Tekst: Laura Umbgrove/ Foto: Noah Kleijne Het Laatste Oordeel P. 7
HET LAATSTE OORDEEL Duffe opsommingen of ultiem entertainment? ANS verschanst zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. STUDIE: Nederlandse taal en cultuur, Romaanse taal en cultuur en Taalwetenschappen
EINDCIJFER:
COLLEGE: Van Woord tot Zin, maandag 3 februari 15:30 - 17:15 uur, TvA 1.0.35 DOCENT: Prof. dr. H. de Hoop UITSTRALING: Een geleerde zinszevenaar PUBLIEK: Eerstejaars taalstrijders INHOUD: *syntax error*
Het is half vier wanneer een stoet eerstejaars taalstudenten de grauwe collegezaal binnenstrompelt. Een aantal enthousiastelingen neemt moedig plaats op de eerste rij. De zaal valt snel stil wanneer prof. dr. Helen de Hoop de mobieltjes en laptops uit de zaal bant. De toekomstig taalkundigen hebben op deze zware maandagmiddag dus geen andere keuze dan zich volledig over te geven aan de taaie stof van het twee uur durende college over syntaxis: de studie die betrekking heeft op alles wat met de opbouw, structuur en betekenis van zinsdelen en zinnen te maken heeft. Tijdens het college weet De Hoop ondanks de droge kost de aandacht van de studenten erbij te houden door grappige voorbeelden te geven. Zo illustreert ze verschillen in interpretatie van zinnen: op dia 1 staat: ‘Eet u graag wild?’ en en op dia 2: ‘Nee, liever rustig.’ Het publiek is duidelijk geamuseerd. Gedurende de twee uur houdt De Hoop haar standvastige mening zeker niet voor zich. Zinnen als ‘het is een misvatting als je dat denkt’ en ‘hun hebben’ is correct’ worden met regelmaat door de zaal gevuurd. Vragen hierover stellen kan als doodeng worden ervaren, omdat De Hoop zo ongeveer iedere student bij achternaam kent. ‘Ja, mevrouw Jansen?’ Op elke vraag die toch wordt gesteld, heeft de professor een antwoord paraat. Hieruit blijk haar grote vakkennis. Ondanks dat ze haar best doet de studenten te enthousiasmeren, raken ze toch steeds vermoeider. Hoe meer minuten verstrijken, hoe meer de concentratie wegsijpelt. Om te voorkomen dat men na het kwartiertje pauze niet meer terugkomt vanwege het heftige karakter van dit college heeft De Hoop haar trucjes. Zo eindigt ze voor de onderbreking met een discussie over “me moeder” en weet ze de
interesse van menig student te wekken door te verwijzen naar het forum van wietzaden.nl, waar een andere mooie taaldiscussie te vinden is. Na de pauze blijken de grappige merkwaardigheden en bijzondere zinnen van de eerste helft helaas helemaal verdwenen. De moppentrommel is duidelijk leeg. Hierdoor wordt de stof nog onverteerbaarder. De monotone manier van praten van De Hoop begint daardoor op te vallen en verlaagt de algehele concentratie in de zaal. Enkele studenten lachen uit wanhoop om oude Nederlandse zinnen als: ‘ik heb hullie gezien, hullie hebben het gedaan’. Het is het enige lichtpuntje in deze stroeve drie kwartier. Tien minuten voor het einde van het college neemt het gemurmel, geschuifel en gerommel toe: het is duidelijk genoeg geweest voor de studenten.
Het Laatste Oordeel der Studenten De mening van ondervraagde studenten verschilt enorm. ‘Ze laat er geen gras over groeien!’ bemerkt de een. ‘Het is een echte syntaxwitch’ typeert de ander haar onsubtiel. Weer een andere student beschrijft het college als ‘pure wanHoop’. Ook het elektronicaverbod valt niet bij iedereen goed in de smaak: ‘mag ik please mijn laptop gebruiken?’ Waar de meesten het wel over eens zijn, is dat het geheel wat spetterender mag. De studenten komen er samen niet uit of dit aan de stof of aan de docent ligt. Op De Hoop van zegen halen zij hun tentamen. ANS
