Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 rondom tafelen 2 WINTER 3 Mijn Drenthe 4 Exloo 5 Kamp Westerbork 6 Westerbork... en verder. 7 Over het Mantingerveld 8 rijk dorp 9 Mijn kathedraal 10 Onbekend echtpaar 11 Vierde wet van Newton 12 Het Nest 13 Noordbargerstraat 14 Echten, gemeente De Wolden 15 Ik ben een kei! 16 Mijn mooie Norg 17 Ochtend in het Hunzedal 18 veenkolonie vroeger 19 Oranjekanaal 20 Hijkerveld 21 DE DROOM VAN EEN RIVIER 22 Klazienaveen 23 Oranjekanaal 24 Scherzo 25 De hut van Anne de Vries 26 ZOLTE HEERN 27 Mondjesmaat 28 Geplaagd,gepest en genegeerd 29 Nieuw Amsterdam 30 HET KANAAL IN BARGERES 31 Donderpreek 32 De literaire hemel in Amen 33 VAREND www.trouw.nl/schrijf
34 In memoriam V. 35 Als bij de jongste dag, dood hout is levend hout. 36 Pure Stilte 37 Hij was een kind. 38 Emmen knalt het oude jaar uit 39 bladderswijk 40 Dat was zeker in een heel ver land 41 zonder titel 42 Achter Loon 43 Oergrond 44 Heiigheid 45 emmerdennen 46 Stieltjeskanaal 47 ... 48 De reiger 49 De maatschappij 50 Sneeuwwitkoud Hunzedal 51 Danszaal bij het water 52 Westervelde 53 Marsland in de zomer 54 mijn opa 55 Haiku (bontje) over Kamp Westerbork 56 reuzenstoel 57 Zwerfstenen 58 rue de la gare 59 jaknikkers 60 Onbewaakte overweg bij Taarlo 61 Lichtjestour 62 sloopvergunning 63 Thuis 64 Hunzedal, ijsbruidstaart 65 Vredeveld en Valkenstijn 66 MANEGE ANDEREN 67 Drentse Hoofdvaart 68 De Geluksdraak 69 hunebed
www.trouw.nl/schrijf
70 roken 71 Meerstalblokken 72 de aardappeleters 73 Thuisreis 74 ode aan zr. Engel 75 Sprookjes bestaan 76 Smalspoor 77 Ook in Drenthe wordt er een droom geboren 78 Herboren 79 mijn hart 80 Toekomstbeeld 81 hoe ver 82 verpleeghuis 83 het ven dat bijna niemand kent 84 avondzon op kassen 85 de Rietplas 86 hunebed 87 Wit 88 vlinderkusjes 89 Wachtend 90 Een indringende ervaring 91 Ongrijpbaar goud 92 Kloppen doet kijken, duo-gedicht 93 De Polle 94 oude molen 95 Op Drentse bodem 96 1 mei 97 huis van mijn jeugd 98 stil drents geluk 99 laatste avond 100 broken stone 101 Autisme 102 Bentheimerzandsteen 103 smalspoor 104 kleine Rietplas 105 op de klinkers
www.trouw.nl/schrijf
106 Splinters van hoop 107 kerk nummer 11 108 verscholen 109 de kanaalgravers 110 vaart zuidzijde 111 Seizoenen 112 drenths onderonsje 113 Ochtendwandeling 114 Nazomer 115 Verandering 116 Beleven 117 afscheid jaknikkers 118 over de grup 119 Old Laand 120 Oranjekanaal 121 oorlog en vrede 122 Zuderdaip 123 huus van de taol 124 kerkhof 125 droom 126 Johanmetdebruineogen 127 (ongeluk Heleen) te laat 128 tweelingziel 129 Zomer in de polder
www.trouw.nl/schrijf
1. rondom tafelen Delia Bremer (nieuweroord)
in dit dorp liggen stille voetstappen in het grind het verzwijgt mijn geheime omgang rondom tafelen waar ik nieuwe handen vind daar waar de rosĂŠ koud staat en de deur voor een ieder opengaat het diner wordt opgediend onder het dampende rietendak zag ik de liefde terug in dit dorp dwaalt over de openvlakte een snijdende wind en ik voelde hoor hoe de takken in de bomen ons nieuwe begin bezingt bij heldere nacht kan men hier stenen zoeken mikken op de maan en sterren vangen de liefde opnieuw ontmoeten meer doe ik niet uit de doeken
www.trouw.nl/schrijf
2. WINTER Roeland Suylen (Meppel)
Het kille kleed van sneeuw en ijs, door stad en land gedragen, rust vredig na een verre reis uit lang voorbije dagen. Die mantel van kristalsatijn, uit witte wol geweven, bedekt de daken en ons plein en smoort de stem van leven. Maar in het kraken van de sloot, waar dooi het ijs doet scheuren, bewaart de wind een droeve noot van roest, van oude deuren...
www.trouw.nl/schrijf
3. Mijn Drenthe Mart Brok (Nieuw Amsterdam)
Losgerukt uit het omwoelde hunebed kijk ik in de vroege ochtend in de tuin van God Ik werp de Drentse achterdocht naast de jeneverfles waarmee ik soms de dorst nog les Mijn blik dwaalt langs de heidezoom waterkoude witte wieven verwarren vaak het zicht Hier schrijft zich als vanzelf vaak het allermooist gedicht In de verte roept de kiekendief tegen de bosrand aan waar wuivend veenreukgras me de ogen opent mijn eerste vers vandaag leidt een nomaden leven waaraan heel onbedoeld de romantiek bleef kleven De zinnen banen zich een weg door kurkdroog sprokkelhout kakelvers neemt de fazant een loopje met de werkelijkheid
www.trouw.nl/schrijf
4. Exloo Helmi Evers (Exloo)
De klok van het gemeentehuis slaat hier nog ieder uur dat telt en is de jeneverbes nog wachter op de heide Zo roept de uil in stille nacht Hier wonen nog de mensen die nauwgezet hun stoepjes vegen en niet achteloos betreden wat de wind hun bracht Hier pozen schapen en de scheper nog tussen braam en bies en rusten oog en oor in d’ schaduw van de eiken Hier zijn nog waar het nodig is handen die helpend reiken en wordt de schat bewaard in d’ koelte van het lover.
www.trouw.nl/schrijf
5. Kamp Westerbork Henk Herstel (Kamp westerbork)
De bomen staan nog overeind onder een open hemel. Herfstbladeren worden weggedreven door de wind. Weg zijn de stemmen vervlogen is de hoop. De sterren onveranderd zenden hun signaal naar zware telescopen. . Maar welke god heeft hun gebed gehoord ?
www.trouw.nl/schrijf
6. Westerbork... en verder. Derk (Hooghalen)
Stlte kan ik niet verdragen En rumoer al even min. Ik zit boordevol met vragen, Ik sta er vragend middenin. Ik zie daar mensen lopen, Zwijgend gaan ze bij mij in, Zij zwijgen stil, gelijk de bomen. Ze weten dat ik ze zeer bemin. Vroeger woonden hier de mensen, Ze waren hier heen gebracht, Met nog zoveel levenswensen, Niet op bedorven geest bedacht. Het is stil hier naast de schotelwacht, Hun kronen rijken fier naar boven. Ben ik op hun aanwezigheid bedacht, Zoekend naar wat wij geloven? Vragen dragen uit onze hand, Naar een hart vol van vertrouwen: Aan de overkant! Liefdevol leven en van elkaar houden? Stil is het hier bij het bos en het zand. Wachters in de morgen, op de hoek. Op de hoek van dit doorleefde land. Stilte is stil...hier valt het doek. Maar stil...luister...schoner dan... Hoor ik een stem hier fluisteren? Waar is nu die stilte van... De stilte is verdwenen al eeuwen lang! www.trouw.nl/schrijf
7. Over het Mantingerveld Atze van der Wijk (Nieuw Balinge)
Waren we niet in de ochtend bij Martensplek toen een verlate zon dit land van netwerken nauwelijks los van het kleumende zand alsnog scheen vast te willen leggen Transparante netwerken die als uitspansel hangen boven dit volk, roodgeklede mieren zijn het die als herders in onherbergzaam land hun kudde hoeden Nooit eerder volgde ik dit spoor, was ik stil met hen, onder hun melkweg Elk verlangen naar een land van ooit, al het grensverleggend denken, schijnt ongehoord Buiten ons is er alleen de wind die langzaam gaat liggen en een onbestemd laag geluid
www.trouw.nl/schrijf
8. rijk dorp annabel (Zuidbarge)
mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van “nieuwe rijken� voor de niet zo welgestelde verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke, die de appels van de pluk bewaart als winterkost de bonen zij laat de kippen scharrelen het zwijntje op het hok de geiten bij de bok rijk en vertrouwd dit beeld van rustiek Drenthe vooral voor hen die zoals ik al lang in nieuwbouw wonen
www.trouw.nl/schrijf
9. Mijn kathedraal Atze van der Wijk (Eelde)
Om mij heen geen parasoldennen of pijnbomen geen geritsel van slangen, gevleugelde zijbeuken beschrijven in gotische trant het groeiend verlangen, speels wordt buiten op afstand gezet boven mijn hoofd plooit binnen zich luchtig Aan vurige pijlen hangen de namen, paarsgewijs getatoeĂŤerd in de huid van de zuilen, geen spoor van Maria in het gebint, Jozef krijgt geen voet aan de grond Geen muur die rust op gezangen, geen orgel dat zwelgt, zich verslikt in de lucht, mij wordt stilte gelaten als bodem voor aardse geluiden In het raamwerk waaiert het leven, legt de morgen zich neer bij het pasgemaaid gras, gunt mij de geur Niet ver hier vandaan slaat een klok om het even
www.trouw.nl/schrijf
10. Onbekend echtpaar Arjan Minnema (Meppel)
Ze zaten al op het bovendek met de rug naar de boeg tegen de stuurhut aan een tafel tussen hen in met koffie ze zeiden – ik heb het niet waargenomen – niets tegen elkaar of niet veel de hele dag van Meppel naar Urk en retour: “Graag een sorbet. Doe mij nog maar een biertje. Het is tropisch van temperatuur, nietwaar.” Ondanks de naam van de boot straalde er geen Jan Plezier van hun middelbare-leeftijd-gezicht. Met de rug naar de toekomst leken ze op elkaar uitgekeken. Het genieten was voor hen een gepasseerde aanlegsteiger. De wind in hun gezicht zochten ze ook niet op terwijl de zon het Zwarte Water verwarmde. Of heb ik het verkeerd gezien en mij te snel een oordeel gevormd in dichtregels? Maar ik keek niet alleen.
www.trouw.nl/schrijf
11. Vierde wet van Newton Hans Mellendijk (Emmer compascuum)
Mijn vaders Volkswagen verdwaald op een zandweggetje reed. Zoekende langs lange vaarten op weg naar geborgener oord. Fantasieën in kattenbak, beelden van draaiend koord, scharen, asfalt verslindende schaven, schrapers en ander landbouwwerkkundig tuig. Verkruimelde zandtaarten. Dan jaren verder als ik in de achteruitkijkspiegel mijn zoon zie spelen op de achterbank. Een magnetisch spel van aantrekken en afstoten in slechts één enkele tel voltooid met een alles verwoestende vuistslag. Staafjes en balletjes, tandwielen vliegen van de hoedenplank. En behalve het besef dat ik mezelf in de tijd weerspiegeld zie, zie ik de vierde wet van Newton in werking. De genen tomeloos in toom. De appel valt niet ver van de boom.
www.trouw.nl/schrijf
12. Het Nest Mart Brok (Sleen)
Wie werkt zich in de nesten in dit crisisvol bestaan De vierpoot duidt het evenwicht in een wankel verder gaan Ik hang de kinnen op de rand en kijk verbaasd de wereld aan Waar stil te blijven en wanneer driftig verder gaan De baarmoeder in het woud stelt enkel vragen met een antwoord daarom blijft het ook nooit vaag vóór het slotakkoord Behoedt u voor het koekoeksei want dat bederft de pret die je toch zou kunnen hebben in zo’n zwevend bed
www.trouw.nl/schrijf
13. Noordbargerstraat Joke Rhebergen (Emmen)
Wind mee helling mee versnelling drie Ik ga naar de stad en fiets ze voorbij paren, bejaarden ik voel me jong ik voel me vrij ik ga ze allemaal voorbij wind tegen helling tegen versnelling ĂŠĂŠn ik kom uit de stad en rijd naar huis jongeren, scholieren ze gaan me voorbij ze zijn jong ze zijn vrij ze gaan me allemaal voorbij.
www.trouw.nl/schrijf
14. Echten, gemeente De Wolden Gerdina (Echten)
Waar boeren nog boeren burgers uit de stad hun vrije tijd besteden en buitenlui op eigen erf keurig hun mannetje staan Waar sloten schuil gaan tussen oude houtwallen vennetjes in heidevelden verscholen liggen en seizoensgekleurde bossen kilometers fietspad omzomen Waar eerder meerdere dorpen samensmolten tot een ruim gebied met kleinschalige nijverheid en veel variatie Zorgen oude gebruiken historische landhuizen en plaggenhut al wandelende met de dorpsgids voor boeiende recreatie
www.trouw.nl/schrijf
15. Ik ben een kei! Hennie Stokker-Stadman (Exloo)
Ik hoor in de natuur ook al is het koud en guur Bij veel zon en 30 graden hoeven ze me niet in te laden Ik ben gehard door alle weersomstandigheden Ja, ik ben hier al zoveel jaar hoelang, dat is voor mij ontelbaar Op deze aardbol lopen mensen rond die weten dat ik eeuwen terug al bestond De een raakt door mij verward een ander vindt mij stoer en keihard Vroeger stonden ze rustig bij me met een bijl en speer nu is men alleen maar druk bezig met digitaal verkeer Ja, de tijden veranderen door de eeuwen heen gelukkig blijf ik gewoon een Drentse steen Nou ja, gewoon en toch uniek anders kwam er bij mij nooit zoveel publiek Dagelijks komen er mensen op bezoek en alles over mij is terug te vinden in menig boek Hierdoor pas ik nog goed bij deze tijd ook al ben ik een eeuwen oude bezienswaardigheid
www.trouw.nl/schrijf
Mijn echte functie was wel belangrijk voor ieder gerespecteerd lijk Arm, rijk, groot of klein een laatste rustplaats moest er zijn Was het leven eenmaal voorbij lag er een welverdiende rustplaats bij mij Zo ging het eeuwen lang door nu zijn daar andere regels voor Uiteindelijk moet iedereen wel weten dat men mijn unieke bestaan niet mag vergeten In een ver verleden ben ik als een functionele kei neer gezet tegenwoordig zien ze me alleen nog als een monumentaal hunebed.
www.trouw.nl/schrijf
16. Mijn mooie Norg Willem Pol (Norg)
Zo ‘n duizend jaar geleden stond daar een houten kerk de tijd schreed voort het inzicht ook en dus is hij al eeuwenlang van steen daar op de oude brink met huizen er omheen vertelt hij elk jaar weer denkbeeldig de geschiedenis van duizenden bezoekers ooit voor de grote paardenmarkt maar later als tourist doch vóór je binnenkomt dan moet je door het bos want elke weg erheen loopt door een groene boog als de poort naar een smaragd vandaar de naam die wordt gekoesterd; Norg, groene hart van het noorden.
www.trouw.nl/schrijf
17. Ochtend in het Hunzedal Annet Lemaire (Gieterveen)
de stilte strekte zich voor m’n voeten uit wilde me mengen, verbinden met het bloeiend landschap als in een vrijage, een innig diep bij elkaar horen zag een dansende ruiter op een paard in een silhouet boven het golvend koren een zacht gesnor van insecten als decor van dit zomers spel uit gulden roeden maakten zich geuren vrij de teugels slap in de verte floot een trein ik, die dit mocht ondergaan erbij mocht zijn in dit zondoorregen landschap
www.trouw.nl/schrijf
18. veenkolonie vroeger cobi de jonge (Valthermond)
als ik aan je denk zie ik water door de vaart waggelen naar Mussel Aa en veel verder gaan, maaiers in rijen zo lenig als riet - één decameter daags in de verte staan; en in de heiige ruimte opgedoken de boerderijen naast het arbeidershuis, bruggen over kanaal paarden voor karren, een aardappelschip dommelt in het sluis. het land is nog jong rook van ‘t late vuur vervlogen in de schemer boven het vroegere moeras; over alle plaatsen warrelt wind over water en zijn oude verhalen begrijp ik nu pas.
www.trouw.nl/schrijf
19. Oranjekanaal Henny Moes (Emmen)
met toegeknepen ogen kijk ik door een haag fluitekruid naar de oude waterstroom een verdwaalde gans zwemt langs houtsingels in stobbehorizon ooit vervoerden schippers turf, zand, grint, granen en stro met hun steilstevens en tjalken door het Oranjekanaal het schip getrokken door het paard van de scheepsjager of met een lange jaaglijn de vrouw aan het roer teloor gegane scheepvaart bedoeld voor ontginning van drentse veengebieden het kanaal afgesloten door dammen en vaste bruggen nog zie ik oevers met dubbele rijen eiken langs de grijze linten waar huizen in de bocht meebuigen fluitekruid ruiselt www.trouw.nl/schrijf
20. Hijkerveld L’ Appat (Hijken)
Heb ik U van het Hijkerveld verteld? Hoe gloedvol nieuw het daar kan wezen? Haar schoonheid wordt U daar vermeld. De stilte zweeft en blijft maar even! Midden in dees schone wereld..... De Leeuw’rik hoog verheven, Vertellend, wie er zetelt En dat niet voor even! De zon neemt afscheid van’t geheel, Haar glans doet de gloed ontspringen in hei, beemt en ‘t struweel. Luister, de natuur gaat zingen. Grazende koeien, langharig vee, Lopen er,ontspannend, grazend; Kom, loop maar even mee. U ervaart het als verbazend. Ik zie er schapen, veel in getal. Ik ga ze tellen, spontaan, Maar de herder weet hun aantal al Kijk, hoe ze naar de schaapskooi gaan! Daar is een ven, met kikkers die kwaken. Nu even rusten; kijk om je heen. Zie, de planten die ‘t geheel volmaken, Zo word je met de schepping één.
www.trouw.nl/schrijf
Nu is het voor altijd opgeschreven, Voor wat de Schepper hier ten toon heeft gesteld. Hoe gloedvol nieuw het hier kan wezen, Hier, bij ons op het Hijkerveld!
www.trouw.nl/schrijf
21. DE DROOM VAN EEN RIVIER Annet Lemaire (Gieterveen)
Daar ligt de Hunze breed en bruin en rappend stromend met blonde schuimmoppen op haar geurige golfjes haastig op weg naar zee Hoe ze vrolijk klotst en kletst tegen de kanten voert lange geheimplanten met zich mee nu meandert ze nog verlegen maar haar lange watervingers willen het land weer op met haar natte lichaam onze huizen omarmen
www.trouw.nl/schrijf
22. Klazienaveen Elly Stellingwerf (Klazienaveen)
Veengrond, geboortegrond Daar waar eens mijn wiegje stond Langs het tuinhek van mijn opa Rabarber, aardbeien, kersen, bonen Alles in de weck Op mijn geboortedag Aardappels krabben Later mijn eerste stapjes in de sneeuw Met ome Jans, grijpend op alles wat glom Flessendopjes op de grond Op opa’s commando spugen ‘in het bakje’ De geur van een vieze vaatdoek Vermengd met koffie en koek In de keuken te koud, in de kamer te warm Mooie spreuken aan de wand Gehaakte kleedjes over het rode kleed Plastic bloemen in koperen potten Geur van pruimtabak en de kolenkachel De kapstok in de kamer Maar vooral herinner ik me Warmte en genegenheid Lieve ouders, lieve familie Verbonden voor altijd.
www.trouw.nl/schrijf
23. Oranjekanaal d. Pat (Zwiggelte)
Ik fiets, ik niet alleen. Zij ook. De banden zijn er al lang en wij horen ze. Er wordt niet over gesproken. Het zou een gesprek van niets kunnen zijn. Dat weten we niet, misschien straks. Het is stik, denken we. Het zou best stil kunnen zijn. Wel als alles stil is. Is het stil, dan hoor je niets, wel de banden. Naast ons zijn het de snaters. Wij zien ze in het waterland, met golven, want het waait en dan zijn er golven. Mooie snaters, die eenden. Allerlei soort. Ik ken ze niet en zij zullen ons ook wel niet kennen. Toch zijn ze herkenbaar, duszijn er, die ze allemaal kennen. Dat zijn de kenners. Wij niet. www.trouw.nl/schrijf
Ook zijn er hoge bomen, die vangen veel wind. Wij niet. Wij hebben de wind van achteren. De bomen verplaatsen zich niet, komen niet in een modewinkel. En mooi dat ze zijn!... Zo mooi! Met die schakering aan diepe tinten, bruine ogen en dwarrelende neergang... Stil word ik ervan. Zij ook.. Samen stil zijn, genieten van wat er om je heen aan bewondering is. De Schepper is een echte kunstenaar! Dรกรกr worden wij stil van............
www.trouw.nl/schrijf
24. Scherzo Mart Brok (Sleen)
De dirigent van de vrouwenkapel verbergt zijn mannelijke gĂŞne achter obscene gebaren met de strijkstok Niets vermoedend deinen de dames mee in het ritme van dit kleinood. Maar als de harpiste zich vertokkeld kijkt hij streng bestraffend over de minuscule glaasjes in de leesbril en tikt heftig op de lessenaar als met de billen bloot. Zijn jarenlange liefde voor het vak had hem vervormd tot een octaafsprong die te pas en te onpas van links naar rechts over het podium heen en weer sprong. Veel vrouwen hadden niet door dat deze verkapte paringsdans een uitvloeisel van emotionele faalangst was dat op deze wijze de gedaante aannam van een man met dirigeerstok. Als aan de apotheose van de sonate dan een vochtplek zichtbaar werd greep hij de paljas bij de slip en draaide zich amechtig om naar de toehoorder met een buiging.
www.trouw.nl/schrijf
25. De hut van Anne de Vries Joke Rhebergen (Dwingelo)
In de ruimte en de rust van het Dwingelerveld staat een hut waar mos allengs het dak bezet de koningsvaren zich ontkrult en de tormentil glanst onder de dakrand weven wielspinnen geduld in hun webben een wesp zoemt rond op zoek naaar een rups voor haar eitje een lieveheer rept zich met haastige pootjes op weg naar een bladluis het is een kleine wereld rond de hut op het veld waar het wemelt van stil leven en van prooi.
www.trouw.nl/schrijf
26. ZOLTE HEERN Annet Lemaire (Gieterveen)
Een klein meisje in Stadskanaal at bij vishandel Boels geen dikke aal Nee zij at een zoute haring met uitjes Eén zo’n uitje viel in haar truitje Zij viste het eruit en we lachten allemaal
www.trouw.nl/schrijf
27. Mondjesmaat Roald Uildriks (Valthermond)
Waar veenarbeid gelijke vormen maakte staat in strak stramien van straat en diepen het bed waarin mijn kinderjaren sliepen en ik in dartelheid ontwaakte Langs ladders vanaf Hondsrug uitgerold in ‘t weidse looftapijt en een acht op gedrag en vlijt kwam ik nooit meer over de brug Kachelpijpen,met open raam in klas in tijd met stempel wildebras; het geluksgevoel dat bindt. In ‘t dorp met plaatsen,diepen,wijken en café om diep in ‘t glas te kijken wil ik nog één keer door ‘t lint
www.trouw.nl/schrijf
28. Geplaagd,gepest en genegeerd Jolanda van der Meijden (Erica)
Toen ik nog geplaagd werd snapte ik misschien hun humor niet altijd, Dat ik ervan in de war raakte en daardoor anders reageerde heb ik spijt. Misschien gingen daardoor hun plagerijtjes over in het pesten van mij, Zo gingen de dagen op school aan mij voorbij. Ik was aan het overleven in en buiten de klas, Maar ook de leerkracht vond dat ik een aansteller was. Ook toen zelfs de blauwe plekken kwamen en ook nog een blauw oog, Bleef de leerkracht bij zijn vreemde betoog. Het is gewoon een vervelend druk kind en die vraagt erom, Mijn ouders vonden dat betoog verschrikkelijk dom. Maar het werd niet beter ondanks de gesprekken met mijn leerkracht, Kreeg ik extra straf en misbruikte de leerkracht zijn macht. Voor de kinderen op school was het een nieuw begin, En werd ik alleen nog maar gezien binnen ons gezin. Ja, ik werd op het allerergst compleet genegeerd, En daar heb ik dus niks goeds van geleerd. Wat er op jullie school met mij is gebeurd daar voor worden jullie niet voor gehuld, Het lag niet aan mij en het was niet mijn schuld. Gepest, geplaagd en genegeerd omdat ik anders was, Ondertussen zit ik op een nieuwe school in een leuke klas.
www.trouw.nl/schrijf
29. Nieuw Amsterdam Jaap Ferwerda (Nieuw Amsterdam)
Het was een mooie tijd alles en allen verdienden welgevallen zoals het huis, de straat, de buurvrouw en de poes. Je leerde fietsen, mooi, de weg was onverhard, dat zou nog jaren duren. Naar school langs het kanaal, ook mooi, en ’s winters op de schaats. In ’t Haddersbosje wachtten avonturen samen met vriendjes versloeg je de vijand de grond was nat van bloed en in de herfst liep je er op je tenen, éen keer een vos. Bij ’t hengelen in de sloot werd er verstrooid gerukt, vissen waren er dol op. Er was niet veel niet mooi. Je moeder! Veilig ook. Toen ging ze dood, dat wel. Daarna liep je heel anders in de herfst En je begon volwassenen te groeten. Plato kreeg stem, Picasso, Hitler, Wall Street.
www.trouw.nl/schrijf
30. HET KANAAL IN BARGERES Joke Rhebergen (Emmen)
Donker water diepe gronden oeverrakende kringen overrimpelen zichzelf terug naar elkaar reikende eiken schuren hun stuntelige takken buigen in de zomer tot een hangar van wuivend blad met klankenknopende merels mokkende duiven staccatospechten en over de zwarte diepte peddelt een eend met haar pullen.
www.trouw.nl/schrijf
31. Donderpreek Louis Radstaak (Assen)
Gemeente in Assen: Luister! Vandaag zijn wij hier bijeen om eer te bewijzen aan de god van de donder er zijn gelovigen die dwalen en denken dat een boxertwin of een staande driecylinder ook wel hun charme hebben om nog maar niet te spreken van alle varianten V-twins die Europa, AziĂŤ en Amerika in diverse blokhoeken maken Gemeente in Assen: Luister! Vandaag zijn wij hier bijeen om eer te bewijzen aan de god van de Desmodonder zijn matzwarte uitlaten glanzen het carbonfiber glimt gemeen zwart-wit geblokte transfers kleven op zijn vuurrode strakke stroomlijn de kunststof mantel der liefde die het wonder bedekt dat L-twin heet waarin twee grote zuigers beuken op ijzer dat tot krukas werd gesmeed
www.trouw.nl/schrijf
Gemeente in Assen: Luister! er is geen andere dondergod dan die uit het verre Bologna in de Laars van Berlusconi hij spreekt tot u in alle talen: Akrapovic, Arrow, Termignoni hij schrijft met zwarte bandensporen zijn naam op het circuit van Drenthe hij buldert uit de toegangstunnel in vele decibellen over uw pijngrens: “Duevalvole!, Desmoquattro!, Supermono!� zijn naam is Ducati Meccanica Amen.
www.trouw.nl/schrijf
32. De literaire hemel in Amen lenze l. bouwers (Amen)
De Literaire Hemel in Amen, te vinden via Assen, richting Gieten, of via Hooghalen met het verdriet en de rust van Westerbork, brengt hen samen om van woorden en muziek te genieten. De sfeer is goed. Voor wie van ver kwamen, vervaagt het landschap dat ze achter lieten. De Literaire Hemel in Amen heeft voor mij, in de rij van veel namen, een plekje gereserveerd. Tussen lied en klank vergeet ik me bijna te schamen voor de tweespalt tussen dat groot verdriet en De Literaire hemel in Amen.
www.trouw.nl/schrijf
33. VAREND Annet Lemaire (Gieterveen)
Varend over het Schipperspad probeerde ik de regen te keren en ontweek net als vroeger de naden van het beton om tegenspoed te weren
www.trouw.nl/schrijf
34. In memoriam V. Chris Coolsma (Roden)
Twee oude mensen, eeuwig jong van geest, gaan langs de ree, misschien wel voor het laatst. Er is geen tijd meer en dus ook geen haast, ze zijn hier bijna elke dag geweest. Het lopen is een pijn die niet geneest; Zo langzaam hebben zij zich nooit verplaatst. Ik hoor hoe alles hen nog steeds verbaast, het kleinste en gewoonste nog het meest. ‘Kijk daar, de kamperfoelie komt in bloei, en is dat niet de tere akkerwinde? Straks zullen ze hier dikke bramen vinden. Wat fris zijn berkjes in hun eerste groei’. En later, na hun terugkomst uit de laan, schrijft zij: het werd, het was, het is gedaan
www.trouw.nl/schrijf
35. Als bij de jongste dag, dood hout is levend hout. Ben Dekker (Zuidwolde)
Jezus stierf aan het dode hout Christus herrees en aards zout verandert straks in goud. Uit het dode hout in ons buurtbos hamerde een groene specht houtwormen los. Ik zag hem eerst niet, maar luisterde aan de stam van een berk en zo kwam ik naar de hemel kijkend vanzelf uit bij Gods Zwerk. De gedachte kwam bij mij boven, dat wij na Pasen God daarvoor steeds mogen loven En hoort U in de stilte het geluid van een specht, denk dan aan het kruis met Christus, onze Heer en Meester, Herder en dienstknecht. De specht hamert en Jezus roept U.
www.trouw.nl/schrijf
36. Pure Stilte Jeroen Stoffers (Klazienaveen)
Pure Stilte, Kalm en rustig loop ik door de stalen hekken, in gedachten zie ik mijn Vader lopen, dan kijk ik door een raam,en zie droevige mensen die wenen. Familie, een moeder en kinderen die huilen om het gemis, dan wordt ik afgeleid en lijkt het een droom. Ik snik een keer en loop rustig door, Vogels fluiten de lente in, de warme avondzon straalt zijn zonlicht uit. Een oude vrouw knikt naar mij en zwijgt, langzaam loopt ze door. Dan vervolg ik mijn weg en dwaal van de paden af, ik loop over het gras. Aan de rand van mijn Ouders graf ga ik zitten en zwijg. Ik luister naar de wind en voel z’n warme lentebries, even lijkt alles in vrede. Dan sta ik op en wandel terug, ik wenk een laatste groet. ik krijg een rilling over mijn hele lichaam. Eens hadden hier mijn Vader en Moeder gestaan. Rust zacht lieve Ouders.
www.trouw.nl/schrijf
37. Hij was een kind. J.Timmerman (Hoogeveen)
Hij was eens kind heel lang geleden opgegroeid in een leven waarin hij werd bemind dat hem veel heeft gegeven. Hij werd weer als een kind maar kon het zelf niet weten was alles zo weer vergeten hij was dement veel hadden hem anders gekend. Het kind dat zo werd bemint was toen nog alleen nee nog een zijn hond brak niet zijn verbond.
www.trouw.nl/schrijf
38. Emmen knalt het oude jaar uit Jolanda van der Meijden (Emmen)
De geur van kruit, Met daarbij die knal o zo luid. Traditie van het platteland, Melkbus schieten en geen idee waar die deksel belandt. Zittend op een melkbus vol met carbid, Net of je jezelf met een raket afschiet.
De geur van kruit, Met daarbij die knal o zo luid. Traditie getrouw, doet zelfs de politie in deze laatste dagen niet zo flauw. Want zonder onze melkbussen, Kunnen wij de geesten niet tot rust sussen. De geur van kruit, Met daarbij die knal o zo luid. De laatste dagen van het jaar zijn weer begonnen, Zo worden de kwade geesten gelijk met al onze zonden. Gestopt in een melkbus met wat carbid er boven op, Zo geven wij onze gewetens een positieve schop. De geur van kruit, Met daarbij die knal o zo luid.
www.trouw.nl/schrijf
39. bladderswijk cobi de jonge (Oranjedorp)
op het rimpelgolvig water drijven ganzen in een groep schijnbaar doelloos bijna roerloos naar de overkant ze pikken in veren en soms in het water ĂŠĂŠn gans wijkt naar rechts en vleugelfladdert wat kleine veertjes laten los en dwalen af als witte zeilen
www.trouw.nl/schrijf
40. Dat was zeker in een heel ver land Henk Drenth (Peize)
Dat was zeker in een heel ver land Hoe vertel ik mijn kleinzoon hoe mijn vader, zijn overgrootvader, in elkaar geslagen Hoe mijn moeder de scheldpartijen kon verdragen. Hoe de onderduiker bloedde uit meerdere kogelgaten en hem trapten met hun poten of vertellen hoe het vee op de boerderij werd doodgeschoten, om een”germanische fresspartei” zu organisieren om het “Fest vom Reich” te vieren of hoe mijn vader, na tijden als een grijs manneke thuis gekomen ik hem niet eens herkende als de paps van mijn dromen. Jaren leerde ik, in vrijheid, jonge mensen over allerlei zaken Ik was er goed in, maar hier kan ik de kern niet raken Hij, nu even oud als ik toen, geeft mij een hand Maar opa, dat was zeker in een heel ver land
www.trouw.nl/schrijf
41. zonder titel Anneliese Heldoorn (Koekange)
Vanochtend staat er weer een kar met tralies aan de weg. EĂŠn kalf erin. Hij klungelt aan de tralies steekt zijn poot erdoor. Kent hij zijn lot? Vanochtend stond er weer een kar met tralies aan de weg. Het kalf is weg. Opgehaald voor zijn einde.
www.trouw.nl/schrijf
42. Achter Loon Chris Coolsma (Loon)
De boomranden zijn razendknap geknipt uit grijze en lichtmauve wolkenvegen het maĂŻs smacht rij na rij na rij naar regen en in een verre bosrand slaat de koekoek stipt. Zo af en toe komt er een kwikstaart langsgehipt je hoort hier tjifgetjaf en komt konijnen tegen. Een veulentje staat klaterend haar blaas te legen, Vandaag staan er zelfs reeĂŤn in het script. Dan schuiven voor de zachte avondzon de flats van Assen die zich saai staan schamen voor hun ontwerp dat iemand ooit verzon: Een rij verbeeldingsloze dozen van beton die met hun stekeblinde kamerramen oerdom geplakt staan aan de lage horizon
www.trouw.nl/schrijf
43. Oergrond folkert janssens (Hooghalen)
Het kale zwarte land, troost’loos stuivend, niet langer vastgelegd door boerenhand. Verdwenen de geur van turf en tractor, van koeiemest en varkenspest. Waar boeren nu aan wilgen hangen, koeien door flarden mist, het stuk tussen kop en poten, volledig uitgewist. Toen bestaat niet meer, het erf ontheemd, bevolkt door stedelingen, zonder wortels en herinneringen, zetten zij de oude paardenstal, met hun dikke auto’s vol
www.trouw.nl/schrijf
44. Heiigheid Jan Vissers (Geelbroek)
Het zijn maar een paar dingen, een boot misschien of een huis om in te wonen, enige financiĂŤle ruimte om af en toe een appel te kopen of peer of banaan, wellicht gaat het goed met het kind, als het er is. Voor de rest is er heiigheid aan het eind van de velden, het gewas dat in lange gebogen stroken staat, vogeltjes elkaar achterna in een grof soort zonlicht, in het bos klopt een specht, bedauwde webben hangen hier en daar tussen takken. Helemaal in de verte is rumoer van verkeer, een tractor gaat langzaam over het land, wat veren van bewolking hoog, een brede band wit boven de horizon. Niets is er meer van belang.
www.trouw.nl/schrijf
45. emmerdennen cobi de jonge (Emmen)
de lucht is warm en zoet verkeer als branding in de verte boombladen als verse sla en wortels als klauwen “Annet I love you� in een bank gekerfd niewe mossen kruipen als wriemelig groen bosmieren krioelen over gras en stam geel paddestoeltje verdwaald in het seizoen
www.trouw.nl/schrijf
46. Stieltjeskanaal Elly (Zandpol)
Midden in de winter Tijdens donkere dagen van kaarsjes in de bomen Sluimert het verlangen Naar lichte lentegroene klokjes na de sneeuw naar zomerwarme oranje zonsondergangen met kanaal-idylle nog even stilletjes wachten iedere dag een stapje dichterbij de romantiek van schemertijd.
www.trouw.nl/schrijf
47. ... gerdien halfman (Wapse)
het lichte nevelen geeft Drenthe zijn zachte vacht van ongeschoren aarde
www.trouw.nl/schrijf
48. De reiger Chris Coolsma (Roderwolde)
Een morgen steeg uit lichte mist een reiger op: vogelverschrikker, uit vliegen gegaan. Samen met de maan zag ik hem spiegelen, nu een vogelvis die wilde paardansen in het zwakke licht van een gaslamp. Zou zo mijn ziel uit mij dansen na mijn dood? De reiger kraste – waterrimpeling werd kippenvel op mijn huid. Geen ander bericht van hogerhand. Mijn botten bleven kil als reigerpoten op oud ijs.
www.trouw.nl/schrijf
49. De maatschappij Jolanda van der Meijden (Emmen)
De samenleving begint bij jezelf, Dat betekent vaker tellen tot elf. Samen leven, Betekent het geluksgetal zeven. Wanneer je het goed doet, Als je een ander mens ontmoet. De maatschapij: Dat ben jij.
www.trouw.nl/schrijf
50. Sneeuwwitkoud Hunzedal pjordtdandreae (Eexterzandvoort)
Het licht wordt ook wakker nadat ik ben ontwaakt (de ogen knipperen nog) klaar voor de lange voettocht langs de Hunze, ook Oostermoersche Vaart genoemd door het Hunzedal naar het Duunsche Land In winterseizoen gehuld in sluiers dwarrelend sneeuw, soms opzij geschoven door vingers van een stille onzichtbare bries als sta ik met mijn gezicht ademend tegen dunne vitrage voor een raam erachter betoverende pracht naar buiten te kijken, verleid Over haar besneeuwde oever tussen vlakke weilanden door loop ik naar ergens in oneindig diepe vertes begrensd door blokken huizen boerderijen, stukken bos Voor het hert dat pronkt met het lijf als een mannequin in de coulisse, het wacht op het juiste moment veilig te voorschijn te kunnen komen het dartelt over het sneeuwtapijt zoekt zijn weg naar het bos talloze lege takken ontnemen het zicht
www.trouw.nl/schrijf
Waar trotse ganzen een catwalk lopen sporen maken in de deken van sneeuw waar zwanen statig de oevers observeren sierlijk vliegend de hemel ontdekken waar de sperwer bidt de zwaluw in het voorjaar holen zoekt voor het nest
www.trouw.nl/schrijf
51. Danszaal bij het water Chris Coolsma (Oudemolen)
Laat licht vloeit over schittering in winterstilte. Lage schaduwen raken langer, dragen ver; groepjes bomen schurken samen, her en der verspreid en voorbereid op bittere, wittere kilte. Wij wandelen onder takkennetten van zwarte skeletten van bomen. Zij raken de lucht met trillende vingers en maken speciaal voor ons gangen en zalen. Luister, fluister je en onder de bomenbogen lispelt het oude riviertje, onbevroren, hoog daarboven komen verloren de pratende ganzen gevlogen. Nog later licht speelt een dansend spel met de rimpelingen op het zilverwater en discovlekjes flitsen op de stammen. Deze danszaal bewaren voor later.
www.trouw.nl/schrijf
52. Westervelde Chris Coolsma (Westervelde)
De akker is in donker bos gevat en nijdig snijdt een bromfiets door de verte. De oude boer telt mompelend zijn erwten zijn zoon drijft een zwartbonte langs het pad. `t Geboomte van de houtwal ritselt wat en bij de bosrand graast een roedel herten, de zoon staart naar de bonte kont van Berthe En krabt zich daarbij aangenaam het gat. Maar plots stampt Berthe schichtig richting stallen en schieten vogels scheldend in de wallen: Een brommer raast hoog jankend langs de ree; traag vloekend laat de boer zijn erwten vallen, de herten vluchten angstig voor het knallen. De zoon denkt echter: “Kiek-es, een MT!�
www.trouw.nl/schrijf
53. Marsland in de zomer J. van der Meer (Havelte)
Waar vlier en geitenblad floreren de warme zon het landschap kleurt de reiger zijn domein komt visiteren en ‘t golvend grasland kruidig geurt en franse schonen schrijden tussen groene biezen hun huid rood koper met een greintje geel -zo’n plek had Albert Cuyp zelfs kunnen kiezen!ontspringt een levend schilderij in het struweel. Dan vangt Aeolus plots te musiceren aan een zomermars klinkt plots uit de oude toren en spelen vogelkoor en torenorgel simultaan. De wulp laat af en toe zijn verre rollers horen de tjiftaf geeft gestaag het ritme aan. Wie hier vertoeft voelt zich opnieuw geboren.
www.trouw.nl/schrijf
54. mijn opa Henny Moes (Weerdinge)
je leerde me lopen op jouw eigen stille manier je leerde me ruiken aan het leven wilde rozen en boskamperfoelie puur en zuiver je wees me op de details van de natuur zondag’s middags op onze veldwandelingen je noemde me niet bij mijn naam, maar zei teder: “pop” jij, man van weinig woorden rechtvaardig voor mens en dier in je boerenkiel en scheve pet op je lip een sigaret stierf je zoals je leefde stil en waardig en verdween daarmee mijn allerbeste levensvriend
www.trouw.nl/schrijf
55. Haiku (bontje) over Kamp Westerbork Jan Bontje, Spijkenisse (Westerbork)
toch naar Westerbork waar we om vijf uur aankomen het kamp gesloten
www.trouw.nl/schrijf
56. reuzenstoel Henny Moes (Sleen)
twee reuzen woonden in een donker hol tussen moerassen en zandverstuivingen de reusachtige vader en zijn zoon sliepen op graszoden bedekt met stinkende schapenvachten op een voorjaarsdag zagen zij een meisje huilend bij een boom zitten ze mocht niet trouwen met haar geliefde en ging mee naar het reuzenhol zeven lange bange jaren woonde zij bij de reuzen totdat de zoon door brandewijn in slaap viel zij sneed zijn keel af en vluchtte naar haar ouderlijk huis met reuzenstappen wou de vader het meisje inhalen gewapend met een reuzenbijl
www.trouw.nl/schrijf
de bijl bleef steken in een schuurdeur de reus stierf ter plekke het meisje trouwde toch met haar geliefde en af en toe tuurt ze nog op de reuzenstoel over het heideveld
www.trouw.nl/schrijf
57. Zwerfstenen Jolanda van der Meijden (Borger)
Stenen heb je overal, Maar deze stenen zijn toch wel erg speciaal. Ze vertellen ons een verhaal, En ze kunnen liggen op een bergje of in een dal. Kinderen gebruiken ze als klimtoestellen en kunnen er dus vanaf met of door een val, De Hunnebedden die Emmen heeft is best een groot aantal. Unieke grafheuvels gemaakt door mensen lang geleden, met welke gesproken taal, Zomaar zwerfstenen of toch heel special. En waarderen wij dat dan allemaal? Of gaan wij liever naar het buitenland voor een ander verhaal.
www.trouw.nl/schrijf
58. rue de la gare cobi de jonge (Emmen)
ik voel me thuis in alle hoeken van de schemer een gordijn zeeft geluiden wordt mijn cirkelvormig huis eiland in de stemmenzee woorden spoelen af en aan werpen zich op oud papier de asbak ruik ik nu niet meer de bluews klaagt en ik vraag wat doe ik hier schrijven lukt niet zo vandaag ik blus de bitterbal met bier
www.trouw.nl/schrijf
59. jaknikkers Theolucien Blomsma (Schoonebeek)
ondergronds de stroom van het taaie stroperige zwarte goedje een halve eeuw de zacht zoemende traag knikkende bezienswaardigheid een beweging karakteristiek voor Schoonebeek een momument
www.trouw.nl/schrijf
60. Onbewaakte overweg bij Taarlo Chris Coolsma (Taarlo)
Uit de coulissen straalt het ochtendgloren. De vinken slaan mij gade uit de heg, er wiekt een kieviet zwenkend van mij weg, ik meen de Pastorale zwak te horen. Ik sta een tijdje op de hoge overweg en staar naar het verdwijnpunt van de sporen; ik voel me bij het spoor altijd verloren in heimwee naar een heuvelland ver weg. NS schijnt zulke wensen te verhoren, verscheurend bellen bingelt in mijn oren, een blauwe sneltrein dendert op me aan! Een redeloze angst drijft mij in ‘t koren. Pas als het wielgeklik niet langer is te horen durf ik weer over ‘t blinkend spoor te gaan.
www.trouw.nl/schrijf
61. Lichtjestour Jolanda van der Meijden (Emmen)
In Emmermeer, Doen ze het elk jaar weer. Wil je even denken alsof je in Hollywood bent, Dan moet je in Emmermeer zijn, daar zijn de lichtjes ongekend. Want in de donkere maand december zorgt Emmermeer, Voor de ware Amerikaanse Christmas-sfeer.
www.trouw.nl/schrijf
62. sloopvergunning cobi de jonge (Emmen)
blauwe regenpijpen, rode pannen en ook de deuren blauw vleugels aan het hoofdgebouw waarop de zwarte vogels vliegend twee aan twee naar de oude eikenboom rode baksteen muren steunen lui en loom coniferen en herfstblad zachtgroen mos op tegels op trappen en in gangen fluistert het verleden vloeren vol voetstappen treden kraken - kamers praten tot de moker komt
www.trouw.nl/schrijf
63. Thuis Rie Katerberg (Westerbork)
In de avond nader ik, door verstilde landen, hunkerend naar huis. Over de es wacht mijn dorp wenkend met open armen. Daar wacht mijn liefde, mijn leven mijn thuis. Ik kan me warmen
www.trouw.nl/schrijf
64. Hunzedal, ijsbruidstaart PjortDandrea (Eexterzandvoort/Eexterveen)
De sneeuwbui kleedt het Hunzedal in bruidssluiers, wachtend op minnaars het voorjaar komt langzaam dichterbij Na verhitting in de zomer, nu afgekoeld zowel gereserveerd bevroren als maagdelijk schoon al het leven teruggetrokken in de aarde in winterslaap, dromend over hoe straks getooid iedereen te verleiden haar ontplooide schoonheid te leren kennen Overvloedig wit weerkaatst licht verlicht de oppervlakte van alles van het uitzicht de zon mijmert verblindt door zoveel tegenlicht schijnt gefiltreerd zachter boven de witte pracht soms door het wolkendek heen In het voorjaar zal bij menig wandelend stel de verliefdheid in knop komen willen in de zomer zal de bloemenpracht hen lokken verleiden zich tussen de bloemen neer te vlijen gekriebeld door de grassprieten meezingend met neuriÍnde insecten De eeuwenoude historie van het Hunzedal is gevat in glooiing van grond en stroom boven Hunze’s stromen, ruisen de stemmen van verre voorouders in stil gefluister nog na tijd en ruimtegrens worden overschreden www.trouw.nl/schrijf
65. Vredeveld en Valkenstijn Reinder van der Molen (Assen)
Ooit gonsde het gerucht dat Zijne Majesteit Lodewijk, broer van.. stichter en weldoener van de stad meer had nagelaten dan wat Nieuwe Huizen en een loofgroen hart waarin vele generaties gelegenheid zou worden geboden tot hartstochtelijk minnespel en het verveeld uitlaten van verwende viervoeters De vrouwe van de havezate Vredeveld, geĂŤcht met de heer Van Valkenstijn, zou de vrucht zijn van een lieftallig treffen tussen Zijne Majesteit en een hofdame die hij, in kennelijke staat maar niettemin opgewonden, zou hebben besprongen en daarna via de zijdeur hebben geloosd Een Asser koningskind bleek te ver gezocht Zo bleef het bij flirten, fluisteren en feesten in deze tweehonderd jaar jonge stad waar paleisjes, aan een zilveren lint geregen, zich koesteren in de wenkende zomerzon en stemmige lantaarns noden tot herinneringen aan wat ooit het Herenbolwerk werd genoemd Het paar van Vredeveld liet daar lijf en leven Van hun plek resteren groengezoomde grachten, brede beuken, een grijsgetinte graftombe waartussen bij nacht de ijle stem rondgaat van die ene dochter, naar men zegt: altijd maagd gebleven, die hartstochtelijk roept om royale liefde www.trouw.nl/schrijf
66. MANEGE ANDEREN Annet Lemaire (Gieterveen)
Ik zit alleen maar te zitten en bij te komen van een lange reis die nacht heet m’n lichaam trilt nog van het paardrijden en van hen die op de paarden zaten Wie zijn zij wat dragen ze met zich mee? Een carrousel van dravende gaten?
www.trouw.nl/schrijf
67. Drentse Hoofdvaart Mischa van Huijstee (Smilde)
Een stuur is haast niet nodig. De weg is recht, want het kanaal is recht. De oevers zijn recht. Het bevroren water is recht. De lantaarnpalen staan in een rechte rij. Er hangt een dikke laag mist. Toch zijn er ook buxussen die niet gesnoeid worden. Vogels houden een wak in het ijs open. De lamp van ĂŠĂŠn lantaarnpaal flikkert. Je moet aan je stuur draaien om de tractor in te halen. Gelukkig maar.
www.trouw.nl/schrijf
68. De Geluksdraak Jolanda van der Meijden (Emmen)
Vanuit het hart van Emmen kun je geluk versturen, Dat kun je doen via de digitale Geluksdraak door een persoonlijke boodschap in te sturen. Maar tijdens het verblijf van deze Geluksdraak, Is het met geluk in de dierentuin gelijk raak. 10 prachtige Humbolt-pingu誰nkuikens werden geboren, En was 20 december DJ Paul Rabbering van 3FM Serious Request bij de draak live te horen. Tijdens het verblijf van de Gelukdraak kwam er ook een girafje op de wereld, gezond en wel, Als je de Geluksdraak van het China Festival of Lights nog wilt zien, reserveer dan maar snel.
www.trouw.nl/schrijf
69. hunebed Henny Moes (Emmen)
schijnbare tegenstelling zwerfkei glimmer natuurlijke kei rood gepolijst gat westers denken cultuurpijn schoonheid van bewustzijn open hart bang ons hart te tonen aan elkaar
www.trouw.nl/schrijf
70. roken denker (Hoogeveen)
Zeg het maar even al weet je vast wel beter zij de specialist, noem het maar een geste maar voor jouw het allerbeste, zij hij tegen de man tegenover hem die een piepend geluid liet ontsnappen uit zijn keel een hoestbui het werd hem bijna teveel . Stop met roken wees een echte man nu het nog kan. Dat het anders moest dat wist hij wel, dat maakte hem zo woest een slappeling, en dat alleen voor dat kleine ronde ding.
www.trouw.nl/schrijf
71. Meerstalblokken Henny Moes (Weiteveen)
kapotte spoorlijn in roestkleuren stille getuige van bezweet verleden door wier en gras ingekapselde bomen dode kunstwerken in verstilde vennen in tormentil en hei verborgen land klamme stilte der vergetelheid zwijgt over de zwoegende mensen op het hoogveen in de door dood bezwangerde lucht verstoort de grijze kernreactor de harmonie als een pinjlijke grens tussen vroeger en nu
www.trouw.nl/schrijf
72. de aardappeleters cobi de jonge (Nieuw Amsterdam)
stoere boeren starre vrouwen stugge blikken schaduwen op wanden warme koffiekommen in gekromde handen het trage kauwen met ingevallen wangen de schemer blijft nog even hangen onder het lamplicht het werk in hun hoofd zwijgend bijeen tot de lamp wordt gedoofd
www.trouw.nl/schrijf
73. Thuisreis Joke Rhebergen (Emmen)
Cold drinks car wash shopping BP slecht wegdek zachte berm geef ritser ruimte P Sleen Erm Emmen-Zuid Bargeres thuis.
www.trouw.nl/schrijf
74. ode aan zr. Engel Henny Moes (Weiteveen)
WIJZE GRIJZE VROUW VOOR GOD EN MENSEN JE LEVEN INGEZET IN DANKBAARHEID EN TROUW DE BLIJDE BOODSCHAP VOORGELEEFD
IN SOBERHEID EN EENVOUD MEER ALS JE PLICHT GEDAAN GAF JE JEZELF, JE WAS HET ZOUT GEHOORZAAM IN NEDERRIGHEID
UREN LIEP JE DOOR HET VEEN HULP GEVEND AAN EEN BARENDE VROUW OF EEN MENS IN VREUGD EN GEWEEN LEVENDE DIENSTBAARHEID IN LIEFDE
JE BAANDE EEN WEG IN ARMOEDIGE TIJDEN EN HIELP DE SCHOOL TOT STAND KOMEN BEMOEDIGDE MENSEN IN HUN LIJDEN EN GAF LEVENSWIJSHEID IN JE VERHALEN
LATER IN DE HEMEL, VOOR GOD WILDE JE EEN MADELIEFJE ZIJN JE LEVEN WAS EEN VOORBESTEMD LOT LIEFDE GEVEN, IN WERK EN GEBED
www.trouw.nl/schrijf
75. Sprookjes bestaan Jolanda van der Meijden (Exloo)
In Drenthe wordt geloofd, Wat in sprookjesboeken aan je wordt beloofd. Regelmatige zien wij trollen, Voorbij hollen. En op sommige plekken, Zie je de dieren gewoon kwekken. Kabouters zijn in Drenthe gewoon te zien, Niet zomaar ĂŠĂŠn, nee gewoon wel tien. Maar tijdens het eten, Laten de heksen hun geheimen weten. Zomaar komen sprookjes in Exloo tot leven, En kun je daar een sprookje van een dag bleven.
www.trouw.nl/schrijf
76. Smalspoor Jolanda van der Meijden (Erica)
Dwars door de Drenthse natuur, Loopt een trein-advontuur. En de toegangsprijs is echt niet duur, Die trein rijdt wel een paar keer per uur. Geschiedenis in het echt beleven op het spoor, Dat kan dan op een veldspoor, En die vind je in het Industrieel Museum Smalspoor.
www.trouw.nl/schrijf
77. Ook in Drenthe wordt er een droom geboren Jolanda van der Meijden (Erica)
Als onze sloten en kanalen zijn bevroren, En je de krakende witte bevoren sneeuw onder onze voeten kunt horen. Wordt er ook in Drenthe langzaam een droom geboren, Weerberichten voorspellen min 10 graden al dagen van te voren, Ook in Drenthe worden er nu Friezen geboren. Friesland dat nét niet bij Nederland schijnt te horen, Wordt er bij strenge vorst een Friese droom in heel Nederland geboren. “It geat oan” willen wij in Drenthe horen, Zodat er een WIJ gevoel wordt geboren. Met deze Elfstedentoch willen wij Drenthe dit jaar de ritwinst zien scoren, Wedden dat Friesland dan gewoon bij Nederland blijkt te horen. Koning Winter moet nu gaan heersen anders is onze droom verloren, Maar Drenthe blijft dromen over de droom van Friesland als nooit tevoren.
www.trouw.nl/schrijf
78. Herboren Jolanda van der Meijden (Emmen)
Wanneer je de diagnose van je kind krijgt te horen, Is het net of jouw kind voor jou ogen wordt herboren, Nu is het zeker het kind deed het niet om jouw leven te verstoren, En zomaar opeens uit het niets voel je jezelf ook als herboren Je voelt je ook niet meer alleen of zomaar verloren, Het gezin krijgt een nieuwe start en voelt zich als nooit te voren, Na de diagnose is niks hetzelfde; is het nooit meer zoals tevoren.
www.trouw.nl/schrijf
79. mijn hart joop timmerman (hoogeveen)
Als kind gespeeld nooit verveeld met vriendjes de straat gedeeld weinig te makken. Waar normen en waarden ons werd mee gegeven bij gebleven het wij gevoel in ons gezin. Hoogeveen mijn plaats landelijk gelegen waar ik dat heb mee gekregen wat ik vast door zal geven
www.trouw.nl/schrijf
80. Toekomstbeeld J.Timmerman (hoogeveen)
Nu er weer een Nieuwjaar voor ons open ligt die we met elkaar mogen betreden schets ik hier mijn toekomstbeeld waar mijn zorgen worden uitgebeeld. Wat ik graag zou zien dat mensen groot of klein hier mogen zijn zonder oorlogsgeweld Geen gebrek aan eten of financiĂŤle zorgen werk, nu en morgen dat ze mogen weten dat alles op deze aarde ons samen is gegeven er op mogen leven Dat de waarden en de normen een onderdeel mogen vormen in het omgaan en openstaan voor je medemens .
www.trouw.nl/schrijf
Dit beeld komt elk jaar weer maar steeds meer moet ik ervaren dat mijn toekomst beelden toekomst dromen waren. Toch wil ik het beeld van vrede en vrijheid verdraagzaam en gezondheid steeds weer door geven want ik blijf hopen op een tijd dat ze wereldwijd samen leven.
www.trouw.nl/schrijf
81. hoe ver cobi de jonge (ruinen)
de blauwe kiekendief wacht op het veenmos geen veldmuis te zien nog het zand was warm eerst we zaten en aten wat brood er broeide iets in de verte dreef een wolk misschien moesten we schuilen een onderdak voor onze woorden de heide was open en wijd eigenlijk wilde ik niet lopen het veld hield mij vast maar later rende ik wel op paarse voeten de horizon voorbij
www.trouw.nl/schrijf
82. verpleeghuis Henny Moes (Emmen)
uitgezakte lijven verlamd open monden kwijlen ETENSTIJD wakker worden! lekker eten! hapje, nog een hapje…
een man roept zijn vrouw - wakker worden ik ben bij je – hij streelt haar wang haar handen tranen over mijn wangen voeding voeden gevoerd worden ik kan geen hap meer door mijn keel krijgen
www.trouw.nl/schrijf
83. het ven dat bijna niemand kent denker (Dwingeloo)
Het ven dat bijna Niemand kent Tussen dwingel en kraol begunt dit verhaal. Er lig een kronkel pad tussen de hei de bente en wat struikgewas naar een mooie plas die bijna niemand zag ‘t was hier dichte bij . verzunken in de hei lag un grote zwarfkei die van daor un uitzicht bied op kleurrijke bloemen en planten vogels in allerlei varianten fluiten hun hoogste lied Zittend op die kei laot ik mien gedacht,n gaon wat mien moe mij hef verteld dat ze hier vake ef e staon bij de davidsplassen op ut kralose heideveld veulde zij zich vrij.
www.trouw.nl/schrijf
ze is daor op e gruit uit e bluit naor un vrouw die mit heur verhaal,n uut het verleden in het heden veur mij iets meer ef bracht dan ik zulf had e dacht ze gung scheuvelen op het ven in die uitgestrekte hei anekdotes die ik allemaal ken wat ik jaoren later daor zag het heide veld lag onder t’ water den Haag hier kwam met veul gedram. het was te droge het peil mus in heugte want vroeger stond de hei en het ven er ook zo bij . alles werd onder water gezet hun wil is wet Nou jaoren later de Davidsplassen bint verdwenen
www.trouw.nl/schrijf
de stien is niet weer verschenen om zittend de verhalen aan mijn nageslacht te vertellen het ven en de heide velden dat komt nooit weer dat dut mij zeer.
www.trouw.nl/schrijf
84. avondzon op kassen cobi de jonge (Erica)
de zon legt zijn gloed over de glazen vakken als stille bevroren vijvers in grijs, blauw en oranje de grote schemerlamp met honingele schijn geeft eenwarme avondrus achter transparant gordijn
www.trouw.nl/schrijf
85. de Rietplas cobi de jonge (Emmen)
golven kletsen uitbundig kabbelen schuimpjes op het koude water het riet fluistert luistert aandachtig en buigt beleefd zeven meeuwen zweven grote cirkels wolken schuiven als zachte watten langzaam naar het zuiden witte vlokjes smelten in mijn hand
www.trouw.nl/schrijf
86. hunebed cobi de jonge (Borger)
waterkrachten in wild ijs stuwden, duwden mij versufd in stilstand verkilden de jaren en versteende gedachten keren nooit terug
www.trouw.nl/schrijf
87. Wit MM van Huijstee (Smilde)
Kijk het wonder om je heen Zachte wind blaast met een zucht Ganzenveertjes door de lucht Alles wit van zand tot veen Daken met een laagje bont Zachte kussens op de bomen Adem wordt een mens ontnomen Door zo’n donzendekbedgrond Kijk toch naar het winters Smilde Zwijgzaam, de natuur wacht af Mensen op een sukkeldraf Alles lijkt met sneeuw verstilder
www.trouw.nl/schrijf
88. vlinderkusjes Henny Moes (Emmen)
zonnestralen dartelen over jouw haren in de geur van bermgras vlinderkusjes aan het water tussen alle mensen zijn wij innig samen op ons roze eilandje aan het oranjekanaal
www.trouw.nl/schrijf
89. Wachtend zeno roos (De Kiel)
Vijftien houtduiven, twaalf merels, Twee roodborstjes, veertien vinken, Zeven geelgorsen, acht mussen, Een groene specht of gepaste afstand, Drie gaaien, één winterkoninkje, Twee waakse en verkleumde katten. Alles wacht. Op mij.
www.trouw.nl/schrijf
90. Een indringende ervaring Geerlof Lode (tussen Annen en Nieuw-annerveen)
Boven het frisse lentegroen straalt fel de roze koekoeksbloem. De lisdodden met hun dikke vacht wuiven nog naar de winternacht. Kievit en grutto doen zich reeds horen, een koele wind ruist langs onze oren het grijs rimpelend water van de Hunzevliet trekt de blik naar de vage verten van het veengebied. In de stilte, met klanken omhuld, het ganse lijf met vrede gevuld, is even het ik versmolten met het al. Een kerkdienst zei jij; ìk ‘dacht’ het al.
www.trouw.nl/schrijf
91. Ongrijpbaar goud Joop Meijvogel (Norg)
Raadsel Ongrijpbaar goud Zoeken er naar ontgaat je zelden het vastleggen is onbegonnen werk flinterdun omschrijven is nauwelijks mogelijk ongrijpbaar ondenkbaar onleefbaar het gemis.
www.trouw.nl/schrijf
92. Kloppen doet kijken, duo-gedicht Ben Dekker, 65 jaar (Zuidwolde)
Kijkend naar boven langs het dode hout, was het of ik in het stralend verblindende licht al iets zag gloren van Gods liefelijke gezicht. Die vele zonnestralen deden mij denken aan Gods huis met de vele feestzalen. Wanneer de Here gaat neerdalen en de in Christus gestorvenen zal ophalen, geloven wij toch ook met hem op te varen en in de Hemel te komen en altijd bij de Here te wonen. De specht hamerde, maar liet zich niet zien. Klop zelf en U zal worden open gedaan, Jezus laat geen bidder staan. Gedicht werd door mij plm 5 jaar geleden geschreven. Ik werd geinspireerd door de felle lichtstralen en de kloppende specht. Vanmorgen in de sneeuw liep ik door ons zelfde buurtbos en las in Trouw de oproep om een gedicht te plaatsen over in de buurt.
www.trouw.nl/schrijf
93. De Polle MM van Huijstee (Smilde)
Een veldje groen, een veldje knollen, het boerenleven op de Polle. Geef me een schaap en wel een wollen, want zonder schapen ook geen Polle. Geef weg je geld, laat maar rollen, het is niet nodig op de Polle. Doe me een lol, laten we dollen, er wordt gelachen op de Polle. Geef me een vrouw en wel een bolle, dan kan ik sjansen op de Polle. Geef me een stel benen om te hollen, ik wil snel nu naar de Polle. Geef me een pot bier en wel een volle, de drank smaakt best hier op de Polle. Doe me nog een pot bier, ik begin te tollen, wat is het leven goed hier op de Polle.
www.trouw.nl/schrijf
94. oude molen Gerard Fredriks (Oudemolen)
aan het eind van het dorp sta je verscholen in de leegte van het landschap met de kop in de wind doe jij je werk met uitgestoken armen monument met rijke historie onderdeel van Hollands vergane glorie
www.trouw.nl/schrijf
95. Op Drentse bodem Peter Siebesma (Assen)
Als een enorme bos- en heidevogel Heeft Drenthe’s eerste stad haar vleugels uitgeslagen. Nog nooit heeft zij zo hoog en snel gevlogen. De wind heeft haar nog nooit zo ver gedragen. Een fonkelnieuwe stad wordt op de kaart gezet. Assen bouwt aan een indrukwekkende façade Met Kloosterveste, Citadel, Triade, Een nieuw Museum, Dichtershof, Palet. Assen is echt van plan een snelle slag te slaan. Ik zou daar zo persoonlijk niet voor kiezen, Omdat ik bang ben grond te gaan verliezen, Gewoon de grond om op te kunnen staan. De grond van Asser bos, Amelterhout, De grond van Asser parken, groene zomen, Gewone zwarte grond voor struiken, bomen, Voordat je ‘t weet is alles volgebouwd. Moderne stedenbouw is Assen toevertrouwd. Maar -zeker weten- dat haar bouwkolossen Nooit imposanter zullen zijn dan onze bossen, Dan onze Drentse gronden, eeuwenoud. Want blinkt de schoonheid van de Drentse stad Juist niet vanwege al het goud, Waarmee de ring de steen omsloten houdt, Waarmee het Drentse land de stad omvat?
www.trouw.nl/schrijf
Assen, dat het je verder goed mag gaan! Bouw creatief met glas, met staal, met steen. Maar wel met heel veel ruimte om ons heen, Zodat we ĂŠcht op Drentse bodem kunnen staan.
www.trouw.nl/schrijf
96. 1 mei Henny Moes (Emmen)
rode tulpen vlaggen hanen kukelen hyacinten geuren bloesem ontluikt meibomen dansen eerste arbeidersdag op de paasheuvel
www.trouw.nl/schrijf
97. huis van mijn jeugd Henny Moes (Weerdinge)
in mijn herinnering was de tuin dieper het huis groter nu een schommel op andere plek van een ander meisje maar met wortels in dezelfde aarde schapen met lammeren dartelen naast de verdwenen waterput achter het groene prieeltje nog steeds tokkelen er kippen geurt de kamperfoelie bloeien de wilde rozen blij als een kind klim ik in de walnotenboom door mijn opa gepoot oude beelden opnieuw beleefd bij het huis van mijn jeugd
www.trouw.nl/schrijf
98. stil drents geluk Henny Moes (Oude willem)
trekvogels vliegen achter drentse horizon.. op zonnedauw blinkeren diamanten langs verscholen veentjes en geheimzinnige jeneverbesstruwelen zoeken wij dat ene het heidegebied ademt een onbeschrijflijke rust vlinders en libellen fladderen een ree wijst ons de weg nabij valkruid vinden we haar keren dan vreugdevol huiswaarts naar de 99 achtergeblevenen de schaapherder en ik
www.trouw.nl/schrijf
99. laatste avond cobi de jonge (Westerbork)
de avondzon kleurt de punten van het prikkeldraad wij scharen ons nu als stille dieren in barak nummer elf in Westerbork geen enkel geluid kenden we nog zonder te denken aan tralies zoek ons niet als een snelle trein zijn spoor verliest vurige tongen zien de nacht als eeuwig
www.trouw.nl/schrijf
100. broken stone cobi de jonge (klazienaveen)
gevallen en gespleten steen geeft ruimte na passen en meten een monument breuklijn en doorlijk in de tijd kijken in gedachten naar de lijnen van oneindig veldspoor stoomloc traag en oud tuft van oost naar west met het bruine goud
www.trouw.nl/schrijf
101. Autisme Jolanda van der Meijden (Emmen)
Als de diagnose autisme wordt gegeven, Dan is dat het begin van het echte leven. Net als een rups zich ontpopt voor je ogen, Weet je dat de natuur je heeft bedrogen. Maar wanneer je de vlinder ziet in de mooiste kleuren, Als je kind met autisme zal beginnen met schreeuwen of zeuren. Zal je het autisme herkennen en het kind bewonderen voor zijn kracht, Want autisme heeft het kind in zijn macht. En als je vrede sluit met autisme; de vijand van je kind, Rust en acceptatie dat is wat jij dan vindt. Het kind zal dan kunnen leren wanneer het autisme reageert, Normaal gedrag zal dan kunnen worden aangeleerd.
www.trouw.nl/schrijf
102. Bentheimerzandsteen Theolucien Blomsma (Schoonebeek)
in het schilderachtige weidenlandschap langs het schone beekje de vergrijsde hoeve Bentheimerzandsteen hallehuis met achterbaander sobere voornaamheid zandtapijt op tegelvloer nu bezit van een stadsmens caravanstalling de bedstee als inlegkast de mestvrije koegang de koeien zij loeien niet meer.
www.trouw.nl/schrijf
103. smalspoor cobi de jonge (Erica)
roestig loc op ‘t oude spoor uitgerangeerd stil maar je wordt geschuurd geverfd - gerestaureerd je zult weer rijden rammelend van geluk als een glanzend museumstuk
www.trouw.nl/schrijf
104. kleine Rietplas cobi de jonge (emmen (zie marker))
op het water een boot boven het water de roze wolken in het morgenrood de meeuwen op de steiger vliegen weg maar niet de reiger onverstoorbaar staat en staart hij daar in de golven om geen vis te missen
www.trouw.nl/schrijf
105. op de klinkers cobi de jonge (weerdinge)
klon - klon - kilon -kilan klonkelon kermende brandende banden rafelen raken de berm lucht -luuuuuuut - luuuuuuit zoekt een weg zoeoeoef - lucht zoeoeoeoe - weg zroef weer zroef en pjoeoei plof sssssssjjj geluid in en uit - in en uit ratelgeluid geratel atel ratel uit ventiel - vent - iel fiets niets lekke band in Weerdinge
www.trouw.nl/schrijf
106. Splinters van hoop Erika De Stercke (Schoonoord - omgeving Hunebed)
Over de omwoelde aarde kruipen kevers donker als nachtkrijgers hun schild fier gedragen over de gestikte levensadem voor hen geen gevaren onder de nachtschaden graven malle mollen de loopgangen van hun blind leven spinnenwebben hopen op grof geschut kort zicht in de schaduw van gesneuvelde okselscheuten ontspruit een ruiker aan kleuren onder het gekwetter van vogels omhelst een zonnebloem stevig en gretig het prikkelend licht
www.trouw.nl/schrijf
107. kerk nummer 11 cobi de jonge (valthermond)
ik ben binnengekomen zonder kloppen de deur deed zich open zonder geluid oktoberzon schijnt door glas schuift langs oude banken stuurt zijn stralen naar het juiste midden na het diepste donker word ik weer geboren ben ik een spel van licht in het huis van mijn vader
www.trouw.nl/schrijf
108. verscholen verscholen (Zwartemeer)
in de schemer in kapel van keien staat de moeder van een zoon ranken klimop hangen over haar beschermen de zuster van mensen schaduwen bewegen op uitgebloeide bloemen bij haar zoeken mensen troost en branden kaarsjes mysterieuze moeder Maria
www.trouw.nl/schrijf
109. de kanaalgravers cobi de jonge (Erica)
Ze kwamen van ver... de gravers van het kanaal. De eerste import, zo luudt het verhaal, uut Bentheim en Slagharen hadden vrumde namen. Ze bouwden hun keten van zoden en dennestammen. Een schoelploats om te rusten nao het harde warken. Ze baanden zich een weg deur het woeste, ruwe veen en dank zij hun handen konden de turfkachels weer branden. Zie ze daor staon, de gravers van het kanaal, verstilde symbolen van metaal. De pioniers van het begun. Mannen van roestvrij staal trots en glanzend in de zun.
www.trouw.nl/schrijf
110. vaart zuidzijde cobi de jonge (Erica)
drie ballonnen drijven rood - oranje - groen glijden bijna roerloos naar de oude steiger meeuwen draaien cirkels boven de kale bomen een reiger strekt zijn nek en stijgt geruisloos op in de waterspiegel slaapt een stille molenwiek
www.trouw.nl/schrijf
111. Seizoenen Iede Koffeman (Emmen)
Wij. We ruiken herfst in de lucht. Wandelend tussen bruin, oranje, geel en groen Ontsnapt ons af en toe een zucht; De fantasie van dit seizoen! Wij. We wandelen in winter Een afdruk in sneeuw; een afdruk in de tijd En wij, we beleven, zonder hinder Terwijl je hand warm in de mijne glijdt Wij. We bezitten lente en ervaren; Onze gedachten, verwarmd door ietsje zon in mei, Laten ons vol passie varen Over een eindeloze voorjaarswei Wij. We plukken de vruchten van de zomer en proeven de passie in elkaar we omarmen waar we komen omdat het ons thuis zo evenaart Zij. Jaargetijden in de buurt, Van sneeuw tot vallend eikenblad, hebben nooit te lang geduurd, terugkerende feestjes op ons pad
www.trouw.nl/schrijf
112. drenths onderonsje Aart Both (De Kiel)
even geen tegenliggers achteropkomers bumperklevers passanten overvliegers even niemand kijk daar komt een fietser aan
www.trouw.nl/schrijf
113. Ochtendwandeling Geerlof Lode (Gieten)
Op de hoge es als grote vlekken bronsbruin eikenblad een groep grazende paarden glanzend in het strijklicht het vlakke veenland haast doorschijnend in zich zelf verdwijnend door de lage winterzon gestreeld de ijle nevel maakt de stilte voelbaar twee bruine reeën twee bruine ganzen en ruimte, ruimte…. niets dat was niets wat zal zijn alleen de oneindigheid van het nu vrede, even alleen maar vrede even…. gelukkig zijn.
www.trouw.nl/schrijf
114. Nazomer Geerlof Lode (Gieten)
De zomer is vol geworden maar de bomen in onze laan treuren niet. In hun vroege vruchten bewaren zij reeds de volgende lente hun zware stammen vertellen van de vele zomers die zij voorbij hebben zien gaan De vogels hebben hun nesten verlaten zij hebben hun lokroepen gestaakt de naakte hemel is hun vrijheid. Treur niet om de bloemen die verwelken treur niet om de vogels die weer zullen gaan. Tot de winter stil blijft zul je van de lente weten
www.trouw.nl/schrijf
115. Verandering Geerlof Lode (Gieten)
Ik voel het ik ruik het zelfs geluiden klinken anders een verre hond blaft kaal en ongedempt onder een grijswitte lucht lijkt de oude graanmolen zwarter en zwaarder dan gisteren ik luister hoe het -gak,gak,gak- van een ganzen-V aanzwelt en laag over de wieken wegglijdt de warme witte adem van de huizen kruipt traag omhoog in de stille herfstlucht rondom ingevat door herfstkleuren zoeken mijn voeten hun weg door de grillige patronen van het afgevallen blad een lichte nevelsluier die met ijsnaaldjes mijn wangen prikt verzacht de afbraak van het loze zomerkleed
www.trouw.nl/schrijf
het lichte tik tik van dauwdruppelende bomen voegt strijkers toe aan het concert van de wintervogels. Een omgevallen paddenstoel kondigt steels de naderende winter aan.
www.trouw.nl/schrijf
116. Beleven Geerlof Lode (Eexterzandvoort)
gespot door de strakke voorjaarszon slingert zilverwit het schelpenpad langs zwart en groen geblokte vlakke verten en kent geen tijd twee zwaluwen breken de ruimte maken me nietig onder de blauwe koepel van oneindigheid waarin de grutto roept en de wulp haar snavel krult in hun -nu- is eeuwigheid over de grenzen van de tijd kronkelt mijn levenspad tastend vinden mijn voeten hun gang door holle holen, langs steile oevers kort rustend bij stille poelen van geluk
www.trouw.nl/schrijf
en altijd onder het azuur van de hoop ik draag het verleden ik draag de toekomst en lijd ik ken de tijd
www.trouw.nl/schrijf
117. afscheid jaknikkers cobi de jonge (schoonebeek)
in de verte verdwijnen lijnen langzaam in een groen-blauw licht straks vervagen gebaren van hefbomen automaat van vertragen een hartslag stokt als de olie terugvloeit naar de schoot van de aarde op het stopmoment met geknakte hoofden uit het veld geslagen
www.trouw.nl/schrijf
118. over de grup cobi de jonge (schoonebeek)
ondergrondse poriĂŤn van poreuze steen olie onder water water onder gas zand - grind - klei Trias - Perm - Carboon aardlagen schoven, bewogen braken en scheurden olie perst zich weerbarstig naar boven olie kent geen grenzen
www.trouw.nl/schrijf
119. Old Laand Arend Victorie (Hoogeveen)
Mien laand van flinten, heuvels, vol herinnering naor Oer. Mit zwarte nagelringen zwoegt de boer, die flinten baoven de eerde. ’t Vergaon van tied dringt tot mij deur. Ik vuul de kracht, ontdek de weerde, van wat vergaankelijk is. ’t Steppevolk, verdwient in mist. Trekt in een droom veurbij. As witte wieven mij wakker schudt, mij niet meer lös laot, bin ‘k niet meer vrij. As zij mij voert naor d’offerplaots, is ’t stille um mij hen. Heur gien geluud, ik vuul de angst, as ’t veen mij eng umsluut. Mien laand van flinten, heuvels,vol herinnering naor Oer. Mit zwarte nagelringen, zwoegt de boer de waorheid baoven de èerde
www.trouw.nl/schrijf
120. Oranjekanaal Henny Moes (Emmen)
met toegeknepen ogen kijk ik door een haag fluitekruid naar de oude waterstroom een verdwaalde gans zwemt langs houtsingels in stobbehorizon ooit vervoerden schippers turf, zand, grint, granen en stro met hun steilstevens en tjalken door het Oranjekanaal het schip getrokken door het paard van de scheepsjager of met een lange jaaglijn de vrouw aan het roer teloor gegane scheepvaart bedoeld voor ontginning van drentse veengebieden het kanaal afgesloten door dammen en vaste bruggen nog zie ik oevers met dubbele rijen eiken langs de grijze linten waar huizen in de bocht meebuigen fluitekruid ruiselt www.trouw.nl/schrijf
121. oorlog en vrede cobi de jonge (Hooghalen)
klokken luiden -kransen leggen uniformen op de Danm twee minuten niets te zeggen in Westerbork worden woorden gezegd witte en rode rozen op de rails en vele steentjes neergelegd waarom gaan jonge jongens naar het oorlogsgebied, alsof ze niet wisten dat ze terug konden komen in metalen koude kisten dat ouders en geliefden oneindig treuren Nederland maakt en levert wapens Nederland laat het gebeuren
www.trouw.nl/schrijf
122. Zuderdaip cobi de jonge (valthermond)
het wotter van ‘t daip stroomde deur mien kindertied waggelde laangs de waalen van wieke noar Vaaltherdiek had schoemkoppen in de stĂśrm bevroor glashaard tot scheuvelies was een waarm bad veur oons as wie dreven op de rugge laidde de eerappelschepen langzoam deur de brugge het wotter wacht op mie tot de zunne ondergait
www.trouw.nl/schrijf
123. huus van de taol cobi de jonge (beilen)
woorden waaien over d’haaide as plusies schaopewol drieven deur darpies met golfies as wottertaol woorden roepen de regenboog van Roden tot Runen benteren deur bouwland waor stoppels nog staon waggelen langs de wieke en wachten bie ‘t sluus strunen deur straoten van dörpen en steden woorden strieken neer kommen thuus en kriegen onderdak in het huus van de taol
www.trouw.nl/schrijf
124. kerkhof cobi de jonge (coevorden)
binnen de oude muren blijven de namen bewaard leven voort op monumenten als versteende klanken in de kapel achteraan brandt de vlam voor pastoor en kapelaan klimop klautert hoopvol langs de muren
www.trouw.nl/schrijf
125. droom Henny Moes (Erica)
’s nachts in mijn dromen ontmoet ik jou weer dan kies je voor mij ik heb allang weer voor jou gekozen dan zoeken we elkaar en kussen elkaar teder elke ochtend als ik ontwaak neem ik weer afscheid en laat jou achter in mijn droom
www.trouw.nl/schrijf
126. Johanmetdebruineogen Henny Moes (Emmerschans (Emmen))
we zagen elkaar lopen vijftienjarigen in lange schoolgangen op tekenles droogden we onze handen aan dezelfde handdoek ik durfde amper in jouw bruine ogen kijken stiekem gaven we elkaar kleine briefjes verlegen maakten we een afspraakje bij Hekkert dronken cassis en aten moccagebak het duurde weken voordat we elkaar met schroom kusten vlinders fladderden het gras en wij waren groen
www.trouw.nl/schrijf
127. (ongeluk Heleen) te laat Henny Moes (tussen Noord-Sleen en Westenesch)
hoge snelheid de juiste bocht en boom wanhoop ten top verwrongen mens meisje met prachtig haar onbegrepen afgebroken leven aan de grond genageld onmachtig te helpen gillende medemensen of is het mijn eigen stem.. man wil je uit wrak halen onmachtig roepen en trekken wie zijn jouw naasten? ontploffing vuurzee rennende mensen gillende sirenes te laat
www.trouw.nl/schrijf
128. tweelingziel Henny Moes (Emmen)
jij vertelt over hooi ik ruik de geur jij mijmert over aardappels rooien ik voel de aarde jij verhaalt over “ootie� ik zie haar zitten jij uit je verdriet ik hoor je pijn jij wilt terug naar de basis ik versta je hunkering herinneringen aan puurheid terug brengen naar echtheid zonder poeha en kak maar regendruppels op een blad herkenning in het wezenlijke begrijpen van ziel tot ziel jij vertelt over hoop ik wandel naar je toe
www.trouw.nl/schrijf
129. Zomer in de polder annabel (Zuidbarge)
mijn mooi Drentsch dorp karakteristiek op ansichtkaarten met rieten daken, glorieuze eiken als lommerrijk decor bestendige beloften als wasgoed aan de lijn beschermd gezicht, sindskort domein van “nieuwe rijken� voor de niet zo welgestelden verbeeldt dit plaatje een vervlogen tijd van voeten om de haard bij moeke, die bewaart de appels van de pluk als winterkost de bonen zij laat de kippen scharrelen het zwijntje op het hok de geiten bij de bok rijk en vertrouwd dit beeld van rustiek Drenthe vooral voor hen die zoals ik al lang in nieuwbouw wonen
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf