Kamervragen Tekst en foto’s: Jetske Lieber P. 28 P. 28
KAMERVRAGEN
In Kamervragen gaan twee studenten op ontdekkingstocht in elkaars kamer en speculeren ze over de persoonlijkheid, activiteiten en vreemde trekjes van de bewoner. Kunnen ze uitvinden wat voor persoon er achter de kamer schuilgaat? Deze editie: Lennart en Sanne. Lennart op bezoek bij Sanne ‘Wauw, even kijken hoe ik hier beneden kom’, lacht Lennart als hij zijn lange lichaam de steile trap af probeert te krijgen. Eenmaal in de kelder kan hij zijn ogen niet geloven: ‘Holy shit, ik dacht dat mijn kamer klein en rommelig was, maar in deze grot zou ik echt niet kunnen leven.’ De student in Lennart kwestie moet dan wel vrij alternatief zijn: ‘anders ga je hier echt niet wonen.’ Wanneer Lennart doorloopt begint hij daaraan te twijfelen: een sticker van een onafhankelijk damesdispuut en een ‘condoomdiploma’ hangen aan de muur en bovendien is er een bon van 122 euro van Café van Rijn op de spiegel geplakt. ‘Ik denk dat ze hockeyt, want ze heeft veel met drank’, grapt hij. Lennart ploft neer op een klein, zelfgemaakte bed met daarboven planken waarop tientallen doosjes staan. Nieuwsgierig maakt hij ze één voor één open. In een yin-yangdoosje vindt hij bijzondere stenen: ‘Dat is vast goed voor je aura.
Ze is dus toch een hippie.’ Ook vindt hij zelfgeschreven verhalen. ‘Ik denk dat ze een groot gevoelsleven heeft.’ Wat haar studie zou kunnen zijn is voor hem nog niet duidelijk, ‘Ze doet sowieso een alfastudie, misschien iets als religie- of algemene cultuurwetenschappen.’ Even later vindt hij een sticker van een studievereniging die zijn alfa-gok bevestigt: ‘Taalwetenschappen dus!.’ Lennart speurt de muren af en spot een boerinnenkalender. Hij had überhaupt al niet verwacht dat ze uit de stad komt. ‘Als ik deze kamer zo rondkijk denk ik dat ze traditionele ouders heeft waar ze zich erg los van heeft gemaakt.’ Lennart besluit op zoek te gaan naar haar seksuele voorkeur en verdwijnt in de kledingkast. Hij vindt ‘vrij normale kleding.’ ‘Hetero denk ik, dat rijmt ook met haar dispuutsleven.’ Wanneer hij nog eens teruggaat naar de doosjes en een regenboogvlag vindt, begrijpt hij er echt niets meer van: ‘Deze meid is ondoorgrondelijk!’ In een ander doosje vindt hij een liefdesbrief van een meisje: ‘Nee, ze is dus niet hetero, maar misschien bi?’ Hoe langer Lennart in de kamer is, hoe minder hij de bewoonster begrijpt: ‘De kamer heeft een alternatieve vibe, maar tegelijkertijd lijkt ze ook een dispuutsleven te leiden.’
Sanne op bezoek bij Lennart ‘Yes, ook een kelderlife!’ roept Sanne als ze de brede trap afloopt. Terwijl ze haar jas uittrekt, kijkt ze uit het raam. ‘Je kan vanuit deze kamer ten minste zien wat voor weer het is’, iets wat Sanne in haar eigen kamer erg mist. ‘Er hangt hier een chille vibe’, zegt ze als ze de nette Sanne kamer rondkijkt. Naast vintage meubilair is de grote kamer voornamelijk gevuld met films. ‘Zo de knetter!’, brengt Sanne uit wanneer ze naar de kasten vol dvd’s kijkt, ‘hij heeft er echt superveel.’ Een immense verzameling staat op alfabetische volgorde in de kamer. Sanne lijkt niet veel met films te hebben, want al gauw gaat haar aandacht naar het volgende onderwerp: een geboortekaartje boven op de kast. ‘Hij komt uit 1999, veel jonger dan ik.’ Als Sanne een introweektrofee uit 2019 vindt, wordt duidelijk dat hij een eerstejaarsstudent Geschiedenis is. ‘Hij
zal wel een echte intellectueel zijn’, zegt ze al wijzend naar filosofieboeken van Kant en De Beauvoir. Daarna heeft Sanne de weg naar de kledingkast gevonden en enthousiast schuift ze enthousiast de kast open. ‘Dit is fucking lijp!’ Ze houdt een trui omhoog waar Trump geestig op is afgebeeld. Naast een bijzondere truiencollectie vindt ze ook On That Ass-onderbroeken. Dan vallen haar ogen op zijn sokken. ‘Hij heeft sushi- en flamingosokken!’, roept ze enthousiast. Zijn excentrieke stijl kan ze wel waarderen: ‘Hij is niet zo mainstream, geen H&M-jochie. Veel mannen zouden dat niet aandurven.’ Achter de verwarming haalt ze een vage planning tevoorschijn waar ze vrij weinig uit kan opmaken behalve dat hij extra tijd nodig heeft en moeite heeft met organiseren. ‘Het zou goed kunnen dat hij net als ik ADHD heeft.’ Sannes diagnose verklaart veel: van hak op de tak is ze alweer bij het volgende aangekomen. Ze wijst naar een tafeltje waar ‘dikke jonko’s’ op liggen. Nieuwsgierig ruikt ze eraan, ‘goh, dat is best sterk, wat chill.’ Ook vindt ze een NA-Anonieme Verslaafden sleutelhanger en trip-capsules waar ze het bestaan niet vanaf wist: ‘Ik zou best een keer met hem willen trippen!’
