Amely, l raadslid aa ci so
aan de advie Je eigen bonen kunnen doppen, moet niet ontaarden in ‘zoek het maar uit’ of werk in een toenemende bureaucratie langs elkaar heen. Geen Maasmeisjes meer, dat is één van de grootste uitdagingen in zorg- en welzijnsland. De in 2006 door haar vader vermoorde twaalfjarige Géssica Gomes staat symbool voor wat er de afgelopen jaren is misgegaan. Meer dan tien instanties waren betrokken bij het meisje maar de juiste actie ontbrak. Sindsdien staat samenwerken, over elkaars schutting kijken, hoog op de agenda. Wat merken Reyer en amely hiervan? Reyer: ‘als wij signalen krijgen dat het niet lekker gaat thuis of dat een jongere dreigt af te glijden, slechte keuzes maakt, wordt hij of zij aangemeld in het lokale 12+-overleg, waarin ook politie en jeugdzorg zitten. Hier kom je er achter of al eerder wat gespeeld heeft en wat er nog meer aan de hand is.’ een andere mogelijkheid is de ‘verwijsindex risicojongeren’,
20
TRAJECTUM 12 17032011
sbalie
een digitaal systeem dat risicosignalen van hulpverleners over jongeren bij elkaar brengt. Reyer heeft pas een jongere aangemeld. Hij is zich ervan bewust wat voor impact dit heeft en zorgt dat hij eerst een getrouw beeld van de jongere en zijn situatie heeft. Reyer zit ook in een klankbordgroep van kennisen adviesorganisatie voor maatschappelijke ontwikkeling Movisie, die kijkt wat jongerenwerkers kunnen doen om homoseksualiteit bespreekbaar te maken.
Bij portes wordt veel samengewerkt rondom moeilijke cliënten, vertelt amely. ‘Zo heb ik voor mijn cliënt van zojuist contact met vier andere hulpverleners, onder wie de ouderenwerker van haar moeder, omdat hun relatie nogal moeizaam verloopt. We hebben regelmatig zorgoverleg. De communicatie is belangrijk en je moet goed afspreken wie de coördinatie heeft. te veel hulpverleners op een case kan lastig zijn. Dan heb je geen grip meer.’
Schakels in de buurt Een van de pijlers van welzijn nieuwe stijl is samenhang in de wijk. Dit is ook de basisgedach te achter het onderzoek Schakels in de buurt dat in 2010 door het HUKenniscentrum Sociale Innovatie is gedaan. In drie Amersfoortse wijken werd een zogenoemd schakelteam geformeerd, waarin zorg en welzijnswerkers de handen ineen sloegen. ‘Een schakel team is als een spin in een web,’ zegt Jean pierre Wilken, lector participatie, zorg en Ondersteuning aan de faculteit Maatschappij & recht. ‘Het team legt actief verbinding tussen netwerken in de wijk, zowel formele als informele, en bereikt zo kwetsbare groepen. Als succesvol voorbeeld noemt hij het project Wijk&psychiatrie van het schakelteam in de Amersfoortse wijk Schothorst, een samenwerking van de plaatselijke ggz, riagg, wel zijnswerk en een vrijwilligers organisatie. ‘Hierin wordt be
vorderd dat mensen met een psychiatrische achtergrond meedoen in bijvoorbeeld het wijkcentrum. Daar leren men sen elkaar kennen, gaan ze zich veilig voelen en ontstaat er meer begrip voor een doel groep. In dit geval gebeurde het zelfs dat iemand vrijwilliger werd.’ Van het onderzoek is een pu blicatie verkrijgbaar: Schakels in de buurt; op weg naar nieuwe vormen van zorg en welzijn in de buurt, Jean pierre Wilken en Trudy Dankers (Uitgeverij WSp)