Tekst: Katerina van Laken/ Foto: Floor Toebes Het Laatste Oordeel P. 7
HET LAATSTE OORDEEL Duffe opsommingen of ultiem entertainment? ANS verschanst zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. STUDIE: Geschiedenis COLLEGE: Oudheid II, maandag 25 november,
EINDCIJFER:
8:30 - 10:15 uur, Spinoza 3 DOCENT: Prof. dr. O.J. Hekster UITSTRALING: Niet van gisteren PUBLIEK: Zweetpeentjes INHOUD: Kiloverpakking pindakaas: veel en lekker smeuïg
Het is vroeg en buiten is het ijzig koud. Toch is geschiedkundig Nijmegen in groten getale op komen dagen voor een college Oudheid van prof. dr. Olivier Hekster over het einde van de Romeinse Republiek. Hij laat er geen gras over groeien: als een sprinter in de startblokken kijkt de professor van de klok naar de studenten, zodat hij om half negen stipt kan beginnen met vertellen. Rustig wakker worden zit er voor de studenten niet in, want vanaf het moment dat Hekster zijn mond opendoet, worden ze gebombardeerd met feitjes, verbanden en nog meer feitjes. De val van de Romeinse Republiek is bij deze docent geen droog verhaal, maar een smeuïg relaas. ‘Wist je dat het de droom van iedere Romein was om zelfvoorzienende boer te worden?’, oreert Hekster, ‘dat zouden ze op het Malieveld eens moeten horen!’ Hekster heeft zijn ochtendgymnastiek duidelijk in het college geïncorporeerd, want hij barst van de energie op dit vroege uur. Hij loopt druk heen en weer, ondersteunt zijn verhaal met weidse gebaren en springt van enthousiasme zelfs een keer op tafel. Bovendien is hij toegerust met een flinke dosis humor. Gelukkig maar, want zonder zijn hilarische vertelstijl zou de constante stroom aan informatie moeilijk te verteren zijn. ‘Op deze kaart zie je het Romeinse rijk. Slechts één klein dorpje houdt dapper stand… dat is Rome.’ Helaas voor de toekomstige geschiedkundigen hebben ze nauwelijks tijd om te lachen om deze Asterix-referentie, want Hekster is moeilijk bij te benen. De eerstejaars Geschiedenis denken aan het dreigende BSA en schrijven driftig mee. Je kunt een republiek horen vallen.
Gelukkig grijpt Hekster iedere mogelijkheid aan om structuur in de chaos aan te brengen. Hij heeft zijn verhaal duidelijk opgebouwd door middel van hoofdstukken, subhoofdstukken en bulletpoints. Daarbij houdt hij zijn studenten goed bij de les, door ze bijvoorbeeld vragen te stellen. De zaal geeft meestal antwoord, maar het vroege uur lijkt ook de grootste enthousiastelingen op te breken. ‘Zelfs degenen die wél wakker zijn, reageren niet meer’, merkt de docent tegen het einde van het college droogjes op. Hij betrekt ook de actualiteit bij het college. ‘Als je de politieke impasse in Rome van die tijd wil begrijpen, moet je maar aan de politieke situatie in de VS denken. De val van de Republiek is steeds makkelijker uit te leggen!’, grapt Hekster. Ondanks de hoge informatiedichtheid en de grote collegezaal hangt er zo toch een gemoedelijke sfeer. Hekster sprint dan wel door het college, hij finisht duidelijk met succes.
Het Laatste Oordeel der Studenten De studenten zijn onverdeeld positief over professor Hekster. Vooral zijn humor, duidelijkheid en passie voor het onderwerp worden veelvuldig geroemd. Het vroege tijdstip van het college is duidelijk minder geslaagd en verschillende studenten geven toe dat vooral de gedachte aan hun warme bed hen afleidt. Ze hebben ook nog een tip voor professor Hekster: de overvloed aan informatie zou makkelijker te verwerken zijn met iets meer pauzes. Toch dat mag de pret niet drukken: de grapjes van Hekster, door zijn studenten een ‘bruisend fenomeen’ genoemd, zijn een uitstekend begin van de maandag. ANS
