Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Het verdwenen kasteel 2 Gedicht voor een lichtstad 3 Brouwerslaken 4 Stadse Polder 5 vergeelde beelden 6 Belevingswereld 7 VOOR ANKER 8 Bij ‘t Bossche Broek 9 ALS MANTELS VAN... 10 Aan een landschap van water 11 Joods kerkhof te Geffen 12 De Kapucijn en zijn helper 13 Q-koorts 14 HET VERLANGEN TE GAAN 15 Heilige Vrouwe 16 Zicht in Grave 17 Roerloos... 18 Dag Brabant 19 Voor de Zoete Moeder 20 Zomer in het klooster 21 vaders bankje 22 Kerstmis 23 Een beetje van de Goden 24 Kunst huist hier 25 BOUWWERK VAN STAAL 26 Geruimde geiten 27 klein geluk 28 Verleden Tijd 29 Het geluk in Middelbeers 30 Je zou maar veertig dagen je sleutels kwijt zijn 31 Diefje met verlos 32 HANG NAAR VROEGER 33 WEGWIJS www.trouw.nl/schrijf
34 Herten 35 De Maas 36 Land aan de Zoom 37 Tilburg van Peerke 38 Het zoete leven 39 Huis van Han 40 knoten 41 Terugtocht 42 Doedelzakspeler 43 Het Emmäusklooster 44 DAKLANDSCHAP 45 Sint-Oedenrode 46 Bergzicht 47 Oud Grave 48 Belofte 49 doordeweekse nostalgie 50 Pastorale 51 De Molen 52 Boxmeer 53 Dit Eindhoven 54 Linden 55 Oog en Oor 56 Kloosterkerkhof 57 Winter in Megen 58 Poëzie 59 Ogen voor dit Licht 60 Licht op Tafel 61 Melodie van voorbij 62 Ochtendwandeling 2 63 We zongen het loflied van Zacharias 64 mijn stad 65 Grave 66 ‘t Is altijd wè... 67 Murmelend water (Alle die vogelkens...) 68 Haiku over de zusters S.C.M.M. 69 Door tijd gedragen
www.trouw.nl/schrijf
70 Chaams rondeel 71 Efteling 72 Dronkenman 73 over sporen van voorbij 74 dromerij 75 retraite in velp 76 Over het Orgel 77 Natuurpost Voorste Stroom 78 Dwaalgast boven Chaam 79 Het carnaval in Pothuusburg 80 Zusje 81 Boerenland 82 Herfstzondag Noordwaard 83 Oude Maas 84 VELPS LANDSCHAP 85 Uitzicht 86 De Peel 87 het oude spook 88 Verdwaald 89 In het dorp 90 Gedraaid 91 Yn it koetske 92 Ode aan Den bosch 93 Mijn straatje 94 Zwartven 95 De Meierij 96 Het stille land 97 Wortels 98 inzicht 99 Ulicootse klootjes 100 Kleine litanie voor de kerk van Maliskamp 101 Inshallah 102 Oisterwijks Kribke 103 Haiku (bontje): TILBURG 104 El laberinto del Chaam 105 Trouwlaan
www.trouw.nl/schrijf
106 langs de maas 107 weerzien 108 Maandagavond, Dubbelstraat 109 Onderdak 110 Kerkhovense Molen 111 Haiku (bontje) BEZOEK AAN KRUISLAND 112 De Kuilen in januari 113 De Binnendieze – De Diest 114 Oude stenen 115 lichtstad 116 Ekenrooi 117 De suikerbiet 118 Voix céleste 119 Overtocht Hollands Diep 120 Plattegrond 121 soms dicht ik de stad iets toe 122 Singels 123 Zomer in deze stad 124 Het beloofde land ligt niet zo ver 125 Vestingstad ‘s-Hertogenbosch 126 Vleugelgeschreven 127 Avondstraat 128 Begraafplaats in November 129 Teteringen 130 Sint-Oedenrode 131 geen titel 132 Welkom in West Brabant, winter 133 Blauwe fietsbrug 134 Waterbron 135 Voorste Stroom 136 De Mortelen 137 Praalgraf 138 Vossenweg 139 Balancerende Wielen 140 Heeswich, Heezik, Heeswijk 141 Herwonnen Vrijheidseik
www.trouw.nl/schrijf
142 Het water van Oisterwijk 143 Etten-Leurs Volkslied 144 Goed gemutst 145 Een krachteloze waker 146 Duurzame tijd 147 De Lezer 148 Leeg land 149 Olland 150 het Ossemeer 151 Herinnering aan later 152 wintermiddagwandeling 153 vroege voorjaar 154 sneeuwwandeling 155 De lompe pomp 156 Te groot voor kleine oren 157 De huizen waren veel te groot 158 hedenmorgen 159 nvt 160 Brabant vroeger en vandaag 161 Dodelijk ‘Verlicht’ 162 Beeldende tuin 163 Windmolens bij Waalwijk 164 Brabantse dal 165 IJscel 166 Onderweg 167 Loflied 168 Landschotsche Heide 169 Het Wiel van Armando 170 VERDRONKEN JEUGD 171 Wind in de Polder 172 De brug 173 kloosterstilte 174 ZITPLAATS AAN ZOMER
www.trouw.nl/schrijf
1. Het verdwenen kasteel Valerie van de Koppel (Heusden)
Duizenden stenen op elkaar gezet een prachtig machtig kasteel geheel onverwachts in èèn klap weggevaagd buskruit en hels weer niet weer heropgebouwd maar sindsdien altijd een ruïne geweest
www.trouw.nl/schrijf
2. Gedicht voor een lichtstad Maarten Gulden (Eindhoven)
de bomen kleuren zwart witte strepen reflecteren wijzen recht naar de stad de lucht trilt van vandaag de maan schijnt in de rug verraadt altijd waar zon is de fontein verschiet van kleur stenen zweven boven straat neon verjaagt alle tinten grijs een lichtstad heeft nooit slaap
www.trouw.nl/schrijf
3. Brouwerslaken Karla Witjens (Tilburg)
Het is schering en inslag bij Brouwerslaken met geluiden tot driehoog opgetast klikt goedkoop laminaat onder stilettohakken en dreunt door zwaar eiken een brommende bas tromgeroffel scheidt vocht van wasgoed galerijtegels kwetteren er vrolijk op los een drol valt als een baksteen in water dat spuugt naar je edel deel met een blos vogelzang echoot op de koer met buren eetgerucht festijn een kat verdwijnt in krols rumoer bestek tikt tegen porselein tot de avondbries fluistert voorbij het blauwe uur een plank slaakt een voldane zucht je ligt in bed en luistert naar gemurmel achter een muur ziet vergeten beelden in gedachtevlucht terwijl je wacht op een kus van de nacht
www.trouw.nl/schrijf
4. Stadse Polder Sophie Borgers (Den Bosch)
De lucht is zo vol met aarde en zoals jij de vlinders vangt, met blote handen. Alles begint opnieuw en ouder worden we niet. Het water buiten haar oevers over de grenzen van het seizoen heen. Voel de wind in de grond fluistert wat je horen wil en verdrinken in het gras.
www.trouw.nl/schrijf
5. vergeelde beelden bert van der linden (Kaatsheuvel)
zag ons deze dagen weer gedreven door de bossen dwalen op zoek naar een lekker maaltje cantharellen hoe mijn vader zich telkens bukte, met een glimlach het zakje vulde en wij die avond met de pan op tafel onze honger gretig stilden
www.trouw.nl/schrijf
6. Belevingswereld Sven Mathijssen (Vlijmen)
Ik keek eens diep in mijn verbeelding, En in mijn woordenschat. Ik sloot mijn ogen en zag een wereld, Die ik tot heden nooit betrad. Op deze plek camoufleerde Al het lief het leed, En liet simpelweg een hart weer kloppen, Waar het dat even niet meer deed. Op aarde gaat de zon op en onder, Gisteren, nochtans. Op deze plek maakt de zon echter, Slechts een vreugdedans. Dan nog die vrijheid, oh die vrijheid, Die ik nooit eerder zo ervoer. En overal was coรถperatie, Nergens was concours. Ik besefte: ik wil hier nooit meer weg, En sloeg daarop een kruis. Plots ontwaakte ik, keek in jouw ogen, En bedacht me: Ik ben al thuis.
www.trouw.nl/schrijf
7. VOOR ANKER Harry C.A. Daudt (Grave)
Ik lig er voor anker lig er aangemeerd Na het hollen van golf naar golf van oever naar wal het draven Mijn scheepje heeft de wal niet gekeerd waarom zou ‘t? Het weet van stroom en tegenstroom van wind en tegenwind van verval-niet te vergetenMaar zoveel meer dan het weten: er thuis te zijn .......een haven.
www.trouw.nl/schrijf
8. Bij ‘t Bossche Broek Adeleyd (Den Bosch)
Heel helder stroomt het water en overal ‘t gesnater van zoveel dat daar leeft; De zwanen drijven statig en zijn misschien nalatig maar wat dat ook maar geeft; De eenden roepen dromend, wie weet van waar hier komend, vertellen niet hun lied; Er is een zee van zwijgen, van rusten en van krijgen, wees stil, kijk en geniet!
www.trouw.nl/schrijf
9. ALS MANTELS VAN... Harry C.A. Daudt (Grave)
Ze maken front -al eeuwenlangkennen de schermutselingen van soldaat en duif Weten van oorlogen meer nog van vrede de wallen geslecht voor het wonen Ze tonen hun gevels als mantels tegen zomerzon en winterkou historische praal Grootva vertelt er zijn verhaal en op z’n knie groeit er het kind Terug naar de kinderkopjes van zijn verleden.
www.trouw.nl/schrijf
10. Aan een landschap van water Mieke van baal (Linden)
Aan een landschap van water bestudeert zij de sterren worstelt niet langer met de ontnomen gronden van hechting en bestaan krachtig als de beuk in haar tuin laat zij zich meevoeren met de zwerfstromen van haar geest navigeert ze op droom en werkelijkheid.
www.trouw.nl/schrijf
11. Joods kerkhof te Geffen Wim van Til (Geffen)
Geen enkele gelegenheid tot heden in deze weerbarstige tuin. Geschermd van have, goed en geesten. Ik bleef een godganselijke nacht tot ver van mij de zon zich hing. Kimlicht verijlde elke steen; ik vroeg om al hun namen. De jongste dag gaat schuil in deze woestenij van tijd en schaamte. Ik wet een woord, ik drukte af. Ik lig omringd door onbegrepen doden. Geen ritseling, geen gras, geen houvast tref ik in de stenen. Zoals een man des ochtends vroeg zijn stee verlaat en afreist naar een godvergeten oord, in elke steen een zoon herkent en cirkels trekt in water. Dingend naar de hand van de maker, de geheffene. De geleegde die de tuin bezegelde. Een wake van vergeefs verweren.
www.trouw.nl/schrijf
12. De Kapucijn en zijn helper Mieke van Baal (Grave / Velp)
GOED GEMUTST Hij kan stralen en hij straalt, ogen en mond een en al zon hij heeft het broze en het krachtige lichte van de ochtendstond een blijvende lente niet hemelhoog maar in het aardse vindt hij, als een kleine vogel tussen hagen en kreupelhout een rustpunt, zijn idealen hij ademt het frisse vernieuwende, nieuwsgierig als het riviertje dat kronkelend door akkers en weilanden zijn weg wel vindt hoe zou hij anders kunnen zijn als hij van de Vader de zorgzaamheid, van de Moeder de stilte, van het Kind de verwondering ontvangt?
www.trouw.nl/schrijf
13. Q-koorts Bea Ryckaert (Noord-Brabant)
Q Wat nu? Opnieuw een vaccinatie? Neen, volg de informatie: blijf weg van geiten, opgelet, via deze dieren word je besmet. Amper ontsnapt aan de gevaarlijke Mexicaanse plaag, vat Q-koorts je nu zomaar bij de kraag Je dacht onaantastbaar te zijn, doch nu nieuw feit: je wordt ditmaal te grazen genomen door de Brabantse geit
www.trouw.nl/schrijf
14. HET VERLANGEN TE GAAN Harry C.A.DAUDT (Grave)
Gedreven door een onbenoemd verlangen: De dijk te gaan de eerste sneeuw door voet en fiets geplet Wind te weerstaan wind uit het noordwesten die door lege kruinen jaagt Wolken te zien gaan als schepen sneeuw geen aanlegplaats gevonden De wandeling is niet gedaan wij kijken uit naar ganzen in hun vlucht Plots... in dit dicht gevangen.
www.trouw.nl/schrijf
15. Heilige Vrouwe bert van der linden (Megen)
in die stille, sobere kapel trof mij haar toegewende blik onder flakkerend licht bedolven vloeide iets van heimwee naar oude geuren en vrome gezangen hier, op het grazige boerenland tussen zwijgzame dorpen aan de glimmende rivier vermoedde ik mijn vaderhuis en moederschoot, droomde ik mij ooit geborgen
www.trouw.nl/schrijf
16. Zicht in Grave Ans van Kessel (Grave)
waar handen laten zien wat ogen nimmer kunnen vangen loop over oude klinkers langs huizen en ik weet niets van de daken, enkel muren tast ik af, ruik mos, sta even stil om tijd te voelen die stenen stapelt jou en mij voor afbraak hoeden zal zodat ik later als ik terugkeer de plek blindelings herken
www.trouw.nl/schrijf
17. Roerloos... Harry C.A.Daudt (Grave)
Ze staan er roerloos roerloos de populieren aan de Maas Ze zien er rimpelingen van het water schuimkoppen van de rivier Ze weten zich fier:baken voor schippers en schepelingen markeren oever en wal Kijken de veste Grave in de oude ogen.
www.trouw.nl/schrijf
18. Dag Brabant Marjolein Borgers (St. Michielsgestel)
Als ik verhuis blijft mijn blues in Brabant. De flarden van woorden die ik poĂŤzie noem blijven zingen in mijn kapotte behang. Mijn gedachten gaan mee naar Amersfoort maar mijn dialect blijft thuis. Alles wat ik mee neem blijft ook een beetje achter. De woorden die ik hier schreef zal ik op straat leggen, de straten waarop ik groot werd. Hoe het koude winterlandschap van Brabant mijn hart warmt en mijn gezicht maakt tot een glimlach. Dit zijn de velden die ik gezien heb in iedere emotie die een mens maar bezitten kan. Dit is het landschap dat ik thuis noem. In mijn nieuwe kast in Amersfoort zal een boek staan met lege bladzijden. Mijn gedachten zullen die vullen met de herinneringen van Brabant.
www.trouw.nl/schrijf
19. Voor de Zoete Moeder Adeleyd (Sint Jan den Bosch)
In dit eeuwenoude huis eventjes naar binnen lopen, even voelen: “hier ben ‘k thuis” en opnieuw weer stil gaan hopen. In de zee van vele lichtjes zelf ook eentje branden doen, stilte proeven, rust en vrede, even weten, net als toen: dat de Zoete Moeder luistert, dat de meimaand vreugde biedt, dat ook andere mensen lijden maar dat ook veel moois geschiedt; dat verbondenheid kan groeien, dat er troost en hulp kan zijn, dat de blije orgelklanken balsem zijn voor last en pijn. Zoet Moeder, blijf beschermen al wie hier heel even toeft, sterk de harten, droog de tranen, wees nabij wie steun behoeft.
www.trouw.nl/schrijf
20. Zomer in het klooster Margreet Meijer (Megen)
De bessen rijp de tuin in bloei en ik buig mij voor God waar is mijn oogst ik zoek zijn stem klank in de zomerzon. Het water glanst het gras is heet ik buig mij weer voor God o zoete vreugd’ zijn Hand hij schept licht in de avondzon. Mijn hart het brandt verwachtingsvol en weer buig ik voor God ’t is goede grond ik laat het los ‘t mag rijpen in Zijn zon.
www.trouw.nl/schrijf
21. vaders bankje bert van der linden (Halsteren)
waarom ik hier van de fiets stap van tijd tot tijd op het bankje zit en zie hoe het land onder een paarse gloed vervaagt de dag er schoner verglijdt alsof ik door mijn vaders ogen kijk met dezelfde oren de stilte beluister hoe mijn gemoed zich beroeren laat terwijl ik huiswaarts fiets de herinnering hier zacht gedijt
www.trouw.nl/schrijf
22. Kerstmis Mieke van Baal (Boxmeer)
Het openen van de gordijnen elke ochtend is de chaos binnengaan; een nieuwe dag die zich gaandeweg ordent. “De wolf nadert onze grenzen”’lees ik in de krant. In de tuin wachten de mussen de mezen en de merels op wat komen gaat. Ganzen roepen rust en vrede over water en in mijn hoofd zingen weer de liedjes uit mijn jeugd. Herinneringen, bewaard zoals ze waren. Voorbij de winden, voorbij de stormen. O, hemel, O, aarde. Geboren is het Kind; Het wonderlijke warme Licht, dat ons in vuur en vlam zet.
www.trouw.nl/schrijf
23. Een beetje van de Goden Cilja Zuyderwyk (Heukelum)
Ze slentert dichterbij de kleine godin van een jaar of acht zomaar uit een kunstwerk opgetild gele slippers twee jurkjes over een mollig lijf ze kijkt meer niet speelt met kralen op de aanlegsteiger het hoofd gebogen de kiezen op elkaar namiddag aan de Linge jongens plonzen sterrenregen in het rond de visdief pikt een visje mee verkoopt het aan de reiger en wij veranderen niet van stand roerloos dringt de eenvoud door ik glimlach kralen aan haar draad
www.trouw.nl/schrijf
24. Kunst huist hier Harry C.A.Daudt (Velp ( bij grave ))
Kunst huist hier heeft er sinds jaar en dag onderdak gevonden verbindt aarde met hemel God huist hier met ‘t grootst plezier hanteert ie kwast en penseel Neemt deel aan de concerten blaast fluiten aan bespeelt de viool En zeker niet de eerste Hij dicht,schudt woorden uit zijn wijde mouw Verdrijft kilte en kou uit de bakstenen muren zijn muzen als engelen staan op aard voor hetere vuren.
www.trouw.nl/schrijf
25. BOUWWERK VAN STAAL Harry C.A. Daudt (Grave)
Van binten aan elkaar geklonken draagt wegvervoer als vanzelfsprekend Van binten aan elkaar geklonken overspant hij de rivier oever heeft er wal gevonden Wal...er oever en zoveel droever de oude wachter onder aan de sluis: Het schutten geen eeltig handwerk meer schipper en schip genoeg aan zijn leidende stem.
www.trouw.nl/schrijf
26. Geruimde geiten Bea Ryckaert (Noord-Brabant)
Alsnog nuttige bestemming voor geruimde geiten aan volgende te wijten: sedert BSE-crisis is het verboden om veevoeder te maken van dierendoden die misschien hebben geleden aan ‘dolle koe’ Dierenmeel maken van hun kadavers is daarom taboe Het geitenhiernamaals voldoet nu aan een perfect ecologische droom Geiten eindigen als biomassa voor het opwekken van groene stroom
www.trouw.nl/schrijf
27. klein geluk bert van der linden (Bergen op zoom)
nog voelbaar, bij elke stap langs de blauwe reiger die geduldig naar het water loert onder de milde zon die glanst op het rimpelloze nat voorbij de vrouw die me vriendelijk groet hier vaak de eenden voert zomaar een moment van simpel genieten van klein geluk op het pad van alledag
www.trouw.nl/schrijf
28. Verleden Tijd Harry C.A.Daudt (Keent)
Ooit ging het veer hier heen en weer Draagbaar voor boer en burger dier...misschien? Een oversteek van de rivier -het lijkt nu bijna kolderHet doet zeer het veerhuis op slot te zien de sleutel vast gebroken Letters wit geschilderd bijna gewist door stekende zon en lelijk weer Het wachten hier word je vast moe het uitzicht louter polder.
www.trouw.nl/schrijf
29. Het geluk in Middelbeers Joop Scholten (Middelbeers)
Je woont in Middelbeers je prijst de dag de zon zie je opgaan in Oostelbeers zie je ondergaan in Westelbeers laat nu de nacht maar komen alles heeft zijn eigen plaats ja het is rustig slapen in Middelbeers en mocht je het niet meer verdragen er is altijd de laatste uitweg als je afreist naar Noordelbeers niemand die daarvandaan ooit weerkeerde.
www.trouw.nl/schrijf
30. Je zou maar veertig dagen je sleutels kwijt zijn Steven stozz Kool (Udenhout)
Na twee dagen door de woestijn gelopen te hebben de duivel en jezus trotserend door zand en zand te hebben gesjokt soms even aan de voet van een boom gezeten toen ik wilde honing wilde eten staken de bijen mij halfdood ook dat was nog wel te doen hoor tot de imker op me schoot hinkend op mijn linkerbeen met weinig hoop zogezegd het huilen nader dan het lachen struikelde ik over zo’n boomwortel waardoor ik met mijn neus in mijn autosleutels viel een geluk bij je voelt het wel www.trouw.nl/schrijf
En hier bij mijn auto denk ik drunense duinen nee dat nooit meer
www.trouw.nl/schrijf
31. Diefje met verlos Mieke van Baal (Beers)
Ik tik zijn schouder aan en ren tot in de rode schemering, de afgeknotte wilgen langs het pad naar waar hij mij vast zoeken zal Kijk eens - zegt hij, streelt blij verrast de warme kleur, de lang vergeten geur van appels in het gras, de wilde bloemen langs de sloot, de kinderwang Ik tik zijn schouder aan en ren het oude karrenspoor, ruil lemen knikkers voor een kievitsei, verberg het in het opgetaste hooi, daar waar hij mij vast zoeken zal Kijk eens - zegt hij, al wat onzichtbaar was is weer te zien, de molenwieken draaien nog, de warme tongen om het waterijs, het diefje met verlos, het kind in ons leeft altijd nog.
www.trouw.nl/schrijf
32. HANG NAAR VROEGER Harry C.A.Daudt (Dieden)
Er zit geen beweging in geen enkele beweging Molen en wieken voor het oog voor de sier Wie kent nog de zwier van wieken? Opsmuk van een dijk die slingert langs de rivier? Binnenin... geen molensteen geen raderen,geen molenaar Alleen nostalgie blijkbaar hang naar vroeger.
www.trouw.nl/schrijf
33. WEGWIJS Harry Daudt (Velp ( bij grave ))
Ik ben op reis bestemming onbekend zoek weg en steg heb geen TOM-TOM Rij van A naar B zit het mee,ik kom er ‘volg de borden’ sla linksaf,dan rechtsaf Nog even rechtdoor raak dan de weg kwijt het spoor bijster Het hult zich in duister zwijgen sinister licht duidt niets uit Niemand maakt me wegwijs.
www.trouw.nl/schrijf
34. Herten Mieke van Baal (Gassel ( bij grave ))
Liep de herfst op zijn einde, borg een ieder zijn verrekijker op, trok neuriÍnd de winter in. Auto’s raasden door toen ik ze zag, stil en ingebed, ongekend zichtbaar in het land. Tussen Gassel en Grave langs de uiterwaarden bonkte het hart, viel open de mond. Ze liepen even traag als ik en liepen met hun neus dicht bij de grond, soms viel in het lopen een stilstaan in. Ach mijn lief denk het je in, als je me dromer noemt of zondagskind, overal viel sneeuw.
www.trouw.nl/schrijf
35. De Maas Mieke van Baal (Cuijk)
Een middaglang naar de Maas zitten kijken. Met de zoete geur van water weer zijn wie ik was; baldadig kind uit de zesde klas. Weiland met koeien die vroeger aanreiken. Hier leerden wij zwemmen met alle gevaren. Op woensdag met koek en droplimonade. Als opgehitse zeerovers op de hoge kade. Verdeeelden de buit zonder bezwaren. Nog waren wij niet door de liefde bedolven. Vandaag was die, weer op die, of op die. Honger naar morgen, naar later, met wie? Door passerende boten rollen de golven nog even gretig als toen jij me zei: Jij, jij, hoort nu voor altijd bij mij.
www.trouw.nl/schrijf
36. Land aan de Zoom bert van der linden (Bergen op zoom)
hoe dit oude land zo tijdloos dommelt langs een verzonken waterloop, door noeste handen ooit gegraven rond akkers en bossen nog stilte weet te baren, een vroege vogel het zonlicht bekrast, uitbundig bezingt zoals de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert hoe ik vol weemoed naar verre einders tast, nog heimelijk de geuren snuif van paddestoel en sterretjesmos zo voelt deze plek als een trouwe jas nestel ik in al zijn vezels, zo wiegend verweven, zo ruisend zijn gloed
www.trouw.nl/schrijf
37. Tilburg van Peerke Adeleyd (Tilburg)
Tilburg van Peerke (Donders), van Zusters van Liefde, van grote gebouwen en plechtig vertoon, Tilburg van oudsher, van nieuw en herboren, Tilburg waar ik in mijn dromen ooit woon. Stad van historie, van kruiken en kroegen, van feesten en optocht, plezier en vertier, van kermis en markten, van jong en jolijt, stad waar ik ook graag de straten versier. Tilburg van dansen, van leven, vermaak, studeren en lieven, van planten en pijn. Tilburg van toekomst, van hoop en van heden, van vieren en plannen, gedenken en zijn.
www.trouw.nl/schrijf
38. Het zoete leven Erica van der Galien (‘s Hertogenbosch)
In Den Bosch, Den Bosch daar is het goed toeven. Op dat bankje in de stad waar de sfeer goed doet proeven. Tussen de Zoete Moeder in de St. Jan en haar lieve Gerritje die slechts buiten zitten kan. Muziek van dezelfde gezindheid klinkt door de stad, waar de gevels in versregels zijn gevat. Het evangelie dat op straat wordt verkond’, de smaak van de Bossche bol nog namijmerend in m’n mond. Nergens dat mijn smaakpapil zich zo laven kon als op dat Bossche bankje van beton.
www.trouw.nl/schrijf
39. Huis van Han Mieke van Baal (Beers)
Warm nest in een buurtschap - gul als de wind rond de molen - op de akker het vruchtbare groeien - witte seringen droeg de tuin, we droegen ze naar huis voor moeder Later klopte de dood aan de deur in oneindige gedrevenheid - wit wuifde onwerkelijk - harmonisch geschikt liet het zich neerleggen op de dochtersgraven Han droeg het ondragelijke - het helse van loslaten - zichtbaar rimpelde de appel, verviel het huis - werd klank en spel werd kindertijd als speelgoed opgeborgen.
www.trouw.nl/schrijf
40. knoten ron van de camp (Megen)
knoestige knoten wenken met zurige oudemannenvingers naar het verlaten dorp ik heb in de stinkende klei elk bot in mijn handen gehad en ben gegaan heb de bermen in brand gejaagd op het bonkende macadam met leonard cohen op max ben ik walsend ontsnapt
www.trouw.nl/schrijf
41. Terugtocht Margreet Meijer (Megen)
Ik doe mijn rugzak op en ga de deuren van het slot mijn schoenen stevig vastgemaakt de tijd kan niet kapot. Met vaste tred trek ik mijn spoor en zoek de buurtbus op dan plots een frisse herfstlucht zingt mij liefdevol in ’t oor - een lichtend pad is ’s nachts ontstaan het lijkt wel van kristal – ik lach en zing en huil en weet ik weet iets van ’t Al.
www.trouw.nl/schrijf
42. Doedelzakspeler Mieke van Baal (Linden)
Hij draagt zijn klanken naar het water om te aanvaarden wat te gebeuren staat het water rolt in tinten grijs en wit het afscheid tegemoet alles is opgeklaard de storm is uitgeraasd het lied ontstaat en gaat de stilte in ook in hem komt rust ook om hem wordt alles licht
www.trouw.nl/schrijf
43. Het Emm채usklooster Mieke van Baal (Grave / Velp)
Ik sta hier vragend in een heilig huis, bewoon de breedte en de hoogte tot daar waar ik niet verder kan. Ook brand ik kaarsen voor mijn geliefden, zit er in vrede, in het eeuwenoude langverwachte zingt het water. Ik ben zo klein; een druppel van een regenbui die over land trekt, spoor na spoor verwijst de nieuwe dag. Ik heb het pure goud, het allerhoogste zo hard nodig, ik groet en buig en weet dat ik weer verder mag.
www.trouw.nl/schrijf
44. DAKLANDSCHAP Harry C.A.Daudt (Grave)
De huizen ze klimmen en klauteren tot in het blauw van luchten De huizen ze meten zich met bomen die tasten in hetzelfde blauw De huizen ze kijken uit op de plattegrond van ooit...een veste Ten langen leste hebben zij een lange adem: adem,blauw...van eeuwen.
www.trouw.nl/schrijf
45. Sint-Oedenrode julius dreyfsandt zu schlamm (sint-oedenrode)
* Waar gevels wit gekalkt zijn en schaduw vrijt met licht, daar vindt stilte haar rijm en kent zwaarte geen gewicht.
*
www.trouw.nl/schrijf
46. Bergzicht GĂŠrard Vromen (Eindhoven)
In Eindhoven zie en heb je weinig bergen buiten een enkele kleine en een grote. Ik wilde meer, dus zocht de grens van land en lucht en vloog neutraal naar Ararat wars van vlak vertoon sta ik stamelnaakt en oog hem recht in het gezicht ongenaakbaar bars en stil zwijgend over alledaagse heuvelende huiverdalen hoor de verhalenluister van ark, Mozes, Mohammed ne bis idem veroordeeld tot levenslang elkaars loten disgenoot groot en ontzagwekkend toont zijn gelaat getekend zwaargeplooide lijnen zijn machtig lichaam kleurt meer dan oppervlakkig zand bruin en blauwgeaderd glijdt in dubbelhelix branderig vocht langs zachte flanken hangend over ruwe bodemrots waarop wat verstrooide olijven bomen in een hof van heden www.trouw.nl/schrijf
zo maar voor het grijpen zie ik een omgekeerde hand ladder naar onnoemelijk hoog licht, nieuw zicht op ons aller eind-hoven
www.trouw.nl/schrijf
47. Oud Grave Mieke van Baal (Grave)
Oud Grave, ik heb je opnieuw bezocht en je smalle straten hebben hun eeuwen met een air van grootsheid neergelegd. Ik omhelsde de kleurrijke verbeelding. De stadspomp op de markt, heeft haar bezigheid rond de nijvere handel, helder als marsmuziek tentoongespreid. De dwaas liep op zijn handen. De Kerk heeft de vrome gelovige kaarsenbrandend tot aan de hemel gebracht. De lenteprocessie zong over God en zijn gegeselde akkers. De stadskroeg heeft mij en het heden geduldig in slaap gesust, het geworteld verleden: In kleur, in zwart-wit.
www.trouw.nl/schrijf
48. Belofte Margreet Meijer (Megen)
Het voorjaar komt vast vroeg dit jaar de bomen zijn nog kaal - maar de winter wijkt mijn hart springt op Uw kracht komt aan het licht o heilig Woord ontkiem in mij ontsluier Uw gezicht
www.trouw.nl/schrijf
49. doordeweekse nostalgie Hannelly Krutwagen-Lemmens (Eindhoven)
iedereen noemde het “d’n Bimt” daar naast de Dommel een leeg stuk land vol klaver, netels en hoog gras waar ook het afval doelloos aan het zwerven was wij stookten vuurtje, vonden schatten in die rommel je kon met stukken gips van beelden heerlijk schrijven op kale muren altijd: wie dit leest is gek we plukten bosjes madelief en leeuwenbek en mochten tot de lichten brandden buiten blijven we hadden karretjes op oude onderstellen van kinderwagens om de bult mee af te gaan we dronken dikwijls zó het water uit de kraan en aten pinda’s die we zelf eerst moesten pellen wanneer ik daaraan denk voel ik de jaren tellen er is gelukkig ook veel ergs voorbij gegaan
www.trouw.nl/schrijf
50. Pastorale Harry C.A.Daudt (Grave)
Er loopt een pad de akkers in een begaanbaar pad de velden in Wij lopen er hand in hand zonder twijfel met veel zin Zon maakt zich schielijk uit de voeten maan maakt aanstalten te wassen,te schijnen We liepen daar en kwamen met het wachtend landschap in het reine De bomen met hun volle kruinen de heesters met hun armen vol bessen Vogels die er geen genoeg van kregen tot ruzie en krijgertje toe
www.trouw.nl/schrijf
De lucht purpert maar niet van woede het wandelen nog lang niet moe Verbazen we ons dat alles loopt zoals het loopt.
www.trouw.nl/schrijf
51. De Molen Mieke van Baal (Beers)
I Hier staat de molen, De wind ontnam zjn wieken. Graan kwam op karren. Graan werd meel. Meel werd gebakken brood. Het sterven van de molenaar. Het sterven van de molen. Verval spijkerde deuren dicht.
II Dit is het kinderparadijs. Geur van angst en duivendrek. Trappen steil een enkele van touw. Wieken steken ernstig omhoog verlangend naar de dood. De wind huilt je naar beneden.
www.trouw.nl/schrijf
52. Boxmeer Mieke van Baal (Boxmeer)
Als vogels in de lucht dorsten naar land bouwen mensen een huis; een leerschool van geduld. We zijn naar hier gekomen om een toekomst, hand in hand met onze oude liefde. Straks huilt een kleinkind de slaapvertrekken uit hun kleuren - om ons te plagen, lacht in het nieuwe. Dit is leven, in de vroege uren omhelzen woorden het lege huis waar alles in is.
www.trouw.nl/schrijf
53. Dit Eindhoven ACG Vianen (Eindhoven)
Dit is Eindhoven van stad van land van platteland, Dit is Eindhoven van gebouwen strak mannen als voertuigen en vrouwen van licht, Dit is Eindhoven met zijn markt halfleeg zijn heuvel halfvol en de prediker kreupel, Dit is Eindhoven met zijn ufo de dubbele toren van de Chatrien bij het eind donderdags van student zaterdags van buiten en altijd van cultuur, Dit is Eindhoven Edisonsvrouwe mijn straat van koffiehuis en coffeeshop van lachen van gieren en altijd buiten,
www.trouw.nl/schrijf
Dit is Eindhoven van wachten voor weten waar over en de universiteit dat getto en Philips dat verhuist en de auto’s niet meer gemaakt en de sigaren vergeten, Dit is Eindhoven van mannen met hennahaar waar we afvragen wat te drinken bij wie op bezoek te gaan van de vinylvrouwen en gitaarvirtuozen, Dit is Eindhoven een park met oude meuk en met nieuwe en onbruikbaar en ontoegankelijk en een park om te vergeten, Dit is Eindhoven met dat lege plein waar de wielmensen gaan of zijn omzoomd door hout waar wordt gespeeld en de muziek vertrok, Dit is Eindhoven die Koninklijke ontmoeting waar altijd iemand is www.trouw.nl/schrijf
gearmd met gemaal tussen raadsheer en arts vlak bij de dame wit geïntegreerd haar heer bruin en dat lange jong kijkt daar overheen naar station waar elke dag de reizigers radiogolven worden, Dit is Eindhoven het spoor op hoge rug cirkelt de stad in daaronder de tunnels van overdag van ’s avonds misschien naar de wedstrijd en het servies van Cruijf bijna compleet, Dit is Eindhoven van kruisstraat toko’s die bergen van cultuur van heuvelwaren strakke bevrijders Edisonslicht waar je thuis komt en nooit naar huis gaat,
www.trouw.nl/schrijf
en die beek klatert door langs getto duikt onder de stad tot museum tot stadhuis om te verdwijnen tussen het groen, Dat is Eindhoven.
www.trouw.nl/schrijf
54. Linden Mieke van Baal (Linden)
In zacht nerf drukt water haar stempel varen boten waar weilanden waren in haar oude kern ligt altijd nog de kracht tekenen banen af waarlangs een ieder zijn koers bepaalt waar ze ook slapen elke nacht baggert de boot schreeuwt de uil haar houterige roep nu laag na laag omdat het zonodig moet water troost tere pyramides van zand
www.trouw.nl/schrijf
55. Oog en Oor Harry C.A.Daudt (Grave)
Je moet er oog voor hebben: de huid van puien de kruin van gevels Je moet er oor voor hebben: het huilen van meeuwen aan de kade van Maas het lied van merels in tengere toppen van populieren en kastanjes niet in blad van klokken het luien en kooplieden van vrijdagmarkten thuis en toch weer niet Oog en oor te kort in Grave Grave boven de sluis.
www.trouw.nl/schrijf
56. Kloosterkerkhof Mieke van Baal (Grave / Velp)
Zoals pasgeborene het middelpunt zijn, binnen oogbereik, in de beschutting rusten de doden, nog lang niet vergeten. In de aandacht van gastvrije levenden, bloeit bloem na bloem en al het eenvoudige vrij als het licht. In het eb en vloed van gebed, uit eerbied genoemd bij hun namen; De steunpilaren in het huis van de Heer. In beslissende uren ontvangen wij wat zij ons achterlieten, meer nog dan zij ooit konden vermoeden.
www.trouw.nl/schrijf
57. Winter in Megen Margreet Meijer (Megen)
Buiten liggen de akkers er verlaten bij. De harde wintergrond trekt rechte sporen naar nieuw gewas. De kou voert ganzen aan. Binnen zijn er weinig woorden voor dat wat twijfel heet. In de donkere stilte van mijn hart hollen hoopvolle druppels de harde steen. -verlangen legt de stroom om –
www.trouw.nl/schrijf
58. PoĂŤzie Mieke van Baal (Beers)
Ik toon je zo graag de oude boomgaard uit mijn jeugd en al het eetbare. Het appelrood gekleurde gras onder de kromgegroeide bomen. De steenuil en de schemering. Het roepen uit de verte. Soms muisstil in het donker horen, voelen, ruiken. Ik toon je zo graag woorden die graven naar water.
www.trouw.nl/schrijf
59. Ogen voor dit Licht Mieke van Baal (Boxmeer)
wordt het gezien? niet alleen hoe het ontstaat op handen en voeten kruipt dicht bij de grond hoe het zich opricht als een moeder de wereld zingend zichtbaar maakt voor haar kind wordt het gezien? hoe het kiert langs ramen en deuren in waarheid over gaat dit oneindige, dat volmaakt als vrede over je komt nacht tot dag maakt wordt het gezien? hoe het ontstaat zonder groteske gebaren hoe verfijnd en adembroos het de wereld kleur geeft hoe het met engelengeduld op je wacht.
www.trouw.nl/schrijf
60. Licht op Tafel Mieke van Baal (Grave / Velp)
het is de kleur van de steen het roze dat langzaam overvloeit in wit creëert dit licht, dit schouwspel zoals wij het nog nooit hebben gezien kleurrijk omringd door bloemen, kleine klokjes, hetzelfde lieflijke landschap waarin wij aankwamen het huis waarin wij zijn; open naar binnen en buiten, vruchtbaar als Gods woord, het vruchtgebruik een weg tot leven op zijn eigen wijze zingt dit licht een lied, zingen wij het, nu ons binnenste is gekalmeerd, licht dat één is met ons en met het duister.
www.trouw.nl/schrijf
61. Melodie van voorbij Ans van Kessel (Vorstenbosch)
het oude huis bleef zonder mij niet eenzaam achter het lied van toen hangt in de beukenhaag de rozengeur en in het gras klinkt op het tegelpad waar onze hinkelbaan nog wordt bespeeld de straatstenen zingen van het kind dat hier heeft gelopen
www.trouw.nl/schrijf
62. Ochtendwandeling 2 Annelies Homma (Rucphen)
Tussen Bosschenhoofd en Rucphen werd een brute moord gepleegd getuige de voet van een pop op het fietspad tussen Bosschenhoofd en Rucphen waar een moord gepleegd op een pop getuige de voet op het fietspad tussen Bosschenhoofd en Rucphen bruut getreden werd
www.trouw.nl/schrijf
63. We zongen het loflied van Zacharias Mieke van Baal (Grave / Velp)
We zaten bij elkaar de Emm채us-paters en de mensen die zoekend zijn, het zachte licht dat warmte bracht. Met rumoer zijn we van huis gegaan en leeggeworden kwam Hij in de stilte Al wat ademen kan draagt de herinnering en straalt en stroomt. De zon de wolken drijven daar waar onze wegen gaan hemelverbonden zijn we hoopvol vangt het nieuwe aan.
www.trouw.nl/schrijf
64. mijn stad bert van der linden (Bergen op zoom)
waar een verzonken woord op straat nog fluistert van vervlogen dagen rond de sierlijke gevels bij vlagen zich in oeroude klanken horen laat waar de nar en troubadour herleven de stem van een roomse toren klinkt die de stad in al haar pracht bezingt zo hecht met de Zoom verweven waar het verleden huist in elke steen de oude muzen hier vaak ontwaken kerk en kroeg nog gemoedelijk bijeen daar bruist mijn stad onder alle daken tot over het plooiend land eromheen weet zij mijn hart steevast te raken
www.trouw.nl/schrijf
65. Grave Mieke van baal (Grave)
Ik stelde me de stad voor eigenzinnig en zwierig in haar vooroorlogse jaren, sjansend met de eerste auto’s, dansend met haar regiment soldaten. Verleidelijk en licht met losse haren, vlammend roodbruin zoals mijn moeder in haar meisjesjaren, een oogappel met beide voeten op de aarde. Krachtig en vrolijk zoals mijn vader in de krolse kattenstraatjes, als een wiekende zwaluw los van de aarde, voor het eerst verliefd en samen. Ik stelde me de stad voor in innig donker, een enkel wit scheepje dat laveerde langs de zerken, achter de oude muren moest in de verte een toekomst zijn.
www.trouw.nl/schrijf
66. ‘t Is altijd wè... Rosa Olaerts (Adeleyd) (Den Bosch)
‘t is altijd wè, zo lees ik op een steen die ergens in Den Bosch iets wil vertellen... War leiden toch maar al die wegen heen waarmee we soms ons arme hart zo kwellen? Er is verdriet en vreugde, altijd weer en langzaam wil het leven ons dit leren, maar waarom willen we zo graag wat meer dan wat we eigenlijk kunnen beheren? Is ‘t dwaasheid, eerzucht of de hang naar macht of mogelijk een mix van al die dingen? Maar na de dag komt telkens weer de nacht en niemand kan ons laatste lied dan zingen. Het leven heeft geduld en maakt ons wijs al moeten we ook honderd keren vallen en zijn nog niet al onze haren grijs laat ons toch maar barmhartig zijn voor allen.
www.trouw.nl/schrijf
67. Murmelend water (Alle die vogelkens...) Adeleyd (Zuidwal)
Murmelend water spetterend licht kinderogen klein gedicht, adem van verre groet van nabij fris ontluiken lied in mij, bron van vertrouwen teder en goed woord dat zuivert leven doet.
www.trouw.nl/schrijf
68. Haiku over de zusters S.C.M.M. Adeleyd (Tilburg)
Zusters op trappen onlangs geplaatst met verve helemaal terecht.
www.trouw.nl/schrijf
69. Door tijd gedragen Ans van Kessel (Grave)
In onderaardse gangen hangen woorden uit een tijd van cloveniers en schutterij vestingmuren bovengronds kanonnen aan de maas klinken door in de verhalen zoals ze werden afgeschoten om iedereen te laten horen de maas ligt dichtgevroren nu zit ik op de kade en zie het licht weerkaatsen bewegen in de stroom meeuwen in hun vlucht een horizon van bomen zij omzomen het water tonen mij de overkant zie ook de bogen van de brug die deze stad bewoonbaar houdt.
www.trouw.nl/schrijf
70. Chaams rondeel Tineke van Eeuwen (Chaam)
Tuinrondeel Mijn tuin is net een pijp kaneel pimpels pezen honingzoet. Elk zuigt eraan en krijgt zijn deel dikke veders, weldoorvoed. Het mereldeel van zwart fluweel trapeest door ’t prille lentegoed. Mijn tuin is net een pijp kaneel pimpels pezen honingzoet. Ieder diertje zingt zijn deel van tjilp, tjilp, tjilp en roe-koe-koet, van stap, stap, stap die ganzenvoet. Op boerenerf en luchtkasteel pezen pimpels honingzoet.
www.trouw.nl/schrijf
71. Efteling bert van der linden (Kaatsheuvel)
wij waren er kind aan huis toen Anton Pieck voor jong en oud in ons naamloze dorp zowaar een sprookjeswereld schiep waar schoentjes dansen konden reusachtige paddestoelen ons met speelse deuntjes verbaasden die pure verwondering voel ik nog steeds als ik het begroeide kasteel van Doornroosje beklim waar zij nog altijd te sluimeren ligt, tussen de starende kinderen mezelf zie lopen, weer met open mond geniet
www.trouw.nl/schrijf
72. Dronkenman bert van der linden (Bergen op zoom)
water spoelt kwistig over de Brabantse Wal wolken verdoezelen mijn verre blik in donkerblauw en grijs wind jaagt mijn lijf bij vlagen vooruit laat me dansen als een dronkenman in golvend gras en vluchtig avondlicht
www.trouw.nl/schrijf
73. over sporen van voorbij air (adriaena lakwijk) (Aalst-waalre)
haast elke dag zowat dagelijks bewandel ik ‘t laantje waar Nescio zo dapper door ondraaglijkheden in gedachten liep veel te ver voor wie niets meer verwacht over reeds lang opgeheven sporen van weleer loop ik daar zomaar door toevalligheden weer verder dan ‘t oog mag zien waar goed zo vredig is wat inspiratie op als dagelijks elke dag haast
www.trouw.nl/schrijf
74. dromerij bert van der linden (Kaatsheuvel)
geruisloos kwamen ze weer te voorschijn, vertrouwde beelden uit mijn jonge jaren het huis en de buurt waar ik woonde, de kerk en de oude jongensschool toch zag ik ze nu anders dan voorheen, leek het dorp met een gouden gloed omhuld sluimerden straten en bomen in een stralend tijdloos licht de ochtendzon betastte mij scheen de hemel even nabij of blonken er slechts rafels van verwaaid geluk ?
www.trouw.nl/schrijf
75. retraite in velp aukje wijma (Grave / Velp)
een rijke oogst kromt buiten takken van de bomen als wij ons binnen buigen over Clara verwondering ontspringt een bron van minnen zij arm- moedige vrouw zaait in ons hart haar zegenende woorden geven groeikracht ze vormen ons tot plantjes wonderschoon
www.trouw.nl/schrijf
76. Over het Orgel Mieke van Baal (Grave / Velp)
Op de twintigste dag van augustus 2005. Het orgel opnieuw inwijden met vrienden. In de kerk aan de Bassillius van Bruggelaan in Velp. Het Kapucijnenklooster uit 1600. Hoe verwachtingsvol is ons luisteren. Bij aanvang het verkwikkende ruisen, zoals beekwater diep in de bergen helder stroomt. Het kreunen van scharnieren, spel tussen blaasbalgen en orgelpijpen, geharnast en teder. Wonderlijk hoe van lucht muziek wordt gemaakt. De klank die ooit klonk klinkt opnieuw. Omarmt ruimte zonder enig vasthouden. Opzwellend van trots tot in de tuinen, in de krachtige kruinen van de bomen aan het plein. Tot hen waarvan de houten kruizen zo fraai geschilderd zijn. Het oor van het orgel zit vol geluiden. Duizend gedachten verwaait op de wind. Van toen naar nu - van mij naar u: Is God muziek? Waar de bloem van ons lied de aarde versiert met de glans van ons hart.
www.trouw.nl/schrijf
77. Natuurpost Voorste Stroom Geert-Jan Bakx (Oisterwijk)
kijk ik over het water dan zie ik hier bomen van Berkenlaan tot Oisterwijksebaan zo prachtig staan daar fiets ik veel ga dan vrij en blij tussen vogels en natuur opgewekt over fietspad en langs wegen, naar het werk, goed gehumeurd Oisterwijkse bossen vol parels en vennen begroeten mij dan ontwakende natuur zo de dag te beginnen is heerlijk, het ontmoet een uitkijk over het water een zicht op de natuur een ogenblik vol stilte een moment van rust
www.trouw.nl/schrijf
78. Dwaalgast boven Chaam Tineke van Eeuwen (Chaam)
Ochtendritueel in het land der brozen is geen sinecure IJsbloemen stralen nonchalant hun laatste stervensuren Voorzover het zwarte oog reikt kraakt het witte gras als glas Voordat water de bron ontstijgt verglijden dagen in ganzenpas Soortgenoten in V-eskaders vliegen de oude pelgrimsroute In een hemelspoor van dons scheren ze richting Aleoeten Gakken in luchtig jargon naar hun verzwakte broeders.
www.trouw.nl/schrijf
79. Het carnaval in Pothuusburg Harry C.A.Daudt (Grave)
Spotternij daalt als confetti neer Raad van Elf is verkleed als heer Spot is meester Prins aan de macht rijdt als een praalhans hoog op de Prinsenwagen Narren komen uit hoek en gaten hun bellen rinkelen tot ver na klokke twaalf
Sarren de macht uit hun ivoren toren die broos en breekbaar blijkt als speelgoed Zetten hun voet tussen deur en poort klinkt schor hun lied: ‘Hoort,plaaggeesten...maken ‘t zuur...zoet’.
www.trouw.nl/schrijf
80. Zusje Mieke van Baal (Beers)
nee zegt ze zusje is nog niet verdwenen terwijl ze de vormen van het doorzichtige altijd al hield van stenen haar ogen haken zich vast vingers strelen de steen als glas staal scherpt zich waar beweging wendingen en bochten een voorzichtig meisje volhardt het zijn niet de grote beelden waarbij je aan vroeger denkt in het onzegbare van de oude man in het binnen en buiten loopt ze naar je toe
www.trouw.nl/schrijf
81. Boerenland bert van der linden (Velp)
het land nog dromend het vroege uur onaangeroerd de zon als een purperen bal zacht rijpend boven goudgele akkers vol geur van hooi en rulle aarde en wij, wij kijken ademloos toe laten de stilte liever onbetreden het dunne licht onaangetast alsof we hier overbodig zijn uur en land zichzelf genoeg
www.trouw.nl/schrijf
82. Herfstzondag Noordwaard Max Sensitive (Werkendam)
Op de vlucht voor m’n eigen middelmaat, voor dat kwaad gerucht van onbeduidend zijn, van valse schijn, neem ik het veer naar de overzij, om achter ‘t getemd tij voorbij de steiger te verzuipen in zeeën van ruimte. Ik drink dan bittere zinnen, gal voor de dorst: O, dit land, glinsterend en koud in ‘t stervende goud van de herfst schapen, vretend m’n oud brood, onwetend van de spoedige dood door de slacht, ach hóór: een patrijs tijdelijk ontsnapt aan de jacht de brakke kade langs de kreek, ‘n vlakke akker, bleek na de oogst die schreeuwende strijd van de meeuwen: wie vliegt er het hoogst? en langs de baan stinken de bieten vóór hun metamorfose tot zoet dit is mijn moeras van nooit meer verdrinken, van nooit meer vloed. De ganzen dempen ‘t ondergelopen veld met hun verbaal geweld de luchten -louter wonder voor doek en penseel- die benauwen met daaronder een snauwende wind, die vuile veeg vanuit zuidwest een leeg nest, geluid van een fuut plus ‘n brutaal konijn even later begeleid door ‘n vette brij vuilgrijze klei die zuigt aan m’n fiets rijd ik op zoek naar ‘t Niets tot aan het eind van dit doodlopend pad ik weet ‘t,ik zweet,’k leef, ik zweef steeds verder weg van die stad. Jij bent mijn lot,jij Biesbosch, m’n zondagsrust, m’n god, mijn kust dit vals stuk Brabant, dat vrolijk rooms zandland, dat bijna België nergens geur je méér gereformeerd dan hier, jij mislukt Bourgondië
www.trouw.nl/schrijf
Bij vallende avond terug bij de pont, een blaffende hond aan ‘n touw voor z’n hok, en verderop de klok van de kerk waar ‘t woord smoort ‘n lepe klerk van de Heer benepen monden snoert, de vrome kudde de gezangen zucht of de psalmen juicht, maar vooral elkaar beloert en in gedenken voor dat gouden kalf buigt. Ik vaar naar mijn nacht naar eigen deur met die verdoemde spruitjesgeur, waar een duivel lacht om z’n vuige macht over de sleur van de werkweek die wacht.
www.trouw.nl/schrijf
83. Oude Maas bert van der linden (Waalwijk)
mijn pen lijkt vaker, misschien wel liever terug te willen schrijven dan vooruit vloeit vandaag naar een luie bocht in de Oude Maas waar een jongen van een jaar of acht met zijn vader zit te vissen tussen lome koeien en het wuivend gras mijn blik vol weemoed vangt
www.trouw.nl/schrijf
84. VELPS LANDSCHAP Mieke van Baal (Grave / Velp)
Met hoge torens, landerijen en luisterrijk laagland. ligt het vredig terwijl ik in de ondergaande zon de gloed nastaar zwaait men elders met vuisten, met kapmessen en zwaarden vlamt en brandt de wereld terwijl ik neerzit scherp als met een aangepunt potlood getekend kaarsrecht en Godgericht kijkt het omhoog zingt; hemel zie, aarde luister weegt haar kansen ook als de zon in de ochtend weer op haar neerbrandt.
www.trouw.nl/schrijf
85. Uitzicht Mieke van Baal (Grave / Velp)
Alles draagt nog de sporen, van ondergronds bewaarde tijd. Tussen zonsopgang en zonsondergang draagt de lucht het blauw van blauwsel, dat witter wast dan wit. Roert zich de ruimte. Vissen houden zich stil waardoor de beek rustig verder slaapt, in een geruisloos weten dat het heilige hier nog altijd heilig is. Een stukje bodemonderzoek dat ik verwachtingsvol uitvoer levert niets op, geen potscherf, enkel een roepen. Binnenskamers groeit klein en onooglijk, als een mosterdzaadje het vertrouwen, dat alles verder gaat wat ooit begon. Nu iemand kijkt met zijn oren, met zijn ogen luistert, zoekt met zijn hart. Alles draagt nog de sporen, van ondergronds bewaarde tijd.
www.trouw.nl/schrijf
86. De Peel Mieke van Baal (Deurne)
Terug, nog voor de ganzen komen, uitbundig, ingetogen en verwonderd; dat alles nieuw was wat we al kenden. We hebben elkaar bij de hand genomen oude vertrouwden, alsof we jong waren de toekomst, de verte lokte meer dan ooit. We hebben de houten brug genomen, allerkleinste hindernis op modderpaden, monter en met reuzenvoeten de tijd vergetend. Terwijl de geuren zich langzaam verspreidde, het licht zich stilaan verloor, kwamen de dingen die we verzwegen, die we zeiden. Terug, het moest er eenmaal van komen, op een nadag in november, lazen we opnieuw de sporen, werden we langzaam in de schemer opgenomen
www.trouw.nl/schrijf
87. het oude spook Jan van de Ven (Uden)
Wie kent het niet het oude spook het oude spook van Uden dat elke vrijdagnacht opdook en vrees’lijk naar jenever rook en liep gehuld in jute het spook is ooit teloor gegaan de borrel is gebleven en wie die niet kan laten staan die zorgt dat ‘t spook weer op kan staan en ‘t spookt weer bij het leven.
www.trouw.nl/schrijf
88. Verdwaald Ans van Kessel (Vorstenbosch)
weer brengt de bus haar naar de plek die haar omarmde in de dagen van het spelen bouwvallig nu de boerderij waar ze gewiegd werd tussen teddybeer en poppen ligt op zolder haar geheugen langs de akkers schuifelt ze voorbij het korenbloemenblauw tot aan de vervormde bomen zoekt hier naar verloren woorden rode paddestoelen, weet ze wachten op een kinderlied even hoort ze weer de klanken witte wolken, zingt ze zacht in haar eigen woud verdwaald
www.trouw.nl/schrijf
89. In het dorp Ans van Kessel (Vorstenbosch)
waar zij haar jeugd beleefde waren de dagen vol van tijd ze speelde haar kinderspel tot ze de stad verkende waar haast een teken werd van overleven nooit ontwende ze de geur van het gemaaide koren voelt altijd nog de zachte zoete wind die haar dorp overwaaide
www.trouw.nl/schrijf
90. Gedraaid Ans van Kessel (Vorstenbosch)
het touw gedraaid tot hoge boog doorlopend in en uit gesprongen in dezelfde maat gezongen het oude lied neurie mee, weet nog de woorden in spin de bocht gaat in uit spuit de bocht gaat uit zing door terwijl de schoolbel luidt in rijen huppelen ze binnen voor mij rest een beslagen ruit
www.trouw.nl/schrijf
91. Yn it koetske Jacobus Quiryn Smink (Eindhoven, tongelre)
Sit Sinteklaas mei syn moaie mantel En gemiter mei bern Mar der is wol in reager as wat Sa swart as Pyt Wij zijn bij U aan de deur geweest Maar helaas U was niet thuis Mag Uw kind bij Sint op schoot Laat het ons even weten Efter de gerdyntsjes loere Fiktoarje kraaiende memmen en beppen De pakes en heity’s dogge wat mei Foar frede op ’e koai Wat superskippers op sneon Weidûkt yn ’e tassen Mar oars Gjin bern op ’e dyk Dit was een actie voor kinderen Uit de achterstandswijk Tongelre
www.trouw.nl/schrijf
92. Ode aan Den bosch Gerard Scharn (Den Bosch)
Den Bosch, een oude stad een oude kerk een vergeten naam op een verweerde zerk wat Bossche typen verlopen koppen klerikale travestieten en allemaal even traag
www.trouw.nl/schrijf
93. Mijn straatje Toon Roozen (Eindhoven)
In mijn straatje Is alles o zo rustig en stil Je merkt tussen dag en nacht Bijna geen verschil Dan zijn het de gordijnen en het licht En de kinderen die er slapen Soms een snelle groet en een praatje Ook al ken je elkaar niet van haver tot gort Het is wel een straatje Waar je langzaam ouder wordt
www.trouw.nl/schrijf
94. Zwartven Rolf Clason (Hooge Mierde)
in het dikbesneeuwde heideveld wandel ik recht naar de zon, dit vreemde landschap waar aan beide zijden bos tot paal en perk zich stelt lijkt in niets meer op het lustoord waar ik liefhad in augustus blind struikel ik voort, dan hoort mijn falend brein een roep, schrikt: moet ik komen? waar? bij wie? aan zijn laarzen ken ik hem, de jachtopziener – wat ik hier doe of ik niet moe en alles wat er niet toe doet, ik poog zijn vragend oog te foppen met mijn vogelboek hij koppigt: of de mijnen weten? waar ik woon? ik toon mijn GSM en wijs hem Hooge Mierde, dáár – oh, in diejen caravan! dan scheiden onze wegen dat ik in de wereld al niet meer weg ken dan hier rond het ven heb ik hem uit piëteit verzwegen
www.trouw.nl/schrijf
95. De Meierij Kees Hermis (Liempde)
Dit land met rijen populieren zal altijd thuis zijn bij zichzelf zandgrond, beken, boerenhoeven, stille dorpen en rivieren zullen blijven niet verhuizen, niet aflatend luisteren naar de verten daaromheen handen van tijd legden het vast tot op vandaag in wat het is ademend lichaam dat gedragen door zijn geschiedenis en sagen zichzelf niet terugleest maar aandachtig kijkt naar voren uit zijn plassen bossen, vennen, karrensporen met een open hand naar morgen toekomstland dat zijn bewoners eeuwenlang heeft overleefd
www.trouw.nl/schrijf
96. Het stille land Kees Hermis (Sint-oedenrode)
De lucht kromt zich over het huis waar voor zover bekend geen mens meer woont door dag en nacht geadopteerd richt het zich op passanten de open velden eromheen maken het vindbaar en voor iedereen die het niet zoekt tot plek die toevalt, stilte incorporeert de stilte van ademhalend land waarin het huis zich weet omarmd en zich aan tijd verliest o vredige bezonkenheid, vaste bewoner van die plek, ook als zij niet thuis geeft maar dan nog, als onderpand
www.trouw.nl/schrijf
97. Wortels Leyla van Hees (Den Bosch)
Herinnering op herinnering Onherkenbaar gestapeld Wat hoort bij wie Het doet er niet toe De bomen dragen Een extra bloemenpracht Alsof zij het voelen De betonnen wedergeboorte Nieuwe herinneringen Worden gecreĂŤerd Door nieuwe mensen Elk hun nieuw eigen bezit De grote berg Zand stenen hout en stof Surrealistisch zaad Voor abstracte wortels Wolken kijken dreigend toe
www.trouw.nl/schrijf
98. inzicht aukje wijma (Velp ( bij grave ))
franciscus en mezelf leren kennen kennismaken met verborgen schatten woorden door de Eeuwige in mijn hart gelegd mogen ontwaken ze krijgen franciscaanse handen en voeten
www.trouw.nl/schrijf
99. Ulicootse klootjes Hugo Van Mierlo (Ulicoten (omgeving Baarle Nassau))
er werd een haan met eieren gezien juist over Nederlandse grens stil, vredig, onmenselijk rustig in landelijk Ulicoten ik was er van kultuurverschoten het was een wonder de schelp aflopend klein, ovaal, zonnebankbruin aan alle kanten ietwat schuin daar in het kleine gehucht alom bekend en ook beducht kasseien, echt nog Romeins werd het al fietsend verprutst pijnlijk werden ze door mekaar geklutst
www.trouw.nl/schrijf
100. Kleine litanie voor de kerk van Maliskamp Ignace Schretlen (Maliskamp)
Uitgeteld als een afgematte waakhond neergeploft en diep in slaap verzonken: slaap droom zaliger van de maagd Maria die maakt dat maanlicht zoeter smaakt slaap geest van geitenhoedster Bernadette in je bakstenen bed achter ingeslagen ramen slaap verbrande tongen, laatste hete adem alleen een uil waakt nu nog in deze kille nacht slaap cipier van godvrezende zielen in de schamele resten van je dichtgetimmerd huis slaap en maal nog eenmaal alle rijke dagen van hen, รกchter jou, nu rustend in hun graf slaap stilgezette wijzers, stukgeslagen klok slaap, klein dorp, dat nu nooit meer ontwaakt.
www.trouw.nl/schrijf
101. Inshallah Pieter de Laat (Oss)
Je staat leeg watertoren, wat valt op te halen, mijn fietstochten misschien (tegen wind in) vanuit de polder naar school met het oog op jou, zou een stel dat liefdevol het donker van jouw lijf opzocht iets hebben met je, dat de sloophamer je met rust liet moet een daad van liefde zijn omdat je van waarde bent door wat je voorstelt; Ossenaar zonder kapsones en pretenties, hoewel: je verbeeldt een weg naar de eeuwigheid als Allah het wil ben je zijn minaret voor een tijd, door de liefde bestaat geen dood, na de liefde wel -
www.trouw.nl/schrijf
102. Oisterwijks Kribke Henny van Herck (Oisterwijk)
dâor lei ût op de kiosk in de kern van ons centrum dûr stad en laand gedrôagen zo dichtbij d’n Gemintebron ût Jezus-kindeke, gebôrre in ons dûrp strâolend as unne lichtende pâorel uit ût fênste dennehout gesneeje brengt ût ons de schôôn vreeje om toch ins bij stille te stâon wachtend de Drie Koningen wâor kômme ze vandôan zien ze ût Licht wel âon dâor tussen alle ijver en we moet gedâon gij wonderlijke natuur vol warme hartekreten in ût Brabants dûrpke klêin dâor in ût midden van ons leven blijft gij dichtenbij dûn Burgervader steeds wir dééz Licht van vreeje geven wordt gegroet gij stille mens, wordt gevoed in ons aller wens, een dialoog van samenleven samen bouwen en zó deez dûrp de vrééje geven
www.trouw.nl/schrijf
Drie Koningen kwamen van verre om deez natuurschôôn te beleven wonderlijke geschiedenis dâor in ût Ôsterweks Gemênte Kribke hil ût verhâol stâot er te lezen ût is uit ût goeie hout gesnéje dêur vakmanschap gevûrmd de timmerman is er gebleven ès dûn herder in ût beeld zie ons Kribke is ûn wonder ût mist z’n schâop en d’n ezel mar te vêulkoppig gift gedonder toch zên d’n haon en d’n eekhoorn zelfs gaanzen op d’n dûrtocht hier vûr âlted gebleven tussen de dennebomen dâor in ût gruun ligt in ût Ôsterweks Kribke ons aller vree op aard, in z’n natuurlijke doen ik kan ût oe âonbevelen, dè wonder van toen!!
www.trouw.nl/schrijf
103. TILBURG Jan Bontje, Spijkenisse (Tilburg)
engelen in steen zwijgend over de patatzaak tegenover hun kerk
www.trouw.nl/schrijf
104. El laberinto del Chaam Tineke van Eeuwen (Chaam)
De aanvliegroute verplaatst zich Ă la minute staat op geen kaart als zodanig aangegeven bomen wijken uiteen, als in een tijdloos labyrint dieren in het bos laten zich naĂŻef ondervragen hier is heden en verleden een ongeboren kind Kadavers opgegraven, worden tot leven gewekt het helen van ongelovigen geschiedt onbevlekt als onbevangen klater van de zuiverste bron hanteert vriend en vijand fier de neerlaatbrug de hemel is desgewenst niet langer boven.
www.trouw.nl/schrijf
105. Trouwlaan Cees van Raak (Tilburg)
Hier snuift men lopend maandag wasdag. Na vijven hangt ook het vlees in de lucht, daarop koken de aardappels goed gaar. De beste stuurlui hangen aan de tap.
Stoelen op stoepen als de zon schijnt, radio’s wisselen deuntjes en dreuntjes. Voetbal hangt zwaar tegen de puibalken, Oranje schildert de wijk als geen ander.
Vele ramen sieren stoere hondenkoppen, menig bouvier die grijnst ‘make my day’. Ook clowntjes vensteren er vrolijk op los, daarbij verbleekt Maria beeldig in de regen.
www.trouw.nl/schrijf
106. langs de maas aukje wijma (Grave)
door de dauw van de ochtend ga ik met wakker wordende ogen het landschap van vandaag verkennen achter de dijk verscholen zie ik voorbijvarende vrachtschepen tegen de dijk lopen grazende schapen en gister geboren lammetjes ze huppelen opgetogen rond zogen moedermelk een pasgeploegde akker verwarmt zich aan zonnestralen en wacht op zaad de weg van vandaag is nog jong aan uren vol nieuwe schepping
www.trouw.nl/schrijf
107. weerzien bert van der linden (Kaatsheuvel)
waar het verlaten huis nog voelde als een warme huid zag ik ze gaandeweg weer staan, klonk in de geur van het oude nest hun stem als in vroege jaren, van kinds been af nog zo vertrouwd
www.trouw.nl/schrijf
108. Maandagavond, Dubbelstraat peter van der Graaf (Bergen op Zoom)
Niemand komt er ooit het stijgt er te valselijk het leidt ook nergens toe er om heen is het een gewinkel van smalle stegen en de cafÊs zijn altijd dicht slechts een keer per jaar raken de kinderkoppen vol trekt het volk – processiegewijs van Moeregreb naar Krijnen
www.trouw.nl/schrijf
109. Onderdak Harry C.A.Daudt (Grave)
Verleden heeft er onderdak is er niet zoek Koeien op stal zwaluwen die er zomer maken met veel misbaar Hun wervelende dansen aan de avondhemel schietgebeden aan een bestaande God De emaille koffiepot die altijd geurde met het versgebakken brood uit eigen oven De zegen kwam er nog van boven onaangekondigd bezoek van meneer Pastoor Een goede herder met ontelbaar schapen met namen en geen sofinummers
www.trouw.nl/schrijf
De boerenbonte doek rond de speknekken een geit aan rafelend touw een erf lang De lieve lentezang van lijster van koekoek zomerzang eindeloos:koekoek-koekoek-koekoek.
www.trouw.nl/schrijf
110. Kerkhovense Molen Henny van Herck (Oisterwijk)
Kerstkribbe in de Oisterwijkse Molen een kribbe in de molen geen timmermanszoon vandaag was Hij daar op een vers bedje van stro in een warme stal zag ik Hem Zijn herders hielpen mij met boodschappen en een gave van brood ontving ik daarbij heerlijk worstenbrood hulpvaardigheid met spontane warmte en rust werkers van ‘het land’ schonken mij liefde met hart en hand aandacht voor elkaar is er dagelijkse weldaad in de Kerkhovense Molen daar werd ik het geschenk van Kerstmis gewaar het is er vers te ontvangen al winkelend, ontspannen vredige samenhang tussen biologisch, ecologische producten in verbondenheid met elkaar www.trouw.nl/schrijf
dat is het ware Kerstmis zo dichtbij, zo overal zo dagelijks gewoon zo natuurlijk als wij zeggen in de Kerkhovense Molen is ût Kribke wérm, ût hille jaôr dêur wees welkom, ze hebben er een open deur
www.trouw.nl/schrijf
111. BEZOEK AAN KRUISLAND Jan Bontje, Spijkenisse (Kruisland)
stilte... ruimte... lucht... big... eend... kippen... Arabier... vrienden, fijne dag!
www.trouw.nl/schrijf
112. De Kuilen in januari Barbara de Winter (Langenboom)
hier ligt onder een hint van sneeuw en vergankelijk ijs de herinnering aan schaatsen zwemmen hutten bouwen en groeipijn als een pleister op de vervlogen kindertijd
www.trouw.nl/schrijf
113. De Binnendieze – De Diest Ad van Schijndel (Den Bosch)
Meer dan zes eeuwen terug als rechtmatige nazaat van Aa en Dommel geboren heeft mijn natuurlijke bedding de loop van je straten bepaald. Ik heb al je achterkanten gezien en gevoed, en als Binnendieze of Diest zocht mijn goddelijke stroom zijn weg veelvoudig door je stad. Ik ben over de Grote Hekel gehaald en overkluisd want boven mijn water bouwde jij je huizen, togen en bruggen; je kinderen bleven mij drinken en de vele gilden van brouwers, looiers, smeden en ververs gebruikten mijn vruchtbaar sap voor hun stiel. Oh onzalige stad! Toen het tij keerde en geen munt meer was te slaan uit mijn handel en vaart, heb jij mijn schoeiingen verwaarloosd, mijn loop gebroken en mijn ingewanden gebruikt als één groot open riool: je dempingsdrift sloeg vele gaten in mijn adem. Later, o heerlijke hertogstad, in een nieuw historisch besef heb je toch een brug gebouwd tussen toen en nu en – hoewel met tweederde ingekort – is mijn bloed ververst en zijn mijn open wonden gevuld met verse specie.
www.trouw.nl/schrijf
Dagelijks toon ik nu mijn ingetogen hart aan elke Bosschenaar en velen van daarbuiten en knap en drink bij Lieve Gerritje een uiltje en een brandewijn met suiker. Proost!
www.trouw.nl/schrijf
114. Oude stenen CathĂŠrine Khan (Tilburg)
De roodgeverfde buurvrouw Komt op pantoffels Om de hoek Ze zet haar hielen In de keien Haar plompe benen slaan Bij elke stap Een knikkerkuiltje In de oude stenen
www.trouw.nl/schrijf
115. lichtstad Heleen Ploegsma (Eindhoven)
straten vol licht deze stad wordt nooit donker sterren zijn er schaars maar als de stroom eens uitvalt schittert de hemel glanst Orion fonkelen de Twee Zusters helaas is dit schouwspel van korte duur en even later ben ik weer tevreden met een vage Grote Beer
www.trouw.nl/schrijf
116. Ekenrooi Bob Dekker (Waalre ekenrooi)
Vanuit mijn kamer, één hoog, zie ik het bospad lopen. Ik kijk en kijk… Fietsers, wandelaars, twee paarden voor een koetsje, een hond met kalme tred. En aan de zoom van het bos zie ik zachte pony’s grazen. Door het open raam hoor ik, in de verte, het verkeer nog jagen. Maar het deert me niet: dit is geen Kleinpolderplein. Het leven zal in alles anders zijn. Ik zag wat eksters op mijn schuur en zwaluwen in het late uur. Dit gebeurde in míjn laan. Zelfs een vleermuis zag ik, in een flits, langs de bomen gaan. Wat mooi dit nog te beleven, al is het wat laat, al is het maar even…
www.trouw.nl/schrijf
117. De suikerbiet Els Keldermans (Stampersgat)
Op mijn dooie akker Lopend over de straten van mijn jeugd Herkende ik de toekomst vol ondeugd Over die kinderkopjes ben ik gaan Mijn leven in Stampersgat Is al jaren van de baan Uit de klei getrokken Met brokken Liggen de klontjes op mijn bord Zoet waren we die jaren, tot voor kort Als de campagne draaide Dan keerde men om Subiet kwamen de bieten En werkte men zich krom Drie maanden hoogtij Van vettigheid glibberige plant Met witte bast en groene omrand Snel boven de klei geworsteld In het najaar geborsteld Lagen ze als een hoop Al die dames benen Harig wit te wenen Gemalen tot sap Van pulp tot pap Poeder, zuivere suiker Suikerklont Naar stroop En Basterd
www.trouw.nl/schrijf
Kilo’s in silo’s opgehoopt Wat rest Schuim aarde, melasse Voeder, pulp voor het vee De trekkers reden vol en als het nat ervan afdroop Kwam de damp, de pluim met witte rook En het rook .... De wollige welige pluim in het hemelse ruim Die wuifde en staakte er jaarlijks mee Doordrenkt met een zoete weeïge heimwee De suikerfabriek litanie stopt zoals je ziet Op het dooie akkertje Rottigheid, draaiend op subiet Een echte energiestoot Biogas, de suikerbiet begroot Hij ontkomt nu zoetjes aan Aan het sacharine humeur van een suikerklontjes idioot
www.trouw.nl/schrijf
118. Voix cĂŠleste julius dreyfsandt zu schlamm (Sint-Oedenrode)
het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en antieke fluiten in hoofd en hart verbinding met het ongekende kunnen maken
www.trouw.nl/schrijf
119. Overtocht Hollands Diep Els Keldermans (Willemstad)
Als een visje in het water Kwam ik vroeg en niet later De eerst vrouw uit het vet Ik zwom daar met pret Hollandser kon het niet Terwijl ik het artikel nog opdiep Een vertelling met trots Drie kilometer, borst Een Brabantse zwemster In het Hollands geniet Het zit in die genen Op mijn klompen Vloeiend Als een waterrat Aanvoelend Donker, glad en nat Tussen wal en schip Met de schepen nog in de vaart Zonder dip Bevestigtd, in de krant staat Een aankomst met stip In de vestingstad strandde ik Gekleurd Vermoeid Met gezwaai Hollands diepe driekleur Waggelend als een zatte eend Slank en charmant De juiste kant op schreed En me uit schreef
www.trouw.nl/schrijf
Wat een tijd Het zwemmen op lange baan Als een visje Typisch Hollands Diep In het vaarwater soms vrij Publiciteitjaren meid Een schoolse strijd Voor alle tijd Een lekker bakvisje Gezwommen en gekonfijt Een overtocht, de wedstrijd
www.trouw.nl/schrijf
120. Plattegrond Kees Houtman (Den Bosch)
Een stad op papier ziet af van realiteit, is even abstract als een biografie. De bewoning is roze als prille kinderjaren, het stratenplan warrig als een lange levensloop. In Bois le Duc klonken de eerste Franse woorden, ontsprong de bron van een onverwoestbaar elan. De Bossche plattegrond een oppervlakte zonder reliĂŤf, maar het meisje van vroeger heeft de diepte gepeild.
www.trouw.nl/schrijf
121. soms dicht ik de stad iets toe Ton de Gouw (Tilburg)
Dat zal de stad worst wezen Soms dicht de stad mij iets toe Dat snijdt al meer hout Een belangrijke gebeurtenis soms: Een blad dat valt Vanwege moment Lichtval Voorgeschiedenis Omgeving En stemming Mijnerzijds Zo zag ik een sterke overeenkomst Tussen het vlammende rood van haar haardos Bovenop in tegenlicht doorschenen Die rijmde met de herfstboomkleuren Aan de overkant van het “Willem II� Waar hetzelfde licht op boomkruinen viel Precies daar Waar zij de stoplichten voor fietsers Overstak Ze kruiste daarbij de Tilburgse weg Stad natuur en mens deden hun best Om er nog iets van te maken Van de stad bedoel ik
www.trouw.nl/schrijf
122. Singels Mart Brok (Breda)
De krakende singels met groen geel en rood persen zich door het drukke stadsverkeer. Wat overhangende takken, sommigen dood, doorbreken de verte keer op keer. Een enkele woonboot schuifelt verlegen langs de veel te hoge wallenkant. De statige huizen kijken tevreden neer op hun natte spiegelbeeld dat als een flinterdun fineer de oogopslag opwindend streelt.
Vanuit de lucht een slingerende gedachte, de natte droom van een ontluikend kind. Duizenden schaatsers, die het volbrachten, als een kilometerslang erelint. Dan, in het hete hart van honderd kroegen, staat trots Het Spajaardsgat te waken. De straten nat, verdrietig ongenoegen, verdwenen haven niet meer goed te maken. Een nieuwe brug, het Ignatius opgepoetst als school. De singels zingen moeizaam hun verleden. Zwijgen liever over het riool dat fietsen eet en auto’s moegestreden.
www.trouw.nl/schrijf
De koude voorjaarszon lokt mensen naar de kant waar water smeekt om lenteromantiek. De weerschijn van het Brabantsland maakt elke bocht volstrekt uniek. De singels dromen vaak op open plekken waar bankjes met bejaarden staan. De zwerver komt meedogenloos de eenden wekken met stokoud brood voor de verliefde zwaan. De stad geeft een knipoog aan haar waterring getrouwd als zij is met de serene rust. De singel schrikt niet meer van carnavals gespring maar viert het mee naar hartelust. Blijf af van zoveel verleden tijd en nog zolang te gaan laat wat de stad doorsnijdt het is een gouden traan..
www.trouw.nl/schrijf
123. Zomer in deze stad Kees van Meel (Breda)
Zweetdruppels vermengen zich met zonnebrand lijken tranen achter donker glas tekenen je gezicht op afstand staat de Grote Kerk baken uit je jeugd de kinderkopjes van de Markt slenteren samen met je op naar straten vol muziek en nostalgische klanken het groene bladerdeeg sluipt weldadig over je heen huiden stropen zich wellustig uit hun tweede exemplaar strepen wit oranje en bruin vermengen zich voor jouw genot blijven gloeien na het langzaam sluiten van je ogen waar plots regendruppels de utopie verstoren van je ritme de stad ontwaakt weer uit dit bedrog droogt op en kruipt in nieuw zweet naar dezelfde dromen achter glazen wensen de zomer voelt dit jaar een trage eindeloosheid in je stad
www.trouw.nl/schrijf
124. Het beloofde land ligt niet zo ver J. Baas- Hazenbosch (Dussen)
De Amalekiet op het feestterrein, klonk ons naar weg gaan door woestijn. Naar rotssteen waar men drinken kon als na lauw bier de slag begon. ‘In de hemel is geen bier daarom drinken we het hier’. Verwarrend teken aan de wand, van het aan ons beloofde land. Toch, elke hoeksteen kende hier wel allemachtig veel plezier. Niets was wat leek, het oog wel zag. Opnieuw, opnieuw de eerste dag. En goed was het dat stond zo vast, met koeken in de keukenkast. En onder aan de keldertrap de watergruwelbessenpap. De boom, verdreven zonder kracht, de sterrenhemel van de nacht, verhalen dat het waarheid vindt, dat hier de eeuwigheid begint.
www.trouw.nl/schrijf
125. Vestingstad ‘s-Hertogenbosch Rudolf (Den Bosch)
Al staat z’n rijk temidden van ondiep met als bruggenhoofd de middeleeuws gekanonneerde ‘Bastion van Oranje’ de mondige Bosschenaar zwemt niet Te voet door ‘Achter het wild varken’ de deze dag afgesloten ‘De Schapenmarkt’ naar de altijd op zaterdag variatie waar kleine en grote mensen struinen Langs het vele ook niet alledaagse als de Pomelo’s, Litchy’s, Nashiperen, Pinklady’s en Fuyiappelen als multi fruit in al z’n culturele verscheidenheid Te bevaren de onder stadse wateren gerestaureerd tot in detail en met zorg met uitzicht op de gewelfde onderzijde langs vestingen middeleeuws ommuurd De Parade met de indrukwekkende Sint-Jan een met kastanjebomen omringt plein de gezellige terrasjes en voor liefhebbers het Theater met de beste muziek en films Den Bosch gezellig als echte winkelstad in een ontspannen gemoedelijke sfeer is beslist de moeite van ‘Achter den Dove’ tot aan het ‘Peter de Gekstraatje’ waard
www.trouw.nl/schrijf
126. Vleugelgeschreven Kees Hermis (Chaam)
Aan schermen van vleugels geland op het water, vliegers die elkaar vonden op doorreis in zwermen hoog aan de lucht, om daartegen hun rituelen te schrijven: een magisch ademhalen van weerkerend komen en gaan Door de wiekslag van etmalen gedreven is hun koers lichtgericht, blijven zij verbonden met leven, uurwerk van gevleugeld bestaan
www.trouw.nl/schrijf
127. Avondstraat Silva Ley (Breda)
Wandelen langs de rij kleurig beklede nesten Als vliegen om een lamp rond kaart en haard tv en tafel saamgeklonterd wij, wevervogelmensen met dit verdund instinct Elk huis zijn mandala: een oeroud ringbeeld byoux van innigheid als gevaarloos knus gewikkeld in fluwelen avond Een nachtzwaluw scheert door dit tijdsbesef.
www.trouw.nl/schrijf
128. Begraafplaats in November peter van der Graaf (Halsteren)
stil wiegen twee gieters boven een put met chrysantenblad
www.trouw.nl/schrijf
129. Teteringen peter van der Graaf (Teteringen)
Het aantal bekeringen tijdens de Mariavereringen was altijd vrij hoog in Breda en Teteringen
www.trouw.nl/schrijf
130. Sint-Oedenrode julius dreyfsandt zu schlamm (sint-oedenrode)
slenterend langs de korenvelden ruik ik de zwoele zomerlucht gedragen door het Brabants land, over zandpaden, tot stof geworden en wilde bloemen aan elke kant waar het kruid van sint jan nog steeds ongewild getuigt van een natuurlijke orde ik ontwaar in de nabije verte stram en fier de toren met de knop al eeuwen wakend over Roois gebied alware God immer aanwezig en tot op heden ons dorp overziet waar donkere klokken beieren over markt en oude smalle straten waar mensen op elkaar zijn betrokken en vrijmoedig praten om oprecht in de harten de aard en ziel van deze plek te bewaren waar men elkaar nog kent en wuivend groet dat hoort bij de Rooise mens alleen hij kan dat verklaren
www.trouw.nl/schrijf
131. geen titel Dirk (wouw)
Mijn woonkamer ruikt niet naar bank en salontafel maar citroen en vanillekaarsen. Mijn toilet ruikt niet naar water of pot maar dennenbomen en rozenblad. De douche is gevuld met lavendel in plaats van de geur van douchekop en handdoekhaakjes. Het bed niet naar katoen of veren maar jou parfum zelfs ter hoogte van je benen.
www.trouw.nl/schrijf
132. Welkom in West Brabant, winter ellen (Fijnaart-Willemstad)
Welkom in West-Brabant, winter Witgrijze watten vlieden door slinkende blauwgebieden Leggen een duister contrast Op het nog goudgroene gras Koper gloeit de kastanje in stervend pompoenoranje dat brandt; Zalm en lila echoot aan de horizon in dags laatste ademstoot. Gakkend groeten grauwe ganzen; Zwaluw zwaait zachtjes-aan zuidwaarts, Zijn silhouet steekt af tegen de witte fabrieksasem geplakt tegen het insluipende schemer floers over de kleuren van vandaag. Nootachtig en wee誰g; De verbrande suikerbiets wollige wasem gelijk de zoete wolken drijvend op het eerste warme bitterbruin lekker zoet als vanillegeel Niet alleen spelen kleuren, Je voelt, proeft en ruikt de herfst gebeuren
www.trouw.nl/schrijf
133. Blauwe fietsbrug Henny van Herck (Oisterwijk)
blauw bloed – een blauwe brug geschapen voor verbinding Bunders en Westend verstromen hand in hand wandelend, fietsend een groet spontaan en veilig, het ontmoet behoudens de beek verstroomt het bloed gesluisd over één brug in verbroederlijk blauw tussen water en lucht eco van flora en fauna verstevigt de samenhang Oisterwijks water het parelt, vol zang van vistrap tot brug Europees water bevrucht de natuur ontsluit zich geen brug is te ver geen kleur overmant wat schept toch het uitzicht zonder blauw in verband kleuters die voeren, eendjes die wachten grootouders genieten, geen korstje teveel pubers als minstreel, romantisch getijde konijnen gewennen, honden die blaffen
www.trouw.nl/schrijf
wie wil het nog missen een cultureel tafereel blijft het blauw-blauw valt hij in het water of brengen we hem aan land hoe blauw is ons verstand
www.trouw.nl/schrijf
134. Waterbron Henny van Herck (Oisterwijk)
Waterbron aan het water de Voorste Stroom glijdt een druppel uit de beek mijn gedachten binnen in het hart emotioneel water van verbinding Europees verbonden stroming uit Donderslagse Heide ten zuiden van Peer sch么么n Belgi毛 ~ daar welt het Mooie Water uit moerassen en vennen over grenzen van kreekjes en slootjes totdat het een stromende beek wordt Borkel en Schaft is het waar hij Nederland vindt in d r u p p e l s www.trouw.nl/schrijf
van water water is vrij water is krachtig water is stromend leven water is spirituele geschiedenis water heeft zoveel om ons te geven water is de geboorte van continu誰teit water is de vrijheid van ontwikkeling water is het transport zonder wielen water is de gestroomlijnde intu誰tie water houd zijn belofte en glanst water is stil bruisende natuur water draagt iedere baby water is universeel ons levensdeel in alle tijden geborgen ecolijn bron van kristallen water is vloeibaar ook op papier water is overal water is prachtig water is mooi en uniek zoals jij ~ verworden tot deze rivier gezeten aan de Voorste Stroom Oisterwijkse Eco-bron voor 2010 Countdown naar een bio- en divers *Gelukkig en Gezond Nieuwjaar* www.trouw.nl/schrijf
135. Voorste Stroom Henny van Herck (Oisterwijk)
STROMENDE BEEK __________________________________________________ __________________________________________________ mijmerend, meanderend van Westend naar Gemullehoeken stroomt levend Oisterwijk in beken door de kern gedragen in diverse lagen van aarde, water en bevolking samen tot een ___________________________________________________ ___________________________________________________ meanderende getuigenis biodiversiteit tesamen eenheid van groeiende natuur schoonheid wordt in het hart van beek en mens hergraven, vormend een weerleggende natuurkracht die alleen maar kan beamen stromende beken verhogen Oisterwijks ecologische waarde
www.trouw.nl/schrijf
____________________________________________________ ____________________________________________________ geschoond van vervuiling biedt groetend de zichtbare bodem van insect tot vogel zijn onderkomen aan een nieuwe waterweg vol melk en honing beschermend, stromend vol levensvreugde als glanzende parel tot aan de trap toe genomen _____________________________________________________ _____________________________________________________ vissekuit verjongt zich en leert klimmen zoals wij Oisterwijkers met vernieuwde stromingen ook zachtjes aan beginnen al mijmerend, meanderend ut is sch么n wa么r z猫n we a么n begonnen _____________________________________________________ _____________________________________________________
www.trouw.nl/schrijf
136. De Mortelen Christianne van de Wal (Oirschot)
kronkelwoud van takken vitrage van bladeren, vederend en wortelend vloeien de aderen van poelen en sloten door het ingroene land coulissen en poorten van oeroude bomen vistraprijke stromen in ’t klaverend zand vol onderhuids leven rond knoestende stammen in veerkrachtig gebied met in populieren het van oudsher gebleven windruisende lied.
www.trouw.nl/schrijf
137. Praalgraf peter van der Graaf (Bergen op Zoom)
open gekrauwd en half vergaan lagen langs de weg vijf lijken en heel Bergen kwam langs, stond schaamteloos te kijken zonder besef van laatste rustplaats zonder gevoel van oma, lieve moeder, kind met een schepje dodenexhibitionisme mama, kijk eens wat ik nu weer vind
www.trouw.nl/schrijf
138. Vossenweg peter van der Graaf (Hoogerheide)
06:30 Vossenweg de koeienkop bovenuit de mist is als de Russische walrus doorheen de stoom van het kruidenbad in Budapest
www.trouw.nl/schrijf
139. Balancerende Wielen Jan Verswijveren (Ossendrecht)
Over glooiende heuvels door het lieflijke dal Balancerende wielen op de Brabantse wal Mijn voeten de pedalen ze malen in het rond Mijn handen ze geleiden Geruisloos en gezond Mijn zorgen ze verdwijnen Ik duw en trap ze weg Mijn vreugde niet te stuiten (Of toch…bij bandenpech) Zonder twijfel dat ik hier nog frequent fietsen zal Balancerende wielen op de Brabantse wal
www.trouw.nl/schrijf
140. Heeswich, Heezik, Heeswijk Ad van Schijndel (Heeswijk)
Tussen Aa en Wetering ben ik bijna negen eeuwen terug geboren als Heeswich, een oude Heerlijkheid. Mijn verspreide huizen waren amper dorp te noemen, al sprak men al van Lorisstraat en Fokkershoek en ziet men op oude kaarten Kameren staan. De tijden hebben mijn heideveld ontgonnen tot vruchtbaar Broek, Muggenhoek en Schoor en maakten van gemengde keuterboeren agrariërs met faam die hun graan lieten malen op de Molenberg en het overtollig vee verpatsten op de ‘Bossche mèrt’ Maar er is altijd meer geweest: in een drievoudige heiligheid genoot ik eeuwigdurende bijstand van Sint Willibrord, Norbertus en de heilige Cunera, die in kerk en dubbel klooster school en vrijplaats boden aan mijn eigen zonen en dochters en die van ver daarbuiten. Intussen heb ik altijd trouw de kasteelheren gediend en pacht betaald aan de graven, hertogen en baronnen die in blauw-geel mijn vensters schilderden met hun adellijke macht, tót ik eigenhandig mijn ketens brak en mijn kinderen leerde dat de Gouverneursweg niet meer is dan een gewone straat. Mijn bronzen beeld gloriet nu in vele standen in een beeldentuin en mijn jaarlijkse teksten galmen door de open Kersouwelaan.Vastgegroeid aan zusje Dinther rust ik ook van tijd tot tijd op Bernezorg, waar de klank van mijn eigenzinnig hart de historie kleurt met een eigen ‘Hezikse’ heerlijkheid.
www.trouw.nl/schrijf
141. Herwonnen Vrijheidseik Henny van Herck (Oisterwijk)
Geen enkel tijdsbestek kan doorschrijven wat hij heeft beleefd in vrijheid Opnieuw vindt hij een nieuw grondbesef in de mens geworteld en hij streeft... Viert de herwonnen kracht ademt zijn eigen geest door vruchtbare handen van deskundigheid Hij tilt de mens in zijn vorm door de geschiedenis heen verworteld in vergeving steeds weer Vernieuwde bemesting, verzorgt niet meer met voeten te treden daarin volstaat hij aandoenlijk met rede Geen grond is hem te gortig luchtvoetiger dan aarde blijft hij zichzelve een boom van een boom
www.trouw.nl/schrijf
Hoe kan het ook anders in liefdevolle gedachte vol van vrijheid gedijt hij het meest Hoera, het is weer feest!!
www.trouw.nl/schrijf
142. Het water van Oisterwijk Henny van Herck (Oisterwijk)
Soms stroomt het met golven het leven in. Dan bedaart het zoekt gronden waarin het een bodem vindt. Steeds herstructurerend tot nieuwe gedachten. Steeds scheppend van vorm in onze gedachten. Totdat het water een nieuwe uitweg vindt. Dan meandert het verder tussen dijken en sluizen door riolen en grondingen. Zo baart zich het leven als oeroude kracht. Het baant zich een weg natuurlijk door ons Brabantse Land. Is grensoverschrijdend steeds vloeiend en buigend. Zich altijd vertakkend en tekenend het leven van eenwording en kracht.
www.trouw.nl/schrijf
Uitnodigend in de uitmonding stromend naar Europees verband. Om voort te brengen ons micro-organisme in een ander land. De kracht van het water. Beschermende sprankelende welvarende voortstuwende druppels als zijnde onze parels. Het is ons aller ziel ons aller haven en blijft een schittering van Hollands later. Gehuisvest in ons aller leven stroomt het water van Oisterwijk al parelend overal doorhenen.
www.trouw.nl/schrijf
143. Etten-Leurs Volkslied Annie Vergouwen (Etten-leur)
In het hartje van West-Brabant Groen omzoomd en bont van kleur Ligt daar vriend’lijk en welvarend Het vertrouwde Etten-Leur Lekker dorps, doch energiek en bruisend Om zijn groen en duurzaamheid bekroond Waar je met zo’n veertigduizend Vorstelijk gezellig woont Etten-Leur opnieuw ontworpen Ooit ontstaan uit turf en veen En die twee vitale dorpen Groeiden langzaam dicht aaneen Als een duo dubbeldik tevreden Maar met oog voor ieders eigenheid Langs de sporen van ’t verleden Flitsend naar een nieuwe tijd Eens een kruispunt van veel wegen Met een snelweg dwars erdoor Maar een trefpunt toen gekregen In een statig stadskantoor Een nieuw hart; geslaagde operatie, Kloppend centrum, stedelijk grandeur Ja, de nieuwe generatie Heeft een puntgaaf Etten-Leur
www.trouw.nl/schrijf
Nieuwe wijken en kantoren Ingebreid en uitgebouwd Vind je hightech naast folklore Met cultuur voor jong en oud Als je samen vieren kunt, geniet je In Ut Zwaaigat en Stijlorenrijk Met een pilsje en een liedje Zijn we allemaal gelijk!
www.trouw.nl/schrijf
144. Goed gemutst Mieke van Baal (Velp ( bij grave ))
De Kapucijn en zijn Helper Hij kan stralen en hij straalt; ogen en mond een en al zon hij heeft het broze en het krachtige lichte van de ochtendstond een blijvende lente niet hemelhoog maar in het aardse vindt hij, als een kleine vogel tussen hagen en kreupelhout een rustpunt, zijn idealen hij ademt het frisse vernieuwende, nieuwsgierig als het riviertje, dat kronkelend door akkers en weilanden zijn weg wel vindt hoe zou hij anders kunnen zijn als hij van de Vader de zorgzaamheid, van de Moeder de stilte, van het Kind de verwondering ontvangt?
www.trouw.nl/schrijf
145. Een krachteloze waker Erika De Stercke (Roosendaal)
Statig geen derde van een herenhuis onplooibaar in weer en wind gezoen en gevloek in regen en zonneschijn op een verhoog in een fictieve kooi een luisterpaal een pispaal obstakel in de dag herkenning in de nacht een tandeloze bewaker een straatlantaarn
www.trouw.nl/schrijf
146. Duurzame tijd Nina Schepers (Berlicum -Rosmalen)
Zondagmiddag - even na tweeen. Door Wambergs landgoed gedwaald langs allerlei kleurrijke bomen, vijvers en blad volle paden. Kastanjes, eikels, noten geraapt. Genoten van minimale stralen zonlichtval door loodgrijs zwaar bedekte lucht en van ‘t lage gehijg van honden en paarden. Zondagmiddag - even na vijven. Door dunne poetische bundels gewandeld vol zinsbetoverende woorden. Beelden gezien door onkenbaar bestaan en tijden gedwarreld. Genoten van diepgaande taal die menigmaal mijn brein en zijn verwarde, me verplaatste naar onverkende oorden, waar beleven nu nog wacht.
www.trouw.nl/schrijf
147. De Lezer Sietze van der Bijl (Waalwijk)
Ik zag hem deze zomer bijna daaglijks op het plein, hij zat daar op een bankje onder schaduwrijke bomen, vlakbij de halte waar de bussen gaan en komen, dichtbij de drukte van het marktterrein. Hij las meestal een boek en soms het ochtendblad, als ik hem groette zag ik geen reactie, hij was verzonken en nam geen notitie van alle herrie van de binnenstad. Ik dacht altijd:Heeft hij geen vrouw,geen kind, geen stille tuin om ongestoord te lezen? dan moet hij wel een arme sloeber wezen, die door geen medeschepsel wordt bemind. Maar toen het winter werd was hij verdwenen, heel plots’ling op een stervenskoude dag, ik kon begrijpen waar ‘t aan lag: geen mens zit lekker op een bank vol hagelstenen. Nu mis ik hem,ik ben mijn baken kwijt, ik wil ‘t de Raad van Waalwijk gaan berichten, en vragen voor die man een standbeeld op te richten, hoor stadgenoten hoe ik voor hem pleit: “Houw hem in steen,hak hem in marmer, dan wordt de gemeente weliswaar armer, maar iedereen weet dan van ons bestaan, onze naam zal door de wereld gaan, Parijs heeft zijn Denker en Bremen zijn Wezer, Rome zijn Tiber,maar Waalwijk zijn Lezer. www.trouw.nl/schrijf
148. Leeg land peter van der Graaf (Hoogerheide)
Na tien minuten blijkt het lege weiland huis van konijnen wat kieviten een scholekster en twee nachtkruipers en hoor ik daar de/het bospad?
www.trouw.nl/schrijf
149. Olland Tineke van Eeuwen (Olland)
Voor hen die verbaasd en met opengesperde mond buurten zonder liefde
Waar straten uitblinken in oogkleppen van beton
Wij Ollanders behoren tot het volk der imbecielen
maar noem ons vooral niet dom!
www.trouw.nl/schrijf
150. het Ossemeer Mea Wijdeven (Oss)
jij Maas meanderde westwaarts door en liet mij in jouw bedding na grindzandslib gaf me mijn vorm indertijd en mettertijd zien zoekers zin in mij snuiven een stil spoor wanen zich meester terug trots en voldaan op de zavelige rug lusten ze meer van het Osse: nuttigen Unox-worst
www.trouw.nl/schrijf
151. Herinnering aan later Kees van Meel (Lage Zwaluwe)
Water vult een wei. Een koe graast op hoef, de kop glanst ogen op een horizon gericht.
Bomen laveren aan een weg, plooien langs een dijk, wat huisjes vol gebroed, vertrapte groeiplaatsen voor mij.
Mijn vader kijkt naar koeien, ik sta er tussenin, mijn moeder hoort het loeien. Haar melk geurt kaas voor hem.
Water bevriest een wei. Mijn ouders schuiven langs het kader uit, tot later vinden in een lege polder.
www.trouw.nl/schrijf
152. wintermiddagwandeling I.C van Wijk-Smit (Deurne)
Het schemert al wat in het bos De kale bomen begroeid met mos De lucht loodgrijs De wolken zwaar van regen Ik loop op een bemodderd pad en over zanderige wegen Een bolle wind verwaait in mijn gezicht ruist verder hoog boven in de toppen Ik zie reeds voorjaarsknoppen De hond vooruit, loopt los Het schemert al wat in het bos Het bos verdonkert mu al vlug De avond valt, de weg terug versnel mijn pas, loop stevig door De hond vooruit, rent me steeds voor De lantaanrs zijn aan Als we huiswaarts gaan Door de straten naar huis En samen veilig thuis Het bos hult zich in duisternis En is nu vol geheimenis
www.trouw.nl/schrijf
153. vroege voorjaar I.C van Wijk-Smit (Deurne)
Het bos nog steeds in winterslaap zal nu wel snel ontwaken de donkerte voorbij met het lengen van de dagen De hemel, helblauw en klaar een enkel wolkje hier en daar de voorjaarszon verwarmt de kale bomen waaruit straks, schuchter, het groen zal komen De zon schijnt in mijn gezicht verblindt me met haar schitterlicht de kou is nu verdwenen het is windstil zo stil dat niets beweegt alleen mijn benen en het rennen van de hond
www.trouw.nl/schrijf
154. sneeuwwandeling I.C van Wijk-Smit (Deurne)
Winter - 10 graden Voetstappen in de sneeuw krrrrt, krrrrt knierpend in sneeuwwitte sneeuw Lopen over de bijna niet te herkennen paden Een zon gefilterd door witberijpte takken Het bos is zo mooi geheimzinnig in dit winterlicht zo koud dat alle leven zich verschuilt onder een deken van stilte totdat de hond het stille soms even verstoort Dan alleen nog het geluid van voetstappen in de sneeuw krrrrt, krrrrt, knierpend in sneeuwwitte sneeuw
www.trouw.nl/schrijf
155. De lompe pomp Mart Brok (Breda)
De lompe pomp de vast gelaste zwengel vandalenvast verzegeld verheft de markt tot een mythe vanaf het leste ogenblik Het biervat vult de zinnen van het volk aan de tap er is nog vrede in het Ginneken waar het leven ooit begon Een viertal bomen groene hart verzamelt de verhalen op de terrasjes op de Markt De klokken luiden de doden uit en verfraaien de bruidsgang De Raadhuisstraat de ader naar het Ulvenhoutse De Duivelsbruglaan nauwe doorgang naar ’t Kasteel en weg der wegen richting Stad Het bruist van zinnen in het knusse woongenot ver van stress en drukte Hier woont de zoon van God en als de prins het woord neemt op een overvolle plek dankt de Ginnekenees zijn ouders voor deze wonderschone plek in tijd gebleven vrijelijk dorp immer strijdbaar naar de oorsprong. www.trouw.nl/schrijf
Ons rest het waakzaam toezien op de plannen van de stad want elk kostbaar steentje heb ik in de hand gehad Als ik het glas hef op de eindeloze roem van het stukje Brabant dat ik immer nog mijn Ginneken noem
www.trouw.nl/schrijf
156. Te groot voor kleine oren Mart Brok (Breda (ginneken))
Te groot voor kleine oren was de oorlog om mijn dorp terwijl de dorpsbelangen rollebolden over straat speelde in de achtertuin het koekje nog de hoofdrol Veilig aan de hand of zwaaiend achterop ontging het annexeren mijn kleine notendop Hoog boven mijn kleine onschuld speelden heren het vuile spel Ik hoorde niet hun vloeken en at hun snoepgoed wel Toen Ginneken tenslotte moegestreden neder boog kreeg ik mijn eerste fietsles op het plein achter de kerk Mijn vader uitgeput moest toen nog naar zijn werk Als ik dan nu het dorp zie met hier en daar een schandvlek berust ik in wat bleef en laat me laven aan de tap Op het pittoreske marktplein Sla ik mijn handen op de buik om zoveel oer-Ginnekense ongein
www.trouw.nl/schrijf
157. De huizen waren veel te groot Mart Brok (Breda)
De huizen waren veel te groot net als de kerken en de pleinen Met een hand in de zak floot ik mijn liedjes tegen de gevels Uit het cafÊ op de markt klonken luide mannenstemmen en bij het passeren van de kerk even de monden toe Het was zo eenvoudig zo simpel en eenduidig Het Ginnekse leven was een veilige plek daarbuiten was er niets daar werkte je vader en ’s zondags het bos in de zeven heuveltjes Tikkertje met de oude bomen en soldaatje spelen bij de kogelvanger De avonden vies en moe in bad De klokken van de kerk gaven een ritme aan de tijd Een gestolen appel smaakt als de eerste tongzoen in de Kalishoek De raadhuistrappen op en af en fietsen langs de Mark
www.trouw.nl/schrijf
De huizen waren veel te groot je kon er zomaar in verdwalen en verstoppen op de trap van kast naar kast en overal in de kelder De hutten in de bomen gaven uitzicht op de buurt waar iedereen je kende en niemand je begluurt De schutting over naar je vriendje met een winkelhaak in je broek je boze moeder die vergeeft je en je vader snijdt het vlees De pyjama na het bad dan heb je het gehad Vier trappen hoog ver van de warme kachel droom je de dagen weg met bloemen op de ramen en onschuld in het hart Je fantaseert een ochtend in de sneeuw maar eerst ga je vertrekken met een hele grote geeuw‌..
www.trouw.nl/schrijf
158. hedenmorgen ewoud scheifes (Etten-leur)
voorbij de stadse reuk achter het in steen gebakken leven hangt het helder tussen aanstormend gloren daar waar de koude frisser is alles schoner zonder poetsen daar, tussen het versnipperd hout spreidt het land zijn armen adem golft in wolkjes het krakend lentegroen verwittigt dat er zon komt hedenmorgen en misschien een bui het hoofd staat al te stomen de voeten in gewassen gras het lichaam rilt verwonderd de seizoenen dwalen
www.trouw.nl/schrijf
159. nvt J. Baas- Hazenbosch (Werkendam)
Drie paukenslagen Voogdwerfsesteeg Schaterlachend, buitelend, met razende haast, klauteren en klimmen elastiekjes tot aan mijn knieĂŤn trekken aan mijn voeten Voogd werfse steeg Zo kwam ik thuis. Ben je daar geweest, dat is bij de Peerenboom. O moeder, tante, lief zusje, had ik dat geweten. Wat een woord.
www.trouw.nl/schrijf
160. Brabant vroeger en vandaag Lau Kanen (Veldhoven)
Sonnet voor Brabant Op weg naar Brabant wordt de wereld warmer. Inniger leven doet zich aan mij voor. Vanuit de lage hoeven dringt het door en rekt zich uit in de gestrekte armen van populieren, duizelend van licht. Dit licht, ik kom het in de mensen tegen, ik zie het in hun oogopslag bewegen en rimpels krijgen op een oud gezicht. En nergens is het kinderlijk geluid zo zuiver afgestemd op vogelzingen, en nergens komen de gewone dingen zo openhartig voor zichzelve uit.
En nergens ligt een glimlach zo gereed als waar de wereld land van Brabant heet. HarriĂŤt Laurey
Treurnis om Brabant Vandaag in Brabant wordt de wereld armer. Afgrijselijke feiten doen zich voor, In mensengeesten breekt perversie door En strekt haar klauwen uit - zonder erbarmen -
www.trouw.nl/schrijf
Naar tamme dieren, zich van niets bewust. Geheime wreedheid loopt hier langs de wegen. Niets ziet men in de oogopslag bewegen Bij lieden die op wandaad zijn belust. Waar elders wordt een dier, dat niemand haat, Zo gruwelijk mishandeld door een wezen Dat zelf kan denken, voelen, lijden, vrezen? Dit land herbergt een onvoorstelbaar kwaad. Nee, nergens ligt mijn schaamte meer gereed Dan waar een mens een paard de tong uitsneed. Gouddelver
www.trouw.nl/schrijf
161. Dodelijk ‘Verlicht’ Pierre Maréchal (Oirschot)
Blikkend over zijn eigen verte de Philips Lampentoren. Icoon van de Nieuwe Zakelijkheid Een tovermagneet voor Philipsreclame die Eindhoven tot Lichtstad verhief. Weinig gehoord en nergens vermeld, de levens die vele duizenden trekvogels hier jaarlijks verloren. Zodra zij in voor- en najaar getrouw langs zwijgzame hemelsporen gevangen werden in het schreeuwend licht van scorend zelfingenomenheid. Van ijdele gezagsdragers; hun nastreven van industriële monomane Die de moeder van Eindhovens regio, degradeerde tot straatmadelief.
www.trouw.nl/schrijf
162. Beeldende tuin Jan-Clemens Lampe (Eersel)
waar dauw de aarde voedt de zon nevelgordijnen opent en zicht geeft op dit met blauw zwerk beschutte oord waar warmte je omhult met een deken van rondzoemende zomerse verrukking en loomheid lokt tot liggen in ruig geurig gras waar machtige wolken zich ontladen op warme aarde druppels regenbogen vatten en versmelten tot een verdampend parelend tapijt waar betovering blijft elke dag de elementen mij dronken maken gevoelens hersenspinsels brouwen en geur lokt tot liggen in warm goudkleurig hooi daar wil ik verpozen
www.trouw.nl/schrijf
163. Windmolens bij Waalwijk Sietze van der Bijl (Waalwijk)
In ‘t midden stond een glanzende maquette, ten noorden daarvan stond een heer met stok, wij stonden zeer gehoorzaam op te letten, hij praatte over wind en weer en water, en hoe je die in brandstof om kunt zetten, en hij verplaatste molens als een schaker, hij prees zijn waren aan voor nu en later, het groeiend energieverbruik zet ons voor ‘t blok. Nu staan de witte reuzen in de polder, en iedereen is blij,maar zorg heeft mij bekropen: Ik heb de wethouders met molentjes zien lopen.
www.trouw.nl/schrijf
164. Brabantse dal Peter van der Graaf (Woensdrecht)
Ik alleen op de Brabantse Wal. Een veld met prei, een veld met snijbiet, een paardenwei en een half dal Aan de einder – ver – zie ik schoorstenen schoorvoetend een skyline vormen. En nog een half dal
www.trouw.nl/schrijf
165. IJscel Peter van der Graaf (De Heen, gemeente Steenbergen)
Het klaphek moet de schapen tegenhouden. Als het met een klap achter ons dichtvalt, staan we buitendijks. Met de wereld in je rug en de rest ervan voor je, dalen we de dijk af. Beneden is de grote kreek overbrugd door een leuningloos plankier. De nachtvorst van de laatste dagen heeft een eerste aanzet tot ijs gegeven. Langs de oevers is een glazen manchet ontstaan. Het zachte klotsen horen we pas als we stilstaan aan de oeverkant. De lichte golfslag Kleurt het jonge ijs soms in Wit, zwart dan weer glas Een bevroren aquarel Met kristallen in een wak In de plassen op het pad is het ijs steviger. Ze liggen erbij als gestolde herinneringen aan de buien van vorige week. Het plasijs is bestand tegen springende kinderlaarzen en pokende stokken. Soms glijden we een stuk, dan weer is het ijs te bot door gras of zand. Opeens staan we voor de vogelhut. “Wie woont hier?� vraagt ze als we binnenstappen. Eenmaal binnen ziet ze de afwezigheid van wooncomfort. Die ongezelligheid wordt, wat haar betreft, ruim gecompenseerd door de raampjes met klapluiken. Zeker als er buiten ook nog eenden en ganzen te zien zijn. Slechts onze ogen -maar alleen als ze kijkenzien ze daar vandaan trekvogels in een peepshow zomaar in de openlucht www.trouw.nl/schrijf
De donkere intimiteit van de hut is opeens weg als de deur openzwaait en er nog een vader met zijn kind binnenstapt. ‘Ons kijkhuis’ is niet meer van ons. Het is van iedereen. Weg is daarna ook de illusie van het alleen zijn op de Gorzen. Op de weg terug naar de kreekbrug weten we ons steeds op de hielen gezeten door die anderen. Gehaast bijna volgen we het uitgezette pad. Nog een keer stoppen we als ze naar de grond wijst en zacht: “Kermit” zegt. Ik probeer te stampen, maar het ijs is te dik. “Kom maar, we gaan verder. Naar de auto” zeg ik en til haar op. Tijdens het zwemmen moeten ze verrast zijn invallende vorst heeft de kikkers gevangen in een koude glazen cel
www.trouw.nl/schrijf
166. Onderweg Hendrik Ouwersloot (Gemert)
TREIN Als zelfverklaard intellectueel en liefhebber van mondiale gebeurtenissen ligt het niet in mijn aard om van stoptreinen te houden. En die stoere laarzen droeg ze niet alleen omdat ze bij de marine had gezeten. Nee, ze was zich eindelijk bewust van haar pot-zijn en wilde dat weten ook. Of als man zijnde open en bloot de Margriet in de trein lezen. Zilveren ringen aan je linkerhand en gouden aan je rechterhand, gewoon omdat je een geordend type bent. De haast niet zichtbare onaangepaste houding en de spiedende oogjes. Het lukte hem dusdanig onopvallend te kijken naar die vrouw, dat het net was alsof hij langs haar heen naar buiten keek. STATION Boos worden op je kind omdat jij hebt verzuimd hem zindelijk te maken. Met je hakken sloffen omdat je ondanks al die make-up toch nog gewoon een kind bent. Naar rechts kijken omdat je weet dat er van links niks aan kan komen. www.trouw.nl/schrijf
BUS Suede cowboylaarsjes met sierveters dragen terwijl je weet dat dat echt niet meer kan, echter het is zo lekker warm.
www.trouw.nl/schrijf
167. Loflied G.van Andel-van der Linden (Drongelen)
Ik hou zo van mijn platte land geniet van ieder plekje. Het pas geploegde akkerland, een reiger op zijn stekje. Scheefgewaaide bomenrijen. kaarsrechte, smalle sloten. Hier en daar wat boerderijen, door weel’drig groen omsloten. Een eind’loos verre horizon, wolken trekken traag voorbij. Wat vee, herkauwend in de zon, ruimt’ en rust omarmen mij. Ik hou zo van het vlakke land, geniet van ieder plekje. Dit weidse land, mijn platteland, mijn eigen dierbaar stekje.
www.trouw.nl/schrijf
168. Landschotsche Heide Ignace Schretlen (Westelbeers)
Het Krom- en het Berkven zijn opgedroogd door voor het jaar extreme warmte en te weinig regen de argeloze wandelaar ziet nu over uitgebloeide heide en weet niet meer dan libellen, late vlinders en jonge konijnen een kudde runderen trekt - alsof eeuwenlang nooit anders is gedaan - / traag en loom naar de Keijenhurk om daar de dorst te lessen met gladgestreken gelaat staart de hemel in het water geen rimpeling verraadt het verdwijnen hier van vennen voor kiezels en keien, door miljoenen jaren gehard, loont het vrijwel niet meer de moeite om nog te heugen wat toch weer gaat verdwijnen het spoor van de wandelaar zal door dezelfde regen worden uitgewist die opnieuw de bodem vormt van vennen, waarvan namen op de kaart en niets hier op de Landschotsche Heide herinnert zich mijn komst op die laatste dag van september, het minst de kiezels en de keien.
www.trouw.nl/schrijf
169. Het Wiel van Armando Ignace Schretlen (Rosmalen)
Verstokt wiel, draai terug die tijd grijp de handen van jouw maker zoek beelden in zijn herinnering breng zijn oorlog tot bedaren rust in het opgeschrikte land wek de doden, laat hen leven keer dan pas knarsetandend terug op je plek, hoog op beton met rondom zand om te vergeten.
www.trouw.nl/schrijf
170. VERDRONKEN JEUGD Annemarie Vriends (Eindhoven)
Vierkante rondingen, met een breed perspectief ? Kaders, slakkenhuizen, is het middelpunt rond? Stippels al draaiend naar buiten, gevangen in het midden van het vierkant? Afwisselend met schaduw, en, een beetje licht.
www.trouw.nl/schrijf
171. Wind in de Polder Jan de krom (Halsteren)
Wind in de Polder Akkers droge koppen van de vette klei slechts afgezoomd met takkenbomen de wind bespeelt ze allebei er overheen er dwars doorheen. Hier speelt de wind zijn valse spel laat zich niet zien wil zich niet kenbaar maken als in het zand en in bomen met gebladerte. Nee, de bomen hier staan stug en laten zich niet kennen, ijveren met de droge klei in voren laten hun winterrust door wind of regen niet verstoren. Een paar stoere meeuwen zoeken in de polder samen met wat spreeuwen gehaast naar veel thermiek voor hun acrobatiek.
www.trouw.nl/schrijf
Terwijl het kaalgevreten gras geschoren staat te beven als hoog koortsig groen gewas staat in de sloot ernaast hoog friemelend riet te stoeien en met haast elkaar te strijken. Nee, het heeft nu niets van wuivend noch van zingend riet, zelfs de rietmus wacht met het maken van zijn nest in het riet. Een enkele boer kan zich binnen niet vermannen, komt naar buiten omdat hij de wind hoort fluiten met zijn pannen.
www.trouw.nl/schrijf
172. De brug Eugène Pafort (Liempde)
De balken liggen veel te ver uiteen. Het zwarte water glinstert door de reten. Hij dwingt zich elke stap goed uit te meten, want anders raakt hij er niet overheen. Wat nu? Er schieten krampen door zijn been. En plotseling schijnt hij niet meer te weten waarom hij oversteken moest? Is hij bezeten? Wat hij probeert dat lukt een gek alleen. Hij haalt het wel. Ze kan hem één keer dragen. - Hij hoort haar instorten achter zijn rug, de balken vóór hem schudden op hun schragen, spannen als bogen, breken... Maak voort, vlug! Versteend staat hij en durft het niet te wagen: eroverheen kan hij niet meer terug.
www.trouw.nl/schrijf
173. kloosterstilte bert van der linden (Velp)
de schemer valt, verstomt de taal van vogels rond de kloosterplas in de verte dooft een hoeve haar vensters, blaft nog laat een waakzame hond dan wordt het stil, raakbaar stil zwijgt alles in en om me heen rust mijn blik op de vage einder tast naar wat onzegbaar is
www.trouw.nl/schrijf
174. ZITPLAATS AAN ZOMER Harry C.A. Daudt (Velp)
Ze geven zitplaats aan een zomer de rieten stoelen voor een habbekrats gekocht We hebben ons schaduw gezocht onder lommer van linden waarin hun witte geur verborgen We hebben geen agenda,geen afspraak een avondbries zal ons waarschijnlijk wekken Uit onze dromen door nadere maan en duizend-en-een sterren opgetuigd.
www.trouw.nl/schrijf