TON Magazine 90, juni 2020

MAGAZINE MAGAZINEVOOR VOORMENSEN MENSENDIE DIEWERKEN WERKENININTRANSPORT TRANSPORTEN ENLOGISTIEK LOGISTIEK

John en Jade Zo vader, zo dochter CORONA

Weekboek van drie chauffeurs TON-panel over de gevolgen 1,5 meter in het warehouse TONMAGAZINE.NL 90 • 06 • 20

TON 90 06-20 • p 2

COLUMN

IN DIT NUMMER

Uitrusten

Coronaweekboek

“Pap, mag ik morgen mee? Ik heb geen digitale lessen morgen!”

“Van mij mag je, maar bij veel adressen mag je er niet uit.”

“O, geen probleem, ik wil even een dagje lekker uitrusten.”

“Wat jij wil, halfvijf wakker worden!”

Halfvijf de volgende ochtend ... de wekker gaat voor de vijfde keer, denk ik. Ik krijg ze niet altijd allemaal mee. Daarom heb ik er ook zeven staan, waarvan ik de eerste twee of drie onbewust uit doe.

En dan word ik me langzaam bewust van mijn levensvatbaarheid.

Het gaat tot nu toe bijna altijd goed en ook vandaag ben ik er op tijd bij. Ik loop als eerste naar mijn zoon Dameyanthé en maak hem wakker. Die staat zó snel naast zijn bed, dat ik er gewoon van schrik. Ook goedemorgen.

Ook mijn vrouw loopt al rond. Ze heeft de auto nodig, dus brengt ze ons even. Ja, ik kan ook op de fiets gaan, maar het sputtert buiten een beetje. Tja, dan kun je natuurlijk niet fietsen.

TON-panel: virus-gevolgen

Motor gestart, schijf ingevuld en de lading gecheckt. Nog geen kilometer verder ligt Dameyanthé al achter de stoelen. Hij was toch nog wel erg moe. Geen probleem, slaap lekker.

De eerste drie uur van de rit maakt hij in dromenland mee. Bij het eerste adres laat ik hem ook even eruit, zodat hij even in beweging komt. Daarna een ontbijtje geregeld bij de Shell en kletsend auto's beoordelend rijden we door. Vier adressen lossen en in Oosterhout weer laden. Dat is zo gepiept. Dus nu snel op huis aan. Ook deze rit maakt hij niet helemaal bij bewustzijn mee. Met zijn voeten op het dashboard en zijn gezicht in de gordijnen ligt hij heerlijk te snurken. Ik volg zijn voorbeeld door ook een half uurtje op bed mijn ogen te sluiten om de laatste twee uurtjes nog even fris vol te houden. En om halfacht draai ik de deur achter mij op slot.

Weekend!

4

10 Coronavragen

25

Zo vader, zo dochter

26

Leo Raymakers en pensioen STL Talenten 2020

Puzzel

34

38

41

Taalambassadeur Naast het werk

19

22

Lezersonderzoek

Zwaar werk

44 47

50

Adressen en colofon

51

ZO VADER, ZO DOCHTER Niet alleen zonen treden in vaders voetsporen. Ook dochters kiezen voor het beroep van papa. Jade, Renate en Edith vertellen waarom.

Hij wilde een dagje uitrusten en dat is gelukt. Wat is er nou fijner dan in slaap te worden gehobbeld in onze cabines!

Erik Pathuis (40) uit Winschoten is sinds 2001 vrachtwagenchauffeur en werkt bij Gebr. De Boer Transport in Oude Pekela.

CO

17

Corona in het warehouse Lastig lossen

9

Deze TON is eind mei gereed gemaakt voor de drukker.

In een tijd waarin ontwikkelingen over elkaar heen buitelen, is veel al snel achterhaald. Volg op Facebook de mensen die in deze TON aan het woord komen.

26

TON 90 06-20 • p 3

ORONAWEEKBOEK

6

Nederland op slot, althans: grote delen van het land. Maar ook nu gaat het transport door. TON volgde vrachtwagenchauffeurs Hans, Alice en Martijn zeven weken lang.

4

'CORONA-PROOF' WAREHOUSE Hoe houd je een magazijn waar goederen in en uit gaan virusvrij?

Bij Kuehne + Nagel stelt een landelijke corona-taskforce preventierichtlijnen op. Per locatie houden coördinatoren de vinger aan de pols.

TON ging kijken in Zwolle.

19

TON 90 06-20 • p 4

CORONA

weekboek

HET BLIJFT WENNEN Begin april en het is stil op straat.

Scholen dicht, kantoren zo goed als

Alice

leeg, horeca op slot. De openbare weg lijkt voorbehouden aan hen die voor hun beroep naar buiten moeten. Dat is wennen. Zeven weken lang volgt TON drie vrachtwagenchauffeurs op hun tocht door ‘lockdown-land’. Van lege wegen naar terugkerende drukte.

Alice Ermes 48 jaar • woont in Rijsenhout is nachtchauffeur bij Jan de Rijk Logistics in Aalsmeer Alice (geboren in Helmond) zit haar leven lang in het transport.

Ze werkte onder andere bij DHL, Bos Logistics en Van Duijn.

Sinds halverwege 2019 is zij in dienst bij Jan de Rijk. Zij vervoert luchtvracht en pendelt van Rotterdam en Lelystad naar Schiphol.

Zij werkt vijf nachten per week.

Alice woont samen met Mark, vrachtwagenchauffeur bij YvonTrans.

Normaal rijdt hij bloemen; nu is hij uitgeleend aan Kuehne + Nagel.

Zij hebben een dochter, Siarl (6).

TON 90 06-20 • p 5

Hans van Dijken 54 jaar • woont in Ten Boer is vrachtwagenchauffeur bij Koopman Transmission in Noordhorn Hans (geboren in Bedum) was meer dan dertig jaar magazijn­ medewerker bij de Makro. Drie jaar geleden maakte hij de overstap naar het transport. Hij rijdt nationale stukgoeddistributie met een bakwagen en vervoert van alles: van internetartikelen tot medicatie, van fietsen tot graszoden, van bouwmaterialen tot levensmiddelen.

Hij werkt vier dagen per week.

Hans is getrouwd met Jeanet, leerkrachtondersteuner op een basisschool. Hans en Jeanet hebben vier volwassen kinderen: een zoon en drie dochters.

Martijn Groot

47 jaar • woont in Breda is distributiechauffeur bij Peter Appel Transport, rijdt voor SPAR Martijn (geboren in Enkhuizen) werkte meer dan vijftien jaar in de grafische industrie. Naast die baan ging hij een opleiding volgen voor leraar maatschappijleer. Toen hij vanwege de crisis in de grafische wereld werd ontslagen, stopte die opleiding. Martijn maakte zijn andere droom waar: de vrachtwagen. Sinds september 2006 is hij in dienst bij Peter Appel Transport. Hij bevoorraadt SPAR-winkels en werkt vier dagen per week Martijn woont samen Maureen, receptiemedewerker bij een sportschool. Zij hebben een dochter, Runa (5).

Hans

Martijn

TON 90 06-20 • p 6

CORONA

weekboek

Week 1, 6 april - 12 april

STILLE WERELD de pandemie is op haar piek

“Het is een verademing om de weg op te gaan”, zegt Martijn.

Hij maakt overdag, vanaf een uur of tien, zijn ritten langs SPAR-winkels en merkt wat corona betekent voor het wegverkeer. Geen files, geen drukte, geen gedoe. Zo mag het wel blijven, vindt hij. “Ik hoop dat veel mensen erachter komen dat het nog niet zo gek is om thuis te werken.”

Ook Alice ziet onderweg naar haar werk dat het rustig is.

“Normaal doe ik er twintig minuten over, nu maar tien.”

GEEN BESMETTING Terwijl het aantal besmettingen oploopt, heeft het virus nog niet in Martijn’s directe omgeving toegeslagen. Datzelfde geldt voor Hans.

Maar ja: hij woont in het noorden. “Als je de overzichtskaart van de verspreiding erbij pakt, is het hier nog steeds wit.” Alice heeft wel een kennis die getest is op het virus en besmet blijkt. En eigenlijk denkt zij dat ze het zelf ook gehad heeft. “In het voorjaar staan op Schiphol alle loodsen aan de voor- en achterkant open. Dan tocht het als een gek en loopt iedereen te hoesten en te proesten. Nou ja, als ik het gehad heb, heb ik het gehad. En zo niet, dan heb ik pech als ik het krijg.”

ANDERE LADING In de winkeldistributie is het zeer druk, zelfs nu er weer volop wc-papier in de schappen ligt. Martijn merkt het aan zijn lading.

“Als het rustig is, heb ik spullen voor zeven of acht winkels in mijn wagen. Nu zijn er dat voor vier.” Ook Hans ziet in zijn bakwagen dat de wereld veranderd is. “Er is geen verschil in volume, maar we vervoeren wel andere goederen. Veel meer internetbestellingen. Spullen voor de tuin: pergolapalen, schuttingdelen, zand en bestrating. En veel fitnessapparatuur.”

Bij Alice is het werk wezenlijk anders. “Wat normaal door de lucht gaat, doen we nu over de grond. Ze proberen bij Jan de Rijk nieuwe wegen te bewandelen om de zaak draaiend te houden.”

HEEL MOE Alice is wel heel moe. “Hoofdpijn. Een piep in mijn oor. Ik kan me moeilijk concentreren en heb een korter lontje.” Het breekt haar op, de combinatie van ’s nachts werken en overdag zorgen voor dochter Siarl. Om negen uur moeten ze via de computer contact maken met school. Dan heeft Alice maar een paar uurtjes bedtijd gehad. En

omdat Siarl niet naar school of buitenschoolse opvang gaat, mist haar moeder de korte slaapjes overdag. “Soms is het op het werk wat ‘slapper’. Dan vragen ze wie die dag thuis wil blijven. Ik meld me dan altijd vrijwillig. Kan ik een beetje uitrusten.”

HETZELFDE BOOTJE Het is een ‘intelligente lockdown’ hoor je steeds. Hans vindt dat een goede aanpak van de regering. “Het is natuurlijk een trieste situatie, met al die zieken en doden. Maar Rutte is heel transparant.

Waar ik wel moeite mee heb, is dat mensen zich niet altijd aan de maatregelen willen houden. Dat heeft te maken met de hele maatschappij van tegenwoordig. Die houding van: niemand gaat mij wat vertellen.”

TON 90 06-20 • p 7

Martijn vertrouwt erop dat de overheid het goed in de gaten houdt en in de hand heeft. “Ik bekijk het heel nuchter. Het is niet anders: we zitten met z’n allen in hetzelfde bootje. Dan kun je je wel zorgen gaan maken, maar dat helpt niks. Het is uitzitten en afwachten.”

Week 2, 13 april - 19 april

NIEUW NORMAAL

het aantal sterfgevallen per dag daalt licht COVID-19 bepaalt nu zo’n maandje het leven in Nederland.

De spelregels zijn duidelijk: ‘we’ schudden geen handen, maar wassen ze zo vaak mogelijk. Houden anderhalve meter afstand.

En gaan alleen naar buiten als het nodig is. In de praktijk zien Alice, Martijn en Hans dat die regels maar zozo worden nageleefd.

Alice: “Wat me opvalt: bij loodsen maakt niemand de knoppen van roldeuren schoon, of de klinken en tastvlakken.”

HOESTEN IN LAADBAK Veel chauffeurs klagen over de behandeling die ze bij klanten krijgen.

Hans herkent dat wel. “Bij het ene bedrijf is niets of nagenoeg niets verandert. Daar ben je net zo welkom als vóór de uitbraak. Maar er zijn er ook waar het er heel anders aan toegaat. Daar mag je zelf niet meer naar binnen. Maar je wordt wel geacht iemand in je laadbak te laten. Dan weet je niet of diegene in je laadbak staat te hoesten,

waar jij even later weer in moet.”

Martijn lost bij winkels meestal samen met de eigenaar of het personeel.

“Vaak houden zij toch ongemerkt te weinig afstand.

Onderling, maar ook ten opzichte van mij. Als je iets vraagt, komen ze op je afstappen, met zo’n hesje ‘Houd 1,5 meter afstand’ aan.

Dat is toch wel vreemd.”

SCHOOL OP SLOT Omdat vrachtwagenchauffeurs tot de vitale beroepen behoren, mogen hun kinderen naar school en de buitenschoolse opvang (BSO). Maar dat ziet Alice toch niet zitten. “Juist omdat ik niet weet met wie de andere ouders in contact komen. Die werken vooral in de zorg, toch? Daar zijn veel besmettingen.” Dus zij schikt zich in haar rol van tijdelijke schooljuf, “al heb ik daar niet voor geleerd. Ik ben helaas ook niet altijd heel geduldig.” Runa, de dochter van Martijn, blijft ook thuis. “Zij houdt contact met school via de tablet. Ze krijgt opdrachten, waar ze dan ’s ochtends drie kwartier mee bezig is en ’s middags voor het eten nog even. Het gaat prima, maar ze mist school heel erg. En dan vooral de klasgenootjes.”

TON 90 06-20 • p 8

CORONA

weekboek

ROND HET HUIS Het sociale leven ligt stil. Is er dus meer tijd voor hobby’s? Bij Alice amper. Haar ‘vijfnachtse’ werkweek vreet energie, ook omdat ze slaap te kort komt en dochterlief haar overdag lekker bezighoudt.

Hans maakt al sinds zijn zestiende foto’s van vrachtwagens; tienduizenden heeft hij er inmiddels. De analoge heeft hij digitaal laten maken en deze is hij nu aan het rubriceren. Daarnaast onderhoudt hij zijn tuin van vijftig vierkante meter. En dan is er nog zijn tweede grote hobby: modelbouw van trucks op een schaal van 1:24. Martijn sleutelt af en toe aan zijn motorfiets, een (verbouwde) Suzuki Intruder 750, en rommelt lekker in huis rond.

Week 3, 20 april - 26 april

LOSSERE LOCKDOWN licht aan het eind van de tunnel?

Alles went, dus ook een lockdown. Op de weg wordt het alweer drukker, zien de beroepschauffeurs. Files zijn er nog niet, maar waar ze een paar weken geleden de weg bij wijze van spreken voor zichzelf hadden, is het nu weer delen met velen. Martijn: “Je ziet wel overal borden met ‘Blijf thuis’ en ‘Houd 1,5 meter afstand’, maar ik heb niet het idee dat die nog veel indruk maken. Sommige mensen denken blijkbaar dat de regels er zijn om hen te pesten. Ze zijn zo individualistisch.” Volgens Alice is de helft van de mensen alweer aan het werk. En ook in de winkels is het veel drukker.

CENTRAAL AANSPREEKPUNT Deze week brengen de werkgevers- en werknemersorganisaties in transport en logistiek een protocol naar buiten. Dat geeft adviezen over hoe je veilig en gezond door kunt werken tijdens de coronacrisis. Een van de aanbevelingen: benoem bij elk bedrijf een coördinator, een centraal aanspreekpunt voor vragen. Bij Peter Appel Transport is die er al, zegt Martijn. “Vanaf het begin hebben we een ‘coronacrisisnummer’. Daar kun je altijd, 24 uur per dag, terecht met al je vragen of meldingen.”

Hans heeft het protocol gelezen. “Veel van de dingen die erin staan, zijn bij Koopman Transmission al geregeld. We hebben twee mensen waar je met corona-vragen terecht kunt.”

DONKERE WOLKEN De berichten over de gezondheidscrisis zijn nog steeds somber.

En ook economisch trekken de donkere wolken zich samen. Reden voor Alice om stug door te werken, ook al valt het soms zwaar. “Als het straks in elkaar mocht klappen, wil je wat geld achter de hand hebben”, vindt zij.

Hans en Martijn verwachten niet dat hun baan op de tocht komt te staan. Mensen blijven eten en spullen kopen. Wel ziet Hans een verandering. “Als je Rutte van de week hoort, dan zijn we voorlopig nog niet van de beperkingen af. En dat merk ik ook in mijn werk. Het contact is vluchtiger. Je hoeft geen handtekeningen meer te scoren en dat was vaak aanleiding voor een praatje. Dat mis ik nu wel.”

Lees verder op pagina 12

TON 90 06-20 • p 9

NOG GEEN

PANIEK Is er al een ontslaggolf? Staat je werkgever op omvallen?

Het lijkt erop dat er in het beroepsgoederenvervoer nog geen sprake is van paniek.

Tenminste, als je afgaat op het antwoord op de vraag:

IS ER IN JOUW BEDRIJF SPRAKE VAN WERKTIJDVERKORTING, ONTSLAG OF DREIGEND FAILLISSEMENT?

OVID-19 hakt erin. Veel mensen ervaren de gevolgen, privé en in het werk. Gaat corona je voordeur voorbij? Blijft je baan - en je inkomen - behouden? TON vroeg het aan het lezerspanel. De resultaten vind je op de volgende pagina's. En hieronder zie je dat de meeste panelleden vooralsnog niet te maken krijgen met werktijdverkorting of ontslag.

werktijdverkorting

ontslag

dreigend faillissement

Ja, zeker

8%

1

0%

Ja, grote kans op

9%

2%

1

Misschien, maar nu nog niet

13 %

14 %

7%

Nee

60 %

74 %

79 %

Weet ik niet

10 %

9%

13 %

%

%

TON 90 06-20 • p 10

CORONACRISIS

INVLOED OP WERK EN LEVEN IN WELKE MATE BEÏNVLOEDEN CORONA EN DE CORONAMAATREGELEN JE PRIVÉLEVEN EN JE WERK? (Zeer) sterke invloed Enige invloed Weinig Niet (of nauwelijks)

PRIVÉ

WERK

33 % 40 % 18 % 9%

34 % 46 % 12 % 8%

Niemand ontkomt aan de gevolgen van de virusuitbraak. Maar niet iedereen merkt er evenveel van. Of krijgt er stress van.

ERVAAR JE NU MEER STRESS IN JE PRIVÉLEVEN EN JE WERK DAN VÓÓR DE CORONACRISIS? PRIVÉ

WERK

24 % 57 % 14 % 5%

25 % 53 % 18 % 4%

(Veel) meer stress Evenveel stress (Veel) minder stress Weet niet

Gesloten wegrestaurants. Lege kantoren. Richtlijnen bij klanten.

WAT MERK JE VAN CORONA(-MAATREGELEN) IN JE DAGELIJKSE WERK? (helemaal) eens Minder mogelijkheden voor een sanitaire stop Minder vriendelijke ontvangst bij klanten Langere wachttijden bij laden en lossen Onmogelijk om 1,5 meter afstand te houden Minder contact met collega's Langere wachttijden aan de grens

63 % 42 % 34 % 40 % 34 % 18 %

neutraal

12 % 23 % 26 % 30 % 28 % 16 %

(helemaal) oneens

14 % 24 % 26 % 26 % 32 % 16 %

weet niet / n.v.t.

11 % 11 % 14 % 4% 6% 50 %

TON 90 06-20 • p 11

Het went al een beetje

ALLES WENT

Valt best mee

Hoewel de maatregelen het werk dus danig ontregelen, valt er met de gevolgen voor de meeste lezers best te leven. Zo blijkt maar weer dat alles went.

23

44

%

28

Het moet % niet te lang duren

%

4

Ik houd het % niet lang meer vol

1

Het is nauwelijks te doen

HOE MOEILIJK VIND JIJ HET OM MET DE BEPERKINGEN OM TE GAAN?

Alleen samen krijgen we corona onder controle.

Dat is het motto van de overheidscampagne.

Voelt het ook zo?

…IN JE EIGEN FAMILIE?

58

%

HOE ERVAAR JE ‘SAMEN’…

%

(heel) sterk

(bijna) niet

redelijk sterk

weet niet / n.v.t.

matig

…IN JE BEDRIJF?

36

29

%

…BIJ KLANTEN?

26

%

37

…IN DE SAMENLEVING?

%

27

%

%

2 3

25

%

8

%

6

10

4 %

16

%

15

%

18

%

9

%

46

%

19

%

5

%

TON 90 06-20 • p 12

CORONA

weekboek

Week 4, 27 april - 3 mei

BESMETTING BEZWOREN? dagdag vakantie

De daling van het aantal besmettingen, ziekenhuisopnames en doden zet door. Ook op de intensive care-afdelingen lijkt de crisis bezworen. Intussen ligt de horeca op apegapen. Festivals slaan (minstens) een jaartje over. Campings vrezen een verloren seizoen. Premier Rutte geeft een negatief vakantieadvies. Alice had al eerder bedacht dat het dit jaar waarschijnlijk thuisblijven wordt. “We wilden een huisje op een camping in Frankrijk boeken. Maar toen moest de poes gesteriliseerd worden. Doen we dat eerst, zeiden we, vanwege de financiën. En toen kwam corona. We zien het nog even aan. Als Frankrijk niet kan, dan gaan we niet in eigen land boeken. Want ik verwacht dat de prijzen achterlijk hoog zullen worden. Nee, dan kopen we een zwembad voor in de tuin.”

IN EIGEN LAND Hans zou eind maart met het hele gezin een weekje weggaan. Dat viel dus in het water. Voor de zomervakantie hadden ze nog niks gepland. “We huren altijd een huisje in Nederland, telkens in een andere streek. Ik verwacht niet dat we dit jaar nog op vakantie gaan.

TON 90 06-20 • p 13

Week 5, 4 mei - 10 mei

SNELLER SOEPELER het ongeduld groeit

“Ik dacht dat na Pasen de omzetten weer naar beneden zouden gaan. Dat de mensen wel klaar waren met hamsteren. Maar begin van de week vertelde een ondernemer me dat hij nog altijd 33 procent méér draait.” Martijn vertelt het begin mei, als het ongeduld in de samenleving oploopt. Nu de epidemie onder controle lijkt, vinden velen dat er meer aandacht voor de economie moet komen. De supermarkten doen dan wel goede zaken, andere sectoren vrezen grote klappen. Hans denkt: “Er moet versoepeld worden, op korte termijn, anders komen bevolkingsgroepen in opstand. Zoals kleine zelfstandigen en de horeca. Soms snap ik het ook niet. De tandarts mag weer werken, onder bepaalde voorwaarden. Maar de kappers nog steeds niet, terwijl een tandarts in je mond zit.”

ALLEEN CORONA

Trouwens, we zijn bezig met een andere woning, dus daar kunnen we het geld ook goed voor gebruiken.”

In januari moet Martijn zijn vakantie doorgeven op de zaak. Het zou in juli worden, drie weken naar Slowakije met de caravan. “Ik hoop nog steeds dat het door kan gaan, al houden we er rekening mee dat we het land niet in kunnen.

Dan zoeken we in Nederland een plekje.”

ONVOORSPELBARE ONTWIKKELINGEN Voor zijn werk komt Martijn geregeld op campings. Normaal bevoorraadt hij in deze tijd van het jaar ook weer de seizoenwinkels.

Maar die zijn nog dicht. Wat hem deze week trouwens wel opviel: “Afgelopen maandag had ik een aantal winkels in Noord-Holland, in onder andere Groet en Schoorl. Man, wat was het daar ongelooflijk druk. Mensen op scooters, in oude auto’s ... Ha, het was natuurlijk Koningsdag!” Bij Alice begint het ‘wat slap’ te worden op het werk.

Of dat een slecht teken is? “Ik weet het niet. We krijgen zeer regelmatig mails van de directie. Ze zijn wel innovatief bezig, maar natuurlijk ook afhankelijk van de ontwikkelingen.

En die zijn nog steeds onvoorspelbaar.”

In de media lijkt er bijna niets anders te bestaan dan corona. In die overdaad vinden Hans, Alice en Martijn ieder hun eigen weg. Hans leest het Nederlands Dagblad. En hij kijkt het NOS Journaal, “al vind ik het altijd een beetje gekleurd nieuws. Het neigt naar de negatieve kant. Terwijl ik vind dat onze regering nog steeds goed acteert.”

Tijdens het werk heeft Alice Radio 10 aan. “Twee keer per uur komt

TON 90 06-20 • p 14

CORONA

weekboek

daar het nieuws voorbij. En ik heb een digitaal abonnement op het AD. Dan krijg je twee keer per dag het belangrijkste nieuws.”

Martijn zegt lachend: “Ik ben een van de tien Nederlandse vrachtwagenchauffeurs die naar Radio 4 luistert. Vroeger had ik alleen Radio 3 aan staan. Soms was ik daar zo klaar mee, dat gelul tussendoor, dat ik af en toe een half uurtje Radio 4 op zette.

Op een gegeven moment is die niet meer af gegaan.”

WEER NAAR SCHOOL Omdat zowel zij als haar partner Mark in het beroepsgoederenvervoer zitten, moet Alice alle zeilen bijzetten om werk en gezin draaiend te houden. Zij ziet ernaar uit dat Siarl over een week weer naar school kan, al is het maar twee dagen. Naar de BSO gaat ze niet. “Laat dat maar lekker voor de mensen die in de zorg werken.” Het is deze week nog meivakantie, dus Alice hoeft niet om negen uur voor het scherm te zitten.

Op haar werk is het weer drukker. Zij begint deze dagen al om vier uur ’s middags. “Helaas eten we dus niet meer samen. Onderweg heb ik bijna geen mogelijkheid om een maaltijd op te warmen. Ik kom nergens waar ze een magnetron hebben. Dat helpt niet voor het lijnen.”

TON 90 06-20 • p 15

Week 6, 11 mei - 17 mei

BIJNA WEER NORMAAL vooruitlopen op versoepeling

Nederland telt 17 miljoen virologen, die steeds luider hun mening geven. Hans ziet het een tikkie meewarig aan. “Wat is wijsheid?

Iedereen zegt het te weten. Maar je kunt het zelf niet narekenen, daar zijn we ook niet capabel voor. Het komt op een stukje vertrouwen aan. En wie is er nu bij gebaat om de cijfertjes op te poetsen of negatiever voor te stellen?” En Martijn meent: “Ik heb zoiets van: hou je gemak. Desnoods duurt het ’t hele jaar. Maar ja: ik heb met alles altijd heel veel geduld, dus ook in dit geval.”

POTJE BELACHELIJK De regels blijven lastig te begrijpen. En ze handhaven is dus ook niet gemakkelijk, zo ervaren Hans, Alice en Martijn ook nog steeds in hun werk. “Van de week ging er een man vlak achter me staan”, vertelt Alice. “Terwijl op de grond anderhalve meter was afgeplakt. Ik vroeg hem in zijn vak te blijven staan. Die werd me toch kwaad. Stom gedoe, gezeik! Maar hij heeft wel een stap terug gezet.” Martijn sprak een paar dagen geleden een facilitair manager op het distributiecentrum. “Die was bezig een looproute in en uit het dc af te plakken. Hij was helemaal klaar met het gedoe. Hij vond het me toch een potje belachelijk. Daar kon ik me wel iets bij voorstellen. Ik zei tegen hem: het bedrijf moet aantonen dat ze maatregelen nemen.”

GEEN STENNIS MAKEN Hans maakte deze week een mooi voorbeeld mee van de ‘willekeur aan maatregelen’, zoals hij het noemt. “Ik kom in de Eemshaven bij drie elektriciteits­centrales, van drie verschillende bedrijven. Bij twee is het business as usual: op de portier achter plexiglas en handen wassen na. Bij de derde komt de portier naar buiten om je te temperaturen. Ik las van de week dat dit helemaal niet mag. Principieel heb ik er nog steeds moeite mee dat men dat doet. Maar ik denk ook: ga maar geen stennis maken.

Uiteindelijk heb je het gelijk voor honderd procent aan je kant, maar je staat toch met je rug tegen de muur.”

TON 90 06-20 • p 16

CORONA

weekboek

Week 7, 18 mei - 24 mei

ALLES BIJ HET OUDE? eerste besmettingsgolf onder controle

Het loopt richting eind mei. De regering kondigt verdergaande versoepelingen aan, nu de eerste besmettingsgolf onder controle blijkt. Alice kijkt daar kritisch naar. “We zijn proefkonijnen”, zegt zij. “De overheid laat meer toe en ziet wel waar het schip strandt.

Dat is overal op de wereld zo. Ik weet niet of dat slim is.

Maar ja, mensen gaan toch naar buiten.”

PORTA POTTI En dat is te zien. Op Hemelvaartsdag loopt het op sommige plekken uit de hand. Martijn zit die dag braaf in zijn achtertuin en zoekt op zijn laptop naar een ‘Porta Potti’, een draagbaar toilet. “Met Pinksteren willen we even met de caravan weg, naar Nijmegen. Daar zijn vrienden van ons pas gaan wonen en die houden een barbecueavondje. We verblijven op een camping in de buurt, maar dan moet je zorgen voor je eigen sanitair.” De Porta Potti’s lijken uitverkocht. Het is wel symbolisch, vindt Martijn: “Begin maart was het wc-papier op, drie maanden later de Porta Potti’s.”

MONDKAPJES Voor Alice is er deze week geen gelegenheid om een dagje vrij te nemen. Het is drukdruk. “Veel trailers met mondkapjes. Die brengen we naar Schiphol, bestemd voor het buitenland. Er komen ook

TON 90 06-20 • p 17

TIEN VRAGEN

Corona en je werk Wat doe je als tijdens je werk anderen niet die anderhalve meter afstand houden? Hoe kom je aan de juiste beschermingsmiddelen?

En nog acht vragen over de praktische kant van werken tijdens de coronacrisis.

1. I K KOM BIJ BEDRIJVEN WAAR ZE DE ANDERHALVE METER NIET OVERAL IN ACHT NEMEN. WAT KAN IK DOEN?

Op stlwerkt.nl/corona vind je informatie en veel gestelde vragen over corona en je werk.

ladingen mondkapjes voor binnenlands gebruik aan. Die zijn vast van betere kwaliteit.” Zelf gaat Alice geen mondkapje dragen. “Zolang het niet verplicht is, doe ik het niet. En ook als iedereen er vrijwillig een op zet, doe ik het nog niet. Kijken ze maar naar me, op straat. Doen ze toch al, als ik met een sigaret loop.”

ALLES BIJ HET OUDE Bij Hans gaat het werk onveranderd door. Wel ziet hij langzamerhand weer ‘normale spullen’ in zijn bakwagen verschijnen. Producten die hij sinds half maart niet meer vervoerde, zoals disposables voor snackbars. Alles dus weer bij het oude? “Omdat het zo lang duurt, moet je wel alert blijven op de regels die er zijn”, meent Hans. “Je kruipt snel in de ouwe-jongens-krentenbroodmodus, zeker met je collega’s. Dan sluipt de oude manier van leven er weer in.

Maar als iedereen zich stringent aan de anderhalve meter blijft houden, zou het goed moeten komen.”

Spreek de mensen om je heen erop aan. Informeer je werkgever.

Hij is ook verantwoordelijk voor jouw veiligheid en gezondheid als je onderweg bent. Spreek het bedrijf waar je komt erop aan (directie, leidinggevende, portier). Ook het bedrijf is verantwoordelijk voor de veiligheid en gezondheid van medewerkers die op bezoek komen.

Dat staat onder andere in artikel 10 van de Arbowet ('goed gastheer').

Je werkgever en het bedrijf waar je op bezoek komt, dienen de richtlijnen van het RIVM te volgen.

2. W AT MOET IK DOEN ALS IK ZELF DIE ANDERHALVE METER AFSTAND NIET KAN NALEVEN?

Houd zelf altijd anderhalve meter afstand, ook als dat betekent dat het werk even niet kan worden voortgezet. Wacht tot de anderhalve meter er wel is. Dat is geen werkweigering, maar goed werknemerschap. Informeer zo nodig je werkgever. Soms is het in de praktijk niet mogelijk om anderhalve meter afstand te houden. Bedenk dan dat zolang er niet wordt gehoest of geniest, de kans op besmetting klein is. Volg verder de hygiënemaatregelen van het RIVM.

3. M OET DE OPDRACHTGEVER ZORGEN VOOR VOLDOENDE AFSTAND IN DE WACHTRUIMTE?

Ja, de opdrachtgever moet zorgen voor een schone wachtruimte met voldoende mogelijkheid voor de anderhalve meter-regel. Is dat niet het geval, wacht dan buiten totdat je anderhalve meter afstand kunt houden. Of wacht in de vrachtwagen en vraag of de opdrachtgever je kan oproepen zodra er voldoende ruimte is.

TON 90 06-20 • p 18

CORONA

4. K AN MIJN WERKGEVER MIJ VERPLICHTEN OM ZELF 8. I K WORD VERPLICHT OM IN DE CABINE TE ETEN. TE ZORGEN VOOR BESCHERMINGSMATERIAAL?

Nee, dat kan je werkgever niet. Het is zijn verplichting. Het is voor een werkgever in het algemeen ook minder lastig om aan de juiste beschermingsmiddelen te komen. Dat geldt in het bijzonder voor bedrijven in de vitale transportsectoren (gezondheid, voedsel, brandstof, afval).

5. B EN IK VERPLICHT EEN VEILIGHEIDSHESJE VAN DE OPDRACHTGEVER TE DRAGEN?

MAG DAT?

Om de anderhalve meter afstand in acht te nemen, kan gevraagd worden om in de cabine te eten. Je moet daaraan dus meewerken, tenzij je buiten de cabine in de open lucht en op afstand van andere personen kunt eten.

9. M OET MIJN WERKGEVER MIJ OP DE HOOGTE

BRENGEN WANNEER EEN VAN MIJN COLLEGA’S HET CORONAVIRUS BLIJKT TE HEBBEN?

Nee, gebruik alleen je eigen veiligheidshesje en geen wisselhesje van het bedrijf waar je komt.

Nee, op grond van privacywetgeving mag je werkgever jou niet informeren over de gezondheid van jouw collega’s.

6. D E OPDRACHTGEVER VRAAGT OF IK DE LADING

10. M AG IK WERK WEIGEREN BIJ EEN ONVEILIGE

BUITEN ZIJN TERREIN WIL ZEKEREN. IS DAT TOEGESTAAN?

Nee, zeker de lading zoals gebruikelijk op het bedrijfsterrein.

Blijft de opdrachtgever weigeren, neem dan contact op met je werkgever.

7. I K BEN VERHUIZER EN BIJ AANKOMST BLIJKT DAT

DE KLANT (OF EEN HUISGENOOT VAN DE KLANT) VERKOUDHEIDSVERSCHIJNSELEN HEEFT. HOE MOET IK DAARMEE OMGAAN?

Ga dan vooral niet naar binnen en schort de werkzaamheden onmiddellijk op. Het is dan niet verstandig om aan het werk te gaan, omdat de klant besmet kan zijn met corona. Daardoor is de kans op overdracht van het virus erg groot. Probeer een nieuwe afspraak te maken met de klant. Vraag aan je werkgever om één dag voor de verhuisdag contact op te nemen met de klant om navraag te doen of er zieken zijn.

Mochten klant of huisgenoten geen klachten hebben, blijf ook dan anderhalve meter afstand houden van de klant.

WERKSITUATIE?

Je mag je werk alleen neerleggen als er ernstig gevaar voor personen aanwezig is en de Inspectie SZW en/of de IGJ (Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd) niet tijdig kan optreden.

Er is geen direct ernstig gevaar wanneer je werkt zonder de juiste beschermingsmiddelen. Je loopt natuurlijk wel meer kans om besmet te raken en ziek te worden, maar bij een normale gezondheid is de kans op ernstige ziekteverschijnselen of overlijden voor zover nu bekend klein. Wanneer je tot een risicogroep behoort, overleg dan met de werkgever en/of de bedrijfsarts als er geen beschermingsmiddelen meer zijn. Het risico op ernstige klachten is dan groter.

Zit jouw vraag er niet tussen? Bel gratis met Stichting VNB op 0800 022 5 022 (bereikbaar op werkdagen) of mail naar transport@fnv.nl. Je kunt voor informatie ook kijken op caonaleving.nl.

TON 90 06-20 • p 19

Corona-proof warehouse

MEER DAN EEN ‘ANDERHALVE-METER-POPPETJE’ Aan het begin van de coronabesmetting stonden logistieke bedrijven voor een pittige uitdaging: snel de locaties ‘corona-proof’ maken. Want het werk moest doorgaan.

Bij Kuehne + Nagel werd die uitdaging voortvarend opgepakt.

Er kwam een ‘corona taskforce’ Harm Hoesen, lid van de taskforce, legt op de locatie Zwolle het beleid uit.

TON 90 06-20 • p 20

CORONA

Zondag 15 maart. Nederland gaat in ‘intelligente lockdown’. Binnen Kuehne + Nagel wordt razendsnel een team samengesteld van zo’n tien medewerkers. QSHE-manager Harm Hoesen (49) zegt: “Die taskforce is verantwoordelijk voor het opzetten van richtlijnen om besmetting met COVID-19 te voorkomen binnen de 22 verschillende locaties in Nederland.”

Twee talen In het team zitten mensen vanuit verschillende disciplines.

Harm: “Denk bijvoorbeeld aan communicatie. Er moesten teksten geschreven en vertaald worden. Maar ook borden en posters gemaakt, met duidelijke pictogrammen over afstand houden en handen wassen.

En dat alles in twee talen: Nederlands en Engels. Ook een medewerker van facilitaire zaken zit in het team. Die is onder andere belast met de inkoop van schoonmaakmiddelen en desinfecterende handgel.”

Eenrichtingsverkeer Al vóór de hoofdingang van de Kuehne + Nagel-locatie in Zwolle is op de grond een poppetje gespoten, met daarop de boodschap anderhalve meter afstand te houden. Binnen in het logistiek centrum geven pijlen de looprichting aan.

Lijnen op de vloer markeren de juiste afstand. Kleurrijke borden maken duidelijk dat trappen eenrichtingsverkeer zijn. In de kantine staat de desinfecterende handgel op een zichtbare plek.

Gevoel van mensen Harm: “Wij stellen landelijk richtlijnen en voorwaarden op. Maar uiteindelijk moeten de mensen op onze locaties het in praktijk brengen. Looproutes aangeven, dat is snel gerealiseerd. Maar wat we merkten, is dat je vooral met het gevoel van mensen te maken hebt.

En dan vooral met de bezorgdheid over het onbekende. Niemand van ons heeft een situatie als deze ooit meegemaakt.”

TON 90 06-20 • p 21

Die bezorgdheid neem je niet weg met posters en met desinfecterend materiaal, legt Harm uit. “Het is daarom heel belangrijk om aanspreekpunten op de werkvloer te hebben. Zo houd je voeling met wat er speelt. Als bijvoorbeeld een heftruckchauffeur vóór zijn dienst zijn stuur extra wil schoonmaken, dan stel je schoonmaakdoekjes beschikbaar. In contact blijven met de mensen is in deze tijden heel belangrijk. Niet alleen om ze te wijzen op die anderhalve meter.

Maar ook door mensen te vragen: Hoe gaat het nu? Waar loop je tegenaan? Waarmee kunnen we je helpen?”

Aanmeldplek verplaatst Bij Kuehne + Nagel in Zwolle vindt de retourlogistiek plaats van vooral supermarkten. Van ongeveer 250 winkels komen er dagelijks retourgoederen binnen. CBL-kratten worden er gewassen - soms een miljoen per week - en weer uitgeleverd aan klanten. De locatie is 365 dagen per jaar 24/7 operationeel. Dagelijks rijden er tussen de 500 en 700 vrachtwagens af en aan. Voor de chauffeurs waren geen grote aanpassingen nodig. En zij kunnen nog gewoon naar het toilet. Harm: “Wel is de aanmeldplek verplaatst. Binnenkomende chauffeurs moeten zich melden bij de portier. Dat gebeurde in het ‘gatehouse’. Maar de portiers gaven aan dat het daar lastig is om anderhalve meter afstand te houden. Daarom vindt de overdracht van vrachtbrieven nu binnen bij een afgeschermd loket plaats.”

Aandacht loont Ook die aanpassing is dus gedaan op aangeven van de medewerkers.

Harm: “Als je zoiets hoort, moet je er direct wat mee doen. Aandacht loont in dit soort situaties. En wat ook belangrijk is: continu vernieuwen. Dan kan het gaan om heel kleine dingen. Bijvoorbeeld de kleur van de tape op de vloer van de kantine. Daarmee geven we de anderhalve meter bij de koffieautomaten aan. Die tape was tot vorige week blauw, nu is hij grijs. Als je regelmatig iets vernieuwt, houd je de aandacht van de mensen. Nog een voorbeeld: we zagen dat personeel bij het fietsenhok onvoldoende afstand hield. Daar is nu ook ons ‘anderhalve-meter-poppetje’ op de grond gespoten. Zo blijf je opvallen, waardoor de medewerkers zich realiseren: Oja, die anderhalve meter.”

Veel respect De logistiek behoort tot de vitale beroepen, onder andere omdat zij cruciaal is voor de bevoorrading van supermarkten en ziekenhuizen.

Harm: “Toen deze crisis begon en mensen gingen hamsteren, schoten de volumes omhoog. Ook hier in Zwolle. Het was enorm druk voor ons allemaal. Onze mensen hebben gigantisch goed werk geleverd onder niet altijd eenvoudige omstandigheden. Ik heb veel respect en waardering voor hoe we tot nu toe met z’n allen met deze situatie zijn omgegaan.”

QSHE-manager Harm Hoesen (rechts) in gesprek met Jeroen Visser, sitemanager in Zwolle.

TON 90 06-20 • p 22

LASTIG LOSSEN

Wat zijn de moeilijkste losplaatsen van Nederland?

Met andere woorden: waar moet je al je stuurmanskunsten en concentratie aanspreken om zonder brokken je lading af te leveren? TON kijkt mee met vakmensen die de uitdaging opzoeken.

Deze keer: Hendry de Boer.

Hendry werkt bij AB Texel.

Hij komt met zijn bulkwagen vol veevoer op veel verschillende boerenerven.

KRUIP-DO SLUIP-

“Lastig lossen? Bij de boeren op het erf kan het vaak erg lastig zijn. Maar dat vind ik juist het mooie.” Dat laat Hendry de Boer op TON’s Facebookpagina weten.

Hendry vult vanuit zijn bulkwagen silo’s met veevoer. De boerderijen bereiken via smalle weggetjes is vaak al een uitdaging. En vervolgens is het af en toe kruip-door-sluip-door op het erf.

SILO’S ‘VOLBLAZEN’ Een zonnige dag, maar met een striemende noordoostenwind. In de kop van Noord-Holland lost Hendry vanochtend op vier adressen. Bij de eerste, in De Weere, trekt hij toch even een jasje aan. Want tijdens het lossen staat hij achter de wagen om het proces in de gaten te houden. Hier ‘blaast’ hij in totaal zes ton veevoer in twee silo’s; per ton kost dat anderhalf tot twee minuten. Zijn bulkwagen is opgedeeld in negen compartimenten. In elk daarvan zit de afgepaste hoeveelheid die per silo gelost moet worden.

SITUATIE TER PLEKKE Op een gemiddelde werkdag bezoekt Hendry tussen de zes en tien boeren. Vaak in Nederland, maar hij komt ook in Denemarken, Duitsland, België en Luxemburg. De navigatie op zijn boordcomputer wijst hem de weg. “Maar ik kijk ook altijd op Google Maps. Op de satellietfoto’s zie je hoe de situatie ter plekke is en waar de silo’s staan.”

Vanaf zijn eerste rit, 3,5 jaar geleden, heeft Hendry de losadressen opgeslagen. Het zijn inmiddels 2200 unieke locaties.

OR -DOOR

TON 90 06-20 • p 23

Jouw plek in TON Heb jij ook een lastige losplek?

En wil je daarmee in TON? Mail naar

info@tonmagazine.nl

Naam: Hendry de Boer Leeftijd: 31 jaar Woonplaats: Blauwhuis Beroep: bulkwagenchauffeur Bedrijf: AB Texel Loopbaan: havo – opleiding Manager Opslag en Vervoer – distributievervoer bij Veenstra|Fritom in Heeg – sinds 3,5 jaar in dienst bij AB Texel, standplaats Sneek

TON 90 06-20 • p 24

BLAFFENDE HONDEN

Na het lossen bij een boerderij in Zuid-Schermer gaat de bon in de ‘brievenbus’.

Hendry somt op wat het lossen lastig kan maken. “Krappe boerenerven, waar het soms centimeterwerk is om op het erf te komen. Silo's die moeilijk bereikbaar zijn met de vrachtwagen.

Blaffende honden, die rond je auto rennen. Al ben ik totaal niet bang voor honden. En als er sneeuw ligt, zie je niet waar de erfverharding is. Daar wil je niet naast komen, want dat zit je vast.

Dan zijn er ook nog de kuilen en de hoogteverschillen op de erven, met kans op schades.”

SLANG DOOR DE STAL Zijn pittigste klus tot nu had hij bij een boer waar ze net bezig waren asbest te verwijderen. Door een communicatiefout verscheen Hendry terwijl dat werk in volle gang was. “Ik kon niet bij de silo komen. Toen heb ik alle slangen aan elkaar gekoppeld, plus de brandweerslang die ik altijd bij me heb. En dat uitgerold door de stal waar koeien liepen, door de stront, tot bij de silo. Al met al veertig meter slang. In plaats van drie kwartier, was ik er 2,5 uur bezig.”

BON IN BRIEVENBUS In elk van de negen compartimenten zit een ‘bestelling’.

Altijd lossen in de landelijkheid.

Hier in Zuid-Schermer met toezichthoudende koeien.

Wat hem trekt in dit werk? “De zelfstandigheid. Bij losadressen hoef ik me nooit aan te melden. Ik heb op papier staan welke silo’s ik vanuit welk compartiment in de bulkwagen moet vullen. Als ik klaar ben, laat ik de bon achter in een brievenbus of ik leg hem in de schuur. Dan ga ik weer door naar de volgende boer. En daarbij sta ik altijd in een mooie omgeving te lossen, in de landelijkheid, nooit op een industrieterrein.”

Bekijk een filmpje met Hendry de Boer op facebook.com/magazineton en op www.tonmagazine.nl

TON 90 06-20 • p 25

LEZERSONDERZOEK

Mooie cijfers voor TON TON gaat elke twee maanden gratis naar 150 duizend adressen.

Het magazine wordt gemaakt in opdracht van SOOB, de Stichting Opleiding en Ontwikkeling Beroepsgoederenvervoer. SOOB wilde weten of het blad nog steeds in de smaak valt en zijn doel bereikt.

Daartoe is via een enquête van Pensioenfonds Vervoer bekeken of mensen het blad kennen en lezen. Daarnaast konden in februari/ maart lezers via een online-enquête hun mening geven.

Ruim 2100 mensen deden dat.

Uit deze onderzoeken blijkt dat TON nog steeds zeer goed gelezen en gewaardeerd wordt.

81% 93% 73% 55%

van de lezers vindt TON zinvol noemt het blad nuttig voor de praktijk van het werk praat over de artikelen met collega's

62%

praat over de artikelen met gezinsleden

86% 5%

van de ontvangers leest het blad

zou het jammer vinden als TON verdwijnt van de ontvangers gooit het blad ongelezen weg

(bron: TON Magazine voor mensen die werken in Transport en Logistiek, Lezersonderzoek 2020; Basis & Beleid Organisatieadviseurs)

TON 90 06-20 • p 26

ZO VADER, ZO DOCHTER

Papa achte Arnold: “Ik heb haar nooit tegengehouden.”

Renate: “Als er wat is, bel ik hem voor advies.”

John: “Ik was echt verbaa Jade: “Mijn

TON 90 06-20 • p 27

erna

asd dat ze chauffeur werd.” zusje zei: ‘Probeer het nu maar’.”

Zo vader, zo zoon. Dat geldt voor veel vrachtwagen­ chauffeurs. Maar papa’s inspireren ook dochters.

Renate, Edith en Jade volgden vaders voorbeeld.

En daar zijn ze maar wat trots op.

Edith: “Pa heeft mij altijd door dik en dun gesteund.”

Jos: “Als het niet in je zit, wordt het nooit wat.”

TON 90 06-20 • p 28

Arnold van der Hoorn • 60 jaar • woont in De Zilk is 43 jaar chauffeur • werkt sinds 4 jaar bij Meeuwenoord Vervoer in Noordwijkerhout

Renate van der Hoorn • 33 jaar • woont in Almere is 4 jaar chauffeur • werkt 2,5 jaar bij Kluivers Transport in Rotterdam • was 10 jaar invalbegeleider bij ’s Heeren Loo voor mensen met een beperking

TON 90 06-20 • p 29

MIJN VADER IS MIJN HELD Om de hoek bij het huis van Arnold van der Hoorn staat het laatste bollenveld in bloei. “Mooi, hè”, zegt dochter Renate. “We hebben toestemming om daar met onze losse trekkers in te rijden, voor de foto.” Even later sturen vader en dochter hun wagens vakkundig over het smalle pad.

KAMERADEN Dat Arnold chauffeur is geworden, komt niet door zíjn vader, maar door een paar kameraden. “Die jongens werkten bij Van Dooren Transport in Hillegom. Daar zochten ze een bijrijder. Zo ben ik begonnen. Na twee jaar heb ik op eigen kosten mijn grootrijbewijs gehaald.” Het grootste deel van zijn loopbaan werkt Arnold voor Gebr. Van Steijn en Zonen in De Zilk. “De oude Van Steijn kwam bij mij aan de deur om te vragen of ik bij hem wilde rijden. Als zijn zoon Henk niet in 2016 was gestopt met het bedrijf, had ik er nog steeds gezeten.”

ZINDELIJK Renate ging als kind heel vaak met Arnold mee. “Voor mij was het altijd feest. Ik vond het heerlijk in de auto. Lekker drinken mee, af en toe een ijsje. Het was voor mij gewoon een gezellig dagje uit.”

En Arnold herinnert zich: “Vanaf het moment dat ze zindelijk was, nam ik haar mee op lange ritten. Mijn andere dochter moest er niets van weten. Die heb ik één keer meegenomen en voordat we op de snelweg waren, wilde ze al naar huis.”

IN DE ZORG Maar toch, dat Renate nu chauffeur is, hadden vader en dochter tien jaar geleden niet kunnen denken. Renate: “Na de middelbare school ben ik in de zorg gegaan. Ik heb met verstandelijk en lichamelijk gehandicapten gewerkt. Die zorgkant zit gewoon in mij.”

Maar bezuinigingen maken dat door de jaren heen de werkdruk toeneemt. Renate heeft het minder naar haar zin. Dan valt haar oog op een campagne van Sectorinstituut Transport en Logistiek: ‘2000 chauffeurs gezocht.’ “Ik wilde altijd al mijn groot rijbewijs halen en dit was de kans.”

NACHTDIENSTEN Haar eerste baan vindt Renate bij Randstad Transport: nachtdiensten voor PostNL. “Elke nacht reed ik van depot naar depot. Uiteindelijk braken die nachtdiensten mij lichamelijk op. Na zeven maanden

ben ik gestopt. Moest ik wel alle kosten van mijn rijopleiding terugbetalen.” Toch heeft ze de smaak van het rijden te pakken.

Terug naar de zorg zit er niet in. Renate werkt een blauwe maandag met spoorcontainers. Dan maakt ze de overstap naar Kluivers Transport. “Ik vervoer nu zeecontainers door heel Nederland. Dat bevalt prima. Het is lichamelijk niet zwaar en ik hou ervan lekker te rijden.”

DAF-GEK Arnold is trots. “Zij heeft nu al een grotere DAF dan ik. Dat heeft ze goed gedaan.” Vader en dochter zijn beide DAF-gek. In de vitrinekast bij Arnold thuis staat de exact nagemaakte miniatuur van de combinatie waarop Arnold van 1999 tot 2016 reed. Ook bij Meeuwenoord rijdt hij nu DAF. “Ik vervoer van alles, van machines tot bloemen en bloembollen. Gewoon, alles wat erin past.” Of dat iets voor zijn dochter is? “Nee, vooral de bloemen is zwaar werk. Veel gesjouw met karren. Dat is geen werk voor Renate. Zij maakt liever kilometers.”

BOORDCOMPUTER Voor Renate is Arnold haar held. “Als er onderweg wat is, bel ik hem voor advies. En omgekeerd doet hij dat ook, heel af en toe.

Bijvoorbeeld toen hij net bij Meeuwenoord werkte, kon hij niet goed overweg met de boordcomputer.” Arnold herinnert zich: “Ik had nog nooit met zo’n ding gewerkt. De eerste week was lastig. Ik wilde er al de brui aan geven. Gelukkig heb ik nu een nieuwe, maar liever had ik nog het ‘leugenboekje’ van vroeger.”

ONTBIJTJE OP BED Arnold komt elke avond thuis. Renate houdt het bij dagritten, maar is wel de hele week van huis. “Ik overnacht voornamelijk bij truckstops of bij de klant voor de deur”, zegt ze. “Een veilige plek vind ik belangrijk. In het begin viel slapen in de wagen niet mee.

Ik hoorde van alles. Maar nu ben ik eraan gewend.” Als Arnold een ritje naar Limburg heeft, belt hij altijd zijn dochter om te vragen waar ze overnacht. “Vaak staat ze langs de A15 bij Opheusden. Dan rijd ik daar langs en breng haar een bakkie koffie. Zeg maar een ontbijtje op bed.”

TON 90 06-20 • p 30

Jos Krisman • 54 jaar • woont in Dalfsen is 32 jaar chauffeur • werkt sinds 2 jaar bij Steen- en Tegelhandel De Vries in Hengelo

Edith Krisman • 25 jaar • woont in Dalfsen is 5 jaar chauffeur • werkt sinds 1 jaar bij Jan van Keulen Transport in Ommen

TON 90 06-20 • p 31

MIJN GROTE VOORBEELD Op het lege parkeerterrein van Restaurant De Mol in Zwolle staan de twee vrachtwagens van Jos en Edith Krisman. Trots gaan vader en dochter op de foto. Trots op hun wagens, hun beroep en vooral op elkaar.

DOORZETTER “Mijn dochter is een echte doorzetter. Ze wilde chauffeur worden en daar heeft ze alles voor gedaan”, zegt Jos. Edith lacht: “Mijn vader heeft mij altijd door dik en dun gesteund. Hij is mijn grote voorbeeld.”

Wanneer zij voor het eerst wist dat ze vrachtwagenchauffeur wilde worden? “Dat weet ik niet. Eigenlijk zolang ik leef, denk ik.” Op haar mobieltje laat ze een foto zien. Een Edith van één jaar achter het stuur van pa’s vrachtwagen. “Vanaf mijn tweede reed ik ook echt met hem mee.”

BIJRIJDER Edith is het vak dus met de paplepel ingegoten. Jos niet. Hij komt niet uit een transportfamilie; zijn vader had zelfs geen auto.

Maar de liefde zit er wel. Als elfjarig jochie wast hij elke zaterdag vrachtwagens. School interesseert hem niet zo. Op zijn zestiende werkt hij bij een schoonmaakbedrijf. “Toen vroeg een transportbedrijf uit Dalfsen of ik bijrijder wilde worden. Dat heb ik drie jaar gedaan.”

Uit eigen zak betaalt hij zijn groot rijbewijs. “Ik kon direct bij Litrans op de wagen, een semi-dieplader. We deden veel breedte-transport, onder begeleiding van de politie. Mooi werk.”

MONTEUR Vanaf de basisschool is het voor vader en dochter duidelijk dat Edith chauffeur zal worden. “Pa reed vaak langs school om mij na schooltijd op te halen. En in de vakanties ging ik altijd mee.

Ik genoot van het werk, de vrijheid en de mannen onder elkaar.”

Tijdens het voortgezet onderwijs loop Edith drie jaar stage bij Scania in Lemelerveld. “Ik leerde er voor monteur en was manusje van alles.” Na die drie jaar wil ze op het Deltion College in Zwolle de bbl-opleiding Beroepsgoederenchauffeur volgen. In eerste instantie wordt ze niet aangenomen. Jos: “Ik heb toen de directeur gebeld en daarna kon Edith toch beginnen.”

VUILNISWAGEN Eén dag in de week gaat Edith naar school. De theorievakken vindt ze lastig, maar ze is geboren voor de praktijk. “Ik werkte bij afval­­­verwerker Remondis in Zwolle als bijrijder op de vuilniswagen. Daar heb ik mijn rijbewijzen gehaald. Mijn C en CE had ik binnen twee maanden.” Met die papieren op zak, mag Edith bij Remondis meteen op een combinatie met afzetcontainers. Daar is ze nog steeds trots op. En vader Jos ook: “Het zit erin en als het er niet in zit, dan wordt het nooit wat.”

BUITENLAND Twee jaar werkt Edith bij het afvalbedrijf. Dan stapt ze over op de melkauto bij Antonissen Transport in Heino. Na één jaar trekt het buitenland. Bij Bidon|Fritom belandt ze op de tankwagen. Ze rijdt melkproducten naar Duitsland, België, Frankrijk en Polen. “Dat was superleuk. Je ziet zoveel mooie natuur en steden. En natuurlijk ’s avonds gezellig met collega’s een biertje doen.” Toch vindt ze het na tweeënhalfjaar genoeg geweest.

MELK RIJDEN Op dit moment rijdt Edith bij Jan van Keulen in Ommen. Jos vertelt: “Daar heb ik ook gewerkt toen de zaak nog van Gerrit was. Na een half jaar kreeg ze al een vast contract.” Edith doet veel RMO (Rijdende Melk Ontvangst) en kom door heel Nederland bij grote en kleine melkveehouders op het erf. “Dat is ouderwets gezellig. Intra rijd ik ook. Dat is met verwerkte melk van de ene fabriek naar de andere.” Ze mist de lange ritten wel, af en toe. “Maar nu met corona is het allemaal anders en ben ik blij dat ik elke avond thuis kan zijn.”

STENEN Jos is elke avond thuis. Sinds twee jaar werkt hij bij Steen- en Tegelhandel de Vries in Hengelo. “Ik vervoer van alles voor de tuin, voor particulieren en hoveniers. Mijn gebied is Hengelo en omgeving.

Met mijn stenenwagen kom ik voornamelijk in woonwijken. Ik zit meer op de kraan dan dat ik rij. Mijn auto heeft in drie jaar tijd 125 duizend kilometer gelopen. Dat is niets vergeleken met de kilometers die Edith maakt.”

TON 90 06-20 • p 32

John Breukers • 58 jaar • woont in Hoofddorp is monteur-chauffeur • werkt bij KLM • is oproepchauffeur bij Millenaar & Van Schaik in Oude Meer

Jade Breukers • 22 jaar • woont in Zandvoort is 4 jaar chauffeur • werkt sinds maart 2019 bij Millenaar & Van Schaik in Oude Meer

TON 90 06-20 • p 33

HARTSTIKKE GOEDE BAND Samen op de foto. Bij hun wagens. Prachtig vindt Jade Breukers dat. “Zo stoer, dat heb ik altijd al gewild. Maar ik had nooit gedacht dat het nu al zou gebeuren.” Vader John glimlacht om het enthousiasme van zijn dochter.

WARM BAD Jade en John rijden voor hetzelfde bedrijf. Terwijl John echt niet verwacht had dat zij ooit achter het stuur van een vrachtwagen terecht zou komen. “Mijn jongste dochter was veel enthousiaster voor het vak.” Zelf keek hij als kind al graag naar vrachtwagens.

“Mijn vader zei dat ik maar autotechniek moest gaan doen. Dan zou ik de meeste kans krijgen om achter het stuur te komen. Daarom ben ik naar de lts gegaan en dieselmonteur geworden. Ik noem mezelf nu monteur-chauffeur. Bij KLM werk ik als monteur en daarnaast rijd ik al bijna dertig jaar als oproepkracht bij Millenaar & Van Schaik met asfalt.”

REISLEIDER Jade maakt ook een omwegje. “Ik moest op school iets kiezen, voelde me gedwongen. Daarom ben ik begonnen aan een opleiding voor reisleider. Werken en feesten, dacht ik. Maar ik ben er al na drie maanden mee opgehouden. Ik zat met allemaal meiden in de klas en raakte met niemand bevriend. Niet leuk, dus. Toen heb een paar maanden thuis gezeten. Op een gegeven moment zei mijn jongere zus: ‘Waarom probeer je het niet als chauffeur, net als pa?’ Vooruit, dacht ik, waarom ook niet.”

AANSLUITING Op ROC-Amsterdam komt Jade in een klas met alleen maar jongens.

“Na één week was ik helemaal om. Dit is mijn soort mensen, wist ik. Ik had meteen aansluiting. Klasgenoten met dezelfde hobby’s: hardcore, gamen, tattoos, en vissen. Toen ik stage ging lopen als bijrijder bij een bedrijf in Nieuw-Vennep was ik helemaal verkocht.

Heerlijk in de cabine.” In 2016 haalt Jade haar C-rijbewijs, in 2017 het E. Ze gaat bij Zandbergen rijden.

ENTHOUSIAST John is dus eerst wel wat verbaasd als Jade voor de vrachtwagen kiest. “Ik zag haar wel reisleidster worden. Nu ben ik trots. Toen ze bij Zandbergen begon met distributiewerk voor Albert Heijn ben ik een keertje met haar meegereden. Ik heb alleen geholpen bij het

achteruitsteken, want ze had geen camera achterop.” Jade: “Ik was hartstikke zenuwachtig, maar hij bemoeide zich nergens mee. Al was ik wel blij met de hulp bij het achteruitrijden.”

HEEL PITTIG Haar ouders zijn gescheiden. Lange tijd woont Jade bij haar moeder, de laatste jaren bij haar vader. John: “Toen ze bij Zandbergen begon, zag ik hoe ze elke avond doodmoe thuiskwam.” En Jade zegt: “Het rijden voor Albert Heijn vond ik heel leuk, maar ook ontzettend zwaar.

Niet alleen het laden en lossen. Ik maakte soms dagen van meer dan veertien uur.” John ziet het aan en gaat dan bij Millenaar & Van Schaik vragen of ze misschien een plekje voor zijn dochter hebben.

“Daar wordt er namelijk voor je geladen en lossen doe je met een druk op een knop.”

AFSLUITDIJK Dankzij haar vader kan Jade bij Millenaar & Van Schaik aan de bak.

“Ik heb het er heel erg naar mijn zin. Wat ik mooi vind, is dat ik ook moeilijke klusjes krijg toegeschoven. Bijvoorbeeld als er ergens heel weinig ruimte is. Dan ben ik trots als het me lukt. Laatst ben ik met asfalt op en neer naar de Afsluitdijk geweest. Er moet daar 100 duizend ton gefreesd asfalt worden opgehaald en net zoveel nieuw asfalt naartoe. Je moet helemaal achteruitrijden naar de asfalt­machine toe om te lossen. Acht kilometer lang. Dan ben je vijf kwartier onderweg. Soms denk je: kom ik er ooit aan. Je ziet de asfaltploeg niet op afstand werken.”

ACHTER ELKAAR Jade vindt het heerlijk dat zij en haar vader bij hetzelfde bedrijf werken. “We zijn een keer vanuit Amsterdam, allebei vol asfalt, helemaal naar Venlo gereden. Achter elkaar aan, twee uur lang onderweg. Geweldig toch?! En zo zie ik mijn vader nog eens. Want ik ben gaan samenwonen met mijn vriend, maar ik mis pa nog wel.

Onze band is hartstikke goed geworden in de paar jaar dat ik bij hem woonde.”

TON 90 06-20 • p 34

PENSIOENVRAGEN

Al beeldbellend met pensioen Corona of niet, ook nu gaan mensen met pensioen. Normaal gesproken maak je dan een afspraak bij een consulent van Pensioenfonds Vervoer. Die schenkt een kop koffie voor je in, pakt je dossier erbij en laat zien wat je (financiële) opties zijn. Maar nu dus niet. Het alternatief? Beeldbellen met pc, tablet of smartphone.

Leo Raymakers: “Het gaat gewoon perfect zo.”

TON 90 06-20 • p 35

Leo Raymakers • 66 jaar • woont in Heusden, Asten (Brabant) is getrouwd met Thea, 64 jaar is arbeidsongeschikt • was tot 2015 loader-machinist bij P.H. Weerts & Zn, transport- en aannemingsbedrijf in grondwerk • gaat op 1 juni 2020 met pensioen • krijgt AOW vanaf 24 september 2020 (66 jaar en 4 maanden)

pensionering. Een gesprek op locatie zat er niet in, evenmin als een bezoek aan huis. Daarom regelde pensioenconsulent Michael Bührs een beeldbelafspraak.

Leo kreeg via e-mail een link toegestuurd. Even klikken, één keer drukken op ‘akkoord’, en: daar zat Michael. Aan zijn eigen keukentafel in Noord-Holland. Zo konden ze praten. Ook over vertrouwelijke zaken.

DIGIBEET

VIDEOGESPREK Leo heeft zijn laptop op de eettafel gezet. Hij praat honderduit met pensioenconsulent Michael Bührs die – via het beeldscherm – óók aan tafel zit. Echtgenote Thea zorgt voor koffie en kijkt vanaf een afstandje vrolijk toe. Ze zag haar man een paar weken geleden ook al eens beeldbellen met Michael.

Het voelt al bijna vertrouwd.

Dat eerste videogesprek was nodig omdat Leo niet langer wilde wachten met het vastleggen van de details rond zijn

Dat was fijn, want Leo had veel met Michael te bespreken. Ook gevoelige dingen. “Ik had me daarom goed voorbereid. Onze boekhouder was er ook bij. Hij doet altijd de belastingaangiften en is dus sowieso van onze financiën op de hoogte. Maar ik had hem er ook bij gevraagd vanwege zijn handigheid met computers. Thea kan wel een beetje met zo’n ding overweg, maar ik ben echt een digibeet. Daarom zaten we dus vanaf deze kant met zijn drieën aan het scherm. Met Michael voor onze neus op tafel.”

Leo voelt zich prima, maar is ernstig ziek. Dat maakt dat hij haast had met het op orde brengen van het papierwerk van zijn pensioen. Hij lijdt al jaren aan kanker, maar nu zijn er uitzaaiingen en vlekjes gezien. “Beter worden kan niet meer”, zegt hij. “Als de boel verder uit de hand loopt, krijg ik nog een chemokuur. Om te rekken. Meer zit er niet in.”

TON 90 06-20 • p 36

HETE VUREN

LOGISCHE KEUZE

Thea knikt hem bemoedigend toe. Ze hebben samen voor opvallend veel hete vuren gestaan. Een bedrijfsongeval, waarbij Leo vijftien jaar geleden zijn rechteronderbeen en links drie tenen verloor. Kwaadaardige woekeringen in verschillende organen waardoor hij – naast een beenprothese – inmiddels ook een stoma draagt. Grappend: “Mijn nachtkastje is te klein voor alle hulpmiddelen die ik nodig heb.” Tussendoor kreeg Thea borstkanker, waarvan ze gelukkig alweer jaren genezen is.

Michael: “Leo koos voor een zo hoog mogelijk partnerpensioen.

Dat is een keuze die niet veel mensen maken, omdat het gewone pensioen daardoor lager wordt. Maar Thea is nu voor de rest van haar leven verzekerd van een goed nabestaandenpensioen. Dus dat is gezien de situatie van Leo een logische keuze. Het is fijn dat we op deze manier, als pensioenfonds, kunnen meedenken met iemands situatie.”

Thea: “Zo lang er hoop is, en je ergens je schouders onder kunt zetten, is het allemaal wel te doen. Maar nu? Die machteloosheid is soms wel lastig.”

Het ging verrassend gemakkelijk via de computer, vindt Leo. Maar het mooist was de manier waarop Michael hem te woord stond: “Niet als een nummer. Dat heb ik ook weleens meegemaakt. Maar voor Michael ben ik een mens. Dat voelt heel goed.”

ENERGIE Wat enorm helpt, is dat Leo altijd openstaat voor een grap en een lach. Hij is er het type niet naar om te somberen of te stressen. “Oh nee, ik maak me niet druk. Nooit eigenlijk. Zelfs nu niet. Ik slaap, eet en drink gewoon. Mocht het ooit nodig zijn om me wél druk te maken, dan heb ik daar energie voor nodig.

Dan kan ik er nu dus beter zuinig op zijn.” Hij lacht hartelijk en ontspannen.

De Raymakers houden er wel van om alles netje op orde te hebben. Dus al vrij snel na het slechtnieuwsgesprek in het ziekenhuis nam Leo contact op met Pensioenfonds Vervoer.

De tijd was rijp om het voor Thea zo goed mogelijk te regelen.

Pensioenconsulent Michael: “Bij elkaar zitten is natuurlijk het beste. Zéker in zo’n situatie. Maar dat kon niet. Terwijl het toch belangrijk was dat we snel zouden handelen. Het is fijn dat we dat op deze manier, op afstand, konden doen. Ik kon Leo en zijn boekhouder via het beeldscherm ook direct allerlei formulieren en berekeningen laten zien. Dat werkte uitstekend.”

E en videogesprek. Hoe werkt dat?

Beeldbellen is een nieuwe manier om samen met de pensioenconsulent van Pensioenfonds Vervoer te kijken naar de mogelijkheden voor je pensioen. In een videogesprek kijk je met de consulent naar hetzelfde scherm en maak je samen een pensioenplan. Het is ook mogelijk om jouw persoonsgegevens te bekijken en bedragen te zien. Dat gebeurt op een veilige manier, zonder dat anderen kunnen meekijken of meeluisteren.

Maak een afspraak Via de website van Pensioenfonds Vervoer kun je een afspraak maken met de pensioenconsulent uit jouw regio.

Je krijgt dan een e-mail met een datum, een tijdstip en een link. Als je op de afgesproken tijd op deze link klikt, begint het gesprek.

MEEDENKEN Snelheid was nodig, legt Michael uit. “In Leo’s omstandigheden – gezien zijn leeftijd en gezondheid – kun je maar het best zo vlug mogelijk je pensioen laten ingaan. Op dat moment maak je namelijk belangrijke keuzes, ook voor je partner. En dat is wat we bij Leo hebben gedaan.”

Leo: “Ik ben afgekeurd en werk sinds 2015 al niet meer.

Normaal gesproken zou ik in september, als ik AOW krijg, met pensioen zijn gegaan. Maar nu ga ik al al per 1 juni met pensioen. Ik heb meteen geregeld dat Thea, als mijn nabestaande, een maximale uitkering krijgt.”

Zo start je het videogesprek Eerst is er een check. Die gaat automatisch. Doet je camera het? Doet je microfoon het? De pensioenconsulent helpt je bij het opstarten van het videogesprek. Je kunt ook videobellen als je geen camera op je computer of tablet hebt. De pensioenconsulent kan jou dan niet zien, maar jij hem wel. Geen camera en geen microfoon? Dan krijg je een inbelnummer. Zo kun je elkaar spreken en meekijken op het scherm van de consulent.

Meer weten? kijk op pfvervoer.nl

TON 90 06-20 • p 37

P artnerpensioen FRISSE LUCHT En ondanks alles voelt het ook plezierig dat de zaken geregeld zijn. Tijd voor leuke dingen: “Ik werk graag in de tuin en ik mag graag houtbewerken en meubels maken. Alles wat je buiten kunt doen, daar ben ik dol op. Dat was ook zo mooi aan mijn werk als loader-machinist in de wegenbouw. Altijd in de frisse lucht. Heerlijk.”

Wandelen – een grote hobby van de Raymakers – zit er al een tijdje niet echt meer in. Maar ze maken geregeld flinke fietstochten. “Even een rondje van 25 kilometer rond het natuurgebied de Groote Peel, dat vinden we geweldig.”

Bij Pensioenfonds Vervoer is een partnerpensioen onderdeel van je regeling. Mocht je - voor of na je pensionering – overlijden, dan is er een uitkering voor degene die officieel als jouw partner staat geregistreerd: je echtgenote/echtgenoot of degene met wie je minimaal 6 maanden daarvoor een partnerschap bij de notaris hebt vastgelegd.

Met een speciale verzekering – een ‘tijdelijk extra partnerpensioen’ – kun je een hogere uitkering voor je partner regelen. Dit kan zinvol zijn als diegene weinig of geen eigen inkomen heeft. Je partner ontvangt die extra uitkering tot hij of zij AOW krijgt.

TON 90 06-20 • p 38

STL TALENT VAN 2020

En de winnaars zijn ...

De verkiezing van STL transport talent 2020 en STL logistiek talent 2020 verliep dit voorjaar anders dan bedacht. Na een selectieprocedure bleven er per categorie drie genomineerden over.

Die zouden in promotiefilmpjes te zien zijn en dan zou er op ze gestemd kunnen worden. Maar de corona-maatregelen maakten het opnemen van die filmpjes moeilijk uitvoerbaar.

Daarom zijn alle zes genomineerden uitgeroepen tot winnaar.

TON presenteert de talenten - en vraagt aan hun praktijkopleiders waarom ze terecht die titel dragen.

STL logistiek talent 2020

Boudewijn Roos

“Ik moest op kantoor komen.

Dacht dat ik wat verkeerd had gedaan. En toen kwam mijn praktijkopleider met een taart.”

Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Kaatsheuvel School: Koning Willem 1 College, Den Bosch Bedrijf: Van der Linden Transport, Waalwijk

“Wel apart dat ze mij kiezen.”

Boudewijn’s praktijkopleider John Koene (48,) zegt: “Net als de meeste zestienjarigen die bij je bedrijf binnenkomen, was Boudewijn heel bleu.

Maar als je merkt hoeveel volwassener hij is geworden in één jaar ... ongelooflijk. Dat is ook het mooie van een praktijkopleiding: je ziet jonge mensen zich ontwikkelen tot een goede chauffeur of logistiek medewerker. Boudewijn heeft met de theorie wel wat moeite. Als je hem een boek geeft met 35 aanwijzingen, dan krijgt hij het lastig. Maar in de praktijk pikt hij het in no time op. Zo’n drive als Boudewijn heeft, zie je zelden. Hij snapt wat er moet gebeuren en kan ook goed zijn plek vinden in groepen. Zowel als chauffeur als bij klanten, waar we onze goederen afleveren. Hij grijpt iedere dag aan om te leren.”

TON 90 06-20 • p 39

STL transport talent 2020

Lucas den Engelsman STL logistiek talent 2020

Leontien Noorman

Leeftijd: 19 jaar Woonplaats: Heerhugowaard School: Horizon College, Heerhugowaard Bedrijf: Roele de Vries, Wognum

Leeftijd: 20 jaar Woonplaats: Ezinge School: Noorderpoort, Groningen Bedrijf: De Graaf Logistics, Oosterhout

“Wat krijgen we nou?”

Leontien’s praktijkopleider Jan Visser (44) zegt: “Leontien is enorm gedreven.

In 2018 kreeg ik een sollicitatiebrief van haar. Ik las dat ze in een plaats bovenin Groningen woonde. Ik dacht: die wil chauffeur worden, maar heeft geen topografische kennis. Zij belde meteen na het insturen van de brief en vroeg of ik hem gezien had. Ik vertelde haar mijn eerste reactie. Nou, ze wist echt wel waar Oosterhout ligt, want ze heeft er een tante. Bij haar zou ze door de week kunnen wonen. En ze had geregeld dat ze op maandag in Groningen naar school zou gaan. Ook met STL had ze al een afspraak gemaakt. En tot slot vroeg zij of ze die woensdag langs kon komen, want dan was ze toch in Oosterhout. Iemand die alle zo regelt en plant, die geef je gewoon een kans.”

STL logistiek talent 2020

Martijn Pille

Zo reageerde Lucas toen zijn werkgever met een camera opnames maakte. Pas op het moment dat de praktijkopleider het goede nieuws bracht, begreep Lucas ‘wat hij kreeg’.

Lucas’ praktijkopleider Lars Wever (55) zegt: “Lucas kan met iedereen een goed gesprek voeren. Met chauffeurs, met mij, maar ook met de bedrijfsleider. Hij is intelligent en heel leergierig. Soms stelt hij vragen over dingen die je als chauffeur helemaal niet nodig hebt.

Maar dan zegt hij: ‘Ik wil het toch weten’.

Nou, dan vertel ik het hem natuurlijk. Op dit moment wil hij niets anders dan chauffeur worden. Ik snap dat je als negentienjarige zo denkt. En misschien zit hij ook wel zijn hele verdere leven achter het stuur. Maar als hij wil, kan hij volgens mij ook prima planner worden of leidinggevend werk doen.”

Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Sommelsdijk School: Scheepvaart Transport College Rotterdam Bedrijf: Troost Transport Middelharnis

“Dit is heel verrassend.”

Martijn’s praktijkopleider Bastiaan Pille (27) zegt: “Als Martijn net zo leergierig blijft als hij nu is, wordt hij vast en zeker een heel goede chauffeur. Hij denkt dat werk zijn leven lang te doen en hij wil vooral op het buitenland rijden. De hele week van huis ... ik ben benieuwd of hem dat past. Zelf ben ik ook zo begonnen. Maar na anderhalf jaar buitenland had ik het wel gezien. Toen ben ik in de loods gaan werken. De administratie en met mensen bezig zijn, vind ik veel leuker. Ik zie Martijn ook wel die stap zetten, maar nu is hij er nog van overtuigd dat hij de hele week van huis wil zijn.

Maar hij moet vooral doen wat hij zelf wil en wat hem het leukste lijkt.”

TON 90 06-20 • p 40

STL transport talent 2020

Jurian van der Laan

Leeftijd: 20 jaar Woonplaats: Wagenborgen School: Noorderpoort, Groningen Bedrijf: Mondial Oostland Verhuizingen, Kolham Jurian’s praktijkopleider Marcel Huizing (35) zegt: “We werken hier in het aardbevingsgebied. Daar heeft men in de rest van Nederland niet zo’n beeld bij. Maar je moet daar wel rekening mee houden als je bij mensen komt om te verhuizen. Dan ren je niet naar binnen en gaat hop-hop aan de slag. Nee, dan houd je rekening met wat die mensen allemaal meemaken. Jurian kan dat. Hij is heel meelevend en een serieuze jongen.

Die doet geen vlieg kwaad. En staat altijd open om te leren en brengt ook ideeën in. Ik zie hem in de toekomst een heel goede verhuizer worden, misschien wel voorman. Hij heeft het in zich, en kan nog groeien.”

“Dit had ik echt nooit verwacht toen ik mij opgaf. Ik ben mijn werk ook niet anders gaan doen nadat ik mij had opgegeven.”

STL transport talent 2020

Matthieu Potter

Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Biezelinge School: Scalda Maritiem en Logistiek College De Ruyter, Vlissingen Bedrijf: Van Duijn Transport, Hansweert

“Heel onverwacht. Ik had nooit gedacht dat ik eruit gepikt zou worden.”

Matthieu’s praktijkopleider Barry Gijzel (48) zegt: “Wat een ander in drie jaar leert, dat doet Matthieu in anderhalf jaar. Hij heeft aan een half woord genoeg. En hij doet wat extra’s. Moeten er pallets geladen worden, dan vraagt hij of je ze niet beter op een andere wijze kunt laden. Omdat je dan ook rekening houdt met de volgorde en manier waarop je gaat lossen. Als hij wil, kan hij zomaar doorgroeien naar een functie waarin hij mensen gaat aansturen. Ik weet dat hij nu vooral op de wagen wil.

Dat gaat misschien ook gebeuren. Maar hij heeft een slecht oog. Dat kan goed gaan, maar kan hem ook parten gaan spelen. Ik denk dat hij op twee paarden wedt. Eerst de vrachtwagen, mocht dat niet lukken dan kan hij op kantoor aan de gang.”

TON 90 06-20 • p 41

PERSOONLIJK VERHAAL

Tussen wal en schip Jan Veldstra heeft een opgeruimd karakter. Hij is van de soort: niet zeuren, maar scheuren.

Dus stapt hij ook na 47 jaar nog met plezier achter het stuur. Al valt het nachtwerk in het

Jan Veldstra • 64 jaar woont in Lemmer is vrachtwagenchauffeur bij Bernhard Bloementransport in Luttelgeest

bloementransport hem steeds zwaarder.

Eerder stoppen? Dat zit er voor Jan helaas niet in. “Ik val een beetje tussen wal en schip.”

TON 90 06-20 • p 42

Als tiener kan Jan eigenlijk best goed leren. Hij gaat naar de mts, maar die maakt hij niet af. “Ik was eerlijk gezegd heel erg lui”. Op zijn zeventiende begint hij als timmerman. Een korte carrière, want na vier jaar kiest hij voor een beter betaalde baan. Jan wordt chauffeur bij groentehandel Van Looy in Lemmer. De rijbewijzen betaalt hij zelf.

Het groentetransport is aanpakken. Een aparte wereld, herinnert Jan zich. “Er waren natuurlijk regels, maar je ging vooral je gang.”

BLOEMEN IN DE NACHT Dik 21 jaar rijdt hij voor Van Looy, totdat het bedrijf in 1999 dreigt failliet te gaan. Via een kennis van zijn vrouw vindt Jan bij Bloemen Express in Luttelgeest een baan als nachtrijder. In 2013 krijgt Jan een telefoontje van Bernhard Bloementransport. Op dat moment is

Bloemen Express net overgenomen voor Greenlines. Jan heeft wel oren naar een nieuwe baan, maar twijfelt ook een beetje. Hij zegt tegen Bernhard: “Ik kan wel bij jou komen werken, maar misschien krijg ik na een jaar spijt.” Dus vraagt hij bedenktijd.

ROZEN EN ORCHIDEEËN In 2014 hakt hij toch de knoop door en sindsdien rijdt hij voor Bernhard. Bloemen, planten, boompjes. “We hebben een aantal kwekers hier in de buurt en vervoeren ook rozen en orchideeën uit eigen kas.” Jan brengt de producten van kweker naar veiling in binnen- en buitenland, vooral Duitsland. Vijf nachten per week, van zondag tot en met donderdag.

TON 90 06-20 • p 43

VERSLETEN SCHOUDERS Groente-, planten- en bloementransport is veel sjouwwerk. “We hebben karren die wel 900 kilo wegen”, zegt Jan. “Daarmee ben je aan het trekken en duwen. Dat ga je op de lange duur wel voelen. Mijn schouders zijn al een tijdje versleten.” Ziek is hij nooit geweest. “Als ik al met al in die 47 jaar twee maanden ziekteverzuim heb gehad, is het veel.” De laatste jaren gaat Jan toch merken dat het zwaarder wordt. Hij gooit wel eens een balletje op om een dag minder te gaan werken. Maar dat blijkt niet mogelijk.

NA COVID-19 Tot de coronacrisis. Want sinds de uitbraak van het virus is Jan de zondag vrij. Zijn werkgever heeft mensen aangenomen om pieken op

te vangen en zodoende is het mogelijk Jan een dag per week uit te roosteren. Overigens merkt hij in het werk weinig van COVID-19.

“De eerste week viel het stil en was er alom paniek. Maar daarna was het al snel weer druk. We hebben wel wat omzetverlies in de kas, maar qua transport is het niks minder geworden. Naar Duitsland zijn de grenzen open, dat loopt gewoon door.”

EEN ECHT WEEKEND De vrije zondag bevalt hem uitstekend. “Nu kom ik op vrijdagochtend thuis en hoef dan pas op maandagmiddag weer te beginnen. Voor het eerst in mijn leven heb ik een echt weekend.” Wat al een paar jaar in zijn achterhoofd speelt: houd ik het vol tot mijn pensioen? Want financieel is het voor Jan niet echt mogelijk om eerder te stoppen.

Dat komt doordat hij zo'n beetje de helft van zijn loopbaan in de groentegroothandel heeft gewerkt. Een andere cao, met een veel minder gunstige pensioenregeling.

HET IS NIET ANDERS Jan ziet het zo: “Ik doe al 47 jaar zwaar werk. Financieel gezien moet ik wel door tot mijn pensioenleeftijd, 66 en 7 maanden. Ze zijn nu bezig over een nieuwe wet, dat je na 40 jaar zwaar werk mag ophouden. Maar tegen de tijd dat die wet er is, ben ik met pensioen.

Dus wat dat betreft val ik tussen wal en schip.” Nou ja, het is niet anders. Jan haalt zijn versleten schouders op en steekt zijn handen weer uit de mouwen.

TON 90 06-20 • p 44

LAAGGELETTERD

KLAAR met Als je niet - of heel slecht - kunt lezen, mis je veel informatie. Dat kan lastig of zelfs gevaarlijk zijn.

Bijna één op de tien mensen in transport en logistiek kampt met dat probleem. Zoals Hans van Dijk.

De boordcomputer maakte een eind aan zijn vrachtwagenloopbaan. Nu zet hij zich als Taalambassadeur in voor laaggeletterde collega’s.

Hans is een geboren Limburger. Op zijn achtste verhuist hij naar West-Friesland.

De kolenmijnen sluiten en zijn vader vindt werk bij de Hoogovens in Beverwijk. Voor Hans is die verhuizing traumatisch. “Ik had een zwaar Limburgs accent en dat vonden ze maar gek in Noord-Holland. Ik ben er flink om gepest. Op school ging het daardoor niet goed. Daarbij kwam dat leren mij heel veel moeite kostte.”

Leren als een dolle Met hangen en wurgen maakt Hans de lagere school en de lts af. Hij kan machinebankwerker worden of vrachtwagenchauffeur. Hij kiest voor het laatste en begint als bijrijder. “Dat werk heb ik jaren gedaan. Vroeger ging alles met de hand en ik ben best sterk en een harde werker. Tot een van de oudere chauffeurs tegen mij zei: ‘Moet jij niet eens je rijbewijs gaan halen?’

Daar zag ik enorm tegenop, vanwege de theorie. Maar goed, het bedrijf wilde de rijlessen betalen en dat was natuurlijk een unieke kans. Ze hadden wel een voorwaarde: als ik het examen niet haalde, moest ik alles terugbetalen. Het is mij gelukt, maar vraag me niet hoe. Ik leerde als een dolle en dan wist ik aan het eind van de dag vaak nog niet hoe het zat.”

Lantarenpalen tellen Als vrachtwagenchauffeur heeft Hans er veel last van dat lezen, schijven en rekenen hem moeite kosten. “Straatnaamborden lezen bijvoorbeeld. Dat nam veel tijd in beslag, dus dan bedacht ik trucjes. Ik ken alle gevels van Amsterdam. Zo vond ik mijn weg op de grachten. In het buitengebied helpt rotondes of lantarenpalen tellen. Dat was een tip van een collega. Andere collega’s hielpen met het schrijfwerk. Formulieren en vrachtbrieven vulden ze vooraf in. Ik hoefde alleen maar mijn handtekening te zetten. Zo rommelde ik door. Vaak ging het na verloop van tijd toch niet meer. Dan nam ik ontslag en meldde me bij een ander bedrijf. Daar ging ik dan gewoon langs. Ik heb nog nooit een sollicitatiebrief geschreven.”

Computer op tilt Dat hij zo slecht kan lezen en schrijven, bezorgt Hans veel stress. Hij krijgt het Spaans benauwd als hij een nieuw adres op de route heeft. Kwaad kan hij er ook van worden, als er weer eens iets niet lukt. Dat wordt erger als de boordcomputer in de wagen komt. “Inloggen duurde zo lang dat ik er zenuwachtig van werd. Drukte ik zo vaak op de enterknop dat de computer op tilt sloeg. Een klantnaam invullen kostte me wel vijf minuten. Dus dat deed ik in de pauze,

TON 90 06-20 • p 45

de schaamte Hans van Dijk • 60 jaar • woont in Zwaagdijk werkt als orderpicker bij DEEN

TON 90 06-20 • p 46

of ik sloeg het maar over. Maar de spullen leverde ik altijd op tijd af. Ik deed mijn werk goed, al werd het administratief natuurlijk een puinhoop. Toen mijn huidige werkgever, DEEN Supermarkten, besloot om uitsluitend digitaal te gaan werken, zette ik een punt achter mijn chauffeurscarrière. Ik heb mij gemeld bij het distributiecentrum van DEEN en kon meteen aan de slag.”

Veel schaamte Als orderpicker heeft Hans veel minder last van zijn laaggeletterdheid. Hij wordt

rustiger en heeft bovendien naar zijn gevoel een zee van vrije tijd. “Ik was gewend om vijftien uur per dag te werken. Nu ben ik om drie uur ’s middags al klaar.” Op advies van zijn kinderen, de huisarts en zijn vriendin besluit Hans om een taalcursus te gaan volgen. “Ik ben blij dat ik de moed heb gehad om die stap te zetten. Het heeft mijn leven echt veranderd. Als je laaggeletterd bent, verberg je jezelf voortdurend. Je schaamt je ook vaak. Veel laaggeletterden hebben bovendien schulden, omdat ze niet met een computer om kunnen gaan. Mijn jongste

dochter doet voor mij de administratie. Ik zou echt niet zonder haar kunnen. Nu kom ik er gewoon voor uit dat ik ben wie ik ben. Dat lucht enorm op.”

TaalHeldenprijs Sinds twee jaar volgt Hans een taalcursus bij ROC Kop van Noord-Holland. Dat gaat niet zonder slag of stoot. “Maar ik loop niet meer weg, zoals ik altijd heb gedaan.

Al wil ik dat soms wel. Dan heb ik veel aan mijn begeleider. Ze spreekt mij moed in en dan zet ik toch weer door. Of het lezen en schrijven nu beter gaan? Nou, iets beter wel. WhatsAppen, bijvoorbeeld, lukt heel aardig, al blijf ik wel kortzinnig. En ik pak steeds vaker de krant erbij. Wat mij wel heel goed afgaat, is op scholen en bibliotheken mijn verhaal vertellen. Ik ben sinds een jaar Taalambassadeur bij Stichting Belangenbehartiging Alfabetisering Noord-Holland.

In maart heb ik daarvoor de TaalHeldenprijs ontvangen van Prinses Laurentien.”

Probleem erkennen Als Taalambassadeur van de Stichting ABC N-H zet Hans zich in om het taboe rond laaggeletterdheid te doorbreken. “Er zijn 2,5 miljoen mensen in Nederland die hier last van hebben en maar niet uit de kast durven komen. En dat moet wel gebeuren.

Want als je je probleem niet erkent, kan niemand je helpen."

Laaggeletterd Naar schatting zijn zo’n 15.000 mensen in de bedrijfstak laaggeletterd. Zij kunnen dus (heel) slecht lezen en schrijven.

Het Sectorinstituut Transport en Logistiek ondersteunt werkgevers en werknemers die dat probleem willen aanpakken. Hoe herken en erken je laaggeletterdheid?

En wat kun je eraan doen?

Voor meer informatie: stlwerkt.nl/laaggeletterdheid

TON 90 06-20 • p 47

Chauffeur in cockpit Martijn Flantua zit doordeweeks in de cabine van zijn vrachtwagen. In het weekend verruilt hij die voor de cockpit van een MLA-vliegtuig. Tenminste: als het weer het toelaat. “De eerste keer dat je solo vliegt, is heel speciaal.”

TON 90 06-20 • p 48

Vliegbrevet “Een paar jaar geleden las ik in de Streekkrant van Stadskanaal een artikel over de vliegsport. Je kon je opgeven voor een introductiedag bij vliegclub Westerwolde. Kreeg je de hele dag uitleg en ging je mee de lucht in. Daarna mocht je voor een klein bedrag proeflid worden. Ik was meteen enthousiast. Maar je vliegbrevet halen is een kostbare onderneming, waarin je veel tijd moet steken. Het is een stuk zwaarder dan de vrachtwagenopleiding. Veel theorie, met zeven vakken waarin je bij het CBR examen doet. Je moet de opleiding binnen achttien maanden afronden. Lukt dat niet, dan begin je weer van voren af aan. Ik nam de lesboeken mee in de truck, kon ik tijdens de pauzes studeren. En natuurlijk in de avonden en weekends.”

Solovlucht “In april 2019 haalde ik mijn vliegbrevet voor MLA. Dat staat voor Micro Light Aircraft, tweepersoons toestellen tot een totaalgewicht van 475 kilo. Als het weer goed is om te vliegen, ben ik in het weekend op de club. Dan huur ik een toestel en maak een vlucht.

Tijdens je opleiding leer je al veel dingen, zoals noodlandingen

maken en doorstarten. Maar de eerste keer dat je solo vliegt, is echt heel speciaal. Daarvan getuigen de afgeknipte stropdassen met namen en data, die aan de balken bij de entree van het clubhuis hangen. Het is namelijk traditie dat een clublid je stropdas doormidden knipt na je eerste solovlucht.”

Buitenland “Ik heb intussen 52 vlieguren gemaakt. Vanuit onze club vlieg ik bijvoorbeeld naar vliegveld Hoogeveen, of Teuge, of Lelystad. Ook zijn we een keer met drie vliegtuigen richting Oostwold gevlogen.

Naar het buitenland zou ook wel kunnen. Het MLA-brevet geldt voor Nederland, maar veel Europese landen hebben de afspraak dat ze elkaars vliegbrevet accepteren. Dit jaar wil ik graag naar Berlijn vliegen. Al is dat allemaal nu natuurlijk heel onzeker door de corona.”

Weggedrag “Vliegen heeft invloed op mijn weggedrag als chauffeur. In de luchtvaart zit het veiligheidsdenken heel diep. Dat heeft te maken met de risico's en met de wisselende omstandigheden tijdens de

TON 90 06-20 • p 49

vlucht. Daardoor heb je een andere kijk op veiligheid. Dat neem je dan onbewust mee naar de vrachtwagen. Ik merk dat ik meer anticipeer.

En ik kan tegenwoordig ook heel goed de weersomstandigheden inschatten.”

Eigen toestel “Op de langere termijn zou ik wel een eigen toestel willen. Maar dat is wel een heel kostbare onderneming. Nu huur ik een dag een toestel van de club. Daar zit onderhoud, verzekering en brandstof bij in.

Op die manier is vliegen voor mij betaalbaar. Ik zal niet zeggen dat het een goedkope hobby is, maar de drempel is bij MLA-vliegen toch een stuk lager dan de meeste buitenstaanders denken.”

Martijn Flantua • 45 jaar woont in Veendam • werkt sinds 1996 in de logistiek • rijdt op een LZV bij GVT in Veendam

TON 90 06-20 • p 50

PUZZEL

2

3

4

5

12

6

7

15

13

prinses; 14. vlaktemaat; 15. Japans bordspel; 17. Koninklijke Nederlandse Automobielclub (afk.); 19. Engelse lengtemaat; 21. lidwoord; 22. akelig; 24. insect; 27. marmelade; 28. kussenvulling; 30. honkbalterm; 31. eveneens; 32. nevelige massa (smog); 33. familielid; 35. Europees land; 37. slaapplaats; 38. winterse neerslag; 41. haarkrul;

15 1

16

22

van de euro; 50. doffe klap; 52. cafébediende; 54. naar

28 15

38 28

39

47 38

50 44

61

77. erbium (scheik. afk.); 78. deel van gelaat; 79. sierheester (struik); 81. gewicht (afk.); 82. dun metalen staafje; 83. onze planeet; 84. nachtroofvogel; 86. niet nauwkeurig (onnet); 87. soort papegaai.

Verticaal 1. langstaartig reptiel; 2. maanstand (afk.); 3. geesteszieke; 4. bontsoort; 5. platenspeler; 6. familietwist; 7. oude naam voor Sri Lanka;

65 54

66

72 77 65

73

82

72

86 77

36

schip; 21. waterkering; 23. wildebeest; 25. oud

74

7

74

26

57

77

68 57

56

5

70

26

54

39

83

5

43

52

70

19

32

79

Vul de oplossing in op

Doe dat vóór 21 juli 2020. TON loot uit de goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winnen.

(mv.); 55. schor; 56. kledingstuk; 57. bladader; 59. schoollokaal; 60. Italiaans laagjesgerecht; 62. deel van de week; 63. iemand zonder moed; 66. grappenmaker; 67. god van de zee; 69. Sociaal Economische Raad (afk.); 71. waadvogel; 73. gewicht; 74. plaats of regio; 75. grappig en plezant; 78. Russisch ruimtestation; 80. Chinese vermicelli; 82. Rivier in Italië; 85. militaire rang (afk.).

74

59

60 83

71

59 36

76

80

60 26

54

87

38

81

Vul de oplossing in op tonmagazine.nl Doe dat vóór 21 januari 2019. TON loot uit de 69 70 71 goede inzendingen 5 gelukkigen, die een VVV Cadeaukaart van 25 euro winne

58 87

58

tonmagazine.nl

terminaltrekker

Oplossing puzzel in TON 89: De 5 winnaars van een VVV Cadeaukaart zijn: Maurice Dubois uit Maastricht Miranda van den Noort uit Oosterhout Christian van Huijgevoort uit Tilburg Kes Vermeeren uit Rijsbergen Ronald Langenbarg uit Ruurlo

69

68

43

TON 81 12-18 • p 51

83

smakend; 42. klein muziekensemble; 43. opbrengst leider; 51. familielid; 53. ernstig; 54. schelpdier

63

79

75 87 64

37. kerkelijke straf; 39. baldadige jongen; 40. sterk van geld; 45. gewicht; 46. voormalig Chinees

67

58

57

56

73

84 puzzel in TON85 80: Portena Oplossing 76 Cadeaukaart zijn: Annie Berkvens uit Deurne, 5 winnaars van een VVV De 75 Gerard Keijzer uit Maassluis, Peter Nagel uit Nunspeet, Ron Kooi uit Helmo en Harmke van der Werf uit Helvoirt.

80

81

2

Cadeaukaart 49

45

85

63

29. rommel (troep); 32. aanhanger van de kritisch vrije gedachte; 34. alstublieft (afk.); 36. neusbril;

52

43

62

84

52

46

21

27

70

74

43

45

51

49

58

83

83

42

41

64 53

87 79

39

36

35

78

58

63 68

11

48

OSSING OPL 69 73

74

83

OPLOSSING

paard; 26. kraaiachtige vogel; 27. groene edelsteen;

53

26

27

32

20

31

21

40

49

42

63 86 52

67 73

54

66

10

37

82

62

82

786

61

19

25

32

55

54

8. wandelplaats; 9. Duitse televisiezender; 16. windrichting (afk.); 18. bloeiwijze; 20. binnenvaar-

50

42

52 46

56

34

37

47

11

18

30

9

44

20

10

24

14

39

19

65

78

10. bedrijfseconoom (afk.); 11. oosterse snack;

33

46

62

51

78

66

31

45

67

61

26

8

72

51

55

36

41

48 50

25

9

29

20

26

17

14

23

7

38

45 35

34

55

72. handbagage; 73. huisschoen; 76. bladgroente;

25

41

48 40

uitspraak; 61. rivier in Utrecht; 62. soort stoel; strijdpaard; 68. mensensoort; 70. hoofd of kop (Barg.);

35

16

28 19

6

31

40 30

39

54 47

13

34 24

44

5

30 18

29 33

18

24

33 23

22

4

29 17

16

boven gericht; 56. heidemeertje; 58. goddelijke 64. bitter lichaamsvocht; 65. zeer spoedig; 67. vurig

17 3

23 12

42. fototoestel; 44. rivier in Spanje; 46. eensporig geluid; 47. metaal; 48. letterkeer; 49. honderdste deel

2

8

22

Horizontaal 1. opbergsysteem; 7. bedreven en bekwaam; 12. bloeimaand; 13. Nederlandse

13

12

1

7

6

5

4

3

2

1

49

45

63

2 rt ki Met de VVV Cadeaukaa zelf je favoriete cadeau. Je de kaart inleveren in 24.00 winkels en via de webwinke je betaalt er ook een deel v dagje uit mee.

TON 90 06-20 • p 51

VRAGEN? VRAGEN!

COLOFON

Vragen over je werk, je vak? Die kun je aan TON stellen.

Maar TON heeft niet alle antwoorden.

Deze organisaties in het beroepsgoederenvervoer wél!

TON is het magazine voor mensen die werken in transport en logistiek. TON verschijnt zes keer per jaar. TON wordt gemaakt in opdracht van werkgeversorganisaties TLN, VVT en werknemersorganisaties FNV Transport &

088 – 2596111 info@stlwerkt.nl stlwerkt.nl Bij Sectorinstituut Transport en Logistiek kun je terecht voor: een passende baan of een leerwerkplek, een leven lang leren, gezond en veilig werken en verzuim voorkomen, functiewaardering.

Logistiek, en CNV Vakmensen.

UITGEVER en REDACTIE Boss en Wijnhoven BV, Vondellaan 156, 3521 GH Utrecht, 06 38 07 67 51, info@tonmagazine.nl REDACTIERAAD bestaat uit vertegenwoordigers van het Sectorinstituut Transport en Logistiek, Pensioenfonds Vervoer, VNB, VVT MET BIJDRAGEN VAN Peter Boss,

0800 0225022 caonaleving.nl Vragen over rechten en plichten in de transportsector?

Leeft je werkgever de cao goed na?

Wat zijn de regels voor loonberekening?

Wat te doen als je een boete krijgt?

VNB heeft ook een handige Looncheck App, waarmee je je loon kunt berekenen. Kijk op de website.

CAONALEVING.NL

Bas Broesder, Mariëtte de Bruijn, Ad van Dun, Peter Groothuijse, Harry Linker, Frank de Man, Carien Neeleman, Erik Pathuis, Shamrock, Geert Wijnhoven FOTOGRAFIE Bas Broesder, Marco Hofsté, Annelies van 't Hul, Gertjan Kooij/Beeldboot, Harry Linker ONTWERP en OPMAAK Via Bertha, Utrecht DRUK Habo da Costa, Vianen WEBSITE tonmagazine.nl

0900 1964 (0,0 cent per minuut) pfvervoer.nl Hoe zit het met je pensioen?

Kun je je pensioen eerder in laten gaan?

Mag je werken als je met pensioen bent?

Wat zijn de gevolgen van een scheiding voor je pensioen?

FACEBOOK facebook.com/magazineton ISSN 1871-1790 TON wordt gratis toegestuurd aan alle werknemers voor wie de Cao Beroepgoederenvervoer geldt én naar de leden van TLN en VVT. TON wordt verzonden door Pensioenfonds Vervoer. Omdat Pensioenfonds Vervoer het blad zelf verzendt, is de privacy

0800 0225022 fnv.nl

van je gegevens gewaarborgd. Je gegevens worden niet aan derden verstrekt. Deelnemers in Pensioenfonds Vervoer worden niet als abonnee geregistreerd.

Meer informatie pfvervoer.nl/privacybeleid

030 7511007 cnvvakmensen.nl

ADRESWIJZIGINGEN hoef je niet aan TON door te geven. TON komt automatisch op je nieuwe adres. Soms gaat daar enige tijd overheen.

Heb je toch het idee dat er iets niet goed

088 4567111 tln.nl Transport en Logistiek Nederland

gegaan is? Stuur dan een mail naar info@tonmagazine.nl OPLAGE 150.000 exemplaren © TON Magazine 2020 Boss en Wijnhoven/ SOOB Niets uit deze uitgave mag worden

0345 516993 verticaaltransport.nl Vereniging Verticaal Transport

overgenomen en/of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van de uitgever en/ of zijn partners.

TON wordt mede mogelijk gemaakt door

VEILIG EN GEZOND DOORWERKEN Tijdens de coronacrisis en in de anderhalve-meter-economie kun je veilig blijven werken. Het Coronaprotocol Transport en Logistiek biedt duidelijkheid aan werkgevers, opdrachtgevers, zzp-ers en medewerkers. Aanvullend biedt STL praktische adviezen.

Benieuwd? Kijk op stlwerkt.nl/corona.