Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Zadkine’s verwoeste stad in inkt 2 Het mooiste meisje van Loosduinen 3 mijn stad 4 Hart van Leerdam 5 Bridge over the River Maas 6 Ademloos verzet 7 Ballade voor de Strausslaanhalte 8 watersnood 1953 9 Stadje Droagbrôôd 10 De Dijk 11 Paleis Lange Voorhout 12 Het Kanaal 13 Vrouwenkerkkoorplein 14 Lopende band 15 Winterdag 16 Strandlopers 17 le bistroquet 18 Leiderdorpse Stier 19 Terug naar toen ..... 20 Heesterbuurt 21 Atlantikwall 22 BURCHT VAN WOORD EN DAAD 23 Joods kindermonument 24 Zuiderpark 25 Hoedenpaleis 26 haagse nachtegaal 27 Grote Polder 28 Aubade 29 Kromme Oude Rijn 30 Gejaagd door de wind 31 Schaduw 32 Stil leven 33 Hofwijck www.trouw.nl/schrijf
34 Straat 35 Deze woonst 36 Groeten uit Scheveningen 37 1 : 25 38 Goeree 39 Gezicht op Goedereede 40 Capelle aan den IJssel 41 strand 42 de Haagse toren 43 De jongen en de zee 44 het meisje in het Mauritshuis 45 Liefde in lijn 6 46 theehuis raaphorst wassenaar 47 Gekrompen landschap 48 engels gras 49 Stranddag 50 Hooglandse kerk 51 Wat Haags matje 52 Wildplasser 53 Ankers 54 Vaderlief ‘t is niet meer 55 Malieveld 56 Die dag 57 Stemmen van de oude zee 58 Poldernacht 59 Verward 60 Bezienswaardigheid 61 Hoi Kerel ben je daar 62 Rotterdamnification 63 ‘bolder’. 64 Beautifulpeople.com 65 Mijnsherenlaan 66 Gelukkig bij Ter Heijde 67 De Lijnbaan 68 Mijn stad Rotterdam 69 dichtersleed
www.trouw.nl/schrijf
70 Het graf van Couperus 71 vogelkust 72 Lloydkade, 21 januari 1958 73 Op de krent 74 o schilderij 75 21 juni 2000 76 Stadswandeling Rotterdam, anno 1999 77 Rotterdam 78 Tussen Papendrecht en Dordt 79 Gouden Oorring 80 Delfts blauw 81 Desnoods om een zeldzaam stukje te vinden 82 een Hagenees is niemands knecht! 83 Nootdorp 84 zwart Nazareth 85 HAIKU (Bontje) 86 het is winter in Puttershoek 87 Watersnood 88 Intercity 89 Oud-Alblas 90 Ter Heijde 91 Hoek van Holland 92 Zon 93 Zondag-zondedag 94 de spookpier 95 Terugkeer 96 ajo, dushi kòrsou 97 ROT TERDAM (lied) 98 Drievliet 99 Stormramp 1953 100 Jaagpad 101 Aan de rand van het Staelduinse Bos 102 Archipelbuurt 103 De gracht 104 Om en Bij 105 Domweg dronken op de Prinsegracht
www.trouw.nl/schrijf
106 Blonde Dolly 107 Haiku (bontje) 108 Stadshart 109 Ik ben het Bundelbeest 110 Cauberg 111 Uitkijkpost 112 richting weerbarstig verleden 113 de schilderswijk van oud naar nieuw 114 De kleuren van de Hofvijver 115 Doornpark 116 Laakhaven 117 Schilderswijk 118 Het familiegraf in Krimpen a/d IJssel - voor Jaap N. 119 Lange Voorhout 120 De kastanjeboom 121 VREDESPALEIS 122 Haiku (bontje) LAURENSKERK 123 Venus, dwingeland 124 ALS HET STIL IS IN DEN HAAG 125 Zwerver 126 Hotel New York 127 Stadshart 128 Schelpen 129 Luctor et emergo 130 Mijn maatje 131 begraafplaats 132 Vrieseweg 133 HEKWERK VAN EEN LIEFDE 134 Om de donkere dagen door te komen 135 Aarden 136 Van Stolkpark 137 Niets geleerd 138 Krokussen en sneeuwklokjes kopjes zullen gaan wiegen 139 Meeuw aan de Merwekade 72 140 haiku (bontje)
www.trouw.nl/schrijf
141 Kerst en bomen met of zonder lichtjes 142 IJS 143 Vroeg창h 144 Buizengat 145 Haiku (bontje) 146 Oude Strandfoto 147 Doodlopend 148 Wietland 149 Kameleondagen 150 Ik zag zo vaak wat is en was 151 Monoloog van een Dordtofoob 152 soms 1 153 Dirksland 154 De IJsvogel 155 Hiaku (bontje) 156 Groothoofd 157 Stedelied, stadsgedicht Rotterdam 158 Speelgronden Zuiderpark 160 Tuinen die ogen als goudbazaar 161 de Kaag 162 de ijscoman 163 Pratend suikerspinrag 164 Den Haag, Den Haag 165 Verlangen naar vroeger 166 Het meervoud van lef is leven 167 Haagse Bos 168 teveel 169 Scheveningen 170 Christiaan Huygens 171 PIEF PAF POEF 172 Natuurgetrouw 173 Haags terras 174 Een klim naar deugd en ondeugd 175 Poortwachters 176 Hoe gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron
www.trouw.nl/schrijf
177 Zwarte kousen 178 wind van zee 179 De Gorzen 180 Oude schuren 181 Al prijst men graag de rijmelarij 182 Nog zelden raamt een koning 183 Watervlekken (II) 184 De Kolossale Kathedraal 185 de groenste stad van nederland 186 Lente in Lisse 187 Stad 188 Stedelijk Zoetermeer 189 DEN HAAG NA DERTIG JAAR 190 Ypenburg 191 Op een bankje bij de hofvijver 192 Haiku (bontje) 193 Den Haag 194 De Zuidpolder 195 Dit is mijn stad 196 Vogelvlucht 197 Rotterdams uitzicht 198 Wat hier eens was 199 Geluk is het woord niet 200 Haiku (bontje) 201 Haiku (bontje) 202 Zijlpoort (begraafplaats) 203 Warenmarkt 204 mensen hebben geen kieuwen 205 KIJK...duin 206 16 en 19 207 Grootvader in soft focus 208 Stilte na de storm 209 Kop van ‘t Land 210 Heden en verleden 211 Mijmering 212 Strand in de winter
www.trouw.nl/schrijf
213 In de verte Goedereede 214 Curieus sonnet 215 Panorama Mesdag 216 Speels het goed ontplooid 217 De Knotwilg 218 De Waal 219 O stadje mijn plaats 220 Excursie ‘hartje’ stad 221 Maria Goud 222 Bijzonder gedicht 223 Hoeksche Waard 224 Ik ben een plot gericht denker 225 Na het begeerde het ontbeerde 226 Als deze dag naar de donkere avond zwoegt 227 Herfst in het Haagse bos 228 De Essenhof 229 Kinderen en adoptief leren leven 230 Eeuwige bruid 231 OP HET DROGE 232 Stad der Staten 233 Uitgespeeld 234 Stad 235 Limosa limosa 236 Nachtvaart 237 winter 238 Nieuw-Beijerland in onze kinderjaren 239 Dordtse Biesbosch 240 Wees echt! 241 Poëzie te zot voor woorden, leeg gedachten 242 de ontmoeting 243 dordrecht 244 Schone Zee 245 Park Noordhoekse Wiel 246 Rotterdam 247 Driekoningen met sneeuw en de dood omkleed 248 De Vlist
www.trouw.nl/schrijf
249 Potscherven bij het oude talud 250 de rivier 251 Retrospectief 252 Stil staan 253 Strandtafereel bij Scheveningen 254 De Dordtse Boekenmarkt 2004 255 weinig mensen (hier gaan we dan) 256 Heech 257 MAARTENSDIJKLAAN... 258 In de tuin der tranen 259 Buurvrouw 260 Haverakker 25 261 soms 2 262 soms 3 263 herfstmijmering 264 stilte 265 landschap 4 266 Als bollen knollen rollen 267 Museum Beelden aan Zee, Scheveningen 268 Nieuwjaarsreceptie in Schouwburg Kunstmin 269 De windmolens 270 de glimlach van de clown 271 landschap 1 272 landschap 2 en 3 273 dordrecht jaren ‘70 274 Hoogtij op Schiermonnikoog 275 Lieve Louis 276 Wat mag blijven 277 Panoramarenske 278 Rotterdammertje 279 Bezoek aan het antiquariaat 280 Nooit meer hetzelfde 281 zwijndrecht 1964 282 het huilen van de lucht 283 polder voor Heerjansdam 284 dorp van mijn jeugd
www.trouw.nl/schrijf
285 Diemen 1962 286 Treur-me-niet 287 soms 4 288 Soms 6 289 Ons Eiland 290 Vanuit mijn venster 291 Soms 5 292 sleepboot op de Maas 293 Stad in de straat 294 Rotterdammer 295 ganzen boven Dordrecht 296 Het regent weer 297 gouda stad en land 298 Winter- of zomertijd, hier raak je je hart kwijt! 299 3 haiku’s 300 haiku’s 301 Oostvoorne 302 Zeezwart 303 dageraad 304 Hotel New York 305 In den Haag 307 voor Geert W. 308 Waalsdorpervlakte 309 Mijn woonwijk 310 de vloedlijn 311 De boekenwurm 312 De wind in Rotterdam 313 Winter in Den Haag 314 PRELENTE IN HAAGSE BOSSEN 315 Donkersteeg, samenstroom en samendroom 316 Vissers en zeenimfen 317 Zijn Bankje 318 Franciscus van Assisi 319 Panorama Mesdag 320 SOPHIALAAN TE ’S GRAVENHAGE 321 Stadsgedicht
www.trouw.nl/schrijf
322 KOUDVUUR EN PLATBODEM 323 PARK SORGHVLIET 324 ik had geen groot verlangen 325 Op begraafplaats Rhijnhof in Leiden 326 Oosterparkplas 327 Marconiplein 328 Vers 329 Het Gevecht 330 Meeslepend duin 331 poĂŤzie
www.trouw.nl/schrijf
1. Zadkine’s verwoeste stad in inkt Lilian Caessens (Rotterdam)
Veilig aan de muur hangt jouw delftsblauwe bord papa Zadkine’s ‘Verwoeste Stad’ in inkt de vijf miljard verzekerde bedragen van de R.V.S. handgeschreven in 1969 hoe lang ik er niet naar keek naar jou en het ‘Jan Gat’ naar jouw ‘Jan met de handjes’ ik naar woorden zocht aan het noordelijk hoofd van de Leuvehaven en veel later op Plein 1940 ze aan de oude man met bolhoed vroeg de zwartgeklede vrouw met paraplu aan de keffer die zonodig moest maar ik zoek nog steeds papa naar woorden voor jou voor Rotterdam
www.trouw.nl/schrijf
2. Het mooiste meisje van Loosduinen Henk van Zuiden (Den Haag)
Ze zijn er wel, knapperigbroodgeurende meisjes, charme schenkende slijtersvrouw, coole chicks bij delicatessenzaak, of gewoon, fietsend wandelend over het Loosduinse Hoofdplein, en heel soms, heftig knap, aan beginpunt van lijn 3. Geen van hen werd gister in Atlantic hotel geweigerd of vandaag door twee portiers het atrium van de witte zwaan uitgezet. Maar ook geen babe weet zoveel mannen op hun knieÍn te krijgen, straatvoetbal abrupt af te breken, angst bij moslimjongens weg te nemen en macho’s een halte te ver laten uitstappen. Bij geen vrouw of meisje zie ik zoveel ongegeneerd zoekende blikken, hoor zelden zulke smeltende troetelwoorden, zijn weinig handen zo vol lef om door haar te kroelen of vragen ze hondsbrutaal naar naam. Dat doen ze alleen bij mijn vriendin met sneeuwbegerende vacht en oceaandiepe ogen.
www.trouw.nl/schrijf
3. mijn stad Yvonne van der Haven (Rotterdam)
de bomen huilen straten wit en elders kleuren roze tranen paden kon ik zo het witte blad doen vullen zou ik hemel schreiend vallen in mijn stad huilde ik straten kleurde ik paden met vallende witte lente
www.trouw.nl/schrijf
4. Hart van Leerdam Jan Doornbos (Leerdam)
Op ieder heel uur stopt de boemeltrein uit Dordrecht op je godzijdank-station. Wanneer ik uitstap juicht het carillon; dan loop ik haastig over ‘t kubusplein naar zuid, omdat ik in het hart wil zijn waarmee je zo volstrekt het mijne won. Ik kwam hier elk uur aan als ik dat kon. Want ach Leerdam, je hart is o zo klein en tussen oude muren klopt het zacht maar dwingend als een vinger tegen glas alsof ik laat ben, of het heeft gewacht. Je kijkt met al je kerken naar me uit en luidt je klokken. Ik versnel mijn pas totdat je mij weer in je straten sluit.
www.trouw.nl/schrijf
5. Bridge over the River Maas Kobus Carbon (Rotterdam)
Met rood oranje bekleed sta jij Fier met rechte nek in jouw stad om tien over zes Terwijl ik je gade sla van twee-entwintig hoog Overmand met de warmte die de rijzende zon jou nu toedeelt Zie ik hoe de maas onder jou door paradeert In een willekeur van sensaties net als de diversiteit Van het volk dat jou bemint. Met woeste witte wolken kolken haar dijen langs jouw peilers En langs de kade klotsen krommen haar vingers omhoog alsof ze je wil omhelzen Haar buik glijdt sensueel onder de jouwe door Al strelend jouw gewelf met het ochtendgloren dat op haar lendenen weerkaatst Onverblind kijk jij trots tevree uit over jouw stad Met tranen, tranen van geluk voed jij jouw Maas Jouw liefde, jouw hart, jouw bestaansrecht. Verzorg jij de vaste vrije overtocht voor jouw vrienden, vijanden en volk van water en schepen, Van lange reizen, van handel en geld met zwarte handen van smeer, olie en kolen is de rauwheid en noeste arbeid in jouw schoonheid verscholen. En gerust aanschouw jij hoe jouw kind ontwaakt En in de weerkaatsing van jouw borst zie ik je hart denken Dit is mijn stad, je pronkt, dit‌‌..is mijn stad.
www.trouw.nl/schrijf
6. Ademloos verzet Yvonne van der Haven (Barendrecht/albrandswaard/rhoon)
Zojuist zag ik zwermen eksters in formatie overvliegen, neerstrijken, weer opvliegen. Rodekoolvelden, kale donkerbruine akkers waarboven de laatste gloeiendrode zon genageld stond in bijna absolute stilte. Het noorden laaide fakkelvuur de lucht in. Later herkende ik de akkers, aanschouwde beelden van dit land dat mij zo lief was. Tien kilometer onder mij kon gas geen kwaad. Ik luisterde. Niemand riep, alles was stil. Het fakkelvuur was verwaaid. Alleen de eksters piepten nog.
www.trouw.nl/schrijf
7. Ballade voor de Strausslaanhalte Henk van Zuiden (Den Haag)
We moeten naar oost, we willen naar west, we staan bij de halte, HTM doet stinkend zijn best om in zuid op tijd te komen of volgens plan naar noord door te stromen. Waar blijft toch die tram, waar is toch die bus? Is volgens rooster rijden een hele klus? Staat er soms een vrachtwagen dubbel geparkeerd, of wordt er stilstaand gecontroleerd? Pfft, ik sta maar te wachten in de regen, tuur met wijde ogen over de natte straat, zie nog niets groots in de verte bewegen, hier kan ik dus echt helemaal niet tegen. Wat gek dat ik de enige ben die hier wacht. Hee daar komt een meisje met tamme rat, hallo meisje, mag ik even‌ (vraag ik drijfnat) zij lacht: bus? Ach, deze halte is opgeheven.
www.trouw.nl/schrijf
8. watersnood 1953 anke labrie (Nieuwerkerk aan den IJssel)
het water in de sloot was bijna zwart het stroomde anders dan normaal heel snel in kleine golfjes het stond ook hoger soms spatte het gewoon over de weg ik bleef in de erker voor het raam staan naar buiten mocht ik niet het stormde veel te erg en er liep niemand op de weg ook de hond moest binnen blijven het hele land stond onder water hoorden we op de radio mensen verdronken of ze zaten op het dak ik kon niet zien of onze boot nog vast lag de grote schuur die stond ervoor de radio bleef aan de hele dag en hij mocht van mama hard er braken nog meer dijken door de koningin was er naar toe gegaan in een helikopter want de weg was weg we hadden er die week een nieuwe baby bij die zou wel blijven drijven in het rieten wiegje die zou gered worden door een prinses of door de koningin op kaplaarzen want we waren veel aan het bidden
www.trouw.nl/schrijf
de zuster met de mooie ronde broche waar een kleine ooievaar op stond had haar een schone luier omgedaan en lekkere warme kleertjes aangetrokken ze lag zo lief te slapen en ze merkte niks mama deed geen middagdutje ze ging tekeer tegen de zuster dat ze de stofzuiger moest laten staan want straks stond alles blank beneden onze kleren moest ze in gaan pakken toen ik de zuster hielp op zolder de grote koffer leeg te maken zag ik over de weilanden langzaam het water komen stromen het was een mooi gezicht ik mocht de onderbroeken tellen voor ieder twee en ook twee hemden de zuster zei dat mama bang was en daarom had gescholden ook op mij ik was niet bang papa was ook nooit bang hij zwom zo naar de overkant van de rivier als er een wedstrijd werd gehouden en hij won altijd mama kon niet zwemmen ik al wel een beetje bij de palen aan de kant papa had het me geleerd op de oude autoband bleef ik al drijven
www.trouw.nl/schrijf
ik kon ook al een stukje varen alleen het sturen lukte niet de vaarboom was te zwaar voor mij als papa hielp dan ging het wel zijn armen waren langer met onze knechten en de buurman was hij al heel vroeg naar de dijk gegaan op een grote vrachtwagen met zand uit de schuur namen ze schoppen mee hij zou de dijk weer heel gaan maken
www.trouw.nl/schrijf
9. Stadje Droagbrôôd Jolanda Holleman (Stad aan ‘t Haringvliet)
Rimpeling van wind in water ganzen snaterend aan de kant de overkant verhuld in nevels: ik sta op het “stadse” land. Met een hoofd vol mooie dromen gedachten, idealen en muziek kom ik slechts tot één conclusie: deze plek op aarde is uniek!
www.trouw.nl/schrijf
10. De Dijk Cilja Zuyderwyk (Leerdam)
De dijk schuilt ginds achter de strakke wilgenrij Seizoenen draagt het moeiteloos geen sneeuwtapijt te zwaar het danst wel op zijn schenen of tiptoet met de vlokken drinkt pekel als ware het witte wijn ‘s Zomers klinken er concerten verwarmt de zon de asfalthuid krimpt soms ineen van pijn Wiegend in het veen staccato in de klei rijdt er de jonge boer trekt sporen van vernieuwing Fluitend zwaait hij naar de grijze moeder van zijn moeder gebogen vader van zijn vader die op het grindpad sterk verkleind de koperen knoppen poetsen mijmeren over ijstijden en rode kersen aan de bomen
www.trouw.nl/schrijf
In de bocht toont het zijn schat Stralend blinkt daar de rivier golven breken het felle licht de wolken spiegelen zich tot slingerende linten een enkel schip doorsnijdt geruisloos beide oevers het riet buigt nederig voor de kapitein Hier kan ik niet geboren zijn alleen te gast drijf ik van overkant naar overkant de mond ademloos geopend elk woord verstorven in de stroom.
www.trouw.nl/schrijf
11. Paleis Lange Voorhout Edith de Gilde (Den Haag)
Grijs stenen blok staat ingeklemd tussen sjieke, slaperige buren. Het gouden, iel balkon hangt er wat wuft en overbodig bij. Niemand wuift nog. De lijnen van het trappenhuis zijn rond als het compacte lijf van wie er woonde. Het heerste harder, killer ook dan zij: koninklijke kooi. Geen ontsnappen aan. Of even, soms? De lift, haar privilege? Bedienden op de kale achtertrappen zorgvuldig uit het zicht gehouden. Zie onze huid. Hierbinnen ons bestaan.
www.trouw.nl/schrijf
12. Het Kanaal Margreet Meijer (Den Haag)
Aan het eind van de straat, als grens van een stad een kanaal als afvoer, maar een kind ziet niet dat een kind ziet het anders; een gat in het hek, daar zijn de groten de boeven en binken, ratten en struiken spanning en spel, de stank is te ruiken. Verboden te zwemmen, toch lef om te gaan o zwoele zomers, de tijd blijft staan. In stilte gevangen aan d’overkant het onbereikbare verlangen naar een ander land. Het hoge duin en de bosjes van Poot Den Haag- soms is de weemoed zo vreselijk groot. Het kanaal, in m’n hart draag ik het mee ik verlang naar de zomer ik verlang naar de zee O hing ik nog eenmaal daar aan dat hek vlakbij de straat, bij mijn ouders, bij thuis was ik nog eenmaal dat kind in dat huis. Maar niet het kanaal aan het eind van de straat het stromende lint dat de stad doorgaat ik ben veranderd, verouderd, vergrijsd, ik ben degene die naar vroeger wijst. Stroom neem mij mee en stuw mijn verlangen laat mij niet aan het verleden hangen draag mij en steun mij, drijf mij voort mijn toekomst is nog ongehoord.
www.trouw.nl/schrijf
13. Vrouwenkerkkoorplein Frans Terken (Leiden)
Daar waren we goed in van een straat een plein maken een nachtverblijf verbouwen tot ru誰ne waar de meisjes aan de voeten lagen in het Praethuys namen we alles onder handen een zwarte film die we draaiden de levende schoonheid vermaakt tot preparaten later nog in het Boerhaave gezet de nieuwe tijd die we aanrichtten met of zonder sonnetten want de dichters konden niet dood gaan we schreven Lodeizen op de muur het leven groots in de bloemen gezet tot er zon is een dronk op Jan de man van de tap met de dans van de ziel die altijd zoekt
www.trouw.nl/schrijf
14. Lopende band Henk van Diermen (Noordwijkerhout)
Wat heerlijk is het toch, om ’s morgens vroeg bijeen te zijn, in alle rust, met juiste maat, te lopen langs de liefdeslijn, waar zee het land steeds kust. Zie hoe de zee, met vaste slag, zijn liefde golvend nadert, steeds harder slaat en slaat en bruisend haar benadert. Haar borstwerend omarmt en ’t zoele land verfrist, verkoelt en terug weer spoelt, waarna het land tevreden sist. Zo’n lijn te volgen met je maat, langs ’t strand, dat vormt meer dan een rechte lijn, dat schept een hechte band.
www.trouw.nl/schrijf
15. Winterdag Margreet Meijer (Reeuwijk)
De wereld ontvouwt zich als een nieuwe werkelijkheid. Achter het verstilde winterlandschap glijden witte zwanen zachtjes op de stroom. De natuur houdt haar adem in. Deze dag, zo vol rijp, klaar om te ontvangen. Wakker en kalm ben ik toebereid door Jouw Geest die leven schenkt.
www.trouw.nl/schrijf
16. Strandlopers Henk van Diermen (Noordwijkerhout)
Wij rennen weer langs ’t strand en jij loopt voor, ik volg je op de voet en druk het spoor, gevormd door jouw gespannen voeten, die zeggen dat we verder moeten. Ik volg je lijf, van top tot voet en alles wat ik zie is goed; zo mooi zijn je gespierde kuiten, mijn adem stoomt, gaat flierefluiten. Zo soepel gaan langs lijn van zand en water is eerder zweven, soms zelfs gaat er een golfje voor je weg, maar dan, heel vlug, komt er een zachte vloedstroom voor terug. ’t Is zichtbaar dat ook ’t water zich verheugt; ’t springt bruisend met je mee, ’t gedijt van vreugd. Je huid krijgt zo die donkerbruine gloed, beschenen door de zon, besproeid door vloed. Als ik je heel dicht volg, word ik gevangen door je vorm en dicht ik vol verlangen de afstand tussen ons en raak je aan, ik wil het raakpunt kussen en daar staan.
www.trouw.nl/schrijf
17. le bistroquet max lerou (Den Haag)
er worden kabinetten beraamd gebroken en gelijmd eerste ministers gefĂŞteerd oppositie bekeerd en heel in het algemeen de democratie vermoord maar met vinkenoog heb ik hier lekker een pijpje gesmoord
www.trouw.nl/schrijf
18. Leiderdorpse Stier Carla Stoetzer (Leiderdorp)
Pontificaal sta ik op de brug over de Rijn statig, vrolijk en perfect ik ben het beeld van uiterlijke schijn inwendig door eenzaamheid genekt.
Zo oog ik, als nar van dit dorp der forensen, de vrolijke noot tussen haastende mensen.
Pontificaal sta ik op de brug op wacht trots, atletisch en fier dromend van groene polders, dag en nacht ik ben Uw Leiderdorpse Stier.
www.trouw.nl/schrijf
19. Terug naar toen ..... Jos Zuijderwijk (Monster)
Het huis van mijn oorsprong is als nieuw bepleisterd met de rij populieren de seringen de rabarber nog steeds zichtbaar achter Ze zijn niet meer van ons Ik kwam er zondag langs de leeuwerik zong kinderen speelden de pioenrozen op het erf de dag dat mijn vader stierf het ongeloof van mijn moeder de egel die ‘s nachts hoorbaar schuifelde naar het schoteltje Melk ja daar bij de bijkeuken
www.trouw.nl/schrijf
20. Heesterbuurt Edith de Gilde (Den Haag)
als daar - die adelaar - zijn vleugels van cement zou uitslaan en de voortuin zou verlaten en hoog boven de auto’s vliegen als daar - dat lavalampje in de vensterbank ging borrelen en stulpen en uitstromen over de grijze tegels van de straat als daar - die luipaardlampenkap - als die zijn poten zou strekken, zijn kop oprichten door de kleine ruiten breken wat zou de zwarte krantenman dan doen? hij zou hoog op een olifant tronen en heersen over de Meidoornstraat
www.trouw.nl/schrijf
21. Atlantikwall Daan de Ligt (Den Haag)
er ligt een oude bunker onder ‘t zand men zegt: hij is vervallen en verlaten toch hoorde ik er iemand zachtjes praten een herfstdag, er was niemand op het strand er ging een steen opzij, er kwam een hand en even later zag ik twee soldaten ze oogden traag, hun legerjas vol gaten ze klommen over de betonnen rand er huizen schuwe geesten in dit land gerezen uit de schrijnen der fanaten ze nemen ‘s nachts bezit van onze straten en kalken vreemde tekens op een wand
www.trouw.nl/schrijf
22. BURCHT VAN WOORD EN DAAD Cobie Verheij - de Peuter (Rijnsburg)
Dorp bij de duinen, de zee en de stad, draagt in zijn hart een kostbare schat. Klein en verscholen, dicht aan de Rijn, daar waar veel mensen harde werkers zijn. Bezield aan het werk, met hoofd en met lijf, vol vuur, in hun bloemen- of transportbedrijf. Vruchtbare grond in tweeërlei zin, hier is de hoeksteen nog het gezin. Klokken die luiden als symbool van trouw, zondags, maar ook bij huw’lijk en rouw. Koningsgezindheid, geloof en vertrouwen, zijn pijlers, waar zij hun leven op bouwen. Rijnsburg, de burcht van woord en van daad, dat bruisende dorp, dat er altijd voor gaat.
www.trouw.nl/schrijf
23. Joods kindermonument Daan de Ligt (Den Haag)
Hij denkt nog vaak terug aan Samuel, z’n beste vriend, ze waren altijd samen, de Bezemstraat, die school met hoge ramen, z’n klasgenoten Job en Daniël. Op diepe wonden groeide schrijnend vel. Nog leeft de dag dat de soldaten kwamen, ze noemden bars de joodse kindernamen, ook die van Sara, Bram en Raphaël. Hij had ‘geluk’, want hij mocht overleven en staart nu naar het nieuwe monument, ze hebben het een mooie naam gegeven: ‘de Trappen naar de Hemel’. In z’n dromen zijn alle doden levensblij present en is ook hij die trappen opgekomen.
www.trouw.nl/schrijf
24. Zuiderpark Edith de Gilde (Den Haag)
ik ben hier eeuwig vier. met ogen dicht zou ik nog weten: Zuiderpark de struiken ruiken hier naar dropveters ik loop hier onbegrensd binnen de perken in het Openluchttheater wordt mijn leven opgevoerd
www.trouw.nl/schrijf
25. Hoedenpaleis Ria Moons (Den Haag)
een voor de winter, een voor zee, een voor de zomer, een voor thee, tien voor staatsiebezoek en twee mogen als reserve mee. twintig voor op prinsjesdag en voor uren van gezag minstens wel honderd-en-acht en een slaapmuts voor de nacht een met bloemen, een met fruit eentje met een Schotse ruit, en een met wel duizend veren een om alles te bezweren slap geflapt of breed gerand plat of bol of als een krant geel en blauw, paars of rood, Bea is nog lang niet dood!
www.trouw.nl/schrijf
26. haagse nachtegaal tedje wacht (Den Haag)
Zinnebeeld? Idool? Bespeelt in elk geval de eerste viool in een menigte sprookjes, liederen en verhalen. Is drager van klinkende namen als rossignol, nightingale. Vogel met zo’n staat van dienst, en toch de echte niet. Die verbergt zich op een kwartiertje gaans van hier in het Haagse duingebied, in de onstuitbare natuur. Dà ar, onder een straatlantaarn, een ogenblikje stil te staan. Zonder woorden. Zonder partituur. Enkel die reeksen trillers uit een keel, het vurig begin van sneeuw -
www.trouw.nl/schrijf
27. Grote Polder John KuipĂŠri (Zoeterwoude)
Het mooiste land van Nederland en ik woon er vlakbij de liefste mensen lopen er of fietsen, net als wij De mooiste vogels fluiten er hun allermooiste lied en niemand neemt er aanstoot aan men luistert en geniet Een land waar klokkentorens hun wijdse klanken slaan en eeuwenoude molens hun wieken laten gaan Het houdt van regenbogen en sloten vol met feest van zoemende insecten en eigenlijk ieder beest Ik voel mij uitverkoren juist hier te mogen zijn in grote polder woorden een oase in woestijn
www.trouw.nl/schrijf
28. Aubade Henk van Diermen (Noordwijk aan zee)
Vroeg loop ik langs het strand wat warm de nieuwe dag te vieren. Moment van rust, spattend genot geeft krachten aan de spieren. Goed toegerust op slag van kust, voel ik met opgeladen. Warm van ’t geloop en zin in doop, breng in de zee aubade.
www.trouw.nl/schrijf
29. Kromme Oude Rijn Truus Beukers (Katwijk)
Ach mijn oude kromme Rijn Wat erg om oud en krom te zijn Je kabbelt wel zo rustig voort Alsof jou dat heel niet stoort Maar in het lange lint van water Klinkt er soms eendengesnater En op het jaagpad gaan de mensen Die geen mooier pad meer wensen Nu geen gejaag maar veel plezier Van jou onze prachtige rivier Zo is het heerlijk zo het is fijn Om een ouwe kromme Rijn te zijn Blijf maar rustig zonder klagen Het water naar de zee toe dragen
www.trouw.nl/schrijf
30. Gejaagd door de wind Henk van Diermen (Scheveningen)
Hoogblauwe zee, met diepe gangen, als ik je zie, word ik bevangen door een hang naar wind, waardoor ik op mijn plank gezwind je golven strelen kan, je diepten peil, met al mijn krachten en de wind in ’t zeil. Hoe meer de wind ons krachten geeft, hoe dieper alles wordt beleefd. Tevreden spatten z’op je golven, het liefst werd ik erdoor bedolven en zou ‘k me door je laten drijven, maar surfers moeten staande blijven.
Prachtige zee, door wind gedreven, word je zo vurig, hoog verheven, je rug golft vlammend op me aan; ik hoor mijn plank heel driftig slaan, ‘k ruk aan de giek, breng ’t zeil tot leven, zodat ’t me lukt vanaf je hoge rug te zweven. Zo door de golven van genot bewogen, word ik steeds naar het hart der zee gezogen. ‘k Bestrijk het met mijn plank en met mijn vin weef ik er driftig levenssporen in, maar jij blijft zee, koud ben ‘k eruit of je verbergt de sporen onder je huid.
www.trouw.nl/schrijf
31. Schaduw Margreet Meijer (Den Haag)
Toen ik vier was speelde ik op blote voeten in de schaduw van m’n moeder. Ik vroeg mij af wat ze zou doen als ze voorbij haar eigen schaduw was. Nu ik veertig ben dans ik op blote voeten in dezelfde vallei met m’n gezin als een vlieger achter mij aan heuvel op - heuvel af en ik vraag mij af waarom ik op de helft van mijn leven niet kan blijven staan maar door moet over de grens van mijn ouderdom.
www.trouw.nl/schrijf
32. Stil leven Tanya van der Wacht (Den Haag)
Een stadse zwerver zou het kunnen zien: een heel stil pleintje, stil omzoomd misschien door stilruisende bomen waar alle haastigen helaas verdromen wat hij nu ziet: een kleine jongen, bloot uit bed gekropen, de ogen argeloos groot staat stil verstild, een vogeltje op zijn hand de vleugeltjes versteend al fladderend.
www.trouw.nl/schrijf
33. Hofwijck Mariet Lems (Voorburg)
Hofwijck, het hoofd van Huygens lichaamstaal verbergt de pijn te zijn geamputeerd Het heeft zich bij het snijden niet verweerd en ondergaat nog steeds het vlijmend staal van sporen voor de trein die hondsbrutaal over zijn rechterarm en lichaam scheert terwijl de linkerzijde onverveerd het hoofd gehoorzaamt, groen, monumentaal Er zijn geruchten, Huygens, van ‘terug’ De kop van treinen voortaan in het zand De intercity’s dwars door darm en maag Leg dan uw arm over de aarden rug Onder uw zegenende Huygenshand dendert mijn trein van Utrecht naar Den Haag
www.trouw.nl/schrijf
34. Straat Edith de Gilde (Den Haag)
De Mient verbindt mijn oma’s met elkaar. Die van de Appelstraat, de kleine droge die vroeger dameshoeden heeft gemaakt en de Laurierstraatoma. Felle ogen heeft die. De straat hoort bij haar, rommelig en donker. Er hangt daar dreiging in de lucht. Ik zit te wachten op de donderslag die elk moment kan komen. Mijn ijle dromen kunnen er niet zijn, wel in de Appelstraat, die lichter is en ruimer. Kind van elf speelt schooltje, droomt zich leerlingen. Meisje van veertien een echtgenoot die elke avond vrolijk thuiskomt. (de populairste jongen van de school) De Mient. Winkels, huizen en een kerkhof, schooltuintjes, bibliotheek. Heel het leven in een lange rechte straat, saai op het oog, maar waar ik keek wachtten de verhalen. Cellolessen, de vertaalster Frans: als je groot was, kon je alles doen en niemand die je baas nog was.
www.trouw.nl/schrijf
En nu. De oma’s hebben elkaar gevonden, tegenpolen samen op één kerkhof; geen hoefde ver van huis. Ik maak er soms een ommetje. De Mient is niet veranderd. De platenman verkoopt cd’s; de cellolessen worden nog gegeven. Ik ben al heel lang groot geweest.
www.trouw.nl/schrijf
35. Deze woonst Frans Terken (Leiderdorp)
Rij aan rij gaan de stenen staan hier zijn zij neergelegd een woonst geboden aan ouders kinderen geliefden is er dan een einde aan de weg is vooraf gewezen een steensoort uitgezocht voortgegaan vanaf de eerste stap alle namen hier zijn genoemd om te blijven zoals een haag van klimop een spoor van aanwezigheid is de spade aan het graf opent een in memoriam : wie zij waren vinden rust in aarde & as ondergronds mogen zij slapen diep deze kuil van beschutting er is donker en licht dag en nacht dit veld gevuld met dood en stilte leegte zonder woorden vol geraakt
www.trouw.nl/schrijf
36. Groeten uit Scheveningen Daan de Ligt (Den Haag)
mijn God ik heb een hekel aan de zomer ’t stille strand voor kalme filosofen bestaat niet meer, ik moet eraan geloven weg lustoord voor de wandelaar en dromer verdwenen zijn het ruisen van de golven het zwarte zwerk en de westenwinden eenzaamheid is nergens meer te vinden ik word nu onder het kabaal bedolven het blèren van gebruinde oliesmeerders kinderen die oorverdovend schreeuwen (verlang weer naar het krijsen van de meeuwen) terrassen vol met naakte potverteerders ik ruik geen geur meer van het zilte nat en struikel over emmertjes en scheppen (je zou die peuters zo de zee in meppen) heel Scheveningen stinkt naar de patat
www.trouw.nl/schrijf
37. 1 : 25 Daan de Ligt (Den Haag)
‘made in Madurodam de croquetten in het restaurant zijn aan de kleine kant’ C.B. Vaandrager wat zeurt die man toch over de kroketten oké, ze zijn wat aan de kleine kant maar wat verwacht je als het restaurant niet groter is gebouwd dan de maquette en straks bezoekt hij ook nog de toiletten daar loopt het vrijwel zeker uit de hand ik hoor hem nu al schreeuwen, moord en brand als hij de maat ziet van de kabinetten Madurodam maakt grondig korte metten met allerhande grootspraak in dit land hier schrijft de kleine man nog steeds de wetten en wint de kinderziel het van verstand
www.trouw.nl/schrijf
38. Goeree Gerda van Dijk (Goedereede-havenhoofd)
Hoe voelt het als je buiten bent en storm rukt aan je kleren, als je tegen wind de zilte regen proeft en als je binnen nog de zee kunt horen. Hoe voelt het als het zand je geselt op het strand, als golven zacht je lichaam dragen, als mist verdwijnt, je hoofd weer helder wordt. Het voelt als leven aan de kust waar elementen heel intens met alle dagen zijn verweven, natuur tot aan de deur soms mooi, soms hard, soms al te heftig. Maar het zegt ook dat je mag zijn mag leven en genieten, in een gebied met ruimte, voor mens en dier en de natuur. Het mooie land achter de zee Het land hier op Goeree www.trouw.nl/schrijf
39. Gezicht op Goedereede Els van Wageningen (Goedereede)
In het winterlandschap wwerspiegelt het zonnetje op je toren. Een ijzige wind blaast door de polder heen. Niemand te zien, helemaal alleen loop ik daar. Ik zet mij schrap. De sloten zijn hard bevroren. Het stadje ligt er verlaten bij. Op deze koude winterdag is iedereen blij dat hij binnen blijven mag. Ik geniet van dit wintergezicht als ik aan kom lopen. Mijn blik op Goedereede gericht, de toren die ik steeds bij elke stap dichterbij zie komen. Al blaast de wind venijnig in mijn gezicht en struikel ik bijna over de bevroren sneeuwhopen.
www.trouw.nl/schrijf
40. Capelle aan den IJssel Anke Labrie (Capelle aan den IJssel)
De melkboer aan de Bermweg vast patroon op zaterdag na het bezoek aan opa ijs met dikke gele slagroom Het winkelcentrum aan de Luifel vast patroon op woensdag achterin bij boekhandel Sacré de bibliotheek voor Arendsoog De dorpskerk aan de IJssel vast patroon op zondag de dominee leek op Piggelmee en Jezus liet hij vissen toveren De school dan hier dan daar een dependance op drift we leerden liedjes in ‘t Maleis en een mooie merklap maken Het huis van u dat ken ik niet er waren geen BN’ers toen ik gun u ook een vast patroon naast een dependance op drift
www.trouw.nl/schrijf
41. strand Will van Sebille (Den Haag)
Cirkels in het zand dansen de voeten laten sporen achter die jaren later vaag door haar leven trekken donkere nacht wervelingen op strand zo voelde geluk daarnaa nooit meer zo gelukt
www.trouw.nl/schrijf
42. de Haagse toren Daan de Ligt (Den Haag)
het godshuis is door heidenen bezet hun dienst vindt plaats op de verloren graven waarbij zij niet vergeten zich te laven alleen de toren is nog niet besmet door wat er onder hem zoal passeert zijn kruin verkeert nog steeds in hoger sferen ver boven al het aardse potverteren houdt hij zich kranig staande, onverveerd hij zag de mensen gaan, de mensen komen die tempels bouwden rond de groene haag soms blikt hij licht geamuseerd omlaag naar wat zich afspeelt onder oude bomen en laatst zag ik, al was het maar heel even hem naar omhoog een steelse knipoog geven
www.trouw.nl/schrijf
43. De jongen en de zee Gerda van Dijk (Goedereede-havenhoofd)
De branding gromt en golft zijn schuimend speeksel op het zand. De jongen loopt op blote voeten het koude water in, hij spreidt zijn armen en begroet de zee, hoort wat de golven hem vertellen, ĂŠĂŠn met de zee lijkt hij. De branding gromt, de jongen lacht terug.
www.trouw.nl/schrijf
44. het meisje in het Mauritshuis Daan de Ligt (Den Haag)
(onmogelijke liefde) je houdt me met een stille blik gevangen en staart me met bevroren ogen aan betoverd blijf ik zwijgend voor je staan in twijfel tussen schaamte en verlangen het lijkt alsof je heim’lijk om me lacht plezier beleeft aan een hardvochtig spelen een minnaar die je nooit zal mogen strelen en die zo kansloos op een teken wacht je schepper is een kunstenaar geweest op zijn palet begon jouw eeuwig leven zijn hand werd kalm bewogen door de Heer als meester van z’n artistieke geest heeft hij je zoveel schoonheid meegegeven mijn teerbeminde meisje van Vermeer
www.trouw.nl/schrijf
45. Liefde in lijn 6 Daan de Ligt (Den Haag)
De banken bleken allemaal bezet. Een meisje keek me aan met zachte ogen. Het leek of er gewikt werd en gewogen. Ze riep mij. Voor een hoopvol tête-à-tête? Een lach verried mijn dwaze binnenpret. Dat zulke mooie meiden mij nog mogen en mij met steelse blikken zelfs ook pogen te vangen in hun amoureuze net. Edoch, m’n overmoed verdween spontaan toen ik begreep waarom zij had geroepen. Op deze leeftijd valt niet meer te snoepen: ze bood een oude man haar zitplaats aan
www.trouw.nl/schrijf
46. theehuis raaphorst wassenaar tedje wacht (Wassenaar)
Zigzagt om ‘t leven plotseling die haas mijn open boek door over regels weiden om panisch in een drijfjacht te verzeilen met losse teugel een ongelijke wedloop tussen woord en meute, haakjes die een sloot markeren, komma’s voor op adem komen, ober die me bij komt schenken, een theehuis vol gezichten ver verleden ‘wanneer de jagershoren daar toet’ en ik die sprakeloos door blijf lezen.
www.trouw.nl/schrijf
47. Gekrompen landschap Anke Labrie (Nieuwerkerk aan den IJssel)
Gekrompen landschap van haar kinderjaren vertekend beeld voor altijd opgeslagen. Haar blik was ruim de wereld wijd en grote mensen wisten overal de weg.
www.trouw.nl/schrijf
48. engels gras Perry Meer (Schipluiden)
Tussen Maasland en De Lier ligt een veldje zo klein. Dat weet geen mens, dat is alleen maar van mij. Ik verwarm daar mijn lichaam in het zomerlicht. De wereld gaat open mijn ogen gaan dicht. (engels gras, engels gras hoe groen ik was, engels gras geeft mijn leven kleur eens was alles grauw en besloten maar mijn hart is nu een open deur) Mijn kleren verwaaien los in de wind. Naakt als die wind -weet ik- dat niemand mij vindt. Hooguit een merel of een mus in de heg. Er was ooit nog iemand maar ik sluimer al weg.
www.trouw.nl/schrijf
49. Stranddag Henk van Diermen (Scheveningen)
Een vloed van lichtere geluiden komt op en golft weer over ’t strand; schotelantennes snel geplant, voor goede ontvangst gericht op ’t zuiden. Een sterke stroom begint te luiden, grondtoon, door zee laag ingezet. ’t Loopt gesmeerd, laag ingevet, het kenmerk van de lichte huiden. Twee vogels maken bromgeluiden, omdat ze niet echt vogels zijn; ze moeten stunten aan een lijn en snorren om dat aan te duiden. Een vliegtuig trekt reclamebaantjes en lijnt zich langzaam langs de kust; een moeder uit zich ongerust, als ’t kind zich ver roeit met zijn spaantjes. Een beachbalset in goede handen, tikt door gelijk een metronoom; een man die slaapt, doorzaagt een boom, een blikje wankelt in zijn handen. De wind speelt mee, laat alles luiden, tevreden klinkt steeds zacht gesis; dit duurt zolang de zon er is, ’t concert van zomerse geluiden.
www.trouw.nl/schrijf
50. Hooglandse kerk S.Dijkstra (Leiden)
De oude brokkelige muren ‘t eerste en verstilde licht. Voorafgegaan door grijze nevels, zo ken ik haar van gezicht. De bomen op de markt. Kleuren duizendvoudig eerst groen. Omringen de rijzige zuilen. Ze staat er er van toen Ze eeuwen her haar plaats kreeg in deze stad. Regen, wind sneeuw in haar schoot, zich met de seizoenen mat. Ik weet nog staat ze daar vrij en onverschrokken. De rechte rug de binten kreunend niet kromgetrokken. Ik kende haar een jaar slechts eenmaal de getijden. Starend vanuit het raam heb ik ze voorbij zien glijden. Maar wij, mijn liefste, we kennen elkaar al door de eeuwen heen, wij overstijgen tijden seizoenen? Slecht eenmaal nu nooit meer alleen.
www.trouw.nl/schrijf
51. Wat Haags matje Jos Zuijderwijk (Loosduinen)
Jaren achtereen dagelijks heen en terug langs het Solleveld tussen Monster en Loosduinen een gewoon mens mocht er niet in ze schieten had mijn vader verteld verboden gebied oude mensenresten Stonden ze ineens in de Volkskrant met rode stippen voor plekken waar wij al eeuwen wisten dat we daar moesten zoeken patjepeeĂŤrs hadden het doorwoeld uit de stad groeven en vonden urnen twee graven van Merovingers Maar wat echt niet kan ze tekenden er een vergane krijger bij op een Haags matje een ADO-hooligan help oh nee Henkie Bres in de archeologische les
www.trouw.nl/schrijf
52. Wildplasser Daan de Ligt (Den Haag)
ach ja, zo’n avond stappen op het Plein na weer een zware week van zinloos zwoegen blijft toch elke keer een waar genoegen een rokerig maar sfeervol samenzijn pas later op de avond daagt venijn van bier gedronken in de vele kroegen -waar vrienden je zo vaak naar buiten droegenhet oude liedje met een triest refrein gebruik van bier heeft echter ook nog tegen -de kenners weten van dit fenomeenhet feit dat je zo vaak de blaas moet legen een muur, een boom‌, maar soms maak je het doller je moet toch ergens met die ballast heen dan wordt de oude Hofvijver iets voller
www.trouw.nl/schrijf
53. Ankers Anke Labrie (Nieuwerkerk aan den IJssel)
Minder wild en smaller de rivier, het trage water aan de ene kant, aan de andere het lage land. Vage stank van modder en van gier. Loom fiets ik langs de hoge dijk, rode draad in mijn verleden. Geweken weilanden beneden, nieuwbouwwijken waar ik kijk. Als kind zo vaak de hemel ingereden, want ik ontdekte altijd wel een kier in goudomrande wolken uitgesneden. Verroest en zichtbaar in het heden, ken ik nu zelfs de blinde ankers hier. Heb ik deze streek te lang gemeden?
www.trouw.nl/schrijf
54. Vaderlief ‘t is niet meer Jos Zuijderwijk (Monster)
Geloof me of geloof me niet mijn pa uit zijn graf opgestaan sprak me hedenmorgen aan ‘Jos je hoort mij heus niet klagen de engelen plassen wijn in kopjes je ma voelt zich heus in d’r nopjes ze wint met scrabble alle dagen Maar wat daar aan gemis niet went zijn mijn alicanten hemelsblauw met korrels druipend van de dauw Het duurt een eeuwigheid zonder krent’ Pa zei ik geheel van de wijs het was het betere werk inderdaad maar u weet hoe het op de veiling gaat de druif was niet meer aan de prijs
www.trouw.nl/schrijf
55. Malieveld Daan de Ligt (Den Haag)
ik droom nog wel eens van de barricaden betogen op het weidse Malieveld voor hoge idealen (soms voor geld) omringd door eensgezinde kameraden we waren fel , met hartstocht overladen de aarde, door het kapitaal gekweld zou eindigen als doodse vuilnisbelt door clerus en de politiek verraden bewogen woorden, onbewogen daden de demonstrant berust als antiheld zijn idealen sleets of uitgeteld de herfst verstikt het vuur met dode bladen ik kom nog dikwijls op het Malieveld die poffertjes kan toch geen mens versmaden
www.trouw.nl/schrijf
56. Die dag Daan de Ligt (Den Haag)
de dag begon zoals een dag begint het vaste ritueel, dezelfde vloeken je bent nog uren naar jezelf aan ‘t zoeken de spiegel huilt, je laat een boer, een wind het leven leek een bokkenpruik met luizen maar dat veranderde die dag spontaan vergeten was de smaak van levertraan en zelfs een grijs Den Haag begon te bruisen wat deden al die ‘pakken’ ongewoon het hele Plein gevuld met regenbogen het standbeeld sprak en danste met z’n ogen dus morgen weer zo’n snoepje van m’n zoon
www.trouw.nl/schrijf
57. Stemmen van de oude zee Rien Vroegindeweij (Tweede Maasvlakte)
Het eerste zeevolk dat hier op een koers van goden en sterren de golven kliefde, zag bij het aanbreken van een rozevingerige dageraad een kust die geen vorm had en land dat als een langzame geboorte uit het vruchtwater van de zee omhoog kwam. En hoe een grens van duinen groeide en de moerassen in het bloeiend waterland droogvielen en met dijken en dammen tot vasteland werden geklonken en hoe de eerste schepen verschenen in het estuarium van een nieuwe natie die over de wereldzeeĂŤn zou heersen. Tij en ontij, als men niet waakzaam is neemt de zee wat haar toekomt: vijandige vlaggen wapperden voor de kwetsbare kust, zeeslagen verjaarden tot gedenkwaardige dagen gevierd in trotse havens, op robuuste kaden. En de zee, de zee deint in een eeuwig herhalen.
www.trouw.nl/schrijf
58. Poldernacht Margreet Meijer (Reeuwijk)
Hoor duizend kikkers kwaken hoor het ruisen van het riet luister in mijn stil ontwaken adem in mijn levenslied
www.trouw.nl/schrijf
59. Verward Margreet Meijer (Rotterdam)
Uiterste verwarring bij mevrouw M. die mij wanhopig vraagt - wat moet ik doen als ik dood benTheologische volzinnen flitsen door mijn hoofd hoe haar te bereiken - blijft u maar rustig liggen-
www.trouw.nl/schrijf
60. Bezienswaardigheid Rien Vroegindeweij (Rotterdam)
Op Delfshaven stroomt een bus toeristen leeg. Ze spreken frans, waarschijnlijk Walen, ze sjokken voort, langs de Wijde Steeg, die wijd gehouden wordt door houten palen. Je vraagt je af: wat hebben ze hier te halen? Anderhalf historisch pand, een gammele brug, een molen die niets anders heeft te malen dan lucht en wind. Ze komen alweer snel terug, en langs mijn raam. Daar staat mijn fiets, een zwarte Calvinist met brede banden. Ze lachen naar elkaar. Ik denk ze denken: aan zo’n vÊlo heb je in de Ardennen niets, dat is een voertuig voor de Lage Landen. Dan gaan ze verder. De gids staat al te wenken.
www.trouw.nl/schrijf
61. Hoi Kerel ben je daar Jos Zuijderwijk (Hoek van Holland)
Het Presidium van de Hoeksche Taalkamer houdt kantoor op het hoogste niveau de lift zwiept en piept naar de tiende verdieping Je stapt meteen op een galerij met transparante reling zo te zien een meter hoog Storm staat er duidelijk altijd gelukkig buigt de hele boel naar ik later hoorde voor zover bekend met luchtaanvallen mee Misschien blijft iemand met zeebenen rechtop ik duizelde en kroop over vlonders naast een plasgoot Er was geen ontkomen aan een uitzicht dat naar onder zoog De President deed zelf open dat stuk leedvermaak van een Dirk stond me wijdbeens op te wachten schreeuwde in olijk vlaardings vastgeklemd aan een klapdeur met bulderlach en bakkie thee
www.trouw.nl/schrijf
Zo tomatenplukker kerel Ben je daar eindelijk zo zien ik het graag Dirk van Koot&Bie was geÍnt op Arie uit Ter Heijde met een slok op die wortels en sla ventte in Den Haag zijn vader viste nog op haring op onze vloot uit Vlaarding’ Ook zei hij naar ik verstond niet alle dirken heten arie
www.trouw.nl/schrijf
62. Rotterdamnification Edwin de Voigt (Rotterdam)
Corporaties corrumperen Verplichte wooncarrière consumeren Gentrification, corpus sane Laat nieuwe Rotterdammers wanen Modification, corpus mort Slaat samenhangend Rotterdam tot gort Tussen nieuw beton bloeit bijna niets Corporaties, carpe diem De stad, een gemodificeerd gen
www.trouw.nl/schrijf
63. ‘bolder’. dick molenaar (Rotterdam)
witte bolder kale kop wachter aan verlaten kaden water klotst spoelt langs de balken de houten poot waarop je rust spiegelende glinsteringen rusteloze nieuwe maas hoor je nog de stoomfluit bassen met zijn witgewolkte pluim bij de komst of het vertrekken naar new-york of naar de oost mist en zonlicht aan de einder zachte waas zover het reikt boodschap van een nieuwe morgen groet van scheepsboeg vlucht van meeuw ruik je nog specerijen proef je nog de westenwind zie je nog het pontje varen komende van katendrecht voel je nog de strop van schepen deinend wachtend op vertrek wangen van de parlevinker lang verdwenen groen geblokt
www.trouw.nl/schrijf
jij en ik de zon gaat onder en ik aai je kale bol zacht schuurt klotsend water langs je ene langs je oude houten poot witte bolder kale kop wachter aan verlaten kaden je bent zo echt zo rotterdams
www.trouw.nl/schrijf
64. Beautifulpeople.com Bea Ryckaert (Rotterdam)
Datingsite Beautifulpeople.com Geeft niet om Mensen met teveel vet Zij vinden molligheid niet net Voor gezellige dikkerdjes dus geen pret De datingsite wil voldoen aan slanke wensen En afficheert als ‘grootste netwerk van mooie mensen’ Ook voor vaste leden zijn extra opgedane pondjes fataal Maatje meer maakt geen kans, dat is een groot schandaal
www.trouw.nl/schrijf
65. Mijnsherenlaan Koos Stadhouders (Rotterdam)
Drie hoog ben ik geboren, op zuid aan de Mijnsheerenlaan De Maassilo en Katendrecht waren toen mijn speelterrein Door straten reden treinen met man en rode vlag ervoor Niemand die het deerde, we leven er toch รกllen van Schepen rij aan rij, waardoor de haven nauwelijks zichtbaar was Schepen waarvan jaarlijks aan het eind de stoomfluit zong Ze zijn weg de schepen, treinen, en bijna ook de Maassilo In ruil daarvoor een metrolijn drie hoog door de Mijnsherenlaan
www.trouw.nl/schrijf
66. Gelukkig bij Ter Heijde Jos Zuijderwijk (Ter Heijde, Monster)
Rond het torentje van Ter Heijde werd blauw plotsklaps donker pikzwart afgetekend tegen wolken het strand lang breed leeg alles stond stil en zweeg De zee was waarlijk top ik kon nog precies rechtop staan in het zilte ruime sop Kleren zichtbaar nog als hoopje Ineens stortte de hemel naar benee met bakken Oh Heer wat had u mij nu weer te pakken Alles zou straks plakken Mijn gedachten waren niet voor later De regen kletterde aldoor op mijn snater
www.trouw.nl/schrijf
67. De Lijnbaan Henk van Diermen (Monster)
De duinenrij, door wind gewelfd, om zee te weren, neemt ons beschermend in zijn bedding op. Onttrokken aan nieuwsgierig oog, kan niets ons deren. Gezien door zon en vogels die laag overscheren, gaan wij genietend in elkander op, we doen gewoon, we hebben lief, niets kan ons keren. Hoe hoger vloed, hoe meer men leert het duin waarderen. Op hoogtijdagen trekken wij ’t duin op. Gebaande lijn, hij volgt en moet natuur beheren.
www.trouw.nl/schrijf
68. Mijn stad Rotterdam Diana (Rotterdam)
en als ik dan mijn stad zo zie skyline flats kantoren voel ik mij even als verdwaald verleden is verloren geen school of straat waar ik ooit heb gespeeld groenteboer of kruidenier mijn stad nooit meer zoals het was alleen nog herinneringen hier
www.trouw.nl/schrijf
69. dichtersleed Daan de Ligt (Den Haag)
de Spuistraat op een wolkenloze dag een winkel die je niet voorbij kunt lopen lag gevelbreed voor koopjesjagers open de Slegte, boeken voor een iel bedrag ’t is voor een dichter vaak een hard gelag als daar je werk, dat iemand ooit wou kopen als tweedehandsje droevig staat te hopen op nog een kans (maar nu met meer ontzag) een boek is als een kind, het doet verdriet als niemand zich aan jouw geluk wil hechten die aanblik ... ik moest tegen tranen vechten en voelde mij een ware zielepiet daar stond mijn fraaie bundel bij de Slegte het regende toen ik de zaak verliet
www.trouw.nl/schrijf
70. Het graf van Couperus Daan de Ligt (Den Haag)
we vonden het verleden rond zijn zerk een grijze gids sprak wonderschone woorden die bij de ons ontvallen schrijver hoorden ontstegen aan zijn nagelaten werk in trance zag ik de zware zuil bewegen en trage klanken rolden uit het graf: ‘het was te kort, m’n taak was nog niet af dus luister nu, ik heb te lang gezwegen’ ‘vertel ze wat ik nooit heb kunnen schrijven ik was niet moedig, of ik was te moe mijn diepste wensen waren toen taboe vertel ze wat zo lang geheim moest blijven’ het lege blad werd eindelijk beschreven en ‘oude menschen’ kwamen weer tot leven
www.trouw.nl/schrijf
71. vogelkust tedje wacht (delflandse kust)
Na de nachtegalen zijn nu de mussen van de beurs. De eerste hoor je overigens nog volop aan de kust, en wees gerust: ik teken met mijn passer cirkels in de lucht
www.trouw.nl/schrijf
72. Lloydkade, 21 januari 1958 Ewald Th. Graf (Rotterdam)
Een boot komt een haven binnen Een kind betreed een vreemd land Waar hij heengaat, weet hij niet Hij weet alleen: waar is mijn Baboe? Alles grauw, grijs en misselijk Loop ik beschadigd door dit land. Mijn thuisraad geen gewillig oor Voor Batavia, uit mijn hart gerukt. De rijstvelden, achter mij Nu in een pakje van lassie: Krontjong op mijn verandah Nu ver in mijn platenspeler. Nu, jaren, het lijken eeuwen geleden Mijn thuisland, een gedachtengeest Oom Bennie, waar Ben je gebleven? Waar is dan mijn opoe in de dessa? Later, als wilde tiener met Charlotte, Lotte en Karin. Werd het toch vergeten Uiteindelijk: een makkie. Want ook de ouwe residentsvilla was ver Ver te zoeken, onder wilde wilde haren... Rotterdam, nu woon ik dan toch in je En heb je binnenste goed leren kennen Mijn heerlijk huis aan de Dahliastraat En tòch nog, een Exotisch Beest, E.B.
www.trouw.nl/schrijf
73. Op de krent Jos Zuijderwijk (Monster)
Gevraagd vingers lang en fijn soepel en lenig bovendien scherpe ogen om te zien snel oh wat waren die korrels klein Op trappen waren we gezeten bij m’n moeder de tantes de dames op de fiets van dorp krenten af en toe wat keten Met de vrouwen in de gebloemde jurken donken we druivensap van onder kurken met hun haar onder geknoopte doekjes bij mariakaak thee en zoete koekjes Hoe treurig is het nu met de krent vreemden komen van ver met de auto die gaan dan voor thuis op de foto om op hun krent te worden uitgeprent
www.trouw.nl/schrijf
74. o schilderij tedje wacht (Dordrecht)
O schilderij dat doormaalt in mijn brein - schaal een op een. Die mispels haal ik op de markt, als omlijsting kies ik een kozijn de wisseling van donker/licht het wachten op een vlieg die hapt, het aftellen begint Treur niet dat ik geen schilder ben, niks heb met verf en doek. Mijn kijk en kiekjes van zonet 1 klik, en ze circuleren wereldwijd.
www.trouw.nl/schrijf
75. 21 juni 2000 Gusta Bastian (Dordrecht)
Midzomerdroom Onze schreden van oever tot oever stappen over de jaren heen en dan aan ‘t Groothoofd in Dordt mogen staan waar het panorama zich om ons plooit links de stad die zich vermant, in het donkerblauwe laken boven Jongepier toont Venus haar gezicht vóór ons mompelt de Merwede terwijl de lucht naar rood verschiet en onze wangen weer laat blozen dobbert onder de brug de midzomerzon, laat en laag dat we dan de brug en de zon voorzichtig uit het water halen onder de arm nemen en stilletjes verdwijnen
www.trouw.nl/schrijf
76. Stadswandeling Rotterdam, anno 1999 C.W. Joustra- Lamsvelt (Rotterdam)
Een gouden engel in de zon En een fontein met draken. Of een staketsel als station, Een halve boot als baken! De kist van Quist is een begrip - hij kostte heel wat centen Een Mega-bios op het plein, In Doelen: dirigenten! De Zwaan leidt naar de Kop van Zuid En Visser leidt daklozen, Ze mogen in de Pauluskerk Met spuit en krant verpozen... Erasmustoren op de beurs, Een “koopgoot” om te smullen En ‘s zondags op de Walk of Fame Een markt voor al je spullen! We hebben Boymans voor cultuur, Je kunt haast niet parkeren… Een Kunsthal: ontoegankelijk, Tenzij je kunt laveren! Er is een Architectmuseum, Het valt haast in het water, Met Peper weg: is er nog wel Een plannetje voor later?
www.trouw.nl/schrijf
De Waslijn en de Paperclip, De Kubus en het Potlood… Naar New-York ben je’in een wip, Een pont vervangt de cruiseboot! De Mullerpier voor volksvermaak, Een kerkje voor de Noren. De Boompjes zijn geen boompjes meer Voor wie hier werd geboren…. Het Arboretum Trompenburg, Voor als je wilt naar buiten . De Buffel en het Maritiem Om “VIPS” aan boord te fluiten! Je kunt “chinezen”op een boot; Voor ‘n “ouwe” naar Delfshaven, En zo heeft elk gerecht zijn kroeg, Waar je je ook kunt laven!! Na het Zuidplein: een Oosterflank. - theaters dicht en open En overal de Metrolijn, Zodat je niet hoeft lopen Bij ‘t IJssel- kwam een Prinsenland Met flatbouw aan een vijver. Dat Rotterdam een bouwstad is, Dat merkt men aan zijn ijver! Er komt een hoge snelheidslijn. Blijft Airport Zestienhoven??? Als je toch stiekem bomen kapt, Kun je beter NIETS beloven!
www.trouw.nl/schrijf
Geen busbaan op de Molenlaan, Een tram door ‘t Bergsche straatje, Een andere langs de grote Plas, Is hiervoor dan geen gaatje? Wel geld voor ‘n nieuwe Albert Heijn En om zes-hoog te bouwen? Ons uitzicht weg! Wat zullen wij Die aankoop dan berouwen! Weer t’rug naar mijn geboortestad? - wil het “Gelders Haagje” noemen Maar of dat zich als Rotterdam Op zoveel kan beroemen? Daar is een Sonsbeek, Zypendaal, ``` Een afgeknotte toren, Een kale Markt, een nieuwe brug, Want veel ging er verloren… Café Royal werd al een bank, Het Willemsplein ondergraven… Als ze naast “de bok van Boer” Eens plek aan Audrey gaven? Ze staat zo eenzaam op dat plein, Waar ‘k met mijn zoontje woonde. Ik zou er zelf ook eenzaam zijn Als ‘k nostalgie betoonde…. Dus: NIET TERUG NAAR Gelderland! Olympus: ‘k blijf nog even! In Rotjeknor, mijn havenstad, Om hemelwaarts te streven….!
www.trouw.nl/schrijf
77. Rotterdam Kees Godefrooij (Rotterdam)
Ik hou van die stad ik ben er geboren bij koffiebrandgeur en eeuwige vlam daar loos aan de rijnmond ligt Rotterdam - ooit ging haar aanzicht hartgrondig verloren als wereldhaven in wolken herboren. De koffie verdween maar steeds brandt de vlam boven die dame, de stad Rotterdam ‘geen woorden maar daden’ is er folklore. Vaak zie ik je cijfers vet in de krant vanwege een lust tot bouwen en graven en hoeveel vracht er verschoof langs je kant loeiende boten verlaten je haven het is weer druk, een komen en gaan, want de godganse aardkloot komt er zich laven.
www.trouw.nl/schrijf
78. Tussen Papendrecht en Dordt Mariet Lems (Papendrecht)
Met de pont uit Papendrecht tussen Fords en Austins Solexen, Zundaps en Berini’s naast een tractor met bieten met de fiets zigzaggend langs de moddersporen op de loopplank langs de suizende gashouder de duistere Riedijk op vervallen huizen tussen winkels scheepsbenodigdheden geur van teer en touw kinderen met zwarte vegen op kapotte kleren en knieÍn met holle ogen tegen de verveloze stijlen van hun deur naar niets, daarachter in het duister even kaal de trap naar vocht en schimmel, ergens ver de schelle schreeuw van moeder, grote zus, de ruzietoon van vader zonder werk of veel te weinig op de werf of in het gas
www.trouw.nl/schrijf
Ik was pas dertien, tenger, bang Ik fietste hard op mijn Gazelle naar de rijkdom van mijn school waar van der Hulst de klas vroeg wat een oratorium was, en ik vuurrood het juiste antwoord gaf, werd uitgelachen door de slungels met de baard net in de keel, behalve één hoe zou het met hem zijn En aan het eind der dagen godzijdank naar huis, een sprintje door de lucht van kool en karig, langs de aangeschoten mannen voor het walmende café, de pont op veilig veilig op de deining van de Merwede tussen Fords en Austins Solexen, Zundaps en Berini’s naast een lege tractor slingerend langs de dijk terug naar huis, waar mijn vader me binnenhaalde met Toccata en Fuga op het orgel in de lichte kamer met vrij uitzicht op de Gantel, zijarm van de Merwede met het wuivende riet van de grienden schepen in de verte naar een wereld en mijn moeder breiend naast de thee
www.trouw.nl/schrijf
79. Gouden Oorring Anne-Tjerk Mante / Amante (Scheveningen)
I Hij vervloekte de dag dat hij aangemonsterd had En in wezen vervloekte hij het leven dat hij leidde Overgeleverd aan de wind en het getijde Vileine vijanden bevechtend op het zilte nat De paniek was groot en toen hij angstig hardop bad Was er niemand die hem verstond of lette op wat hij zeide En met dat hij zwaargewond zijn handen ten hemel spreidde Vond hij zijn zeemansgraf in het zinkende fregat Zelden ging een schip zo roemloos naar de donder Zelden sloot de zee haar oppervlak zo snel Als om elke herinnering in één keer uit te wissen, hoewel Getuigenissen van de vijand spraken van een wonder IJzingwekkend boven de golven van dit noodlottig oord Wordt nóg het vergeefse gebed van deze zeeman gehoord II Hij was er op uit getrokken op een zwaarbewolkte dag De zeewind had hij veel te lang al niet meer geroken En de ruzie met Marina, die zijn bloed had doen koken, Was alle aanleiding voor een logische portie vluchtgedrag Vanaf het duinpad kon hij niet goed benoemen wat hij zag Glinsteren in één zonnestraal, net uit het zand gestoken Hij was een zeemeeuw voor, die kwaad kwam aangedoken Gramstorig aanviel en toen opvloog in schril hoongelach www.trouw.nl/schrijf
De gouden oorring moest wel eeuwen oud zijn, zag hij direct Zo betaalde een zeeman een proper graf en eeuwige rust Als hij op de golven stierf en aanspoelde op een kust Er was geen dode zeeman, dus dat verjaarde respect Hoefde hij de drenkeling zonder lichaam niet te geven Er was geen reden om het verleden te laten herleven III Zij had het niet gevraagd en hij had de herkomst niet onthuld Maar ze was meteen van het fraaie ding bezeten Het goud deed de verwijten van de ochtend snel vergeten Dus was hij te mĂŠĂŠr met zijn toevallige vondst verguld Toch, onduidelijk was de herkomst van haar ongeduld Als zij op onmogelijke uren oeverloos liet weten Dat zij in haar leven liever op zee had gezeten Waar de koppen schuimen als de wind eroverheen brult Hij vond het wel grappig dat zijn vrouw, die tot voor kort Met geen mogelijkheid te bewegen was om te varen Nu interesse had ontwikkeld voor de woeste baren En als zij zich eenmaal op het grote fantaseren stort Dan staan drempelloos ongekende invalshoeken open De kracht van de verbeelding is met geen goud te kopen
www.trouw.nl/schrijf
IV Zij maakte zich in een handomdraai het scheepsjargon eigen Zelfs droomde ze in haar slaap hardop van elke oceaan En ze sprak over zeeslagen alsof ze zelf had meegedaan Haar hang en drang naar de zee was niet meer klein te krijgen Zo leek ze haar eigen verbeeldingskracht te overstijgen Toen ze op een avond besloot iets eerder naar bed te gaan En met dat hij ook ging slapen, trof hij haar nergens meer aan Op zijn zoeken en roepen volgde slechts nachtelijk zwijgen Hij had hulpdiensten over haar verdwijning geïnformeerd Hij volgde het nieuws, en zette een oproep in de krant Dat men plaatste onder een bericht ‘Aangespoeld op het strand’ Het ging over een zeeman die als gemummificeerd Vanuit een ander tijdperk ineens was opgedoken Op zijn arm ‘Marina’, en een gouden ring door het oor gestoken.
www.trouw.nl/schrijf
80. Delfts blauw W.J. Tabak (Delft)
De straten zijn nog vochtig van de dauw en om de huizen hangt een lome stilte. Langzaam verdrijft de zon de ochtendkilte, de hemel kleurt zich gaandeweg Delfts blauw. De Oude Kerk leunt wat vermoeid opzij. Al eeuwenlang een toevlucht voor de vromen, staat zij hier vredig aan de Oude Delft te dromen, als vaste burcht voor Hollands burgerij. Wij zijn gebonden aan een strikt getij het Prinsenhof, de Oostpoort, Synagoge, ze hoeven ons slechts even te gedogen, zij mogen blijven, maar wij gaan voorbij. In mijn gedachten zie ik aan de horizon de Nieuwe Kerk boven de huizen prijken, haar ranke toren tot de hemel rijken en hoor de nagalm van haar carillon. Van deze nostalgie ken ik de bron: die vroege morgen in de najaarszon.
www.trouw.nl/schrijf
81. Desnoods om een zeldzaam stukje te vinden Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Maasdam)
Zou ik nog graag nachten dromen zonder te schromen Mijn weke hart wordt afgesneden met de dag zeldzamer. In het diepste van mijn wezen eigenzinniger en stiller. En nu ik Padua heb bezocht een driftig volledig mens zag Werpen ze steeds koorden en kleden in monnikenkleuren. Ik zou nog graag nachten dromen zonder te schromen. Mijn weke hart wordt afgesneden met de dag zeldzamer. In het diepste van mijn wezen eigenzinniger en stiller. Ooit dacht ik dat verbeelding meer dan voldoende was. Ooit dacht ik dat verbeelding meer dan voldoende was.
www.trouw.nl/schrijf
82. een Hagenees is niemands knecht! victor meijer (Den Haag)
lindes en karper hopjes maar ook rijst vonken van een tram en iemand die “het knijst” Malieveld als zwembad paling in de gracht eeuwige verkeerstragiek en een skyline die niet wacht buitenwijken van “het zand” binnendoor via het veen vinex tot in den treure en een glimlach die verdween asfalt en klinkers ‘slands mooiste woordenschat iemand schreeuwt;”ja,en jéh dan?, HAD JE WAT!?” miljoenen spreeuwen niemand die ze wil een beetje Indisch overal en hier en daar een duiventil patatje oorlog op de hoek een kapsalon zonder schaar laden en lossen is parkeren schelden met een vingergebaar
www.trouw.nl/schrijf
slagerijen die verdwijnen ook de groentenboer is weg zee is overal te ruiken ei met ui als broodbeleg het Réswékseplén een miljard keer al uitgelegd en... één ding nooit vergeten een Hagenees is niemands knecht!
www.trouw.nl/schrijf
83. Nootdorp Daan de Ligt (Nootdorp)
een vreemde stad van ver is nu nabij de Dorpsstraat is gevuld met Haagse klanken de bakker en de slager werden banken verdwenen is de oude draverij er rijdt een stalen monster door de wei met schreeuwerige teksten op de flanken we mogen nu een nieuwe geest bedanken hij zorgde voor het keren van het tij een laatste weidevogel krijst vaarwel de meidoorn is een stille dood gestorven en traagheid heeft het veld geruimd voor ‘snel’ de polders zijn gevuld met staal en glas een zondvloed heeft het veengebied bedorven en nooit zal het meer zijn zoals het was
www.trouw.nl/schrijf
84. zwart Nazareth Reginald (Schiedam)
ik ben in de hongerput geboren van zwart Nazareth met niets dan armoe aan me donder en dode dromen langs mijn bed onder het kruien van de molen in een gemene kolenlucht werd het grove mout vermalen voor vaders drankzucht wie bezong de blanke top der duinen? in het vuil van de achtersteeg wie rook de lente van ommuurde tuinen? in een stad waarvan je cholera kreeg ik niet, voor mij geen schoonheid in al of wat ik zag gif stroomt er door deze straten, een waarlijk jenevergraf
www.trouw.nl/schrijf
85. HAIKU (Bontje) Jan Bontje (Spijkenisse)
metrostation Akkers de passagiers verstrooien zich morgen ochtendkeer
www.trouw.nl/schrijf
86. het is winter in Puttershoek Jannie v Dalen (Puttershoek)
Wit, glad en bevroren, de Winter is herboren. Het hoort niet meer bij het verleden, maar bij het heden. Alle schaatsen, slee’s uit het vet, en de kinderen hebben weer pret. Zo is 2009-2010, En volgende winter Ja dat zullen we wel zien.
www.trouw.nl/schrijf
87. Watersnood Mariet Lems (Papendrecht)
Mijn broer en ik, we rennen door het huis van raam naar raam en kijken hoe de storm - al uren boosover de tuinpoort hangt hem kreunend zwiepen laat iets doet wat ons ten strengste is verboden dan naar de keukendeur blauw glas trilt uit het lood we klimmen op een stoel en zien met eigen ogen hoe de rivier langzaam de trap op kruipt de 21 treden vanuit het grind naar boven, nog maar ĂŠĂŠn De Ark van Noach, zegt mijn moeder met een vreemde stem ze klemt ons dicht tegen zich aan en wij, wij zijn de dieren mijn vader rent de kelder in en smeert verwoed de botervoorraad in de kieren
www.trouw.nl/schrijf
88. Intercity Tineke van Eeuwen (Rotterdam)
Rotterdamse kubussen weerkaatst in driehoekige ruiten richting Den haag Naarstig op zoek bloeit oeverloos hoefblad in schaduw van sporadische momenten Waterige zon schijnt Russchische roulette de atmosfeer is buitengewoon grillig Gebeeldhouwd lijkt zij van ribkarton op de tast regent het moedwillig.
www.trouw.nl/schrijf
89. Oud-Alblas Lianne Mouthaan (Oud-alblas)
In een winterwitte wereld, liggend in mijn bed van sneeuw, mag ik dommelen en dromen. Ik ben van een and’re eeuw. Vrienden, die mij trouw omarmen, blijven altijd naast mij staan. Aan mijn voet ligt steeds de Alblas stil te wachten om te gaan. Trouwe vrienden, oude wachters, prachtig plekje in de Waard. Ja, mijn wens is hier te blijven, zorgeloos in oude staat.
www.trouw.nl/schrijf
90. Ter Heijde Daan de Ligt (Ter Heijde)
De iele duinenrij beschermt de huizen, die sober zijn geschapen door één hand. Een steile trap geeft toegang tot het strand en altijd klinkt een onheilspellend ruisen. Het dorp is voor de zee een onderpand, zij kan naar lust en willekeur beschikken, met overmacht of slechts met speldenprikken. De slaperdijk is voor het achterland. Een oord aan zee ... waar is de vissersvloot? Waar zijn de drommen badende toeristen? Bestaat er angst voor Nereus’ wrede listen, gebrek aan ruimte in de reddingsboot? De dorpelingen blijken optimisten, ’t vertrouwen in los zand is levensgroot.
www.trouw.nl/schrijf
91. Hoek van Holland Rien Vroegindeweij (Hoek van Holland)
De kassen verzilveren het groene land voorbij de laatste stad, de laatste plek. Hier eindigt een gebied, een levensband. De ferry ligt op stroom, klaar voor vertrek. De pier waarop de golven eeuwig breken maakt als een hand in het water uitgestrekt een nieuw gebaar voor wie was uitgeweken en thuiskomt, een groet voor wie vertrekt. Een meeuw schrijft eenzaam aan het zwerk zijn tekens van komen en gaan, licht strijkt over het strand, de waterweg, de overkant. De Hoek, landstreek met een watermerk dat aan de kust naar binnen wenkt en wijkt - het eerste en het laatste beeld van Holland.
www.trouw.nl/schrijf
92. Zon RenĂŠ Dings (Rotterdam)
Door kokbestoven schemerkloven stralen stralen van daarboven schijnt of die niet schijnen kon van achter wolken de zon.
www.trouw.nl/schrijf
93. Zondag-zondedag Mariet Lems (Papendrecht)
We woonden aan de dijk van Papendrecht, waarlangs de huizen weggezonken lijken. Een enkel huis had het ingebouwde recht om net als wij over de grienden uit te kijken. De meesten keken zonder dat ze het zagen, de blik beperkt door ‘t goddelijk gerecht. Ik heb ze altijd met me meegedragen: de kronkels van de dijk in Papendrecht. En elke zondag werd het hen zwaar te moede als vader het kerkboek in de handen nam. Gezichten stijf geplooid onder de hoeden, alsof de dood hen ‘t leven al ontnam. De meesten keken of ze het oordeel zagen dat hen de levensvreugde had ontzegd. Ik heb ze altijd met me meegedragen: de kronkels van de dijk in Papendrecht. Zo liep de stramme stoet van plichtsgetrouwen als één zwart lint over de lange dijk. De handen om het psalmboek heen gevouwen, twee pepermunten binnen handbereik. De meesten zwegen minzaam, als ze zagen dat iemand de afstand op de fiets had afgelegd. Ik heb ze altijd met me meegedragen: de kronkels van de dijk in Papendrecht.
www.trouw.nl/schrijf
Als in de kerk de zware muren trilden van orgel, psalmgezang en donderpreek, dan was het of mijn kinderlijf verkilde, als dominee bestraffend naar mij keek. Ik heb mijn allervroegste Godsvertrouwen in levenslichte verten neergelegd. Ik zoek ze op als zij me weer benauwen: de kronkels van de dijk in Papendrecht.
www.trouw.nl/schrijf
94. de spookpier Daan de Ligt (Den Haag)
de zee is woest en kolkt bij windkracht negen er is geen mens, geen beest zelfs, op het strand het onweer krijgt van God de vrije hand de pier is ziek en bang en voelt de regen hij zucht en kraakt, al jaren doodgezwegen en danig aangevreten door de tand des tijds, is hij nu in het stadium beland van bidden, hij houdt stand op hoop van zegen de lucht is grauw als aangetast beton er zweven vreemde klanken, alsof spoken de macht gegrepen hebben op de pier ze houden huis en kennen geen pardon waar eens pilaren stonden, staan nu knoken de toekan is veranderd in een gier
www.trouw.nl/schrijf
95. Terugkeer Rik Korfker (Reeuwijk)
Bij het bankje aan de plas waar ik rimpelloos in het water duik en gewichtsloos door een luchtbel zwem zoek ik onafgebroken het juiste licht tot ik aan de andere kant weer boven kom gedachteloos de naakte druppels over mijn onschuldig lichaam voel en laag voor laag opnieuw geboren word maar naarmate de tijd toeneemt in gewicht de woorden zinken in vermenigvuldiging de stilte achter de horizon langzaam wijkt kijk ik onwennig over mijn schouder en zie het bankje aan de plas vorm gegeven in de taal van herinnering
www.trouw.nl/schrijf
96. ajo, dushi kòrsou anna maria (willemstad)
zoals de pelikaan over lagunes scheert flamingo’s onverveerd in brakke waters staan zoals de leguaan door licht nog meer verweert een papegaaivis keert in warme oceaan zo zoekt mijn ziel de bron van leven, nu of later in lucht of in diep water ze veert van vis naar vogel getroffen door de kogel uit jouw turkooizen zon
.
www.trouw.nl/schrijf
97. ROTTERDAM (lied) Jan Bontje (Rotterdam)
Rotterdam, ooit een nederzetting aan de Rotte is uitgegroeid uit tot een grote stad. Manhattan aan de Maas, Skyscrape City aan de Rotte, die werkstad heeft het toch maar voor elkaar. Erasmus zie ik grinniken, zijn brug zingt in de wind, een woordenloze shanty, een machtig jubellied, Rotterdam ... Rotterdam! Rotterdam, de mooiste rotstad van de wereld, is de klappen van Bep van Klaveren nog niet te boven, heeft de nachten die Jules Deelde(r) nog niet aan elkaar geplakt, Rotterdam ... Rotterdam. Rotterdam, stad van Eras|mussen en meeuwen, Rotterdam, stad van havens en van kranen, van Koopgoot en Witte de With, Maria (en) Heiden, Rotterdam, stad vol liefde en haat, Rotterdam, stad vol leven, Rotterdam ... Rotterdam Van Koopgoot en Witte de With en dominee Visser, Rotterdam, stad vol liefde en haat, Rotterdam, stad vol leven, Rotterdam ... Rotterdam!
www.trouw.nl/schrijf
98. Drievliet Daan de Ligt (Den Haag)
het pretpark is gevuld met zomersproeten wel zeven keer gaan zij de achtbaan rond de dag genieten zij met open mond er rust een streng verbod op heilig moeten hier danst de kinderziel op blote voeten en sluit zij met het zonlicht een verbond de lijfspreuk luidt er: lachen is gezond de boeman treft het park niet op z’n route de Tijd doodt dagen in het reuzenrad en volgt het kinderspel met lede ogen hij weet en vreest wat later komen gaat ze zullen hem ontmoeten op hun pad dan rest ze slechts het spel van onvermogen in ’t spookhuis waar zijn klok de uren slaat
www.trouw.nl/schrijf
99. Stormramp 1953 Teuntje Knรถps (Nieuwe tonge)
beelden keren weer in een lange stoet verwijlen bij een meisje uit mijn klas boven wie zich sloot de vlakte van de watervloed haar woonplaats weet nog wie zij was noemt haar naam met vol gemoed hoe kort haar leven twaalf pas
www.trouw.nl/schrijf
100. Jaagpad Marijke Oomen (Zwammerdam)
De wind bespringt me als een dolle hond wanneer ik uit mijn dekking kom van populieren en laag struikgewas. Voor mij ligt de rivier in druk gewemel, een witgekopte golf wordt wolk en rijst ten hemel - meeuwenzwerm. Woorden waaien aan over het water, snoeren aaneen tot dichtregels voor later, een beeldenvloed bestormt me ordeloos. Voortstuwend wordt de wind mijn bondgenoot. In deze jacht voel ik me uitvergroot. Brandnetelbermen wachten op mijn val.
www.trouw.nl/schrijf
101. Aan de rand van het Staelduinse Bos Arjan Doorgeest (Hoek van Holland)
Hier is gebeurd wat nooit had mogen gebeuren op die dag de zon nog boven de velden warm en wit. Wat ik daar deed gaf geen pas. Bezig met het creĂŤren van te diepe wonden die iets verder gaan dan kusje erop op Hansaplast. Een dag - hoog zomer. Een jongetje dat nog niets van de liefde de werking van zijn eigen geweten afweet en snapt. De tankversperring aan het eind van het weiland. Het hoefijzer dat je er later vond roestig en krom. Waar het geluk al was uitgelopen of nooit daadwerkelijk had bevat. De bunkers aan de bosrand als grimmige afgoden waar ik als kind nog in onschuld op ook in had vertoefd. De daden van een dader.
www.trouw.nl/schrijf
De wroeging de angst betrapt te worden - het permanente ongemak. Voorvallen - handelingen die zich door de eigen geest heenwroeten - het nachtelijk gewoel in het bed met je kussen dat nat is en vies van zweet en tranen. Hier was het dus op deze plek - in dat seizoen. En na afloop voelde ik de hele wereld draaien. Zwijgzaam liep ik terug ongemakkelijk - loodzwaar beladen voor later. Je moet niet eerst handelen en dan pas denken. Je moet de dingen doen zoals ze zijn bedoeld. (En da’s: juist en goed). Grijze bunkers, mislukte Indo-germaanse tempels. Een archeoloog zal in het jaar 4441 waarschijnlijk melden dat deze bouwsels iets met een dodencultus hadden te doen. De velden in stukken gescheurd door betonnen haaientanden. Links van het middenstuk van de verspringende bocht naar Hoek van Holland. Toen.
www.trouw.nl/schrijf
102. Archipelbuurt Daan de Ligt (Den Haag)
Oude mensen, kleine zielen schuifelen voorbij, verstilde geesten langs versteende straten. Wie waakt en wacht en luisteren wil hoort zacht Eline Vere praten. Levend museum van voorbije dingen de geuren vaag, de beelden flets, de klanken zacht. Flarden van de gamelan, de laatste sporen van de stille kracht. Auto’s die weer koetsen worden, flaneren wint het van ’t lopen. Hier moest ik zijn, ik belde aan, Louis Couperus zelf deed open.
www.trouw.nl/schrijf
103. De gracht Frans van Hilten (Leiden)
De nachtelijke gracht Is het platteland van de stad Hier heerst de weidsheid En de sneeuw valt er altijd nog even door Als hij in de rest van de stad Al door de voeten van het uitgaansvolk tot pulp is getrapt. Op de stille gracht Ruikt het naar doorrookte balken Zoldering, prehistorisch houtvuur op de Godverlaten hei. Tot vergetelheid vergane vrienden Keren weer als ijle vlokken Onder gindse straatlantaren.
www.trouw.nl/schrijf
104. Om en Bij Daan de Ligt (Den Haag)
de huisjes rug aan rug en zij aan zij als bondgenoten tegen dreigend kwaad een monument met menselijke maat een kering tegen een onstuimig tij geborgen levens keurig op een rij ontsloten aan de zijde van de straat een warme jas, geen flonkerend ornaat verlegen lachend hofje Om en Bij bescheiden als bescheiden maar kan zijn geen holle torenhoge symboliek hier is de stad nog nederig en klein geschetst bij maneschijn door Anton Pieck
www.trouw.nl/schrijf
105. Domweg dronken op de Prinsegracht Daan de Ligt (Den Haag)
natuur is voor tevredenen of legen en dan: wat is natuur in deze stad een eilandje met bomen en wat gras gelegen in een grafelijke plas een toekan op een winderige pier een doek van Potter met een dooie stier een koningspinqu誰n in een schimmenrijk twee turkse tortels in de Schilderswijk een ooievaar op heel erg hoge poten een hennepkwekerij nog onbespoten de laatste resten van des graven hage en louche tuinlui met hun kettingzagen een strand gelegen aan een zee van bier een toren met een Zeeuwse vale gier dit heb ik met mijn zatte kop bedacht die late avond op de Prinsegracht
www.trouw.nl/schrijf
106. Blonde Dolly Daan de Ligt (Den Haag)
de maanden daagden en de jaren weken het huisje aan de haven is niet meer geheim adres van menig Haagse heer de muren kunnen nu niet langer spreken de schimmen zijn gevlucht naar verre streken al wezen kwade vingers keer op keer en lispelden de tongen van weleer het spitten is een loze daad gebleken het is weer rustig in de oude buurt en het dossier ligt onder stof begraven maar ’s avonds doolt er soms nog iemand rond die hoopvol bij een kroeg naar binnen gluurt op zoek naar klanten rond de Nieuwe Haven het is een jonge vrouw‌ en zij is blond
www.trouw.nl/schrijf
107. Haiku (bontje) Jan Bontje (Spijkenisse)
klaverblad, beton vlinder fleur verliefd metaal dorp ontpopt tot stad
www.trouw.nl/schrijf
108. Stadshart Anne-Tjerk Mante / Amante (Den Haag)
Langzaam het Lange Voorhout Linksaf langs het hotel Via de Vos in Tuinstraat Naar de Denneweg Even een etalage Enkel voor het evenbeeld Links en rechts en nog eens links Slenter kalm van hier Een flesje wijn Een matig boek Auto’s dubbel geparkeerd Gelatenheid Van dit elke dag Rechtsomkeert de weg terug Groet voorbijgangers ongezien Hoge zon en trage tred Wezenlijk beter Hartje Den Haag
www.trouw.nl/schrijf
109. Ik ben het Bundelbeest Jos Zuijderwijk (Zandvoort)
Wil je scoren lekker stuk maar is de wereld uit het raam je te ijzig koud vandaag vies glad nat bovendien om naar buiten te gaan kom naar mij vreemde scharrelaar maar nu het Grote Geile Bundelbeest hier vóór Zandvoort aan de kust nog lang niet uit gekeest zeg asjeblief geen nee tegen een nummertje in zee Ik voel me zo verschrikk’lijk alleen vervuld van diep verlangen om vet jouw punten te vangen
www.trouw.nl/schrijf
110. Cauberg Miel Vanstreels (Valkenburg)
In z’n dromen ligt iedereen hier alleen op kop, tussen rijen dik applaus danst men ongenadig soepel naar de top
www.trouw.nl/schrijf
111. Uitkijkpost Laura Molenkamp (Kijkduin)
Halverwege mijn tocht heb ik uitzicht op de zee die rustig is zo rustig is en vraag mij af of de dood ook zo is zo vredig is en of hij mij komt halen of dat ik naar hem toe moet gaan.
www.trouw.nl/schrijf
112. richting weerbarstig verleden Rudolf (Schiphol)
in glij- en vleugelvlucht over fragmenten wit en grijs naar een sterrenlucht helder en vol onbetreden naar bewaarde pracht dat met steigers omlijst heden geduldig wacht op een voltooid voorleden
www.trouw.nl/schrijf
113. de schilderswijk van oud naar nieuw victor meijer (Den Haag)
het touwtje hing uit de brievenbus flessen melk op de eerste trede dinsdag’s de schillenboer het paard aan de lus tot de groene afvalbakken hun entree deden Hey buur, is Vic al thuis?... nee joh, dan staat zijn 850 er toch! op woensdag gaat hij eerst naar plein 1850 en dan loopt hij wel naar huis met een kater in z’n kielzog een straatlantaarn omgebouwd van gas verlicht mijn schilderswijk alsof het was en zou moeten zijn zoals de toekomst die vreemden toelieten in “mijn wijk” wij konden er toen heel goed mee samengaan en verder geen gezeik....geen blaam maar... nu geen stoeltjes meer voor de houten huisdeur nu geen paardjes meer door de lange gang nu spitsroeden lopen te kust en te keur iedere schilderwijker zingt zijn zwanenzang
www.trouw.nl/schrijf
114. De kleuren van de Hofvijver Daan de Ligt (Den Haag)
hij spiegelt zich in ‘t stille vijverwater vanuit z’n torenraam blikt hij omlaag en zoekt de diepste gronden van Den Haag de bodem van de politieke krater de kalme vijver dampt, of is het rook die opstijgt van een smeulend vagevuur plots borrelt hij sinister en obscuur vanaf het eiland lacht het rode spook vanachter buigend groen zo goed verborgen hij tovert mist die opduikt, flard na flard en stemmen komen nader, baren zorgen wat hemelsblauw was is nu duivelszwart de zekerheid vervaagt tot heel misschien in ‘t donker zijn geen kleuren meer te zien
www.trouw.nl/schrijf
115. Doornpark Daan de Ligt (Den Haag)
vergeten duin in overvolle stad door huizen afgesneden van de zee de schilder Mesdag hield er atelier de dichter Kloos heeft er ooit liefgehad een stille, praktisch ongeschonden schat bedekt met groen en zand in goudlamĂŠ of ... stedelijke offerplek in spe de buit van politiek op dievenpad is het wel goed je gaven te beschrijven je bloemen en je ruisend bladerdak de schoonheid is per definitie zwak en door het kwade simpel in te lijven je kunt maar beter goedverborgen blijven ... er zweeft een kraai en zachtjes kraakt een tak
www.trouw.nl/schrijf
116. Laakhaven Daan de Ligt (Den Haag)
de stugge kinderkopjes zijn gesneld vervangen door gebaande asfaltwegen een werkman kom je nog maar zelden tegen zijn prikklok is al jaren uitgeteld haast tussen hoge school en flats bekneld probeert een trage aak op hoop van zegen te meren aan een kade die door regen en jakkerende auto’s wordt gekweld mismoedig buigt een oude kraan het hoofd als laatste is hij op zijn post gebleven vermoeid verlaadt hij balen met cement hij heeft zich al die jaren uitgesloofd maar weldra wordt hij van z’n taak ontheven geofferd voor kantoor en voor student
www.trouw.nl/schrijf
117. Schilderswijk Daan de Ligt (Den Haag)
de ezel wankelt en de tube lekt maar het palet is kleurrijker geworden een onbekende spijs ligt op de borden het vlees van Rubens is geheel bedekt de Haagse school is overwegend zwart verdwenen is het bonte dialect met zware ziektes en de dood doorspekt het maakt op Ypenburg een nieuwe start het licht van Rembrandt is er ver te zoeken al maakt de nachtwacht vele overuren de verre vrienden vinden goede buren het straatbeeld toont een rijk bezit aan doeken heeft hier de kunstenaar zijn drang verloren of wordt het nieuwe meesterwerk geboren?
www.trouw.nl/schrijf
118. Het familiegraf in Krimpen a/d IJssel - voor Jaap N. Arjan Doorgeest (Krimpen a/d ijssel)
Ergens stond het al geschreven mijn graf zou daar zijn, aan de IJsseldijk naast een rij vechtende populieren Een Joods graf, dacht ik als kind maar een plek die het gewone volk mijdt. “Wij zijn niets anders dan een witgekalkt graf” vertelde Jaap N. mij - met zijn achternaam te mooi voor woorden, op een ogenblik - (de middag grauw, gezeten voor een zelfgemaakt schilderij dat hij wel hebben wou maar niet wou kopen) waarop hij al besloten had zichzelf eerdaags te gaan verhangen. “Wij zijn niets anders dan dat”, zei hij Het stond geschreven in dat lijvige boek met die zwarte kaft dat waar is voor allen die er wel of niet in willen of kunnen geloven. Een prefab graf zijt gij Slechts een geraamte met sterfelijk vlees omhangen. Jaap zei het mij. Ik genoot van het citaat en vond de jongen mooi, karaktervol en heel volwassen. www.trouw.nl/schrijf
Iemand die het begreep, die de horizon al zag terwijl wij - gewone schepsels met onze blik niet verder kwamen dan de neuzen van onze schoenen. Een witgekalkt graf. Zon, maan, regen. Niets krijgt er vat op op het graf dat daar lag. Mijn eeuwige fascinatie. Met pleisterwerk dat op sommige plekken loslaat, naakte waarheid is gaan vertonen in een uitgesleten barst. Mijn voorland aan de IJsseldijk. Jaap kreeg gelijk. Een oprecht levend mens heeft zo’n beetje om de dag de neiging zichzelf te verhangen. Mijn witgekalkt graf. Meer was ik niet en zal ik nooit zijn. Vleesgeworden dood met drogredenen en praatjes omhangen.
www.trouw.nl/schrijf
119. Lange Voorhout Daan de Ligt (Den Haag)
de laan der lanen parelt in de zon de krokus heeft een paars tapijt geweven cafĂŠ de Posthoorn blijft de gulle bron alwaar bezoekers aan hun glazen kleven Hotel des Indes start een tweede leven en kruipt voorzichtig uit een flets cocon Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven de baksteen blijkt veel sterker dan beton de schrijver kijkt, gebronsd, zijn gasten na die op het middenpad de tijd trotseren de oude mensen gaan hier traag voorbij ze slenteren naar weer een nieuwe mei hun leven is een koninklijk flaneren van Vijverberg tot Diligentia
www.trouw.nl/schrijf
120. De kastanjeboom Elly Mans-Los (Ridderkerk)
Ik was nog kind, met in mijn hoofd een mooie droom. Ik speelde op het plein, onder de kastanjeboom. Als die boom toch eens kon praten. Wat heeft hij veel gezien! Moeders en hun nazaten, en oma’s bovendien. Nu, vele jaren later, staat die boom er nog. Nee, die boom is niet zo’n prater. Mijn mooie droom en herinneringen, ze zijn er nog, ze zijn er nog……
www.trouw.nl/schrijf
121. VREDESPALEIS Gerrit Vennema (Den Haag)
Als waarheid, zo stil en recht: het blauwe park, de pasberijpte bomen. En door het hoge hek, geen stappen in de sneeuw nog niemand die weer ging naar de toren, nu verlicht van buiten in vroege avondnevel. Komt vrede vanzelf, als er geen woorden‌?
www.trouw.nl/schrijf
122. Haiku (bontje) LAURENSKERK Jan Bontje, Spijkenisse (Rotterdam)
Grote St. Laurens middelpunt van haastbeton middeleeuws geduld
www.trouw.nl/schrijf
123. Venus, dwingeland Kees Godefrooij (Voorburg)
Venus, dwingeland je zet mijn oude hart in vuur & vlam voor haar uit Voorburg en ik heb geen verweer.
www.trouw.nl/schrijf
124. ALS HET STIL IS IN DEN HAAG Gerrit Vennema (Den Haag)
Als het stil is in Den Haag en je wandelt met de vraag of er ooit nog iets gebeuren gaat; als de uitgaanspleinen zwijgen en er donk’re wolken dreigen aan het eind van elke winkelstraat. Als het leeg is bij ’t paleis, maar je wilt nog niet naar huis zonder iemand die je heeft geraakt: slechts één blik om mee te nemen, de herkenning van een vreemde die de zondag net iets lichter maakt, als het stil is in Den Haag.
www.trouw.nl/schrijf
125. Zwerver Tanya van der Wacht (Den Haag)
Kijk daar gaat hij. Beerbruine jas, omgeslagen broekspijpen vol denkbeeldig zeeschuim. Haviksneus, indianenhaar, de schouders hoog handen verborgen in metersdiepe zakken. Onder de arm het dagelijks brood stapt hij op de stad met zeebenen. Men bekijkt hem met afschuw. Alleen een kleine jongen in de mensenzee ziet de vrijheid in zijn ogen, mompelt: “zo wil ik later worden.� Verkeersgolven breken op de stoeprand en vergruizen de woorden tot letters. Onder de Noordwal door stroomt het water ongemerkt naar zee. Dat is ook zijn doel. Hij lijkt het even vergeten. De stad kent hem niet. Als de weg hem verloren heeft, zijn voetsporen spoorloos zijn, is de aarde onder. Aan de hand van lantarenpalen bepaalt hij de koers. Na een vluchtheuvel opgevlucht te zijn aan beide zijden razen wezens op wieltjes hem voorbij legt hij het anker erbij neer, gaat onder zeil en laat dromen ongehinderd in zich klotsen. Morgen zal hij zijn kompas wel vinden.
www.trouw.nl/schrijf
126. Hotel New York Kees Godefrooij (Rotterdam)
De Erasmusbrug hebben wij gezien waar eerst schepen kozen voor ‘t ruime sop kruipt de Kop van Zuid nu het noorden op ik dommelde weg na ‘n minuut of tien ik heb de brug van Erasmus gezien.
www.trouw.nl/schrijf
127. Stadshart Frans van Hilten (Den Haag)
De stad is geplaveid met jou Geen stap gezet of ik trap Mijn herinnering op de staart De huizen, statig, doen me omzien Naar het vooruitblikken van toen Dromen, waarin steeds jouw schaduw waart.
www.trouw.nl/schrijf
128. Schelpen Theo van de Wetering (Scheveningen)
I Vooral die dagen lagen er mossels op het strand. Hij toonde mij het donker huis, door zeepokken ontruimd. Toen ging hij dood. En nog na zoveel jaren - want breekbaarheid wordt telkens dierbaarder zijn mij bijgebleven de smetteloze ruimte, de lege ogen, de bewoner niet thuis
II Ik zag hem aan het strand: mijn vader. Zijn jas hing als een schreeuw tegen de hemel op die dag en die minuut voorbij aan ons begrip en telbaar v贸贸r zijn dood
www.trouw.nl/schrijf
Ik dacht het te horen ik dacht zo dadelijk doe ik mij handen voor mijn oren ik sluit mijn schelp voor zijn vreselijke woorden tot mijn bloed alleen nog maar de zee hoort ruisen. Maar nee, het was niet nodig. Al wat ik nog vernam waren oneindig kleinere hoorbaarheden: zuigen van zand kapotspringend schuim: kraken van schelpen waar ik liep. III Zo gingen wij wel vaker: een uur lopen naar Scheveningen en dan schelpen zoeken langs de vloedlijn dat verdomd lange en zinloze front tegen de zee Zo botsten dikwijls onze elementen: mijn water kwelde steeds zijn weifelende strand maar dan was daar zijn vuist een golfbreker waarop ik schuimend zinloos aanviel Zo altijd aan het water waar met god gestreden wordt: schelpen, open, onbewoond.
www.trouw.nl/schrijf
129. Luctor et emergo Lilian Caessens (Dirksland)
Het einde ligt in een dorp verderop daar weet men alles van opnieuw beginnen zwijgen en werken zo gaat dat, daar tussen de mensen zonder vaderland krioelt het van de tranen aan- en uitkleden zo is dat kelders dragen nu eenmaal eenvoudiger het watermerk
www.trouw.nl/schrijf
130. Mijn maatje Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Westmaas)
Te weinig woorden om uit te spreken hoe dierbaar, hoe trouw, respectvol en liefdevol jij bent. Mijn alles, mijn leven, afwisselend attent en nooit afwezig alsof je mijn rechterhartkamer bent. Nooit heb ik kunnen bedenken dat het leven mij zo’n lieverd zou schenken, die het levenspad begaanbaar houdt door zijn “zijn” dat voelt fijn. Ondanks veel zorgen en pijn, kan ik lachen zaken ontberen, durf ik steeds nieuwe uitdagingen te proberen.
www.trouw.nl/schrijf
Te weinig woorden om uit te spreken hoe dierbaar, hoe trouw, respectvol en liefdevol jij bent. Mijn maatje, mijn vent!
www.trouw.nl/schrijf
131. begraafplaats Reginald (Maassluis)
nu het warmer wordt is een gang naar de begraafplaats eerder gedaan. de begraafplaats van Maassluis is niet somber. vaak zie je kleinkinderen lachen, bij mooi weer witte sokjes naast zwart marmer. er is schaduw, achter de standvastige rododendron daar komt geen zon, daar is een ontmoetingplaats voor onrustige zielen. een rendez-vous tussen dolende geesten mijn tred naar vak J- rij twaalf doet zwart/wit portretjes blijmoedig knipogen. wat niet waar is natuurlijk. eerder kijken ze smekend; ‘laat mij weer leven’. ‘laat mij weer leven’ mompel ik, in de zon boven de merel uit
www.trouw.nl/schrijf
132. Vrieseweg Kees Klok (Dordrecht)
Van wat er niet veranderd is zie ik het liefst de zwartglazuren tegels onder het raamkozijn. Als ik terugkwam van school en op het raam tikte kwam tante met een pot vol chocoladeflikken: voor iedere dag ĂŠĂŠn. Om de hoek aan het plein waar je na weken sparen om een kleintje patat kon gapen ingestorte panden: mislukte nieuwbouw stilgelegd uit onverschilligheid overschreeuwd door zwervers en ander leed: er rolt een bierblik over straat. Soms denk ik dat het nog dezelfde tegels zijn van toen.
www.trouw.nl/schrijf
133. HEKWERK VAN EEN LIEFDE Harry C.A. Daudt (Scheveningen)
Wij negeerden die zomer hekwerk en prikkeldraad beklommen het duin hand in hand Wij keken uit vanaf elke top zicht op een zee van een aards verlangen Den Haag...een kartelrand zee van flats,van hoge daken... springvloed van zoekers naar een woning Wij kusten elkaar kruisten elkaars blikken zwijgen en spreken voor beiden honing Vertel ons niet van louter zon die brandt het roodblozen van ons beider wangen.
www.trouw.nl/schrijf
134. Om de donkere dagen door te komen annemieke steenbergen-spijkerman (Maasdam)
Er zijn kruikenzeikers en mateloze trots Mensen met dynamische tradities en allegaar. Wat een ander doet moet hij of zij zelf weten Leven draait om meer dan enkel de kerstbaar Opgedoft aan de kersttafel wild of kalkoen eten Want alle dagen zijn er geboorten of trouwerijen Gebeurtenissen in alle maanden van het jaar. Warmte, gezelligheid en bij elkaar willen komen Het zou niet enkel in december behoren te lonen Het zou niet enkel in december behoren te lonen.
www.trouw.nl/schrijf
135. Aarden Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Westmaas)
Nu ik bewust stil sta op het weidse land ontroerd mij de fauna de flora langs de kant. Mijn ogen dwalen naar de kim een torenvalk verschijnt aandachtig bidt hij voor zijn prooi die in het riet verdwijnt. Ik ga op blote voeten voel stilaan de natuur raak licht het slijk der aarde de wind voelt minder guur. De zon slijpt ruw de stenen met diamanten greep weerkaatst hun in het water als forellen in een beek. Nu ik vandaag stil sta besef ik heel intens de schoonheid van het landschap die mij beroert als mens.
www.trouw.nl/schrijf
136. Van Stolkpark Sander Kunst (Den Haag)
Een park zonder hoeken of gaten Volledig vol met bomen en water Een uitzicht vanaf deze weg Dit is niet de stad, dit is even weg Wat zijn woorden in dit land Ze vallen ellendig van de onkunde Tussen de bladeren, in het zachte zand Want mijn woorden in dit land Zijn passanten zonder bestaan Dit schoons is altijd nu, kent geen later Zal nooit vergaan
www.trouw.nl/schrijf
137. Niets geleerd Rudolf (Waalsdorpervlakte)
bij de ontvallenen stilstaan bevrijdt schaamte in een minuut en ĂŠĂŠn keren nog immer om de jaar en dag doden
www.trouw.nl/schrijf
138. Krokussen en sneeuwklokjes kopjes zullen gaan wiegen annemieke steenbergen-spijkerman (Westmaas)
Dus als ik de dijk de slaper het talud bekijk Sprieten nu niet meer zie door de sneeuw Cappuccino drink en al meer dan duizend keer Mee ga in gedachten met de witte bijen Weemoed licht voel prikken denk ik ze vallen Ze vliegen, maken en bedekken de groene slaper Laag na laag dik als witte deken zonder tellen En ik denk aan de duizenden dubbelgangers De weg oogt behoorlijk onbereikbaar. Ik denk aan Friese faam en het Noorden Aan ijsberen die wellicht nu zuidwaarts komen En het waaien, jaagsneeuw en een glaasje Amstel Grachten die sleetjes nu verkeer vastloopt dragen Aan de hoofdstad en veldbedden op Schiphol Deze twintigste december voelt als samenval van iedereen Maar ik denk aan nu en het voorjaar als alles weer groen Krokussen en sneeuwklokjes kopjes zullen gaan wiegen Ze slapen nog ondergronds het is nog veel te vroeg In Binnenmaas als ik nu verguld naar het talud kijk.
www.trouw.nl/schrijf
139. Meeuw aan de Merwekade 72 Wim Jilleba (Dordrecht)
Zijn vleugels zijn onmachtig hem te voegen bij zijn makkers te jagen boven water en op akkers al is het uitzicht nog zo prachtig tegen wind in wil hij knokken zeilen met de luchtstroom mee vissen in het schuim op zee hij zit al jaren hier te mokken
www.trouw.nl/schrijf
140. haiku (bontje) Jan Bontje (Spijkenisse)
loop in de Uitstraat of achterin de Voorstraat: echt Spijkenisse
www.trouw.nl/schrijf
141. Kerst en bomen met of zonder lichtjes annemieke steenbergen-spijkerman (Westmaas)
In de harten van jeugd Heerst soms brandende Andere hartstocht. We leren ze duurzaamheid als ouderen Kunstrijden of op Friese doorlopers schaatsen. Ouderdom geneest jeugd Van verschillende vormen krankzinnigheid.
Welke bomen ze wel of niet verlicht In hun eigen huizen of appartementen Studentenkamers of flats neerzetten Geen idee maar dat ze echt van kunst Schilderijen, literatuur en poĂŤzie houden Daar een boom over opzetten geloof ik wel.
www.trouw.nl/schrijf
142. IJS Isabella Snoeij (Noordeloos)
IJzig wit gedichte afgesloten sloten boten ingesloten waterdicht transparant spiegelglad kristalhelder ingehouden adem, bevroren wasem beslagen ten ijs bloemen op de ramen oplopende temperatuur opluchting voor de natuur sappen stromen in struiken en bomen bloed kruipt, ik ruik ‘t voorjaar het dooit niet dood springlevend het leven gaat door
www.trouw.nl/schrijf
143. Vroegâh Robert Meijer (Zwerver) (Den Haag)
Alleen een ouwe Hagenees Weet nog hoe het is geweest Toen op de Vaillantlaan de eerste Turk Zijn winkel opende in zo’n jurk. En allochtonen “Gast” arbeiders waren Die anders praatten, met veel gebaren Toen Den Haag Oranje Vrijstaat was, het Milvakamp een vrijheidsklas. Een biertje kostte toen een piek. Kouwe kak was gewoon sjiek. Elke God werd vrij aanbeden. Gewoon zomaar, zonder reden. Alle kroegen zonder dope. Geen wijken voor de sloop. Iedereen was gewoon mens. Een maandloon was je enige wens. Zaterdags feest in cafe de sport We hadden guldens en niks tekort Dat simpel leven is voorbij. Wat rest is gebakkelei. En camera’s en terroristen, methadon en broedertwisten Alleen een ouwe Hagenees Weet hoe het is geweest
www.trouw.nl/schrijf
144. Buizengat Dick Berkhout (Vlaardingen)
Vlaardingen was ooit een gat met tegen kant en wal de buizen; daarachter liep de Jokweg nat. Op de modder dreven huizen. `Het Zwarte Paard’ lag eeuwen vast gesjord op vaten bier en ouw klare, een liefdehuis voor menig varensgast en dronken timmerlui van ``s Lands Welvaren’. Waar met Van Noort, Van Gijn, De Jong, I.S. Figee en Dammes Erve de stedelijke nijverheid ontsprong, ligt nu de oude stad te sterven: Onder `huis met wooncomfort’ trekken damp en dood hun spoor.
www.trouw.nl/schrijf
145. haiku (bontje) Jan Bontje (Spijkenisse)
overkapt door staal strekt het spoor zich naar de kim metro: trein en taal
www.trouw.nl/schrijf
146. Oude Strandfoto Anne Bult (Noordwijk)
ik hier? ik? ik niet niet ik wel ik ik wel nietes welles nogal wiedes ik jij daar? jij? jij niet niet jij wel jij jij wel nietes welles nogal wiedes jij zij waar? zij? zij niet niet zij wel zij zij wel nietes welles nogal wiedes zij
www.trouw.nl/schrijf
147. Doodlopend Ibunda (Rotterdam)
Er zijn gebouwen en straten gevouwen in eindeloze steegjes, rondom klinkers op een leeg plein zonder wereld of beschaafde trottoirs een roetgeblakerd kindervoetje forensisch interessant een meisje, bijna vrouw trekt aan scheuren in haar laatste jurk haar dromen zijn van karton de menigte wijkt, schijnbaar kleurenblind, hun ogen gezwollen in het neon van de nacht er waait een krant door de straten zwart op wit -naam onbekendde forens slaapt rustig door
www.trouw.nl/schrijf
148. Wietland tedje wacht (Westland)
Een kas, wat stekjes plus veel licht op een goed verborgen plek. Aan pluk volk geen gebrek: knipscharen blinken, zakjes knisperen als een gek, een rijke oogst aan talen smeedt van dit Babylon een feest. - Nederwiet maakt zeg maar het verlies op groenten goed, de pakkans klein, dus wĂ arom zou je niet. - Je twijfelt nog? Vindt het onwijs? - Aan jou de keus, maar lees dan eerst dit nog eens terug.
www.trouw.nl/schrijf
149. Kameleondagen Tineke van Eeuwen (Alblasserwaard)
Hinkelend langs de Rottemeren lacht een meisje haar fietsenrek in winterse buitenspeelkleren staat oeverriet stijf bevroren langs een waterkant met molens vliegen grijsgevleugelde sijzen richting ongeronnen achterland zilverreigers staren verkikkerd naar een uitgezette palingenfuik Meerkoeten foeten een foetconcert duiken groepsgezind een rappe duik In de verte klinkt een klokkenspel nostalgisch over de Alblasserwaard ik kijk de lente zijn knoppen uit.
www.trouw.nl/schrijf
150. Ik zag zo vaak wat is en was Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Mijnsheerenland)
Ik zag zo vaak wat is en was de bij, de bloem, ’t hout, ’t glas, de roemer tot de rand gevuld de trage tred zo zacht verhuld. De rivier, het bed, de overkant, de warme zon, het natte strand ik zag zo vaak de vormen staan de dienstmeid ramen open slaan. De liefde, hoop, een zere knie, de glans, reflectie die ik zie, dacht vaak aan koren en ‘n bloem een hete nacht, een warme zoen. En immer als het gloren kwam openden zich die handen klam, palmen vol liefde leven en lust ‘t leven dat mij teder wakker kust. Ik zag zo vaak wat is en was de bij, de bloem, ’t hout, ’t glas.
www.trouw.nl/schrijf
151. Monoloog van een Dordtofoob Johan Langedaal (Dordrecht)
In deze grijze stad ben je al dood nog vóór dat je er bent geboren daarom, laat eens horen, vrind wat je hier nou poëtisch vindt. Dat uithangbord, wellicht, die scheefgezakte toren de refokathedraal, leeggeroofd en kaal de kudde patjepeeërsjachten in de zwarte havens, die grachten van weleer of de dwaas gedempte waterlopen, die sloten, de gesloopte sloppen heilloze pleinen met verschoten kooppaleizen ‘t te krap theater, voor operakunst te min dan wel het vertrek van al die scholen of die middenmoter in de mallemolen van de trieste divisie van het bier en nergens studenten te bekennen laat staan hun jeugdig bruisend bloeien slechts de Hazeskroegen groeien hier in deze verzopen ruïne voor banaal vertier.
www.trouw.nl/schrijf
152. soms 1 wim euser (Zwijndrecht)
soms als het water van de rivier stijgt onhoorbaar tegen de kades opkruipt argeloos de vogel een ligplaats biedt met de stroom mee glijdt naar de smachtende zee verlangt de stad haar adem geeft van haar silhouet een fresco maakt dan denk ik aan het getijdenboek een les vaderlandse literatuur in de tijd verdwenen met nog veel meer in het weten van de wereld ontvangen ja soms dan voel ik me ouder en jonger tegelijk als kind in de tijd die rimpelt als de zee en denk ik er het mijne van en jij het jouwe www.trouw.nl/schrijf
153. Dirksland Niels Snoek (Dirksland)
Zie mij hier staan in het centrum van het land van Dirk. Herinnering aan een ver verleden - vaag maar even dichterbij klinkt nog het druk gedoe in winkelStraatdijk met bakker, slager, fotograaf ‌ Achter mij wordt in de trafaille een paard beslagen en wie roept daar vanaf de kade naar de schipper ‌ of zie ik nu - als ik die kant uit kijk de hangouderen van vandaag met steeds meer overkanters om hen heen.
www.trouw.nl/schrijf
154. De IJsvogel Truus Beukers (Noordwijk)
Kijk daar staat een reiger op het ijs Wat staat hij stil dat is niet zo wijs Staat hij daar soms vastgevroren En moeten we in het ijs gaan boren Een dame met een hondje komt er aan Ik zeg ziet u daar die vogel staan In de vijver hij veroert geen veer Hij is vastgevroren en dat doet zeer Het is koud het gaat harder waaien Terwijl wij naar de vogel zwaaien De vogel kijkt ons roerloos aan En blijft op dat ene pootje staan Daar komt een deftige heer voorbij Hij schaart zich ook in onze rij Maar al ons roepen mag niet baten De vogel laat ons ijskoud praten Wat nu te doen we gaan overleggen Zullen we het de gemeente zeggen Of zullen we de brandweer bellen Aan wie kunnen we dit vertellen
www.trouw.nl/schrijf
Het hondje wordt het wachten moe Hij wil weer naar de kachel toe Hij blaft heel kort en lekker fel Wat toen gebeurde ging heel snel De vogel vliegt omhoog op de vlucht Klapwiekent weg in de blauwe lucht En zo krijgen we opeens in de gaten Soms kan je beter blaffen dan praten.
www.trouw.nl/schrijf
155. Haiku (bontje) Jan Bontje, Spijkenisse (Bernisse)
kalme Bernisse waar ooit een zeeslag woedde ruist nu het riet
www.trouw.nl/schrijf
156. Groothoofd Wim Jilleba (Dordrecht)
Waar stapelrecht de handel dreef en eeuwen later doodde hoeken kabeljouwen om den brode jaagden, sloegen en verbanden men in vele kroegen troost zocht en vermaak in alcoholisch bocht de waterpoort bescherming bracht onder het wakend oog van haar, symbool van fiere overlevingskracht na steeds weer watersnood, gevaar van tachtig jaren oorlog voeren, de Dordtse maagd die onversaagd in geaardheid naar geboortegrond voorging tegen wat ons schond met de poort deel van het bastion ooit ontvankelijk voor Napoleon, is ‘t goed toeven onder kastanjebomen met uitzicht op drie brede stromen
www.trouw.nl/schrijf
157. Stedelied, stadsgedicht Rotterdam Jeroen Naaktgeboren (Rotterdam)
Ik heb je lief Rotterdam met je trots en geraas waar ons leven een middelpunt vindt Golven van de Maas de deining van jouw lied klinkt hier door als refrein op de wind In versnelling van tijd en getijding reik jij met je torens en kranen omhoog Het heden weet van vroeger bestaan storm voorbij waar jij nooit voor boog In vervoering komen de schepen dichtbij de haven die ons mensen steeds voedt door lucht over aarde en in water op weg kracht en daad, uit het hart, weer rechtdoor voorganger, Euromond die ons de wereld aanzegt waar alle bodem ons woning heet De golfslag die hier vloeibaar in beweging blijft waarde en weelde van samen weet Als de vonken weer lonken naar vlam in de stroom grip op de ander en vertrouwen in elkaar Inspireert zij zo ieder burger tot waardigheid vernoemt ons de kansen uit bezwaar Want door verband en verbinding staan wij rechtop Taal en afkomst dansen van veelkleur; Daarom ben je ons lief en zingzeggen wij door WANT DAAR IS TOCH MAAR ÉÉN ROTTERDAM
www.trouw.nl/schrijf
158. Speelgronden Zuiderpark Theo van de Wetering (Den Haag)
Waar het baksteen hoekt en de kabouterstraatjes zich splitsen met bankjes, poortjes, doorsluipgaatjes, daar speelden wij: bliezen een riddertijd door de buis:19 mm 他 creme Wavin pvc bestemd voor stroomdraden en goedkope hoela-hoep, Alles was goed want El Cid en zijn makker beheersten de steden van Spanje en speelden eventueel bij regen binnen met plastic soldaatjes hetzelfde verhaal Ook al zaten wij dood in hun zadel, onze wereld was goed, want gesloten: waar het baksteen hoekte, ontstonden rondom donjons en bolwerken van veiligheid.
www.trouw.nl/schrijf
160. Tuinen die ogen als goudbazaar annemieke steenbergen- spijkerman (Delft)
Zoals scheppers de emmers vol over einders droegen Timmermannen leidekkers en matrozen tij aanjoegen Getekend door vingers luchtig gezegend door een hand In ‘t westen klom de zon steeds hoger in dat verre pand. Uit de nacht zongen soms rijen om tal van frêle symbolen Dood kan leven dierbaar elke kleur zijn van ook bosviolen Ook in ‘t oosten klom de zon steeds hoger in dat verre pand Geuit door bazuinen klonk vijg en wingerd open ‘t verband. Is het daarom dat ik soms van hun schoonheid wil kwelen Hoe gretig dromen steeds mijn hart geïnspireerd indelen Water overstroomde straten,akkers oogden als ware goudbazaar Laddertjes stonden opeens tegen menige groene burgwal klaar. Is het daarom dat ik soms van hun schoonheid wil kwelen Esdoornblaadjes mijn hart bewonen en verbeelding delen
www.trouw.nl/schrijf
161. de Kaag Harry van Hemert (Oud ade)
Het groene land Ligt doorschoten Met bekrooste sloten, Tussen grote plassen, En rijen woonboten Ingeklemd tussen Braassem en Kaag Drijft de polder op het water Ook de tijd begint hier later, In verstilde boerenhuizen, Die weggefrommeld Onder oude bomen Zacht zijn ingedommeld. De trotse boom voor de kerk, Staat allemachtig vroom, Te wachten voor Gods werk. Waar vier koeien Staan te klagen, En een boer Met trage slagen, Langzaam Aan komt roeien. Witte zeilen op de meren, Spiegelen de ijle veren, In staalblauwe lucht, Met ooievaars in brede vlucht, In machtig zweven Omhoog gedreven. Aan ‘t einde van de dag, Klinkt nog een verre lach En het blaffen van een hond, Ergens bij Warmond, www.trouw.nl/schrijf
En laat de wind uit ‘t zuiden, Soms een kerkklok luiden. Het strijklicht schampt Langs bomen, koeien en hekken. Zij worden tot grijze vlekken, En op enkele plekken, Heeft de nacht al behoud. Alsof de wereld even inhoudt, En opkijkt naar ‘t westen, Waar de laatste lichtresten, Tussen wolkenslierten Worden verstoven, En langzaam uitdoven. Geen gerucht Breekt meer de rust. Want de stilte Heeft de ruimte Eindelijk gekust
www.trouw.nl/schrijf
162. de ijscoman JHA van Dalen-Jansen (Rotterdam)
Een Ode aan mijn Vader, die hier vroeger jaren in het park heb gestaan. De mensen zullen het nog wel weten, ze kwamen bij hem een ijsje eten, met zijn kar en italiaans ijs. Was het voor veel kinderen een waar paradijs. Het park was toen schitterend, ik weet niet hoe het daar nu is, maar ik kan U wel vertellen dat ik de ijscoman al jaren mis.
www.trouw.nl/schrijf
163. Pratend suikerspinrag Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Westmaas)
En ja, ik zeg zo is het wonderlijk. Ik kijk nog dagelijks naar de sterren. Weet je dat het lijkt of ergens een venster opent en jij eeuwig een lichtje in de hemel laat schijnen? Ieder blad vult zich als vanzelf. En ik mijmer in stilte als windekind met de handen onder mijn kin. Denk gaat het zo, gewoon zo? Ik vond gewoon deze pen van een meeuw. Iets ontsteeg terstond aan aarde. Ik weet het tijdstip nog op de minuut af. De maan scheen het was tijdens nachtval. Ik kon bijna niet meer denken stond met de riem wiegend op mijn heupen. Zag al die losse bladeren op het mos hoorde harkend steeds, opnieuw merels fluiten: waterval zo blauw, zo blauw zo blauw. En ja, terwijl ik iedere zin kauwde alle regels uit de lucht omarmde dacht ik is ik ben ik nu een zot ? Een ei van klei , jonge zwaluw in de herfst wellicht zelfs een zwavelstok. Wat gebeurt er met inkt in de nacht?
www.trouw.nl/schrijf
164. Den Haag, Den Haag D.van Oostenrijk (Den Haag)
Den Haag, Den Haag, ik hou van je van hoog tot laag van Koninklijk tot Schilderswijk van Beatrix tot culturele mix van aardappel in je bek tot matje in je nek van Koninklijke stallen tot aan de Haagse Mart Den Haag, Den Haag, je hebt mijn hart Van Vredespaleis tot oorlogmonument weet ik dat je een stad van uitersten bent
www.trouw.nl/schrijf
165. Verlangen naar vroeger Diana (Rotterdam-zuid)
ik wil mijn oude straat terug de buurvrouw in een bloemenschort die haar stoepje zwetend schrobt mijn opa die nooit ouder wordt kinderen die gillend door de straat rennen achter een bal moeders die uit ramen hangen die glanzen als helder kristal de melkboer die zijn melk brengt het draaiorgel s’morgens vroeg de ijscoman die luidkeels roept op iedere hoek een kroeg waar is mijn buurt mijn hele jeugd waar is het zorgeloze gebleven wat heb je aan die blokken beton die de mens geen warmte geven ik weet ook wel het komt niet terug maar soms wil ik nog even gluren naar een tijd die altijd vrolijk leek met familie en de buren
www.trouw.nl/schrijf
166. Het meervoud van lef is leven Astrid van der Star (Rotterdam)
Het meervoud van lef is leven Die eigenschap is mijn stad gegeven Rotterdam, een verwoestend verleden Als een sfinx uit zijn as herrezen Nu een moderne stad met gratie Een adembenemende prestatie.
www.trouw.nl/schrijf
167. Haagse Bos Ellory Mace (Den Haag)
Door mijn nog wat Amsterdamse ogen loop ik zo de verbazing binnen Oud bos in de stad Hond D weer eens mee die vanzelf doet wat een hond zoal doet in een bos. De armen van reuzen met handenvol groen wuiven boven ons naar de stad en de zee.
www.trouw.nl/schrijf
168. teveel Riekie Schoneveld (Den Haag)
lopend door bekende straten de lange laan tot aan de Regentes ik hield de pas in ging naar binnen voor de wekelijks wijze les lopend door dezelfde straten het terugkerende ritueel werd me teveel
www.trouw.nl/schrijf
169. Scheveningen Edith de Gilde (Scheveningen)
de zee is hier decor ooit van boulevardtoneel nu van schetterend spektakel zij rolt wat af en aan nog steeds bereid om te verwijzen naar zichzelf maar wij, luidsprekeroren frituurvetneus, reclameogen eten ons patatje met zonder zeezout
www.trouw.nl/schrijf
170. Christiaan Huygens Theo van de Wetering (Scheveningen)
Alles weten de grenzen de lenzen zien de ruimte van de ouderdom de afstand tot de dood het leven slagadert zich voorbij hier zijn wij en daar waren wij oneven waardetijd Ik hang mijn klok op in de kerk van Scheveningen en slinger uur na uur en werk tot aan mijn zerk mijn doodsbewijs en alles weten
www.trouw.nl/schrijf
171. PIEF PAF POEF Harry C.A.Daudt (Scheveningen)
Pief,paf,poef we speelden soldaatje waren elkaars maatje zoals in het echt Er was zelfs een gevecht waarin hout-tegen-hout en man-tegen-man De val in een duinpan en zand,dat zacht in je schoenen zat De kreten gevangen tussen palen met prikkeldraad en kinderbloed Aan prikkend helmgras het was...: mijn vroegste jeugd beslist niet zuur...,maar zoet.
www.trouw.nl/schrijf
172. Natuurgetrouw annemieke steenbergen-spijkerman (Den Haag)
Het bed in de tuin het schildert ons niet een park Een eeuwigdurend plantsoen voor altijd vastgelegd Een bed in de moestuin als vergoeding als beloning. Het is niet moeilijk om een plant een boom te tekenen Nerven en een bladerkroon echte kleuren te schilderen. Hoe huwen we met duizenden vaders in ons hoofd.
www.trouw.nl/schrijf
173. Haags terras Michiel van der Mast (Den Haag)
Man met veel jongere vrouw hand op blote knie haar hand warme gevoelens wellen op de zon doet zijn zegenrijk werk Hoog op zijn sokkel kijkt onze Vader des Vaderlands wijselijk de andere kant op ik ben niet van steen en moèt wel kijken
www.trouw.nl/schrijf
174. Een klim naar deugd en ondeugd Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Puttershoek)
Het kan niet anders dan steil een klim naar deugd en ondeugd liefhebben om niet te vergeten leven en liefde liefhebben menselijk, ook menselijk een deugd om te vergeten in welke stijl ook een gewoonte, een tweede natuur het kan niet anders dan steil een klim naar deugd en ondeugd liefhebben om niet te vergeten dat is het wezen der mensheid
www.trouw.nl/schrijf
175. Poortwachters Joke van der Ark (Hendrik Ido Ambacht)
bestaan niet meer, maar die rode beuk op de rotonde doet mij iedere keer weer denken aan de wachters van weleer. In zijn uppie houdt hij toezicht over wie er komt en gaat, daarbij kijkt hij zelfverzekerd vanuit zijn kruin over de straat. Het gaat hem goed waardoor hij alsmaar hoger reikt in het blauw of grijs, al naar gelang het type weer. Aan zijn voet een fraai tapijt waarvan het blad, grijsachtig groen, hem goed uit laat komen, doch bloeit het in de lavendel eigen kleur, dan voelt de beuk zich superieur.
www.trouw.nl/schrijf
176. Hoe gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron annemieke steenbergen -spijkerman (Den Haag)
De bergvallei met zoveel schoons in het verschiet Nabij verlaten wenst men niet. Het lommerloof Dat meer geduld heeft dan men menslijk kan horen Grond met een groots verleden uit het ooit geboren En dan van bewoners dat handgebaar vertrek valt zwaar. Gretig gloeide de avondzon en vulde het hart als bron. Al wil je dagen luidkeels danken om deze klanken Bloem en knop en het avonddauw na ’t aardse sloven Boven vanuit de sneeuw op eigen netvlies inklaren Tijd vraagt geduld ook werkend ‘t tijdelijke te bewaren.
www.trouw.nl/schrijf
177. Zwarte kousen Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Maasdam)
Van dorp tot dorp klonken ooit schalmeien bij het dagbegin. Hier heeft het water echter geen kamers blank doen staan Leefde hier tussen zwaar bemoste muren intenser zwaan kleef aan. Schertsend wuivend en bevallig lieftallig buiten droog het graan, Om na de Elisabethsvloed ook weer te rusten met brood onder ‘t loof Van appelbomen en kastanjes om domweg verder te leven zonder franjes. Lagen hier mensen ooit een langere dag bij het spiegelwater Te mijmeren over het gebeurde vanuit Frankrijk over toen en later, Water, stralende weerspiegelende aanhef wat hield vloed verborgen Oh God , heeft het destijds meer dan ons lief was verzwolgen?
www.trouw.nl/schrijf
178. wind van zee Teuntje Verheul Vreugdenhil (Vlaardingen)
Vandaag kwam de wind van zee De stad geurde, kleurde anders zachter, zouter grijsblauw, zilt De vogels vlogen, klonken anders om de Ruytenburch schreeuwden meeuwen. Even lag Vlaardingen aan de kust was de helm, het riet van de Vliet het strand, het land het tij zo dichtbij Vandaag kwam de wind van zee al gaat de vlam straks niet bloedrood onder aan de einder en tastten mijn voeten onwennig in het gras ik voelde vandaag Vlaardingen anders anders alsof ik thuisgekomen was
www.trouw.nl/schrijf
179. De Gorzen Elly Mans (Ridderkerk)
Waar ooit de vuilnisbelt kon groeien, zie ik nu natuur, waar alles kan bloeien. Wat weggegooid werd, krijgt zo weer waarde. Een kringloop, als het leven hier op aarde. De rivier vindt zijn loop langs dit mooie gebied. Vuilnisbelt wordt schoonheid, zoals u in De Gorzen ziet. Ieder tij is te keren, dat kunnen we hiervan leren.
www.trouw.nl/schrijf
180. Oude schuren Els den Os (Leimuiden)
HET OUDE LAND Oude stukken land hebben oude schuren. Daarin ligt bij stukjes en beetjes geluk opgeslagen. Voor zo’n schuur maak ik een omweg, neem een beetje geluk met me mee.
www.trouw.nl/schrijf
181. Al prijst men graag de rijmelarij Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Maasdam)
Al prijst men graag de rijmelarij Die soms te zot is net als zij of hij Men leert op den duur wel schiften Wat wel of niet te bewaren in schriften. Heeft men een keer het vuur gevoeld Wat echt met duurzaam wordt bedoeld Dan moeten ze het als Nederlanders tonen Om zich van hun zielenheil te verschonen Breng alles wat je kunt bijeen Verweef vervlecht minuten samen Ziet hoe de vogels klanken kramen Nooit zingen voor enkel gemeen Maar roepen dag na dag Wat leven werkelijk wezen mag Voor zang hoeven ook zij zich niet te schamen. Men speelt zo graag nar of lakei Of grijsaard naderend met een kruk Van tal van makelij met spot of vlij De ganse dag dichter uit een stuk Daarvan schrijft men dan graag; akte Verwarring kan er opgetogen altijd wezen Als men redenerende door rede iets kwakte En laag of te hoog moedig gerezen Tijdig ook weer nuchter aardewaards zakte.
www.trouw.nl/schrijf
En welke boosheid men ook voelt Vat de plumeau en ook de plume Als binnen iets hertogelijk krioelt Stem af met het juiste stemvolume Want al prijst men graag de rijmelarij Die soms te zot is voor woorden net als zij of hij Men leert op den lange duur wel schiften Wat wel of niet te bewaren in schriften.
www.trouw.nl/schrijf
182. Nog zelden raamt een koning Rudolf (Gorinchem)
zij snijden met hun zongewrichten het ijzig wit van het winterhelder als de vrieskou even oplicht maar aan menig ledig dubbelraam waartegen de vrieswind zweemt en streelt beelden de buitengesloten wintertonen nog zelden
www.trouw.nl/schrijf
183. Watervlekken (II) Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Maasdam)
Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen watervlekken geven op glazen en het kristallen glas. Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard. Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood. Gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen. Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen En op een dag beseft men dat het water weg is. 21 januari 2010
www.trouw.nl/schrijf
184. De Kolossale Kathedraal Isabella Snoeij (Noordeloos)
de zware deur staat open ik kom de kerk binnenlopen van de donkere ingang naar de lichte zuilengang ik ga me afsluiten van de wereld daarbuiten ik voel me verloren nog niet herboren ondanks de drukte verlaten, eenzaam, alleen gelaten velen zijn gekomen, gegaan indrukwekkend de gedachte eraan in het midden van de kathedraal lijkt ‘t of ik verdwaal het hoge gewelf gaat ver boven mezelf eeuwenlang is hier getrouwd onnoemelijk veel gerouwd maar ook gehoopt gezegend, gedoopt opeens zuivere muziek in deze uitstekende akoestiek het orgel speelt voor en ik hoor klanken van het koor
www.trouw.nl/schrijf
het dagelijkse leven weer ingaan ik kan er vernieuwd tegenaan geen preek kan hier tegenop ik voel me herboren, top
www.trouw.nl/schrijf
185. de groenste stad van nederland Bc van der velde (vlaardingen)
Het vierde, groenste klaverblaadje, gevonden op de plattegrond van onze onommuurde stad, bewijst dat baggerspeciestort rijmt op gekoesterde natuur. Eigen vaart is goud waard, de landschappelijke as waaraan Vlaardingen zich graag verhoudt, zeldzame varens blijven staan en fluisterboten over varen tot aan Midden Delfland toe, voor velen hier hun ‘achtertuin’. Van wortel tot kruin bereid om zelf een bos te planten in de strijd tegen grondvervuiling (de komst van de A-4 vertragen, loopt ook allesbehalve stroef) weten Vlaardingers van wanten, zijn zo zelf een grootse troef voor het behalen van deze titel.
www.trouw.nl/schrijf
186. Lente in Lisse Myriam Gommers - Simonis (Lisse)
De avond valt. Als een sierlijke waaier liggen de bollenvelden uitgestrekt. Mijn ogen dwalen over de kleurrijke banen, een jaarlijks terugkerend schouwspel, dat vele bezoekers trekt. In elkaar overvloeiend het zachte roze, het felle geel, het diepe paars en het purperrood. Hoor nu nog de merel, die in mijn jeugd ook al floot. Onderga weer die bedwelmende geuren van hyacinten met hun fijne zachte kleuren. De laagstaande zon met haar betoverende stralen laat een gloed achter, haar pracht niet te vertalen. Het is de streek, waar ik werd geboren. Zie voor me ‘ Keukenhof ‘, de tuin, die me zo kon bekoren. Herinner me de mooie oude bomen, het ontluikende groen, de zwanen, beelden om bij weg te dromen. De oranje trompetjes van de goudkleurige narcissen, hyacinten en tulpen,
www.trouw.nl/schrijf
het hart kleurend van mijn geboortedorp ‘Lisse.’ Het zijn de lentes uit mijn kinderjaren. Herinneringen, die nooit meer zullen vervagen.
www.trouw.nl/schrijf
187. Stad Theo van de Wetering (Den Haag)
Den Haag, je bent geboren uit het feest van een graaf, in zijn bossen, zijn vijver, zijn duinpan. Den Haag, je werd stad van het water, de singels, de grachten, het Spui en de beek bij Tuschinsky’s, nu niet meer zo vaak Den Haag, je bent nog altijd de wind van het strand af de stad in waar wappert de vlag met de vogel, de éénpootsvogel, de kleppervogel, de trotse, de hooggezetene.
www.trouw.nl/schrijf
188. Stedelijk Zoetermeer Theo van de Wetering (Zoetermeer)
Nieuwbouw steekt zijn kop uit de terreinen op. Wij gaan langs het skelet, de stalen reigerpoten. Het land dat wordt ontsloten begint een stil verzet. Allerlei groen venijn distels en chichorei, hondroos en varkensgras loopt in ruigten te hoop tegen bouwplan en waterpas, koop en verkoop. Het land biedt weerstand aan de sleutel in de hand. Bouwrijp weiland is een contradictio in terminis.
www.trouw.nl/schrijf
189. DEN HAAG NA DERTIG JAAR Jan Bontje, Spijkenisse (Den Haag)
Den Haag, ik zag je in geen dertig jaar. Je bent veranderd maar nog steeds niet klaar: Je Lange Poten loop je uit je lijf Den Haag, zorg dat je ‘s-Gravenhage blijft! Veel mooie straten, duinen en het strand. En op ‘t Zand daar wonen ze op stand. De Hagenezen wonen in ’t Veen En het Noordeinde: daar kan je niet om heen! Het Malieveld, ik vond het magistraal, Het Hollands Spoor verloor het van Centraal. Den Haag heeft kak maar ook zijn Schilderswijk. Die zijn veranderd, maar nog steeds gelijk. De Drukkerij was vroeger van de Staat En lichtekooien werkten niet op straat: Achter de ‘windows’ hebben zij getroond In ‘t Laakkwartier; daar heb ik ooit gewoond. Den Haag, ik zag je in geen dertig jaar. Je bent veranderd maar nog steeds niet klaar: Ik loop m’n benen uit mijn ouwe lijf Den Haag, zorg dat je ‘s-Gravenhage blijft! Den Haag, zorg dat je ‘s-Gravenhage blijft! Den Haag, zorg dat je ‘s-Gravenhage blijft! Den Haag, zorg dat je ‘s-Gravenhage blijft!
www.trouw.nl/schrijf
190. Ypenburg Gert J. Peelen (Ypenburg)
Schrijf nog eens in de lucht piloot reclametaal - een enkel woord - van wie er in die tijd zoal te roken vielen. Vul weer een zomeravond met geronk. Trek overmoedig strepen langs hooghartig blauw. Ik weet nog wat zou komen. Ik wacht je kist met stijve nek en toegeknepen ogen. Kom weer eens om piloot. Er rookt nu niemand meer. De LEX alweer verwaaid voor je aan INGTON kon beginnen.
www.trouw.nl/schrijf
191. Op een bankje bij de hofvijver Djoa van Oostenrijk (Den Haag)
Op een bankje bij de hofvijver me langzaam koud laten worden in de hoop dat de pijn om jou bevriezen zou maar nee, de wind woei de fontein uiteen in duizend douches van tranen
www.trouw.nl/schrijf
192. Haiku (bontje) Jan Bontje (Spijkenisse (Hekelingen dorp))
Hekelingen: verzwolgen door Spyke-city blijft het dorp zichzelf
www.trouw.nl/schrijf
193. Den Haag anja van de voort (Den haag / kijkduin)
Ik lig hier en kijk omhoog blauwe lucht; een enkele wolk ,t is mooi wat ik daar zie geen schilderij maar echte lucht “Hemels Gewelf” zeg ik en zucht ....... heel mooi........
www.trouw.nl/schrijf
194. De Zuidpolder Max Sensitive (Dordrecht)
Aan beide zijden van deze dijk trotseren de oude populieren als in gelid opgestelde wapenhelden de scherpgesneden decemberwind, en daaronder pauzeren de leeggereden velden na werk verricht voor kool of graan in bleek meedogend winterlicht. Iets verderop moesten fruitkwekerijen wijken daar draaien betonmolens en kraan voor al weer zo’n buurt voor de nieuwe rijken. Dit is de stad van steeds minder kijken. Nog staan die bomen langs deze weg met de sombere akkers daar beneden maar binnenkort is ook dit voltooid verleden want de vroede mannen van de eigenwaan en van ‘t witte boord, driedelig streepjesgrijs vonden leep hun prijs voor opnieuw ‘n droeve wijk koerden wereldwijs van evidente woonbehoefte als alibi voor nog meer mini-nepkastelen neo-villa’s, of eigen kavels bouwpercelen en, wat dacht je daarbij zo’n retrograchtje dat op die stek nooit eerder heeft bestaan.
www.trouw.nl/schrijf
Zo is het, zo zal het altijd blijven gaan. Ik snap ‘t ik stap op m’n fiets en lach, ach, het leven, ‘t is niets, ‘n zuchtje.
www.trouw.nl/schrijf
195. Dit is mijn stad Ton Delemarre (Dordrecht)
Dit is mijn stad Een nooit voltooide toren Een schip dat in geen Maartensgat of Nieuwe Haven past Water walsend aan de kaden Met aan de gevels gaten van vloedplanken: vergeten barricaden Beest met een dubbele ruggegraat Buikwater daartussen Poppenstad vluisterboot Vol vermomde vaargasten En exotische grimassen Een Nieuwe Kerk anno 1420 nog maar nauwelijks aan de sloop ontkomen Een groot hoofd als een suikertaart Twee groene Witten Bij de bieb dwarsgeparkeerd Volk dat vreemd praat Zo uit de klei vandaan getrokken Sjofel gekleed en ongeschaafd Geuzen met de schrift paraat Bundel splinters aan een kruis Stuurloos bestuur
www.trouw.nl/schrijf
En dan mijn eigen straat Waar struiken uit de stenen spruiten Achter elk huis een rare aanbouw staat ’s Zondags paren protestantse rijwielen massaal tegen de hekken aan Dit is mijn stad en straat Je houdt ervan zoals je van een kind houdt met het Syndroom van Down
www.trouw.nl/schrijf
196. Vogelvlucht Anne Bult (Noordwijk)
Hier is Noordwijk Binnen in vogelvlucht. Telkens loopt het van toen over nu én verder. Ik zag de telers van kruiden en de touwslagers. Ik zie de telers van bollen en de bloemisten. Hier is Noordwijk aan Zee in vogelvlucht. Telkens loopt het van toen over nu én verder. Ik zag de vissers van haring, platvis en garnalen. Ik zie de hoteliers van kamers, spijzen en dranken. De rekken hingen vol met riekende kruiden. De vrachtwagens liggen vol met bollen of bloemen. De bomschuiten liepen binnen op de woelige ree. Gebruinde hotelgasten lopen van en naar het strand. Kauwen vlogen en vliegen boven bos en duin. Meeuwen zwommen en zwemmen in Vaart en Zee. Vogels vlogen en vliegen vanuit één perspectief. Binnen en Buiten waren en zijn in hun vluchten één. Binder en Zeeër zijn in dit perspectief geen vogels. Door braakliggende tussengrond leeft elk zijn leven. In mijn perspectief van de tijd ligt daar één shopping mall. Één Noordwijk, een kruisbestuiving van Binder en Zeeër.
www.trouw.nl/schrijf
197. Rotterdams uitzicht Reginald (Rotterdam)
‘melancholiek stonden haar ogen’ sprak de receptionist een groot liefhebber van het vrouwelijk schoon hij had haar begeleid naar de kamer de minibar, de kaart, het uitzicht op wat neuken nu gaf hij mij de pass-key bleek en bibberig dook hij in de paperassen, held in de gang wees een zweterig kamermeisje mij de weg. het elektronische slot verwelkomde mij met een blieb in bad lag zij naakt, haar polsen als een open vraag naar het plafond dood ruikt zoet op de vloer een foto, een lachende man ik sloot de badkamer en liep naar het raam zocht de Euromast, een automatisme soms haat ik Rotterdam
www.trouw.nl/schrijf
198. Wat hier eens was Wout Joling (Waddinxveen)
alleen moeras nu in nevels gras en water later de boerenzwaluwen schaduwen van lome koeien blauwe reigers tegen oevergroen waar waterlelies bloeien een visser in rood ochtendlicht vernieuwt zijn deegje schoonheid schuift op fluistervleugels door ‘t Weegje
www.trouw.nl/schrijf
199. Geluk is het woord niet Wout Joling (Waddinxveen)
de polder is mij lief ik kom er voor de wilgen de doelloos zwenkende koeien soms naderen de meisjes in mijn hoofd op fietsen langs de sloot ze kwelen onverstaanbaar zoals vogels de lucht afzoeken naar een vogel voor het paarseizoen de tegenwind buigt steeds hun knieĂŤn als zij de hoek omwieken en in de lommer van het roekenbos verdwijnen
www.trouw.nl/schrijf
200. Haiku (bontje) Jan Bontje, Spijkenisse (Simonshaven)
lief Simonshaven witte kerkje; maan zeilt stil paard en zwaan voorbij
www.trouw.nl/schrijf
201. Haiku (bontje) Jan Bontje, Spijkenisse (Biert)
een rondje langs Biert waar het achtervoegsel je aan bier doet denken
www.trouw.nl/schrijf
202. Zijlpoort (begraafplaats) Peter Jansen (Leiden)
nazaten van het rooms verleden liggen hier bijeengegaard als toonbeeld voor de levenden eeuwig rustende wachters van poort door een ligusterhaag gescheiden van hen die op hun levensweg zijn uigegleden en om die reden in een verre hoek zijn weggestopt geen zerk die ons nog aan hun aards bestaan herinnert maar wie weet zijn juist zij het wel die nog voortleven in de harten van deze tijd
www.trouw.nl/schrijf
203. Warenmarkt Peter Jansen (Leiden)
een veelkoppig lint van mensen bevolkt de grillig geplaveide oevers van de Rijn waar het woest kolkend water van het ontdooiend aards plafond tot rust is gekomen in enkele nauw vertakte stadsgrachten waar een groentenman met verheven stem ‘arebeien’ tracht te slijten aan het langs slenterend publiek dat met een beleefde buiging welkom wordt geheten door de fraaie gevels van voor het merendeel gammel ogende panden aan weerszijden van het water terwijl het carillon van het stadhuis nog eens benadrukt dat het hier gaat om producten uit het land met een blanke top der duinen zodat over de kwaliteit geen twijfel kan bestaan
www.trouw.nl/schrijf
204. mensen hebben geen kieuwen max lerou (kijkduin - den haag)
u kent wel de gezinnetjes langs de vloedlijn tot aan de knieën lege pakjes wikkie taksie fristie chocomel en plastic tasjes heel veel plastic tasjes wat zou het mooi zijn in de zee als al die papa’s en mama’s zo’n tasje over elkaars koppen hadden getrokken al was het maar omdat wurgseks net die ene maand in de top-10 stoute dingetjes van de lifestyle had gestaan
www.trouw.nl/schrijf
205. KIJK...duin Harry C.A.DAUDT (Kijkduin)
“Kijk,duin”,riep vader hij liet m’n klamme hand los en ik rende weg de aangewezen richting in schoenen en sokken in mijn linkerhand Ik rook het aroma van zee en strand alles wenkte meer dan vader riep En vader... werd kleiner,kleiner achter m’n jongensrug Hij had ‘t land aan rennen.
www.trouw.nl/schrijf
206. 16 en 19 Theo van de Wetering (Den Haag)
We waren 16 en 19 in de Gabriël Metsustraat, Schilderswijk, Den Haag, heilig oord. Ouders staken achterdochtig uit voelsprieten van zuivere liefde, maar in die jaren voelden wij alleen, en vrijden rijkelijk. We rookten, wierookten in dat dubbel bovenhuis, draaiden oudjes een loer, want wij waren ware liefde, konden zingen: We’ve got a wave in the air; We’ve got a line in the sky: radar love. Ach, de breiende moeder, de mijmerende vader ook in stille stoel voor de prille tv, bij de kachel, sigarettenhulzen vullend met shag (wil je ook even draaien?)
www.trouw.nl/schrijf
Mijn God inderdaad we waren 16 en 19 jaar oud in de Gabriël Metsustraat en de hemel werd één warme golflengte als ik terugfietste naar het ouderlijk huis.
www.trouw.nl/schrijf
207. Grootvader in soft focus Theo van de Wetering (Loosduinen)
De foto zegt: zo was zijn hoofd en zo zijn boord de vadermoorÂŹders zijn revers maar de rest en mijn samenhang zijn niet meer dan een floers van de tijd. Ontsluier hem schrijf hem met woorden, dicht hem toe werk in het golvende groen van een tuin in Loosduinen. Omgeef hem met wieden en snoeien van zee om zich heen, Laat tegen de avondzon hem leunen, een hark of een staf in de hand en bespreek hem een nageslacht ik. Grootvader, ontstijg je retouche, wees mijn opa, wees Mozes, die de berg opging en nooit weerom keerde, zodat ik kan treuren en scheuren mijn kleren.
www.trouw.nl/schrijf
208. Stilte na de storm Joke van der Ark (Papendrecht)
Het water hoog opgezweept tussen het riet reeds gulzig vretend aan de dijk, stemgeluid aan flarden gereten sterft bulderend uit in verspilde kracht, armoe in ‘t verschiet. Moesten ze gewonnen geven? Redden ze het niet? Vaak wel, een bocht om het ontstane wiel duidt op een steeds geleverde strijd. Naar verluidt zijn er honderden Wielen, ik kende ze niet. Nu worden ze alom gekoesterd, niets doet meer denken aan de wanhoop, ook niet rond dit Wiel een spiegel in het groen, en zo is het goed. Stilte na de storm, de strijd met het water viel niet mee, voorouders bedankt voor kracht en moed en speciaal wat mij betreft het Park Noordhoekse Wiel.
www.trouw.nl/schrijf
209. Kop van ‘t Land Henry Wolterink (Dordrecht)
Vroege septemberochtend Naar de overkant Bij Kop van ‘t Land Warme zon, harde wind, Groenvlagend gras, paarsbebloemd Wie gaat mij voor Op dauwbedruppeld glinsterspoor? Mijn lust, mijn lief Wat is dit groot geheim? Te leven en bij jou te zijn...
www.trouw.nl/schrijf
210. Heden en verleden A. van Ess (Gouda)
Hier resten pijpenkoppen hier rusten stenen stukken muur om uit te sluiten wie vreemd en vijand was is nu een metgezel een medelander een naaste voor wie er koek is die niet op kan waar de hele stad naar ruikt maar waar niemand kaas van heeft gegeten
www.trouw.nl/schrijf
211. Mijmering Jan Bontje, Spijkenisse (Rotterdam)
(Voor Annet L.) De school aan de Olijflaan ziet ze nog. De allereerste kus en later meer. De Teldersweg, de huizen en de tuinen. De binnenstad; wat is er al niet meer…. Naar Berkel-Rodenrijs op de mobylette, Tassen vol komkommers, doorgedraaid... Maar ook naar Capri voor een lekker ijsje. Ach ja die stad, hij smaakt nog steeds naar meer. Dan naar de disco onder het Hilton. Of ‘In den Twijfelaar’, het cabaret. En anders wel naar de Gouvernestraat. Ach ja die buurt, kent u die nog meneer? Werken bij het Rotterdams Toneel, Manusje van alles en iedereen. Voor 300 gulden in de maand. En zelfs die gulden is er niet meer… De jaren zijn voorbijgevlogen. En als ze nu eens naar haar liefde keert Kijkt zij ontroerd met oude dromersogen naar Rotterdam, haar stad die werd onteerd...
www.trouw.nl/schrijf
212. Strand in de winter Steven stozz Kool (Noordwijk)
De wind waait hard niet dat het me iets kan doen maar het zand snijdt in mij mijn wangen, mijn ogen Naast me slaan de golven tegen het verblazen strand met onhollandse heuvels brokken waarmee je naar beneden stort Ik zit hier prima op mijn handdoek verdom het onder de mensen te zijn echt bruin zal ik niet worden dat weet ik die kans is klein maar omdat geen mens mijn rust verstoren wil blijf ik hier verzand ik stil
www.trouw.nl/schrijf
213. In de verte Goedereede rene mijnders (goedereede)
Bij helder weer klinkt de Goereese mariaklokke wat hoger? dan zit de stemming er in, die er niet ingegoten werd. Is het ook zo bij dichters? Klinken ze als klokken? Tikken ze het af ? Nu klepelt ze, de kleine klokke, tussen sneeuwvlokken over het wijdse veld. Ik luister, of ik tussen dat fluisteren, jouw gedachten, in klank of horizon, sober horen mag
www.trouw.nl/schrijf
214. Curieus sonnet Vera De Brauwer (Den Haag)
Ik heb iets met de stad Den Haag of beter met de Hagenaar. Het u bekennen valt mij zwaar want nu stelt u vanzelf de vraag (en liever bleef ik ietwat vaag): “Hoezo? Vertelt u mij vanwaar die interesse komt en spaar me geen details want ik weet graag wat u bedoelt en ook nog... wié?” Alsof het ú iets aanbelangt, curieuzeneuzemosterdpot, wie in Den Haag ik gaarne zie. U mag best vissen, maar men vangt in stille waters meestal bot!
www.trouw.nl/schrijf
215. Panorama Mesdag Vera De Brauwer (Den Haag)
aan de reling, kijken hoe het was vissersschepen varen langs de cavalerie oefent op het strand de vrouwen in hun lange rokken zoom raakt zand aan de overkant zie ik je schaatsen op het nog niet gedempt kanaal je toont me waar je woonde, woont dáár, in het Palviljoen Von Wied? wanneer we alles hebben nageschilderd brengt de trap ons t’rug beneden naar een dametje met souvenirs van haar en jouw, én mijn verleden
www.trouw.nl/schrijf
216. Speels het goed ontplooid Rudolf (Gorinhem)
verleidelijk blauw in schaduwogen met tinten grijs naar rondingen teder vingerstrelend door kastanjerood zijdezacht adem mengt de tongen speels gelengd lippen raken en haken kleven en verkleven een stee wat knarst en kraakt rond naden de lendenen verhit een matras getekend beddengoed en de was een strijk gestreken wit geplooid
www.trouw.nl/schrijf
217. De Knotwilg Isabella Snoeij (Noordeloos)
op het platte land van ons kleine land vele rijen ruige knoesten van die woeste van die grillige geknotte beknotte wilgen samenwerking van mens en natuur oude mannenkoppen met stekels en stoppels tot ze uitbotten gele dotten bloesem langs de boezem zoete geuren die je opfleuren voorjaarsboden die je noden elk kwartaal met zijn eigen verhaal vroeger veel Hollandse taferelen op schilderspanelen
www.trouw.nl/schrijf
218. De Waal Elly Mans (Ridderkerk)
Liefelijke waterstroom loopt van Ambacht naar Heerjansdam. Doet halverwege ook Rijsoord nog aan. Liefelijk water met je boten, en ook je goudkust daarlangs de huizen, van die hele grote. De oude dijk wordt eigenlijk laan, de eenvoud is reeds lang vergaan. Genieten kunnen we allemaal. Een rondje waal, op de scoot of fiets genieten spreekt ieders taal.
www.trouw.nl/schrijf
219. O stadje mijn plaats Ettina J. Hansen (Rijswijk)
weet, in jou niet geboren weet, in jou niet getogen maar me aan je verloren en me honkvastgezogen want in jou mocht ik geven al wat ik had mijn liefde, een leven, o plaats van mijn hart waar mijn kindlief mocht groeien van mensje tot mens nergens mooiers zien bloeien ik, homo sapiens weet in jou me geboren weet in jou me getogen me aan je verloren en me houvastgezogen
www.trouw.nl/schrijf
220. Excursie ‘hartje’ stad Ettina J. Hansen (Rijswijk)
Daar, in dat huis, woont haar eerste woordje, hier in dit straatje van stap voor stap. De slager op de hoek, naast het poortje, gaf haar een worssie, bij ma’s runderlap. Langs het spoor van haar wielerbandjes rijden we nu richting peuterschool. Daar ligt het zand van haar speelse handjes en die van Kelly, haar kleuteridool. Nu naar haar parkje vlakbij de vijver. Daar zijn beestjes die groeiden als kool van haar broodje, dat ze vol ijver ging voeren, volgens de juffie van school. Nu gaan we zuidwaarts, door donkere laantjes de weg op van het zwemlesfestijn. Daar werd het bad gevuld met haar traantjes daar, aan het buikpijn- en misselijkplein. Links van het tatje-met-naise-straatje - de terugweg van het zwemparadijs ziet u haar nodige-plasjes-paadje, en proeven we rechts haar lievelingsijs. Daar op het veld waar ze hondjes aaide stopt de excursie door hartje stad: rondom de plek waar ze rondjes draaide als ze, al kraaiend, het grasveld betrad.
www.trouw.nl/schrijf
221. Maria Goud Frouke Hansum (Sliedrecht)
niemand is van goud alleen mijn oma ik ken alleen haar ogen wit gezicht boven zwarte jurk en haar mona lisa mond nooit hoorde ik haar stem toch kon ik haar horen ze leefde op mijn moeders tong nooit heeft ze mij gezien toch zag ik haar kijken in haar ogen het grijs van de rivier het glanzend grijs dat achter de huizen gleed waar mijn vader mijn moeder in haar ogen de glanzende rivier het stromen heen en weer de rust van gaan en komen Maria Goud vloeit in mij
www.trouw.nl/schrijf
ik ben een piepklein staafje een gram achter een goudautomatendeurtje voor als iemand ’s avonds laat nog trek heeft in wat vastigheid ik ben Maria Goud in mijn dromen
www.trouw.nl/schrijf
222. Bijzonder gedicht Jan de Bas (Rotterdam)
Twee futen zitten op de rand van een pas gezonken roeiboot. Vreemd dat de futen daar zitten, merkwaardig dat de boot daar ligt.
www.trouw.nl/schrijf
223. Hoeksche Waard Eelse Bies (Maasdam)
Hoeksche Waard op de adem van eb en vloed kwam het water eeuw na eeuw de waarden in en uit een wijds open landschap bleef achter met kreken als blauwe aders op een mensenhand
www.trouw.nl/schrijf
224. Ik ben een plot gericht denker annemieke steenbergen-spijkerman (Den Haag)
Ik ben een plot gericht denker hou wel van een plot een verhaal begint toch ergens de vraag is waar, waar begint een verhaal een golfbeweging, waar landt water waar zwem je veilig of juist niet ik hou wel van troost een regel van een huisarts ‘n zomerse border in volle bloei herfst en wintersneeuw en lente van zeker en onzeker ik hou van bestaan, en zo heet het boek en dit is of was de eerste zin
www.trouw.nl/schrijf
225. Na het begeerde het ontbeerde annemieke steenbergen-spijkerman (Maassluis)
De inkt van toen is een rustig voortkabbelend verhaal over eens bibberende lijnen en vele oudere paladijnen in alles tekort geschoten het begeerde en ‘t ontbeerde over wanneer ik intens liefhad en wat ik er van leerde. Een gedachte als heel diep steeds dieper ademhalen hoe “niet” in onderworpen dagen te leren verdwalen. Over dagen als ‘t eens regent in het begin van november mijmer over ‘t ongekleurde namiddaglicht van september. De inkt van toen is een rustig voortkabbelend verhaal over eens bibberende lijnen soms stilte en soms kabaal. Over het ontkomen aan eens de prille prillere schroom de naamloze in een droom of schaduw van een boom. Het ontwaarden van wat ligt in het toegedekte bestek of domweg hoe haal je zelf een ferme klauw uit je nek. Een gedachte als heel diep steeds dieper ademhalen hoe niet in onderworpen dagen te leren verdwalen
www.trouw.nl/schrijf
226. Als deze dag naar de donkere avond zwoegt Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Westmaas)
Als deze dag naar de donkere avond zwoegt Mijn gedachtenstroom mijn ziel doorploegt Weerstand eens vergeefs geboden Mijn hart zich bekommert om enkele noden Verbeter ik de grond en ploeg gestaag Als ik me weer aan het doordenken waag. Wat is zwakheid smart of intense vreugde Kan ik leven met al wat wel of niet deugde. Wat wijst de Noord en Zuidpool aan Zou over jaren leven ook daar nog bestaan? Het bloemgewas hier nog bloeien zonder averij Wat brengt en leert tijd ons gestaag nog bij. Noemde men echt ooit aarde het hof van Eden Van waar zijn zo weinigen met bestaan tevreden. Men ziet soms leed met tranen doorsloofd Is het tijd te leren draaien om iets van eens beloofd. Er zijn en blijven lieden met lust tot steeds weer plagen Waar anderen enkel vreedzaam bestaan wensen te dragen. Ik heb me vandaag om de vogels in de tuin verheugd Zelfs de zon was nedergedaal steeds aan het schijnen En ik voelde me op deze onbewokte dag de koning te rijk Gewoon even aan het staren uit het raam aan de dijk. De tijd rolt zoals gewoonlijk schrander steeds voort Ik heb ook vandaag weer nieuwere klanken gehoord.
www.trouw.nl/schrijf
En nu de avond aan is gekomen Resten gedachten aan wat me vandaag is overkomen. Het sterrenkleed staat al weer hoog aan het firnament Ik ontmoette weer lieden met een verschillend traktement. Zag ook een vrouw doods uit haar huis worden weggedragen De dood leeft, meer hoefde ik al kijkend niet te bevragen. Maar de vogels ze waren vandaag weer zeer zeer content Dit heeft me verheugd weer vreugdevoller vrolijk gestemd.
www.trouw.nl/schrijf
227. Herfst in het Haagse bos annemieke steenbergen-spijkerman (Den Haag)
hoe het bruine blad met zicht kan vertakken als makke nerven mijn ziel raken dat ook ik met kunde en kennis achter de kleuren bij deze aanblik geuren acht als uit ĂŠĂŠn foto wellicht een hartkreet wil slaken van de pracht van het herfst getij herfst is de omgekeerde mei
www.trouw.nl/schrijf
228. De Essenhof annemieke steenbergen-spijkerman (Dordecht)
in iedere tuin was vroeger een ruimte voor gasten en mensen van verre een shelter om paarden te laven te koken en schuilen voor eigen gemoed nu hing er was blauwe handdoeken eenvoudig Hollandse taferelen van een buiten gebruik zijnde loggia in iedere tuin was vroeger ruimte houtsnijwerk is de stille getuige vers in de lak gezet hout met een krul een beeld uit een vorige eeuw ontworpen door een handwerksman sprak de directeur en strooide opnieuw as hij rookte, glimlachte en zei droog iedereen gaat toch eens dood
www.trouw.nl/schrijf
229. Kinderen en adoptief leren leven Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Den Haag)
Het wordt nog wel wat het huis waar doden liggen het is licht het wordt nog wel wat de aarde is voor kinderen vrede ligt in hun palmen er is wel vaker verachting talrijke vernederingen wat is adoptief leren leven het is licht het wordt nog wel wat het leven is voor kinderen ze dragen licht niet zwaar zee is voor boten planten en voor vissen ijs voor kl没ners en schaatsers en ijsbrekers het is licht het wordt nog wel wat het is licht het wordt echt nog wel mooi
www.trouw.nl/schrijf
230. Eeuwige bruid Joke van der Ark (Middelharnis)
Zij sluiert zich met fluitenkruid, zo is ze ieder jaar de bruid, teer de vele groene tinten bont de fel gekleurde linten. Ik wandel en bewonder haar, zomer ligt nog in ‘t verschiet maar ook ‘t verval komt naderbij op deze mooie dag in mei. Ik volg haar, al dan niet gedwee, het sentiment lift met me mee zodat ik vorderend langs de lijn steeds weer bruidsmeisje mag zijn.
www.trouw.nl/schrijf
231. OP HET DROGE Harry C.A.Daudt (Scheveningen)
Al langer lag jij op het droge je tuigage in het vooronder opgeborgen Er was slechts gisteren noch nu noch morgen tijd had zijn sloperswerk gedaan Echt ik was nu zonder zorgen oor en oog voor m’n aards bestaan Herkende de stromen eb en vloed einder en ook wolken het opkomen van maan Het snuiven en de pillen de drank zelfs heb ik laten staan en dat is ongelogen.
www.trouw.nl/schrijf
232. Stad der Staten Wim Jilleba (Dordrecht)
Oh Dordt, ouwe stad an de riviere azzik nie binne jou mure was gebore haddikkie nooit zo goed lere kenne hamme vader me in de wieg magge smore Dordt, stad met êêweg natte pôte gewasse door ‘t altèd likkende water toch stonkie naar modder, teer en bier menigêên had van de Riedijk een kater Azzik jou nie had Dordt, ach wat lullik ik heb jou nie, maar jij heb mèn al die haves, brugge, kaaje en straatjies die mooie fontèin opput Beverwijcksplèin Ach Dordt, stad waar ik thùis ben dikkels ver weg, an de andere kant van de bol dachgik an jou, ajje gevels, je hùissies om effe over te wippe was niks me te dol Dordt, stad van de State van Holland d’r is i’jje lèf gehak en gesneje maar je bleef wie je was mejje ègge karakter oppie eiland mejje Hùis te Merweje Varend op te Merweje, Ouwe Maas ofte Kil overal zie je die scheve, die machtige toren vierkant, stoer en meddun prachtugge beiaard dan vaar ik naar Dordt, blij daddik bij je mag hore
www.trouw.nl/schrijf
Dordt, stad famme hart, laaje nie kiste door vandalisme, verval of vernieuwing blèf trots en bewaar de stille getùige van êêwe geleje, waarvan zoveel al verlore ging
www.trouw.nl/schrijf
233. Uitgespeeld Ibunda (Rotterdam)
Hier de straat opgebroken, geknakt AnnaMaria koekoek hangt te drogen een oude muur hier het plein bemost, versleten een laatste springtouw achteloos in de goot we plukten narcissen in de vlucht van bellen lellen schaatsen ijzel op de binnenweg deze straat ooit van ons is uitgespeeld
www.trouw.nl/schrijf
234. Stad Theo van de Wetering (Den Haag)
Den Haag, je bent geboren uit het feest van een graaf, in zijn bossen, zijn vijver, zijn duinpan. Den Haag, je werd stad van het water, de singels, de grachten, het Spui en de beek bij Tuschinsky’s, nu niet meer zo vaak Den Haag, je bent nog altijd de wind van het strand af de stad in waar wappert de vlag met de vogel, de éénpootsvogel, de kleppervogel, de trotse, de hooggezetene.
www.trouw.nl/schrijf
235. Limosa limosa Mart van der Hiele (Gouda)
Je moet het maar weer durven, in de media (de aarde heeft gebeefd onder Haïti, krijgen we nog een Elfstedentocht) aandacht te vragen voor het alarmerende peil van de grutto’s: zwaar in de vergrijzing. Je ziet al waar hun hoge poten breken, hun broze snavels futloos in het gras. Fier waren ze wel in mijn jeugd en buitenissig alsmaar buitelend van doen (vertrapten eigen legsel maar wat gaf het, dagjes later gillend op een nest vol dons). ‘Dit’, zei mijn vader die van vogels hield en het was juni, ‘zijn gewoon geen grutto’s meer’.
www.trouw.nl/schrijf
236. Nachtvaart Marijke Oomen (Zwammerdam)
Hoog langs mijn raam schuift van een aak het toplicht rood signaal. Is het de ‘Nooitgedacht’, ‘Verwachting’? Een lied bruist langs de kiel. te staan onder gevaarlijk sein, in deze nacht een reiziger te zijn, een ster als baken bij mijn vaart. Dromen, dromen, zover het oog staart Groen is het licht dat later fluistert ‘het ging voorbij’. Mijn raam verduistert.
www.trouw.nl/schrijf
237. winter Aart Both (Nieuwkoopsche Plassen)
het riet staat dood met de winden mee heen en weer te waaien het buigt diep en slaat slaat terug en staat weer dood met de winden mee heen en weer te waaien het buigt diep en slaat slaat terug en staat weer dood met de winden mee hen en weer te waaien
www.trouw.nl/schrijf
238. Nieuw-Beijerland in onze kinderjaren Katrien Ruitenburg (Nieuw-Beijerland)
Nieuw-Beijerland in onze kinderjaren. De wereld was groot en wij waren klein. Ons scheepje voer over rustige baren en we dachten dat het altijd net zo blijven zou. Met het oliestel en het orgelspel en met mama’s schort en de ouwe Ford, een verstelde broek en haast nooit bezoek en op zondag een eierkoek. Boontjes plukken, eiers rapen, olienoten uit de bus. Niemand was er zo rijk als wij en nergens was het zo knus. En op zaterdag was douchen vaste prik en natuurlijk was dan weer de gasfles leeg en dacht je: ‘Waarom ik?’
www.trouw.nl/schrijf
Nieuw-Beijerland in onze kinderjaren, de bogerd, de wurft, dat was ons terrein. De kleintjes aan touw, want er dreigden gevaren, en we dachten dat het overal net als thuis zou zijn. Met de bessenpluk en het klein geluk en de levertraan en het zwemmen gaan het gebakken spek en het schobberjack en de kleintjes op papa’s nek. En nu zeggen we: waar blijft de tijd? Niets is meer net zo als toen. De herinnering raak je niet kwijt. We zouden het zó weer, zo meteen, onmiddellijk weer overdoen!
www.trouw.nl/schrijf
239. Dordtse Biesbosch Johan Langedaal (Dordrecht)
Deze ochtend zoek ik m’n heil in de betonnen buitenwijk met de vlagen frivole flauwekul in dat onbedoelde labyrint waar ik struikel over stedenbouwkundig onbenul en mijn abri gesloten vind. Geen andere keus dan richting polder naar die lage kale velden met stilgevallen tractoren de getrokken voren gevuld met modderig water na de oogst van spruit of biet een hoeve waar de schoorsteen werkt en aan de lijn de gewassen broeken ‘n reiger op een paal, twee paarden de kraaien bekrassen luid de leegte zwarte bomenrijen wachten op de vorst. Dit is het moment tussen herfstwind en winterkou die kleine pauze voor dichters die de woorden Stilte en Einder mijden geen grote cliché’s bezingen maar bescheiden de dingen schouwen tijdens ‘t wijlen in dat niemandsland terrein zonder waarde, zonder grens.
www.trouw.nl/schrijf
Ik fiets in deze door de mens naar zijn hand gezette aarde rijd door de bleke lege weiden in het zachte lichtnevelige grijs met daarboven flarden van rood wit blauw als ‘n deken of nutteloze weggooiparaplu dit is m’n verleden, maar ook mijn nu dit is de Biesbosch van ‘ik hou van jou’. Ik stop hier even, de rivier is me te ver geen trek in al dat slome stromen draai naar links naar de witte huizen naar mijn dorp van nooit meer dromen ik zet vandaag mijn koffie zelf.
www.trouw.nl/schrijf
240. Wees echt! Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Puttershoek)
Als je een ander “echt” gunt zichzelf te zijn, ook al ben je een andere smaak of mening toegedaan pas dan kan er sprake van: respect en respecteren zijn. Tastbaar,zichtbaar,voelbaar, in voorspoed en verdriet dan laat je een ander toe in iets wat hij/zij anders niet ziet. Wees onbevreesd je bloot te geven als mens van vlees en bloed. Juist die openheid ontroert, voelt echt, en dat gevoel doet “goed”.
www.trouw.nl/schrijf
241. PoĂŤzie te zot voor woorden, leeg gedachten Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Mijnsheerenland)
Voor paronomasie, anagram, palindroom, Terra vota jota jota mat miezer en mot Moeilijke rondelen, sonnetten en kreeftdichten Richt er tuinhuisjes voor op dan geniet de elite. Laat het letters sneeuwen, geniet van het gestuif. Bouw huizen voor fonetische spelling; alliteratie, Appartementen voor willekeurige letterverplaatsingen Flats voor overige vormen van rijm en grammaticafouten De zin er van doet in regels jeugd bouwstenen stapelen Naast ook wel verre van volledig bezig zijn niets knechten. Geef ze een woord, twee woorden het is nog geen gedicht Geef ze een regel en zinnebeelden iets vrouwelijks Mannelijkheid, diepere contrasten, eveneens: het zijn. Voeg ladders toe en noten geef een vonkende toon aan.
www.trouw.nl/schrijf
242. de ontmoeting henk posthouwer (Den Haag)
met ‘t oog op vermeer naar den haag getogen zijn meisje parelt prominent en mysterieus in het maurits haar oorbel is beroemder dan de man in ’t torentje langer dan drie eeuwen heeft ze op mij gewacht verrast dat ik achter haar sta we hebben nog een hele dag
www.trouw.nl/schrijf
243. dordrecht wim euser (Dordrecht)
als langzaam gestaag de avond zich vallen laat in gedempte tonen het water kleurt tot zeldzaam aquarel
de dichter zich dichter waant in een stad steeds dichterbij
geluiden de oude gevels omhullen alsof ze eeuwig breekbaar zijn de kade met de schepen zich altijd baadt in heftig neonlicht
de lijnen fel en fier tegen de koude luchten de dom als sterke waker daarvoor de schepen ploeterend in de koude nevels van de naderende winter de nieuwe brug als oude poort
op de drempel van de eeuw oh kostbaar monument met in de lucht de eerste sterren
www.trouw.nl/schrijf
244. Schone Zee Anne Bult (Noordwijk)
Een zee van onrust flitst mij groen en geel voor ogen. Het schuim uit mijn mond strandt op het reeds vervuilde strand. Het strandschuim vermengt zich met olie en algensliert. Smerig zand geel, zwart, groen dijt uit tot verstorven strand. Gij, vracht aan schepen en gij, mens, stop dit versmeren. Smetteloos herboren blanke strand en groene zee!
www.trouw.nl/schrijf
245. Park Noordhoekse Wiel Joke van der Ark (Papendrecht)
Mooie gebieden zijn er volop, vaak mag je er niet in, anders is het met een Park dat is er voor iedereen. Als het dan ook nog, net als dit zo mooi is aangelegd, op tien minuten loop afstand van waar ik dagelijks werk, ik er in de middagpauze eventjes vertoef omdat ik behoefte heb aan rust en frisse lucht, mijn beslommeringen achter laten kan en zo eens om me heen kijk moet ik altijd even denken aan die man, toen op het gemeentehuis waar ik was omdat ik wilde weten over het Park en over het Wiel. “Het gaat om... ‘the free flow experience’,” we lachten allebei. Het geeft wel aan waar het om gaat, daarom verbaast het me, telkens weer, dat ik er zo weinig mensen zie. Is het onbekend, of houden zij nou net niet van de stilte? Eigenlijk vind ik het wel best, laat het maar zo zijn www.trouw.nl/schrijf
zodat ik genieten kan van ‘nu’ mijn Park. Een heemtuin rond het Wiel dat daar honderden jaren terug door storm is neergelegd, in de loop der jaren kleiner werd door puin en ongerief maar dat zich op een mooie dag omgeven zag door groen waarop ook nog blonde koeien rustig grazen. Een lieflijk beeld, geheel compleet, dan geniet je zoals het in ‘goed Nederlands’ heet van, ‘the free flow experience’.
www.trouw.nl/schrijf
246. Rotterdam Joke van der Ark (Rotterdam)
Waar eens jouw hart werd weggenomen verrees een trotse stad, glad, strak en hoog werd bepalend voor jouw aanzicht. Maar rond jouw kloppend hart is het verleden nog te vinden en geef je ons een kans om even terug te blikken in de tijd. Een oase van rust en gratie, niet meer dan één spatie maar… een parel in mijn dag. Rustieke huizen dromen rondom een stille vijver die het identieke beeld weerspiegeld gelijk het prille ochtendlicht. Soms moet ik het overslaan als ik - aan de late kant ondergronds moet gaan
www.trouw.nl/schrijf
en niet, vanaf de rand waar de bus mij brengt, kan dwalen richting centrum en ik, eer ik ben gearriveerd spijt heb niet eerder te zijn opgestaan om het - zo unieke beeld in mij op te nemen zodat ik het tijdens mijn verblijf midden in jouw kloppend hart, zeer modern en efficiĂŤnt maar waar geen venster open kan, lucht en geluid niet doordringt, projecteren kan.
www.trouw.nl/schrijf
247. Driekoningen met sneeuw en de dood omkleed annemieke steenbergen-spijkerman (Dordrecht)
Op weg naar de graven ben ik enkel blij Een ceder staat links naast de datum in mei Ik ben niet verbolgen zie ‘n heg en looppad tussen beide in Voorbijgaand aan de strooiakker witte lakens aan het begin. Zomers trekken wijngaardslakken slijmerige sporen Kan mijn hart dat nog niet opgeeft mezelf en hen overhoren Weinig te zeggen hebben als ik hun stenen van mos ontdoe Gearmd met herinneringen dek ik ze dan met bloemen toe. Vandaag houd ik me ook stil wie weet wat ik wil Natuurlijk zijn zoals een kind leert praten Houd ik de musjes en koolmeesjes in de gaten Op vele open plekken verbeeld ik me sterren. Denk gebeurde in hun leven ooit een wonder Hadden ze weinig te zeggen zelfs in hiaten Liepen deze lieden ooit verliefd gearmd door straten Ik verwonder me over tijd krans nieuwe bloemenvlijt. Zie plots een hondenkop gerekt ogen rond draaien Een man zijn trouwe herder rustig toesprekend aaien Dan hem met een ruk omhoog heel schichtig iets omstoten Wild opzij springen en weer neer komen op alle vier poten. En langs het beekwater gevuld met ooit iets van stroom Begint het rijkste dat ik ken van deze winterse droom Speurend naar schaatsen voelt nostalgie thuisgebracht En weer weet ik geen naam voor ook deze wonderlijke pracht. www.trouw.nl/schrijf
Weggaand van de graven ben ik niet verbolgen enkel blij Ging ook vandaag niet achterloos aan leven voorbij Waar dagelijks mijn oog nog voor smeulend niet beeft Voelen mijn handen eenstemmig ook hun leven was feest. Mijn hart uit wellicht koel en mijn gezicht voelt wellicht koud Nimmer heeft een bezoek aan hun gebeitelde naam me berouwd Er zijn nu amper bladeren die krachteloos doleren en bloeien Maar sneeuw die me maagdelijk weer hernieuwd op doet bloeien. Het is een zwaluwloze hemel zonder hunker, in de verte rijdt ‘n trein Een kind sprokkelt sneeuw aan de overkant op braakliggend terrein De wind geeuwt door kieren de jeugd zie ik op sleeĂŤn zich plezieren Met hier en daar halfverkleumde handen ogen omhoog voelt dit getij fijn.
www.trouw.nl/schrijf
248. De Vlist Theolucien Blomsma (Vlist)
In het Zuid-Hollandse slootjes land is’t landschap nog ongerept er groeit fluitekruid uit de wegkant tussen uitdijende knotwilgen ingeklemd van Schoonhoven aan de waterrand richting Haastrecht de Vlist nog ongetemd de natuur hier is op eerste stand waarmee men overdadig is verwend dit kronkelwater nog zo puur het landschap is één met de natuur het geeft weer de ongerepte schoonheid aan van Zuid-Holland zo’n rijk water gebied het is geen licht die dit niet ziet voordat we allen naar de bliksem gaan.
www.trouw.nl/schrijf
249. Potscherven bij het oude talud annemieke steenbergen-spijkerman (Westmaas)
Afgaande op de regels onder de schors Even binnen met een boekje in een hoekje Kundig oude letterbakken zetsels bekijken. Zo verstil ik met mijn rug tegen de muur Voel potscherven, houten oudere plankiers. Waar mensen niet spreken spreken stenen Er is geen verschil tussen ik kan het niet Geen verschil met ik doe niet aan verdiepen. Gedachtes opwekkend wakker maken is trouw Elke steen een voor een aftastend tij ervaren. Waar mensen niet spreken spreekt hout en steen Over deze regels de zinnen van onder de schors Hier woonden werkelijk vele monniken, Kartuizers. Afgaande op houten splinters onder mijn hersenschors. Pot ik ze op met de vingers van mijn geopende handen.
www.trouw.nl/schrijf
250. de rivier Nix Horizon (Zwijndrecht)
de nachten verstommen in neonrood een laatste duwbak in de zilveren vaart der naties wat flarden van overkantse muziek rimpels in de tijd blauwe vaandels in de optocht van hebberige dwazen misthorens blazen de aanval dijken angstvallig op deltahoogte slapen de eeuw uit een sleper ploegt de voren van een nieuwe tijd ze zeggen dat het water schoner wordt maar de vis wordt duur betaald de duwbakken trekken verder richting oosten daar waar we bang voor waren
www.trouw.nl/schrijf
251. Retrospectief Wout Joling (Waddinxveen)
het zal zomer zijn geweest in waddinxveen dezelfde dinsdag zeven keer kopie van die kopie van die kopie genot op de rotonde datzelfde datzelfde waar je steeds met je tong aan zit een merel op de hefbrug die lichtzinnig met de waterspiegel speelt daar niet van los kan komen
www.trouw.nl/schrijf
252. Stil staan Mieke van den Berg (Wassenaar)
Zouden in zilver wit of goud hier dagen niet genoemd zijn? Verzonken in graniet verweerd of spiegelglad rusten getallen en namen grootmoeder kind geliefde ze gingen door alle seizoenen door alle tijden maar zijn aan seconden en uren ontkomen -wij alleen als we langs hen gaan
www.trouw.nl/schrijf
253. Strandtafereel bij Scheveningen Pieter Oegema (Scheveningen (Strand))
Ladylove en ladies’ lover liepen samen hand in hand, pseudoniemend ‘undercover’ op het Scheveningse strand. In de verte dreef een bootje met aan boord een lichtmatroos, die al dromend op de golven, roekeloos het zeegat koos. Plotseling stak toen de wind op: ook de regen viel ineens met bakkenvol vanuit de lucht neer, joeg het vrijend paar snel in galop! Hollend naar de veilige strandrand, redden zij het vege lijf, net op tijd voordat een klapband van de jeep waarin een strandwacht zich vermaakte met zijn wijf, stuiterend van de explosie iedereen compleet van slag bracht! Het matroosje in zijn bootje, schrok plots wakker van die klap, wist zich nog op tijd te redden, met z’n motorboot genaamd: “Jan Rap”!
www.trouw.nl/schrijf
Zo ziet men het vaak gebeuren, dat een liefelijk tafereel, plotseling kan zijn verleden, ja, het grijpt je naar de keel! Dat het goed is afgelopen doet de stille kijker goed! Men behield immers het leven, materiaal kan worden vergoed. Concluderend mag men stellen, ook al raakt men zwart als roet: loop niet te dromend door het leven, zeker niet bij eb en vloed! Dobberend op de woeste golven aan het Scheveningse strand, drijft het bootje van de zeeman al maar verder van het strand, het matroosje kijkt beteuterd naar zijn eenzaam bootje daar, het gelukkig paartje schikt zich kleumend in het lot van dromend paar!
www.trouw.nl/schrijf
254. De Dordtse Boekenmarkt 2004 Johan Langedaal (Dordrecht)
Nieuwsgierigheid won van verveling op naar ’t jaarlijks ritueel langs kramen de dode binnenstad is tot leven gewekt door ‘n leger snuffelslenterende wormen die door méér boeken kijken minder zien Nèt toen ik besloot te vluchten kwam ik de Oude Stadsdichter tegen hij verliet boekhandel ‘De Bengel’ in verfomfaaid beige kostuum volle plastic oranje tas meezeulend en een onbestendig tienermeisje dat hem als een schaduw volgde Hij schuifelde langs de kudde boekenloerders die hem, onbekend dus onbemind, links liet liggen hij sloeg kordaat plots rechtsaf de kraamloze Nieuwstraat in. Ik keek ‘m na. Ik bleef. Maar hij kwam niet terug Drie kramen later vond ik - te hoog geprijsd, dat wel het lang gezochte werk “Hora Incerta”.
www.trouw.nl/schrijf
255. weinig mensen (hier gaan we dan) vincent visnet (Rotterdam)
ik zal u graag zien.ik zal samen met u in slaap vallen.hand in hand.ik zal je nooit alleen laten, en wij zullen zuivere muziek maken, en die nooit uitbrengen. en ik zal met je trouwen, dan zal ik ondersteboven zijn van je stem en ogen.dan zullen we op wereldreis gaan en nooit wederkeren.tegen dan ben ik bezield orgelspeler.zal ik op elk schilderij jouw haren schetsen. ik zal alles vergeten om constant aan je vurige lippen te denken.en onze kinderen zullen skaters worden. op de pleinen van Rotterdam, waar we zullen wonen Â
www.trouw.nl/schrijf
256. Heech Aukje-Tjitske Dieleman-Hovinga (Leidschendam)
in souderkeammerke lyts en fier boppe de greiden, de kij, it wetter somtiden minsken
www.trouw.nl/schrijf
257. MAARTENSDIJKLAAN... Harry C.A.Daudt (‘s-Gravenhage)
Ouderlijke woning ging schuil -in roodbakken steenonder een portiek Mahoniekleur de voordeur raampje erin uitgespaard De vreemdeling bekijken vanachter een lapje vitrage Busje-trap was nog een rage als voetbal tegen deur van buurmans garage De straat was nog domein van jeugd,van kind niet dik,niet ziek Achter ‘t huis:stadstuin het domein van moeder zaaide bloemen waarop talrijk vlinders
www.trouw.nl/schrijf
Wij zouden uitvlinderen naar bloemen met andere dorpsnamen stadsnamen buiten haar einder Wij spiegelden ons nog in de ramen enkelglas in ijzer gevat zagen vetkuif en zonnebril Roy Orbinson en Elvis de Pelvis met schuchter:eerste straatmadelieven niet te vergeten hallo,hallo,hier Herman Stok Singles via radio-Luxembourg in zwart-wit de Tuny Tunes bij wind-uit-zee niet in de achtertuin te lezen Maartensdijklaan je mocht er wezen mijn verleden ligt er nu breeduit op straat.
www.trouw.nl/schrijf
258. In de tuin der tranen jan slagter (Alphen aan den Rijn)
ALS DE HARTSLAG VAN DE TIJD STILSTAAT WORDT HET LAATSTE MOMENT EEUWIGHEID... VANDAAG VASTHOUDEND IN JE ARMEN EN MORGEN GEBROKEN IN JE HART... HET TESTAMENT ALS AFSCHEIDSGROET EEN ERFENIS AAN HERINNERINGEN... EEN LEVENSWERK VERSTROOID OF BEGRAVEN VERGANE GLORIE OF OPGEHEMELD..
IN DE TUIN DER TRANEN ZAL ALLES OPBLOEIEN MAAR IN DEZELDE AARDE ZAL OOK ALLES WEER AFSTERVEN... ZOALS ONZE LIEFDE EN VRIENDSCHAP VOOR ELKAAR.. STAP NA STAP STEEN NA STEEN TEKST NA TEKST IK MIS JE...
www.trouw.nl/schrijf
259. Buurvrouw Matty Rozeboom Pot (Rotterdam)
Mijn Rotterdam; krachtwijk Middelland Hier woont men niet op stand. Vandaag kwam ik de buurvrouw tegen ze lacht zo heel verlegen ze komt uit een ver land maar daarvan heb ik geen verstand. ‘k Weet niet waarom ze hier is niet voor haar plezier, dat is gewis ze kent andere gewoonten en gebruiken ze kookt goed, dat kan ik ruiken. Zou zij nou “de vijand” zijn? geloof ik niet, ze is zo klein en fijn ze is ook streng voor haar kinderen zorgt dat zij mij niet hinderen. Ik denk dat ik haar wel mag misschien had ze veel tegenslag Het moet een sterk mens zijn zo monter op zo’n vreemd terrein.
www.trouw.nl/schrijf
260. Haverakker 25 Theo van de Wetering (Zoetermeer)
Er waren kinderen tot toen. Er was een vrouw, er was fatsoen tot toen. Er bleek een dood, daarna Er is geen nu Er is geen na
www.trouw.nl/schrijf
261. soms 2 wim euser (Zwijndrecht)
als het stil in mij wordt en ver daarbuiten stil wordt ruik ik geuren van gisteren proef ik de smaak van vroeger van veilig warm en heel dichtbij en zie ik weer de plaatjes op de muren die er eigenlijk niet waren en voel ik de pas gestreken lakens met de geur van mijn moeder hoor ik de auto’s op de snelweg met de vogels daar nog voor en de roep van mijn vader zie ik weer de ijsbloemen op de ramen de briesende paarden de door de storm gebroken leidingen en ruik ik het stof in mijn straalkacheltje de boeken op mijn tafel namen mij mee naar verre plaatsen waar het soms net thuiskomen was nu nog als het stil wordt is het als thuiskomen zo lang geleden maar nog zo dichtbij www.trouw.nl/schrijf
262. soms 3 wim euser (Zwijndrecht)
de kwast pakkend papier wit de kleuren mengend het angstig rood ook de geuren de luchten de lege straat het omhoog geschoven asfalt wortels van mijn bestaan de verhalen van mijn vader ver maar dichtbij de lokkende polder op sloten al het onbetrouwbare ijs met daarnaast de oprukkende snelweg foto’s met een spiegelreflex stilleven van tomaten in de zon vrienden van vroeger het lange luisteren de wind onder het dak de gedachte aan morgen de dichte gordijnen omhullen nog de warmte de dovende haard zwijgt het koude zeil wacht op mijn stappen naar boven
www.trouw.nl/schrijf
263. herfstmijmering nix horizon (Zwijndrecht)
de zakkende zon achter wolken en bomen met ergens ver de rivier met boten en hoorns voor mist en nevel de kringen in het water van vissen en steentjes een loerende kat de lege nesten oud schilderij in de lijst van de jaren 60 een vergeelde schoolfoto getuigt van banken met inkt uren zwijgen en denken aan je toekomst
www.trouw.nl/schrijf
264. stilte nix horizon (Zwijndrecht)
de man kijkt naar stilte een late fietser kromgebogen weer en wind later veel later bogen zij het hoofd omdat zij wisten wisten van vroege dromen op lage zolders met pas gepoetste tanden het verhaal van vader de geur van tabak en late arbeid omdat zij wisten van de lange zomers met wespen en aardbeien karnemelk aardappelen en spekvet van stilte op een zondagmiddag
www.trouw.nl/schrijf
265. landschap 4 nix horizon (Zwijndrecht)
groen gras een ei prikkeldraad de neuroten scharrelen op de schelpen van een wijkend strand
www.trouw.nl/schrijf
266. Als bollen knollen rollen Joop Meijvogel (Lisse)
Als bollen knollen rollen magen vragen knagen mieren knieren vieren en rijen bijen vrijen dan blozen roze dozen trillen billen rillen trekken vrekken bekken en kussen huismussen hun vluchtige zussen alleen in rode bollenstreek autobussen.
www.trouw.nl/schrijf
267. Museum Beelden aan Zee, Scheveningen Marijke Oomen (Scheveningen)
Grauw licht. Een zaal verzonken in het duin. Het raam een diepe wig waarlangs het helmgras wuift langs lucht en zee en lucht. Grafkamer voor het beeld zeemansgraf in het zand en helmgras dat zich buigt langs duin en dakrand op het dwingen van de wind.
www.trouw.nl/schrijf
268. Nieuwjaarsreceptie in Schouwburg Kunstmin Johan Langedaal (dordrecht)
In dit tierelantijnen theater van de dilettant dwarrelen de honderd grijze pakken binnen ‘hé, leuk je weer te zien, hoe staan de zaken” koffie, een obligaat plak geel, zinloze zinnen Dan naar de grote zaal vol opgelapt oud-rood waar de geketende meester het welkom blaat: “gegroet, gij allen, kurken van onze oude stad” routinewoorden van de ongekozen magistraat ‘n Tweede spreker verhaalt van te pakken kans daarna een ander ‘van uit lethargie ontwaken of de schoorsteen die weer roken moet’, gedempt geluid of stemverheffing, ‘t blijkt slechts kwaken Want, weet je, de Gouden Eeuw komt niet terug deze plek is rustoord van ‘n verweerd verleden hier lijdt vergane glorie haar weelderig bestaan is de waan van valse roem nooit weggesneden Na het verlaten van het aftandse schouwpaleis snuif ik een geur van meedogenloos ontbinden en bedenk: ‘hoe dwaas moet een mens wel zijn om in deze ontluistering zijn geluk te vinden’?
www.trouw.nl/schrijf
269. De windmolens Trudy van Schie (Alphen aan den Rijn)
Vier in getal Vriendschappelijk naast elkaar Doen hun werk Als een Alphenaar Ambitieus Soms even rust Draaiend op de wind En lak hebben Aan wat een passant ervan vindt Van de reuzen Op het platteland Maar met een beetje fantasie Bekijkt iemand het Van de zonnige kant De zonnestraaltjes Staan in de wei Met de neus in de wind Zij aan zij Wind En molens Aan elkaar Is windmolens en Alphenaar
www.trouw.nl/schrijf
270. de glimlach van de clown wim euser (Zwijndrecht)
de glimlach van de clown net onder de in zwart geschilderde traan de valse trompet achter de coulissen de zoete lucht van zaagsel het spel op de wagen in de schijnwerpers achter nevels gevangen het applaus duizendvoudig de grote finale in het midden even een klein kind te zijn gevangen in de illusie gegrepen en weggevoerd door de lichten in spiralen omhoog met onder je de glimlach van de clown het brullen van de leeuwen jij zou de clown wel troosten
www.trouw.nl/schrijf
271. landschap 1 nix horizon (Zwijndrecht)
de vochtige grond de dampende aarde de baarmoeder van een kreet
na de stilte de nacht als sluier de maan in de kring
de man erbuiten verzonken in de dans van onvergeeflijke woorden
de auto’s op de snelweg krassen monotoon de runen in het duister
www.trouw.nl/schrijf
272. landschap 2 en 3 nix horizon (Zwijndrecht)
landschap 2
de wet van weten drukt zwaar op de bloemen onder de bladeren in de hersens van de man de mier onder zijn voeten strekt de kop en wordt nietig afdruksel in vette klei zonder te weten
landschap 3
rijen bomen verre vlakten rijgen de wolken aaneen de volzin van de dichter schrijft de vlammen van een ondergaande zon
www.trouw.nl/schrijf
273. dordrecht jaren ‘70 nix horizon (Dordrecht)
de ouden tellen niet mee ze schuwen syfilis en lachen niet omdat het moet
de mieren bevolken de wegen en dragen dragen wat ze tillen kunnen en paren met een koningin
toen ik haar zilveren vleugels vond versleten en vol gaten beklom ik de dom bevend de vleugeltjes op de rug en stortte me de Voorstraat in ze zullen voor me moeten werken!
www.trouw.nl/schrijf
274. Hoogtij op Schiermonnikoog Eelse Bies (Maasdam)
zover het oog reikt lossen stranden zich schier eindeloos in zee op ganzen, meeuwen, scholekstersjij
gakken en lawaaien de rust aan flarden van grijze blauwe luchten boven velden met madeliefjes en engels gras en wij wij vierden ons geluk in het huisje met de naam hoogtij
www.trouw.nl/schrijf
275. Lieve Louis Joke van der Ark (Den Haag)
In die stad werd ik geboren waarover jij zo dikwijls schreef, toch wist ik niets van al die boeken de jaren dat ik er verbleef. Ik was geen kind dat gaarne las, kon met de groep niet mee, snapte niet waarom het soms een ‘d’ moest zijn, een andere keer een ‘t’. Het leven zelf heeft mij zo’n beetje het een en ander bijgebracht omdat ik telkens weer iets miste heb ik keer op keer getracht me in zaken te verdiepen, ik groeide met mijn kinderen mee, ging met andere ogen lezen leefde mee met wel en wee. Later ging ik zelf ook schrijven las steeds meer, ging weer naar school, toen… ben ik verliefd geworden, ineens had ik een heus idool. Ik vond herkenning in jouw woorden, dwaalde met je door Den Haag, - anders - dan toen ik het kende, het Haagje van - ‘DE CHIQUE BOVENLAAG’.
Louis, jouw woorden gingen niet verloren, www.trouw.nl/schrijf
ik werd er heel wat rijker door iedere zin die jij ooit opschreef, daar bedank ik je nu voor.
www.trouw.nl/schrijf
276. Wat mag blijven Wout Joling (Waddinxveen)
Alles tussen licht en donker is benoembaar. Soms moet iets bewaard. Vroeg of laat. Hoe ook genaamd, het komt altijd op kiezen aan. Wat mag blijven staan. Min of meer zorgvuldig kies ik een woord. Als fiets tegen de wind op. Langs reigerrijk stil water. In hollandsch landschap. Tussen licht en donker, waarin ik koeien laat, mestoverschotten schrap.
www.trouw.nl/schrijf
277. Panoramarenske David Muiderman (Den Haag)
Ik kom voor de zee zei ze de zee is dicht zei ik blijf je slapen? - Ja De volgende ochtend nam ik haar mee, achter op de fiets over de Koningstunnel, de Koningskade, langs de Schouwburg, de Amerikaanse ambassade, een glimp van Jantje, een boek vol zilverwerk, het Voorhout en de Kloosterkerk, even niks, Beatrix, het Noordeinde en ten einde de Zeestraat - zie hier mijn liefste: de zee ze kuste me en zei bedankt ik wist niet dat de zee zo mooi kon zijn
www.trouw.nl/schrijf
278. Rotterdammertje Gusta Kanselaar (Rotterdam)
De wortels zitten diep De tering erg hoog Het hart op de tong Hard werken in de genen Mopperen normaal Zelfspot is de moraal Trots op de stad en de mensen Dan ben je pas echt een ROTTERDAMMER
www.trouw.nl/schrijf
279. Bezoek aan het antiquariaat Max Sensitive (Dordrecht)
Ik trakteer mezelf maar ‘ns op wat ik ontbeer: een boek dit keer, dat, na de verveling van weer een week, op zaterdag wordt ontdekt in ‘t antiquariaat ‘Oud Dordrecht’ (nomen est omen: oud spul, aan de prijs, voor de provincie-), maar ach, wat ‘n attractie, want wie is ‘t die ik daar achter de kassa zie, die op me wacht, meneer, ‘n jubelende bestemming van het lot, o Heer, alsof Hij ‘t zelf zou hebben bedacht: daar zit die enig-ware Dordtse gorgelgod !! Omringd door Bach’s tweede vioolconcert dat krakend het versleten apparaat verlaat, mijmert hij over de komende strijd, zondag op het voetbalveld, en hoe hij dat vermeldt, in originele dichterstaal ‘t verloop verslaat, maar door mijn aanwezigheid opgeschrikt, wordt hij ‘n koopman die de taal niet wikt: “Dat is dan voor u zeven-vijftig, mijnheer”, klinkt het zoals altijd weer nasaal en lijzig, “Dat is een heel mooi werk en niet prijzig, da’s acht, negen, tien” telt ie ‘t wisselgeld, legt dan ‘t tientje zorgvuldig in een laatje, en noteert de titel van boek plus ‘t bedrag met een stompje potlood op een blaadje.
www.trouw.nl/schrijf
Als ik die avond bij m’n vrienden eet, raakt de gastheer (die zich ‘n dichter waant, wat hem erg vermakelijk maakt) in vervoering: “Jan, je hebt hem in levende lijve gezien, die stoffige kassa-man van het antiquaar, da’s nou Dordts letterkundig geweldenaar, en heel eenvoudig gebleven bovendien”. Mijn dichtersvrind wijst daarbij met trots, gepast, op de inhoud van z’n boekenkast, waar het “Werk” van deze leraar-literaar, die, zich van sterfelijkheid geheel bewust, op zaterdagen nederig bij antiquaartje klust, prominent prijkt. In prachtband, dat spreekt. Op dat moment bezwoer ik mij ooit ‘n vers aan het papier toe te vertrouwen. Daarom: sinds die avond reeds, oefen ik met diverse deksels van marmite en sandwich-spread, en jawel hoor: ze passen ook nog steeds.
www.trouw.nl/schrijf
280. Nooit meer hetzelfde annemieke steenbergen-spijkerman (Westmaas)
Een nieuwe regel Regels die beginnen Een oude welke kan aanvangen Een regel domweg ogenschijnlijk Geproefd en stukgelezen Hoe groot hemel en aarde ook mogen zijn. Het bleke het wit om de neus Vleugels Het heuse om een karakter Wat is worteltrekken meer dan Een zienswijze.
www.trouw.nl/schrijf
281. zwijndrecht 1964 wim euser (Zwijndrecht)
de rails ligt er nog de spijkers die we zochten onder bomen met vleermuizen echte angst als de trilling voelbaar was de lucht vol hing van zomer de smaak van de rivier op de lippen zeggen konden we het niet niet met woorden onderhuids steeds strakker tot barstens toe de koeien vooruitdrijvend de reeds onteigende gronden in aan de rand van lucht en water het torentje van een kerk ver weg als dromen kunnen zijn maar altijd het blazen van de schepen de wind door je haren de knoop in je zakdoek aan de dag genoeg luizen in de bloemkool
www.trouw.nl/schrijf
een gulden per kist de bonen met eeltige handen die de aarde liefhadden een zomer bij huis
www.trouw.nl/schrijf
282. het huilen van de lucht wim euser (Zwijndrecht)
bladeren vallen wiegend langs grauwe grijzen en dreigend blauw een wind als koude hand op de arm uit de mouw een vogel trekt zich schetterend terug niemand ziet de pad onder de houtstapel het huilen van de lucht de verstilde salamander de vlinder die niet vliegt wie kan het water nog ruiken het getij nog keren de krant ongelezen laten en zomaar stil worden achter de horizon de suikerfabriek de flauwe geur van bietenpulp een sleper op de beteugelde rivier een vader fietsend met kind een middag stenen keilen en een warme kinderhand
www.trouw.nl/schrijf
283. polder voor Heerjansdam wim euser (Zwijndrecht)
Soms als je schrijven wilt over vroeger niet over hoe goed het was en weet je nog nee, gewoon over de sloten waar je over heen sprong de kikkervisjes in het slecht uitgespoelde jampotje de stro in je natte laarzen
het boek nog onder je kussen de boterham met echte boter en hagelslag de visite die komen kon met een verrassing in de tas
even de arm van je vader tegen je rug de geur van pas gestreken linnen de stad veel verder weg dan toen toen ik ouder werd
de sloten gooiden ze dicht de straten kregen een glimmend jasje aan nooit was rolschaatsen zo fijn dat het kriebelde onder je voeten en dat nog voor de autoloze zondag
www.trouw.nl/schrijf
de kolenboer sjouwde met olie de kachel werd direct minder gezellig naast de poes ronkte nu ook de ijskast de kelder werd leger en leger een enkele muis in de val het landje van mijn oorlog werd een bouwplaats die slechts spijkers met me deelde en tekenen van vooruitgang
www.trouw.nl/schrijf
284. dorp van mijn jeugd wim euser (Zwijndrecht)
als de storm zonder waarschuwing aanwakkert wolken angstig op hol slaan schuim de dijken martelt geluid weer fundamenteel wordt schepen zwoegen tegen de stroom kale bomen hun ware aard laten zien onverwoestbaar sterk de taal van een generatie wars van betonrot dan neemt de tijd mij mee terug naar de kuil in de modder moeizaam gegraven op een woensdagmiddag met het snoepje van de week nog in de zak voor andere tijden de hut met de golfplaten vechtend tegen de wind en regen met verhalen uit verboden boekjes de geur van een filtersigaret en rock en roll uit een oude transistor en met de angst van wat ze vertelden wat je niet mocht en dus toch deed het dorp van mijn jeugd stormde naar stad
www.trouw.nl/schrijf
285. Diemen 1962 wim euser (Zwijndrecht)
aandachtig het glas geheven stilte angstig op de lippen de minuten haasten zich de eeuwen uit even terug even thuis vergeelde plakboeken omkrulde foto’s van ons bij het hek voor een onbewoonbaar verklaarde woning waar wij de vakantiegasten waren warme koeienlijven als troost de hond aan de lijn eeuwig waaks mysterieuze tekens op de joodse begraafplaats de stad loerend dichtbij gierende trams als bewijs ondrinkbaar water in de put een geit voor de koffie liggend in het gras schreef ik letters in de wolken voelde ik de aarde leven rook ik het kanaal we waren even samen om weer verder weg te gaan en veertig jaren later www.trouw.nl/schrijf
286. Treur-me-niet Joke van der Ark (Hendrik Ido Ambacht)
Steeds sterker kleurt die groene waas die jou straks weer tot sluier wordt, zinnebeeld van treurnis en van droefheid, zo kenmerkend voor jouw soort. Ik sloeg je met bewondering gade, jij in het landschap, heel alleen, je hield stand, stond mooi te wezen toen alles rondom jou verdween. Machinerie, grijparmen en klauwen kwamen ervoor in de plaats, mannen ook die bruggen bouwden, fiets- en wandelpaden volgens plan. Het stukje Wetering waaraan jij droomde moest wijken voor de waterkwaliteit van het Waaltje, dat gretig stromend naar de nieuw gegraven gaten wordt geleid. Een waterplas waaraan het straks fijn toeven is in de schaduw van jouw twijgen, uitbundig spelen, bruinen in de zon of in alle rust slechts zwijgen.
www.trouw.nl/schrijf
287. soms 4 wim euser (Zwijndrecht)
het zwarte silhouet ploegt voren in het water de maan erboven onverstoorbaar soms zou je schilder moeten zijn en schrijver en zanger om te weten van licht dat hoorbaar golft
www.trouw.nl/schrijf
288. Soms 6 wim euser (Zwijndrecht)
soms als tijd niet genoeg is als licht van schilders is de vissen even opduiken als ochtendgroet de koude decemberwind trotserend het silhouet van de stad al eeuwen in evenwicht het is een komen en een gaan van reizigers door de tijd met in hun ogen de herinnering aan alle dingen die er toe doen of niet de vissen zeggen niets zwemmen tegen de stroom in de nieuwe morgen alsof er geen gisteren was
www.trouw.nl/schrijf
289. Ons Eiland Joke van der Ark (Goedereede)
Iets meer dan zeven jaren woonden wij op Flakkee, voor die tijd was het onbekend, nu dragen wij waar we ook gaan dat stukje met ons mee. Polderland zò wijds, dijken waarop in het voorjaar meidoornbomen bloeien, tezamen met het fluitenkruid dat daar weelderig kan groeien. Middelharnis met z’n winkels op “D’n Diek” Ouddorp met z’n stranden. De toren van Goederee, de smalle straatjes met hun oude panden. Mij dochters zijn er opgegroeid, mijn zoon is er geboren. Wij zullen door de jaren heen met een stukje van ons hart bij “’t Eiland” blijven horen.
www.trouw.nl/schrijf
290. Vanuit mijn venster Joke van der Ark (Hendrik Ido Ambacht)
kijk ik naar het verstilde water, aan de horizon de rijksweg waar heen en weer gereden wordt; daarachter nog wat bomen. Weinig mensen zijn er buiten: een enkeling slechts en een hond. Hij loopt daar, zich onbewust dat ik naar hem zit te kijken, hij waant zich vrij en onbespied. Zou hij het willen weten dat ik erover schrijf, hoe hij daar loopt, samen met zijn hond? Ik ken hem niet, die medemens. Ik ga ‘t hem ook niet zeggen, dat ik hem gevangen heb in dit gedicht.
www.trouw.nl/schrijf
291. Soms 5 wim euser (Zwijndrecht)
mochten ze niets zeggen soms de kracht van stilte in je ogen het rijzen van je borst je vingers rond de pen die de woorden niet schreef aan stil bewegen genoeg zo maar niets zeggen een avond op de bank de afstandbediening met zo veel zenders als roerloos monument
www.trouw.nl/schrijf
292. sleepboot op de Maas wim euser (Zwijndrecht)
de maan trekt strepen moeizaam doe ik mee op de muur en tel de dagen de nachten bewarend voor een late droom pluk ik sterren in een stervende ochtend het geluid van de sleepboot verdwijnt in de opkomende mist
www.trouw.nl/schrijf
293. Stad in de straat Matty Rozeboom Pot (Rotterdam)
Verveeld slentert de straat langs een huis huizen fluisteren, ‘t is hier niet pluis lantaarns leunen moeiig tegen muren daarover kletsen dan de buren Alleen gevelkoppen kijken stil en stom die hebben toch een mond, is dat niet krom? hun ogen voelt men in de rug men loopt snel uit die straat terug. De bomen wuiven een voorbijganger zachtjes uit, ‘t is net of die merel naar hem fluit, glanzende stenen glimmen hem tegen, bezems staan stil, zonder te vegen. Een drukke straat in een grote stad, toch gebeurd daar nooit eens wat alleen die ontkanste met de fles in een krant die weldra in de opvang belandt.
www.trouw.nl/schrijf
294. Rotterdammer J.van Dalen (Rotterdam)
Rotterdam daar waren de Matrozen, Havenwerkers en Daklozen. Turken, Homo,s,Antillianen die bij ons de Stad in kwamen. Hard werken,vallen en opstaan,dat was voor een Rotterdammer een bestaan. Geen gezeur over het leven, brood op de plank moest er wezen. Eerlijkheid en oprecht, dat is echte Rotterdammer waar die om vecht.
www.trouw.nl/schrijf
295. ganzen boven Dordrecht wim euser (Dordrecht)
grijze ganzen kondigen de winter aan ploegen voren in een angstige lucht met daarachter de contouren van de dom en de leegte van de stad na sluitingstijd lege agenda in zwart leer gevangen argwanend de onbeschreven pagina’s wachtend op wat gaat en is geweest de Alzheimers van de nieuwe tijd vader en moeder nog even samen als kinderen spelend met elkaar in hun kamer van voorbije tijd de winter is nog niet begonnen
www.trouw.nl/schrijf
296. Het regent weer Wout Joling (Waddinxveen)
Het regent weer in Waddinxveen somber als cypressen. Trieste tralies in zwart steen terreur van bijbellessen. Moet ik hier sterven? Leef ik nog? Dorp opgebaard in verleden dat niet wil gaan, dagelijks bidt zwaarmoedige gebeden. Men vergrijst alleen als het regent in Waddinxveen.
www.trouw.nl/schrijf
297. gouda stad en land Aart Both (Gouda)
gouda stad gebouwd op palen aangevreten door het rot als rotjochies de mores ondermijnen klinkt geroep om harde hand onder het opgespoten zand van aangelegde wijken broeit het oude land van boeren en van tuinders onvoorspelbaar hoe het land de stad gaat kleuren
www.trouw.nl/schrijf
298. Winter- of zomertijd, hier raak je je hart kwijt! Irene de Heer (Noordwijk)
Noordwijk aan Zee ligt onder een witte vacht, Al weken betoverende winterpracht, Bomen bij de duinen hebben witte toppen, In de omgeving kun je mooi even stoppen, Zelfs op het strand ligt een pak sneeuw, Dat is voor het eerst deze eeuw, De badplaats lijkt wel een ski-oord, Langzaam glijden de meesten voort, Kinderen zonder koudvrees is niets te dol, Hun blote handen vullen ze met sneeuw vol, In de duinen sleeёn achter elkaar, Van alle kanten komen er een paar, Met een grote vaart, Zie je, als je staart, Het Kerstdorp heeft een overdekte ijsbaan, Waar jong & oud vrolijk op de schaatsen gaan, Velen genieten van de ijzige pret, Toch zijn vooral ouderen bang voor een val, Iets te snel of verkeerd en het gebeurt al, Maar straks worden we in de bloemen gezet, Dan komen hier velen voor de kleurenwonders, Die maken onze bollenstreek zo bijzonders, Wat later kunnen we aanbidden de warme zon, Vanaf het strand of op een rustig balkon.
www.trouw.nl/schrijf
299. 3 haiku’s w.euser (Zwijndrecht)
stappen op het pad bladerloze boom in sneeuw een enkele vogel de oude steen ligt stil door verre eeuwen heen door niemand gezien kabbelend water stil ligt de verlichte stad een vogel vliegt weg
www.trouw.nl/schrijf
300. haiku’s wim euser (Zwijndrecht)
weerkaatst licht op steen de ondergaande zon zinkt het laatste blad valt de zanger op straat echoĂŤnde akkoorden en dan de stilte stem van de kleuter zonlicht in haar gevangen breken van wolken
www.trouw.nl/schrijf
301. Oostvoorne J.H.M.Olk (Oostvoorne)
Met één voet aarzelend in de lente zag ik het stuifmeelgeel rondom de zilveren wilgenkatjes Met één voet aarzelend in de lente voelde ik de lage zon op mijn bevroren tranen Met één voet aarzelend in de lente verwarmde dat stille strookje land leunend tegen de zee heel mijn verkilde lijf.
www.trouw.nl/schrijf
302. Zeezwart Erika De Stercke (Scheveningen)
Valt om het schaduwlicht tegen en schemermuur in een straal van geuren stuurloos een boot van jaren zinkt in duigen de nacht wenkt
www.trouw.nl/schrijf
303. dageraad wvg (Oostvoorne)
Bij het wakker worden - het nachtelijk gebrom is eindelijk stil gevallen is de schemering stiller dan stil. Het dekbed zucht zich strekkend uit haar slaperige vouwen. Open - dat gordijn trek de sluiers weg. Een nieuwe aarde openbaart zich in een donzen wit gewaad versierd met een motief van tere vogeltenen. De eerste dag; voormenselijk begin.
www.trouw.nl/schrijf
304. Hotel New York Guus Koelman (Rotterdam)
Hier waagden velen eens de overstap. De Holland Amerika Lijn (HAL) stak jaren lang in Rotterdam van wal; nu drink je er een biertje aan de tap. Hotel New York. Antwoord op het verval. Zowel de nieuwe als de ouwe hap eet er gezellig van een bordje krab, of houdt het simpel bij een broodje bal. Wij aten voor het overgangsrapport, het zijn nog kinderen en wat het wordt bepeins ik, even starend naar mijn bord. Ooit keek men hier over de grote plas vooruit naar waar de nieuwe wereld was. Ook zij gaan over: naar een nieuwe klas.
www.trouw.nl/schrijf
305. In den Haag Jeannette Biesbroeck (Den Haag)
De wereld trekt aan mij voorbij politiek wordt hier geboren Ik wijs de weg, ik wijs terecht in de schaduw van de Toren Majesteit komt in haar koets jaarlijks mij begroeten Ik zwaai naar haar, zij zwaait terug! Ik tril op stenen voeten Mijn naam is Jantje, ik ben een beeld Ik hef mijn vinger en mijn hand Als een heuse ambtenaar dien ik mijn Vaderland Binnenhof, Buitenhof, Jacob Cats, Couperus Duinkonijn, Paardenkoets Haagse bluf en hopjes, Harry en Mohammed Haringkar, broodje bal, Prinsjesdag, Koninginnenach Festival Classique... Den Haag is steeds uniek!
www.trouw.nl/schrijf
307. voor Geert W. jan ketelaar (den haag)
He Geert, ga je mee? We gaan gewoon kom op man met z’n allen iedereen allemaal We lopen met de armen om elkaar heen en we fluiten en de vogels die moeten zo vreselijk lachen dat ze bijna uit de bomen vallen Geert, we moeten er eens even uit kom nou man We gaan met z’n allen iedereen allemaal we maken geen ruzie gewoon even niets misschien alleen een beetje lol maar mogelijk, moeten we ook wel een tijdje stil, huilen, met van die dikke trage tranen We gaan gewoon we hebben geen keus probeer maar eens zelfmoord te plegen door je adem in te houden zo gaan we, vanzelfsprekend Geert
www.trouw.nl/schrijf
Met z’n allen iedereen allemaal we nemen lekkere broodjes mee en ook lekkere koffie en dan gaan we naar het water en we zingen over het water en de meisjes hebben hoelahoeprokjes aan en wij niet Geert noh ja, anders hebben wij hoelahoepbroekjes en dan staan we bij het water en we zingen Geert, ga je mee?
www.trouw.nl/schrijf
308. Waalsdorpervlakte Barber (Den Haag)
Hij legt mij uit hoe vreemd het klinkt dat vogels en de bomen de toekomst op een zandpad leggen waar wij als aanverwanten de nacht doorbrengen.
www.trouw.nl/schrijf
309. Mijn woonwijk Corrie Blok (Gouda)
HELP! Ik woon in Korte Akkeren In de straat van Constantijn Huijgens Temidden van zijn vrienden Hooft, Vondel, Vossius, Jacob Cats Constantijn, dichter, schilder, componist Constantijn, een man die veel vrouwen had, maar seks vond ie vies Korte Akkeren, met prachtige singels en smerige straten. Een wijk met bloemen en brandnetels Oude straatjes en oude huizen, door elke nieuwe bewoner opnieuw gefacelift Waar soms herrie is, en Hermandad moet optreden maar waar ook gul gegeven wordt voor een goed doel Zo leven wij hier, tevreden, in onze wijk Korte Akkeren, waar iedereen naar de kerk gaat, voor een doosje pillen of om even stil te zijn Amen
*Korte Akkeren is weleens negatief in het nieuws *Onze prachtige katholieke kerk is nu een prachtig gezondheidscentrum
www.trouw.nl/schrijf
310. de vloedlijn rene mijnders (goedereede/kwade hoek)
zoeken we de vloedlijn samen verder af ? tussen wimpers, zilt en zout van tranen? neem en geef ze. de zee golft spiegelbeelden schijnbaar in haar weefsels weg
www.trouw.nl/schrijf
311. De boekenwurm folkert janssens (scheveningen)
De boekenwurm ging op vakantie, lekker naar het strand. Liggend in zijn luie strandstoel met een boekje in zijn hand kon hij er waarachtig wel van zingen; Zo gelukkig was de pier in Scheveningen
www.trouw.nl/schrijf
312. De wind in Rotterdam Hein van den Assem (Rotterdam)
De wind doolt langs natte straten, hangt verveeld in portieken rond. Jaagt met ziedende wervelingen herfstbladeren van de grond. Giert als een wilde alle straathoeken om, treft fietsers midden in hun volle vaart en trekt paraplu’s eenvoudig krom, alvorens hij weer even snel bedaart. Nestelt zich dan op hoge gebouwen, beheerst het luchtruim overal legt een hinderlaag onbehouwen, of pleegt een volgende overval
www.trouw.nl/schrijf
313. Winter in Den Haag Mechthild Bulir (Den Haag)
Als in de Hofvijver de fonteinen zwijgen keert het water zich dof op zijn zij aaneengeregen spiegelen zich gevels en torens, ongenaakbaar; spuwen af en toe landelijk beleid er dwaalt verlatenheid langs de pralende lanen (nobody want to be lonesome) maar door de Spuistraat drijven slierten mensen in fleece en nepbont, zoekend, naar waar zij altijd al op zoek naar zijn geweest de bomen op het Lange Voorhout - hoewel oud van dagen houden hun ruggen nog recht en in de zoele kroegen op het Noordeinde tapt de baas voor wie nog wil wachten, wachten op het einde van de winter
www.trouw.nl/schrijf
314. PRELENTE IN HAAGSE BOSSEN Quato Quichotte (Den Haag)
D’ ALLEREERSTE LICHTGEVEND GROENE SPIKKELS & VLEKJES AAN DE DONKERE TWIJGEN BETOVEREN MIJ, BEVEND VAN DE KOU EN VAN VREUGDE, OP SACROSANCTE PLEKJES, WAAR DE VOGELS NOG ZWIJGEN. (7 x 7)
www.trouw.nl/schrijf
315. Donkersteeg, samenstroom en samendroom Hans van der Veen (Leiden)
O, Donkersteeg, zelfs vol met mensen lijk je leeg! En kijk ik naar de Oude Rijn, zie ik ons eeuwig samen zijn. O, Donkersteeg, zelfs vol met mensen lijk je leeg! En kijk ik naar de Nieuwe Rijn, voel ik nog steeds die oude pijn!
www.trouw.nl/schrijf
316. Vissers en zeenimfen Joop Meijvogel (Katwijk aan zee)
De vissers leven dankzij vrouwen met handen vaak ineen gevouwen zij zorgen voor hun wel en wee met brood en netten voor de zee de zeelui varen, vissen, zuipen de vangst wordt opgepot in kuipen ze doen al jagende hun plicht en raken soms door storm uit zicht als geuzen zijn ze neergestreken in vreemde havens moe en mat de laatste kroeg spreekt allen zat door koppig bier als waterbeken wat meisjes vinden in de netten een briefje aan een meerminkoord maar geen der mannen spreekt een woord het zou hun inzet maar beletten.
www.trouw.nl/schrijf
317. Zijn Bankje C.v.d.Giessen (Gorinchem)
Kijk daar gaat hij weer die oude heer elke dag,als het maar even kan schuifelt de hoogbejaarde man met zijn stok en schipperspetje op naar boven naar de dijk waar hij lurkend aan zijn pijp op het bankje onder de kastanjeboom kijkt naar de schepen op de stroom, wegsoezelend in een lichte slaap gebeurt hem dan vaak dat hij vauit een lang en ver verleden zelf weer met zijn schip komt aangegleden stroomopwaarts gaat het over Merwe,Waal en Rijn verder naar boven naar de Main en kijkend naar plaatsen waar ooit zijn vracht werd gelost zoekt hij zich een weg naar de Binger Bocht en speurend langs de waterlijnen neuriet hij het liedje van Heine, als later op de dag grootvaders kleinkind hem daar zitten zag en zachtjes fluistert aan zijn oor: opa,we moeten naar beneden hoor keert hij verschrikt terug in het heden zeggend,�kind ik was ver weg in het verleden�.
www.trouw.nl/schrijf
318. Franciscus van Assisi Cor van Vliet (Rijnsburg)
Franciscus van Assisi O universum onbegrijpelijk wezen die alles verbindt die ons de dag schenkt zonnestralen doet glanzen lichtpunt in ons hart die sterren vormde ieder op een eigen plaats in geheel en al die moeder wil zijn schenkt koele en warme lucht om te ademen die kostbaar water als rivieren laat stromen verfrissend en koel die ons vlammen geeft en ons opwarmt voor de nacht tongen van vrede die moeder aarde ons in voedsel wil dienen versiert met bloemem
www.trouw.nl/schrijf
die ons met liefde wil dragen en verdragen in zwanger geduld die een wending geeft aan wat wij de dood noemen adembenemend
www.trouw.nl/schrijf
319. Panorama Mesdag Joop Meijvogel (Den Haag)
Binnen handbereik het strand het mulle zand vol wrakhout en mensen rondom schepen en touwen grenzeloos wijds is de zee zelfs het land achter de duinen leeft door eindeloze vergezichten. niemand zegt iets in dit volle zonlicht zonder schaduw stilte, zelfs de zee ruist niet geeft en neemt niets bruisend kleurt slechts het land lucht en vogels overrompelen mij ik ben weer kind een alomvattende illusie in vervoering laat ik me meenemen voel wind door mijn haren meeuwen krijsen.
www.trouw.nl/schrijf
320. SOPHIALAAN TE ’S GRAVENHAGE Quato Quichotte (’S GRAVENHAGE)
LENTE IN DE LUCHT VOL OPGEWEKT’ GEZANGEN GOTISCHE VENSTERS IN ZACHTGELE ACHTERWAND (OOIT WILLEM II’S MANÈGE AAN D’ RAND VAN ZIJN PARK): DE KASTANJEKATHEDRAAL IS WEER BIJNA KLAAR.
www.trouw.nl/schrijf
321. Stadsgedicht Woutrien Klaasse (Gouda)
Daar waar de stadsgrens in het water valt. Je op een ijstapijt schaatsend over de singels glijdt. Waar bomen wandelen in de lucht. Loodzware glazen van de Sint Jan spelen met hun kleur en met jouw ogen. Waar stroop tussen je vingers op de keien druipt en je kaas op afstand al kan ruiken waar een kaars gevormd wordt door zijn vet. Waar zwarte kousen hun eigen weg afleggen waar je leven eindigt op de Dijk. Daar deed ik voor ‘t eerst mijn ogen open.
www.trouw.nl/schrijf
322. KOUDVUUR EN PLATBODEM Quato Quichotte (Den Haag)
VAN DE KILLE ZEE SLUIPT DE MIST OVER DEN HAAG, ALS EEN LIJKWADE ZO WIT EN IJSELIJK KOUD EIGENWIJS HEET ZE ‘ZEEVLAM’…
PLATBODEM MIJN GEESTESOOG ZIET DANKZIJ MESDAG’S SCHILDERING SCHUITEN OP HET STRAND ALSOF ZE WORTEL SCHOTEN OP DE SCHUIMENDE GOLVEN SCHEREN HIER & NU HUN FLITSENDE NAZATEN: FUN IN PLAATS VAN VIS...
www.trouw.nl/schrijf
323. PARK SORGHVLIET Quato Quichotte (Den Haag)
VERZADIGD VAN ZON ZENDT ZOELE LUCHT GEFLUIT EN WOLKEN DOOR ’T ZWERK BOVEN BOSANEMONEN BRUEGHELSE WINTERBOMEN.
www.trouw.nl/schrijf
324. ik had geen groot verlangen Bert Overbeek (Alphen aan den Rijn)
het was bij het slootje zei hij lachend daar ben ik opgegroeid een hengel om een vis te vangen een stok om ver te springen en in een halflek bootje naar een andere sloot geroeid. ik had geen groot verlangen naar verre vreemde dingen ik lag in gras en luisterde naar het zingen van vogels en deed of ik hun koning was en ’s avonds lag ik uitgeput van het vissen, springen, het groen doorkruisen dan verliet ik mijn zelfgebouwde hut en hoorde wind in bomen ruisen
www.trouw.nl/schrijf
325. Op begraafplaats Rhijnhof in Leiden a.m. speeleveld (leiden)
Ik wandel langs de graven met mijn dochter Ze is pas tien maar weet nu al dat ze in een pot wil In een nis in de muur, beschut tegen de wind Haar lichaam verbrand tot miljoenen kruimeltjes as Alles liever dan opgevreten door glibberige wormen Wormen zijn mooi als aas van vissen Als de vis hapt, klapt mijn dochter van plezier In haar handen kietelt de vis die spartelt voor zijn leven Die bokst in de emmer als ring Straks gooien we de vis onder de blauwe plekken Terug in het troebele water Iets trekt me terug in het leven. Angstig geblaf ? Een hond? Twee ogen kijken mij droevig aan. Een enorme staart spartelt als een vis op de steen Een natte neus snuffelt aan naam en jaartallen De hond gaat als de wind liggen We kunnen nog net lezen op wie: Jan Is Jan zijn baasje? Honden zijn verboden op de begraafplaats, fluistert een stem in mijn oor. Niets daarvan, honden zijn welkom op Rhijnhof, fluistert een andere stem. Stemmen met vleugels? Engelen in mijn hoofd? De hond staat op en legt iets neer op het graf Geen boeket, geen bloemen. Gepoep in sierlijke letters Een vrouwenstem nadert het graf. Stoute hond. De vrouw pakt
www.trouw.nl/schrijf
Eerbiedig de drol met een blauw zakje als handschoen Ze stopt het in haar zak en de hond moet aan de leiband Ze trekt hem mee naar de uitgang Hij kwispelt een laatste keer naar de doden als afscheidsgroet... Ik neem mijn dochter bij de hand En loop met haar in eindeloze cirkeltjes naar de fietsen
www.trouw.nl/schrijf
326. Oosterparkplas els schuring (Ridderkerk)
Weet je kind, hoe stil het was toen ik heel alleen daar was aan die grote waterplas? Het avondlicht scheen lang en laag de wolken dreven loom en traag langs laatste zonnestralen Het was alsof die grote plas veranderde in spiegelglas die, als je er in keek onpeilbaar diep en helder leek. De wolken dreven daar benee en ik zag nog hoe de zon verdween in diepe kleuren kralen Ik wenste , dat ik een vogel was, toen ik verstomde aan die plas Mijn vleugels gespreid als voor een vlucht vloog ik naar beneden in die prachtige lucht.
www.trouw.nl/schrijf
Weet je kind, bij die plas, voelde ik weer hoe alles was. Hoe het is en hoe het zal blijven dat wolken altijd blijven drijven dat water zo helder kan zijn als glas en dat ik mag blijven die ik al was.
www.trouw.nl/schrijf
327. Marconiplein Dichter Û (Rotterdam)
Nine-to-five volk, ambtenaren, stromen even over vijf, uit hun drie ivoren torens, naar de halte van de metro, van station Marconiplein. Uit de metro onder ’t plein, komen schaars geklede dames, naar de voet van deze torens, voor hun schimmig schijnbestaan, tippelend op de Keileweg. Tussen metro en de torens, kruisen ambtenaar en hoer, wederzijdse steelse blikken, maar ze wisselen geen woord, boven op de Westzeedijk. In de luwte van de dijk, ligt veelkleurig Delfshaven, babylonisch spraakverward, allochtoon op achterstand, multicultureel te zijn. Ach wat is het leven dwaas, bij Rotterdam’s Marconiplein.
www.trouw.nl/schrijf
328. Vers Eef Ephraim (Den Haag)
Ik heb nog nooit mijn woord geuit, nog nooit mijn hart tot jouw gericht. Hiervoor heb ik Hoogste Waarde weggedrukt en ook droef gemaakt.
Dit is ontrouw aan wat IK BEN maar stijgt als licht in mij omhoog:
Ik h贸贸r de Roep van Trouw heel luid: het is voorwaar mijn eigen stem ! Wat ik nu schrijf komt uit mijn Zelf en is vervuld met dankbaarheid.
www.trouw.nl/schrijf
Ik heb nog nooit zo’n Woord geuit nog nooit mijn hart zo óp-gericht ! IK BEN vandaag POëT geweest : mijn grote Zelf tot vers verdicht
www.trouw.nl/schrijf
329. Het Gevecht Jan Verschoor (Mijnsheerenland)
In de warmte van het leven voel je plots een gure kilte, geen briesje jou gegeven, maar een zware storm, weg de stilte! je gevecht gaat nu volop door, en iemand, die weet wat je bedoel als je zegt dat je de kilte door je lichaam voel. Maar met steun en warmte van je naaste en de liefde die ze geven... komt ze op den duur terug; “de warmte van het leven�
www.trouw.nl/schrijf
330. Meeslepend duin Eric Wisse (Den Haag)
van de paden afgeweken tekent ze het getekende land, schildert ze de overkant en staat er middenin als ik het aanschouw, hetgeen haar hand bewogen heeft tot levendige streken, die ze uithaalt, zonder twijfel weet ik dat ik er geweest ben, ooit het kan nooit lang geleden zijn
www.trouw.nl/schrijf
331. poĂŤzie Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Maasdam)
Een nieuwe dimensie aan de realiteit geven Aan dagen nog altijd goed gevuld Als stramgewerkte Bekant zes en vijftig worden. Leven, leven stemt toch tot nadenken Doorwerken is een familieziekte. Tienduizenden en tienduizenden Samengestroomde gedachten Van heinde en verre Filteren vanuit het spontane keuvelen. Maar hersenletsel is een nare voetganger Die niet echt passeert Deels grammaticaal een beetje blijft haken Zonder afscheid te nemen. En dan toch opstaan Dan toch opstaan Opstaan stemt tot nadenken Dat het best mogelijke geschreven is Of was Een nieuwe dimensie aan de realiteit geven.
www.trouw.nl/schrijf