Voorwoord Met dank aan alle dichters! Gedichtendag is het jaarlijkse poëziefeest van Nederland en Vlaanderen. Poetry International en Stichting Lezen Vlaanderen kozen voor de 11e Gedichtendag op 28 januari 2010 voor het thema Over de grens. Poëzie over de landsgrenzen, over de grens van de taal, over de grens van de kunstdiscipline of over de grens van het betamelijke. Dagblad Trouw zocht het dichterbij: de eigen buurt. Gedichtendag is het feest van alle poëzie. Nederland kent zo’n 750 dichters die minstens één bundel hebben uitgegeven bij een uitgeverij. Die 750 vormen echter maar het topje van de ijsberg: onderzoek wijst uit dat zo’n miljoen Nederlanders gedichten schrijft. Onder het wateroppervlak krioelt het dus van de poëzie in de vorm van ontroerende, schokkende, vrije, strenge, troostende, opruiende, vormvaste, lyrische, rijmende, experimentele of ontluisterende gedichten. Dat deze rijkdom via uitgever en boekhandel de weg naar de lezer nooit vindt is onterecht: alle poëzie wordt immers geschreven om gelezen te worden.
www.trouw.nl/schrijf
Dagblad Trouw biedt met Dicht in de buurt deze verborgen rijkdom een podium en laat daarmee de veelzijdigheid, de variatie en de inspiratie van dichtend Nederland zien. Uit meer dan 1.000 gedichten die binnenstroomden spreekt de persoonlijke beleving van onbekend dichttalent van zijn of haar directe omgeving; in realistische of fantasierijke beschouwingen over stad, dorp of streek, de bewoners ervan of over het wonderschone of foeilelijke landschap. Een rijke oogst die door Trouw per regio is gebundeld en zo toegankelijk is gemaakt voor een bijzonder publiek. Een publiek dat bekend is met de omgeving in de versregels, of misschien zelfs wel zichzelf herkent. Een mooi kado aan Gedichtendag! Met dank aan alle dichters. Bas Kwakman Directeur Poetry International
www.trouw.nl/schrijf
Inhoud 1 Alle drop raakt op 2 Op het Kees Stipplein 3 De oude Hortus 4 Onderweg naar Wie 5 Cremerstraat 6 FORT BLAUWKAPEL 7 Gaan we nog gooien? 8 kou 9 schijndood 10 Hostel Wittevrouwen 11 Vissersboten 12 Sabbat - Amersfoort 13 Belle, het beest? 14 keientrekker 15 Zuidwalwedstrijd 16 De bruine vloot 17 Domkerk 18 Stil 19 sneeuw 20 De B van Bartime端s 21 Het Oekra誰nehuis 22 Amersfoirde [1259 - 2009] 23 Panta rhei 24 Sex and the city 25 In de wilgen 26 Mijn Dom 27 Mystieke tuin 28 Ouderlijk huis 29 Wandelende tak 30 Toren van mijn jeugd 31 Nachtlicht 32 ZONNEDAG 33 Je draagt me op mijn adem www.trouw.nl/schrijf
34 Loenersluis 35 Wachttoren 36 Voor een vervelende Baarnse 37 Haiku 38 PERRON OOST 39 Donordag in de DOM 40 Groen 41 Menu van Utrecht 42 Lage Vuursche 43 Park Randenbroek 44 Vreeswijk 45 Nieuw Hoog Catharijne 46 Thuis 47 lekdijk 48 Lommerlust 49 Over de Kanaalstraat 50 Zilveren maan 51 Ook goedenacht 52 Oude dorp 53 Utrecht, Utrecht, STAD AAN DE VECHT 54 In het spoor van Gerrit Achterberg 55 Dag Herman 56 Utrecht 57 algemene begraafplaats 58 Nachtpluimen 59 wat rijn is, is goed 60 Achterwege 61 In het bos bij Austerlitz 62 JANSKERK Utrecht 63 Dichter de Romein 64 AMERONGEN 65 nachtregels 66 Geboortestad (Maliebaan) 67 Janskerkhof in januari 68 De Stadsbus 69 Tegenstrijdigheid 70 Dood www.trouw.nl/schrijf
1. Alle drop raakt op Gijs ter Haar (Bunschoten)
Ooit woonden hier bomen zo oud als de dood ik was nog een kind kraste mijn naam in de bast van een berk en elke zondag na kerk en gebed vond ik mezelf op die plek weer terug dan zeeg ik in het zand uit het zicht van de plicht en de ogen van God op de wereld gericht op het kwartje in mijn hand dat voor hem was bestemd maar dat ik nooit gaf en ik legde mijn hoofd aan het hout om te horen of de wereld bewoog maar het ging altijd goed want God was vergevingsgezind toch zweeg ik een uur met het vuur van de schaamte op mijn kaken gebrand in mijn hand nog begerig een plakkerig kwartje God had het niet nodig want God was toch alles wat was de bomen het bos de bast en het zand dit kind op de rand dat de rede zocht zelfs dat kwartje in mijn hand en de drop die ik er ‘s maandags van kocht het kind is vergaan in de man die doorwrocht van een ijzig geduld op zijn avonden wacht maar laatst was ik er nog zag hoe het bos zich met steen had gevuld er geen bomen meer staan slechts een schim van het kind met de stem die ik toch ken liep me lachend voorbij keek me aan als was ik een vreemde voor hem www.trouw.nl/schrijf
2. Op het Kees Stipplein Christiaan Abbing (Veenendaal)
Veenendaals Brouwerspoort: Grootsteedse inbreiding! Woningen, winkels, een Gracht en een plein Cultureel centrum, voor Stadsdichterswedstrijden Dient u allicht op dat Stipplein te zijn
www.trouw.nl/schrijf
3. De oude Hortus Rozemarijn van Leeuwen (Utrecht)
Hier is de stad vergeten zich te bouwen. Meestal gaat je leven over tegels, asfalt en bestrate wegen en omgeven door bakstenen en ramen, vierkant rijzend in vertrouwde kaders. Hier ben ik op mijn blote voeten langs de rand van de vijvers gelopen, midden in de stad een wak waar de aarde weerloos open ligt waar vormen haar wezen nog verraden. Het is hier stil, geluid en licht gefilterd door de voorjaarsbomen die doorzichtig rijzen en de lijnen, nergens recht of hard, volgen mijn lichaam dat naar de hemel reikt en naar de aarde.
www.trouw.nl/schrijf
4. Onderweg naar Wie Nafiss Nia (Utrecht)
WIE Ik snap wel waarom mensen van jazz houden Wie weigert het weerzien van een geliefde warme zweepslagen van een saxofoon het leed van de dronken snaren? Mensen doen rare dingen in de bus en de bestuurder loopt mank, maar Ik begrijp wat je zegt, wie houdt nou niet van vliegen als een adelaar van de zon na zes maanden nacht, zes dagen nacht van de nacht na een witte dag, een witte koude dag In het cafĂŠ draaien ze geen muziek De stilte knaagt aan mijn keel, maar je hebt de hele rit geen woord gezegd en ik moet bijna overgeven van angst Als zijn ogen zeggen: ik naai je lippen dicht Hoe lang gaat het duren? Ik ken jou niet eens en toch de toekomst zou me hebben omarmd als je nog even was gebleven. Laat een nummer achter, ik bel je.
www.trouw.nl/schrijf
5. Cremerstraat Tanya vd Wacht (Utrecht)
Die nacht aan het spoor rolde mij op de rails van je brits, onze reis kent van meet af aan aankomst, vertrek. Het begint ´s zomers met een vleug oerwoud: tongstrelende taart van banaan even ostentatief als subtiel. Jouw vonken opspattende wissels seinend met timbres en boventonen nemen me grif voor je in voor je me in deze denderend complementair gekleurde ruimte inwijdt in de innigste vorm van zwaartekracht - door die rangerend doorwaakte nacht gevormd tot lichtzinnig traject voor jouw lijf.
www.trouw.nl/schrijf
6. FORT BLAUWKAPEL Arjan Braam (Utrecht)
Immervredig fort op watervogelvleugels royaal omarmd door de snelwegklaver en de oude spoorlijn naar de rading binnen de omheining het oerprotestantse bakstenen kerkje met vast het licht van flessenglas op het hooggetiteld woord, nam ik mij voor hier aan blauwkapel een toneelstuk te verankeren – een duikboot in de liniegracht varende loopgraaf waarin generaal ramses zou schaken met de zoon van blauwkapel en ieder geslagen stuk tot as verkoold, een rake les – onaf. en vind ik mij terug op Blauwkapel – waar een babietje schaakt op de velden van slaap.
www.trouw.nl/schrijf
7. Gaan we nog gooien? Enno Paulusma (leusden)
Ik wandel samen met de hond, - de hond voorop over het pad langs de sloot waar de wilgen nog wenen. De wind blaast ze kaal. Mijn gezicht wordt schraal als de wind die snerpend giert door de tenen. Mijn vingers zijn witter en kouder dan dood. Ik beadem mijn vuisten, tot ze ontdooien, gooi m’n kraag op en werp een stok. Geen hond ziet m’n ogen nu tranen, van de kou, van verdriet. Zelfs de mijne ziet het niet, legt de stok voor m’n voeten en blaft
www.trouw.nl/schrijf
8. kou Enno Paulusma (Leusden)
Meeuwen, landinwaarts gevlucht, kleuren zwart tegen de schelle grijze lucht. Net zo zwart, zelfs iets zwarter dan de elzen, of zijn het wilgen die als uitgeknipte silhouetten langs de slootkant staan, met takken reikhalzend naar omhoog. Het valt mij in het oog dat een aantal is geknot en zie de machteloosheid aan, wachtend op de kortste dag. Het gaat zoals het komt. Ik sluit mijn ogen voor de scherpte van het licht hoor het roepen van de vogels. Ze zijn nog niet gevlogen.
www.trouw.nl/schrijf
9. schijndood Enno Paulusma (Leusden)
De vijver in de tuin ligt al in ‘s winters zuchten, omgeven door het dorre riet. De oude peer aan de oever gaf ook dit jaar volop bloesem doch wederom geen vruchten en heeft het bruingeroeste blad vroegtijdig laten vallen. Waterdamp klampt zich, als tranen, vast aan ragfijne draden en maakt dat wat een spin hier achterliet, zo dramatisch zichtbaar wordt. Het perenblad ligt zwevend op de bodem van de vijver. Oktober is alweer voorbij. Het water wordt zwarter en kraakhelder de vijver lijkt nu dieper dan ooit. Een karper zwemt nog, met trage slagen, de schubben zoals altijd correct op rij. Hoeveel kouder kan het worden voor zijn vissenbloed. Zijn staart zwaait minder krachtig en zijn trage happende mond, met baarddraden die zijn trieste blik versterken, neemt nog wat lucht van boven de waterspiegel. Nog even, voor hij zich in de modder wroet. Hier laat de vis zich leiden door Zen waarin hij zich ’s winters wel honderd jaren berust. Slaapt met open ogen een gat in de kou en wacht in koele stilte tot de eerste straal van de voorjaarszon, hem weer ten leven kust.
www.trouw.nl/schrijf
10. Hostel Wittevrouwen Hanneke van Eijken (Utrecht)
Op mijn voorhoofd kleven etiketten en in mijn arm kun je jaargetijden lezen op plekken die ooit gaaf waren en zacht ik droeg geloof in nomadengeluk in plastic tassen met mij mee mijn handen tonen striemen van een tocht zonder kompas in dit park zag ik my little ponies galopperen op de wolken waaronder ik tropenjaren sleet soms wel tien kleuren glimmend op een rij men zegt dat ik hier nu wonen mag mijn tas in de warmte mag zetten stevig op de haverkist stapvoets bewegen op vaste grond kom eens naast me liggen op deze plek vandaag fluistert het gras mooie dingen in mijn wang
www.trouw.nl/schrijf
11. Vissersboten Henk van Diermen (Bunschoten)
Vissersboten Bunschotens vloot bestaat niet meer; de botters uit mijn jeugd liggen verankerd in de Oude Haven. Ik zie de boten van de vissers, die weer en wind en meer trotseerden, de vis werd duur gehaald. Geen botter meer, die bij het morgenlicht de haven nadert om het gevangene te lossen. De visafslag, waar ik berekende hoe de verdiensten van mijn vader waren, is nu een monument, geen losplaats meer. Soms gaan de trossen los van vaders boot en BU 210; al vangt men nu geen vissen meer, en is ‘t slechts spelevaren, wat mooi dat ik hier weer wind in zeil kan zien.
www.trouw.nl/schrijf
12. Sabbat - Amersfoort Channa Kalmann (Amersfoort)
Wat nu volgt bestaat niet De vrijdagavondmaan vierendeelt de plannen die ik in mijn handpalm sloot, als rijzige voornemens staren kaarsen de schaduw terug laten we vooral onze gedachten ten ruste leggen, onze gedichten, ons gelach, smakkende verlangens dienen vanavond gesmoord in de gefileerde vis van je moeder, verlichte huiskamers maar niet hier
www.trouw.nl/schrijf
13. Belle, het beest? Steven stozz Kool (Oud-Zuilen)
Ik zag een stijf portret van de schone Belle in de kamer waar zij jaren van haar leven geschreven had en ik stond daar Er werd een beeld geschetst van Isabella in haar kamer waar vanuit zij schreef zo onverstoord een vrouw voor ‘t vrije woord Ik zag haar staan in het eetvertrek met vaders glas pistool schoot ze wijn in glazen haast wat te frivool Ze liep voor mij naar boven keek met me naar de poort smeekte letterlijk om vriendschap ze was zo ongehoord Isabella mooie vrouw Isabella belle Isabella die het anders wou Isabel rebelse
www.trouw.nl/schrijf
Maar even toch een glimlach want weet je wat ze had Isabella echt de schone Deze Belle had een bad
Isabella Agneta Elisabeth van Tuyll van Serooskerken, beter bekend als Belle van Zuylen
www.trouw.nl/schrijf
14. keientrekker Enno Paulusma (Amersfoort)
de stad waar Eem voortvloeit uit Amer, groeit verandert. rond de muurhuizen, omsingelt door water, liet Mondriaan zijn primaire voetsporen na nu loopt Lange Jan met Sophie, hand in hand langs de gracht richting O.L.V. toren ik sta stil bij Sasje zie de aders rond het oude hart zich vullen met leven het klopt in de tijd, maar ik verlang meer naar rust eens klonk er Bach, toen ik een spreeuwenbekkie had op de flat, enkel wist van eten, ontlasten blijk nu geen blijver van nesten, het zuiden lonkt spreid mijn vleugels, ga op zoek naar andere tonen nieuwe muziek in ruil voor Berg en Kei, de oude stad nestel mij aan de groene kust
www.trouw.nl/schrijf
15. Zuidwalwedstrijd Henk van Diermen (Spakenburg)
Als Zuidwal wordt gezeild is Spakenburg in touw met botter, aak en schouw. De haven opgepoetst met botters rijk bemast. Het oude vissersbloed herleeft en stroomt de haven uit, klaar voor de zeilwedstrijd. Gevleugelde vrienden verdringen zich met zeilen aan de mast, vliegende start. Precies op tijd, maar toch door het kanon verrast, trekt men de zeilen aan, ontpopping van het vlinderend gevecht. Ze vliegen met gespannen mast de boeien rond, de polder langs waar menig molenmast aan dijk gezet weer werkloos staat, nog stiller dan de Dode Hond. Een dag met alle zeilen bijgezet, de fok, de kluiver en de bras, Aan ’t einde van de dag waaiert de vloot bijeen, men klampt voldaan aaneen en ligt tevreê als oude vissers op de ree.
www.trouw.nl/schrijf
16. De bruine vloot Henk van Diermen (Bunschoten)
In Bunschoten, in d’ Oude Haven, liggen de botters van de vissersvloot, door afsluitdijk aan lager wal geraakt, als in een zeemansgraf bijeen. Erfstukken uit een ver verleden drogen geen netten meer in mast, geen pekelharing meer. De zee is niet meer. Maar zee is meer. De oude werf herstelt het hout, behoudt het erfgoed voor het heden. De masten door het zeil verrast vliegen als uit de as verrezen vogels haven uit en recreëren over ’t zoete water. Daar vaart men nu en nog veel later.
www.trouw.nl/schrijf
17. Domkerk jolies heij (Utrecht)
De ruimte is als een bouwwerk van lego er zijn stenen die hoogtes stapelen Er zijn holtes die geur afgeven gapende spelonken als een opengesperde mond De mens groeit in zijn nietigheid zijn hart is enorm en het klopt warm Hij spant zijn vleugels over de nok voor wie gedenkt of zich verbeeldt Voor wie de hoogte in wil op de schouders getild als een kind Voor wie de vlam wil ontsteken vallende sterren uit de lucht graaien En als tedere hoop tot duisternis verwordt is er de zwartheid van de eigen gedachten Niets en niemand is van muzen verlaten ze treden vermomd als engelen Ach, de eeuwigheid is zo uitgestrekt hoe zouden aflaten haar kunnen vullen
www.trouw.nl/schrijf
18. Stil P.J. Feith-Penekamp (Rhenen)
De bomem zijn zo wit vandaag zo traag alsof ze niet meer weten van een tijd toen er geen rijp aan stam en tak het zicht benam. Een dichte mist die vaste vormen nam en ergens zich moest hechten. Zo staan ze daar doodstil vandaag alsof ze rusten van de wind die pas nog zo vermoeide. Het is niet zwaar bewegingloos de korst te dragen, maar in de stille dagen lijkt het berusting; niets dat ooit nog iets in het seizoen kan keren zodat de kracht kan wederkeren en tot nieuw leven dragen. Roerloos verlangen en zo bedoelt het stille verheven tot ontvangen. Zo traag zo wit zijn de bomen vandaag. www.trouw.nl/schrijf
19. sneeuw P.J. Feith-Pennekamp (Elst)
Vannacht heeft een leger ons landje bezet met miljoenen soldaatjes ik lag nog in bed en ik had eventjes niet opgelet. Een dikke laag had de aarde geplet waaruit niets kon ontsnappen. Toen heb ik mijn laarzen er diep ingezet enkele stappen in het sponzige donzige witwaterbed. Overmoedig nam ik een hap van de sneeuw De kou werd lauw in mijn dorstige keel. De sneeuwwolk verdween de gemeente ging strooien en maakte dat alles toen heel snel ging dooien.
www.trouw.nl/schrijf
20. De B van Bartime端s Lenze L. Bouwers (Zeist)
Men zegt dat boven het gebouw waarin ik mijn kamer heb - zo vertrouwd op de tast een vlag hangt met een B erop. Dat zal zo zijn, maar ik hoor alleen een vlag wapperen Buiten door die heerlijk frisse wind..
www.trouw.nl/schrijf
21. Het Oekraïnehuis Coby Poelman-Duisterwinkel (Veenendaal)
Het borrelt, bruist, kolkt, als hete lava stroomt het, door Kracht gedreven zit je in een huis van stro en klei met 20 euro en een pakket, je vraagt je af hoe ze het al die jaren in Oekraïne hebben gered. Het is koud, krap, het tocht, je mist koffie, trilt, je rammelende maag vraagt wat stevigs, iets wat vult, je zoekt, de groenten zijn al op, alleen rijst, dan maar mixen met droge soep, je mist stroom, de laptop, je zachte bed, vlees, vis, aardappelen, fruit, wat zit er toch weinig in zo’n voedselpakket…. geen brood, geen melk, geen boter, je kunt geen rijst meer zien, alweer thee of ranja, je hebt het gehad, wat heb je zin in een portie patat. In je hoofd is het crisis, je lichaam laat blijken wat duurt het lang tot het water kookt. Hongerig wil je de rijst wel gaar kíjken, méér hout in de sissende kachel die rookt.
www.trouw.nl/schrijf
Je huivert, zelfs al lig je in bed, nu moet je ook nog naar dat buitentoilet. Hoeveel dagen nog te gaan, hoe zal het hen in Oekraïne vergaan? je haar plakt, wil niet in model, je ruikt je eigen zweet, je bent één van hen voor nog geen week…. Het borrelt, bruist, en kolkt nog steeds alleen is het nu anders, de lava is gestold en in je geest hoop je dat het toch vruchtbaar is geweest.
www.trouw.nl/schrijf
22. Amersfoirde [1259 - 2009] Lilian Caessens (Amersfoort)
In het Duytchse dorpje Amersfoort hangen de tuinen van Babylon. Hoe allodiaal kan een leenland zijn als de nacht begint of eindigt in een Koppelpoort. Waar garnizoenen voortgedreven muurhuisden zit ik, eet een patatje ‘Kanon & Kogel’. De ochtend zal me vinden aan de rand van het oppidum in deze stad met ballen. Zeven honderd vijftig jaar. De stoel heeft poten aan de grond.
www.trouw.nl/schrijf
23. Panta rhei Tecla Schotanus (Nieuwegein)
Fluisterende stroom, fluweel van toen, gras en oevers, dorp aan de overkant, vlag en torenspits, het schip, opgeluisterd door licht van het begin. Geuren van belofte en verlangen en met een onverhoedse scherpte de herinnering aan het wreedste voorjaar. Vreeswijk: nederzetting van Friezen. Willoos aangespoeld en onwillekeurig genezen.
www.trouw.nl/schrijf
24. Sex and the city Kees Godefrooij (Loenen aan de Vecht)
Als een victim van Chanel nr.5 met haar Versace jurk en Gucci schoenen is zij een onuitstaanbaar lekker wijf die ronde Vera aan de Vecht in Loenen.
www.trouw.nl/schrijf
25. In de wilgen Steven stozz Kool (Vianen)
Een hand vasthouden vingers door elkaar laten we nog uren lopen ma ik wil nog niet naar huis Slinger me aan je handen ik ben klein en jij blijft groot pa ik wil nog niet naar huis In het huis branden de kaarsen is jouw kist de geur van dood dit huis is nooit meer echt hetzelfde huis Als ik voor het laatst jouw huis betreedt voel ik kleine stukjes vallen grote stukken sterven Voor welke rust die niemand kent of niemand ooit verteld ben ik gevlucht vandaag Ik zie het huis met mijn herinnering verzakken in de wilgen en laat het daar voor nu www.trouw.nl/schrijf
26. Mijn Dom Tineke Hamburger-Duindam (Utrecht)
Ik zag hem voor het eerst door het raam van het huis aan de gracht, veilig in de armen van mijn vader. Groot en sterk was hij. Ik hoorde en voelde zijn stem de Dom, de Dom. Maar die Dom, hoog als de lucht was groter nog dan hij. Ik voelde me goed en geborgen en wist al vroeg die Dom zorgt ook voor mij. Als je hem ziet van buiten de stad lijkt hij zo nietig en klein. Toch heeft hij zijn plaats tussen die torens van nu, die lang niet zo stoer zijn als hij. Van dichtbij wordt hij weer groot en sterk. Je kijkt tegen hem op, voelt je weer veilig en thuis. En je weet het weer die dom is er nog steeds voor mij. www.trouw.nl/schrijf
Ben je uit het land geweest heb je veel steden en torens gezien, dan voel je dat je weer bijna thuis bent, als je aan de horizon achter de groene weiden, eerst klein nog je eigen Dom weer ziet. Hij wordt steeds groter en steeds sterker. En je weet het weer die Dom staat sterk voor mij.
www.trouw.nl/schrijf
27. Mystieke tuin Cobie Ruijgrok (Utrecht)
Mijn vingers streelden zacht de oude kademuur leeuwenbekjes keken mij aan met open mond ik stond in het paradijs der onaanzienlijken en vond in gangen en spelonken ‘t mystiek bestaan van duizendpoot en mier hier in het verborgene bloeit het ware leven daar houden moederkruid en sporenmos elkaar vast ik tast nog één keer naar ‘t verweerd verleden een kleine spin omragt mij in haar web van heden
www.trouw.nl/schrijf
28. Ouderlijk huis Chris Coolsma (Zeist)
Dan loop ik in de schaduwrijke laan naar het huis van de herinneringen, verheug me op het weerzien met de dingen, de dingen uit je jeugd, die nooit vergaan. Ik zie mijn vader aan de draaibank staan om hout in de gewilde vorm te dwingen. In de tuin hoor ik mijn moeder zingen; het zal wel over god en liefde gaan. Maar als ik aankom bij de blinde ramen is er een doodse stilte neergedaald. De werkplaats en het huis zijn leeggehaald en op de deur ontbreken onze namen. Het voelt alsof ik mij er voor moet schamen totdat een schuld door mij is afbetaald.
www.trouw.nl/schrijf
29. Wandelende tak Ronald Herbert Steenbergen (Leersum)
Je brengt geschiedenis, komt dichterbij Mijn monumentale verjaarde dagen. Raggende razende auto’s vol biografieën Passeren als jaren zonder bezwaren. Hoe lang vereeuwig je dat niet onvruchtbare, Kom je nog meer en nader tot mij. Armen vouwen rijker van boven open Verwelkomen bomen, volstrekt “jij “deze mei.
www.trouw.nl/schrijf
30. Toren van mijn jeugd Chris Coolsma (Utrecht)
Met deze toren ben ik in de wolken. Verrukt maar bang betrad ik tree na tree de duizelleegte, groeide boven mijn hoofd tot waar de vogels zweven op de wind. Hier was ik vaak als kind en vaak als man zo graag, op trans rond klok en spel in trance van licht en vergezicht tot waar de aarde ophoudt, herbegint. Rond dit middelpunt van stad en land draait de wereld kalmpjes om mij heen en ook al slaat de klok, de tijd staat stil; ik ben met iedereen verbonden, maar alleen hier op dit wonderwerk van steen doet alles op de wereld even wat ik wil.
www.trouw.nl/schrijf
31. Nachtlicht Ronald Herbert Steenbergen (Soest)
Als je het niet kan meten Bestaat het niet Zit er een stervende in een uur. Het gaat er niet om Hoe je sterft maar leef jij ? Slapen we onder dezelfde Sterrenhemel of moet ik je In een volgend leven ontmoeten
www.trouw.nl/schrijf
32. ZONNEDAG Joke Rhebergen (Rhenen)
Wij beiden zitten aan de Rijn zien de Heeregracht en de Lionel passeren kleine kabbels groeten vriendelijk onze voeten wij zitten samen aan het water en kijken hoe de duiven om de Cuneratoren golven dan treft mij de zweepslag van hun vleugels tijd trekt zich open marktgedruis paardenvolk muiterij gegil en angst waar ben jij ik huiver.
www.trouw.nl/schrijf
33. Je draagt me op mijn adem Arianne van Dijk (De Bilt)
Zo warm zo dichtbij, omvloei jij mij. Jij omringt mij, troost mijn lijf maakt mij sterker. Ik dans met jou en jij stroomt mee. Ik beweeg met jou in een trage loomheid zonder moeite, zonder zwaarte. Je draagt me op mijn adem, licht, moeiteloos. Je kabbelend geluid maakt muziek in mij. Je vormen doen mij dansen. Als ik me omdraai kijk ik in jouw blauwe verten, altijd nieuw, altijd anders‌‌, zo ver. En als ik diep in je ben en omhoogkijk zie ik mezelf in jouw spiegel, mijn handen weerkaatsen een nieuw beeld. Als de avond valt zie ik de blauwe hemel weerspiegelen in de lichtende golfjes van jouw zwemwater.
www.trouw.nl/schrijf
34. Loenersluis Chris Coolsma (Loenen aan de Vecht)
Het sluisje ligt er prachtig bij. Het water ruist, de witte boten zijn van de walkant losgestoten en naderen in lange rij. Een patser vaart aan ze voorbij, hier roept men lul daar roept men klote. Er wordt opeens niet meer genoten en men ontsteekt in razernij. Met pikhaak, peddel, boom en touwen vecht men zich scheldend in de kolk; de mannen koeioneren luid hun vrouwen die op hun beurt de hond afsnauwen. Het bootjesvolk blijkt klootjesvolk. Wat kan dit land je vreselijk benauwen.
www.trouw.nl/schrijf
35. Wachttoren lenze l. bouwers (Amersfoort)
Een toren nodigt uit om te klimmen: het landschap in te drinken, bomenglans zien ontwaken, wolkenblauw te beminnen. Kijk, een kerk; opgetild worden boven zinnen, die kortaf, vijandig klinken. Een kans geven aan je hartslag die liefheeft binnen de actieradius van je bestaan:dans in het uitzicht van weer opnieuw beginnen. Een wachttoren dwingt je om niet te klimmen: je ziet de schietbaan, hoort kogels komen; daar ruik je het lijkenhuis heel dichtbij, barakken staan er kleurloos zij aan zij, grenshekken om tegen te staren. Dromen vallen stuk op trede ĂŠĂŠn en
www.trouw.nl/schrijf
36. Voor een vervelende Baarnse Kees Godefrooij (Baarn)
De kromming van je geest waarlangs voor jou mijn liefde waart wat is dat voor een beest dat ons zoveel obstakels baart?
www.trouw.nl/schrijf
37. Haiku Joke Rhebergen (Utrecht)
Mijn verbazing hoe stil het oude Utrecht is op zondagmiddag. Achter de Dom de joyeuse Francois Villon verstard in brons. Geur van verdorring heeft het heilige verdreven in de Bisschopshof.
www.trouw.nl/schrijf
38. PERRON OOST René Guljé (Utrecht)
Van dit perron vertrok nog nooit een trein toch wachten er al mensen. Ze komen voor de overkant Nieuw Babylon, Nieuw babylon waar kinderen verdwijnen hun kreten achterna als wolken voor de zon.
www.trouw.nl/schrijf
39. Donordag in de DOM Mieke van Baal (Utrecht)
Is deze dag als een goddelijk huis door mensen gemaakt? Waar we stilstaan, binnengaan, dankbaar gedenken. Gebouwd op belangeloze fundamenten. Onmetelijke muren van liefde voor talloze onbekenden. De zuilen, de bogen; oude en jonge mensen. Tussen hemel en aarde, tussen eens en altijd hun onvergetelijke namen. Hier rusten de doden, hier leven de mensen. Hier klinken gevleugelde koren. Kracht en eenheid vloeien over in elkaar, als twee heilige rivieren. In een grenzeloze koraal van stilte.
www.trouw.nl/schrijf
40. Groen Rike Baas (Den Dolder)
Ik woon in pracht en praal gebied Vol levend geurend groen Waar paden tussen struikgewas Meanderen en zoeken Naar haas en bos En den en spar En heuvels van vertoeven Of‌ Verbeeld ik mij en is de straat Gewoon een harde weg Gescheiden door een overgang Met spoor en boom En juiste kant En drempels die bedroeven Nee zo is het zeker niet Geen mens kan mij ontzeggen Wat mij omringd is Dolders doen En Den Dolders groen genoegen
www.trouw.nl/schrijf
41. Menu van Utrecht Erika De Stercke (Oudegracht)
De straten blinken van fierheid twijfelend waterpeil van de oude gracht zucht zacht naar wortels van kromgetrokken bomen zij krullen naar het zonlicht De dom lacht in het vuistje een fontein spuit het wekelijks stof weg in het museum geldmunten rollen Nijntje wacht geduldig Aboriginals groeten, de speren rusten uit Mijnheer Rietveld knipoogt naar de hardlopers in het park liefde voor Utrecht wandelt doorheen mijn hart Belgerinkel van haastige fietsers schudt mij wakker
www.trouw.nl/schrijf
42. Lage Vuursche Henny Moes (Lage Vuursche)
even opende de deur naar een wereld vol baronessen en kasteelheren verscholen in koninklijke bossen met kronen en kruinen en zwart-wit vergrijsd geld sjieke mantels en vlinders bloeiende fluitekruid in weelde paardestoplichten op hoogte dineren met freule bij de generaal bekakte kou op het perron dessert van wiskey en flikken wat blijft is een droom gevangen in liefde “ober, mag de deur dicht?�
www.trouw.nl/schrijf
43. Park Randenbroek Sylvia Bongers (Amersfoort)
Het maakt niet uit wanneer je gaat er gebeurt altijd wel iets bijzonders lachende kinderen, een roodborstje vlakbij je voeten of spelende honden. Het park lijkt elke dag te veranderen door de kleuren, de schaduwen en het licht zelfs hier zijn de tegenstellingen altijd mooi. Op een bankje vlakbij de witte villa en dan mensen kijken, luisteren naar de vogels de zon voelen op je huid en af en toe groet je wat mensen of je maakt een kort praatje. Vlak voor de kerst tijdens het sneeuwen, toen was het park bedekt onder een witte regenboogdeken de sneeuw was koud, maar het park voelde warm, het was alsof het gelukkig was met de mensen, de dieren en de kleine witte wondertjes die dwarrelden vanuit de hemel op de aarde en de bomen van het park. Zon, regen, herfst, winter, sneeuw of licht het is er altijd bijzonder geniet met volle teugen van dit mooie plekje de beekjes, de vogels, de vlinders, het gras, de struiken en de bomen voel, ruik, en ervaar dit mooiste plekje van Amersfoort.
www.trouw.nl/schrijf
44. Vreeswijk Jean Br端ll (Utrecht)
Dit dorp, oog in oog met het water - gehurkt aan de rivier is niet meer dan een bewoonde zandkorrel waarop taal kort wordt gesproken. Binnen bomen verkleuren huizen, klapwieken de bruggen. Havenmonden herkauwen het water waarboben miniature schepen, van toeten noch blazen wetend, het roestig hoofd houden. Beneden peil beweegt zich het leven. Alleen eenden zijn er de hemel te rijk.
www.trouw.nl/schrijf
45. Nieuw Hoog Catharijne lenze l. bouwers (Utrecht)
1. De roltrap brengt ons, keurig opgesteld als we zijn door onze opvoeding, wat ingeklemd, van het reisniveau van elke dag naar de nieuwe wereld, hoger, tot de massa waar velen zoeken naar het bord met vertrektijden, weg van hier naar de toch wat saaie rust van hun geboortedorp; waar anderen gewoon rechttoe rechtaan lopen zonder te zien dat wij naderen en ook een plekje opeisen op de weg naar. ( Misschien kunnen we, zoals op de roltrap, beter in eendenpas staan, lopen, staan, lopen) 2. Hier is het centrum om wegen te kiezen, hier is het hart van een waaier aan culturen, hier geurt het naar lekker warm brood, zo krokant als uit het vertrouwde oventje thuis, hier blijf ik zoeken en lees de richtingwijzers. Hoog Catharijne; daar moeten we zijn om er te lunchen en die unieke winterjas voor mijn vrouw te kopen. Ze moet er warmpjes bij lopen, want beneden op het perron kan het akelig, geniepig, grieperig tochten. (Opvallend is toch wel dat op perrons en begraafplaatsen het kouder is dan waar ook)
www.trouw.nl/schrijf
3. Catharijne doet me weer denken aan mijn oom, Catrinus, die zijn veertig jaar jubileum met ons vierde in het psychiatrisch ziekenhuis, Duin en Bos(ch), in de luwte van de duinen, twintig minuten wandelen van Castricum (maar dan gingen we in Amersfoort richting Amsterdam en nu gingen we richting Utrecht om onze kinderen en dat superlieve kleinkind te bezoeken, nee om daar thuis te zijn) Catharijne, de zedige, de reine. ( Mijn oom was zwerver voor hij werd opgenomen; even een straatkrant kopen) 4. Daar zijn ze. De schoonzoon, een sociale geograaf met planoloog-visie, weet hoe alles nieuw wordt. Hij denkt en legt uit voor zijn kind, dat tegen die tijd daar winkelt, want ook dan tocht het zeker flink rond de grachten, vooral bij hoekhuizen. Hij roept een wereld op van glas, de brug met glinstering en vergezicht, ruimte, spiegeling, vanuit het hart van de stad naar het centrum van wegen. (Ons kleinkind vindt dat eten maar niks, ze wil in een hobbelauto bewegen)
www.trouw.nl/schrijf
5. De stadskamer, tussen entree- en poortgebouw, zal een keur aan schatten etaleren en via water kun je per boot het winkelcentrum bereiken. Introvert wordt extravert: je krijgt niet het gevoel van een winkelbastion, maar meer van een wijdvertakt cultureel leefgebied met open vensters naar buiten, zelfs naar de wolken, hemel, zon, sterren. Vrede voor Vredenburg, muziek voor harten die zoeken de ware harmonie. (Omdat het kleinkind niet meer wil kleuren, alleen maar jengelen, zeuren, stappen we op) 6. De brug verbindt, het singelwater stroomt. De Domtoren knipoogt naar de maquette, waarin de architect zijn visie droomt over het kind dat zijn voet kan zetten - de brug verbindt, het singelwater stroomt naar toekomst uit verleden, een weg omzoomd door hoop, in een springlevende maquettte; de brug verbindt, het singelwater stroomt.
www.trouw.nl/schrijf
46. Thuis Sjon Looij (Woerden)
Woerden, mijn stille liefde in het groene hart van ons land ik moet vaak aan jou denken als ik weer eens ergens anders ben gestrandt Woerden, mijn lieve meisje bij jou voel ik mij thuis het gezellige oude kerkplein de singel, de Jeker,ons huis de rust,de jeugd,de vrolijkheid daar waar het in Mokum stil kan staan begint het hier te leven in Woerden wil ik zijn al is het soms maar voor heel even Woerden, mijn hart dat ligt bij jou waar ik naar onbekenden kijk alsof het bekenden zijn Woerden, je bent niet volmaakt en heb je soms je kuren toch ben jij het die mij raakt en dat mag heel lang duren Woerden ik hou van jou mijn lieve vrouw, mijn meisjes en al die stille buren
www.trouw.nl/schrijf
47. lekdijk jan de dood (wijk bij duurstede)
wolken wind en water de eenzame fietser gaat er gestaag zijn trage gang zon en regen vechten om de voorrang het deert hem niet want hij geniet van het behang dat de natuur hem biedt
www.trouw.nl/schrijf
48. Lommerlust Margo Gielkens (Zeist)
Lommerlust Oase van rust kinderen rollen sneeuw maken poppen kooltjes, wortel,shawl opa’s bolhoed
Feest voor mijn huis opkijkend van mijn gesprek “levensloop”
Terug in de tijd kind - zijn bomen, lichtval, stilte staalblauwe lucht Lommerlust
www.trouw.nl/schrijf
49. Over de Kanaalstraat Rob H. Bekker (Utrecht)
We gaan tastend over de Kanaalstraat, op de fiets kronkelen we als de Drentse Aa. Je kent de weg en ergens heen, ach, laat maar net zo gemakkelijk geen sporen na. Waar begint een lijf ? Je weet het niet, waar houdt een lichaam op: daar en daar en daar, maar! EĂŠn begin. Wie lang genoeg vooruit kijkt, ziet zichzelf op de rug, een reis in de tijd vooruit of terug? Zeg het vlug zodat je het zelf nog verstaat waar je staat en je gaat waar iedereen gaat, deze straat.
www.trouw.nl/schrijf
50. Zilveren maan Anja Tekelenburg (Houten)
Hoger zweven vlokken uit de hemel neder kinderharten spreken zielen aan in koude levens druppels goud achterlatend zilver mengt zij grootmoeder maan sluit zich nu aan fluistert wijsheid in de witte oren van het meisje
www.trouw.nl/schrijf
51. Ook goedenacht Rudolf (Utrecht)
in de verte lamenteert een saxofoon de straat donker met hier en daar wat schemer ook een steeg der eenzamen de bries tegen een kat inkt in het zwart de nacht gewis van de dood met negen hielen bespint de dag met de prins van geen kwaad gans de tijd bast menig hond z’n lust tot de zon z’n stralen verkwist achterna gezeten door schicht en rust in schaduwveilig gezellig nabij de haard vergaat het veler gemoed voor de wind daar koffieboon gemalen de avond kleurt
www.trouw.nl/schrijf
52. Oude dorp M. van Laathem (Houten)
Wat hééft het oude dorp, hoe zou dat komen? Is het zijn plein, de oude bomen? Zijn het de gevels van weleer? Zijn goed gevuld terras, de authentieke sfeer? Is het gezelligheid, geborgen weten in de maalstroom van de tijd? Of is het soms de waterpomp, muziektent, waterfeestfontein? Zou dat de reden zijn? Je koopt er groente, fruit en vis, zorgvuldig uitgestald of gaat er streng ter kerke als dat je goed bevalt. Je haalt er voor je dagelijks gerief je natje en je droogje of gaat uit eten met je lief, houd op je fiets een oogje. De hele en de halve uren hoor je de klok hier luiden, Een feeërieke plek voor alle bruidegoms en bruiden. En mocht u ooit bizarre roddels horen geloof me: oude dorp gaat never nooit verloren. Wat moet een stad in wording toch zonder haar beginnen? Ze kunnen aan het Rond van alles wel verzinnen maar oude dorp, dat stukje onbetwist historie dat houdt de échte Houtenaar in ere, potverdorie!
www.trouw.nl/schrijf
53. Utrecht, Utrecht, STAD AAN DE VECHT Max Schalekamp (Utrecht)
DE TREIN RIJDT OVER DE BRUG DE STAD IN VAN SINT MAARTEN EN DE BEDELAAR VAN DE JAARBEURS EN HOOG CATHARIJNE VAN DE STRAATZANGER MET Z’N GITAAR DE SINGELS IN HET VOORJAAR JE WEET NIET WAT JE ZIET EEN WONDER ALLES BIJ ELKAAR DAAROM ZING IK DIT LIED UtrechtSE DOCHTERS EN ZONEN DIE VORMEN HET HART VAN DE STAD DIE IN VERDOMHOEK OF STERRENWIJK WONEN GRAAG DRINKEN HET BIER UIT HET VAT ZULLEN DE STAD NOOIT VERLATEN WANT Utrecht IS HET PAS ECHT WAT KAN DAN EEN AND’RE STAD BATEN? ALS Utrecht JE HET MEESTE ZEGT: Utrecht, Utrecht, STAD AAN DE VECHT WIE JE KENT RAAKT AAN JOU GEHECHT Utrecht, Utrecht, STAD AAN DE VECHT WIE JE KENT RAAKT AAN JOU GEHECHT
www.trouw.nl/schrijf
EEN STAD VOL KLOOSTERS EN KERKEN IS Utrecht GEWEEST DAAR IS NIET VEEL MEER VAN TE MERKEN BEHALVE HIER EN DAAR EEN VROLIJK FEEST MAAR ALS JE IN Utrecht WILT ETEN IS ER ALTIJD PLAATS GENOEG ‘K ZOU WEL HONDERD PLAATSEN WETEN NA EEN VOORAFJE IN DE KROEG! Utrecht, Utrecht, STAD AAN DE VECHT WIE JE KENT RAAKT AAN JOU GEHECHT Utrecht, Utrecht, STAD AAN DE VECHT WIE JE KENT RAAKT AAN JOU GEHECHT
www.trouw.nl/schrijf
54. In het spoor van Gerrit Achterberg Myriam Gommers- Simonis (Utrecht)
Ik loop door vreemde tuinen, ontrafel ieder spoor. Hoor jouw hartslag achter ramen, bedenk hoe je werd binnengedragen, zelf geslagen door de dood. Dood, die als een echo jouw leven beheerste; Dood – dood – dood.
www.trouw.nl/schrijf
55. Dag Herman ACG Vianen (Utrecht)
Zo veel van toen wat mogelijk was bleek werd je aangezicht bekommerde door wat ik stelde de tijd van de knikkers Het is tot daartoe alles weer opveert klapwiekt je hart gist dit fundament wat samenspreekt in vestigende regelmaat van mens tot mens.
www.trouw.nl/schrijf
56. Utrecht Theolucien Blomsma (Utrecht)
aaneengesloten steenklompen in eentonige patronen een kraag van singels in een symfonie van geluiden opgesmukte meiden burgers buitenshuis gemetselde hondenpoep rond fraaie waterpartijen flora verdoezeld in een grijze walm.
www.trouw.nl/schrijf
57. algemene begraafplaats Jaap van ‘t Riet (Veenendaal)
ik loop rond en denk aan hen bekenden, onbekenden die hier zijn de meesten nu vergaan of half tot stof verworden een eekhoorn een konijn boomklever vlaamse gaai gaan hun dagelijkse gang auto’s razen over de weg door en door en door geur van herfstbladeren rondom bladblazerman blaast ze bijeen nog een man, met hogedrukspuit reinigt steen nevel daalt neer op mijn huid om hier rust te vinden zul je toch begraven moeten zijn
www.trouw.nl/schrijf
58. Nachtpluimen Erika De Stercke (Amersfoort)
Vreemde vogels cirkelen rond de toren gifgroen in het avondrood de kunsthaan verliest het noorden bij hun losplippige woorden Deze rekels zoeken gouden eieren en stoten woest tegen de klepel de norse klok luidt de nacht in Het is vijf voor twaalf de schilder legt zijn bril op het aftands tafeltje knipt tevreden het licht uit De windhaan bedolven onder de straffe verhalen neemt het hef tussen de poten en draait stoer met de wind mee
www.trouw.nl/schrijf
59. wat rijn is, is goed sander willemsen (Utrecht)
de kromme rijn, de leidse en de vaartsche geef mij een sloot, ik mijmer aan de kant kom naderbij, verleid me - en dan gaat ze een slok, het brood is droog zo onderhand
www.trouw.nl/schrijf
60. Achterwege Tineke Slats (Amersfoort)
In het centrum van Amersfoort verlangt een straat nou ja wat heet een sombere lege steeg naar uitstraling de troosteloze duffe nuffe doorgang verdraagt nauwelijks haar ongepaste curieuze naam Achter de Heilige Geest wat ook de meest suggestibele sufferd dubieus moet voorkomen want je kunt er duizend keer zijn geweest je komt er niet achter waar de mogelijke deur eventueel een raam of luik naar heiligheid zich versteekt een scheur een kier een gaatje een spleetje een piepklein speldeprikje of dan toch tenminste een spoortje een zweempje een schijntje maar nee
www.trouw.nl/schrijf
alleen geestdriftige tekenen van wildzang en plassers. De arme steeg kan het niet helpen, heus zij kreeg zo’n vijfhonderd jaar gelee ongevraagd de bedoening voor haar neus de naam op haar bord en werd bijgevolg achterlijk.
www.trouw.nl/schrijf
61. In het bos bij Austerlitz Marlou Duiven (Austerlitz)
Ik volg het licht, verlaat het pad. Het is zo stil! Zelfs de vogels zingen niet. De zon maakt geuren los eikenhout ruik ik douglasspar en mos. Geluk golft door mij heen zo struinen, urenlang, alleen! Geen mens kruist vandaag mijn pad, bijzonder, zo vlakbij de stad. Plotseling geritsel, stokstijf sta ik stil. Een ree? Nee twee, bekijken mij verrast, verbaasd. Kennen wij elkaar? Wat zijn ze mooi, roodbruin hun haar. Zien ze mij echt, is het mijn geur? Ik beweeg helaas zij springen weg sierlijk en zo elegant. Hun spiegel wenkt mij ik volg hen niet. Ik sta daar maar en geniet hoe mooi is Nederland! www.trouw.nl/schrijf
62. JANSKERK Utrecht wil kamminga (Utrecht)
soms kun je ze horen verhalen achter de namen gebeiteld in steen kijk om je heen open je oren en luister ‘eeuwenlang zongen wij woorden, gebeden, gezangen. onze knieen bogen zich voor god en hoge heren, zingend toch zonder stem’. luister kijk om je heen en open je oren huilen en lachen van doden hun namen bewaard en geborgen in de schoot van een oeroud gebouw open je oren en luister kijk om je heen zonlicht door hoge ramen schaduwen scheppen relief in stenen letters van toen. omhoog rijzen witte pilaren, stilte daalt in de ruimte en stemmen verstommen het orgel gaat verder vertellen
www.trouw.nl/schrijf
63. Dichter de Romein dichter de romein (Vleuten)
Belle Hoger dan hoog, slanker dan slank. De toren zal er komen en als het moet tegen wil en dank. Rijnboutt, Pi de Bruin en wethouder Bosch, mannen van naam en faam, blijven in dit debat in de slagschaduw van die ene prachtige vrouw Jongvrouwe Belle van Zuylen staan. Zijn we jaloers op Rotterdam, New York en Parijs? Willen we nog een Eiffeltoren? Tegen welke prijs? Deze zaal, vol met wijzen en leken woont hier in laagbouwpunten en -komma’s en wil geen uitroepteken!
www.trouw.nl/schrijf
EĂŠn argument hebben we vanavond gemist. De aarde warmt op de zeespiegel rijst. Is het misschien dat straks deze Belle straks alleen nog onze schepen een dienste bewijst?
www.trouw.nl/schrijf
64. AMERONGEN Myriam Gommers (AMERONGEN)
Kijkend volg ik de lijnen van het poĂŤtisch land om stil te staan, daar waar straks in het late zonlicht de schaduwen lengen. In de avond bij een verlaten kerk krijgen verbleekte woorden glans, blijven hangen tussen gevels, hoge donkere bomen. Grootvaders bank is leeg. Geen vogel op het gras. En het kalf ? Het kalf droomt over de nevelige dag van morgen.
www.trouw.nl/schrijf
65. nachtregels Jan Dekker (Amersfoort)
alleen de hoge heldere vogelstemmen koepel op de stad stillen slaaphonger schering en inslag ontstaan uit lagen zichtbaar geluid
www.trouw.nl/schrijf
66. Geboortestad (Maliebaan) Jan-Clemens Lampe (Utrecht)
heerlijk liggend voortbewogen zie ik strakke luchten hoge huizen markiezen bovenleiding van het spoor verneem het ruisen van wind door bomen in de kale maliebaan een parcours nog vaak te gaan als kleinkind wandelen hand in hand langs lommerrijke grachten straten bruggen door de groene maliebaan leer lange einden lopen naar het theehuis in het park de mensen netje groeten als zij met bekenden praat ik ken de straten van de stad woon er jaren van mijn leven met uitzicht op de toren die met haar beiaard klanken strooit over plein en donkere gaard loop als jongeling met hem de vertrouwde ronde over de donkere maliebaan ik ga met vrienden terug naar het park langs het theehuis de vijver de fontein via immer nog gekende wegen een herfstgekleurde maliebaan lopen wij de bekende route met winkels die nu kroegen zijn www.trouw.nl/schrijf
67. Janskerkhof in januari Katrien Ruitenburg (Utrecht)
De lantaarns geven nog hun warme licht. Ik sta voor Filemon en Baucis en laat de dag op me af komen. Kraaien benadrukken de stilte; troepen duiven de nuances in de lucht. Hoog boven de gevels kijkt de maan door de mist, en klinkt de bronzen stem van de Dom. Elke dag is een wonder - wat een clichÊ. Deze mo9rgen poets ik de slijtplekken op en leg een roos bij Anne’s voeten.
www.trouw.nl/schrijf
68. De Stadsbus Ineke Winnips (Utrecht)
In Utrecht rijdt de stadsbus door een poort in een toren van curieuze hoogte. De toren is toegankelijk voor mensen die te voet gaan. De bus mag er niet in. Hoe vaak komt het niet voor dat het voetgangersvervoer vertraging na vertraging oploopt! Weet u ooit de top te bereiken geniet dan van het weidse uitzicht op de stadsbus en haar halte.
www.trouw.nl/schrijf
69. Tegenstrijdigheid Marjolein Heij (Utrecht)
Ik zie je dansen voor mijn ogen Wuiven als riet Je ziet me wel, maar je ziet me niet Scheidt ’t kaft van koren Ik ben kleur Jij ziet zwart-wit Ik wil je niet Moeilijker dan mezelf De ruimte tussen ons Vult zich met woorden En als je niet spreekt Dan pas hoor ik de dingen Glashelder en waar Imperfectie schijnt door onze huid Gehuld in een masker Van overkoepelende gewaden Op zoek naar lelijkheid Kwam ik je tegen Maar bewonderend Zonder afkeer Vond ik rust in chaos Wij gaan (niet) samen toch?
www.trouw.nl/schrijf
70. Dood Diet Groothuis (Utrecht)
Ik ben, jij bent, het is, wij zijn. Plotseling was jij weg. Hoe weg is weg? Aan de kapstok hangt je jas. Je das steekt in de mouw, een vleugje jou. Op plaatjes aan de muur en in mijn hoofd zie ik je staan. Je kijkt me aan. Ik zwaai en draai me om, weet niet of je dat ziet. Jij bent, ik ben. Wij zijn. Fijn is dat.
www.trouw.nl/schrijf
www.trouw.nl/schrijf