Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Weet je nog (I-IV) 2 Omweg 3 Dorp aan zee 4 Bos van IJsbrechtum 5 WINTERWAD 6 Bertehûs 7 Havenstad 8 Schier 9 Snitsermar 10 It Jòenkjen mèi ‘t Wyte Hiër. 11 Oldehove 12 Julianapark 13 Leeuwarden, 2000 14 1960 15 Hogedruk 16 Bûntsje 17 Achter de Monden 18 Meerdantweetaligheid 19 De Hantumeruithof 20 Myn Feer 21 Wijtgaard 22 Blaugerzen 23 Langs de Linde 24 Thuisgekomen 25 Ûleboerden 26 PIER PANDERTEMPEL 27 Waardland 28 Ald’Plaets 29 Gods aarde juicht! 30 Het Lauwersland 31 Geen weer 32 Geen kunst 33 Waddenzee www.trouw.nl/schrijf
34 Tromp’s Huys 35 Dorstig weer 36 SACRAMENTSTRAAT 37 Wijd 38 Bosheks 39 Tjonger 40 Gevonden: paradijs 41 Zeezicht, Harlingen 42 daarna stiens aanhouden 43 Vuurtoren Vlieland 44 Zotte Zomer 45 Sondelfal 46 AMELAND 47 Grijze monnik 48 Ontsporen 49 Friesen en dooien 50 de grote ronde 51 Het Wad 52 Wat zochten we? 53 Zwaagwesteinde 54 niets 55 SCHIER IN VIER SEIZOENEN 56 tijdelijk 57 Het Posthuys 58 Stil Grijs 59 maandagmorgen in woudsend 60 Graaf van Hantumeruitburen 61 Brief aan de rivier 62 Spreeuw 63 ‘wintertijd’ 64 Wad 1 65 himelske himmeldei 66 Een fers foar Lopes in’e morre’n.... 67 Dagje Terschelling 68 Wind en Water 69 moestuinmerel
www.trouw.nl/schrijf
70 Laatst 71 Great Wide 72 PoĂŤzie hoort op papier 73 Wijde Ee 74 OVER DE AFSLUITDIJK (van VASALIS en de AFSLUITDIJK zelf ). 75 Het kathedrale labyrint 76 doarp 77 Over zee en gras 78 iisfrij 79 in (L) ;) 80 Gloppen 81 Slauerhoff 82 Stortemelk 83 Vliehors 84 Zwanen op het wad 85 Sprookjesbank 86 bonkefeart 87 Praalgraf in de kerk van Tjerkwerd 88 Pad van twintig 89 Werelderfgoed 90 Aankomst 91 Hypnose de plat pays 92 Onopvallend opvallend aanwezig Doutzen Kroes 93 Oerol 94 Herfstzon 95 afsluitdijk 96 over de duinrand 97 de kleurennuances van sneeuw 98 dit land 99 Prachtige Parel 100 Echten buiten seizoen 101 Eiland 1999 102 Muzikant 103 Rode Klif 104 Sneek/Snits
www.trouw.nl/schrijf
105 Te Libjen 106 eiland 107 Nobeltje 108 Gezicht op Lemmer 109 Elfsteden toerrijderstocht 04.01.1997 110 Drachten 111 Mijn vaders oorlogdagboeken 112 Late Mei - avond 113 Kristal 114 Rondeel 115 Mantgum-Tsjeintgum-Jorwert 116 Alles streamt 117 Ballumer Bocht 118 Salút 119 Ald of Nij 120 Slach by Waans 121 wintersliep 122 reinbôge 123 West Vlieland 124 Levensloop 125 It Fryske Hert 126 Doutzen Kroes uit Eastermar 127 Kat van Kees 128 Fryslan 129 Mare Frisicum 130 het Wad 131 Lutine 132 Eén-saam-heid 133 Weerkerend lijnenspel 134 Kamp Fochteloo 135 DE (ferdwenen) KlOASTERSTEEG 136 Wad 2 137 Bern 138 luts 139 Het Friese veen 140 beetsterzwaag, zaterdag
www.trouw.nl/schrijf
141 Jouw gedichten 142 Europaplein 143 Ik zal niet verweren van een hoog woord 144 Taelgreens 145 Voor de eenzame troubadour 146 Als de tijd klopt 147 naar de overkant 148 Ameland 149 In memoriam 150 fûgels 151 Bartlehiem 152 sjen 153 Stille winterse herfstnacht 154 Niets 155 WET TERSPORTFERIENING 156 In trijke Fryslân 157 opnimme 158 It Eilân 159 het verschil 160 atlantis 161 Friesche Traan 162 vloed en eb 163 afgesplitst land 164 Eenzaam jaagt de wind 165 eiland beleven 166 illegale tentbewoners 167 aanhef 168 toevlucht 169 In trijke Fryslân 170 In trijke Fryslân 171 Stadsrònwech-súd 172 ingesneeuwde aarde 173 Vliehors 174 Storm op zee 175 Waarmtebist 176 Schiermonnikoog
www.trouw.nl/schrijf
177 Vredenhof 179 gestrand 180 Met mijn eigen tas vol dromen 181 Bij de Fochteloo’er sluis 182 Rode Klif 183 langs de kade 184 Terschelling 185 mata hari 186 Eindeloos blauw 187 wisselstroom 188 vaargeul 189 vleugelstrekkend 190 baken 191 strandvuur 192 golven 193 getijdenpauze 194 Schuumkoppen 195 Kerkhof te Follega 196 Unwennigens 197 Schateiland 198 mannetjes van oude willem 199 It moat hâlde kinne 200 Bomen, bladeren, de straat 201 de waddendijk
www.trouw.nl/schrijf
1. Weet je nog (I-IV) Yvonne van der Haven (Oosterend Terschelling)
I Van de maan boven de dijk roodgeel aangeraakt door de vertrekkende zon. Dat we op de dijk stonden en een streep maanlicht naar ons toekwam over ’t wad. En we precies die avond geen fototoestel bij ons hadden.
II Hoe we de volgende avond terugkeerden te ongeduldig wachtten en weer weggingen. Wel met foto’s, maar niet van de maan.
III Dat we niets wilden missen van de andere kant. Het allerlaatste samen alleen. We liepen ‘t verlichte duin op, hoorden de Noordzee voor ons, opeens ver scheen achter ons de roodgele maan.
www.trouw.nl/schrijf
Het feest begon, verduisterde. Slechts een smalle sikkel restte ons. Opdat we de maan boven de dijk zouden terugvinden in onze herinnering.
IV Ik wist het al die tijd al en wil het weten voor altijd.
www.trouw.nl/schrijf
2. Omweg Marjolein Heij (Hurdegaryp)
De trein uit stap ik dappere stappen langs bekende weggestopte schuchterheid Eens waren het dromen Voorbij die weg die ik niet meer bewoon Maar opgesloten in herinnering kom ik soms terug, kijk even om me heen Stamp op de stoeptegels die stinnen van verdriet Ik ken alleen de vreemde Zijn blik kruist de mijne, dwaalt weer af Soms meen ik een vonk van herkenning Zo nu en dan groet ik Meestal niet Wat ooit was blijft lonken Verleden schoonheid vormt verleiding daar waar de wegen altijd samenkomen In een landschap tussen ‘wâld en wetter’ maakt dat ik bewandel, vrees wat is geweest Stap stap gaan de stappen Een blik over het schouder Hol klinkt het gat dat achterblijft wanneer de jeugd het dorp verlaat.
www.trouw.nl/schrijf
3. Dorp aan zee Gerda Posthumus / Š Louise (Oost vlieland)
Ik woon in het dorp waar de zeewind om huizen zijn stof jaagt in vlagen van zand en van zilt. Een klagen soms kreunen maar meestal verstild gefluister verneem ik als tomeloos ruisen dat mij naar de dijk lokt waarachter het wad haar weidsheid op deinende golven laat welven, als grafheuvels zijn zij een nimmer te delven bewegende eeuwigheid, zompig en nat. Wanneer er dan af en toe zeedampen zweven voel ik hoe de geest van weleer voortgedreven door ‘t ruim tijgt op zoek naar een lichaam van vlees. Dan neig ik te denken door al wat ik lees in boeken waar rampspoed op zee wordt beschreven, dat ik daar een dolend matroos ben geweest.
www.trouw.nl/schrijf
4. Bos van IJsbrechtum Marten Visser (IJsbrechtum)
Op de rode Persilfiets naar Ijsbrechtemerbos ontdekkingsreis
Blauwe reigers zweefden traag als ptrosaurussen boven de bomen
De versteende leeuwen bewogen op hun sokkels Zwarte water in de slotgracht verborg een eeuwen oud mysterie
Onherbergzaam woud, zwarte kraaien als luidruchtige paladijnen gevaar school achter elke boom
Negen jaar achterna gezeten door eigen fantasie.
www.trouw.nl/schrijf
5. WINTERWAD Cor Visser (Leeuwarden)
Het kille winterwad Trekt koude ebstroom Traag terug Baringsstrepen In haar rug. Wat de vloed Bracht; hout, touw En plastic Blijft liggen Aan de ree Als het braaksel Van de zee.
www.trouw.nl/schrijf
6. Bertehûs Eeke Scheweer (Wons)
It fertroude lûd fan‘e reinwetterbak. It rôljende wetter yn’e krimpe fan it dak. De jongesklomp dy’t ik dêr fûn en ea al like skeef ofrûn as no myn nije skoen oan ommers dy selde foet. Hjoed it ofskied, opromje en no foargoed. Dêr wie myn bernebuortersplak yn grint en sân. De ald sleat, skieding fan it wiide lân fan Keesboer, Skraard, Boalsert en oare fjirten yn romte en tiid, mar nea ferjitten plak om ryk yn fantasij, dream en oare buorterij, oer alles my fernuverje te kinnen.
www.trouw.nl/schrijf
7. Havenstad Jaap Ferwerda (Harlingen)
Vaktaal aan hemel en have: een komma hier, een circonflexe daar, vlak boven waar de onzichtbare eilanden wonen een lange pluim als de staart van een eekhoorn – die niet kan schrijven. De haven richt talrijke uitroeptekens op en als je verwonderd oplet zie je o veral de o van verbazing. Om maar te zwijgen van de stilte in de zeilen en in het zwart achter de sluis. En dan het v-teken der meeuwen en het hele lange gedachtestreepje van de Noorderpier, ocharme, die eenarm met zijn ene geeuwende gedachte – nog geen nieuws zeker. Goed dat er lezen is.
www.trouw.nl/schrijf
8. Schier Gert J. Peelen (Schiermonnikoog)
Hier waar het ligt, beweeglijk als de zee, die brengt en breekt het licht, de golven en het zand, hier wortelt het voorlopig. Los van vast land, ternauwernood; kaal helmgras, bleke berk en grijze bernardijnen onder dit hemels baldakijn. Ondiep geweten, een onbestemd vermoeden van tijdgebonden eeuwigheden. Brevier van onvermogen: geen tij valt er te keren. Schier, bijna niet, soms even.
www.trouw.nl/schrijf
9. Snitsermar Marten Visser (Sneek)
Grauwe grize loften, dampe griene greide. Sette my tebek, yn ien soarte fan oergefoel. Belêst mei tinzen, yn’t ferlien. En dreamen fan takomst. Libben ik kend, net gripe. Flecht my as ien, snotterige iel troch de fingers. Ik leauwe net, mear ien teltsjes De tsjoender in my is dea.
www.trouw.nl/schrijf
10. It Jòenkjen mèi ‘t Wyte Hiër. Interalphanske (Hindeloopen)
Een hàdde sûûdwèster gybet om dy ââlde skéve gryze. de swàtte pànnen flène fàn de blááuwe reddinglòads. ‘t Géa tòt de dyk fàn ‘t Tòntjen óenderwetter stróept. Een séé sóender fiskers. Yn ‘n midde wòat it hèt róemer de wynt lòay ‘m dèl de sònne kóam derby. Gááuw kykje by de haiven hòfiër ‘t wètter fàn’e sée trõch de slûûzen fan Kòrwetersâânt àl sàkke ies. Op de plètte geeltjes nèst de skééve basalten Dèr Wië se. - Jò kéék my làkjend óen ‘n Iek ‘n lik màntjen mèi spiër wyt hiër, de wynt yn d’aigen Yn ‘n blááuwen sèm-breide-trui mei wyde hàls. swàt mesjèsteren bróók ‘n poar òatràppe gééle kloempen mèi een kràm. Iek héé wòl tròch: “dèr kéék se nèi èn dèr fòal se fòar!”. www.trouw.nl/schrijf
11. Oldehove Hanny van Alphen (Leeuwarden)
grazend door het Friese groenland lonkt groots de scheve rafeltoren van het dode tufstenen kerkje vol platgetreden Romeinse sporen men begroef daar zijn doden en geheimen in de gitzwarte grond een werelds erfgoed ons gegeven opdat nieuw zich met oud verbond het Oldehoofster kerkhof met kranige happen leeggeroofd tombes en schedels blootgelegd oud vuur door mokerslagen gedoofd alles weggevaagd voor staal en steen achteloos in bergen zand verstrooid mantelspelden, sceatta’s en deniers geschiedenis klakkeloos weggegooid Anonymus begroef zijn laatste protest in de krochten van het oude dodenhuis midden in de diep verzonken blikopslag sloeg hij gelaten nog éénmaal een kruis
www.trouw.nl/schrijf
12. Julianapark Melvin van Eldik (Leeuwarden)
Lentestaart strooit er elk jaar nog steeds met onuitwisbare sporen van een naschools vriendjesstrijd tussen rondetafelridders en Rawhidecowboys tussen Bonanzahelden en Witte Veders. Roestig staal verborgen in de holle ruimtes van de plastic Ivanhoezwaarden verminkte gestaag de onbevangenheid van de iele, onstuitbare zesdeklassertjes. Met apocalyptische geladenheid werd op het slagveld van de laatste vrije woensdagmiddag voor de grote zomervakantie het definitieve einde der kindstijden ingeluid op de drempel van een schijnbaar onbekommerde voorjeugd en onzekere halfwassenheid. Maar ook: nooit meer eindeloos eendjes voeren. Als aangeschoten gevleugelde keffertjes blaften de woerden elke zondagmorgen het gereformeerde klokkenspel nooit voorbij.
www.trouw.nl/schrijf
Carambolegeluid van jeu de boules onder de beschermende kastanjeveren klonk eerst lichtvoetig enthousiast in de lente al gauw gezapig verveeld in herftstijd. Nooit vergeten, nooit vervaagt het gezicht van dame uit filiaalbibliotheek tussen het riet die mij mijn eerste dichtbundel leende en tot mij sprak: aandachtig lezen jongeman, anders begrijp je het niet.
www.trouw.nl/schrijf
13. Leeuwarden, 2000 Wim Roos (Leeuwarden)
Een lege dag je eigen stem horen zeggen het is koud hier het waait er altijd. Met de teller op 50 in een stad als deze blijven steken. Oldehove Zaailand Huizum Aldlan het zal je maar gebeuren. Tot je weet dat je te plak bent zolang het duurt.
www.trouw.nl/schrijf
14. 1960 Anske Smit (Hindeloopen)
By Anne Hûûsman ‘n Hoela Hoep By Ruurde Siep ‘n àngereit By van der Schaar ‘n pòtla, ‘n pènne en ‘n Pinky Pienter book. De Man fànne Knàkwòst by Jelle’s Tentjen Twisken ‘n plàkjen kauwgòm. Jim Silver Kòybòy-plaetjes ‘n IJsjen mij Martini op ‘t stokjen foar niks by Janne Trijn. ‘n Mingel mòalken by Catrinus-en-Uûlkje Oen’e tòag by Kije-en-Lampkje ‘n Tjoklat reep mei tòkke càrmel fan binnen Oen ‘e moere fan’e Swàn, Òp ‘e hook ‘n langwèrpigge automòat mei dròaiknop oen’e linker kâânt fòar ‘n bittere Van Houten Reep by’t loekjen oenderyn Om bòatskip by Ette-Wytske Of by Harmen Simonides Yn’ e Lu, Kââldklommers www.trouw.nl/schrijf
de “Flesse”, Loetke en Jan Valk By de Blaauwe Lòads Ryzigge mannen mei kloempen fan Siep en Wytske Bypàsjende swàt mesjèsteren bróóken Yngelse wòllen truien lòaden mòkkets de kraig omhaich tjin’e kèlt en hàdde wynt De HI12 en HI 35 Yn ‘e Haiven, jó nââtt nei sé By Wim fàn Hàrmen Foar’t earst ‘n bàytjen mei button-down en fòar àlle Hylpers so às yn ‘e Skrift troch Him belàáuwe ‘t ewigge Libben!
www.trouw.nl/schrijf
15. Hogedruk Hiltsje Jongsma (Katlijk)
de zon straalt als een bruid voor het verkeerde altaar als ik over het oude kerkhof dool dat bedolven ligt onder een witte sluier de winterwind wacht af onbewogen in het oog van de storm open ik roerloos het voorportaal, ga het schip in en doorsnijd de stijve koelte een vroege vlinder verlaat de oude herenbanken, volg haar tot het hoge venster waarachter één voor één graven aan het licht komen
ik zet alle zeilen bij
www.trouw.nl/schrijf
Hegedruk de sinne strielt as in breid foar it ferkearde alter as ik oer it âlde tsjerkhôf doarmje, dat bedobbe leit ûnder in wite wale de winterwyn wachtet ôf ûnferweechlik yn it each fan ‘e stoarm sûnder roer iepenje ik ‘t foarporteal, gean it skip yn en snijt de tichte koelte troch in betide flinter ferlit de âlde hearebanken, folgje har oan ta it hege finster wêrefter ien foar ien grêven oan ‘t ljocht komme
ik set alle seilen by
www.trouw.nl/schrijf
16. B没ntsje Baukje van Kesteren (IJsbrechtum)
Daar zat je, zomaar op de middenstreep bewegingloos alsof je mediteerde Een enkele bestuurder remde af maar trok weer op als jij niet reageerde Ik heb de auto aan de kant gezet en ben voorzichtig naar je toe gelopen Maar zelfs toen ik je in mijn handen nam deed jij alleen je snavel even open Je lag daar vol vertrouwen in mijn arm alsof je wist dat ik voor jou zou zorgen En door mij heen trok plotseling een stroom van warmte, op die koude voorjaarsmorgen Maar dan, tot tweemaal toe, wat wiekgeklap en voor een ogenblik kwam jij tot leven Toen werd het stil, je kopje hing omlaag: het was gebeurd, je had de geest gegeven Op weg naar huis heb ik een plek gezocht om wat er van je restte neer te vlijen Daar lig je nu, zorgvuldig toegedekt met om je heen de Friese landerijen
www.trouw.nl/schrijf
17. Achter de Monden Hiltsje Jongsma (Elsloo)
de bui trekt over. ik glimlach naar een overgebleven regendrup op jouw buik, zie wolkenpartijen bollen boven het stille veld. er vangt een vogel aan zo zuiver en krijgt antwoord, nog hoger gaat het lied de wind valt in en hoor hoe achter ons onvoorzien een zomerbries het wolgras raakt, we bewegen mee op het ritme van gindse streling, onder onze lippen rimpelt zwart water licht
www.trouw.nl/schrijf
18. Meerdantweetaligheid Baukje van Kesteren (Sneek)
Rondom de Waterpoort en de Martinikerk waar ik mijn hart en mijn zorgen verlies vindt men een zuivere meerdantweetaligheid: hier spreekt men Nederlands, Sneekers en Fries
www.trouw.nl/schrijf
19. De Hantumeruithof Mark Spijkers (Hantumeruitburen)
hier bewaart de nacht nog zijn sterren en kent geen stilte van over de lage weiden komt het leven van de vogels tot de dromers die zien in de vroege morgen in het rood van oosten de boeren over de velden de schapen die de kinderen herkennen op weg naar de school op de hoek bomen buigen van de zee de zee die haar beroering tovert in een torenhoge wolkenhemel vanwaar de meeuwen de terpen van het verleden begroeten de wegen lopen naar nergens dus naar de vrijheid de vrijheid die van de dromers die zien het avondverlangen een volgende morgen verkennen zwijgend over de Hantumeruithof!
www.trouw.nl/schrijf
20. Myn Feer Anske Smit (Hindeloopen)
Bron fan weazen, dot iek tjin kom yn het my rekket. Iek jou dy een nemme sodot iek dy, yn myn libben ken. Skien dyn locht op my Meitje it woddich Festigje dyn ryk fan eenhyt no. Het jy graich wolle, Wolle wy ek Jou elke dei nest Us bra ek ynzicht Meitje it stikjen sim los fanhet us bient oen jester Soas wy ek oaren Jerre missteppen fejoan Leete we de gewoanste dyngen naaet by it fekearde eent nimme. Want ut jy komt alles de alworkseme wolle. De libbende kragt om te dwoan. It fers, dot alles omfat. En dot ymmer wur fenyt. .
www.trouw.nl/schrijf
21. Wijtgaard Andries Miedema (Wijtgaard)
Ons dorpje, als de kindren schoolwaarts draven, schrikt een wijl en even gonst de straat. De veel te nieuwe kerk in ‘t midden laat een schrale indruk na van d’ oude enclave. De pastorie ontheiligd en profaan, als clubgebouw van stil ontzag ontdaan, staat boven ‘t dorp getuigend van een spoor nog van regeer en macht van de pastoor. Om acht en twaalf en zes slaan klokken d’ uren en overstemmen ‘t dorp en boereplaatsen, daavrend of z’ als ooit het leven sturen, doch ‘s zondags tegen dichte deuren kaatsen. De langzaam in de tijd verlegde grenzen: ‘t weiland nu met nieuwbouw toegedekt en ‘s morgens, ‘s avonds even de forenzen en soms een heiblok dat de stilte wekt.
www.trouw.nl/schrijf
22. Blaugerzen Edwin de Groot (Akmarijp)
Foar it wjerljochtsjen fan de Wide Geau út skynt blau bêd hurdgers en bjint. As it ophâldt -ik sil it net besjonge, dat hawwe oaren better dien- mar lizze, grûn wurde, op dit plak ûnder jiskeblom en sompeferjit-my-net.
www.trouw.nl/schrijf
23. Langs de Linde Hiltsje Jongsma (Nijeberkoop)
In de schaduw van later ga ik liggen terwijl hoog boven mij wind, veren schildert op felblauw linnen, zwieren in de verte wolken vogels over de lege vallei weifelend tussen land en water in een zomerse dwarrelwind streelt een witte veer teer en o zo licht er zacht, nog even mijn gezicht Lâns de Linde Yn ‘t skaad fan letter jou ik my del wylst heech boppe my wyn, fearren skildert op felblau linnen, swiere yn de fierte wolken fûgels oer de lege fallei wifeljend tusken lân en wetter yn in simmertwirre streaket ‘n wite fear, tear en o sa licht der sêft, noch efkes myn gesicht. www.trouw.nl/schrijf
24. Thuisgekomen Baukje van Kesteren (Sneek)
Dit land, waarin ik niet geboren ben maar dat ik toch van jongs af aan al ken Waar ik logeerde in het grote bed en heel wat kinderstapjes heb gezet En deze stad, mij al zo snel vertrouwd de statige gebouwen eeuwenoud Doorsneden door het water, en omgeven en door de eeuwen heen zichzelf gebleven Dit dierbaar land en deze mooie stad die door zovelen al is liefgehad Hier ben ik, na er jaren van te dromen uiteindelijk voor altijd thuisgekomen
www.trouw.nl/schrijf
25. Ûleboerden Henk van Diermen (Bolsward)
Geen teken aan de wand maar aan de gevel. Nokvast op gevels neergestreken, rusten zwanen vredig uit, ten teken dat zon met warmte, licht en leven aan aarde is teruggegeven. Laat deze rust in heldere rechte lijnen met innerlijke vaart ons huis beschijnen.
www.trouw.nl/schrijf
26. PIER PANDERTEMPEL Cornelis Jacob Visser (Leeuwarden)
Pier Pander, zei mijn vader, daar moeten wij nog heen Je zag al het diorama in het natuurmuseum En keek vol ontzag naar het zwaard van Grutte Pier Sprakeloos was je bij Rembrandt’s kleurenpracht Opgloeiend uit het donker van de Nachtwacht. Maar Pier Pander,zei mijn vader,en zijn stem werd warmer Pier Pander schonk leven aan dooraderd marmer Groter nog dan Grutte Pier was de magiër Pier Pander Het zwaard van Grutte Pier sneed wreed door merg en been De beitel van Pier Pander bevrijdde leven uit dode steen Zijn stille goden dragen rondom in De Pier Pandertempel In elke welving, elke plooi, zijn onuitwisbaar stempel.
Maar door wat dan ook is het er nooit van gekomen Mij door mijn vader rond te laten leiden Langs de beelden van zijn dromen, daaraan denkend Hoor ik weer, hier alleen staande bij zijn grafsteen: “Pier Pander jongen, daar moet je toch echt eens heen !”
www.trouw.nl/schrijf
27. Waardland Hanny van Alphen (Marrum)
brak en drassig gruwt het vlakke waardland van de zee en haar niet aflatende kuren steeds gooit zij haar golvende haren heimelijk over zijn naakte huid met een boosaardig schuimbekkend geluid zullen dijken en vliedheuvels haar wassende ergernis nog keren of kolkt zij over in stormgedruis brak en drassig beeft het waardland
www.trouw.nl/schrijf
28. Ald’Plaets John Zwart (Boarnsterhim)
Oneffen vensterglas verzacht strakke akkerlijnen, spiegelt honderdvijftig jaar verkavelingshistorie, maar door steeds meer gaten wekt winterwind de vlekken in ‘t vergaan velours tot leven Het boeket rozen door lang gestorven handen zorgzaam in de vaas geschikt vervalt tot stof Elke vroege lente bloeien de sneeuwklokjes nog, scheurt de gevel weer wat breder Herfststormen dollen met dakpannen, zolang de broedervete duurt. Sinds de dood door de draden van traditie knipte, neemt hij het erfdeel mee, steen voor steen.
www.trouw.nl/schrijf
29. Gods aarde juicht! Coby Poelman-Duisterwinkel (Schiermonnikoog)
Gods aarde juicht in de geplante boomgaard, zij fluit een lied vol luister naar het zachte fietsgeluid. Zij voelt het zaad ontkiemen in de bloementuinen en glimlacht naar de zwerfvuilprikkers in de duinen, de schoongehouden sloten, zij bekoren haar zodat ze zingt uit vreugde, feestviert in de morgendauw: Hier houd ik van, dit is tot stand gekomen door een goede Geest van trouw.
www.trouw.nl/schrijf
30. Het Lauwersland Coby Poelman-Duisterwinkel (Kollumerpomp)
De sneeuwzee heeft zich in het landschap neergevlijd, de slaperdijk is sepia getekend, sneeuwkoppend buigen bermen over kratervormig ijs. Een grijs vlak ganzen rust uit in golvend wit, sneeuw stuift van land naar land, we rijden glijdend, de Schepper prijzend over de winterduinen door het ruime Lauwersland.
www.trouw.nl/schrijf
31. Geen weer John Zwart (Ferwerderadiel)
Wachtend op winter die niet komt kokhalst het land om het water te verzwelgen Rauwe rukwind scheurt de twijgen om ruw in ‘t rond te smijten Gedwee geduldig pony’s, afgewend op stramme benen keert hun kont het weer
www.trouw.nl/schrijf
32. Geen kunst Baukje van Kesteren (Harlingen)
Wie weet is het wel helemaal geen kunst: zo’n standbeeld voor een held uit vroeger tijden waar meeuwen om het beste plaatsje strijden en is het feit dat het mag blijven staan, een gunst Wie weet is het wel helemaal geen kunst: zo’n klein gedichtje met herinneringen die sinds ik klein was in mij bleven zingen en is het feit dat u het lezen wilt, een gunst Maar ‘k weet nog goed hoe blij ik hem begroette Die man van steen, verrijzend aan de dijk, de blikken spiedend naar twee kanten tegelijk En spelend aan zijn niet bestaande voeten wist ik me zó geborgen en zó rijk dat ik maar hoop dat hij daar nooit vandaan zal moeten
www.trouw.nl/schrijf
33. Waddenzee John Zwart (Schiermonnikoog)
Zij bergt geheime krachten zomaar heft zij het vasteland laat het gewichtloos zweven boven meters luchtledig wordt torenspits en bomenkruin magie en wiekenkruis mystieke macht gegeven, een tjalk wordt luchtschip dat stil verdrijft. De vlucht eiders kent het geheim en onverstoord vliegt zij er onderdoor.
www.trouw.nl/schrijf
34. Tromp’s Huys Gerda Posthumus@Louise (Vlieland)
duidelijk een huis uit jaren dat bezwaard nog gevochten werd; aan de wand in de hal hangt het wapen toegedacht aan Grutte Pier hier hunkert historie om het hoofd heel het veelbeproefde lijf weer op te richten uit neergeslagen tijden, het heft in eigen hand hoe over haar dood gezicht zee rimpelt, ingelijst op doeken zij verwoestend lijkt stilgelegd in één adem met de wind - Betzy Akerslootdat licht valt in haar door loodbeglaasde ogen waar terugblik slechts een schijnsel toont over getuigd verleden over helden of veroveraars
www.trouw.nl/schrijf
- Tromp en de Vlaminghmaar diep draagt de kelder de schoot van zand, twee eeuwen ongeboorte naar Westwaarts toen water om raadhuis, kerktoren een laatste bewoner overvloedig zee was voor wie wederkeert en misschien weten wil; haar geest waart daar als onbewaard de boom die moe gestreden het wapen gaf als de Dorreboom
www.trouw.nl/schrijf
35. Dorstig weer Hiltsje Jongsma (Elsloo)
Zeven reeĂŤn zonnebaden tegen de bosrand. Een adder in schraal gras houdt het voor gezien. Als het eeuwenoude karrenspoor doodloopt spreiden we ons buitenlaken uit op het geklepelde veld. Valkruid en tere vleugeltjesbloemen smeken. We schuiven een stukje op richting zomereik. Achter ons glanst een purperen ruigte rond een fiere jeneverbes. Zuiver sijpelt water uit de oerwal van het zwarte fort (wie weet stilden monniken van Lux Mundi hun wereldse dorst bij deze hemelse bron) Ik vul mijn bidon. Tussen schaduw van schrikdraad door ploegt een boer pietje precies de gifgele akker. Kaarsrecht wijzen voren naar waar zoute bellen geheid bij bosjes tegelijk uiteenspatten op overbevolkt zand. Ik pluk een pijpenstrootje.
www.trouw.nl/schrijf
36. SACRAMENTSTRAAT Cornelis Jacob Visser (Leeuwarden)
Lopend door de Sacramentstraat Blijf ik staan voor de synagoge ‘t Is stil in de Sacramentstraat Om mij heen staan nog Dezelfde huizen, Vervallen. Waar eens aan een deurpost De mezousa hing, Zitten nog de spijkergaatjes. Ik raak ze even aan, ‘t Is stil in de Sacramentstraat Geen spelende kinderen, De lege Sjoel nu een dansschool; Dans macabre: Tien mannen, één gemeente, Er rest zelfs geen gebeente.
www.trouw.nl/schrijf
37. Wijd John Zwart (Boschplaat/borndiep terschelling)
Wijd wijder weids vol met lucht waar golven aan de einder doorgaan tot vermoede verre landen Mijn tred vast op donker stevig zand, voor mij uit gaan ontelbare trippelpasjes Overal liet wind reliĂŤfkunst achter zelfportretten in zand Ik adem diep de ziltheid waarin de snelle visser zweeft en zwenkt herkenning toeroept Alleen ga ik hier met mijzelf en alles wat bestaat
www.trouw.nl/schrijf
38. Bosheks Tanya vd Wacht (Dronten)
“De bosheks, de schrik van dit woud, Hurkt ´s nachts met ogen vol goud, Gebogen, bedrogen en oud, Bij dor loof, dorre stenen, dor hout.� Alfred Kossmann Hier heb ik gezworven, hier ben ik gegaan onder de zon en onder de maan, tussen de blauwsparren, tussen de berken zonder dat de wolven het merken, over het water en door het riet zonder dat de otter me ziet. Zonder geritsel, zonder een woord, zonder dat iemand me hoort. Dwars door versierde duindoornstruiken zonder dat de rekels het merken, tussen de eiken- en beukenstammen over een dik tapijt van vlammen, in de flakkerende schemering waar ik een glimp van een hinde ving. Door de regen en onder de wind naar waar niemand me vindt.
www.trouw.nl/schrijf
Langs donkere bronnen en heldere beken zonder de ijsvogeldroom te verbreken, door nevelvelden en mistige bossen ongemerkt meekeffend met de vossen, langs waar das en marter gnuiven en keilers om m麓n oren stuiven. Over de waterval en erd贸or zonder het minste spoor. Bosheks, nachtbruid van dit woud, sluipend door bramen en kreupelhout, hurkend bij ketels met ogen vol goud waar daags de rotte zich ronkend ophoudt. Dolend over heuvels van hei in windstille nacht en bij stormgetij dans ik om mijn berk van kracht waar mijn witte naam me wacht.
www.trouw.nl/schrijf
39. Tjonger Hiltsje Jongsma (Makkinga)
Vanaf de dijk volg ik het smalle schapenspoor zes witte ganzen wassen zich in laag water, een rijpe lisdodde waakt over de wei. ik blaas. geruisloos reist pluis voor mij uit. ik kijk om. de hoge zon tovert jaren zeventig patronen in de meander. alles schittert open en bloot. onder mijn zwijgen zuigt een gulzige moeder aarde zich vol. de bui van vannacht borrelt na in haar gewijde schoot. achter het klapwieken van drie woerden razen heilige koeien monotoon kraaien voegen in.
www.trouw.nl/schrijf
40. Gevonden: paradijs Erica van der Galien (Haule)
Op deze fantastisch mooie plek zat nog niemand, dat vond ik gek. Waar op aarde beter gezeten met vrienden en een hapje eten? Met dank aan ieder die elders heeft gesmuld; wij hebben deze plek met liefde gevuld.
www.trouw.nl/schrijf
41. Zeezicht, Harlingen Baukje van Kesteren (Harlingen)
Zondagochtend bij ‘t ontwaken grijnst de lege dag mij aan Niemand die mij op komt zoeken niemand om naartoe te gaan Zondagochtend, maar de zon schijnt Even er op uit kan wél en ik rijd door ‘t Friese landschap naar een sfeervol oud hotel In de serre aan het water krijg ik koffie met een lach ‘t Heft de eenzaamheid niet op, maar ‘k heb weer vrede met de dag
www.trouw.nl/schrijf
42. daarna stiens aanhouden Frouke Arns (Stiens)
op weg naar het wad langs vette akkers waar water in staat te wachten op lente pas als zij opschrikt ontdekt ze de afslag ze zijn al op weg naar San Fiasco. de ijzige kou in de auto beslaat de ruiten van buiten ze hebben de boot zo goed als zeker gemist en zij zou zweren dat ze daar in de weide een struisvogel ziet staan. eenmaal aan dek het spreken met meeuwen als de zon even schijnt maakt zijn schaduw zich los en omarmt haar, teder als twijfel. hij aan de reling tuurt lang naar de kust.
www.trouw.nl/schrijf
43. Vuurtoren Vlieland Gerda PosthumusŠ Louise (Vlieland)
aan de top staat hij strak -van staal zijn pantserin gelid geen torso hart dat buigen doet en wacht tot puls hem vult, de schacht vanbinnen warmt hij richt zijn eenzaam vuur hult het helm begroeide land ritmisch golvend kort haast stotend in een zee van licht
www.trouw.nl/schrijf
44. Zotte Zomer interalphanske (Sneek)
Plotseling zag ik vanaf de Frittemaleane rode puntjes aan de Einder tegen de insteek van de IJsbaan aan de zoom van het Zwettebos. Rooie daken en dito muren met witte kozijnen zonder glazen gereed voor een strenge winter. In deze zotte-zomer-zon van vandaag zichtbaar aan een Parallelweg langs de Weg Zonder Naam De Weg die ik loop in tropisch Sneek.
www.trouw.nl/schrijf
45. Sondelfal Jacobus Quiryn Smink (Sondel)
Mei it hert op ’e terp Kaam ik op Sondel del Wylst alles noch bestie En wy der winters by del Slydsken wie der snie Wie der snie dan slydsken Wy der winters by del En tôgen ús út ’e miken Mei de sliden it heech op En mei it hert op ’e terp Op in dei kaam in kraan Op it iistiidrêchje ta Dy biet stikken en biten Fan it ûnbeskreaune ôf En ik seach it te let … Mei it terptearre hert Kom ik op Sondel del Moat der op talizze De mole pakes wynmotor It swaaigat it pleistoseen En ek Zeldenrust Café De OK fan Homme it tipeljen Mei koart hout lang hout Mei Linus fan Hessel en Dine Dy’t it sa goed kin
www.trouw.nl/schrijf
46. AMELAND Are Meijer (Ameland)
Muziek klinkt van ver in een nacht zonder sterren de wind streelt zachtjes het zand recht vooruit vangt het licht van de vuurtoren vogels en ik knijp je zacht in je hand Ameland, Ameland, de slaap vlijt zich neer in het gras Ameland, Ameland, we mijmeren op het terras Ameland Het duister verbindt onze diepste gedachten ik trek je tegen mij aan en je spint als een kat lapjeskat en je glimlacht we hebben elkaar goed verstaan De donkere lucht die kan ons niet deren de zee is een reus die ons wiegt ik wil het geluk met mijn ogen bezweren zodat deze droom niet vervliegt Ameland, Ameland, de slaap vlijt zich neer in het gras Ameland, Ameland, we mijmeren op het terras Ameland
www.trouw.nl/schrijf
Je weet net als ik dat de tijd niet zal stilstaan de aarde draait ook zonder ons en het lot speelt zijn spel, zul je mij vergezellen of geef je me later de bons Ameland, Ameland, de slaap vlijt zich neer in het gras Ameland, Ameland, we mijmeren op het terras Ameland De donkere lucht die kan ons niet deren de zee is een reus die ons wiegt ik wil het geluk met mijn ogen bezweren zodat deze droom niet vervliegt Ameland
www.trouw.nl/schrijf
47. Grijze monnik Arjan Minnema (Schiermonnikoog)
De Spar op Schier was bijkans mudjevol als een winkelwagen en bloedjeheet als een dag zonder airco. Ik wil snel de kassa langs naar de lucht tussen wad en zee. Waar is de boekwinkel? De duitse graaf serveert getapt dure Kaffee, maar wel lekker. Over een uur vertrekt de Rottum naar Lauwersoog. Salonsgewijs doezelen de gasten huiswaarts.
www.trouw.nl/schrijf
48. Ontsporen InterMezzo (Beetsterzwaag)
in café De Posthoorn te Beetsterzwaag lagen twee bestuurders uit Den Haag met een geweldig stuk in hun kraag verdronken in luidruchtig weegeklaag och hemel, wat is er toch aan de hand als je door een beetje sneeuw in het land elke keer op een dood spoor belandt en dan in de middle-of-nowhere strandt kom op nou mensen, loop niet zo te klagen! riep een gestrande reiziger uit Schagen ik zit hier morgen alweer ruim dertien dagen lekker de weken doormidden te zagen kwam net terug van een weekendje Zolder via een gebroken bovenleiding in Den Dolder en een verkeerde belbus dwars door de polder compleet de weg kwijt, holderdebolder toen zestien strippen naar Camminghaburen daar moest ik een paard met wagen huren in m’n hawaii-shirt, bij die temperaturen wie kan ik trouwens dat bonnetje sturen? tenslotte, met dank aan coach Wopke de Vegt de laatste twaalf kilometer klûnend geslecht en zo kwam ik hier in De Posthoorn terecht God, life is crazy, op z’n Hollands gezegd
www.trouw.nl/schrijf
dus kop op makkers, effe ontsporen hoor! de zon breekt straks heus wel weer door want ook hier is Êcht een oplossing voor gewoon een kwestie van het juiste spoor bel morgen nou even met Dick Advocaat da’s een specialist met advies dat staat die heeft vast nog wel wat goede raad tenminste,... als het over foute wissels gaat
www.trouw.nl/schrijf
49. Friesen en dooien Antoon Engelbertink (Dokkum)
De hoogbejaarde Wynfrith Bonifacius vroeg of ik met 51 vrienden zin had in de derde wandeling in juni 754 naar Friesland voor een grootscheeps vormselfeest. We gingen uiteraard gewapend en hand in hand. Onderweg kwamen we onverwacht een legertje heidense Saksen tegen uit Keulen maar die reageerden nogal opgewonden en kwaad op het omhakken van de Donareik. Kortom, voor ons was ’t hopeloos te laat. Wynfrith zag zieltogend op een evangelieboek Dokkum liggen in de mist, met een zwaard en een korte dolk in buik en borst. Friese Germaanse barbaren, wat een volk!
www.trouw.nl/schrijf
50. de grote ronde ruurdtsje (Burum)
at men jûns it doarp útgiet wurch fan it lange sitten de lêste lampe efter him lit it dizige fjild temjitte kin men de tinzen komme litte en it minske de romte jaan útrôlje oer de slingerstrjitte wat deis net oan bod kaam de skaden lûke oan de stappen lûden ha gjin sicht of grûn kikkerts plûnzje, tûkjes knappe fan in hiem heart men de hûn der is gjin moanneljocht mar oer de sleat skimerje de skiep útspraat oer in grize tekken driuwe se as wolkens yn har sliep sigesaagjend yn de eachhoeke ynienen in skym oer de wei hy sjit yn de hûnestrûken seker skrokken fan my dronken fan de donkere nacht rin ik oan op ‘e lêste lome bocht oan de ein fan de beammeskacht wanket noegjend lampeljocht
www.trouw.nl/schrijf
als men ‘s avonds het dorp uit gaat van het lange zitten moe de laatste lamp achter zich laat het nevelveld tegemoet kan men gedachten laten komen uitrollen over de slingerweg en de mens de ruimte geven die overdag niet veel zegt schaduwen trekken aan de stappen geluiden hebben geen gezicht of grond kikkers plonzen, takjes knappen van een erf hoort men de hond er is geen maanlicht maar over de sloot schemeren schapen uitgespreid over een grijze deken drijven ze als wolken die slapen zigzaggend in je ooghoek een alien als een schim over de weg hij schiet de hondspeterselie in zeker geschrokken van mij dronken van de donkere nacht op de laatste flauwe bocht gericht aan het einde van de bomenschacht wenkt uitnodigend lampenlicht
www.trouw.nl/schrijf
51. Het Wad Arjan Minnema (Blije)
Waddenbeelden waaien mijn herinnering binnen op de dijk hoger dan de Friese klei bij Blije de geulen laten de boot pendelen tussen land en eiland vanuit het duister knipogen de vuurtorens hun bundels ritmisch over water en kwelder ganzen gakken flarden stilte stuk zeehonden slapen op hun bank ik schrijf het op en woonde er.
www.trouw.nl/schrijf
52. Wat zochten we? Mieke van Baal (Vliehors (Vlieland))
Wat zochten we? Op het vergeten eiland in de verborgen duinpan tussen roomwitte schelpen op het verlaten strand de zee, de zee de oneindige zee getroost door de getijden het deinen der golven hoger en lager een komen en gaan vandaag jij morgen ik even gescheiden in een tijdloos bestaan
www.trouw.nl/schrijf
53. Zwaagwesteinde Pieter Oegema (Zwaagwesteinde)
Zwaagwesteinde, begin zonder einde, het dorp waar ik geboren ben. Wat zou ik zijn zonder jou, er is geen plaats zoals jij die ik ken. Jij bent voor mij de Parel van het Noorden, waar voor mij ‘t geluk begon. Hoe mooi mijn jeugd daar was, is bijna niet te verwoorden. Dat ik dat allemaal beleven kon! Zwaagwesteinde, wat ik jou ben verschuldigd is niet te betalen in goud of zilvergeld. Jij liet mij groeien en ook bloeien, ik koesterde jou als mijn grootste held. De Mieden en de molen, het sportveld en de Wieken, alles wat je had gaf je aan mij. De ijsbaan en de Zwemmer, oh wat maakten ze mij blij. Een dorp in de Friese Wouden met een roemrucht verleden, dat spreekt van vreugde en van leed. Jouw inwoners hielden niet van dat benauwde, ze trokken geregeld de wijde wereld in, ze moesten wel - ze hadden het immers niet breed!
www.trouw.nl/schrijf
Zwaagwesteinde, jouw handelsgeest en onderneming is bij elke Fries bekend. Maar ook ver buiten Frieslandse dreven werd jouw roem en rucht verspreid, met hondenkar, fiets en later de auto werd wijd en zijd met allerlei handelswaar gevent! Daarom hou ik van jou, mooi Zwaagwesteinde, het dorp waar ik geboren ben, daarom blijf ik je altijd trouw, van begin tot einde, zolang ik leef en ik jou ken. Op dat dierbaar plekje grond, waar ook eens mijn wiegje stond, heb ik alles meegemaakt, wat ook nu mijn hart nog raakt. Ik heb mijn jeugd daar doorgebracht, beleefde daar mijn grootste kracht. Verrichtte daar mijn meeste werk, samen groeiden wij heel sterk. Ik hou van jou, mooi Zwaagwesteinde, voor eens en voor altijd!
www.trouw.nl/schrijf
54. niets Herman van der Made (Zurich)
Grijs-witte wereld, Ver weg een lange vinger Wijzend naar het niets.
www.trouw.nl/schrijf
55. SCHIER IN VIER SEIZOENEN Lidwiene Vermeij (Schiermonnikoog)
LENTE Lichtgroene vlakte de kwelder in lentetooi en wat veel water. ZOMER Witgeel zandstrand zee en mens in de stilte oneindig ver zicht. HERFST Vurige duindoorn gloeit nog na van de zomer sterk in de herfst. WINTER Overwinteren brandganzen en rotganzen op Schiermonnikoog.
www.trouw.nl/schrijf
56. tijdelijk Joke Bot (Vlieland)
wieldrukkunst getijdenpoĂŤzie verslonden door de golven
www.trouw.nl/schrijf
57. Het Posthuys Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
Verzamelpunt, eens van briefpapier toen het bijna uiterste westwaarts dat zich nog bewandelen laat, horden steeds naakter leesbaar wit als ledematen op geattaqueerd terras, een plaats waar paard en wagen afgeladen met wind en woorden de sporen kregen, de zweep over de zegellak en zand een knarsen was tussen tand en wiel. Thans smeert men daar het onbederfelijk vet op zon gelooide huiden, worden bewegingen achter onooglijke glazen bevochten klinkt hinniken van de ingetogen lach.
www.trouw.nl/schrijf
58. Stil Grijs Jan Spoelstra (Nes Ameland)
Stil grijs glijdt voorbij sonoor geloei een boei
www.trouw.nl/schrijf
59. maandagmorgen in woudsend Jannie Roodhof (Woudsend)
’t Is maandagmorgen in Woudsend ik groet met hoi, moarn, goedemorgen, hier vergeet ik al mijn zorgen ’t Is maandagmorgen in Woudsend Stegen lopen heel gedwee naar de Ee wiens zilverwater vrachtvaart brengt naar open zee. Pleziervaart komt wat later Molenwieken draaien vrij geven zwier aan deze uren schaduwdansen blij met mij; grof weerspiegelt ‘t op de muren ’t Is maandagmorgen in Woudsend Ik groet met hoi, moarn, goedemorgen, hier vergeet ik al mijn zorgen ’t Is maandagmorgen in Woudsend
(Refrein: Kind’ren rennen langs de waterkant Verzekerd van een veilig leven Gelukkig in een vredig land)
www.trouw.nl/schrijf
60. Graaf van Hantumeruitburen Pieter Oegema (Hantumeruitburen)
Wat kan mij het schelen eigenlijk ach wat maakt het mij ook uit ze doen maar als ze zich vervelen ik speel wel gitaar of luit. Jarenlang was ik een zwerver een Don Quichot met lans en paard zwervend over woeste velden mijlenver van huis en haard. Dieper dan het diepste water lopend over ijs en sneeuw verwierf ik heel vaak menig kater is het daarom dat ik geeuw? Waarom trek ik mij het lot aan van de onderdrukte minste broeder of zuster in de nood? Waarom geef ik om het geringste mijn ziel zo onervaren vaak gepijnigd bloot? Trek ik daarom altijd verder naar de horizon oneindig ver? Blijf ik daarom altijd een zwerver die men vinden kan her en der een ervaringen-verwerver?
www.trouw.nl/schrijf
61. Brief aan de rivier Frank Spijkers (De Lende (rivier))
Lieve rivier, Wat Hebben ze met Je gedaan? Ooit zochten Jouw meanders Hun weg naar zee, Kronkelend Van opwinding Op zoek naar een Nieuwe bedding. Soms een kolkende stroom, Bruisend van leven Zwaar van het water Dan kabbelend In de zon
www.trouw.nl/schrijf
Maar nu… Geperst in het Keurslijf van Een recht kanaal. Bedacht door een geest Achter een bureau, Met vulpotlood en liniaal. Hier en daar een sluis Of stuw Om je vrijheid nog meer In te dammen. Rechte oevers, Strakke lijnen Waar vroeger Vissen jouw geweld Trotseerden Drijven nu Colablikjes in het riet Er wordt niet meer Uitgespoeld in zee, Als het grote Klaarkomen, nee Gedoseerd watert Jouw stroom Via vaarten en kanalen Naar het IJsselmeer Lende, dat te zien Doet zeer…
www.trouw.nl/schrijf
62. Spreeuw Dini Nahon (Kolummerpomp)
DE AVONDLUCHT IS GRIJS EN STRAK HIER LOOP IK DAN OP MIJN GEMAK IK LUISTER, KIJK EN MIJMER WAT DAN VULT ZICH ALS EEN DIEPE ZUCHT MET ZACHT GERUIS DE STILLE LUCHT UIT WEST, UIT OOST, UIT NOORD EN ZUID VERZAMELT ZICH BEELD EN GELUID ONHERKENBAAR NU DE ZACHTE GLANS IN GOUD, IN ZWART, IN ZILVERGROEN HET DRIFTIG PRATEN, DRUK GEDRAG ZOALS ALLEEN EEN SPREEUW KAN DOEN MET DUIZENDEN VULLEN ZIJ DE LUCHT IN ééN MASSALE VOGELVLUCHT ZE DANSEN GLIJDEND AF EN AAN IN WOLKEN DIE STEEDS SAMENGAAN IK LOOP NIET MEER, IK KIJK ONTROERD NAAR HET SCHOUWSPEL DAT WORDT OPGEVOERD DOOR EEN VOGELTJE DAT GLANST ALS GOUD EEN SPREEUW DIE DANST IN DUIZENDVOUD
www.trouw.nl/schrijf
63. ‘wintertijd’ Herman van der Made (Harlingen)
Gakkende ganzen, Zon brengt een serenade Koning winter heerst.
www.trouw.nl/schrijf
64. Wad 1 Henny Moes (Zwarte Haan/Ferwerderadiel)
zondagmorgen met een gouden randje ultramarijne luchten gebrand strand in sienna tegenstroom door eb kabbelende woorden vervliegen in noordenwind weerspiegelende zon aquamarijn met oker witte golfrandjes uitsparen nat in nat schaduw van de mast vaart mee touwen kraken zachtjes koffiegeur vleugt over dek bol in de wind gevangen zeilen
www.trouw.nl/schrijf
65. himelske himmeldei jannie roodhof (Lange hoek / fluessen)
hjoed skjinnet de mar syn iggen beklaaie rusken de wâl hjoed feie wynfearren de loft luchtsje mollen de grûn hjoed sette wylgen nije biezems klearret fûgelguod strewellen hjoed frisselt moask in kein kleedsje oer de fertutearze picknicktafel hjoed romje kaën fize hûneloarten krije dy beet by de skjinne ein hjoed sopket geilgers warge fuotten wierret in siichje mûzenêsten hjoed strielet de sinne myn antlit waarmet my op foar in nij -sûkerskjinbegjin
www.trouw.nl/schrijf
66. Een fers foar Lopes in’e morre’n.... Anske Smit (Sneek)
Carpe Diem. De morgenstond heeft goud in de mond. R.S.D.’s voor intimi in de wandelgangen. Real Sneeker Runners. Wijzen uit het Oosten. Vroege vogels, die de wormen vangen. Paul Hartog en syn loopmaat. Twee loopkanjers pakke, in ‘n prachtich wintes-snekes,roonweg-laanskip, hun kilometes in een onvolprezen magistrale stralende rood koperen ochtendzon. Wat binne’se moai fut nyt, dy mannen! Sneek, op ‘n enkele sundach Koopstad, maar, voor altijd Loopstad!
www.trouw.nl/schrijf
67. Dagje Terschelling Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland/Terschelling)
augustus heeft de kleur van hooi en dromerige troost lommert onder bomen, de zee lijkt mijlen hier vandaan op dit eiland van Sil de strandjutter spreekt stilte in geeuwende landerijen, slapen schapen in de overvolle zon er is een weg naar West naar Oost voor land- en zeerovers, een huid van stenen, fietsen is gewaagd waartoe wij gaan, wij jagen niet op vis maar knippen bloemen met een schaar, voelen droogte rimpelen onder handen kinderen rekken tijd tot dun het einde van de dag als glas splintert in de haven waarom nu al terug te gaan het water waarover wij een leven lang schrijven nog niet lopen kunnen Vlieland zo dichtbij
www.trouw.nl/schrijf
68. Wind en Water S. Dijkstra (Rottevalle begraafplaats)
Waar de landman nog zijn voornen trekt het span de einder lijkt te raken. De zilte zomer het leven wekt, de kille winters kraken in hun voegen. Zijn zij hier gegroeid Zijn bries, haar golfslag Zijn rimpeling, haar storm. Door elkaar. Geboeid.Tot deze dag. Want hier nu in deze prachtige aarde rusten Wind en Water naast elkaar. Haar golfslag haar storm zijn rimpeling zijn bries Eindelijk in waarde.
www.trouw.nl/schrijf
69. moestuinmerel Roald Uildriks (Leeuwarden)
gronden kerend gutsend zweet ziet steelse blik van merel zoekend gitzwart verenkleed stilgehouden schuin het hoofd loerend luisterend hippend springend pieren waaiend over zavel meedogenloos uit kluit gepeurd kronk’lend aan gele spitse snavel merelslag spant hemelboog bij landen wipt de staart omhoog Parmantigheid maakt mij tot gast
www.trouw.nl/schrijf
70. Laatst Mieke van Baal (Vliehors, vlieland)
Laatst zaten we weer aan zee, je wist het al - de tiende keer sindsdien, één met elkaar als een tweede zelf. We hoorden de branding in dat onmoembare zwijgen van mij, jouw lach die meeuwen verstommen laat. Het driftloze aangespoelde touw, het zwarte zwerfhout te zwaar, laat maar laat maar, zeg je, toch sprokkelen we. Wat vermoedt de zee die zich spiegelen laat? vertrouwt met al wat zich aandient, koffie met likeur streelt de tong. Je rookt een sigaartje, ééntje maar, we proosten voor we elkaar opnieuw ontvallen. Je lijkt steeds meer op je kinderen.
www.trouw.nl/schrijf
71. Great Wide Gerda PosthumusŠ Louise (Vlieland)
Open u, Vlieland voor de wal aan festivallen hang uw zoutkristallen aan de wereld op laat de stilte knallen van elke glop, laat later bruisen in de nachten vol lawaai naakt moet u voelen, ieder plekje van u uitverkocht, zoveel kamers zoveel tenten voor hetzelfde grootse wijd - open water dat naar Wad - naar wat stinkt? al het schone en het goede zijn vandaag de gelden van staatsgenoten en artiesten maar wij, wij zijn de vissers die met boeten hier het net herstellen om te overleven met ambachtelijke trots zoeken wij de ongelogen mazen en knopen knopen sobere gedachten aan weleer ertussenin gelijk het ritme van getijden het heen en weer het opengaan tot een gedicht met groots en weids de zee in ogen herkenbaar aan de blik die leegte weet en licht dat stuitert op de golven
www.trouw.nl/schrijf
72. PoĂŤzie hoort op papier annemieke steenbergen-spijkerman (Wolvega)
Het mummelen kan ook Maar het hoort op papier In stilte op een bank Liggend in een stoel Jankend desnoods Gierend met ezelsoren Kom dan worden we giraf Boom waren we al De dag wordt meer en meer steeds meer taal Men vraagt zich misschien af Valt er geen punt te zetten of te plaatsen geen uitroepteken Alles wordt meer en meer taal Maar een komma heb ik ook ik nog niet geschreven Laat staan een punt.
www.trouw.nl/schrijf
73. Wijde Ee RenĂŠ Romijn (Wijde Ee/ Oudega)
Het licht geeft aan de dag zijn kleuren daar in de wijdte aan de Ee. Geregisseerd door plassen wolken, zo hemelsbreed en toch geen zee. Je kunt er naar het leven speuren van futen duikend naar hun jongen, aalscholvers in hun strakke vlucht, de kalme wiekslag van een reiger: beweging met een mild gerucht. Ik zuig de ruimte in mijn longen. De wind blaast mensen in de zeilen en koelt mijn zomerwarme huid. Beademt vredig mijn gezichtsveld. De wereld praat hier honderduit en laat zich door geen einder peilen.
www.trouw.nl/schrijf
74. OVER DE AFSLUITDIJK (van VASALIS en de AFSLUITDIJK zelf). Cor Visser (Leeuwarden)
Na een weekend wind en water Deelgenoot van eb en vloed Met het wiegen van de golven Nog na-ebbend in ons bloed Voert de bus ons recht door zee Over de afsluitdijk, in Morpheus Armen met zich mee. Bij een halte schrik ik wakker Voor ons zit een slanke dame En voor haar twee matrozen Fris geschoren jonge knapen Die na een onverholen gapen Op elkanders schouder slapen. Dan rijdt de bus weer door de nacht Een stille maan verlicht haar zacht Alles om mij heen lijkt oud, uit een Andere tijd, niet zo vertrouwd.
www.trouw.nl/schrijf
De dame schrijft iets in een schrift Houdt wat ze schreef soms in het licht Zo zie ik op de bladzij bovenaan Het woord “Afsluitdijk” geschreven staan En daaronder in het vage licht Iets wat lijkt op een gedicht. Dan schrijft ze verder, kucht soms zacht En laat haar blik langs ons gaan In de deining van het spieg’lend raam Alsof ze op nieuwe woorden wacht, En schrijft dan verder. Iemand schudt mij heen en weer “Wordt wakker, we moeten er uit!” Zegt mijn vrouw, ik kijk om mij heen, De bus is leeg, er is niemand meer!
www.trouw.nl/schrijf
75. Het kathedrale labyrint Hiltsje Jongsma (Mildam)
Aan de zoom vliegt een ransuil op vanuit een hazelnotenboom gracieus wijzen populieren mij de weg langs opgebroken straten naar geluk, wat stil schuilt tussen stapels stenen tijd dommelt, hier op zuilen onder mutsen van mos in het vergeten midden dansen muizen rond een gebroken grafzerk waarop het laatste blad nog niet gevallen is.
www.trouw.nl/schrijf
It katedrale labyrint Oan ‘e seam spat in hoarnûle op út ‘n hazzelnutebeam grasjeus wize popelieren my de wei by opbrutsen strjitten del nei it lok, dat stil skûlet tusken stapels stiennen tiid slûget, hjir op pylders ûnder mûtsen fan mos yn it ferlitten midden dûnsje mûzen, rûn in brutsen grêfsark hinne wêr’t it lêste blêd noch net op fallen is.
www.trouw.nl/schrijf
76. doarp inne bilker (Holwert)
As ik de stêd fan myn skouders gliidzje lit en ik de kant útlutsen wurd wer’t de noardewyn syn foarriekeamers ferlitten hat en op my oanstoarmet en sâlt wetter myn lippen beruorket wetter wat troch waar en wyn fûleinich it paad nei de dyk wiist wurd nei de toer wêr achter de strjitten en de húzen stean te wiuwen fan kom en eltse gevel eltse stoepe my Holwert fiele lit en ûnder de griene gêrzen de grêven de deaden de libbenden stoareachje nei de kime wer’t de dyk syn earmen spraat en de see leit te longerjen op’e amme fan eb en floed floed en eb de see ik bin wer thús. www.trouw.nl/schrijf
77. Over zee en gras Mysha (Afsluitdijk)
Waar meeuwen kruisen over zee en gras Ga ik op weg naar waar de verte roept Geleid door zwanen reis ik over zee Tot waar een nieuwe wereld naar mij lacht Hoe vreemd is daar het leven, maar vertrouwd Vanzelf gaan mijn gedachten weer naar huis Ik zet ze na volg weer de waterweg En vind hier thuis mijn wereld even groen Zeeweg van hier naar daar en weer terug De dijk is dam, maar eigenlijk een brug
www.trouw.nl/schrijf
78. iisfrij aukje wijma (Alde feannen)
foar it earst fan ´t jier byn ik de redens ûnder en weagje my op it glêde iis ik glydzje noch net sa wis oer in swarte flakte dêr ’t noch gjin minske har streken set hat geandewei fiel ik in krêft yn my opkommen fal ik gear mei de wrâld om my hinne
www.trouw.nl/schrijf
79. in (L) ;) griet westra (Leeuwarden)
in een van die 1040 contacturen tussen de muren van mijn school kras ik in het tafelblad “I’m in love”, de belangrijkste les heb ik al geleerd: IK BEN in LIEFDE
www.trouw.nl/schrijf
80. Gloppen Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
zoals de steeg van een sinister soort ons doet vermoeden dat daar onraad aan de muren kleeft, zo is het glop een woord dat zuid- en noordwaarts wegspoelt wat de hoofdstraat overtollig leek er zijn geen boeren meer, geen waterhalers, ook de molen is verdwenen, zorgvuldig opgehangen zijn hun namen uit een middeleeuws gedachtegoed in hen verhevigt zich de leegte, trekt de geur van oud en nat zich terug naar wad, naar wat? elk spoor is ingesleten zout geeft groeven van een ver verleden genoemd naar een herinnering altijd is zij daar ineens stilgevallen als in gedachten de wind opsteekt
www.trouw.nl/schrijf
81. Slauerhoff Gerda Posthumus/© Louise (Vlieland)
Op Vlieland op het Vuurtorenduin toen de zon haar hoogtepunt voorbij toen ik poëzie aan mijn voeten las van Slauerhoff zag ik opnieuw de wrede kim zijn einder in het late licht de golven met het kruiend ijs in duinen stilgelegd over al de opgestoven kruinen van die wereld aan zeeën en de dagen vol van eenzaamheid hoewel sirenen zongen hun nevels reikten En door de ondoorzichtige geest van de dichter zag ik geen hout in de wateren noch het vuur branden in de nachten maar mager de handen die in gedachten tastten naar de rede in een zand van weemoed dat ik niet schrijven kan
www.trouw.nl/schrijf
82. Stortemelk Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
Om in een tent, om in de duinen naar het ruisen van regen te luisteren die tijdens een nacht als fluisteren zacht tot fortissimo trommelt. Dan in die tent, in dat duin het weten maar denken aan woedende stormen en nog onder zeil de schoot niet gevonden, terwijl je zoekt in het donker tussen gerei op tast waar de boodschappen al zinkende zijn -brood, een potlood en boeken het drijft door de duisternis, dolende als in wandelend tijMaar ‘s ochtends is de branding, zon zonder breken- zo blijven liggen in stilgelegd landschap dat golft naar de zee
www.trouw.nl/schrijf
83. Vliehors Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
onder zijn helm, het duin met donkere vormen van golven de aanstormende zee en overspoeld door zand de dode tanks; doelen zonder doel, leeg strand op een zondagmiddag er klinkt geen schot, alleen het slaan, het bulderen treft die het waagt de branding uit te dagen
www.trouw.nl/schrijf
84. Zwanen op het wad Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
Wit op het wad dat spiegelglad wacht, waarop waarvoor? Niets beweegt dan dit deinend licht behoedzaam naderbij Geen geluid dan het geruis, het langzaam loskomen van onderstroom water boven water kleeft aan kleef aan, de trage vleugelslag zwaar zwaar van onweer dat deze nacht zo donkerde
www.trouw.nl/schrijf
85. Sprookjesbank Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
Soms wanneer de avond valt - aan Vlielands ijsbaanvijverhet wankel licht nog draagt dat laag de spiegel kaatst zie ik jou zitten, aan je voeten trekt schemering zich op Je bent een elf, een sprookjescijfer in dit uur, verlaten door een tijd neem jij de winter waar die ik niet ken, nog niet En als dan in het riet de reiger statig grijs zijn vissenogen reikt, glas rondom de schachten van de stengels breekt steekt in het ongeloofde bos de hoogste spar de sterren aan, bloeit maan volkomen doorzichtig uit jouw hand
www.trouw.nl/schrijf
86. bonkefeart grietz (Leeuwarden)
je bevriest je temperatuur daalt tot onder nul je koorts blijft stijgen is er iets mis met je natuur? je schaats wil de tocht der tochten uitrijden sil it heve?
www.trouw.nl/schrijf
87. Praalgraf in de kerk van Tjerkwerd lenze l. bouwers (Tjerkwerd)
Gehouwen zandsteen, elementen wit, flauw geaderd marmer en wat albast dat transparant blijkt als de lichtbron dit monument tot leven brengt. En verrast ben ik deel van het interieur, gast temidden van het kerkgezin. Geen lid maar vreemdeling en toch verwant:mij past de liturgie, ik draag dezelfde last van eeuwen begraven en het uitsterven van geslachten, van de loden kistplaten, portretbustes die geen nakomeling hebben. Een vermogen aan geld, goed, erven om in aflegkleding weer na te laten. Het Woord gaat open:ik hoor, adem, zing.
www.trouw.nl/schrijf
88. Pad van twintig Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
er is een pad dat dwars het eiland over vanaf het Wad tot aan de Noordzee reikt; de heide links, stilzwijgend als zij lijkt met rechts het episch ruisen van het lover voor wie wil weten waar de wind zijn sagen in ‘t kromgebogen hout te luister legt hun branding geeft, doorbrekend in zijn slagen daarginder heeft zich eenzaamheid gehecht tot rust komt hier de adem in het woord gehoorzaamt duin aan landschapsregeling van vorm na vorm en schijnbaar onverstoord graast hier de Highland Cow; verordening Staatsbosbeheer bracht hem van waar hij hoort het land verschotst in zijn herinnering
www.trouw.nl/schrijf
89. Werelderfgoed Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
Het is de avond van de negentiende juni tweeduizendnegen. Tien stappen op de stenen trap van de dijk die mij boven Het Wad doet uitkijken. Het is vandaag geen leemte die ik vind, maar drooggevallen afstand die het vaste land de spreekstem heeft gegeven, een sokkel die leeg het drijfzand draagt waarop geen eilander zich waagt zonder vork waarmee hij pieren kan blijven steken of zonder het net dat hem levenslang vrijheid gaf. Vandaag is Het Wad wet geworden wat zijn dorst naar droogstaande gewoonten verhevigt, de fuiken als stokken toont boven een zee van wereldwijd komt dat zien
www.trouw.nl/schrijf
90. Aankomst Gerda Posthumus/© Louise (Vlieland)
De autobrug van verre; hoog haast dreigend een guillotine maar dan omgekeerd. Zodra op ‘t achterdek en ongedeerd het veer door hem verbonden wordt, zwijgend het eiland koppelt aan een bak volkomers, ontwaakt gesokkeld, Willem de Vlamingh, een bronzen blik, in tin herinnering gevat het bord voor onder ons de dromers Terwijl hij staat als thans niet meer bestaand een beeld waarin men iets herkent, zichzelf de onverwachte gast, ontdekker waant ontvolkt het schip vanonder ‘t scheepsgewelf vandaan. Omringd door zee en afgesneden zijn wij bezetters in dit heden nog verleden.
www.trouw.nl/schrijf
91. Hypnose de plat pays Edwin de Groot (Oudehaske/vegelinsoord)
Erop rijden is de moeite niet, er zijn geen bochten. Het land leidt niet af want op Engels raai gebouwd, dat groen, strakgeknipt en niet verrast. Sust, ware niet dat stroboscoop knipogen van zon, mitraillerend tussen populieren het netvlies eist. Gaten schiet tot het poldereinde als laatste boom zijn vingers knipt. Helder weer dan en terugwillen, toch.
www.trouw.nl/schrijf
92. Onopvallend opvallend aanwezig Doutzen Kroes Pieter Oegema (Eastermar)
Ze liep me zo’n vijf zes zeven jaar geleden meestal onopvallend opvallend voorbij terwijl ze me over het algemeen eigenlijk altijd vriendelijk goedendag zei Haar rustig en ingetogen karakter viel me op vanaf het eerste moment dat ze binnenkwam waarna ze bescheiden haar plaats innam Als de goedheid zelve zó heb ik haar gekend dit toen nog opgroeiende meisje van zeventien achttien jaar in het voortgezet onderwijs met haar wat raadselachtige innemende bijna mystieke uitstraling Geboren in het dorp Oostermeer als Eastermar in Friesland bekend waar ooit haar leven aanving voor naar wat later bleek te zijn het begin van een succesvolle wereldreis Want nu is ze inmiddels top-vijf-topmodel de hele modewereld kent haar wel en niet alleen de modewereld trekt aan haar bel
www.trouw.nl/schrijf
Het ging heel snel sneller dan ik toen maar hĂĄd kunnen denken het zij haar van harte gegund dat ze ons nog maar veel van haar innemende schoonheid mag schenken Doutzen Kroes wat mij betreft heb je gezorgd voor een geweldige onverwachte stunt het had voor jou ĂŠn ons als toeschouwers destijds en nu zeker niet beter gekund!
www.trouw.nl/schrijf
93. Oerol Ans van Kessel (Hoorn, Terschelling)
Ze lagen op het strand tussen glanzende schelpen te luisteren naar golvende muziek de meeuwen vlogen laag die dag er naderde een boot zij hield haar ogen geloken hij zag hoe het zeil gehesen werd om wind te laten spelen voeren zij op dat schip hij zou haar luchten laten zien met roodomzoomde zon en sterren rondom als de avond hen meenam het water zou een vloed van gedachten wiegen
www.trouw.nl/schrijf
94. Herfstzon Johannes Spijkerman (St Nicolaasga)
Het najaar was gekomen, De wind was guur,’t was koud ’t Blad viel van de bomen ‘t Was overal dood hout. Maar bij die trieste beelden Van najaarsnattigheid Werd ik toch ook weer even Door iets heel schoons verblijd. Want ziet, daar in de bossen Die mooie kleurenschat Van ’t van de bomen vallend Lichtbruin gekleurde blad Het spel der zonnestralen, Daar door het struikgewas, Daar door die hoge bomen, ’t Leek of ’t een sprookje was. Zo heeft ook weer het najaar Ondanks zijn nattigheid Ook zijn bekoorlijkheden, De koude en storm ten spijt
www.trouw.nl/schrijf
95. afsluitdijk afke toren (IJsselmeer)
ik ben het kind van de afsluitdijk die alikruiken zoekt het zoute zeewier proeft in oorlogstijd ik ben de oudste dochter dwarsligger van het voorbeeld geven gortepap kotsend boven de gootsteen ik ben de vrouw van mijn liefste lief aardbeien met slagroom tussen de lakens ik ben de zoekster naar mededogen en vertrouwen vele mannen en tranen verbijtend op mijn strand van overvloed ik ben de vrouw van de zee verzamelaar van kleur en warmte in weten en erkennen ik blijf het kind van de Afsluitdijk die schoonheid vindt woorden proeft in geleende zonnetijd
www.trouw.nl/schrijf
96. over de duinrand aukje wijma (Nes Ameland)
woont de zee met haar zilte geuren in haar ruimte verwaaien mijn zorgen haar kracht maakt me klein ze is groots geschapen
www.trouw.nl/schrijf
97. de kleurennuances van sneeuw Ruurdtsje de Haan (Burum)
Ik wandel naar de Grote Oren, de sneeuwduinen halen ze dichterbij. Ik zie ze beter dan tevoren; de sterke lijnen van de sneeuw vlakken het landschap en de oren gaan nu vast beter horen wat de wind fluistert of huilt. Het duizendvoudig pad is nieuw, wegen zijn recht, sloten geslecht, mijn perspectief is gans veranderd. Zonder zon, in grijze tinten, slaat het licht me naar de kop. Ik lach en berg het op, brand door scherp omlijnde linten.
www.trouw.nl/schrijf
De kleurenuânses fan snie Ik kuierje op de Grutte Earen ta, de sniedunen helje se tichter by. Ik sjoch se better as ea tefoaren de sterke linen fan de snie flakje it lânskip en de earen sille fêst no better heare wat de wyn flústeret of gûlt. It tûzenfâldich paad is nij wegens binne rjocht, sleatten sljocht, myn perspektyf is alhiel feroare. Sûnder sinne, yn grize tinten, slacht it ljocht my nei de kop. Ik laitsje en boargje it op, baarn troch skerp omline linten.
.
www.trouw.nl/schrijf
98. dit land kate schlingemann (hartwerd)
graag zou ik dit land _nu groen ontsneeuwd de velden uitgestrekt voorbij de horizon plat en weids een enkele boom een hek langs stelp of schuur nu weg of dijk de bochten eens niet de richting geven aan ganzerikken hoog en ver of koeten hier beneden dit land verdeeld in vlakken of krijt met grote haal dikke strepen slordig witgekraste sloten de dooi vergeten uit te vegen_ van boven willen zien
www.trouw.nl/schrijf
99. Prachtige Parel Hidde de Blouw (Ameland)
Je bent de prachtige parel in mijn oester De levende liefde die ik al jaren koester Ik zie je z贸 voor me als zich mijn ogen sluiten want je bent net zo hierbinnen als daarbuiten Of je nu heel ver weg bent of heel dichtbij Altijd is er die stroom tussen jou en mij Als een eeuwige branding op een eindeloos strand Waar wij wandelen, verder en verder, hand in hand
www.trouw.nl/schrijf
100. Echten buiten seizoen Theo van de Wetering (Echten)
De pottenbakker zoekt de leemsoort uit voor als in de gestoofde zomerdagen de Randstad hier haar rondje Echten doet. Nog is de oven dood, nog lopen kippen op de lege schappen en is daar buiten het dorp een opsomming van niets: schoorvoetend zonlicht, vechten tegen de gure molenwind, nauwelijks gras, niets eens een brink, die dorpen immers liggen verderop. De winterreiziger die het rietmager plaatsje aandoet moet wel veronderstellen: nergens binnen deze periferie gevormd door trimsalon Pluto en Karins kapsalon gebeuren droeve dingen, toch De pottenbakker draait zijn schijf om er weer in te komen uit eigen koude hand een schaal voor eigen fruit: ĂŠĂŠn weemoed al voor wie dat ziet.
www.trouw.nl/schrijf
101. Eiland 1999 Pieter Oegema (Schiermonnikoog)
Eiland van rust, groen en geel van kust tot kust, omspoeld door het water, een boot vaart er. Ik fiets rustig over de paden, vogels die in het water waden, zoeken ijverig hun voedsel op. Een paard in galop draaft door het weiland, wat een rust geeft dit eiland! Toch kun je je er opgesloten gaan voelen, dan gaat het onrustig hart weer woelen en wil je terug naar de vaste wal, met pijn, waar het weer zo alledaags en druk zal zijn! Het wad valt al weer droog, Schiermonnikoog.
www.trouw.nl/schrijf
102. Muzikant Pieter Oegema (De Westereen (Zwaagwesteinde))
Jarenlang zwierf hij door kroegen jarenlang zwierf hij door bars het was meestal een mooi genoegen hij had heel wat in zijn mars. Met de meiden op de dansvloer sjansen was een mooie sport en na afloop ging het verder soms heel lang maar ook wel kort. Tot diep in de nacht moest hij vaak spelen wat zeg ik? - tot ‘s morgensvroeg tot het zweet hem constant afdroop hem deed verlangen naar de afloop het publiek krijgt nooit genoeg. Nu rust hij meer op zijn ‘lauwer’ neemt het maar wat minder nauwer met zijn leven ‘on the road’. Maar het avontuur blijft lokken altijd opnieuw weer in de blokken naar het een of andere feest, tot zijn einde zal het doorgaan zolang zijn lichaam hem nog draagt met hart en ziel speelt hij steeds verder tot het mooi is geweest - wie nooit wint heeft niet gewaagd - !
www.trouw.nl/schrijf
103. Rode Klif Rein de Lange (Rode klif )
onbeweeglijk staat het landschap slapend op haar voetstuk in een vitrine als pronkstuk ik tast elke hoeksteen af steel haar zuivere adem breng helend water aan mijn mond vind in gedachten de vergeten idealen zwijgend als in een verlaten huis zonder mensen, vol mooie dromen
www.trouw.nl/schrijf
104. Sneek/Snits lenze l. bouwers (Sneek)
“Agent, is dat de weg naar Sneek?”, vroeg een dame, wat nerveus en bleek. “Mag ik uw paspoort?”, zei de diender duidelijk verstoord. “Sneek? Nee, naar Snits. U bent van streek.”
www.trouw.nl/schrijf
105. Te Libjen Mysha (Leeuwarden)
Us folk dat is al ieuwen âld Mar wy, de neiteam, libje hjoed Wy sjogge ris nei fjild en wâld En sizze “Hjir hawwe wy it goed” Wy libje yn it Heitelân. Us foarteam joech dy lannen stâl Hja fochten tsjin de wylde see Hja dolden feart en foarmen wâl En libben hjir it wol en wee It libben yn it Heitelân Wat sille wy mei dat erfskip dwaan De tiid dy jout it oan ús kar Eat te behâlden, fuort te dwaan Sa kiest ea eltse ieu om bar Te libjen yn it Heitelân.
www.trouw.nl/schrijf
106. eiland cobi de jonge (Schiermonnikoog)
op het duinpad gaf je me brood en even later het zout van je lippen we zaten en zagen het golvend geweld ik raakte in jou verloren je gaf me je jas en ik schuilde er jaren
www.trouw.nl/schrijf
107. Nobeltje lenze l. bouwers (Ballum)
Je proeft een eeuw belegen overleg; je drinkt aristocratisch en zo oer dat je punch drinkt en van binnenuit warm wordt van leven dat via zon een weg vindt in ons, juttersvolk, voor rijk en arm.
www.trouw.nl/schrijf
108. Gezicht op Lemmer Job Degenaar (Lemmer)
(zomer) Van ’t Lemster hart, de sluis staan de trage kleppen open laten een uitheems vertoon van zeilen door, die als van glas gemaakt, omzichtig glijden langs terrassen Wanneer de brug zich neervlijt herenigt met een zucht maant bij vlagen over ‘t gewemel heen het carillon: Frysk bloed, tsjoch op (winter) Van verre is in de schemerstraten de geur van naaldhout aangevoerd het carillon kwijnt in de mist Als door een onzichtbare fuik bijeengedreven staan bij de brug waarlangs hun vaders voeren verweerde visserszonen Drie uiteengegroeide kerktorens wijzen als kompasnaalden naar één richting
www.trouw.nl/schrijf
109. Elfsteden toerrijderstocht 04.01.1997 Theolucien Blomsma (Franeker)
achter de kim in de schemering van Franeker schimmen in een lange rij vooroverhangend in de snerpend koude wind het is afzien naar Bartlehiem het monotone krassen wegstervend over het besneeuwde wijdse land.
www.trouw.nl/schrijf
110. Drachten Meliza de Vries (Drachten)
In klei gekleed werd ik ontwaakt. De fietsbrug ondersteunde mijn gazon. Ik bestond uit dracht en naakt. Schaatsen raasden mij voorbij als rechten, verdwenen waren stadsvisioenen. Enkel een scheermes zag mij staan, smeedt in oud verleden. Ik liet mijn hoofd en heuvel behaard. Het waait hard in Drachten.
www.trouw.nl/schrijf
111. Mijn vaders oorlogdagboeken Annemieke Steenbergen-Spijkerman (St-Nicolaasga)
Ik lees,je bent alleen weggegaan, niet op eigen wil noch kracht, ver bij het vaderland vandaan, door grijs/zwart opgebracht. Ik lees,dat je moe en hulpeloos bent een haas door niemand gered, Rogier,Fransoos als celgenoot kent, wat echt converseren belet. Op de hei werden dagen, nachten, het gouden oog s‘morgens je doel, onbereikbaar blauw, paars groen je krachten, is wat ik al lezend voel. Brokken verstikken mij ’t verder gaan, trillend omklem ik mijn glas, tranen wellen gestaag steeds meer aan, visualiserend hoe het toen was. Je schrijft:”Nimmer vergeten maar wel vergeven!” Ik herken je handschrift in zwart op wit. Met geëmotioneerde illustraties heb je ‘t omgeven, terwijl je voor bevrijding, lees ik: bid. Ik lees,val stil, ben verweven, koester dit familiebezit. Maar zeg dan tot slot zonder beven: “ja pap, maar wel….. onthouden… ook dit”.
www.trouw.nl/schrijf
112. Late Mei - avond Pieter Oegema (De Westereen (Zwaagwesteinde))
Wolken laten de ondergaande zonnestralen oogluikend door, vogels zingen in koor, boten deinen zachtjes op het water, van verre klinkt eendengesnater. De wind ruist zacht door de bomen, ik voel de nacht alweer komen. De lucht is nog blauw, ik huiver van de kou. Insecten dansen in de lucht, hondengeblaf en burengerucht. Een auto rijdt eenzaam voorbij op een vrijdagavond in Mei. Zomertijd geeft aan: Negen uur. Fluitekruid langs de sloot als een muur, rozenbottels in bloei, heel ver weg klinkt koeiengeloei. Een zilveren vliegtuig trekt brommend door de lucht, ik haal diep adem en slaak een opluchtende zucht, die van heel diep binnen komt en mijn eenzaam dichten verstomd.
www.trouw.nl/schrijf
Een gouden regen staat fier, een lijster fluit, lieflijk dier. Jonge koolmezen schreeuwen onafgebroken vanuit hun nest, slechts zo nu en dan verstild dit orkest. Twee uren later is de nacht al bijna gevallen, donkere wolken die zich samenballen, kwakende kikkergeluiden die door de koele avondlucht schallen, zal er ook nog wat regen gaan vallen? Zo op een late avond in Mei werd mijn bedrukte gemoed weer blij, raakte ik verlicht dankzij de natuur, het zette opnieuw mijn hart vol vuur!
www.trouw.nl/schrijf
113. Kristal Pieter Oegema (De Westereen (Zwaagwesteinde))
Eens in mijn jonge jaren liep ik in onze tuin een kind was ik nog maar en zag met mijn ogen schuin ineens kristallen blinken in sneeuw al voor mijn voet nooit zal ik dat vergeten die aanblik in die sneeuw het was alsof ik daarin de Schepper had ontmoet!
www.trouw.nl/schrijf
114. Rondeel lenze l. bouwers (Bakkeveen)
De voordeur betaalt voor de achterdeur. Lijkeltje van der Ploeg was in Friesland baker, zo rond negentienhonderd. Fleur gaf ze aan het bruin van de venen, want met schaar stond ze klaar om de sterke band van moeder en kind te verbreken. Geur van jong leven gaf haar moed. Niet de stand - de voordeur betaalt voor de achterdeur van gesettelde boeren maakten klant tot koning, alleen het Kind voor een keur van herders was haar voorbeeld. Met een mand luiers kwam ze, vroeg niets voor haar lach, hand; de voordeur betaalt voor de achterdeur.
www.trouw.nl/schrijf
115. Mantgum-Tsjeintgum-Jorwert koos van der sloot (Mantgum-tsjeintgum-jorwert)
ljippen wjukkelje oer blomkjend lân - kieuwiet – kieuwiet ik wie op wei nei Tjeintgum yn sleatsjes nesseljende merkels - ferrek fereale wite swannen ek ik waard der hast poëtysk fan doe’t ik ôfsloech rjochting Jorwert lâns de sletswâl rûn fûn ik trije eineaaien & hearde Jorwerts toer fan ien twa trije slaan - ferdomd ik waard der omtrint kristlik fan soe God dit lân ferlitte Darwin fynt hjir wis en wrachtich in waarm sprieden bêdsje.
www.trouw.nl/schrijf
116. Alles streamt Mindert de Wit (Waddengebied)
Tusken sâlt en wettersmaak it ljocht fan sulverwiet Maitiidswyn mei seerook wachtet op it sinneread Wa húveret noch by ‘t sjen fan dea Hjir smoart it treinelûd yn widens In strânljip ropt de nacht mei stipe fan syn maten Ik nim har hân yn dy fan my
www.trouw.nl/schrijf
117. Ballumer Bocht Lia Hoekstra (Ballum Ameland)
Zwartwit zijn de beelden zonder geluid het water ondoorzichtig de lucht met grauwe helderheid de scherpe lijnen van de dijk omarmen het kleine bootje dat ligt aangemeerd in de Ballumer bocht
www.trouw.nl/schrijf
118. Salút Wobbe Atsma (Drachten)
Salút oan ’e Wâlden en Walt Whitman Dy’t doarmet oer de kontininten, sjocht wetter by de rûs, bergen, kusten, sân fan de woastinen, greiden yn it deltalân en heart rûnom it folk dat striid en wrot. Dy’t lok hat en dy’t it barre mocht, do bewenner aller kontreien, frou of man beharkje it liet en hear de langst fan it epysk salút oan de ierde brocht. Dy passy fan de ivige pastorale oan it efter en it foarlân bannich docht jin nei de boarne smachtsjen en yn ’t moed troch it ferline dwalen, want earne yn ’e Wâlden wit mannich leit de eigen bertegrûn te wachtsjen.
www.trouw.nl/schrijf
119. Ald of Nij Mysha (Drylts)
nei al it fjoerwurk de wimerjende stjerren oer de stille stĂŞd
www.trouw.nl/schrijf
120. Slach by Waans Anske Smit (Warns, rode klif )
Iek kèn my nâât huege, dòt er óait een Hylper yn myn tyd wië, dy it yn syn bealch kreag nei Wââens te goan om te betynken, dot de Fryzen, de Hollanders feslynt hèwwe. Jimme wòl?? Mar no hearde iek lèsten, dot der froeger toch wolres Hylpers hènne gééngen. So ies my nò een ferhoal bekènt wòdden, ûût de eeaste helft fan de foarigge ieuw, dot Bertus Stallmann, mei syn broer Jehannes, swaiger Hindrik Kuipers en Seecle - elk jiër mei jerre fèweren, op e fyts nei Wââens gééngen. Johannes, het roeger yn de bek, séé tjin syn broer Bertus: “Bertus, doe must mar rekkenje dot se hir heel het méénsken de hèassens inslynt hèwwe!” Bertus, wy mei dy oenfesnyde ûtspraik fan syn broer Jehannes óen. Hy kó der naaet tjin, www.trouw.nl/schrijf
al dòt ferbòale gewelt. Hy séé op een sèfte, tegelyk ynhâldene tóóan “Doe must naaet.....Jehannes”
www.trouw.nl/schrijf
121. wintersliep Bauke Miedema (Omkriten boalsert)
flamjende loften hingjend oer ‘n wide wite wrâld dy ‘t stiif stiet fan de stilte d’ynsnijde karre mei syn machtich tsjel jout him hjir tige noflik del en seit ús wat er sels net sizze kin as monument fan minsklik skrippen mei fuort mei ho en grutte waan oer ’t lytse witten no net mear tinke lit mar besinke en dream it gean troch ‘t bestean sa ’t moatten hie as sa ’t it wie dêr ‘t neat en alles elkoar treffe leit it begjin begripe wolle is tefolle
www.trouw.nl/schrijf
122. reinbôge r.posthuma (Wommels)
in reinbôge stiet oan de loft palet fan kleur en dize stiet yn ‘e fierte op ‘e grûn je kin it plak oanwize ik wol mij baaie yn dy kleur en gean op wei derhinne mar as ik tichterbij kom moat ik noch fierder rinne och koe ik mar ien kear dit wûnder ûndergean it likety mij sa moai om yn dy kleur te stean dochs sjoch ik yn ‘e fierte dy bôge dudlik stean dêr jinsen yn it noarden dêr sil ‘k no hinne gean. al hoe ‘t ik ek reizgje ‘k bin dochs wer te let noch fierder is de bôge berikke kin ‘k him net it bliuwt in utopy te fier dy kleur en gloed want dizze bôge stiet symboal nea wer in wetterfloed
www.trouw.nl/schrijf
123. West Vlieland Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
Ik voel hoe wind de zee bemint haar wiegt en weegt, haar baren breekt, geen kind een ouder zonder zorgen heeft, het water zich laat sjouwen Vertrouwen groeit er als het tij in dagelijks het heen en weer de morgen naar de avond schaart en nachten aan de orde gesikkeld mijn gedachten Maar hangt zij rijp en zwaar de maan, dan buigt een lichtgekroonde boom zich diep naar dromeloos ontslapen. Springvloed stroomt waar zand verstuift - thans onbewoond - aan haar Lot gelaten
www.trouw.nl/schrijf
124. Levensloop Anne Bult (Oosterwolde)
De Duistereweg tussen Oosterwolde en Makkinga ligt er zonovergoten bij. Geen vuile strontkluit of lang modderspoor doet mij op mijn fiets voortglijden. De weidse Bultweg tussen Appelscha en Langedijke ligt er blakend en mooi vlak bij. Zonder op mijn trappers te hoeven staan doet het mij rustig verder gaan. De lange Hoofdweg tussen Haulerwijk en het Hoornsterzwaag ligt er dreigend en somber bij. Geen zonnestraal noch een heldere lucht lacht mij op mijn klinkerpad toe. En mijn levensweg tussen Geboortedorp en Stervensdorp ligt er zeer veranderlijk bij. Veel blinkende luchten en zonneschijn ook tegenwind en duisternis.
www.trouw.nl/schrijf
125. It Fryske Hert Frije Fryske Grûn, Pier Schuurstra. (Warns)
Wy soannen en dochters fan it lân om it Waad sjonge en prate mei histoarje yn it hert. Yn waar en wyn steane wy dêr fol yn rein en sinne en de siel flústeret eltse dei; bern fan it lân fol eare en rom. Fan Waaksens oant it Mirnser klif en Gerkeskleaster oant Wolvegea, it sân fan Skylge oant de bossen fan it Gea. Hoe’t de wrâld de herten ek skuorre sil ús Fryske bloed giet net dea dizze leafde is myn deistich brea.
www.trouw.nl/schrijf
126. Doutzen Kroes uit Eastermar Pieter Oegema (Eastermar (gemeente Tietjerksteradeel))
Men zegt wel eens: “Wat goed is komt snel”, zelden heb ik voor iemand dit echt zo snel werkelijkheid zien worden als voor dit inmiddels wijd en zijd bekend geworden internationaal fotomodel! Ze had het zelfs niet eens verwacht dat het zo snel zou kúnnen gaan, maar alles had ze mee, veel meer dan ze zelf had gedacht. Ik gun het haar van harte - dit meisje uit Friesland gelukkig blijft ze gewoon zichzelf bescheiden als ze is, met het onverwacht geluk aan haar kant. Doutzen voor mij ben en blijf je zoals ik je gekend heb: dat rustige aardige meisje met lichte blosjes op haar wangen, een Brigitte Bardot-achtige uitstraling zonder dat je dat waarschijnlijk zelf in de gaten had, ik hoop dan ook dat je ster nog lang mag blijven stralen, ook al is het wel eens ‘balen’ dit ontneemt niemand je meer, graag ontmoet ik je nog weer eens een keer!
www.trouw.nl/schrijf
127. Kat van Kees Gerda Posthumus/Š Louise (Vlieland)
In de meeuwenduinen, even voorbij het laatst bewoonbaar verklaarde deel van het eiland ligt de doodgebleven kat van Kees onder zand met schep en hand werd passende een diepte bedacht voor de stilte die hij achterliet, een element dat eeuwenwind is in dit ongerept landschap van helm en welvende eenzaamheid. Zijn naam op een kruis van twee twijgen, de groene geur samengebonden in het hart, een grafzerk uit werend licht gehouwen. Dat het krijsen van meeuwen iets bezwerends krijgt, bijna dragelijk maakt hoe natuur zijn kringloop neemt.
www.trouw.nl/schrijf
128. Fryslan jandedood (rohel)
Frysl창n, einde mei Je bloemen zo prachtig Zo grazig de wei Je geuren zo krachtig Nieuw leven nabij Het vee niet meer drachtig Doch vier, zij aan zij De merrie, het veulen Nieuwsgierig en blij De melkvolle koeien Het kalfje langszij Het schaap en het lam Zo dartel en vrij Een zeil in de verte Geluidloos geglij Water en vogels Des lentes schalmij De zomer in aantocht Frysl창n, einde mei.
www.trouw.nl/schrijf
129. Mare Frisicum Jaen (Hoorn, Terschelling)
Sinne strykt oer Hoarne oer de huzen en de tsjerke bosk en dún en dyk en Waad oer de skoalle mei de skelters en oer ’t begraafplak mei de jonges dy’t hjir earder boarten sinne strykt oer Schylgeralân en oer Hessel syn one street town oer fyts- en ruterpaad oer wykein en oer wrâld oer de kearen dat ik hjir kaam en oer al de tiid hjirnei strykt de sinne hjoed sjoch ik it ik bin in eilân yn ’e Fryske see
www.trouw.nl/schrijf
130. het Wad Bregtje (Peasens moddergat)
kabbelend water toverend licht frisheid geurt zo weids ‘k sta stil verwondering de zee vertelt ... vogels zingen eenstemmig ‘k hoor de brok in mijn keel ‘k voel krachtig stromen ... van warmte van mij naar jou
www.trouw.nl/schrijf
131. Lutine christiaan B. van Veen (Terschelling)
Roerloos rustend in een bed van zand en water aangevreten stuurloos bij eb en vloed verlaten door mensen schijnbaar vergeten beeld van verval beeld van vergaan onttakeld omhulsel onvoltooid verleden schuilplaats van schatten in een bed van zand en water doelwit van hebzucht door bergers belaagd door duikers besprongen door burgers beroofd door dichters bezongen.
www.trouw.nl/schrijf
132. Eén-saam-heid Hidde de Blouw (Ameland)
“Een dichte mist op het strand Het geruis van de branding Maar ook af en toe geschuifel en geknisper van voeten in het zand, andere voeten. Soms ook een zucht. Geen hand voor ogen. Slechts het eigen hart als kompas en een vage notie van de juiste koers. Doorgaan, doorgaan. De mist klaart op. Langzaam herken ik dierbaren en verbondenen. Ook onbekenden. In eenzaamheid liepen wij al die tijd dezelfde koers. Eenzelfde harteklop, eenzelfde vage notie. Eén-saam heid.”
www.trouw.nl/schrijf
133. Weerkerend lijnenspel Hidde de Blouw (Ameland)
Oneindige verten van badend licht in dromen van momenten daarachter zielen zonder haat Waar zijn wij dat wij hier zijn Grenzeloze vrijheid in zichzelf gebonden aan diepten van nu Horizon van jou dichtbij en dichterbij van afstand-ver tot hand-in-hand van overzicht naar totaliteit Dromen van momenten achter jou en mij van kind tot kind van hart tot hart Vrijheid is oneindigheid in vervulling van dromen achter diepten en diepten achter dromen www.trouw.nl/schrijf
Momenten achter nu dieper en dieper van hier-dichtbij tot mensheid-ĂŠĂŠn van inzicht binnen naar een stijgen over kloven die gapen tussen en hier en daar tussen jou en mij Ogen die zich in elkaar zien warmte-trilling gloeiend Oneindige verten van golvende mengelingen van jou en mij van kind en kind Weerkerend lijnenspel van vreugde en verdriet van weemoed en warmte tot dichtheden zwaar en licht tot dichten-dromen woorden-wereld zonder zoeken veelheid vinden aan antwoord meer mengeling dan duidelijk eer echt boven blind
www.trouw.nl/schrijf
134. Kamp Fochteloo Hiltsje Jongsma (Fochteloo)
Boven het uitgestorven veen trekt onweer zich traag terug schimmels ontwaken dood hout bloeit oranje in vochtig kreupelhout hoor ik verloren zielen geruisloos zwerven oerijzer drupt in gitzwarte sloten wortels van een gevallen berk weten de weg nog naar het spoor dood hout bloedt oranje. _ It kamp op de Fochtel Boppe it 煤tstjerre fean fertart de swiere loft traach skimmels 没ntweitsje dea hout bloeit oranje yn fochtich leechhout hear ik ferlerne sielen stilwei omswalkjen
www.trouw.nl/schrijf
oerizer dript yn gitswarte sleatten woartels fan in fallen bjirk witte de wei noch nei it spoar dea hout bliedt oranje. _ Et kaamp op De Fochtel Boven et uutsturven vene trekt onweer traoge terogge schimmels ontwaeken dood hoolt bluuit oranje in vochtig kreupelhoolt heur ik verleuren zielen stille ommezwarven iezeroer drupt in gitzwatte sloden wottels van een valen birk weten de weg nog naor et spoor dood hoolt blodt oranje
www.trouw.nl/schrijf
135. DE (ferdwenen) KLOASTERSTEEG Jacob de Vries (Ps) (Liwwadden)
De kest soeke wast wist Keihad roepe omme Kloastersteeg...Kloastersteeg Echo’s galme, straat blieft leeg Fut is nou de Kloastersteeg. Frome Galileesche nonnen Hier oppe Oldegalileën Wille dustig tefergeefs Anun knisperdroge Hafen Hun dorre droge kelen lafen Gaan onbefredegd pij na pij Swangersoet fan chigorij Anne Kloastersteeg foorbij Swaar fan sonden klinkt hun rei De kralen fan hun roasekraans Rinkele in hun dooiedaans Ut gewijde water fan de Ee Foert hun gebeden naar de see Want daarheen leide alle wegen Met of sonder’s Heerens segen.
www.trouw.nl/schrijf
136. Wad 2 Henny Moes (Het Bildt)
verwondering over groene sprieten tussen gebarsten zeeklei uitgedroogde bedding schip in de verte alleen met de meeuwen de zon kust de wolken rood neemt zomers afscheid met een gouden randje
www.trouw.nl/schrijf
137. Bern Aukje-Tjitske Dieleman-Hovinga (Nij-Altoenae)
yn ‘e amer it wetter dêr’t ik as bern yn farre woe oant ik seis wie doe fûn ik wetterplassen nijsgjirriger
www.trouw.nl/schrijf
138. luts jannie roodhof (Balk)
Dyn leidige lea lokket my Lit my dy leavje Beride winterdeis Befarre simmerdeis Dyn wiet wekket op ’e nij myn nocht
www.trouw.nl/schrijf
139. Het Friese veen Kees Godefrooij (RIEN)
Altijd als ik jou zie wil ik meteen - hup, de laarzen uit bij je binnendringen zomaar, niks zeggen zonder plichtplegingen hier met dat heerlijke drassige veen!
www.trouw.nl/schrijf
140. beetsterzwaag, zaterdag r.meijer-geertsma (Drachten)
rond dit mooie dorp als stille levens in een nog serene sfeer heffen bomen met hun gewitte stammen en kronen gespreide armen, zegenend, de bossen ademen zacht in hun samenhang
www.trouw.nl/schrijf
141. Jouw gedichten Pieter Oegema (Beetsterzwaag)
Als ik jouw gedichten lees meisjelief, voel ik bewondering en medeleven, omdat aan jou een dergelijk talent is gegeven. Hier moet je naar mijn idee ook andere mensen van laten meegenieten, want je weet problemen op een ontwapenende manier onder woorden te brengen, je weet ze echt in een goed leesbare vorm te gieten: Er treedt een bepaalde sfeer uit naar voren, die mij enorm goed doet en mij blijft bekoren! Ze doen ĂŠcht aan, ze spreken de waarheid onverbloemd. Je bent eerlijk elk ding wordt bij zijn of haar naam genoemd. Jij vindt het zelf maar heel gewoon dat je dit kan, maar besef goed dat je hiermee een ander een plezier kunt doen, een juiste snaar kunt aanslaan, er iemand mee kunt ontroeren, de schoonheid kunt doen beseffen van alles wat leeft en is, volheid en gemis, blijdschap en droefenis, dood en leven - nemen en geven. Je hebt van alles een deel meegemaakt, er ligt iets van jezelf in, zowel einde als begin!
www.trouw.nl/schrijf
Ik voel me met jou verbonden als ik deze gedichten lees, omdat ik er ook van mezelf dingen in terugzie die ik ook zo voel als jij. Een dichter kan zaken onder woorden brengen, die een ander soms niet uit kan spreken, zoals bepaalde gevoelens en ervaringen. Ga daarom door met dichten al vindt je het maar heel gewoon, je weet immers nooit hoe het een andermans leven kan verlichten, zijn of haar verborgen of uitgesproken dank is dan jouw welverdiende loon!
www.trouw.nl/schrijf
142. Europaplein Bennie Spekken (Leeuwarden)
wij zingen rond de droogstaande fontein wij dwazen razen over de rotonde wachtend op het wonder van het Europaplein een cirkel van gras met fantasieloze flats afgezet juist op deze plek verkeren wij in een roes en waar alles om draait dat het stromen moet staat hopeloos stil dit grafstemmige ding als toegangspoort tot deze stad van natte dromen we willen het schuim op het water zien spuiten alle perken te buiten alles schiet omhoog vannacht hartslag en volume een engelachtige stem de sterren van de hemel wij komen nooit weer van deze rotonde af
www.trouw.nl/schrijf
143. Ik zal niet verweren van een hoog woord annemieke steenbergen-spijkerman (St-Nicolaasga)
Hoeveel duizenden kennen eenvoud en waarachtigheid Regels vol harde en bonte kleuren van de wingerd, sla. Naast sloten, kroppen, houten staken met de klimmers Aangelegd door grootvaders handen met gebronsd gezicht. Hoeveel duizenden kennen eenvoud en waarachtigheid. Ik zal niet verweren van een hoog woord noch van het weer.
www.trouw.nl/schrijf
144. Taelgreens Piet Bult (Nijeberkoop)
An d’ iene kaant daor praot ie Fries en an de aandere kaant et kroem hoe kree’we et toch in de plasse en leggen een taelgreens henne
Et was - ‘k geleuf - rond 1500 doe mochten ze oons nog helpen now wiwwe d’r niks meer van weten we leggen een taelgreens henne
Versoep et ding toch in de Tsjonger of smiet ‘m aanders in de Kuunder lao’we et netties holen en daoromme legge nooit een taelgreens henne
www.trouw.nl/schrijf
145. Voor de eenzame troubadour Pieter Oegema (Hantumeruitburen)
Hij was altijd nogal lang van stof maar, dat hoeft niet erg te zijn over hem gesproken: niets dan lof zijn geest is immer weer ongebroken gitaar aan de hand in koffer versleten maar altijd weer opnieuw op pad naar horizonten ongemeten ook al is het nog zo glad onverschrokken gaat hij verder met de moed der wanhoop naar de toekomst die hem wenkt net zo lang tot hij beroemd is misschien wel eerder dan hij denkt!
www.trouw.nl/schrijf
146. Als de tijd klopt Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Leeuwarden)
Op zomaar een middag zal het regenen, zomaar Als tijd op vrijheid verzot, miezeren uit het niets. Denk dan aan de laatste stond, de zonnigste Niet aan treurgenoten en een ring denk aan vrolijk. En hoe meer je naar een ontknoping verlangt Je nog eens omdraait en aan regenjassen denkt De parapluwet en waterplassen op de stoepen Des te meer, geloof me, zul je lachen en giebelen. Onder lakens denken, je nog eens omdraaien verlicht Lachen. Hoe vaker hoe beter je mond in de goede Stand zal staan als deze dag een toneelstuk speelt. Denk dan aan de allerlaatste stond, de zonnigste.
www.trouw.nl/schrijf
147. naar de overkant annabel (Schiermonnikoog)
dit strakke land met akkers stug en stevig en sloten als een streep tot aan de horizon vermoedt het kabbelende water waar schapen wollig grazen aan de dijk zachtmoedig en onwetend van deze volgepakte veerboot die ‘t wolkend eiland meer en meer in zicht brengt op de vaart van wind
www.trouw.nl/schrijf
148. Ameland Joke Berensen (Ameland)
de lucht is vol van kleur en geur en ijs met boven zee een blauwe wolkenband daar aan de rand van prachtig Ameland dat eigenwijze duinenparadijs er staat één ster, gekleed in parelgrijs ik tel konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik huil mijn neus bevroren en mijn wangen koud mijn stramme knieën kraken, ik word oud ik stap onhandig in een struikelkuil en blijf dan liggen in het groene gras ik wou terloops dat ik een kerstkind was
www.trouw.nl/schrijf
149. In memoriam Kee ( Joure)
Dizze ruge stien is wer ‘st do rest dyn namme skreauwn yn bruns. It berte- en jier fan stjerren dizze ruge stien is wer ‘st do rest de dei da ‘st net mear fierder koest bliuwt foar us altiid ungewis. Dizze ruge stien is wer st do rest Dyn namme skreauwn yn bruns
www.trouw.nl/schrijf
150. fûgels aukje wijma (Smalle Ee)
ûns njoggen oere komme se yn boskjes oanfleanen feilleas fine se de wylgebeammen oan it wetter dêr ‘t famylje lûd tsjotterjend wachtet op harren aventoeren fan dizze dei ik begryp der neat fan
www.trouw.nl/schrijf
151. Bartlehiem Jaap Zeijl (Bartlehiem)
Als het riet de eerste spruiten toestaat voor zichzelf te beginnen en de zon het op elementaire kleuren houdt, is het water bed voor eenden die de liefde bedrijven Als het riet dicht en groen is strooit de zon haar hele spectrum rond. Het water kabbelt warm en traag onder eenden en hun kroost. Als het riet de eerste rijp houvast biedt gebruikt de zon zijn palet met pastels. Het water zet er een stevige kaderlijn onder en eenden kijken bewonderend toe. Als het riet naakt in de wind staat en de zon in haar schulp is gekropen, is het water verstard tot ijs. Eenden rijden de Elfstedentocht
www.trouw.nl/schrijf
152. sjen aukje wijma (De Veenhoop)
uster yn ‘t ryksmuseum beseach ik de gouden ieu útbylde yn stien en diggelguod yn skilderijen fûn ik de natuer fan juster hjoed op ‘e feanhoop sjoch ik mids griene greiden fee de petgatten boatsjes op ‘e ie de fryske loft jout my har gouden strielen
www.trouw.nl/schrijf
153. Stille winterse herfstnacht Pieter Oegema (De Westereen (Zwaagwesteinde))
De nacht ligt zwaar over het weidse land, een inktzwart wolkendek ligt uitgestrekt als een uitgevouwen hand, slechts de maan doorbreekt zo nu en dan de wolkenband, schuift met zijn licht de wolken aan de kant. Hondengeblaf doorbreekt de stille stilte, huiverend voel ik een koele kilte, rakend aan mijn hand. Hoe mooi, fluisterend stil en vredig de nacht kan zijn in dit meestal zo drukke land!
www.trouw.nl/schrijf
154. Pow Wow Pieter Oegema alias Inner Voice (Leeuwarden (Huizum))
De gitaren zongen als weleer in een gemoedelijke enthousiaste sfeer solo’s vlogen door de zaal ze waren er bijna allemaal de muziekcollega’s van vroeger Waar blijft de bijzondere tijd en de gezelligheid zoals we dat vroeger in de zeventig jaren gekend hebben gelukkig was het boven mijn verwachting echter beter dan ooit muzikaaltechnisch perfect werd er gespeeld met uiterste inzet en plezier De popband ‘REBORN’ waarin ik destijds als zanger mee mocht doen was als herboren net als toen met genoegen keek ik het aan vanuit de zaal Wie weet tot een volgende keer alle deelnemende bands bedankt voor dit geweldige reünie-muziekfestijn voor herhaling vatbaar vonden velen dat ik er dan weer bij mag zijn dit smaakt naar meer tot ziens allemaal!
www.trouw.nl/schrijf
155. WETTERSPORTFERIENING Pieter Oegema (De Westereen (Zwaagwesteinde))
Wy farre oer it wetter fol nocht en goeie moed, wy farre al mar fierder, farren sit ús in it bloed! Wy litte ús noait kenne, sels al sit it soms hwat tsjin: it wetter is ús libben, sa’t men begripe kin! Ús honk is yn de Wâlden, yn’t plakje “de Westreen”, der wennen al ús âlden, hja foeren faeks op Saterdei en Sneen. Fan harren koene wy it leare: it lok fan de wetterwrâld. Neat koe ús doe noch keare, noait mear wie it ús to kâld! Lit ús dus mar farre, dat is ús wol nei’t sin, sels al mei’t ús hast net barre: nimmen dy’t ús hâlde kin. Wy wurkje oan ús skippen by dei en soms by nacht, men heart ús dan wol skrippen, oer ús lippen komt gjin klacht! Wy binne wetterfreonen, oeral komt men ús tsjin, yn ús wettersportferiening dêr hat elts it wol nei’t sin. Farren dat is ús libben sûnder dat kinne wy net, mei freonen en mei sibben, moarns ier en jouns soms let! Ús wettersportferiening hat in elk faeks yn’e ban, lit ús dus mar farre, dêr genietsje wy sa fan. By ús is gjin forskil tusken lyts’ en greate man, ‘mekoar altiid helpe’, sa skeppe wy ús bân! Ús wettersportferiening hjit fan: “De Westereen”, wy farre oer it wetter, troch de wike en op Sneen. Wy hawwe nocht en wille, sels al giet it op syn rûchst, wy litte ús noait kenne en binne noait efter de pûst! www.trouw.nl/schrijf
156. In trijke Frysl창n Henk Veenstra (Drachten)
Frysl창n greidel창n, snie- en miuwbespikkele. Skiere wolkenloft.
Friesland weideland, meeuw- en sneeuwbespikkeld, Grauwe wolkenlucht.
Frisian meadows. Fields dotted with snow and gulls, a grey sky overhead Coproductie - ABN-Haiku: Henk Veenstra, Omzettingen: MYSHA
www.trouw.nl/schrijf
157. opnimme aukje wijma (Vlieland)
Ljocht dat trochbrekt oan wetter har grinzen stelt en op ierde grien iepenbieret yn it Ljocht fan de himel op ierde klaget de rjochtingoanwizer op it strân makke fan achteleas efterlitten oanspielde wolfeartsoerlêst en omboud ta in warskôging fan Jo hoe kinne jimme sa de ierde bewarje Ljocht brekt har oer ús libben sinneklear sjoch ik hoe’t wy arbeidzje en boartsje Ljocht kom op ús ta skyn en lit ús witte help ús doch op ús pylgergong om Jo skepping te bewurkjen trochbrekkend Ljocht dêr ‘t wetter har grinzen yn krige ierde har grien iepenbiere
www.trouw.nl/schrijf
158. It Eilân Wobbe Atsma (It amelân)
Men moat de tiid oan himsels litte, de stilte oppakke en yn retrête blynseach de soargen te plak sette om jin in eilân fan rêst te witten. Men moat nergens oer yn sitte de holle leegje en sûnder belet it sin as in bern nei de hân sette om jin wêzen yn ’t lyk te mjitten. Men moat tusken see en dún mei de loft op it brekkende wetter fan it wynderjende ljocht drinke en jinsels dêrnei roppich en deun oan dat stikje grûn ferfrette om it Amelân noait wer te ferjitten.
www.trouw.nl/schrijf
159. het verschil cobi de jonge (breezanddijk)
duizend dode meeuwen langs de afsluitdijk nou ja duizend...kijk zie die auto’s razen blikken monsters azen bijten grimmig opgespat het water groenblauw hemelsbreed zwanen zwemmen langs de blokken van basalt hoe sierlijk verjagen de witten de zwarten en dat is het verschil
www.trouw.nl/schrijf
160. atlantis afke toren (De Deelen)
Wit Zoveel stilte doet pijn Zwart de spiegeling Waterslak en fuut Onderwaterreizigers met geheimen Atlantis in de Deelen
www.trouw.nl/schrijf
161. Friesche Traan Frije Fryske Grûn, Pier Schuurstra (Leeuwarden)
Een man stáand en huilend in zijn vak De afkomst van den óudsher Frisii Draagt elke fries voor eeuwig in zijn hart Déze traan, vervult hún gat wat ooit Was vervult met trots’ Het Óranje wat het ons wou afnemen Dé Fries die vecht voor zijn grond En deze trots herleeft met zijn leven Dús Friisi zie dit als een streven Om deze trots van óudsher na te leven Hoor het lied van volk en vecht met het leven Dat de grootvaderen van Fryslân ons hebben gegeven Éen familie Het verbinden van elke Fries met de grond Waar het leven van de voorvader schuilt Die de tranen bezit die déze man heeft gehuild Dus Friisi stap met mij in de aanvalslinie Herstel de vergane liefde Voorvaderen van Fryslân dit is voor jullie`
www.trouw.nl/schrijf
162. vloed en eb Joke Bot (Vlieland)
de vloed ebt weg het zand onthult het wier op schelp en steen
www.trouw.nl/schrijf
163. afgesplitst land Joke Bot (Vlieland)
afgesplitst land hemel komt los van de aarde oorsprong op afstand aloud besef verzonken in vergetelheid
www.trouw.nl/schrijf
164. Eenzaam jaagt de wind Jeroen Zwaal (Schier)
Er loopt een jongen langs het strand Van oorzaak naar gevolgen Dan vraagt hij plotseling aan de wind Of hij hem wil volgen Samen lopen ze naar de zee Kijkend naar de golven Hoe hoog zijn ze, zo prachtig De wind duwt hem in zijn rug “Kijk eens!” lacht hij.. “Wat zijn we samen machtig” Gauw loopt hij het water in Nooit meer kwam hij terug Bruine haren langs zijn hoofd Deinen mee met zijn ogen Die stilletjes nu de lucht in staren Van bruin naar blauw Eenzaam jaagt de wind Rusteloos zoekt hij Besluiteloos volgt hij de wolken En draait en draait Eenzaam jaagt de wind Af en toe gaat hij liggen Wanneer hij stilte vindt Hij ging mee met de sterren Hij ging mee met de maan Hij ging mee met de zon En elke dag komt hij op Gaat hij met haar onder
www.trouw.nl/schrijf
Ze lopen beide langs het strand Van oorzaak naar gevolgen Dan vraagt zij plotseling aan de wind Of hij hem wil volgen Samen lopen ze naar de zee Kijkend naar de golven Hoe hoog zijn ze, zo prachtig De wind duwt hem in haar rug “Kijk eens!” lacht hij.. “Wat zijn we samen machtig” Gauw loopt hij het water in Nooit meer kwam zij terug Bruine haren langs zijn hoofd Deinen met haar ogen Die stilletjes nu de lucht in staren Van bruin naar blauw Eenzaam jaagt de wind Rusteloos zoekt zij Besluiteloos volgt hij de wolken En draait en draait Eenzaam jaagt de wind Af en toe gaat hij liggen Wanneer zij stilte vindt Hij ging mee met de sterren Zij ging mee met de maan Ze gingen samen met de zon Altijd komt zij op en Gaat hij met haar onder
www.trouw.nl/schrijf
165. eiland beleven Joke Bot (Vlieland)
mijn kampement op het duin waar ik indaal op het raakvlak van aarde en kosmos gevoed door de alom aanwezige grondtoon van eb en vloed
www.trouw.nl/schrijf
166. illegale tentbewoners Joke Bot (Vlieland)
pissebedden en oorwurmen illegaal mee bewonend bij het vallen van de nacht zich zonder gĂŞne tonend het tentdak zwart bezaaid hele stammen plaatsen zich en dreigen neer te dalen doel treffend waar ik lig blikken vol van het doek geplukt des daags gedropt op het strand doch elke avond weder in mijn bedstede beland
www.trouw.nl/schrijf
167. aanhef Joke Bot (Vlieland)
de overgang naar strand bestijgend treft mij daar het streepje zee de kop opstekend boven zand deze aanhef tot een wijds gebeuren dat mij steeds weer overmant
www.trouw.nl/schrijf
168. toevlucht Joke Bot (Vlieland)
mijn dierbare zanderige kluit drijvend temidden van het woeste water blijkt een terp die zijn hoogtelijnen boven de zeespiegel weet te houden
www.trouw.nl/schrijf
169. In trijke Fryslân Henk Veenstra (Vlieland)
boskpaad op Flylân krúdrige dinneknoppen swietrook dúnroaske
bospad op Vlieland kruidige dennenknoppen zoete duinroosgeur
Vlieland forest path spicy scent of budding fir sweet smell of dune rose Coproductie - ABN-Haiku: Henk Veenstra, Omzettingen: MYSHA
www.trouw.nl/schrijf
170. In trijke Frysl창n Henk Veenstra, Mysha (omzetting) (Drachten)
de namiddagzon trekt over het Friese land een goudkleurig kleed
neimiddeissinne betsjoent it Fryske l창n mei goudkleurich habyt.
the afternoon sun casting over the Frisian fields a gold-coloured coat.
www.trouw.nl/schrijf
171. Stadsrònwech-súd Mysha (Sneek)
stille groëne laan achter de ruch fan de stad fergeten rònwech
www.trouw.nl/schrijf
172. ingesneeuwde aarde aukje wijma (Drachten)
ingesneeuwde aarde alles bedekt met witte flinterkleine vlokjes een lichte deken maakt me anders ik schep en glij tuur naar de lucht er komt nog meer de wind heeft vrij spel mijn ogen strelen de prachtigste vormen eindelijk eindelijk is alles even anders ontwricht een nieuw evenwicht komt over mij jij mens sta stil geniet loop voorzichtig door deze winter www.trouw.nl/schrijf
173. Vliehors Harry van Hemert (Vliehors, vlieland)
Zonlicht spat Op ‘t wad In duizend sterren Uiteen Ruimte stuift Naar alle kanten Van zand, Tot de rand Van de wereld Tussen water En lucht Verloren, Valt geen spelt Te horen, Behalve meeuwgerucht In verre vlucht Vol van leegte lonken Mijn ogen Onbeschaamd dronken, Naar verzonken verten, Een scheepsmast voorbij, En lage duinen, Gevat in wolken Van wit en blauw, Oplossend in Oneindigheid
www.trouw.nl/schrijf
174. Storm op zee folkert janssens (vlieland)
Storm op zee: De wind waait alles weg, zelfs de woorden, die ik tegen je zeg. Storm op zee: Het water geselt onze huid. Het zout dringt onze kleding binnen, het maakt niet uit; ik was toch al buiten zinnen.
www.trouw.nl/schrijf
175. Waarmtebist Aukje-Tjitske Dieleman-Hovinga (Warten)
De sinne is al geandeweis Noch falt it ljocht it bûthús troch Noch lit de beam syn skaden sjen It tsjusteret mar yn it twiljocht is noch tiid en avensearje De sinne is al fierhinne fuort Noch balte kij it deistich lûd Noch komt de dampe fan ‘e groppe It twiljochtet mar yn it tsjuster is noch tiid en meitsje faarsje De hikke skuor ik hastich fan ‘e daam myn fuotten sompje troch fergetten klaai Noch blaast de sinne de lêste siken út Noch nimt de moanne it hege wurd net oer No is it tsjuster mar myn doel Lit de dei wer te kôgjen foar my oer It waarme lichem yn it kâlde gêrs
www.trouw.nl/schrijf
176. Schiermonnikoog Henry Mensink (Schiermonnikoog)
Eindeloze beperking, tegendraads ochtendlicht. Golvende luchten in oeverloze zee. Voetpaden onder verborgen verlangen. Meeuwengekrijs en eeuwige cadans. Een rijpend spoor van einder naar verte, in cyclisch bewegen van verleden en toekomst.
www.trouw.nl/schrijf
177. Vredenhof Henry Mensink (Schiermonnikoog)
De Stille Getuigen - Vrendehof (Een byzondere begraafplaats op Schiermonnikoog). Hier liggen ze, getuigen van veldslagen, in grimmig verleden. Vijf-zeven-negentienzeventien, onbekend, Duits matroos. Veertien-negen-negentienachtien, onbekend, Engels gekleed. Daar liggen ze nog steeds strak in het gelid. Pool, Duitser, Engelsman, Canadees en Fransoos. Eénentwintig, Arthur S. Christie, Nieuw-Zeeland veertien-zeven-tweeënveertig Eénendertig, Waclaw A. Michalik, Krakau, Polen, vierentwintig-zeven-tweeënveertig Eénentwintig, Helmut Kohlhage, Eveking, Westfalen-Duitsland, twee-maart-drieënveertig
www.trouw.nl/schrijf
Marokko, Salch Ben Ski, Achtentwintig-augustus-veertig. Frans soldaat Pierre Lefebvre negen-zes-ĂŠĂŠnenveertig. Stille getuigen van zinloos geweld. Mort Pour La Patrie, or known unto God. Maar nergens Gott Mitt Uns. De Stille Getuigen, eens vol verlangen, en lachend vertrokken, nog steeds in gelid.
www.trouw.nl/schrijf
179. gestrand Joke Bot (Vlieland)
vogel wier vlucht gestrand
www.trouw.nl/schrijf
180. Met mijn eigen tas vol dromen annemieke steenbergen-spijkerman (Lemmer)
Op het mos in de tuin op de stenen Loop ik zacht voorwaarts op blote tenen Bespiedt enkel de vogels hun vederentooi Rust even uit bij de sering alles oogt mooi. En denk - Oh God ik mis je.
www.trouw.nl/schrijf
181. Bij de Fochteloo’er sluis Anne Bult (Fochteloo)
Hier stroomt de Compagnonsvaart. Het water kabbelt maar door. Hier sta ik met mijn fiets stil. Zo doe ik dit elke keer. Hier gaf ik mijn eerste zoen. Mijn bloed bleef voor haar stromen. Hier viel zij wel overboord. Dit doet mij elke keer pijn. Hier ben ik verder gefietst. Voel elke dag haar gemis.
www.trouw.nl/schrijf
182. Rode Klif cobi de jonge (oude mirdum)
golven glanzen in verblindend zilver tot de horizon witte zeilen bolen op de boten doorklieven het water van de klif de noordenwind duwt traag de grijze wolken langs een blauw plafond de zon brandt nog even in oktober stil trekt een schaduw over het water ĂŠĂŠn reep zilver blijft maar wordt direkt verdreven en wilde eenden willen weg
www.trouw.nl/schrijf
183. langs de kade Inger van Lamoen (Leeuwarden)
natte sneeuw putjes dooi sporen van voeten en hondepootjes alles nat bomen in kaal en zwart silhouet stil en schijnbaar verlaten liggen de boten daar in winterrust het diepzwarte water sluit dicht om hen heen de verloren spiegelwereld waar alles anders is blijft onbetreden mijn voetsporen mengen zich met andere die voorbij zijn gegaan
www.trouw.nl/schrijf
langs Grote Beer (kind aan boord) en Orion op de Gemma Everdina staat “Sail now, work later” een treurwilg steekt oranje af een zwarte kraai ziet mij gaan en lacht
www.trouw.nl/schrijf
184. Terschelling Emma Geerards (Formerum)
We struinen door de duinen we klunen door het zand baden pootje in de golven en slapen hand in hand.
www.trouw.nl/schrijf
185. mata hari grietz (Leeuwarden)
mata hari femme fatale dubbelspion oosters zwoel dansen je laatste woorden in het oog van het morgenrood: doodgaan is niets, -in brons- leven trouwens ook niet!
www.trouw.nl/schrijf
186. Eindeloos blauw Pieter Oegema (De Westereen (Zwaagwesteinde))
zijn de luchten van Lauwersland op wolkeloze dagen het hele jaar door met weidse waterrijke vergezichten de Waddenzee laat menigeen zwichten voor de Waddeneilanden aan de horizon het begin van menig reisje voor een ieder die het alsnog niet laten kon dit gebied rondom het Lauwersmeer verbaast mij altijd weer door de bijzondere vaak wat desolate sfeer het lijkt het einde van de wereld soms terwijl je weet er is veel meer dorpjes gehuchten en een enkele stad zijn er spaarzaam met zorg uitgestrooid op een overwegend groen grastapijt in de zomer wordt er volop en intens gehooid stress raak je hier van nature kwijt! bossen en venen komen er voor coulisselandschap als decor in het Woudengebied trekt dat zijn spoor met houtwallen elzensingels heggen gaat dat zover men kan zien maar door
www.trouw.nl/schrijf
natuurgebieden wonderschoon de bevolking heel gewoon terpen en wierden die het landschap versierden tot het huidige landschap met alle kleuren van de regenboog maar bovenal bij warmte en kou overheerst de kleur van eindeloos blauw
www.trouw.nl/schrijf
187. wisselstroom Joke Bot (Vlieland)
bivak van zee zand en duin de branding dag en nacht mijn resonantie wisselstroom ongrijpbare krachtbron ik laaf mij
www.trouw.nl/schrijf
188. vaargeul Joke Bot (Vlieland)
de rode draad ontrolt zich als een vaargeul het roer zoekt mijn eigen koers de steven kiest richting
www.trouw.nl/schrijf
189. vleugelstrekkend Joke Bot (Vlieland)
mijn geest slaat de vleugels wijd uit mijn hart zoekt de ruimte de wind leent zich als levensstroom
www.trouw.nl/schrijf
190. baken Joke Bot (Vlieland)
in de wijdsheid ademend geboeid door de horizon baken in peilloos heelal
www.trouw.nl/schrijf
191. strandvuur Joke Bot (Vlieland)
hongerig lekkend vuur op het verlaten strand aanrollende golven stuivende wind stralend de maan hoog aan een donkere hemel de kosmos groet me
www.trouw.nl/schrijf
192. golven Joke Bot (Vlieland)
tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven
www.trouw.nl/schrijf
193. getijdenpauze Joke Bot (Vlieland)
ondergedompeld opgeschoond adem en getijden pauze
www.trouw.nl/schrijf
194. Schuumkoppen Eelke Solle (Ameland)
Dondernd geweld hemel kiekt woest noar beneden t gijt tekeer wil k hier groag weenen? Beukend op e kust gijt zee te keer happen zaand verdwienen kommen nooit weer Wiend sloat je om e oren regen drieft noar binnen kop stijt verwilderd bin niet meer bij zinnen T gijt deur en t gijt deur niks holt t tegen komt gien enne aan haarde wiend en zere regen Denk alles te kinnen met groot gemak schuumkoppen kommen en kommen wiezen ons te plak
www.trouw.nl/schrijf
195. Kerkhof te Follega Sietze van der Bijl (Follega)
Ik ging naar Friesland want mijn oom was overleden, op ‘t station van Heerenveen was ‘t stervenskoud, maar in de bus naar Follega kwam ik weer wat tot leven, want ik ontmoette daar mijn nichten en mijn neven, en ook mijn Pake uit Oranjewoud. Op ‘t kerkhof was het bijna niet te harden, rondom de zerken hing een dunne mist, de wind kwam van het meer en deed ons klappertanden, de bijbel viel bijna uit onze winterhanden, en wij benijdden haast oom Douwe in zijn kist. Maar in de consistorie was het leed geleden, want daar was Hotse en na jaren weer oom Harm, de kachel brandde fel,wij leefden en wij lachten, wij kregen koffie,brood en brandewijn en dachten: Begraven is een koud karwei maar eindigt lekker warm.
www.trouw.nl/schrijf
196. Unwennigens Aukje-Tjitske Dieleman-Hovinga (Grou)
Yn ‘e trein sitte gjin bekenden of net mear - te lang ferlyn koe ik dizze omkriten, dizze tongslach net ûnderskiede, wie dizze wrâld myn ienige wrâld. Longerjend op in glim fan werkenning sjoch ik en harkje ik mei hiel myn wêzen, myn hert stiet stil mar it grien fergrienet net, it blau bliuwt itselde, de spegel fan ferwachting spegelet net. Leech laitsje deselde beammen, deselde diken, deselde huzen - of dochs net en stil nim ik it waar as in frjemd yn eigen libben en ik trilje fan ferlet. Stikem nim ik my foar noch ienris hjoed wie de deid der net nei - te kâld mar as ik yn ‘e maaitiid kom, dan hâldt it lânskip fêst fan my - it lânskip fan myn libben.
www.trouw.nl/schrijf
197. Schateiland Lia Hoekstra (Ameland)
waar horizon en zee zich splitsen waar stille einder oplicht in de zon waar zilte lucht van Wad en zeekraal de plek omschrijft waar eens mijn droom begon en eindeloze stroom mijn schatten heeft begraven
www.trouw.nl/schrijf
198. mannetjes van oude willem Henny Moes (Oude Willem)
gluren naar elkaar samen schuilen voor de regen onder de eeuwenoude larix herkauwende kaken en gedachten drie waakzamen beschermen de kudde zwaaiende vossestaarten blaten om bij elkaar te blijven op drentse hei de bokken van de schapen gescheiden twee dames tussen alle mannetjes van oude willem
www.trouw.nl/schrijf
199. It moat hâlde kinne Dichter Û (Aldegea)
Yn in moai sigentsje, giselje wy fan ‘e wâl. Wy brûzje oer de mar, oan ‘e wyn, lekker skeef! Lâns De Roek, Eagehoek en De Wilgen, om Tryntsje Pôlle en dan wer werom. By rom wyn, efkes in muntsje, fan pake. De wyn hellet oan, it roer sjongt, krekt as wy, mar de loft stiet…. as in brijwein! Wy krije in dikke snjitter, en samar ynienen in grauwe pûster! De boat giet plat, “it moat hâlde kinne” ropt pake en it hâldt. Mei in kreaze opsjitter komme wy wer oan wâl.
www.trouw.nl/schrijf
200. Bomen, bladeren, de straat Frank de Koster (Tijnje)
Nooit moeten deze bomen wijken uit het beeld Bij binnekomst, de Breewei in, zo sterk Serke stam en stoere takken, onverveeld Bladermassa’s doen de rest van ‘t werk Laat ons er zuinig op blijven Wat al zo lang staat - met verwondering waarderen Ook al is dit geen hoogstand poetisch schrijven dit dorpsbeeld hoort men ook te blijven eren!
www.trouw.nl/schrijf
201. de waddendijk egbert gast (westhoek)
in witte stilte verdwalen grijze lijnen van bevroren golven leegte en vervreemding heersen in windstil van dwarrelend sneeuwen prikkeldraad en palen bedolven naast ‘t pad zonder pad verliezen grens en tijd twijfel en hoop kraken onder elke voetstap in onbetreden wit van ruimte in liefde.
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf