WIJ 2 2018

APRIL 2018 WIJ.NL € 2,50

DE NIEUWSTE NEWBORN M O DE COLLECTIE

SCHREEUWEN

IS HET NIEUWE SLAAN

! f l e ez j r o o Wees lie f v Het beste voor je kind?

LIZA DONEERDE EICELLEN ‘Na één maand was mijn vriendin al zwanger’

001_WIJ_02-2018_Cover3_PL.indd 1

01-03-18 11:55

N E D

SP

LE R O NG VORTI L A KO IA % C E 5

Volledig. Voordelig. Verzekerd.

Collectiviteitskorting op OHRA schadeverzekeringen

Bij OHRA kan je verzekeringen afsluiten met een korting tot wel 5%. Als lid van WIJ Voordeelclub profiteer je van collectiviteitskorting op je auto-. woon-, reisen andere OHRA schadeverzekeringen.

Bereken snel je voordeel op ohracollectief.nl/wijvoordeelclub

WIJ_02-2018_ADV-ohra3_PL.indd 3

01-03-18 11:05

MOMTOMOM Soms hilarisch, vaak ontroerend en vooral herkenbaar. De reacties van fans bij WIJ op Facebook en Instagram over hun (aanstaande) moederschap.

Zondag is onze ‘restday’: rest van de was, rest van de strijk en rest van het huishouden.

Tot mijn twintigste wilde ik absoluut geen kinderen.

Nu ben ik bijna 37 en moeder van 3. Het leven kan raar lopen.

Mirjam

Anissa

Superirritant als je zwanger bent: mensen die zeggen dat je móet genieten.

Daniëlle

Mijn kinderen hebben nog nooit een ongelukje gehad.

Ik heb ze veilig vastgetapet in een glazen kast. Daar mogen ze 1 keer per week uit om afgestoft te worden.

ik had niet gedacht dat het zo overweldigend zou zijn om zo´n klein hoopje geluk te hebben.

Ik ben blij met het

de dagen zijn lang, maar de jaren zo kort #wijalamama

Linda

Bij mijn eerste bevalling liep ik een totaalruptuur op. Hierdoor durfde ik 12 dagen niet naar het toilet. Toch kreeg ik daarna nog vier kinderen. Masa

wonder in mijn buik, maar kan het door alle complicaties niet genieten noemen.

Kelly

Ik was na de vierde zwangerschap binnen 1 maand zwanger van de vijfde. Toen die 14 maanden was, werd er nog een wonder geboren. Zwaar?

Ik geniet juist enorm van mijn zes kids!

Kim

Tijdens de twintigwekenecho hoorden wij dat we een jongen kregen.

Bij de geboorte bleek het toch een meisje! Mischa IN DIT NUMMER 5 Pasgeboren 6 Liza doneerde eicellen en hielp haar vriendin 10 Het beste voor je kind? Zet jezelf op nummer 1! 14 Jongleren 16 Zwanger! Gerry gaat alleen voor het moederschap 18 Mode: de nieuwste newborn collectie 23 SpotOn 24 Samengesteld gezin, samengestelde liefde 27 Instamom MAMA to the max 29 Else over haar bevalling 30 Schreeuwen is het nieuwe slaan 33 Debbie’s verhaal 34 Column Carolien

3

003_WIJ_02-2018_MtoM5_PL.indd 3

01-03-18 11:56

‘Er komt echt niet ZOMAAR kokend water uit.’

Met een Quooker in huis heb je altijd direct kokend water bij de hand. Dat is handig. Zeker voor een druk gezin met kinderen.

Met de kindveilige bediening en druppelvormige waterstraal is de Quooker ook de meest veilige keuze voor ieder huishouden.

Bezoek een Quooker-dealer of ga naar quooker.nl voor meer informatie.

Adv Wij Magazine 2018 215x282 NL.indd 1 *ADV WIJ0218.indd 4

28-02-18 14:50 01-03-18 12:39

PASGEBOREN

a d e Jage r n ie S e u iq n Da 24-01-2018

Joah Gerritsen 22-01-2018

Jayso n Nuchelm an s 29-01-2018

Stijn Graper

Mari Hendrica Jager

28-01-2018

12-01-2018

Novae Cuccu 31-01-2018

Djae Bot 30-01-2018

Abygail Brouwer

To m Jurrjen s 07-01-2018

10-01-2018

LAAT JE HET WIJ WETEN? Is jouw baby geboren? Laat het ons binnen 6 weken na de geboorte weten op wij.nl/gratismutsje.

Je krijgt dan totdat je kind één jaar is het magazine WIJ thuis gestuurd én een gratis mutsje van simply colors

Esra de Groot 24-01-2018

met de naam van je kind. Doen!

5

005_WIJ_02-2018_PASgeboren2_PL.indd 5

01-03-18 11:57

liza doneerde eicellen om haar v

6

006-009_WIJ_02-2018_Eiceldonatie5_PL.indd 6

01-03-18 11:58

r vriendin te helpen Zou jij het doen? Eicellen doneren aan de vruchtbaarheidskliniek, zodat je vriendin de mogelijkheid heeft om zwanger te raken? De Vlaamse Liza (28 jaar, leerkracht speciaal onderwijs) besloot Nele (33 jaar) te helpen. Baby Lia (nu 3 maanden) is het resultaat.

liza

‘Na één maand was ze al zwanger: het mooiste wat kon gebeuren’

“Ik zou het niet meteen uit mezelf hebben bedacht, maar Nele is niet zomaar een collega.

Ze is een hartsvriendin. We hadden al vaker diepgaande gesprekken over Nele en Stieves onvervulde kinderwens. Ze bleek drager van het Brugada syndroom, waardoor ze een heel medisch parcours aflegde en uiteindelijk te horen kreeg dat ze niet verder kon worden geholpen. De enige mogelijkheid om zwanger te raken was via de de natuurlijke weg - en die kans was nihil - of via een eiceldonatie met een lange wachttijd. Toen ik dit hoorde, voelde ik de drang om te helpen, dus ik bood mezelf aan. Want waarom zou ik elke maand een eicel laten afsterven, terwijl die juist hét verschil kan maken voor iemand anders? Doordat ik eicellen zou doneren, kreeg Nele voorrang op de jarenlange wachtlijst. Ze moesten er even over nadenken, maar na een paar maanden kwam toch de concrete vraag.

We hadden ook voor een rechtstreekse donatie kunnen gaan, maar mijn vriend Stijn vond dat wat te confronterend. Stel dat de baby veel op onze eigen kinderen Warre (4 jaar) en Flore (2,5) zou lijken? We kozen voor een kruisdonatie: ik doneerde eicellen aan de vruchtbaarheidskliniek, waardoor Nele andere eicellen kon krijgen.

Dit betekent dat er nu iemand anders een kind kan hebben gekregen met een eicel van mij. Ik zie het als bloed geven of een orgaan doneren, niet meer dan dat. Ik heb het kind niet gedragen, op de wereld gezet, lief gehad. Ik geef zuiver genetisch materiaal door.

7

006-009_WIJ_02-2018_Eiceldonatie5_PL.indd 7

01-03-18 11:58

om meter te worden van dit kleine wondertje.

Ik had dit stilletjes gehoopt, maar nooit hardop gezegd. Het heeft een heel speciale betekenis voor mij. Nele zou bevallen met een keizersnee. Die dag hoorde ik op de radio dat er veel sneeuw zou vallen en kondigden ze de drukste avondspits van het jaar aan. Ik ben meteen in de auto gestapt en naar het ziekenhuis gereden. Daar heb ik nog een uur gewacht, tot ik een sms kreeg dat Lia was geboren.

Ja, ik was dus als eerste bij haar. Volgens Nele was ik een beetje gek , maar ik móest er gewoon heen.

Ik zou zo weer een eiceldonatie doen, alleen heb ik wat te weinig eicellen voor mijn leeftijd. Dus dat maakt mij een minder geschikte kandidaat voor een herhaling. Ik ben blij dat ik aan het geluk van Nele en Stieve heb kunnen bouwen. Dat maakt mij héél gelukkig. Onze vriendschap was al intensief, maar nu kan het nooit meer stuk.”

‘Dankzij haar mogen we Lia in onze armen houden’

nele

Na een intakegesprek, een fysiek en psychologisch onderzoek kon ik beginnen met het inspuiten van hormonen. Zo’n drie weken lang, ’s ochtends en ’s avonds, deed Stijn dat bij mij. Om de paar dagen werd een echo gemaakt en bloed afgenomen, om te kijken of er al eicellen waren gerijpt. Toen het eenmaal zover was, werd ik voor één dag opgenomen. Er zijn eitjes geprikt en daarna mocht ik weer naar huis. Ik heb geen last van de hormonen gehad en ook het prikken viel mee.

Een wat drukkend gevoel, zoals bij een menstruatie, meer was het niet.

Hoe mooi is het dat Nele één maand later al zwanger raakte bij de eerste IVF-poging? Dat was het allermooiste dat had kunnen gebeuren en het gaf mij heel veel voldoening. Ook was ik zeer geëmotioneerd toen Nele en Stieve mij vroegen

“Ik ben inmiddels 15 jaar samen met Stieve (35). Wij wilden ooit wel samen kinderen, maar echt concreet waren onze plannen nog niet. Tot ik zeven jaar geleden een brief ontving, omdat ik drager ben van het Brugada syndroom. Dit is een erfelijke aandoening die gepaard kan gaan met hartritmestoornissen.

In die brief stond dat als wij een kind wilden, dat niet belast was met deze aandoening, we konden kiezen voor PGD/ IVF. Hierbij worden de eicellen eerst gescreend op het gen dat het syndroom draagt. Wij twijfelden geen seconde.. Mijn eicellen bleken echter niet voldoende gerijpt als de eisprong plaatsvond. En helaas reageerde mijn lichaam ook niet goed op de medicatie. Na enkele jaren hebben we de procedure stopgezet en konden we gaan nadenken over eiceldonatie of adoptie. Dit kwam ter sprake toen ik Liza vertelde hoe het ervoor stond.

Mijn kinderwens was onverminderd en in het dagboek dat ik al jaren bijhield voor mijn nog

8

006-009_WIJ_02-2018_Eiceldonatie5_PL.indd 8

01-03-18 12:01

ongeboren kind stelde ik de vraag of het ons dan toch niet gegund was en of we het misschien maar moesten opgeven.

Ik was dan ook helemaal overdonderd toen Liza aangaf ons te willen helpen. Stieve en ik hebben erover gepraat, ook samen met Liza en Stijn.

We besloten het aanbod aan te nemen. Mocht het lukken, dan zou ik ook nog een zwangerschap mogen meemaken en dat wilde ik heel graag.

Dat Liza ons deze kans bood, was een heel mooi gebaar. Ik was haar meteen al zó dankbaar.

Ik kreeg zes eicellen vanuit de vruchtbaarheidskliniek, alle zes waren ze bevrucht en twee zagen er erg goed uit. Eén daarvan is teruggeplaatst en ik was zwanger. Een hele verrassing! De eerste maanden heb ik nauwelijks genoten, ik was zó bang om na al die jaren de baby te verliezen. Pas na 20 weken kreeg ik het vertrouwen dat het goed zou komen. Mijn zwangerschap verliep goed. Wel zou ik een geplande keizersnee krijgen, omdat mijn bekken te smal is. Wonderlijk was het toen ik Lia voor het eerst vast kon houden. Ik kon het maar moeilijk geloven, eindelijk was ze er: ons kind!

Zelfs als ik nu naar haar kijk, dan ben ik soms nog verbaasd: het is echt.

‘Onze vriendschap was al intensief, maar nu kan het nooit meer stuk’

Eiceldonatie in Nederland Zoals je leest in het verhaal van Liza en Nele is het in België mogelijk om anoniem eicellen te doneren, bijvoorbeeld door middel van ruildonatie. In Nederland kan dit niet, omdat kinderen hier het recht hebben om te weten van wie zij afstammen. Dit betekent dat kinderen vanaf 12 jaar de gegevens met uiterlijke kenmerken van de eiceldonatrice kunnen opvragen. Vanaf 16 jaar hebben zij recht op ten minste één ontmoeting met de donor.

Ongeveer 1 op de 6 koppels kampt met vruchtbaarheidsproblemen en van deze koppels blijft 5% ongewenst kinderloos. Daarnaast zijn er vrouwen die door een erfelijke ziekte geen kinderen kunnen krijgen met hun eigen eicellen. Donoreicellen kunnen uitkomst bieden, maar door het te grote tekort aan eiceldonoren staan wensouders soms jaren op de wachtlijst voor deze behandeling.

Gun jij iemand anders ook het onbeschrijflijke geluk van een kind? Met jouw eicellen kun jij andere vrouwen helpen die zonder donoreicellen niet zwanger kunnen worden. Je kunt eiceldonatrice worden als je niet ouder bent dan 35 jaar en (bij voorkeur) een voltooid gezin hebt.

Je hebt altijd eerst een gesprek met een arts en een counselor die jouw fysieke en mentale gezondheid onderzoeken. Wil je meer informatie?

Kijk dan op de website van één van Nederlandse eicelbanken: het Centrum voor Voortplantingsgeneeskunde van het AMC Amsterdam, het UMC Utrecht en Medisch Centrum Kinderwens Leiderdorp.

Tekst: Jannelies Blommaert. Fotografie: Tim De Backer.

Liza had een uur in de auto op de parkeerplaats van het ziekenhuis gewacht. Toen ze bij ons kwam, voelde ik opnieuw dat dankbare gevoel. Dankzij haar mogen we Lia in onze armen houden. Ik heb alles wat er is gebeurd en hoe Lia ter wereld is gekomen, voor haar opgeschreven. Als ze ouder is, kan ze dit lezen en ook Liza’s verhaal horen. Zodat ze weet dat wij heel bewust voor haar hebben gekozen.

We genieten nu volop. Voor de toekomst hebben we nog één bevruchte eicel over. Ik kan nog één keer proberen zwanger te raken als ons dat is gegeven. Of we de hele procedure opnieuw zouden doen indien het niet lukt? Dat weten we nog niet. De impact is zowel op financieel als emotioneel vlak groot, dat moet je het niet onderschatten. Momenteel gaat al onze liefde en aandacht naar Lia en dat is fantastisch.”

9

006-009_WIJ_02-2018_Eiceldonatie5_PL.indd 9

01-03-18 12:01

WIL JIJ HET BESTE VOOR JE KIND? ZET JEZELF OP NUMMER 1 Zodra je moeder wordt, komt automatisch dat gevoel: alles voor je kind.

Pas als je kind zich happy voelt, ben jij het ook. Simpel toch? Nou, toch niet.

Veel moeders lopen zichzelf voorbij. Goed voor je kind zorgen, lijkt een simpele instructie. Maar er komt iets bij. Het betekent eerst goed voor jezelf zorgen. Dat kost tijd. Ja. En tijd is schaars. Ja. Maar je kent de aanwijzingen van de stewardess in het vliegtuig misschien wel. In geval van nood doe je eerst zelf een zuurstofmasker op en pas dáárna geef je het masker aan je kind. Het voelt misschien tegennatuurlijk, maar eigenlijk is het heel logisch.

Marije Effing, moeder van Feline (3) en Jamie (1) “Als ik terugkijk was het niet kunnen volhouden van mijn

WIJ interviewde vijf moeders die ontdekten hoe belangrijk het is om lief te zijn voor jezelf. Ook stelden we Esther van Diepen, oprichtster van Mom in Balance, de hamvraag: Lief zijn voor jezelf, hoe doe je dat?

Check ook de video van onze vlogger Inge via youtube.com/wijvideos waarin ze laat zien hoe zij met een paar simpele aandachtpuntjes lief is voor zichzelf in een hectisch leven met haar kind.

borstvoeding bij mijn eerste het duidelijkste signaal dat ik als kersverse moeder mezelf vergat. Bij elke kick legde ik mijn baby aan en goed voor mezelf zorgen, voldoende eten en drinken schoten erbij in. Op een gegeven moment was de koek op: letterlijk en figuurlijk. Ik had niet meer genoeg energie en mijn melk bevatte gewoon niet meer gewoon voedingsstoffen om mijn kind optimaal te laten groeien.

Bij de tweede realiseerde ik me dat dit anders moest. Juist om beter voor mijn kind te zorgen en langer borstvoeding te kunnen geven, moést ik mezelf op de eerste plaats zetten.

‘Ik moest mez elf op de eerste plaats zetten om langer borstvoeding te geven’

Een jong gezin hebben, leven in die bekende tropenjaren, is een struggle. Je geniet, maar het is ook lastig om vol te houden en te weten wat echt goed voor je is. Ik wilde na mijn bevalling weer snel fit worden en tijd voor mezelf opeisen dus ben ik als een gek gaan sporten. Helaas bleek dat voor mijn bekkenbodem net even te veel.

Toch blijf ik me ervan bewust dat ik lief moet zijn voor mezelf. Ik heb de neiging alles op te pakken, maar weet gelukkig ook dat ik het bij mijn partner aan kan geven als het me teveel wordt. Werken is voor mij ook een manier om even ergens anders mee bezig te zijn. Als ik voor mijn werk op reis moet, voelt het super tegennatuurlijk om mijn jonge kinderen achter te laten. Maar ik denk dat je als vrouw juist op dat soort momenten moet doorpakken. Tegen je natuur in, maar uiteindelijk is het – in ieder geval voor mij – beter voor iedereen.”

10

010-012_WIJ_02-2018_Liefzijnvoorjezelf4_PL.indd 10

01-03-18 12:03

‘Laat een ander je vertellen dat je niet perfect hoeft te zijn’ Lucy Goodchild, moeder van Milo (2) en zwanger van nummer twee “Schrijven is mijn lust en mijn leven. Voordat ik moeder werd, werkte ik tachtig uur per week. Toen ik met verlof ging, werkte ik door tot de laatste dag. Op die dag dacht ik: nu moet ik me voorbereiden, kleertjes naaien, met de baby bezig zijn. Het werd een ramp, ik voelde me verschrikkelijk en alles ging mis. Tot mijn man zei: wees lief voor jezelf! Schrijf een artikel!

De eerste maanden na de geboorte was ik superdruk met borstvoeding geven en alles rondom de baby, maar ik bleef doorwerken. Ik ontdekte hoe ik kon voeden en tegelijkertijd met één hand kon typen. Lief zijn voor mezelf is het achternajagen van een nieuwe business opportunity én veel tijd met mijn kind doorbrengen. Ik wil niet kiezen.

Inmiddels werk ik samen met mijn man in ons communicatiebedrijf. Voor ons de enige manier om zoveel te kunnen werken en toch ook volop samen van ons gezin te kunnen genieten. Nu ik zwanger ben van de tweede vraag ik me natuurlijk wel af of we dit zo vol kunnen houden. Mijn onzekerheid hierover bespreek ik vaak met mijn therapeut. Ook dat is voor mij het ultieme lief zijn voor jezelf. Laat iemand je helpen je hoofd te ordenen. Dat is enorm fijn. Als moeder is het zo makkelijk om jezelf te veroordelen. Werk ik niet teveel? Had ik die val in het zwembad van mijn zoontje niet kunnen voorkomen? Het helpt enorm wanneer je een ander laat vertellen dat je niet perfect hoeft te zijn of zelfs ‘normaal’. Want wat is dat, normaal?”

‘Lief zijn voor mez elf?

Zo simpel als samen een gebakje eten’ Sanela Witte, moeder van Leon (6), Ferron (2,5) en Emma (1 week oud) “Drie dagen geleden ben ik bevallen van ons derde kind, (lachend) dus ‘lief zijn voor mezelf’ voelt nu eerlijk gezegd best ver weg. Natuurlijk geniet ik volop van alle kleine momenten, maar soms komen de muren echt op me af. Verlies ik mezelf in eenzaamheid. Weer aan het werk gaan was na mijn eerste kind een goede oplossing om ook weer tijd voor mezelf te hebben én geld te sparen voor ons huwelijk. Helaas raakte ik die baan door te weinig werk weer kwijt, maar we kregen wel onze droombruiloft en in de jaren daarna volgden onze twee kinderen.

Nu de derde er is, voelt het als compleet. Vanaf hier gaan we weer opbouwen. Nog steeds zijn de momenten voor mezelf schaars, maar als ze er zijn geniet ik daar volop van. Lief zijn voor mezelf is voor mij zo simpel als even langs gaan bij een vriendin, samen praten en een gebakje eten. En soms gaan de jongens een middagje bij mijn tante spelen of logeren zodat mijn man en ik even kunnen bijtanken. Ook al leven we van één inkomen, ik zoek altijd leuke aanbiedingen zodat we toch als gezin op pad kunnen. Voor mijn fulltime werkende man is het soms lastiger om daarvan te genieten, maar nu ik het om de week plan hebben we een goed compromis gevonden.

Doordat ik zelf opgroeide bij mijn alleenstaande gevluchte moeder (destijds) en het feit dat ik enig kind was, probeer ik in mijn leven alles eruit te halen wat mogelijk is en te genieten van ons mooie complete gezin.”

11

010-012_WIJ_02-2018_Liefzijnvoorjezelf4_PL.indd 11

01-03-18 12:03

‘Dit gaat niet goed, ik heb ook

wat uurtjes voor mez elf nodig’

Aniek Quist, moeder van Raul (2,5) en Eden (15 maanden) “Mijn twee jongens zijn vrij dicht op elkaar geboren. Dat was gepland, maar achteraf had ik er beter wat meer tijd tussen kunnen laten. Zeker omdat onze oudste een nierafwijking had. Als baby dronk hij super slecht, waardoor ik hem geen moment alleen durfde te laten.

Mijn stressniveau was al die jaren super hoog. Op een gegeven moment voelde ik: dit gaat niet goed, ik heb ook wat uurtjes voor mezelf nodig. Ik ben begonnen met één ochtend per week zwemmen met een vriendin die een beperking heeft. Sinds mijn zoontje succesvol geopereerd is, werk ik daarnaast anderhalve dag in de kinderopvang en zorg ik een dag per week voor de baby van mijn broer.

Echt lief zijn voor mezelf vind ik nog steeds wel lastig. Ik ben blij met mijn werk, maar merk dat ik me best schuldig voel naar de jongste. Zou ik nu niet juist meer tijd aan hem moeten besteden in plaats van aan mezelf? Maar ik weet ook hoe diep ik heb gezeten toen de muren op me af kwamen. En als ik naar hem kijk zie ik een blij jongetje, dus dat geeft me wel vertrouwen. En dat de jongens zo dicht op elkaar zitten is inmiddels juist heel leuk. Onlangs zou ik een weekendje weg gaan met mijn familie.

En toen werd de jongste ziek. Niemand had verwacht dat ik toch zo gaan. Maar ik ging. (lachend) Sterker nog: ik heb alles los kunnen laten en genoten. Door deze ervaring ga ik dit absoluut vaker doen.”

‘Ga in alle hectiek elke week even

Tekst: Renate Tromp. Foto’s: Privé.

‘Ik wist dat ik moest beginnen bij mez elf’

zitten en bedenk: Wat heb ík nodig?’

Esther van Diepen van Mom in Balance

Chantal Riesebosch, moeder van Rebecca (18), Gideon (15), Lucas (10) en Thirza (8) “Toen mijn tweede zoon zes jaar

“Vrouwen zijn harde werkers. Als ze dan ook nog

was, ontdekten we dat hij behoorlijke mentale

zwangerschap zijn zij in eerste instantie ‘in the

uitdagingen heeft. Er kwam een einde aan een periode

lead’ met de baby en ook daarna houden ze een

van onzekerheid over wat hem parten speelde en er

groot verantwoordelijkheidsgevoel voor het gezin.

brak een tijd aan van veel structuur. We besloten dat

Ze hebben graag de controle en kunnen dingen

het voor onze zoon beter was als ik voorlopig thuis

rondom de kinderen vaak moeilijk loslaten.

zou zijn. Een bewuste keuze, maar daardoor werd mijn wereld wel erg klein. Mijn

Dat ze zichzelf vergeten, ligt dus op de loer.

eigen gezondheid was niet al te best, ik zat thuis met twee kleine kinderen waarvan

Moeders die in balans willen blijven, adviseer

er eentje zorgintensief was en ik had niets om me af te leiden. Toch wist ik dat ik

ik momenten van reflectie in te bouwen. Ga in alle

moest beginnen bij mezelf. Pas als ik zelf beter werd, konden we als gezin het geluk

hectiek elke week even zitten en bedenk: Hoe ga

weer vinden. Vanaf het moment dat ik de juiste combinatie van therapieën vond

ik de week in? Wat wil ik zelf. Wat heb IK nodig?

om mij bekkeninstabiliteit te verhelpen en veel gewicht verloor, ging het inderdaad

Een tweede advies is: zorg dat je fysiek sterk bent.

beter. Zo goed zelfs dat ik mijn droom, een groot gezin, durfde waar te maken.

Na je bevalling terug in je kracht komen werkt

Inmiddels heb ik een eigen praktijk als gewichtsconsulente. Ik zie bij veel vrouwen

mentaal enorm door. En om lief te zijn voor jezelf

- net als bij mezelf - die constante struggle om goed voor jezelf te zorgen. Als

- én vooral dat te blijven - moet je mentaal sterk

moeder houd je al die ballen in de lucht, maar als jij zelf het sluitstuk bent van

zijn. Alleen dan denk je: ik dóe het gewoon.

alle zorg, de laatste bent op je lijstje, dan gaat het een keer fout.

Lief zijn voor jezelf is niet één moment van

Lief zijn voor jezelf betekent voor mij dat ik elke dag een moment pak om te

helderheid maar een proces. Om daarin routine

bedenken: hoe gaat het nu met mij? Hoe zit ik in mijn energie? Ik maak lijstjes met

te krijgen is het dus goed die momenten van

prioriteiten die ik lekker af kan strepen, maar lees tussendoor ook een keer een

reflectie te plannen, maar ook die vaste

hoofdstuk van een boek. Door het op te schrijven, verzeker ik mezelf ervan dat de

sportavond. En vergeet niet hulp te vragen aan

zorg voor mezelf, mijn sporten en mijn koor letterlijk op de agenda blijft staan.

je partner. Laat hem je helpen om goed voor

Want voor je het weet verwatert het weer.”

jezelf te zorgen. Daar plukt hij uiteindelijk ook

moeder worden, begint het spannend te worden.

Wat verandert er in hun leven? Door de

de vruchten van.”

12

010-012_WIJ_02-2018_Liefzijnvoorjezelf4_PL.indd 12

01-03-18 12:03

JOUW KAARTJE OP MAAT! Kies uit de uitgebreide collecties of ontwerp zelf!

KEUZE UIT MEER DAN

60 COLLECTIES

KIES EEN VOORBEELDKAART OF MAAK JOUW KAART OP MAAT VOOR 15:00 UUR BESTELD DEZELFDE DAG OP DE POST

CODE:

WIJWJO

*ADV WIJ0218.indd 13

01-03-18 12:42

JONGLEREN Opvoeden, werken, ontspannen: met deze tips worden kunst en vliegwerk vanzelf een kunstwerk.

goed met geld

baas over eigen beurs

als het gaat om werken en leven. De koningin van het moderne

Nederland nog steeds niet economisch zelfstandig is. Zij hebben

huishoudboekje beantwoordt in WIJ al jouw vragen. Heb je

dus het salaris van hun partner nodig om iedere maand rond te

ook een vraag voor Gabriëlla? Mail ‘m naar redactie@wij.nl

komen. Grootste oorzaak? Bijna alle vrouwen kiezen ervoor om

o.v.v. Goed met geld.

parttime te werken en dat levert minder op.

Over leven

Om economisch onafhankelijk te zijn, moet je

Barbara “Zes maanden zwanger ben ik nu … van een tweeling!

maand verdienen. Daarnaast maakt het natuurlijk ook uit wat voor

Hartstikke leuk, maar alle kosten komen straks ook dubbel natuur-

terugkerende lasten je elke maand hebt. Volgens het Sociaal Cultureel

lijk. Mijn man en ik willen ons daarom

Planbureau werken Nederlandse vrouwen in de leeftijd van 18 tot 35

Gabriëlla Bettonville van Nibud zit boordevol goede ideeën

goed voorbereiden op later en

alvast spaarrekeningen open voor hun studies. De aanslag op onze huidige maandlasten moet niet te groot zijn, maar het moet ook wel

Uit onderzoek blijkt dat 33 procent van de jonge vrouwen in

minstens € 920 per

jaar het minst van alle vrouwen in Europa. Gemiddeld is dat zo’n

per week, terwijl de meeste mannen 37 uur per week werken.

29 uur

zoden aan de dijk zetten. Wat is een goed bedrag?”

Bij mannen en vrouwen tussen de 30 en 35 jaar is dat verschil Gabriëlla “Gefeliciteerd! En wat goed om nu al over de financiën

het grootst. 68 procent van de vrouwen werkt in deeltijd, tegenover

voor later na te denken. Belangrijk daarbij is dat je eerst een goed

13 procent van de mannen. Discussieer mee bij WIJ op Facebook

beeld hebt van je inkomsten en uitgaven, zodat je weet of je maan-

over de stelling: Ik vind thuis zijn voor mijn kinderen

delijks geld over hebt om apart te zetten, en hoeveel precies. En hou

belangrijker dan economisch zelfstandig zijn.

er rekening mee dat je straks meer uitgaven hebt. Twee kinderen kosten gemiddeld zo’n 25% van je inkomen. Met het Nibud persoonlijk budgetadvies kun je al uitgaven op een rij zetten. Sowieso is het verstandig om

maandelijks 10% van je inkomen te sparen voor

het vervangen van producten en het broodnodige onderhoud van je huis, de auto en vakantie en dergelijke. Daarboven op kun je nog sparen voor andere zaken. Zoals voor een studie van je kinderen bijvoorbeeld. Als je zeker weet dat je het geld niet voor andere dingen nodig hebt, kun je het voor langere tijd vast laten zetten. Dit levert een hogere rente op. Ook zou je kunnen beleggen, maar daar moet je je prettig bij voelen. Het Nibud geldplan ‘Studie & (klein)kinderen’ helpt je met het maken van een keuze die bij je past.”

Tekst: Hanneke Mijnster.

nibud.nl/consumenten/geldplan-studie-kleinkinderen

Twee kinderen kosten gemiddeld 25% van je inkomen

zo doet zij het

‘Met een miljoen zou ik direct een enkeltje Australië boeken’ Betty van den Broek, 31 jaar, moeder van Jesse (1), woont samen met Pieter (34) en werkt 3 dagen per week als vormgever bij een kinderopvangorganisatie. Ze wonen in een nieuwbouwhuis in de Bijlmer.

Dit komt er binnen “Ik krijg elke maand € 1.600 netto en Pieter € 2.100. Samen hebben we dus € 3.700 netto te besteden.

Dat lukt net.”

Maakt het meeste geld op aan “Woonlasten, zonder meer. We betalen € 890 per maand aan huur. Best veel, maar alles inclusief. En we hebben tuin, daar ben ik zo blij mee!”

En sparen? “Pieter spaart, ik niet. Hoeveel weet ik niet precies, maar er is altijd wel een potje voor als de wasmachine of de auto ineens kapot gaat.”

De rollen in huis “Omdat ik drie dagen werk en Pieter fulltime op kantoor is, doe ik de was en het poetswerk. Hij doet op zaterdag de grote boodschappen, dat vind ik wel echt een luxe.”

Doen met een miljoen “Een enkeltje Australië. Het lijkt me geweldig om Jesse daar te laten opgroeien.”

14

014_WIJ_02-2018_Jongleren3_PL.indd 14

01-03-18 12:06

Haal de lente naar binnen met de bloemen van bloomon Op de eettafel, naast de bank of op een stapel tijdschriften; onze bijzondere bloemen laten je huis stralen, waar ze ook staan. We verrassen je keer op keer met een unieke samenstelling en bezorgen je bos wanneer jij dat wilt, overdag of ’s avonds (en dat is best handig met een kleintje in huis!).

Less is more is onze filosofie. En dus doen we niet aan onnodig bladgroen; onze bloemstylisten zorgen keer op keer voor een unieke en frisse bos. Altijd stylish, altijd anders, altijd vers. We brengen je bloemen rechtstreeks van de kweker naar jouw voordeur. Daardoor staan ze makkelijk 10 dagen vers in je vaas. Via bloomon.nl bepaal je zelf het formaat en hoe vaak je een bos wilt ontvangen. Wijzigen, pauzeren of stopzetten kan altijd. Speciaal voor de lezers van WIJ: bestel je eerste bos en krijg een bijpassende vaas én Meraki handzeep t.w.v. € 29,50 cadeau!

De vaas én Meraki handzeep cadeau bij je eerste bos!

Ga naar bloomon.nl en gebruik code

*ADV WIJ0218.indd 15

BLOOMONLENTE

01-03-18 14:16

ZWANGER! ZIJ&HIJ | ZIJ&ZIJ | H

ZIJ Toen Gerry van Hastenberg (35 en juf op een basisschool) rond haar dertigste nog geen geschikte partner had gevonden, besloot ze alleen voor het moederschap te gaan.

Inmiddels is ze 35 weken zwanger, van een donor.

“Niemand in mijn omgeving vond het gek toen ze hoorden van mijn plan om alleen een kind te krijgen.

Ze vonden het echts iets voor mij. Het is fijn dat mijn familie en vrienden er zo positief instaan, ik zal ze straks hard nodig hebben. Mijn kinderwens was er al een paar jaar voordat ik actief de mogelijkheden ging onderzoeken. Ik wilde weliswaar een baby, maar hoe vulde ik het moederschap in? Welke rol ging de donor spelen en hoe zat het met mijn netwerk? Was het financieel mogelijk? Ik gaf mezelf drie maanden de tijd om uit te zoeken hoe en wat ik wilde. Toen hakte ik de knoop door: ik werd bewust alleenstaande moeder!”

Geen anonieme donor “Ik wist meteen dat ik geen anonieme donor wilde.

Mijn kind heeft het recht om te weten waar hij vandaan komt. Bij een anonieme donor maken ze dit pas bekend als het kind zestien is. Daarbij is er een lange wachtlijst voor Nederlandse donoren. Om deze wachtlijst te omzeilen, kun je kiezen voor een donor uit Denemarken. Dat wilde ik niet. Zodoende ben ik zelf op zoek gegaan.

Een kennis was voor mij de ideale kandidaat.

De manier waarop hij in het leven staat en zijn karaktereigenschappen en uiterlijke kenmerken spreken me enorm aan. Ik dacht: het zou mooi zijn als ik dat terugzie in mijn kind. Ik heb hem een brief geschreven en zo mijn wens kenbaar gemaakt.

Eigenlijk stond hij er meteen positief tegenover.”

hulp van het ziekenhuis inschakelen. Gelukkig was het na negen maanden raak.”

Míjn keuze “De zwangerschap verloopt prima. Ik ben gewend om alles alleen te doen, dus in die zin mis ik een partner niet. Ja, toen ik de meubels voor de babykamer moest ophalen, was het wel handig geweest, haha. Mijn moeder is mijn grote steun en toeverlaat. Zij gaat mee naar de verloskundige en is straks ook bij de bevalling. Als ik straks weer moet werken [soort werk], zal ze ook een dag oppassen. De andere twee dagen gaat de baby naar het kinderdagverblijf. Het is de bedoeling dat hij ook een nachtje bij mijn moeder blijft slapen, zodat ik kan bijtanken. Verder vraag ik misschien af en toe een vriendin of mijn broer om op te passen.

Maar alleen als het echt noodzakelijk is. Het is míjn keuze om alleen een kind te krijgen, dat betekent dat ik mijn leven daarop moet afstemmen.”

Gerry is inmiddels bevallen van een gezonde zoon: Senn “De bevalling ging heel snel. Mijn vliezen braken en ik kreeg meteen om de twee minuten weeën. Mijn moeder kwam direct om me te steunen. Na een half uur arriveerde ook de verloskundige. Op dat moment had ik al vier centimeter ontsluiting. Vrij snel daarna zijn we naar het ziekenhuis gegaan.

Bij aankomst in de verloskamer had ik negen centimeter ontsluiting. Toen ik mocht persen, was de kraamverzorgende er nog niet. Mijn moeder heeft de verloskundige geholpen. Na 25 minuten persen is Senn geboren, twee uur nadat mijn

Aan de slag met een potje en een spuitje

vliezen gebroken waren. Mijn moeder is bij me

“Van tevoren hebben we goede afspraken gemaakt.

Die zijn vastgelegd bij de notaris, zodat er nooit conflicten kunnen ontstaan. Eén van de afspraken is dat de biologische vader geen enkele verplichting heeft, ook financieel niet. Aan de andere kant moet er een mogelijkheid zijn voor regelmatig contact.

Als de donor zijn kind wil zien, moet dat kunnen.

En andersom. Daarna zijn we zelf ‘aan de slag gegaan’, met een potje en een spuitje. We wilden het een jaar zo proberen. Daarna zouden we de

helemaal alleen voor. Senns biologische vader

gebleven tijdens de kraamweek. Zo stond ik er niet kwam na een paar dagen op kraamvisite. Ik ben blij dat mijn moeder er voor me was bij de bevalling en die eerste week na de geboorte.

Inmiddels hebben Senn en ik samen een ritme gevonden, al vind ik de gebroken nachten nog wel pittig. Ik hou me er maar aan vast dat hij vanzelf een keer doorslaapt. Senn is een heerlijk mannetje en de clichés zijn echt waar: je eigen kind is het mooiste en liefste wat er is!”

16

016-017_WIJ_02-2018_RubriekZwanger3_PL.indd 16

01-03-18 12:07

J | HIJ&HIJ + ZIJ | ZIJ ...

Tekst: Myrke van der Does. Fotografie: Cees Rutten jr.

‘Mijn kind heeft het recht om te weten waar hij vandaan komt’

17

016-017_WIJ_02-2018_RubriekZwanger3_PL.indd 17

01-03-18 12:08

018-021_WIJ_02-2018_Mode6_PL.indd 18

01-03-18 12:09

It’s an Amazing Day! Als je kleine net geboren is, ben je helemaal in de wolken.

De nieuwste newborn collectie van Prénatal past daar perfect bij: met vrolijke regenboogjes, zonnetjes en wolkjes.

Gemaakt van zachte materialen voor de allerkleinsten - van binnen én van buiten. Met de Amazing Day lijn is je kleine echt het zonnetje in huis. Jij blij, baby blij!

19

018-021_WIJ_02-2018_Mode6_PL.indd 19

01-03-18 12:09

Fotografie: Petra de Munck, Koterfoto. Styling: Amber de Vreng.

It’s an Amazing Day!

20

018-021_WIJ_02-2018_Mode6_PL.indd 20

01-03-18 12:10

Fotografie: Petra de Munck, Koterfoto. Styling: Amber de Vreng.

Broek voetjes € 6,99 * Broek wolk € 8,99 * Broek regenboog € 7,99 * Muts wolk € 5,99 * Muts regenboog € 4,99 * Slofjes wolk € 5,99 *

Slofjes regenboog € 4,99 * Eendelig wolk € 16,99 * Eendelig regenboog € 14,99 * Tweedelig setje € 12,99 * Romper regenboog € 5,49 *

Overslag shirtje € 7,99 * Overslag shirtje regenboog € 7,99 * T-shirt wolkje met zon € 6,99 * Jasje wolk € 18,99 *

21

018-021_WIJ_02-2018_Mode6_PL.indd 21

01-03-18 12:10

100.maz zel

korting

l

mazze

20%

fashion e l l a p o

mega mazze l

op div kinderw erse agens

TOT W EL

mama mazzel dagen!

40% KORT I NG

Veel

grxattrais e items

250

mazze.-l

Dinsdag 27 maart t/m maandag 2 april 2018.

Op tweede paasdag zijn alle megastores geopend!

Shop jouw voordeel in onze winkels en op prenatal.nl *ADV WIJ0218.indd 22

01-03-18 12:42

Wannahaves voor jou en je baby ROARRR!

SPOTON

WALKING

Geweldig toch, zo’n hele wand op de

WITH DINOSAURS

kinderkamer met een illustratie uit

Wandelen met een dino, wie

een prentenboek van Lemniscaat?

wil dat nou niet? Op de houten

Deze lieve tijgers komen uit het boek

wielen zit een rubberen laag

‘Niets gebeurd’ van Mark Janssen.

om vloeren te beschermen. Het

Fotobehang Two Tigers, 389,5 x

gehaakte trekbeest (22 x 13 x 26 cm)

280 cm (b x h) in acht banen. Ook

van het Deense merk Sebra staat

op maat te bestellen trouwens.

- voordat je baby stapjes zet -

kekamsterdam.com, € 349,95

ook stoer op de babykamer. grasonderjevoeten.nl, € 49,95

designed by kim

Voormalig Miss Universe en tv-persoonlijkheid Kim Kötter is als je dit leest - fingers crossed - net bevallen van haar tweede

Natuurlijk

Dixap Original is de enige aanmaaklimonade zonder toegevoegde suikers of zoetstoffen. Het is gemaakt van ingedikt vruchtensap, vandaar de naam Dixap.

zoontje. Haar droom om een eigen babylijn te ontwerpen, maakte ze waar bij het stoere en toch lieve kinderkledingmerk Moodstreet.

Kleur en printjes van dierfiguren (waaronder haar eigen hondje Snoet) staan centraal.

Verder koos Kim natuurlijk voor ecologisch verantwoord en betaalbaar.

In tegenstelling tot siropen bevat het geen kunstmatige kleur-, geur- en smaakstoffen of conserveringsmiddelen.

Geschikt voor kinderen vanaf 6 maanden.

oefenhapjes

Rond vier maanden mag je starten met ‘oefenhapjes’. Melkvoeding blijft nog wel de belangrijkste bron van voedingsstoffen. Oefenhapjes zijn echt om te oefenen, te proeven en te wennen. Maak je geen zorgen als je kind maar enkele hapjes neemt of een dagje overslaat. De voeding tijdens de latere leeftijd. Als je je baby vanaf het begin gezonde eetgewoontes aanleert, heeft hij daar de rest

Trendy geboortekaartjes

van zijn leven profijt van. Een kind heeft van nature een voorkeur voor zoete smaken. Daarom is

De leukste, liefste en vrolijkste

Onder redactie van Marja van de Nes

eerste 1000 dagen van je baby’s leven is heel belangrijk voor de gezondheid en eetgewoontes op

het goed om met groente te starten. Kies drie groenten uit en geef je baby

geboortekaartjes vind je bij Tadaaz.

gedurende twee weken iedere dag afwisselend één van de drie soorten. Naast

Unieke ontwerpen van uitstekende

groente kun je ook starten met pap. Kies voor een licht verteerbare pap, zoals

kwaliteit. En extra fijn om te

rijstebloem, zodat de darmpjes kunnen wennen aan vezels. Breid daarna uit

kunnen kiezen voor bijpassende

met fruithapjes. Zo wordt het opeens een compleet menu.

enveloppen, sluitzegels en

Babyvoedingskundige Charlotte Maintz

babyborrelkaartjes. tadaaz.nl, vanaf € 0,98

23

023_WIJ_02-2018_SpotON4_PL.indd 23

01-03-18 12:16

Samengesteld gezin, Je wil het niet, maar het is er wel: onderscheid maken tussen kinderen. In een samengesteld gezin is het soms knap lastig omgaan met de verschillende rollen en de verschillen in bloedband. Dat ondervond ook journalist Annick de Wolf.

‘Mama, mag ik een koekje?’ ‘Nee, liefje we gaan zo eten.’ Mijn dochter stelt een doodgewone vraag op een doodgewone dag. ‘Annick, mag ik een koekje?’ ‘Eh, nou … eh, even kijken, hoe laat is het?

Nou, doe maar niet, we gaan straks eten en dan heb je misschien geen honger meer. Toch?’

Zo’n zelfde doodgewone dag, andere dochter; mijn stiefdochter. Het is ontzettend lastig om als stiefouder op een natuurlijke manier te reageren.

Hoe je het ook wendt of keert, er komen altijd gedachten bij. Daar waar je bij een biologisch kind geheel instinctief reageert, denk je bij een stiefkind veel meer na. Daar waar de liefde voor je biologische kind als vanzelfsprekend door je hart stroomt, stroomt de liefde voor je stiefkind via een ander weggetje. Erg? Nee hoor. Lastig? Ja, dat wel.

‘Het is niet erg dat er een verschil in liefde is’

Tekst: Annick de Wolf.

Als een leeuwin Patricia is samen met Theo. Hij heeft twee kinderen uit een vorige relatie: Marion (12) en Judith (10), en samen hebben ze zoontje Bas (2). Patricia is ontzettend dol op de meiden, maar de liefde voor Bas is een heel ander soort liefde. Patricia: “Ik ben blij dat de meiden zich prettig voelen bij ons, maar mijn geluk hangt daar niet vanaf. Toen Bas er nog niet was, voelde dat anders. Ik had toen veel meer moeite met het feit dat je als stiefouder niet dezelfde erkenning krijgt als een biologische moeder.

Je werkt er toch even hard voor.”

Je schrikt je rot Stiefcoach Patricia Heije, oprichtster van Stiefgoed, is gespecialiseerd in het doorgronden en oplossen van complexe situaties die spelen in samengestelde gezinnen. Zij is heel duidelijk over dit onderwerp: “Er zit wel degelijk een verschil in de liefde die ouders voelen voor hun stiefkinderen en voor hun biologische kinderen. Dit is helemaal niet erg, maar vaak schrikken mensen zich rot als ze voor het eerst in aanraking komen met deze verschillende gevoelens.”

De kraamtijd was een hel Stiefmoeder Patricia herkent dit. “Mijn kraamtijd was een hel. De bevalling was zwaar geweest, ik was moe en ik kon niets hebben. De meiden waren gek op hun broertje, maar ik kon het niet verdragen als ze bij hem in de buurt kwamen.

We hebben daar heel open over kunnen praten.

Ik vond dat ontzettend lastig, want ik wilde ze niet kwetsen, maar mijn oer-moedergevoel was zo sterk.

Ik leek een leeuwin die haar welp beschermde.

Zo heb ik het de meiden ook uitgelegd. Twee jaar later heeft die openheid gelukkig zijn vruchten afgeworpen.”

Stinksokken Ik vraag me af hoe dat zit met die openheid. Voor Patricia heeft dit goed uitgepakt en ik ben zelf een groot voorstander van het bespreken van pijnlijke onderwerpen. Maar té eerlijk zijn, kan ook schade aanrichten. Coach Patricia Heije: “Eerlijkheid is belangrijk, maar het vertrouwen hebben dat de ander het beste met je voor heeft, is belangrijker.

Eén keer uitspreken dat je je ergert aan de stinksokken van je stiefzoon, is meer dan genoeg. Het levert gewoon niet veel op om aan elke ergernis, woorden te geven. De stinksokken gaan er niet lekkerder van ruiken en het wordt er ook niet gezelliger op. Besef dat je partner het óók niet leuk vindt dat jij vieze luchten in je neus krijgt.”

24

024-025_WIJ_02-2018_Samengesteldgezin_PL.indd 24

01-03-18 12:16

samengestelde liefde Ik hoef het niet te horen Vincent is 45 jaar, hij heeft een dochter van 17, Madelief, uit een vorig huwelijk. Nu woont hij samen met Cathelijne. Cathelijne is 38 en zwanger.

“Wanneer Caatje zich ergert aan Madelief, heb ik eigenlijk liever dat ze zich uitspreekt tegenover een vriendin dan tegenover mij. Ik hoef het gewoon niet te horen dat ze vindt dat Madelief lui of te veel met zichzelf bezig is. Madelief is een puber. Ze is bezig met volwassen worden. Cathelijne heeft niet het geduld en het begrip dat ik met Madelief heb.

Nu ze zwanger is misschien nog wel minder. Ik ben benieuwd hoe dat straks zal gaan als de baby er is.”

Waar bemoei je je mee?

Er zit nóg een kant aan het verhaal. De stiefouder heeft niet alleen minder geduld en minder begrip, maar voelt vaak ook dat hij of zij minder recht van spreken heeft. Wanneer de stiefouder de opvoedtaak op zich neemt, hoe lief dat ook bedoeld is, kan het verkeerd uitpakken. Als Vincent een keer uitvalt tegen Madelief over het feit dat ze niets doet in het huishouden, heeft dat nauwelijks gevolgen. Het levert een discussie op, die in zoveel Nederlandse huishoudens met pubers plaatsvindt, heel natuurlijk.

Maar stel dat Cathelijne een keer uitvalt, is het een ander verhaal. Dan kan de kwetsbare band, die stiefouder en stiefdochter zo zorgvuldig aan het opbouwen zijn, wel eens een knauw krijgen. Zinnen als ‘Waar bemoei je je mee? Je bent mijn moeder niet!’ zijn heel pijnlijk en je wil ook niet dat stiefdochterlief bij haar biologische moeder gaat klagen over de vriendin van papa. Cathelijne kan zich hierdoor heel eenzaam en onbegrepen voelen.

Een behoorlijke klus Coach Patricia Heije: “Het vormen van een samengesteld gezin is echt een behoorlijke klus, die veel tijd, geduld en energie vergt. Maar er zijn ook voordelen voor de kinderen te vinden.

De partners zijn niet voor niets het avontuur van

een nieuw gezin gestart. Ze zijn verliefd. Kinderen zien hoe gelukkig papa en/of mama nu zijn/is.

Ze leren hoe fijn het kan zijn als volwassenen een relatie hebben zonder ruzie en spanningen.”

Uit een ander stukje van mijn hart Hoe meer ik met dit onderwerp bezig ben, hoe meer het me duidelijk wordt dat het niet erg is dat er een verschil in liefde is. Je houdt anders van je zus dan van je partner, je houdt anders van je opa dan van je vader en je houdt anders van je stiefkind dan van je biologische kind. Ik hoorde laatst iemand over de liefde voor haar stiefkind zeggen: ‘Het lijkt alsof het uit een ander stukje van mijn hart komt.’ Streef niet naar gelijkwaardigheid, maar accepteer de verschillen.

‘Het lijkt alsof het uit een ander stukje van mijn hart komt’ Zolang het woord liefde een rol speelt …

Een initiatief als Stiefgoed, het kersverse tijdschrift Stief M/V en diverse boeken, bewijzen dat ik niet de enige ben die hier een weg in probeert te vinden.

Er komen steeds meer samengestelde gezinnen en dus is er steeds meer behoefte aan informatie. Meer en meer stiefouders zijn op zoek naar handvatten en herkenning om wat ruimte te scheppen gedurende de eerste roerige jaren van hun nieuwe gezinsleven. Ik ben blij met het advies van stiefcoach Patricia en kan nu accepteren dat er verschil in liefde is. Zolang het woord liefde een rol speelt, kom je een heel eind. Of dat nou biologische liefde, stiefliefde of partnerliefde is. Elk samengesteld gezin begint per slot van rekening vanuit liefde.

25

024-025_WIJ_02-2018_Samengesteldgezin_PL.indd 25

01-03-18 12:17

NATUURLIJKE VERZORGING. NET ZO PUUR ALS JOUW LIEFDE.

Als er een kindje geboren wordt, wordt er ook een moeder geboren. Een moeder die van nature weet en voelt wat haar kindje nodig heeft. Het allerbeste. Het zachtste. Het puurste. Eerlijke producten die je blind kunt vertrouwen.

Alle babyverzorgings-producten van Weleda zijn op basis van calendula, dat een verzachtend en beschermend effect heeft op kwetsbare babyhuidjes. En het is 100% natuurlijk, net zoals jij. weleda.nl

Weleda. Puur natuur, net als jij.

Adv Baby WIJ 215x282.indd 1 *ADV WIJ0218.indd 26

08-02-18 12:01 01-03-18 12:43

#INSTAMOM Influencer Marjon Franssen startte drie jaar geleden met haar social concept MAMA to the max. “Ik wil een inspiratiebron zijn voor andere moeders. Ik had nooit voor ogen dat mijn idee zó groot zou worden.”

‘Het is een inspiratiebron, geen kijkje in ons echte leven’ ‘200% steun in alles’ “Als ik iets doe, dan doe ik het goed. Dus ik heb meteen een professionele website laten maken.

Al snel groeide het aantal bezoekers en kreeg ik ineens de vraag van bedrijven ‘of ze iets op mochten sturen’. Ik was verrast, maar ook enthousiast. Natuurlijk mocht dat. Later werd het zo druk, naast mijn baan van vier dagen, dat ik er geld voor kon vragen. Ik had nooit het idee dat het zo groot zou worden en ik mijn baan bij het museum ervoor zou opzeggen. Mijn aanstaande man Jean-Philippe - die mij in alles voor 200% steunt - gaf me het zetje om ervoor te gaan.”

‘Structuur voor mijn gezin’ “Ik huurde een kantoor - want professioneel en werk daar drie dagen per week. Onze jongste dochter Lilou (1 jaar) gaat op die dagen naar de gastouder, Maxime gaat naar school. Dit geeft structuur, ook voor mijn gezin. Op de andere dagen schrijf ik geen blogs, maar maak ik alleen foto’s en filmpjes. Wat dat betreft, ga ik ermee naar bed en sta ik ermee op. Wij kunnen bijvoorbeeld niet eten vóórdat we er een foto van hebben gemaakt, om maar wat te noemen. Voor de rest wil ik er vooral voor mijn kinderen zijn en mag ik niet teveel op mijn telefoon zitten. Inmiddels zie ik wel een verschuiving naar minder tekst en meer beeld.

Ik ben benieuwd waar dit heengaat de komende jaren.”

[FAVORITES] #LILOULOVE #MYBABYGIRL #ZOTROTSOPJOU 27

027-028_WIJ_02-2018_InstaMOM4_PL.indd 27

01-03-18 12:18

‘Blijf dicht bij jezelf. Wat vind jij leuk, mooi of lekker?’

‘Geen unieke, maar wel eigen stijl’ “Ik heb écht elke dag zin om te werken. Mijn inspiratiebron zijn Maxime en Lilou en de liefde die ik van ze krijg. Natuurlijk loopt ook hier niet altijd alles op rolletjes, maar dat vind je niet terug in mijn blogs. Dat weten mijn volgers ook: ik ben een positieve inspiratiebron. Ik vind het heel bijzonder dat dit op mijn pad is gekomen. Ik heb zoveel geleerd in de afgelopen jaren, ik kan het niet eens uitleggen. Als influencer heb je een soort gevoel nodig voor hóe je het aanpakt, dat staat in geen enkel boekje. Maar ik heb het blijkbaar in de vingers. Ik heb geen unieke, maar wel een eigen stijl. Ik schrijf zoals ik denk. De tip die ik aan anderen geef, is dan ook: blijf dicht bij jezelf.

Wat vind jij leuk, mooi of lekker? Ga daarmee aan de slag en kijk niet naar anderen.”

‘Iedereen heeft toch het beste met zijn kind voor?!’

‘Niet leuk meer? Ik stop’

mama to the max Marjon werkte als zakelijk manager bij een museum. Een heel creatieve baan, waarin zij subsidies en donaties zocht voor tentoonstellingen.

De juiste toon vinden om bedrijven en overheden te interesseren, ging haar erg goed af en bleek een mooie basis voor MAMA to the max. Een goede vriendin en collega schreef indertijd blogs en toen Marjon zag dat de passie er bij haar vanaf spatte dacht ze: Dát wil ik ook! Haar idee was snel gevonden: ze zou een soort dagboek voor haar dochter Maxime (toen 1, nu 4 jaar) bijhouden. Vandaar ook de naam: MAMA to the max.

Tekst: Jannelies Blommaert. Foto's: Privé.

“Wat ik jammer vind, is dat er zoveel commentaar kan zijn onder moeders. Ik geef iedereen een kijkje in mijn leven en kreeg ineens negatieve reacties omdat ik Lilou in een draagzak had. Waarom?

Gelukkig waren er ook moeders die het voor me opnamen. En ik denk toch echt: iedereen heeft toch het beste met zijn kind voor?!

Als ik Mama to the Max niet leuk meer zou vinden, dan stop ik ermee. Ik weet nu wat het is om zoveel plezier te hebben in wat je doet. Heel bijzonder.

Op dit moment zijn Jean-Philippe en ik bezig met de voorbereidingen voor ons huwelijk in de Provence later dit jaar. Dus voorlopig ben ik nog heerlijk bezig!”

#BYEBYEBABY #ONZEKLEINEGROTEMEID #MAXIMEENLILOU 28

027-028_WIJ_02-2018_InstaMOM4_PL.indd 28

01-03-18 12:18

MIJNBEVALLING

Zes weken geleden werd Robin geboren, zoon van Else (28) en Marijn (34) Lokhorst en broertje van Thomas (2,5 jaar). Het scheelde niet veel of Else was in de auto bevallen.

De baby is er! Het is een jongetje, hij heet Robin.

Hoe het begon “Ik was al de hele ochtend onrustig. Het zeurderige gevoel in mijn onderbuik kon ik niet plaatsen. Pas toen de krampen heftiger werden, wist ik dat de bevalling begonnen was. Marijn bracht Thomas naar oma. Dat was een emotioneel moment; opeens realiseerde ik me dat hij bij thuiskomst grote broer zou zijn.”

De weeën “Ik kon de weeën moeilijk opvangen en de ontsluiting schoot niet op. Op advies van de verloskundige ben ik een uur onder de douche gaan staan. Dat hielp een beetje. Maar na zeven uur weeën wegzuchten had ik nóg geen tien centimeter.

Ik was uitgeput en wilde pijnstilling. Midden in de nacht zijn we naar het ziekenhuis gegaan.

We waren net onderweg toen ik persdrang kreeg.

Niet veel later braken mijn vliezen. Godzijdank bereikten we het ziekenhuis op tijd!”

Alles ging goed. We zijn verliefd!

De eerste kennismaking “Ik ben bevallen op handen en knieën. De klinisch verloskundige wilde graag meekijken. Zij had dit in 25 jaar nog niet meegemaakt. Ik vond het prima, zolang ik maar verlost werd van de pijn. Toen Robin eruit kwam, durfde ik hem bijna niet aan te raken. Hij was zo mooi en puur. Ik was zielsgelukkig. Al vond ik het een gek idee dat we er een nu een kind bij hadden. Daar moest ik echt even aan wennen.”

‘Ik durfde Robin bijna niet aan te raken, zo mooi vond ik hem’ Mijn grote steun

Eindelijk persen

Tekst: Myrke van der Does

“Bij de ziekenhuisingang hield ik het niet meer. Ik ben op de stoffige vloer gaan liggen en heb mijn broek uitgetrokken. Bijna was ik op de deurmat bevallen, maar gelukkig konden ze me nog net op tijd naar de verloskamer brengen.

Elf minuten later werd Robin geboren.”

meer bevallingsverhalen? kijk op youtube.com/wijvideos

“Marijn heeft de hele bevalling naast me gestaan. Wanneer ik opzij keek om te zien of hij er nog was, zag ik zijn bemoedigende blik. Dat gaf me kracht.

Daarnaast heb ik veel gehad aan mijn eigen verloskundige. Zij zag precies wat ik nodig had. Ze steunde me zonder de regie over te nemen.”

Het eerste moment met zijn vieren “Robin is om 1.33 uur geboren. Om 5.20 uur waren we weer thuis.

Oma bracht Thomas om 9.00 uur terug. Ik had hem ontzettend gemist.

Eindelijk kon hij kennismaken met zijn broertje. Het was ontroerend om te zien hoe nieuwsgierig en vertederd Thomas in de wieg keek en Robin voor het eerst zag.”

29

029_WIJ_02-2018_MijnBevalling4_PL.indd 29

01-03-18 12:19

schreeuwen

n a a l s e w u ie n t is he

Met kleine kinderen ren je je rot. Een simpel telefoontje plegen of een boodschap doen, het is allemaal niet meer vanzelfsprekend. Uit frustratie je kind een tik geven, dat doe je niet. Hoe slecht het ook luistert. Maar hoe vaak schieten we, van frustratie of woede, toch weer uit onze slof?

Is schreeuwen het nieuwe slaan? En als opvoeden een vak is, waarom is er dan geen vakschool?

Of zit de ultieme beheersing ergens diep in onszelf?

30

030-032_WIJ_02-2018_Schreeuwen_PL.indd 30

01-03-18 12:20

Met kleine kinderen ren je je rot. Een simpel telefoontje plegen of een boodschap doen, het is allemaal niet meer vanzelfsprekend.

Uit frustratie je kind een tik geven, dat doe je niet. Hoe slecht het ook luistert. Maar hoe vaak schieten we, van frustratie of woede, toch weer uit onze slof? Is schreeuwen het nieuwe slaan? En als opvoeden een vak is, waarom is er dan geen vakschool? Of zit de ultieme beheersing ergens diep in onszelf?

‘Waarom stond ik luidkeels te schreeuwen op straat?’

“Al een minuut of tien sta ik in de speeltuin te praten met een moeder. Tijd om te gaan. Ik leg mijn pasgeborene terug in de kinderwagen en kijk rond. Waar net nog mijn dochter op de schommel zat: niks. Bij de glijbaan: niks. De paniek slaat toe.

Ik blijf rondjes lopen en ondertussen bel ik mijn man. Ze is weg, al zeker twintig minuten. Ik ben onze dochter van drie kwijtgeraakt. Eindeloos durende minuten later, zie ik haar over een hek klimmen. Ik ren erop af, maar in plaats van haar in mijn armen te nemen, begin ik te foeteren. Met grote ogen kijkt ze me aan. ‘Achter dat hek mag je in bomen klimmen’, stamelt ze en ze wijst naar bosjes waarachter ik water zie glinsteren. Ik ga door, het foeteren wordt schreeuwen, er is geen stop. Ineens voel ik een hand op mijn arm. Ik kijk zijdelings naast me en zie een onbekende man. ‘Hou jij eens op met schreeuwen tegen je kind,’ zegt hij rustig maar nadrukkelijk. En eindelijk voel ik de ruimte voor troostende armen.”

Nu Janneke eraan terugdenkt, lopen de rillingen weer over haar rug. Waarom vroeg ze geen hulp? Waarom kon ze zichzelf zo slecht beheersen en stond ze luidkeels te schreeuwen in het openbaar? Natuurlijk heeft ze haar dochter naderhand uitvoerig uitgelegd dat ze eigenlijk helemaal niet boos was, maar bang.

Toch zijn dit de momenten dat je het als moeder of vader juist goed wilt doen. De kleine examentjes van het ouderschap.

Janneke: “Nou, ik was hier faliekant gefaald.”

ouderschap is een eenzaam beroep

Volgens Carolien Gravesteijn, lector ouderschap en ouderbegeleiding, is situatie geen uitzondering. “Ouders hebben tegenwoordig enorm veel op hun bord liggen.” Ze combineren werk en zorg, besteden veel meer tijd dan vroeger aan de kinderen en het mag hun kroost aan niets ontbreken, somt ze op. “De stressfactor is gigantisch en dan slaat de meter al snel in het rood.”

Dat een onbekende man te hulp schoot vindt zij fantastisch. “ouderschap is een eenzaam beroep. We moeten zoveel alleen doen.” Was de opvoeding van kinderen vroeger iets dat je als gemeenschap en familie samen deed, tegenwoordig is het ieder voor zich. “De omgeving oordeelt daardoor in plaats van dat ze ondersteunt.”

Laura, moeder van twee dochters en zwanger, kan dat beamen. In een volle winkel gooit haar dochter van nog geen twee maar wat graag de kont tegen de krib en af en toe een lekkere scene schoppen is ook haar vierjarige nog niet verleerd. En dan voel je die vreemde ogen prikken. “Ik ben me in dit soort situaties direct bewust van hoe ik wil reageren. Dat heb ik als verpleegkundige wel geleerd. Vanuit hun onzekerheid kunnen patiënten soms behoorlijk boos en onredelijk reageren. Je leert dat niet persoonlijk te nemen.

Ook in zo’n supermarktsituatie focus ik me direct op mezelf en mijn hysterische kind en denk: ‘maling aan de rest.’ Zelfs voor goed bedoelde tips van bijvoorbeeld andere moeders heeft Laura geen ruimte. ‘Mijn uitstraling is: kom niet in mijn territorium. Dat leidt me alleen maar af.”

ouders zijn totaal onvoorbereid

Carolien ziet dit precies zo terug in haar onderzoeken. “De huidige gedachte is: we weten zelf wel wat goed is voor onze kinderen.

Toch is het hebben van kinderen mede hierdoor een stuk zwaarder geworden.” Of ouders van nu om die reden slechter opvoeden of eerder geneigd zijn uit hun slof te schieten, durft Carolien niet te beweren. Feit is wel dat verreweg de meeste ouders amper voorbereid aan hun eerste kind beginnen. Ze vergelijkt ouderschap met jongleren, het hoog houden van verschillende ballen. “En dat jongleren, hoe combineren we bijvoorbeeld werk en zorg, hoe verdelen we de druk, valt kort na de bevalling al vies tegen.”

‘De laatste jaren zijn ouders teveel overspoeld met opvoedlessen’ Aha! Alle ouders op opvoedcursus? Absoluut niet, aldus Carolien.

“De laatste jaren zijn ouders juist veel te veel overspoeld met opvoedlessen. De politiek ging zich ermee bemoeien en hordes pedagogen.” Carolien verwijst naar televisie-nanny Jo Frost die bij binnenkomst ouders aan hun eigen keukentafel sans gene vertelt dat ze als ouder tekort schieten (‘Jullie hebben haar onzeker gemaakt’, ‘Je bent een slappeling, waardoor ….’). “Dat is niet alleen pure symptoombestrijding, maar je zadelt ouders ook op met schuldgevoelens en onzekerheid. Je moet ouders leren bij zichzelf te blijven, zodat ze ook in nieuwe situaties niet meteen op tilt slaan, maar durven te vertrouwen op hun moeder- of vadergevoel en rustig blijven.”

Sophie, moeder van drie, kreeg hierin onlangs een harde les.

“We waren op visite bij nieuwe buren. Mijn zoontje vertoont soms best lastig gedrag, dus van te voren had ik al zo’n onderbuik gevoel: als dat maar goed gaat.” Ineens hoort ze gekrijs. “Mijn zoontje had die van hun in zijn gezicht geschopt.” Sophie vertelt

31

030-032_WIJ_02-2018_Schreeuwen_PL.indd 31

01-03-18 12:20

‘Geef ze een beetje de ruimte’

negeer het!

Belangrijk bij straffen is volgens Carolien om het doel voor ogen houden.“Je wilt je kind iets leren.” Slaan, schreeuwen of het strafstoeltje zijn wat haar betreft niet de beste manieren. “Slaan is not done. Echt nooit. Ook geen pedagogische tik. Schreeuwen lijkt soms de juiste reactie uit te lokken, namelijk aandacht van je kind. Maar dat effect wordt snel minder en uiteindelijk gaat je kind terugschreeuwen, ook naar vriendjes en vriendinnetjes.”

Afkoelen op de gang of zijn kamer is een beproefd recept.

Daarna het erover hebben en ervoor zorgen dat je kind begrijpt waarom dat gedrag niet kan is de beste manier. “En probeer soms dingen te negeren. Bij pubers werkt dat fantastisch, maar ook al bij jonge kinderen. Geef ze een beetje de ruimte.”

Negeren. Ja, dat klinkt goed. Dat scheelt een boel energie. Maar soms halen die kids, hoe schattig en klein ook, het bloed onder je nagels vandaan. Zo erg dat je wel met je kop tegen de muur wilt lopen. En ja hoor, daar is die ‘Hou nou verdomme eens op, jullie’ al weer. Carolien: “Mijn moeder ‘beet’ wel ‘ns in haar arm.

Dan zei ze: ‘Ik ga even een ommetje maken.’ Zij kon dat heel goed.” Laura: “Als ik ’s ochtends vroeg naar mijn werk moet en de hormonen gieren door mijn lijf omdat ik weer zwanger ben, weet ik dat het gevaar op de loer ligt. Dan schiet ik uit mijn slof, terwijl ik weet dat die meiden in hun eigen droomwereld zitten en niet bezig zijn met mijn agenda. Natuurlijk hoef ik niet perfect te zijn, maar ik voel me dan toch schuldig.”

samen spelen, samen delen

Het fijne is dat iedereen dat heeft, concludeert Carolien. “Ouders zijn geen robots. Als we elkaar meer steunen, meer open zijn over dit soort growingpains naar elkaar, dan maakt dat het ouderschap een stuk dragelijker. Daarvan ben ik overtuigd.”

Tekst: Renate Tromp.

hoe ze onmiddellijk naar boven stormt, haar zoon bij zijn arm grijpt en hem uitfoetert. “Ik ben direct weg gegaan. Ook omdat de ouders van dat andere jongetje maar bleven zeggen hoe erg het allemaal was. Eenmaal buiten vertel ik hem woedend zijn straf: een week geen tablet.” Tijdens het avondeten hoort ze eindelijk het ware verhaal. Dat jongetje was zelf heel vervelend en aan het etteren. De uiteindelijke schop was speels bedoeld en per ongeluk raak. “Ik voelde me zo schuldig. Waarom was ik niet eerst vragen gaan stellen? Waarom ging ik direct uit van slechte bedoelingen bij mijn eigen kind? Waar was mijn moedergevoel?

Ik was al maanden zo goed bezig met positief opvoeden en nu had ik weer als een dolle staan schreeuwen.”

32

030-032_WIJ_02-2018_Schreeuwen_PL.indd 32

01-03-18 12:21

HAARVERHAAL

debbie kon moeilijk zwanger worden

‘Ondanks de PCOS heb ik nu twee gezonde kinderen’ Debbie Smit (28 jaar, thuismoeder) woont samen met Nick (27). Ze zijn samen de ouders van Boaz (2) en Maci (10 maanden). In haar vorige relatie zat Debbie jarenlang in de medische molen en zou ze nét aan IVF beginnen.

“Ik ben geboren in de Filipijnen. Mijn biologische moeder heeft mij afgestaan, omdat ik lichamelijke beperkingen heb. Toen ik tweeënhalf was, ben ik geadopteerd door fantastische mensen en naar Nederland gekomen. Ik heb een beenafwijking, waardoor ik nu een prothese om mijn linkerbeen draag, ik heb een schisis en ik ben slechthorend en draag zichtbare gehoorapparaten. Mijn beperkingen hebben mij nooit in de weg gezeten. Wat ik wel heel moeilijk vond, is dat ik PCOS bleek te hebben.”

Wat is PCOS? Bij het Polycysteus Ovarium Syndroom zijn er meerdere vochtblaasjes, ofwel cystes in de eierstok aanwezig. Het komt voor bij 5 tot 10% van alle vrouwen. De waarden van verschillende hormonen in je lichaam zijn verhoogd of juist verlaagd. Hierdoor kan er gedurende langere tijd geen eisprong plaatsvinden, waardoor je een verminderde vruchtbaarheid hebt.

Tekst: Jannelies Blommaert.

‘Hoe moest het nu met mijn kinderwens?’

“Al in mijn puberteit had ik het vermoeden dat er ‘iets’ niet goed zat, pure intuïtie. Maar ik wilde ook jong moeder worden samen met mijn toenmalige man. Dus al op mijn 22e zaten we bij de huisarts, gingen we de medische molen in en werd PCOS - eigenlijk dus per toeval - ontdekt. Vijf jaar lang hebben we het geprobeerd. Ik ben één keer zwanger geweest, maar het vruchtje zat in mijn eileider. Deze is tijdens een operatie verwijderd.

Ook ons huwelijk hield geen stand. Mijn wereld stond op z’n kop.

Dat hij weg ging, kon ik nog wel verdragen, maar hoe moest het nu met mijn grote kinderwens?”

De oorzaak van PCOS is niet precies bekend. Door middel

‘Ik kon toch niet zwanger worden’ “Ik dacht: Wie wil mij nou, een vrouw met beperkingen die misschien nooit zwanger kan worden. Ik was zó verdrietig. Mijn moeder zei tegen mij: ‘Niet wanhopig zijn. Je bent een hartstikke leuke meid en jij moet het hebben van iemand die je al kent.’

En inderdaad: een paar maanden later liep ik Nick, mijn oude middelbare schoolliefde tegen het lijf. Het ging bij ons in een sneltreinvaart. Mijn ex-man bleef in ons huis wonen, ik trok bij Nick in. Zwanger worden kon ik niet, dus met de pil was ik niet meer begonnen. En toen bleek ik spontaan zwanger. Ik was stomverbaasd, maar ook héél blij. Gelukkig reageerde ook Nick positief.

En mijn omgeving gunde het me van harte, na alle ellende.”

‘Wie wil mij nou, een vrouw die niet zwanger kan worden?’

‘Blijf positief, ook voor jou kan het lukken’ “Dolgelukkig waren we toen Boaz werd geboren. Ik zag hem als een toevalstreffer. Maar acht maanden daarna was ik zwanger van Maci. Ik gaf borstvoeding en slikte de progesteronpil, en toch gebeurde het. Met Maci erbij voelt ons gezin compleet, maar wie weet wat de toekomst brengt? Op dit moment is mijn lichaam nog volop aan het herstellen. Twee zwangerschappen en bevallingen kort op elkaar hebben veel van mij gevergd. Maar dat komt wel weer goed. Ook met één of meerdere beperkingen kun je dus de liefde vinden, zwanger worden én een goede moeder zijn.

Dat is wat ik aan iedereen wil meegeven die het moeilijk heeft.

Blijf positief!”

van een echoscopie en een bloedonderzoek kan worden vastgesteld of je afwijkende hormoonwaarden hebt.

Lees ook de blogs hierover van Rosa de Bruin op wijalamama.nl

33

033_WIJ_02-2018_HAARverhaal4PL.indd 33

01-03-18 11:04

COLUMNCAROLIEN Nu haar jongste eindelijk eens doorslaapt en de hormonen echt wel uit haar systeem zijn, blikt freelance journalist Carolien Dircken (35) terug op zwanger zijn en moeder worden. Ze woont samen met Maurice en is moeder van Lieuwe (4) en Fabe (1).

Fotografie: Shoot by Gitta.

Bevalwens Of ik mijn bevalplan al had ingevuld.

Ik moet een beetje glazig hebben gekeken toen de verloskundige me dat vroeg, want ze voegde er snel aan toe: “Hoeft niet heel uitgebreid hoor, maar het is goed om even door te nemen.” Ik was 34 weken zwanger van mijn tweede kind en bij het woord ‘bevalplan’ flitste de geboorte van de eerste aan me voorbij.

En die was ALLESBEHALVE FLITSEND en volgens plan verlopen.

Ik zag mezelf weer liggen, als een walrus in dat ziekenhuisbad. En ik voelde me weer zitten onder de douche, terwijl ik overeind probeerde te blijven op een reusachtige skippybal. Ik had een bevalplan gemaakt, en op papier leken douchen en badderen tijdens het baren zo heerlijk. Net als de baarkruk, rondwandelen tijdens een wee, zingen tijdens het puffen en denken in golven die niet meer terugkeren. In werkelijkheid vond ik dat allemaal RAMPZALIGER DAN DE WEEËN ZELF. Een ruggenprik was het enige dat ik liever niet wilde. Maar juist die naald bracht uiteindelijk de verlossing die ik nodig had om na 22 uur puffen mijn zoon, een eigenwijze sterrenkijker, op de wereld te zetten.

Dus, zei ik drie jaar later tegen de verloskundige, ik doe niet aan bevalplannen. Ik heb alleen een bevalwens: zo snel en pijnloos mogelijk.

Of ik daar lachgas, een baarkruk of een ruggenprik bij nodig heb, zie ik wel als ik me herinner hoe weeën ook alweer voelen. Helder, vond de verloskundige.

Ze vatte het samen tot: PIJNBESTRIJDING IN OVERLEG. En op mijn verzoek voegde ze toe: wil niet in bad. Want dat dacht ik wel zeker te weten.

Ruim zes weken later stond ik met mijn vriend, vluchtkoffertje en rommelende buik in het bevalcentrum. Met een beetje zuchten en steunen aan de ontbijttafel zat ik al op vier centimeter ontsluiting.

Daar had ik bij de eerste bevalling ruim 12 uur over gedaan. IK KREEG MOED. En besloot dat ik in bad wilde.

Het bad heb ik nooit gehaald. Onderweg naar de badkamer klapte ik dubbel over de wasbak, waar ik een half uur weeën opving en smeekte om pijnbestrijding.

“Dat red je niet meer”, schatte de verloskundige in. Ik kroop als een geblesseerde rugbyer naar het ziekenhuisbed. “Lachgas?” probeerde ik nog. Maar voor ik “alsjeblieft” kon zeggen, braken mijn vliezen en voelde ik een hoofdje. Twee persen later was ik voor de tweede keer moeder. Amper een uur na aankomst in het ziekenhuis.

En daarmee bevestigde mijn tweede bevalling de belangrijkste les die ik heb geleerd sinds ik moeder ben: PLAN NIKS. Dan kan het ook niet tegenvallen.

COLOFON Hoofdredactie Mariska van der Kogel Art direction en vormgeving Gabriëlle de Vries Redactiecoördinatie Irene van Engen Directeur/uitgever Marcel Bakker Adjunct-directeur Anja Schuttert Aan dit nummer werkten mee Tim De Backer Jannelies Blommaert Carolien Dircken Myrke van der Does Hanneke Mijnster Petra de Munck Marja van de Nes Cees Rutten jr.

Renate Tromp Amber de Vreng Annick de Wolf Drukwerk Senefelder Misset Doetinchem Advertenties Esther Koopman en Stefan de Lange tel. 0229 - 21 26 72 Litho & realisatie VoordeelMagazine Prelitho BV • ISSN: 2589-0964 • Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd zonder voorafgaande toestemming van de uitgever.

Druk- en zetfouten voorbehouden.

Lidmaatschap WIJ verschijnt 5x per jaar via controlled circulation aan zwangere vrouwen en moeders met een kind tot één jaar.

Alle ontvangers van WIJ zijn gratis lid van de WIJ Voordeelclub.

Heb je vragen? Stuur dan een e-mail naar consumentenservice@wij.nl.

Wijzigingen in je woon- of gezinssituatie kun je in je profiel op wij.nl doorgeven.

Redactie WIJ Special Media bv Postbus 2584 1620 EN Hoorn 0229 - 21 26 72 Graag ontvangen wij reacties op redactionele artikelen: redactie@wij.nl.

Het magazine WIJ is een uitgave van WIJ Special Media bv. WSM legt persoonsgegevens vast voor de toezending van het magazine WIJ, de specials Geboorte en Eén jaar! Zie verder ook het privacystatement op wij.nl.

APRIL 2018 WIJ.NL € 2,50

DE NIEUWSTE NEWBORN MODE COLLECTIE

SCHREEUWEN

IS HET NIEUWE SLAAN

Wees lief voor jezelf!

Het beste voor je kind?

LIZA DONEERDE EICELLEN ‘Na één maand was mijn vriendin al zwanger’

Op de cover Nele met baby Lia Fotografie Tim De Backer

34

034_WIJ_02-2018_Column2_PL.indd 34

01-03-18 11:05

SHOPPING

[Advertentie]

NIEUW ORGANIX JUST

Organix Just is een nieuwe range van eerste hapjes – met een verschil. Spannende combinaties van biologisch fruit, groente en granen voor baby’s.

Zodat jouw kleintje vaste voeding op een leuke, lekkere en verantwoorde manier kan ontdekken.

Van 6 tot 36 maanden en verkrijgbaar in 8 smaken

• Kleurrijk en vol van smaak • Gemaakt van de beste biologische ingrediënten • Spannende smaak combinaties.

bij Albert Heijn. 100% BIOLOGISCH. organix.nl

GREAT TASTE. NO JUNK.

Advertentie-Rikkie-215x139.indd 13 WIJ_02-2018_GEZIEN6_PL.indd

16-02-18 13:45 15:55 01-03-18

Voor het eerst samen spetteren Nutrilon Opvolgmelk ondersteunt je weerstand* tijdens al je eerste keren.

Verrijkt met 120 jaar Nutricia kennis Borstvoeding is de beste voeding. *Nutrilon Opvolgmelk bevat, zoals alle opvolgzuigelingenvoeding, vitamine A, C en D. Deze vitamines ondersteunen het immuunsysteem.

*ADV WIJ0218.indd 36

Vitamines A, C en D

Omega-3 (ALA)

KOAG-KAG: 379-0917-1459

In het begin van je leven is alles nieuw. Alles wat je meemaakt, hoort, proeft en ruikt. Elke keer is je weerstand belangrijk. Nutrilon Opvolgmelk bevat Pronutra, onze meest geavanceerde formule met vitamines om je immuunsysteem te ondersteunen*.

GOS/IcFOS

01-03-18 12:43