5 minute read
LIMBURGERS OVER DE GRENS
Jeroen Fabry, Business Unit Manager bij H.Essers in Roemenië
LIMBURGERS OVER DE GRENS
51% Belg en 49% Roemeen. Zo definieert Jeroen Fabry zich. Dat grote Roemeense aandeel kiemde 14 jaar geleden, toen hij Limburg voor Boekarest verruilde. Hij bouwt er sindsdien als Business Unit Manager van H.Essers het bedrijf en zijn leven uit. Een gesprek over Roemeense kansen, valkuilen én de zon.
Jeroen Fabry, Business Unit Manager bij H.Essers in Roemenië: “Ik blijf één jaar, dat was het plan. Maar het draaide anders uit.” Thuis? Dat is voor Jeroen Fabry de groene rand van Boekarest. Hij woont er met echtgenote Ada en hun 2 dochtertjes, Alessia en Emma. De snotneus uit de titel? Dat was hij, 14 jaar geleden. Nauwelijks anderhalf jaar nadat hij bij logistiek dienstverlener H.Essers startte, trok hij de wijde wereld in.
Waarom Roemenië, Jeroen?
“Ik had geen voorkeur voor een land of regio. Het avontuur en een andere cultuur, dat interesseerde me. Ik wilde iets anders want iedere werkdag was hetzelfde. Allicht trok de oproep voor warehousing in Roemenië op het infobord daardoor mijn aandacht. We hadden daar net een Nederlandse speler overgenomen. Ik sprak erover met Noël Essers, zocht Roemenië op de kaart op en vertrok met de rugzak. Zonder vooringenomen ideeën of verwachtingen. ‘Ik blijf één jaar om de integratie te doen’, dacht ik toen. Het draaide anders uit.”
Hoe zagen je werkdagen er in het begin uit? En wat is het verschil met nu?
“De eerste vijf jaar bestond mijn job uit processen opzetten en die aan de mensen aanleren. Roemenen zijn heel harde werkers, maar je moet het hun voordoen, hen begeleiden én controleren. Gelukkig sta ik graag tussen de mensen. Ik wil hun naam weten, spreek hen aan over hun familie. Als trekpaarden en pioniers bouwden we bijna vanaf nul alles op. Tot de 950 werknemers, 600 internationale chauffeurs, 60 000 m2 magazijnen en 350 trucks van vandaag.”
“Vandaag hou ik me vooral bezig met de uitbouw van het bedrijf binnen Roemenië en Oost-Europa. Ik zoek opportuniteiten, onderhoud klantenrelaties. Persoonlijk contact en het sociale aspect rond de business zijn hier nog heel belangrijk.”
Jullie hebben ook ingezet op het inrichten van Sevesosites.
“Klopt. In Oost-Europa nemen ze de regels niet altijd zo nauw. Er zijn wetten, maar daar wordt weinig op gecontroleerd. Dat maakt dat veel logistieke bedrijven de opslag en het vervoer van high-riskproducten doen, al mogen ze dat eigenlijk niet. We zijn een van de twee spelers mét Seveso-licentie. Bij ons geen cowboy-toestanden: we respecteren de wetgevingen en de mensen en spelen een voortrekkersrol op dat vlak.”
Is het een goed land om te ondernemen?
“Absoluut. Als bedrijf kan je hier goed zakendoen en je onderscheidend vermogen uitspelen. De politieke situatie is minder stabiel, maar daar hebben we weinig last van. De opportuniteiten liggen hier voor het rapen. Zo is er een enorme nood aan landbouwkennis. Gronden en huizen zijn nog heel goedkoop. Er zijn ook veel goed geschoolde IT’ers en de meeste jonge mensen spreken vlot Engels of Frans. Roemenië is ook een enorm consumptieland. Veel winkels zijn 24/7 open. De mensen willen vooruit.”
En om te leven?
“Ik woon hier heel graag. Plannen we een barbecue, dan zijn we 99 procent zeker van goed weer. Dat is in België wel anders. Dat superklimaat, maar ook de natuur, de bergen, de zee, de lokale keuken met haar ongelooflijke diversiteit, maakt dat het hier goed leven is. Toch als je de middelen hebt, want er gaapt nog een immense kloof tussen de lage en hoge klasse. Een middenklasse is er niet.”
Zijn er ook dingen waaraan je je wel eens ergert?
“Als je Oost- en West-Europa begint te vergelijken, dan komen de ergernissen snel. Dat doe ik dus bewust niet. Maar de verschillen zijn er uiteraard. De infrastructuur is hier van een heel ander niveau. Een Roemeen heeft ook, meer dan een Belg, een duidelijk omlijnde jobomschrijving nodig. En je moet hem blijven controleren. Je mag er hier nooit van uitgaan dat als iets loopt, het zo blijft.”
“Ik vind Roemenen superaangename mensen met hun open, meer zuiders karakter. Hoewel ik moet toegeven dat ik soms ontgoocheld ben in hun mentaliteit. Nu met de covidcrisis bijvoorbeeld. Roemenië is de slechtste leerling van Europa. Als schapen volgen ze de kerk, niet de politiek. En die kerk spreekt zich openlijk tegen vaccinatie uit. 6 op 10 zou ander werk zoeken als we als werkgever de vaccinatie zouden verplichten. Dan slik je toch?”
Je hebt hier fantastische dingen opgebouwd. Geen zin in een nieuwe uitdaging dan?
“Ik vind altijd challenges in mijn job en in mijn leven. Als ik dat niet meer heb, zal ik verandering zoeken. Dat moment is nog niet gekomen, maar ik sluit niet uit dat ik ooit andere horizonten opzoek. Een gebied of land, waar nog geen structuren zijn en ik weer iets kan opbouwen, krijgt de voorkeur. En het moet er mooi weer zijn natuurlijk! België zal het dus niet worden, al kom ik graag en regelmatig terug naar Limburg.”
