Trajectum 17/18 #04

#4 | 05 06 2018

|

www.trajectum.hu.nl

|

magazine voor Hogeschool Utrecht

INHOUD 09-43 2

13-19

21-29

30-39

INTERVIEWS

BACK TO

TOEN OF NU

Drie deskundigen over het EK ’88,

The seventies, eighties, nineties

Docenten, studenten, bestuur-

de funfactor van geschiedenis en

and zeroes met oud-studenten

ders, decanen over ‘hun’ tijd

studenten van vroeger

die nu aan de HU werken

TRAJECTUM#4 05062018

Bij dit nummer Nostalgie. Het klinkt niet zo sexy, daarom noemen we het tegenwoordig retro of vintage.

Retro is heel erg 2018. Wat is er leuker dan het laatste papieren nummer van Trajectum (jaargang 28) te eindigen met het thema ‘vroeger was alles beter’.

We gaan niet jeremiëren over het feit dat het papier verdwijnt (eigenlijk wel, want hoe leuk is het om met een club creatieve mensen een magazine te maken…), maar er komt iets moois voor in de plaats. Het is de bedoeling, dat Trajectum als productiehuis verder gaat. In het productiehuis is plek voor Trajectum online, een uitgeverij en de organisatie van

evenementen. Dit deden we er altijd al wel bij, maar nu krijgt het een officiële status.

Maar was het vroeger allemaal beter? Daarover laten we een aantal ‘deskundigen’ aan het woord. Volgens Ad van Liempt is geschiedenis zo populair omdat het ‘authentieke’ verhalen zijn geworden van gewone mensen en geschiedenis niet meer alleen over instituties gaat. Hadden docenten, studenten, decanen en bestuurders het vroeger makkelijker? De antwoorden van de mensen die we deze vragen stelden, zijn niet eensluidend. Er is altijd een mits en een maar. En dat is maar goed ook.

04 IN BEELD 06 OPMERKELIJK 20 COLUMN 44 WINACTIES 45 UITTIPS 48 STUDENT STYLE

40-43

8

DE HARDE FEITEN

COLUMN

Was het vroeger echt zo

Willem Spork wordt oud, zegt ie

relaxed?

zelf

IEDERE DAG VERS trajectum.hu.nl twitter.com/trajectum facebook.com/trajectum

05062018 TRAJECTUM#4

3

TRAJECTUM BLIJFT DIGITAAL: Trajectum.hu.nl Twitter.com/trajectum Facebook.com/trajectum Instagram.com/trajectumutrecht/

4

4

TRAJECTUM#4 05062018 TRAJECTUM#4 05062018

05062018 TRAJECTUM#4 5 05062018 TRAJECTUM#4

5

PRO/CONTRA

OPMERKELIJK

The Student Hotel: pro’s en contra’s The Student Hotel heeft nog steeds plannen om een vestiging in Utrecht te openen, na Amsterdam en Eindhoven. Maar onder meer de studentenvakbond LSVb en de Utrechtse studentenunie VIDIUS zijn fel gekant tegen de commerciële verhuurder. Tijd voor de vraag: is The Student Hotel een zegen of een vloek?

In de huurprijs zit ook het gebruik van faciliteiten zoals studieruimtes, een fitnesszaal en een fiets The Student Hotel richt zich voornamelijk op internationale studenten die vaak moeite hebben met het vinden van woonruimte

189

In het Utrechtse Muntgebouw kwamen op 18 mei zo’n honderd alumni en studenten bijeen voor het zogeheten HU Talks-evenement. De talks werden gehouden door vertegenwoordigers van het bedrijfsleven. En natuurlijk hoort daar de bekende netwerkborrel achteraf bij.

Het bedrijf houdt zich aan de voorwaarden van de hotelvergunning die de gemeente heeft afgegeven en daar valt geen huurrecht en puntensysteem onder

jkheid voor het park ligt bij de gemeente. Sinds januari 2013

SUMME R

k Oog in Al die aansprakelijk voor beheer en gebruik van Kamers zijnisveel duurder dan bij

park alsook voor de dierenweide.

Er is eenen zeskoppig andere verhuurders het bestuur de gaten houdt en ook praktisch deishanden uit de mouwen puntensysteem niet van

TH E

CI T Y

• Bij Strand Oog in Al tuffen vanuit je luie stoel honderden boten dagelijks voorbij. Zwemmen tegenwoordig verboden, maar een heerlijke plek voor een lekker biertje in het zonnetje.

ter voor wie de beesten dagelijks controleert en voert. Op de toepassing

) staan laatste nieuwtjes over nieuwe bestemmingsplannen

opmerkelijke dieren die in het park zijn gezien. Zogeen meldt de Hotelbewoners genieten

dat er appelvinken en fazanten in het park zijn gespot. En een huurbescherming en kunnen

makkelijk op straat worden

n september 2014 het theehuis in Park Oog in Al voor een gezet

• Even verderop aan het Merwedekanaal bij de Sluisjes kun je wel zwemmen (en bbq’en). Officieel verboden, maar niemand handhaaft. Lekker festivalsfeertje ‘s avonds langs beide oevers.

olfabriek. En wat kan er dan in het huis van de Dolle Jonker?

Uiteindelijk betrekt een trainingsbureau de locatie, komt er

Werknemers van het bedrijf mogen zomaar de kamers enkerij plaats voor Abrona, een eetcafé gerund door mensen binnen komen, wat bij reguliere verstandelijke beperking. verhuur huisvredebreuk zou zijn

un je er naar yoga of mindfulness op de bovenverdieping. In

• Veilinghaven: Bij de Nelson Mandelabrug leg je gemakkelijk je bootje in het

En

Noot: dit lijstje kan ongetwijfeld aangevuld worden door vooreen blikvanger aan de Händelstraat.

Iedereen zondag en soms tegenstanders van The Student Hotel. n er vieringen plaats. Sinds 2009 organiseert de Stichting icus in kerk en bijgebouwen allerlei activiteiten op het gebied 6 TRAJECTUM#4 05062018 igie en bezinning. moetingsplaatsen blijken de verschillende horecagelegen-

I N

190

GESPOT

CIJFER

8

Miljoen euro extra verwacht het college van bestuur van de HU in 2019, oplopend tot 26 miljoen bovenop de normale rijksinkomsten in 2024. Dit zijn de compensatiegelden die hogescholen en universiteiten krijgen vanwege het wegvallen van de basisbeurs.

TIPS VOOR THUISBLIJVERS

water en je kunt er zwemmen. Roeiers van Orca en Triton worden hier minder blij van.

• Haarrijnse plas (Leidsche Rijn), een groot recreatiegebied met zwemwater.

Je moet wel een stuk fietsen vanuit de stad, maar met mooi weer door het Maximapark een lekker ritje.

• Strijkviertel, dichterbij dan de Haarrijnse plas, net over de Dafne Schippersbrug . Wie van honden en lawaai houdt, moet hier zijn.

Nigel van Hattum de beste…

…studentbestuurder van de HU* Studeert? HBO-ICT Motivatie? Hij richtte samen met anderen de studievereniging Indicium voor ICT-studenten op. ‘Daarnaast is hij een graag geziene gast bij besturen van andere studieverenigingen’, meldt de jury.

Jasmijn Simpson de beste…

… medezeggenschapper van de HU* Studeert? Human Resource Management Motivatie? In de anderhalf jaar dat zij in de Hogeschoolraad zit, heeft de fractie Vlijmscherp mede dankzij haar een forse groei meegemaakt. ‘Ze is detailgericht en precies in alles wat ze doet’, zegt de jury. * Prijs uitgereikt tijdens de Nacht van de Professoren van VIDIUS studentenunie op 23 mei 05062018 TRAJECTUM#4

7

COLUMN WILLEM SPORK IS STUDENT JOURNALISTIEK

Vanaf nu is alles anders De klok slaat twaalf uur. Vrienden beginnen te zingen, ik klap vrolijk mee, er verschijnt een shotje op tafel en de barman komt me een hand geven. Lang zal ik leven en hieperdepiep in de gloria. ‘Vanaf nu is alles anders’, hoor ik mezelf denken. Nu ben ik, zoals mijn vrienden zeggen, aan de verkeerde kant van de twintig. Oma vroeg al een tijdje om achterkleinkinderen, maar vanaf nu weet ik zeker dat het een vast onderwerp gaat worden op familieverjaardagen. Ik ben vijfentwintig geworden, wat volgens mijn moeder nog valt onder ‘jonge god’, maar voor mij is het toch een drempeltje.

Vanaf hier wordt het saai. Een burgerlijk bestaan.

Placemats onder je bord en onderzetters onder je glas drinken. Oude vrienden gaan trouwen en krijgen kinderen. Je vrienden zien moet op afspraak en kan hooguit eens in de zoveel maanden, want werk en altijd ‘druk, druk’. Nooit meer nachtenlang helemaal naar de getver, maar gender reveal party’s in een Vinex-wijk-achtertuintje. Ik zie al de wilde haren van m’n kop dwarrelen en heb het gevoel dat ik ineens hele wijze, volwassen dingen moet gaan zeggen.

‘Hey, ben jij jarig? Kom je dansen?’, vraagt een voor mij onbekende dame. Al jaren geen druppel alcohol gedronken, maar ik kantel het shotje tegen m’n mond en laat me mee sleuren de dansvloer op.

Mijn vriendin knikt goedkeurend, gelukkig. Voor ik het weet sta ik de salsa te dansen met een onbekende. Terwijl naast me vrienden tegen de bar staan te twerken, laat een andere vriend met zijn zatte kop het pinapparaat in de spoelbak vallen.

Mijn vriendin staat ergens met een lantarenpaal te tongen en ik struikel over de voeten van die vreemde dame. Ik besef weer waarom ik geen alcohol dronk, maar tegelijkertijd realiseer ik me ook dat er niks verandert als je vijfentwintig wordt. |

8

TRAJECTUM#4 05062018

THEMA

Of toch niet?

32 pagin a's vol NOSTALG IE! 05062018 TRAJECTUM#4

9

Retro is hot

TRAJECTU M OP PAP IER IS P UIT DE D ASSÉ. NA RUKPERSE 28 JAAR N TE ZIJN KRANT EN GEROLD, SINDS EE EERST AL N JAAR OF ZINE, GA S TIEN ALS AN WE AL MAGAL E E N DIGITA HET DEFI AL VERDE NITIEF O R. IS F WILLEN JAAR WEE WE OVER R IETS I T W I N NTIG H A NDEN HEB VAN ALLE BEN IN P EN EEN S L C AATS H E R IS ACTUE M? DE HA NG NAAR EL. WAS V H R E OEGER T VROEGER WAAR KOM ALLEMAAL T DIE HA NG NAAR B E TER? HEEFT HE VROEGER T NUT OM VANDAAN DAARNAAR EN DOOR JAN TE VERLA NY RUARD NGEN? Y

Nostalgie: bladerend door 28 jaargangen Trajectum zie je hoe in korte tijdspanne het studentenleven is veranderd. De hospita is uitgestorven. In 1999 legt een van de laatste hospita’s in Utrecht, mevrouw Boeijen in een interview in Trajectum nog uit, dat ze geen meisjes op kamers wenst met grote schoenen zonder veters en roze haar. Jongens wil ze ook niet, want die hebben volgens haar zo’n berenlucht om zich heen hangen. Kom daar nu nog eens mee. Andere dingen lijken nooit te veranderen: het aantal kamerzoekenden, de mores in studentenverenigingen, jongens- en meisjesstudies, fietsendiefstal, alcoholgebruik bij verenigingen….

Willen we nog terug naar de tijd van de hospita? Nee toch! Maar seventies mode en vintage meubeltjes willen we wel. Ze zijn niet aan te slepen. Als je tegenwoordig in een hip restaurant gaat eten, ontkom je er bijna niet aan: de vergeten groenten: pastinaak, aardpeer, palmkool, koolrabi. ... niet meer tot snot gekookt, zoals oma dat

10

TRAJECTUM#4 05062018

v a t

a l r

n l a

a e j

f e e

n c

s

h

e t

p

n u

u

.

t

o m

n

g .

l

deed, het liefst gefermenteerd. En uit de streek. Niet alleen bedoeld voor geitenwollensokkentypes.

Nostalgie, of hipper gezegd ‘retro’ is hot, maar wel in een eigentijds jasje. Een hospita hoort daar bijvoorbeeld niet meer in thuis. Waar komt die retrobehoefte vandaan en heeft het een functie vroegen we ons af?

Is het van nu of is het van alle tijden?

Als je op Google nostalgie intikt, is het aantal hits legio. Maar op het eerste gezicht lijken het vooral oudere wetenschappers te zijn, die zich over de populariteit ervan buigen en het proberen te duiden.

Misschien appelleren de seventies aan hun eigen studententijd, toen ze achter hun typ- en stencilmachines de revolutie verkondigden, hun boeken in een Tomado rekje hadden staan, biezen matten op de vloer van hun kamer hadden liggen?

Bijvoorbeeld cultuurhistoricus Gerard Rooijakkers, werkzaam bij het Meertensinstituut (bekend bij lezers van Het Bureau van Han Voskuil).

Hij doet onderzoek naar nostalgie en zegt in een interview met de Volkskrant, dat nostalgie een functie heeft en het een normale menselijke emotie is. Het is van alle tijden en in elk mens schuilt een nostalgicus, die zich hecht aan plekken die verbonden zijn met de familiegeschiedenis en levensloop.

Dat sluit aan bij een interview verderop in dit nummer met schrijver en televisiemaker Ad van Liempt, onder meer over de populariteit van het door hem bedachte tv-programma Andere Tijden. Het gaat over gewone mensen en niet over instituties. Daar beleven mensen plezier aan, want het is herkenbaar.

Mensen hebben dus behoefte aan authentieke verhalen. Rooijakkers voegt daar nog aan toe, dat dit bevorderd wordt door de beleveniseconomie waarin we leven. Authenticiteit, daar gaat het om.

Ook lezen we dat mensen zich tegenwoordig minder senang voelen door de snelheid waarmee technologische ontwikkelingen gaan. Hebben we nog greep op hierop en wat doet dat met ons leven. Mensen verlangen terug naar de tijd, toen ze het nog allemaal begrepen, zonder dat daar een doorgekookte zuurkoollucht aan hangt. Misschien kan die rotanstoel met oranje corduroybekleding je weer even terugbrengen naar je onbezorgde studententijd.

Maar waarom denken we dat vroeger alles beter was?

Dingen die vroeger helemaal niet zo fantastisch waren, worden prachtige herinneringen. Mensen herinneren zich vooral de periode rond hun twintigste, om-

dat dat de vormende jaren zijn. Je beleeft en ontdekt veel dingen voor het eerst, doet allerlei nieuwe indrukken op. Logisch dat mensen met weemoed aan deze tijd terugdenken en het romantiseren. Programma’s als ‘Het mooiste meisje van de klas’ en ‘Klasgenoten’ sluiten hier helemaal op aan. Het mooiste meisje blijkt echter na haar middelbare schooltijd vreselijke dingen te hebben meegemaakt, terwijl het geluk haar toelachte en elke jongen verliefd op haar was.

Psycholoog Douwe Draaisma verklaart de nostalgiegolf door de toename van ons externe geheugen.

Tegenwoordig is ons hele leven terug te zien, doordat er overal beelden van zijn. Als voorbeeld noemt hij de Rolling Stones die hun muzikale carrière van veertig jaar in beeld en op muziekdragers hebben. Daarin herkennen mensen momenten van hun eigen leven.

Slimme marketeers weten dat en spelen daarop in.

Retro: geen spruitjeslucht maar kijken met de ogen van nu naar het verleden. Dat kan als je een periode afsluit. Rooijakkers daarover in de Volkskrant: ‘De zwart-wit-tv bestond pas toen de kleuren-tv kwam. En de strenge jeugd van de jaren vijftig bestond eigenlijk pas sinds de vrijgevochten jaren zestig. We willen allemaal vooruitstrevend zijn, modern, een wereldburger. Maar tegelijkertijd zijn we ergens geworteld, we hebben een verleden, een geschiedenis, waarop we bij voorkeur trots zijn. Nostalgie is niet in strijd met moderniteit. Je kunt zelfs zeggen dat het een loot is aan de stam van het modernisme.'

En op de vraag of nostalgie alleen iets is voor oude mensen, moeten we ontkennend antwoorden. De seventies en de vergeten groenten zijn vooral hip onder jongeren, een aantal oud-studenten geeft aan dat studeren vroeger toch veel relaxter was en er zijn zelfs hipsters, hebben we ons laten vertellen, die hun laptop hebben ingeruild voor een typemachine. Als dat geen nostalgie is.

Nog terugkomend op die 28 jaargangen Trajectum die gebundeld in de kast staan op de redactie. Al bladerend zie je ook de golfbewegingen van dingen die verdwijnen en weer terugkeren binnen de hogeschool, opleidingen en het onderwijs. Ze kenmerken de geschiedenis. Want soms was het vroeger toch beter!

05062018 TRAJECTUM#4

11

NIEMAND WIL LATER VLUCHTELING WORDEN Heba (20), Syrië Als klein meisje wist Heba al wat ze wilde worden: ‘Hetzelfde als mijn vader: KNO-arts.’

Nu ze gevlucht is uit haar thuisland geeft het UAF haar de kans op een nieuwe toekomst.

Het UAF ondersteunt vluchtelingen bij studie en werk.

www.uaf.nl/heba

nos.tal.gie

zelfstandig naamwoord (vrouwelijk) Heimwee naar de goede, oude tijd, het idealiserend terugverlangen naar vroeger

TROOST, VERHAAL OF FEIT Wat is nostalgie? Kunnen we ervan genieten, leren we ervan en is nostalgie gebaseerd op droge feiten, mooie verhalen of subjectieve herinneringen? Lastige vragen, maar we vonden drie deskundigen die antwoorden durfden te geven. Plus de bonusvraag: was vroeger alles beter? | MA R C J A N S S E N

05062018 TRAJECTUM#4

13

‘Het EK ’88 een anker voor een hele generatie’

‘M

ensen hebben de neiging om met een vertekend beeld naar zichzelf te kijken. Dat geldt voor het eigen gedrag in de toekomst, dat overschatten we al gauw: “Straks ga ik dit doen, morgen dat en volgende week begin ik met afvallen.” Als het eenmaal zover is, blijven we vaak precies hetzelfde doen als altijd. Zo werkt het dus ook met terugkijken. Ook dat levert een uiterst vertekend beeld op. “Wat hadden we toen toch veel echt contact. Wat was het leven nog overzichtelijk. Vroeger, die tijd was toch veel warmer.”

Wat ik daar mooi aan vind: het maakt niet uit of we naar een moment in de toekomst kijken of naar een moment in het verleden; in beide situaties kijken we niet zo scherp naar onszelf.

We zijn Strangers to Ourselves, zoals een bekend boek van de sociaalpsycholoog Timothy Wilson heet. Maar is dat erg? Als je weet dat het zo werkt, kun je er rekening mee houden.

Bovendien: uit studies blijkt dat mensen met een sterk realiteitsbeeld depressiever zijn. Dus een beetje nostalgie, dat is prettig, troostend.

Zeker als de situatie nu goed is en je kijkt met een warm gevoel naar het verleden, dan is dat prima. Het wordt pas wrang als je én nu niet goed zit én weinig hoop hebt voor de toekomst. Dan wordt nostalgie wrang.

Vertaal het naar muziek of voetbal. Bij muziek geldt: wat je luistert op je vijftiende, dat zit zo in je ziel gebakken, daar luister je de rest van je leven naar. En bij voetbal is het EK ’88 een

14

TRAJECTUM#4 05062018

anker voor een hele generatie. Maar het oude Ajax – dat de Europa Cup 1 of de Champions League kon winnen - krijgen we nooit meer terug. FC Twente degradeert en de fans hebben echt pijn. Dan past nostalgie eigenlijk niet meer, dan gaat nostalgie over in rouw.

‘Op de vraag of vroeger alles beter was, valt eigenlijk geen zinnig antwoord te geven. Mensen zijn in die antwoorden altijd onbetrouwbaar. Mijn schoonmoeder is in staat om de oorlogstijd te romantiseren. En Jan Terlouw raakte een snaar met zijn ‘touwtje uit de brievenbus’.

Maar het was in die tijd veel moeilijker om eigen keuzes te maken. De sociale controle was groot en dat is niet alleen positief.

Mijn eigen nostalgie zit bij de jaren tachtig. De serie Stranger Things, op Netflix, zit bomvol verwijzingen naar die periode. In het verhaal, de muziek, de aankleding. Daardoor is het voor mij een soort oude vriend tegen wie je aan kunt schurken. Dat is commercieel natuurlijk heel slim gedaan, als je je product weet te laden met zo’n prettige emotie.

Ondertussen zie ik bij mijn zoon van zestien dat ie vorig jaar al Pokémon ging spelen uit nostalgie. Fascinerend vind ik dat. Dat mensen zo jong al nostalgiegevoelens kennen over iets dat pas vier jaar geleden speelde. Maar goed, voor hem is dat een kwart van zijn leven. En hij doet hetzelfde als iedereen: we gooien over de goede herinneringen een nostalgisch sausje, ons geheugen gebruikt zijn eigen Instagramfilter. En wat mij opvalt: nostalgie gaat altijd over verbinding met anderen. Met je familie, je vrienden, je medestudenten. Want dat maakt het leven pas echt betekenisvol, de momenten die je beleeft met een ander. En gek genoeg vinden we het heel moeilijk om die ontmoetingen in het heden centraal te stellen, om het daarover te laten gaan.’

Reint Jan Renes is lector crossmediale communicatie aan de HU, columnist bij Trajectum en sociaalpsycholoog.

05062018 TRAJECTUM#4

15

Ad van Liempt is bijzonder lector Journalistiek aan de HU, auteur van talloze geschiedenisboeken over de Tweede Wereldoorlog en de periode daarna, bedenker van het tv-programma Andere Tijden.

16

TRAJECTUM#4 05062018

‘Er is een funfactor in de geschiedenis gekomen’

‘N

ostalgie, ik vind het woord een beetje lastig. Dat komt omdat de grenzen tussen geschiedenis en nostalgie beginnen te vervagen. Je weet niet meer waar nostalgie ophoudt en waar geschiedenis begint. Misschien komt dat wel omdat we in de afgelopen decennia iets hebben toegevoegd aan het vertellen van de geschiedenis: plezier. En die toevoeging is heel wezenlijk. Je kunt er lol in hebben om met geschiedenis bezig te zijn.

Ik hou veel lezingen bij historische kringen. Die mensen zitten anderhalf uur lang heel geboeid te luisteren, die hebben er plezier in. Er ontstaat een vuur, een warmte in die zaal. Zeker als het gaat over het dagelijks leven. Als ik vertel over de periode 1945-1950, dan heb ik cijfers over hoeveel Canadezen bleven en hoeveel kinderen daarvan zijn gekomen. Maar het gaat ook over de boosheid en het ongemak van die ouders: ze zaten met een dochter die er met een buitenlandse soldaat vandoor ging.

Het waren weliswaar de bevrijders, maar toch: langzaam werden die Canadezen de deur uitgekeken. Die kant van de geschiedenis vertel ik ook.

De geschiedschrijving heeft een enorme switch gemaakt. Vroeger ging die over autoriteiten en instituties, heel soms over heel speciale mensen. Maar nooit over gewone mensen.

Je moest eerst bewijzen dat die stonden voor iets groters, dan mocht je het er eventueel over hebben. Zo was het ook met nieuws. Dat ging over instituties en autoriteiten, en als het over gewone mensen ging, dan moest het iets groters representeren.

En kijk nu: het best gelezen boek van de afgelopen decennia is De eeuw van mijn vader, van Geert Mak. Over doodgewone mensen. En

Sonny Boy staat geloof ik op twee. Over zomaar een jongen met een waanzinnig verhaal.

Ergens in de slipstream van de grote democratiseringsbeweging is de geschiedschrijving daarin meegegaan. En dat heeft het veel leuker gemaakt.

Dan is er nog de geschiedenis van de plek.

Daarin zijn mensen zeer geïnteresseerd. Zie de struikelstenen, de open joodse huizen. Dat maakt geschiedenis zo leuk, zo interessant, zo dichtbij. Dat raakt mensen.

Het is de democratisering en individualisering van de geschiedenis: we proberen alle slachtoffers een gezicht en een verhaal te geven. In Rotterdam zetten ze kinderen uit groep 7 en 8 aan het werk om de verhalen te achterhalen van Joodse kinderen. Het is een heel ontroerende middag geworden, met zestig docenten die daar op woensdagmiddag in een zaaltje bij elkaar komen in hun vrije tijd.

Andere Tijden, het tv-programma, maakten we ook vanuit het idee: kijk eens hoe leuk geschiedenis kan zijn. Als je het maar op een leuke manier vertelt. En er zit ook een tweede laag in. Je vertelt het verhaal maar ook nog iets extra's, over de tijd en de samenleving. Dan geeft het een tijdsbeeld, een extra laagje. Ik heb er maar een jaar of acht voor gewerkt, maar ik herinner me vooral het tomeloze enthousiasme, de inzet van die redactie. Er is een soort funfactor in de geschiedenis gekomen en Andere Tijden is daarvoor een soort vliegwiel geweest.’

05062018 TRAJECTUM#4

17

‘D

e meeste historici zullen niet zeggen dat vroeger alles beter was. En voor studenten was vroeger zeker niet alles beter.

Er is nu heel veel voor ze. Feitelijk kun je zeggen dat de voorzieningen nu beter zijn. Van pc’s en bibliotheken tot chillplekken. En feitelijk is het beurzensysteem veranderd, van het beurzenstelsel naar de basisbeurs en nu het leenstelsel. Op de lijn van zelfstandig leren naar veel begeleiden is het laatste veel belangrijker geworden. Maar is dat beter? Het is maar net wat je belangrijk vindt. En alles is meer dichtgetimmerd.

Maar ook dat hoeft niet negatief te zijn.

Zo werd er vroeger niet naar studeerbaarheid gekeken. Er was een programma en daar had je het mee te doen. Als je als student ziek was of om een andere reden niet kwam opdagen, keek er geen hond naar je om. Daarnaast heb ik in zalen gedoceerd waar je bijna door de vloer heen zakte, zo slecht.

Op Lucas Bolwerk zaten we in panden die al lang waren afgekeurd door de Arbeidsinspectie. En ik heb gestudeerd aan de School voor Journalistiek, die zat toen aan de Palmstraat. Dat was me een ouwe troep… Bovendien: nog in de jaren tachtig had ik collega-docenten die het werk wel heel gemakkelijk op namen. Dan werd er een scriptie bij ze ingeleverd in juni en die was in september nog niet aangeraakt. Die lag op het bureau stof te vangen.

Nu kennen we de studievoortgang van iedere student. Als het nodig is, verwijzen we hem of haar door naar een psycholoog et cetera. De apparatuur is vervangen door zacht zoemende digitale machines die alles kunnen. En in De Uithof kan het ook gezellig zijn, als je het maar goed inricht.

Vroeger was er minder controle. Ook dat kun je positief of negatief duiden. Ik ben nu een jaar of zes directeur en heb meer controle dan de directeur van 15 jaar geleden. En dat wil ik ook. Je wordt immers afgerekend op wat er onder jouw verantwoordelijkheid gebeurt, je moet je verantwoorden.

Noem het een vorm van neoliberale accountability.

Of zelf heb ik het liever over de verstrakking. Die loopt als een rode draad door de recente geschiedenis van het hoger onderwijs. Zelf vind ik het niet zo erg, zolang het niet doorschiet naar een afrekencultuur waar je bij elke fout moet vrezen voor je baan.

En zo heb je nog altijd het cliché van de drinkende student die druk is met het verenigingsleven, maar ook daar geldt de verstrakking. Want als die student de studiepunten niet haalt, heeft ie een probleem.

En er zit strakkere begeleiding op. Maar is dat erg?

Het is ook oprechte zorg dat je wat doet voor studenten die anders aan hun lot worden overgelaten.

Eerst was studiebegeleiding iets dat docenten erbij deden, later werd er iemand een paar uur voor vrijgesteld. Nu is studiebegeleiding een compleet geprofessionaliseerd instituut en dat hebben we goed georganiseerd.

Aan de andere kant: je moet het leven van een student niet willen bepalen. Die moet de ruimte krijgen om zelfstandig keuzes te maken. En daarin zie je nu ook een probleem ontstaan: studenten die niet zelfstandig zijn maar vooral afwachten en verwachten dat een ander het voor ze doet. Ze zijn meer consument geworden. Daar word ik persoonlijk niet zo gelukkig van. Maar het is de counterpart van de afrekencultuur: ik betaal, dus jij moet maar leveren. En dan kan het gebeuren dat een student al naar een klachtenbureau stapt bij het minste of geringste, terwijl er niet eens normaal met elkaar is overlegd over het probleem. Als ik dat zie, denk ik: ik ben niet nostalgisch, maar ik heb wel de vraag of alles goed is wat er gebeurt.’

‘Voor studenten was vroeger zeker niet alles beter’ 18

TRAJECTUM#4 05062018

Leen Dorsman is hoogleraar universiteitsgeschiedenis en onderwijsdirecteur Geschiedenis en Kunstgeschiedenis aan de Universiteit Utrecht. Hij is medeauteur van het boek De Utrechtse Student. 1945 tot nu. 

05062018 TRAJECTUM#4

19

COLUMN REINT JAN RENES, LECTOR CROSSMEDIALE COMMUNICATIE IN HET PUBLIEKE DOMEIN

Ons Hans Klok brein Een van de meest opvallende kenmerken van de mens is misschien wel het gebrekkige vermogen om onbekommerd te genieten van het heden. We zitten vol zorgen over morgen, maken plannen voor de toekomst en denken - naarmate we ouder worden - steeds vaker met weemoed terug aan gelukkige momenten uit het verleden. Dankzij een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een onbewust ontkennen van de eindigheid van het leven, zijn we vaker dan ons lief is bezig met iets nuttigs voor straks.

Gelukkig is ons brein een soort Hans Klok in het creëren van illusies. Mensen zijn meesters in het wegredeneren van het ongemakkelijke besef dat ze nu nog even niet doen waar ze intrinsiek blij van worden. Ze kunnen heel goed uitleggen waarom het nu is wat het is (niet zo heel leuk) en straks alles anders wordt (veel leuker). Helaas tonen talloze studies aan dat het verleden vaak de beste voorspeller is voor de toekomst. Hadden we het afgelopen jaar nooit tijd voor anderen, is de kans heel groot dat we het komende jaar daar ook geen tijd voor hebben. Zelfs mensen die dit eigenlijk wel weten, denken stiekem toch dat het deze keer anders gaat.

Daar waar we bij collega’s of vrienden messcherp zien dat het nooit meer beter wordt (bijvoorbeeld op het werk of in de liefde), trekken we ten opzichte van onszelf dikke psychologische rookgordijnen op. Hoe we met ons heden omgaan heeft wel wat weg van de manier waarop consumenten via ‘postaankoop rationalisaties’ allerlei redenen verzinnen om zich beter te voelen nadat ze iets nutteloos gekocht hebben (‘het klopt, hij maakt inderdaad veel lawaai en schoonmaken is een hoop gedoe, maar er gaat niks boven de geur van zelfgebakken brood in de morgen’). Dit wordt ook wel het ‘Stockholm Syndroom voor consumenten’ genoemd.

Omdat we denken dat we nu even niks kunnen veranderen, laten we ons liever gijzelen door de illusie dat dit ook echt is wat we willen. En dat is maar goed ook, want juist dankzij ons ‘Hans Klok brein’ zijn we met z’n allen stiekem best gelukkig met het leven dat we nu leiden. |

20

TRAJECTUM#4 05062018

Nostalgie: bestaat dat wel bij zo'n relatief nieuwe fusieconstructie als Hogeschool Utrecht? We vroegen het aan vier mensen die het kunnen weten: oud-studenten van de HU (en haar voorlopers) die er nu weer werken. Back to the seventies, eighties, nineties en zeroes met Francien, Rob, Nikolien en Kasper.

05062018 TRAJECTUM#4

21

FRANCIEN BRUGGINK is sinds 2002 onder andere docent supervisiekunde bij de supervisorenopleiding van het Instituut Social Work aan de HU. Tussen 1975 en 1980 deed ze Tehatex (Tekenen, Handenarbeid, Textiele werkvormen) bij de Stichting Opleiding Leraren, de SOL. Die is inmiddels opgegaan in Instituut Archimedes, een van de 22 instituten binnen de HU. ‘Ik ben nog begonnen op Kanaleneiland, in houten barakken, heel kleinschalig. Na twee jaar verhuisden we naar de Archimedeslaan en kregen we grote werkplaatsen voor de creatieve vakken. Juist daar mengden docenten en studenten met elkaar. Iedereen kon elkaar vinden, het was een plek van ontmoeting. Dat is voor mij de nostalgie van die tijd.'

En natuurlijk zijn er nog meer herinneringen. Aan ‘heel sympathieke docenten’, vooral in de beeldende vakken. Aan dansen bij Xinix en De Roze Wolk aan de Oudegracht. ‘Woolloomooloo had je ook al, maar heel vaak kwam ik daar niet.’ Aan muziek tijdens feestjes (‘Maar welke ook alweer? Ik meen vooral de Stones en Santana’.) En zeker aan de films uit die tijd: Sophie’s Choice, One flew over the Cuckoo’s Nest.

22

TRAJECTUM#4 05062018

Toen ze na ruim twintig jaar terugkeerde aan de Archimedeslaan, nu als docent, kwam ze dezelfde werkplaatsassistenten weer tegen. En op de vierde verdieping lekte het nog steeds.

Maar heel lang staat Francien niet stil bij haar verleden. Zichzelf ontwikkelen, daar gaat het haar om. Dat deed ze onder andere met een opleiding tot supervisor, heel veel verschillende trainingen en een master in Contextuele Hulpverlening.

En de HU veranderde ook, al was dat soms ook lastig. ‘Ik ben niet zo van dat flexwerken, ik ben plek-gevoelig’, constateert ze. ‘Er ligt ook veel vast in systemen, in bureaucratie. Terwijl het gaat om het contact met de studenten, dat moet op de eerste plaats komen.’

Maar op de vraag of vroeger alles beter was, zegt ze volmondig nee. ‘Ik zie golfbewegingen. Met het innoveren naar leerteams en werkplaatsen hoop ik op meer kleinschaligheid en daarmee ook op werkelijke ontmoeting tussen docent en student.’

05062018 TRAJECTUM#4

23

24

TRAJECTUM#4 05062018

ROB L ANCE E werk onder t sin toen d e econ ds 2001 aan H zijn ou omisc oges ders in Over ve he opleidinge chool Utrec ht en is cht. Prim nv fina a te do ielen. Aan de Slechts e Max Eu ncieel advise n o p de fie drie jaa u westra ts. r duurd at zat d r.Van 1982 to tempo e de op ’, weet e t 1985 o pleidin leiding Rob no studee g toen genoeg Bedrijfs rde hij g. Hij h nog, in waren e e aan c r onomie innert Zuilen en de m zich da . t Zelf wo de HEAO, wa o eao’ers e n. Maar t e ar onde R ig een go enlijk a het wa Zelf ha ob nog ede ba lleen v s hard d hij ge b s w ij is a o a hadden ’ers en n lukk helpen meao’e poten in die meege . Zij hie ig meao geda t k r ij r s d e het haa . ‘Het g gen. ‘Vo a lp op h deer t L in ld or stud aar beu n en dus beg ife Scie enten m en. Dat kwam g echt in een reep h r t Rob nces, a ij moord et een bedrijfs met wis omdat an de H end havo-o die vw econom kunde .

U . o p le N ’e ie iding w Rob ke rs slim u zijn z uitstek erde 1 a e 31 ja e s n h d. Z et kans 7 jaar g ar getr rond. H loos.’ ouwd e o goed dat h eleden ij had a ij een v n t e h r e u l b g e ben ze wo-me naar de en hele ven en drie kin isje daa later d loopba HU. Bij deren. r e non an er de F doen, o De mid bij mocht p de fie -profitsector op zitten. Die aculteit Econ d e lste stu . Rob v o ts. erhuisd begon met m mie & Mana g e e il m it in a e ire dien de tuss nt liepe En gaat entijd n s n nog o het er aar Bre t, daarna vers nu h HU en chillen ud-docenten ukelen kent de eel anders aa de ban , eerst van he n toe d hogesc en in h een fla doen. Ik an vroe hool d et bedr m t en da denk d u g a ijfsle s e r r v n ,o an binn at het v a een h organis enuit. ‘W p die heao? uis. Prim roeger atie. D R w o a te e a b verm el z t ge zijn een trekt b oedt va grote o ij het m ldt nu ook vo o ging, mense n w rganisa n regeld aken va or het stemd tie en je el. Hij monit ma np en is op h or t p ku et proje rojectplanne ken van proje onderling iet stuk gr n. Met s. Maar nt dus niet ev rojecten aan ctplan oter'. een go ctplannen, he entje d de worde a t kan nie ed th n je sco t bij zo s zomaar iets ringska e begroting d elpt als je me ’n profess ie afgensen e op tijd ionele en be05062018 TRAJECTUM#4

25

26

TRAJECTUM#4 05062018

Natuurlijk, de jaren negentig! Met de films Pulp Fiction en Forest Gump, muziek van dr. Alban (It’s my life), The Cranberries, Seal en Radiohead. NIKOLIEN VAN LIDTH de Jeude moet even graven voor de juiste herinneringen (‘Ik denk niet zo in decennia’), maar dan ploppen de namen uit dat tijdperk toch weer naar boven bij de huidige Advisor Internationalization of Education aan de HU. Ze studeerde er toen – tussen 1995 en 1999 - Culturele en Maatschappelijke Vorming, eerst in Amersfoort en later aan de Heidelberglaan in De Uithof. 'Ik vond het een heel leuke opleiding, ging er makkelijk doorheen. En in mijn herinnering was het allemaal niet zo groot, dat maakt het persoonlijk.’

Meer typisch jaren negentig volgens Nikolien: de opkomst van internet en de mobiele telefoon. ‘Toen ik na mijn eindexamen een jaar lang door Australië trok, belde ik hooguit vijf keer naar huis.

Tussendoor schreef ik brieven op blauw vliegpapier. Het ging allemaal prima zonder internet en telefoon, al kun je je dat bijna niet meer voorstellen. Je plande dat anders, regelde het anders.

Je liep elkaar wel eens mis, maar dan ontmoette je iemand anders en dat opende weer andere deuren.’ In haar laatste jaar van de opleiding studeerde ze in een dorp in Andalusië, Spanje. ‘De Japanners die daar studeerden, hadden allemaal al een mobiel.

Wij nog niet.’ En het gekke is: nu nog onderhoudt ze de contacten met de vriendengroep in die plaats zonder mobiel: ‘In februari ben ik nog terug geweest. Ik hoopte weer oude bekenden tegen te komen en die liep ik gelijk de eerste dag tegen het lijf.’

Prachtig, al die typische jarennegentig-eigenaardigheden. Maar voor Nikolien persoonlijk stonden die jaren in het teken van reizen. Naast Australië en Spanje belandde ze ook in Nicaragua, Mexico, Zuid-Afrika… ‘All over the place’ constateert ze zelf.

‘Toen ik naar Australië ging, merkte ik hoeveel ik van reizen hield.

Mijn keuze voor CMV kwam ook omdat het in het vierde jaar een internationaal traject aanbiedt. Ik werk niet voor niks bij het International Office...’

Na de jaren negentig kwamen er kinderen. Het reizen stopte niet, maar werd wel anders. ‘Ik ga nu vaak voor kortere periodes.

Soms ook voor mijn werk. Laatst was ik in Krakau, daar krijg ik zoveel energie van: mensen uit andere landen en culturen kijken anders, denken anders. Ik blijf dat een enorme verrijking vinden.

Mijn werk is om te zorgen dat anderen ook blij worden van die internationalisering. Want ik denk dat het waardevol is voor onderwijs, maar tegelijkertijd ook heel leuk. Internationalisering komt tegenwoordig meer aan bod dan in mijn studietijd: de mogelijkheden zijn vermeerderd, dat weet ik zeker. Maar ik weet ook zeker dat het nog altijd wat meer mag.’

05062018 TRAJECTUM#4

27

Nostalgie, past dat bij een tijdperk dat zo kort achter ons ligt? Zeker wel, weet KASPER VAN LOON. Hij studeerde van 2001 tot 2006 Communicatie op de Padualaan. Sinds 2011 is hij docent aan dezelfde opleiding aan de Bolognalaan.

Vijf jaar is hij weggeweest. Een half jaar heeft hij gereisd, daarna gewerkt als trainer bij de servicedesk van Ikea. Daar nam hij na vijf jaar ontslag, ging studeren aan de Erasmus Universiteit én keerde als docent terug bij zijn oude opleiding. Waar de nostalgie hem soms aanvliegt: ‘Wij hadden Leon ten Hove en die was altijd bij de SCOM-balie voor al je suffe vragen.

Nu is het meer gecentraliseerd, anoniemer.’

Ook de relatie tussen docenten en studenten is veranderd: ‘Tijdens mijn opleiding zat de docent nog in een kamertje waar je moest aankloppen, de klassieke modus van enerzijds de student en anderzijds de docent. Dat is gelukkig niet meer zo. Tegelijkertijd loopt veel persoonlijk contact digitaal en dus anoniemer. Het leidt soms tot een toon bij studenten waarbij ik denk: “Oei, dat zou ik als student nooit zo gedaan hebben”. Daarin zit misschien ook wel mijn nostalgie.’

Nou ja, Kasper roemt het instituutsplein (‘Een heel slimme manier van ontmoeten en communiceren’) en hij studeerde geschiedenis ‘dus ik weet dat vroeger niet alles beter was’. Toen hij ging studeren vlogen na twee weken vlogen twee vliegtuigen in de Twin Towers. Later kwamen daar de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh bij. We keken er allemaal naar in ons studentenhuis in Lombok, al dat gedoe met LPF en Mat Herben en zo. Ik had een leuke studententijd en Utrecht was een warme deken, terwijl tegelijk de wereld veranderde.’

De zeroes, dat waren ook de jaren van Lord of the Rings in de bioscoop – ‘Netflix bestond nog niet.’ De trilogie maakte indruk op Kasper en hij wist toen al dat hij na zijn studie ook zo’n reis naar het onbekende wilde maken. Een half jaar lang toerde hij door Nieuw Zeeland en Australië en een handvol landen in Zuidoost-Azië.

Hij denkt dat studenten nu minder zin in avontuur hebben. ‘De wereld lijkt grilliger en enger, de toonzetting in de media is veranderd - dat begon met Fortuyn en 9/11. Ook denkt hij dat studenten hierdoor minder snel op kamers gaan. En hij snapt het. Daar komt de prestatiedruk bij, met alle verplichte studiepunten en bindend studieadvies. Zij hebben het minder goed dan mijn generatie. Maar goed, dat zeiden ze ook over de mijne.’

28

TRAJECTUM#4 05062018

05062018 TRAJECTUM#4

29

30 30

TRAJECTU#4 05062018 TRAJECTUM#4 05062018

Zet HU-mensen van vroeger tegenover de huidige generatie. Wat denken ze? Geloven ze dat vroeger alles beter was?

Of vinden ze hun eigen tijd beter? We vroegen het aan praktische docenten, gemotiveerde studenten, betrokken decanen en eerlijke (!) bestuurders.

Onze conclusie: je eigen tijd is de beste tijd. |

DO O R GER ARD RUT T EN

05062018 TRAJECTUM#4

31

‘Trots op fusie van dertig hogescholen tot HU’ Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘Dat zijn veel gebeurtenissen. Ik was regelmatig trots. Bijvoorbeeld op de fusie van zo’n dertig zelfstandige hogescholen tot Hogeschool Utrecht. In 1987 gingen we met sociale academie De Nijenburgh op in Hogeschool Midden Nederland. Halverwege de jaren negentig fuseerden we met de Technische Hogeschool Utrecht en Hogeschool voor Economie & Management tot wat nu Hogeschool Utrecht is.

In die tijd had ik grote idealen, zoals intensieve samenwerking met de Universiteit Utrecht. Voor studentencultuur en -sport was dat snel geregeld, maar ik hoopte dat het verder zou gaan, ook met een bestuurlijke fusie.

Dat is niet gelukt, onder meer omdat Jan Veldhuis, de toenmalige collegevoorzitter van de universiteit, dat helemaal niet wilde. We stonden met de ruggen naar elkaar. We zijn pas goed met elkaar gaan opschieten toen we allebei als bestuurder gestopt waren.’

Was vroeger alles beter?

‘Nee, er zijn ook dieptepunten. De hardnekkig slechte resultaten van enkele faculteiten bij de tevredenheidsonderzoeken onder studenten. De opleidingen in de gezondheidszorg deden het meestal goed, economie vaak niet. Daar waren nogal wat parttime docenten die het lesgeven er even bij deden. Zij hadden geen eigen werkkamers en andere voorzieningen, na de les gingen ze snel door naar een volgende klus. Terwijl bij de meeste opleidingen docenten gewoon veertig uur in dienst waren. Dat zie je terug in de tevredenheid van studenten. Na mijn vertrek zijn die resultaten langzaam maar zeker verbeterd. Ik wil niet zeggen dat het door mijn vertrekt komt, haha. Ik zie dat de hogeschool weer geregeld bijna onderaan staat.

Waarom dat zo is, weet ik niet.’

Zou je liever nu collegevoorzitter zijn of toch liever toen?

‘Wat ik tijdens de fusiegolven heb meegemaakt, was heel avontuurlijk. We moesten alles nog uitzoeken. In 1987 kwam koningin Beatrix zelfs op bezoek om zich te laten informeren waar wij mee bezig waren. Wel zie ik dat er geleidelijk veel bureaucratisering is gekomen. Voor een deel is dat onontkoombaar bij een organisatie van die omvang. Maar het hoeft niet. Kijk naar Avans: die staat al jaren op nummer één in de Keuzegids Hoger Onderwijs en dat is ook een grote hogeschool.’

TOEN

Henk de Greef (78) Van 1992 tot 2003 collegevoorzitter van de (voorganger van) Hogeschool Utrecht, tussen ’83 en ’92 directeur van sociale academie De Nijenburgh. Daarvoor docent Personeelswerk en adjunct-directeur.

32

TRAJECTUM#4 05062018

NU

Jan Bogerd (55) Sinds 2015 voorzitter van het college van bestuur.

Daarvoor was hij onder meer collegelid, directeur van de Faculteit Economie en Management en docent bij de economische deeltijdopleidingen.

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘In mijn tijd als docent bij de deeltijdopleidingen, medio jaren negentig, gaven we onder andere op vrijdagavond les. Dat sfeertje van gedreven studenten die willen studeren om aan hun ontwikkeling of carrière te werken was fantastisch. In de docentenkamer discussieerden we niet over voetbal, maar over economische onderwerpen zoals hypotheken en aandelen.

Als collegevoorzitter raakten de publicaties in NRC uit april 2016 mij hard. De HU maakte op verschillende terreinen een transitie door, zoals bezuinigingen op de diensten en de herhuisvesting. Die hadden gevolgen voor groepen en individuele medewerkers en dat kwam tot een uitbarsting. Ik heb onder meer geleerd dat je altijd moet blijven doorvragen bij informatie. Is het compleet? Ik had mezelf destijds niet goed genoeg geïnformeerd, vind ik. Het was en harde leerschool.’

Was vroeger alles beter?

‘Ik heb ontzettend goede herinneringen aan de tijd dat ik student was aan sociale academie De Jelburg, een van de voorlopers van de hogeschool. Dat was eind jaren zeventig, de tijd van vrijheid blijheid en van punk en kraken. Er waren bijvoorbeeld felle discussies tussen studenten en docenten over het onderwijsprogramma. Die tijd was heel vormend. Maar of studenten er veel van leerden? Ik denk dat zij op de manier waarop het onderwijs nu is ingericht veel meer kennis opdoen.’

‘Publicaties in NRC raakten mij hard’

Liever nu of vroeger collegevoorzitter?

‘Nu. Er is zoveel dynamiek in de samenleving, op de arbeidsmarkt. Regionaal, nationaal en internationaal. De betekenis van onze instelling met onderwijs en onderzoek voor de maatschappij is fenomenaal. Om daar als collegevoorzitter een rol in te spelen is prachtig.’

05062018 TRAJECTUM#4

33

‘Een burn-out is nog steeds moeilijk bespreekbaar’

NU

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘Ik ben te nuchter om iets onuitwisbaar te vinden. Ik ben wel sterk onder de indruk van de enorme gedrevenheid van studenten. Als decaan spreek ik bijna zeshonderd studenten per jaar en ik kom veel in aanraking met studenten bij wie persoonlijke omstandigheden het studeren belemmeren. Dat kan zijn vanwege een ziekte of ze zijn mantelzorger voor zieke ouders of familieleden en daarnaast studeren ze fulltime. Ik heb grote bewondering voor ze dat ze toch die passie en gedrevenheid opbrengen om een diploma te halen. En ze willen dan ook nog in vier jaar afstuderen. Het liefst met allemaal tienen.’

Was vroeger alles beter?

‘Zeker niet. Vroeger was alles anders en niet te vergelijken met nu. Ik vind wel dat het vroeger overzichtelijker leek, veranderingen lijken nu veel sneller te gaan. Denk maar aan internet. Misschien hebben studenten daarom tegenwoordig veel meer te maken met stress, prestatiedruk en burn-out. Die ontwikkeling vind ik ernstig. Studenten moeten van alles, op Facebook maken jongeren elkaar gek met hoe geweldig leuk ze het hebben. En een burn-out hebben, is nog steeds moeilijk bespreekbaar. Studenten schamen zich ervoor.

Soms beginnen ze bij mij in de eerste zin al te huilen omdat ze er eindelijk over mogen praten. Gelukkig is er in de media steeds meer aandacht voor.’

Liever nu of vroeger als decaan werken?

‘Toen, nu en altijd. Ik zeg weleens in gesprekken met studenten over dit werk als grap: “Als ik met pensioen ben, kom ik voor niks.” Om aan te geven hoe mooi en belangrijk ik dit werk vind. Het is prachtig om jonge mensen te mogen begeleiden in hun ontdekkingsreis en ze af en toe een zetje te kunnen geven richting hun toekomst.’

Roeli Witbraad (64) Decaan bij HU Amersfoort en Heidelberglaan 7, haar negende functie bij de hogeschool in dertig jaar. Eerder was ze onder meer docent, studieloopbaancoördinator en hoofd van de studentenadministratie.

34

TRAJECTUM#4 05062018

TOEN

Joop Mulderij (73) Van 1990 tot 2007 decaan bij de Faculteit Gezondheidszorg; van 2009 tot 2016 bij Inholland, Fontys, Windesheim en Faculteit Educatie van de HU.

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘Wat ik verbazingwekkend vind, is dat ik regelmatig studenten tegenkom waar ik ooit gesprekken mee heb gevoerd en die zeggen: “U bent zo belangrijk geweest voor mij.” Studenten kwamen voor ongeveer alles bij ons: psychische problemen, geldgebrek of gedoe met ouders. Je spreekt ze een paar keer en dan zie je ze vaak niet meer. Het maakt indruk om dan later te horen dat die gesprekken een keerpunt in hun leven zijn geweest. Waar ik nog bijna elke week aan denk is dat een studente zelfmoord heeft gepleegd. Ik was al een jaar bezig om maatschappelijk werk in te schakelen voor haar. De andere kant ken ik ook: een HU-student zei me dat ik hem door de gesprekken van zelfmoord heb afgehouden.

Dat soort zaken blijft je altijd bij.’

Was vroeger alles beter?

‘Ik weet niet of álles beter was maar op het gebied van het negatief bindend studieadvies (bsa) is er het een en ander verbeterd. Ik heb mij er lang tegen verzet dat bij sommige faculteiten het bsa ook in het tweede jaar werd gehanteerd. Als een student een vakje uit de propedeuse niet had gehaald, moest hij of zij stoppen met de studie.

Een of twee jaar terug bleek dit in strijd met de wet. De hogescholen hebben deze regel dus moeten afschaffen. Wat ik mijzelf kwalijk neem, is dat ik als decaan niet een jurist in de arm heb genomen om dit uit te zoeken. Jarenlang zijn er allerlei slachtoffers gevallen terwijl het wettelijk niet was toegestaan. Een tweede verbetering is dat de HU komend studiejaar de mogelijkheid invoert van een niet-bindend studieadvies. Daar ben ik een groot voorstander van. Zo krijgt de student zelf iets meer zeggenschap over zijn studie.’

‘Ik denk nog vaak aan de studente die zelfmoord pleegde’

Liever nu decaan of toch toen?

‘Het maakt mij eerlijk gezegd niks uit. Ik heb tot twee jaar geleden gewerkt en heb er in alle omstandigheden van genoten. Ik vond het wel aardig om te merken dat ik me niet alleen nuttig kon maken bij de HU maar ook bij andere hogescholen.’

05062018 TRAJECTUM#4

35

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘Het hoogtepunt tot nu toe was om mijn propedeuse in één jaar te halen. Daarna mag je de opleiding afronden en maakt het niet zoveel uit hoe lang je er over doet. Ze kunnen je niet meer wegsturen en dat geeft rust. Bij eerstejaars is het bindend studieadvies (bsa) wel een dingetje, ja: de meeste vinden dat heel spannend. Van mijn groep van dertig studenten zijn er maar twaalf door naar het tweede jaar. Een deel kreeg een negatief bsa, anderen stopten omdat ze de opleiding niet leuk vonden of omdat ze het niveau niet aankonden.

Wil de HU misschien een vrijblijvend studieadvies invoeren? Daar weet ik niets van. En of ik dat een goed idee vind? Dat moet je per student bekijken. Als iemand nog één vak moet halen, dan is het goed om de keuze aan de student laten. Maar het aan iedere student zelf overlaten, dat lijkt me niet efficiënt. Er moet wel enige vorm van selectie zijn.’

Vroeger was alles beter?

‘Ja en nee. Voorheen werd de studieschuld kwijtgescholden als je de studie afrondde. De drempel om te studeren en op kamers te gaan, lag een stuk lager. Met de invoering van het leenstelsel bouw je nu vaak een schuld op en ligt dit moeilijker. Daar staat tegenover dat het onderwijs tegenwoordig levendiger is. Er is veel meer samenwerking met bedrijven. Bij mijn opleiding kijken ze goed naar wat er speelt binnen de sales en marketing en hoe dit aansluit bij de theorie. Er is nu een goede mix van parttime docenten die ook in het bedrijfsleven werken en fulltimers.’

Liever nu of vroeger studeren?

‘Dan kies ik voor nu. Het onderwijs is levendiger, je kunt als student je creativiteit meer kwijt. Dat de studiefinanciering is afgeschaft, vind ik jammer. Maar ach, alles wat je nu leent, verdien je later wel weer terug.’

NU

‘Wat je nu leent, verdien je later terug’

Niels van Harten (24) Tweedejaars Commerciële Economie en voorzitter van studievereniging Forum van de economische instituten. Hiervoor volgde hij een interne verpleegkundeopleiding en hij is momenteel werkzaam als verpleegkundige.

36

TRAJECTUM#4 05062018

‘Het zelfstandig leven beviel meteen goed’

TOEN

Anke Heemels (33) Was student Verpleegkunde van 2003 tot 2008, sinds 2012 bestuurslid van de Alumnivereniging van deze opleiding. Werkt als verpleegkundige in het Diakonessenhuis in Utrecht en volgt een interne opleiding tot CCU-verpleegkundige (hartbewaking).

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘Sowieso het studentenleven: het zelfstandig leven, op kamers gaan. Dat beviel meteen goed. Ik kom uit Weert in Limburg en kon dichtbij in Eindhoven studeren. Maar dat was toen niet zo’n leuke stad, dus werd het Utrecht. Wat tijdens de opleiding veel indruk maakte, waren de stages waarbij echt contact was met patiënten voor wie je zorgde. Daarvoor krijg je veel waardering terug. Ik vond het heel heftig toen ik voor het eerst meemaakte dat een patiënt overleed, gewassen moest worden en de familie afscheid kwam nemen. Of het eerste slechtnieuwsgesprek waarbij ik aanwezig was en de patiënt te horen kreeg dat hij ongeneeslijk ziek was. Dat vond ik heel indrukwekkend. Het was een fijne studie en ik ben in Utrecht blijven hangen omdat ik het hier zo leuk vind.’

Was vroeger alles beter?

‘Vroeger stond er minder druk op om op tijd af te studeren.

Wij hadden meer de gelegenheid om buiten de studie zaken op te pakken, zoals bijbaantjes of iets bij een studentenvereniging. Als ik de geluiden nu hoor, is daar minder ruimte voor. Bijna iedereen liep destijds een jaar vertraging op, ook ik.

Een stage in de psychiatrie lag me niet zo goed: ik vond de theorie leuk, maar de praktijk was niet aan mij besteed. Uiteindelijk had ik genoeg van verslagen maken voor de studie en was het tijd om aan het werk te gaan.’

Liever toen studeren of nu?

‘Liever toen. Voor mijn gevoel was de studententijd beter. Maar ik vind studeren nog steeds leuk, vandaar dat ik nog een interne opleiding volg. Een leven lang leren hoort erbij: je moet jezelf blijven prikkelen.’

05062018 TRAJECTUM#4

37

NU

Mark Zanstra (53) Sinds 2012 docent bij de opleiding Medische Hulpverlening, achttien jaar ambulanceverpleegkundige bij Ambulance Amsterdam en docent aan de Academie voor Ambulancezorg. Docent van het Jaar in 2018.

‘Als ik ’s morgens niet in de spiegel kijk, voel ik me nog een twintiger’

38

TRAJECTUM#4 05062018

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘De weerstand bij de huidige verpleegkundigen tegen de nieuwe zorgprofessionals die wij sinds 2012 binnen Medische Hulpverlening opleiden. Mijn collega’s op de ambulance hebben er negen of tien jaar over gedaan om daar terecht te komen. Ze doen eerst verpleegkunde, specialiseren zich in intensive care of spoedeisende hulp, doen een paar jaar ervaring op en volgen daarna nog de opleiding tot ambulanceverpleegkundige. Pas dan komen ze op die ambulance terecht. De professionals die we via deze opleiding afleveren, doen er vier tot vijf jaar over om hetzelfde te bereiken. De weerstand lijkt wat weg te ebben, het gaat de goede kant op. En ik weet dat vernieuwing weerstand opwekt, maar zo heftig had ik het niet verwacht.’

Was vroeger alles beter?

‘Nee, niet beter maar anders. Je moet niet blijven hangen in vroeger maar kijken naar de toekomst. We leren steeds bij. Kijk naar de ontwikkelingen in de gezondheidszorg. Vroeger ging iemand na een openhartoperatie of een bypassoperatie drie of vier maanden revalideren, nu zijn ze met een week weer thuis. Met een blindedarmoperatie lag je een week op de chirurgische afdeling en nu sta je in een dag weer buiten. De technieken zijn allemaal veel beter geworden. En we blijven in ontwikkeling.’

Liever nu of vroeger werken?

‘Ik voel me verbonden met de jeugd van nu. Misschien ook wel doordat mijn kinderen in dezelfde leeftijd zijn. Als ik ’s morgens niet in de spiegel kijk, voel ik mij ook nog een twintiger. Ik vind het leuk om met de huidige generatie studenten docent te zijn.’

TOEN

Bert Carstens (71) Was van 1990 tot 2012 docent marketing en strategie en een aantal jaren vakgroepleider bij Commerciële Economie (CE). Tegenwoordig met pensioen en onder andere afstudeerbegeleider bij de duale opleiding CE van de Hogeschool van Amsterdam.

Wat heeft een onuitwisbare indruk gemaakt?

‘Het meest verbaasd was ik over het verschil in cultuur tussen de hogeschool en het bedrijfsleven. Het bedrijfsleven is vooral gericht op profit en het beperken van kosten, bij de hogeschool was dat helemaal niet zo. Het ene jaar was de strategie kleinschalig onderwijs, het andere jaar was internationalisering het belangrijkst. En regelmatig werden andere didactische methodes geïntroduceerd, zoals probleemgestuurd onderwijs. Dat kostte allemaal klauwen met geld en na een of twee jaar bleek het niet te werken.’

Was vroeger alles beter?

‘Nu is het heel vanzelfsprekend dat jongeren gaan studeren. Maar toen ik als docent begon, waren studenten trots dat ze op een hogeschool studeerden. Het hbo stond nog in aanzien. Studenten hadden een meer gedisciplineerde leerhouding. Ze waren tijdens de lessen aanwezig, ik had geen ordeproblemen. Ik was als docent meer een inspirator, ik probeerde studenten enthousiast te maken voor het vak. Zo ontstond vaak een empathische band tussen mij en studenten. Nu zijn er allemaal andere leermethodes met powerpointpresentaties en online colleges.’

Liever nu of vroeger lesgeven?

‘Vroeger dus. Dat past beter bij mij als persoon. Na mijn studie marketing werkte ik in het bedrijfsleven, maar daarnaast ging ik sociale wetenschappen studeren: wat drijft mensen? En er zijn ook zoveel studierichtingen bijgekomen. Toen ik begon met lesgeven was het overzichtelijker: studenten hadden de keus uit vier economische studies, nu zien ze door de bomen het bos niet meer. Studenten zijn ook veel afgeleid door hun mobiele apparaten. Ze zitten tijdens colleges op appgroepen en dergelijke. Die afleiding is vele malen groter dan toen ik lesgaf. Ik had dat probleem toen niet.’

‘Studenten zijn veel afgeleid’

05062018 TRAJECTUM#4

39

Vroeger was alles…

DE HARDE CIJFERS

HET LIJKT SOMS OF WE GRAAG ZWELGEN IN DE TROOSTRIJKE GEDACHTE DAT HET LEVEN IN HET VERLEDEN BETER WAS. OF IN ELK GEVAL: LEUKER, MEER ONTSPANNEN, MINDER STRAK EN BUREAUCRATISCH. KLOPT DIE GEDACHTE? EEN ZOEKTOCHT NAAR DE CIJFERS ACHTER DE NOSTALGIE. MET EEN CONCLUSIE DIE – WELLICHT - OOK TROOST KAN BIEDEN. | DOOR MARC JANSSEN

Infographic 1: Aantal studenten in het HBO x 1.000

500

450 500 400 450 350 400 300 350 250 300 200 250 150 200 100 150 50

19 50 / 19 '51 52 / 19 '53 54 / 19 '55 56 / 19 '57 58 / 19 '59 60 / 19 '61 62 / 19 '63 64 / 19 '65 66 / 19 '67 68 / 19 '69 70 / 19 '71 72 / 19 '73 74 / 19 '75 76 / 19 '77 78 / 19 '79 80 / 19 '81 82 / 19 '83 84 / 19 '85 86 / 19 '87 88 / 19 '89 90 / 19 '91 92 / 19 '93 94 / 19 '95 96 / 19 '97 98 / 20 '99 00 / 20 '01 02 / 20 '03 04 / 20 '05 06 / 20 '07 08 / 20 '09 10 / 20 '11 12 / 20 '13 14 20 /'15 16 /'1 7*

100 0 50

Reeks1

19 50 / 19 '51 52 / 19 '53 54 / 19 '55 56 / 19 '57 58 / 19 '59 60 / 19 '61 62 / 19 '63 64 / 19 '65 66 / 19 '67 68 / 19 '69 70 / 19 '71 72 / 19 '73 74 / 19 '75 76 / 19 '77 78 / 19 '79 80 / 19 '81 82 / 19 '83 84 / 19 '85 86 / 19 '87 88 / 19 '89 90 / 19 '91 92 / 19 '93 94 / 19 '95 96 / 19 '97 98 / 20 '99 00 / 20 '01 02 / 20 '03 04 / 20 '05 06 / 20 '07 08 / 20 '09 10 / 20 '11 12 / 20 '13 14 20 /'15 16 /'1 7*

0

Reeks1

Voor deze uitgave interviewden we 15 uiteenlopende mensen: drie deskundigen en twaalf mensen die aan de HU werken, studeren of dat hebben gedaan. De rollen lopen uiteen: we spraken docenten, studenten, bestuurders, decanen en andere medewerkers. We stelden ze allemaal dezelfde vraag: was vroeger alles beter? En het antwoord was eensgezind en heel duidelijk: nee, vroeger was niet alles beter.

40

TRAJECTUM#4 05062018

Maar: iedereen laat er een maar op volgen.

Want vroeger was het anders en in sommige opzichten toch echt beter. Denken ze. Of ze voelen het zo. En dan gaat het zelden over materiële zaken, want daarin heeft de samenleving zeker vooruitgang geboekt. Nee, vrijwel iedereen komt met de tegenwerping dat het vroeger minder bureaucratisch was, meer ontspannen, minder strak en overzichtelijker. Vaak ook met

Deelvraag 1: zijn er meer studenten in het hbo?

Tja, we beginnen met een makkelijke vraag. Want natuurlijk zijn er meer studenten in het hbo. Dat weet iedereen. Maar toch: de redenering van nostalgici is dat meer mensen leiden tot meer drukte en dat zorgt voor extra regels en bureaucratie – met minder besteedbaar geld per student. En als we die redenering even volgen, moet stap 1 gezet worden: om hoeveel meer studenten gaat het eigenlijk?

fl2250,-*

750 Wat opvalt is dat het juist de onmeetbare zaken zijn die leiden 500 tot nostalgie. En dus valt het waarheidsgehalte van de nostal250 gische verlangens nauwelijks te toetsen. Harde cijfers over de mate van ontspanning in 1972 versus 2017 ontbreken. Wetenschappelijk verantwoorde longitudinale studies naar het bureaucratiseringsproces aan de HU hebben we niet weten te vinden (tijd dat iemand eraan begint!). En dus moeten we afgaan op afgeleide data. We wagen een poging om in een aantal infographics alsnog enig licht te werpen op de vraag: was het vroeger -in zekere zin- toch iets beter?

fl1604,-*

1000

fl2750,-*

€1519,-

1250

fl500,-*

meer gemotiveerde studenten die nog tijd hadden voor echt leuke dingen.

€1396,-

1500

€1672,-

1750

€1906,-

2000

€2060,-

Infographic 2: Collegegeld in euro

1980 1986 1995 1998 2002 2006 2010 2014 2018

Collegegeld *omgerekend naar euro's

Deelvraag 2: heeft de student van nu het slechter?

Op die vraag kunnen we ook ronduit: als het om harde cijfers gaat, denken we aan geld. En wie naar de financiën van de studenten kijkt, kan slechts een ding constateren: de achteruitgang is afgrijselijk – je hoeft geen studentactivist te zijn om zulke grote woorden te gebruiken. Kijk naar de collegegelden. Ooit een schamele 500 gulden per jaar, onder minister Deetman steeg het naar 1600 gulden en inmiddels mogen we doodleuk 2060 euro neerleggen voor een jaartje onderwijs. Dat is dus 4539 gulden. (zie infografiek 2) Wat zegt u? Zijn het onvergelijkbare grootheden? Wegens inflatie en dat soort dingen? Goed punt.

Laten we eens naar de inkomstenkant van de student kijken.

Infographic 1 laat zien dat de groei van het aantal studenten in het hbo explosief is geweest. Zeg maar gerust: een tsunami van hbo’ers overspoelde het land in de afgelopen decennia. Van 30.000 naar ruim 400.000 in een vrijwel continu stijgende lijn. Oké, punt is helder: het is inderdaad drukker.

05062018 TRAJECTUM#4

41

Infographic 3: Basisbeurs in euro

300

fl500,-* fl620,-*

250

fl560,-*

250,fl475,-*

200

266,-

291,-

fl425,-*

150

*omgerekend naar euro's

350

Deelvraag 3: blijft het zo?

Wie zwelgt in nostalgie, voegt er graag aan toe: ‘… en het wordt alleen maar erger’.

Toch is dat niet het geval. Want kijk eens naar de prognoses. Die zeggen dat er minder studenten naar het hoger onderwijs gaan, in de komende jaren. Sinds de jaren tachtig zijn hbo-instellingen door fusies en stijgende studentenaantallen steeds groter gegroeid. Maar in de laatste vijf jaar zijn er geen noemenswaardige veranderingen in de grootte van de instellingen meer opgetreden. Nog sterker: de prognoses stellen dat het aantal hbo-studenten zal dalen – door demografische ontwikkelingen. Tikken we dit jaar nog de 440.000 studenten aan, vanaf komend jaar zet de daling in – naar 391.000 in 2030. Nog altijd best veel en we zitten dan op het niveau van 2008 – wie nostalgie heeft naar de zeroes, hoeft slechts een jaar of twaalf geduld te hebben. Dan is alles weer net als toen.

100 50 0

1986

1990

1991

1995

1996

2007

2012

2015

2018: leenstelsel tot 1027 euro

Oeps, ja, dat waren we even vergeten.

Vroeger was er de basisbeurs, 620 gulden op het hoogtepunt in 1991. Nu krijgt de student in principe niets. Er mag geleend worden, tot 1027 euro. En alles behoort te worden terugbetaald. Een kleine herinnering van onze overheid: lenen kost geld.

Ter verdediging van diezelfde overheid: wie een tsunami van studenten over zich heen krijgt, moet ingrijpen. Het systeem werd volledig onbetaalbaar, dat was ook duidelijk. Maar goed, daarmee heeft de nostalgicus wel het gelijk aan zijn zijde.

En om er een schepje bovenop te doen: in infographic 4 is te zien dat de HU vooroploopt. De dalende trend is al een paar jaar ingezet – nog niet met grote aantallen, wel met kleine beetjes. Dat brengt die goeie ouwe tijd nog een stukje sneller dichterbij.

Moeten we alleen nog de geldproblemen oplossen van onze arme studenten.

Infographic 4: Aantal studenten in het HBO HU Landellijk

140% 120% 100% 80% 60% 40% 20% 0% 2008

42

TRAJECTUM#4 05062018

2009

2010

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

r Klaar voo ies? t c a n i w e onz op l e n s k j i K ! pagina 44

05062018 TRAJECTUM#4

43

WINACTIES

AFGHAANS RESTAURANT DARAH Heerlijk eten bij Darah, Afghaans restaurant aan de Oudegracht aan de Werf 161.

Op de menukaart komen de meest bijzondere gerechten met exotische namen langs: Mantoe: vegetarische burgertjes, Morge degi: gemarineerde stukjes kippendijfilet; Takhar: stukjes lamsvlees met linzen, Chainaki: kalfsvlees aan het bot met uien en kikkererwten uit de oven. Daar loopt je het water van in de mond.

Trajectum mag 2x een 3-gangenmenu weggeven.

Mail vóór 18 juni naar trajectum@hu.nl met het onderwerp Darah en wie weet eet jij met introducé bij dit fijne restaurant.

BIERBROUWERIJ VANDESTREEK

Deze film van Erik Poppe draait vanaf 14 juni in de bioscoop. Genre: Drama.

Op 22 juli 2011 laat een zwaarbewapende rechtsextremist een bom afgaan in Oslo, waarna hij richting het eiland Utøya trekt waar een zomerkamp voor jongeren plaatsvindt. In een take is te zien hoe de 18-jarige Kaja haar zusje zoekt, terwijl ze de 72 minuten durende aanslag probeert te overleven.

Trajectum mag 5x2 kaarten weggeven. Winnen? Mail vóór 18 juni naar trajectum@hu.nl met het onderwerp UTØYA en maak kans op deze kaarten.

44

TRAJECTUM#4 05062018

Meedingen? Mail naar trajectum@hu.nl met het onderwerp vandeStreek vóór 18 juni. Geef aan of je een of twee vouchers wilt hebben.

N.B. De brouwerij is alleen doordeweeks geopend en je moet van te voren even bellen, dat je wilt komen!

APENKOOIGYM

Helemaal terug van weggeweest. ApenkooiGym. Oldschool gymen is weer helemaal in. Of je een beginnende of gevorderde sporter bent, iedereen kan bij ApenkooiGym terecht. Je sport in een gymzaal gedurende 60 minuten in een groep van max. 20 personen. Hoe leuk is dat!

Beeld: Dim Balsem

UTØYA 22.JULI

Altijd al willen weten hoe bier wordt gebrouwen? Dan is dit je kans. Trajectum mag 10 vouchers weggeven voor een rondleiding bij brouwerij vandeStreek, Ontariodreef 43 in Utrecht. Aan het eind van de rondleiding krijg je een 6-pack bier mee naar huis om nog eens lekker na te genieten.

Trajectum mag 4 strippenkaarten à € 30,-- weggeven. Mail naar trajectum@hu.nl met het onderwerp ApenkooiGym vóór 18 juni en wie weet slinger jij van de touwen naar de trampoline op de kast en weer terug.

13 JUNI T/M 1 JULI HKU EXPOSURE 2018 Diverse locaties in Utrecht De eindexamenpresentaties komen er weer aan: exposities, films, concerten, een fashion show en nog heel veel meer!

Ruim 700 afstudeerders van HKU presenteren hun eindexamenwerk. Bekijk, beluister en beleef het werk van de nieuwste lichting creatieve professionals op verschillende locaties in Utrecht. Zo neemt Thijs van Zutphen je mee naar diverse sferen, sounds en emoties in TivoliVredenburg op 19 juni en kun je op 27 juni naar de HKU Fashion Graduation Show 2018 in LE:EN . exposure.hku.nl

Beeld: Syvix Photography

Beeld: Glowing Cactus - Jing-cai Liu Jing-cai Liu

UITTIPS

8 JULI THE KULTURE OF HYPE&HOPE Stadschouwburg Utrecht DOX organiseert vier keer per jaar het urban dance event voor breakers, hiphoppers, housers, poppers en lockers uit Nederland en ver daarbuiten. Gedurende het hele jaar hebben die gestreden om in de grote finale op 8 juli te staan: de GOLD edition van The Kulture of Hype&Hope.

De acht beste dansers zullen dan strijden in 7-to-some battles om de laatste punten binnen te halen. The Kulture of Hype&Hope draait om de liefde voor dans, de passie voor groei en de ervaring van je leven. stadsschouwburg-utrecht.nl/wijzijndox.nl

T/M 31 AUGUSTUS PARK 6 TivoliVredenburg Iedere vrijdag- en zaterdagavond is het groene hart van TivoliVredenburg dé zomerse ontmoetingsplek middenin de stad.

Betreed de lichtgevende vloer en dans tot diep in de nacht onder leiding van lokale dj’s, daag je vrienden uit in de gratis spelletjes-area, bezoek het wekelijks variërende randprogramma of geniet van het beste uitzicht van Utrecht op dertig meter hoogte. Een drankje na het concert, opwarmen voor een clubnight of juist ter afsluiting van je zomerdag. De entree is voor iedereen gratis! tivolivredenburg.nl

WIN 1X2 VRIJKAARTEN VOOR ZAUBERFLÖTE REQUIEM

Winnen? Check www.trajectum.hu.nl/uit-tips-en-win-acties of www.uitagendautrecht.nl/acties

i.s.m.

Beeld: Iepe Leeman

Van 21 augustus t/m 8 september is het Werkspoorkathedraal de locatie voor de opera Zauberflöte Requiem door Holland Opera. Mozart schreef de Zauberflöte en het Requiem in de laatste maanden van zijn korte leven. Holland Opera combineert in haar voorstelling twee werelden: de kille, zwart-witte wereld van de Koningin van de Nacht en de kleurrijke wereld waarin Tamino volwassen wordt. Een opera over de angst voor en het verzoenen met de dood, het verlangen naar onvoorwaardelijke liefde en een ode aan het leven. We geven kaarten weg voor de try-out op 21 augustus. Reageren kan t/m 12 augustus.

www.uitagendautrecht.nl 05062018 TRAJECTUM#4

45

WOON JE ALS STUDENT IN UTRECHT? HEB JE AL EEN HUISARTS IN UTRECHT? NEE? IS GEWENST! SCHRIJF JE NU GEMAKKELIJK ON-LINE IN! www.studentenarts.nl

STUDENTEN HUISARTS

Bescherm je tegen internetcriminaliteit Voer updates altijd direct uit.

studentenarts.nl

JANSKERKHOF

46

TRAJECTUM#4 05062018

Kijk wat je nog meer kan doen op maakhetzeniettemakkelijk.nl

Colofon ‘BRILLIANT, HILARIOUS AND THE FUNNIEST THING SINCE THE TRIP TO ITALY’ Indiewire

KLINIEK CONTACTLENZEN Heb of wil je contactlenzen?

Bij de HU-kliniek contactlenzen krijg je een deskundige aanmeting en controle voor alle soorten en korting op de aanschaf.

Bel naar 088 - 4815 777.

SNEL HEES OF EEN SCHORRE STEM? Moeilijk verstaanbaar of alles twee keer moeten zeggen?

Meld je dan aan voor een gratis logopedieonderzoek, -advies of -behandeling in de opleidingskliniek logopedie.

Bel naar 088 – 4815 777.

KLINIEK OOGZORG Vermoeide ogen bij beeldschermwerk? Maak gebruik van de HU regeling & Hu-faciliteiten: GRATIS oogonderzoek & beeldschermbril via de kliniek van Oogzorg op De Uithof. Voor een afspraak, bel 088 – 4815 777

Een film van

MICHAEL WINTERBOTTOM

www.septemberfilm.nl

/septemberfilmnl

1

Beeld: Maurice Meijs

VANAF 28 JUNI IN DE BIOSCOOP

Trajectum, het redactioneel onafhankelijke magazine van Hogeschool Utrecht verschijnt 4 maal per jaar.

Redactieadres Bezoekersadres; Bolognalaan 101, 3584 CJ Utrecht, K.3010 Postadres: Postbus 85182, 3508 AD Email: trajectum@hu.nl www.trajectum.hu.nl facebook.com/trajectum Redactie Janny Ruardy (hoofdredacteur; 06-13581830; janny.ruardy@hu.nl) Marc Janssen (eindredacteur; 06-51044062; marc.janssen@hu.nl) Gerard Rutten (redacteur; 06-42246590; gerard.rutten@hu.nl) Maarten Nauw (webredacteur; maarten.nauw@hu.nl) Nettie Peters (redactieassistent; 06-41621033; nettie.peters@hu.nl) Columnisten Willem Spork, Reint Jan Renes, Fotografie Kees Rutten Vormgeving Nanda Coppens, Studio Oblong Advertenties Bureau van Vliet zandvoort@bureauvanvliet.com, tel 023-571 47 45 Abonnementen: 15,- per jaargang Druk: Tuijtel

Redactieraad Aleid Truijens, Alex Beishuizen, Hendrien van de Weert, Martijn Grul, Reint Jan Renes, Stef Verhoeven @Trajectum Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden om zonder schriftelijke toestemming van de hoofdredacteur artikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen.

05062018 TRAJECTUM#4

47

STUDENT STYLE

Stijl? ‘Elke dag totaal anders. De ene dag streetstyle, de andere dag chic. Ik draag geen kleding om te provoceren, maar als het dat doet, is het geen reden om het niet te dragen – zo heb ik een jasje met op de rug groot 'faggot'.

Ik krijg eigenlijk nooit opmerkingen over hoe ik me kleed, maar ik zie wel vaak mensen kijken en stiekem foto's maken. Dat vat ik maar op als compliment.’

Shops? ‘Urban Outfitters, Topman, jassen meestal vintage - ik heb er nu 25, de kast puilt uit. Ik krijg ook regelmatig kleding, dankzij mijn Instagram-account [met 42 duizend volgers, red]. Maar ik zal nooit iets dragen dat niet bij mij past.’ Favoriete sokken? ‘Ik draag nu toevallig sokken met Donald Trump en Albert Einstein, van Living Royal uit LA. Ik heb minstens 200 sokken, de meeste met prints. Hoge sokken, van Mean Girls en met unicorns, maar ook veel lage tubes - witte sportsokken. Ik heb niet echt één favoriet paar.’ Wat zou je nooit dragen? ‘Ik sluit niks uit. Ik droeg gister een badjas als jas.’

Muziek? ‘De laatste tijd vooral de Gay Anthems playlist op Spotify. Thuis via m'n Sonos-boxjes.’ Laatste concert/feest? ‘Gaybar Kalff aan de Oudegracht. Daar is het altijd feest als ik er ben, haha. Ik werk er.’ Film?

‘Brother Bear, de Disneyfilm. Heel zielig maar zo schattig, ik hou ervan. De twee elanden zijn ook zo grappig.’ Tv? ‘Elke vrijdagochtend de nieuwe aflevering van RuPaul's Drag Race via de Out TV app.’ Boek? ‘On Top van Anna Nooshin.’ Kunst? ‘Edgar Degas. Ik heb The Dance Class als achtergrond op m'n telefoon.’ Hobby? ‘Bloggen. Ik heb een eigen blog en een Instagram-account waar veel tijd in gaat zitten.’

Instagram? ‘Het account van Aggie Lal, @travel_inhershoes, bizar cool. Een meisje uit Polen woont in LA en reist de wereld over.’ Sport? ‘Jarenlang was het stijldansen, 5 tot 7 keer per week, in de op één na hoogste klasse. Daar heb ik geen tijd meer voor en iets half doen is geen optie.’ Volg je het nieuws? ‘Nee. Het interesseert me niet.’ Politieke partij? ‘Ik stem niet. Ik heb me er nooit in verdiept. Ik vind dat het prima gaat met Nederland.’

Bijbaantje? ‘Vijf dagdelen per week in Kalff en ik verdien regelmatig wat als blogger. Hoeveel?

‘Nou, aan het eind van het jaar mag ik de btw nog houden...‘ Veranderen aan de HU? ‘De herkansingen! Bij andere opleidingen gaat dat heel anders dan bij ons. Daar mag je een opdracht gewoon verbeteren.

Hier moet je een totaal nieuwe opdracht doen.’ Belangrijkste les? ‘De allereerste: The Principles of Communication.’ Geloof je? ‘In mezelf. En in elke dag nieuwe ronde, nieuwe kansen. Alles kan gebeuren.’ Welk cijfer geef je je leven nu? ‘Een dikke 8. Ik zou iets beter willen plannen, zodat ik minder stress heb en beter kan slapen.’ Wat ga je zo doen? ‘Ik ben gevraagd om in te vallen voor een zieke collega, maar ik denk dat ik gewoon aan de gracht biertjes ga drinken. Heerlijk!’ | MAART EN NAUW

48

TRAJECTUM#4 05062018

Meer Student Style? Check www.trajectum.hu.nl/studentstyle/

ALEX (22, EERSTEJAARS INTERNATIONAL COMMUNICATION AND MEDIA)