24 minute read
Zo vader, zo dochter
Papa achterna
Arnold: “Ik heb haar nooit tegengehouden.”
Renate:“Als er wat is, bel ik hem voor advies.”
Jade: “Mijn zusje zei: ‘Probeer het nu maar’.
Papa achterna
Zo vader, zo zoon. Dat geldt voor veel vrachtwagenchauffeurs. Maar papa’s inspireren ook dochters. Renate, Edith en Jade volgden vaders voorbeeld. En daar zijn ze maar wat trots op.
Ik was echt verbaasd dat ze chauffeur werd.”
Mijn zusje zei: ‘Probeer het nu maar’.”
Jos:“Als het niet in je zit, wordt het nooit wat.”
Arnold van der Hoorn • 60 jaar • woont in De Zilk is 43 jaar chauffeur • werkt sinds 4 jaar bij Meeuwenoord Vervoer in Noordwijkerhout
Renate van der Hoorn • 33 jaar • woont in Almere is 4 jaar chauffeur • werkt 2,5 jaar bij Kluivers Transport in Rotterdam • was 10 jaar invalbegeleider bij ’s Heeren Loo voor mensen met een beperking
MIJN VADER IS MIJN HELD
Om de hoek bij het huis van Arnold van der Hoorn staat het laatste bollenveld in bloei. “Mooi, hè”, zegt dochter Renate. “We hebben toestemming om daar met onze losse trekkers in te rijden, voor de foto.” Even later sturen vader en dochter hun wagens vakkundig over het smalle pad.
KAMERADEN Dat Arnold chauffeur is geworden, komt niet door zíjn vader, maar door een paar kameraden. “Die jongens werkten bij Van Dooren Transport in Hillegom. Daar zochten ze een bijrijder. Zo ben ik begonnen. Na twee jaar heb ik op eigen kosten mijn grootrijbewijs gehaald.” Het grootste deel van zijn loopbaan werkt Arnold voor Gebr. Van Steijn en Zonen in De Zilk. “De oude Van Steijn kwam bij mij aan de deur om te vragen of ik bij hem wilde rijden. Als zijn zoon Henk niet in 2016 was gestopt met het bedrijf, had ik er nog steeds gezeten.”
ZINDELIJK Renate ging als kind heel vaak met Arnold mee. “Voor mij was het altijd feest. Ik vond het heerlijk in de auto. Lekker drinken mee, af en toe een ijsje. Het was voor mij gewoon een gezellig dagje uit.” En Arnold herinnert zich: “Vanaf het moment dat ze zindelijk was, nam ik haar mee op lange ritten. Mijn andere dochter moest er niets van weten. Die heb ik één keer meegenomen en voordat we op de snelweg waren, wilde ze al naar huis.”
IN DE ZORG Maar toch, dat Renate nu chauffeur is, hadden vader en dochter tien jaar geleden niet kunnen denken. Renate: “Na de middelbare school ben ik in de zorg gegaan. Ik heb met verstandelijk en lichamelijk gehandicapten gewerkt. Die zorgkant zit gewoon in mij.” Maar bezuinigingen maken dat door de jaren heen de werkdruk toeneemt. Renate heeft het minder naar haar zin. Dan valt haar oog op een campagne van Sectorinstituut Transport en Logistiek: ‘2000 chauffeurs gezocht.’ “Ik wilde altijd al mijn groot rijbewijs halen en dit was de kans.”
NACHTDIENSTEN Haar eerste baan vindt Renate bij Randstad Transport: nachtdiensten voor PostNL. “Elke nacht reed ik van depot naar depot. Uiteindelijk braken die nachtdiensten mij lichamelijk op. Na zeven maanden ben ik gestopt. Moest ik wel alle kosten van mijn rijopleiding terugbetalen.” Toch heeft ze de smaak van het rijden te pakken. Terug naar de zorg zit er niet in. Renate werkt een blauwe maandag met spoorcontainers. Dan maakt ze de overstap naar Kluivers Transport. “Ik vervoer nu zeecontainers door heel Nederland. Dat bevalt prima. Het is lichamelijk niet zwaar en ik hou ervan lekker te rijden.”
DAF-GEK Arnold is trots. “Zij heeft nu al een grotere DAF dan ik. Dat heeft ze goed gedaan.” Vader en dochter zijn beide DAF-gek. In de vitrinekast bij Arnold thuis staat de exact nagemaakte miniatuur van de combinatie waarop Arnold van 1999 tot 2016 reed. Ook bij Meeuwenoord rijdt hij nu DAF. “Ik vervoer van alles, van machines tot bloemen en bloembollen. Gewoon, alles wat erin past.” Of dat iets voor zijn dochter is? “Nee, vooral de bloemen is zwaar werk. Veel gesjouw met karren. Dat is geen werk voor Renate. Zij maakt liever kilometers.”
BOORDCOMPUTER Voor Renate is Arnold haar held. “Als er onderweg wat is, bel ik hem voor advies. En omgekeerd doet hij dat ook, heel af en toe. Bijvoorbeeld toen hij net bij Meeuwenoord werkte, kon hij niet goed overweg met de boordcomputer.” Arnold herinnert zich: “Ik had nog nooit met zo’n ding gewerkt. De eerste week was lastig. Ik wilde er al de brui aan geven. Gelukkig heb ik nu een nieuwe, maar liever had ik nog het ‘leugenboekje’ van vroeger.”
ONTBIJTJE OP BED Arnold komt elke avond thuis. Renate houdt het bij dagritten, maar is wel de hele week van huis. “Ik overnacht voornamelijk bij truckstops of bij de klant voor de deur”, zegt ze. “Een veilige plek vind ik belangrijk. In het begin viel slapen in de wagen niet mee. Ik hoorde van alles. Maar nu ben ik eraan gewend.” Als Arnold een ritje naar Limburg heeft, belt hij altijd zijn dochter om te vragen waar ze overnacht. “Vaak staat ze langs de A15 bij Opheusden. Dan rijd ik daar langs en breng haar een bakkie koffie. Zeg maar een ontbijtje op bed.”
Edith Krisman • 25 jaar • woont in Dalfsen is 5 jaar chauffeur • werkt sinds 1 jaar bij Jan van Keulen Transport in Ommen
Jos Krisman • 54 jaar • woont in Dalfsen is 32 jaar chauffeur • werkt sinds 2 jaar bij Steen- en Tegelhandel De Vries in Hengelo
MIJN GROTE VOORBEELD
Op het lege parkeerterrein van Restaurant De Mol in Zwolle staan de twee vrachtwagens van Jos en Edith Krisman. Trots gaan vader en dochter op de foto. Trots op hun wagens, hun beroep en vooral op elkaar.
DOORZETTER “Mijn dochter is een echte doorzetter. Ze wilde chauffeur worden en daar heeft ze alles voor gedaan”, zegt Jos. Edith lacht: “Mijn vader heeft mij altijd door dik en dun gesteund. Hij is mijn grote voorbeeld.” Wanneer zij voor het eerst wist dat ze vrachtwagenchauffeur wilde worden? “Dat weet ik niet. Eigenlijk zolang ik leef, denk ik.” Op haar mobieltje laat ze een foto zien. Een Edith van één jaar achter het stuur van pa’s vrachtwagen. “Vanaf mijn tweede reed ik ook echt met hem mee.”
BIJRIJDER Edith is het vak dus met de paplepel ingegoten. Jos niet. Hij komt niet uit een transportfamilie; zijn vader had zelfs geen auto. Maar de liefde zit er wel. Als elfjarig jochie wast hij elke zaterdag vrachtwagens. School interesseert hem niet zo. Op zijn zestiende werkt hij bij een schoonmaakbedrijf. “Toen vroeg een transportbedrijf uit Dalfsen of ik bijrijder wilde worden. Dat heb ik drie jaar gedaan.” Uit eigen zak betaalt hij zijn groot rijbewijs. “Ik kon direct bij Litrans op de wagen, een semi-dieplader. We deden veel breedte-transport, onder begeleiding van de politie. Mooi werk.”
MONTEUR Vanaf de basisschool is het voor vader en dochter duidelijk dat Edith chauffeur zal worden. “Pa reed vaak langs school om mij na schooltijd op te halen. En in de vakanties ging ik altijd mee. Ik genoot van het werk, de vrijheid en de mannen onder elkaar.” Tijdens het voortgezet onderwijs loop Edith drie jaar stage bij Scania in Lemelerveld. “Ik leerde er voor monteur en was manusje van alles.” Na die drie jaar wil ze op het Deltion College in Zwolle de bbl-opleiding Beroepsgoederenchauffeur volgen. In eerste instantie wordt ze niet aangenomen. Jos: “Ik heb toen de directeur gebeld en daarna kon Edith toch beginnen.”
VUILNISWAGEN Eén dag in de week gaat Edith naar school. De theorievakken vindt ze lastig, maar ze is geboren voor de praktijk. “Ik werkte bij afvalverwerker Remondis in Zwolle als bijrijder op de vuilniswagen. Daar heb ik mijn rijbewijzen gehaald. Mijn C en CE had ik binnen twee maanden.” Met die papieren op zak, mag Edith bij Remondis meteen op een combinatie met afzetcontainers. Daar is ze nog steeds trots op. En vader Jos ook: “Het zit erin en als het er niet in zit, dan wordt het nooit wat.”
BUITENLAND Twee jaar werkt Edith bij het afvalbedrijf. Dan stapt ze over op de melkauto bij Antonissen Transport in Heino. Na één jaar trekt het buitenland. Bij Bidon|Fritom belandt ze op de tankwagen. Ze rijdt melkproducten naar Duitsland, België, Frankrijk en Polen. “Dat was superleuk. Je ziet zoveel mooie natuur en steden. En natuurlijk ’s avonds gezellig met collega’s een biertje doen.” Toch vindt ze het na tweeënhalfjaar genoeg geweest.
MELK RIJDEN Op dit moment rijdt Edith bij Jan van Keulen in Ommen. Jos vertelt: “Daar heb ik ook gewerkt toen de zaak nog van Gerrit was. Na een half jaar kreeg ze al een vast contract.” Edith doet veel RMO (Rijdende Melk Ontvangst) en kom door heel Nederland bij grote en kleine melkveehouders op het erf. “Dat is ouderwets gezellig. Intra rijd ik ook. Dat is met verwerkte melk van de ene fabriek naar de andere.” Ze mist de lange ritten wel, af en toe. “Maar nu met corona is het allemaal anders en ben ik blij dat ik elke avond thuis kan zijn.”
STENEN Jos is elke avond thuis. Sinds twee jaar werkt hij bij Steen- en Tegelhandel de Vries in Hengelo. “Ik vervoer van alles voor de tuin, voor particulieren en hoveniers. Mijn gebied is Hengelo en omgeving. Met mijn stenenwagen kom ik voornamelijk in woonwijken. Ik zit meer op de kraan dan dat ik rij. Mijn auto heeft in drie jaar tijd 125 duizend kilometer gelopen. Dat is niets vergeleken met de kilometers die Edith maakt.”
John Breukers • 58 jaar • woont in Hoofddorp is monteur-chauffeur • werkt bij KLM • is oproepchauffeur bij Millenaar & Van Schaik in Oude Meer
Jade Breukers • 22 jaar • woont in Zandvoort is 4 jaar chauffeur • werkt sinds maart 2019 bij Millenaar & Van Schaik in Oude Meer
HARTSTIKKE GOEDE BAND
Samen op de foto. Bij hun wagens. Prachtig vindt Jade Breukers dat. “Zo stoer, dat heb ik altijd al gewild. Maar ik had nooit gedacht dat het nu al zou gebeuren.” Vader John glimlacht om het enthousiasme van zijn dochter.
WARM BAD Jade en John rijden voor hetzelfde bedrijf. Terwijl John echt niet verwacht had dat zij ooit achter het stuur van een vrachtwagen terecht zou komen. “Mijn jongste dochter was veel enthousiaster voor het vak.” Zelf keek hij als kind al graag naar vrachtwagens. “Mijn vader zei dat ik maar autotechniek moest gaan doen. Dan zou ik de meeste kans krijgen om achter het stuur te komen. Daarom ben ik naar de lts gegaan en dieselmonteur geworden. Ik noem mezelf nu monteur-chauffeur. Bij KLM werk ik als monteur en daarnaast rijd ik al bijna dertig jaar als oproepkracht bij Millenaar & Van Schaik met asfalt.”
REISLEIDER Jade maakt ook een omwegje. “Ik moest op school iets kiezen, voelde me gedwongen. Daarom ben ik begonnen aan een opleiding voor reisleider. Werken en feesten, dacht ik. Maar ik ben er al na drie maanden mee opgehouden. Ik zat met allemaal meiden in de klas en raakte met niemand bevriend. Niet leuk, dus. Toen heb een paar maanden thuis gezeten. Op een gegeven moment zei mijn jongere zus: ‘Waarom probeer je het niet als chauffeur, net als pa?’ Vooruit, dacht ik, waarom ook niet.”
AANSLUITING Op ROC-Amsterdam komt Jade in een klas met alleen maar jongens. “Na één week was ik helemaal om. Dit is mijn soort mensen, wist ik. Ik had meteen aansluiting. Klasgenoten met dezelfde hobby’s: hardcore, gamen, tattoos, en vissen. Toen ik stage ging lopen als bijrijder bij een bedrijf in Nieuw-Vennep was ik helemaal verkocht. Heerlijk in de cabine.” In 2016 haalt Jade haar C-rijbewijs, in 2017 het E. Ze gaat bij Zandbergen rijden.
ENTHOUSIAST John is dus eerst wel wat verbaasd als Jade voor de vrachtwagen kiest. “Ik zag haar wel reisleidster worden. Nu ben ik trots. Toen ze bij Zandbergen begon met distributiewerk voor Albert Heijn ben ik een keertje met haar meegereden. Ik heb alleen geholpen bij het achteruitsteken, want ze had geen camera achterop.” Jade: “Ik was hartstikke zenuwachtig, maar hij bemoeide zich nergens mee. Al was ik wel blij met de hulp bij het achteruitrijden.”
HEEL PITTIG Haar ouders zijn gescheiden. Lange tijd woont Jade bij haar moeder, de laatste jaren bij haar vader. John: “Toen ze bij Zandbergen begon, zag ik hoe ze elke avond doodmoe thuiskwam.” En Jade zegt: “Het rijden voor Albert Heijn vond ik heel leuk, maar ook ontzettend zwaar. Niet alleen het laden en lossen. Ik maakte soms dagen van meer dan veertien uur.” John ziet het aan en gaat dan bij Millenaar & Van Schaik vragen of ze misschien een plekje voor zijn dochter hebben. “Daar wordt er namelijk voor je geladen en lossen doe je met een druk op een knop.”
AFSLUITDIJK Dankzij haar vader kan Jade bij Millenaar & Van Schaik aan de bak. “Ik heb het er heel erg naar mijn zin. Wat ik mooi vind, is dat ik ook moeilijke klusjes krijg toegeschoven. Bijvoorbeeld als er ergens heel weinig ruimte is. Dan ben ik trots als het me lukt. Laatst ben ik met asfalt op en neer naar de Afsluitdijk geweest. Er moet daar 100 duizend ton gefreesd asfalt worden opgehaald en net zoveel nieuw asfalt naartoe. Je moet helemaal achteruitrijden naar de asfaltmachine toe om te lossen. Acht kilometer lang. Dan ben je vijf kwartier onderweg. Soms denk je: kom ik er ooit aan. Je ziet de asfaltploeg niet op afstand werken.”
ACHTER ELKAAR Jade vindt het heerlijk dat zij en haar vader bij hetzelfde bedrijf werken. “We zijn een keer vanuit Amsterdam, allebei vol asfalt, helemaal naar Venlo gereden. Achter elkaar aan, twee uur lang onderweg. Geweldig toch?! En zo zie ik mijn vader nog eens. Want ik ben gaan samenwonen met mijn vriend, maar ik mis pa nog wel. Onze band is hartstikke goed geworden in de paar jaar dat ik bij hem woonde.”
PENSIOENVRAGEN
Al beeldbellend met pensioen
Corona of niet, ook nu gaan mensen met pensioen. Normaal gesproken maak je
dan een afspraak bij een consulent van Pensioenfonds Vervoer. Die schenkt een
kop koffie voor je in, pakt je dossier erbij en laat zien wat je (financiële) opties
zijn. Maar nu dus niet. Het alternatief? Beeldbellen met pc, tablet of smartphone.
Leo Raymakers: “Het gaat gewoon perfect zo.”
Leo Raymakers • 66 jaar • woont in Heusden, Asten (Brabant) is getrouwd met Thea, 64 jaar is arbeidsongeschikt • was tot 2015 loader-machinist bij P.H. Weerts & Zn, transport- en aannemingsbedrijf in grondwerk • gaat op 1 juni 2020 met pensioen • krijgt AOW vanaf 24 september 2020 (66 jaar en 4 maanden)
VIDEOGESPREK Leo heeft zijn laptop op de eettafel gezet. Hij praat honderduit met pensioenconsulent Michael Bührs die – via het beeldscherm – óók aan tafel zit. Echtgenote Thea zorgt voor koffie en kijkt vanaf een afstandje vrolijk toe. Ze zag haar man een paar weken geleden ook al eens beeldbellen met Michael. Het voelt al bijna vertrouwd.
Dat eerste videogesprek was nodig omdat Leo niet langer wilde wachten met het vastleggen van de details rond zijn pensionering. Een gesprek op locatie zat er niet in, evenmin als een bezoek aan huis. Daarom regelde pensioenconsulent Michael Bührs een beeldbelafspraak.
Leo kreeg via e-mail een link toegestuurd. Even klikken, één keer drukken op ‘akkoord’, en: daar zat Michael. Aan zijn eigen keukentafel in Noord-Holland. Zo konden ze praten. Ook over vertrouwelijke zaken.
DIGIBEET Dat was fijn, want Leo had veel met Michael te bespreken. Ook gevoelige dingen. “Ik had me daarom goed voorbereid. Onze boekhouder was er ook bij. Hij doet altijd de belastingaangiften en is dus sowieso van onze financiën op de hoogte. Maar ik had hem er ook bij gevraagd vanwege zijn handigheid met computers. Thea kan wel een beetje met zo’n ding overweg, maar ik ben echt een digibeet. Daarom zaten we dus vanaf deze kant met zijn drieën aan het scherm. Met Michael voor onze neus op tafel.”
Leo voelt zich prima, maar is ernstig ziek. Dat maakt dat hij haast had met het op orde brengen van het papierwerk van zijn pensioen. Hij lijdt al jaren aan kanker, maar nu zijn er uitzaaiingen en vlekjes gezien. “Beter worden kan niet meer”, zegt hij. “Als de boel verder uit de hand loopt, krijg ik nog een chemokuur. Om te rekken. Meer zit er niet in.”
HETE VUREN Thea knikt hem bemoedigend toe. Ze hebben samen voor opvallend veel hete vuren gestaan. Een bedrijfsongeval, waarbij Leo vijftien jaar geleden zijn rechteronderbeen en links drie tenen verloor. Kwaadaardige woekeringen in verschillende organen waardoor hij – naast een beenprothese – inmiddels ook een stoma draagt. Grappend: “Mijn nachtkastje is te klein voor alle hulpmiddelen die ik nodig heb.” Tussendoor kreeg Thea borstkanker, waarvan ze gelukkig alweer jaren genezen is.
Thea: “Zo lang er hoop is, en je ergens je schouders onder kunt zetten, is het allemaal wel te doen. Maar nu? Die machteloosheid is soms wel lastig.”
ENERGIE Wat enorm helpt, is dat Leo altijd openstaat voor een grap en een lach. Hij is er het type niet naar om te somberen of te stressen. “Oh nee, ik maak me niet druk. Nooit eigenlijk. Zelfs nu niet. Ik slaap, eet en drink gewoon. Mocht het ooit nodig zijn om me wél druk te maken, dan heb ik daar energie voor nodig. Dan kan ik er nu dus beter zuinig op zijn.” Hij lacht hartelijk en ontspannen.
De Raymakers houden er wel van om alles netje op orde te hebben. Dus al vrij snel na het slechtnieuwsgesprek in het ziekenhuis nam Leo contact op met Pensioenfonds Vervoer. De tijd was rijp om het voor Thea zo goed mogelijk te regelen. Pensioenconsulent Michael: “Bij elkaar zitten is natuurlijk het beste. Zéker in zo’n situatie. Maar dat kon niet. Terwijl het toch belangrijk was dat we snel zouden handelen. Het is fijn dat we dat op deze manier, op afstand, konden doen. Ik kon Leo en zijn boekhouder via het beeldscherm ook direct allerlei formulieren en berekeningen laten zien. Dat werkte uitstekend.”
MEEDENKEN Snelheid was nodig, legt Michael uit. “In Leo’s omstandigheden – gezien zijn leeftijd en gezondheid – kun je maar het best zo vlug mogelijk je pensioen laten ingaan. Op dat moment maak je namelijk belangrijke keuzes, ook voor je partner. En dat is wat we bij Leo hebben gedaan.”
Leo: “Ik ben afgekeurd en werk sinds 2015 al niet meer. Normaal gesproken zou ik in september, als ik AOW krijg, met pensioen zijn gegaan. Maar nu ga ik al al per 1 juni met pensioen. Ik heb meteen geregeld dat Thea, als mijn nabestaande, een maximale uitkering krijgt.”
LOGISCHE KEUZE Michael: “Leo koos voor een zo hoog mogelijk partnerpensioen. Dat is een keuze die niet veel mensen maken, omdat het gewone pensioen daardoor lager wordt. Maar Thea is nu voor de rest van haar leven verzekerd van een goed nabestaandenpensioen. Dus dat is gezien de situatie van Leo een logische keuze. Het is fijn dat we op deze manier, als pensioenfonds, kunnen meedenken met iemands situatie.”
Het ging verrassend gemakkelijk via de computer, vindt Leo. Maar het mooist was de manier waarop Michael hem te woord stond: “Niet als een nummer. Dat heb ik ook weleens meegemaakt. Maar voor Michael ben ik een mens. Dat voelt heel goed.”
Een videogesprek. Hoe werkt dat?
Beeldbellen is een nieuwe manier om samen met de pensioenconsulent van Pensioenfonds Vervoer te kijken naar de mogelijkheden voor je pensioen. In een videogesprek kijk je met de consulent naar hetzelfde scherm en maak je samen een pensioenplan. Het is ook mogelijk om jouw persoonsgegevens te bekijken en bedragen te zien. Dat gebeurt op een veilige manier, zonder dat anderen kunnen meekijken of meeluisteren.
Maak een afspraak Via de website van Pensioenfonds Vervoer kun je een afspraak maken met de pensioenconsulent uit jouw regio. Je krijgt dan een e-mail met een datum, een tijdstip en een link. Als je op de afgesproken tijd op deze link klikt, begint het gesprek.
Zo start je het videogesprek Eerst is er een check. Die gaat automatisch. Doet je camera het? Doet je microfoon het? De pensioenconsulent helpt je bij het opstarten van het videogesprek. Je kunt ook videobellen als je geen camera op je computer of tablet hebt. De pensioenconsulent kan jou dan niet zien, maar jij hem wel. Geen camera en geen microfoon? Dan krijg je een inbelnummer. Zo kun je elkaar spreken en meekijken op het scherm van de consulent. Meer weten? kijk op pfvervoer.nl
FRISSE LUCHT En ondanks alles voelt het ook plezierig dat de zaken geregeld zijn. Tijd voor leuke dingen: “Ik werk graag in de tuin en ik mag graag houtbewerken en meubels maken. Alles wat je buiten kunt doen, daar ben ik dol op. Dat was ook zo mooi aan mijn werk als loader-machinist in de wegenbouw. Altijd in de frisse lucht. Heerlijk.”
Wandelen – een grote hobby van de Raymakers – zit er al een tijdje niet echt meer in. Maar ze maken geregeld flinke fietstochten. “Even een rondje van 25 kilometer rond het natuurgebied de Groote Peel, dat vinden we geweldig.”
Partnerpensioen
Bij Pensioenfonds Vervoer is een partnerpensioen onderdeel van je regeling. Mocht je - voor of na je pensionering – overlijden, dan is er een uitkering voor degene die officieel als jouw partner staat geregistreerd: je echtgenote/echtgenoot of degene met wie je minimaal 6 maanden daarvoor een partnerschap bij de notaris hebt vastgelegd. Met een speciale verzekering – een ‘tijdelijk extra partnerpensioen’ – kun je een hogere uitkering voor je partner regelen. Dit kan zinvol zijn als diegene weinig of geen eigen inkomen heeft. Je partner ontvangt die extra uitkering tot hij of zij AOW krijgt.
STL TALENT VAN 2020
En de winnaars zijn ...
De verkiezing van STL transport talent 2020 en STL logistiek talent
2020 verliep dit voorjaar anders dan bedacht. Na een selectie
procedure bleven er per categorie drie genomineerden over.
Die zouden in promotiefilmpjes te zien zijn en dan zou er op ze
gestemd kunnen worden. Maar de corona-maatregelen maakten
het opnemen van die filmpjes moeilijk uitvoerbaar.
Daarom zijn alle zes genomineerden uitgeroepen tot winnaar.
TON presenteert de talenten - en vraagt aan hun
praktijkopleiders waarom ze terecht die titel dragen.
“Wel apart dat ze mij kiezen.”
STL logistiek talent 2020 Boudewijn Roos
Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Kaatsheuvel School: Koning Willem 1 College, Den Bosch Bedrijf: Van der Linden Transport, Waalwijk
Boudewijn’s praktijkopleider John Koene (48,) zegt: “Net als de meeste zestienjarigen die bij je bedrijf binnenkomen, was Boudewijn heel bleu. Maar als je merkt hoeveel volwassener hij is geworden in één jaar ... ongelooflijk. Dat is ook het mooie van een praktijkopleiding: je ziet jonge mensen zich ontwikkelen tot een goede chauffeur of logistiek medewerker. Boudewijn heeft met de theorie wel wat moeite. Als je hem een boek geeft met 35 aanwijzingen, dan krijgt hij het lastig. Maar in de praktijk pikt hij het in no time op. Zo’n drive als Boudewijn heeft, zie je zelden. Hij snapt wat er moet gebeuren en kan ook goed zijn plek vinden in groepen. Zowel als chauffeur als bij klanten, waar we onze goederen afleveren. Hij grijpt iedere dag aan om te leren.”
STL transport talent 2020 Lucas den Engelsman
STL logistiek talent 2020 Leontien Noorman
Leeftijd: 20 jaar Woonplaats: Ezinge School: Noorderpoort, Groningen Bedrijf: De Graaf Logistics, Oosterhout
Leeftijd: 19 jaar Woonplaats: Heerhugowaard School: Horizon College, Heerhugowaard Bedrijf: Roele de Vries, Wognum
Leontien’s praktijkopleider Jan Visser (44) zegt: “Leontien is enorm gedreven. In 2018 kreeg ik een sollicitatiebrief van haar. Ik las dat ze in een plaats bovenin Groningen woonde. Ik dacht: die wil chauffeur worden, maar heeft geen topografische kennis. Zij belde meteen na het insturen van de brief en vroeg of ik hem gezien had. Ik vertelde haar mijn eerste reactie. Nou, ze wist echt wel waar Oosterhout ligt, want ze heeft er een tante. Bij haar zou ze door de week kunnen wonen. En ze had geregeld dat ze op maandag in Groningen naar school zou gaan. Ook met STL had ze al een afspraak gemaakt. En tot slot vroeg zij of ze die woensdag langs kon komen, want dan was ze toch in Oosterhout. Iemand die alle zo regelt en plant, die geef je gewoon een kans.”
STL logistiek talent 2020 Martijn Pille
“Wat krijgen we nou?” Zo reageerde Lucas toen zijn werkgever met een camera opnames maakte. Pas op het moment dat de praktijkopleider het goede nieuws bracht, begreep Lucas ‘wat hij kreeg’.
Lucas’ praktijkopleider Lars Wever (55) zegt: “Lucas kan met iedereen een goed gesprek voeren. Met chauffeurs, met mij, maar ook met de bedrijfsleider. Hij is intelligent en heel leergierig. Soms stelt hij vragen over dingen die je als chauffeur helemaal niet nodig hebt. Maar dan zegt hij: ‘Ik wil het toch weten’. Nou, dan vertel ik het hem natuurlijk. Op dit moment wil hij niets anders dan chauffeur worden. Ik snap dat je als negentienjarige zo denkt. En misschien zit hij ook wel zijn hele verdere leven achter het stuur. Maar als hij wil, kan hij volgens mij ook prima planner worden of leidinggevend werk doen.”
Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Sommelsdijk School: Scheepvaart Transport College Rotterdam Bedrijf: Troost Transport Middelharnis
Martijn’s praktijkopleider Bastiaan Pille (27) zegt: “Als Martijn net zo leergierig blijft als hij nu is, wordt hij vast en zeker een heel goede chauffeur. Hij denkt dat werk zijn leven lang te doen en hij wil vooral op het buitenland rijden. De hele week van huis ... ik ben benieuwd of hem dat past. Zelf ben ik ook zo begonnen. Maar na anderhalf jaar buitenland had ik het wel gezien. Toen ben ik in de loods gaan werken. De administratie en met mensen bezig zijn, vind ik veel leuker. Ik zie Martijn ook wel die stap zetten, maar nu is hij er nog van overtuigd dat hij de hele week van huis wil zijn. Maar hij moet vooral doen wat hij zelf wil en wat hem het leukste lijkt.”
STL transport talent 2020 Jurian van der Laan
Leeftijd: 20 jaar
Woonplaats: Wagenborgen School: Noorderpoort, Groningen Bedrijf: Mondial Oostland Verhuizingen, Kolham
Jurian’s praktijkopleider Marcel Huizing (35) zegt: “We werken hier in het aardbevingsgebied. Daar heeft men in de rest van Nederland niet zo’n beeld bij. Maar je moet daar wel rekening mee houden als je bij mensen komt om te verhuizen. Dan ren je niet naar binnen en gaat hop-hop aan de slag. Nee, dan houd je rekening met wat die mensen allemaal meemaken. Jurian kan dat. Hij is heel meelevend en een serieuze jongen. Die doet geen vlieg kwaad. En staat altijd open om te leren en brengt ook ideeën in. Ik zie hem in de toekomst een heel goede verhuizer worden, misschien wel voorman. Hij heeft het in zich, en kan nog groeien.”
STL transport talent 2020 Matthieu Potter
Leeftijd: 17 jaar Woonplaats: Biezelinge School: Scalda Maritiem en Logistiek College De Ruyter, Vlissingen Bedrijf: Van Duijn Transport, Hansweert
Matthieu’s praktijkopleider Barry Gijzel (48) zegt: “Wat een ander in drie jaar leert, dat doet Matthieu in anderhalf jaar. Hij heeft aan een half woord genoeg. En hij doet wat extra’s. Moeten er pallets geladen worden, dan vraagt hij of je ze niet beter op een andere wijze kunt laden. Omdat je dan ook rekening houdt met de volgorde en manier waarop je gaat lossen. Als hij wil, kan hij zomaar doorgroeien naar een functie waarin hij mensen gaat aansturen. Ik weet dat hij nu vooral op de wagen wil. Dat gaat misschien ook gebeuren. Maar hij heeft een slecht oog. Dat kan goed gaan, maar kan hem ook parten gaan spelen. Ik denk dat hij op twee paarden wedt. Eerst de vrachtwagen, mocht dat niet lukken dan kan hij op kantoor aan de gang.”
