vergroten we de zelfredzaamheid van mensen in onze maatschappij. Zo creëren we met elkaar, voor iedereen een thuis. De huurder is steeds diverser. Dat vereist bij woningcorporaties inclusie-denken: niemand mag buitengesloten worden. Vanuit dat vertrekpunt hebben we een belangrijke rol in het signaleren van potentiële problemen in een wijk of straat. Onze medewerkers zijn vaak de enigen die achter de voordeur komen. Het gaat dan om het verbinden van wonen en zorg. Wonen Limburg kiest daarnaast bewust voor een doelstelling op het vlak van wonen-lerenwerken. Vergeet niet dat het voor ons ook een economisch belang is dat onze huurders goed in het leven staan. Dan betalen zij immers ook hun huur. Daarom investeren we in acties en activiteiten die mensen een stap laten zetten in hun leven en in social return. Daarom zetten we bijvoorbeeld kansmakelaars in.”
DE SAMENLEVING VERANDERT IN HOOG TEMPO EN VRAAGT OM ANDERS WERKEN…
‘ Stuur niet enkel op geld en regels’ Ook Wonen Limburg wil anders gaan werken, nog meer wijkgericht. En daarbij het lef hebben én tonen om los te laten en niet meer enkel te sturen op geld en regels. Vertrouw op de uitvoerende niveaus. De deskundigheid, identiteit en bevlogenheid van medewerkers en huurders moeten centraal komen te staan en die zit op wijk- en straatniveau.”
HET EIGENAARSCHAP VERANDERT DUS? “Zet mensen in organisaties in hun kracht. Creëer eigenaarschap. Daar hoort overigens ook een scherp periodiek gesprek bij over wat iemand kan, wil én feitelijk doet. Ik wil passie zien. En als die er helemaal niet is, moet je zo iemand ook een alternatief bieden, desnoods ook buiten de eigen organisatie. Daarmee sleutelen we continu ook aan ons eigen dna. Waarbij de instroom van nieuwe medewerkers ook weer nieuwe kansen biedt. Wonen Limburg daagt haar medewerkers geregeld uit om intensief met één van onze huurders op te trekken in de woning van die huurder, om mee te lopen met collega's in de wijk of om tijdelijk te werken bij een andere organisatie. Wat dat betreft zou een Uitwisselingscentrum op Limburgse schaal kansen kunnen bieden. Kortom, we moeten actief verbindingen leggen over onze eigen institutiegrenzen heen. Dat zal samenwerken en verbindingen leggen ten goede komen.”
“We zien een samenleving die in een steeds hoger tempo opereert. Veel wordt steeds vluchtiger. Kennis hebben is niet meer zo belangrijk, wel kennis vinden en delen. Bij deze wijze van samenleving horen geen ‘schotten’, maar is de oplossing: durf over schotten heen te gaan. Integraal werken moet een nieuwe dimensie krijgen. Instituten zoals we die nu kennen, zijn daarbij vaak een sta-in-de-weg, en daarmee ook in hun eigen ontwikkeling. Daar denkt iedereen in eigen rollen en taken, passend binnen de gangbare, bestaande kaders en binnen de veiligheid van het eigen instituut. Maar het is juist zaak om crossovers te maken, buiten de instituten om. Velen vinden dat eng, want waar is je grip, wie heeft waarvoor mandaat? Ik zie die angst versterkt terug bij (semi)overheden en het maatschappelijk middenveld, waarin wettelijke kaders en Haagse verantwoording vaak de boventoon voeren. En een praktisch voorbeeld dicht bij huis waar mijn organisatie vaak mee stoeit: veelal moeten we binnen een gemeente in aparte vergadercircuits met twee aparte afdelingen spreken terwijl het allemaal over dezelfde bewoner gaat: 1x over zijn metselwerk/huis, 1x over de persoon zelf... Kijk bijvoorbeeld op het gebied van energiebesparing waar de kwaliteit van de woning (fysieke domein) enerzijds en mogelijke schuldsaneringsvraagstukken anderzijds (sociale domein) echt in direct verband met elkaar kunnen staan.
‘ In Limburg moet een Uitwisselingscentrum komen’ FRISDENKERS|DEVERENIGINGLIMBURG P5
www.socialeagendalim