In het straatje van Ghosen P. 14 P. 14
die weer eens iets heeft bedacht. Ik heb anderhalf jaar in Canada gestudeerd, waar de docenten veel beter waren dan die aan de Hogeschool voor Journalistiek in Utrecht. In Canada zeiden ze: hoor- en wederhoor is echt onzin. Jij verslaat gewoon één deel van het verhaal. Laat iemand anders de andere kant maar doen. In die opvatting kan ik me persoonlijk wel vinden.’ Hoe kies je dan de personen die je wel of niet interviewt? ‘Hoewel ik weinig of geen beleidsmakers interview, probeer ik de items wel in balans te houden. Neem bijvoorbeeld de aflevering met jonge kinderen die onder invloed van het muziekgenre ‘drillrap’ met messen op zak rondlopen. Daarvoor interview ik ook drillrappers die zeggen dat ze daar eigenlijk helemaal niets mee te maken willen hebben.’
‘We vinden democratie geweldig, totdat het om bepaalde minderheden gaat.’ Je interviewt dus geen politici. Waarom interview je dan wel een pedofiel die politicus wil worden? ‘Als hij een politieke partij opricht zonder dat mensen dat doorhebben, vind ik dat een verontrustende zaak. Mensen moeten weten wat er aan de hand is en niet vergeten om dit soort jongens in het vizier te houden.’
Bij jouw vernieuwde manier van interviewen hoort ook dat je mensen, in dit geval een pedofiel, eerst hun verhaal laat vertellen. Geef je hem dan geen podium? ‘Ik heb hem zijn verhaal laten doen. Ik heb hem echter geen podium gegeven in de zin dat hij twaalf minuten lang zijn verhaal mocht vertellen. We hebben het heel journalistiek aangepakt en hem kritische vragen gesteld.’ Ik kan me voorstellen dat dit niet zoveel uitmaakt voor een pedofiel die de televisie aanzet. Die weet nu dat er een politieke partij voor pedofielen is opgericht. ‘Dat weten ze toch wel via forums en van elkaar. Los daarvan kan ik het ook verder trekken en de vraag stellen of we wel in een democratie leven of niet. Wie bepaalt waar de grenzen liggen van wie we wel of geen stem geven, zullen we nu een lijstje opstellen? Hoe zit het dan met Wilders en Baudet? Veel mensen vinden dat zij ook geen aandacht verdienen. Natuurlijk klopt dat niet. We vinden democratie allemaal geweldig, totdat het om bepaalde minderheden of groepen gaat. Dan zeggen we dat dit echt niet kan. Ik trek ook wel een grens waarvan ik zeg: dit laten we wel toe en dat niet. In de definitieve aflevering van de pedofielen in de politiek hebben we er heel veel dingen uit gelaten. Dingen die gewoon echt niet konden. Het is een lastig verhaal en ik ben het helemaal met je eens dat we dit soort mensen geen podium moeten geven,
