PAPIERARCHITECT
achtige piepkleine stenen hutjes, die eeuwenlang werden verwaarloosd, maar inmiddels massaal worden gerestaureerd en op het verlanglijstje staan van ieder zichzelf respecterende yup. Mooie stalen deur met dubbel glas erín en een Alfa Spider ervóór.
INGRID SILIAKUS
Plastic bloemetjeskleed De kuststrook heeft kleine haventjes, waar bootjes in alle kleuren blauw met vis en schaaldieren binnenvaren. Baaien, die wordt afgewisseld met zand- en rotsstranden, waar in de zomermaanden opa en oma onder verschoten parasolletjes de hele familie te eten geven. Van de rotsen wordt met een mesje het middagmaal afgeplukt, een tafeltje met het niet te vermijden plastic bloemetjeskleed wordt uitgeklapt, er wordt een fikkie gemaakt en iedereen is blij. Iedere boulevard van ieder kustplaatsje heeft, naast een aantal restaurants waar de lokale maaltijd met een liter wijn meestal niet boven de acht euro komt, een ijssalon. Nee, een ijs-juwelier, met koelvitrines volgeladen met de meest krankzinnige ijssoorten waar in Nederland alleen maar van kan worden gedroomd en waar de slenterende Italiaan met spiegelende zonnebril en geëpileerde wenkbrauwen een abonnement op lijkt te hebben.
Focaccia van bloem en aardappel met gehalveerde tomaatjes en olijven
Apulië is leuk, Apulië is heerlijk. We blijven nog wel even. En zo’n zonnebril, die heb ik al. Die Alfa Spider ook, maar die wenkbrauwen?
Ingrediënten voor een focaccia van ± 25x50 cm: 500 g kleine romana tomaten zeezout, middelgrof
www.wine-food-pictures.com www.villarosa.eu (voor de wijn-spijscursussen en vegetarische kookworkshops) Email: erik@wine-food-pictures.com en: jolande@nomeattoday.nu Locatie / adres: ‘Villa Rossa’, Contrada Cardellicchio, S.p. Francavilla, I-72019 San Vito dei Normanni (Br), Italië Dichtsbijzijnde vliegveld: Brindisi Afstand van vliegveld: 22 km Per trein: Brindisi Afstand van treinstation: 26
25 stevige olijven, met pit 2 eetlepels olijfolie 1 eetlepel oregano, gedroogd Bereiding: halveer de tomaatjes en schep de pitjes eruit. Leg ze op bakpapier, bestrooi ze met zeezout en bak ze in een oven van 100 ºC ± 60 minuten. Kook de aardappels in de schil goed gaar en laat ze afkoelen. Druk ze door een pureeknijper of zeef in de keukenmachine. Breng de gist op gang met de suiker en lauw water. Zodra het begint te schuimen voeg het toe aan de bloem met de aardappelpuree, het zout en de olijfolie. Voeg voorzichtig zoveel lauw water tot een soepel deeg ontstaat. Laat dit minimaal 140 minuten op een lauwwarme plaats rijzen. Voor het maken van het deeg is de broodmachine ideaal. Rol het deeg uit op een ingevette bakplaat, druk de halve tomaatjes en de olijven erin en laat dit onder een doek nogmaals 30 minuten rijzen. Verwarm de oven voor op 230 ºC. Begiet het deeg royaal met olijfolie, strooi er de oregano over en bak hem in ± 25 minuten goudbruin.
RECEPT
IN CONTACT MET
250 g aardappel 10 gist, gedroogd ½ eetlepel suiker ½ kopje lauw water 300 g bloem 2 theelepels zout 1 eetlepel olijfolie lauw water
Ingrid Siliakus Citaat uit ‘Papier op de Vlucht’ (Peter Gentenaar, uitgever: Wim Findhammer, 2006); Ingrid: ‘… Het werken met papier dwingt mij tot nederigheid daar dit medium
Ik bel aan bij een bescheiden flatje aan de rand van Amsterdam. Ik word hartelijk ontvan-
IN CONTACT MET INGRID: Hoe kunnen mensen kontact met jou opnemen? Website: http://ingrid-siliakus-.exto.org Email address: paperartnl@yahoo.com
gen en verras Ingrid met een klein boeket bloemen. Ze neemt mijn jas aan en wijst me de weg naar haar woonkamer.
INGRID OVER INGRID: Is Papierarchitect sinds: Ik hou zulke dingen slecht bij, een schatting zou zijn dat ik er zo rond de 15 a 17 jaar mee bezig ben. Beste werk: Reflection on Sagrada Familia Beste ervaring: Dat vind ik moeilijk te zeggen, elke ervaring is anders en ieder op zich bijzonder. Grootste compliment: Gevraagd te zijn door Museum of Modern Art in New York om de uitnodigingen te maken voor de opening van hun nieuwe gebouw.
een eigen karakter heeft dat om samenwerking vraagt. Het is een uitdaging met elke afzonderlijke papiersoort deze samenwerking te zoeken en, uiteindelijk, te vinden. Werken met papier zoals ik dat doe, namelijk door middel van snijden en vouwen objecten uit papier creëren, dwingt mij met meditatieve
DE SCHAAL VAN 100 VOLGENS INGRID
precisie te werken. Papierarchitectuur verdraagt namelijk geen haast,
“Een werk komt ten volle tot stand door:” (Jeminee Marcel, wat vraag je me nou…..! Dit vind ik een lastige dus ik doe maar een hele grove schatting)
het is haar vijand; een moment van afzwakking van de concentratie kan tot mislukken van een werk leiden….’. ‘…Ik ervaar een ultieme
Inspiratie: 50 punten Creativiteit: 50 punten Hard werken: 60 punten Ervaring: 70 punten Talent: 50 punten Geldingsdrang: 40 punten Toeval: 0 punten
bevrediging op het kritieke moment waarop het papier zich, met een onhoorbare zucht, overgeeft aan de voorsnede en een messcherpe vouw wordt. Het geluid van het papier, dat deze overgave begeleid, is voor mij onvergelijkbaar….’ Eindelijk sta ik in de kathedraal van Nederlands geniaalste papierkunstenaar. Op de één of ander manier had ik me een hele andere voorstelling gemaakt. Een grote, goed georganiseerde werkruimte, vol met werk. Niets daarvan. Gewoon een woonkamer. Er is wat werk in de hoeken van de open keuken opgehangen. Hier gebeurt het dus, aan de eettafel. Ik krijg een enorme cappuccino en neem plaats in een luie stoel die heerlijk zit, een beetje té heerlijk. Ingrid heeft voor zichzelf een glas thee gemaakt. Als ze zelf zit zijn de rollen direct omgekeerd. Voordat ik het weet heb ik mijn levensverhaal verteld. Het overkomt me gewoon. “Dat gebeurt wel vaker als ik met mensen praat. Maak je geen zorgen, ik schrijf het niet op”, lacht ze. Ze heeft net haar Erik verloren. Onverwacht. In één keer is het leven anders. Álles is anders, het zal nooit meer zo zijn. Hij was trots op Ingrid. En Ingrid heeft veel, heel veel aan hem te danken. En nu is ie weg. “Rouwen is niet voor niets een werkwoord”, zegt ze zelf. Het feit dat ze nu met een vreemde zit te praten is een eerste bewuste stap. Ze is vastberaden zich er goed doorheen te slaan.
ONTWERPEN IS PASSIE “EN JIJ KAN HET OOK”, ZEGT ZE, ZONDER TE LACHEN. “TUURLIJK”, ZEG IK. Ingrid heeft altijd al een passie gehad voor Japanse vouwkunsten, Origami. Bij toeval loopt ze op tegen een boek van Masahiro Chatani, die papierarchitec-
tuur onwikkelde aan het begin van de jaren 80 in de vorige eeuw. Na zijn werk intens te hebben bestudeerd, begint Ingrid met haar eigen ontwerpen. De basistechnieken van Masahiro worden snel verder doorontwikkeld. Ze specialiseert zich in de gebouwen van meesterarchitecten en in complexe abstracte sculpturen. M.C. Escher is haar grootste inspiratie bron. Ze heeft haar driedimensionaal denken tot op een ongehoord niveau ontwikkeld. Ingrid zelf blijft er heel bescheiden onder. De inmiddels wijlen Masahiro Chatani en Ingrid hebben elkaar nooit ontmoet, maar de meester zou een diepe knipschaar voor haar hebben gemaakt ...
Het proces Haar ontwerpproces is al net zo fascinerend als het eindresultaat. “Ik duik in mijn ontwerp, letterlijk. Als ik virtueel “naar buiten loop” en het ontwerp driedimensionaal vóór me kan zien, dan weet ik dat ik het kan maken”. Vervolgens wordt het driedimensionale ontwerp omgezet in een eendimensionaal model op een vlak, het papier. Dan begint het uittekenen en daarna het in- en uitsnijden van het ontwerp, een proces dat wel zes! maanden - zoals bijvoorbeeld een opdracht van de New York Times - in beslag kan nemen. Pas na het laatste sneetje wordt het ontwerp uitgevouwen. Dit kan wel tien uur duren. als tijdens het vouwproces foutjes of fouten worden ontdekt, moet het ontwerp als geheel worden aangepast en begint het snijden en vouwen weer van voren af aan. Met een saté prikkertje worden de diep gelegen sneetjes uitgevouwen. Dan is het klaar ....