WIJ 3 2025

OKTOBER 2025 € 3,95

INSPIRATIE 3x fashion

Safia

‘Ik was in shock: ons jongetje bleek toch een meisje’

POSITIEF VERRAST

‘DIT HAD IK NOOIT VERWACHT’

Een lief kleintje, een groot avontuur

Ontwerp jullie geboortekaartje op wijgeboortekaartjes.nl, persoonlijk, uniek en met een gratis proefdruk.

met de code WIJPROEF GRATIS PROEFDRUK

GOED BEGIN

HET EERLIJKE VERHAAL

Wat maakt iemand een goede moeder? Het is een vraag die we ons allemaal wel eens stellen. Onze verwachtingen botsen soms met de werkelijkheid. Je denkt te weten hoe het zal zijn – en dan blijkt het toch anders.

4 Zwangere Safia krijgt toch een meisje

6 Positief verrast: ‘Dit had ik nooit verwacht’

11 Mom to Mom

12 Mode: zwangerschap

14 VoordeelBox

17 Column Laurentien

18 Dit wil je weten over het RS-virus

21 SpotOn

22 Drie generaties: judoka Kim Polling

26 Mode: newborn

28 Blog: moeder Daphne heeft borstkanker

30 Documentaire: Ouderschap is geen roze wolk

33 Column verloskundige Djanifa

34 Reportage over de Voorschool in Den Haag

38 Mijn verhaal: leven met het verlies van een kind

40 Pasgeboren

41 Ouderschap & opvoeding: samen puzzelen

44 Mode: boys & girls

46 Mijn bevalling: Kitty beviel in bad

50 Column Charlotte

Want laten we eerlijk zijn: het ouderschap is prachtig, maar soms ook zwaar. In de documentaire Een goede moeder vertellen vrouwen eerlijk hoe ze zichzelf kwijtraken in de druk om het allemaal goed te doen. Schuldgevoelens, twijfel, vermoeidheid: het hoort erbij, ook al praat bijna niemand erover. In deze WIJ lees je een interview met fi lmmaker Kim en één van de moeders uit de indrukwekkende documentaire die 29 september te zien is op NPO2 (echt een aanrader!).

En dan is er ook die andere kant. De komst van een kind brengt verrassingen die je kracht geven. Een oerkracht waarvan je niet wist dat je die had. Creativiteit die ineens opborrelt. Of juist een onverwachte rust die je blik op het leven verandert. Charlo e, Debby en Mee-Ling weten daar alles van en delen hoe zij positief verrast werden.

Ik ben trots dat we in deze WIJ alles samen brengen. Over verwachtingen en realiteit, de mooie verrassingen én de dagelijkse puzzel die opvoeden heet. Moederschap is alles tegelijk. Bovenal is het een eerlijk verhaal.

Mariska van der Kogel Hoofdredacteur WIJ

ZWAN GER

Als Safia Zidi-Kolk (31) en haar man er tijdens een pretecho bij 19 weken achter komen dat ze geen jongen, zoals eerder werd gezegd, maar een meisje krijgen, is dat even schakelen. Inmiddels is ze 33 weken zwanger en helemaal klaar om hun meisje te ontmoeten.

“Mijn partner en ik waren bewust bezig om kinderen te krijgen, toen het – voor mijn gevoel eíndelijk! – in de zevende maand lukte. In de beginperiode was ik heel erg moe en af en toe wat misselijk. Het was lastig om mijn zwangerschap voor me te houden, want we hadden nog een weekend met vrienden gepland. Ik vertelde maar dat we aan het proberen waren om zwanger te worden en ik daarom geen alcohol dronk. In het tweede trimester kreeg ik gelukkig weer meer energie en begon ik me echt zwanger te voelen. Inmiddels zit ik in het derde trimester en wordt het zwaarder. Ik heb wat last van vochtophoping en heb af en toe last van mijn rug. Maar over het algemeen heb ik een fijne zwangerschap!”

Hij ...?

“Ik had vanaf het begin een sterk gevoel dat ik een jongetje zou krijgen. Eigenlijk was dat een beetje uit zelfbescherming; ik wilde graag een meisje. Ook mijn omgeving dacht dat we een jongetje zouden krijgen. Tijdens de 14 weken echo schreef de echoscopiste op een kaartje het geslacht. Toen we die avond uit eten gingen, pakten we het kaartje erbij. We lazen dat het – inderdaad – een jongetje werd. Blij lieten we het al snel aan onze familie weten. Ik besloot alvast wat jongenskleding te shoppen, zoals rompertjes en broekjes. De babykamer wilde ik beige met groene aankleding en accessoires. Uit enthousiasme had ik al een paar groene accessoires gekocht zoals verkleedhoezen en beddengoed. Ook zijn we een stoere, zwart met groene kinderwagen gaan shoppen.

Toen ik 19 weken zwanger was, voelde ik de baby in mijn buik nog steeds niet goed. Ik dacht dat het misschien niet goed was. Gelukkig mocht ik terug naar de echoscopiste voor een extra echo. Het was dezelfde vrouw die de 14 weken echo bij mij had gemaakt. Tijdens de echo noemde ik de baby ‘hij’. Plots vroeg ze: ‘Hij? Weet je het zeker?’

Ik vertelde dat zij de vorige keer had verteld dat we een jongetje krijgen. Ze besloot daarop het geslacht nog eens

Inmiddels is Safia bevallen van dochter Marley Ariana.

te controleren. Ze keek aandachtig naar het scherm en bleef heel lang stil. Ik vroeg: ‘Het is toch geen meisje hè?’ ‘Jawel …’, antwoordde ze met schuldgevoel in haar stem.”

In shock “‘Wat erg!’, reageerde ik direct. Ik was toch teleurgesteld. Ik moest plots schakelen, dat was heel gek. Meer dan een maand dachten we dat we een jongen zouden kregen. Mijn man en ik zeiden al ‘hij’ als we het over de baby hadden en noemden ‘m bij zijn werktitel ‘Ollie’. Ik had er vrede mee dat ik geen meisje zou krijgen en had al een heel beeld van hem gecreëerd. Mijn man was niet bij de echo aanwezig, dus ik belde hem met het nieuws. Hij geloofde me in eerste instantie niet en zei: ‘Dat kan niet!’ Vervolgens heb ik iedereen gebeld om het nieuws te vertellen. Iedereen was in shock!

Na ongeveer twee weken was het nieuws wel bij me ingedaald en was ik hartstikke blij dat we een meisje krijgen. Ik heb wel bij de 20 weken echo nog even een keer het geslacht laten checken, haha! Ik heb de jongenskleding die ik al had gekocht weggegeven en ik ben meisjes kleding en meisjesspullen gaan kopen. De babykameraccessoires die ik al had ingeslagen konden ook weg. Gelukkig had ik nog geen grote aankopen gedaan, zoals gordijnen. De kamer wordt nu beige met roze tinten. De kinderwagen hebben we maar gehouden. Wel heb ik een roze wagenspanner gekocht, zodat het duidelijk is dat er een meisje in ligt.”

Dag vrijheid

“Ik vind het spannend hoe het zal zijn om straks niet meer die vrijheid te hebben die mijn man en ik zijn gewend. Niet meer spontaan uit eten bijvoorbeeld. Ons hele leven zal om haar gaan draaien en we zullen meer moeten plannen. Gelukkig woont mijn moeder in de buurt, dus we hebben een oppas dichtbij. We zullen zien hoe dat straks gaat. Ik kan niet wachten om onze dochter te ontmoeten!”

‘Ik was in shock: ons jongetje bleek toch een meisje’

POSITIEF VERRAST

‘DIT HAD IK NOOIT VERWACHT!’

Van een boost aan creativiteit tot een ongekende oerkracht: soms is het ouderschap fijner en verrassender dan je je had kunnen voorstellen. Vaak hoor je de bekende zorgen – slapeloze nachten, chaos, twijfels en praktische uitdagingen. Veel minder vaak vertellen moeders over de positieve verrassingen. Die momenten die je niet had verwacht, die je kracht geven, rust brengen of je blik op het leven veranderen. WIJ vroeg drie vrouwen naar hun grootste positieve verrassing – vóór, tijdens of na de bevalling.

‘Het voelt soms echt alsof ik een nieuw mens ben’

Charlotte (31) werkt als leerkracht en woont samen met haar partner Ronald en zoontje Jake (6 maanden oud) in Ursem.

“Ik ben altijd iemand geweest die graag de regie houdt; mijn leven draaide om plannen, schema’s en werkafspraken.

Mijn collega’s noemen me weleens een controlfreak, en zo voelde ik me ook: alles in huis netjes, mijn werk tot in de puntjes voorbereid, weinig ruimte voor toeval.

Maar toen ik moeder werd, werd – tot mijn verrassing – ineens alles anders. Voordat ik zwanger werd, stelde ik mezelf gerust met de gedachte dat ik alles zou kunnen managen, zoals ik altijd deed.

Maar tijdens de bevalling liep alles totaal anders dan ik had verwacht of had gehoopt. Alles wat ik vooraf had gepland, kon ik loslaten – en tot mijn verbazing voelde dat niet angstig, maar juist rustgevend. Alsof er een soort nieuwe Charlotte in mij opstond: één die de controle uit handen durfde geven, zonder meteen in paniek te raken of in de stress te schieten. Waar ik bang voor was – paniek, chaos, foutjes – bleef uit. Ik voelde juist een soort bijzondere kalmte.

>> OP PAGINA 10

‘Ik was bang dat het zwaar zou zijn, maar het viel mee’

Debby (35) werkt bij de politie, woont met haar man Jimmy en dochter van elf maandenMia Heleen (vernoemd naar haar oma) in Den Haag.

“Zwanger zijn vond ik letterlijk een feestje.

Dat had ik van tevoren nooit gedacht, want ik was behoorlijk bang om een kind te krijgen. De grootste reden daarvoor was het verlies van mijn moeder, een paar jaar terug – zij was altijd mijn grootste steun, mijn klankbord. De gedachte dat ik straks zoveel vragen zou hebben waar alleen zij antwoord op kon geven, maakte me onzeker en verdrietig. En de verhalen van anderen of op social media helpen dan zeker niet: van slapeloze nachten tot horrorbevallingen, mensen roepen van alles over hoe zwaar en ingewikkeld het allemaal wordt. Je hoort bijna altijd wat er mis kan gaan, zelden hoe licht het soms ook mag zijn.

Toen het zover was, liep het anders. Ik vond de zwangerschap heerlijk. Ik voelde me fit, vrolijk en energiek. De bevalling verliep gezellig – ja, echt – en het was voor mij een periode waarin ik me gek genoeg alleen maar positiever ben gaan voelen.

>> OP PAGINA 10

‘Ik ontdekte

een enorme boost aan

zelfvertrouwen’

Mee-Ling (33) woont samen met haar man Leonard en hun twee zoons Maverick (2,5) en Adrian (12 weken) in Amersfoort.

“Van tevoren wist ik eigenlijk niet goed wat ik moest verwachten van de zwangerschap – laat staan van het ouderschap. Iedereen waarschuwde me vooral voor de zware kanten: dat het pittig zou worden, dat je zo moe zou zijn, dat alles zou draaien om nachtvoedingen en praktische stress. Mijn eigen onzekerheid speelde daarbij ook een rol. Ik vroeg me echt af: kan ik dit wel? Wat als het allemaal tegenvalt? Maar tot mijn verbazing ontdekte ik al snel dat er naast het wennen en de zorgen, ruimte was voor iets heel anders: een enorme boost aan zelfvertrouwen. Toen mijn buik begon te groeien, voelde ik niet alleen de baby groter worden, maar ook een nieuwe kracht in mezelf ontstaan. Ik dacht echt: wauw, ik kan de wereld aan. Het voelde alsof er ergens diep in mij een soort oerkracht wakker werd, die me niet alleen steviger maakte als moeder, maar in alles wat ik deed.

Vooral mijn creativiteit kreeg ineens vleugels. Ik durfde dingen uit te spreken die ik eerder voor mezelf hield, kreeg zin om nieuwe projecten op werk aan te pakken. Waar ik vroeger vooral deed wat er moest gebeuren, wilde ik nu juist laten zien wat ik in huis had. Ik zocht naar uitdagingen en wilde mezelf én anderen verrassen. Ook privé merkte ik het verschil: ik voerde diepere gesprekken, was minder bezig met alles wat fout kon gaan en voelde me meer in het moment.

>> OP PAGINA 10

MEE-LING

Dat gevoel is me altijd bijgebleven. Sinds de geboorte van Jake kan ik dingen op werk én thuis veel beter accepteren zoals ze zijn. Als ik nu een vergadering mis, dan is dat maar zo. Is het huis rommelig als er iemand langskomt? Prima. Niet alles hoeft perfect. Het is bijzonder om dat over mezelf te kunnen zeggen, want vroeger zou ik me daar echt druk over gemaakt hebben. Nu kijk ik met een veel mildere blik naar mezelf en naar het leven. Het voelt soms echt alsof ik een nieuw mens ben, een andere Charlotte, en dat had ik van tevoren nooit verwacht. Mijn leven en mijn prioriteiten zijn 180 graden gedraaid, in positieve zin. Vroeger stond werk centraal, nu ben ik veel meer in het moment met mijn gezin. Ik kijk anders naar doelen, naar geluk, naar wat er echt toe doet. Moederschap dwingt je soms tot loslaten – en dat blijkt achteraf precies te zijn wat ik nodig had. Mocht je mij dus ooit horen zeggen dat ik ontspanning heb gevonden in een rommelige huiskamer of een dag zonder planning: dat verrast mij ook nog iedere keer! Maar het voelt heerlijk.”

‘Ik kijk met een veel mildere blik naar mezelf en naar het leven’

‘De bevalling verliep gezellig, ja echt’

Juist omdat ik bij het vooruitzicht bang was dat alles zwaar zou zijn, verraste het me des te meer hoe makkelijk het eigenlijk allemaal verliep. Mijn man en ik droomden zelfs alweer over de toekomst, zoals misschien ooit verhuizen naar Spanje. Achteraf had ik die onzekerheden niet nodig, want het ouderschap wijst zich écht vanzelf. Ik ontdekte dat vrouwen enorm krachtig zijn – het is alsof het echt in ons zit. Het was ook bijzonder hoe prachtig ik mezelf vond die negen maanden – en mijn man blijkbaar ook, want hij strooide elke dag met complimentjes. Dat heeft me zo goed gedaan. Ik voelde me niet alleen mooi, maar ook sterk, geliefd én zeker van mijn zaak als moeder. Mijn tip aan iedere aanstaande vader: wees gul met complimenten, want daar groeit je partner van, echt!

Al met al had ik van tevoren nooit verwacht dat ik zó positief verrast zou worden. Ik ben achteraf superblij dat ik niet te veel naar alle doemverhalen heb geluisterd. Soms klopt het gewoon wél, en is zwanger zijn – en moeder worden –vooral heel erg leuk.”

Het gevoel dat er een wonder in mijn buik groeide, versterkte dat nog eens: ik besefte steeds meer dat ik sterk móét zijn, voor mezelf en mijn gezin. Het gaf me het gevoel dat ik alles aankon. Zelfs mijn lang gekoesterde droom – het uitbrengen van een gedichtenbundel – kwam weer tot leven. Het is alsof dat kleine jongetje in mijn buik me aanmoedigde op elk vlak. En, misschien nog wel het fijnst: dit gevoel is gebleven, zelfs nu ik moeder ben van twee. Die oerkracht helpt me elke dag een beetje verder op weg.

Toen ik zwanger was, hoopte ik al dat ik dit gevoel nooit kwijt zou raken en dat andere vrouwen dit ook mogen ervaren: verrast worden door zo’n onverwachte boost, waardoor je nieuwe kanten van jezelf leert kennen en deuren opengaan. Ik ben blij dat ik, ondanks wat tegenslagen (misselijkheid en sterke moodswings), continu een open houding heb aangehouden, want dat heeft me zoveel mooie, onverwachte extraatjes gebracht. De zwangerschap en het ouderschap zijn een avontuur – en soms krijg je er cadeautjes bij die niemand je van tevoren vertelt.

‘Ik dacht echt: wauw, ik kan de wereld aan’

DEBBY

CHARLOTTE

GENIET VAN

ELK MOMENT

MET JE

KLEINTJE, WANT

DE TIJD GAAT

ÉCHT SNEL! Mandy

Heeft jouw kind een tweede naam?

Het leven met kinderen hee zoveel meer diepte en inhoud

Tara

Ik wist niet dat ik een jaar lichamelijke klachten kon overgehouden van de bevalling

Sabrine

WIJ.Insta WIJ

WIJ_Pinterest

@WIJ.tiktok

Moeder zijn is echt een emotionele rollercoaster

Julie MOM TO MOM

Ineens is het heel makkelijk om prioriteiten te stellen: je kind gaat voor alles

Sinds ik moeder ben, veranderen vriendschappen, omdat ik verander. En dat is helemaal prima 70%

Cathy

Judith

Na mijn bevalling kon ik praktisch mijn hele garderobe weggooien Tara

TREK JE NIETS AAN VAN

DE MOEDERMAFFIA, DIE HET

TOCH ALTIJD BETER WEET

Vera

Na mijn bevalling wilde ik lekker een glas champagne, maar wat was dat vies

Lauren

Wat is je grootste zwangerschapsverlangen?

ZWANGERSCHAPSJURK

maat XS t/m XXL € 39,99

Klaar om je zwangerschap te rocken in stijl?

Met de nieuwe positiemode van Prénatal voel je je comfy én fabulous. Dat is toch wat je wilt?!

READY TO SHINE

Kijk voor meer positiemode op prenatal.nl/kledingvoor-mama/

VOOR DEEL BOX

Wegens succes terug van weggeweest, deze goedgevulde box van WIJ. Jij betaalt maar € 54,95 (met gratis verzending) i.p.v. € 237,09. Dat is ruim 75% korting! En je maakt kans op een tegoed van € 250 voor een Pampers pakket naar keuze. Hoe leuk is dat?! Bestel snel, want OP=OP.

BIJTRING

Bite Me Raff bijtring in blauwgrijs of lichtgroen € 16,95 diaperchamp.nl

CADEAUBOX

Vier kartonboekjes met eerste woordjes van nijntje en nina € 16,95 nijntje.nl

HUIDVERZORGINGSOLIE

60 ml € 13,99 bio-oil.com/nl

HOUTEN TUIMELSTAPELAAR

Tuimelring stapelaar Li le Farm € 12,95 little-dutch.com

LANGE EETLEPEL

Duopack lange eetlepel voor voedingspotjes € 12,90 babybjorn.nl

BLIJF-SOKJES

Babysokjes (6-12 maanden) stippen of eff en/streep € 10,95 kipkep.nl

BUGGYBOEKJE

Activiteitenboekje Li le Farm € 12,95 little-dutch.com

BADSPEELTJE

1 van 4 Kiekeboe watervriendjes: Krab, Pinguin, Eend of Beer € 5,99 clementoni.com WINNEN: 4X € 250

BESCHERMENDE CRÈME 100 ml + 100 ml € 19,98 bambonature.nl

BABYFLES BPA-vrije BIBS fles incl. opvouwbaar trechtertje (150 ml) € 9,95 bibsworld.nl

SPEELGOED PUPPY Fisher-Price® Walk-the-Pup Pug € 18,99 shop.mattel.com 2X

Sla snel om!

VOOR DEEL BOX

SHAMPOO & DOUCHECRÈME

Calendula 2in1 (200 ml) € 8,99 weleda.nl

KARTONBOEK MET RAMMELAAR

Wat gaat er in de emmer, nijntje? € 10,80 nijntje.nl

PUZZEL

Siliconen vormenpuzzel € 19,95 rammelaartje.nl

DEURSTICKERS

Gepersonaliseerde deurstickers € 20,90 goedgemerkt.nl

WINNEN

4X PAMPERS® PREMIUM PROTECTION™ PAKKET

T.W.V. € 250

Onder alle bestellers verloten we vier Pampers® Premium Protection™ pakketten. Deze N°1 luier is de zachtste en meest comfortabele Pampers luier met miljoenen micro-poriën om de ontlasting weg te houden van je baby’s gevoelige huidje. Tot 100% bescherming tegen lekken en met zachte en rekbare zijkanten. Dit wil jij toch ook voor je baby? De luiers zijn beschikbaar in maat 1 t/m 7. pampers.nl

PUZZELEN VOOR GEVORDERDEN

Ouderschap is eigenlijk puzzelen voor gevorderden. Alleen, wat weet je nou echt? Je legt allerlei stukjes neer en weet nooit zeker of het op de juiste plek ligt. Je kijkt naar je kind en vraagt je bewust of onbewust af of een stukje wel past. En als je denkt dat de puzzel compleet is, verandert het plaatje weer.

Alle boeken vertellen ons: deze onzekerheid is normaal en iedereen zoekt en probeert welke puzzelstukjes passen. Dat is eigenlijk de basis van iedere verbinding, ook tussen ouder en kind. Het is geen teken van falen, maar juist van interesse in de ander. Opvoeden is dus samen puzzelen, met bewustzijn dat iedere situatie een verbinding is. Natuurlijk tussen kind en ouder, maar ook met familie, vrienden, en soms anderen buiten je persoonlijke wereld.

Het goede nieuws is dat we al een essentiële sleutel hebben tot die puzzel: onze stem, in geluid en gebaar. In de eerste 1000 dagen – vanaf zwangerschap tot ongeveer de tweede verjaardag – legt het brein van je kind miljoenen verbindingen aan. Dit gebeurt dankzij interactie: elke keer dat jij iets zegt, een liedje zingt, of gewoon benoemt wat je ziet, help je je kind met dit proces van het stimuleren en aanmaken van hersenverbindingen.

Juist in die eerste levensfase gebeurt er ongelooflijk veel: het brein van je baby groeit bijna tot 80% van zijn uiteindelijke grootte. Dat is nauwelijks voor te stellen, maar wel heel concreet: jouw woorden, jouw stem, jouw lichaamstaal en jouw gebaren zorgen ervoor dat die verbindingen stevig en gezond worden gelegd. Je geeft je kind daarmee alle kansen op een gelukkig leven: hij gaat het beter doen op school, maak makkelijker vrienden, kan emoties

beter verwoorden. Mooi toch?! Gratis, eenvoudig en met een enorme impact.

Je hoeft geen lange verhalen te vertellen, hoor. Zeg gewoon: “Kijk, een rode auto!” Of “Wat ruikt het lekker naar brood hier bij de bakker.” Jouw stem en blik geven je kind houvast. Je laat zien: ik zie jou, ik ben bij jou. En precies dát maakt de hersenverbindingen sterker.

Wees dus mild voor jezelf. Perfectie bestaat niet. Je kind vraagt niet om de volmaakte ouder, maar om jouw nabijheid. Juist die kleine, alledaagse woorden zijn de puzzelstukjes die zijn wereld vormgeven. En misschien herken je dit: je hebt het gevoel dat je nog niets ‘terugkrijgt’. Maar let eens goed op. Die grote ogen, dat lachje, dat spartelende armpje – dat is hun manier van terugpraten. Ook dát stukje hoort in de puzzel.

Dus als je twijfelt, onthoud dit: je doet het goed! Jouw verbinding, liefde en aandacht zijn genoeg. Gebruik je stem, zoek je kind op. Zo maak je de puzzel completer. En stap voor stap groeit er een kind dat zich zeker voelt, de taal leert en de wereld ontdekt.

Ouderschap is een puzzel die nooit af is. Het is een puzzel die je samen legt, elke dag opnieuw. En de mooiste stukken zijn vaak de kleinste.

Prinses Laurentien van Oranje zet zich intensief in voor Taalschatten, dat als doel heeft alle kinderen in Nederland op het juiste taalniveau aan de basisschool te laten beginnen. Daarbij is taalverwerving in de eerste 1.000 dagen van een kind van cruciaal belang. Ze is getrouwd met prins Constantijn, de jongste broer van koning Willem-Alexander, en samen hebben ze drie kinderen: Eloise, ClausCasimir en Leonore.

‘De kleine, alledaagse woorden zijn belangrijke

DIT WIL JE WETEN

OVER HET RS-VIRUS

Bijna alle kinderen krijgen voor hun tweede levensjaar het RS-virus, soms meerdere keren. Meestal is dat niet ernstig, maar dat kán het wel zijn, weten Alisha en Marinka als geen ander. En juist daarom is er vanaf dit najaar een prik beschikbaar.

RSV CHATBOT

Vragen over het RS-virus of de prik? Stel ze aan de RSV Chatbot. Kinderarts Louis Bont kan die van harte aanbevelen. “Het is een goed instrument om kennis op te doen over het virus. De gegeven informatie, beschikbaar in alle talen, is echt heel goed.” Je vindt ’m op resvinet.org/patient-network/chatbot/

Het RS-virus onschuldig? Als je geluk hebt wel. Vrijwel ieder kind krijgt het, en afgezien van wat verkoudheidsklachten verloopt dat vaak zonder problemen. Maar soms gaat het mis: in Nederland moet 1 op de 56 baby’s met een RS-infectie worden opgenomen in het ziekenhuis. Dat gaat jaarlijks om 1.500 tot 3.000 baby’s. “Iedere winter liggen de kinderafdelingen weer bomvol met baby’s die met het virus zijn geïnfecteerd”, zegt Louis Bont, hoogleraar luchtweginfecties op de kinderleeftijd en als kinderarts onderdeel van de RS-groep in het UMC Utrecht. “Ongeveer 10 procent van die baby’s komt op de Intensive Care terecht. Je kunt je dus wel voorstellen wat de impact daarvan is op de zorg. Een enkele keer moeten kinderen worden opgenomen in het buitenland omdat we hier niet de capaciteit hebben om ze te redden.”

Verhoogd risico

Hoe jonger het kind, hoe groter de kans dat het RS-virus ernstig verloopt.

Louis: “De eerste levensweken zijn de aller kwetsbaarste. De grootste piek zien we in de eerste maanden, maar tot kinderen een jaar zijn lopen ze een verhoogd risico. Bij kinderen die te vroeg zijn geboren is de kans nog groter dat het RS-virus leidt tot een ziekenhuisopname.”

Eén van de eerste symptomen is vaak dat een baby niet goed meer kan drinken, weet Louis. “Als hun neus dicht zit, krijgen ze tijdens het drinken geen lucht meer.” Bij een ernstiger verloop van het RS-virus worden kinderen erg benauwd. “Bij baby’s zie je dan dat ze beginnen te hijgen. Het virus veroorzaakt slijm, snot, en de luchtwegen van baby’s zijn nog heel klein. Dan kan het snel gaan. De luchtwegen kunnen in de loop van 12 tot 24 uur helemaal dicht gaan zitten, en als je niet meer kunt ademen ga je dood – zo simpel is het. Soms stopt een kind ineens met ademen. Dan schrik je je als ouders een ongeluk.”

Besmettelijk

Daar kan Alisha Urresti (26) over meepraten. Toen haar zoon Azaiah, destijds 6 weken oud, plots erg ziek werd, sloeg de schrik haar om het hart. “Ik studeer verloskunde dus ik weet wel een beetje waar ik op moet letten bij zo’n kleintje. Hij had weliswaar koorts, maar zijn luiers waren nog vol en hij dronk nog goed. Dat stelde me in eerste instantie gerust. Maar in de avond ging hij ineens heel snel achteruit. Ik denk dat het eerder mijn moedergevoel was waardoor ik wist: dit is niet goed. Iets in me zei dat ik de spoedeisende hulp moest bellen.”

Alisha mocht met hem langskomen, al was het maar om het zekere voor het onzekere te nemen met zo’n kleintje. “Eenmaal daar ging het echt heel slecht. We hadden niet veel later moeten komen. Hoewel hij eerder nog wel bij me had gedronken, bleek hij uitgedroogd en hij kon niet goed meer ademen – hij stopte er een paar keer mee. Hij werd direct opgenomen en kreeg een infuus,

beademing en sondevoeding.” Vijf dagen moest Azaiah daar blijven, om aan te sterken. “Ik mocht gelukkig 24 uur per dag bij hem blijven, maar het was zwaar. Azaiah zo ziek zien, met al die apparatuur en plakkers, en dan het ziekenhuis personeel dat volledig ingepakt binnenkomt omdat het RS-virus zo besmettelijk is ... Ik zat praktisch opgesloten in een isolatiekamer en mijn partner moest naar huis om voor onze oudere dochter te zorgen.”

Met Azaiah, inmiddels 1,5 jaar oud, gaat het gelukkig weer goed. Maar Alisha heeft nog lang last gehad van wat er was gebeurd. “Voor mij was het best wel heftig. Ik heb het echt moeten verwerken en heb er therapie voor gehad. Dit gun je geen enkele ouder of kind. Daarom vind ik het belangrijk dat mensen weten hoe ernstig RS kan zijn. Je denkt al snel: het overkomt mijn kind niet. De kans is ook niet zo groot, maar áls het gebeurt, is het belangrijk dat je het herkent.”

Grote impact

Marinka Bénit-Nahuys (36) heeft een soortgelijke ervaring. Haar zoon Micha werd vorig jaar meerdere keren in het ziekenhuis opgenomen met het RS-virus. De eerste keer was hij nog geen drie maanden oud. “Ik merkte dat hij benauwd werd, zag dat hij steeds minder aanspreekbaar was en minder ging drinken. Micha is ons vijfde kind, dus dan ben je niet snel gealarmeerd. Maar toen hij echt suf werd, bijna alleen nog maar sliep en ook niet meer plaste, heb ik toch maar de huisarts gebeld. Die stuurde ons door naar de eerste hulp.”

‘Je voelt je machteloos als je zo’n kleintje zo letterlijk ziet vechten om adem te halen’

Hoe vaak krijgt je baby de prik?

ongeveer 6 maanden.

In sommige landen krijgen baby's de prik al. Daar komen 80% minder kinderen door het RS-virus in het ziekenhuis terecht.

Zijn er ook bijwerkingen?

Wanneer krijgt je baby de prik?

baby krijgt in zijn eerste levensjaar de prik 1 keer, in het bovenbeentje.

Baby’s geboren vanaf oktober t/m maart: binnen 2 weken na de geboorte.

De prik tegen het RS-virus is veilig en gee bijna nooit bijwerkingen. Je baby kan wel een rode vlek krijgen op de prikplek.

Deze gaat vanzelf weg.

Afspraak voor de prik?

Baby’s geboren vanaf april t/m september: in september of oktober, vlak voordat het RS-virus het meest voorkomt.

De jeugdgezondheidszorg neemt contact met je op om een afspraak te maken. Je baby krijgt de prik thuis of op het consultatiebureau.

Heb je vragen?

op prik thuis

• Scan de QR-code hiernaast

DE PRIK

• Kijk op rijksvaccinatieprogramma.nl

• Je kan je vraag ook stellen aan de jeugdgezondheidszorg/GGD

De prik die is ontwikkeld tegen het RS-virus is officieel geen vaccinatie, omdat antistoffen direct worden toegediend (het lichaam hoeft ze dus niet zelf aan te maken).

Vanaf 8 september krijgen alle baby’s (geboren na 1 april 2025) in hun eerste levensjaar een prik aangeboden vanuit het Rijksvaccinatieprogramma. Wanneer ze de prik krijgen, hangt af van wanneer ze worden geboren. De prik biedt namelijk ongeveer 6 maanden bescherming.

Baby’s die in oktober t/m maart (het RSseizoen) worden geboren, krijgen de prik binnen 14 dagen na hun geboorte. Ze zijn dan meteen beschermd. Baby’s die in april t/m september worden geboren, krijgen de prik vlak voor de start van het RS-seizoen (in september of oktober), omdat-ie anders te vroeg is uitgewerkt.

In landen waar de prik al wordt gegeven, is 80 procent van de ziekenhuisopnames van baby’s met een RS-infectie voorkomen. De jeugdgezondheidszorg (JGZ) geeft de prik in het bovenbeentje, op het consultatiebureau of tijdens een huisbezoek.

Baby’s geboren vanaf april t/m september: in september of oktober, vlak voordat het RS-virus het meest voorkomt.

Heb je vragen?

• Scan de QR-code hiernaast

‘Jaarlijks belanden 1.500 tot 3.000 baby’s met een RS-infectie in het ziekenhuis’

• Kijk op rijksvaccinatieprogramma.nl

• Je kan je vraag ook stellen aan de jeugdgezondheidszorg/GGD

Vanuit daar werd Micha direct opgenomen op de kinderafdeling. Hij bleek het RS-virus te hebben. “Ik had daar wel van gehoord, maar ik had van tevoren niet kunnen bedenken hoeveel impact het zou hebben. Hij was echt benauwd, moest zuurstof toegediend krijgen. Op een gegeven moment woog hij nog maar 200 gram boven zijn geboortegewicht. Toen is er ook sondevoeding gestart.”

Nu hij bijna 2 is, merken ze nog de impact van die eerste besmetting. “Sinds die eerste keer hebben we nog vier ziekenhuisopnames gehad. De langste duurde zelfs drie weken, toen hij 7 maanden was. Ook weer met RS. Hij heeft meerdere dubbele longontstekingen gehad en krijgt nu het hele jaar door preventief antibiotica. Vijf ziekenhuisopnames in anderhalf jaar tijd, dat hakt er wel in. We waren er met mijn 35e verjaardag, met Pasen, met de Sinterklaasintocht ... Na meerdere onderzoeken weten we inmiddels dat Micha een vertraagde afweer heeft. Daar groeit hij als het goed is overheen, maar dat kon nog jaren duren.”

Machteloos

Voor het hele gezin was het zwaar, niet in het minst voor Marinka. “Op het moment dat het gebeurt leef je op adrenaline, zeker de eerste dagen. Verdraagt hij die sondevoeding, pakt hij de zuurstof op? Maar eenmaal weer thuis merkte ik dat de angst er goed in zat. Dat zal moeten slijten. Het doet iets met je als je zo’n kleintje zo ziek ziet, zo letterlijk aan het vechten om adem te halen. Je kunt het niet van hem overnemen, voelt je machteloos. De nasleep vind ik heftiger dan ik van tevoren had kunnen bedenken.”

In Nederland is de kans dat een kind overlijdt aan een infectie met het RS-virus gelukkig zeer klein, maar in ontwikkelingslanden is het na malaria de tweede doodsoorzaak bij zuigelingen, vertelt Louis Bont. “Precies het aantal dat bij ons op de IC ligt, sterft daar. Vrijwel alle kinderen die in Nederland op de IC terechtkomen met een RS-infectie, zouden anders sterven.”

Om baby’s te beschermen tegen de soms ernstige gevolgen van het RS-virus en (over)volle kinderafdelingen en IC’s in de toekomst te voorkomen, is er vanaf dit jaar een prik beschikbaar. Louis: “In de praktijk betekent dat dat baby’s nog wel geïnfecteerd kunnen raken met het RS-virus, maar ze zullen er niet meer zo ziek van worden.” En dat is voor iedereen goed nieuws.

Bloemenhulde

Lege potten van augurken of babyvoeding? Bestel bloemverdelers op maat, koop of pluk bloemen en voila: de leukste (kraam) cadeautjes! Elke houder wordt op maat gemaakt en kan ook worden gepersonaliseerd met een gegraveerde tekst.

€ 3,85 (tekst) / € 5,15 (gepersonaliseerd) liefhebberen.nl

Snif, snif !

Baby’s leren door kijken, horen, voelen, proeven én ruiken! Er is Sophie de giraf speelgoed voor alle zintuigen. Hier zie je de natuurrubber bijtring in de vorm van Sophies hoofd. De gekleurde ringen eraan ruiken naar aardbei, vanille en kokos. kleinegiraf.nl € 17,99

Verhaaltjestijd

De hongerige eekhoorn van Sticky Tales begint op de muur van de kinderkamer vast aan zijn wintervoorraad nootjes. Bij elke muursticker hoort een verhaaltje, dat je via de QR-code op de verpakking vanaf je telefoon kunt voorlezen. Stickytales.nl € 19,95

Warmtekussen Lexie heeft de perfecte vorm en geeft warmte en druk waar het pijn doet. Natuurlijke pijnverlichting tijdens én na de zwangerschap. kipkep.nl € 31,95

TWEEDE LEVEN

Veel babyspullen worden maar kort gebruikt. En er zijn veel ouders die te weinig geld hebben om babykleding, een bedje of kinderwagen te kopen. Daarom is er de Babyspullenbank! Wil jij spullen doneren? Of heb je juist spullen nodig? Ontdek hoe het werkt op babyspullenbank.nl

JUDOKA KIM POLLING

‘Ik maak alles veel bewuster mee sinds ik moeder ben’

Hoe ze het moederschap kon combineren met de topsport, dat wist judoka Kim Polling (34) niet. Gelukkig dacht haar man Andrea (34) daar anders over. “Hij zei: ‘We doen het gewoon.’”

Vol energie, dat is judoka Kim Polling in een notendop. Een goede eigenschap om groot te worden in de sport. Als kind kon Kim al nooit stilzi en, vertelt haar moeder Karin. “Ze was een druk meisje, net als mijn kleindochter. Kim moest haar energie kwijt. Daarom zeiden we: laten we eens kijken of judo wat is. Ze vond het meteen leuk.”

Kim Polling (34) is judoka en behoort tot de wereldtop in de klasse tot 70 kg. Ze werd vier keer Europees kampioen en won meerdere Grand Slams en World Masters. Ze nam deel aan de Olympische Spelen in Rio (2016) en Parijs (2024).

Sinds 2016 woont ze in Italië met haar partner, de Italiaanse judoka Andrea Regis (34). Samen hebben ze dochter Aurora (3). Kims moeder Karin Polling-Folkers (60) is getrouwd met Sikko Polling (68). Samen hebben ze drie kinderen: Kim (34), Dj (27) en Kevin (overleden op zijn derde in 1996).

Natuurtalent

Kim was zes, zeven en bleek al snel een natuurtalent. Karin “Ze had geen concurrentie meer. Het ging haar te gemakkelijk af en ze wilde stoppen. Haar coach moedigde haar aan bij een andere club te trainen. Kim werd steeds beter. Op een gegeven moment zei ze: ‘Ik mag meedoen aan een wedstrijd met punten die gelden voor het EK.’ Ik antwoordde: ‘Dat heb je vast verkeerd verstaan, zo ver ben je toch nog niet?’ Maar het klopte.” Vanaf dat moment ging het snel.

Ze begon op een school voor spor alent en groeide door tot topsportniveau. Het leven als moeder van een topsporter vond Karin altijd erg leuk en soms intensief. “We reden overal naartoe, ik wilde zo dicht mogelijk bij Kim zijn.”

Gelukkig hadden Kims ouders een eigen bedrijf, een houthandel en kapsalon, waardoor ze hun tijd flexibel konden indelen. “Dat maakte veel mogelijk. Al waren we wel vaak moe,” lacht ze.

Medailles en moederschap

Vooral het jaar 2013 was speciaal, blikt Kim terug op haar carrière. “Ik stond in de top twintig, won alles, werd nummer 1 van de wereld en versloeg de olympisch kampioen tijdens de Grand Slam Parijs, mijn eerste grand slam die ik won. Niemand had verwacht dat het zo snel zou gaan. Toch ben ik het trotst op de laatste jaren van mijn carrière, toen ik moeder werd. Alles beleefde ik bewuster, ik maakte andere keuzes. Het draaide niet meer alleen om mij of mijn carrière.”

‘We zijn closer dan ooit, we spreken elkaar elke dag’

De droom om moeder te worden had Kim al langer. “Ik wist altijd dat ik voor mijn dertigste moeder wilde worden,” vertelt ze, “maar ik dacht niet dat ik dat kon combineren met topsport. Er waren weinig voorbeelden van vrouwelijke judoka’s met kinderen. Ik zag niet hoe het kon.” Gelukkig gaf haar man Andrea, ook judoka, het duwtje dat ze nodig had. Kim: “Hij zei: ‘We regelen het gewoon. Je kunt toch allebei doen? Ik ben er ook. En we hebben onze families.’”

Andrea ontmoe e ze ooit aan de bar na een wedstrijd, maar ze kregen jaren later pas een relatie, toen ze in 2015 spontaan besloot bij hem op vakantie te gaan. Kim kende hem amper, maar het klikte en ze werden verliefd. Kim verhuisde naar Italië, ze trouwden en Kim raakte zwanger.

Anders dan in Nederland

Ondanks de misselijkheid in het begin kijkt Kim terug op een fijne zwangerschap. “Het was mijn werk om te trainen en dat kon ik lang blijven doen. Het ging goed en ik heb tot de dag voor de bevalling getraind. Mijn buik zat vooral tijdens het gewone leven in de weg, als ik de was moest ophangen bijvoorbeeld”, lacht ze. Kim beviel in Italië, waar dingen anders gaan dan in Nederland. “De bevalling ging snel en goed. Wat jammer was, was dat er bijna niemand bij mocht zijn vanwege corona. Aurora had geelzucht, waardoor we ook nog eens langer in het ziekenhuis moesten blijven. Andrea mocht ons maar een halfuur per dag bezoeken. Kraamhulp bestaat niet in Italië. We hebben daarom een kraamverzorgster uit Nederland laten komen. Ook doen ze dingen net even anders, zoals temperaturen of de navelstreng a lemmen. Het was wel even zoeken, die eerste week.”

Een droomkind

Dat ze geen bezoek mocht ontvangen vanwege corona, maakte die eerste periode extra intensief. Karin: “Wij zouden meteen na de bevalling naar haar

toe gaan om voor haar en Aurora te zorgen. Maar omdat ze in het ziekenhuis moest blijven, had dat geen zin.” Kim miste haar moeder enorm. “De eerste weken voelde ik me zó onzeker,” vertelt ze eerlijk. “Hoe doe je een luier om? Hoe weet je of je baby het warm genoeg hee ? Ik was heel blij toen mijn moeder eindelijk arriveerde.” Karin werd voor het eerst oma en vond die eerste periode net zo bijzonder als Kim. “Zodra ik voor het eerst een luier omdeed bij Aurora, voelde het zo vertrouwd. De tijd is zo snel gegaan en nu beleefden we alles weer opnieuw.” Aurora bleek gelukkig een makkelijke baby. Kim: “Ze sliep na vier weken al door, ideaal! Echt een droomkind. Doornroosjes echte naam is prinses Aurora. Mijn dochter doet haar naam eer aan: ze is een schone slaapster.”

La grande familia

Met hulp van haar man, ouders én schoonfamilie kon Kim haar sportcarrière na de bevalling weer oppakken. “Vijf weken na de bevalling kreeg ik groen licht. Daarna ben ik langzaam gaan opbouwen. Mijn schoonouders wonen op 500 meter, mijn schoonzus op 200 meter. Ik kwam in een echte Italiaanse familie terecht die helpt met de opvoeding.” Italië is kindvriendelijker, wat de opvoeding ook makkelijker maakt. “Op het Olympisch Centrum in Rome kon ik Aurora

Nijntje is jarig

Nijntje is al drie generaties geliefd bij jong en oud! In 2025 vieren we dat Dick Bruna haar 70 jaar geleden bedacht. Tijdens een vakantie in Egmond aan Zee vertelde Dick Bruna elke avond voor het slapengaan een verhaaltje aan zijn oudste zoon. In de hoofdrol speelde een wit konijn, dat in de tuin van het vakantiehuisje rondliep. Dit konijn werd de inspiratie voor nijntje.

bij iedereen achterlaten. Ze vonden het geweldig om op haar te passen. Dat soort dingen gaat makkelijker dan in Nederland.”

Karin reisde geregeld mee naar trainingen of wedstrijden. “Het was soms pittig, Aurora die in hotels alle kanten op krijste. We verstopten ons dan achter de lamellen, want als ze ons zag, weigerde ze in slaap te vallen,” lacht ze. “Maar je doet het met liefde. Ik vond het fijn om dichtbij te zijn.”

De band tussen moeder en dochter werd dan ook hechter dan ooit. “Ik was bang dat mijn ouders alleen ‘Facetime-opa en oma’ zouden worden,” zegt Kim. “Maar die angst bleek ongegrond. Zodra ze mijn moeder ziet, roept Aurora: ‘Oma!!”

Karin: “Ik vond dat ook spannend. Zou ze me wel herkennen? Maar het was meteen duidelijk.” Kim: “Ik heb ook nooit spijt van de verhuizing. Ondanks de afstand zijn we closer dan ooit. We spreken elkaar elke dag. Tijdens mijn carrière zag ik mijn ouders soms lange tijd niet.”

Opvoedstijl

Sinds ze moeder is, kijkt Kim anders naar haar eigen jeugd. “Je denkt als kind dat alles vanzelf gaat. Nu zie ik pas hoeveel mijn ouders voor mij deden.” Ze lacht. “En ik neem hun opvoedstijl onbewust over. Mijn moeder zei altijd: ‘Jullie zijn groot, doe het zelf.’ Dat probeer ik ook met Aurora.” Maar voor Aurora volledig zelfstandig is, is er nog een tijd te gaan. En voor de toekomst zijn de plannen helder. “We willen graag een tweede kind. Nu het werk stabiel is, ik geef les op een tweetalige kleuterschool en op een Nederlandse zaterdagschool, is daar ruimte voor. Het is fijn dat ik mijn werk niet mee naar huis neem. Dat geeft rust.” En de sport? “Die zit in m’n hart. Ik judo niet meer op topniveau, maar ik ben net verkozen tot lid van de Atleten Commissie van de Internationale Judo Bond. Dus voor de aankomende vier jaar zit ik toch alsnog vast aan het judo, haha. Alles is goed zoals het nu is.”

BEWEGEN MET NIJNTJE

OUDERS ZIJN ZEER TEVREDEN

Nijntje wil de verbinding leggen tussen generaties en bewegen. Daarom in elke WIJ een interview met een bekende sporter en haar/zijn moeder of vader. Wist je dat nijntje in samenwerking met KNGU een nijntje beweegdiploma heeft? Dit speciaal ontwikkelde beweegprogramma voor kinderen van 2 t/m 5 jaar leert peuters en kleuters spelenderwijs de basisvormen van bewegen. Als beloning krijgen ze het nijntje beweegdiploma. Ouders waarderen zowel de kwaliteit van het programma als de variatie in het les- en beweegaanbod met het cijfer 8! dutchgymnastics.nl/beweegdiploma

©Mercisbv

nijntje 70 jaar 4 in 1 puzzel € 9,99

nijntje en de kunstenaars € 14,95

Kijk voor meer babykleding prenatal.nl/&joy 3

1. TUINBROEK maat

MEISJE: SHIRT maat

De nieuwe collectie &JOY van Prénatal is geïnspireerd op de natuur en zit vol met comfy vibes: zachte stoffen, trendy kleuren en een relaxed fit. Perfect voor jouw kleintje om in te chillen, kruipen of knuffelen.

MODE

SO CUTE

Daphne van Dijk

‘ ER HANGT ZOVEEL MEER VAN AF ’

IK BEN DRAAGSTER van het BRCA1-gen, dat betekent een veel grotere kans op borst- en eierstokkanker. Toen ik moeder werd van Boris, begon de angst echt te groeien. De jaarlijkse scans werden steeds spannender. Toen ik acht weken zwanger was van onze tweede, mocht de scan niet doorgaan, maar de arts onderzocht wel mijn borsten. Alles leek goed en we bespraken dat ik na de bevalling snel weer een MRI moest krijgen. Om niet te lang te wachten, mocht ik maximaal drie maanden borstvoeding geven.

OSCAR WERD GEBOREN, ik noemde hem mijn cadeautje. Ik genoot zó van die eerste weken met hem. Ik overwoog om langer borstvoeding te geven. Mijn arts zei dat het in principe kon, maar dat we de MRI dan moesten uitstellen of dat we ‘m konden doen terwijl ik nog voedde. De uitslag zou dan wel minder betrouwbaar zijn door de melkklieren. Alles in mij wilde blijven voeden, maar ik sliep niet meer. Ik lag nachtenlang wakker van het idee dat ik kanker kon hebben. Met twee jongetjes wilde ik het risico niet nemen. Ik besloot te stoppen met de borstvoeding en liet mijn arts weten dat ik zo snel mogelijk een MRI wilde. Zijn reactie: ik plan een afspraak in over drie maanden. Mijn borsten moesten eerst herstellen van het voeden. Drie maanden wachten voelde eindeloos …

DE TIJD VERSTREEK, de dag van de scan brak aan. Ik was nerveuzer dan ooit. Dit keer hing er zoveel meer van af. Ik zou de week erop de uitslag krijgen, maar mijn arts belde de volgende dag al. Ze hadden iets op de scan gezien dat oplichtte met contrastvloeistof. Kon het nog door de borstvoeding komen, vroeg ik? Misschien, zei hij. Twee dagen later kreeg ik een echo. Daar zagen ze niets afwijkends. De radioloog dacht dat het misschien een opgezwollen klier was.

Meer blogs lezen?

Je vindt ze op WIJ.nl. Je leest hier leuke, ontroerende, stevige en eerlijke verhalen van andere (aanstaande) moeders. WIJ.nl/blogs

IK KREEG DE KEUS: zes maanden wachten of meteen een biopt laten nemen. Zes maanden in onzekerheid leven zag ik niet zitten. Ik koos voor het biopt. De uitslag was heel slecht. Er zat een tumor van 1,5 cm in mijn borst. Triplenegatieve borstkanker, stadium 3. Kanker door de BRCA1-mutatie. Het voelde als een nachtmerrie. Voor mijn gevoel zat ik nog midden in mijn kraamtijd met Oscar. Een tijd die ik niet wilde stoppen, maar daar werd ik hard en bruut uitgegooid.

INMIDDELS HEB IK VIER CHEMOKUREN ACHTER DE RUG – AC-chemo, één van de zwaarste varianten. Voor Oscar kan ik niet zorgen. Hij is vaak bij mijn moeder, terwijl mijn man voor Boris en voor mij zorgt. Ik ben nog nooit zó ziek geweest. Soms is zelfs mijn ogen openhouden al te zwaar. Ik ben kaal, tien kilo aangekomen door de medicatie en doodziek. En ik worstel met de gedachten dat ik mijn borsten eerder had moeten laten amputeren. Dat ik mijn kinderen misschien niet zie opgroeien … Volgende week krijg ik weer een MRI. Hopelijk laat die zien dat die verschrikkelijke chemo werkt.

ZACHT, SLIM EN VEILIG: DE PRIME FOPSPEEN

De Difrax LOVI Prime fopspeen ondersteunt de natuurlijke zuigreflex en is veilig voor de ontwikkeling van spraak- en bijtgewoonten. Het siliconen zuiggedeelte is dynamisch en volgt het natuurlijke zuigritme van je baby. Het lichte, symmetrische ontwerp imiteert de moedertepel en het zachte schildje minimaliseert huidcontact. Dankzij de uitsparing ademt je kleintje vrij door de neus. Verkrijgbaar in duo pack én als Glow-variant die oplicht in het donker.

Nieuwsgierig? Ontdek de volledige Prime collectie op difrax.com

DONEER JIJ OOK?

Door urine te doneren aan Moeders voor Moeders, helpen zwangere vrouwen andere vrouwen die dromen van het moederschap. Want zwanger worden is helaas niet voor alle vrouwen vanzelfsprekend. Moeders voor Moeders geloo in de kracht van vrouwen die elkaar helpen. Al sinds 1931 ze en we de urine van zwangere vrouwen om in een waardevolle grondstof voor vruchtbaarheidsmedicijnen.

Wil jij het verschil maken? Meld je aan via moedersvoormoeders.nl. Je kunt urine doneren van week 6 t/m 16 van de zwangerschap. Aanmelden kan t/m week 11.

IN BAD WORDT EEN FEESTJE!

Maak van badtijd een feestje met deze vrolijke set van 4 siliconen badspeeltjes. In de vorm van een uil, konijn, beer en kat zorgen ze voor eindeloos speelplezier in bad. Het zachte, veilige materiaal is makkelijk vast te pakken door kleine handjes en eenvoudig schoon te maken. De speeltjes zijn BPA-vrij en duurzaam, zodat kinderen zorgeloos kunnen spelen.

Praktisch, veilig en leuk – een echte must-have in bad! Verkrijgbaar via rammelaartje.nl

OUDERSCHAP IS GEEN ROZE WOLK

EEN DOCUMENTAIRE OVER WAT WE LIEVER NIET ZEGGEN

Moeders horen gelukkig te zijn. Maar veel vrouwen raken zichzelf kwijt. In de documentaire Een goede moeder wordt uitgesproken wat vrouwen zelden laten zien: dat moederschap niet alleen liefde en geluk is, maar ook uitputting, schuld en zelftwijfel.

Op de pagina hiernaast lees je een fragment uit een gesprek tussen een moeder en De Oudertelefoon. Het is schrijnend én pijnlijk herkenbaar. Het gevoel van tekortschieten, van niet voldoen, houdt veel moeders in zijn greep. Toch wordt daar zelden openlijk over gesproken.

Noodzaak

Toen documentairemaker Kim Faber een aantal jaar geleden een artikel in de Volkskrant las over De Oudertelefoon, zag ze het als uitgangspunt voor een luchtige fi lm. “Ik had zelf nog geen kinderen. Het leek me grappig: ouders die bellen met onhandige opvoedproblemen.” Alles veranderde toen ze zelf moeder werd. Tijdens haar verlof voelde ze de druk die zoveel moeders ervaren. De fi lm die ze ooit wilde maken, klopte niet meer. “Ik kon die fi lm niet meer maken. De noodzaak werd persoonlijk.” Het resultaat is Een goede moeder, een korte documentaire waarin Kim onderzoekt waarom zoveel moeders zich opgejaagd, uitgeput en tekortschietend voelen, en waarom daar zo weinig over wordt gepraat.

Gevoel van falen

Dat stille gevoel van falen komt indringend naar voren in de verhalen van Elleke, Erin en Jasmijn, drie moeders die openhartig vertellen over hoe het moederschap bijdroeg aan hun burn-out.

Elleke vond het spannend om te delen. “Niet iedereen in mijn omgeving weet hoeveel impact het had. Ik durfde ook niet meteen eerlijk te zijn over de oorzaak: het moederschap.” Ze dacht dat het ‘er een beetje bij zou horen’. De realiteit bleek totaal anders. “Alles stond ineens in het teken van de kinderen. Mijn man werkte veel, ik werkte zelf ook, en de kinderen gingen naar de opvang. Op de dagen dat ik thuis was – ze waren toen één en drie – voelde ik het gewicht. Alles draaide om slaapjes, eten, structuur. Een dag voelde zó lang.”

Op een zondagavond, vlak voor een nieuwe werkweek, brak er iets. “Ik dacht: als er nu iemand tegen me praat, ga ik huilen en stop ik niet meer.” Het besef: dit lukt me niet meer. “Ik ben veel te lang over mijn eigen grenzen gegaan. En in mijn hoofd moest alles perfect. Niet alleen op werk, maar vooral thuis. Je kunt ander werk zoeken, maar je gezin kun je niet even pauzeren. Je denkt: hier mág het niet misgaan.” Elleke schaamde zich. “Ik dacht: ik heb ‘maar’ twee kinderen, hoezo trek ik het niet? Andere moeders met meer kinderen doen het ook. Dus waarom faal ik dan?” Tijdens haar herstel ontdekte ze hoe belangrijk praten is. “In het begin durfde ik het eigenlijk helemaal niet te bespreken. Een paar mensen om me heen wisten hoe het echt zat. Hoe meer ik er uiteindelijk wel over sprak, hoe meer ik merkte: ik ben niet de enige. Het is zo zonde dat we denken dat we alles alleen moeten doen.”

Filmmaker Kim

Elleke

“Ik weet niet zo goed waarom ik bel. Hoe moet ik beginnen?”, zegt een moeder, haar stem aarzelend. Aan de andere kant van de lijn zit Roos van De Oudertelefoon.

“Je dacht: ik pak de telefoon. Ik ga ervan uit dat je een ouder bent.”

“Ik ben moeder van twee kinderen. Lynn van twee en Catootje van negen maanden.”

“Hoe voel je je nu?”

“Heel alleen. Ik weet het gewoon even niet meer. Het voelt niet meer als mijn eigen leven. Ik ben alleen maar in dienst van de kinderen en thuis. Waar ben ik dan? Ik ben gewoon niet meer wie ik was. Ik ben mijn oude zelf helemaal verloren. Ik zou gewoon willen dat ik het allemaal beter kon. Dat ik een betere moeder ben dan wat ik ben. Ik geniet er ook helemaal niet van.”

“Je wordt geleefd, dat gevoel.”

“Ja. Er wordt ook veel van je verwacht. Het lukt me gewoon niet om me heel verdrietig te voelen, dat het zo tegenvalt. Ik zou gewoon willen dat ik het allemaal beter kan. Dat ik een betere moeder ben.”

“Je hebt het idee dat je het anders zou moeten kunnen doen, of je anders zou moeten voelen.”

“Het voelt niet echt als een goede stabiele moeder. Een geduldige, leuke, gezellige moeder. En dan denk je: tot wanneer blijft het zo voelen? Ik voldoe gewoon niet aan wat een moeder hoort te zijn.”

‘Het moet vooral leuk zijn. Maar het ís niet altijd

leuk. En dat is oké’

Document van deze tijd

Wat Elleke, Erin en Jasmijn vertellen is herkenbaar voor veel moeders.

De druk zit diep verankerd in maatschappelijke en persoonlijke verwachtingen.

De ‘perfecte moeder’ houdt alle ballen in de lucht, kookt gezond, werkt, blijft sportief, sociaal én liefdevol. Maar dat beeld is onrealistisch en zeker niet houdbaar.

Kim laat zien dat die druk deels uit de samenleving komt, maar óók uit moeders zelf. “We willen het allemaal goed doen. Voor onze kinderen, voor de buitenwereld. Maar het is onhaalbaar. Het is een prestatiecultuur, en moeders zijn daar niet immuun voor.” Volgens haar wordt het moederschap vaak geromantiseerd, onder andere op social media. “Zelfs als je ziet dat anderen het zwaar hebben, blijft het beeld overeind: het moet vooral leuk zijn. Maar het ís niet altijd leuk. En dat is oké.”

De documentaire laat volgens Kim zien hoe de huidige generatie tussen twee tijdperken in zit. “Onze moeders waren vaak thuis, onze vaders werkten. Wij willen alles: werken, zorgen, sporten, sociaal zijn, onszelf blijven. Maar de samenleving is nog niet ingericht op die verandering. Moeders zijn al verder in de emancipatie dan de rest van de maatschappij.”

Kim hoopt dat haar documentaire bijdraagt aan een eerlijker gesprek.

“Ik hoop dat moeders zich erin herkennen, dat de schaamte afneemt. En dat ook vaders, werkgevers en beleidsmakers dit gaan zien. We hebben een systeem gecreëerd dat niet klopt.”

Taboe doorbreken

Een opvallend detail: de documentairemaker sprak met veertig moeders, slechts drie wilden herkenbaar in beeld. Kim: “Dat vond ik veelzeggend. De angst voor oordeel is groot. Juist daarom vond ik het belangrijk om hún gezichten te laten zien. Om het normaal te maken. Want zelfs als je kinderen niet bij je zijn, kosten ze energie.” Een goede moeder is geen aanklacht, maar een spiegel. Een liefdevolle, maar confronterende spiegel voor ouders, moeders in het bijzonder, én voor de samenleving waarin zij proberen te functioneren. Elleke hoopt vooral dat de documentaire herkenning biedt. “Dat moeders die worstelen weten: het ligt niet aan jou. En dat ze zich minder schamen. We praten weinig over de negatieve kanten van het moederschap. Je bent bang dat mensen zeggen: je wilde dit toch zelf? Waarom geniet je er dan niet van? Maar als je zegt dat je het niet leuk vindt, betekent dat niet dat je je kinderen niet leuk vindt. Het gaat om alles eromheen. Dat mag zwaar zijn. En het is oké om het soms niet leuk te vinden. Dat doet niks af aan de liefde voor je kinderen. Niks is alleen maar leuk. Het helpt enorm als je het bespreekbaar maakt. Zelfs één open gesprek kan zoveel lucht geven.”

De documentaire Een goede moeder is 29 september te zien op NPO2. En via NPO Start terug te kijken.

De Oudertelefoon

Stichting De Oudertelefoon biedt een luisterend oor aan ouders die het even niet meer weten. Wat begon als een start-up, is inmiddels uitgegroeid tot een stichting met dertig vrijwilligers die dagelijks anoniem en oordeelloos gesprekken voeren met moeders, vaders en opvoeders.

“Wij vinden niet dat je borstvoeding moet geven of niet. We hebben geen mening,” zegt Elsbeth Vermeulen, directeur van De Oudertelefoon. “Wat wij doen, is luisteren en ruimte geven om je eigen koers te bepalen. Of je nu zit met kleine vragen of grote zorgen.

Wat heb jij nodig om verder te kunnen?”

Het thema ‘Ben ik wel een goede moeder?’ keert vaak terug in gesprekken. Veel moeders ervaren druk om het allemaal goed te doen. Werken, zorgen, partner zijn, gezond koken én geduldig blijven. “Onder invloed van social media lijkt het alsof iedereen alles voor elkaar heeft. Maar dat is niet zo. En dat gevoel van falen is enorm eenzaam.” De Oudertelefoon wil die eenzaamheid doorbreken. “Vaak denken ouders: ik moet dit zelf kunnen. Maar dat hoeft niet. Ouderschap is geen roze wolk. Het is hard werken. En daar mag je over praten.”

De Oudertelefoon is bereikbaar op 085 - 130 46 58. Van maandag t/m vrijdag van 9.00-15.00 uur en van 20.00-22.00 uur. Bellen is gratis, anoniem en vertrouwelijk. oudertelefoon.nl

DJANIFA

Djanifa da Conceicao is verloskundige en oprichter van VerlosMoeder en MAYU vitamins. Vanuit haar ervaring in de geboortezorg zet zij zich in voor gelijke kansen voor alle vrouwen en hun kinderen.

Vooroordelen in de geboortezorg

Als verloskundige ontmoet ik dagelijks zwangere vrouwen met verschillende achtergronden en verhalen. Eén ding valt me op: onbewuste aannames leiden vaak tot ongelijke zorg. En juist in de zwangerschap kan dat veel impact hebben.

WAT ZEGGEN DE CIJFERS IN NEDERLAND. Uit onderzoek blijkt dat vrouwen met een migratieachtergrond in Nederland 40% meer kans hebben dat hun baby rond de geboorte overlijdt. Dat verschil is schokkend groot in een land waar we denken dat iedereen dezelfde kansen heeft op een gezonde start. Ook voor moeders zelf zijn de risico’s niet gelijk verdeeld. Zo hebben vrouwen die afkomstig zijn uit Sub-Sahara Afrika, Suriname en de Nederlandse Antillen drie keer zoveel kans om tijdens of kort na de zwangerschap te overlijden vergeleken met Nederlandse vrouwen.

NOG STEEDS ZIE IK HOE VAAK etniciteit of ras gebruikt wordt als verklaring voor medische verschillen. Terwijl genetisch gezien de verschillen tussen mensen ontzettend klein zijn. De verschillen tussen mannen en vrouwen zijn zelfs groter dan die tussen verschillende etnische bevolkingsgroepen.

EEN VOORBEELD: in de zogenaamde VBAC-calculator – een model dat de kans berekent op een vaginale bevalling na een keizersnede – werd etniciteit standaard meegenomen als factor. Dit verlaagde automatisch je slagingspercentage, waardoor de kans groter werd dat een keizersnede werd geadviseerd.

INTERNATIONALE MEDISCHE ORGANISATIES hebben zich uitgesproken over het gebruik van etniciteit in de VBAC-calculator. Sinds 2021 is er een nieuwe versie die etniciteit niet meer meeneemt, omdat er geen biologische basis voor is. Helaas gebruiken veel ziekenhuizen de oude versie nog automatisch, omdat die geïntegreerd is in hun systeem. Soms weet een arts niet eens dat etniciteit meespeelde. Belangrijk dus om dit na te vragen als je hierover in gesprek gaat.

EN ZO BLIJFT ONGELIJKHEID stilletjes bestaan in de gezondheidszorg.

Dit is een ingekorte versie. De volledige tekst lees je op WIJ.nl

DAT BETEKENT NIET dat we verschillen moeten negeren. Integendeel. Het is belangrijk om te weten dat sommige medicijnen anders werken bij vrouwen dan bij mannen. Deze kennis helpt ons betere zorg te geven. Maar het vraagt ook van ons om kritisch te blijven: gaat dit over echte medische verschillen of over een vooroordeel?

HET BEGINT MET BEWUSTWORDING, maar echte impact ontstaat door verandering: in luisteren, zelfreflectie en elkaar aanspreken in de zorg. Daarom deel ik deze kennis, zodat we samen de druk op verandering kunnen opvoeren.

IT TAKES A CITY TO RAISE A CHILD

In Den Haag zet de gemeente stevig in op gratis voorschoolse educatie voor kinderen tussen de 2,5 en 4 jaar. Niet voor niets, want het belang van een goede start wordt steeds duidelijker: taalontwikkeling, sociale vaardigheden en een soepele overgang naar de basisschool. En de voorschool opent deuren, brengt rust in gezinnen en maakt meedoen mogelijk. Opvoeden doe je namelijk niet alleen – daar is een hele stad voor nodig.

Wethouder tijdens open dag Voorschool Oranjeschool

WIJ sprak voor dit artikel met wethouder Jeugd en Onderwijs Hilbert Bredemeijer over zijn visie op gezinsbeleid, het belang van preventie en de rol van de gemeente. “Kinderen én ouders verdienen een stad die achter hen staat.” Met deze woorden vat hij samen wat ouders en professionals in Den Haag dagelijks ervaren: de voorschool is geen luxe, maar pure noodzaak.

Geen privéproject

Als geen ander weet Hilbert Bredemeijer, wethouder in Den Haag én vader van drie kinderen (5, 10 en 13) hoe uitdagend het ouderschap kan zijn. De gedachte ‘It takes a city to raise a child’ is toepasselijk op zijn beleid. “Een kind krijgen is uiteraard een zeer persoonlijke gebeurtenis, maar niet alleen een privéproject,” trapt de wethouder af. “Ieder gezin is onderdeel van onze samenleving. En dat betekent dat het grootbrengen van kinderen iets van ons allemaal is. Ouders hebben natuurlijk de hoofdrol, maar daar moet de samenleving – in ons geval de stad Den Haag – omheen staan.”

‘De voorschool is een cadeau voor ons allemaal’

Oma Sylvia Mangal samen met kleindochter Noelle (3,5)

Sylvia past al sinds Noelle een baby is op haar kleindochter. De in Rijswijk wonende ouders van Noelle werken fulltime, opvang is duur en dus is ze drie dagen in de week bij oma in Den Haag. In de bibliotheek kwam ze peuterconsulente Erika tegen. “Ze wees me op de Haagse voorschool. Noelle had weinig contact met leeftijdsgenootjes.” De voorschool bleek een uitkomst, ondanks dat het niet vergoed werd, omdat Noelle in Rijswijk woont. “Nu leert ze allemaal basisvaardigheden voor straks op de basisschool.” De juffen sturen foto’s: ze speelt, lacht, leert. “Ik zie haar taal echt vooruitgaan,” zegt oma trots. Zelf geniet Sylvia volop door contacten met andere ouders, juffen, consulenten. “Dankzij Erika én dankzij mijn dochter die besloot voor de voorschool te betalen, groeit Noelle elke dag en ben ik onderdeel geworden van een gemeenschap. Het is fijn om ervaringen te delen en elkaar te helpen. Ik ben heel dankbaar.”

Daarom zet de wethouder met reden fors in op gratis en drempelloze kinderopvang met voorschoolse educatie. “We zien dat steeds meer kinderen bij de start van de basisschool niet klaar zijn om te leren. Kinderen die nog niet zindelijk zijn, niet gewend zijn om op hun beurt te wachten of samen te spelen, onvoldoende woorden kennen. Als we nú niet investeren, dacht ik, lopen deze kinderen straks voor altijd achter.”

De voorschool als basis

Vooral voor kinderen van ouders die niet (beiden) werken, is de voorschool belangrijk. Die vallen –helaas – buiten het systeem van kinderopvangtoeslag. Maar dat zijn vaak juist de kinderen die het ‘t hardst nodig hebben – vanwege taalachterstand, armoede of sociaal isolement. “Als zij achterblijven, betalen we daar als samenleving later een hoge prijs voor, want het gaat inmiddels om net iets meer dan 50% van de kinderen in Den Haag. En de kosten voor jeugdhulp stijgen – en dit is helaas een landelijk beeld. Eén op de zeven kinderen zit daar inmiddels in. Tien jaar geleden was dat één op de 27.”

‘Kinderen én ouders verdienen een stad die achter hen staat’

Toegang zonder drempels

De wethouder koos bewust om de doelgroep voor de gratis voorschool breed te maken: kinderen waar thuis een andere taal wordt gesproken, kinderen van ouders met een laag opleidingsniveau, of kinderen met een (dreigende) taalachterstand. In de stad zijn elf peuterconsulenten actief die le erlijk de wijk in gaan. “Zij spreken ouders aan bij het consultatiebureau, in de speeltuin, op het schoolplein. Ze bouwen vertrouwen op. En als

‘Het cadeau dat ‘de voorschool’ heet’

De schakel tussen ouders, peuters en de voorschool zijn de 11 peuterconsulenten. Mariska van Toor-Hoffman, Erika Jansen en Nietacha Soekhai vertellen over rol en het schitterende cadeau dat de voorschool voor ouders en kinderen is. Mariska werkte 27 jaar in de kinderopvang toen ze de overstap maakte. “Als peuterconsulente zie ik van dichtbij hoe waardevol voorschoolse educatie is. Ouders denken soms: moet mijn kind nú al naar school? Dan leg ik uit dat het juist gaat om spelend leren. Verf, klei, boekjes, liedjes – dát is de voorschool. En tegelijk bereiden ze zich voor op de basisschool.” Nietacha, voormalig belastingadviseur en zij-instromer binnen het sociaal domein, vult aan: “Wat ik belangrijk vind aan dit werk is dat iedereen gelijke kansen verdiend. Het begeleiden van kwetsbare groepen in de maatschappij zie ik als mijn persoonlijke missie en geeft mij veel voldoening. De voorschool is bij uitstek de plek waar dit gebeurt; elk moment wordt benut voor de ontwikkeling van kinderen. Zeker bij kinderen die thuis nog geen Nederlands spreken, zie je hoe snel ze groeien. Kinderen ontwikkelen zich in taal, sociaal, emotioneel – en dat allemaal spelenderwijs.” Erika heeft gewerkt als praktijkbegeleider, maar werd direct enthousiast toen ze hoorde van deze nieuwe functie. “Als peuterconsulente ben ik de spin in het web. Ik werk in een kleurrijke wijk waar ouders me inmiddels goed weten te vinden. Soms weten mensen niet dat hun kind recht heeft op een plek. Of ze denken: het lukt toch niet. Dan ben ik er om samen te kijken wat wél kan.”

Naast de kinderen, helpen de consulenten de ouders die vaak nieuw zijn in Nederland, of de taal niet spreken. Nietacha: “Soms help ik ook met taallessen, andere hulp of simpelweg wegwijs worden. We zijn er niet alleen voor inschrijving bij de voorschool; we zijn er voor het hele gezin.” Het mooiste aan hun werk?

Erika: “De band die je opbouwt. Je ziet hoe kinderen opbloeien, hoe ouders vertrouwen krijgen. De voorschool is een springplank, een plek waar kinderen én ouders zich welkom voelen.” Over de gewenste toekomst zijn ze het alle drie eens: meer ouders bereiken. Erika: “Als de klik er is, willen ouders bijna altijd meedoen. De voorschool geeft hun kind kansen – en geeft ouders het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Dat gun ik iedereen.”

‘Je kunt ouders niet alles laten dragen, ze hebben houvast nodig’

‘Twee vaders, één dochter en een lange weg’

Vaders Kim Vermaat en Aldo Rodriguez met dochter Kaya (bijna 2) Aldo (VS) en Kim (NL) verhuisden twaalf jaar geleden naar Nederland, omdat ze hier als homostel konden trouwen. Ze wilden heel graag ouders worden, maar dat ging niet vanzelf. Uiteindelijk werd hun dochter Kaya via eiceldonatie en draagmoederschap geboren in Canada. “Ze is ons wonder,” zegt Aldo. Eenmaal terug in Nederland begon een frustrerende zoektocht. “Kaya had op papier geen moeder, dus we konden haar niet inschrijven.

Geen BSN, geen kinderopvang. We raakten verstrikt in de regels en zonder opvang moest één van ons stoppen met werken.”

Thuis spreken Aldo en Kim Engels, Spaans, een beetje Frans en Nederlands.

“Kaya kiest van elke taal woorden die haar het meest aanspreken of het makkelijkst zijn. We merkten dat ze achter begon te lopen in het Nederlands en wisten: ze moet naar de voorschool.

Omdat ze nog geen officieel burgerschap had, konden we geen kant op.”

Nu dat eindelijk is geregeld, kan ze sinds het begin van het schooljaar naar de voorschool. “Het voelt als een ommekeer. Nu kan ze zich in haar eigen wereldje op de voorschool verder gaan ontwikkelen.”

Aldo startte ondertussen een oudergroep voor regenbooggezinnen en nam contact op met de gemeente om te praten over alle tegenwerking.

“We voelden ons zó alleen. Alsof onze liefde en ons gezin niet telden. Deze nieuwe aanpak in Den Haag met de voorschool gaf ons rust en hoop terug. Er is wél aandacht voor alle soorten gezinnen. Onze dochter hoort erbij.”

ouders ja zeggen, dan regelen wij de rest. Geen ingewikkeld papierwerk.”

Het Haagse beleid wordt breed gedragen in de gemeenteraad. “Links en rechts zijn het erover eens: je kunt blijven repareren, of je voorkomt dat het stukgaat. Wij kiezen voor het laatste. En terecht: als je écht gelijke kansen wilt, moet je daar ook naar handelen. We zi en inmiddels op 75% van de doelgroep, en het streven is 100%. En ja, dat kost geld – maar het levert zoveel meer op: minder jeugdzorg, betere schoolprestaties, meer kansen.”

Landelijke politiek kijkt weg

Noodzaak of niet, toch loopt de gemeente Den Haag voor de troepen uit. Landelijk beleid blij achter.

“Het is frustrerend dat de overheid zo loopt te treuzelen en niet doorpakt. De eerste duizend dagen zijn cruciaal voor de ontwikkeling van een kind. En juist in díe fase is er nauwelijks iets geregeld. Dan sta je als gemeente machteloos, tenzij je zelf actie onderneemt, zoals wij in Den Haag.”

Wat extra steekt, is dat er steeds meer op preventie wordt bezuinigd terwijl de maatschappelijke problemen zo zichtbaar zijn.

Een realistisch beeld van opvoeden

Naast voorschoolse educatie maakt de wethouder zich zorgen over andere thema’s: schermtijd, alcohol, vapen, sociale druk. “Social media is misschien wel het grootste vergif van deze tijd. Als bestuurder en als vader heb ik dat ook te laat gezien. Ouders voelen zich machteloos. En dan zegt de overheid: succes ermee. Zo werkt het niet. Je kunt ouders niet alles laten dragen en dan verbaasd zijn als ze vastlopen. Ik zeg: geef duidelijke kaders, zoals we dat ook bij vaccinaties doen. Ouders willen wel, maar hebben houvast nodig. Dat betekent ouders perspectief geven: hoe doe je het dan wél?” Als vader van drie ervaart hij elke dag zelf hoe

prachtig, maar tegelijkertijd rete ingewikkeld, het ouderschap is. “De jongste van vijf kopieert bijvoorbeeld alles van de puber van dertien. En wij zi en er middenin, met twee drukke banen. Je wilt liefdevol normeren, aanwezig zijn – maar dat lukt niet altijd. We hebben daar allemaal mee te maken.”

Hij gee aan soms weinig thuis te zijn. Maar als hij thuis is, is hij er ook heel bewust. “Als ik thuis ben, leg ik mijn telefoon weg. Geen scherm aan tafel. Kinderen voelen of je écht luistert.” Zijn advies: “Je hoe geen vriend te zijn van je kind, maar je moet wel dichtbij blijven. Structuur bieden én warmte. Dat is de balans.” Hij lacht: “En als die van vijf met me wil voetballen, dan ben ik erbij. Die momenten zijn goud waard.”

Samen de basis leggen

Tot slot blikt hij vooruit. “Wat voor stad willen we zijn. Eén waarin gezinnen het zelf maar uitzoeken? Of één waarin we samen de basis leggen voor elk kind? Ik kies voor dat laatste. Kinderen verdienen een stad die achter hen staat. En ouders trouwens ook.”

‘De voorschool is een humanitaire gift’

Moeder Rula Rizk en vader Mikhail Demian met zoon Fahd (3,5) uit Syrië Sinds hun aankomst in Nederland leeft het Syrische gezin dat vluchtte voor religieus geweld van kamer naar kamer. Na drie maanden in Budel en een tijdelijk verblijf in metalen containers in Simpelveld, wonen ze nu in een hotel in Scheveningen. “We willen hier blijven voor een stabiel en veilig leven, voor onze kinderen. Maar het gaat langzaam. Alles duurt lang. Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd.”

Hun zoontje van 3,5 ging in Simpelveld al een paar maanden naar de voorschool. In Den Haag leek het niet te lukken. Tot peuterconsulente Mariska zich ermee bemoeide. “Alles was vol, maar zij regelde een plek. Zij deed alles. We konden het niet geloven.”

Nu gaat hun zoon naar de voorschool, hun dochter van zes naar de taalklas. “Hun school is onze houvast. Het enige ritme dat we hebben. Voor ons, maar vooral voor de kinderen.” Fahd leert snel. “Hij doet elke dag zijn rugzak om en wacht tot hij mag gaan. Hij leert over kleuren, over groeten, hoe je je in Nederland gedraagt. Dingen die wij ook nog moeten leren.”

De ouders doen het integreren nu grotendeels zelf. “We hebben geen ondersteuning. We wachten op onze status, maar dit geeft ons hoop.”

Ze noemen de voorschool ‘een humanitair aanbod, een kinderrecht’.

En tegelijk een redding. “De school en de peuterconsulente kennen onze situatie. Ze helpen ons. In een wereld vol onzekerheid is dit iets dat wél lukt.”

‘Mijn dochter leert elke dag iets nieuws’

Moeder Aysun Mehmedova Rasimova en dochter Yagmur (3) uit Bulgarije Na een eerste kennismaking met Nederland in 2021, waarbij ze drie maanden hier verbleef om te werken, wist ze het zeker: hier ligt onze toekomst. In eerste instantie wist ze niet van het bestaan van de voorschool. “Dankzij het consultatiebureau kwam ik in contact met de peuterconsulente. Binnen een week was mijn dochter geplaatst. Terwijl het bij mijn oudste zoon maanden duurde om een plek op de basisschool geregeld te krijgen.” Nu leert haar dochter elke dag nieuwe woorden en laat thuis trots zien wat ze op school heeft geleerd. Yagmur begint al Nederlandse woordjes te herkennen, terwijl ze thuis weinig sprak – niet in het Bulgaars, niet in het Nederlands. Haar broer leest nu boekjes aan haar voor in het Nederlands. De moeder straalt: “Ik ben heel blij dat mijn kinderen hier naar school kunnen. Volgend jaar ga ik zelf ook naar school om Nederlands te leren.” Ze oefent al met apps en kijkt vol vertrouwen naar de toekomst. Een toekomst van werken – in een bakkerij, schoonmaak, maakt niet uit – en gelukkig zijn met haar gezin. Ze wil meedoen in de Nederlandse maatschappij, benadrukt ze. “En meedoen begint met goed onderwijs.”

Leven met het verlies van een kind

‘Odin blijft altijd bij ons’

De Week van Veilig Slapen (22 t/m 26 september) staat in het teken van bewustwording rondom wiegendood. Voor veel ouders is dat een thema dat ver van hen afstaat. Niet voor Lillian en Patrick. Hun zoon Odin overleed in 2021 aan wiegendood. “Sindsdien leven we met een leegte die nooit meer verdwijnt, en met een liefde die altijd bij ons blijft.”

Het begon als een gewone zomerdag. Odin, vier maanden oud, lag in zijn bedje te slapen na de ochtendvoeding. Lillian was even gaan sporten en boodschappen doen. Patrick was thuis en zou later met hun oudste zoon Jenji (toen 6 jaar) naar de kermis gaan. Oma kwam oppassen. “Toen ik Odins kamer binnenkwam, ‘sliep’ hij nog steeds. Eerst dacht ik: hij slaapt gewoon lekker door. Maar toen ik hem oppakte, voelde hij slap en reageerde niet,” vertelt Patrick.

In een reflex schakelde hij over op zijn werkmodus, zowel Patrick als Lillian werken op de spoedeisende hulp. Hij riep oma, die meteen 112 belde, en begon met reanimatie. Jenji heeft zijn broertje gezien en hoorde ook alles, maar is later door oma naar een andere kamer gebracht. Lillian was onderweg naar huis toen ze de ambulance zag. “Ik dacht nog: die staat wel erg dicht bij ons huis, misschien is iets met de buurjongen en kan ik helpen. Maar toen hoorde ik: het gaat om een baby. En op dat moment wist ik dat het míjn baby was. Ik rende naar binnen en zag Odin op de grond liggen, omringd door hulpverleners.”

Het ambulancepersoneel en het traumahelikopterteam namen de reanimatie over van Patrick. Lillian kon niet alleen maar toekijken: ze hielp mee met hartmassage, gecoacht door haar collega’s. “Ik móest iets doen. Het gaf me houvast dat ik fysiek kon helpen, al wist ik diep van binnen dat het niet meer ging lukken.” Na ruim een uur moesten de artsen besluiten de reanimatie te stoppen. Odin was niet meer te redden.

Machteloosheid

Bij plotseling overlijden van een kind wordt standaard de NODOK-procedure (Nader Onderzoek naar de DoodsOorzaak bij Kinderen) aangeboden, waarbij uitgebreid onderzoek plaatsvindt. Patrick en Lillian wilden graag weten waaraan Odin precies was overleden. Patrick: “We zijn nogal wetenschappelijk ingesteld. Er werd alleen niets gevonden. Daarmee werd als doodsoorzaak wiegendood vastgesteld.”

Voor Lillian voelde het bijna onwerkelijk hoe sterk Odin in het profiel paste. “Wiegendood komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes, en gebeurt meestal tussen vier en zes maanden. Odin was vier maanden, kon al vroeg rollen van rug naar buik, maar niet terug. Normaal liet hij het meteen weten als hij oncomfortabel lag. Nu blijkbaar niet.”

Het idee dat hij in stilte was omgedraaid, zonder dat ze erbij waren, blijft zwaar. “Je vraagt je steeds af: had ik eerder naar boven moeten gaan? Had ik nog een keer naar de babyfoon moeten luisteren?” zegt Patrick. Lillian voegt toe: “Hij was zo’n makkelijke baby. Hij dronk goed, sliep goed, lachte veel. Na de eerste weken was ons leven zorgeloos. En toch is dit gebeurd.”

Laatste week thuis

Na het overlijden mochten Patrick en Lillian Odin nog een week thuishouden. In die dagen leefden ze in een roes. Ze waren intens dankbaar dat ze hem nog vast konden houden, knuffelen en kussen. “Hij gaf geen reactie meer, maar hij was er wél,” zegt Patrick. Familie en vrienden kwamen langs om afscheid te nemen. Voor een aantal van hen betekende dat tevens een eerste kennismaking.

Dat was confronterend en troostend tegelijk.

Lilian: “Het hielp ons dat mensen Odin nog even konden zien, aanraken, bij hem zitten. Het maakte het tastbaarder dat hij had bestaan en dat hij onderdeel van ons leven was.” Toch bleef er een schrijnend besef. “Op het moment dat je hem uiteindelijk moet afgeven, breekt er iets in je. Het voelt alsof je hem in de steek laat.”

Afscheid

in de tuin

Mede door corona moesten Patrick en Lillan creatief zijn in hoe ze het afscheid konden vormgeven. De regels van het uitvaartcentrum voelden te strak. Ze besloten het afscheid zelf te organiseren, in hun eigen tuin. “Odin was daar

graag, en we hadden er al eens een tuinfeest gehouden. We wisten precies hoe we het konden doen. Het voelde goed om zelf de regie te nemen,” vertelt Lillian. Familie en vrienden hielpen mee met praktische zaken. “In die dagen zaten we zo in ons verdriet dat ons brein nauwelijks werkte. Door taken uit handen te nemen, konden mensen ons echt helpen.”

Het afscheid werd een warme dag in de zomer van 2021. Net in een korte periode met minder coronarestricties konden ze iedereen uitnodigen.

“We hadden gevraagd om een zonnebloem mee te nemen. Uiteindelijk stond de hele tuin vol.

Dat beeld vergeet ik nooit meer,” zegt Patrick. “De steun van alle mensen daar gaf kracht. Het was alsof ze in een kring om ons heen stonden en we op ze mochten leunen.”

Verder leven met verdriet

Na het afscheid volgde een periode van stilte, waarin het huis leger voelde dan ooit. In het begin rouwden Patrick en Lillian samen, op hetzelfde tempo. “We zaten naast elkaar op de bank, praatten, huilden,” zegt Patrick. Maar na verloop van tijd ging ieder zijn eigen weg. “We vulden het anders in, op een ander tempo. Toch kwamen we altijd weer bij elkaar terug. Dat was onze redding.”

“Ook Jenji bleef een belangrijke rol spelen”, zegt Lillian. “Soms begon hij zelf over zijn broertje, een andere keer begon ik of Patrick over Odin. Samen zorgen we ervoor dat Odin in ons gezin aanwezig blijft.”

Het verdriet is niet verdwenen, maar verandert van vorm. “Soms staat het op de voorgrond, soms sluimert het op de achtergrond. “Het hoort bij ons,” zegt Patrick. “En dat is niet erg. Het is juist de manier waarop Odin zijn plek opeist. Het verdriet is de liefde die blijft.”

Nieuw hoofdstuk

Na het overlijden van Odin was het niet de vraag of Lillian nog een keer zwanger wilde worden, eerder wanneer. “Ik was inmiddels boven de 40, en dan weet je dat het lastiger kan zijn. Toen in 2023 onze dochter Ravi eenmaal geboren was, kregen we

via de Stichting Wiegendood begeleiding en kwam een kinderarts uit mijn eigen ziekenhuis langs voor een gesprek. Dat maakte het laagdrempelig. We wisten waar we terechtkonden en dat was voldoende.”

De verhalen van andere ouders hielpen, maar uiteindelijk moesten Patrick en Lillian hun eigen weg vinden. Lillian had vrij snel weer vertrouwen in het leven. “Ik ben gezegend met een vrij onbezorgde jeugd en leven, totdat Odin overleed. Nooit heb ik gedacht: dit overkomt ons nog een keer. Ravi is veel drukker en heel anders dan Odin,” zegt ze. “Juist dat gaf me vertrouwen. Het voelde als een nieuw hoofdstuk, zonder Odin uit ons leven weg te denken.”

Herinneren en bewustwording

In hun dagelijks leven blijft Odin aanwezig. Op zijn geboortedag en sterfdag, maar ook in kleine dingen: een zonnebloem in de tuin, een foto in huis, een gesprek tijdens het eten. Patrick: “Hij hoort erbij, en dat zal altijd zo blijven. Door ons verhaal te delen, willen we meer bewustzijn creëren.” Veel ouders denken: dat overkomt ons niet, zeker niet als we alle adviezen volgen. Dat dachten Lillian en Patrick ook. “Maar het kan iedereen treffen. Toch gebeurde het. We zouden graag willen dat ouders nog eens nadenken of ze alle adviezen echt volgen. Met als voorbeeld het samen in bed slapen. We gunnen het niemand om hetzelfde als ons door te maken.”

Ondanks het verlies is er ook ruimte voor dankbaarheid. Voor de tijd dat Odin er was, en de liefde die blijft. Het verdriet gaat nooit weg, maar ook Odin niet. In iedere zonnebloem, in elk gesprek, in de liefde die het gezin draagt, is hij aanwezig. Ze leven verder. Niet zonder hem, maar mét hem.

‘Na de eerste weken was ons leven zorgeloos. En toch is dit gebeurd’

Samen voor veilig slapen

Het aantal baby’s dat onverwachts overlijdt in de slaap is sinds 2022 met meer dan 50% gestegen. Tijdens de Week van Veilig Slapen roepen BOinK, de Vereniging Ouders van Wiegedoodkinderen en VeiligheidNL ouders op, om zich goed te informeren. Want je kunt het risico op wiegendood verkleinen.

Check de belangrijkste adviezen en tips van expert veilig slapen Mieke op WIJ.nl.

Kersvers

Jip Hiemstra 26-07-25

Sophie Daleman 10-05-2025

Senna 12-07-2025

Lydia Jane Groenendijk 21-07-2025

Macy Verduyn 18-07-2025

Joshua Fröling 17-06-2025

Lex de Geus 07-05-2025

Yuna Mare 09-06-2025

Sophie van Dorth 07-04-2025

Gratis mutsje voor jouw baby?

Is jouw kleintje geboren? Laat het ons binnen 6 weken na de geboorte weten op wij.nl/gratismutsje. Je krijgt dan totdat je kind een jaar is het magazine WIJ thuis gestuurd en een gratis mutsje met de naam van je kind.

SAMEN PUZZELEN

Ouderschap voelt soms als het leggen van een ingewikkelde puzzel: elke dag een stukje, met vallen en opstaan. In het licht van de Week van de Opvoeding (13 t/m 19 oktober) vroegen we jullie op Instagram hoe zeker je je voelt over je aanpak in de opvoeding, waarover je twijfelt, of je wel eens hulp vraagt en waarover. Jullie openhartige reacties laten zien hoe herkenbaar deze puzzel is.

WAAROVER TWIJFEL JIJ OF VOEL JIJ

JE ONZEKER IN DE OPVOEDING?

Dat ik niet dezelfde opvoeding voor mijn kind wil als ik heb gehad. Hoe doorbreek je patronen?

Annemarie

De juiste balans tussen strikt zijn en haar gevoelens laten voelen

Steffanie

Je geduld verliezen omdat je zo mega moe bent

Anika

Slaapjes/bedtijden

Daniëlle

Vooral als ze niet luisteren en ik te snel uit m’n slof schiet. Hoe kan ik dit beter (lees rustiger) aanpakken?

Ingrid

Ik doe zo m’n best, maar soms lijken ze alleen datgene te zien dat niet goed

gaat

Daniëlle

Slapen ... moet er al een ritme in komen en hoe pak ik dat aan … Bang voor slapeloze nachten

Chanel

Schermtijd. Genoeg aandacht. Genoeg naar buiten. Gezond eten. Doe m’n best

Demet

Genoeg liefde geven vs grenzen stellen en zelf rust nemen

Jolien

Ik word te snel boos en mopper dan veel, dat wil ik eigenlijk niet

Chrissie

Of we soms te streng/consequent zijn. Vooral als ik zie wat andere kinderen mogen …

Vreni

Het slaapgedrag van mijn kleintje

Anne

SAMEN PUZZELEN

Hoe zorg je ervoor dat je kind naar je luistert zonder je stem te verheff en of boos te worden?

Martine

Verwen ik hem niet teveel als enig kind

Kim

Als ze niet luisteren in het openbaar. Bang dat andere mensen een mening over mij hebben

Amy

Of ik niet te makkelijk ben en te snel toegeef

Moniek

De balans tussen je kind opvoeden en vrij laten om zelf te ontdekken

Fahiema

‘Je hoeft het écht niet allemaal alleen te doen’

WIJ vroeg aan demissionair staatssecretaris van Jeugd, Preventie en Sport, én moeder van drie kinderen Judith Tielen (VVD) om een reactie. “Ouderschap is prachtig en betekenisvol. En soms is het uitdagend: het vraagt veel van jou en je relatie. Twijfels en (opvoed)vragen horen erbij. Niemand kan het perfect doen, en dat hoef jij dus ook niet. Ouderschap is één grote ontdekkingstocht.”

Soms zeggen mensen dat ik strenger moet zijn, of dat ik juist te streng ben. Dat is verwarrend

Mandy

Het goed verdelen van mijn aandacht tussen peuter en newborn

Anouk

Over avondeten: moet ik nou wel of niet streng zijn?

Shayenne

Of ik er wel genoeg ben, terwijl ik ook vier dagen werk

Inti

Doe ik het wel goed? Moet ik het anders doen? Waarom is hij zo tegendraads? Wat doe ik verkeerd?

Maud

Toch ervaren veel ouders opvoeden nog steeds als iets waar je alleen voor staat. Alsof je alle antwoorden zelf moet hebben of uitvinden. Terwijl achter veel opvoedvragen juist bredere maatschappelijke thema’s schuilgaan, denk aan schermgebruik of het gedrag van je kind in het openbaar. Judith Tielen: “Erover praten met andere ouders die worstelen met dezelfde vragen, helpt om je ouderschap en opvoeding vorm te geven. Elkaar ontmoeten bij de kinderopvang, op school of langs de lijn bij de sportvereniging is belangrijk. Daar ontstaat verbinding, en steun dichtbij huis.”

De eerste 1000 dagen zijn cruciaal voor een kind. In die periode leggen ouders de basis voor een gezonde en veilige start. Het programma ‘Kansrijke Start’ werkt, vooral voor ouders die extra steun nodig hebben, aan een stevige basis. “Die vroege periode is belangrijk, maar ook daarna blijft de thuis- en leefomgeving bepalend voor de ontwikkeling van een kind. Een stabiele, liefdevolle basis helpt kinderen op te groeien tot veerkrachtige jongeren en zelfstandige volwassenen. Daarom werk ik samen met gemeenten en zorgorganisaties aan een stevige basis voor kinderen en gezinnen. Het doel is dat kinderen weerbaar kunnen opgroeien. En mocht extra hulp nodig zijn, dat die er op tijd en passend is. Het gaat vaak om basiszekerheden: een veilig thuis, voldoende inkomen of steun voor ouders zelf. Door te investeren in die pedagogische en sociale basis rondom gezinnen, worden ouders beter geholpen in hun opvoeding en voorkomen we dat (opvoed)vragen uitgroeien tot (jeugd)zorgvragen.”

Haar advies aan (aanstaande) ouders? “Ga in gesprek met andere ouders of mensen in je omgeving. Deel je vragen, verwachtingen of twijfels. En zoek als het nodig is, steun bij het consultatiebureau, de kinderopvang of school. Er zijn in jouw gemeente groepscursussen voor ouders, bijvoorbeeld Centering Ouderschap. Of maak gebruik van informele steun zoals Buurtgezinnen. Je hoeft het écht niet allemaal alleen te doen.”

UITGELICHT

Wie vraag jij als ouder het meeste om hulp?

Ouders/familie 87%

Vrienden/buren 8%

Professionals 5%

WAARVOOR VRAAG JIJ ZOAL HULP NAAST OPPASSEN?

Als de kids ziek zijn

Liesbeth

Vragen en luisterend oor

Tineke

Niet slapende kinderen

Eline

Ziekte, zindelijkheid en gedrag

Linsey

Tips bij een nieuwe ‘fase’

Jolien

Ik vraag eigenlijk nooit om hulp want ik vind dat het mijn eigen verantwoordelijkheid is

Suzan

Herkenning en advies bij andere mama vriendinnen

Fleur

Sparren met vriendinnen. Oppas bij ouders

Robin

BIJZONDER AANDENKEN

Leg jouw zwangerschapsbuik voor altijd vast in een uniek en persoonlijk 3D beeldje. Of laat een bijzonder placenta kunstwerk maken. Een aandenken voor altijd aan deze bijzondere periode. Ook leuk als babyshowercadeau! Gebruik bij boeking de code #WIJSCAN25-3 en ontvang de digitale scan t.w.v. € 40 gratis (geldig t/m 30-11-2025). printjewonder.nl GRATIS

SCAN t.w.v. € 40

ALWAYS BY YOUR SIDE

Nog even snel de hond uitlaten voordat je je kleuter van de opvang haalt? Met meer dan 60 jaar ervaring biedt BabyBjörn draagzakken die passen bij elk gezin. Welke draagzak past het best bij jullie? Ontdek het nu: babybjorn.nl

Comfort, stijl flexibiliteit voor elke dag

De Joie Signature Vinca kinderwagen past zich moeiteloos aan in iedere situatie. Dankzij het in drie hoogtes verstelbare frame zit je kleintje altijd dichtbij – perfect voor uitstapjes buitenshuis. Verkrijgbaar op prénatal.nl.

SAMEN ONDERWEG

SAMEN ONTDEKKEN

Fietsen is vrijheid. Met Bobike neem je je kleintje veilig mee op pad. Zo wordt elke fietstocht niet alleen praktisch, maar ook waardevolle tijd samen.

Samen op ontdekkingstocht! Vind het fietszitje dat bij jullie past op bobike.com

Sweet Petit staat voor zachtheid, puurheid en tijdloze schoonheid. Deze collectie hult je kleintje in comfortabele kleding die heerlijk aanvoelt, mooi blijft en moeiteloos meebeweegt om de wereld te ontdekken.

KNUFFEL

ZACHT

Kijk voor meer kinderkleding op prenatal.nl/ sweetpetit

1. BLOUSE maat 56 t/m 122 vanaf € 18,99

BROEK maat 74 t/m 122 vanaf € 15,99

2. JONGEN

BLOUSE CORDUROY maat 56-122 vanaf € 20,99

BROEK maat 56-122 vanaf € 18,99

MEISJE

SHIRT maat 56 t/m 122 vanaf € 14,99

GILET maat 56 t/m 122 vanaf € 24,99

BROEK maat 56-122 vanaf € 19,99

3. SHIRT maat 56 t/m 122 vanaf € 14,99

BROEK maat 56-122 vanaf € 19,99

LINKER PAGINA JONGEN

GEBREIDE TRUI maat 56-122, vanaf € 22,99

COLTRUITJE maat 74-122 € 18,99

BROEK CORDUROY maat 56-122 vanaf € 21,99

MEISJE GILET maat 56 t/m 122 vanaf € 24,99

maat 56 t/m 122 vanaf € 14,99

MIJN ZWANGERSCHAP

“Vond ik een magische periode, ik voelde me eigenlijk beter dan gewoonlijk.”

MIJN BEVALLING

“Begon om 22.30 uur. Een dag later werd Noa geboren, om 11.44 uur in de ochtend.”

MIJN KIND

Noa Nowi, 3180 gram, 50 cm

‘Ik ben heel trots op mijn lichaam’

Na een pittige tijd waarin Kitty Versluis (32) met haar gezondheid worstelde, beleefde ze een droom van een zwangerschap. En tot haar opluchting liep haar bevalling helemaal volgens plan.

WAT VOORAFGING

“Ik wilde jong moeder worden, maar dat is helaas niet gelukt. In de jaren voordat ik zwanger werd, heb ik best wel getobd met mijn gezondheid. Ik heb ontzettend veel last gehad van mijn darmen, en artsen konden niet vinden waardoor dat kwam. Uiteindelijk werd het afgedaan als een prikkelbare darmsyndroom, maar het was zo intens dat ik nachten niet sliep van de pijn. Het ging beter toen ik op mijn voeding ging letten door meer onbewerkte producten te eten en supplementen te slikken. Niet veel later werd ik zwanger.”

HOE HET BEGON

“Naar de bevalling keek ik echt uit. Ik zat al even aan de frambozenbladthee en dadels in de hoop de boel wat te bespoedigen, toen ik met 38 weken en 4 dagen wel érg veel afscheiding verloor. Toen mijn vriend Robin (33) rond half zes thuiskwam van zijn werk, zat mijn hele onderbroek vol. ’s Avonds, toen we naar bed wilden en ik ging plassen, spotte ik een minuscuul sliertje bloed. Dit zou het weleens kunnen zijn, dacht ik. Omdat ik van plan was om de volgende dag te gaan stofzuigen en ik dat er niet van zag komen, ben ik het die avond nog maar even gaan doen. Robin verklaarde me voor gek en ging lekker slapen.

Om 22.15 uur heb ik de verloskundige gebeld. Die dacht net als Robin dat het niet zo’n vaart zou lopen. We spraken af om in de ochtend weer te bellen. Maar toen ik op bed wilde gaan liggen, lukte dat niet meer. Ik kreeg steeds meer pijn in mijn onderrug. Toen ben ik maar een beetje gaan rommelen beneden. Rond middernacht heb ik de verloskundige weer gebeld. Die adviseerde me om een warme douche te nemen. Dat heb ik gedaan, maar de pijn werd er niet minder op. Om 02.15 heb ik nog maar een keer gebeld. Ik gaf aan dat ik het toch wel fijn vond als ze langs zou komen, ik wist niet goed of het nou wel of niet begonnen was. Toen ze rond een uur of 3 kwam, had ik al 2 à 3 centimeter ontsluiting. Dus toch!”

DE BEVALLING

“Omdat het nog wel even kon duren, ging de verloskundige weer weg. Robin heeft toen snel het bevalbad opgezet. Vanaf het moment dat het gevuld was, ben ik in dat warme water gaan zitten en ik ben er bijna niet meer uit gekomen. Om half 7 kwam de verloskundige terug. Op dat moment had ik 7 à 8 centimeter ontsluiting. Tweeënhalf uur later zat ik op de 10 centimeter. Toch duurde het nog uren voordat Noa geboren werd. De verloskundige die de eerste afloste, zei dat ik mijn persweeën onderdrukte.

‘Alles

is precies volgens plan verlopen: in bad, lekker thuis

en zo natuurlijk mogelijk’

Het laatste uur van de bevalling heeft zij me er echt doorheen gesleept. Ik wist niet goed hoe ik moest persen en zij vertelde me precies wat ik moest doen. Dat had ik even nodig. Uiteindelijk, na ruim een uur persen, kwam Noa ter wereld.”

DE EERSTE KENNISMAKING

“Toen Noa er eindelijk uit was, was ik enorm opgelucht. En in shock ook wel, zag ik op de –fantastische – foto’s die de geboortefotograaf heeft gemaakt. Het moment dat Robin haar op mijn borst legde, zal ik nooit meer vergeten. Hij werd heel emotioneel, en zo zie ik hem niet vaak. We wisten van tevoren niet of het een jongen of meisje zou worden. Robin wilde dat wel graag, ik niet. Het maakte me niets uit, ik was al zo dankbaar dat ik überhaupt zwanger mocht worden. We hadden dan ook een uniseks naam uitgekozen. Noa, dat rust en troost betekent, en Nowi, ‘nieuwe vriend’. De grap is: toen we daar met z’n drietjes in het bad zaten, genoten we zo van het moment dat het niet eens in ons opkwam om naar het geslacht te kijken. Pas na een kwartier zei Robin: ‘Wat is het eigenlijk?’”

GEBOORTEPLAN

“Van tevoren was ik gewaarschuwd: hecht niet te veel aan een geboorteplan, want je weet nooit hoe het loopt. Maar ik had geluk. Bij mij is alles precies volgens plan verlopen. In bad, lekker thuis en zo natuurlijk mogelijk, zonder pijnbestrijding en ingrepen. Ik ben er heel dankbaar voor dat dat is gelukt.”

MIJN GROTE STEUN

“Robin is er altijd voor mij. Tijdens de bevalling

Meer bevallingsverhalen? Kijk op wij.nl/blogs/bevallen

brak ik op een zwaar moment, maar toen hebben we even lekker samen zitten knuffelen en kon ik er weer tegenaan. Tijdens mijn zwangerschap was hij ook een schat, hij deed alles voor me. En nu nog steeds. Hij noemt ons zijn meisjes en heeft net een tatoeage laten zetten met haar naam. We zijn bijna vijftien jaar samen en Noa is het mooiste bewijs van onze liefde – en dat maakt ons zó gelukkig.”

DE EERSTE WEKEN SAMEN

“Ik vond het in het begin pittig. Als je een nacht hebt overgeslagen en net een bevalling achter de rug hebt, begin je al met een achterstand. Ik vond het allemaal intens. De eerste twee weken zat ik zeker niet op een roze wolk, ik moest echt mijn weg vinden in het moederschap. Tijdens mijn zwangerschap heb ik helemaal geen last gehad van hormonen, maar dat heb ik de kraamtijd dubbel en dwars ingehaald. Ik denk dat ik elke dag wel een keer in huilen ben uitgebarsten.

Zeker ook omdat de borstvoeding niet vanzelf ging. Dat gaf me het gevoel dat ik faalde. Tot ik uiteindelijk besefte dat het belangrijkste is dat Noa haar voeding krijgt, en dat het niet uitmaakt hoe. Dus nu kolf ik melk af en geven we haar dat in een flesje; dat werkt wel.

Zo’n nieuwe situatie is wennen. Ik merk dat mijn emmertje soms een beetje overstroomt met gedachtes, emoties en onzekerheden. Maar als ik Noa tevreden in haar wiegje zie liggen, vergeet ik alle huilbuien en slapeloze nachten gelijk. Dan zeggen we tegen elkaar: ‘Wat is ze toch lief hè?!’

De liefde voor elkaar en voor Noa groeit met de dag.

Ze is niet meer uit ons leven weg te denken.”

CHARLOTTE

Charlotte Jansen (31) is journalist en docent in het mbo. Ze woont in Zwolle met haar vriend en dochter (3), en is zwanger van de tweede.

Enorme nesteldrang zonder nest

Geen verhuizing deze keer, geen stress. Gewoon een strak plan en ruim op tijd klaar. Daar gaan mijn vriend en ik goed op. Tot ik met mijn ruim-over-de-helftbuik de aannemer uitzwaaide bij de voordeur. Een dakkapel, de zolder opdelen in twee slaapkamers, een renovatie van de wc en washok én een schuifpui en nieuwe deur naar de achtertuin, dat is te doen.

De gemiddelde lezeres denkt nu: allemaal tegelijk, zó dicht op de uitgerekende datum?! Maar ik hoorde alleen: een nieuwe meidenkamer voor onze peuterdochter, de babykamer strak in de verf en straks een huis dat voelt als nieuw. Let’s go!

Fast forward naar week 35: ik strompel op één slipper door het huis, op zoek naar pleisters. Ik ben zojuist met mijn blote voet langs een zaag gelopen, die tussen het bouwstof in de babykamer in wording lag. Ik móést even kijken hoe klein luiers maat 0 zijn, die nesteldrang moet toch ergens heen.

Meteen vergeet ik de branderige pijn aan mijn geschaafde tenen als ik zie hoe mijn dochter voor de vierde keer vandaag op de bank ligt en onder luid gekreun bevalt van haar knuffelhaasje. Rosa houdt haar haasje omhoog en roept: “Het is een meisje! Waar is het flesje melk?”

Toeleven naar de gezinsuitbreiding begon zo georganiseerd: met lijstjes, planningen en moodboards. Want ik ben een control freak, heb graag de touwtjes in handen, tot lichte frustratie van mijn omgeving. En toen besloten we samen ‘nog even’ wat dingen aan te pakken in huis. “Als het we nú niet doen, wanneer dan wel!?” De offertes werden getekend en zo rond 30 weken galmde de bouwradio door het huis. Onze dochter sliep ‘s middags door gezaag, geboor en gedrill heen en ik had enorme nesteldrang, maar nog geen nest.

Over een week of drie krijg ik een geplande keizersnede. De stand van zaken: in Rosa’s kamer mist nog wat laminaat, de babykamer is niet opnieuw geverfd, de tegels voor het washok zijn nog zoek, en de schuifpui? Die is nog in productie. Nesteldrang: 200%. Nest: 10%. Maar ik ben gelukkiger dan ooit. We hebben keihard gewerkt in huis en we krijgen er een kleine bij, of het huis nou af is of niet.

En wat ik deze zwangerschap heb geleerd? Plannen geeft rust, maar echte rust zit in loslaten. Niet in controle, maar in vertrouwen. Rosa laat elke dag zien hoe dat moet: gewoon op de bank, tussen de kruimels en het speelgoed met een knuffelhaasje op haar borst. Vandaag gaan we de roze muisjes voorproeven.

COLOFON

Hoofdredactie Mariska van der Kogel

Art direction & vormgeving Gabriëlle de Vries

Directeur/uitgever Marcel Bakker

Aan dit nummer werkten mee

Karin Broeren | Djanifa da Conceicao Irene van Engen | Lisette Gerbrands

Francien Griffioen | Franke van Hoeven

Sjoerd van der Hucht | Charlotte Jansen

Anouk De Kleermaecker | Marja van de Nes Laurentien van Oranje

Pure Life Geboortefotografie | Wilma Scholte

Renate Tromp | Roxanne Vis

Drukwerk

Senefelder Misset Doetinchem B.V.

Advertenties

Laura Beemsterboer | Nicôle Eggenhuizen contact@wij.nl

• ISSN: 2589-0964

• Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever. Druk- en zetfouten voorbehouden.

Cadeaupakket WIJ

WIJ verschijnt 4x per jaar via controlled circulation aan zwangere vrouwen en moeders met een kind tot één jaar. Als je je hebt aangemeld voor de blije doos ontvang je tijdens je zwangerschap en totdat je kind één jaar oud is 4x per jaar het magazine WIJ. Heb je vragen?

Stuur dan een e-mail naar consumentenservice@wij.nl.

Veranderingen in je woon- of gezinssituatie kun je wijzigen op Mijn.WIJ.nl.

Redactie

WIJ Special Media bv Lageweg 17a 1695 GL Blokker Graag ontvangen wij reacties op redactionele artikelen: redactie@wij.nl.

Het magazine WIJ is een uitgave van WIJ Special Media bv. Persoonsgegevens worden vastgelegd voor de toezending van het magazine WIJ. Je kunt je gegevens beheren op Mijn.WIJ.nl. Zie verder het privacystatement op WIJ.nl.

Op de cover

Debby met Mia Fotografie

Anouk De Kleermaecker

Van kiekje naar kostbare herinnering

Zwanger zijn is een bijzondere tijd vol unieke momenten. Van de eerste echo tot het voelen van de eerste schopjes - deze herinneringen wil je voor altijd koesteren. Bij smartphoto helpen we je deze herinneringen tastbaar te maken. Bestel eenvoudig fotoboeken, fotoafdrukken en gepersonaliseerde cadeaus met hippe designs.

Claim jouw 40 gratis foto’s nu op smartphoto.nl met code WIJ40

Deze actie loopt tot en met 31 december 2026

De actiecode WIJ40 geeft recht op 1 bestelling per account van 40 gratis fotoafdrukken van €0,19 per stuk met een totaalwaarde van €7,60. Meer foto’s bestellen is mogelijk tegen betaling. Deze code geeft geen korting op verzenden verwerkingskosten. De code is niet geldig in combinatie met andere acties of actiecodes. Deze code is geldig tot en met 31 december 2026.

www.smartphoto.nl