันไม่ได้บอกให้ฝากชีวติ ฉันบอกแค่วา่ ให้ใช้ประโยชน์อย่างอืน่ บ้าง ก็เท่านั้น ไม่คิดว่านายจะเป็นคนเข้าใจอะไรยากแบบนี้” “ผู้หญิงนี่เข้าใจยาก” “แต่ก็ไม่ยากเกินความพยายามไม่ใช่เหรอ” มีนาหัวเราะกับคำ�พูดของชายหนุ่มผมทองที่แสดงออกว่าไม่ สบอารมณ์กับเธอสักเท่าไรนัก แต่ถ้าเป็นเธอก็ไม่ชอบให้ใครมาจุ้นจ้าน เหมือนกัน แต่สำ�หรับศักแล้วลึกๆ ในใจก็อดไม่ได้อยู่ดี “อีก2-3 วัน ฉันจะกลับอังกฤษแล้ว คงอีกนานกว่าจะได้เจอกัน” สถานะการณ์ทเี่ ปลีย่ นไปทำ�ให้เธอต้องกลับไปอยูข่ า้ งกายของน้อง ชายเพื่อปกป้องคุ้มครอง 27
THE
PROMISE OF
Blood
“ถ้าไม่ตายซะก่อนนะ” แม๊กพูดปนหัวเราะ “คนอย่างนายไม่ตายง่ายๆ หรอก ถึกยิ่งกว่าแมลงสาบ” คำ�พูดจาประชดประชันของมีนาทำ�ให้หนุม่ ผมทองยักไหล่ ก่อนจะ เปลี่ยนเป็นลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ ไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป “เจอกันอีกครั้ง คงเป็นที่ไทย” สถานะที่เปลี่ยนไปของหญิงสาว ทำ�ให้การเคลื่อนไหวของเธอถูก จำ�กัดให้แคบลง ต่อไปการจะเจอกันสักครั้งก็คงยากเต็มที “แม๊ก” ร่างที่กำ�ลังเคลื่อนไหวหยุดนิ่งอยู่กับที่ “ให้ศักกินอะไรบ้างก็ดีนะ กล้ามเนื้อหายหมดเหลือแต่หนังหุ้ม กระดูกแล้ว” เธอนึกถึงภาพอดีตคนรักที่เคยมีร่างกายบึกบึนแข็งแรง แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็นผู้ชายตัวผอมแห้งที่มีเพียงหนังหุ้มกระดูกเท่านั้น “good luck” แม๊กบอกลามีนาก่อนจะเดินออกมาที่ระเบียง ท้องฟ้าที่มืดสนิท ทำ�ให้เขาไม่เป็นที่สนใจ เมื่อไม่เห็นว่ามีคน ชายหนุ่มกระโดดไปที่ระเบียง ข้างห้อง ถัดไปอีก4 ห้อง ก่อนจะโหนตัวลงมาที่ระเบียงห้องชั้นล่าง “good luck” มีนามองภาพแผ่นหลังของชายหนุ่มแล้วฝากเสียงกระซิบไปกับ สายลม วังวนชีวติ ของคนในโลกมืด บุญคุณ ความแค้น คือสิง่ ทีเ่ ป็นแรงผลัก ดันให้เคลื่อนไหว นั่นคือสิ่งที่เธอเป็น แล้วตัวของแม๊กล่ะ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้สิ่งที่ผลักดันชายหนุ่มคืออะไรกันนะ หญิงสาวจ้องมองท้องฟ้าแล้วปล่อยความคิดของเธอให้ล่องลอย ตัง้ แต่ก ลับมาใช้ชวี ติ อย่างสงบ หลายครัง้ ทีอ่ ดคิดไม่ได้วา่ มันคือความฝัน แต่ 28
อนันตกาล
รอยแผลมากมายบนเรือนกายนั้นช่วยตอกย้ำ�ให้รู้ซึ้งถึงความเป็นจริง หัวใจที่แตกสลายยับเยิน เปลี่ยนเป็นความแค้น แต่ก็ไม่อาจตัดใจ มีนาคิดอย่างสมเพชตัวเองแล้วนึกถึงใครอีกคนที่ทำ�ให้เธอใจอ่อน ทั้งๆ ที่อยากฆ่าให้ตายแต่ทำ�ไม่ลง สุดท้ายจึงได้แต่ส่งให้ไปอยู่อย่างทรมาน “ฉันคงบ้าอย่างที่นายบอกนะแม๊ก” มีนาแสยะยิม้ ขึน้ มาเมือ่ นึกถึงภาพร่างผอมแห้งทีน่ อนหมดแรงอยูท่ ี่ มุมห้อง วินาทีที่เห็นภาพนั้นหญิงสาวรู้สึกสงสารและเห็นใจ แต่ในใจลึกๆ แล้วมันคือความสะใจ ทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมายังไม่ทันที่จะขยับตัวความรู้สึกปวดแปลบ ก็เข้าจูโ่ จมทีจ่ ดุ อ่อนไหวของเขาทันที ศักรวบรวมแรงสะบัดผ้าห่มออก เผย ให้เห็นท่อนเนื้อนิ่มอ่อนแรงที่บวมแดงราวกับจะปริแยก และสิ่งที่เด่นสะดุด ตาก็คือเพชรเม็ดเล็กที่ส่องประกาย ต่างหูเพชรของผู้หญิงได้มาอยู่ในที่ที่ไม่ควรอยู่ สร้างความรู้สึก อับอายให้กับชายหนุ่มที่มีใบหน้าซีดเซียวก่อนจะเปลี่ยนเป็นบิดเบี้ยวด้วย ความเจ็บปวด แค่เพียงเคลื่อนไหวบริเวณส่วนเนื้อบอบบางก็ขยับไปเสียดสี กับโคนขาสร้างความปวดร้าวจนยากจะทานทน “อุ๊ก” ใบหน้าของศักบิดเบียว เมือ่ เอือ้ มมือไปสัมผัสถูกส่วนเนือ้ ทีบ่ วมเป่ง ความเงียบทำ�ให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองรอบกาย พบว่าในห้อง ไม่มีเงาร่างสูงใหญ่ของคนที่ควรจะอยู่ ทำ�ให้เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก “ไม่อยู่ก็ดีเหมือนกัน” ก่อนอืน่ เขาต้องจัดการกับส่วนสำ�คัญทีด่ เู หมือนว่าจะอักเสบขึน้ มา เสียก่อน นอกจากทำ�ความสะอาดแล้วต้องหายากิน แต่ปัญหาไม่ใช่แค่เรื่องยาแค่เพียงเขาขยับจะใส่เสื้อผ้า แค่เพียง สัมผัสแผ่วเบาก็สร้างความปวดร้าวจนน้ำ�ตาเล็ด 29
THE
PROMISE OF
Blood
“ไอ้คนเฮงซวย” ศักสบถอย่างหงุดหงิด เมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำ�ให้เขาต้องรวดร้าวถึง เพียงนี้ ชายหนุม่ หยิบกล่องปฐมบาล พยายามทำ�ความสะอาดเนือ้ บอบบาง ของตนอย่างแสลงใจ ยิ่งเห็นประกายเพชรระยิบระยับอยู่ตรงหน้า ใบหน้า ของแม๊กที่เต็มไปด้วยความสะใจในคืนก่อนก็ปรากฏออกมา “อึก” แม้จะเจ็บและปวดมากมายจนแทบจะทนไม่ไหว ศักก็กลั้นใจ ทำ�ความสะอาดอย่างละเอียดถี่ถ้วนที่สุด คราบเลือดที่เกาะอยู่ตามห่วง ทองคำ�ขาว ทำ�ให้เขาแทบอยากจะกรีดร้องโหยหวน เมือ่ ทุกครัง้ ทีข่ ยับ ความ เจ็บปวดรวดร้าวไปถึงกระดูกสันหลังก็เข้าจู่โจม ทำ�ให้ใบหน้าของชายหนุม่ แดงก่�ำ ด้วยความปวด เหงือ่ เย็บเฉียบไหล ย้อยไปตามใบหน้า “แค่นี้ไม่ตายหรอกศัก” ชายหนุ่มพยายามปลอบใจตัวเองแล้วขยับห่วงทองคำ�ขาวทีละนิด “อดทนไว้ ถ้าติดเชื้อจะนรกยิ่งกว่านี้” เขากัดฟันบอกตัวเองซ้ำ�ๆ เมื่อทุกการเคลื่อนไหวและทุกการ กระทำ�ของเขาแทบจะทำ�ให้ศักขาดใจตายเสียตรงนั้น “ท่าทางจะถูกใจของขวัญที่ฉันให้นะ” เสียงทุ้มต่ำ�ทำ�ให้ชายหนุ่มหันขวับกลับไปมอง “ชอบใช่ไหม” “ชอบก็บ้าเต็มทน” ใบหน้าเหนื่อยอ่อนซีดเซียวเพราะต้องทนกับความเจ็บของศัก ทำ� ให้แม๊กหัวเราะออกมา ร่างสูงใหญ่ก้าวเดินเข้ามา มองเนื้ออ่อนที่บวมแดง เหมือนจะปริแตก ใบหน้าของศักเหยเกด้วยความเจ็บเมื่อมือของแม๊กขยับมาสัมผัส ที่ส่วนนั้นของเขา แต่ความเจ็บก็บรรเทาลงเมื่อสัมผัสเย็นลื่นค่อยๆ ลูบไล้ 30
อนันตกาล
บริเวณเนื้ออ่อนบาง “ไม่ต้องกลัวนี่เป็นยา ถ้าใช้งานไม่ได้จะยุ่ง นายคงไม่อยากเห็นมัน เน่าหรอกนะ” แม๊กพูดปนหัวเราะ เมือ่ เห็นสีหน้าตืน่ ตะลึง ชายหนุม่ โยนซองยาให้ กับศักที่นั่งนิ่ง “กินซะ ฉันเป็นผู้ชายใจดีกว่าที่นายคิด” น้ำ�เสียงท้ายประโยคและรอยยิ้มที่ยกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ไม่ได้ช่วย สนับสนุนคำ�พูดของเจ้าตัวเลยสักนิด “ถ้านายไม่อยากให้มันเน่าก็เชื่อฉัน” ศักอยากจะตะโกนถามจริงๆ ว่ามันเป็นเพราะใคร แต่เขาก็ไม่ได้อยู่ ในฐานะที่จะต่อปากต่อคำ�กับแม๊กได้ อย่างน้อยก็ได้ยามากินมาทา เพราะ ถ้าเกิดมันเน่าขึ้นมา แค่คิดก็สยดสยองเกินไป ตึกสูงทีอ่ ยูน่ อกหน้าต่างทำ�ให้รสู้ กึ อ้างว้าง แต่ในความอ้างว้างคือ ความรู้สึกสงบ โดยเฉพาะเวลานี้ เวลาที่เขาต้องอยู่คนเดียว ฝ่ามือของศักเอือ้ มมือออกไปสัมผัสทีก่ ระจก พระอาทิตย์ทอี่ ยูห่ า่ ง ไกลออกไปถูกบดบังด้วยฝ่ามือของเขา เหมือนเงามืดที่ค่อยๆ ปกคลุมแล้ว ก็กลับมาสว่างไสวอีกครั้งหนึ่งเมื่อเขาเลื่อนมือออก “ไม่ว่านายจะทำ�อะไร โลกของนานก็ยังคงเหมือนเดิม” ศักหันไปตามเสียงพบกับร่างสูงที่ยืนคาบบุหรี่อยู่ในปาก “ไม่เคยบอกนี่ว่าฉันจะทำ�ให้มันดีขึ้น” ศักคิดที่จะยิ้มแต่สิ่งที่เขาทำ�ได้เพียงแค่ขยับริมฝีปากเท่านั้น ร่างสูงใหญ่กา้ วเข้ามาพร้อมกับ ควันบุหรีล่ อยอ้อยอิง่ ล่องลอยไปทัว่ ห้อง บรรยากาศที่นิ่งสงบที่มีเพียงการเคลื่อนไหวร่างกายที่เชื่องช้า แต่กลับ อัดแน่นไว้ด้วยความรู้สึกอึดอัด ดวงตาสีฟ้าว่างเปล่าไร้ซึ่งอารมณ์ที่เพียงแค่ เห็นก็เจ็บแปล็บไปถึงรอยเจาะของต่างหูเพชรเม็ดโตที่สวมอยู่ 31
THE
PROMISE OF
Blood
สีหน้ารวดร้าวที่ปิดบังไม่อยู่และฝ่ามือที่เอื้อมมาสัมผัสที่ข้างแก้ม ก่อนที่ความปวดแปลบจะแว๊บเข้ามา “อะไรกัน” แม๊กไม่ตอบ ชายหนุม่ ทำ�เพียงยิม้ ก่อนจะกระตุกกางเกงผ้าเนือ้ บาง ออก เผยให้เห็นประกายที่ส่องสว่างยามต้องแสงแดด “จะทำ�บ้าอะไร อุ๊ก” ยังไม่ทันที่จะตั้งตัวความเจ็บแปล็บก็กลับมาอีกครั้ง แต่ต่างกันที่ ครัง้ นีเ้ จ็บจนจุก ศักทรุดลงกับพืน้ พร้อมกับกอบกุมส่วนอ่อนไหวของตนด้วย ความรวดร้าว “แค่นี้ทำ�เป็นน้ำ�ตาไหล บอบบางเหลือเก...อุ๊ก” ศักชกเข้าที่กึ่งกลางลำ�ตัวของแม๊กโดยไม่ทันตั้งตัว ทำ�ให้ชายหนุ่ม หน้าซีดทรุดตัวลงนั่ง “แก” ดวงตาสีฟ้าเข้มวาวโรจน์ “จะได้รู้ไงว่ามันเจ็บ” ศักกัดฟันแน่นมองใบหน้าซีดของหนุม่ ผมทอง แต่ดวงตานัน้ ลุกโชน ด้วยโทสะ “วอนสินะ” “เซอไพรท์” ทัง้ สองคนหันไปหน้าประตูหอ้ งทีถ่ กู เปิดออกโดยแขกทีไ่ ม่ได้รบั เชิญ “อ้าว ทำ�อะไรกันอยู่งั้นเหรอ” ทัศ กับอั้มก้าวเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มร่างโปร่งมองศักที่กางเกงร่น ลงมากองอยู่ที่ต้นขา ทำ�ให้เจ้าตัวรีบสวมกลับอย่างรวดเร็ว “สงสัยมาขัดจังหวะ” ทัศหัวเราะแล้วเหลือบไปมองหนุม่ ผมทองทีน่ งั่ นิง่ อยูก่ บั พืน้ แล้วเล็ง ปืนมาทางพวกเขา “เข้ามาได้ยังไง” 32
อนันตกาล
แม๊กวางปืนลงทั้งที่ยังนั่งนิ่ง “อาชีพเก่าน่ะ” อั้มหัวเราะชอบอกชอบใจแล้วยิ้มกว้าง เพียงแค่นี้ชายหนุ่มผมทอง ก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือใคร เพราะอดีตเคยเป็นโจร ทำ�ให้อั้มมีพรสวรรค์ในการ งัดแงะสะเดาะกลอน สมัยก่อนทำ�ได้แค่เพียงกลอนประตูง่ายๆ แต่ใน ปัจจุบันสามารถจัดการพวกระบบรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติได้ “มาทำ�อะไรกัน” ทั้งสองคนควรจะทำ�งานประจำ�อยู่ที่ไทยไม่น่าจะโผล่มาอยู่ที่นี่ได้ “มาเที่ยว” “มาทำ�งาน” ทัง้ สองพูดไม่ตรงกัน แต่หนุม่ ผมทองไม่คดิ จะเชือ่ ทัศ สถานะการณ์ แบบนี้ ใครจะปล่อยให้สองคนนีอ้ อกมาเทีย่ วเอาไปทำ�งานอย่างอืน่ น่าจะเข้า ท่ากว่าทีส่ ำ�คัญเหม่ยหลินไม่น่าปล่อยให้ข้างกายของเจ้านายว่างเปล่าไร้คน คุ้มครอง “เหม่ยหลินกลับไปแล้วสินะ อ๊ะ” แม๊กส่งเสียงเล็กน้อยเมื่อนึกได้ว่าตนยังติดอยู่กับชื่อในอดีต “ไม่ชินสักที” อั้มยิ้มให้แต่สายตามองตรงไปยังศักที่ขยับตัวลุกขึ้นยืนแล้ว เจ้าตัว ทำ�ท่าจะหนีไปทางอื่น “ผอมลงเยอะเลยนะศัก” อั้มทักทายอดีตเพื่อนร่วมงาน มองร่างกายผอมแห้งที่เคยแข็งแรง บึกบึน แต่พอทำ�ท่าจะก้าวเข้าไปใกล้ กลับถูกทัศจับเอาไว้ ชายหนุ่มผู้เป็น คนรักส่งสายตาห้าม แต่เจ้าตัวก็ไม่มที ที า่ จะสนใจเดินเข้าไปหาอดีตคนทรยศ ทำ�ให้ทัศมีสีหน้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร “ยุ่งกับฉันไม่ดีหรอกมั้ง” “อะไรกัน เราเคยทำ�งานด้วยกันตัง้ หลายปีทกั ทายกันหน่อยจะเป็น อะไร ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไป เดี๋ยวออกไปกินข้าวข้างนอกกัน” 33
THE
PROMISE OF
Blood
ศักโดนอัม้ ดุนหลังให้เดินไป ทัศทำ�ท่าจะห้ามแต่โดนปัดมือทิง้ จึงได้ แต่ปล่อยให้อั้มเดินตามศักเข้าห้องไป “แน่ใจนะว่าเมียนายจะไม่ยุ่งกับเมียฉัน” น้ำ�เสียงเยือกเย็นถามพร้อมสายตาที่เต็มไปด้วยความหึงหวง “ขี้หึงไม่เปลี่ยน ไม่มีปัญญาทำ�อะไรอั้มได้หรอก และที่สำ�คัญมัน ไม่ใช่เมียฉัน” “อ้าว ไม่รู้นี่เห็นเอากันอยู่” แม๊กลุกพรวดขึน้ มาประชิดตัวด้วยสีหน้าทีเ่ ต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ก่อนฉันจะเข้ามาพวกนายกำ�ลังจะทำ�อะไร” “ไม่ใช่เรื่องของนาย ว่าแต่โผล่มาที่นี่ทำ�ไม” ร่างสูงใหญ่ผลักทัศออกไปให้พ้นทางด้วยความหงุดหงิด “มาเที่ยว” ทัศพูดด้วยน้ำ�เสียงสบายๆ แต่แม๊กกลับยักไหล่แล้วหัวเราะ “อั้มบอกว่ามาทำ�งาน” “งานนะเสร็จแล้ว ยังมีเวลาเลยแวะมาเยี่ยมต่างหาก” “ไม่ใช่ว่าไม่มีใครคบ เลยแวะมาหาฉันเพราะไม่มีที่ไปหรือไง” “ใช่ซะที่ไหน” ทัศพูดตัดบทแล้วเดินไปเปิดตูเ้ ย็นหยิบเครือ่ งดืม่ ออกมาโดยไม่สนใจ เจ้าของห้อง “ท่าทาง 2 คน เข้ากันได้ดีนี่” “ใครจะเหมือนคู่นาย” น้ำ�เสียงประชดประชันทำ�ให้ทัศหัวเราะ “เดี๋ยวนายก็จะเป็นแบบฉัน” “ท่าทางนายจะทำ�งานจนเพี้ยนนะทัศ” “แล้วนายจะรู้ ว่าแต่เอาไหม” ทัศรินเหล้าลงแก้วแล้วหันมาถามเจ้าของห้อง “เหอะ” 34
อนันตกาล
แม๊กเบะปาก ก่อนจะเอื้อมมือออกไปรับ เหล้าของเขา เรื่องอะไร จะปล่อยให้ทัศดื่มอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว “สถานะการณ์ดีหรือแย่ นายถึงโผล่มาหาฉัน” “ไม่ได้ดี ไม่ได้แย่ ก็แค่ต้องระวัง” เหล้าถูกกรอกลงคอพร้อมกับสายตาที่เปลี่ยนไป “สิ่งสำ�คัญของการทำ�งานก็คือข่าวสารถูกไหม” ชายหนุม่ ผมทองพูดด้วยรอยยิม้ ข่าวสารคือสิง่ ทีจ่ �ำ เป็นสำ�หรับการ เคลื่อนไหวแทบทั้งหมด แต่การจะแยกข่าวจริง ข่าวลวงเป็นเรื่องที่ยากจะ ตัดสินใจ “แม้แต่นาเดีย ก็ช่วยอะไรไม่ได้หรือไง” “เธอพยายามแล้ว เท่าที่ทำ�ได้แล้ว แต่ก็ต้องพึ่งนาย” ซองจดหมายถูกยืน่ ออกมา ชายหนุม่ ผมทองรับมาเปิดอ่านก่อนจะ เผาทั้งหมดทิ้ง “ฝากด้วยนะ”
35