Eitje erbij?

Al jaren probeert de handel steeds betere Arabicabonen op de markt te brengen om aan de verfijndere smaak van veel consumenten tegemoet te komen. Maar daardoor stijgt de prijs, terwijl er ook andere manieren zijn om doorsnee bonen van hun bittere bijsmaak te ontdoen. De Vietnamezen en de Zweden wisten het meer dan een eeuw geleden al: een ei doet wonderen.

ls het water dat over de koffie gegoten wordt té heet is of té lang

Ain het filter blijft staan krijgt de drank een minder zachte smaak. Datzelfde gebeurt als de bonen te ze er gebrand worden. Bij een beetje slordig opgieten en wat onvakkundig branden, om nog te zwijgen van het gebruik van bonen die te lang uit vacuüm zijn gehaald, is het resultaat dus bitter. De huidige consument accepteert dat niet meer. Zeker de hipster, voor wie koffie niet alleen een dagelijks hulpmiddel is bij de arbeid maar zelfs deel van zijn outfit, is bittere koffie een slag in het baardige gezicht. Maar is het continue upgraden van de koffie, met betere bonen, zorgvuldiger bereiden, dan het enige antwoord? Het doet wat denken aan het probleem van een pijnlijke knie: de orthopeed kan er wat aan doen maar moeder had vroeger huis-tuin-en-keuken remedies die ook prima werkten.

Zoet en zacht

Vietnamezen kennen van oudsher enkel robustabonen; Zweedse immigranten die zich eind negentiende eeuw in het middenwesten van de Verenigde Staten vestigden kenden enkel slecht gebrande bonen. Beide volkeren ontdekten aan hun kant van de wereld dat eigeel een perfect bindmiddel is voor de stoffen die de bitterheid aan de koffie geven. In Vietnam zet men filterkoffie en klopt daarnaast het geel van een ei op met drie lepels suiker en wat vanille-extract. Het mengsel moet goed wit én dik zijn voordat het via de bovenkant van een lepel in laagjes op de zwarte koffie kan worden gedeponeerd en ermee gemengd. Het resultaat is zoete en zachte koffie. In de straten van Hanoi en Ho Chi Min stad kun je in elke koffiebar eierkoffie krijgen en dankzij het toerisme verspreidt de gewoonte zich stilaan naar andere landen. Toch is dit wat ik zou noemen de grove variant. De Zweden deden het destijds (en nog steeds…) wat verfijnder.

Zakken naar de bodem

Een Zweed kan het ei met schaal en al in een bakje doen, dat met wat water én de gemalen koffie opkloppen tot een brij en die vervolgens in het kokend hete water gooien. Door er wat koud water aan toe te voegen begint het eigeel te binden met de gewraakte smaakstoffen en te zakken naar de bodem. Wat overblijft is heldere en vooral zachte koffie, waaruit wél alle bitterheid verdwenen is maar niets van de volle koffiesmaak. De drab kan na afloop als compost worden gebruikt (vandaar de schaal, dat maakt ze nog betere meststof).

Het verhaal erbij

Koffieliefhebbers willen door u verrast worden, zodat ze op hun beurt hun vrienden en familieleden kunnen verrassen. In de Vietnamese variant krijgt de gast wel zichtbaar een koffie met ei, in de Zweedse moet het verhaal er misschien bij verteld worden want er is geen spoor meer over van het gebruikte ei. Vietnamees is natuurlijk wat spectaculairder, meer geschikt om mee uit te pakken. De smaak is in beide gevallen echter perfect. Je zou er een doorgewinterde hipster zijn baard van kunnen laten krullen.