Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Grasspriet in de Kalverstraat 2 Het mooiste van Den Helder 3 De langste 4 De nachttrompetter 5 In voetsporen 6 Kromme Waal 7 Oudezijds bij nacht 8 Ik heb ze lief... 9 Kermis 10 dansje met God 11 Raakvlak 12 Ontheemd 13 ik breng het licht terug tot een streep op het museumplein 14 Broedplek van der Pek 15 Hemels 16 In de polder 17 Hollandse zomer 18 Laandervaart 19 P.C. Hooftstraat 20 ‘t Wintert Wad 21 Het zal wel winderig zijn boven Amsterdam 22 Bergen aan Zee 23 Wonen op het platte land 24 Dood Ramses Shaffy 25 Het vasteland 26 Ankeveensche Plassen 27 Zanderij Cruysbergen 28 De Pijp 29 de overkant 30 Lands End 31 Elswout 32 Corversbos www.trouw.nl/schrijf
33 Eilandspolder 34 regen op het Rembrandtplein 35 Plein van sterren, plein van planeten 36 Molen van Piet 37 Leefbaar Amsterdam 38 Mijn Wereld 39 Zee en land 40 Buiksloterdijk 41 voorjaar in Haarlem 42 Mijn Vecht 43 Siertuin Natuurmonumenten ‘s-Graveland 44 Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart 45 Amsterdam, Overtoomse Veld, 30 april 1993 46 CafĂŠ De Zwart 47 Keizersgracht 48 Spleen 49 Spanderswoud. 50 Dorpsstraat 19 51 Vrijdagavond (in het De Mirandabad) 52 Landgoed Hilverbeek 53 Schiphol 54 Nico, Stadswandelaar van Haarlem 55 Spinnen 56 Stroopwafelgedicht 57 Groeten uit Den Helder 58 Heimwee naar de Rechtboomssloot 59 Prinsengracht 263 60 De gouden bocht 61 Buitenveldert 62 Oh Amsterdam 63 Halfweg 64 De blauwe reiger 65 Mist over de Oude Schans 66 Perdiep Ramesar komt naar Zandvoort 67 Oogststraat 68 het java-eiland
www.trouw.nl/schrijf
69 De tol voor Noord 70 Cannabis lollies 71 Marte Jacobs 72 Schellingwoude 73 De Kop 74 Altijd Koemarkt 75 Amsterdam 76 BANTAM 77 Avondstrand 78 De dronkendichtersconventie 79 Ransdorp 80 Bonbon 81 Waterland 82 Pontminuten 83 Vloedlijn 84 Halverwege 85 DichterscafĂŠ 86 Flatgebouw met bomen 87 Nacht in Amsterdam 88 Ilperveld 89 Zusters Augustinessen van Sint-Monica 90 haar adres 91 dichtbij in Oost 92 anne 13 mei 1944 93 Zelfportret in zolderraam 94 Het spleen van Amsterdam 95 In beweging 96 Gevaar op het IJ 97 Barnegat 98 Hoe zal het Haarlem gaan 99 Tegenbeeld 100 Het Rampenbosch 101 Vredig Vondelpark 102 Een Vers voor Regionalen 103 Schuitjevaren 104 Na de oorlog
www.trouw.nl/schrijf
105 Nieuwendam 106 Springvloed 107 Amsterdam-West 108 Particuliere brieven 109 Uitdam 110 ‘t Nopeind 111 Zuiderwoude 112 Haarlo heim 113 Van Eijlders 114 Durgerdam 115 Uitzicht 116 Heilige grond 117 Bijna nacht 118 Museumtram 119 Kwadijk 120 Sightseeing 121 naar de hoofdstad 122 Brieflezende vrouw 123 Buiksloot 124 Centrum Alkmaar 125 Ik luister...met mijn armen om je heen... als je wilt 126 Hemels Paradijs 128 Holysloot 129 Zunderdorp 130 Broek in Waterland 131 Wat vreten ze uit 132 Het Leven 133 Dieren 134 De Zwerver Op De Dam 135 Van binnen weten 136 Centrumplan 137 De Haarlemmer meer 138 Den Helder 139 Buurtjeskerk 140 stadje aan het Spaarne 141 De straat
www.trouw.nl/schrijf
142 Het Wognumse moeras 143 Het Almere van Alkmaar 144 Vieze stad 145 Isis 146 Laanweg 18c 147 Nachtelijke tocht vanuit Ransdorp 148 Paadje in het Heilooerbos 149 De actrice 150 Verbonden 151 Atlas 152 Carmenstraat 2 153 seizoensbreuk 154 acrostichon: Den Helder 155 Overleek 156 Volgermeer 157 De Nes 158 Waterlandse Zeedijk 159 De Poel 160 Koningin Anna Paulowna 161 IJweg 162 Werelderfgoed 163 Lente aan de Zaan 164 Corus 165 Brand in Mokum 166 Ouderkerk 167 13 januari 2010 168 Tuindorp-Oostzaan 169 nucleus 170 Golvend geluk 171 Karaktermoord aan het Spaarne 172 Zwanenwater 173 HEEMSTEDE 174 Bos van Blaauw 175 De Oosterhout 176 SMARTLAP 177 De oude boer uit Zijpe
www.trouw.nl/schrijf
178 Haarlemmermeer 179 Mijn Schelp 180 Burengerucht 181 Muggenjacht 182 Innerlijke rijkdom 183 Amsterdam 184 Ruigoordschaafselen IV 185 MET JOU GEBOORTE 186 Landsmeer 187 Vogeleiland De Kreupel 188 De grote gok 189 de wereld is vandaag een 190 andere kant 191 Voetveer over de Schinkel 192 het einde van de lange nieuw 193 Stadsgezicht 194 IJMUIDEN 195 Longing 196 [geen titel] 197 [geen titel] 198 Cafe Eijlders 199 Omsloten door een Hekwerk 200 Oproep 201 Eens was hier zee 202 Zomerstrand in Bergen aan Zee 203 Lijn 13 204 Oostelijke Handelskade 205 KONINGINNEDAG 206 Hondsdag in Sint Maartenszee 207 Buurtgenoten 208 zwerfstad 209 Minder meer 210 CENTRAAL STATION 211 Diemen 212 Het carillon 213 Van Santenlaan
www.trouw.nl/schrijf
214 Sint Liobaklooster 215 Mijn Waardse Stad 216 boven grachten 217 Camperduin in November 218 Noordender Middenweg 219 Stille parel 220 Geboortepolder 221 De trein snijdt 222 Oh wat ben jij dood 223 Weerkaatsings 224 Groen 225 DE BALLADE VAN SLOTERDIJK 226 Zwanennest te koop 227 Al die verschillende scholen, zelfreflexie 228 naar huis 229 Immigratiegolf bij mijn buurman 230 Thuisgekomen 231 en zo ontstond Amsterdam 232 Een groene kathedraal in Groenendaal 233 Kruiningen - Perkpolder 234 Het huis van Anne 235 drijvende kracht 236 Op de fiets 237 Het Spaarne is krom 238 Mijn straat 239 BUREN 240 Slufter 241 Razende Bol 242 Amsterdam 243 Bericht van de Zee 244 De Noordzee 245 Oerkracht 246 Trein komt 247 voor kantoor 248 Ziel en zalig-heden 249 Eerste vakantie
www.trouw.nl/schrijf
250 Sirkelgang 251 Stadsgezicht 252 Koldermolens 253 Nieuwediep 254 Vogelkijkhut 255 Sint-Adelbertabdij 256 Bruiloftsplannen van een rinnegom 257 Callants 258 Ambulando non solvitur 259 Holysloot 260 De Tocht 261 Nowhereland 262 citĂŠ blanche 263 Het Zaangevoel 264 Tramlijn 265 Vaker naar het Zonneplein 266 Als ik alleen wil zijn
www.trouw.nl/schrijf
1. Grasspriet in de Kalverstraat Fred Tak (Amsterdam)
Hij staat daar tussen tegels uitgelicht bij juwelier voorheen Siebel Trots te wezen de dag weer overleefd van lijven dof en zwijgend langs de glinsters voortgedreven Murmelend in onbegrepen taal met stoere blik de wereld in Rekt hij zich uit nu voor de nacht droomt zich tot een blad een plant een boom met weidse takken in dit vlakke land van bot gestamp en grijze voeten
www.trouw.nl/schrijf
2. Het mooiste van Den Helder Joop Leibbrand (Den Helder)
Het mooiste van Den Helder is het kerkje van Den Hoorn als je in het late ochtendlicht alleen staat op de dijk en vanaf deze overkant de zee voorzichtig deint naar het nabije land dat over verre horizon getild zal wijken. Het is daar dezelfde hemel niet die je hier ziet.
www.trouw.nl/schrijf
3. De langste Henk van Zuiden (Amsterdam)
Markt, kende ik alleen van mijn dorp. Vele rijen kramen op een vierkant plein. De grootste van Nederland zeiden ze. Later, mijn zus trouwde een Amsterdammer, kwam ik voor het eerst in de hoofdstad. Ik werd meegenomen naar de Albert Cuyp: oneindige straat met huizen achterlangs de kramen. De lokroep is er anders, àndievié!!! wordt dìjvié!, eerpels heten er áaadappelen. Het koopvolk is er gelijk: vrouwen alleen, vrouwen met zusters en vriendinnen, moeders en dochters, vrouwen met buurvrouwen, en heel soms een vrouw met man. Mannen scharrelen er meestal rond de viskraam of drinken in het koffiehuis. Tegen opbreektijd denken ze aan verwennen van hun meissies: drie bossen chrysanten voor de prijs van één. Apeldoorn had misschien wel de grootste, Amsterdam heeft de langste.
www.trouw.nl/schrijf
4. De nachttrompetter Henk van Zuiden (Amsterdam)
’s Morgens is dit park voor trimmers haastige fietsers en lustige babysitters. ’s Middags strijken vrije lui de boomdekens, bezetten bejaarden de al dan niet afgerepelde bankjes. Met pijn in de ogen kijken ze naar skaters en ander lenig jong spul. Een zanger zoekt zingend de Hella Haasseboom, zijn woorden vinden plek op de rug van een zwaan, lonkend naar luistergrage vogels. En het water zegt niets, doet niets. Op zwoele avonden vergeten bezoekers het jachten. Ze blijven loom rondhangen. Lurken aan harde tepels van waterflesjes en soms gooien ze een verre bal voor andermans hond. Tussen nacht en het dagen trapt een dichter zijn pedalen rond, richting huis. De kop vol woorden, zijn handen grijpend naar galappels. Hij groet de eerste ochtendfluiters, maar hoort niet de trompetter in het rosarium. Er gloeit een nieuwe dag. Alles begint van voor af aan. Alles blijft hetzelfde in het park. Er verandert niets.
www.trouw.nl/schrijf
5. In voetsporen Jacques Vos (Abcoude)
oostzijds de molen westzijds het Gein een trein laadt op de achtergrond mensen in Abcoude wieken dragen vruchten ze zaaien in mijn ziel de wind draaien, wuiven met hun armen schoonheid tot het land ik waan hoe Mondriaan hier zit verzonken als een dichter over deze plekken schrijft met als papier palet, als woorden verf, als zinnen linnen
www.trouw.nl/schrijf
6. Kromme Waal Frans Terken (Amsterdam)
Het sneeuwt op de Kromme Waal lichten klimmen in een enkele mast vriezen vast aan de touwen staan schrikwit stil in zware lucht het geluid gedempt stapt van een man die zonder jas komt komt om een sigaret te lenen om warmte te blazen in zijn gehavende baard die kraakt aan het buitenraam maar het vuur raakt niet aan zo koud schijnt de adem die wolkjes van de lippen breekt gaat en keert weer kijkt vlammen in de haard, dat dralen naar een schuilplaats voor de nacht en dan verwaait onder vlokken bedolven
www.trouw.nl/schrijf
7. Oudezijds bij nacht Loes Essen (Amsterdam)
van alle neon overheerst het rood weerspiegeld in de gracht een menigte aan achterhoofd loopt langs de halfvergane boot, voorbij het zwanenpaar, dat bij elkaar rust, in de luwte van de nacht het vrouwtje op één poot, één weggevouwen onder dons de hals, zo ingetogen rond gebogen, bijna pijnlijk teer hij, groot en wakend achter haar vleugels iets van het lijf een oog op mij gericht zo dicht op onverdraaglijk licht heb ik nog nooit gestaan
www.trouw.nl/schrijf
8. Ik heb ze lief... Margerite Luitwieler (Amsterdam)
Ik heb ze lief de plekken waar het tocht wanneer je er de bocht omgaat Geef mij maar de achterkant van huizen en gebieden waar elke groene spriet omringd door scheve stenen de droge grond uitschiet Het onbedoeld gemaakt gebied.
www.trouw.nl/schrijf
9. Kermis Paul Roelofsen (Koedijk)
De straten zwijgen er verstomd en katten krijsen ruggekromd in het kraaiennest Koedijk Aan dit verbanningsoord* heidens als pest en ratten kleeft zwaar de doem van ‘t soort Geen kermisklant loopt hier met een eenvoudig flesje bier men nuttigt het uit kratten om driften stuk te slaan op kop van Jut of messentrekkend liefde af te dwingen in de vermoeide nacht als de gewilde meiden nog de voegen uit de gevels gillen.
www.trouw.nl/schrijf
10. dansje met God anne toulet (IJsselmeer)
ja hoor mijn God bestaat wie anders laat de melkweg dansen in de grijze Zuiderzee? en waar komt plots die zwaan die rare witte zwaan vandaan? ze peddelt langs gezonken dromen over de golfjes van het meer meer en meer mijn blik voorbij ze wuift naar me die waterzwaan met haar luie linkerpootje dat ligt te rusten op haar rug links? heeft God zich dan bekeerd? verkeerd? ach neen dag zwaan dag dwaze zwaangedachten dag God tot nog eens aan de Zuiderzee
www.trouw.nl/schrijf
11. Raakvlak Anne van Amstel (Amsterdam)
Achter muren groeien wij langzaam uit tot smaragden, kostbaar en prachtig, met zichtbare barsten als teken van echtheid. Jij die hier ook woont, koninklijk kleinood, dit plein, deze huizen ons moedergesteente, weet jezelf onbetaalbaar kwetsbaar, meer dan wie om jou geven verdienen. Met lichte fouten houd je waarde – wie is er nu van het zuiverste water – maar laat je niet opjagen, want verhit verlies je je kleur. Dat wil zeggen je ik. En lijkt het gras bij de buren groener, ook zij zijn smaragden, ruw en hoekig, gemakkelijk brekend op krassen van vroeger. Het is daarom nodig dat wij elkaar dragen als broze juwelen.
www.trouw.nl/schrijf
12. Ontheemd Wil Cordes (Enkhuizen)
na jaren een weerzien in geboortestad een rendez-vous omzien in Enkhuizer kroeg je kent dat wel die goeie ouwe tijd twee vrienden van weleer hij bleef ik was het zat het was genoeg na koffie met likeur een wandeling ook door mijn oude straat in herinnering wat smalletjes, stil en leeg nou ja, een bomenrij een damesfiets nonchalant tegen de muur niet eens op slot dat late uur en weet je nog wanneer destijds de avondklok het vroeg dan lieten we de schemer toe vier gaslantaarns geelachtig licht de bakkerswinkel ging vroeg dicht
www.trouw.nl/schrijf
zeg mij, wie stal het duister van de nacht wie nam zijn sterren mee en wie heeft toen geprotesteerd zeg mij, was jij daarbij?
www.trouw.nl/schrijf
13. ik breng het licht terug tot een streep op het museumplein pom wolff (Amsterdam)
ik ben schuldig omdat ik kranten lees de wereld terugbreng tot papier vandaag de foto’s accepteer beelden beelden roepen laat het meisje van weleer met modder tot haar mond die armen gespreid ontzettend naakt een vragend montessorimeisje met napalm op haar huid zo meteen zeg ik zo meteen is zo meteen een excuus voor nu een strategie voor straks ik breng het licht terug tot een streep op het museumplein voor het gezicht geschroeide handen omdat ik blindzijn prefereer geen stem meer boven water horen kan ga je mee? een lange boswandeling maken heb je de wereld gezien, ook de bossen
www.trouw.nl/schrijf
14. Broedplek van der Pek Wilma van den Akker (Amsterdam Noord)
Met een tas tegen mijn knie kom ik aangefietst, zie de markt, leg mijn gedichten tussen huisvlijt en ambachtelijke worst een bakfiets brandt bonen: een koperen koffiemobiel Het meisje van de slager verkoopt worsten als broodjes, vertelt mij haar verhaal, ik spreek een buurtvader, een lieve Boliviaan en de vrouw van Maggezien Buuf van het Sterrenplein komt langs, stuurt een filmploeg naar mijn kant buurman vertelt een mop, blaast veren door zijn hand, neemt klokslag drie zijn pil – dat luistert nauw – ik geef mijn woorden weg, verkoop er wat houd mijn plas nog even op Espresso van de bakfietsmachine warmt mijn strot, of is het de calvados? ik houd vandaag in ieder geval nog meer van de mensen, van Noord
www.trouw.nl/schrijf
15. Hemels Wilma van den Akker (Amsterdam)
Noord, ik houd nu al van je de bus doet na de tunnel bloemen aan het Mosplein is verweerd Sneeuwbal en Pinksterbloem licht en vrolijker na de bocht dwingen scheepsbouwers respect af Draaier, Slijper, Tuiger maar ik val op Nageljongenstraat smeltend denk ik aan hoe je me vastspijkert - ondeugend! stap uit op de Meteorensingel loop door de Aldebaran naar de Grote Beer: thuis hemels!
www.trouw.nl/schrijf
16. In de polder Ina Braas (Grootschermer)
zinderende zon blauwe hemel bedwelmende bloesem kakelende kip reiger op rust goedmoedige grazers ongeschoren schapen groen gras polderweg optrekkende tractor verstoort de rust
www.trouw.nl/schrijf
17. Hollandse zomer Ina Braas (Alkmaar)
Zachte lucht geur van gras natte bladeren en slootwater. Geur van aarde dampend na een regenbui. Boven mijn hoofd het bladerdak wuivend. Gefilterd licht groene schemer gevoel van heelheid en verbonden zijn.
www.trouw.nl/schrijf
18. Laandervaart Hanny van Alphen (Limmen)
zandpad vol sporen, diepe groeven van vroeger weten waar wagens reden getrokken door het paard vorstelijk verglijdt de vaart onder scherpe klanken van ijzers die ploegen door een oudhollandse kaart
www.trouw.nl/schrijf
19. P.C. Hooftstraat Kees Godefrooij (Amsterdam)
Zoals gebladerte door een windvlaag verplaatst in een poĂŤem van elegantie haalt Botticelli zijn model uit Praag een venus zonder enige distantie voor wie de vonk fungeert als levensvlam als brandpunt in een driftig paringsvuur en die de liefde vindt in Amsterdam zo rond het voetverzwikkend middaguur.
www.trouw.nl/schrijf
20. ‘t Wintert Wad Margreet Hiddink-de Haan (Hippolytushoef )
Op de grens van land en water waar het zoet het zout ontmoet loop ik dagelijks langs de vloedlijn van een uniek stukje Werelderfgoed Mijn blik op het Balgzand gericht vanaf de Wieringer kust waar overtijende vogels foerageren heerst schijnbaar nu sirene rust Het wintert op de Waddenzee bevroren algenplak rust aan de rand openwater in diepe en ondiepe geulen met daartussen platen ijsfondant Waar wind het water meestal krult is nu het wad stil in zichzelf gekeerd door drijvend wolkdek opgenomen die het openwater aquarelleert Een sneeuwbui in ontwikkeling verdrijft het zonlicht gestaag kleurt even nog de hemel en het water geeft het Wad een dubbele laag Het dynamisch wisselend landschap deze onvervangbaar grenzeloze natuur kraamkamer en pure wildernis verandert steeds van uur tot uur
www.trouw.nl/schrijf
21. Het zal wel winderig zijn boven Amsterdam Lilian Caessens (Amsterdam)
Vroeger hebben mijn ouders tien jaar hier gewoond toen werd hun huis verkocht en ging ik in het hoekje zitten ik droeg het opgeheven hoofd nog lang verloor ogen in mijn biotoop vader lag die dag in CaliforniĂŤ met een vis in zijn buik het was winderig boven Amsterdam
www.trouw.nl/schrijf
22. Bergen aan Zee Coby Poelman-Duisterwinkel (Bergen aan Zee)
De zee ingehaald, golven stormen, ijskristal klettert uit antraciet, onweer in Bergen, zon in de duinen, schuilplek ontdekken door hagelzand, windvlagen spelen met slippers en vlaggen, rennende badgasten, flitsend strand, we vieren vakantie in Nederland.
www.trouw.nl/schrijf
23. Wonen op het platte land Car (Purmerend)
Alleen de sloten tussen versteende weilanden vol koeien achter glas vertellen nog hoe ooit dit Purmer landschap was De Westerweg toont frappant de overgang van oud naar nieuw boerderijen in een woonhuisjas staan broederlijk naast villa’s die plaats namen op wat een erf was
www.trouw.nl/schrijf
24. Dood Ramses Shaffy Bea Ryckaert (Amsterdam)
Pastorale Duizend male Gedraaid en meegezongen Hartstochtelijk uit volle longen Mijn vuur mijn liefde och Ik zing, huil en bewonder nog Je bracht mijn meisjeshoofd hevig op hol Maar enkel van mannen werd je helemaal dol Vanaf nu zullen allen je missen, wel te verstaan We laten je nu je eeuwige, eigen gang maar gaan‌
www.trouw.nl/schrijf
25. Het vasteland Henk van Diermen (Den Helder)
De hartslag van de zee wekt ons tot leven. Verlangend zweven we ’t wassend water tegemoet en buigen ons voor witgewelfde kuiven, verliezen vaste voet, vinden w’elkaar in ledematen die als vinnen ons bewegen handvatten geven voor ’t beminnen. Oplevend in de buik der zee, drijven we weg en mee. Herboren op het vasteland, weerklinkt ons wiegelied en daar waar niets wordt uitgewist, pijlen we liefde in graniet.
www.trouw.nl/schrijf
26. Ankeveensche Plassen Cees Buitendijk (Ankeveen)
Het domein van alles wat watervleugels of vinnen heeft en van ĂŠĂŠn man met de hengel. Waar te wereld de visser besmet is hier strijden Reigers en Visser met een schoon geweten. Brood Wijn en Vis De visser tuurt naar zijn dobber van kurk gekleed in stilte en zware shag met doorgegroefd gelaat Brood Wijn en Vis gelijk een ware discipel.
www.trouw.nl/schrijf
27. Zanderij Cruysbergen Cees Buitendijk (Hilversum)
Hier vliegt nog de Tengere Panterjuffer boven het Heidekartelblad gewoon en voor niets toch deed je die twee ooit weg voor hebzucht Je weet niet hoe zeldzaam het is dat een Tengere Panterjuffer boven een Heidekartelblad vliegt. Ga in Godsnaam kijken! doe dan de groeten van mij aan een Tengere Panterjuffer die over een heidekartelblad vliegt
www.trouw.nl/schrijf
28. De Pijp Marijke Harberts (Amsterdam)
Herfst. De Eerste van der Helst. De hoge huizen, rijen rechte ramen, staan al in schaduw, maar bij café Koekenbier ligt het terras nog in de zon. Geroezemoes. Een oude vrouw: ‘Inenen doodgebleven in zijn stoel. Ja, achtentachentig, je mag niet klagen.’ Een meisje met mobiel: ‘Yep. Doeiiii. Ok.’ Een vrouw in joggingpak, fiets aan de hand, poedeltje parmantig in zijn mand. Twee meisjes duwen een bak met peuter, hun koppies steken uit boven de rand. ‘Meid, moet je kijken wat ik heb gekocht, geen geld toch?’ Om mij heen de stemmen. ‘Ik geef weer teveel toe, dat doe ik steeds.’ ‘Wat zal ik? Zelf bellen of wachten op hem?’ De winkels: Kashba, Eufraat, toko Tjin. Op het terras een vader met zijn kind in wandelwagen, hij voert het kibbeling op tafel glas met pils en fles met speen. Een Surinamer sjokt voorbij, staat stil voor het kunststof rund van slager Leen, streelt hem, spreekt indringend op hem in. Een jongen skeelert behendig om hen heen. Zomaar een maandagmiddag in de Amsterdamse Pijp.
www.trouw.nl/schrijf
29. de overkant Maaike Kwadijk (Groet)
die nacht ging ik naar Groet waar het duin de dijk ontmoet de goden waren goedgezind er stond een straffe westenwind verwaaid en wel kwam ik aan groette vriend de volle maan begon toen aan het echte werk ik groef een geul van zee tot kerk het water ging woest stromen als in mijn mooiste dromen ik gaf mijn land terug aan de zee een golf nam mij vervolgens mee zo ben ik dus hier beland nu ben ik aan de overkant
www.trouw.nl/schrijf
30. Lands End Joop Scholten (Den Helder)
Wij komen oma uitstrooien hier waar het land ophoudt de zee spoelt over een krib wij zeggen dat het oma is het laatste beetje as dat van haar overbleef glijdt weg uit onze handen het eindeloze wiegen van de golfslag draagt haar naar het onbekende wij blijven nog wat staan wijzen elkaar de overkant de boot naar Texel vaart onafgebroken heen en weer.
www.trouw.nl/schrijf
31. Elswout Winnie (Overveen)
Een middagje Elswout Genieten van de magie van het bos De wondere wereld Verborgen achter bomen Sluipend door het mos Vliegenzwammen, fantasie van elfjes Fluisterend over dromen Geritsel, gekraak En toch zo stil Waar duistere magie Slechts ligt verscholen In het zwarte water Op zo’n moment Is alles Alles een zorg voor later
www.trouw.nl/schrijf
32. Corversbos Cees Buitendijk (Hilversum)
In het Blauw uur het moment waarop de nacht sterft en de morgen wordt geboren zijn alle dieren planten zwijgzaam. In dit Blauw uur besloten wij tot het einde Corversbos is een eindbestemming.
www.trouw.nl/schrijf
33. Eilandspolder Ina Braas (Driehuizen)
krassen van schaatsen het ijs dat kraakt en beweegt voeten zijn in vorm ogen geknepen wijds en wit het lege land het zonlicht schittert wind jaagt door het riet vorst doet oren tintelen wangen kleuren rood sneeuw valt nu gestaag diepe stilte overheerst winters polderland
www.trouw.nl/schrijf
34. regen op het Rembrandtplein anne toulet (Amsterdam)
S.-James houdt de stortbuien binnen de perken: koffie verkeerd onder een natte parasol ook dat is Amsterdam op zondagmorgen
www.trouw.nl/schrijf
35. Plein van sterren, plein van planeten Wilma van den Akker (Amsterdam)
Door mijn keukenraam zag ik Kaukasische vleugelnootbomen eronder: gras met kale plekken waar honden kakten, katten haastig overstaken kinderen hadden niets te zoeken hier moest gauw iets beters komen De buurt maakte een plan waar gelukkig geld voor was zware machines reden dreunend ons dorpje binnen, groeven, deponeerden zand Kinderen en katten speelden op die bergen tot het echte speeltuig kwam: een klimding, glijbaan, pingpongtafel en tot slot een knikkerpot; verder banken en plantenbakken intussen werd een feest geregeld Vandaag hangen er slingers aan de takken we bakken vlees, klimmen, glijden en draaien rinkelende rondjes aan de rekstok tot we sterren en planeten zien door het bladerdak van onze Kaukasische vleugelnootbomen
www.trouw.nl/schrijf
36. Molen van Piet Hanny van Alphen (Alkmaar)
jouw hand in de mijne zo gewoon en toch ook niet een lichte trilling wanneer we wandelen over de glanzende keien van een herinnering het was hier, aan het water waar wij samen spanden met eenden tussen het riet in liefde nog onbedreven onder de schaduwvlerken van de molen van Piet
www.trouw.nl/schrijf
37. Leefbaar Amsterdam Jos Zuijderwijk (Amsterdam)
Er worden sinds vele jaren in ‘s lands hoofdstad van randje noord tot diep zuid tal van normen en waarden diep onder de grond verpulverd en dan aangeplempt ‘s Morgens keken mokumers daas trillend rond putten de rotzooi aan wie nee zei was niet meer te verstaan een dwaallicht riep ‘s nachts nog om klaas IJ-burg en Almere werden geloofd verder alles verdoofd voor leefbaar Amsterdam diep verankerd in tunnels naar de toekomst
www.trouw.nl/schrijf
38. Mijn Wereld Coos de Goede (IJmuiden)
Mijn wereld was IJmuiden en nooit was de wereld groter dan toen ik Jetje verkende op het landje langs de spoorbaan langs het zwarte sintelpad dat ooit een grijze autoweg zou zijn langs het brede kanaal dat de boze fabrieken op een afstand hield schijnheilig zwaaiden we daar naar de langskomende treinen Jetje en ik. Mijn wereld was IJmuiden en nooit was de wereld groter dan toen ik Jetje hoopte te kunnen betoveren eens op het landje langs de spoorbaan met het neerdwarrelende zaad van de iepen dat ik zelf slikte om te weten of het werkte door de Kanaalstraat op weg naar de kleuterschool zwaaiend naar vrachtwagens met oorlogspuin naar de bestuurders van de wederopbouw mij een man voelend als die terugzwaaiden maar het zaad van de iepen liet mij onberoerd en gaf ik daarom nooit aan Jetje. Mijn wereld was IJmuiden en nooit was de wereld groter dan toen ik bramen zocht in de door de ochtendzon geurende duinen en mijn blik soms dwaalde naar de blonde welvingen van de met grijsgroen helgras begroeide zeereep waarachter ik de schier oneindige zilte deining wist maar niet hoe ik de lokroep daarvan moest duiden en nog niet dat ik dat nooit zou weten. www.trouw.nl/schrijf
Mijn wereld was IJmuiden en nooit slonk die wereld sneller dan toen ik met Aart zwierf langs havens en sluizen tienerliedjes zingend en dromend van het onbekende en daarvoor steun zoekend bij elkaar omdat we wel voorvoelden spoedig veel meer te zullen moeten loslaten dan elkaar.
www.trouw.nl/schrijf
39. Zee en land Henk van Diermen (Cocksdorp)
Trek met me mee naar ’t strand en volg de verse lijn, gevormd door zee en land; laat ons daar tijden zijn. De liefdeslijn der kust is absoluut niet recht, natuurlijk maatbewust, juist daarom levensecht. Luister met me aan zee en hoor de verzenlijn van ’t lied van land en zee, dein mee met het refrein. De deining van de kust: een ongekunsteld lied, maar toch zo maatbewust; ’t is echt en anders, niet?
www.trouw.nl/schrijf
40. Buiksloterdijk Everdina W. Eilander (Amsterdam)
De mooiste ogen van de dijk zijn toch de houten huisjes die zoveel zien het hele jaar snelle fietsers en een wandelaar. Die ogen die gaan knipperen terwijl de monden openstaan als daar die eindeloze stoet van Dam tot Dam de kijkers groet. Zo aan het eind gekomen van ieder jaar opnieuw zien deze dromers’ ogen het grootste vuur betogen: ‘Geef mij Oud en Nieuw toch maar voor Floradorp en Buikesloot dan vlam ik hemelhoog elk jaar!’
www.trouw.nl/schrijf
41. voorjaar in Haarlem Jan de Dood (Haarlem)
De krokussen staan weer op ´t Vlooienveld de dagen van de winter lijken reeds geteld overal zie ik groene knoppen komen volop hoor ik vogels in de bomen de zon komt hoger de dagen lengen de voorjaarsschilder komt zijn kleuren mengen jonge dieren dart´len in de kinderboerderij en ik, ik mijmer weg, ´t lijkt wel mei. Alles gaat leven, alles barst open ieder zonnestraaltje doet weer hopen. Maar jubel ik niet veel te vroeg April staat toch nog voor de boeg met meestal ook zijn koude dagen die ´t voorjaarsbeeld kunnen vervagen Toch…. de bodes zijn er, niet te stuiten is ´t voorjaar, lokt mij naar buiten. De kraampjes staan weer op ´t Schelpenpad ´t is weer voorjaar in de stad.
www.trouw.nl/schrijf
42. Mijn Vecht metha (Weesp)
Gracieus slingerend langs statige gebouwen door mijn geboortegrond geflankeerd door wijze heren stroomt zij water mijn Vecht gevangen in vocht haar grillige oevers zacht kreunend van vurig verlangen konden zij verhalen over het laven der zinne op gries groene grond waar toekomstige herinneringen werden ervaren zij vonden de woorden niet mijn Vecht gebroken door een til het tij van mijn jeugd mijn heden en mijn toekomst sprakeloos heb ik jou lief
www.trouw.nl/schrijf
43. Siertuin Natuurmonumenten ‘s-Graveland Cees Buitendijk (Hilversum)
Ommuurd Daalt hier de rust neer door Engelen zo fijn uitgestrooid Wat hier groei en bloeit spreekt elkaar toe in alle wereldtalen er is geen spraakverwarring met Lustige Libelle en slome ringslang. Buig ik mijn hoofd eerbiedig neder voor Moeder Natuur.
www.trouw.nl/schrijf
44. Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart Cees Buitendijk (Wijdemeren)
In Nederhorst den Berg poetst een familie aan de Voorstraat elke dag hun “gouden” deurknop op. Maria die dit heeft gezien laat als geste Onze Lieve Vrouwe Hemelvaart Reflecteren in deze deurknop uit eerbied maakt de boom voor de kerk een “ereboog” in goud. Dit tot verbazing van de pastoor die het woord deurknop niet kan vinden in zijn geschriften.
www.trouw.nl/schrijf
45. Amsterdam, Overtoomse Veld, 30 april 1993 Hans Mellendijk (Amsterdam)
Verkreukeld, verfrommeld, verfomfaaid, uit een vervlogen tijd aangewaaid, kijkt James Dean mij ongegrond opstandig aan, vanaf een verlopen calendarium uit ’91. Ik vraag mij af, nu ik uitgeput maar voldaan, na een lange feestelijke wandeling, in het gras lig, denkend aan zo’n duizelingwekkende vlucht uit het verleden: ‘Hoe vliegt de tijd?’ Door ’n prille meid, zag ik je zo-even nog snel verkocht. Terwijl jij liever de vrijheid zocht. Bent toen uit het Vondelpark door de wind meegezogen, met scharrelend zwerfvuil door het Rembrandtpark gevlogen. Op het laatst neergedaald voor de GAK-kantoren. Om als een objet trouvée, in de tijd bevroren, door mij bewust te worden geadministreerd. Uiteindelijk in dit vers hartstochtelijk vereerd.
www.trouw.nl/schrijf
46. CafĂŠ De Zwart Kees Godefrooij (Amsterdam)
Bij Zwart op het terras een weinig lui met zicht op Athenaeum aan het Spui.
www.trouw.nl/schrijf
47. Keizersgracht Moniek van der Kroef (Amsterdam)
Gerept alweer de sneeuw op de Keizersgracht suiker - ongeraffineerde zanderig bruin verfomfaaid vacht van een oude hond erboven een meeuw veel bleker Alleen in de oksel - naar boven gekeerd van een lange iepenarm krimpt verlegen nog onaangeraakt een schuw hoopje witte fondant en laat een traan zoo triest
www.trouw.nl/schrijf
48. Spleen Kees Godefrooij (Amsterdam)
Ik weet niet waarom ik zo treurig ben komt het omdat het regent in mijn botten terwijl het boomloof stilaan zal verrotten en ik mij nimmer aan de dood gewen? Of komt het door mijn letterlege pen? Die niets liever zou doen dan vrij ravotten maar telkens als het schrijven niet wil vlotten zoekt naar de bodemloze kernspreuk ‘ken…’ waar zich de treurigheid met angst vermengt de twijfel om te doen wat je zou willen een ’ken uzelf’ dat alsmaar denkt en denkt en buiten Amsterdam begint te gillen omdat de binnenstad hem gratie schenkt? Misschien betreur ik wel mijn witte billen.
www.trouw.nl/schrijf
49. Spanderswoud. Cees Buitendijk (Hilversum)
verdwaalt hier en laat zich leiden door paden en water. Klets in de vroegte wat bij met reeĂŤn jaagt terloops een vos op de kast Biets bij eekhoorns wat noten woont met uilen een vergadering der wijzen. bij. De winterschilder aan de horizon verft de lucht wit ChloĂŤ geeft je een arm en je ziet niet dat een tattoo vlinder de warmte van haar billen zoekt.
www.trouw.nl/schrijf
50. Dorpsstraat 19 Maaike Kwadijk ( Jisp)
het oude huis van hout stookt soep op turfbriketten opa struint vanwege vorstverlet zijn erf nog maar eens af uilenballen onder bomen botjes na de geur van teer vandaag alweer geen appels de tortel ging met de vorstin van vlierbesgriesmeelpudding onder de opkamer opa trekt de staarten van de klok nog eenmaal gelijk en dat was het
www.trouw.nl/schrijf
51. Vrijdagavond (in het De Mirandabad) Lilian Bellinga (Amsterdam)
Half acht glijdt mijn lichaam in het nat trekt voor na voor werkt hard als moest er nog gezaaid tussen de tegels waartegen zonlicht blauwe kronkeldromen danst voor wie nog dromen kan en eeuwenlang dezelfde muur van stemmen galmt waar jonge lijven pas ontdekt nog even blijven huid op huid terwijl een dame de haren droog geheven nog altijd kuis haar baantjes trekt het beeld blijft staan hoe zij de tijd de tijd haar heeft en ik ben bijna bij de vijftig
www.trouw.nl/schrijf
oneven heen en even terug nog drie nog twee dan vlug de laatste met mijn mooiste slag dan ben ik klaar en even later stap ik terug de regen in ik kan er dan weer even tegen
www.trouw.nl/schrijf
52. Landgoed Hilverbeek Cees Buitendijk (Hilversum)
Hier hang nog Grandeur tussen weilanden en akkers. De landheer knikt goedkeurend wanneer God de kleuren uit zijn verzilverende verftubes perst en het sterf-seizoen laat verkleuren met zware geuren Zoekt hoog een havik zijn avondmaal en vrijt de avondlucht stiekum met een Gouden zon
www.trouw.nl/schrijf
53. Schiphol Arjan Braam (Schiphol)
Grijs regent het juniparfum in de witte hemelvegen. Tussen de vliegveldpieren rust de waterfilm op een oneindig asfalt waar de luchtreuzen drijven. Oefenen de vliegtuigstaarten een diagonalenspel hemelsblauw de rijen kroontjes rood gepunt de Δelta’s heel klein en heel langzaam begeef ik mij naar het verdwijnpunt.
www.trouw.nl/schrijf
54. Nico, Stadswandelaar van Haarlem winnie (Haarlem)
~Ode aan Nico~ Mensen die er altijd lijken te zijn, herkenbaar voor het straatbeeld van de stad Wandelen rond kerk en over plein Altijd wandelen …soms wat zat Iedere stad heeft ze, ze maken het levendig, vermaken en schrikken af Toch menigeen geeft ze Een koffie, jenever of ´een euro twee´ In Haarlem, Nico, die er altijd was Niemand kon zo schelden als hij Niemand deed dat ook zo vaak als hij Op zijn rubberen laarzen In zijn gekleurde regenjas Struinend over de Botermarkt, Door de Grote Houtstraat, Altijd schelden, zelden kwaad Hij was een belevenis Een stukje Haarlemse geschiedenis De stad is anders Zonder zijn tieren www.trouw.nl/schrijf
Een stadswandelaar In hart en nieren Die vast nog lang niet vergeten is
www.trouw.nl/schrijf
55. Spinnen Enno Paulusma (oudezijds achterburgwal)
In zwart kant, kroelen roze poezen tussen de rood belichte vitrage. Spinnend zien ze zwoel, vanuit de etalage, de goed gevulde beursen aan en scherpen hun nagels voor de nieuwe klant. De lampjes lonken zacht hun schijnsel over wal en gracht, regen maakt de klinkers spiegelend en optisch glad. Binnen is het warm en vochtig buiten hitsig nat. Verzopen katjes lopen dweilend langs de straat, hoge hakken tikketakken, opzwepend is het ritme in de maat van heen en weer. Hun korte rokjes kruipen hoger, pantykousen vangen meer dan ogen van insecten. De honing is weer zoet vandaag. Het gonst van bezig leven in de steeg of in portiek waar krolse katers kopjes geven.
www.trouw.nl/schrijf
56. Stroopwafelgedicht Branka Korac (Amsterdam)
Jezus houdt van jou van een gevel de neongloed zong in de nacht je zoende mij en vroeg waarom die lach? *** Eerst was er niets en God zei laat er stroopsiroop zijn! en Hij creĂŤerde de stroopwafel en Nederland en jou in Amsterdam. en Hij zei nog, laat deze vrouw proeven hiervan want zij is niet van hier ik wil haar laten voelen hoe ik haar liefheb en hoe ik haar heb liefgehad voordat haar ziel het lichaam kreeg vanaf het begin van de stroopwafel. zo werd de vrouw in de vrouw wakker met een lachende geboortekreet kom hier lief, met je stroopwafellippen! wafel me overal!
www.trouw.nl/schrijf
ik wil een vliegje in je stroopsiroop zijn, je kleverige, plakkerige zoenen dragen op mijn mond, mijn buik, mijn borsten mijn dijen, mijn armen, op mijn nek zelfs in mijn oren zo dat ik niet kan horen als mensen roepen kijk! kijk! daar loopt ze! de wijkswafelgek! Kom hier, kleed mij aan met je stroopwafelzoenen mijn eerste stroopwafeljurk! mijn enige stroopwafeljurk! kom, stroopsiroop me overal! in de metro en Kalverstraat, om de hoek bij Scheltema, op het Spui en bij shoarma zaak, laat siroopspoor op de tramlijnen 13 en 5, op de pont richting noord en met tram 4 richting oost, in het Rembrantpark en Wibaustraat blijf aan me plakken en branden hou me vast met je wafelijzer, bouw voor ons het stroopwafelhuisje ene met wafeldoek gordijnen,zoet zo zoet dat ik mezelf lekker vind!
www.trouw.nl/schrijf
kom wafel me overal! langs de snelweg waar vrachtwagens vol stroopwafels razen voorbij op Schiphol, samen naar de jumbo’s en airbussen zwaaien, hun buiken rond van stroopwafelzoenen en passagiers bezopen met stroopsiroop in de treinen die mijn stroopwafelglimlach meenemen naar: Budapest! Moskou! Dubai! Isfahan! Sjanghai! Sidney!Lima! Stroopwafelgroeten uit Nedereden! kom hier, met je stroopwafellippen ik kan niet wachten om met jou ministroopwafels te bakken van hier tot in de eeuwigheid dit is alles wat er is dit is de zin van het leven.
www.trouw.nl/schrijf
57. Groeten uit Den Helder Hanny van Alphen (Den Helder)
hoe helder is de hemel in het aanzicht van de meeuwen die op de kade wat flaneren wijl noeste werkers breeuwen hoe zuiver schijnt de kustlijn rond haar wakend hart gebogen waar de eeuwig zingende wind donkere duinvoeten drogen hoe lief is mij haar zilte land in fleurig voorjaarsmoza誰ek ja, hier stapt een trotse jutter in de sporen van Anton Pieck
www.trouw.nl/schrijf
58. Heimwee naar de Rechtboomssloot Joop Scholten (Amsterdam)
Neem nou de Veluwe. Overal zie je bos, hordes bomen die doelloos rondhangen. Nergens een horizon, niets dat betekenis zou geven aan dat ongestructureerde groen. Ik krijg er heimwee naar de Rechtboomssloot. In twee rijen samengevat staat iedere boom hier in zijn eigen glorie, aan weerskanten zich buigend over water dat weerspiegelt, waar ze hun blad aan zullen toevertrouwen als het herfst wordt, winter, tijd van zwijgen. Nu keren ze zich naar elkaar, raken elkaar aan, vertellen hun verhalen, trekken zich terug. Je slentert er langs, kijkt naar de overkant die anders is en eender. Voor wie daar loopt ben jij een overkant, een horizon. Je zwaait. Je ziet jezelf terugzwaaien in de ramen.
www.trouw.nl/schrijf
59. Prinsengracht 263 anne toulet (Amsterdam)
nooit weegt stilte zwaarder dan daar in het achterhuis waar we samengepakt in vrijheid wreedheid torsen als lood in woordenloze monden waar vergeelde prenten achter plexi kippenvel ademen de kastanje nog steeds groen de hemel raakt en Anne zoveel meer is dan een naam daar in het achterhuis loert de dood doorheen de tijd en komt hij weer tot leven
www.trouw.nl/schrijf
60. De gouden bocht Kees Godefrooij (Amsterdam)
Een dronkaard werkt zijn roes uit tot een kater terwijl de wereld wegdraait van de nacht op zondagochtend streelt - bij luid gesnater een vleugje wind zijn haar, behaaglijk zacht Mei zwemt die dag als eendje in het water ze tooit haar bomen met een groene dracht bewaart wat van dat frisse loof voor later Mei viert het voorjaar aan de Herengracht met zuster zon prikt zij de stad tot leven de dames kort, de heren stoer en bloot en wie van vroeger is lijkt nu te zweven op wieken van weleer kleuren zij rood soms stoort een wolk het zonnespel, heel even want jij m’n lief, je bent al vier jaar dood.
www.trouw.nl/schrijf
61. Buitenveldert Jos Zuijderwijk (Amsterdam)
Trek los uit de pols vier rechte lijnen vier er loodrecht op alles evenwijdig rechts en links van het raster bomen groene sprieten Met links nog - ja daar van achter een blauwe kronkel bij het tweede snijpunt vanaf links beneden binnenkant zet je een kruis met grote S voor de Shopping op het Gelderlandplein Nu nog onderop ĂŠĂŠn vette rode streep die per jaar dikker wordt voor ringweg metro trein daar moet je onderdoor als je in de stad moet zijn Deze kaart verheldert sprekend Buitenveldert
www.trouw.nl/schrijf
62. Oh Amsterdam Jos Zuijderwijk (Amsterdam)
Gij bodemloze stad waar zotten ooit putten sloegen tussen rottende palen waar nochtans steeds de bink stak met zorg nooit ‘t lijntje brak wie was ‘t die vergat dat uwe appelen in zilveren schalen slechts de bange vraag stutten zult gij de Kaap nog halen
www.trouw.nl/schrijf
63. Halfweg Joop Scholten (Halfweg)
Er ploegt een trein voort over de natte veengrond en in de uiers van de koeien wordt de melk zuur weet de man hij kijkt uit over zijn weilanden het zal steeds erger worden weet hij het is nog niet halverwege de 19e eeuw en nu al proeft hij de angst hij vindt geen woorden en ook dat proeft als angst alsof er niets gebeurt herkauwend in de luwte van de kudde verteert een koe het gras tot melk herkauwend denkt zij na en weet zelf niet waarover zo aanhoudend denkt zij zo zonder enige gedachte.
www.trouw.nl/schrijf
64. De blauwe reiger Anke Labrie (Amsterdam)
neergestreken op het plein staat stil een blauwe reiger statig in het stadsgewoel de lange hals gestrekt weg van de weidegrond waar hij zijn wortels had wachter was van sloten in het vroege morgen land plotseling mis ik het water spiegel van mijn kindertijd even vang ik kikkervisjes in de uitgestrekte polders iemand botst tegen me op en daar ligt mijn broodje vis middenin een grote plas beteuterd kijk ik naar de reiger
www.trouw.nl/schrijf
65. Mist over de Oude Schans Joop Scholten (Amsterdam)
Er hangt vandaag een parelmoeren mist over de Oude Schans dit is niet de kilte van de dood dit is werkelijk een zacht en kleurrijk fluisteren een barmhartig omsluiten nog een paar uur en het is avond en oranje straatlantaarns het tijdstip waarop iedere kleur verandert en dit grijs een satijnen aquarel het water licht op als een vissenhuid doorschijnend tot in de diepte het ademt heen en weer de schepen hokken vastgelegd en zwart er branden daar lampen er wonen mensen die nog wakker zijn nog niet gestorven dit is werkelijk ik zal hier staan en zacht kijken.
www.trouw.nl/schrijf
66. Perdiep Ramesar komt naar Zandvoort Joop Scholten (Zandvoort)
Als je de pijn niet voelt kun je genieten van een hond die maar blijft janken of een circuit waar ze hun trainingsrondjes draaien je ruikt de halfverbrande kerosine je denkt aan vroeger je weet nog hoe het begon dat was me een gebeurtenis aldus Fred Hendriks een rasechte Zandvoorter van zesenzeventig vanmorgen staat hij in de krant want welke Nederlandse stad kan nu nog zeggen dat daar een race gewonnen werd door een Burmese prins ja inderdaad in Zandvoort het is lang geleden ik weet zijn naam niet meer maar hij was wel de eerste winnaar hij kijkt in de diepbruine ogen van de man die alles opschrijft wat hij zegt ook die naam is hij alweer vergeten het is een wereld die sindsdien verloren ging waar vind je nog snelle Burmese prinsen of een krant die er over schrijft en dat na al die jaren. www.trouw.nl/schrijf
67. Oogststraat Hans Mellendijk (Amsterdam)
en ik daar vooral de jam bemin te betondorp cement sentimenten monument van bouw kunst of flatneurose regels en jambe men terloops de voet naar de kloten helpt hoe kan ik daar zo cola van breien een trui van maken links dan averechts de pennen tikken vooruit en ga ge ment de horde dra woord na woord arbeiders wonen werken in koop begin van het ware socialisme van de bief en ik
www.trouw.nl/schrijf
68. het java-eiland peter prins (Amsterdam)
er zijn kades waarlangs water gaat geen schip zeilt op haar getij losjes omsluit zij een eiland en spoelt door grachten er zijn geen dwaalwegen de bruggen spannen als bloedbanen naar het leven daar hier ga ik naar het westen gebogen tegen de wind in over de kinderkoppen naar het oosten de zon tegemoet langs de knik voorbij de brug links of rechts voert naar het zelfde punt een laan als ademloze bultrug van niks langs niks naar een vlakte met zwijgende klinkers zonder daadkracht geen toen of er was eens een ademloos plein waarop het komen en gaan van een tram mensen ontglippen aan de huizen om niet aangeraakt te worden door de bedachte leegte staphorsterrust is er vastgehecht om getijdenloos te heersen
www.trouw.nl/schrijf
69. De tol voor Noord Jos Zuijderwijk (Amsterdam)
De inkijk op Centrum Amsterdam verdween met de noorderzon bij Cuyper’s Centraal Station vanuit Springer’s Tolhuis aan de overkant Lange tijd stond het heel alleen met een fraaie tuin er omheen aan het water ‘n koepeltje ervoor op dat landtongetje in het brede IJ Maar lijken waaiden er aan galgen al eeuwen om de meute af te schrikken je zag de meeuwen en de kraaien pikken de Fransen moesten ervan walgen Zij namen de afbraak ter hand zodat het op iets luchtigs ging lijken waar kinderen vrij rond konden kijken met burgers uit de stad als klant Naast bruggen en tunnels erbij vaart het pont nu steeds maar heen en weer voor generaties woon werk verkeer Het leek geregeld aan het IJ Toch gaan mensen onder de grond straks voorbij aan windkracht zeven tegen wie wil wacht straks in ‘t huisje in de regen of het pontje ooit nog komt
www.trouw.nl/schrijf
70. Cannabis lollies Coby Poelman-Duisterwinkel (Amsterdam)
Een dagje Amsterdam, auto buiten de stad, lekker met z’n tweetjes met de vouwfietsjes op pad, racen door de straten een heerlijk vrij gevoel gezellig samen praten dwars door het stadsgewoel, hier een patatje eten daar een blikje fris maar wat ziet mijn oog nu, lollies van cannabis? zomaar hier te koop op het Waterlooplein ze lonken in bosjes zowel naar groot en klein. Het blijft me bezighouden als we verder gaan ik trek me dit verschijnsel toch wel behoorlijk aan. Midden in die grote stad bid ik voor Amsterdam en ben op slag vergeten hoe vrolijk ik hier kwam.
www.trouw.nl/schrijf
71. Marte Jacobs Coby Poelman-Duisterwinkel (Amsterdam)
Pasgeboren liefde, intenser kan het niet, wie zal vermoeden wat die dichter in jou ziet. Je vult mijn gedachten, in elk gedicht huppelt jouw pas, lees ik jouw gezicht. Die zandkloppende handen, je grappige weetjes dan weer onbereikbaar en toch wij tweetjes, geen plekje te vinden in heel Amsterdam die jouw gestalte aan mijn blik ontnam. Mijn Marte ben je gebleven, tot lang na je dood was jij mijn leven. Dichter bij jou heeft niemand geschreven.
www.trouw.nl/schrijf
72. Schellingwoude Gert J. Peelen (Schellingwoude)
Metalig maant een stem tot spoed. De speelse jollen schikken zich rond logge aken. Zij wachten op het juiste peil. Achter de zware deuren wijkt het water. Onder de hoog gespannen boog van steen en staal, daar lokt het avontuur. Wie ernaar zoeken gaan aan jou voorbij. Misschien voorgoed; soms gaat een schip verloren. Een enkel scheepje slechts draait bij – vindt aarzelend eerst nog de schutse van je haven.
www.trouw.nl/schrijf
73. De Kop Evert de Boer ( Julianadorp)
Wat bind mij aan dit vlakke land de rug gerecht met zand als duinen en waar het zand ontbrak daar werd met kei en leem, een dijk gesmeed uit grote modder gaten. De handen groot en sterk als kleine paardenkrachten vernuftig werd aan ‘t land gewerkt dat water komt niet meer tot hier want daar begint het droge. Zorgvuldig wordt het brood gedeeld uit zee en graan, wie zal het eten de velden voor een korte tijd gekleurd met zoveel bonte pracht de stranden schoon en helder. Een vergezicht als toppunt van persoonlijk kijk-en zien vermogen een vaart, een vliet met molens die zelfs vogels zijn tot teken in ruime rust is hier te leven. Weer thuis gekomen wacht het dagelijkse maal en tafelbede en steeds of vaak vergis ik mij ik dacht en zag, een tuin als hof van Eden.
www.trouw.nl/schrijf
74. Altijd Koemarkt car (Purmerend)
waar eens de koeien stonden handjeklap om de dikbil van boer Teun staan nu de auto’s is het enige onderhandelen met de parkeermeter of oom agent MKZ maakte een eind aan de aloude veemarkt slechts wat kleinvee en de goederenmarkt ademen op dinsdag de sfeer van achterhaalde tijden en misschien de kudde die uitgaat en feest op het plein elkaar achterna loopt zich uit laat melken ja altijd Koemarkt
www.trouw.nl/schrijf
75. Amsterdam Kees Godefrooij (Amsterdam)
Ze heeft de vacht en nagels van een kat ontleent haar ritme aan het bruuske jachten ligt soms te spinnen naast een dode rat aanhalig, groots, tot vrijwel niets bij machte ik wil de klanken horen van de stad het brakke water snuiven in haar grachten ik wil de poĂŤzie die zij bevat ervaren als ik bij een brug moet wachten en zij het ijle voor een koorts verruilt ik zie haar schittering in regensferen waarin een achteloos verstenen schuilt zo ook de plekken die haar gratie weren ik ken haar pleinen waar ze feest en huilt en waar de Uitmarkt pronkt met al haar veren.
www.trouw.nl/schrijf
76. BANTAM Cees Buitendijk (Hilversum)
Koning Bantam Winter zit naast je noem je lief der liefste en Prinses vlei val als ik je kus is mijn tong van Ijs en mijn Hart is Koud vraag je te huwelijk
www.trouw.nl/schrijf
77. Avondstrand Henk Herstel (Texel)
aan de grenzen van het land staan de namen opgeschreven met de vingers in het zand ’ik houd van je’,’ik was hier’ wat komt gaat weer weg wat weg gaat komt weer terug de namen, de mensen de voetstappen van kinderen de golven, de vogels, de wolken alles is hier aarde, lucht, water maar het licht houdt zich schuil, de winter komt en de nacht ik schrijf de namen in het zand van de mensen in mijn hart de kinderen, de doden het kind dat komt ik loop het duin op de vogels zijn neergedaald het laatste roepen voor de nacht
www.trouw.nl/schrijf
78. De dronkendichtersconventie Kees Godefrooij (Amsterdam)
De dronkenpoĂŤtenconventie hier in Eijlders, na afloop van de voordrachten zorgt voor tumult in het kamp der geslachten want de een wil weg, de ander neemt bier men drinkt zich vlot tot agendapunt vier van verloren liefdes, verspilde krachten en duizend doorwaakte drankvolle nachten de een wil zoenen, de ander drinkt bier we komen uit bij agendapunt zeven wat doet de brug die zich voelt als een pier? Sommige kwesties ontstijgen het leven de een ligt in slaap, de ander drinkt bier en toast met hen die de dichtkunst bedreven op ‘n dronkendichtersconventie, alhier.
www.trouw.nl/schrijf
79. Ransdorp Gert J. Peelen (Ransdorp)
De leegste luchten vindt men hier boven het vlakke groene land dat zich getrouw bewaakt weet door een stompe toren. Hier koekeloert het zwartbont vee – het wachten meer dan moe – dat tussen hoge sloten brult om boerenhand en emmer. Maar in de schaduw van die vinger Gods – half afgehakt – betast de boer zijn bijbel. Eerst zingt hij zwaar en slepend ’s Heeren lof. Pas daarna komt het werk dat nooit gedaan is.
www.trouw.nl/schrijf
80. Bonbon Kees Godefrooij (Amsterdam)
Haar naam schatte ik in als Tesselschade ze proefde vast naar kersen met likeur toen ik haar zag staan voor die open deur bij het huis van een oude stadsnomade. De zon bewoog haar huid tot chocolade bruin maar liet verstek gaan bij het gezeur over nieuw behang en een goede kleur voor de verhuizing naar de Nassaukade. Dronken van liefde en gek van de maan gingen we ons aan de Melkweg te buiten we dachten daar zelfs een god te zien gaan maar keerden terug zoals kogels fluiten om ons dan weer te wijden aan de waan van de dag, met de geur van rijst en spruiten.
www.trouw.nl/schrijf
81. Waterland Ludy Roumen-B端hrs (Waterland)
als buitenkind genoot ik van de bloemen in de weiden de kikkers in de sloot het uitzicht ver naar alle zijden liep daar blij op blote voeten door het enkelhoge gras bewonderde de koeten en wou dat ik een reiger was vol spanning aan de waterkant wachtend op een prooi toen was het vlakke waterland mijn natuur en o zo mooi
www.trouw.nl/schrijf
82. Pontminuten Wilma van den Akker (Het IJ)
Al die tijd op weg naar werk dringen mensen om het eerst De bodem van de boot stinkt grijs – de zomer sterft vandaag oevers verdwijnen in vuil-witte mist een toplicht zonder schip zweeft voorbij vergaderingen dringen door alles heen Dan een hoge golf. Gegil. Stil, stomkoppen, stil! Stil wil ik, kippen-zonder-koppen, Stil! Ik keer om kijk naar huis al die tijd op weg naar huis
www.trouw.nl/schrijf
83. Vloedlijn Adri Kortekaas (Egmond-Binnen)
Hier op de oergrens waar ‘t zand en de zee mild elkander ontmoeten ademt de stilte waden mijn voeten als ware er nimmer een mens nog gegaan. Hier op de grens vangt het léven aan: rollen de golven verwaterd aan land, davert de bruisende branding het strand op en fluistert beloften in koppen van schuim. Hier op de oergrens in schaduw van ‘t duin wakkert de westenwind als in het oerbegin: chaos die duister en woest nog en leeg kosmos in luister wordt wijl die krijgt ingestort Adem die leeft en beweegt. Aarde en water: bepaald en beperkt los van elkaar en gescheiden; maar zo verbonden, verenigd, verwant. Beiden geschonden www.trouw.nl/schrijf
doch eeuwig bestand in wisselend getijde van zee en van zand.
www.trouw.nl/schrijf
84. Halverwege Joost Baars (Amsterdam)
van oever tot oever is precies 2 min. 2 min. en 15 sec. er was geen mist voorspeld, maar toen halverwege amper nog water te zien was, dacht ik, als er nu een overstroming komt dan is er niemand die het merkt dan varen we straks langs de daken langs de onzichtbare daken. we waren allemaal op weg naar huis, die bepaalde plek, zeggen ze, waar je hart ligt, je bed staat, je vrouw op je wacht met het eten. allemaal alleen. ik dacht, er was helemaal geen mist voorspeld. waar zijn we? waar gaan we heen? de overkant, de onzichtbare overkant. hoe die ooit te bereiken? hoe kom je, waar ook, thuis?
www.trouw.nl/schrijf
85. Dichterscafé Kees Godefrooij (Amsterdam)
Daar in het grandcafé ‘De kleine dood’ werken de zusjes Festina & Lente ze houden van dichters, bakken het brood en koken de pasta listig al dente - in dat café daar, daar pal aan die sloot ze zwoegen en zweten voor een paar centen en leggen hun voorkeur schaamteloos bloot - deze twee dames, Festina & Lente reeds menig poëet daar, stierf in hun schoot.
www.trouw.nl/schrijf
86. Flatgebouw met bomen Wilma van den Akker (Amsterdam)
Linksonder een buurvrouw die hoest en opnieuw en opnieuw zou u niet eens stoppen mevrouw? Een zielig huilende baby waarvandaan? En van boven altijd van boven de bastonen van eigentijdse muziek. Een duif, de zon. In de bomen een merel en temidden hiervan lig ik wijdbeens en met open armen alle golflengtes te ontvangen en bijna was ik de boor vergeten de boor, ja de boor is overal
www.trouw.nl/schrijf
87. Nacht in Amsterdam Henk van Diermen (Amsterdam)
Stil op de Dam. De purperen lucht vlucht in de schaduw van de nacht. Vanaf balkon een liefdesblik op ondergaande zon. De stad ligt moe ineen, ’t geluid verstomt. Nog even spiegelt men zich voor de nacht, buigt knieÍn, legt een oortje af. De stad ligt in de nacht gebed, de stilte zoekt zijn levensweg. Natuurlijk vloeit de gracht. In rosse buurt schuiven schaduwen nog even naar een laatste kreun; het beeld op zwart. Morgen weer licht en leven.
www.trouw.nl/schrijf
88. Ilperveld Gert J. Peelen (Ilperveld)
Tussen Landsmeer en Watergang strekt zich het Ilperveld. Daar stroken land en water in onnatuurlijk evenwicht. Het onbetrouwbaar veen is met rechtlijnigheid geslecht. Nieuw perspectief ontstaan uit winstbejag: Aquosa Terra. De aarde weggestoken in vlammen opgegaan – men zag niet op een turf. Water kroop gulzig waar het gaan kon. De zwaan en gindse oude visser varen er wel bij.
www.trouw.nl/schrijf
89. Zusters Augustinessen van Sint-Monica Cees Buitendijk (Hilversum)
In de volksmond Stad Gods. Hier rust de tijd uit en is de Dood een lui varken. Zangvogels in het omringende bos luisteren met verbazing naar hun ijle stemmen. God legt behoedzaam zijn oor te luisteren en verhoort hun (smeek)gebeden direct Hij weet de namen van de Zusters uit het blote hoofd en heeft deze reeds geschreven in het boek van Eeuwig Hemels Leven. Wie langs mocht rijden stopt of stapt af en bid bescheiden mee God heeft nog twee blanco bladzijden www.trouw.nl/schrijf
90. Haar adres Moniek van der Kroef (Amsterdam)
eR Tee eS Zet eS Tee eR Pieter Aertszstraat pieter AERTSZSTRaat zeven stoppers op een rij en geen klinker breekt de stroom zing ik haar adres is mij pieter ae eR Tee eS Zet eS Tee eR aat de mooiste medeklinkerstraat
www.trouw.nl/schrijf
91. dichtbij in Oost Robert Stalman (Amsterdam)
ik dicht je Pontanus jij maffe sliert van Oost met die volle vuilnisbakken vol restjes byzantijnse avonden met jou en ik dicht je nog een stukje verder tot aan de Molen maar niet voorbij tot daar mag je spelen, ben je vrij tot waar ik kan dichten ben jij van mij
www.trouw.nl/schrijf
92. anne 13 mei 1944 henk posthouwer (Amsterdam)
meeuwen krijsen hongerend in vrijheid in de blauwe lucht naar gerechtigheid en verre vrede de grote kastanje draagt kaarsen in het bezette en grauwe amsterdam na de schrille dagelijkse kreten komen de zilveren nachtvogels weer dreunend de zekere dood aankondigen van kinderen die net als ik verlangen naar vrede en de betere wereld
www.trouw.nl/schrijf
93. Zelfportret in zolderraam Onno Kosters (Duivendrecht)
(Metamorfose) In zo’n foto tussen negen en half tien, als het rood is, het uitzicht vervlakt, als ingelijst zich onwrikbaar op een bakstenen behang in het zuiden bevindt, een toestel muurvast in een handvol oh’s-en-ah’s staat, stort zich in haar levenswerk een resolute, semtexzachte vrouwtjesspin. Leep en zwaar voor een hol van licht maakt ze keer op keer – de bocht gaat in – de eindbalans – de bocht gaat uit – van haar onvermoed bevlogen snackbar op. 52o 19’ 57.38” N, 4o 56’ 44.89” O Tegen middernacht vindt ze de gave, taaie draden naar het midden terug, zwaait het raam los. Elke nacht weer naar een wreed doorvlogen weefsel blijven streven – wachten, spinnen, zijn ruitenazen open, zijn klavervijven en zijn hartenaas dicht. Waken. Alles klaar. Pokerface. Vensterbank. In een mozaïekfilm tussen zes en zeven, wanneer het vele malen lichter lijkt te worden dan het is, vliegt een kist de ruimte in, boven een zich – schering – voortzettende vrouwtjesspin – inslag. Op het gras en buiten westen de kat, haar grauwe suiker smeltend om zijn snuit. www.trouw.nl/schrijf
94. Het spleen van Amsterdam Kees Godefrooij (Amsterdam)
Het regenweer - de gloed op je gezicht waarin we zeiknat door de Spuistraat sjezen mijn tarzanschreeuw je lach als een gedicht het trekje van je lip dat zich laat lezen
www.trouw.nl/schrijf
95. In beweging Sander Kunst (Heerhugowaard)
Ik zag de langgerekte landen als kleine jongen, zittend op de vensterbank. Ik zag strak geschreven slootjes. De lijnen in dat landschap wezen naar de stompe toren van een dorp; als een voorloper van het navigatiesysteem. Nu zie ik de muren, de langverwachte huizen en gevels. De als een tapijt geschreven tegels. En, een molen die verdwaald om zich heen zwaait. ‘Wie zijn deze buren?’ Ik zie de mensenhanden. Die voor mijn tijd de polder strak trokken en verzilverden. Net zoals de tijd het laat gebeuren met deze nieuwbouwwijken, deze kleuren. Altijd zal het niet op vroeger lijken. En dus blijft de herinnering zeuren.
www.trouw.nl/schrijf
96. Gevaar op het IJ Wilma van den Akker (Het IJ)
De overtocht is een dagelijks geschenk nu een vrouw met regenhoed en boodschappenkar waarop met pen een soort van jodenster gekrast en hakenkruizen Ik wil het vragen, maar mijn lippen sterven Amsterdams tolerant Naast haar zit een man met een gezicht het is lelijk, staat boos Ik leg weer eens een verband dat er niet is: zij vertrekken gescheiden
www.trouw.nl/schrijf
97. Barnegat Gert J. Peelen (Barnegat)
Gingen wij wegen zonder weerga, spiegelend, onbewolkt, de blote hemel, liggend aan water dat geen aankomst kent. Dachten wij ons een eeuwigheid zagen, omringd door schrikdraad, wij lammeren zo vertrouwd als vage onbekenden. Angstvallig als de schaduw rond de heesters tevergeefs gewacht op een ontknoping. Geen bloed, geen zweet, geen tranen. Geen neerslag van betekenis. Geen doel dan er te zijn –
www.trouw.nl/schrijf
98. Hoe zal het Haarlem gaan John Zwart (Haarlem)
In somberheid beschrijven futurologen een toekomst waarin slechts de melding staat van water, woest en ledig - zoals lang geleden - als het om Holland gaat Amersfoort aan Zee voorspelt men, dat is het wat ons wacht, een ongemakkelijke waarheid van steeds wijken, waarin als slechte grap het hart van Nederland een Noordzeestrand wordt toegedacht Maar als dan de zee door wering breekt of ze bruist er overheen - verwoestend in haar baan tot wie weet waar - hoe zal het dan Haarlem gaan, schuilend achter brede duinen, zal zij v贸贸rtbestaan? Ja Haarlem houdt het droog, al spoelt heel Holland weg: Haarlemmer-oog zal blijven, een eiland aan de rand van stromen van getij door gezonken land, de Bavo-toren baken voor bootjes op het wad, met om de noord een veerboothaven, en molens zwaaiend op de dijken als voorheen op de wallen van de stad
www.trouw.nl/schrijf
99. Tegenbeeld Lizzy Devin (Naarden)
Twee futen weten al de lente zij keken in de glazen bol van de verwachting de reiger scheert over het vrieswitte water onder een lucht van ijskoud blauw desolaat als lege winkelpanden schotsen de oude kale bomen tak aan tak langs de waterkant het daglicht is te schaars kraakt de een tegen de ander mijn wortels verliezen de grip op de aarde, de oever brokkelt langzaam onder me weg weg me langzaam brokkelt oever de aarde grip verliezen wortels mijn schaars daglicht antwoordt zijn tegenbeeld in het water
www.trouw.nl/schrijf
100. Het Rampenbosch Dick van Hoeve (Bergen)
telkens als ik hier zit en kijk zie ik steeds meer van het minder kluivend gras de geit die gaapt hoor ik koeien die schamper loeien kennen dat woord niet rust ze eten het groen alsgras ik heb hen met pen gegeten kluisterend geproefd
www.trouw.nl/schrijf
101. Vredig Vondelpark Hanny van Alphen (Amsterdam)
blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas
www.trouw.nl/schrijf
102. Een Vers voor Regionalen Anske Smit (Wognum)
Bernard Welten uit Warmond. Zijn buurman Gerrit Tol en hun illegaal stukje openbaar groen. Ruud Vreeman Hans Smolders en hun Tilburgse Theater. Zelfs Wognum en de Nederlandse Bank slaan nu als een tang op Dirk Het zijn tegenwoordig ijdele sneue rukkers In de herfst van hun bestaan. Mislukt op alle fronten!
www.trouw.nl/schrijf
103. Schuitjevaren Wilma van den Akker (Het IJ)
Met het ontbijt nog in de haren de tandenborstel in de lucht reist een lippenstift mee steekt het wattenstaafje uit een oor en kleeft het matras aan mijn rug Fietsend laat ik ze achter trek handschoenen aan ho! hou je roer recht nog negendertig seconden voor de klep omhooggaat Daar rol ik naar binnen tussen de anderen met kranten en telefoontjes Mijn huisraad kan me hier niet achtervolgen we varen om de trechter die in het IJ hangt aan alle kanten boten en gebouwen kalmerend water Ik moet ik wil mijn nagels vijlen maar doe even niets tot aan de overkant Waar werk begint te zuigen, sleutels uit mijn zak beginnen te kruipen, de agenda schreeuwt Mijn muts vliegt al naar de kapstok mijn hand naar de koffiemachine www.trouw.nl/schrijf
104. Na de oorlog Tineke van Eeuwen (Oegstgeest)
Hij vertelde mij dat hij nimmer met zijn vader had gesproken Ik zei: man, prijs jezelf de hemel in Er is nooit een dialoogvader geweest! Die zijn meestal met de Noorderzon vertrokken Zij, zei: Ik heb een vader, waar ik voluit mee praat weliswaar mondjesmaat, want hij komt uit Oegstgeest.
www.trouw.nl/schrijf
105. Nieuwendam Gert J. Peelen (Nieuwendam)
De sluis ten prooi aan nostalgie. De dijk – de zure damp ten spijt – houdt de historische façade moeizaam staande. Erachter, dicht opeengepakt de al te krap bemeten huizen en evenveel illusies van geborgenheid. Het IJ teruggedreven. Nieuw land ligt er gelaten bij. Maar wat beweegt het riet? Waar is de klank van staal op staal, van hout op hout? Nu klinkt de stilte hier wel anders.
www.trouw.nl/schrijf
106. Springvloed Ton de Vrind (Texel)
Het wordt vloed mompelde ik haar huid was bruin getint, gehard als kobalt met het goud van zandkorrels haar diepzwarte haar en ogen die als brandende kolen mijn afwezige blik doorpriemde De eruptie nadert, mompelde ik weer duizend haringen zwemmen naar dit eiland, ik voel het een springvloed is nabij de tectonische bewegingen die de kolkende stromen opduwden zodat in Noorwegen de fjorden vol stroomden met Hollands zeewater hoe geschrokken waren zij in Den Helder de glazen kaasstolp weer te zien aan de overkant en op het drogende slib duizend nieuwe haringen achterlatend
www.trouw.nl/schrijf
107. Amsterdam-West Willem Tjebbe Oostenbrink (Amsterdam)
Van ver (1) Wij bennen van ver vot kommen Mor redden ons wonderwel. Minsen noemen ons ok wel brutoal. Typisch klachten uut de pervincie. n Stadshaart wiet wel beter. We pazzen ons aan. Wij, oksters, bennen socioale vogels. Eiglieks bennen wij de suksesstory van e stad. Noeit holden wij de hand op, steken altied n poot uut. Wij bennen de dreum van elke wetholder. Zwart en wit en feitlieks hartstikke kleurriek. Je kennen ons bruken as logo. Mor wij vergeten onze ofkomst noeit. Thuus gien zulverwaark, zulfs gien Noordhรถrnner gold, ok al gijt dr genog proat rond. Wij bennen van ver vot kommen.
www.trouw.nl/schrijf
Ons plak (2) Wij hemmen ons plak vonden. Veur ons niet meer ien e top van e boom. Leger wonen noast n balkon ken hule best. Da’s wat aans as mien overgrootvoader die joaren leden ien t noorden uut n hoge popelier schoten werd. Wij oksters doen ien e stad gewoon met de buren met. Bennen zij aan t barbecuen, wij goan ok met hule femilie noar t park. Gezelleg lopen we over t gras, met vieftien stuks staark. We eten dan wat kevers en wurms. t Huft niet altied zwoar eten te wezen. Wij hemmen ons plak vonden.
Met zörg (3) Wij bennen met zörg grootbrocht. Sums heur je minsen zeggen dat wij met zoveul bennen. Dat klinkt
zo liefdeloos. Hoeveul wij niet om ons oksterkroost geven. Met toewijdeng en vakmanschap www.trouw.nl/schrijf
baauwen wij onze nusten as wiegen. Wij gooien dr niet met de pet noar. Zulfs eenden maggen onze nusten lieden. Noeit gijt n ei verloren. Onze olders hemmen ons apmoal vliegen leerd. Gieneent van ons het t onnerspit dolven. Wij bennen met zörg grootbrocht.
Ien t zaand (Epiloog) De jonge holtduuf zit ien t zaand. D’olle duven bennen verdwenen. t Jong is uut t nust rugeld. De borst is open scheurd, of open ropt; want d’okster lopt rond. Uut de krop pulen korrels groan; n bultje voale, wit-brune stippen as krioelende moaden mor dan roerloos as n stilleven. Okster pikt t asof zien leven dr vanof haangt. De snoavel snarst groan uut e krop. t Hoopke dons, zulverachteg blaauw, piept zacht. Jonge holtduuf zit nog ien t zaand.
www.trouw.nl/schrijf
108. Particuliere brieven Ronald Herbert Steenbergen (Rozenburg)
Van tijd tot tijd beproef ik het woud Het groene dak waar zonnestralen doorkomen Denk over leven en doodgewone dingen Dagen en meeuwen merels die zingen. Rozenburg, werkstad Waar ik alle liefde vergat. Ochtend, middag, nacht, gevoel voor tijd Welke ik continue vergat Werkstad onder de rook van Rotterdam Waar ik mijn geld verdienen kan. Liefde en geld gaan echter wel samen Na dit alles zeg ik alleen nog: Amen.
www.trouw.nl/schrijf
109. Uitdam gert j. peelen (Uitdam)
Een dam tegen de angsten opgeworpen. Ontvreemde grond naarstig benut. Geschikt in schoven ligt er ’t stugge riet. De witte stenen op de muur en ’t groene hek waarachter het gemengd gevoelen van weinig zoden aan de dijk. Met hoge rug staat er een kerkje op de tocht. Wind ruist bedachtzaam door de pijpen. In elke psalm weerklinkt de deemoed om een bestaan, gewaagd op al te smalle voet.
www.trouw.nl/schrijf
110. ‘t Nopeind Gert J. Peelen (Zunderdorp)
De scheiding tussen blauw en groen – een horizon van spannend draad draagt het fel schijngevecht van boerenbonte vlakken. Het opgeblazen hemd ten spijt graast er onaangedaan een trage geit zich rond tussen kraakheldere coulissen. Die smetteloze, nietsontziende properheid – steevast decor van maandag-wasdag. De wind speelt hier komedie – onschuldig spel van cirkels in het gras. Niemand waait weg.
www.trouw.nl/schrijf
111. Zuiderwoude Gert J. Peelen (Zuiderwoude)
Kruispunt in dit ontheemd gebied en onontkoombaar lijkt de keuze. In Zuiderwoude kan men alle kanten op. De vaste burcht van zekerheid onwrikbaar op de kale terp. Begraven eromheen voldoende stof tot denken. Maar op de broze scheidslijn oefent een waterwilg geduld – de armen afgezaagd. Geen recht op meer geluk – tot teder tasten in de lucht elk jaar opnieuw veroordeeld.
www.trouw.nl/schrijf
112. Haarlo heim John Zwart (Haarlem)
was het waarachtig om de schoonheyt ende soetigheyt van-’t groenbegroeid nabije tetteroo of ging-’t alleen de engte die het duin en meer daar van elkander scheidt en waar doorheen het spaarnewater zijn meanders wond wij weten-’t niet, wellicht was het slechts gewin dat aan het begin van de bakenesse stond een schuilplek tegen noorman, tolgaring van de handelsman die zijn wagens langs de oever zond of meerwaarts voer over de vliet, elkeen schatplichtig zodra het gravensteen daar lag. het land was grazig, het laken schoon, het steen werd dra een stad, ommuurd, omkranst door singels, bastions, met torens, op gepaste plek een stoere poort - de spanjaard kwam, door hongerslag ondanks de kenau tenslotte toch geslecht, de wachters woest vermoord. Zo ging het op en neerwaarts, wel eens door eigen schuld, in eigen machtsstrijd tussen hoek ende kabeljauwen werd op elkander los gehouwen soms werd het kaas en broodvolk gewoon te kort gehouden - zo kon de stad steeds groeien evenzo weer krimpen door grote brand of strijd. Tot echte industrie tenlest het tij liet keren, geen ruwe lakenstof maar zijdedoek of linten, de mooiste boeken hier gedrukt, de kunst werd steeds verfijnder, rijtuigmakers bouwden voort aan ‘t spoor - en al die eeuwenlang vloeide het Spaarne traag het hart van Haarlem door. www.trouw.nl/schrijf
113. Van Eijlders Jos Zuijderwijk (Amsterdam)
Wat doet de hoogzitter naast feminiene fruitigheden stetson stoer op haar hoofd sloerie Gloria Swanson vonkende kijkers lippen paars met glitter hoor het geroezemoes beneden lallende publieken staande aan de toog gezeten op krukken aan tafelen op fluweel dames wuft en voor het oog onbesprongen en maar tappen allemaal kijkers in potentie ziet zijn spanning stijgt zij knipoogt vet en sexy hij praat zuigt hijgt zij zegt ok dan ik ben moeder en vooral genoten in het teken van de heks met draken op mijn uitspansel ze grimast kijkt uitgestreken hij krijst ik protesteer heel het schouwtoneel valt stil de taveerne staat perplex terwijl het takke mens boven alles uit buldert
www.trouw.nl/schrijf
114. Durgerdam Gert J. Peelen (Durgerdam)
Aan beide zijde van de punt waar het robuust geloof de storm trotseerde, groepen de huisjes kouwelijk bijeen. De fuik hangt er te drogen in de scherpe lucht van teer en paling, in oude kranten aan de smalle dijk verkocht. De droom van ’t grote water is vergeten. De welvaart ebde weg met ’t laatst getij. Als schrale troost dragen de kabbelende golven een jacht vol dagjesmensen aan.
www.trouw.nl/schrijf
115. Uitzicht Kees Godefrooij (Amsterdam)
Lijn zeven en lijn zeventien zijn lijnen die m’n blik bepalen hun stevens spelen sedertdien een rol in een van mijn verhalen.
www.trouw.nl/schrijf
116. Heilige grond Rhinda (Haarlem)
aaneengeregen woorden komen los tot licht, de kerk met koor zoemend als bijen trekt het grijsgroen van bomen de straten stijgen op ik staar naar kraaien die verstillen langs een naam, een opgeheven hand, wat rook op de markt zeer wijdbeens een man zijn baar van fruit laat landschap toe in messcherp geploegde akkers Ik raak zijn altaar aan er schuift een blonde appel weg hij vangt de stukjes op verkoopt zijn ogen achter mij een kist, het plein, de zon
www.trouw.nl/schrijf
117. Bijna nacht Wilma van den Akker (Amsterdam)
na een avondje mensen redden reist ze achter glas donker glijdt langs firma’s lichten op verloren jongens in zuidoost laten haar koud slaapkleine ogen oranje stippellijnen vervagen tot slordige vegen
www.trouw.nl/schrijf
118. Museumtram Joke Berensen (Amsterdam)
de controleur zwaait met zijn vlag hij knipt de kaartjes met een lach gedreven blaast hij op zijn fluitje de conducteur kan aan de slag in Bovenkerk valt nog een buitje dan volgt het Amstelveense uitje de tuinen, water en veel groen een motorboot, een modderschuitje lijn 10 passeert, ook met pensioen we gaan iets op een zijspoor doen en dan, in Amsterdamse dreven pauzeert de tram, voor zijn fatsoen terrasje, wij genieten even de winkel brengt de tram tot leven met boeken en model op schaal geschiedenis wordt doorgegeven de tram terug is niet royaal gebouwen zijn wat kolossaal in Amsterdamse buitenwijken de stronken zijn het helemaal ’t is of de banken kleiner lijken je moet er naar de lussen reiken de controleur zwaait met zijn vlag als wij geboeid de tram nakijken
www.trouw.nl/schrijf
119. Kwadijk Gert J. Peelen (Kwadijk)
Vermoeide hoeve in dras land. Eenzelvig het geboomte, stug de heesters. Een kiel te drogen hangt waar kuilgras onder zeil gaat. Geen kip op het verlaten erf. Mist waart rond uitzichtloze stallen. Gelaten wacht een zeug de slager, de weke keel het vlijmend mes. De geur van gier herneemt zich. De orde van de dag. Het paard achter de wagen. De biet die rauwe bonen zoet. De haan die driemaal kraait.
www.trouw.nl/schrijf
120. Sightseeing Hiltsje Jongsma (Amsterdam)
In de Hortus bloeit een helleborus onder de uitheemse honingboom God zoekt er leuke collega’s via het Hemels uitzendbureau (waar Faust nog directeur is) na een vlugge kus in de vlinderkas draagt de freelance romanticus mij een van zijn voze verzen voor in lijn zeven wint verheven zaad het godzijdank net van de zwaartekracht de oude stad dendert onophoudelijk onder mijn bloed in nieuwe schoenen bij thuiskomst deint voor wat het waard is: gedwee op het ritme van vermetele verdichting stadsverlichting boven de kade nog immer als vanouds.
www.trouw.nl/schrijf
121. naar de hoofdstad Hiltsje Jongsma (Amsterdam)
hand in hand & slaap tegen slaap dommelen wij, zwart langs zwanenhalzen die buigen naar lisdodden in dofzilveren sloten tot het open IJ mij wakker schittert
* nei de haadstêd
hân yn hân & tút foar tút sûzebolje wy, swart lâns swannehalzen dy’t bûge nei doezebouten yn sulveren sleatten oant ‘t iepen IJ my wekker skittert
www.trouw.nl/schrijf
122. Brieflezende vrouw ( Joh. Vermeer ) Myriam Gommers - Simonis (Amsterdam)
Jij schreef mij een brief Je stuurde hem al weken geleden en ik, vandaag aan het raam, ontrafel je schrift, je krullen, je halen. Licht verschikt de glans op papier. Een donkere wolk drijft nader en nader. Symbool van de dood waarover je schreef ? Je bericht me de dood van je vader.
www.trouw.nl/schrijf
123. Buiksloot Gert J. Peelen (Buiksloot)
Zonder besef van eindigheid bezoekt de eendagsvlieg de vroege bloesems – kent steeds de kortste weg van bloem tot bloem. En ik? Ik heb nog niets gedaan. Gevangen in Buiksloot zit ik er warmpjes bij. Zo gaat er immers niets verloren? Wie stelt er in dit dorp aan tijd en ruimte paal en perk? Wat maakt dat ik hier wegkom? Ik moet het hoogste lied hoognodig zingen. Het laatste woord heb ik nog niet gezegd.
www.trouw.nl/schrijf
124. Centrum Alkmaar Inge Boulonois (Alkmaar)
In daglicht dobberen gevels op grachten, net als de molen van Piet niet door tijd gesloopt. Laat en Langestraat beloop ik. Waagplein. Ingelijst door puien lokt het ronde geel van kazen. Net als meer dan een halve eeuw geleden toen ik te voet naar school ging, moeders de seizoenen schuimend uit hun huizen boenden, vaders voor de stoere stad van stipt zevenhonderd jaar voor even vrede sloten met een snor. ’s Winters zat je met z’n allen gebakken rond één kachel, één radio. We waren armen trager stiller. De haast zat nog niet achter het stuur. We zwegen en verzwegen meer want tijd zou alles leren alles helen, later. Een eend snatert door de schemer die in slakkengang de straten inneemt. Lampen gaan aan in hedendaags verleden –
www.trouw.nl/schrijf
125. Ik luister...met mijn armen om je heen... als je wilt annemieke steenbergen-spijkerman (Amsterdam)
Door inktzwart van weleer realiseer ik mij vandaag te meer hoe een levenskoord dwars door leiden licht en donker kan scheiden. Mijn goed gevulde kleurenpalet heeft, nu ik hier bewust op let reliĂŤf en ontroerende pracht doorleefd doen ontstaan waardoor ik nu luisterend klaar kan staan Voor jou, dan soms zomaar even dolen en inleven dwars door inktzwart en grijs zingen en lachen in de wijs.
www.trouw.nl/schrijf
126. Hemels Paradijs Jack Terrible (Amsterdam)
Hij had geen meisje dat zag ze al gauw. Ze had zich opgemaakt en droeg uitdagende kleding. De Engel die de wacht hield voor het Paradijs bestond uit een glazen deur. Die durfde hij te openen en naar de prijs te vragen. Plots voelde hij twee grote vleugels aan zijn rug waar hij de Hemel mee in vloog. Hij zou het nooit meer vergeten, hij was pas zestien. Eenden en meerkoeten zwommen in de grachten van de hoofdstad. Hij bedankte God en het meisje van lichte zeden.
www.trouw.nl/schrijf
128. Holysloot Gert J. Peelen (Holysloot)
Ginds onder stadse rook liggen haast onbereikbaar ver wat huizen, een café, een kerk, omzoomd door hoog geboomte. Wat doet de naam vermoeden? Niet meer dan duizend zielen, één gedachte. Geen brakke sloot is hier voor iemand heilig. Een kleine bus rijdt doelloos langs verlaten haltes – vindt er tot slot een roemloos eind. De uitvalsweg loopt dood. En niemand komt er aan. Wie zou er iets te zoeken hebben?
www.trouw.nl/schrijf
129. Zunderdorp Gert J. Peelen (Zunderdorp)
Binnen de perken ligt het grind angstvallig aangeharkt op ’t overzichtelijke pad, want morgen is het zondag. Daarbuiten bolrond vee tegen oranjerode luchten. Op lange benen loopt het laatste licht over het veld. Een korte schittering flitst over Waterland, zinloos en fraai zoals het leven. Glashelder slaat een kerkklok bressen in de leegte, markeert terloops de eeuwigheid.
www.trouw.nl/schrijf
130. Broek in Waterland Gert J. Peelen (Broek in Waterland)
In sporttenue naar Broek gefietst, de neuzen op het stuur, de zon op kromme ruggen. Wat spiegelde dit land ons voor? Tientallen vogels in de lucht en één in onze hand. We konden ons geluk niet op, maar ’t lijkt zo lang geleden. Slechts de herinnering aan licht bleef bij en aan het kind dat er een klomp liet varen, buiten bereik van machteloze armen. Daar welden toen de waterlanders op.
www.trouw.nl/schrijf
131. Wat vreten ze uit annemieke steenbergen-spijkerman (Amsterdam)
Waar blijven ze vandaag de zoutleggers -op- slijmslakken ironisten en cynicussen het is zo stil zijn er geen staats – en boemannen meer vrij ik kijk om me heen zie doorgaans gietijzeren lantarenpalen duister licht dimmen flikkerende stoplichten ben hulpvaardig met bovenmenselijk geduld wandel en denk wellicht kruis ik ze vandaag nog wel op enig punt
www.trouw.nl/schrijf
132. Het Leven J.C. Aachenende (Amsterdam)
Het Leven is als je achter de ramen zit met zware tieten, je kont gekleed in jarretels. Het regent en op straat zie je geen hond.
www.trouw.nl/schrijf
133. Dieren Anke Labrie (Amsterdam)
Op het binnenplaatsje van de Dageraad door haar omgetoverd tot een bloementuin strijkt hij neer, de blauwe reiger middenin de Rivierenbuurt in Amsterdam - Zonsopgang in de polder slierten mist boven het land trouwe wachter aan de waterkant bij haar geboortehuis aan de rivier Een kip uit het Amstelpark ontsnapt ter hoogte van het Glazen Huis wordt overreden op de Europaboulevard en even later opgenomen in het asfalt - De kippenren achter de groentekas de schaal van wit email met blauwe rand waarin de opgevouwen theedoek de eieren legt zij voorzichtig neer In de vensterbank, lekker in de zon ligt hij luid te spinnen rekt zich behaaglijk uit en eist met veel kabaal zijn Kittekat
- Hij is vannacht op jacht geweest drie dode muizen vindt ze op het erf wat later legt hij nog een vogel neer waarna hij schuw verdwijnt -
www.trouw.nl/schrijf
Duiven schijten op de schone was elke hond poept op haar stoep muggen zien haar als hun avondmaal en die kat van boven jankt de hele nacht - Duiven scharrelen vredig op het erf de hond past rustig op de schapen zacht zoemen muggen bij de sloot heel in de verte echo’s van de stad -
www.trouw.nl/schrijf
134. De Zwerver Op De Dam Rob de Vos (Amsterdam)
Op de treden van gestolen dromen en bedrogen idealen, ziedaar zwalkt zijn iele gestalte, ontredderd met verloren verhalen. De meedogenloze kou diep in zijn ranzige huid gekerft, zo zijn rondwarende blik alhaast lijkt te verdwalen, in een verbleekt succesvol verleden van jubilerende jaarcijfers, en kille winst gemeten per kwartalen, terwijl zijn gehavende lichaam slechts hier nog doelloos zwerft; wantrouwende voorbijgangers timide vraagt zijn volgende kop warme koffie te betalen. Vanuit de gemoedelijke sfeer in de Amsterdamse tram, kijken wij vooroordelend toe; ‘in godsnaam hoe?’ Meestal willen we het niet weten, van hier tot de volgende halte ons egoistisch doel hem te vergeten. En zo vervaagt hij als romantisch beeld in de rompslomp van ons haastig leven, dien zelfde leven hij ook gaarne aan overleden vrouw en kind wilde geven... Dus vergeet niet, wanneer uw oordeel hem eveneens volgende keer nietsvermoedend ziet, luisterend naar het onschuldig kind, ‘is dat een vieze man mam?’ dat hij is slechts een vergeten mens, en altijd ook zal zijn, de eenzame zwerver op de verregende treden van de Amsterdamse Dam... www.trouw.nl/schrijf
135. Van binnen weten annemieke steenbergen-spijkerman (Amsterdam)
je weet dat nooit mijn woorden kunnen zeggen dat wolken hoger dan het zonlicht gaan ze reizen door het donker over waan ik moet mijn stem in klankkleur neder leggen onpeilbaar voelt de diepte van mijn dreggen ook blootsvoets kan een mens nog stevig staan zie hier mijn open handen vol met graan wijl schoffels door de wijde velden eggen wanneer jij niets meer zegt kan ik niets doen seizoenen breken kouder van het weten eenvoudig echt voelt altijd weer als toen een witte wolk van wind zal nooit vergeten de rafelstappen sleets van het gemis maar dat mijn bloemenjurk vol klaver is
www.trouw.nl/schrijf
136. Centrumplan M.Vosveld (Diemen)
Diemen, het lelijkste dorp van het land verpest door nieuwbouw, geen hart om van te houden, uitgerukt, slechts rand gebied bij grote stad. Vroeger, lieflijk land met boerderijen geur van hooi, groen, sloten, bomen, een plek om te gedijen liggend in het gras over de toekomst dromen. Nu, zittend op een koude stenen bank beschaduwd door “de Omval” cultuurcentrum met metalen flank, verdwijnt ‘t laatste groen uit zicht. “Het centrum wordt ingrijpend gemoderniseerd!” Einde bericht.
www.trouw.nl/schrijf
137. De Haarlemmer meer Jan Bontje (Haarlemmermeer)
geen Haarlemmer meer: verhuisd naar Haarlemmermeer natje en droogje
www.trouw.nl/schrijf
138. Den Helder Remco Ekkers (Huisduinen)
Zo helder is het niet zo zelden hier aan de zee, waar de wolken schijnen in het water, kijk daar is het blauw, daar lichtgrijs en waar de visser zijn lijn ophaalt is het zo doorzichtig en scherp dat de lijn breekt en zijn lood op de bodem blijft tussen de witgepokte stenen. Het water een spiegel, geen metafoor en landinwaarts de stralende waterhemel. Alles staat in lichtelaaie te weerkaatsen, waterglans en lichtgezicht een durend magnesiumlicht lichtscheermes, brandhelder. De visser herstelt kalm zijn lijn werpt zijn nieuwe lood dwars door het glas.
www.trouw.nl/schrijf
139. Buurtjeskerk Inge Boulonois (Andijk)
De heer die onze nieren proeft weet ook wel wat de mensch behoeft Cornelis Paradijs De wereld heeft zijn zomen uitgelegd, de tafel van de tijd opnieuw gedekt. Waar eeuwenlang alleen op zondag werd gebeden, serveert men dagelijks een aards, maagstrelend avondmaal. De voorganger werd le patron, het tiengebodenbord een spijskaart. In het koor staan nu les cuisiniers te kijk terwijl wij brood en wijn en vele andere heerlijkheden delen. Geen orgel dreunt meer op het bot, de kerkklok slaat alleen de hele uren. ’s Zomers zit je buiten op het terras, een zalig paradijs. En binnen nog steeds godenspijs, wel vijf gangen lang –
www.trouw.nl/schrijf
140. stadje aan het Spaarne Bert van der linden (Haarlem)
smalle straten en steegjes verbeelden een sober en trager verleden verstilde hofjes binnen bemoste muren ademen een wereld van verschil
www.trouw.nl/schrijf
141. De straat Wilma van den Akker (Amsterdam)
Er ligt puin in de Czaar waar eens Peter trappen vermoeide muurverf lagen bloot vlakken blauw en rood meisjesbehang verbrande balken brandnetels op zolder Slopende alcoholist machine vergat planken voor de deuren ramen op slot te doen Lijn 10 wacht op lijn 10 bij de wegversmalling Geen boom Een stokoude bloemist Veel te kleine - appels buiten huizen. De Turkse kruidenier Dunne plastic zakken aan de deurpost Het waait langs de rails Gevels geven het op lopen dood naar het spoor Daarachter blokken, nieuwe, kille om later af te breken
www.trouw.nl/schrijf
142. Het Wognumse moeras Antoon Engelbertink (Wognum)
Met een emmertje mooie schelpen wilde ik op missionaire wijze Wouter wel helpen. Ik wilde ook wel wedden dat de DSB niet viel te redden, dus is hun bank door stoute Nout vermoord zoals ik van een kwaaie Dirk heb gehoord maar hij was toen toch ook al totaal gestoord? De provisie was diabolisch te hoog maar de ex-politieman bedroog en loog, dus liet magere Pieter zijn bom maar barsten. Verkoop die kar met schapen en ‘t voetbalstadion, weg zijn de schilderijen, buitenlandse huizen en zeven ton. Zelfs de schaatsers vielen op hun snuit, ook dat was over en uit, dus komt alles toch nog goed met de echte gedupeerden? Welnee, zo’n drama vreet aan hun ziel en duurt jaren, ze krijgen vanzelf grijze haren, vooral veel papieren na veel gelul en hun spaarrekening gaat keihard naar nul, dus is hun bank door stoute Nout vermoord?
www.trouw.nl/schrijf
143. Het Almere van Alkmaar Sander Kunst (Heerhugowaard)
nieuwe wijken ontstaan uit oude zeeën is het niet het ‘morgenland’? een landschap dat Lucebert beschreef is dat waar wij nu naar kijken? ik hoor de weeën het landschap perst, de stenen, de tegels voor armen, voor rijken als machteloze zegels plakt de architect ons op papieren van zand dit is ‘morgenland’ stak zij eerst nog vol overgave, fel over de Middenweg tegen de hoge, schuine bomen nu heeft de wind enkel vrij spel over geordend water, bij de uitgaansstek en kan zij alleen nog dromen van scheve hekken, grasland en drek
www.trouw.nl/schrijf
144. Vieze stad Sander Kunst (Amsterdam)
Amsterdam, je bent een vieze stad Op rotte palen staand kijk je groots en trots Onderhand zakken wegen boven een gat En kussen jouw pleinen wekelijks kots Je bent een vieze stad, altijd geweest De grachten zijn een laag van fiets en pis Daaronder lijken, en al wat het riool leest En alsof dat nog niet genoeg is Schijten meeuwen, honden, zwervers Tegen bomen, in alle straten, van oost tot west Smijten tieners met herpes Van P.C. Hooft tot Kraaiennest Een man vloekt de dag door met zijn buur In het Vondelpark stroomt modder uit de regen Vrouwen in het rood, kroketje uit de muur Amsterdam, je bent jezelf gebleven
www.trouw.nl/schrijf
145. Isis Rudolf (Amsterdam)
teergeliefde bloemendame met lokkengit in frisse nanoenwind open breekt de dag in schitterdelen zo toverlicht ben jij bij zinnen schenk clementie in een boeket van verre sterren voor misplaatste humor zwartgalligheid deel jouw bloemenzee ons welgezind en een nieuwe dageraad treedt uit de duisternis
www.trouw.nl/schrijf
146. Laanweg 18c Willy Vittali (Amsterdsam)
Ik kan niet terug gaan naar het huis waar ik ben geboren. De oude herenhuizen gingen terug tot stof De hele straat gesloopt, Hoge bomen gingen zelfs verloren… Nu… staat er nieuwbouw Fantasieloos, strak en grof. Men sloopte niet slechts huizen, men sloopte een hele sfeer. Een erfenis uit nog oudere tijden. Stijlvolle stoepen, hoge ramen van weleer Toen men alleen nog paard En kar voorbij zag rijden. De laan is weg… De speeltuin… Het land… Huttendorp… Palingrokerij… De Vinkenbuurt met ‘de leeuw ‘ van ome Hein… Ik weet het wel, het was een negorij… Maar… af en toe zou ik er weer even kind willen zijn.
www.trouw.nl/schrijf
147. Nachtelijke tocht vanuit Ransdorp Willy Vittali (Ransdorp)
Inktzwarte duisternis sluit ons in, Gevangen tussen twee koplampen Ontrolt het smalle pad zich Voor onze ogen. Nachtreizigers onder de sterren. Er vlucht een dier voor al het licht, Door de dansende auto de berm ingesmeten. De duisternis slokt gulzig alle beelden op. Alsof er niets bestaat. Wij zijn slechts het dwaallicht in de verte Dat uit andermans gezichtsveld verdwijnt. We lossen op als sterren in de ochtendschemer. Het licht dat in de verte schijnt zijn wij.
www.trouw.nl/schrijf
148. Paadje in het Heilooerbos Inge Boulonois (Heiloo)
Het gaat over blote aarde. Minder mul dan strandzand, minder hard dan snelle A’s en E’s die regelrecht hun eigen gang gaan. Stapvoets doet het paadje overleven. Door gaat het tot waar het zicht een doel vermist. Vaak kronkelend, soms hobbelend maar zelden dood. Het dwaalt zelf het liefst in onopvallend grijs of bruin en in het wilde weg, ver van de wereld af door mooi, vooral vergeten groen. En liever gebogen dan gebarsten. Alle tijd gevuld met langzaamaan. Op het heden komt het aan -
www.trouw.nl/schrijf
149. De actrice Kees Godefrooij (Amsterdam)
(REGEN OP MIJN WITTE BROEK) …want naast Applaus zit Zielenvraat daar op de allerlaatste rij de een spreekt goed, de ander kwaad ze zitten samen zij aan zij “Geurende lelie, zwaar verwond nog diep in slaap sneed men haar af en nu haar kelk neigt naar de grond opent de bloem zich voor het graf.” Vanavond schittert madam R terwijl het buiten zachtjes druilt draagt madam voor uit Baudelaire de reden dat een weerwolf huilt ze blikt de vlinders in je vrij en kringelt lijntjes rond haar mond ze lijkt te stammen uit een tij van toen de wereld niet bestond soms ruikt ze bloed of speurt naar macht als dat een stuk van haar verlangt dan spreekt ze uitermate zacht waarbij de spanning je verlamt geschikt is ze voor elke rol want altijd vormt zich het gezicht van een jong ding of oude snol dat zij verweest tot een gedicht www.trouw.nl/schrijf
150. Verbonden Julia H.M.Olk (Vogelenzang)
Zwetend zwoegend zuchtend zoekend tussen stenen en beton vlucht ik kom ik op adem onder ruime luchten waar buizerden al eeuwen lang roerloos hun spiralen zweven voel ik mij verbonden met de oude gronden waar bomen mij omarmen zonder woorden koesteren
www.trouw.nl/schrijf
151. Atlas Jack Terrible (Amsterdam)
Atlas staat op de achterkant van het Paleis op de Dam in Amsterdam en draagt een wereldbol. Als Atlas zijn wereldbol laat vallen zal Amsterdam ten onder gaan, volgens de legende. Waarom, hoe en wanneer? Openbaring 11: 13; “Op dat moment kwam er een zware aardbeving, die een tiende deel van de stad verwoestte. Zevenduizend mensen werden door de aardbeving gedood, de rest werd door vrees bevangen en begon de God van de Hemel eer te bewijzen.�
www.trouw.nl/schrijf
152. Carmenstraat 2 Sander Kunst (Alkmaar)
Ergens, in het noorden van een stad Begint de straat met 4 in plaats van 2 Alsof de even kant het heeft gehad Met te tellen vanaf twee Daarom, dit gedicht, voor nummer 2 Waar geen mens woont maar toch een adres is En daarom kwam ik met het idee Om een brief te sturen naar wat vergeten is
www.trouw.nl/schrijf
153. seizoensbreuk Dick van Hoeve (Schoorl aan Zee)
branding in zandribben gestold het lichaam van het land tot leven gebracht in de lente zomaar anders zoals woorden anders kunnen zijn betekenis zich niet hecht in het ijskeurig eb dat buiten de vermoeide vloed blijft van zout dat in het zuur van stervende schelpdieren ontwaakt
www.trouw.nl/schrijf
154. acrostichon: Den Helder Piet Veen (Den Helder)
Doellloos dwalend rond Den Helder etst de zilte wind met zand nieuwe nerven in ‘t verstand Heerlijk los van alle moeten even langs het strand alleen lopend langs de lege voeten dwalen hebben wij gemeen één keer langs het Helders strand Riagg schrap mij maar als klant!
www.trouw.nl/schrijf
155. Overleek Gert J. Peelen (Overleek)
Voorbij de dag. De zomerlucht oranje – niet langer op gespannen voet met het nu traag verschemerende land. En langzaam lost de einder op – verlegt de grens van voorspoed naar geluk in ’t silhouet van Overleek geborgen. De Leek onoverbrugbaar aan mijn voeten, ben ik tot louter toekijken gedoemd. Stil als de koele stenen ga ik de weg terug – neem dan de kleur aan van de nacht.
www.trouw.nl/schrijf
156. Volgermeer Gert J. Peelen (Broek in Waterland)
In dit onaangeroerd gebied zal morgen van vandaag in niets verschillen. Geen voet wil nog gezet op deze grond – verbeurde braak, waar kool noch geit gespaard is. De ransuil zoekt vergeefs naar levend aas. Wie maakte mooie woorden vuil? Als mummies in het roestig veen is wat de mens verborg uiteindelijk gedolven. Een kiekendief gaat krijsend op de grauwe wieken. In vogelvlucht geen denken aan.
www.trouw.nl/schrijf
157. De Nes Gert J. Peelen (Monnickendam)
De golf van een gedachte hier gestrand – onopgemerkt gestold – momentopname van onstilbare verlangens. Onland waar je ook kijkt. Wind blaast er spoorloos zoekend laf de aftocht. En zelfs het maanlicht wekt hier geen verwondering. Verberg je in de plooien van de dijk want schijn bedriegt de harde werkelijkheid. Het water zal de schotsen onbarmhartig scheiden zodra het ijs gebroken is.
www.trouw.nl/schrijf
158. Waterlandse Zeedijk Gert J. Peelen (Monnickendam)
Zo onvermoeibaar traag de fietser stuurs schuivend door dit land. Wijkend de einder. Zo onontkoombaar de distantie. Het evenwicht bewaard dankzij gestaag bewegen. Voort op de ingeslagen weg. De wereld rond op eigen kracht. Bewust geen keus te maken. Langs omwegen terug bij het onzeker uitgangspunt. Geen voortgang te noteren; surplace zolang het duurt. Twee benen op de grond nadien.
www.trouw.nl/schrijf
159. De Poel Joke Berensen (Amstelveen)
een zeilboot vaart geduldig op een onsje wind de steiger bergt een hoos van jengelende muggen een eend probeert een stukje plas te overbruggen het water brengt het lachen van een zwemmend kind loom spiegelt het gemeentehuis zich in het water zo nu en dan vertroebeld door een rimpeling het open zwembad is hier slechts herinnering wat later houdt de neergestreken eend zijn snater een kist met vier motoren komt ons vergezellen hij krijgt een roze buikje van de zon ik wist niet dat een vliegtuig blozen kon beschaamd verdwijnt hij met zijn decibellen met rode blos verlicht de zon vermoeid het zwerk zijn onderkant vertoont een rafelige rand de toppen van de bomen lijken zwart gebrand de zon legt zich te rusten achter Bovenkerk
www.trouw.nl/schrijf
160. Koningin Anna Paulowna lenze l. bouwers (Anna Paulowna)
Pionier uit Rusland - groots rijk met bossen en uitgestrektheid - naar een laag waterlandje - met hier en daar een groepje struiken, bomen jij Koningin, met trots, verhevenheid, adel als voornaamste karaktertrek, trouw aan man en groeiend gezin centraal, nooit kwam je naar de polder met je naam, maar nu sta je verbeeld en in de nacht laat je je licht schijnen over de vaarten en akkers. Tegen de meimaand aan moet je op pad en vind je je karakter terug in de weidse geuren en kleuren van het zware bollentelersbestaan en later in het jaar het graan dat je opzoekt in de oogstmaand. Zo kun je nu overdag, tevreden en blij, centraal in het winkelcentrum staan.
www.trouw.nl/schrijf
161. IJweg Bastiaan van Staaveren (Hoofddorp)
Op de vlakke bodem van weleer kom ik soms de schoonheid tegen van poĂŤzie in het verkeer, woord voor woord aaneengeregen tot achteloze kunst, die zo teer op kale bordjes vormgekregen heeft dat ik week word van de sfeer: Let op klei op polderwegen. Ik let op niets anders meer.
www.trouw.nl/schrijf
162. Werelderfgoed Aloysius Klepper (De Rijp/Midden Beemster)
Strakke lijnen omzoomd door dijken vlakte groen met zwart-wit gevlekte en soms ook blauw Alkmaar aan de horizon Purmerend in zicht centraal Midden-Beemster onderweg de “Cono� met melk en kaas voor jou de winter bevroren strepen waarop je uren schaatsen kan in zomer zonnestralen waardoor je fietsen mag over Leeghwaters banen ooit werd hier gevaren naar zilvergoed gevist nu groeit graan en fruit grazen koeien en schapen wandelen wij langs strakke lanen Beemstermeer leeg gepompt tot erfgoed verworden voor heel de wereld wijd tezamen met de stelling van onze hoofdstad Amsterdam
www.trouw.nl/schrijf
van De Rijp kwam dat heerschap die het tot stand heeft gebracht plaatste vele molens het wonder geschiede rap het werelderfgoed kwam lange rechte lijnen getrokken door Jan Janzoon door Hollands diepe put waar rijkdom kon groeien voor boeren wijd en zijd geen vissers meer te bekennen alleen die recreant met zijn bootje in de sloten genietend van de Beemster menigeen die hem benijdt.
www.trouw.nl/schrijf
163. Lente aan de Zaan Kathinka Witte (Zaandam)
Gouden stralen verwarmen mijn gezicht een briesje speelt met mijn haar het gekwetter van spelende eenden het geronk van een mechanische bij Het geschreeuw van de meeuwen het geroezemoes van het verkeer verderop en nabij het geratel over het spoor het kabbelen van de golven als een bootje vaart voorbij Roeispanen doorklieven het water de glijvlucht van een eend hoog boven alles verheven luister ik naar de stilte achter het geluid de stilte die er altijd is En te midden van het stadse gewoel vlei ik me op mijn matje neer.
www.trouw.nl/schrijf
164. Corus Ronald Herbert Steenbergen (IJmuiden)
Als traanplaat, die ene druppel staal Mij in de machinekamer Tegen uitglijden behoedt, Zandkorrels onder mijn voeten Laat branden vermaal ik ze helder tot glas. Licht in gewicht, zo zwaar, zo zwaar Dat ik vliegen zal in nachten En zal waken over je tranen De platen poetsen zal. Ik knuffel na deze nachten de zon Die mij zand tot glas laat maken. 27-6-2006
www.trouw.nl/schrijf
165. Brand in Mokum annemieke steenbergen-spijkerman (Amsterdam)
Heb je het wel eens meegemaakt Binnen een kwartier een spuit ter plekke Doodbedaarde lui die krioelen Zich met dagelijks bestaan bemoeien Heb je het wel eens meegemaakt Een dag om daags erna Uit een courant te vernemen. Brand, brand komt lieden in de benen. Vroeger hoorde je dan de klokken luiden Laadden en draafden lieden in bonte warreling Was hun trouw de stad te blussen niet in het geding Zodra de torenwachter het woord: brand brand blies Met zijn stadsbrandemmers uit de toren kwam Kwamen gildebroeders, kolen en korendragers Waag en turfdragers en schuitevoerders aan Om met materiaal op schouders brandwaarts te gaan. Vroeger hoorde je dan de klokken luiden Langs de ladderplaatsen klonk dan; Komt voorwaarts! Nu klinken hoge tonen sirenes en geen klokken Kruipen nog wel steeds kinderen verschrikt achter rokken.. Toen hingen vele bewoners in een stad als Amsterdam Lantaarns aan gevels van huizen in aanpandige straten Opdat men in de duisternis niet in het voorbijrazen Zijn nek zou breken over anderen die verstomd toekeken Raapte men bij het voorbijgaan onderweg emmers op Met stadverlichting was het toen nog bitter gesteld niet top.
www.trouw.nl/schrijf
Het paard en soms meer paarden werden gezadeld, De brandweermannen hezen zich in vol tenue Een dozijn politie werkte als veiligheid parapluwet Ook toen ontvouwde zich onverlet professioneel een net Werk voor gildelieden. Heb je het wel eens meegemaakt Zelf een kreet van ontzetting bij vuurvonken geslaakt Zoveel mensen krioelend stande pe gereed zien staan Om bij het eerste alarm daadkrachtig tot hulp te snellen Als men van politiebureau naar politiebureau ging bellen. De wachter luid ; komt lieden aan de slag met de spuit zei Ik niet echt, in gedachten was ik er in een droom ooit bij.
www.trouw.nl/schrijf
166. Ouderkerk Murk A.J.Popma (Ouderkerk aan de Amstel)
Ik woon in een ansichtkaart, waar rivieren samenstromen Een ophaalbrug. Man en paard. Eeuwenoud gewortelde bomen, treurwilgen. Een bloeiende gaard langs het kerkepad. Vrome torens wijzen, onbezwaard, naar de hemelkoepel - huis en haard beschermend. In de vaart der volkeren opgenomen, verworpen - schiereiland vol dromen Aan lager wal. Laatste onderkomen als landedelman, met lome oogopslag. Waardig, bedaard.
www.trouw.nl/schrijf
167. 13 januari 2010 Berry Zeemensch (Egmond aan Zee)
scherp tracht de wind vanuit ‘t Oosten haar sporen in ‘n schelp te snijden scherp schrijft de wind uit ‘t Oosten haar verdriet uit over de zee stil ontvangt de zee in bescheidenheid de huilende woorden van de wind stilte huist in ‘t moment waar de zee en de wind elkander ontmoeten ‘k als eeuwige passant en toeschouwer van hun gepassioneerde ontmoetingen ben alleen in de stilte naast hun stilte
www.trouw.nl/schrijf
168. Tuindorp-Oostzaan Gert J. Peelen (Amsterdam)
Stil huis waarin laat zonlicht zwicht. Aan ruimte geen gebrek. Leef tocht luchthartig opgetast; voorraad uit vette jaren. In elk vertrek jezelf terug te vinden. Geen plaats om nu nog te verlaten. Beraamd geluk uitzicht op aarde; tuin vol aanwezigheid. Gedragen vruchten welgeteld tussen verdroogde wortels. Ligusterhaag rondom, lijd zaam geknipt voor wat je ook wel wilde: oneindig groen.
www.trouw.nl/schrijf
169. nucleus Dick van Hoeve (Krabbendam)
de omringdijk slingert langs het ploegend water boven het nietig ruisen verheft zich een vleugelslag werpt het stiller zijn een schaduw toe met geuren die opgetast liggen in het groen een lied dat golft in de wind laat het spreken breken
www.trouw.nl/schrijf
170. Golvend geluk Henk van Diermen (Zandvoort)
Met koppen vol schuim in een snelle galop verlaten de golven het ruimere sop; ze dansen als paarden en draven op ’t strand, ze springen en struikelen diep in het zand. Dansende paarden, ze golven langs strand en drukken de sporen geluk in het zand. Dartele honden, ontdaan van de lijn, ontdekken hoe ’t is uitgelaten te zijn. Opvliegende meeuwen door golven gestoord, met wind onder vleugels de lucht in geboord. Ze krijsen en zuchten een gat in de lucht en bidden in stilte aan ’t eind van de vlucht. Stoeiende paren, het leven loopt uit, ze dansen als golven, op ’t zeegaand geluid en volgen de sporen behoevend geluk, ze zweven als vogels door ’t levensgeluk.
www.trouw.nl/schrijf
171. Karaktermoord aan het Spaarne Marten Janse (Haarlem)
Ook toen ik terugging naar De Waag en woorden hoorde van de dichters van vandaag… En in de stad die door het Spaarne wordt gekust, gevels gewaar werd uit ’t verleden… Ook toen wist ik mij rijk zonder geschiedenis die pijnlijk en onnodig wreed… Ik sla de bladzij om waarop jouw blauw gezicht de ogen afwendt van mijn daden Ik weet dat ik je heb verraden En ik weet dat jij een koud en opgezwollen lijk bent in de krochten van mijn ziel Ik heb je stinkende adem jaren in mijn nek gevoeld Maar nu de zon weer schijnt met het jubelende lage licht van een uitbundige herfst nu spreid ik m’n armen en zing Ik adem in, verjaag de spoken uit dit ver verleden www.trouw.nl/schrijf
Ook in De Waag klinken mijn woorden Mijn lijf dat brandt, springt naar het heden en ik verlaag mij tot een list: wat jij niet weet…, ook ik heb het gemist En zo graven wij ons een schuilplaats in dit waanzinnig bestaan… Jij en ik, samen Ik spreek de woorden uit En jij ontvangt de waarde alsof het schepping was Ik deel het uit en als je kunt maak jij voor ons een samen Tot nader orde, natuurlijk ! Het Spaarne stroomt en in het gele licht waarin gebouwen baden, droom ik van warmte van een haard voor twee personen.. Ik zou in Haarlem willen wonen !
Als niet het ‘kind noch kraai’ de lokroep van het woud vertolkt in een verbaal geweld dat elke droom aan diggelen slaat.. En ook de dichter Haarlem weer verlaat www.trouw.nl/schrijf
172. Zwanenwater Inge Boulonois (Callantsoog)
Natte duinen op een droge paasdag. Wonderveel paasgeel. Narcissen, brem. Kastanjeknoppen staan op springen, bruine koeien loeien nog op stal. Een plaats voor enkel hier, voor uren zonder kabaal. Eén fiets maar met wetlandwachter, nepgroen gemutst. Kleine kuddes wandelende rugzakken. Orchideeën slechts in spe, een hommel zoemend onderweg naar mei. Er zijn allang geen zwanen meer. Lepelaar noch aalscholver te zien. Zelfs geen ei. Of paashaas –
www.trouw.nl/schrijf
173. HEEMSTEDE Jan Bontje, Spijkenisse (Heemstede)
Heemstee, lieflijk dorp rust en zachtheid straal je uit daarom kom ik graag
www.trouw.nl/schrijf
174. Bos van Blaauw Anton Gerits (Hilversum)
Hier word je, staande in de hoge beukenlaan bevangen door wat niet van deze wereld is want aan het eind van dit gewelfde middenschip licht Gooilust op als altaar in een kathedraal. Wat vroeger voor een uitverkoren leven was is nu verstard tot een rustiek kantoorgebouw dat zijn berichten langs de ruisende pilaren laat uitgaan naar wie elders bij een beeldscherm wacht. Het zonlicht dat gefilterd voor je voeten neerdaalt, maakt van je lopen een beschroomd benaderen van wat in deze laan eerbiedig achterbleef: een huivering in deemoed voor wat er niet meer is.
www.trouw.nl/schrijf
175. De Oosterhout Louise van Onna (Alkmaar)
De zon werpt licht op de donkere dennen en een zachte wind danst grillige figuren op het gele strooien gras Als rose poederdonsen drijven waterlelies en eenden zwemmen -in een V vorm van Vredebrede strepen in het water bomen in een kring bijeen zuchten onder het juk van hitte molshopen in het gelid van hun eigen wanorde brengen stemming en sfeer in de Oosterhout.
www.trouw.nl/schrijf
176. SMARTLAP Joke Rhebergen (IJmuiden)
Was ze maar niet naar IJmuiden gegaan, had ze maar niet bij het kanaal gestaan, had ze maar geen panamees verstaan, dan was ze nooit te water gegaan. “Va soda va soda” heeft hij gezongen, toen is ze pardoes het kanaal ingesprongen. Hij hees haar aan boord, heeft haar uitgewrongen. “Va soda va soda” zong de schavuit. Nu wappert ze als vlag op zijn modderschuit, ze waait naar oost, naar west, naar zuid, een lap van smarten. Mijn lied is uit.
www.trouw.nl/schrijf
177. De oude boer uit Zijpe Victor Posch (Zijpe)
oud als klei en de bewerkte aarde knoestige handen om een ijzeren schep de aarde rood van ondergaande zon op de dors staat de kist eikenhout en manshoog regen en wind hebben het spel op het gezicht gewonnen hagel striemde het lichaam en sneeuw verkilde het gemoed de rug gekromd, de ogen toegeknepen de vette grond omgespit het land in strakke banen door alle getijden heen bleef de oude boer overeind blad aan de boom ‘s winters kale takken kijk hem hier nu liggen rustig en vredig terug naar het stof ooit door hem bewerkt back to nature geboortegrond
www.trouw.nl/schrijf
178. Haarlemmermeer Karolien van Ommen (Haarlemmermeer)
Moet ik nu zeggen dit is mooi dit leegezogen meer de grond grauw grijs bij donker weer na rooi De bodem blootgelegd alles te zien weinig te gissen de weg loopt recht van A naar B en verderop ligt Lisse
www.trouw.nl/schrijf
179. Mijn Schelp Rob de Vos (Monnickendam)
Tot wijd in de verstokte ochtendnevel waar het dauw lijkt bevroren in verloren tijd, schouw ik met tranend oog het weiland en hevel gedachten van dagen vergaan naar hedendaags spijt. Hier in mijn hart ontwaakt zo het zoetzuur ochtendgloren, mijn handen verdoofd in melancholie bevroren, ledematen uiterst stram Toch zit ik mij neer op de koude berkestam waar de vogels bekoren, geniet ik met volle teugen van mijn schelp in Monnickendam.
www.trouw.nl/schrijf
180. Burengerucht Petri Stam (Amsterdam)
Ze schreeuwt al weer Er is weer mot Ze maakt hem weer kapot. De deur wordt snel gesloten Maar het geluid dat blijft Zo vreselijk als zij kijft. Toch jarenlang nog bij elkaar Met drank en loze praat Als ongelukkig paar. Wij mogen mee genieten Van het dagelijkse bal Dat een leven duren zal.
www.trouw.nl/schrijf
181. Muggenjacht Joke Forceville-van Rossum (Haarlem)
Ik vind het niks dat eeuwig kiften. Een mens moet niet zo muggenziften. Een Haarlemmer wordt mug genoemd. Daarmee verafschuwd... of geroemd? Een bittere galmug is hij niet. Als steekmug doet hij geen verdriet. Hij deinst voor niets of niemand terug. Geen Haarlemmerolie verdrijft deze mug.
www.trouw.nl/schrijf
182. Innerlijke rijkdom Sylvia Bongers (Amsterdam)
Zomaar een zonnige dag, af en toe wat witte wolkjes onder de helderblauwe hemel. Op een stil plekje zijn we gaan zitten midden op een pad vanwege de stilte, het uitzicht en de voelbare rust. Het leek wel een oplaadplek voor energie, genieten van de warme zonnestralen en ontelbare prachtige vlinders fladderden om ons heen. Dit is innerlijke rijkdom, geen hinder van verkeer of andere geluiden, maar puur natuur zonder dat het maar iets kost. Je kan dromen met je ogen open, in gedachten mee fladderen met de vlinders zoveel soorten groen en dromen over die mooie boot, die daar heel in de verte ligt aangemeerd. Toch in de stad, maar het voelt al na een paar minuten of je al weken op vakantie bent, zorgen worden op dat moment opgelost en het mooiste is de innerlijke rijkdom die je meeneemt in je hart.
www.trouw.nl/schrijf
Het Amsterdamse Bos is voor mij het mooiste plekje, omdat ik het in mijn hart heb meegenomen en op dagen dat het even wat minder gaat, zie ik de vlinders weer fladderen en weet ik dat liefde op het eerste gezicht bestaat.
www.trouw.nl/schrijf
183. Amsterdam B. Korac (Amsterdam)
‌Belooft om het licht met een seconde te verdelen en wat van een nieuwe dag overblijft, dat, rekt zijn armen ontwakende de rode engelen van drie zwarte kruizen vol, vol met onverzadigde nachten en vreemde talen die op de glinsterende rug van de Amstel, degene die vrijwillig is verdwaald, noch verdrinken noch redden maar laten zien een streven naar de hemelen en nog die voorbij waar ik sta aan het begin van mijn eigen voorhoofd een map getekend, vrij simpel, drietand van Neptunus en wat een toeval, het regent met verwachtingen van de open zee, en fietsbellen luiden de bezwering van vertrekkende schepen, dat de wereld is klein‌.
www.trouw.nl/schrijf
184. Ruigoordschaafselen IV Philip Meersman (Ruigoord (amsterdam))
Vurige tongen spreken totemtalenpoorten Ruigoortig havenlanenlanden communetenten boeken teruggaan tijdsgeworpen dorpenwegenkerkgebouw woorden van leven lief lijden ledigheid zonder hol te klinken zwenken hooggerookte zinnen langs dwalende woorden door vurige tongen naar onstoe gegooid gespuwd gezogen met liefde afgewogen liefde voor het woord Zaligheid in dit ruige oord!
www.trouw.nl/schrijf
185. MET JOU GEBOORTE Marlise Joubert (Amsterdam)
(vir Xander Pierre. geb.26.03.2008) ek was in ʼn ander land tussen gewels ingeperk my lewe verpak in verslete tztasse van reis en droom met jou geboorte was ek ver met ontelbare sterre tussen ons met meer mense as wat daar huise en diere en groentetuine was met jou geboorte het ek my verbeel dat iets of iemand ’n blomtapyt oor Johannesburg strooi ’n stad verwoes deur die roeskleure van ’n baie lang nag het ek my verbeel die klippe sing in my moerland dat elke lied ’n juweel is die skreeu van ontdekking uit dun skagte die voetpaaie wat onder woonbuurtes die aarde afkronkel ek was in ’n ander land ek het uitgeloop in die strate bedek met keie ek het uitgeloop in die sneeu op my skouers in die lente van die ysreën het ek deur pleine gewandel langs gragte met ʼn koue son soos ʼn serp om my keel
www.trouw.nl/schrijf
ek het met woorde gespeel omdat ek jou geboorte wou vier ek het jou naam in my oë uitgespel en ek wou elke reisiger van jou koms vertel: dat jy die eerste kleinkind is, die heel eerste sonder dat ek soos ’n boot uitgeswel het sonder dat ek ’n druppel bloed afgestaan het met jou geboorte was ek in ’n land van eenderse huise was ek tussen sneeu en wind vasgevang maar my lyf was donsig en liggewend soos ruite wat die water in kanale verhelder die groen dieptes snerpend binnelaat die misterie van geboorte en dood laat kring en ek was verheug ek was verstom dat jy so klein en ver soos ou skilderytjies teen mure van galerye hang dat jy so onbekend is soos die fietse in stegies wat met my na ’n ander toekoms draai ek het op ’n brug gestaan tussen gewels ek het na die sonarbeelde in water gestaar ek het al die bote opgelet groot en klein vasgemeer op donker singende bloed ek het jou gesig verbeel en ek was verstom dat ek jou tóé reeds onvoorwaardelik liefhet
www.trouw.nl/schrijf
186. Landsmeer Gert J. Peelen (Landsmeer)
Als in het veen waar de geknakte halm zo mededeelzaam wuift, waar riet scharniert op storm uit meest vervreemde streken. Als in het veen waar niets een oorsprong vindt, waar plaats noch naam herinnerd blijft, waar alles in termijnen wordt verzwolgen. Als uit behoudzucht tot dit veen gedreven is onbespied hier zelfs de tijd gedood verdween hij in de geest van onbedorven voortbestaan – alleen al de gedachten –
www.trouw.nl/schrijf
187. Vogeleiland De Kreupel Inge Boulonois (Andijk)
Als het beloofde land, dit zand dat wacht op vogelliefde, op nestkuiltjes en donskuikens, de wiekslag van geluk. Los gesponnen wolken slieren in en uit het zicht. Golven ruisen variaties op de niet te stuiten tijd. Bij vlagen davert luid applaus van vleugels: plevieren, visdieven of kluten, van al wat hier natuurlijk is en waar. Achter de boeienlijn dobberen wij gelijmd aan onze vogelkijkers. We stalken een zwarte stern. Zijn staart scheert vlak boven het meer. Straks gaat hij erop lopen -
www.trouw.nl/schrijf
188. De grote gok Koos Hagen (Amstelveen)
Een boot vertrekt van de Zeedijk legt aan bij Rembrandtplein, Amstelhotel. Seksbazen, maffiosi gaan aan boord en mengen zich met dirigenten, sterren, industriÍlen, toptalenten. De salonboot Sancta Pecunia vaart naar gokpaleis Las Amstelvegas. De jongens van de hangplek gaan van huis scheuren op scooters langs de Amstel parkeren bij de dienstingang. De chef keurt haardracht jasje dasje tot hun in het zweet gepoetste schoenen voordat zij als portier, palfrenier, glazenier het grote geld mogen bedienen. De burgemeester knipt geen lint meer door. Hij opent niks, hij spreekt niet toe maar elke avond is het raak, dan sleept hij zijn wethouders mee en speelt hoog spel tussen de prominenten. Va banque! Voltallig B&W beunt in het casino bij als croupier en harkt de centen bij elkaar, miljoenen die verdwijnen – niet in hun eigen zak maar in een onverzadigbare tunnelbak.
www.trouw.nl/schrijf
189. de wereld is vandaag een floor buschenhenke (Amsterdam)
witte m & m sneeuw op de klaprozenweg bloos me een lente
www.trouw.nl/schrijf
190. andere kant Vesna Blazic (Amsterdam)
Lucht ruimtevaart rondom breed water huis Pont wit gelaat, blauwe dijen duwend stuurloze golven dag in nacht uit. Sissende lucht tussen deuren die zich openen en sluiten. Klotsende golven smijten spetterend doorzichtig waterkristal. Zuchtend verlichten de sterren de roest van de herfst in de stad. Pont ploetert, verplaatst van ene zijde naar het andere kant.
www.trouw.nl/schrijf
191. Voetveer over de Schinkel Maria van der Grift (Amsterdam)
Ik word herinnering als ik de straat af ga waarin ik vroeger speelde en soms aan mijn vaders hand te wachten stond als hij de bel had laten luiden voor de pont De veerman van de overkant komt aan en ik probeer mijn kloppend hart te stillen voor ik mij van de kadewand het schommelende bootje in laat tillen. De oversteek, een cent de man, lijkt kort en lang. Schokkend vooruit, dan even glijden, dat lucht wat op; een plasje water aan de voeten maakt weer bang. De onbekende overzijde; geen speelgebied. Opgelucht lopen wij het zwarte paadje, achterlangs Huis te Vraag, waar men zovelen achterliet. Daar wist ik toen niets van noch van de veerman op de laatste overtocht dan ben ik, hoop ik, niet meer bang.
www.trouw.nl/schrijf
192. het einde van de lange nieuw Jantje Bosch (IJmuiden)
aan het einde van de lange nieuw verdwijnen wij de kerstmarkt is alweer voorbij de stoepen en de straten trekken lijnen naar oneindig in een kille windvlaag van de uitverkoop waait de kou naar zee lieve hemel wat verstrijkt de tijd toch snel als je bezig bent felverlichte etalages schijnen het verdwijnpunt bij het einde niet te vatten de volle draagtas bevat gelukkig allerlei het geld is op lengte is zo suggestief als je zelf wilt warme lichamen lopen naar het zwart een dimensie is geboren uit het verloren IJ een nieuwe straat
www.trouw.nl/schrijf
193. Stadsgezicht Bas Holzhaus (Muiden)
Frisdrankenpakjes en zakjes met brood Glimmende blikjes van breezer en bier Wikkels en hoesjes van glinsterpapier Goudbruine peukjes versieren de goot Glanzende restjes van snoep en van koek Felle ballonnen, het lint in een knoop Toiletpapier op een sierlijke hoop Postelastieken op iedere hoek Boodschappenbriefjes en kauwgum en shag Roestbruine aanstekers, bakjes patat Kranten en zakdoekjes, glinsterend nat Bekers van milkshakes als kroon op een hek Schitterend afval, veelkleurige zooi Muiden, o Muiden, wat ben je toch mooi
www.trouw.nl/schrijf
194. IJMUIDEN Sjon Looij (IJmuiden)
het strand is weg voorgoed verdwenen de pier is doormidden gehakt weggeslagen met veel geweld vissers kunnen niet meer fietsen of brommen naar hun stek waar je echt heel ver kon kijken de zee de horizon waar je frisse zeelucht happend over de pier lopen kon aan de hand van je vader later je kind een goed gesprek voeren en luisteren naar de wind het strand is weg voorgoed verdwenen het warme zand met al zijn rust nu loopt men er over stenen stenen zoals in mijn straat die liggen nu ook al aan de kust het strand die rust die is voorgoed verdwenen weggenomen door het geld volgebouwt en weggehakt met heel veel geweld
www.trouw.nl/schrijf
195. Longing Hiltsje Jongsma (Wijk aan zee (en duin))
Trek naar zee Met jou zag ik voor het eerst de zee keek in ogen blauw, grijs geaderd gelijk de rug van een zure haring
nu bij eb loopt water me nog in de mond. * Longing for the sea Together with you I spotted the sea for the first time I looked into eyes grey touched with blue like the back of a pickled herring now by low tide it still makes my mouth water. *
www.trouw.nl/schrijf
Langje nei see Mei dy oanskôge ik foar it earst de see seach yn eagen blau, gris beïere lykas de rêch fan in soere hjerring no by eb rint wetter my noch om ‘e tosken.
www.trouw.nl/schrijf
196. [geen titel] Aloysius Klepper (De Rijp)
Laat mijn voeten de polder delen de lentebries mijn haren strelen het oog gericht naar die plek zie eenden en smienten in druk gesprek Jan Hop de pont vaart telkens door van de kamerhop naar Spijkerboor het fort is vandaag eens een dag verlaten ik vraag mij af waren hier ooit soldaten kannonen gelukkig nooit hoeven spreken verscholen in het groen door weidevogels steels bekeken lammetjes bij hun moe blaten blij; het is maart ik hou mijn jas toch gesloten rekening houdend met zijn staart
www.trouw.nl/schrijf
mijn voeten naderen het einde van dit wandelspel “De Rijp”komt in mijn blik thuis zonder sleutels, ik bel.
www.trouw.nl/schrijf
197. [geen titel] Aloysius Klepper (IJmuiden)
Achter mij weet ik het monument basalten stenen dragen het brons ik zie de schepen gaan en komen vanuit en naar het ruime sop hier lag vroeger de Neeltje Jacoba stand by voor mensen in nood nu ligt samen met vissersboten de ferry naar Engeland aangemeerd mijn blik richt zich naar de einder de golven van de Noordzee ‘k zie de koppen van de pieren en mijn gedachten dwalen ver naar schepen in vervlogen tijden met kerels in hun oliegoed de zuidwester op hun koppen naar maatjesharing op zoek op deze plek de vrouwen met bezorgde bang blik wie komt terug, wie zal blijven toch zwaaiend met hun zakdoek achter mij weet ik het monument basalten stenen dragen brons vissersbeeld voor hen die bleven zijn licht wijst hen de weg.
www.trouw.nl/schrijf
198. Cafe Eijlders Robin Veen (Amsterdam)
Hier bolt het licht van het verleden boven onze hoofden. Zo jong als nu waren we nog nooit. Hier hangt de gloed van dromen, de gloed van eeuwig sterven. Er hangt hier altijd wel een hoed die liefdevol de tijd bedekt.
www.trouw.nl/schrijf
199. Omsloten door een Hekwerk Maartje Pronk (Amsterdam)
Het Oosterpark Stilzwijgend doen de bladeren vallen van uit de toppen De mystiek het vertrouwde het omlijnde doet je grijpen Naar de stam van het bestaande de kracht in het zijn Bomen doen hun opgave doorlichten naast een passant Klein maar oh zo kwetsbaar hij is nog jong van hout Omarmd door de wind ligt er in het veld een stuk krant Nieuwe grassen doen zich voor als sprieten, in de Weide Beelden uit een ver verleden omringd door het stof Gekozen zijn de paden lang gerekt is het Stadspark Waarnemend of neerbuigend doen de takken zwiepen Een oude heer op een bank zonder leuning, geeft hoop Knarsend doen de watervogels spreken in vele talen De brugleuning houvast in het bestaan, is niet te koop Nieuwe mensen doen zich voor als wezens, in de Weide www.trouw.nl/schrijf
Dieper is het gelaat wat wachtend is op kroos, de Vijver Een loslopende hond verdwaald of toch een Zwerver Fietsers bellend langs de muziektent zonder klank Het avondgevoel midden in een stadspark de schemering Doe je luiken openen al koesterend is alles tastbaar Het hekwerk nodigt uit ingangen alom, de Stemming Nieuwe momenten doen zich voor als beesten, in de Weide
www.trouw.nl/schrijf
200. Oproep Willem Martin (Amsterdam)
Mijn vrouw stond hier voor mij, Maar ik wachtte op het juiste moment, Ik ken haar naam daarom niet Ik durf te hopen, maar Welke vrouw wacht veertien jaar
www.trouw.nl/schrijf
201. Eens was hier zee Jacques Vos (Huizen)
mijn dorp is bijna stad geworden zijn kalkovens werden steen voor steen verlegd in hun buiken wordt geluncht zijn haven leegt geen botters meer zwarte rokken, witte kappen zijn museumstuk geworden, juk en emmers door het melkmeisje afgelegd verwonderd staar ik soms, van binnen nog dat kind van eens, naar verre waterlijn, kim zonder einde waarachter onder rode lucht een bal verdwijnt, zoals de val van sperwer in zijn vlucht
www.trouw.nl/schrijf
202. Zomerstrand in Bergen aan Zee Inge Boulonois (Bergen aan Zee)
Paradijs van talloosheid en van de dood: kwallenlijken, schelpen, krabbenpoten. Een plenzende zon die onze blik verwijdt, gevallen sterren droogt, de daagse oogst aan vel tot hemd van Venus verft. Hier ploegen wij door mulle lagen tijd, het strand verkavelend tot volgeboekt, obese kuilen scheppend en babelse belforts – bakens voor de jutterhanden van het water, later. Blote nimfjes bakken taart en geven rondjes water weg. Nee, er is niets nieuws onder de zon: de dag knarst van het zand, topless blank de duinen, de horizon krek waterpas en al ons doen en laten staat weer mooi in zand geschreven -
www.trouw.nl/schrijf
203. Lijn 13 Robin Veen (Amsterdam)
Dit is ongeluk zoals het hoort te zijn op weg naar concentratiekampen aan de randen van de stad. Ik zeg je toch hij gaat me slaan! Had Anne Frank maar een mobiel gehad. Haar stem weerkaatst in alle ruiten. Deuren sluiten automatisch. Bij nood breek sticker door, trek handgreep omlaag, duw deur open.
www.trouw.nl/schrijf
204. Oostelijke Handelskade Joke Rhebergen (Amsterdam)
Met de schijn van gewicht zeilen wolken over de stad beneden golft het water in patroon van pannendak daarin bevende kranen en schuddende auto’s tussen water en wolken meeuwen ze kennen de luchtwegen ze vliegen even vlug als hun schaduw vaart
www.trouw.nl/schrijf
205. KONINGINNEDAG juana guillen (Amsterdam)
Gister in de straten, met nationaliteiten bespikkeld op koninginnedag. Een vrouw met pruik en twee honden, een die kakt en een aan de lijn die mijn enkel omvat en bijna breekt. Koninginnedag, een golf van discriminatie. 2 De doden spreken niet en als zij spraken zouden zij recht doen wedervaren. Maar er is geen heugenis van namen die niet zijn uitgesproken, verdwenen in het stadsarchief. De grafzerken in het park zijn door onkruid overwoekerd. Er zijn geen joodse bakkerijen meer op de straathoeken
Onder arbeiders is camouflage de beste methode om mensen voor de gek te houden. www.trouw.nl/schrijf
206. Hondsdag in Sint Maartenszee Inge Boulonois (Sint maartenszee)
Het duinpad zeult naar koelend water. Als een loden deken valt de lucht. Zon geeft de volle mep, de wind is briesend weg gekrompen. Landerig bewaakt de duinenrij het vleesgeworden kustzand. Hitte legt alle beweging plat. Schepen kleven aan de verte, vliegen plakken, buiken bakken snel tot rode of gebronsde moten. Slechts het tij drijft stug door. Met huid en haar baadt strand in een zee van zweet, snakkend snà kkend naar ijs –
www.trouw.nl/schrijf
207. Buurtgenoten Marcel Ozymantra (Amsterdam)
De straat blijft donker in dit licht Een lantaarn schijnt op Surinaamse hakken Middeleeuws in haar klakken weegt de dame Vergeten straal in een verouderde stad Liefkozend keuren auto’s sterren Schaduwen van de slappe maan dansen langs Een licht dat glinstert met de precisie van een waterpas In het midden van het asfalttapijt ligt een vlek Met zand en droge duif uitgegumd De herinnering aan een dood kind naast een drempel Hoe jammerend waren niet de buren en hun kat Hoe hard is niet het licht van de maan en haar wolken De man aan de andere kant zuigt zijn snot in Moeder zal morgen langskomen De zon schijnt die ochtend van zware confetti De parkerende Turken in lederen jas tonen borsthaar Een fiets ligt half opzij te wachten op haar baas Gouden regen legt elke voetganger in een glimlach Het is toch weer zo’n dag die kranten cadeau doet Wanneer de dode vlekken verzameld worden in een vat Komen wij om ze uit te gieten over de straat
www.trouw.nl/schrijf
208. zwerfstad N. Bos (amsterdam)
De stad zwerft door mijn lichaam. Ze zoekt onderdak, verkent mijn linkerarm - uitgestrekt park vol felgroen gezang, mijn rechterarm Zeedijk. Een bootje vol toeristen dobbert langs mijn benen, in mijn tenen rammelt een tram en mijn haar waait naar de Rozengracht. Adem spelende kinderen in en Singel uit. Hoog boven me knipoogt koel de halve maan en zon zwaait vol vuur terug.
www.trouw.nl/schrijf
209. Minder meer Ger Belmer (Purmerend)
De Purmer is geen meer meer, de Purmer is een wijk. ‘t Woon-werk-verkeer start ‘s morgens tegelijk. In de middag, bij terugkeer, is andersom weer de praktijk. De Purmer is geen meer meer. Je hoort er Amsterdams gezeik. Ook gelach! Dat geeft de sfeer weer. De verscheidenheid is rijk. Huizen, scholen, een geneesheer. Van minimaal tot aan schatrijk. De Purmer is geen meer meer, de Purmer is een wijk.
www.trouw.nl/schrijf
210. CENTRAAL STATION Joke Rhebergen (Amsterdam)
Op het eerste perron konden we de vertrouwde restauratie niet meer vinden. Tenslotte zagen we een nieuwe oude eerste klas, heel hoog en ruim, zonder buffet. De bediening was niet snel maar wel beleefd. We zagen prenten, daarbij teksten met oud nieuws in nieuwe oude letters, en er was een opgezette papegaai, die even later in beweging kwam. Er kwamen excellenties binnen - knevels, bakkebaarden, bolle hoeden en dames met kanten parasols. EÊn van de heren reclameerde luid, de ober snelde toe en neeg. Toen we vertrokken betaalden we met euro’s.
www.trouw.nl/schrijf
211. Diemen Freek Rhebergen (Diemen)
Gevangen tussen intercities en snelverkeer naar Weesp schuiven stille dodenakkers zeer ordelijk gerijd voorbij in overzichtelijke blokken. Monocultuur van grijze zerken. Soms staat een sein op rood of rijgen auto’s zich tot files. Dan staan de doden stil maar blijven onbereikbaar voor wie gedwongen wacht, om straks met des te groter vaart verloren tijden in te halen, op weg naar eigen einde, eigen zerk, verzameld tot zijn voorgeslacht, gevangen tussen haast en eeuwigheid.
www.trouw.nl/schrijf
212. Het carillon Lykele Zwanenburg (Weesp)
Wie weet er nog hoe het begon? Iemand die er niet tegen kon, voor wie het klonk als een kanon, die slapen moest op mogadon. Hij kocht een heteluchtballon en zweefde naar de noorderzon. Dat was de schuld van ’t carillon, het carillon, het carillon.
Ooit sliep men als een blok beton: van Grote Kerk tot aan ’t station, geen Weesper die niet slapen kon. Dat gold voor Karel, Til en Ton en voor zijn tante Marion, die al haar kwalen zelf verzon, maar dol was op het carillon, het carillon, het carillon.
Wie tegen is kent geen pardon met minnaars van het carillon. Misschien wordt dat nog eens de bron van een heel bloed’rig feuilleton, dat telkens weer opnieuw begon: de Grote Slag die niemand won, de slag om ’t Weesper carillon, het carillon, het carillon.
www.trouw.nl/schrijf
213. Van Santenlaan Inge Boulonois (Heerhugowaard)
December schildert wit. Aanstormende vlokken keuren zelfs de winterharde kleuren af. Coniferen krijgen witte bontjassen aan. Ons doen en laten krimpt tot binnen. We stoken gezelligheid, verwarmen de kilte van onze gedachten aan schermen van tv, pc. Kijkend slaan we de dagen om. Auto’s kruipen log als mollen langs. Af en toe bezwiert een fiets met sjaal de laan. In tuinen huiveren de vogels. Verder blijft het stil. Het jaar stuift op de finish aan –
www.trouw.nl/schrijf
214. Sint Liobaklooster Inge Boulonois (Egmond-binnen)
Een dag staat op, de zomer tsjilpt, het klooster zingt gedoopt in licht, de metten lekken stemmig door blank glas-in-lood, een ekster vloekt drie mussen stijf en roeit de lucht in. De vijver vangt het landschap kalm weg op zijn kop, als één pot nat. Nog niemand. Gasten komen langzaam op verhaal bij zusters die geloven bij het leven. Rond de witste dis zien zij vooruit en ver terug. Verlangend naar de jongste dag verslaan ze werk met liefde en gebed. Met loftrompet. En prijzen zich zo vast de hemel in –
www.trouw.nl/schrijf
215. Mijn Waardse Stad Thea Houtenbos (Heerhugowaard)
Magneet van kostbaar briljant mijn ‘Waardig’ jeugd mijn hart dat kleeft aan het Waardse stad - en land.
www.trouw.nl/schrijf
216. boven grachten Vesna (amsterdam)
Draai om Luna betover de fragilen in de Stad sproeit het licht en let op nacht gaat gauw dicht.
www.trouw.nl/schrijf
217. Camperduin in November victor Posch (Camperduin)
langs dorre geesten en kommer velden waar het trage land heen en weer zwiept waar ooit bomen helden een wild zwaaiend meer ook zee en duinen buigen onder geweld van de najaarswind omgewaaide bomen getuigen van een buigzaam lint
de mens schuilt tegen regen en snerpend getier triest en eenzaam onder kaalgeplukte takken als een geslagen dier onder struiken met knakkend geluid maar in het voorjaar bij de eerste zonnestralen kruipt de mens uit zijn schulp richt zich op en buigt het riet voelt zich geborgen in het Schoorls duingebied
www.trouw.nl/schrijf
218. Noordender Middenweg Inge Boulonois (De Noord)
Opmaat van de kerst. Vorst rekt met weer een tintelende dag. Uit Gods hoge hoed wolkt sneeuw. Landerijen liggen in diep coma. Boerderijen zenden rooksignalen uit. De Middenweg loopt eeuwig rechter dan onze wegen. Hier en nu zijn rijbanen niet glad. Onze auto zoemt van welbehagen. Alles is vergeven van het wit. Alles komt weer goed –
www.trouw.nl/schrijf
219. Stille parel Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Wognum)
Traag trekt de bleke zon de dag zijn lijf kraakt stijf en stram het traant een stille parel die stom niet stromen kan De dagen voelen eindeloos zijn uitzicht zit nabij de letterbrij doolt wezenloos geketend niet meer vrij Hij droomt als stille dwaas zijn wens het verstand grijpt niet meer in hier buigt en schikt een gebroken mens bij het ontbreken van de zin.
www.trouw.nl/schrijf
220. Geboortepolder lenze l. bouwers (Anna Paulownapolder)
De polder is de holte in een hand. Duindal met tweelingschelpen in het zand. Je rijdt de dijk af, je passeert de sluis en weet: ik ben welkom, ik voel me thuis. Het water stroomt voorbij aan elke kant, bemaling zorgt voor evenwicht, de stand wordt goed gepeild en veilig staat het huis. De polder is de holte in een hand met naast het zand de klei waar boerenstand de landbouw prijst en, spitsvondig, de muis een graantje mee pikt. Met een wolkenrand kleurt de zon de top van de kerk: een kruis; de polder is de holte in een hand.
www.trouw.nl/schrijf
221. De trein snijdt Elisabeth M.A. van Doorne (Naardermeer)
de trein snijdt het meer doormidden halve vogels landen geluidloos toen er ijs was liepen wij daar het riet boog als een erepoort nu rimpelt het water de wind? de trein? kijk, roept een kind de zee dag Naarderzee de rust voor altijd doorgesneden
www.trouw.nl/schrijf
222. Oh wat ben jij dood Bregte Sporthuizen (Lutjebroek)
Verheven zijn tot god en vergeten zijn mijn lot Knagend aan mijn bot en pluisend aan mijn vot Zo lang lig ik hier zonder erg veel plezier Wordend tot een hoopje gier en bijna dood als een pier Boven mij het gezoek naar mijn graf in Lutjebroek
www.trouw.nl/schrijf
223. Weerkaatsings Louis Esterhuizen (Amsterdam)
Stad van lig en water. Van ruimte, lig en water. Stad – op pilare gebalanseer – wat kniediep in eie refleksies bly staan. Stad van brûe en kanale. Van fietse, brûe en kanale. Stad met ’n linie van huise teenoor mekaar opgestel: vensters wat noodberigte na mekaar toe kaats – Stad van lig en water. Van bome, lig en fietse. Stad met kerktorings sonder klokke, bome sonder voëls. Waar is jou musiek? Die musikante op die Leidseplein: wat het geword, waar is hulle dan nou? Al wat hier te hore is, saans, is fietse wat nooit ophou klingel nie – Stad van lig en water. Van stilte, lig en sirkels. Stad – om kerke genetwerk – wat dromerig in name bly naklink: Damrak, Spui en Amstelveen. Nieuwmarkt en Oude Schans. Gelate, soos die stem wat haltes aankondig op ’n tram. Stad van blomme, ruimte en geur –
www.trouw.nl/schrijf
Soos ’n klip deur water sink jy deur die geheue stadig ondertoe, na dieptes wat jy helaas selde indien ooit reflekteer in jou moeë spieël van mis en verbeelde vloei.
www.trouw.nl/schrijf
224. Groen Ger Belmer (Beemster)
Vette vissen zwommen ooit waar de Beemster groen zich tooit. Strak verkaveld lijnenspel. Stil, je hoort geen decibel. Rechte wegen, rechte sloten. Melkfabrieken op vier poten.
www.trouw.nl/schrijf
225. DE BALLADE VAN SLOTERDIJK Niels Blomberg (Voormalig dorp Sloterdijk)
Het lag er heel verlaten aan het IJ. Je kon er van de dijk af heel ver staren met aan de ene kant de groene wei en aan de andre kant de woeste baren. De vloot der Amsterdamse handelaren gevuld met schatten uit het Indisch rijk die kon je aan de horizon zien varen. Ik meld u van het dorpje Sloterdijk. Maar ach, dat is al eeuwenlang voorbij, een polder bracht de golven tot bedaren. Er kwam een spoorlijn in de vette klei en ook de rijksweg 10 ligt er al jaren. Ja, zelfs het weiland wilde men niet sparen, daar kwam een nieuwe Amsterdamse wijk voor al die klein behuisde stedenaren. Ik meld u van het dorpje Sloterdijk. Het centrum van die kleine maatschappij wist al die tijd zijn functie te bewaren. Steeds kon de Sloterdijkse burgerij zich rond de kleine witte toren scharen. Hier trouwen nog de Sloterdijkse paren en later bergt het kerkhof ook hun lijk. Ook kaarten in de kerk kent geen bezwaren. Ik meld u van het dorpje Sloterdijk. Het dorp werd reeds vermeld in oude maren. Het geeft van een enorme veerkracht blijk. Zo zijn er nog maar weinig exemplaren. Ik meld u van het dorpje Sloterdijk. www.trouw.nl/schrijf
226. Zwanennest te koop Willy Vittali (Ransdorp, Holysloot, Durgerdam)
Het nest van de zwaan ligt er verlaten bij Het staat te koop daar in Waterland De reiger, je weet wel die grijze Staat er te suffen bij de waterkant Zo verkopen vliegen dit verlaten huis Zonder rieten dak natuurlijk want dat is met dit weer Niet nodig, een zonovergoten rustplaats in het groen Ik noteer het nummer van de makelaar en fiets door Achter de dijk schittert het water Pampus weet ik daar te liggen Ik zwaai naar iemand die ik pas nog zag Op een verjaardagfeestje hier in de buurt De derde bocht, daar staat een machovent stoer te wezen Schuin kijkt hij of ik hem wel zie, ik knik hem vriendelijk toe Zet hem op joh denk ik morgen een hartinfarct Wie doet dit nu bij deze temperatuur Ik beland in het gras door een rukje aan het stuur Ik zit en kijk een poosje en leg een beeldje vast Digitaal dan wel te verstaan voor later De oude beelden doemen op, die van vroeger Daar kan geen foto tegenop Glimlachend fiets ik verder, lichter en jonger
www.trouw.nl/schrijf
227. Al die verschillende scholen, zelfreflexie Annemieke Steenbergen-Spijkerman (Hilversum)
Vis zal wel weer de schotel van de dag zijn En hij die met vaste stappen de dag verlaat In een heilig akkoord van wetenschappers Zich om jongelingen bekommert zonder venijn Zal heilig gelijk een heilig boontje wijn zijn. Maar vergeet niet, vergeet u zelf niet Als in het verschiet de dag en dageraad verschijnt Iets van waarde verdwijnt en oud zeer schrijnt Als u het goed van kwaad kunt schiften en kwijten Wantrouwen zich in garant staan even kan verbijten. Alom waar ogen zich ook wenden Men kent leven en transparant de vele traktementen Is het zwakheid smart of ondeugd of deugd Is het iets van eens intens verheugd Wat valt zwaar bij oprecht zielsverdriet Ziet de media de ander wel of wellicht niet.
www.trouw.nl/schrijf
228. naar huis gerlof boers (den helder)
Noordwaards! De trein laat slechts een enkel-spoor na, maar volgt wel vast één enkel-spoor: … - Schagen - Anna Paulowna - Den Helder-Zuid - Den Helder
www.trouw.nl/schrijf
229. Immigratiegolf bij mijn buurman Sanja Percela (Amsterdam)
Tegenover mijn deur heeft zich een Marokkaans dorp gevestigd dat slechts uit mannen bestaat die wezenloos rondzwerven. Het dorp is in Nederland ontstaan om het vieze werk weer een menselijk gezicht te geven, dat is: alsmaar duttend tussen de ploegen door. Dorpelingen slaan zich met de bezem door het leven, de muntthee en de sigaret vastgeplakt in de hand bij het thuiskomen, mijn blik steeds verder ontlopend op de galerij.
www.trouw.nl/schrijf
230. Thuisgekomen Julia H.M.Olk (Heemstede)
Paal 65 Zandvoort a/zee daar waar ik vlakbij woon en ook geboren ben de weg terug was lang mijn voeten ploegden moeizaam door het losse zand glibberde weg op het slikkige srand en nog veel meer Hijgend naar de top van het niet zo hoge duin verkrampt, verstopt vaak onderste boven dan weer hoopvol zuchtend misschien wel verderop Maar thuis is vlakbij dat is mij wel gebleken de zware rugzak vervangen door een dagjestas en al mijn rijkdommen nu binnen handbereik hiep hoi ik ben 65 geworden.
www.trouw.nl/schrijf
231. en zo ontstond Amsterdam Tineke van Eeuwen (Amsterdam)
Het was op een middaguur zo halverwege de carnaval dat er een confettibrief verscheurd op de tafel lag Ik had uitgedokterd dat, dat niet geheel zonder reden kon wezen Want ik herinner mij nog goed, dat de dag waarop de aarde werd geschapen er iemand had bedacht: we geven het mensdom een clownsneus en een beperkte woordenschat.
www.trouw.nl/schrijf
232. Een groene kathedraal in Groenendaal .H.M.Olk (Heemstede)
Lange boomstammen vormen met het blad in de hoge kruinen een gewijde ruimte in het diffuse licht lopen mensen kauwend op woorden om ze te vermalen tot vruchtbare humus? ze lijken te klein onder dit hoge gewelf de constante stroom letters in de geijkte volgorde houdt maar niet op als uitgelaten kinderen rennen de riemloze honden spelend voor hen uit
www.trouw.nl/schrijf
233. Kruiningen - Perkpolder Margriet Vriend (Amsterdam)
Minstens zes maal per jaar op vakantie naar Den Belgique met de Bel Air, snelle Arie. Onze zwarte verlengde Chevrolet met drie banken en een hele grote achterbak. Het pluspunt van deze auto was het schuifraam tussen de bestuurdersplaats en de kinderen. (meestal 10) We moesten in de wachtrij staan voor het veer. Het kroost moest eruit. Te zwaar. Laag water, hoog water het was alle twee foute boel. De uitlaat was het cruciale punt. Wij, de lopende passagiers gingen in spanning de loopbrug op terwijl het slagschip binnen rolde. Op de brug in de wind zagen wij het al. NĂş weer veel te veel bagage. Zowel mijn vader als de uitlaat waren geknakt.
www.trouw.nl/schrijf
234. Het huis van Anne Frans Schuit (Amsterdam)
Als een ieder weer naar huis was na een dag vol met bezoek en ik eindelijk alleen was ging ik vaak naar jou op zoek op jouw zolder heb ik stil gezeten keek naar het vuile spinnerag of daar misschien een heel klein stukje van je droom gevangen lag ook ik keek uit over de daken en zag de meeuwen in hun vlucht heb jij toen ook wel willen ruilen om vrij te zweven in de lucht
www.trouw.nl/schrijf
ik zocht jouw schaduw op de muren of een echo van jouw lach die er eens toch ook geweest is op een godvergeten dag ik heb gedwaald door al de kamers waar jij je verborgen leven sleet ik heb stil staan te luisteren naar de woorden die jij streed samen met je lotgenoten gevangen in dat achterhuis dat jouw wereld zo begrensde voel ik mij in je droom slechts thuis.
www.trouw.nl/schrijf
235. drijvende kracht Erik Evers ( Julianadorp)
laat je drijven op de wind de kracht van de golven de macht van de lucht de pracht van de wolken laat je drijven door het leven leer ontvangen door te geven neem de vrijheid om te nemen respecteer de ander om het even laat je drijven naar elkaar drijvend naast elkaar drijven op de flow and the flow will go with you laat je drijven op: je wint kracht de kracht van eigen golven kunnen de macht van een ander lucht gunnen de pracht van elkaar ‌ in de wolken
www.trouw.nl/schrijf
236. Op de fiets Ger Belmer (Amsterdam)
Amsterdam-West stomvervelend. Christelijke koppen, fatsoen moet je doen, stoepje schrobben, mijn was is witter dan... Maar als zij passeerde. Op de fiets, met tegenwind. Haar rok opwaaiend. Een blik op dat stukje bloot tussen haar kous en haar wollen onderbroek. Dan, ja dan...
www.trouw.nl/schrijf
237. Het Spaarne is krom Sylvia Hubers (Haarlem)
Het Spaarne is net zo krom als ik zich slingerend door de stad - de stad die zich eigenlijk rondom haar heeft geslingerd (maar dat is de rivier vergeten). Ik slinger me ook door de stad de stad slingert zich om mij ik slinger wat rond, maak hernieuwd en hernieuwd kennis met het Spaarnewater, klets wat met de Spaarnesteders, terwijl het Spaarne met mij meeloopt, ze neemt op, voert weg voert aan, geeft aan ons neemt af en toe een van ons of alleen onze tas, onze fiets komt dan weer terug met verhalen ‘ja maar het is door mij dat jullie bestaan!’ En dat is waar de Haarlemmers zijn Haarlemmers omdat zij zich rondom dat water hebben gegaard
www.trouw.nl/schrijf
238. Mijn straat Julia H.M.Olk (Heemstede)
Mijn straat is niet een echte straat geen buren aan de overkant geen huizen leunend aan elkaar ik woon gestapeld maar ik heb telefoon
Mijn straat is niet een echte straat ik zie de mensen niet voorbij komen ik hoor wel autodeuren slaan honden blaffen als de baasjes te lang staan en ik heb telefoon
In deze straat staan op vaste tijden grote containers met troep verzameld door de bewoners als opstakels langs de stoep hoor je het tiet-sjer tiet-sjer van de koolmees
In deze straat waaraan ik woon staan lijsterbessen met hun knoppen open zie je senioren achter hun mobielen lopen fietsen rugzak-kinderen naar school staan reigers statig op de daken
In deze straat ligt mijn thuis-zijn en komen heb ik mijn dromen zweven meeuwen cirkels in de blauwe lucht www.trouw.nl/schrijf
239. BUREN W. Moerenhout (amsterdam)
Een joviale groet, een praatje, Het lijkt van geen belang, Maar ‘t is zo goed, dat mensen voelen, Bij elkaar te horen. De ouden van dagen, die alleen zijn, Zij hunkeren naar een welwillend oor, dat bereid is te luisteren naar hun verhalen van vroeger, hun gedachten over het heden. Elkaar een dienst bewijzen: De post ophalen of de krant, dat schept een band, verlicht verdriet door eenzaamheid. In harmonie te leven, Moet zijn ons streven. Maak waar die eeuwenoude spreuk: “Een goede buur is beter dan een verre vriend.”
www.trouw.nl/schrijf
240. Slufter Dick van Welzen (De Slufter)
In de paarsgevlekte vlakte strekken zich, als door een reus verstrooid, zilveren scherven terwijl miezer de lage zon sluiert met een gulden vlies we kennen de zeewind als verlangen naar het klaren van de lucht van leed en leven en het voor even gaan liggen aan het duin we verhalen hoe we kusten als zandlopers doorkruisten en oefenden in het uitrekken van genot tot geluk.
www.trouw.nl/schrijf
241. Razende Bol Erik Evers ( Julianadorp)
Vandaag sloeg mijn kop op hol wirwar in een razende bol alle stukjes dreven maar losse gedachtes naast elkaar ik wist plots niet meer het leven te nemen zoals het komt en even ging ik waaien op Den Helderste dijkse bovenkant en bedaarde die heftige binnenbrand bij ´t treffen van die rustgevende plaats mijn Razende Bol ligt buitengaats.
www.trouw.nl/schrijf
242. Amsterdam W.J. van Elden (Amsterdam)
Pakhuizen in hun oud verband staan als ze stonden - toen tumult naar binnen sloeg, hun ingewand krakend van overvloeed gevuld. Seizoenen hebben hen omhuld Hun blijk is binnenwaarts gegaan de blinde ogen nu vervuld van eeuwen steunen, eeuwen staan. O Vrouwen oud gouden geduld datvan oertijd ons bestaan stuwt en omsluit, Hij ziet u aan, de grote Ontwerper, uit wiens hand Uw wezenwerd in glans gehuld. Ik ben door U met hen verwant
www.trouw.nl/schrijf
243. Bericht van de Zee Dominique den Hertog (Petten)
Waar is de mens mee bezig vraagt de natuur zich af Koolmonoxide vergiftigt de aarde brandt gaten in de ozonlaag. UW stralen brengen het leven in gevaar Ijsbergen smelte De watermassa van de zee bedreigt het land De afvalput waarin wij alles lozen waarschuwt ons voor een grote ramp De zee vervuilt het zuiverings systeem der algen brengt overtollig eiwit op de vloed Schuimbekkend ligt de zee aan onze stranden “Wie grijpt er in voor het te laat is!” brult de zee naar alle landen De wind, die waait op alle stranden biedt de zee graag een helpende hand Hij brengt de watermassa’s in beroering en grijpt daarmee hele stukken land. Het bericht van de zee is overduidelijk Ze is de kwaadste niet maar waarschuwt ons voor de toekomst omdat zij de gevaren ziet.
www.trouw.nl/schrijf
244. De Noordzee dominique den Hertog (Petten)
Onze grillige burvrouw liet weer van zich horen ze brulde en braakte haar woede eruit Het strand bezaaide zij met plastic doppen flessen schoenen en bulderend wierp ze plastic emmers over de dijk. Nu ligt ze vredig van haar woede te bekoelen er dobberen bootjes op haar wijde plas Ze schenkt plezier aan zovele miljoenen maar wees alert als de wind haar aanzet tot een slechte bui De zee een inspiratie bron voor velen De wolkenmassa en de ondergaande zon maar af en toe wordt de bevuiling haar te machtig dan geeft ze ons het huisvuil weer retour Dan neemt ze happen uit onze blanke duinen en wordt het stil op het vaste land Een vriend, een vijand wat zal het worden In ‘t weekend wordt windkracht 9 verwacht.
www.trouw.nl/schrijf
245. Oerkracht dominique den Hertog (Petten)
Wat is de bezielende kracht van de zee en neemt zij onze zorgen mee als wij ons aan haar vloedlijn zetten en stil worden bij het eeuwig ruizen van de golven om ons heen Onze blik verloren in haar wijdsheid voert zij ons met zich mee vullen gedachten zich met dromen die zich vinden in de verre verte van de zee.
www.trouw.nl/schrijf
246. Trein komt Hanne Wilzing (Amsterdam)
Mit nkander kuren vanoet t nadde löcht noar t gat in twijduustern Drij vrundelke ogen duken op oet dook Traain komt Geel lint van hoop wodt aal groter Nuigende hoeskoamertjes glieden remmend veurbie en kommen stennend tot stoan Wachten is doan Wat west het loat ik lös blift n bultje op perron k Mög hier geern weden mor k goa nòg laiver n hoes tou
www.trouw.nl/schrijf
De trein komt er aan Samen turen vanuit het natte licht naar het gat in de schemering Drie vriendelijke ogen duiken op uit de mist De trein komt er aan Geel lint van hoop wordt steeds groter Wenkende huiskamertjes glijden remmend voorbij en komen steunend tot stilstand Het wachten is voorbij Wat geweest is laat ik los het resteert als een hoopje op het perron Ik vond het heel mooi om hier te zijn Maar nog liever ga ik naar huis.
www.trouw.nl/schrijf
247. voor kantoor Maaike Kwadijk (Heerhugowaard)
ik hoor de treinen met vertraging zie hoopjes zwarte sneeuw het kunstwerk met de duivelsogen licht op, of het zachte ronde beeld waar ik geen weet van heb op hol geslagen carillon met zeven klokkenluiders ik lach die dingen weg alleen, of met collega’s
www.trouw.nl/schrijf
248. Ziel en zalig-heden John Jonkman (Haarlem)
Jaren terug, jaren vooruit, doet mij hier leven, in het heden, mijn koninkrijkje, mijn bomen, mijn geliefdes, mijn dierenmensen, mijn ziel en zaligheid, mijn paradijsje
www.trouw.nl/schrijf
249. Eerste vakantie John Zwart (Amsterdam)
Op de fiets naar Amsterdam wat wisten we van armoe er was wittebrood geweest en ingeblikte scheepsbeschuiten Niet naar CS erĂ chter daar lag de veerboot een vlag-en-wimpel feest - Kasteel Staverden daarop mochten fietsen gratis mee De gangplank in en het kasteel koos zee Pampus voorbij verdween de horizon tot na lang turen je eindelijk ontwaren kon hoe molenwieken uit de golven rezen Daar moest de haven wezen van Harderwijk, de overtocht volbracht: het nieuwe avontuur begon
www.trouw.nl/schrijf
250. Sirkelgang Louis Esterhuizen (Amsterdam)
Party sê dié stad is die duimafdruk van God wat konsentries ingegroef lê teen die stinkende Ij. Ander reken weer dis eerder Dante se simbool vir die hel wat jou deur etlike dwaalstrate heen lei na waar die hoop kniediep in flou water staan. Party sê dié stad is die duimafdruk van God met ’n ingedykte vervlegting van waterkanale wat kapsie maak teen die tyd se ontydige verloop. Ander reken weer dis eerder Dante se sirkels wat jou verlei om dieper in te dwaal na waar aanwysing en verbod iets is wat nouliks bestaan. Party sê dié stad is die duimafdruk van God wat deurstraal is met lig en die elegansie van verdraagsaamheid te midde van oude gang. Ander reken weer dis eerder Dante se tekens waarmee die mot ingereken word by die vlam – ’n heuningpot van selftevredenheid en eigenwaan wanneer daar gesê word dié stad is die duimafdruk van God, rygdrade waarmee jy rigting vind en verloor
www.trouw.nl/schrijf
251. Stadsgezicht Eva Oenes (Haarlem)
kijk omhoog naar de grond van de daken je ziet scheef de huizenrijen wankelen op de stoep
www.trouw.nl/schrijf
252. Koldermolens Frans Schuit (Medemblik)
Ze malen tranen uit mijn ogen als ik het vlakke land bekijk worden wolkenluchten bedorven wanneer ik wandel op de dijk honderd witte zenuwlijers wieken door mijn vergezicht ook met zonneschijn en regen in het donker en het licht nergens heeft een oog nog rust straks ook niet meer op de duinen of aan Hollands’ smalle kust
www.trouw.nl/schrijf
253. Nieuwediep Piet Veen (Den Helder)
Ik ben nog niet zo oud maar weet ik al van vele soorten erg waaronder ook het ergst Den Helder in de herfst.
www.trouw.nl/schrijf
254. Vogelkijkhut Erik Evers ( Julianadorp)
In de vogelkijkhut tuurde mannelijkheid door zijn kijker oude condooms in een hoek natuur lijkt altijd wel te sprinten om nageslacht veilig te stellen tussen de wielen streek zij plotseling neer ik wou, ik wou de rode wouw vloog op en klauwde een spitsvondige muis tegen de haren in en zijn doodskreet echode langzaam de rietkraag deinsde opzij voor noordenwind het was maandag 15 augustus het geluk in mei
www.trouw.nl/schrijf
255. Sint-Adelbertabdij Adri Kortekaas (Egmond-Binnen)
In deze lage landen krijgt het grauw van alledag een kleur. Met wat voorhanden is wordt aan de sleur een draai gegeven, ontvangt - geloutert tot nieuw leven, vereenvoudigd en ontdaan der aarde prille dracht een nieuwe naam. Hier cirkelt hoog dit aards bestaan rondom de stille kracht van psalmen, weergalmt de Naam gelouterd tot nieuw lied. Met brood en beker deelt men zonder talmen wat vooralsnog net niet te zeggen is, noch te weerleggen is; gezegend wie in licht het leven ziet.
www.trouw.nl/schrijf
256. Bruiloftsplannen van een rinnegom Frouke Hansum (Rinnegom)
Elkaar het jabeek geven, in koegras bij het rectum, zelfs als de partij er schandelo van spreekt. In spekhoek staat de zijtaart klaar, beesd ool in bath mag ook een punt. Zuurdijkkijkers, zelfs als het besthmen zijn, verkopen we meteen een flinke hoenzadriel; rasquert en rha zullen graag een vieze vlodrop op hun lheebroek laten vallen. Vuil rieteke zal uren voor ons dansen, met dorregeest misschien, die voor een keer zijn strucht en orde zal vergeten. Zelfs froombosch zal zachtjes ugchelen, als iens en cruquius zich ladderzat beleuthen uit de klomp. Als iensje en palemig niftrik maken, gooi ik ze rustig met mijn erm, mijn achterste, guttecoven in. Alleen het tzum tzum van mijn brucht zal mijn woede kunnen sussen.
www.trouw.nl/schrijf
Het allermooiste zal de windraak zijn die woezik met zijn moddergat zal maken. Als de ramspol de lucht ingaat, zullen alle snakkerburen leuken op hun schuddebeurs. Mijn lievelde en ik, wij zullen zwinderen van tinte tot tirns en het voorstonden is.
www.trouw.nl/schrijf
257. Callants gast (Callantsoog)
op dezelfde plek na jaren en jaren ligt dezelfde steen halfverscholen in vergane bladeren en zand overal is koude herfst oude takken kreunen schaduwen geven geen troost alleen de steen herinnert zich al lente kent ‘t leven onder zich weet wat niet te weten leeft is ongevoelig voor God en verdriet kapel van gebogen struiken laat lucht en licht binnen voor wie een ogenblik staat met gebroken beelden in stilte van het duinendal.
www.trouw.nl/schrijf
258. Ambulando non solvitur Dick de Groot (Oostzaan)
Dan liepen we. Je boog onder de last van snaren die je geest hadden gespannen. Je wist dat je je rug zou rechten als je het duister kon verbannen. Dan liepen we. De zee volgde je tred. Je lichaam aarzelde op het strand. Terwijl je geest ging spelen in de duinen vielen je woorden in het zand. Dan liepen we. Je wilde tot het einde gaan, maar leven onttrok zich aan je kracht. Verlossen wilde je je ziel waarmee je licht tot klanken bracht. Dan liepen we. De regenlucht schoof je opzij. Je wilde naar de lichte hemel kijken Het Twiske zou ook nieuwe aarde zijn. Het duurde nog, maar het zou blijken. Dan ga je op.
www.trouw.nl/schrijf
259. Holysloot W.J. van Elden (Holysloot, Amsterdam)
Huisjes staan in scheef verband maar evenwichtig in geduld tussen het groeisel van het land. Seizoenen hebben hen omhuld. Zo zijn zij aan elkaar verwant door het leven dat hun dromen vult.
www.trouw.nl/schrijf
260. De Tocht els schuring (Texel)
De wind beukt en raast en laat mijn lichaam buigen. De wind omarmt mij vangt mij ik voel de krachten zuigen de zee is woest en kolkt en bruist schuim vliegt omhoog en suist langs mijn voeten naar het strand. Grote vlokken die op mijn hand vervliegen tot onzichtbaar damp gaan willoos op in wind en water verdwijnen en ik zie later een bruine korrelige rand langs een steeds kleiner wordend strand.
www.trouw.nl/schrijf
Mijn tocht lijkt doelloos de last is zwaar ik voel me ook een beetje raar. Ik zie me grote sprongen maken om zo het schuim niet aan te raken alsof ik wind en zee kan dwingen af te blijven van die dingen de vorm te laten die ik ken en zie mij nu ik ren door wind en leven en vormeloos schuim niet ver van mij het veilig duin. Waar zal ik blijven? waar naar toe ? Ik ben nog helemaal niet moe en loop en loop en hoop en hoop en blijf maar dromen dat ik ooit eens thuis mag komen. www.trouw.nl/schrijf
261. Nowhereland Lianne van Gemert (Nauerna)
Soms is het een stom eind van alles af, dat je solisme doet woekeren tot het trilveen er betraand van raakt. Soms lost zoiets op en meld je elders meer idylle dan kan op balkons - de zon schijnt er lichter, de lucht dichter -, schoon minder dan je mocht willen. Kom er dan terug en de buurklets knipoogt over je verse verloofde (broer op bezoek): wat er aan mens woont, dat weet wat. Vaker is er een valkje dat bidt en dank je de heren projectontwikkelaren voor het hier, nu nog laten lopen van die veldmuis. Je bent nergens eindeloos is het er.
www.trouw.nl/schrijf
262. citĂŠ blanche linda (amsterdam)
Ik baan mij door gulle vlokken een weg naar een gevallen vriendin. Bewoners laten hun kroost oranje bijgelicht van boogbruggen sleeĂŤn. Een zwart hondje staat jankend voor een dichte deur. - De verkeerde, zegt de buurvrouw. De sneeuw heeft alle sporen uitgewist.
www.trouw.nl/schrijf
263. Het Zaangevoel Kathinka Witte (Zaandam)
Gouden stralen verwarmen mijn gezicht een briesje speelt zacht met mijn haar het gesnater van wilde eenden het raakt een gevoelige snaar Het geroezemoes van het verkeer het geratel over het spoor het kabbelen der golven spreeuwen die kwetteren in koor Een bende schreeuwende meeuwen roeispanen doorklieven het water de glijvlucht van een zwaan de buurjongen krijgt een optater Luisterend naar al het tumult laat ik mij door het zonnetje beschijnen en voel mij ĂŠĂŠn met alles en iedereen terwijl geluiden naar de achtergrond verdwijnen Zo geniet ik in mijn kleine aardse paradijs te midden van het Zaanstadse gewoel van hemelse taferelen en vlei ik me neer op mijn ligstoel.
www.trouw.nl/schrijf
264. Tramlijn Lilian Bellinga (Amsterdam)
een vrouw draagt de vroege morgen in gouden zonlicht en met haar borsten in de handen de zwaartekracht trotserend rent ze en vecht zich door het leven op spitse punten naar een deur die sissend openspringt waarop een man genageld aan de instaptree het hoofd bij lange na niet helder nog verstrikt raakt in zijn eigen vragen hoe vlees en vrouw zo los omspannen toch bijeen gehouden blijven en hoe die smalle hoge hakken het hele drama kunnen dragen
www.trouw.nl/schrijf
265. Vaker naar het Zonneplein Wilma van den Akker (Amsterdam Noord)
In een kom tussen pont en Molenwijk ligt Tuindorp Oostzaan. Bescheiden straten met stralende namen. Op het Zonneplein strijden eigen zaakjes om het bestaan Ik kom er niet voor het gemak van de supermarkt met karrenvracht maar voor Groenteman die woordenloos wacht met het aangeven van mijn tas ‘eerst je handschoenen, het is koud’ Aan Kaasmevrouw vraag ik de prijs van speciale koekjes. ‘Schrikbarend duur,’ lacht zij beschaamd. Ik koop ze toch er komt bezoek en dat wil koek de slager snijdt reepjes op verzoek Kom daar bij Appie maar eens om daar grijnzen pakken in de schappen grijp mij, grijp groot en veel en nóg kan er geen glimlach af IJzerman zaagt mijn hangslot door voor niets - ik koop meteen een nieuw én spijkers, en een takkenschaar eigenlijk kwam ik daar niet voor maar ik heb meer met mijn tuin en aardige mensen dan met centen
www.trouw.nl/schrijf
Kom op Tuindorp, voor uw zaakjes laat ze niet verkommeren - groet uw buren bij de groenten - maak een babbel bij de bakker - koop bij uw eigen drogist, bloemist - bezoek het theater van de Optimist - lach Je krom - kom voor koffie naar het Zonnehuis - vergeet komkommertijd – poets het Zonneplein weer op tot glimmend hart van Tuindorp met zijn stralende straten
www.trouw.nl/schrijf
266. Als ik alleen wil zijn Jan-Clemens Lampe (Amstelveen)
als ik alleen wil zijn weg van de stad alleen wil zijn met hen die mij steeds inspireerden volg ik tussen vliet en wetering het kronkelend pad langs de rustende scheppers van het verhalend woord of dichterlijk rijm ik dwaal door mijn herinnering citeer hen luid als bede van hedendaags tot uit een ver verleden zo loop ik voort en lees hun namen tussen die van tijdgenoten die hier ook te rusten kwamen ik heb de schrijvers nooit gekend maar ken hen door hun werken gehoord of gelezen van papier als kostbare schat gebonden dan wel in eenvoud uitgebracht als waardevol geschenk aan hen die daar voor open stonden dan sta ik stil en leg als dank bij wie ik het meest vereerde een bloem als teken van genegenheid voor allen die onder ons verkeerden
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf